„ONS BLAD”
ft?. alle abonné’s wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 600,—, f 400,—, f 200,t 1OO,f 60,—, 1 36,f 15^
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon:
steeds
4
*De fiacre, die Gutheim besteld had, was tij
dig ter plaafse aanwezig, hjj wees haar den
graaf aaa, die wei eenigszins lust scheen te
H postgiro io«6i 1 Maart 1M». - s-j. rasromo iwatjL *"rrgTtna
r
BUITENLAND.
COMMUNISTISCHE
OPVOEDING.
GEEN PUBLICITEIT.
invloed van aldus opgevoede menseben zullen
kunnen keeren!
Awertentieprijsi
Van I—5 regel»-f 1.25; elke regel meer f 0.25; Vee
per regel f 0.75; Rubriek „Vraag en aanbod" bfl
uitbetaling per plaatsing f 0.60.
Kip zonder kop.
De huisdeur vtel in hel riots neg eenig»
trappen Bleekte en Lindis wm aan het doei
gekomen.
UIT DE PERS.
Mr. Limburg niet geslaagd.
FEUILLETON.
OM DE EER DER FAMILIE.
Abonnementsprijs*
Kwsrtav voor Alkmaar 2-—
Voor buiten Alkmaar .12 85
Met Oeflluztreerd Zondag^Msd 860 f booger.
si
men
t
Ie personen van 4e
P. A. D.
A
4
1
- 'g'
de hadn, die juist op het punt stond
en
deinden en laat mij terugkeeren,1
w V "1
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
NIEUWE BESCHULDIGINGEN
VAN MUSSOLINI.
In een interview, dat de „Petit Parisien”
publiceerde, spreekt Mussolini ook de ten
dentieuze berichten tegen over zjjn gezond
heidstoestand.
Hjj verdedigt dan verder zijn jongste re
devoeringen ever het geschil met Duitsch-
land en zegt o.a.: De Duitschers vergeten
hun droomen van weleer niet; zij geven ze
niet op en berusten niet. Het Italiaanscho
volk, dat het gevaar niet vermoedde, ziet
dit thans in. Ik heb het de oogen geopend
en het is te wenschen dat men dit elders even
zeer doet. Er ie in Duitschland niets ver
anderd, en men béreid zich daar voor. De
z. g. civiele Juchtvaart prepareert zich op
enorme wjjze en de generale staf heeft op
nieuw het bestuur van het spoorwegnet in
handen.
De Italiaansche regeering zal duizend ge
zinnen van oudstrijders naar de grenzen
zenden om het land te Italianiseeren.
DE BURGEROORLOG IN CHINA.
Het leger van Lin-tsjing-lin, den civielen
gouverneur van Tsjili, die een medestander
ia van Tsjangtsotin, heeft Matsjang een
plaats op, 40 mijl zuidoostelijk van Tientsin
bezet. Hjj heeft zijn troepen nog een paar
Ziedaar nu een prachtig staaltje van jeugd-
op voeding!
Zóó moet uit de teére kinderzieltjes alle res
pect voor geloof en godsdienst weggetrapt
worden; zóó moeten die zieltjes, nog hei
lig van onschuld, nog heilig van Godes adem,
‘reeds bij de eerste leesproeven vergiftigd
worden van gemeenen haat, tegen den even-
mensch.
't Is schande!
Hoeveel energie zal er van onzo zijde in
jeugdorganisatie ontwikkeld moeten worden
om Roomsche mannenten Roomsche vrouwen
te kweeken, die eenmaal den verderfelijkeu
De strijd om de toekomst wordt
méér de strijd om het kind.
Allerwegen ziet men in, dat wil men zich
van het toekomstig geslacht verzekeren
men bet kind van heden aan zich verbinden
moet.
Naar het voorbeeld van de S. D. A. P.
trachten den laatsten tjjd ook de Communis
ten het kind tot zich te lokken door „Kinder
groepen” te vormen, waar men bet den klein
tjes zoo prettig mogelijk maakt; in het
dagblad „De Tribune” is tot „opvoeding” van
d» communistische jeugd en tot propageering
van de „Kindergroepen” sinds geruimen tijd
een hoekje ingeniimd.
