1 De Stoomerü van S. KROM te Alkmaar stoomt en verft alles. „ONS BLAD» Bronchiti* Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon: Prima afwerking. Vlugge aflevering. Telefoon 897. NOG EENS: VOEDSELVERNIETIGING? FEUILLETON. EEN OFFER. f 285 0 60 f booger. UIT DE PERS. De Ptoksterrlsie van „Het Volk". 1*4. f 35,—, f 15^ BUITENLAND^ Awertentieprljsi Van 1—9 regfete f 1.25: elke regel meer f 0.29; Veda* per regel f 0.75; Rubriek .Vraag en aanbod” b| vog uitbetaling per plaatsing f 0.60 Abonnementsprijs» wr ftwtrtw voor Alkmaar - - foor buiten Alkmaar o Met Oeffisstreerd ZondsgsblzdjSg Mn allo abonné'a wórdt op aanvrage gratia eon polis verstrekt, welke hen verzekert togen ongevallen tot een bedrag van f 6OO,—, f 400,—, f 200,—, f 1OO,—f 6(\ te con- I ging geen onafwjjst>are(?) eisch wordt. wss ADMMISTRATW Mo. 4SS RKDACTM Na. «M het doel loonend bedrijf nooit ofte nimmer heiligen. U dankende voor ruimte veibljjf ik digste produ iten r de veiling uit te 10. ^e uitwerking van deze korte onvereaag- woon beid die i de verleende plaate- Hoogachtend, P. KLANT, Secretarie der Centrale Veilings- vereeniging „Warmenhuizen en Omstreken. „De Msbd.” schrijft: De sociaal-democratische beweging is rijk aan dichters. Is het wonder, dat dexe beweging, welke zich too gaarne de lente waant van de volks- bevrjjding, eener nieuwe wereldorde, ook een nieuw geluid doet hooren, dat zich bjj voor keur in dichtmaat uit. Maar dichterlijk nog, omdat zjj in de macht der suggestie gel.io- - ---- ne proza-schrjjvers van „het Volk”, die on- NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD Dit zal natuurlijk het beet bereikt worden, door met zoo groot mogeljjke bedachtzaam heid en met zoo nauwkeurig mogelijke bere kening voorn* te bepalen, hoeveel product men verbouwen xal. Nu weten wij wel, dat de juiste bedacht zaamheid hier heel moeilijk vast te stellen en dat de juiste berekening vooraf hier he, 1 moeilijk te treffen ie; immers bij koolteelt en koolhandel spreken ook andere /actoren dan het eigen fnzlefct een woordje inee: de teelt kan mee- en tegenvallen, het buitenland kan veel en weinig afnemen, enz. maar in 't algemeen moet mén to<* uitgaan van het beginsel, dat al het geproduceerde, goede voedsel in consumptie moet worden ge bracht en in ieder geval nooit aan vernieti ging mag worden prijs gegeven. Door het tuinders bedrijf uit to oefenen aanvaardt men nu eenmaal deze risico. Iemand die den bodem beteelt, die profi teert van den wasdom, door God geschonken, heeft nu eenmaal boogere verplichtingen dan.een marktventer," die laten we zeggen rjjvrielsehi'oefjes en -moertjes verkoopt. Deze boogere verplichtingen kunnen op offeringen eisohen, - rij mogen desniettemin niet veronachtaaamd worden. Én gesteld nu eene, dat er geheel buiten de schuld van tuinders, wier oogen te groot t waren een dergeljjke overproductie voor komt, dat het mindere product voor den tuinder letterlijk niets waard is, kan men zich dan nóg hetzelfde economische doel niet be reiken, zónder dat er in eenigen vorm tot voedbelvernietiging moet worden overge gaan? Waar in de groote steden zoovele duizen den menechen, die de duurdere soorten toch niet betalen kunnen, snakken naar bet min- dese, doch goede prdduct, daar moet het b.v. door middel van Wd^Bdige instellingen toch mogeljjk zjjn, een regeling te treffen, waar door het product als mensehen-voedsel wordt gebruikt, «onder dat de tuinder daarvan concurrentie heeft te duchten voor zijn duur der, zjjn loonend product. Wjj gelooven, dat er in deze richting heel wat goeds te bereiken zou zjjn, zoowel voor den producent als «oor den grmen mede menseb. Laten onze tuinbouwers er krachtig naar streven, bet product een ruim loonenden prjjs te doen opbrengen. dat is hun goed recht, dat is zelfs binnen zekere perken bun plicht. Dat deel erkennen wij als juist