1
De Stoomerü van S. KROM te Alkmaar
stoomt en verft alles.
„ONS BLAD»
Bronchiti*
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon:
Prima afwerking.
Vlugge aflevering.
Telefoon 897.
NOG EENS:
VOEDSELVERNIETIGING?
FEUILLETON.
EEN OFFER.
f 285
0 60 f booger.
UIT DE PERS.
De Ptoksterrlsie van
„Het Volk".
1*4.
f 35,—, f 15^
BUITENLAND^
Awertentieprljsi
Van 1—9 regfete f 1.25: elke regel meer f 0.29; Veda*
per regel f 0.75; Rubriek .Vraag en aanbod” b| vog
uitbetaling per plaatsing f 0.60
Abonnementsprijs»
wr ftwtrtw voor Alkmaar - -
foor buiten Alkmaar o
Met Oeffisstreerd ZondsgsblzdjSg
Mn allo abonné'a wórdt op aanvrage gratia eon polis verstrekt, welke hen verzekert togen ongevallen tot een bedrag van f 6OO,—, f 400,—, f 200,—, f 1OO,—f 6(\
te
con-
I
ging geen onafwjjst>are(?) eisch wordt.
wss
ADMMISTRATW Mo. 4SS
RKDACTM Na. «M
het doel loonend bedrijf nooit ofte
nimmer heiligen.
U dankende voor
ruimte veibljjf ik
digste produ iten
r de veiling uit te
10.
^e uitwerking van deze korte onvereaag-
woon
beid
die i
de verleende plaate-
Hoogachtend,
P. KLANT,
Secretarie der Centrale Veilings-
vereeniging „Warmenhuizen en
Omstreken.
„De Msbd.” schrijft:
De sociaal-democratische beweging is rijk
aan dichters.
Is het wonder, dat dexe beweging, welke
zich too gaarne de lente waant van de volks-
bevrjjding, eener nieuwe wereldorde, ook een
nieuw geluid doet hooren, dat zich bjj voor
keur in dichtmaat uit. Maar dichterlijk nog,
omdat zjj in de macht der suggestie gel.io-
- ----
ne proza-schrjjvers van „het Volk”, die on-
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
Dit zal natuurlijk het beet bereikt worden,
door met zoo groot mogeljjke bedachtzaam
heid en met zoo nauwkeurig mogelijke bere
kening voorn* te bepalen, hoeveel product
men verbouwen xal.
Nu weten wij wel, dat de juiste bedacht
zaamheid hier heel moeilijk vast te stellen en
dat de juiste berekening vooraf hier he, 1
moeilijk te treffen ie; immers bij koolteelt en
koolhandel spreken ook andere /actoren dan
het eigen fnzlefct een woordje inee: de teelt
kan mee- en tegenvallen, het buitenland
kan veel en weinig afnemen, enz. maar in
't algemeen moet mén to<* uitgaan van het
beginsel, dat al het geproduceerde, goede
voedsel in consumptie moet worden ge
bracht en in ieder geval nooit aan vernieti
ging mag worden prijs gegeven.
Door het tuinders bedrijf uit to oefenen
aanvaardt men nu eenmaal deze risico.
Iemand die den bodem beteelt, die profi
teert van den wasdom, door God geschonken,
heeft nu eenmaal boogere verplichtingen
dan.een marktventer," die laten we zeggen
rjjvrielsehi'oefjes en -moertjes verkoopt.
Deze boogere verplichtingen kunnen op
offeringen eisohen, - rij mogen desniettemin
niet veronachtaaamd worden.
Én gesteld nu eene, dat er geheel buiten
de schuld van tuinders, wier oogen te groot
t waren een dergeljjke overproductie voor
komt, dat het mindere product voor den
tuinder letterlijk niets waard is, kan men zich
dan nóg hetzelfde economische doel niet be
reiken, zónder dat er in eenigen vorm
tot voedbelvernietiging moet worden overge
gaan?
