EEN STRIJD OM EER EN RECHT
-
NUMMER 29.
ZESDE JAARGANG 1924
NOVELLE
nes had ontdekt; deze' laatste beteedi-
VOOR DE HUISKAMER
3)
HOOFDSTUK V.
nep zij, „ik heb
dit oogenblik weerklonk
kreet zij, „of ik zend
zenn beschutte zich met een kussen,
waarin Van Halten vefteerde, werd
irzelde met de uitvoe- bewerende een vriend van uw overleden
omzien opgegeten.
van
Men voerde
waarop
doch op voorwaarde dat de roovers naar christenheden zijn.
plaatselijke oorlog uitgebroken HOE TSAAR N1COLAAS II tij zelf
hem gekwetst en teleurgesteld gevoelde, het gerecht over. Binnen een uur tijds ver
lijke trek op haar gelaat te zien, als kwa-
voor haar verborgen geheimen
De slachtoffers vielen de een na den
en naar den doffen toon te oordeelen, uit
De kamenier poogde te vluchten en hield
geofferd in het Chineesch zegt men
zou met een bajonet doorboord zijn.
ik snel naar mijn kamer terug
voor te lezen.”
I
van
gevangenen
Jurowski had dadelijk daarop een be
schikking voorgelezen en gezegd „Jullie
Vóór oe aeur van ae gang, cue naar de
kamers der keizerlijke familie voerde,
stond de kleine hond van den tsarewitsj
voorstellen.”
Gerardine was zoo gelukkig, zoo ver-
Een der postep, Anatol Jakimow, ge-
heeten, vertelde nog bij zijn verhoor, hoe
Het
hoefde
VERZUIMD.
in een gezelschap vertelt een dame, dat
t en
Nu was het de barones aangenaam, dat
geen
woor-
uw tegepwoordigen toestand niet langer
mocht verzwegen worden. Een oudachtig
kwade geweten van Hulda be-
haar geen schrikbeelden voor 1
WIST 'T AL.
De echtgenoot had den heelen avond
“liezen in „De wonderen der natuur.”
'oen zeide hij tegen z’n vrouw
„Als je zoo'n boek als dit leest, dan
zie je pas hoe onbetee kenend en hoe klein
een man toch eigenlijk is I”
..Hm I bromde mevrouw, 'n vrouw
i een boek
van meer
komen in heidensche landen is onderling bijgaan een gendarmerie
Terug naar het plein van T'oemet.
Bij het verlaten der Zandbergen, dacht einde mogelijke aanvallen af te slaan. Bij
bewaking van den tsaar was toevertrouwd,
1) Het brengen van menschenoffers heeft het volgende verklaard
heeft dikwijls in China plaats gevonden.
Men offerde mannen en vrouwen voor
de graven van verschillende keizers. De gen 12 uur ging ik naar de binnenplaats
i soms daar ik onwel was en moest overgeven.
vóór het graf, bij de be- Toen ik een poosje daar gestaan had,
de zuidelijke provincie Honan zouden
trekken om er te vechten daar immers
was een 1
tusschen een paar generaals en één hun
ner stemde toe ze in te lijven.
Maar het was niet uit lust tot vechten
dat d< roovers soldaat wilden worden
EEN SLIMMERD.
Een neger stond voor een Amerikaan-
sche jury terecht wegens het stelen van
een horloge. De jury besliste eindelijk
;7 en overtuigend bewijs niet
„Je bent ontslagen van rechtsvervol-
Zij bemerkte dit, en
uw geheim is bij mij veilig.'
Dan zonder ’n woord te spreken sprong
de inbreker haastig uit het open venster.
Toen nam de ander den zak op z’n rug
klom het raam uit en ging heen. Hij was
maar weer even spoedig was hij verdwe
nen.
Ik beleefde nu den 45sten dag van mijn
oostwaarts.
vertelde,
naar
de stellige verzekenng dat de post het bosch gebracht had. Op 18, 19, 20 en
til
„Wat heb je nog te zeggen
„Ehik wou u even vragen, Sir
beteekent dat, dat ik het horloge terug
moet geven vroeg hij aarzelend.
zou zi) zeggen, dat zij dit met een goed
oogmerk gedaan had, dat zij hem ge-
;een geest maar een man met
trek op zijn gezicht.
.m. hoorde de
inbreker zich toespreken. „Wil je mij be-
rooven van mijn kostbaarheden? Denk
de tsaar op weg naar de moordkamer zijn watJ.e ,ez‘g te doen* een vr°uw
Arh,.. h,.„ KX.ri.en kinderen hebt, wat zal er dan van hen
zoon droeg. Achter hun hepen Medjedew wQrden u Mar dMevangenls 2end r
en de Letten. Toen de gevangenen de De inbfeker liet bevend den zak met ge-
„Keer terug van de wegen des kwaads,”
ces wilde gebruiken.