En nu is het verbazend leerzaam, nu en
dan sens op te merken, op welke wijze de
communistische leiders het kind trachten „op
te voeden!”
Men leze eens, hoe de kindergroepenleidor
N. Sierhuis in bet jongste nummer van „De
Tribune” de jeugd, welke hij binnen zijn kin
dergroepen wil lokken, toespreekt
Vooraf de waarschuwing, dat de lezer zich
niet ergere:
en sociaal-democraten door de opdracht aan
mr. Marchant aan de orde was gesteld, ge
zegd, dat niet de Kamerclub hiertoe eventueel
kon besluiten, maar dat daarvoor een uit
rak van het katholieke kiezerskorps noo-
was, dat immers nog pas voor het behoud
der coalitie zich had uitgesproken.
In denzelfden gedachtengang zou
voor het aanblijven eventueel van het ka-
binet-Coljjn een uitspraak van onze kiezers
verlangen.
Zij hebben, met of ondanks den heer Co-
Ijjn, het recbtsche kabinet met instemming
begroet, in de veronderstelling dat het steu
nen kon op de drie partijen der gecoaliseer-
do rechterzijde.
Die^oalitie is weg, tijdelijk of voorgoed,
maar in ieder geval weg.
Er is dus «M* |sfr gr VI
guur ontstaan, nu is de kwestie afge-
Het maakt geen prettigen indruk, dat Mr.
Limburg, na de mislukking van zijn pogingen
tot kabinetsformatie, te kennen gegeven
heeft, omtrent het verloop van zijn pogiagen
geen nadere uiteenzetting te zullen geven.
We weten dus alleen maar, dat Mr. Lim
burg „ten slotte geslaagd was, de noadige
personen bereid te vinden in het kabinet te
treden”, doch dat hij „bij nadere besprekin
gen op moeilijkheden gestuit (is), met name
ten aanzien van het nader detailleeren van
de gedragslijn inzake het Gezantschap bij het
Vaticaan.”
Wie eraan schuldig staan, dat deze forma-
tie-pogingen mislukten, mogen wij dus blijk
baar niet vernemen, al valt net o.i. niet moei
lijk, daarnaar met goed succes te raden.
Waarom die geheimzinnigheid?
Mr. Limburg beroept er zich op, dat hij
zich op dit standpunt meent te moeten stel
len, omdat de besprekingen en de briefwisse
ling, die hij beeft gevoerd, van persoonlijken
en vertrouweiijken aard zijn geweest: alleen
bij de vorming van een parlementair kabhot
zou er z.i. tegen publicatie geen bezwiar
zijn.
Uns dunkt, dat Mr. Limburg’s motiveering
allerminst bout snijdt.
Indien men van zekere zijde niets te ver
bergen heeft, indien men van die zijde
niet angstvallig terugschrikt voor een oor
deel van bet publiek, dan moet het Mr. Lim
burg niet moeilijk vallen, de door hem ge
vraagde personen toestemming te doen ge
ven tot publicatie van een en ander.
Wat doet het er overigens toe, of het de
vorming van een parlementair of van een
extra-parlomentair kabinet geldt?
De vraag is maar, of het algemeen behing
in bepaalde omstandigheden een zekere
openbaarheid eischt.
En dat is thans zeer zeker het geval.
Wat moeten wij er voorloopig van den
ken
Heeft Mr. Limburg te weinig ruggegraat
om de door hem gevi
wensctoeljjkheid van méér openbaarheid te
overtuigen en wil hjj de schuldigen ook wel
onttrekken aan een oordeel van het volk, óf
te men m zekere kringen zóó bevreesd voor
publiek oordeel, dat hehOfrng welgat
Tóêsteftitanng tot publicatie te geven?
•eval weg.
«T geheel andere politieke
zien van de vraag of ze het kort dan lang
honden of die figuur kan worden aan
vaard zonder dat het kiezerskorps zich daar
over heeft uitgesproken.