Waar in de groote steden zoovele duizen
den menechen, die de duurdere soorten toch
niet betalen kunnen, snakken naar bet min-
dese, doch goede prdduct, daar moet het b.v.
door middel van Wd^Bdige instellingen toch
mogeljjk zjjn, een regeling te treffen, waar
door het product als mensehen-voedsel wordt
gebruikt, «onder dat de tuinder daarvan
concurrentie heeft te duchten voor zijn duur
der, zjjn loonend product.
Wjj gelooven, dat er in deze richting heel
wat goeds te bereiken zou zjjn, zoowel voor
den producent als «oor den grmen mede
menseb.
Laten onze tuinbouwers er krachtig naar
streven, bet product een ruim loonenden prjjs
te doen opbrengen. dat is hun goed recht,
dat is zelfs binnen zekere perken bun
plicht.
Dat deel erkennen wij als juist en goed.
Men neme daarbij echter geen ongeoor
loofd middel te baat.
Het middel voedselvernietiging kan
Ons hoofdartikel van Dinsdag heeft niet
nagelaten, de aandacht te trekken van de al-
lereerst-betrokkenen: getuige onderstaaad
schrijven:
PROTEST TEGEN BELASTINGEN.
In verband met de afwijzende houding van
de besturen van talrijke Duitsche steden, in
zonderheid Berljjn, om de vermakelijkheids
belasting te verlagen, worden door de be
trokkenen protestdemonstraties overwogen.
Zoo zullen alle variété’s, dancings, bioscopen
en sportpaleizen, naar de „Tag” van goed
ingelichte zjjde verneemt voornemens zjjn, ge
durende drie of vier dagen te sluiten. Het
tjjdstip, waarop tot sluiting zal worden over
gegaan, wordt geheim gehouden, opdat men
door de plotselinge sluiting een grooter uit
werking zal krjjgen. Voorts overweegt men
het houden van massa-vergaderingen en
straatdemonstraties.
VERLICHTING VAN HET DRANKVERBOD
v IN AMERIKA?
De niet-officieele commissie van bet Huis
van Afgevaardigden tot wijziging van de VoL
stead-wet heeft Woensdag besloten haar
steun te geven aan een voorstel om de wet
op het drankverbod in dien zin te wjjzigen,
dat de fabricage wordt toegestaan van dran
ken met een gering alcoholgehalte.
KABINETSCRISIS IN ZWEDEN?
Uit Stockholm wordt gemeld: Tuaschen
het sociaaldemocratische Zweedsche minis
terie Sandler en de burgerlijke partijen van
den Zweedsehen Rijksdag is een ernstig
füct ontstaan in verband met de kwestie der
werkloosheid. Waarschijnlijk zal dit conflict
morgen tot het aftreden van het kabinet lel
den, waarna vermoedelijk een minderheids
kabinet, gevormd uit de vrijzinnige volkspar
tjj, de liberalen en den Boerenbond zal wor
den gevormd. Als aanstaand premier wordt
het lid van eerstgenoemde partij, Heckman,
genoemd.
„Wat doe )e voor je hoest T' Niets?
Dat Is al erg onverstandig. Als Uw bron
chitis chronisch is geworden begint do
ellende pos goed Vanzelf zal die hoest
niet overgaan. Waarom nu niet btytgds
oen krachtig werkend kruidenmiddel als
Akker *b d l|sir oop te baat genomen
dat U er in eenige tiagga 'van af kan
helpen. Abdijsiroop is een beproefd mid
del bij bronchitis. jnHumra. kinkhoest,
zware verkoudheid, keelpijn, asthma.
Fw Sm* me ZJO «na f 1.JS-. 550 «na f Z7»,
Warmenhuizen, 26 Mei 1926.
Mjjnheer de Redacteur,
Naar aanleiding van Uw hoofdarükel on
der bovenstaand opschrift in Uw courant van
gisteren, verzoek ik U beleefd, mg enige
plaatsruimte te willen afstaan om bet door U
bedoelde besluit onzer vereeniging nader toe
te lichten.
