EEN STRIJD OM EER EN RECHT
NOVELLE
NUMMER 29.
ZESDE JAARGANG 1924
J
VOOR DE HUISKAMER
ziet te koud,” zei het nieuwe kmdermeuje.
3)
HOOFDSTUK V.
ver-
kreet zij, „of ik zend
gevangenen
u dan zeggen,
Philipp Proskuriakow, die, met hef
in het voorbijtrekken de klaroe-
r
trekking zult kunnen uitzien.
zoo gelukkig, zoo ver-
Hulda gelaafde, dat zich alleen uit schaam- mend oog op de gezelschapsjuffrouw
heeft dikwijls in China plaats gevonden.
Men offerde mannen en vrouwen voor
dochters en alle anderen.
Jarowski zou gezegd hebben „Nico-
De chauffeur Ljukhanow vertelde,
naar
Vóór ae deur van ae gang, cue naar de
kamers der keizerlijke familie voerde,
stond de kleine hond van den tsarewitsj
en wachtte tevergeefsch om binnengelaten
te worden.
Het
hoefde
was,
dat, had zij ook gedwaald, dit met de beste
bedoeling was geschied, om de belangen
keerig vertrouwen te schenken
Maar neen, op hetzelfde oogenblik
GEBROKEN HARTEN.
Toen haar vader eindelijk uit de socie-
;en. Sir.
ie terug
begeeft men zich op den top van een heu-
I
RAAK.
Professor „En waarop wijst de afplat-
Jtudent „Dat het juist is dat de men-
schen van apen afstammen.”
Professor „Precies, en aan uw schedel
zou ik zeggen dat u reeds op den terug
weg bent.
gende bedreiging toch had zij een oogen-
blik te voren Gerardine voor de voeten ge
worpen I Het was een ontmoedigend,
verpletterend gevoel voor de barones, tot
de treurige ervaring te zijn gekomen,
dat zij zelfs niet tegen hoog salaris en
goede behandeling zich een trouwe die
nares had kunnen verschaffen, terwijl het
haar vijanden gelukt was, haar eene spion
in huis te geven. En heden, de eerste maal
na den dood van haar man, nadat zij na
een langen strijd het gewaagd had, een
Twintig minuten later noorde ik hoe
de deuren der omheining van het huis
Ipatiew geopend werden en een auto bijna
geruischloos wegreed en het straatje uit
rolde. Ik weet echter niet, welke richting
het voertuig nam.
Een roode gardist Michaël Letemin,
verklaarde het volgende „Den 16den
Juli, had >k van 4 tot 8 uur 's avonds wacht
op den post 3 aan de deur van de binnen
plaats. Ik herinner mij, dat de ex-tsaar
en zijn familie van de gebruikelijke wan-
WIST ’T AL.
De echtgenoot had den heelen avond
gelezen in „De wonderen der natuur.”
Toen zeide hij tegen z’n vrouw
„Als je zoo’n boek als dit leest, dan
zie je pas hoe onbetee kenend en hoe klein
een man toch eigenlijk is 1"
bromde
verbeidde terugkeer van Gerardine duurde
hoe langer zoo meer en eindelijk werd het
uitblijven van Gerardine opvallend en
angstwekkend.
Voor
„Arme misieiae vriend,” hoorde de
inbreker zich toespreken. „Wil je mij be-
Denk
wat je bezig zijt te doen. Als je een vrouw
en kinderen hebt, wat zal er dan van hen
worden als ik u naar de gevangenis zend
De inbreker liet bevend den zak met ge-
„Keer terug van de wegen des kwaads,”
of drie rijdieren tot hun beschikking h;
den, begrijpt men, dat onze doortocht i
ware ramp was voor de streek. Zelfs het
graan dat de arme landlieden in den
grond hadden verborgen, werd opge
graven en de laatste voorraad werd zonder
omzien opgegeten.
Noch het bestuur, noch de bevolking
van meer gelukkige streken zal hen te hulp
komen in hetdensche landen is onderling
de behulpzaamheid zeer zeldzaam en de
mandarijnen, vooral de laatste jaren ken
nen hun ondergeschikten slechts, wanneer
er belastingen te heffen vallen.
Men bracht te mijner kennis, dat er
sprake was van inlijving der bandieten,
doch op voorwaarde dat de roovers naar
de zuidelijke provincie Honan zouden
trekken om er te vechten daar immers
was een i
tusschen een paar generaals en iin hun
ner stemde toe ze in te lijven.
Maar het was niet uit lust tot vechten
dat de roovers soldaat wilden worden
VERZUIMD.
Xn een gezelschap vertelt een dame, dat
zij eens met haar man ruzie gehad heeft en
bij verzoening tot herinnering aan dezen
twist een klein boompje geplant heeft.