en goed. Men neme daarbij echter geen ongeoor loofd middel te baat. Het middel voedselvernietiging kan Ons hoofdartikel van Dinsdag heeft niet nagelaten, de aandacht te trekken van de al- lereerst-betrokkenen: getuige onderstaaad schrijven: PROTEST TEGEN BELASTINGEN. In verband met de afwijzende houding van de besturen van talrijke Duitsche steden, in zonderheid Berljjn, om de vermakelijkheids belasting te verlagen, worden door de be trokkenen protestdemonstraties overwogen. Zoo zullen alle variété’s, dancings, bioscopen en sportpaleizen, naar de „Tag” van goed ingelichte zjjde verneemt voornemens zjjn, ge durende drie of vier dagen te sluiten. Het tjjdstip, waarop tot sluiting zal worden over gegaan, wordt geheim gehouden, opdat men door de plotselinge sluiting een grooter uit werking zal krjjgen. Voorts overweegt men het houden van massa-vergaderingen en straatdemonstraties. VERLICHTING VAN HET DRANKVERBOD v IN AMERIKA? De niet-officieele commissie van bet Huis van Afgevaardigden tot wijziging van de VoL stead-wet heeft Woensdag besloten haar steun te geven aan een voorstel om de wet op het drankverbod in dien zin te wjjzigen, dat de fabricage wordt toegestaan van dran ken met een gering alcoholgehalte. KABINETSCRISIS IN ZWEDEN? Uit Stockholm wordt gemeld: Tuaschen het sociaaldemocratische Zweedsche minis terie Sandler en de burgerlijke partijen van den Zweedsehen Rijksdag is een ernstig füct ontstaan in verband met de kwestie der werkloosheid. Waarschijnlijk zal dit conflict morgen tot het aftreden van het kabinet lel den, waarna vermoedelijk een minderheids kabinet, gevormd uit de vrijzinnige volkspar tjj, de liberalen en den Boerenbond zal wor den gevormd. Als aanstaand premier wordt het lid van eerstgenoemde partij, Heckman, genoemd. „Wat doe )e voor je hoest T' Niets? Dat Is al erg onverstandig. Als Uw bron chitis chronisch is geworden begint do ellende pos goed Vanzelf zal die hoest niet overgaan. Waarom nu niet btytgds oen krachtig werkend kruidenmiddel als Akker *b d l|sir oop te baat genomen dat U er in eenige tiagga 'van af kan helpen. Abdijsiroop is een beproefd mid del bij bronchitis. jnHumra. kinkhoest, zware verkoudheid, keelpijn, asthma. Fw Sm* me ZJO «na f 1.JS-. 550 «na f Z7», Warmenhuizen, 26 Mei 1926. Mjjnheer de Redacteur, Naar aanleiding van Uw hoofdarükel on der bovenstaand opschrift in Uw courant van gisteren, verzoek ik U beleefd, mg enige plaatsruimte te willen afstaan om bet door U bedoelde besluit onzer vereeniging nader toe te lichten. Het voorstel, zooals dit door de algemeene vergadering is aangenomen, luidt ale volgt: „Het Centraal Bestuur vraagt machtiging van de algsmeene vergadering om in over leg met oen z.g. Vieroond zoodanige maat regelen te treffen, dat producten van min derwaardige kwaliteit, die een bepaalden minimum-prjjs niet kunnen opbrengen, niet in consumptie worden gebracht”. U merkt daarbij op, aat het U een raadsel is, hoe men om der wille van (meer) winst in onze dagen nu er toch nog veel armoe de geleden worden goedsmoeds kan advi- seeren tot voedselvernietiging. U acht het vernietigen, ja zelfs het achteloos behandelen van goed voedsel een der leeljjkste misdra gingen, waaraan een mensch zich kan schul- dhflRken. omdat men zich daardoor schan delik ondankbaar toont tegenover den Schepper, Die zoo goed was te verhoeren onze bede: „Geef ons beden ons dageljjksch brood”. Hoewel ik bet met het laatste in bet alge meen met U eens ben, meen ik toch dat deze strenge veroordeeling niet toepasselijk is op bet besluit onzer vereeniging. Het ligt n.l. volstrekt niet in de bedoeling onzer leden om goed voedsel te vernietigen om daardoor hoogs winsten te maken. Neen, de bedoeling is om in tjjden van overproductie uls de goede kwaliteit niet eens den kostprijs op brengt, de minderwaardigste producten niet in