Het voorstel, zooals dit door de algemeene
vergadering is aangenomen, luidt ale volgt:
„Het Centraal Bestuur vraagt machtiging
van de algsmeene vergadering om in over
leg met oen z.g. Vieroond zoodanige maat
regelen te treffen, dat producten van min
derwaardige kwaliteit, die een bepaalden
minimum-prjjs niet kunnen opbrengen, niet
in consumptie worden gebracht”.
U merkt daarbij op, aat het U een raadsel
is, hoe men om der wille van (meer) winst
in onze dagen nu er toch nog veel armoe
de geleden worden goedsmoeds kan advi-
seeren tot voedselvernietiging. U acht het
vernietigen, ja zelfs het achteloos behandelen
van goed voedsel een der leeljjkste misdra
gingen, waaraan een mensch zich kan schul-
dhflRken. omdat men zich daardoor schan
delik ondankbaar toont tegenover den
Schepper, Die zoo goed was te verhoeren
onze bede: „Geef ons beden ons dageljjksch
brood”.
Hoewel ik bet met het laatste in bet alge
meen met U eens ben, meen ik toch dat deze
strenge veroordeeling niet toepasselijk is op
bet besluit onzer vereeniging. Het ligt n.l.
volstrekt niet in de bedoeling onzer leden om
goed voedsel te vernietigen om daardoor
hoogs winsten te maken. Neen, de bedoeling
is om in tjjden van overproductie uls de
goede kwaliteit niet eens den kostprijs op
brengt, de minderwaardigste producten niet
in consumptie te brengen, maar deze hjjv.
voor koovoer te bestemmen. Van vernietiging
is dus ooh daa seifs geen sprake. Als U in
aanmerking neemt, dat als minitnum-prjjzen
werden genoemd dertig tot seventig cents
per honderd kilogram, prijzen die ver be
neden den kostprijs liggen, ja zelfs de ar-
beidsloonen voor kool snijden en veilen niet
of nauwelijks dekken dan blijkt daaruit
toch zeker wel, dat van grof egoïsme geen
sprake is. Wanneer de waardeschatting van
den consument voor bet menachetijk voedsel
zoodanig is gedaald, dat daaraan een lagere
waarde wordt toegekend dan aan veevoeder,
kan men toch bezwaarlijk van voedselvernie
tiging spreken als men bet bedoelde voedsel
voor veevoer bestemt
Door deze minderwaar*
van de vrjje verkoop over
sluiten, hopen onze leden te bereiken, dat de
ze niet meer naar het buitenland worden ge
zonden tot schade van onze reputatie en dat
d prijzen van de moede producten daardoor
zoo gunstig wordexr beinvloed, dat zjj den
kostprijs meer nabij zullen komen niet dleen,
doch hopelijk nog een matigen winst laaren-
boven zullen opbrengen, Want, Mijnheer de
Redacteur, de tuinbouwer kan niet dechts
werken te algemeenen nutte. Ook de tuin
bouwer vraagt zjjn dageljjksch brood. En dat
hjj naar de middelen omziet om zich dat da
geljjksch brood te verschaffen ia begrijpelijk.
Dat er ia onze dagen nog veel armoede
wordt geleden is helaas waar, doch ook
in den tuinbouw is de toestand alles be
halve. rooskleurig. Over bet algeigeen ia hft
vechten voor een sober bestaan.
Wanneer U bet door onze leden genomen
besluit in dit licht beziet en daarbjj het bo
ven aangevoerde in aanmerking neemt, ver
trouw ik dat U Uw hard oordeel zult her
zien.
die manier in het tuchthuis brengen, en met
een beroep op mijn grijze haren, bid ik jelui
van ganscher harte: doet,, gelijk hjj beeft
gezegd, en gaat naar huis vóór men den en
of ander van jelui herkend beeft. Voor mjj
zelven heb ik geen vrees, want ik ben een
oud man en wie weet boe nabij mjj reeds de
dood, ach ach lieve Hemel
wie wie heeft mjj dat gedaan?”