Hulda herademde. Had de barones
werkelijk argwaan gehad, dan ware zij
reeds lang terug geweest. Gerardipe maak
te dus van een ziekenbezoek gebruik, om
verbeidde terug keer van Gerardine duurde
hoe langer zoo meer en eindelijk werd het
uitblijven van Gerardine opvallend en
angstwekkend. scnrcucu in, «m sij aan net tuinaeurtje
Voor dit wegblijven vond Hulda geen waren gekomen, als wilde hij afscheid
andere verklaring, dan dat de barones nemen, zoo de barones hem niet uitdruk-
zonder er iets van te zeggen, de zieke uit kelijk uitnoodigde haar naar binnen te
de hut in het diaconessengesticht te volgen,
wilde besteden en daarmede op het oogen- 7
blik bezig was. Dan had Hulda noode-
loozen angst uitgestaan en verbori
barones voor haarfeen geheim wel
betrof het eene i
De barones trok aan de schel. „Bertha,”
TWEE VAN EEN SOORT.
Alles was stil in huis en reeds diep in
den nacht. Dit maakte het den inbreker
gemakkelijk om alle kasten en laden te
openen, en de gevonden kostbaarheden
in een uk te bergen. Maar opeens ervoer
hij een geweldige schrik als hij zich in
het donker voelde vastgegrepen door een
kille hand.
Het was g<
een zorgvollen 1
„Arme misleide vriend,'
„Verwijder u,"
blikken op de barones, als wilde zij ver
giffenis voor de beschuldigde vragen.
„Vergeef haar, genadigde vrouw, stot- Voordat hij zich met u in betrekking
terde zij, „ik had niets moeten zeggen 1” stelt, schijnt hij zich eerst omtrent uw
„Gij hebt mij dus verraden,” riep persoon te willen vergewissen. Mijn
Hulda, knarsetandenden woedende blik- hulp daartoe moest ik bepaald weigeren,
ken op de kamenier werpende. „Maar verwacht uwe bevelen, of ik genoemden
gij hebt er mij bij geholpen. Klaag mij heer al of niet zal opzoeken.”
maar aan, genadige vrouw, met dat pro- Gerardine had kunnen weenen van
ces zult gij veel eer behalen. Ik heb het vreugde. Het was haar te moede, gelijk
goed met u voor gehad, bewijs mij het het den zeeman moet zijn, die, in een he-
tegendeel. Gij hebt mij-zelve uw brieven vige storm mast en roer verloren hebben-
laten lezen, ik was dus uw vertrouwde.” de, zijn schip een onvermijdelijken onder-
Hulde begon te weenen en hield haar gang tegemoet ziet drijven, totdat plot-
zakdoek voor de oogen. seling een onverwachte zonnestraal door
Voor de barones was het eene aange- de dikke wolken breekt, de storm be-
name verrassing, dat zij Hulda, door de daJtt, een hulpbiedend vaartuig zich in
vrijwillige bekentenis van Bertha, op de nabijheid vertoont 1 De vreemde kon
«en bitter lachje degelijke gronden kon aanklagen j* thans niemand anders zijn, dan de man, aan
de van teleurstelling gleed over haar gelaat, kon zij de voorwaarden, waarop zij wien haar echtgenoot had geschreven,
„Ieder oogenblik ben ik tot uw dienst,” Hulda ontsloeg, naar eigen goedvinden de éénige getuige, dat Van Galen zijn
van steenen, welke men dikwijls ziet op Het moet 2 uur ’s nachts geweest zijn.
de bergtoppen), waar een schaap wordt De schoten kwamen uit het huis Ipatiew ander eerst de tsaar, dan de tsarewitsj.
geofferd in het Chineesch zegt men en naar den doffen toon te oordeelen, uit L -o-„r>m uiumue mevrouw,
sd’i-nobo, aan den obo offeren hier tsi- een kelder. Uit angst voor de posten liep een kussen voor haar gezicht. Zij alleen hoeft daar geen heelen avond in
ts’s aan de vlag offeren. ik snel naar mijn kamer terug.... zou met een bajonet doorboord zijn. voor te lezen.”
bloed van het slachtoffer, waarna de roo-
heeft mij geen uitslag gegeven van de re
el
begrippen der heidenen moeten de roo- lijk aan
vers vreezen, dat de geest van den doode zaamheid te verdubbelen,
zich op hen zou wreken.
