DaHa^mg w- ptooding
Gravin Caatelrosso op een klein balkon
kon. De vierde brand moest te Pollena
stig.wat m het f
Dan naar de hoogte wijzend, hooren tij
head aan. Hun komst trekt de opmerk
er ata vuur
Plotseling wordt de deur der on tb ij t-
Wie noodigde hen ooit te voren uit op
groot verspreid dorp engageerde een dozijn keeren per jaar een
voor-
het gedonder van den berg veidooven en verwachtingen overtrof, voorspelt, bury zichzelf nog steeds als „rentmeester
grootmoeder en den brandstapel droom-
een vijfde dorp, bijna beneden in de vallei,
uit de Noordelijke districten, die het ern-
.Maar ten laatste trok hij boetklee-
machtig de droevig; litanie
„Sancto Januario, ora pro notós F
Zij gingen verder en de processie met
haar volgelingen geraakte uit het zicht.
was
met een
Bij slot van rekening het niet vreemd, doodgewoon uiterlijk, met meer gelijkend
met ademen. Niets meer.”
„En heeft zij niets gezegd
„Eén oogenblik mompelde zij iets -,
maar het was bijna onverstaanbaar. Ik
op te vangen,
H
Bij deze woorden keek h# op zij hor-
„Weike Cappuctm F’
„De Cappucim van San Lorenzo."
„Wat is San Lorenzo T Een dorp F*
De gids schudt het hoofd.
„Een district. Pachthoeven boasehen
mijn broeder van aangezicht tot
gezicht F
zoo getroffen, dat zij geloofde dat hij wer
kelijk ia den nacht van de groots uit
barsting Cuthbert Brackenbury ontmoet
had. Maar toen er weder niets van kwam,
dt familie Petructlli gezocht, gevonden
en ondervraagd was en alle onderzoekin
gen vruchteloos bleken toen begon
Wimfneda te denken, dat baar echtgencct
zich m de opwinding van het oogenblik
„Eindelijk F zegt zij verheugd.
„Eindelijk, liefste. Hebt ge niet op mij
gewacht F’
„Wij hebben tot negen uur gewacht en
Dat dunne roode stroompje reeds tot
sen rivsar aangezwollen en golft snel naar
beneden. Zijn er geen Chnstenzielen on
der die daken daarginder m die boer
derij achter de moer beziebooci gaarden t
in dat huw tiwsr hui de wijngaarden T
Waar Andrea Pctrucelk Hij waa hier
een oogenblik geleden. Waar is da broe
der Gaetano 7 Kijk I daar gaan gij
als krankzinnigen bcflen rij den heuvel
lot den raad van Mr. Fink.
Lancelot*F fluisterde Wimfriedi en
-'*n «rm.
lieveling natuurlijk
de hoeden af, toen a het voorbijgingen blijven T"
in het wild antwoorden, zoo goed ah hij In bet volgend oogenblik werd bet we-
- geutje. met hen die er ia zaten, in een nacht."
zijn. het eerstvolgende dorp na Massa goivenden stroom van voertuigen meege-
di Somma. Dat wen Massa di Somma sleept en wee het mt het oog verdwenen.
Gedurende gennmea tijd bleven de
Plants en de Stanwsy’s het stroopen en zelf genoemd op den avond, dat Mr. Mar-
Zondar gehoord, maar met zonder ge- stelen zullen nalaten, en evenalsjde oven- rabies zijn spel gewonnen had, twaalf
kieederdracht der oude Engelsche tuit oog Wel honger hebbent’
„Vreeselijk r
„En de oude Lois F’
„Zij stierf een twintig minuten nadat
geheel zonder pijn
die brandende populieren, die
obelisken mtzim. komt een bc
voortrollende golf van gloeiend
ah gesmolten metaal, breed a
Sela in de velden van Paesti
dan de dubbele lengte van dan
schen zich naar de vlakte en ontmoeten kregen
hem halverwege.
„Zijn er nog menschen te redden F'
met een
arm
en
teren wijstHij schijnt te zeggen „Ga feather, wiens pogingen met een uitslag
voort
en
en Borghetto en La Spezzia ver-
celot ongeduldig ca hoe hard
roepan, slaagt hij er slechts met
m zich te doen verstaan. „Gij
al even weinig van het land hier
geuren bezwangerd, alsof lijkheden.” te kennen als wij.”
