fe
A3
„ONS BLAD”
“HILLE'S beschuit!
&J|
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon:
H. SCBOOnOVIV EN X"
WOBIiaiIBI C HTIIG
LANGESTRAAT IOO - ALKMAAM
April IBM. postgiro mmo. BOe Jaarlaag
Mr. P. v. S.
Parijs. 7 April, 1926.
BUITENLAND.
zjjn, jutet, dat te het goede
o SA
Abonnem«ntspril«*
Lcr rwwraai voor ADumm w. V J®
foot buiten Alkmaar f 2 85
Met Oefllnatreerd Zondagsblad 0.00 f hooger.
JMb«ertentfepr|]ai
Van 1—9 regel»-f 1.25; elke regel meer f 0.29: XiflM^
per regel f 0-75; Rubriek .Vraag en aanbod" bt
uitbetaling per plaatsing f 0.60.
f 400,-, f 200,—, t IOO,—, f 60,—, f 35,-, f 15^
BRIEVEN UIT FRANKRIJK.
FEUILLETON.
OM DE EER DER FAMILIE.
BINNENLAND.
alle abonné’» wordt op aanvrage gratis een poli» verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 500,-
POSTGIRO 164863,
8
f
mlde werd gezonden
ma-
diende
o
(Wordt vervolgd.)
6
heid
Ui
Een smaakvol gahaal verkrijgt
ge, door bl| ona Uw Meubelen,
Kloodon on Gordijnen te koopon
ADkHNISTRATM N*. 4M
MDACTM No, MS
ik u na dienst
„Van dienst
woord, ik verlang werkelijk iets van
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
zij tot nog toe alle genoegei
Nog eenmaal schudde nd
en zette den voet vaster o^
wae niet schoon, dat wist zi
niet met anderen to het ttrjjc
ste-loitenant beledigd,
hoofd van het ie pelett
nie van het ie regiment grenadiers.
CHRIST. HIST. UNIE.
Nadat in de gistermiddag te Utrecht ge
houden jaarvergadering van de Christ. His
torische Unie de heer J. ter Haar in een in
leiding den toestand der partij had uiteen
gezet, hield oud-minteter dr. J. Th. de Vis
ser een rede over de jongste kabinetscrisis
en hare oplossing.
Na een uitvoerige samenvatting van de
geschiedenis van het Gezantschap, waarbij
spr. het beleid van de C. H. fractie te dien
aanzien verdedigde, kwam dr. De Vieeer lot
de bespreking van zijn eigen houding gedu
rende de crisis. Hij seide daarbij onder meer:
Ik weet dat er in de Unie worden gevon
den, die m^ halfslachtgibeid en transigeoren
met beginselen hebben verweten, toen ik,
geroepen door H. M., tot formatie van een
kabinet poogde het zittend kabinet te be
houden en de coalitie te redden door mijn
voorstel van de terugroeping van den ge
zant te Rome en de accrediteering van Jen
gezant te Bern bij het Vaticaan. Ik acht bet
goed met het oog op de broederlijke gezind
heid onder ons nog een» duidelijk te zeggen
wat mjj dreef, 's Lands belang eischte m. i.
dat in christelijken zin zou blijven gere
geerd. Dit groote doel kon alleen worden
bereikt door samenwerking van de groepen
der rechterzijde. Het gezantschap kon niet
meer tijdelijk worden gemaakt; een blijvend
gezantschap te Rome vond bij de onzen
overwegend bezwaar. Toen heb ik overvj-
gen of niet wellicht de R. K. bereid zouden
zjjn den gezant te Rome en nog wel een
hoogstaand man als Mr. van Nispen tot Se-
Eugenie’s hoofd wende zich bliksemsnel ach
terom, evenals vreesde zjj een ongeroepen
luisteraar. Voorzichtig naderde zjj het zomer
huisje en keek naar binnen, het wae leeg.
„Gij weet, prinses Adèle geeft een senitte-
rend feest waaraan een watercorso verbon
den is, het zal prachtig worden. Er komen
een menigte dames der aristocratie, natuur
lijk in magnifieke toiletten, doch ik moet bij
haar ten achter staan. Waartoe vaische
schaamte te toonen, gij kent even als ik
mijne positie op Hallwey, ik zit in groote ver
legenheid, waar ik alle toiletbenoodigdhe len
vandaan zal halen. Zoudt gij mij niet kunnen
helpen, juffrouw Werner? Het moet echter
een diep geheim blijven, ik verlaat mij op uw
stilzwijgen en wend mij vol vertrouwen tot u.