Terug naar het plein van
,k met medelijden aan de gruwelijke el- gebrek aan bescherming van hooger hand oog op de verwachte hooge bezoldiging,
lende, waarin wij de bevolking achterlieten zijn zulke voorzorgen noodzakelijk en de bewaking
Deze streek is arm en dun bevolkt Wij vormden het eenige afdoende middel
hadden iederen dag van plaats moeten vrijwang van
veranderen, om het noodige eten te vin- roovers i
den voor menschen en dieren.
den afgebroken. Weer had ik een oogen- Een boer zekere Victor Buivid, die 1
blik een straal van hoop zien doorbreken, boven in het huis woonde, waar de wacht- opgesteld In het, midden de tsaar, rechts
gebrek aan geld en kon dus alleen door
beloften omkoopen. Hulda had geen aan
spraak op 't loon voor haar verraad, vóór
dat de vijanden van Gerardine het pro
ces hadden gewonnen of eene voor hen
ten, die zij haar wilden voorstellen. De had doen staken en alsof zij de woorden
„Ik dank u|” fluisterde zij met nauwe-
lijks hoorbare, heesche stem. Hij kon Hulda niet verwacht. Zij barsstte in
haar niet verder volgen, en
brieven geheim, en dat zij opjmijn bevel doen van een voorval, dat, hoewel on-
weigert mijn kamer te verlaten. Zend kiesch tegenover den betrokkene, u in
i vrouw
voor Hoek 1 De barones op een afspraakje
betrapt Dus was het toch geen laster, dat
de barones eene kokette was. Voor haar,
haar gezelschapsjuffrouw, deed zij zich de hulp haar geweigerd.
,kw“d gemeend in ieder geval ge-
Gerardine zich^aan de vreemdste bespie- heid haar niet zou belasteren.
t „Reis met God,” zeide zij bij het at
- - - --d tot de> gezelschapsjuffrouw k, dat
tot Van Halten zou het u wel moge gaan. Over hetgeen «-
r wenenden rm «taan- —.11--^ meer 3piek
nadedoor u in opgewondenheid ust-
u ,uvlut m u« Nu was de beurt aan Hulda om te ver- heer, kortelings uit Amerika gekomen,
van de dochters van Galen, dat hij ech- tussc*len een meester en zijn bediende bleeken, Bertha
om Gerardine ten doode to’e te ergeren’ een deel der Schuld toemeten, als het tot
Hulda maakte zich gevat op alle vragen, eene uitbarsting komt de geuite drift
die men haar zou kunnen doen in haar heeft dan voor ons iets bijzonder pijnlijks,
angst ging zij nog verder, en vroeg zich af, Het vermoeden, dat Van Halten een
ZM met goed zou doen, terstond tot de krachtdadig aandeel in den aanstaanden
•x Zijde van Gerardine over te gaan en haar
te zeggen, dat men haar had willen om- tw*st zou ,e“ ztei onaan§e-
koopen, dat zij echter alleen genegen- ”aamLv?or de heemnering, dat
heid voor de tegenpartij van de barones had Van Kolb de barones hardvochtig, gie-
Halten op een bank in het park had zien Hij had juist gedacht. Het scheen van de barones zooveel te beter te kunnen
zitten. Een boosaardige lach speelde om Gerardine toe, alsof Van Halten haar behartigen eindelijk toen de barones
den mond van Hulda. Dat was een bericht vonnis had uitgesproken haar tegemoet- weigerde iedere verontschuldiging aan te
komen, dat haar reeds zoo zwaar was ge- hoor en, verwijderde zij zich met de ver
vallen, had hij teruggewezen, de gevraag- klaring dat zij zou gehoorzamen en af-
rDe bitterheid, reizen,
voor, als sloeg zij op niemand acht, maar die haar ziel vervulde, was onbeschrijf-
met eene geslepen sluwheid, wist zij achter lijk. Thans Was het haar volkomen on-
knoopen.
In haar leedvermaak juichende, snelde
Hulda naar het park en het genot viel
haar ten deel, de barones in gezelschap
i
schrikten geweldig, toen zij haar zagen en
droeg. Achter hun liepen Medjedew
de Letten. Toen de gevangenen de
kamer binnentraden werden zij als volgt stoten g^ZuitV/handenVanên.'
«J W— J J I - -f va> a
- - v Ma w •-'w- IV1 valk UC WtgVIl UC3 AWlldUÓ,
posten gehuisvestigd waren, waaraan de van hem zat op een stoel de tsarewitsj en vervolgde de ander. „Ik zal mij bedenken
rechts van hem stond de keizerin, haar en u vergiffenis schenken. Ga nu heen,
dochters en alle anderen.
