ELCK WAT WILS
-
te doen opvatten.
van
geval heeft mijnheer Van Kolb buiten-
daarop naar het spoorwegstation vertrok.
het
hunner ouders
deren te bevoordeelen, kwam het hem
te moeten verschaffen, is de beste leer-
ken I
warm klopt voor zijn in ongeluk verkee-
mijn teruggekeerd
merkte Frederik, dat zijn broeder geen reeds beslist
afgeschilderd.
als men mij belastert, en waarom men digheid
Frederik eene nieuwe lasterlijke aantij
ging hij voort terwijl hij haar hand die tot nu toe haar beste vrienden waren,
dine gedurende éhet leven van haar man
broeder dood, of wilde hij van geen ver- dat, zoodra zijn zaken het hem veroor-
hem
vreemde heer, naar de beschrij-
„Geen woord mee» I" riep Van Halten, meisjes hadden
juist het tegendeel te
dochters met aristokratische begrippen zijn.
ver
van haar vdktrek kennis te geven.
Het viel haar op, dat een oude heer te-
te verzoenen, dat men, door haar
van erfenisroof te beschuldigen, een schan-
te geven,'
tevens of hij de weduwe zijn besluit, naar
netten uitwierp. De
ten
echter met des te meer warmte in haar
met hem in ver-
nu was het meer te
Van Galen was, trad hij in den voortuin
van
hij echter nog iemand gevonden had, om
hem aan te dienen, hoorde hij in den tuin
de stem van Van Halten en zag hem met
de barones wandelen.
Op dit punt had juffrouw Bitter toch
en ontegenspre
kelijk, dat Gerardine in alle opzichten
minde provinciaal (pater Stagier) daar
toe al de pogingen aanwendden, die hun
vaderhart hun kon ingeven, daar was ik
zeker van. Ook vernam ik later, dat door
hun toedoen zoowel het plaatselijke be
stuur als de 'egaties in Peking en de pers
der kuststeden in mijn geval ten zeerste
Gerardine leeren kennen, om haar recht
vaardig te beoordeelen.”
was een broede? van den gestorven ba
ron Van Galen In zijn jeugd had hij,
„Uwe getuigenis is van buitengewoon
te .vernemen, dat de barones haar
iw plotseling had
gunst van den heer Van Kolb kwam.
hoe Frederik juist door de lasterlijke aan
tijgingen van Hulda het ware karakter
van Gerardine had leeren kennen zij
minachtend schouderophalen van zijn zaken geregeld
stand een arm meisje had gehuwd, en had.
bood Frederik de hand der verzoening
aan. Deze schreef echter niet terug.
De^ dochters van Van Galen vernamen, sprake was, toen het feit onder mijl
togen plaats greep.
Wij moesten allen bijeenkomen op
en hoogen heuvel. Daar kon ik mij vooi
„kan ik aankomst der oud-bandieten-hoofden Sou
en Tsjao.
Deze twee kopstukken zijn bekend
waarheid, en Frederik had er reeds da
delijk aan getwijfeld, dat tusschen hem
en
hand te geven en geheel den man toe te
behooren, met wien zij door wederzijd-
De bende, waar ik tot nu toe bij was
nen was. Óp de jonge meisjes maakte het geweest, schitterde voorzeker niet uit
een diepen indruk, toen zij ontwaarden, door deugd maar deze nieuwe aanhang
volledig samenraapsel van boos
van alle soort en allen leeftijd
Niets was Frederik aangenamer dan
tich-telven, dat Otto waarschijnlijk zijn verwanten bezoeken, dan zou hij welkom zelschapsjuffrouw plotseling had ont
slagen. Een gezelschapsjuffrouw behoort
niet tot de gewone dienstbare personen
'i „t a
te veel geloof verdienen zij is dikwei
naar geboorte en opvoeding aan haa
in den wagen plaats nam, die spoedig zware koortsen en stierf daaraan. P
Nadat de eerste smart over dit ernstig Galen met Frederik kon gecorrespon-
verlies bedaard was, ontwaakte.,m zijn een- deerd hebben, deed de tegenpartij van
zaamheid bij hem de gedachte, dat hij Gerardine voorzichtig zijn, om altijd een
Had opgevoed en nu plotseling van ze
eisehte, dat zij eene L
ouden man in haar netten verstrikt had, advocaat der dochters van baron
eerbied zouden bewijzen. Het beviel hem Galen, met de vraag, oi hij wellicht in
volstrekt niet, dat Otto schreef, het be- correspondentie met den overledene ot meesteressen gelijk zij heeft eene betrek
staan van Gerardine verzekerd te hebben diens tweede vrouw had gestaan en of hij vertrouwen, die niemand
krijgt zonde, uitstekende getuigen en
goede aanbevelingen van het oogenblik
af, dat zij haar dienst verlaat, houdt zij
op tot de afhankelijke personen gerekend
te worden. Frederik geneerde zich daar
om met, mejuffrouw Bitter aan te spre
ken en haar te zeggen, dat het hem be
lang inboezemde, iets betreffende het
karakter van de weduwe te vernemen.