„En aan het gevaar F Met beide handen ah een trechter voer
O, wat dat betreft, ik geloof niet, dat den mond, schreeuwt de gids terug, dat
kade onder hen scheen met hoofden ge er veel gevaar a. Men ts te spoedig ge- dit het klooster der Cappucim rr.oet zijn,
fliveid. En bij den terugge kaatsten gloed neigd, van de lava als van een woedenden -
op de zee en aan den hemel, en bij het bergstroom te spreken maar bij slot van
licht van straat- en rijtuiglantaarns en rekening gaat zij niet heel snel voort,
open vensters (ieder hun was van onder Hoe snel Lady Brackenbury T Nu, mis
tot boven verlicht, en ieder venster met seksen een mijl, of anderhalve mijl in bet
toeschouwers volgepropt), was bet too- uur maar dan moet ge er nog iets af- wijnbergen. Alles eigendom van het
neel zoo goed zichtbaar, als zag men het doen voor de oneffenheden van den grond, klooster.”
bij het rosse licht van een storniachtigen Dm stroornen. die wij lanm den kegel zien
zonsondergang. De Vesuvius, die ver- vloeien, gaan natuurlijk sneller dan de hem zeggen, dat daarboven een terras is,
schrikkelijk dichtbij scheen te zijn, was lava in den Atno del Cavallo.” vanwaar de Signon de lava, de brandende
„En waar denkt ge dat zij op het oogen- steden, het eerste plateau alles zien
kunnen. Zij moeten hem maar volgen, egj
Zoo, door een dicht kreupelbosch van
doornstruiken en heesters, klimmen zij
de laatste steilte op, en komen uit op een
vlak piëta, dat zich voor de kloosterpoor
ten uitstrekt. Hier vinden zij, onder de
muren op elkander gehurkt, sen troepje
landvolk, allen vluchtelingen, voorname
lijk vrouwen en kinderen, aan wie een
paar monniken brood en wijn mtdeelen.
Verhit, dorstig en vermoeid, nemen de
beide Engehchen en hun gids dankbaar
plotseling in vurige lijnen te voorschijn
kwamen en.bij het licht van hun eigen
vernietigingsproces verdwenen.
Doch Napels het zorgelooze, pret-
hevcr.de Napels kon niet lang treurig
blijven, zelfs met al donderde de berg
voor hare poorten, al vertoonde de lava
al de verschrikkingen van haar ontboei
de krachten voor hare vensters. De eerste
ontzagwekkende schok was reeds voor
bij De bevolking was weder begonnen
vroolijk te worden en pleizier te maken.
Het is waar, de schouwburgen waren ge
sloten, maar de wijnhuizen stonden open
en naarmate de nacht voortging, brak het
gewone rumoer, van vioolspelen, guitaar-
tokkclen, zingen en castagnetten-geklep
onder het plebs dat aan de zeezijde der
stad woonde, zelfs nog doller uit dan ge
woonlijk.
Toen had er een vreemd voorval plaats.
Te midden van al deze spookachtigs vroo-
'ijkheid, te midden van al dit tumult van
rollende wieieu, voetgangers, stemmen en
feestvieren kwam een oogenblik pauze
zulk een pauze als er soms in het hevigst
van e'en orkaan kan ontstaan. Toen zag
men plotseling een gloed va^ toortsen,
en hoorde men den klank van een boet-
neerstroomt. belanden in een soort van
daar ia het madden dat andere, rechts,
waa San Sebanuaoo meer naar den
voet van dan berg, aaa dezen kant naar
Napeta toe, was San Giorpo a Cremano.
Hij boa niet zeggen, hoeveel inwoners
er te Saa Sebaeoaao waren miaechien
twee of drie duizend. Massa di Somma
was een groots plaats veel grooter
met oen dne-vw -
gmt. bedenk dat.'
Haastig c—
schen de zijne. Toen gaf Mr.
zijn hoed aan, en met een t
ik»” was hij weg.
Terwijl hij zich aan tafel zette, vloog de
t en stormden drie drukke jon
gens, waarvan één een brieventasch droeg,
-* - tZ-(Wsrdt servefgd.)
daa Saa
maal grooter bevolking. Maar zij waren
allen gevluchtl Er waren geen menschen
in die brandende huizen gebleven. Waar
sjti heengegaan waren Kijk eens I de
stad was er vol van de kloosters, hospi
talen, barakken en de kerken, allea was
er vol van. Wel, de commissaris van po
litie was oog geen half uur geleden hier
geweest in het kantoor van den hote
lier beneden en men had herr., den
rrunmasir-. hoeren zeggen, dat in de
laatste twaalf uren vijftig duizend vluch
telingen in Napels waren gekomen 1
Plotseling keek Mr. Fink op zijn hor
loge. en zeide dat het half negen en voor
hem tijd was om heen te gaan.
Toen kwam het voor den dag, dat hij,
na het uiötroomen van de lava mt den
krater boven aan dien grunmigen.hol
len weg tuuschrn den top en Moote Som
ma, die ah Atriz del Cavallo bekend stond
gezien te hebben, nu ook haar verderen
joop langs de helling van den berg wensch-
tc te volgen. Dus stelde hij voor, naar
zeker dorp, Santa Anastasia genaamd,
te' rijden, aan de Noord-westelijke hel
ling van den Vesuvius, en van daar een
weg te zoeken naar den rand van het
groots la va-meer op dat bovenvlak of
plat, in de wandeling door de bewoners
„het eerste plateau” genoemd. Voor dit
uitstapje had hij diensten van den gids
uit het hotel besproken en een licht één-
paards wagentje besteld, dat nu op het
plein op hem moest staan wachten. Zou
Lord Brackenbury de tweed* plaats in
dat wagentje willen innemen en met hem
meenjden
Lancelot antwoordde, dat hij niets be
ver wenschen zou.