Jarowski zou gezegd hebben „Nico-
laas Alexandrowitsj, de uwen hebben ge
poogd u te redden. Het is hun echter niet
gelukt. Wij zijn gedwongen, u dood te ^'“van het vak.
schieten.” Op dit oogenblik vielen er
grafénis van een gedooden roover. Hier hoorde ik 15 doffe schoten achter elkan- eenige schoten. Het waren uitsluitend re-
begeeft men zich op den top van een heu- der en daarna drie of vier afzonderlijke volverschoten. Na de eerste schoten hoor-
vel in navolging van hetgeen de Mongolen schoten, die uit een revolver gelost sche- de -men het steunen en jammeren van g?
doen voor hun obo’s (een opeenhooping nen. vrouwen.
van steenen, welke men dikwijls ziet op
Twintig minuten later noorde ik hoe
de deuren der omheining van het huis
Ipatiew geopend werden en een auto bijna
geruischloos wegreed en het straatje uit- en wachtte tevergeefsch om binnengelaten
rolde. Ik weet echter met, welke richting te worden,
het voertuig nam.
Een roode gardist Michael Letemin,
verklaarde het volgende„Den lóden
Juli had ik van 4 tot 8 uur ’s avonds wacht
op den post 3 aan de deur van de binnen
plaats. Ik herinner mij, dat de ex-tsaar
en zijn familie van de gebruikelijke wan-
deling terugkeerden, toen ik in dienst baby roo’d ziet' u het'te“wa7m, als hijlilauw
kwam. Iets bijzonders viel mij niet op.” -1 ----
Op 17 Jilji had hij *s morgens om 8 uur
dienst. Bij het voorbijgaan van i.et huis
Popoff vernam hij van „kameraad" Stre-
kotin. dat in
tsaar, de tsann, alle keizerlijke kinderen,
de dokter, de kok, de dienaar en de kame
nier waren gedood.
Strekotin had van 12 uur 's nachts tot
4 uur ’s morgens dienst gedaan. Bij de
aflossing had hij gezien, hoe de gevange-
nen van de eerste verdieping in de groote
EenB dersoldaten, die met kolonel beïd. Ik kon nochtans met de paters Le- kamer gevoerd werden.
Julou was gevangen genomen, werd nu fére en Biermans eenige briefjes wisselen,
aangeduid als slachtoffer. Men gebood'* Zij schreven mij hoe ongerust zij waren
hem te knielen voor de vlaggen en het geweest gedurende dit dne weken lange leven heeft afgedaan 1” De tsaar verstond
hoofd te buigen om ze te begroeten. Op stilzwijgen zi) dachten dat tk dood was het met, en vroeg, wat dit moest betee-
dit oogenblik weerklonk een algemeen en nu vernamen rj -1'u~ 'v
v- Kolt IMMk'" «r
gehuicheld, om haar des te beter te kunnen rig, en hoogmoedig had genoemd, bleef
ontmaskeren. niet zonder invloed op zijn gemoeds-
De in den beginne met zooveel angst stemming.
Men naderde de woning der barones.
Onwillekeurig hield Van Halten zijn
schreden in, toen zij aan het tuindeurtje
OOK WAT.
„Wat heb jij gekregen, toen je zuster
de honderdduizend gewonnen heeft t”
„Een zwager.”
DE TWINTIG GEPASSEERD.
Rechter „Uw leeftijd, topvrouw P
Mevrouw „De twintig gepasseerd,
mijnheer de president.”
Rechter „Jawel, maar precies asje
blief.”
Mevrouw „Tusschen de twintig en
de dertig.”
Rechter „Maar zeg dan tenminste,
in welk jaar je dertig wordt.”
Mevrouw „Morgen, mijnheer.”
te voor haar een donkere blos over Ge-
rardine’s gelaat verspreidde.
c- „God zij gedankt,” nep zij, „ik heb
te doodsangst om u uitgestaan, genadige
tooveren, om haar met de bangste ver- vrouw. Er valt mij een steen van het hart,
moedens en den grootsten angst te ver- nu ik u zie.”
vullen. Het geheele voorkomen van de De barones stond op. Zonder Hulda
barones had zoo duidelijk argwaan ver- met een antwoord te verwaardigen, gaf
raden, dat Hulda er volstrekt niet aan zij Van Halten een arm. „Ik verzoek u,
twijfelde, dat zij den langsten tijd in mij naar mijne woning te vergezellen,” ---
dienst bij Gerardine was geweest. De zeide zij, „hier wil ik liever een onaange- lijke menschen wil wezen.”
barones vermoedde echter zeer juist, dat name scène vermijden.” I’
er haar alles aan gelegen was, hare betrekt Een enkele blik van de barones zeide Van Halten haar had verlaten en dus
king te behouden. Graaf Hock had steeds Hulda genoeg. Er sprak ijskoude ver- getuige was van die beleedigende
achting uit. Hulda dacht echter, dat het den.