consumptie te brengen, maar deze hjjv. voor koovoer te bestemmen. Van vernietiging is dus ooh daa seifs geen sprake. Als U in aanmerking neemt, dat als minitnum-prjjzen werden genoemd dertig tot seventig cents per honderd kilogram, prijzen die ver be neden den kostprijs liggen, ja zelfs de ar- beidsloonen voor kool snijden en veilen niet of nauwelijks dekken dan blijkt daaruit toch zeker wel, dat van grof egoïsme geen sprake is. Wanneer de waardeschatting van den consument voor bet menachetijk voedsel zoodanig is gedaald, dat daaraan een lagere waarde wordt toegekend dan aan veevoeder, kan men toch bezwaarlijk van voedselvernie tiging spreken als men bet bedoelde voedsel voor veevoer bestemt Door deze minderwaar* van de vrjje verkoop over sluiten, hopen onze leden te bereiken, dat de ze niet meer naar het buitenland worden ge zonden tot schade van onze reputatie en dat d prijzen van de moede producten daardoor zoo gunstig wordexr beinvloed, dat zjj den kostprijs meer nabij zullen komen niet dleen, doch hopelijk nog een matigen winst laaren- boven zullen opbrengen, Want, Mijnheer de Redacteur, de tuinbouwer kan niet dechts werken te algemeenen nutte. Ook de tuin bouwer vraagt zjjn dageljjksch brood. En dat hjj naar de middelen omziet om zich dat da geljjksch brood te verschaffen ia begrijpelijk. Dat er ia onze dagen nog veel armoede wordt geleden is helaas waar, doch ook in den tuinbouw is de toestand alles be halve. rooskleurig. Over bet algeigeen ia hft vechten voor een sober bestaan. Wanneer U bet door onze leden genomen besluit in dit licht beziet en daarbjj het bo ven aangevoerde in aanmerking neemt, ver trouw ik dat U Uw hard oordeel zult her zien. die manier in het tuchthuis brengen, en met een beroep op mijn grijze haren, bid ik jelui van ganscher harte: doet,, gelijk hjj beeft gezegd, en gaat naar huis vóór men den en of ander van jelui herkend beeft. Voor mjj zelven heb ik geen vrees, want ik ben een oud man en wie weet boe nabij mjj reeds de dood, ach ach lieve Hemel wie wie heeft mjj dat gedaan?” Met een luide jammerklacht bad hij, door een onhandig geworpen, zwaren steen aan de slapen getroffen, midden in den ziu, zjjn góedgemeende rede moeten afbreken. Slechts in afgebroken jammerende klanken waren de laatste woorden over zjjne lippen gekomen. De anderen w aren nog steeds stom gebleven, even alsof de een of andere ver schrikkelijke aanblik hen met een verlam mende ontsteltenis vervuld had. Doch einde lijk verhief zich een woest tumult. „Moordenaar! Doodslager! Verrader!" klonk bet verward dooreen, daartusschen een gegil uit vrouwelijke monden en een vertwijfeld geroep om hulp. Alles drong zich op één plek tot een verward kluwen samvn, en de voorgenomen bestorming van het ke telhuis scheen geheel vergeten. Verbluft en vragend staarde Tenzke naar xjjn meester. Mercker echter begon luid te lachen en zeide, terwijl hjj de revolver we der in den zak stak: „Zjj moesten, naar het schijnt, tot eiken prjjs bloed zien en wjj mo gen den Hemel danken. Tenzke dat zij tegenzeggeljjk het geheim bezitten om elke alledaagsche gebeurtenis binnen den engen kring der partjj op te voeren tot fantastische verbeeldingen. Deze illusionisten met het woord kennen de volksziel, welke zich zoo gaarne vergaapt aan pirrouetteerend vuur werk, en daarom hebben zjj steeds de Ben- gaalsche potten bij de band staan. Met de Pinksterdagen zou de sociaal-de- mocratische jeugdbond een kampfeest vieren in Watergraafsmeer. Men kent deze Holland- sche namaak van de Duitsche Wandervögel, waarvoor een partijgenoot als Prof. Bonger zoo bitter weinig bewondering voelt. Jon gens met lange en meisjes met korte haren, jongens met langed assen en meisjes met kor te rokken, die onder guitaar spelen gezamen lijk de stad uitdansen. Een „secte” oordeelt Prof. Bonger, die iets meer van de geschiedenis