De Gravin was opgetogen die slech
te man had geweigerd dat zij hem zou
vergezellen en alleen te worden gelaten
in het hotel zou abc huwelijk zijn. Maar
nu was het autrt chmt Nu zou zij die
lieve Lady Brackenbury geheel voor
*zichze!ve hebben en samen zouden zij
verder toeschouwers zijn van de uitbar
sting, tot de heer en terugkwamen. Het
zou met recht heerlijk zijn
Wimfneda zeide niets. Waren zij al
leen geweest, dan zou zij haar man ver
zocht hebben zich niet bloot te stellen
maar zij was een te jonge wouw en te ver- zang en in statigen optocht, met afge
legen, om ten overstaan van deze vreem
delingen tusschenbeiden te komen.
van den berg.
van een
moesten nog plaats hebben. Aan den an de- liever dat kleine ding van eigen maaksel,
ren kant waren er eenige veranderingen dat zichzelf de wereld noemt verwon-
die, hoewel zij geen bloed gekost en de derd er ^h over, dat Lord Brackenbury
staatkundige kaart van Europa onveran- zoo weinig van zijn geld geniet.
derd gelaten hadden, in een ander op- Hij heeft een voldoend hms, dat is zoo
En Lancelot blijft staan ah ware hij noodig ia hierbij te voegen, de predikant sedert het verdwijnen van zijn broeder te verwachten. Toch, daar zij
mt de Noordelijke districten, die het ern-
Het was schemermorgcn. eer Wuufrw- stigst zich aan zijn taak toewijdt. Wat zijn nieta. Vijf jaran na die verdwijning had hij- ge kans, dat zij nog eens zou spreken. Hoe
ongeruste® slaap viel. Het was even dag macht, en zijn macht, zoowel in stoffe- tot aangezicht, in levenden lijve. Hij stierf.'
Jr c"
zware rookwolk, en het woest geweid van dan die van de meeste menschen. Zij is tot de levenden behoeven t Br mocht van jog*,'maakte de JpmerHng^rtsrh« reeds
de uitbarsting was tot een dMp en verwij- in alle geval geévenredigd aan het werk, komen wat wilde, Lancelot zou nooit Ov*r hart elf was en keerde in de ontbijt
derd donderend gerommel verzwakt dat de arbeid en de kroon van zijn leven is. ophouden te gelooven, dat hij leefde tot- taaj terug.
..L»> KJVmi T1*m*w*£m*X*<> t ¥11 fl.lt ?iin drwid knwsvsn wnrrl FH- t - -
zelve zegt, dat zij te gelukkig is. Haar kin-
I” Maar het brullen der vlammen bekroond zijn, di« zijn warmste wenschen gissen kon, was, dat Lancelot Bracken- *n ik dacht, dat zij misschien van haar
t -z J----u...„ .1. grootmoeder en den brandstapel droom-
alle menschelijke geluid en, zonder ge- dat hij nog den dag beleven zal, dat de beschouwde. Rentmeester had hij zich- de.”
hoord te worden, snelt hij voorbij. Plaats en de Stanway’a het stroopen en zelf genoemd op den avond, dat Mr. Mar- j(En zijt ge teleurgesteld, Lancelot F’
„Nu," antwoordt hij met een ongedul-
tel afrijden met den gids naast den „Ik zow benen msjneif raken van an^pt owde olijfbootnea beplant, en etndehik oo-
koetmer op den bok Lancelot en Mr. sta ik alleen wen," antwoordde Winifrie- der dt meten van een groot gebouw staan.
meten tred, verscheen een processie van
priesters. Een van hen droeg hoog voor
Mr. Fink ontdeed zich van zijn horlo- zich uit een zwart geworden olieschilderij
geketting en geldbeurs, en gaf ze der Gra- in een lijst, de overigen hadden fakkels,
vin ter bewaring. waskaarsen en getijboeken. En terwijl zij
„Zakkenrollers op voetpaden z>>n geen nader kwamen, door een grooten hoop
zeldzame dingen in dit deel van de we- der armsten uit de bevolking gevolgd,
reld,” zeide hij ,*n vanavond zullen ging de menigte uiteen, viel op de kniéen,
er bij duizenden op uit zijn. Ik raad u, barstte in weeklagen, smartkreten en tra-
Lord Brackenbury mijn voorbeeld te nen uit, en m« duizend* stemmen klonk
vol
Zoo, terwijl hij zijn los zilvergeld m
dM zak tm zijn sttk, volgd* Lance
lot den raad van Mr. Fink.