Juffrouw Bitter was maar al te gaarne
bereid aan haar gemoed lucht te ver
schaffen, dan dat zij met met vreugde
bestelde oogenblikkelijk een rijtuig en
reed naar
niet schrijven, dat hij zijn huwelijk eer- dames antwoordde de graaf, dat hij on-
der veroordeelde dan prees, dat hij sterk d^iks zijn intieme vriendschap met den xijn eigen belangen op het ooThad*
vermoedde, dat zijn broeder aan een overledene, nooit iets had vernomen,
oogenbhkkelijke zwakheid had toegege- dat deze een broeder in Amerika had, püien beh«rdë'èn'tta7htVe%ij~z^
ven, waarover hij spoedig berouw zou en de dochters van Van Galen herinner- 2
gevoelen als verliefde had hij zijn hoog den zich slechts, van haar vader gehoord keurde het in de dochters
er bij te gronde gaan, dan afstand te doen met in staat de proceskosten te betalen en
van 1 -
de barones, zooals de juffrouw nijdig heeft mijn naam reeds door het slijk ge- toen $ij zagen, dat er niets meer te win-
toch in het oogloopend, dat de barones
die eergisteren nog zoo gedrukt was,
zich heden vol moed gevoelde en ik eens
klaps werd ontslagen, opdat ik haar doen
en laten niet zou gadeslaan. Mijnheer
Van Halten, die vroeger door de barones
niet werd aangezien, maar nu eensklaps
haar vertrouwde raadgever is geworden, hebben, om zieken en ongelukkigen bij Gij weet, waarvan men mij beschuldigt.” standen dikwerf bij de betrokken par-
verlangen, dan u, die ondanks al avond
iets bijzonder» zijn voorgevallen, dat de wat gij geleden hebt, nog zeggen kunt. te bepraten een codicil bij zijn testament
moed veuloochend, hij vreesde echter l
dat hij spoedig met vernieuwde kracht jarenlang verdwenen was. De heer Frede- moeder
in hem zou ontwaken.
De tweede brief van Otto bevestigde Amerika werd genoemd, of Frederik van Jaaj uitlokte.
Frederik besloot de weduwe eerst
persoonlijk te leeren kennen hij ver
nam, dat zij in de badplaats Blanken
berg vertoefde, en onze lezers weten
Gerardine haar gezelschapsjuffrouw
tot hun werktuig hadden gebruikt dat stotterde zij met een bevende stem. „Ik dat de overeenkomst, door haar stief- zagen ze mij zonder aanstonds in ver-
hun haat geen middel ongebruikt liet, bid u.... spaar mij.... maak mij den moeder kort na
om de weerlooze vrouw te vervolgen.
Het was reeds avond, toen hij met de
omnibus naar de badplaats terugkeerde „Mijnheer Van Halten, al stond ik daar vaardig men met haar gespeeld had. De- gen passeerde de revue. Maar daar zij
hij moest in een hótel slapen en vernam bevrijd van iedere beschuldiging, dan-zelfde lieden, die haar hadden willen uit de beschaafde wereld kwamen, vernam
daardoor, dat Van Halten naar hem ge- rou ik toch nog moeten zeggen geef overtuigen, dat haar stiefmoeder eene ik tenminste wat nieuws door hen. Zoo
vra rM had. De portier zeide hem, dat
Var
zoo
stellig had verklaard, dat de barones zijn
toenadering bepaald had vermeden, zag Van Halten, „Gij staat niet alleen.... valschen eed af te leggen. Toen nu zij, gansch de streek. Ónmogelijk zich een
Frederik eene nieuwe lasterlijke aantij- ja,” ging hij voort terwijl hij haar hand die tot nu toe haar beste vrienden waren, meer j-'i-i— 1 Ra
ging onthuld, waardoor men den naam greep, uk dring mij bij u in; op dit oogen- haar riedden zich in het onvermijdelijke doeners
der barones trachtte te bekladden. Hij blik beken ik het onbewimpeld, dat ik te schikken en het beste deel te kiezen, voor te stellen. Van de aankomst van dit
vermoedde nu reeds, dat de vijanden u bemin.” bewerende, dat Gerardine wellicht door nieuw gezelschap af begon ik eerst goed
van Gerardine haar gezelschapsjuffrouw „Niet verder, mijnheer Van Halten," haar niet goed begrepen was geworden bespot en beleedigd te worden. Nooit
w Kort vóór het vertrek van Frederik ol ,.vvntt
intrigante,” die den uit Amerika ontving hij een brief van den praatjes over’ him* mees ten"niet
1 -J- J— J—- 1-1 van -
HOOFDSTUK VI.