Met een zilveren armluchter gewapend
stond onder de wijdgeopende glazen deur van
een corridor de oude huishoudster van het slot
Hallwey en wachtte met betraande oogen
haren meester en diens, in stand zóóver onder
hem staande vchtgenoote op, die hjj gehuwd
had, om zjjn familie voor schande te bewa
ren. Noch welkom noch groet ontving de
jongo vrouw, de oude Margaretha boog zich
alleen diep over de liand van haren meester
heen.
.^n het salon zjjn de lichten voor den graaf
aangestoken, en hier is de ar.dere kamer’.
^Margaretha opende haastig de deur van een
op de plaats uitziende kamer en liet er de
jonge vrouw binnentreden, terwijl Gutheim
den graaf in diens vertrekken volgde.
Lindis’ eerste beweging was om naar het
venster te gaan.— Goddank, zij kon het ope
nen en het was ook niet van ijzeren staven
voorzien. Met een zachten kreet tuimelde zjj
tegen den wand en drukte beide handen op
het hart.
Wat gebeurde hier waarom behandelde
Hailwey’haar met zulk een verachting? Wal
had hem tot het huwelijk gedwongen, wat,
in Godsnaam, wat? Maar zij mocht deze min
achting niet dulden, zjj mocht zich dezo be
handeling niet zwijgend. Laten welgevallen,
wat bad zjj dan misdreven? Hjj was immers
ons land echter uiterst gering zjjn.
De Nederlander (c.h.) schrijft o.m.:
„Herhaaldelijk in den loop dezer 15 weken
hebben wjj verklaard ons niet te kunnen
voorstellen bet slagen van eenig Kabinet,
dat zou weigeren het votum van 11 Novem
ber te aanvaarden.
Had mr. Limburg zich op dit standpunt ge
plaatst, hij had kunnen slagen.”
Eb verder:
„Zou de Roomsch-Katholieke Staatspartij
zich niet kunnen verheffen tot de hoogte van
vaderlandsliefde en wjjsgeerig onderscheiden
vanwaar een rondbiikken haar zal overtui
gen, dat er voor haar nog veel en mooi werk
is te doen in Nederland; al moet het gezant
schap dan worden opgegeven. Wij bljjven
koesteren de hoop dat het oogenblik dezer
verheffing niet verre zij.
Wij hebben, gedurende de 15 weken dat
de crisis duurt, ons onthouden van elke aan
wijzing omtrent bepaalde personen, welke,
naar ons inzicht, voor een opdracht tot Kabi
netsformatie in aanmerking zouden moeten
of kunnen komen. Wjj wijken van dezen re
gel niet af.
Maar nu het verzoek van mr. Limburg:
te mogen worden ontheven van de hem op
gelegde taak, niet onmiddellijk gevolgd werd
door een nieuwe opdracht aan een ander
staatsman schijnt het ons het oogenblik
voor de verklaring, dat o. i. de dringend-
noodzakeljjke oplossing der kabinetscrisis
slechte zal kunnen komen van een krachtige,
Bloedige politieke persoonlijkheid die met on
gerepte aanvaarding van de uitspraak der
Tweede Kamer van 11 November 1925, zich
bereid toont den parlementairen arbeid te
hervatten juist op het punt, waar deze op
dien dag werd afgebroken.”
De „Volkskrant” (R.K.) blijft den kant van
Kamerontbinding uitkjjken:
Wjj hebben indertijd, toen de kwestie van
een bondgenootschap tusschen katholieken
Prof. Diepenhorst schrijft in de A. R. „Rot
terdammer”:
Verschillende periodes hebben de socia
listische dames en heeren met betrekking
tot het gezantschap van- den Paus meege
maakt.
Zjj hebben voorgestemden tegen ge
stemd.
Zij hebben zich in de crisis-dagcn tot
invoering bereid getpond en dan weer
van bitter weinig symphatie blijk gegeven.
Zij hebben aan de wenscheljjkheid de
zer missie geloof geslagen en ook haar
nut betwijfeld.
Thans schijnt, na al het gedobber. Het
Volk tot de rustige bezinning van het klaar
overleg te zijn gekomen.
Met welbewuste zekerheid wordt den vol-
ke verhaald dat aan de beteekenis van het
gezantschap bij den H. Stoel geen kip
meer gelooft.