Lindis schudde het hoofd. Een flauwe, zeer
flauwe glimlach krulde hare lippen, social
het bijna geringschatting scheen. Dat was
dus Eugenie von Bietingboff. Een ijdele
Eva’s dochter gelijk al die anderen, en hare
schoonheid behoefde toch geen opschik, zij
schitterde het edelst in eenvoud. Waarom
zou zij mededoen aan al dien ijdelen tooi,
waartoe te wedijveren met *1 de modezottln-
nen der residentie, daar zQ toch de liefde en
de trouw bezat van den eenen, om wiens wil
zQ tot nog toe site genoegens ontzegd had.
Nog eenmaal schudde zij net donkere kopje
het kiezel. Zjj
en wilde ook
kerk treden, en
DE INTERNATIONALE MARITIEME
CONFERENTIE.
De diplomatieke maritieme>conferentie te
Brussel is gistermorgen in plenaire zitting
byeen geweest. De voorzitter wees er op,
dat het ontwerp betreffende de immuniteit
van schepen in staatsdienst volstrekt niet
ten doel heeft aan de souvereine staten de
immuniteit te onttrekken, die in alle landen
wordt erkend, maar wel zekere bepalingen
op te helderen en vast te stellen betreffende
de juridische positie dezer schepen. Een een
stemmig accoord ie verkregen betreffende de
essentieele idee, dat onverschillig welk schip,
aan een staat beboorende, zelfs de oorlogs
schepen van dien staat en de schepen voor
openbare diensten, onderworpen zjjn aan
rechtsbepalingen, die gelijk zjjn aan de bepa
lingen van het gemeen recht.
De vergadering heeft vervolgens de ver
schillende bepalingen en amendementen on
derzocht, welke waren ingediend door Sir
Leslie Scott (Engeland), Ripert (Frankrijk),
Van Slooten (Nederland), Bale (Roemenië),
’t instrument ontlokte.
Lindis vernam plotseling schreden achter
zich en de zachte uitroep van: „Juffrouw
Werner”, bereikte haar oor. Verschrikt bleef
zjj staan, tot dusver wae zjj het zomerhuisje
steeds behoedzaam ontweken, heden ech.'er
had zjj daar niet aan gedacht.
De vensters stonden wel open, doch er was
niemand te béspeuren, mogeljjk dat graaf
Egon het tuinhuisje verlaten had en ailt'cn
aan de friaeche morgen- en boschlucht den
toegang verleende; hij placht dat moenna.cn
te doen, zjj had bem dan in het park gezien,
waar hij op en neer wandelde, doch hjj bleef
daarbij toch steeds in de nabijheid van het
huisje. In hare eerste ontsteltenis had zij ge
meend, dat de uitroep van hem was uitge
gaan, doch zulks wae echter niet het geval,
gelijk zjj zich bjj het omwenden overtuigde.
Freule von Bietingboff kwam lichtvoetig
over bet graeperk aangesneld.
„Ik ben u nagesjioed. Zou ik u even mo
gen ophouden?”
De jonge vrouw kon zich niet herinneren
dat bet trotsehe meisje zich ooit had ver
waardigd haar aan te spreken, des te meer
verwonderde zjj zich nu over de Hohte verlo-
genheid in den toon dezer anders zoo ge
biedende stem.
„Mijn tjjd le niet beperkt, waarmede kan
zijn?
I o."1
heeft niemand er iets aan,
eere brengen.”
„Hoe, gjj wilt die kleeren dragen? Mijn
vader heeft ze uit Parijs laten komen voor
mij.”
Lindis aarzelde merkbaar bij het spreken.
Eugenie beschouwde het antwoord slechts
als een weigering om haar de robes te geven
„Wilt gij ze dan dragen? Men zou u uit
lachen en bovendien, wie zou er notitie van
nemen?”
„De toiletten in de koffers zijn tot uw be
schikking.’’
„Harteljjk dank. Gij bewijst
grooten dienst. Ik mag zeker de
terstond in ontvangst neuten, v
een kleine verandering noodig te.
Adèle stuurt mij hare kamenier? die zeer nan-
dig te, tegen van avond moet zjj gereed z'jn.”
„Margaretha zal u de sleutels ter hand «tel-
len, zjj heeft ze in bewaring.”