Frederik Williams, zoo noemde zich onrechtvaardig had gehandeld, de bede achterdeurtje open te houden, ten einde
de vreemdeling, die des morgens getracht van zijn broeder onverhoord te laten; bij eene ongunstige beslissing met haar
------ _L. ------ een vergelijk te kunnen treffen. Frede-
rekenen, door den eenen of anderen uit- woord geworden.
gedaagd te zullen worden. Voorbedachtelijk had Frederik achter-
Frederik had de beide brieven ont- wege gelaten over zijn gunstigen finanti-
vangen. De eerste beantwoordde hij niet, eelen toestand te schrijven of er op te
omdat het hem kwetste, dat Otto slechts zinspelen, dat zijn broeder hem kort
aan hem dacht, nu zijn standgenooten vóór het duel weder had geschreven en
heft hadden verlaten. Hij wilde hem ook toenadering gezocht. Als voogd der jonge de" vijanden
bijna de vrees van Frederik. De zinspe- Galen, zou dus tevergeefs een groote reis
ling, dat Ottto in een duel zou kunnen maken, zoo hij op eemg aandeel in de er-
vallen, bewees den Amerikaan, -dat hij fems van den overledene aanspraak dacht
volstrekt niet met alle vooroordeelen had te maken. kon hij echter wettig en over- o r
gebroken de aanklacht, die Otto tegen tuigend bewijzen, dat hij werkelijkde broe- hoe hij daar zijn onderzoek begon
zijn dochters slingerde, deed Frederik der van baron Van Galen was, en wilde -••
voor deze partij kiezen. Hij overlegde bij hij alleen uit belangstelling zijn bloed-
nooit iets had vernomen,
was iedere hoop verloren, het kostbare bijgevolg waren zij allen te samen gedeser-
Ik acht dit zoowel rones, „dat was de naam I Otto sprak van aangewend, om haar stiefmoeder te be-
nutteloos als mijner onwaardig. In ieder een vriend F' strijden, en beschroomd namen zij de s
„Dus hebt gij dep brief niét eens ge- hand der verzoening aan, die Gerardine
gewone belangstelling voor mijne gewe- lezen Ik ben de broeder van Otto.” haar aanbood I deze echter wist door
Zij wierp zich aan de borst van den fijnen tact en gepaste voorkomendheid
.1 Z.L,” snikte zij, elke schaduw van misverstand te ver-
u.... spaar mij.... maak mij den moeder kort na Van Galen’s dood aan- wenschingen, bedreigingen en bespot»
last, dien ik dragen moet, niet zwaarder!” geboden, een bewijs van hare goedheid tingen uit te barsten. Heel het repertorium
„Gerardine was geweest, toen begrepen zij, hoe licht- van hun laagste en gemeenste verwenschin-
„Mijnheer Van Halten, al stond ik daar vaardig men
van
vergeven op den dag, dat uw recht zal geweien te kunnen bezweren, en nu toon-
hem zeide, dat de baron bij de barones gedaan worden en de valsche vrienden de Frederik Williams, of liever haar eigen
Z_l__ L" 1 van aw stiefkinderen ontmaskerd zullen oom Frederik van Galen, haar een brief,
het tegenover gelegen huis/Vóórdat zijn 1 Die uitspraak heeft mij een blik in waarin stond „Gij moet mijn vrouw
uw binnenste doen werpen. U verlaat jeeren kennen, om te begrijpen, dat zij
ik nooit weder I” ondanks den haat, dien mijne dochters belang stelden.
„Bravo I" klonk een stem, „en ik geef haar toedragi
mijn zegen I" t“t;“txt
Verschrikt vlogen Gerardine en Van lnderen."
niet gelogen werkelijk scheen er tus- Halten uiteen. Van Halten, die op 't eer-
schen Van Halten en Gerardine eene ver- ste oogenblik dacht, dat iemand zich een
trouwelijke verhouding te bestaan. ongepaste scherts veroorloofde, greep hebben moeterf Spreken, om mijn broe-
Een boschje verborg Frederik voor de Frederik, die te voorschijn was getreden, der te bewegen, juai i««
wandelaars zij schenen bovendien te maar dien hij in ’t halfdonker niet her- doen, ,.iaar Otto heeft geljjk( men inoet
„Ik ben Frederik Williams of lieve'
Frederik’van Galen 1” zeide de oude heer
‘t „Heeft men mijn
klonk de heldere, vaste stem van Ge- brief aan u '.chterwege gehouden, schcB»
rardme, „om de menschen, die mij be- zuster
groot aantal hunner mannen ingelijfd en
Het vertrouwen van den afgestorven bekwamen den rang van kapitein. Na een
zou bevestigd worden. De mare, dat de jaar lang de uniform te hebben gedragen
broeder van Van Galen naar Europa was en de streek, waar zij in garnizoen lagen
1 en dat hij het bewijs had, in het geniep te hebben uitgebuit, werden
weer openlijk r00vers. De nieuwe
rende partijen verwant was openhartig
sprak men tegenover hem de meerder-
1 echter veroordeelde Gerardine
- - .x - van koketterie,
geefs een zocht. het proces moest verhezen, óf een tweede erfemsjacht, hardvochtigheid, vertelde dat
Hij schreef aan zijn broeder, dat de vader worden voor de dochters van Ottd, nauwelijks den rouwtijd kon afwach-
liefde hem van de vooroordeelen van r'. -1----
stand had genezen, dat hij ondanks het den verliepen echter, vóórdat hij zijn reeds weder haar
jen, mij bid^ en smeekt het
testament niet te haren voordeele te ver- Hti verschrikkelijk ,4>ffer aan <fe vlag.”