Eiliev», in België is thans de sociaal-ue-
moaratische leidsman Van der Velde mi
nister van Buitenlandsche Zaken. Hjj hand
haaft het gezantschap bij den Paus.
Wat voor een kip is V^n der VUde?
Een kip tonder kop?
bedacht zich echter en stapte mede in het rij
tuig, waarin de anderen reeds plaats geno
men hadden. En zoo ging het dan door de
nachtelijke stille, zwak verlichte straten dei
residentie in snellen draf, en na verloop van
een kwartier hield men in een voorname stil
le straat stil.
„Hier alzoo hebt ge me een thuis bereid?”
vroeg de jonge kapitein, als ’t ware uit zjjn
kwellende gedachten ontwakende.
„Het is zeer eenvoudig, zeer bescheiden,
geheel en al volgens de wenschen van de gra-
vin-moeder, die iedere onnutte uitgave ver
meden wilde hebben”, antwoordde Gutheim
bedrukt.
„Zjjn er gedienstige geesten aanwezig?”
„De oude Margaretha is hier de gravin
wilde aan vreemde personen geen blik in het
huishouden gunnen, en verder Frits van
graaf Leo, beiden zjjn trouw en weten te
zwjjgen.”
Hallwey wenkte met de hand, als werden
de mededeelingen hem te veel. Hjj opende
het portier en sprong in de sneeuw naar bui
ten, bet aan zjjn begeleider o verlatende, om
met den koetsier af te rekenen.
De portier van het huis stond slaapdron
ken onder den ingang en liet met een knor
rig -grenen avond” den graaf zjjne vrouw
en Gutheim voorbij zich heengaan.
Het Centrum (r.-k.) »ert in zjjn hoofdarti
kel niet veel meer, dan dat bet antwoord op
de vraag: Wat nu? niet langer kan en mag
uitbljjven. Het blad verleent echter gast
vrijheid aan een „men schrijft ons uit par
lementairen kring”, waaraan wjj ontleenen:
Het gerucht ging reeds de vorige week,
dat nu andermaal aan een Staatsman van
Rechts een opdracht zou worden gegeven.
Daarvoor werden genoemd mr. Heemskerk
en jhr. mr. Ruys de Beerenbrouck. Het ie
niet recht duideljjk, waarom zjj, na het échec
van dr. De Visser, thans nog zouden kunnen
slagen. Een Anti-revolutionair-Katholiek ka
binet zou over geen meerderheid beschikken.
En de Christeljjk-Historischen zullen hun
niet geven, wat zjj aan dr. De Visser hard
nekkig weigerden.
Dan zal wel het moment naderen, waarop
de Koningin gedwongen zal zjjn, om aan het
zittend Kabinet te verzoeken, de ontslag
aanvrage in nadere overweging te nemen.
De Tweede Kamer zal dan andermaal voor
de beslissing over het gezantschap moeten
worden gesteld, en men zal hebben af te
wachten, wat er dan gebeurt.
„Over bet vermaak dat wjj op de Kinder
groep hebben, wil ik graag wat vertellen.
Het is nog een buitenbeentje, zegt mjjn
vader, bij de kinderen die Zondags naar de
Zondagschool gaan, en daar moeten bidden
en ze weten niet waarom ze moeten bidden!