alleen toorn van de barones was, omdat „,clwIJUCI M),
zij haar verrast had. Zi) wandelde naast dadelijk naar de politie.”
het paar voort en deed alsof zij met be- „Din bhjf lk( stuur maar naar de po- naam zou zijn geweest, 'indien een vreem-
_i ware gebleven, van de opge
wonden en heftige uitvallen van uwe
gezelschapsjuffrouw, weerhield mij, u
bij onze ontmoeting mijne hulp te bieden
thans echtej veroorloof ik mij, u nogmaals
te herhalen, dat ik mij geheel ter uwer be
de rol van een gehuurde spion had ge- had.
speeld, zou de barones het diepst tegen
haar tegenstanders verbitteren en kon
tengevolge hebben, dat Gerardine haar
proces won,
middelen te openbaren, waarvan haar
genpartij niet.geschuwd had, gebruik te
maken. Hul’* r
gevallen voor bereid. Vernam de baro- hem getuige te doen wezen van hare ont-
nes, dat zij aan Hock had geschreven, dan moeting met de gezelschapsjuffrouw
oogmerk'gedaan^had* da't"!»' Va” hem verwachten’ 031 hi’ hair P3111’ mti^chen” den~’hmshew of zijn
°°g§edaan had’ dat. 21) hen} koos. Voor een derde persoon zijn hui- naa. hoven -
smeekt had, een proces te doen eindigen, „i,;!.- „e naar P07*0,
dat hij wel is waar voerde m het belang sdl,k* onaangenaamheden of twisten
▼an de dochters van Galen, dat hij ech- tusschen cen meester en iijn ocuicnae bleeken, Bertha aai-zvxwuu v*u uw wcnww
ter zou moeten verliezen en alleen diende, n00,t aangenaam men wil den meester ring van het bevel en wierp smeekende echtgenoot te zijn geweest, deed heden bij
mij onderzoek naar u en deed mij vragen,
die ik niet vermocht te beantwoorden.
g
iUicht o.
persoon, die Gerardine stotterde hij, toen de blik der barones regelen. „Als gij mij er toe dwingt, dan vrije wil in het testament had uitgedrukt
voor een intrige of als getuige in haar pro- hem deed gevoelen, hoezeer zij zich door lever ik u zonder eenig medelijden aan de redder van haar eer.
Bijna was zij ontevreden op Van Hal-
een aanklacht tegen u in. In het eerste wezen eerst bij nadere overweging be-
uua .au. wu a.vgwsu.a, vu, I -o-r uw,. .mw
alleen te kunnen uitgaan de barones had hef *'em thans waard geweest zijn, geen geboorteplaats en zal ik er eene gift van handelen.
1LJ1 van onwil of wijfeling gegeven te honderdvijftig gulden bijvoegen, opdat
Toen het middaguur sloeg en de barones hebben het Was echter te laat. Zij keerde gij op uw gemak naar eene andere be-
nog altijd niet terugkeerde, besloot Hulda, zich haastig om en boog,
haar meesteres te gaan opzoeken er kon
haar wel een ongeluk zijn overkomen.
Zij kleedde zich aan en begaf zich naar
het postkantoor, dat echter reeds geslo
ten was. Een brievenbesteller, dien zij toe
vallig ontmoette, zeide haar dat hij daar-
even nog de barones met mijnheer Van het oogenblik had willen schenken. bedoeling was geschied, om de belangen
Hi) had juist gedacht. Het scheen van de barones zooveel te beter te kunnen
beval haar oogenblikkelijk haar goed te
pakken en het huis te verlaten.
Hulda veranderde van kleur. Uit
woord en blik bemerkte zij, dat het be
sluit der barones onherroepelijk was en
haar gebiedster te goed kennende, om
niet te weten, dat bidden noch smeeken
haar van haar genomen besluit zou doen
terugkomen, vierde zij aan haar kwaad
aardig karakter den vollen teugel.
„Het is zeker een misdaad, dat ik u
bij uw rendez-vous heb gestoord en het
goochelspel heb doorzien, dat gij met
mij en alle anderen hebt gespeeld? Gaar
ne verlaat ik u, daar ik alleen bij fatsoen-
van den tsaar op zich ge-
ter nomen had, werd ook door den onder- teit thuis kwam snikte zijn jongste dóch-
lijf- en eigendom. Toen de zoekingsrechter gehoord. Hij was kort ter Annie
w„t O, ik heb van morgen Richard afge-
den met bloed be- w*zen en ik «‘loof vast, dat ik zijn hart
gebroken heb.
Ik heb er van gehoord, zei vader.