Ge zult u n,et 8ev“r begeven. Eh toen sloot de menigte zich achter hiar,
- jeg- de rijtuigen kwamen weer in beweging
STinir bsnrl op zijn arm. en het ringen en sch-eeuwen begon op-
Nmo neen, lievelingnatuurlijk nieuw.
„Zoo zong Nero ook, toen Rome tn
«uit te terugkeeren spoedig T” vlammen stond F zeide de Gravin Castel-
■Tm sroedit ata ik kan maar ik ga ah rosso. „Maar ten laatste trok hij boetklee-
déren aan en zong van Troje, dat in vlam
den kte hij haar handen tus- men verging. Deze Napohtanen beschou-
Fink hem wen dpn Vesuvius ah een groote zwerm
korf .jgoeden pot, die voor hun genoegen wordt afge
stoken
Daarop zette zii dch gemakkehjk ia
Zij stoadca allen ia gsspannen afwach
ting, ademloos, brandend van nieuws
gierigheid wat er nu verder zou gebeuren.
„Hebt ge den grond voelen bewegen F’
„Hebt ge dat krakend geweld geboord t
„Het was alsof een dondersteen uit-
eensprong F
Toen werd de bediende ondervraagd.
Welke plaats was dat, die het laatst vuur
had gevat T Wat was Saa SebasbanoT
Wat aacM di Somma! De arme man. Fiak keken naar hst venster en samai dn. „Ho« tang denkt ge. det zq tuBea' «t- dat, donker tegen den rossen gloed van den
hemel afstekend, mt den nacht opdoetnt.
«O, ik durf wel zeggen, den geheekr. Hier, ademloos en gebed ontdaan, ver-
ward houden zij hak oas verkenning te
„Den gebeden nacht!" houccn.
De gravm lachte. „W:ar zijn wij m 1 bemdsnaam F’
Jueve Lady Brackenbury, vindt ge roep
twee vrouwen hier staan, om naar de me- dat zoo erg Denk eens aan den afstand hij tr
nigte en den berg te zien. De dampkring denk aan den toestand van de wegen moeiu
was zoo benauwd, drukkend en met on- aan de volte de verwarring de moei- schijnt
aangename
zij onder het koepeldak van een reusach
tig conservatorium gestaan hadden. De
HOOFDSTUK LXUI.
Twaalf jaar later twaalf f
jaren in de geschiedenis van
Jaren van oorlog en vrede, van winst en voorspoed.
verlies, van veranderingen, zonneschijn E- Z11LZ.L‘-~
en storm. In lndi» waren de laatste spo- deze twaalf jaren hoofdzakelijk op Brac-
zien te worden. Want hoewel slechts ge- gen zich ah eerbiedwaardige leden ves- jaren en langer geleden en een rent- digen zucht, „neen, niets kan mij te
durende iin seconde, ién seconde viel tigen en huur en belasting beulen zullen, meester noemde hij rich in het dwpst zijns dien aanzien meer teleurstellen. Ik ver
bet licht op zijn gelaat. I
toen zij ontwaakte. Wat Mrs. Pennefeather betreft, zij dat gijn dood bewezen werd.
„Lancelot F zelve zegt, dat zij te gelukkig is. Haar kin- Het was een onderwerp, dat hij en Wi- deur open
Geheel ontdaan en door dan rook deren bloeien in de frisscbe lucht der nifr^eda zelden aanroerden. D^hevigheid
zwart geworden mat gescheurde klaeren, heide «n haar twee oodste zonen ziin nu, zijner aandoening had haar in bet eerst de kamer binnen.
hooger Atlantische Kabel de natuurlijke gren- dat een edelman met 20.000 pd. st. jaar- bevallige deftigheid gekregen, die eoo
jngsren
man. Zij komt, noch vloeiend, rol
lend, maar onafgebroken ah een eindeloo-
ze bank, een vaste massa, die voortdurend
zich voortbeweegt, en altijd van achteren
wordt opgestuwd, zonder te haasten, zon
der ophouden, onweerstaanbaar ah bet
noodlot.