„Dat plompe mensch is te onnoozel, .tis zjj
niet zoo vast in hot zadel zat, zou ik baar
al lang van hier weggeknikkerd hebben. Ma
ttóre, gij zult u dus zeker zelve de moeite
wel willen getroosten.”
HERADEMING.MAAR HOE LANG?
De Goede Week heeft een zekere her
ademing gebracht. Ten lange leste zijn
de financieele ontwerpen aangenomen
en is de begrooting in evenwicht.
Het 9e Kabinet-Briand leeft nog en
eindelijk heeft een Minister van Finan
ciën eens een succes te boeken. De per
soonlijke eigenschappen van Péret, een
handig manoevreeren van Briand heb
ben daarbij zeker een rol gespeeld. Maar
vooral het spookbeeld van een ^teeds
dieper dalenden franc, waaraan *n hieu-
we ministerieele crisis een genadeslag
zou hebben toegebracht.
Van eenig enthousiasme is in de Ka
mer geen sprake geweest, hoogstens van
berusting in het onvermijdelijke. Er
moest een meerderheid komen, wilde
het parlement het laatste greintje
respect in den lande niet verspelen.
Woelige tooneelen dienden vermeden.
Oogenschijnlijk diende het landsbelang
op den voorgrond gesteld, al zijn de ge
dachten der verschillende partijen wel
licht nooit' meer dan op dit oogenblik
op het politieke eigenbelang gevestigd.
De herademing zal dan ook van korten
duur zijn. Niemand die er aan twijfelt.
Want een definitieve regeling van Frank-
rijk's financiën is nog geheel iets anders,
dan het treffen van enkele maatregelen
om een begrooting kloppend te ma
ken.
Niemand is feitelijk tevreden. Noch de
rechterzijde, waar het wantrouwen in de
tegenwoordige Regeering onveranderd
voortduurt, noch de linkerzijde, die al
te zeer beginselen heeft moeten verloo
chenen om door eigen schuld veroor
zaakte ellende eenigszins goed te
ken.
Een stemming van lusteloosheid hangt
over de kamer en geheel het land. En
betrekkelijk gering is de ontspanning
door het aannemen der Regeerings-ont-
werpen in politieke kringen gebracht.
Men gelooft niet dat het huidige Kabi
net er nieuwe levenskracht door heeft
gekregen. Hoogstens een opflikkering,
die ook in het menschelijk leven zoo
menigmaal aan den dood vooraf gaat.
Was dit wel het geval geweest, de
neurs zou sterker hebben gereageerd, de
franc zou een gevoelige stijging hebben
ondergaan.
De vrees, dat binnen enkele maanden
een nieuwe crisis zal uitbreken, en dat
wanneer ergens op God’s wjjde wereld e»'ii
hart voor haar te winnen wae, dan zou zjj
dat niet willen winnen door uiterljjkbed-r.,
door jammerlijken opschik, door blanketsel
en paarlen, doch het moest zich aan haar
weggeven louter ter wille van haar Mgen
hart.
„Ik beschik maar over een gering zakgeld
en denkeljjk zult gjj dat ook wel niet aan
nemen, want het komt uit het grjjze huis te
P.” Het klonk ietwat spottend van de jeug
dige friase.be lippen.
Eugenie gevoelde den steek. Doch bet ver
langen om lieden boven allen uit te echitre-
itn, woog tegen alles op. „Ik kan mij best
begrjjpen, dat de gravin u geen pfenturg
geeft. Uwe behoeften zjjn echter luttel be
vendien bezit ge een rijke garderobe, waar
door ge geen uitgaven te doen heb.”
„Mjjn garderobe?” Lindis trok de sierlfjko
schouders op. „Mjjn donkere, eenvoudige
kleeren beantwoorden aan het doel, dat is
waar, zjj zjjn ook niet kostbaar,”
„Maar in uw garderobekamer staan kof
fers van verbazendo afmetingen, waarin xloli
Parjjsche robes bevinden, en daarom wilde
ik nu juist eens met u spreken.”