Zie je wel, fluistert de gastvrouw den
wi) dat ook altijd gedaan hadden, zouden
we nu al een heele oprijlaan voor ons huis
hebben.
Mevrouw „De twintig gepasseerd,
Rechter „Jawel, maar precies asje-
Mevrouw „Tusschen de twintig en
Rechter „Maar zeg dan tenminste,
in welk jaar je dertig wordt.”
Mevrouw „Morgen, mijnheer,”
Strekotin had van 12 uur 's nachts tot
tenómgeving te bevinden maar ik werd 4 uur ’s morgens dienst gedaan. Bij de
weldra bitter ontgoocheld twee uur later aflossing had hij gezien, hoe de gevange-
zag ik, dat men mijn wacht had verdub- nen van de eerste verdieping in de groote
beid. Ik kon nochtans mét de paters Le- kamer gevoerd werden,
fére en Biermans eenige briefjes wisselen.
reeds lang terug geweest. Gerardine maak
te dus van een ziekenbezoek gebruik, om
voor haar verborgen geheimen
EEN SLIMMERD.
Een neger stond voor een Amerikaan-
sche jury terecht wegens het stelen van
een horloge. De jury besliste eindelijk
en oveftuigend bewijs niet
„Je bent ontslagen van rechtsvervol-
nrv Aa.Jz> Ja fa# Ja» mamam
uw geheim is bij mij veilig.’
Dan zonder ’n woord te spreken sprong
de inbreker haastig uit het open venster.
Toen nam de ander den zak op z’n rug
klom het raam uit en ging heen. Hij was
zij vormden. De groote vlaggen werden
op een rij in het zand geplantrondom
een plaats, die vrijgelaten was, voor de
vlaggen, werden de gijzelaars in een hal-
ven cirkel geplaatstik stond in de eerste
rij. Het scheen een plechtig oogenblik
het was stil geworden de gijzelaars, on
gerust, en achter hen de ontelbare troep
roovers, wachtten op de dingen, die ko
men gingen. Eensklaps wezen de groote
hoofden een gijzelaar aan het was een
jongen van rond de twintig. Zijn boven-
kleederen werden hem ontnomen en
men bond hem de handen achter den
rug. Daarop begon hij te weenen, te jam
meren en t---
naamste roovers moest er iemand zijn,
die belang in hem stelde. Die man kwam
met kapitein Sou en de andere groote hoof
den spreken. Weldra werd de jongeling
ontbonden en teruggestuurd naar onze
rangen. Ik had mij intusschen een weinig
naar den achtergrond gewerkt, want tk
had een afschuw van het tooneel dat ik
voorzag. 1)
Een der soldaten, die met kolonel
Julou was gevangen genomen, werd nu
aangeduid als slachtoffer. Men gebood
hem te knielen voor de vlaggen en het
hoofd te buigen om ze te begroeten. Op
„Reis met God,” zeide zij bij het af-
-j gezelschapsjuffrouw dat
u wel moge gaan. Over hetgeen ge-
w‘i niet meer spreken
opgewondenheid u«-
nes had ontdekt; deze laatste beleedi- Zn^^ehjF;^^*^
roovers van tegenwoordig offeren soms
een i
van steenen, welke men dikwijls ziet op
weigert mijn kamer te verlaten. Zend kiesch tegenover den betrokkene, u in
intusschen den huisheer of zijn vrouw uw tegenwoordigen toestand niet langer
bOVeil.” jaazaz^Ia, Ja*. T?a— A*. J*
Nu was de beurt aan Hulda om te ver- heer, kortelings uit Amerika gekomen"
T..2-L. l-2. 1 van uw overleden
ring van het bevel en wierp smeekende echtgenoot te zijn geweest, deed heden bij
blikken op de barones, als wilde zij ver- mij onderzoek naar u en deed mij vragen,
Bij het verlaten der Zandbergen, dacht einde mogelijke aanvallen af te slaan. Bij
lende, waarin wij de bevolking achterlieten zijn zulke voorzorgen noodzakelijk en de bewaking van den tsaar op zich ge-
nomen had, werd ook door den onder-
TWEE VAN EEN SOORT.
Alles was stil in huis en reeds diep in
den nacht. Dit maakte het den inbreker
gemakkelijk om alle kasten en laden fe
openen, en de gevonden kostbaarhtden
in een zak te bergen. Maar opeens ervoer
hij een geweldige schrik als hij zich in
het donker voelde vastgegrepen door een
kille hand.
Het was geen geest maar een man met
een zorgvolfen trek op zijn gezicht.