Op een der laatste dagen van ons ver
blijf in de Zandbergen was ik getuige
van een ceremonie, die ik nootf zal ver-
eeten.
.Men zeide, dat er een „tsi-tsT zou
plaats hebben. Daar die uitdrukking m^
cntaal onbekend was, begreep ik slech&.
,dgt er van een offer ter eere van de vlag
geacht, thans kwamen zij hem als boos
aardige laster’voor, toen hij in plaats van
een man, een arm meisje vond en van naar mijn beste overtuiging raad te geven, -dial dZ
haar vernam, hoe edel en meewarig de Als de heer, dien ik vandaag sprak, de maken, d A Ar door gemotiveerd, dat hij
voorname dame in *•••- -■--*---
zorgd had.
naargereden om haar uit te zen en geen o-.tang met de personen
vermoedens tegen de barones op te wek- hij zich bij mijnheer Van Kolb. Naar gerust geweten,” schreef hij,
ken! f -1-
gerechtvaardigd worden. Evenals wij ons hij er op gesteld te zijn, voornamelijk on- steeds in mijn geest zal handelen en zich
Antonia van Galen te doen huwen. Men
-j van Galen af,
te hebben, dat een broeder van hem reeds zij niet trachtten zich met haar stief-.
nk Williams, zooals hij schreef dat hij in
„Ik heb Ook geloofd,” voegde Frederik
er bij, „dat eene sluwe intrigante zoo zou
Een boschje verborg Frederik voor de Frederik, die te voorschijn was getreden, (jer te üeweeen
zeer m hun gesprek verdiept, om er aan kende,
te denken, dat zmand hun kon beluis
teren.
„Ik zal nooit het geringite doen," zoo Gerardine naderde
zen gezelschapsjuffrouw betoond. De 7”
baddirecteur deed beter, de lieden te ouden heer. „O mijn God,'
steunen, die hulp van het bestuur noodig „dat had ik nooit gehoopt, noch vermoed, drijven, die na zulke onaangename toe
zal het overige wel in orde maken. Als te staan, dan om juffrouw Bitter in haar
de barones haar proces wint, doet hij een nijd behulpzaam te zijn.”
goede partij." /'-’1-- -- - -
„De heer Van Halten vroeg Fre-
bepaalde beschuldiging tegen hem I den verloochent. Kent gij dezen zakdoek? bloedverwanten, waaraan het yzoozeer
Wie heeft er het naamcijfer uit gek nipt behoefte had.
Wilt gij beweren, dat de arme zieke liegt, De stiefdochters zetten de Stief moeder
die gij eigenhandig hebt verbonden de bruidskrans op het hoofd, toen Gerar-
Mijnheer Van Halten, laat die hand niet dine eindelijk besloot. Van Halten haar
los. En gij, Gerardine, kunt, gerust uw
toekomst toevertrouwen .aan den man,
te denken, dat gij eene vervolgde, z;ch wellicht had kunnen vergissen. aan dengene, die mij kon redden en terug-
De jeugd is wispelturig. De beide jonge brengen naar mijn missie. Bijgevolg was
slechtep raad gehoor de burgerlijke overheid met mijn zaak
te e t. Door deze mededeehng was Mijn zonen kunnen geen betere moeder tuiging gekomen, dat Gerardine op den gunstige ontknooping. Dat mijn geliefde
Freu-r. eemgszms verrast Er moest dan u
De gezelschapsjuffrouw moest uit dien en zijn twee dochters wilde dwingen, ingelicht was over de voornemens
geheel veranderden toon begrijpen, dat tn haar een tweede moeder te eeren en te den overledene betreffende zijn laatste
zr iets bijzonders was gebeurd zij durfde beminnen. Frederik besloot zich met deze wilsbeschikking.
:r echter niet naar te vragen. Terwijl men geheele geschiedenis niet te bemoeien
laar goed naar de omnibus bracht, begaf had men vroeger zich niet om hem be- veel belang voor de beslissing van het
;ij zichzelve naar het politie-bureau om kommerd, dan moest men hem ook nu proces, dat de dochters contra de weduwe
met rust laten. van den overledene voeren dringend
Frederik was in Amerika gehuwd ge- verzoek ik u dus mij daarover inlichtingen
gelijkertijd met haar op het bureau was weest, maar reeds sedert twee jaren we- te geven,” zoo schreef de advokaat, en
weest en met een der beambten had ga- duwnaar. Het éénige kind uit dien echt,
sproken, haar naar de wachtkamer der eene dochter, die sedert den dood der Europa te komen, had medegedeeld,
omnibus was gevolgd en tegenover haar moeder het huishouden waarnam, kreeg of met haar in briefwisseling stond.