Met een luide jammerklacht bad hij, door
een onhandig geworpen, zwaren steen aan
de slapen getroffen, midden in den ziu, zjjn
góedgemeende rede moeten afbreken.
Slechts in afgebroken jammerende klanken
waren de laatste woorden over zjjne lippen
gekomen. De anderen w aren nog steeds stom
gebleven, even alsof de een of andere ver
schrikkelijke aanblik hen met een verlam
mende ontsteltenis vervuld had. Doch einde
lijk verhief zich een woest tumult.
„Moordenaar! Doodslager! Verrader!"
klonk bet verward dooreen, daartusschen
een gegil uit vrouwelijke monden en een
vertwijfeld geroep om hulp. Alles drong zich
op één plek tot een verward kluwen samvn,
en de voorgenomen bestorming van het ke
telhuis scheen geheel vergeten.
Verbluft en vragend staarde Tenzke naar
xjjn meester. Mercker echter begon luid te
lachen en zeide, terwijl hjj de revolver we
der in den zak stak: „Zjj moesten, naar het
schijnt, tot eiken prjjs bloed zien en wjj mo
gen den Hemel danken. Tenzke dat zij
tegenzeggeljjk het geheim bezitten om elke
alledaagsche gebeurtenis binnen den engen
kring der partjj op te voeren tot fantastische
verbeeldingen. Deze illusionisten met het
woord kennen de volksziel, welke zich zoo
gaarne vergaapt aan pirrouetteerend vuur
werk, en daarom hebben zjj steeds de Ben-
gaalsche potten bij de band staan.
Met de Pinksterdagen zou de sociaal-de-
mocratische jeugdbond een kampfeest vieren
in Watergraafsmeer. Men kent deze Holland-
sche namaak van de Duitsche Wandervögel,
waarvoor een partijgenoot als Prof. Bonger
zoo bitter weinig bewondering voelt. Jon
gens met lange en meisjes met korte haren,
jongens met langed assen en meisjes met kor
te rokken, die onder guitaar spelen gezamen
lijk de stad uitdansen.
Een „secte” oordeelt Prof. Bonger, die iets
meer van de geschiedenis weet. Welnu, dit
landelijk feest zou nu met Pinksterdagen
plaats hebben, maar Zaterdagmorgen vóór
Pinksteren lag op bet bureau van,, het Volk"
reeds het officieel artikel geschreven, dat den
broeders beduiden moest, dat dit jeugdfeest
wederom een manifestatie zonder weerga was
geworden. Zooals telken jare de Meistoet de
vorige revues weer in macht en getal over
treft.
De dichter, of beter gezegd de illusionist,
die dezen keer voor het officieels artikel
moest zorgen, had voor de noodige beeldende
terminologie er het Pinsterevangelie eens op
na geslagen, en daarmede gereed zjjndo
brandde hjj los:
„Een tableau vivant”, een uitbeelding in
levende lijve vau het bjjbelscbe- Pinkster ver
baal zou men dexe viering gerust kunnen
noemen.
Arbeiderskinderen uit allerlei landen zul
len hier bjj ons „eendrachtelijk bijeen” zijn.
Zjj zullen allen „vervuld zjjn van een heiligen
geest.” Zjj tullen allen spreken „met andere
talen.” En toch ieder vau ons zal ze hooren
spreken „in zjjn eigene taal.”
En dan even een gjjntje van den z^lf-
voldanen Volk-redacteur: „Slechts hierin is
het verschil met den bijbel: niemand xal van
hen onderstellen: „Zjj zijn vol zoeten wjjns”.
Die tijden zjjn voorbij.
„jfaar de geest vau vrede en broederschap
is uitgestort over deze kinderen van de
dienstknechten en dienstmaagden der
mensch heid.”
Och kom! en even denken wjj aan de ruzie
in buis over de cumulatie van lucratieve
ambten en posten bij dezen, die zich do
dienstknechten der menschheid noemen.