^rme misleide vriend,hoor
Zoo is thans in Duitschland een boek heeten, vertelde nog bij zijn verhoor, hoe rooven^van mijn kostbaarheden?
rijkdommen te genieten. Zooals verschenen over het levenseinde van dezen de tsaar op weg naar de moordkamer zijn
te verwachten viel, verwierpen de roovers vorst, waaraan het Berl. Tageblatt ver- zoon droeg. Achter hun liepen Medjedew
dit aanbod en de onderhandelingen wer- schillende bijzonderheden ontleent en de Letten. Toen de gevangenen de
den afgebroken. Weer had ik een oogen- F“ - --j j--- -u.-->--*--•
lijke menschen wil wezen.”
Nu was het de barones aangenaam, dat
Een enkele blik van de barones zeide Van Halten haar had verlaten en dus geen bracht men haar een briefje, dat zooeven
getuige was van die beleedigende woor- voor haar was gebracht het kwam van
Van Halten.
„Verwijder u,” kreet zij, „of ik zend „Genadige vrouw,” zoo luidde het,
dadelijk naar de politie.” „de vrees, dat het u pijnlijk en onaange-
„Dan blijf ik, stuur maar naar de po- naam zou zijn geweest, indien een vreem-
t wat ik verlang. Zij zal de getuige waije gebleven, van de opge-
wat gij eene dame van wonden en heftige uitvallen van uwe
gezelschapsjuffrouw, weerhield mij, u
daard wachten, totdat men u die terecht- bij onze ontmoeting mijne hulp te bieden
thans echter veroorloof ik mij, u nogmaals
te herhalen, dat ik mij geheel ter uwer be-
‘27'Jurowski had dadelijk daarop een be-
Zij schreven mij hoe "ongerust zij waren schikking voorgelezen en gezegd „Jullie
voor Hock De barones op een afspraakje
betrapt Dus was het toch geen laster, dat
haar gezelschapsjuffrouw, deed zij zich de hulp haar geweigerd. De bitterheid, reizen,
voor, als sloeg zij op niemand acht, maar die haar ziel vervulde, was onbeschrijf-
met eene geslepen sluwheid, wist zij achter lijk. Thans’was het haar volkomen c„
den rug van deze, kennismaking aan te verschillig, welke nieuwe boosheden juf-
knoopen. -
In haar leedvermaak juichende, snelde
Hulda naar het park en het genot viel
de hut in het diaconessengesticht te volgen.
2 Zij bemerkte dit, en
de van teleurstelling gleed over haar gelaat, kon zij de voorwaarden,
:ht „Ieder oogenblik ben ik tot uw dienst,” Hulda
ersoon, die Gerardine stotterde hij, toen de blik der barones regelen.
maar weer even spoedig was hij verdwe
nen.
Ik beleefde nu den 45sten dag van mijn
gevangenschap. Men ging oostwaarts.
Op eens stonden wij weer voor de muren
van het christendorp van Siao-noar. Bij
het zien der kerk, welker toren boven
de muren uitsteekt, overviel mij het
heimwee. Daar de hoofdman mij gedu
rende die lange afscheiding van mijn con
fraters en christenen dikwerf had ge
vraagd of ik niet aan mijn tehuis dacht,
vroeg ik hem nu, al was het slechts voor
enkele uren, te midden mijner confraters
te mogen verblijven.
te smeeken onder de voor- „Zoudt gij werkelijk graag de priesters
van deze missie eens zien vroeg hij.
„O ja,” antwoordde ik.
„Er is niets tegen, dunkt mij,” zeide hij.
Eenige oogenblikken had ik een dolle
„Het is zeker een misdaad, dat ik u
bij uw rendez-vous heb gestoord en het
goochelspel heb doorzien, dat gij met man, dien zij had leeren achten, haar ver-
mij en alle anderen hebt gespeeld? Gaar- trouwen te schenken, had deze haar doen
mijne woning te vergezellen,” ne verlaat 'k u, daar ik alleen bij fatsoen- gevoelen, dat hij wijfelde met haar weder-
geofferd; in het Chineesch zegt men
sd’i-nobo, aan den obo offerenhier tsi-
ts's aan de vlag offeren.
teit thuis kwam snikte zijn jongste doch
ter Annie
O, ik heb van morgen Richard afge
wezen en ik geloof vast, dat ik zijn hart
gebroken heb. -
Ik heb er van gehoord, zei -vader.
Heeft u hem dan gesproken
Ja, zoo even, onder ’t biljarten.
NIET NOODIG.