Heeft u hem dan gesproken
Ja, zoo even, onder ’t biljarten.
„De vriend van mijn echtgenoot is mijn
trekking zult kunnen uitzien.” J^zÏ’^o^u^X^
Zulk een royale schadeloosstelling had afa glj mij hem zoo di mogelijk
h u X - toch gevoelde luid snikken los, zwoer bij hoog en laag,
hij, dat hij een vertrouwen had terug- b*> alles wat haar heilig en dierbaar was, van de 2oetste h
gestooten, dat zij hem in den nood van dat, had zi) ook gedwaald, dit met de beste oogenblik niet «estrenalkrw. \^™.i
zij vormden. De groote vlaggen werden
op een rij in het zand geplantrondom
een plaats, die vrijgelaten was, voor de
vlaggen, werden de gijzelaars in een hal- gevangenschap. Men ging
ven cirkel geplaatst ik stond in de eerste Op eens stonden wij weer voor de muren
rij. Het scheen een plechtig oogenblik van het chnstendorp van Siao-noar. Bi;
het was stil geworden de gijzelaars, on- het zien der kerk, welker toren boven
gerust, en achter hen de ontelbare troep de muren uitsteekt, overviel mij het
roovers, wachtten op de dingen, die ko- heimwee. Daar de hoofdman mij gedu-
men gingen. Eensklaps wezen de groote rende die lange afscheiding van mijn con-
hoofden een gijzelaar aan het was een fraters en christenen dikwerf had ge-
tongen van rond de twintig. Zijn boven- vraagd of ik met aan mijn tehuis dacht,
kleederen werden hem ontnomen en vroeg ik hem nu, al was het slechts voor
men bond hem de handen achter den enkele uren, te midden mijner confraters
rug. Daarop begon hij te weenen, te iam- te mogen verblijven. k
meren en te smeeken onder de voor- „Zoudt gij werkelijk graag de priesters
naamste roovers moest er iemand zijn, van deze missie eens zien vroeg hij.
die belang in hem stelde. Die man kwam „O )a,” antwoordde ik.
met kapitein Sou en de andere groote hoof- „Er is mets tegen, dunkt mij,” zeide hij.
den spreken. Weldra werd de jongeling Eenige oogenblikken had ik een dolle
ontbonden en teruggestuurd naar onze hoop aan mijn gevangenschap te ont-
rangen. Ik had mij intusschen een weinig snappen, of mij ten minste in een chns-
naar den achtergrond gewerkt, want ik tenomgeving te bevinden maar ik werd
had een afschuw van het tooneel dat ik weldra bitter ontgoocheld twee uur later
voorzag 1) zag dat men m*in wacht had verdub-
j het niet, en vroeg, wat dit moest betee-
wnu vernamen zij eensklaps dat ik kenen, terwijl de tsann en één der doch-
klaroengeschal, een officier zeaaide zijn leefde.Zij zonden mij allen mogelijken ters een kruis sloegen.
sabel en deed hem op den hals van het voorraad toen begreep tk door eigen Op dit oogenblik schoot Jurowski op
slachtoffer neerkomen met afschuw ondervinding hoe aangenaam aan de den tsaar en doodde hem terstond. Toen
bemerkte ik. dat het hoofd slechts nf soldaten van het front of aan de krijgs- schoten ook de Letten en Medvjedew.
meerdere slagen viel. gevangenen in Duitschland de pakjes Strekotin gaf te kennen, dat alle gevange-
Ik was nog niet bekomen van het ge- moeten geweest zijn, hun gezonden door nen gedood waren. De kamermer der kei
veel van afgrijzen, dat dit menschenoffer bloedverwanten of vrienden. sï“h
mij inboezemde, als eensklaps zich in De paters meldden ook, dat een der waarin vele kogels bleven steken,
alle vlugheid een ceremonie voltrok hoofdmannen onzer bende zijn visite- De chauffeur Ljukhanow t
al de vlaggen werden gedrenkt in het kaartje op de missie had laten afgeven, dat hij de lijken op zijn vrachtauto
altered oostwaarts vluchtten. Men niet zou worden aangevallen. Zoodra wij 21 Juli werden in vrachtauto's de bezit- bet ^ftlg
o-»-* dlf goede nieuws hebben ontvangen, voeg- tingen der keizerlijke familie weggebracht, was geleverd.
den dezer'vlucht te oordeelen naar de de pater Lefére er bij, hebben wij natuur- Dit werk werd door twee jongelieden, J- -
alle christenen gelast de waak- helpers van Jurowski, geleid. De auto’s ging,” ze‘de de rechter tot den neger.
j te verdubbelen. reden onmiddellijk naar het station, want „Eh...._eh...."