Eugt nie bemerkte niet het vrooljjke fon
kelen in de prachtige, zwarte oogen, tone
vurige begeerte om de weelde te bezitten,
deed haar alle omzichtigheid uit het oog ver
liezen. Haastig sprak tff: „sta mjj d« toiletten
af, wanneer ze daar In die koffers liggen
venaer op te offeren aan het belang der
rechteche samenwerking, terwjjl Jan onzer-
zjjds genoegen zon worden genomen met bet
bezoek te Rome enkele malen 'e jaars van
onzen protestantseben gezant te Bern. Ik
meende met deze oplossing tevens veilig ie
stellen art. 123 van het Indisch reglement;
ik meende en meen nog, dat ik mijn land
daarmede, wat de handhaving onzer shris-
telijke staatkunde betreft, het best diende.
Natuurlijk werpt men mjj tegen: „Maar
bet beginsel verbood zulks.”
Zjj men voorzichtig met deze uitspraak.
Stelt men dat beginsel absoluut, dan zul
len zjj. die reeds in 1915 tegenstemden, de
Chr. Hfetorischen die toen allen vóór stem
den, toeroepen: Toen gij goed vondt dat on-
*e regeering den Paus in den arm nam om
mogeljjk den vrede te bespoedigen, erken
dat gjj hem daarmede als een volk rechterlijk
subject, geljjk Engeland en Frankrijk doen,
als zjj naar het Vaticaan een protestant als
gezant senden. Men beeft dit in 1915 in en
buiten de Kamer aan de Chr. Historiscben
verweten en tegenover wie het hier een ge
wetenszaak, een absoluut beginsel geldt,
deed men dit terecht.
Lohman, hoewel gekant tegen de weder
invoering van het gezantschap, was dan <>ok
een verziend en voorzichtig staatsman ••m
een dergeljjk, absoluut beginsel te huldigen.
Anders zou hij niet gezegd hebben 'lat de
argumenten in 1920 hem niet gewiotitig ge
noeg voorkwamed om daarvoor uit den weg
te gaan.
Daarmede was de mogelijkheid gesteld,
dat te eeniger tijd die bezwaren voor argu
menten vau staatsbelang konden wjjken. Ik
geloof zelfs, dat in de zitting van 11 Novem
ber j.l. na Ju verklaring van mr. Maron uit
zich voor Lohman dat oogenblik zou hebben
voorgedaan.
Spr. besloot met een woord van vermaan
om de broederlijke gezii 'Iheid en het onler-
ling vertrouwen niet te doen schaden door
verschil van meening op een enkel punt.
De afgevaardigde van de afdeeling Sebe-
veningen lichtte de volgende door zjjn af
deeling ingediende motie toe:
,.De Christeljjk-Historisehe Unie, 8
April te Utrecht vergaderd, gelet op de
politiek^gebeurtenissen der laatste vjjf
maamlen, spreekt zich bjj vernieuwing uit
geheel in overeenstemming met de hou
ding der Christ-Hist. Tweede-Kam t-
fractie tegen instandhouding of herstel
van het gezantschap bjj het Vaticaan.”
Spr. legde er den nadruk op, dat do .no
tie de strekking heeft te verklaren, lat de
Unie achter de Twecde-Kamerfractie staat.
Vervolgens voerde dc heeT Snoeck Henae-
mans het woord, die de houding der Twexle
Kamerfractie verdedigde.
Ijidien wjj, zegt spr., tegen het amen io-
ment-Kcrsten hadden gestemd, was de sa
menwerking voor een oogenblik gered, n
dan zou het een samenwerking geworlen
zijn onder Roomsclie overbeersehing.
Do heer Sybranda uit Eibergen,
vervolgens een motie in, waarin de Unie
zich homogeen verklaart met de houding -Ier
Kamerfractie tijdens en na de regeeriTigs-
crisis en zich onthoudt van critiek op net
geweten van leden der Unie en zich tenslotte
met vernieuwde eenheid opstelt achter net
C.-H. beginse program.
Dr. De Visser is tegen do motie-Scheve-
ningen omdat men er veel in kan lezen «at
er niet in staat. Do fractie deed, na Let
woord van dr. Nolens, dat alles bedierf, wat
zjj doen moest.
Mr. Schokking meent, dat geen motie aan
genomen moet worden als zjj niet alk stem
men kan verkrijgen. Een motie zou til en
maar tot resultaat hebben dat anderen «o
in de Unie zouden kunnen drjj/Hn,
daarom moet geen motie aangenomen wor
den. (luid applaus).