weet. Welnu, dit landelijk feest zou nu met Pinksterdagen plaats hebben, maar Zaterdagmorgen vóór Pinksteren lag op bet bureau van,, het Volk" reeds het officieel artikel geschreven, dat den broeders beduiden moest, dat dit jeugdfeest wederom een manifestatie zonder weerga was geworden. Zooals telken jare de Meistoet de vorige revues weer in macht en getal over treft. De dichter, of beter gezegd de illusionist, die dezen keer voor het officieels artikel moest zorgen, had voor de noodige beeldende terminologie er het Pinsterevangelie eens op na geslagen, en daarmede gereed zjjndo brandde hjj los: „Een tableau vivant”, een uitbeelding in levende lijve vau het bjjbelscbe- Pinkster ver baal zou men dexe viering gerust kunnen noemen. Arbeiderskinderen uit allerlei landen zul len hier bjj ons „eendrachtelijk bijeen” zijn. Zjj zullen allen „vervuld zjjn van een heiligen geest.” Zjj tullen allen spreken „met andere talen.” En toch ieder vau ons zal ze hooren spreken „in zjjn eigene taal.” En dan even een gjjntje van den z^lf- voldanen Volk-redacteur: „Slechts hierin is het verschil met den bijbel: niemand xal van hen onderstellen: „Zjj zijn vol zoeten wjjns”. Die tijden zjjn voorbij. „jfaar de geest vau vrede en broederschap is uitgestort over deze kinderen van de dienstknechten en dienstmaagden der mensch heid.” Och kom! en even denken wjj aan de ruzie in buis over de cumulatie van lucratieve ambten en posten bij dezen, die zich do dienstknechten der menschheid noemen. Er komen nog meer dikke woorden voor in dit artikel, behalve bovenvermelde profanee- rende, welke de lezers van „het Volk” ech ter niet’ meer chocqueeren, omdat het hun door Kleerekoper dagelijks met den paplepel wordt ingegoven. Er wordt o.m. ook nog gewaagd van „het kind als van een wonderbaarlijk geschenk, waarvoor men zich verdienstelijk moet ma ken." Mits dit althans niet te veel lasten mee brengt, want dan worden diezelfde lezers van „het Volk”, die nu zoo poëtisch betoast wor den, gewezen naar de advertentie-pagina, waar de N. Maith. Bond hun de „wenscheljjk- beid en mogelijkheid van een klem gezin” voorhoudt Dan wordt er niet meer gesproken van het „voorjaar dat uit alle windstreken bij ons binnenvalt”. Wie zei t ook weer: „words, words, words!" 4 volwassen knapen, die zooeven de ergste schreeuwers waren geweest, barstten op nieuw in een wild gebrul uit; toen Mercker andermaal beproefde te spreken, overstemde het woest geraas xjjne woorden, zoodat zelfs nog niet eens degenen, die het dichtst bij stonden, ze vernemen konden. Dreigende en ophitsende uitroepen, thans tegen den fabrikant zelve gericht, deden zich hooren. Men drong en duwde, en gelijk een reusachtige golf bewoog zich de donkere massa weder naar het machiuegebouw. Het toovermiddel, waarop Mercker gere kend had, had zjjn uitwerking gemist en de toestand van de beide mannen, die zich daar vrjjwillig tot gevangenen gemaakt hadden, was, juist ten gevolge van net eerste ■schijn bare succes, dreigender dan te voren. De ra men lagen ternauwernood op manshoogte bo ven den grond, en ondanks de reuzen&raoht van Tenzke viel er.niet aan te denken, het binnendringen der aanvallers op den duur te verhinderen, zoodra het dezen werkelijk ernet werd met, hun voornemen. Met een dof geraas viel opnieuw een groo te scherpachtige steen op den vloer neer. Hjj was rakelings langs den schouder van den fabrikant gegaan en slechts eene toe vallige beweging van dezen had verhinderd, dat hjj zjjn gexicht had getroffen. Karl Merc ker lachte niet meer, een sombere strijdvaar digheid teekende zich op zijne trekken af. „Wjj zullen het hen zoo makkelijk niet maken, Tenzke", zeide hjj, „waar gij met je jjzeren elaat, daar moet een schedel naar den duivel gaan, en zes van hen neem ik voor mijn eigen rekening.” Hjj had de revolver uit den zak gehadd en dé