De verontrustende gedachte, dat Van -hieraan voldeed.
„Eigenlijk betaamt het mij niet, over
mijne pas verlaten meesteres te spreken,"
zeide zij, „maar aan het politiebureau
hebt u wellicht vernomen, dat ik plotseling
ontslagen ben, en ik gevoel geen ver
plichting tegenover een dame, die m een
luim, om haai eigen fout te bedekken,
haar boosheid aan eene onschuldige koelt
en een arm verlaten meisje broodeloos
maakt. Ik had het ongeluk," vervolgde
Hulda, „de barones, die iedereen wil
wijsmaken, dat zij het gezelschap der
menschen vermijdt, op een rendez
vous te betrappen. Dit en de bede, m
een proces, dat haar eer en vermogen
kan ontrooven, toegevender te zijn, zijn
de eigenlijke gronden van mijn ontslag."
„De dame had u voor dien gseden raad
dankbaar moeten zijn merkte Frederik
aan.
„Zij is koppig als een muilezel, zij is
bevreesd, dat zij haar vermogen zou
moeten missen. Wel 1 waar, beweert
zij, als men haar van gierigheid beschul
digt, dat zij spaarzaa A moet zijn, totdat
haar proces beslist is, maai ieder aange
boden vergelijk wijst zij van de hand, om
dat zij zich dan eenige opofferingen zou
moeten getroosten."
„Ik meen gehoord te hebben, dat men
haar het proces heeft aangedaan, dat fij
eene schikking heeft voorgeslagen.”
Hulda lachte. „Zoo vertelt zij het ge
val," gaf zij ten antwoord. „Dadelijk na
den dood van haar man heeft zij de erf
genamen eene schikking voorgeslagen,
maar op een wijze, welke teder vergelijk
onmogelijk maakte zij geloofde, dat de
erfgenamen, uit achting voor den naam
zijtwvïn den overledene, voor een aanklacht
'’fillnnn fort 1 nrrimam M1 I.*..a
zuster en zijn nichten en hoorde daar de
meest tegenstrijdige berichten Niemand
frouw voor het minst zeer overdreven mij 'doet.”
Mevrouw, door mij uwe geschiedenis waarheid had gesproken. Otto had zijn
te verhalen, hebt gij mij recht gegeven u besluit, om zijn testament dóór een co-
1 nog gunstiger voor Gerardine te
stilte voor haar ge- vriend van uw overleden gemaal is, waar- de vaste overtuiging had, dat zijn doch- in
Het werk van zuivere, verborgen naas- is hij in ieder geval slechts met juffrouw de verschuldigde achting zouden bewij- bijzonderheden in de Annalen van Scheut,
j... j... x- j.-_ „De rooverbende telde wel 1500 man,
heid van Hulda gebruikt, om de slechtste hooren. Als hij meer wil weten, vervoegt hebben, die Gerardine haten. „Met een toen zij plotseling aangroeide door de
- -_r gerust geweten, sviucci xuj, „un ut
Schitterender kon Gerardine niet alles wat ik gehoord en gezien heb, schijnt rnija testament maken,, daar Gerardine
altijd tot iemand aangetrokken gevoe- gunstige berichten van u te vernemen, jal beijveren, de liefde harer stiefdochters na verleden jaar pater van Praet z.g. te
len, van wien wij hooren, dat zijn hart om-zijn geweten gerust te stellen, dat hij te verwerven en haar tweede moeder te hebben opgelicht, werden zij «met een
warm klopt voor zijn in ongeluk verkee- u geen hulp biedt gij hebt dus ongelijk worden.”
renden evenmensch, en wij ons overtui- het er op toe te leggen, hem in zijn plan
gen, dat hij geen liefdedienst doet om te hulp te komen.”
den uiterlijken schijn, maar uit zuivere „Mijnheer Van Halten,” zeide Ge-
menschenmin evenzoo verkreeg Frede- rardme, „ik vertrouw op God en 1
rik de zekerheid, dat Hulda tegen beter goed recht. Ik zal niets doen, om de vrien- dat de overledene zijn testament na rijp zij
weten m Gerardine van gierigheid, hui- den van mijn man gunstig voor mij te beraad had vastgesteld, trof de tegenpartij gouverneur, zoo beweerden zij, wilde van
chelanj en hardvochtigheid had beschul stemmen wil hij een hem opgedragen van Gerardine als een donderslag. Nu hen met weten, gaf hun geen soldij en
digd, voorbedachtelijk onwaarheid had plicht niet vervullen, dan zal God mij j
gesproken, of door een boosaardig doel wel op eene andere wijze te hulp komen, proces te winnen de dochters van Van teerd en voegden zich met wapens en
geleid, haar zoo ongunstig mogelijk had Hij weet, dat ik met geldgierig ben, zoo- Galen waren afhankelijk van de edelmoe- munitie bij majoor Liou. Op het oogen-
afgeschilderd. als men mij belastert, en waarom men digheid van Gerardine. Graaf Hoek en blik van hun vlucht heten zij zich ver-
Van. Halten had op Frederik ook niet mij vervolgt Hij ziet in mijn hart en zijn partij, die ze tot het voeren van een gezellen door uirijke nietsdoener» der
den indruk gemaakt, als sprak hij on- weet, dat ik liever alles zou verdragen en proces hadden opgestookt, waren nu dorpen, waar zij ingekwartierd waren
geweest, zoodat die groep nu wel 3000
hetgeen ik mijn goed recht acht. Men namen dadelijk een andere houding aan, man sterk was.