Maar wij in onze Kindergroep, wjj gaan als
't Zondags mooi weer is, wandelen; en we
voeren ook wel eens een tooneelstukje op,
net als a.s. Zondag. Dan gaat het er om of
’t lukt of mislukt En dan zomers, dan gaan
we kampeeren net als altjjd. Wij kunnen
ong nog fjjn vermaken met de prachtige
tooveriantaarn met de mooie platen van
bet Communisme en van de arbeiders, die
tegen de rjjken moeten vechten. De andere
kinderen hebben zooiets nooit. Het is wel
nog niet allemaal zooals het wezen moet in
de Kindergroep, maar dat tal veranderd
worden, na het feestje, dat er aa. Zondag
gevierd zal worden. En alt er dan een
flink bestuur is gekozen, dan moeten de
jongens die daar in zitten, ook werkelijk
flink werken voor de Kindergroep, zoodat
de kleineren gaan denken, ik ga ook pro-
beeren wat dit jongens daar tot stand kun
nen brengen. Daarom jongens en meisjes,
als je bjj ons komt, dan leer je tenminste
niet alleen dat geleuter van bidden en nog
eens bidden. Dan leer je flóg eens van 't
socialisme, want in welke kindervereonl-
ging bestaat dat zooals bij ons, en we heb
ben kameraadjes In alle landen, maar de
meeste in Sowjet-Rusland. Want zie maar
eens naar die mooie vlag en het portret
van Lenin, dat wjj hebben gekegen van
onzo kameraadjes uit Leningrad. En we
hebben het zoo goed kunnen voelen, toen
wjj de „Rosa Luxemburg” bezochten en
kapitein Zpesenko, die ons allen namens
de pioniers, de Kindergroep in Rusland,
een speldje gaf van Lenin. En daarom jon
gens en meisjes, laten wjj er voor zorgen
dat de Kindergroep zoo groot mogjlijk
wordt, daar uit onze vereeniging nog wat
goede wordt geboren.”
en die even wreede uren te doorleven had
als hjj.
„O, onverdrageljjke foltering.” Zjjn voor
hoofd zonk togen de ruiten, terwjjl de trein in
geljjkmatigen spoed zjjn eindeloos geratel
liet voortklinken.
Gutheim zat aan het tegenovergestelde
venster, en wierp schuwe, zjjdelingschs blik
ken op het jonge paar, dat nog geen woord
met elkander gesproken, geen blik gewisseld
had.
„Een vreeseljjk huwèljjk”, dacht hjj met
een stille huivering.
En Lindis? Zij zat in een hoek gedrukt en
bleef in dezelfde onbeweeglijke houding.
„Zou ze slapen?” vroeg Egon zich zei ven
af. Welk een zaligheid wanneer in hare plaats
eens Eugenie van Bietinghoff hadde gezeten.
Doch ook aau den langsten rit komt een ein
de. De trein hield in D. op, de graaf was reeds
buiten in den sneeuwstorm, zich haastig door
het geringe aantal reizigers onbemerkt een
w’eg banend. Gutheim reikte de jonge vrpuw
de hadn, die juist op het punt stond de cou
pé te verlaten. Een oogenblik rustte de lichte
last van haar lichaam op zjjn gespierden arm
gleed zacht op den grond neer. „Heb me-
ÏL-Ia*. am lont vnn toriurVnasön fluistcrilo
zjj bevend. Hjj schudde zwijgend het hoofd.
De fiacre, die Gutheim besteld had, was tij
dig ter plaafse aanwezig, hjj wees haar den
graaf aaa, die wei (-.enigszins lust scheaa te
gevoelen om dot weg te veel af te leggen, hj»
Volgens de Roëï heeft de Sovjet-regee-
ring aan den Chineeschen zaakgelastigde
te Moskou kennis gegeven, dat zjj met de Chi-
ncesche regeering onderbandcliugen zou wil
len voeren over de onafhankeijjkheid van
Mongolië. In antwoord hierop heeft de zaak
gelastigde medegedeeld, dat zjjn regeering
geen heil ziet in het voeren van zulke onder-
handelingen, aangezien zjj zich op het stand-11
putn stelt, dat Mongolië een onafscheidelijk
deel van het Chineesche rijk vormt. Boven
dien kan zjj generlei onderhandelingen, van
welken aard ook, met de regeering der
Sovjet-unie voeren, zoolang zich in Mongo
lië roode troepen bevinden.
VERSTERKING VAN DEN
DUITSCHEN LANDBOUW.
De z. g. „groene week”, die duizenden
Duitsche boeren naar Berljjn heeft doen ko
men, is Zaterdag geëindigd. Er werden ver
schillende besluiten genomen, welke ten doel
hebben de ontwikkeling van den landbouw
in het geheele Duitsche gebied te verzeke
ren en invloed uit te oefenen op de Duitsche
jeugd ten gunste van het landbouwverecui-
gingsleven. Voorts werd een sterke land-
kolonisatie als volstrekt noodzakeljjk aan
bevolen, om het ook voor de boerenzoons,
die hun vader niet onmiddelljjk in het bedrjjf
kunnen opvolgen, mogelijk te maken toch in
den landbouw werkzaam te bljjven, daar zjj
andere tot nadeel van de Duitsche volks
kracht werk zoeken in de industrie of in het
buitenland.