Maar er is geen tijd om te staan kijken
geen tijd om te denken 1 Ginds, het
paard to< vollen galop aangezet, vliegt een
kar over den weg, met vrouwen en kinde
ren volgepropt, en hier, heen en weer
snellend tusschen de erven, rijn een aan
tal mannen bezig (zeelieden, naar het
uiterlijk), van huisraad en pachtets-
werktuigen te redden, wat zij kunnen
IE: --- -
Jaatste raam ginds staat een ladder. r
Daar is sen man aan het venster 1 Een de kolonie op de Burfield-heide geves- met een geest van Ben Johnsons, in een rfj mij zouden opgegettn hebben, Tls ik
man met «u een kind zeker I in tigd. In het begin bestond zij slechts uit hal door vijftig fakkeldragers verlicht, in niet om het ontbijt had gescheld. Maar gi’
zijn armen. Hij komt naar beneden, snel, de kerk, scholen, de pastorie en een twin- de t*- - - - -
met vwten, zekeren tred. De laatste poort tigtal hutten, maar in deze twaalf jaren biefstuk-eters Wie liet ooit de Fransche
ovtrspringtnd, haasten de twee Engel- heeft het nieuwe district het aanzien ge- tooneelisten van Londen overkomen, of
“i van een groot verspreid dorp engageerde een dozijn keeren per jaar een „a«i| mvri een iwinug minuien nasar
en de bevolking telt een acht honderd militair muziekcorps Waarom, zoo-vroeg ik was aangekomen t-‘
zielen. Het zou te veel gezegd zijn te be- de wereld, waarom volgden de Bracken- en buiten kennis. Het was een ophouden
Een kloek man was het. blootshoofds, weren, dat allen van het „Zwarte volk” bury's dit bewonderenswaardig
langen baard, die met den eenen leden van deze ordelijke gemeente zijn beeld niet, en deden zij niets wezenlijk
het geredde kind aan zijn borst drukt geworden. Velen van de oude kudde zijn bijzonders voor de maatschappij in het
met den anderen gebiedend naar ach- nog niet toegetreden maar Mr. Penne- algemeen z
Wat de wereld niet wist, en zelfs met meende het woord „vuur”
aangenomen, en de geheele een kuetwtoel bij het open venster boomgaarden heen, cm op de erven van
'i snel m zijn werk gegaan, want zü waren nu neer boven, naar Wi- verbeen puchterswoningen terecht te ko-
kaaner gegaan en voegde men en tot de ontdekking te geraken, dat
zijn m geen wezenlijk gevaar geweest ata Mr. Pennefeather zelf. Haar manier van Lancelota verbeelding. Hij had den
maar.... Wuufrieda. ik moet iets ver- ia bovendien een prettige manier, die man ook gezien, en wilde niet toegeven,
tellen." zeer in den smaak valt. Haar medelijden dat er eenige de minste grond waa voor
„lees vertellen Waarom kijkt gij miy n spoedig opgewekt en haar hand n „open Lord Brackenbury’a idee /iw. Het
met zulke oogen aan Ge maakt tnij ang- als de dag tot verzachtende weldadigheid”, een groot, ruw man geweest,
--.al- U~. a
Hij nam haar handen m de zijne. Hij dat haar geniale natuur meer en spoediger op den vermisten Lord dan hij zelf op
het zijn stem tot een gefhiuter afdalen, liefde wekt dan de ernstiger deugden van Hercules geleek. Zóó langzamerhand tot
„Ik heb hem gezien Cuthbert haar echtgenoot. Zij is nog steeds, in spijt de overtuiging komende, dat zijn vrouw
aan- van tijdsverloop en veranderde omstan- *n gijn eigen medegetuige beiden onge-
digheden. Lady Brackenbury heeft zij loovig waren, liet Lancelot het onderworp
reeds iets toe vertrouwd van den knoop van rusten, en Wuufrieda hoopte na eenigen
dien nog met geschreven roman, die aan tijd, dat hij de zaak vergeten had. Maar hij
belangrijke de wereld moet toonen, dat zij ook schrij- vergat haar nooit en zijn overtuigmpwan
at wereklven kan onder de indrukken van den kelde geen oogenblik.
En nu zijn Lancelot en Wimfrieda
De Brackenbury's hebben gedurende twaalf jaren getrouwd, en twaalf jaren
en zes maanden zijn voorbijgegaan, sedert
ren van opstand mtgedoofd. In Abyssi- kenbury Court gewoond, op hun eigen Mr. Marrabies Lancelot overreede, het
me was de inname van Magdalena door goederen, onder hun eigen volk. Somtijds testament van zijn broeder ten uitvoer te
den treurigen dood van Komng Theo- gaan zij een paar maanden in het najaar brengen en zeventien jaren en één maand
op reis, en zij hebben de gewoonte, een waren verloopen, sedert Cuthbert, Lord
als 't ware in een vurig kantwerk gehuld,
terwijl men lanjp de geheele lijn der blik zijnWaar w Santa Anastaeu F*
veroordeelde dorpen de vlammen duide- jO mijn lieve Lady Brackenbury, au
lijk zag voortwoekeren en voortlekken van plaatst ge mij voor een moeilijk* vraag I
pont tot punt het eene huis na het an- Santa Anastaau is ver weg, ver voorbij
dere vatte vuur ata een rij notendoppen San Sebastiano en Massa maar hoewel
ieder hun zag er voor een oogenblik uit, ik bet vandaag van het Obeervatortum
alsof zijn vensters geïllumineerd waren, mt zag liggen, zou ik met het minste
óm dan als een vreugdevuur op te vlam- begnp kunnen geven van zijn omgeving
men, krakend ineen te storten, en tot asch en betrekkelijke ligging. En wat ces mes
en sintels te vergaan, als onder een regen steun betreft, ik denk dat zij zelve niet
van vonken. Daar was een vreeselijke weten waar zij zijn F
aantrekkingskracht in die brandende hui- Na deze wooiden de Gravin was te
zen die, onzichtbaar en ongezien, totdat vermoeid en Winrfrieda te angstig en ge- hun aandeel van de giften dar sraidadig-
zij door hun noodlot overrompeld werden, spannen om te praten staakte her ge
sprek en zoetjes aan, m weerwil van bet taamheid. Hun voorkomen mactegeo-
schudden der vloeren en het rammelen staande Lancelot zijn hoed heeft verloren,
der vensters, viel de schoon* Amerikaan- de doornen handen en kleederen van
sche vast in slaap. alle drie verscheurd hebben in hun schoe-
Nog steeds bleef Wimfrieda wakker nen door de steenen aan stukken gereten
nog steeds bleef zij waken nog steeds wekt geen verwondering. Zijn zij geen
kwamen en gingen de nietsdoeners uit vluchtelingen gelijk de overigen!