De missie Sinao-noar is omringd door de bolsjewiki hadden, tengevolge van den
een waren vestingwal en bezit een burger- opmarsch der Tsjecho-Slowaken besloten
wacht, door de inwoners gevormd ten- de stad te ontruimen.
Philipp Proskuriakow, die, met hef
NIET NOODIG.
„Let vooral goed op, dat baby’s wasch-
water niet te warm of te koud is en raad
pleeg den thermometer,” zei de bezorgde
moeder.
„O mevrouw, dat, is met Moodig. Als
- Ishijblauw
ziet te koud,” zei het nieuwe kindermeisje.
r-* TlKKYL.
Professor „En waarop wijst de afplat-
den afgeloopen nacht de ting achter op mijn schedel
alle keirerliike kinderen. Student „Dat het juist is dat de men
schen van apen afstammen.”
Professor „Precies, en aan uw schedel
zou ik zeggen dat u reeds op den terug
weg bent.
„Ik herinner mij nauwkeurig den nacht
van 16 op 17 Juli 1918. Ik sliep niet. Te-
daar ik onwel was en moest overgeven.
„Of wilt gij.,..” Hij meende een pijn- laat gij dit huis en deze plaats, of ik dien ten, dat hij den vreemdeling had afge-
■„t,. l. k... „i... een aanklacht tegen u in. In het eerste wezen eerst bij nadere overweging be-
men er tranen in haar oogen. Veel zou geval zal ik u reisgeld geven tot aan uw greep zij, dat hij niet anders had kunnen
blijk van onwil of wijfeling gegeven te honderdvijftig gulden bijvoegen, opdat
roovers van tegenwoordig offeren
een gevangene,
begeeft men zich op den top van een heu- der en daarna drie of vier afzonderlijke volverschoten. Na de eerste schoten hoor-
ware ramp was voor de streek. Zelfs het
graan dat de arme landlieden in den dachte bij mijn confraters en ondanks de 16 juli 's avonds gezegd, dat de keizer-
grond hadden verborgen, werd opge- onwaarschijnlijkheid droomde ik, mij des lijke familie in den nacht moest worden
laas! den volgenden morgen moesten Jurowski de keizerlijke familie en beval bij verzoening tot herinnering aan dezen
- -iicett.
Zie je wel, fluistert de gastvrouw den
wij dat ook altijd gedaan hadden, röuden
we nu al een heele oprijlaan voor ons huis
hebben.
GEBROKEN HARTEN.
Toen haar vader eindelijk uit de socie-
okort ter Annie
in hét voorbijtrekken de klaroe- na den moord belast geweest met het
nen deden schetteren, waren zij niet wei- schoonschuieren van
Daar de bandieten meest allen twee mg verwonderd uit den missie post ant- vlekten vloer en de muren der moord-
of drie rijdieren tot hun beschikking had- woord te krijgen met hetzelfde instru- kamer.
den, begrijpt men, dat onze doortocht een ment. Omtrent de toedracht van den moord
ware ramp was voor de streek. Zelfs het Heel dien eersten nacht was ik in ge- had hij nog vernomen Jurowski had op
graan dat de arme landlieden in den dachte bij mijn confraters en ondanks de 16 Juli 's avonds gezegd, dat de keizer-
graven en de laatste voorraad werd zonder morgens bij hen te vervoegen. Maar he- doodgeschoten. Te middernacht wekte zij eens met haar man ruzie gehad heeft
omzien opgegeten. 1— 1
Noch het bestuur, noch de bevolking wij weer op marsch. Wij staken den Ge- haar zich te kleeden en naar de beneden- twist een klein boompje geplant heeft.
gelu kkige streken zal hen te hulp ten Stroom over en overvielen in ’ivoor- verdieping te gaan. Zij gehoorzaamden. verwijtend W~
--- - j- *-« e Ue tsaar, de tsarin, de tsarewitsj, de vier dat ook altiid oedaa„
de behulpzaamheid zeer zeldzaam en de politieagenten kon er een met zijn wapens dochters, de dokter, de lakei, de kame-
mandarijnen, vooral de laatste jaren ken- ontsnappen, de anderen werden ont- nier en de kok daalden de trappen af.
nen hun ondergeschikten slechts, wanneer wapend en een hunner werd gekwetst. Men voerde de gevangenen naar dé
b>l««ringen te heffen vallen. Zoo waren wij terug in die volkrijke moordkamer. Allen stonden in twee rijen
Men bracht te mijner kennis, dat er streek van T’oemet, bezaaid als ’t mte opgesteld tegen de muren. Jurowski las
sprake was van''inlijving der bandieten, met schoone dorpen, waarvan er meerdere hun zijn beschikking voor. De tsaar ver
stond het niet en vroeg „Wat Jurows-
ki hief zijn geweer op en zeide „Daar 1”
Medjedew had den getuige verteld, dat
l twee^f driemaal op den tsaar en
de an<lere veroordeelden geschoten had
Den gefusilleerden werden daarna alle
Telkens worden nog bijzonderheden sieraden afgenomen waarop de lijken
bekend over het tragisch einde van tsaar werden weggebracht,
het was integendeel om een rustiger leven Nicolaas II.