De vergadering besluit daartoe met grao-
te meerderheid
Tot leden van het hoofdbestuur
mjj daar een
koffers wel
voor geval er
Prinses
nen aan inkomatenbelasting onderhevig,
nauwelijks 1.200 millioen. Parijs alleen,
dat 4 millioan inwooers telt, moest een
dergelijk aantal belastingplichtigen op
leveren. De landbouwers staan als kie
zers bij de afgevaardigden in zul't een
laadje, dat zij voor hef meeren-
zonder financieele kleerscheu
ren afkomen.
Zeker, bet land is rijk genoeg, aan
bronnen ontbreekt het niet, maar dit is
een schrale troost indien deze niet oor
deelkundig worden aangeboord.
Slapende rijkdom brengt weinig pro
fijt. Bovenal politieke vertroebeling
dient vermeden. De grenzelooze ver
warring en partijtwisten, waaraan het
land ten prooi is, zijn wel de slechtste
middelen om de financieele zorgen te
doen ophouden.
Binnen- en buitenland hebben het ver
trouwen verloren in het huidige regiem
van parlementaire onmacht, waaraan
een beter inzicht der laatste week niets
verandert. Wij zullen ons niet verdiepen
in de bedragen die jaarlijks de rente en
aflossing der schulden vereischen en on
geveer de 20 milliard naderen, afgezien
van de geallieerde vorderingen, die neg
steeds ongeregeld zijn, maar zeker is,
dat machtige stuurmanskunst noodzakc-
lijk is, om het schip van staat niet te
doen stranden.
Een enkele klip is in de Goeie Week
omzeild, maar bet Paaachfeest heeft nog
allesbehalve gestaan in het teeken der
financieele en politieke opstanding.
Voor tevredenheid, laat staan voor
voldaanheid is nog niet de minste reden.
Alleen wie in lapmiddelen redding «iet,
kan in het noodgedrongen besluit der
Kamer, het gloren van een nieuwen da-
genraad vermoeden.
wer len
•w
en ik xal xe tol
58.
Lindis had reeds vroeg in den morgen het
park doorgewandeld en de koortsacntige
drukte aan den tegenovergelegen oever ga
degeslagen. Zjj was tereton'a'*na het jutbjjt
dezen weg opgegaan en had thane meer tjjd
noodig dan gewoonljjk voor haar tochtje, wijl
zjj vaak was bljjven stilstaan om te kijken
naar de drukte in het prinseljjke bosch.
Op het hoogste punt van het hier eenigs-
zins hellende terrein, stond een rond zomer
huisje, dat graaf Egon voor zich nad laten
torichten. Lindis had hem daar vaak in zien
verdwjjnen, den sleutel zorgvuldig achter
zich in het slot halend. Hjj studeerde daar,
sftlireef er brieven of musiceerde Want zoo
vaak hjj voor geruimen tjjd nakr Hallwey
kwam, werd daarin een piano gebracht, en
hij vertoefde eoms vele uren achtereen in het
sierljjke gebouwtje. Lindis had, verscholen
achter het dichte struikgewas, vaak ren
schuwen blik naar de geopende vensters ge
worpen, tusseben wier witte, kanten gordij
nen de fraaie militaire kop, over een boek
heen gebogen, zichtbaar wend, of ook wel 's-
avonds wanneer de vogels in de takken «lie
pen en een zachtere schemering to de scha
duw dor boomen heerschte, in de nl‘“*J’
geluisterd rasr -ie heerlijke tonen- die
STAATKUNDIG GEREFORMEERDE
PARTIJ.
OnéTer leiding van bot Tweede Kamerlid
ds. G. H. Kersten, ie Woensdag te Utrecht,
onder groote belangstelling, de algemeene
vergadering van de Staatkundig Gerefor
meerde Partjj gehouden.
De voorzitter hieM hierna een rede, wwtrin
hjj de gebeurtenissen op politiek terrein in
bet afgeloopen jaar naging.
Een telegram van nulde werd gezonden
aan de Koninging.
Op aandrang vaa ds. Zandt besloot de
vergadering, de rede van den voorzitter in
druk te laten verschijnen, ten einde te 'lia
nen ale propagandamateriaal.
Tijdens de vergadering werd 3000 be
schikbaar gesteld voor een partijbureau met
een vast secretariaat.
Rolin en Sohr (België) en Berlingieri (Italië).
Om vjjf uur zjjn de leden der conferentie
door den koning ontvangen.
VERJAARDAG VAN DEN BELGISCHEN
KONING.