Napels op het plein onder het venster Het klooster staat boog op de uiterste
en ginds, opbruisend uit bet brandend punt van een uitstek van de Monte Som-
hart van „den grooten aardbol zei ven”, ma. Het vlakke land en de stad Napels
rees en daalde en stroomde die vreeselijke de baai van Portici tot aan Ischia, de ge-
vuurfontein Een gloeiend rookdak had heele zijde van den berg van Santa Anasta-
Zich mtusschen over het vlakke land en iu in het Oosten tot aan de Hermitage,
de baai uitgespreid de geheele hemel in het Westen, worden door het terras
zag rood de huizen en schepen waren buiten zijn poorten beheerscht. Maar he-
verlicht dg glans der sterren was ver- dennacht is de ééne helft van dat pano-
doofd door dien rossen troonhemel, die ratna m de duisternis mtgewucht en de
de ijselijkheden van den nacht half ver- andere helft door een gordijn, van rook en
duisterde, half verlichtte. vuur half aan het oog onttrokken. Want
En waar, gedurende al dien tijd, waren van hun verheven, veilige standplaats
de heeren gebleven De Gravin had het zien zij, die zich op het terras bevinden,
goed geraden, toen zij onderstelde, dat c*s op het tooneel in al zijn volle venchrik-
messieurs nauwelijks zelve die vraag kun kehjkheid neer. Ginds, uit de opemngen
nen beantwoorden. Waar, met recht, van den Amo del Cavallo, als kwam het
waar waren zij T Hier- en daarheen uit de monden der hel zelve, zien zij den
waren zij gereden, achteruit, voor- geheelen loop van dien voortgolvenden
uit, in duisternis, verwarring en hiaat, lavastroom. Door honderden beken ge-
Eerst waren zij langs den grooten weg voed, gezwollen, treedt hij ter linker- tn
naar Santa Anastasia gegi.in, en toen, or> rechterzijde buiten zijn oevers, terwijl hij
een halve mijl afstands van Ponticelli, steeds brullend en bruisend voort jaagt
waar zij door een piket bereden carabi- naar de hoogvlakte waar hij zich tot een
niets teruggedrongen werden tot aan uitgestrekte, hijgende, roodgloeiende,
Barra teruggekeerd, hadden zij de zij we- half vloeibare zee verwijdt, om dan in
gen genomen en zich naar San Sebastiano lange vuurstralen over te loopen, die,
gewend, waar zij zoo dicht bij de lava kwa- alles voor zich heen verwoestend, naar de
men. dat zij haar heeten terugge- vallei voortstroomen. De vuur-rivier is
kaatsten gloed konden voelen, en de vlam- op haar grootste breedte twee mijlen breed
men in vurige jongen tusschen de wijn- en op de plek, waai de voorsteden van
gaarden zagen spelen. Hier opnieuw door La Cercola in laaien gloed staan, heeft de
wachten te paard teruggedreven, maken lava haar weg gegraven door wijngaarden,
zij een langen omweg naar La Cercola, zes mijl van haar oorsprong verwijderd.
-j - •- j Zelfs nu, terwijl zij er naar zien, ziet
waarin de lava nu met groote snelheid men de lava zich haven La Cercoia ver-
deelen, en een smal rood stroompje af
kamp van karren, en wagens, in enkele zenden in de richting van de bebouwde
waarvan geheele farailién den nacht door- hellingen aan den voet i
brengen, én stappen tut. terwijl zij den waarop het klooster staat.
koetsier aan zijn lot overlaten, met bevel. Op dit gezicht gaat een kreet van
zoo mogelijk met hét rijtuig naar Barra pamschen schrik op uit de kleine menigte
terug te keeren en daar hun komst af te op het terras. Het zijn allen menschen uit
wachten. Nu gaan zij te voet verder, on- San Lorenzo en toen de lava op La
der geleide van eer gidrf, dien zij door het Cercola aavdrong, hielden zij zich ver-
land volgen, schut ogen en steenen muur- zekerd, dat hun eigen wijngaarden en olij-1
tjes over klauterend, roekeloos door akkers venbosschen veilig waren.