beweerde, een rendez-vous zou hebben sleurd, laat men mij tot den dood toe ver
plaats gevonden. Naar /lien Van Halten volgen, ik ben op alles voorbereid.”
1 „Spreek zoo niet, Gerardine I” nep hoe dicht zij er aan toe waren geweest een was ongetwijfeld de heffe des volks van
zou 1
uw kinderen nooit eene stiefmoeder. In avonturierster, een huichelares en leu- hoorde ik, dat de gouverneur der Blauwe
1 tlten hem had opgedragen, dat, mijn omstandigheden ware het misdadig genaarster was, spraken nu, alsof men Stad officieel 5000 dollars had uitgeloofd
tt vreemde heer, naar de beschrij- er aan t »-j-
ving o mijnheer gelijkende, in het hötel gebrandmerkt....”
kw.r 1 men hem moest zeggen, dat de „Geen woord mee» 1 nep van ruiten, meisjes hadden aan -
he.r V Halten hem dringend wenschte „Ik verbied u, u-zelve te beschimpen, gegeven en het was bij haar tot eene over- toch bezig en kon ik nog hopen op een
f z4ama Atflirt a mamam Itkmmam nosn k»tor« mnArlpr t._.. l.'./U.
verrast Er moest dan u verlangen, dan u, die ondanks al avond van het feest haar vader had weten bisschop (Mgr. Van Dijck) en mijn be-
heet. Van Halten hem opzocht. Hij t>e- dat gij de dochters van Van Galen zult te voegen, dit geloofden zij met een goed
gaf zich naar diens woning, en toen men vergeven op den dag, dat uw recht zal geweten te kunnen bezweren, en nu toon-
had Van Halten uit te hooren, en met het- dat de hemel hem wellicht voor die liefde- een vergelijk te kunnen treffen. Frede-
zelfde doel kennis met Hulda maakte, loosheid had gestraft, door hem zijn kind rik zond den advokaat geen antwoord en
te ontnemen. hield hem daardoor in onzekerheid hem-
Bij het doorbladeren van Duitsche -elf kwamen die vragen verdacht voor.
evenals zoovele andere jongelieden, die couranten viel hem een artikel in her oog. Was hij tot nu toe van meenmg, dat de
het vermogen hunner ouders onuit- waarin het duel wordt besproken, dat intrigante vrouw, die Otto had weten te
puttelijk achten, door dwaze verkwisting den dood van Otto van Galen ten gevolge bepraten, zijn anstokratisch gevoel op te
het zoover gebracht, dat hij naar Amerika had. Na een lang debat had de recht- offeren, hem ook had weten over te
moest vertrekken, om daar in een harde bank uitspraak gedaan en een streng halen, haar ten koste van zijn eigen km-
school een nieuw leven te beginnen. De vonnis over de tegenpartij geveld, over- deren te bevoordeelen, kwam het hem
ijzeren noodzakelijkheid, zich een bestaan wegende, dat zij, hoewel het huwelijk toch vreemd voor, dat men hem nu op
te moeten verschaffen, is de beste leer- van Van Galen afkeurende, haar bezoeken
meesteres Frederik van Galen had een tn diens huis toch had voortgezet, om broeder had gekend
aangeboren aanleg voor werktuigkunde, tweedracht te zaaien tusschen de echt-
Hij wist zich op een fabriek te onder- genooten dat zij voorts in tegenwoordig-
scheiden en de opmerkzaamheid op zich te heid van getuigen tot graaf Hock had
vestigen, en was na verloop van een aantal gezegd, dat zij Van Galen niet zou sparen,
jaren een gezocht ingenieur. Zijn vader opdat de dochters van den baron de be-
war reeds lang gestorven, zijn broeder, laagster van haar erfdeel zouden kunnen
met wien hij briefwisseling hield, ant- verjagen, vóórdat het te laat was
woordde hem op de vraag, of hij het goed- In hetzelfde artikel werd er op gewe- weduwe zich op zijn getuigenis beroepen
jroiirrlA Hat hu naar T'lentcr-hlanH mam Ha» Ha z4zx«1.»._ u» a—mv
keerde met het verdiende geld aldaar eene haar stiefmoeder hadden ingediend en dat bindig moeten'stellen"”
L. 1— 1 - l x4 a L*L* - S— -4a s
Van Galen onmogelijk kon doen. Otto de chronique scandaleuse leverde”
De courant, waarin dit bericht voort-
rardine, volgde bij dit antwoord meer de kwam, was reeds drie maanden oud en