reusachtige waker had zwijgend ge knikt, toen hij 't licht der wandlantaarn op den stalen loop van het wapen glim teren ^^Vederom vloog een steen naar binnen, en weer een en nog een. En toen ontstond er plotseling eendOeweging onder het raam, een verward geraas van stemmen, die schenen te twisten, 't was alsof men handgemeen was. „Hoort naar mij, kameraden, om *s He melswil, boort naar mjj, al is 't maar voor een kort oogenblik.” Met alle inspanning zjjner longen had iemand dit te midden van het tumult geroe pen, en nu schreeuwden ook anderen bier en daar: „Stil toch. Hou je bek! De oude Mar tens wil spreken!” En het werd nu weder eenmaal tamelijk rustig, zoo rustig ten minste, dat men de niet zeer sterke stem van den ouden wever vernemen kon, dia de ladder een paar spor ten opgeklommen was, om zjjn kameraden toe te spreken. „Kameraden, D. bezweer jelui, gebruikt toch je gezond verstand en volgt niet Unger de dolkoppen, die jelui opgestookt hebben. Mijnheer Mercker heeft, helaas, volkomen gelijk gehad, toen hjj zeide, dat wjj on« op Wjj zjjn den geachten scfcrjjver heel dank baar voor de waardevolle, zakeljjke inlichtin gen, welke hjj ons naar aanleiding van ons hoofdartikel heeft willen verstrekken. En gaarne nemen wjj er nota van, lat de opzet niet zoo kwaad bedoeld is, als da ver slagen in de pers moesten doen vermoeden. Men schjjnt de bedoelde koolsoorten al thans nog als veevoeder 'te willen benutten. Intusscnen moeten wjj er tot motivee- ring vin ic door ons uitgesproken vrees aan herinneren, dat het volgens het verslag in ons eigen blad juist.... de heer Klant waa, die wel degelijk gesproken heeft van „vernietiging”; de heer Klant wilde voor de „vernietiging” van de hier bedoelde pro ducten zelfs een centrale plaats aangewezen zien; voorts gaf hjj ter vergadering de meening van anderen weer, dat men niet eens zooveel onkosten behoefde te maken: een ieder had wel een.... belt of.... kopien! Dat klinkt 'n ietsje anders dan boven staand betoog. Wjj willen echter gaarne aannemen, >lafr het bovenstaande de Juiste (al dan niet nieu we) meening van den beer Klant en van zjjn veiliogsvereeniging weergeeft, en daarom zullen wjj ons verder dAArtoe bepalen: De geachte schrijver zegt; het ligt volstrekt niet in de bedoeling on zer leden om goed voedsel te vernietigen om daardoor booge winsten te maken, neen, het i* de bedoeling om in tjjden van overpro ductie, als de goede kwaliteit niet eens den kostprijs opbrengt de minderwaardigste pro ducten niet in consumptie te brengen, maar deze b.v. voor koevoer te bestemmen. En hjj noemt daarna minimum-prjjzen, welke inderdaad wel heel weinig ten be schuldiging van ..grof egoisme” zouden rechtvaardigen. En tóch, en tóch.... waar de heer Klant het met ons in het algemeen erover ééns is, dat voedselvernietiging uit den booze is, daar hadden wjj verwacht, dat hjj ook in dit geval meer principieel gebleven zou zjjn. Wjj gunnen allen tuinders natuurlijk van gansoher harte een goed, een best bestaan; hoe betere zaken zjj doen, boe liever het ons is, maar men mag nooit of te nimmer het middel, vfaardoer men welstand tracht te bewerken, uit het oog verliezen. En een feit is bet nu maar, dat het mid del niet deugt, dat bet middel in strjjd is met zekere beginselen, welke niet miskend mogen worden. Dit moet vooropgesteld blijven: voedselvernietiging mag niet voorkomen, en waar voedering van vee met menschen- voedsel tot op zekere hoogte ook voedsel- vernietiging beteekent, moet men ook hierbij het geweten een woordje laten meespreken. Doen zioh nu omstandigheden voor, waarin men om zichzelf economisch te redden meent tot voedselvernietiging te moeten over gaan, dan moet men zich niet afvragen: hoe knappen wjj dat zaakje bet meest profjjteljjk op, neen, dan stelle men zich de vraag: hoe kunnen wjj in de toekomst zooveel mo- geljjk verhinderen, dat die verkeerde toe standen ontstaan, dat dus voedsel verniet!