met te veld staand koren en over het voor De vrouwen vallen weenend op de
de oogen schemerend gevlochten hek- kmeén de mannen klemmen de tanden
werk van wijngaarden en moerbezie- op elkaar en ballen «Uistea de mon-
afkan seaaa aprakoèocs. Hun landen zqn bloedend, en de handen vol btaéren. nadat zü han recht van toelating tot d«
veroordeeld zoo de wil des hameta. stond h*i*voor haar. school veroverd hadden, studenten te
..Lancelot I o, God tq dank Waar Can budgt De „baby”, sedert lang door
as Mr. F ink Waar de Gravm meuwe rechthebbenden op dien titel ont-
Jj) is op het oogenblik de kamer uit- troond, n te Rugby. De „baby” de bij
gegaan. Fink n bu haar. Hij n ongedeerd zonder* gunsteling van Lady Bracken-
alleen een beetje gebrand en geha- bury, aan wier goedheid hij bet geld voor
vend, zooata ik zalf.” rijn school te danken heeft. lattnecben ts
„Gebraad! Hemel! waar zijt ge ge- Mts. Pennefeather, su zij jaarlijks zooveel
weentMaar m zijt ge veihg veilig F sizpennies kan uitgeven ata zü wil, op vergist had. Wat Mr. Fink aangaat, die
„O zeker srij zijn veihg genoeg Wij haar wijse zoo bedrijvig en hulpvaardig behandelde de geheele zaak ata een werk
geen wezcnhjk gevaar geweest ata Mr. Pennefeather zelf. Haar manier van Lancelot* verbeelding. Hij had den
gedaan en aa
zaak was ióó
dar Wimfneda nauwelijks de werkelijk- nstnada’s kamer gegaan en voegde men en tót de ontdekking te geraken, dat
heid begreep, aar zü zacta zelve naast de er met vleiende stem bü zü al dien tüd te veel noordelijk getaouden
„Ge weet zeker, dat het e nset lastig n, hebben dan gaat het weer verder
vond staar vooi het nuddatota venster lieve Lady Brackenbury, dat ik hier bü dt beddmg, van tan sttgedroogden
van de g wie eetzaal. Van hier wit sagen blijf totdat oost zwervend* echtgenooten bergstroom, waarna zü met moert* de
zu SM bet wigsntjs het ptan van bet ho- terugtemnen F helling van een heuvel bekiinuncn. met
„Ik zou bonen mijseff raken van oude oiijfboomen bepiant, en esndelqk on-
dorus gevolgd.
Dichterbij hadden de Fransche en paar weken gedurende ieder seizoen in Brackenbury, zijn diamanten in Genua
Sardinische legers de Lombardische pro- een of ander hótei te Londen door te gakocht
vincién heroverd, èn Victor Emmanuel brengen maar zü hebben geen huis in dween.
was komng van Italic geworden. Maar de stad, en niet vóórdat hun kinderen op Het is Mei de tweede dag in Mei j
de oorlóg tusschen Frankrijk en Prutsen, den leeftijd zijn, dat zij in de wereld moe- «n dt Brackenbury’» zijn nog te Beteken
de val der Napoleontische dynastie, de ten komen, denken zij zich die kostbare bury-Court, hoewel zü van plan zijn in
opkomst van het Duitsche Keizerrijk weelde te veroorlooven. De wereld of den loop der eerstvolgende week naar
stad u gaan. Lancelot is op dazen schen
nen, friaschen Mei-morgtn sedert half
zes buiten en Lady Brackenbury wandelt
de laan op en neer, langs de vensters van
de ontbijtzaal. De tijd is goedgunstig ge
weest voor die Wimfrieda, die Cochrane
zoo hartelijk bewonderde, toen zij haar
i van
verschillende volken waren door een net- schrijft met milde hand in voor de jacht Langtrey-Grange. Meer Hen ooit waa zij
Mr. Pennefeather ts, wat eigenlijk on- harten nog. Dat me-r dan zeventien jaren wacht niets. Ik heb het opgegeven iets
-- -w «.j eens ft-
plotseling in een steen veranderd. mt de Noordelijk* districten, di* het ern- voorbijgegaan waren, woog bij hem als sproken had jaren geleden, wal er eeni-
Het waa >chemertnorgen. eer Winifrie- stigst zich aan zijn taak toewijdt. Wat zijn niets. Vijf jaren na die verdwijning had hij- ge kans, dat zij nog eens zou spreken. Hoe
da, door waken urtgeput, eindelijk in een hand vindt om te doen, doet hij met alle hem gezien hem gezien van aangezicht het zij, ik ben blij, dat ik er was toen zij
de Vesuvius lag half verborgen achter een lijken ata in geestelijken zm, b grooter leefde toen waarom zou hij nu niet meer
Groote God 1 hun moeder n op de
hoeve. Hun moedor, de wadwwe Fran-
caaca Petrucelli, hun vrouwen, hun zus
ters al bun vrouweltjkc betrekkingen
atjn daar 1
In het volgend oogenblik vbegt ieder
man, di* op het terras h, naar beneden,
om t« helpen wat hij kan. De gids, haas
tig een zakdoek om zijn hoofd bindend,
geeft zijn eigen slappen vüten hoed aan
Lancelot. Zij gaan voort, zooata het gaan
wil, hollend, springend, struikelend over
den opgebroken grond. Uit bet duister
van het olijvenwoud beneden komende,
steken zq dwars het stroombed over, dat
zij daareven juiat beklommen hebben.