De wapenschouw van het Brusselsche gar
nizoen door koning Albert, ter gelegenheid
van dien verjaardag, had Woensdag, op de
boulevards der bovenstad, plaats. Een groote
menigte was bijeengestroomd en ju>chte den
koning bjj zijne aankomst in een auto, aan de
Hellepoort, waar hjj te paard zou stijgen voor
het défilé, luidruchtig toe. Op sommige plaat
sen werd ook „weg met Poulletf Weg met de
regeering! Ontslag!” geroepen. Tweo perso
nen, die tegen deze kreten protesteerden,
werden door de anderen uitgejouwd en moes
ten door de politie worden verwjjderd.
Het défilé der troepen gebeurde in de
meest volmaakte orde, op het Paleitenplein,
onder het spelen van de verschillende regi
me ntsmarschen.
Prins Leopold, denzelfden ochtend als eer-
defileerde aan het
peleton van de le compag-
In de stad hing aan vele huizen de vlag
uk; de staatsbedienden kregen een balven
dag vrjjaf.
dan een kartel-regeering, pur sang, het
beft in handen zal nemen, is te levendig.
Al heeft Herriot nu nog blijk gegeven
het regeeren liever aan anderen over te
laten, het is geen geheim, dat hij zich
zelf binnen afzienbaren tijd den geroe
pene acht, om orde op zaken te stellen
met steun van de socialisten. Zelfver
blinding, die het land duur te staan kan
komen, en voor het Katholieke Frank
rijk droeve verschieten opent.
Dit stemt niet hoopvol, evenmin als de
uitspraak van de Kamer over het begin
sel van een petroleum- en suiker-mono-
polie. Deze pleister op de wonde van de
linkerzijde, waardoor haar het stemmen
van de belasting op den zakelijken om
zet en meerdere indirecte belastingen,
werd vergemakkelijkt, kon wel eens blij
ken een kostbare te zijn.
Zoo kunnen dan ook zelfs de grootste
optimisten, indien zij eenige kennis van
den stand van zaken hebben en tech
nisch doordringen in de financieele pro
blemen moeilijk ontkennen, dat het ein
de van den lijdensweg nog lang niet is
bereikt. Het klinkt heel mooi een klop
pende begrooting. Maar wie zal zeggen
of wat op dit oogenblik sluit als een bus,
over enkele maanden niet wederom op
losse schroeven staat.
Meer en meer dringen de ambtenaren
op salarisverhooging aan, de prijzen stij
gen en de raming van uitgaven biedt
geen zekerheid na verloop van eenigen
tijd nog toet de werkelijkheid overeen
te stemmen, terwijl van de inkomsten de
opbrengst nog moet worden afgewacht,
zoodat de mogelijkheid groot is voor de
tweede helft van 1926 het zelfde ver
schijnsel van een uitgeputte schatkist te
lijk het geval is geweest.
Deze voorspelling zou alleen te som
ber zijn, indien dusdanig het vertrouwen
bij het Fransche volk was teruggekeerd,
dat het niet langer aarzelt zijn spaar-
duiten opnieuw in staatsbons te beleg
gen en indien de franc beduidend in
waarde stijgt.
Hierop valt voorloopig niet te bou
wen. Het volk ziet de toekomst duister
in en gevoelt geen houvast aan de te
genwoordige bewindsmannen, die niet
schromen bij de verkiezingen hun stem
aan communistische oproerstokers te
geven.
Bovendien eischen de nieuwe belas
tingen veeleer een opzeggen van geleend
kapitaal, dan wel een herbelegging in ai
te onzekere staatspapieren.
Wat de stijgingskans betreft van den
franc, hiejover is een voorloopig zwijgen
het allerbeste. Velen immers meenen,
dat de Fransche munt niet meer te red
den is en dat binnen langer of korter
tijd tot een soort rente-franc dient te
worden overgegaan, üe thans voor een-
oogenblik afgewende inflatie staat
hoogstwaarschijnlijk weer voor de deur,
eer het jaar 1926 ten einde is.
A| te lang heeft men gewacht door
tastende maatregelen te nemen. Te laat
niet alleen is de belastingschroef aange
draaid, ook de wijze waarop de fiscus
zijn slachtoffers weet aan te grijpen is
te ondeugdelijk.
Groot is het leger van hen, die steeds
door de mazen van het net weten heen
te kruipen, zelfs vrij uit weten te gaan,
cbelijk ->erso-
I
1