„Let vooral goed op, dat baby’s wasch-
water niet te warm of te koud is en raad
pleeg den thermometer,” zei de bezorgde
moeder.
en zijn familie van de gebruikelijke wan- mevroUw, dat is met noodig. Ah
deling terugkeerden, toen ik in dienst baby rood ziet, is het te warm, ah hïjblauw
kwam. Iets bijzonders viel mij niet op.” *- -■J -L J-
Op 17 Juli had hij ’s morgens om 8 uur
dienst. Bij het voorbijgaan van l.et huis
Popoff vernam hij van „kameraad” Stre- r
kotin, dat in den afgeloopen nacht de hng achter op mijn schedel
tsaar, de tsann, alle keuerlijke kinderen. Student „Dat het juist is <j
de dokter, de kok, de dienaar en de kame-
boop aan mijn gevangenschap te ont- nier waren gedood.
snappen, of mij ten minste in een chris- 11 --
geweest gedurende dit dne weken lange leven heeft afgedaan 1” De tsaar verstond
stilzwijgen zij dachten dat tk dood was het niet, en vroeg, wat dit moest betee-
dit oogenblik weerklonk een algemeen en nu vernamen zij eensklaps dat ik kenen, terwijl de tsann en tin der doch-
sabel en deed hem op den hals van het voorraad toen begreep ik door eigen
slachtoffer neerkomen met afschuw ondervinding hoe aangenaam aan d.
bemerkte ik, dat het hoofd slechts na soldaten van het front of aan de krijgs- schoten ook de Letten en Medvjedew. de dertig.
„j. gevangenen in Duitschland de pakjes Strekotin gaf te kennen, dat alle gevange- D"u’“
niet bekomen van het ge- moeten geweest zijn, hun gezonden door nen gedood waren. De kamernier der kei-
den afgebroken. Weer had ik een oogen- Een boer zekere Victor Buivid, die kamer binnentraden werden zij als volgt st0Ten goed uit z’n handervallen
blik een straal van hoop zien doorbreken, boven in het huis woonde, waar de wacht- opgesteld In het midden de tsaar, rechts „Keer terug van de wegen des kwaads,”
posten gehuisvestigd waren, waaraan de van hem zat op een stoel de tsarewitsj en vervolgde de ander. „Ik zal mij bedenken
bewaking van den tsaar was toevertrouwd, rechts van hem stond de keizerin, haar en u vergiffenis schenken. Ga nu heen,
1) Het brengen van menschenoffers heeft het volgende verklaard
- ttik herinner mij nauwkeurig den nacht
van 16 op 17 Juli 1918. Ik sliep niet. Te- laas Alexandrowitsj, de uwen hebben ge-
de graven van verschillende keizers. De gen 12 uur ging ik naar de binnenplaats poogd u te redden. Het is hun echter niet u i
daar ik onwel was en moest overgeven, gelukt. Wij zijn gedwongen, u dood te ^k'van1 het'vak'.
een gevangene,"vóór het graf, bij de be- Toen ik een poosje daa» gestaan had, schieten." Op dit oogenblik vielen er
grafenis van een gedooden roover. Hier hoorde ik 15 doffe schoten achter el kan- eenige schoten. Het waren uitsluitend re-
begeeft men zich op den top van een heu- der en daarna drie of vier afzonderlijke volverschoten. Na de eerste schoten hoor-
vel in navolging van hetgeen de Mongolen schoten, die uit een revolver gelost sche- de men het steunen en jammeren van
doen voor hun obo's (een opeenhooping nen vrouwen.
van steenen welke men dikwijls ziet op Het moet 2 uur ’s nachts geweest zijn. De slachtoffers vielen de een na den
dê bergtoppen), waar een schaap wordt De schoten kwamen uit het huis Ipatiew ander eerst de tsaar, dan de tsarewitsj.
eeofferd in het Chineesch zegt men en naar den doffen toon te oordeelen, uit De kamenier poogde te vluchten en hield j>Hm t bromde mevrouw, ’n vrouw
een kelder. Uit angst voor de posten liep een kussen voor haar gezicht. Zij alleen hoeft daar geen heelen avond in een boek
ik snel naar mijn kamer terug.... zou met een bajonet doorboord zijn. voor te lezen."
haar tegenstanders verbitteren en kon
tengevolge hebben, dat Gerardine haar
proces won, dqpr aan de rechtbank de
genpartij nietrgeschuwd had, gebruik te de barones zijn volle vertrouwen ver
maken. Hulda had zich op alle mogelijke diende. Zij scheen voornemens te zijn,
n«^da?zii*Mn Hockhad'erachr^ren^^Ian toeven^,Vto zij'^jn‘b^d d^Ta/ een voorval, dat, hoewel on-
nes, dat zij aan Hock had geschreven, dan meeting met de gezelschapsjuffrouw en - - -
vaa h€m te verwachten, dat hij haar partij
koos. Voor een derde persoon zijn hui
selijke onaangenaamheden of twisten
tusschen een meester
ter zou moeten verliezen en alken 'diende, noo*t aangenaam men wil den meester
plaatselijke oorlog uitgebroken «OF JSAAJB hij zelf twee of driemaal op den tsaar én
de andere veroordeelden geschoten had
üt HRACnl. Den gefusjneer(jen werden daarna alle
Telkens worden nog bijzonderheden sieraden afgenomenwaarop de lijken
bekend over het tragisch einde van tsaar werden weggebracht.
het was integendeel om een rustiger leven Nico laas II. Een der posten, Anatol Jakimow, ge-
te leiden en een weinig van de verwor- 7
ven
beval haar oogenblikkelijk haar goed te
pakken en het huis te verlaten.