- ven, dan de officieels dichtere, zjjn de gswo- rvin» «vrkA» tokvttlTZlKl VOn kot VzaIV” «411» r»r»_ GRIEKENLAND’S PREMIER. Generaal Paraskevopoelos, die uit Parjjs to Athene is aangekomen ingevolge het verzoek van president Pangalos, beeft een eerste lang durig onderhoud met Pangalos gehad, waar- na hij aan de pers medeedeelde, dat een be spreking over de algemeene lijnen der poli tiek tot volledige overeenstemming heeft ge leid. Verwacht wordt, dat het mogeljjk zal zjjn dat de'generaal nog deze week zjjn ambt als premier zal aanvaarden. Medegedeeld wordt, dat Pangalos en Paraskevopoelos het eens zjjn over de noodzakelijkheid, zoo spoedig mogeljjk een nieuwe grondwet af te kondi gen. HET ENGELSCHE MIJNCONFLICT. Onder de oplossingen van het conflict die aan de hand gedaan worden, is een plan van Varley, lid van de arbeiderspartij in het La gerhuis en van het mjjnwerkersbestuur. Hjj stelt een onverwijlde verlaging van het nationale minimum-percentage boven het loon voor onderhoud met 8H pCt. voor tegenover de 10 pCt., die de regeering heeft voorge steld, maar terwjjl de regeering dit tarief n- kel gedurende een aantal weken zou willen handhaven, wil hjj het bestendigen met be hulp van een subsidie van 6 millioen pond tot het einde van het jaar. daartoe liever een van de hunnen uitzochten dan een van one. Zet je knuppel maar weer stilletjes in dien hoek, mijn vriend. Voor vandaag zal hun de lust tot verdere helden daden denkeljjk we] benomen zjjn." En al aarzelde de portier ook nog eenigs- zins twjjfelend, om dit half schertsend gege ven bevel op te volgen, zoo bleek toch reeds na enkele minuten, dat Mercker’s scherpe meuschenkennis het ook ditmaal bjj het rechte einde gehad had. De ladder, waarvan men zich had willen bedienen, om het gebouw binnen te klimmsn, werd weggenomen, wjjl zjj'thans waarschijn lijk, als draagbaar voor dèn gewonde dienst moest, doen, en zonder dat de beide mannen In het inwendige vau het gebouw ook maat één enkel, tegen hen gericht dreigwoord vernomen hadden, zagen xjj, hoe van liever lede de gansebe bende weder naar ihot dorp aftrok. De roode lichten dor fakkels verdwenen in de verte en nauwelijks wa® een kwartier verstreken, sinds de rede van den ouden Martens zulk een treurig einde genomen had, als het. op het geheele fabriekstenein reeds stil en vreedzaam wae als op bet kerkhof. Ware niet de harsachtig» brandlucht der half droge knuppels in de zwoele lucht ge weest, dan had men na dit treurig einde, het gebeele woeste nachteljjk tooneel slocits voor een spookverschijning of een xwarau droom kunnen houden. de aanspraak was onmiskenbaar buitenge- 't. Een gemompel van besluiteloos- door de menigte en eenigen van aaierz, die zooeWn nog *t hardst geschreeuwd hadden, trachtten heimelijk bui ten het bereik van h*t licht der fakkels te komen, even alsof zjj vreesden, dat 't scher pe oog vu den fabrikant hen bemerken zou. Plotseling klonk de stem van den jongen wever Reinicke, dezelfde stem, die zooeven de bedreiging tegen den portier had tiitge- ,sproken, opnieuw het machinehuis binnen. „Wanneer wjj onzen toestand niet verbe teren kunnen, dan kan die toch ook niet slechter worden, dan hjj nu is. Toen wjj be hoorlijk over onze belangen kwamen ’'pre ken, heeft men ons niet aangehoord, thans willen wjj het op eene andere manier beproe ven. Voorwaarts jongens. Wjj willen toch sens zien of mijnheer nog altjjd de courage heeft om ons op zjjn karwats te tracteeren, wanneer wjj hem daarbinnen een bezoek brengen." De oogenblikkejjjke verlegenheid, die Mercker’s onverwachte veachjjning en zjjn energieke aanspraak teweegbrachten, was plotseling weder geweken. De jongens, half- P0STG1R0 10486X

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1926 | | pagina 1