inspraak van den trotsch op zijn adel- in het geheel waren er reeds zeven maan-
dom en valsche schaamte, waarvan hij de den verloopen. sedert Otto van Galen in
gevolgen niet kon berekenen, dan zijn het duel was gevallen. Frederik moest u, u
broederlijk gevoel. Uit het antwoord be- aannemen, dat het onderhavige proces Dom d« o?érw^g had'hiT^nvlok^hjk
merkte Frederik, dat zijn broeder geen reeds beslist was c- det
verlangen had hem tt Zien, dat hij nog zijn hulp ot getuigenis meer zou noodig moeien
een zekeren stand, ja, zich misschien over kinderen van zijn broeder zich tot hem
hem zou schamen. Hij schreef hem terug, gewend hadden. Hij nam het besluit
dat hij door het ontvangen antwoord allen naar Europa terug te keeren. Sedert den
lust had verloren, zijn broeder op te zoe- dood van zijn dochter had hij niemand,
ken, en daarmede werd ook de corres- voor wien hij kon arbeiden en zijn reeds vermoedde'"’höe'na‘’iuj'aande* strijdvoe-
pondentie tusschen de broeders afge- aanzienlijk vermogen vermeerderen wel-
broken, totdat Otto, na zijn huwelijk met licht kon hij het on gelijk, zijn broeder
Gerardine, de waarde van een oprecht aangedaan, óf zijner weduwe vergelden, beid echter
vriend begon te gevoelen, en er nu tever- door haar te ondersteunen, wanneer zij men beschuldigde^haar v_.
r--u. het pr<xes moest verhezen, óf een tweede erfemsjacht, hardvochtigheid, vêrtêldedat
Zijn zoo zij benadeeld waren geworden.^Maan- ten, en voor haar vermaak slechts levende,
en zijn tabnek verkocht weinigen, die haar partij kozen, spraki
Een brief, welke hij aan de weduwe voordeel. Zij vertélden? hoe* men GwaZ-
van zijn broeder schreef, bleef onbe- dine gedurende »het leven van haar man
Was de brief verloren geraakt, was zijn antwoord, een andere, waarin hij meldde, bemoeilijkte dat zij, ondanks hun vijand-
oroeder dood, of wilde hij van geen ver- dat, zoodra zijn zaken het hem veroor- schap na den dood van Van Galen van
zoening hoorenT-Nogmaaks schreef Otto loofden, hij zou overkomen, om zijn bloed- ieder voorrecht had willen afstand doen
hem op den avond, waarop hij zijn val- verwanten te bezoeken was op eene eigen- de haat verblindde echter haar vijanden
sche vrienden ontmaskerde en er op kon aardige wijze door graaf Hoek beant- raen wüde haar niet alleen van alles be-
rooven, maar ook haar eer bezoedelen
en zedelijk vernietigen.
Wat de dochters van Van Galen aan
gaat, beweerde men eenstemmig, dat zij
met aristokratischen hoogmoed waren
opgevoed, geheel onder den invloed van
-1 van Gerardine stonden
dat Graaf Hoek daarbij voornamelijk
- - - - daar
hij als voogd het vermogen van zijn pu-
eefts vroeg of hij de voornemens van zijn
en of hij met de
weduwe correspondeerde. Zoodra er een
testament bestond, was dit voor het pro
ces geheel onverschillig Wat raakte het
den advokaat, of hij al of niet met Ge
rardine briefwisseling hield Vreesde
men dat zij zich tot hem had gewend,
- dat hij haar ondersteunde Of had de
‘n hetzelfde artikel werd er ff „.l.
keurde, dat hij naar Duitschland terug- zen, dat de dochters eene aanklacht ttgen Dan'had~zij zich’toch
keerde met het verdiende geld aldaar eene haar stiefmoeder hadden ingediend en dat bindig moeten'stellen
fabriek oprichtte, dat hij dit als een baron dit proces eene interessante bijdrage voor opvallend, dat «ij zijn’brief met had be-
j - --- antwoord. Was de brief wellicht achter-
van Galen, later de echtgenoot van Ge- De courant, waarin dit bericht voort- wege gehouden?
Wanneer Frederik als getuige optrad,
kon dit slechts ten gunste def weduwe
zijn Otto had toch alleen haar vijanden
en zijn eigen dochters bij hem beklaagd
en dat niemand daarbij besloten, zich niet met het proces te be-
- - - --l—i nu zou hij evenwel persoonlijk
gebukt ging onder de vooroordeelen van hebben, daar noch de weduwe, noch de onderzoeken.