Hulda veranderde van kleur. Uit
woord en blik bemerkte zij, dat het be
sluit der barones onherroepelijk was en
haar gebiedster te goed kennende, om
te voor haar een donkere blos over Ge- n*e* weten, dat bidden noch smeeken
rardine’s gelaat verspreidde. haar van haar genomen besluit zou doen
,iGod zij gedankt,” riep zij, „ik heb terugkomen, vierde zij aan haar kwaad-
doodsangst om u uitgestaan, genadige aardig karakter den vollen teugel,
vrouw. Er valt mij een steen van het hart, -
Hulda maakte zich gevat op alle vragen,
die men haar zou kunnen doen in haar
angst ging zij nog verder, en vroeg zich af, Het vermoeden, dat Vm” Halten
of zij niet goed zou doen, terstond tot de -
zijde van Gerardine over te gaan en haar
te zeggen, dat men haar had willen om-
koopen, dat zij «chter alleen genegen-
gehuicheld, om haar des te beter te kunnen rig,
ontmaskeren. i
De in den beginne met zooveel angst stemming.
Men naderde de woning der barones.
Onwillekeurig hield Van Halten zijn
schreden in, toen zij aan het tuindeurtje
dit wegblijven vond Hulda geen waren gekomen, als wilde hij afscheid
andere verklaring, dan dat de barones nemen, zoo de barones hem niet uitdruk-
zonder er iets van te zeggen, de zieke uit kelijk uitnoodigde haar naar binnen te
wilde besteden en daarmede op het oogen
blik bezig was. Dan had Hulda noode-
loozen angst uitgestaan en verborg
barones voor haarfeen geheim wellicht
betrof het eene persoon, die Gerardine
voor een intrige of als getuige in haar pro
ces wilde gebruiken.
Hulda herademde. Had de barones
werkelijk argwaan gehad± dan ware zij
men
Zou zij zeggen, dat zij dit met een goed
oogmerk gedaan had, dat zij hem ge
smeekt had, een proces te doen eindigen,
dat hij wel is waar,voerde in het belang --
van de dochters van Galen, dat hij ech- tusschen een meester en zijn bediende bleeken, Bertha aarzelde met de uitvoe- bewerende een vriend
ter zou moeten verliezen en alleen diende, n00** aangenaam men wil den meester
om Gerardine ten doode toe te ergeren. een deel der schuld toemeten, als het tot
eene uitbarsting komt de geuite drift
laar heeft dan voor ons iets bijzonder pijnlijks.
--1 een
krachtdadig aandeel in den aanstaanden
twist zou nemen, had iets zeer onaange-
'oopën,’“dat”zir«chtër alïeenieneg’en- naams voor hem en de herinnering, dat
leid voor de tegenpartij van de barones had ”an Kolb de barones hardvochtig, gie-
en hoogmoedig had genoemd, bleef
niet zonder invloed op zijn gemoeds-
mocht verzwegen worden. Een oudachtig
kwade geweten van Hulda be-
haar geen schrikbeelden voor te
tooveren, om haar met de bangste ver-
moedens en den grootsten angst te ver- nu ik u zie.”
vullen. Het geheele voorkomen van de De barones stond op. Zonder Hulda
barones had zoo duidelijk argwaan ver- met een antwoord te verwaardigen, gaf
raden, dat Hulda er volstrekt niet aan zij Van Halten een arm. „Ik verzoek u,
twijfelde, Jat zij den langsten tijd in mij naar i"“"“ »- n—
^1»L’i 1.*t>
barones vermoedde echter zeer juist, dat name scène vermijden.”