Er komen nog meer dikke woorden voor in
dit artikel, behalve bovenvermelde profanee-
rende, welke de lezers van „het Volk” ech
ter niet’ meer chocqueeren, omdat het hun
door Kleerekoper dagelijks met den paplepel
wordt ingegoven.
Er wordt o.m. ook nog gewaagd van „het
kind als van een wonderbaarlijk geschenk,
waarvoor men zich verdienstelijk moet ma
ken."
Mits dit althans niet te veel lasten mee
brengt, want dan worden diezelfde lezers van
„het Volk”, die nu zoo poëtisch betoast wor
den, gewezen naar de advertentie-pagina,
waar de N. Maith. Bond hun de „wenscheljjk-
beid en mogelijkheid van een klem gezin”
voorhoudt
Dan wordt er niet meer gesproken van het
„voorjaar dat uit alle windstreken bij ons
binnenvalt”.
Wie zei t ook weer: „words, words,
words!" 4
volwassen knapen, die zooeven de ergste
schreeuwers waren geweest, barstten op
nieuw in een wild gebrul uit; toen Mercker
andermaal beproefde te spreken, overstemde
het woest geraas xjjne woorden, zoodat zelfs
nog niet eens degenen, die het dichtst bij
stonden, ze vernemen konden.
Dreigende en ophitsende uitroepen, thans
tegen den fabrikant zelve gericht, deden
zich hooren. Men drong en duwde, en gelijk
een reusachtige golf bewoog zich de donkere
massa weder naar het machiuegebouw.
Het toovermiddel, waarop Mercker gere
kend had, had zjjn uitwerking gemist en de
toestand van de beide mannen, die zich daar
vrjjwillig tot gevangenen gemaakt hadden,
was, juist ten gevolge van net eerste ■schijn
bare succes, dreigender dan te voren. De ra
men lagen ternauwernood op manshoogte bo
ven den grond, en ondanks de reuzen&raoht
van Tenzke viel er.niet aan te denken, het
binnendringen der aanvallers op den duur te
verhinderen, zoodra het dezen werkelijk
ernet werd met, hun voornemen.
Met een dof geraas viel opnieuw een groo
te scherpachtige steen op den vloer neer.
Hjj was rakelings langs den schouder van
den fabrikant gegaan en slechts eene toe
vallige beweging van dezen had verhinderd,
dat hjj zjjn gexicht had getroffen. Karl Merc
ker lachte niet meer, een sombere strijdvaar
digheid teekende zich op zijne trekken af.
„Wjj zullen het hen zoo makkelijk niet
maken, Tenzke", zeide hjj, „waar gij met je
jjzeren elaat, daar moet een schedel naar
den duivel gaan, en zes van hen neem ik
voor mijn eigen rekening.”
Hjj had de revolver uit den zak gehadd
en dé reusachtige waker had zwijgend ge
knikt, toen hij 't licht der wandlantaarn op
den stalen loop van het wapen glim teren
^^Vederom vloog een steen naar binnen, en
weer een en nog een. En toen ontstond er
plotseling eendOeweging onder het raam, een
verward geraas van stemmen, die schenen te
twisten, 't was alsof men handgemeen was.
„Hoort naar mij, kameraden, om *s He
melswil, boort naar mjj, al is 't maar voor
een kort oogenblik.”
Met alle inspanning zjjner longen had
iemand dit te midden van het tumult geroe
pen, en nu schreeuwden ook anderen bier en
daar: „Stil toch. Hou je bek! De oude Mar
tens wil spreken!”
En het werd nu weder eenmaal tamelijk
rustig, zoo rustig ten minste, dat men de
niet zeer sterke stem van den ouden wever
vernemen kon, dia de ladder een paar spor
ten opgeklommen was, om zjjn kameraden
toe te spreken.
„Kameraden, D. bezweer jelui, gebruikt
toch je gezond verstand en volgt niet Unger
de dolkoppen, die jelui opgestookt hebben.