Hij kwam naar Europa, deed in
geboorteplaats onderzoek naar zijn schoonhouden terugdeinzen. Nu haar advokaat
vreest, het proces te zullen verhezen,
want getuigen willen bezweren, dat de
overledene in een staat van dronkenschap
op haar verlangen het testament schreef,
nu vertelt zij een sprookje, dat een vriend
of broeder van den overledene, die in
Amerika moet wonen, door haar echt
genoot met zijn voornemen is bekend ge
maakt. Daardoor wil zij de getuigen op
een dwaalspoor brengen, ofschoon het
ook mogelijk is, dat zij haar man tot het
schrijven van zoo’n brief dwong Haar
Amerikaansche getuige kan zij echter
niet noemen en haar bedreiging, de ge
tuigen van meineed aan te klagen, is
weder een bewijs voor haar boosaardige
listigheid."
De haat sprak zoo duidelijk uit Hulda’s
woorden, dat Frederik haar verhaal wan
trouwend aanhoorde hij deed het echter
voorkomen, alsof hij haar volkomen ge
loofde.
„Die al te wijs wil zijn, begaat dikwerf
domheden,” antwoordde hij.
„De rechtbank zal den naam van haar
getuige eischen of op haar gezegde geen
acht slaan, als zij den man niet kan noe
men.”
„Zij beweert, den naam vergeten te
hebben. Och, maar getuigen zijn er wel
te krijgen, als men geld heeft."
„Hoe bedoelt gij dat
„Mevrouw de barones bezoekt gaarne
ziekenhuizen, dat geeft een schijn van
braafheid en godsvrucht. Op onze doör-
reis door bezocht zij het Diakones-
sengesticht. Op de badplaats hier heb ik
de barones steeds vergezeld en nooit
bemerkt, dat zij een zieke bezocht van
daag heeft zij echter plotseling iémand ge
vonden, dien zij in het ziekenhuis deed
opnemen, zij heeft een aanzienlijke som
voor de verpleging gedeponeerd en be
loofd, den zieke nog verder te ondersteu
nen. Het zou mij volstrekt niet verwon-
leren, te hooren. dat de getuige, wiens
laam de barones vergeten heeft, plotse-
ing tn het Diakonessengesticht van
tevonden werd dat hij ziek uit Amerika
vas gekomen en op het ziekbed zijn ge-
uigems heeft afgelegd. Dat is natuurlijk
naar eene veronderstelling, maar het as
„Ik weet alles. Bovendien weet ik ook, tijen overblijft. Zij toch gevoelde zich het
dat gij met alleen te trotsch zijt om u te gelukkigst bij deze verzoening, haar hart
„Gij zegt dit op een toon, als hadt gij verdedigen, maar dat gij zelfs uw deug- won daardoor de liefde van vrouwelijke
eene bepaalde beschuldiging tegen hem I den verloochent. Kent gij dezen zakdoek? bloedverwanten, waaraan
denk verrast. „Hij vertelde mij vandaag Zijt gij het wellicht geweest, die de zieke
nog, dat hij de barones niet kende.” m het visschcndc p zoodanig hebt ge-
„Ik trof hen toch beide aan m het plant- holpen, dat de u-.e Wendel de tranen
soen, zij zaten vertrouwelijk op een nog ln de oogen komen, als zij het vertelt. De
al afgelegen bank. Ik heb mij ook langen beschrijving past op u....”
tijd door haar laten foppen." De barones lachte bitter. „Mijnheer
De omnibus, die geen jjndere passa- Van Halten, gij valt uit uw rol," zeide’ die onwankelbaar in u geloofde, ofschoon sche genegenheid en achting reeds lang
giers bevatte, bereikte het station. zij. „Gij zoudt gaarne willen, dat ik weer iedereen aan u twijfelde.” verbonden was.
Frederik nam afscheid van de juffrouw, m de gunst van den heer Van Kolb kwam. Onze geschiedenis loopt ten einde. De EINDE
en wrijft mij daar iets aan, om dit te ver- lezer kan begrijpen, dat een getuige als
om daar in het Diakones- wezenlijken» Wat fraais gij mij daar ver- Frederik aan allen laster den bodem in-
sengesticht onderzoek naar den zieke te telt, weet ik niet, maar gij weet wel, dat sloeg, dat Otto van Galen in dronken-
doen. die er door de barones Van Galen niet uitga. Ik verwijt mijnheer Van schap zijn testament had geschreven. De CI..GI\ ww u n|L.3
besteed was. K°lb mets, ik bemoei mij niet met hem datum en inhoud van den brief aan Fre- 5 S
Had hij de mededeelingen van de juf- en wensch, dat hij zich dit evenmin met derik bewezen duidelijk en ontegenspre-
z_---x-DE AVONTUREN
VAN PATER CI4PPELE.
„HET OFFER AAN DE VLAG."
De missionaris pater De Clippele die
handen van Chineesche roovers ge-
aan nog nauwelijks valt te twijfelen, dan ters alleen door dwang haar stiefmoeder vallen was, vertelt er van interessante
ten liefde was dus door de boosaardig- Bitter
bloosden over de middelen, door Hoek