„1— r2.
king te behouden. Graaf Hock had steeds Hulda genoeg. Er sprak ijskoude
i u i j. n J—- achtig „it. Hulda dacht échter, dat het den.
alleen toorn van de barones was, omdat
zij haar verrast had. Zij wandelde naast
het paar voort" en deed alsof zij niet be-
voordeelige overeenkomst hadden geslo- merkte, dat hare nabijheid het gesprek dat is juist
--1 u dan zeggen, W«*t gij ccnc uamc van
de barones volstrekt niet gehoord mjjn stand verschuldigd zijt. Ik zal be-
De onaangename, pijnlijke stemming, wl^g"»!*
De barones trok aan de schel. „Bertha,”
beval zij de binnentredende kamenier, schikking stel, zoodra gij mannelijke hulp
..oa d^deliilc naar het nnltfiehnr^ii t.m mi
dat ik de inhechtenisneming van deze
persoon verlang, wegens schending van juffrouw belette mij, u mededeeling'te
De barones stond op. Zonder Hulda
raden, dat Hulda er volstrekt niet aan zij Van Halten een arm. „Ik verzoek
naar i_’2
dienst bij Gerardine was geweest. De zeide zij, „hier wil ik liever een onaange-
vermneHrlp pchtpr tuist Hat nam® crino
er haar alles aan gelegen was, hare betrek-
r
gebrek aan geld en kon dus alleen door
beloften omkoopen. Hulda had geen aan
spraak op ’t loon voor haar verraad, vóór
dat de vijanden van Gerardine het pro
ces hadden gewonnen of eene voor hen
ten, die zij haar wilden voorstellen. De had doen staken en alsof zij de woorden
ontdekking echter, dat zij bij Gerardine van
de rol van een gehuurde spion had ge- had.
speeld, zou de barones het diepst tegen p
waarin Van Halten verkeerde, werd van
oogenblik tot oogenblik grooter. Hij had
jzayvv® nvu, 4VVaatW«aill\ Ut, vrw.v«*a ww vmvuuv auuiwuvi, oviuniuug JLV1, 4WUI4 gij lUtfUUCUJKC HUip
middelen te openbaren, waarvan haar te- *el eens getwijfeld, ot het gedrag van Mga dadelijk naar het politiebureau; zeg en welgemeende raad noodig hebt."
„De aankomst van uwe gezelschap®-
kwaad had gemeendin ieder geval
on- Gerardine zich aan de vreemdste bespie- heid haar niet zou belasteren,
gelingen over. Zij hield zich overtuigd, dat ...v. 7
frouw Bitter zou bedenken, om zich op Hulda de boosaardigste praatjes omtrent scheid tot de
«u.ua naar net para en ner genot v.e. Verhoudin8 tOt Van «alten ZOU het U
haar ten deel, de barones in gezelschap de badPulaats zou verspreiden. Nog verspreiden en haar wegzenden op staan- beurd is zullen w;: -
van Van Halten te betrappen. Beiden V00Jdat zxj zich van hoedden mantel had den voet zou trachten te verklaren, door na de door u in opi
schrikten geweldig, toen zij haar zagen en ontdaan, vestigde zij haar donker vlam- dat zij de geheime gangen van de baro- gesproken woorden is
Hulda geloofde, dat zich alleen uit schaam- mend oog op de gezelschapsjuffrouw en r“ *“J J -
de, zijn schip een onvermijdelijken onder
gang tegemoet ziet drijven, totdat plot
seling een onvetwachte zonnestraal door
de dikke wolken breekt, de storm be
daart, een hulpbiedend vaartuig zich in
de nabijheid vertoont 1 De vreemde kon
niemand anders zijn, dan de man, aan
wien haar echtgenoot had geschreven,
de énige getuige, dat Van Galen zijn
vrije wil in het testament had uitgedrukt,
de redder van haar eer.
Bijna was zij ontevreden op Van Hal
ten, dat hij den vreemdeling had afge
wezen eerst, bij nadere overweging be
greep zij, dat hij niet anders had kunnen
zal ik er eene gift van handelen.
„De vriend van mijn echtgenoot is mijn
natuurlijke raadgever,” schreef zij terug,
- - - „ik zal u onuitsprekelijk dankbaar zijn.
Zulk een royale schadeloosstelling had ak gij raij hem zoo spoedig mogeHjk
ulda niet verwacht. Zn barsstte in een
haar niet verder volgen, qi toch gevoelde l“»d snikken los, zwoer bij hoog ei; laag,
hij, dat hij een vertrouwen had terug- bij alles wat haar heilig en dierbaar
vallig ontmoette, zeide haar dat hij daar- gestooten, dat zij hem in den nóód van
even nog de barones met mijnheer Van het oogenblik had willen schenken.
Halten op een bank in het park had zien Hij had juist gedacht. Het scheen van de barones zooveel te beter te kunnen
zitten. Een boosaardige lach speelde om Gerardine toe, alsof Van Halten haar behartigen eindelijk toen de barones jjTak
den mond van Hulda. Dat was een bericht vonnis had uitgesproken haar tegemoet- weigerde iedere verontschuldiging aan te
komen, dat haar reeds zoo zwaar was ge- hooren, verwijderde zij zich met de ver-
i en af-
OOK WAT.