Mijnheer Mercker heeft, helaas, volkomen
gelijk gehad, toen hjj zeide, dat wjj on« op
Wjj zjjn den geachten scfcrjjver heel dank
baar voor de waardevolle, zakeljjke inlichtin
gen, welke hjj ons naar aanleiding van ons
hoofdartikel heeft willen verstrekken.
En gaarne nemen wjj er nota van, lat de
opzet niet zoo kwaad bedoeld is, als da ver
slagen in de pers moesten doen vermoeden.
Men schjjnt de bedoelde koolsoorten al
thans nog als veevoeder 'te willen benutten.
Intusscnen moeten wjj er tot motivee-
ring vin ic door ons uitgesproken vrees
aan herinneren, dat het volgens het verslag
in ons eigen blad juist.... de heer Klant
waa, die wel degelijk gesproken heeft van
„vernietiging”; de heer Klant wilde voor
de „vernietiging” van de hier bedoelde pro
ducten zelfs een centrale plaats aangewezen
zien; voorts gaf hjj ter vergadering de
meening van anderen weer, dat men niet eens
zooveel onkosten behoefde te maken: een
ieder had wel een.... belt of.... kopien!
Dat klinkt 'n ietsje anders dan boven
staand betoog.
Wjj willen echter gaarne aannemen, >lafr
het bovenstaande de Juiste (al dan niet nieu
we) meening van den beer Klant en van zjjn
veiliogsvereeniging weergeeft, en daarom
zullen wjj ons verder dAArtoe bepalen:
De geachte schrijver zegt;
het ligt volstrekt niet in de bedoeling on
zer leden om goed voedsel te vernietigen om
daardoor booge winsten te maken, neen, het
i* de bedoeling om in tjjden van overpro
ductie, als de goede kwaliteit niet eens den
kostprijs opbrengt de minderwaardigste pro
ducten niet in consumptie te brengen, maar
deze b.v. voor koevoer te bestemmen.
En hjj noemt daarna minimum-prjjzen,
welke inderdaad wel heel weinig ten be
schuldiging van ..grof egoisme” zouden
rechtvaardigen.
En tóch, en tóch.... waar de heer Klant
het met ons in het algemeen erover ééns is,
dat voedselvernietiging uit den booze is,
daar hadden wjj verwacht, dat hjj ook in
dit geval meer principieel gebleven zou
zjjn.
Wjj gunnen allen tuinders natuurlijk van
gansoher harte een goed, een best bestaan;
hoe betere zaken zjj doen, boe liever het ons
is, maar men mag nooit of te nimmer het
middel, vfaardoer men welstand tracht te
bewerken, uit het oog verliezen.
En een feit is bet nu maar, dat het mid
del niet deugt, dat bet middel in strjjd is met
zekere beginselen, welke niet miskend mogen
worden.
Dit moet vooropgesteld blijven:
voedselvernietiging mag niet voorkomen,
en waar voedering van vee met menschen-
voedsel tot op zekere hoogte ook voedsel-
vernietiging beteekent, moet men ook hierbij
het geweten een woordje laten meespreken.
Doen zioh nu omstandigheden voor, waarin
men om zichzelf economisch te redden
meent tot voedselvernietiging te moeten over
gaan, dan moet men zich niet afvragen: hoe
knappen wjj dat zaakje bet meest profjjteljjk
op, neen, dan stelle men zich de vraag:
hoe kunnen wjj in de toekomst zooveel mo-
geljjk verhinderen, dat die verkeerde toe
standen ontstaan, dat dus voedsel verniet!- ven, dan de officieels dichtere, zjjn de gswo-
rvin» «vrkA» tokvttlTZlKl VOn kot VzaIV” «411» r»r»_
GRIEKENLAND’S PREMIER.
Generaal Paraskevopoelos, die uit Parjjs to
Athene is aangekomen ingevolge het verzoek
van president Pangalos, beeft een eerste lang
durig onderhoud met Pangalos gehad, waar-
na hij aan de pers medeedeelde, dat een be
spreking over de algemeene lijnen der poli
tiek tot volledige overeenstemming heeft ge
leid.