DE BANKBILJETTENAFFAIRE.
Volgens de getuigenverklaring van graaf
Karolyi, zouden de mededeelingen van
graaf Teleki onjuist zjjn. Deze zou Gerde in
1923 na de eerste vervalschingen van Mes-
zaros aan prins Windischgraetz hebt*n
voorgesteld en hjj zou kei.nis gedragen heb
ben van Nadossy’s medeplichtigheid in de
affaire der vafeebe sokois en valsche francs.
Graaf Karolyi is er van overtuigd, dat deze
dubbele reeks vervalschingen een en dezelfde
zaak vormen.
KABINETSCRISIS IN NOORWEGEN.
Het Noorsche kabinet-Mohwinckel is Zater
dag afgetredep. Door de afrariërs en de con-
servatiéve partij zal een nieuwe regeering
worden gevomd.
Omtrent de reden van de kabinetscrisis in
Noorwegen kan nog gemeld worden, dat bet
Storting om te beginnen met 112 tegen 38
stemmen een motie van wantrouwen der ar
beiderspartij verwierp.
Een voorstel van rechte en vrijzinnigen,
hetwelk door de regeering onaannemelijk
was verklaard, werd daarop verworpen met
96 tegen 54 stemmen. Een voorstel van de
agrarische partjj, hetwelk eveneens door de
regeering onaannemelijk was verklaard, werd
met 98 tegen 22 stemmen verworpen.
Na de stemmingen verklaarde de premier,
dat daar het voorstel van conservatieven en
agrariërs te zamen 76 stemmen had gekre
gen, terwjjl het.geheele aantal aanwezige
leden 156 bedroeg, de mogelijkheid van een
regeeringecrisis bestond.
DE FRANSCHE BETALINGSBELXS-
TING AANGENOMEN.
De Fransvhe Senaat heeft Zaterdag het
financieele ontwerp afgehandeld.
Na verwerping met 258 tegen 34 stemmen
van het amendement-Lisbonne tot het uit
lichten uit het ontwerp van de belasting op
de betalingen, heeft de Senaat deze belasting
zortder stemming aangenomen.
In de morgenzitting was de belasting op
den uitvoer met 151 tegen 141 stemmen ver
worpen, maar in de middagzitting wvrd
door den Senaat een transaetioneele telst
dezer belasting aangenomen, die overeen
stemt met den door de Kamer aangenomen
tekst. Het eenige verschil is, dat het maxi
mum-percentage dezer belasting van 2 tot
25.
Het heldere gaslicht viel verblindend op
net schoone militaire hoofd, dat voor het
oogenblik ontbloot, de dichte sneeuwvlokken
over zich dwarrelen liet. Het koele nat? was
een weldaad voor de van schaamte gloeiende
trekken, die zooeven nog het bleek der ont
steltenis en van'den afkeer hadden vertoond.
Welk een eindelooze jammer moest daar
uit voortspruiten. Frans Gutheim Bchudde
het hoofd en beschouwde heimelijk de kleine
danko gestalte, die voor eenige minuten de
eebtgenoote van graaf Hallwey gewu. n
was. ’Zjj stond eenzaam, als uitgeput, tegen
het stationsgebouw aangcleand en ver van
haar af, ja zeer ver, stond de graaf, mët geen
enkelen blik zich beköïbmetendl om zijn zoo
eveq aangetrouwde eéhtgenóBte.
„Wat is het toch maar goed, dat ik gevolg
belJtgegeven aan het verzoek van mijn zus
ter”, Macht Gutheim bjj zich zelven.