Maar tusschen dat punt en de hoeve der
Petracdh hggen nog een mijl lang wijn
gaar den.
Mr. Fink volgt oogeloong. Dat men-
seben. zoo zij met stapelgek waren, in hun
huizen zouden blijven tegenover een ge
vaar ata drt, schijnt hem ónmogelijk.
Intuaachen gaan da helpers op hun
moeilijken weg voort, de groene druiven
trossen vertredend, over de grensmunr-
tjes heen, recht op de verder verwijderd
liggend* moer bezie txwm gaarden aan,
waarachter een groot licht oprijst, als bet
hcht van een brandend bosch.
Nu ademen zij rook en zwaveldamp in
en dan, plotseling uen zq neer op een
brandend hms, dat door vlammende boot- zicht mogen heeten de kaart der geheele hij onthaalt, niet buitensporig weelderig,
mijten, schuren en bijgebouwen omringd wereld te hebben veranderd. De verst maar gastvrij hij vult nu en dan zijn huis
n. Achter daze mijten ed schuren, achter van elkander verwijderde steden, de meest voor eenige weken met bezoeken hij duiven voederde op het binnenplein
kva»v4x*ria rwwws 1 mm wkm wswm*j «amMAua elzww mmwe Mz-kae-ai/v awsmW wi*lz4a> IumouzI w -11---
?boudeltjk werk van rads en ijzerdraad met elkan- en de plaatselijke instellingen van welda- th?na waardig,door dien uitstekenden
lava, rood der verbonden terwijl de tunnel van den digheid maar hij geeft zijn geld niet zoo portretschilder. Paris Bordone, geschil-
l de rivier Mont Cenis, het -Kanaal van Suez, de lichtvaardig uit, als „de wereld" begrijpt derd te worden. Haar houding heeft die
zen van bergen, woestijnen en zee ver- lïjksch inkomen doen moest. Lord en bijzonder de edele Venetiaansche dames
metigd hadden. Lady Everton of Toffee, die, zooals men van Bordone kenmerkt. Rood-goud schit-
Dit waren m hoofdtrekken de voor- wel weet, met rijker zijn dan de Bracken- tert, terwijl zij wandelt, haar kastanjebruin
naaraste gebeurtenissen, die achtereen- bury’s, geven tweemaal zooveel diners haar in de zon. Haar lang gewaad sleept
volgens dat tijdperk van twaalf jaren op en de Oostersche feesten van. Mr. Fink a)s een sleep achter haar aan. Men zou
het tooneel der geschiedenis hadden ge- en de Gravin Castelrosso zijn de roem van haar gekleed willen zien in echt Venetiaan-
kenmerkt. Op het kleiner tooneel, waarop het land. Bals, jachtpartijen, picnics, fees- ache dracht, in een kleed van wit en goud
de personen optreden, met wier lotgeval- ten in den tuin, bijzondere tooneelvoor- brocaat, met een waaier van vaderen in de
len wtj on» hier bezig houden, hebben stellingen, vormen den dampkring, waar- hand en een snoer paarlen in de loss*
Reen treffend* veranderingen noch ten in dat populaire paar leeft en streeft. Wie vlechten vaa beur haar.
goede, noch ten kwada, plaats gevonden, dacht er daar tn de Noordelijke provincie Plotseling wordt de deur der ontbijt-
Voor Lancelot en Winifrieda is. het pad aan, een bal te geven bij klaarlichten dag, kamer geopend eu een heer komt de ka
der liefde zoo effen en glad geweest, dat met een dansvloer in de laan, eer deze mer door en uit het open venster naar
het door den tijd geheiligd spreekwoord schoone Amerikaansche uit het verre buiten.
er door gelogenstraft wordt. Gezegend Westen kwam, om aan ons Engelsch land-
in hun huis, in hun kinderen, in elkander, volk te leeren, hoe zij de hun toegezonden
zijn zij zei ven gelukkig «n een bron van géVen der góden moeten genieten!
Het hui* schijnt vol vuur j tegen het geluk voor degenen, die hen omringen
Onder hun zegenrijk bestuur is een bloeien een Drie-Koningenfeest en vermaakte hen toen waren de jongens zoo hongerig, dat