„Wat .heb jij gekregen, toen je zuster
de honderdduizend gewonnen heeft
„Een zwager."
DE TWINTIG GEPASSEERD.
Rechter „Uw leeftijd, mevrouw 1"
a
vernamen zij eensklaps dat ik kenen, terwijl ae tsann en een oer aocn- mijnheer de ^,^7;
klaroengeschal, een officier zeaaide zijn leefde.Zij zonden mij allen mogelijken ters een kruis sloegen. p
- - - JOp dit oogenblik schoot Jurowski op blief.”
met afschuw ondervinding hoe aangenaam aan de den tsaar en doodde hem terstond. Toen
meerdere slagen viel. gevangenen in Duitschland de pakjes Strekotin gaf te kennen, dat alle gevange-
Ik was nog niet bekomen van het ge- moeten geweest zijn, hun gezonden door nen gedood waren. De kamernier der kei-
roel van afgrijzen, dat dit menschenoffer bloedverwanten of vrienden. zerin beschutte zich met een kussen,
mij inboezemde, als eensklaps zich in De paters meldden ook, dat een der waarin vele kogels bleven steken,
alle vlugheid een ceremonie voltrok: hoofdmannen onzer bende zijn visite- C
al de vlaggen werden gedrenkt in het kaartje op de missie had laten afgeven, dat hij de lijken op zijn vrachtauto
bloed van het slachtoffer, waarna de roo- met de stellige verzekering dat de post het bosch gebracht had. Op 18, 19, 20 en
vers in allereil oostwaarts vluchtten. Men niet zou worden aangevallen. Zoodra wij 21 Juli werden in vrachtauto’s de bezit- het wettig
heeft mij geen uitslag gegeven van de re- dit goede nieuws hebben ontvangen, voeg- tingen der keizerlijke familie weggebracht. was geleverd,
den defer vluchtte oordeelen naar de de pater Lefére er bij, hebben wij natuur- Dit werk werd door twee jongelieden, _T- 1- -
begrippen der heidenen moeten de roo- lijk aan alle christenen gelast de waak- helpers van Jurowski, geleid. De auto’s ging,” zeide de rechter tot den neger,
vers vreezen, dat de geest van den doode zaamheid te verdubbelen. reden onmiddellijk naar het station, want „m.... eh....
zich op hen zou wreken., De missie Sinao-noar is omringd door de bolsjewiki hadden, tengevolge van den zeg«n
een waren vestingwal en bezit een burger- opmarsch der Tsjecho-Slowaken besloten be”ee""J“^1 hSrtoie tw
Terug naar het plein van Toemet. wacht, door de inwoners gevormd ten- de stad te ontruimen. moet geven woeg MrzelenJ
Bij het verlaten der Zandbergen, dacht einde mogelijke aanvallen af te slaan. Bij f - •*’-
;k met medelijden aan de gruwelijke el- gebrek aan bescherming van hooger hand oog op de verwachte hooge bezoldiging*
I - - S <7. V- t t—a AM balub J .t.?***. Jam Aaaaa mm «m aIm a.a
ICIIUC* WddllU WIJ varvang avuvwuvivu a.x;aa
Deze streel? is arm en dun bevolkt Wij vormden het eenige afdoende middel ter
hadden iederen dag van plaats moeten vrijwarig van lijf- en eigendom. Toen de zoekmgsrechter gehoord. Hij was kort
veranderen, om het noodige eten te vin- roovers in het voorbijtrekken de klaroe- na den moord belast geweest met het
den voor menschen en dieren. nen deden schetteren, waren zij niet wei- schoonschuieren van den met bloed be-
Daar de bandieten meest allen twee nig verwonderd uit den missie post ant- vlekten vloer en de muren der moord-
of drie rijdieren tot hun beschikking Jiad- woord te krijgen met hetzelfde instru- kamer,
den, begrijpt men, dat onze doortocht een* ment. Omtrent de toedracht van den moord
Heel dien eersten nacht was ik in ge- had hij nog vernomen Jurowski had op
dachte bij mijn confraters en ondanks de 16 Juli 's avonds gèzegd, dat de keizer-
oowaarschijnlijkheid droomde ik, mij des lijke familie in den nacht moest worden
morgens bij hen te vervoegen. Maar he- doodgeschoten. Te middernacht wekte
laas I den volgenden morgen moesten Jurowski de keizerlijke familie en beval
wij weer op marsch. Wij staken den Ge- haar zich te kleeden en naar de beneden-
len Stroom over en overvielen in ’t voor- verdieping te gaan. Zij gehoorzaamden. -
bijgaan een gendarmerie: van de tien De tsaar, de tsarin, de tsarewitsj, de vier
politieagenten kon er een met zijn wapens dochters, de dokter, de lakei, de kame-
ontsnappen, de anderen werden ont- nier en de kok daalden de trappen af.