Verwacht wordt, dat het mogeljjk zal zjjn
dat de'generaal nog deze week zjjn ambt als
premier zal aanvaarden. Medegedeeld wordt,
dat Pangalos en Paraskevopoelos het eens
zjjn over de noodzakelijkheid, zoo spoedig
mogeljjk een nieuwe grondwet af te kondi
gen.
HET ENGELSCHE MIJNCONFLICT.
Onder de oplossingen van het conflict die
aan de hand gedaan worden, is een plan van
Varley, lid van de arbeiderspartij in het La
gerhuis en van het mjjnwerkersbestuur.
Hjj stelt een onverwijlde verlaging van het
nationale minimum-percentage boven het loon
voor onderhoud met 8H pCt. voor tegenover
de 10 pCt., die de regeering heeft voorge
steld, maar terwjjl de regeering dit tarief n-
kel gedurende een aantal weken zou willen
handhaven, wil hjj het bestendigen met be
hulp van een subsidie van 6 millioen pond
tot het einde van het jaar.
daartoe liever een van de hunnen uitzochten
dan een van one. Zet je knuppel maar weer
stilletjes in dien hoek, mijn vriend. Voor
vandaag zal hun de lust tot verdere helden
daden denkeljjk we] benomen zjjn."
En al aarzelde de portier ook nog eenigs-
zins twjjfelend, om dit half schertsend gege
ven bevel op te volgen, zoo bleek toch reeds
na enkele minuten, dat Mercker’s scherpe
meuschenkennis het ook ditmaal bjj het
rechte einde gehad had.
De ladder, waarvan men zich had willen
bedienen, om het gebouw binnen te klimmsn,
werd weggenomen, wjjl zjj'thans waarschijn
lijk, als draagbaar voor dèn gewonde dienst
moest, doen, en zonder dat de beide mannen
In het inwendige vau het gebouw ook maat
één enkel, tegen hen gericht dreigwoord
vernomen hadden, zagen xjj, hoe van liever
lede de gansebe bende weder naar ihot dorp
aftrok.
De roode lichten dor fakkels verdwenen
in de verte en nauwelijks wa® een kwartier
verstreken, sinds de rede van den ouden
Martens zulk een treurig einde genomen had,
als het. op het geheele fabriekstenein reeds
stil en vreedzaam wae als op bet kerkhof.
Ware niet de harsachtig» brandlucht der
half droge knuppels in de zwoele lucht ge
weest, dan had men na dit treurig einde, het
gebeele woeste nachteljjk tooneel slocits
voor een spookverschijning of een xwarau
droom kunnen houden.
de aanspraak was onmiskenbaar buitenge-
't. Een gemompel van besluiteloos-
door de menigte en eenigen van
aaierz, die zooeWn nog *t hardst
geschreeuwd hadden, trachtten heimelijk bui
ten het bereik van h*t licht der fakkels te
komen, even alsof zjj vreesden, dat 't scher
pe oog vu den fabrikant hen bemerken zou.
Plotseling klonk de stem van den jongen
wever Reinicke, dezelfde stem, die zooeven
de bedreiging tegen den portier had tiitge-
,sproken, opnieuw het machinehuis binnen.
„Wanneer wjj onzen toestand niet verbe
teren kunnen, dan kan die toch ook niet
slechter worden, dan hjj nu is. Toen wjj be
hoorlijk over onze belangen kwamen ’'pre
ken, heeft men ons niet aangehoord, thans
willen wjj het op eene andere manier beproe
ven. Voorwaarts jongens. Wjj willen toch
sens zien of mijnheer nog altjjd de courage
heeft om ons op zjjn karwats te tracteeren,
wanneer wjj hem daarbinnen een bezoek
brengen."
De oogenblikkejjjke verlegenheid, die
Mercker’s onverwachte veachjjning en zjjn
energieke aanspraak teweegbrachten, was
plotseling weder geweken. De jongens, half-
P0STG1R0 10486X