De kor|e mededeeling van den graaf, die
zjjn huwèljjk en zijn aankomst in het late
avonduur in D. meldde, was voor hem een
vingerwijzing geweest. Goddank, hij was een
uitstekend tusschenpersoon, die getrouw be
middelde wat tusschen die twee zoo geheel
en. al zonder tegenspraak niet af te doen viel
Wat was graaf Egon veranfeerd. Zelfs de
stations verder langs de spoorlijn vóoruitge-
bracht.
stem, hoo onvriendelijk was zjj. De reis, die
hjj In het barre van den winter gemaakt bad,
even nadat hjj zjjn toestemming tot dit onge
lukkige huwèljjk had gegeven, had hem geen
verzachting, geen hulp in den nood gebracht,
hjj had haar ondernomen, om niet „gek” te
worden, had hjj zelf in een bitteren lach uit
barstend bjj zjjn aanwezigheid in Hallwey ge
zegd.
Gravin Stephanie echter, do moeder van
Egon, liep handenwringend rond, haar leed
was onmeteljjk, hare gansche hartslocfiteljjke
natuur had zich in haat opgeloat, in grimmi-
gen haat tegen het wezen, dat haar eerstge
borene was opgedrongen.
Gutheim dacht daaraan en met een licht
leedwezen liet hjj zjjn blik gljjden langs de
eenzame vrouwengestalte tegen den muur.
De trein kwam aangebruischt. De passa
giers* stapten uit, graaf Hallwey was voor
uitgegaan om een ledige coupé tc zoeken.
Toen hij deze had gevonden, stapte hjj iu en
liet het aan zjjn pachter over om de jonge
vrouw in de coupé te helpen, die hem zwjj-
geud gevolgd was.
De trein zette zich in beweging.
Gutheim herinnetde zich op later»' jaren
nog zeer goed die stonde, waarin een dof
angstgevoel de borst der drie personen sa-
piensuoerde. Hallwey zat aan het venster, en
keek naar buiten in den stormaebtigen win
ternacht, ,z|jn hart eischte Vrijheid, eischje de
gelief de terug, die bjj <jjn moeder vertoefde
D» Standaard (a.r.) vraagt naar aanleiding
van de mededeeling dat de poging van mr.
Limburg gestrand ja „met name ten aan
zien van het nader detailleeren der gedrags
lijn inzake het gezantschap bjj bet Vati-
caan”:
Klinkt dit nu niet ietwat vreemd? Had
men niet mogen verwachten, dat althans om
trent dit punt de volledige helderheid reeds
had moeten gelden bjj de bespreking met
de enkele^personen en dat aller bereid zjjn
tot de formatie toe te treden, op die volledi
ge helderheid steunde, althans daarmede ver
gezeld ging? Over deze omstandigheid zal
het licht moeten opgaan, willen wjj bet ge
beurde goed verstaan.
Wat de oplossing betreft:
Afgezien van den terugkeer van het hui
dige Kabinet zien wjj slechts twee mogeljjk-
beden.
Gelijk bekend is, heeft de leider van den
Vrjjheidsbond, mr. Dresselhuys, dadelijk na
het bericht, dat mr. Limburg voor moeilijk
heden kwam te staan bjj het vervullen van
zjjn opdracht, een soort manifest uitgevaar
digd, waaruit viel af te leiden, dat hjj zich
in staat gevoelde om binnen den tjjd van
veertien dagen prompt een nationaal Kabi
net te leveren.
Indien er eenige waarborg bestond, dat
deze uitspraak in werkelijkheid kon worden
omgezet, dan zou het, zooals vanzelf spreekt,
ons uiet onaangenaam zjjn, als ook mr. Dres
selhuys zjjn kans kreeg en als hjj slaagde d*
crisis tot een oplossing te brengen, mits men
het een oplossing zou kunnen noemen, d
w. z. mits de waarborg van levensvatbaar
heid van zoodanig „nationaal” Kabinet kon
worden gegeven. Wjj zien dat nog ndet, maar
willen daaromtrent geen oordeel vellen.
De tweede mogelijkheid is meer on-Neder-
landsch en zou voor onze politiek al heel
erg zjjn. Voor de volledigheid wjjzen wjj op
het zgn. ambtenarenkabinet, zooals men dat
in andere landen wel eens had. Voorzoo ver
wjj kunnen zien, zou de kans op slagen voor
I