te leiden en 'een weinig van de verwor- Zoo is thans in Duitschland een boek
ven rijkdommen te genieten. Zooals verschenen over het levenseinde van dezen
te verwachten viel, verwierpen de roovers vorst, waaraan het Berl. Tageblatt ver-
dit aanbod en de onderhandelingen wer- schillende bijzonderheden ontleent,
den afgebroken. Weer had ik een oogen-
oogenblik niet gestreng ikon zijn, hoeveel
reden zij er overigens toe had. Zij schreef
een getuigschrift voor Hulda, waarin
zij als reden van ontslag opgaf „door
toevallige omstandigheden,” zij verdub
belde de schadeloosstelling het was toch
ook mogelijk dat Hulda het niet zoo
u L •“d gemeendin ieder geval ge-
Terwijl Hulda haar goed pakte, gaf loofde zij, dat Hulda thans uit dankbaar-
den rug van deze, kennismaking aan te verschillig, welke nieuwe boosheden juf- gelingen over. Zij hield zich overtuigd, dat ,7...
nonnen frouw Bitter Zou bedenken, om zich op Hulda de boosaardigste praatjes omtrent scheid
haar te wreken, welke laster zij omtrent hare verhouding l
„«„uw .u h^ar?1 de badplaats zou verspreiden. Nog verspreiden en haar wegzenden op staan- beurd is zuil»
van Van Halten te betrappen. Beiden vóózdat «1 z*h van hoed en mantel had den voet zou trachten te verklaren, door u. d. u m om
--1—*-•" -u— z~ vestigde zij haar donker vlam- dat zij de geheime gangen van de baro- gesproken woorden
Hulda geloofde, dat zich alleen uit schaam- mend oog op de gezelschapsjuffrouw en i1 j-
gende bedreiging toch had zij een oogen
blik te voren Gerardine voor de voeten ge
worpen 1 Het was een ontmoedigend,
verpletterend gevoel voor de barones, tot
de treurige ervaring te zijn gekomen,
dat ziy lelfs niet tegen hoog salaris en
goede behandeling zich een trouwe die
nares had kunnen verschaffen, terwijl het
haar vijanden gelukt was, haar eene spion
in huis te geven. En heden, de eerste maai
na den dood van: haar man, nadat zij na
een langen strijd het gewaagd had, een
man, dien zij had leeren achten, haar ver
trouwen te schenken, had deze haar doen
gevoelen, dat hij wijfelde met haar weder-
keerig vertrouwen te schenken
Maar neen, op hetzelfde oogenblik
bracht men haar een briefje, dat zooeven
voor haar was gebrachthet kwam van
Van Halten.
„Genadige vrouw,” zoo luidde het,
--r- „de vrees, dat het u pijnlijk en onaange-
ohet paar voort en deed alsof zij niet be- 2.,
voordeelige overeenkomst hadden geslo- merkte, dat hare nabijheid het gesprek is juist wat ik verlang. Zij zal de getuige
ten, die zij haar wilden voorstellen. De had doen staken en alsof zij de woorden u dan zeggen, wat gij eene dame van
ontdekking echter, dat zij bij Gerardine van de barones volstrekt niet gehoord mi)n stand verschuldigd zijt. Ik zal be-
daard wachten, totdat men u die terecht-
De onaangename, pijnlijke stemming, wijzing zal hebben gegeven.”
neooen, aat ueraraine haar ucrnaicn, uat i« mij geneei ter uwer oe-
1, door aan de rechtbank de £cnb 1 tot grooter. Hij had beval zij de binnentredende kamenier, schikking stel, zoodra gij mannelijke hulp
5 openbaren, waarvan haar te- CCnS 8etwi^eld» het £cc*rag van trga dadelijk naar het politiebureau zeg en welgemeende raad noodig hebt/'
iet geschuwd had, gebruik te barones zijn volle vertrouwen ver- dat ik de inhechtenisneming van deze „De aankomst van uwe gezelschap»-
ildrhad zich op alle mogelijke diende. Zij scheen voornemens te zijn, persoon verlang, wegens schending van juffrouw belette mij, u mededeeling te
Yir n^FPia. Vernam dp harn- npm apftiiap fp nnpn u'pypn van haro ruit-
en