wapend en een hunner werd gekwetst. Men voerde de gevangenen naar de
Zoo waren wij terug in die volkrijke moordkamer. Allen stonden in twee rijen
streek van T’oemet, bezaaid als 't ware opgesteld tegen de muren. Jurowski las
met schoone dorpen, waarvan er meerdere hun zijn beschikking voor. De tsaar ver-
christWiheden zijn. stond het niet en vroeg „Wat Jurows-
J ki hief zijn geweer op en zeide „Daar f’
Medjedew had den getuige verteld, dat
giffenis voor de beschuldigde vragen. die ik niet vermocht te beantwoorden.
„Vergeef haar, genadigde vrouw, stot- Voordat hij zich met u in betrekking
terde zij, „ik had niets moeten zeggen stelt> schijnt hij zich eerst omtrent uw
„Gij hebt mij dus verraden,” riep persoon te willen vergewissen. Mijn
Hulda, knarsetandenden woedende blik- bu'P daartoe moest ik bepaald weigeren,
ken op de kamenier werpende. „Maar verwacht uwe bevelen, of ik genoemden
gij hebt er mij bij geholpen. Klaag mij beer »1 of niet zal opzoeken.
maar aan, genadige vrouw, met dat pro- Gerafhine had kunnen weenen van
ces zult gij veel eer behalen. Ik heb het vreugde.' Het was haar te moede, gelijk
goed met u voor gehad, bewijs mij het het den zeeman moet zijn, die, in een he-
tegendeel. Gij hebt mij-zelve uw brieven vige storm mast en roer verloren hebben-
laten lezen,»ik was dus uw vertrouwde.”
Hulde begon te weenen en hield haar
zakdoek voor de oogen.
Voor de barones was het eene aange
name verrassing, dat zij Hulda, door de
vrijwillige bekentenis van Bertha, op
een bitter lachje degelijke gronden kon aanklagen thans
12__, waarop zij
„Ieder oogenblik ben ik tot uw dienst,” Hulda ontsloeg,t naar eigen goedvinden
- - uaivura „Als gij mij er toe dwingt, dan
hem deed gevoelen, hoezeer zij zich door lever ik u zonder eenig medelijden aan
hem gekwetst en teleurgesteld gevoelde, het gerecht over. Binnen een uur tijds ver-
„Of wilt gij....” Hij meende een pijn- laat gij dit huis en deze plaats, of ik dien
lijke trek op haar gelaat te zien, als kwa- een aanklacht tegen u in. In het eerste
trtnen m b3" °°gen- Veel zou geval ‘k u reis8eld 8even tot aan uw
alleen te kunnen uitgaan de barones had he.t hem 'hans waard geweest zijn, geen geboorteplaats en 7 J":
1 bl‘ik van onwil of wijfeling gegeven te honderdvijftig gulden bijvoegen, opdat
Toen het middaguur sloeg en de barones hebben het was echter te laat. Zij keerde gij op uw gemak naar eene andere be-
nog altijd niet terugkeerde, besloot Hulda, zich haastig om en boog. trekking zult kunnen uitzien.’’
haar meesteres te gaan opzoeken er kon Ik dank u fluisterde met nauwe.
haar wel een ongeluk zijn overkomen. _T.. u..Ua u- n i•f****» wui
Zij kleedde zich aan en begaf zich naar !1,ks hoorba7> he.esche stem Hij kon Hulda met verwacht. Zy barsstte in een voorstellen.”
het postkantoor, dat echter reeds geslo- niet veruer volgen, qi toch gevoelde snikken los, zwoer bij hoog etj laag, Gerardine was zoo gelukkig, zoo ver
ten was. Een brievenbesteller, dien zij toe- hlb hl) een vertrouwen had terug- bij alles wat haar heilig en dierbaar was, yuld van de zoetste hoop dat zii oo dit
oogenblik met gestreng jkon zijn, hoeveel
reden zij er overigens toe had. Zij schreef
een getuigschrift voor Hulda, waarin
J-van ontslag opgaf „door
toevallige omstandigheden,” zij verdub-
utuap.vua na, „v, - belde de schadeloosstellinghet was toch
de barones eene kokette was. Voor haar, vaUen« had hlJ teruggewezen, de gevraag- klaring dat zij zou gehoorzamen en af- mogelijk dat Hulda het niet
•r u tj l j t kad gemeendin ieder geval ge-
Terwijl Hulda haar goed pakte, gaf loofde zij, dat Hulda thans uit dankbaar-
aaAaJ.MA AAM Ja ».aaamaJa,a 1aaam?a t_ 1
gelingen over. Zij hield zich overtuigd, dat
