I „ONSBLAD’» Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon: brieven uit frankrijk. Ne. 170. Deederdag ft* Jell Iftftft. «Oe Jaarlaag i FEUILLETON. EEN OFFER. i BUITENLAND. Mwertentioprijsi Vm l-J regels 1.25: elke regel meer f 0.2fe tedta» per regel f 0.75; Rubriek „Vraag ca unbotf* b| vat uitbetaling per plaatsing t 0.60. f 400,—, f 200,—, f 1OO,—f 60,—, f 36,—, t 18? UIT DE PERS. Verklezings-Reclame. Abonnemontaprijci tar kwtnaal voor Alkmaar «- i Tj i x— 1 POSTGIRO 104863. POSTGIRO 104861 NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD a elyke bevoegdheid voor Mr. P. v. 8. en j schokt syn en meenen, dat de verwerping, door Amerika, van de uitn< Volkenbond tot de conferentie in geen invloed lal hebben op de ADNMMSTlUTa Nat 489 MDACTW NO. «99 - 66. „Maar, mijn God, wat xijn dit alle toch ▼oor onzinnige gedachten!” riep zjj plotse ling luid uit, evenals wilde zjj door den klank barer stem de kobolden verjagen. gevoerd, en terwijl hij hier plot- beide handen greep, zeide hij iif waljjk onderdrukte heftige opwinding: HERRIOT’S REGEERINGSVERKLARING. Slecht» een derde der Kamer applaadiseert. Gietemamiddag is de Fransche Kamer weer bijeengekomen. Onder doodsche stilte hoorde de Kamer de regeeringsverklaring van Herriot aan. Toen Herriot geëindigd had, werd hij slechts door een derde gedeelte van de Ka mer toegejuicht. Er hadden geen demonstraties plaats. Herriot vraagt in lijn regeeringsverklaring geen algemeene volmacht. Hjj verklaarde, dat Frankrijk in staat-is de oorlogsschulden te betalen, doch het land moet onafhankelijk blijven. Hoe aal de toestand over een tiental da gen zjjn, als wij uit Lourdes zijn terugge keerd, waarheen wij de Ned. bedevaart ho pen te vergezellen. Parijs, 20 Juli 1926. om mij alles te leggen. Wat gééf ik er om, of wij met ons gefluister aan den anderen reden tot aanstoot geven? Ik smeek je, ver tel me terstond wat je bedrukt." „Hier, te midden van deze drukte en in een bestendigen vrees, van door den een of anderen onverschilligen persoon onderbro ken te worden? Neen, Isa, dat is onmogelijk. En daarenboven zou ik liever niet willen, dat hier zoo inderhaast de beslissing over mjjn toekomst viel.” ,J)e beslissing over jou toekomst, Heil- muth?” hertaalde zij verwonderd. „Hos moet ik dat verstaan en wie is het, die haar geven moet?” Het klinkt half en half, alsof zij bij mij lag?” „Bij jou alleen, Isa. Ik mag mijn geluk niet met een bedrog koopen, en aan een bedrog heb ik mij schuldig gemaakt, toen ik ver zweeg, wat ik als man van eer nooit had moeten verzwijgen. Zooals de zaken voor eenige dagen stonden, was ik wellicht nog te verontschuldigen, maar wat inmiddels ge schiedt is, dwingt mij gebiedend onverbid delijk en zoo mogelijk onverwijld te spreken. Maar hier is het ónmogelijk, waar de tegen woordigheid van anderen mij het woord in de keel verstikt.” Met vorschenden ernst doch zonder wan trouwen hing Isa’e blik aan zijn mannelijk schoon gelaat, en terwijl zjj haar arm zacht om zijn hals legde, ten einde zijn hoofd een weinig naar zich toe te buigen,, zeidst sü vol XVII. HET AFSCHEID DER VRIENDEN. Nog dien avond kwam eindelijk do kapi tein, doch zijn bezoek bracht Isa niet de za ligheid, welke zjj zich daarvan had voorgc- steld. Reeds het voorkomen van den geliefde had haar doen schrikken en bezorgde haar een ongerustheid, die haar niet meer wilde verlaten, ofschoon Nordenholz op hare be zorgde vragen steeds weder verzekerde, dat hij zich volkomen wel bevond. Hij was dan ook inderdaad gedurende deze tweedaagsche scheiding in het oog loopend veranderd. Zijne gelaatstrekken hadden bun frischheid verloren, zijn oogen blikten dof en waren met zwarte randen omgeven, evenals na slapelooze nachten. Ook sprak hjj weinig en zeer verstrooid te midden van het vroolijk gezelschap, dat zich weder bijna iederen avond, in het gastvrije huis had verzameld. Reeds den volgenden dag zou Kurt Von Hedujoudt zijn oefeningsreis aanvaarden, en g - 11 dat spoedig nadat die bijeenkomst afgeloo- pen is, de volkeren elk voor zich weldra hun instemming met de toetreding van Amerika bekend zullen maken. DE BELGISCHE FINANCIEELS CRISIS. Mgr. van Roey, aartsbisschop van Meche len, heeft ter gelegenheid van den Belgischen Nationalen feestdag (21 Juli), in een herder lijken bripf, de geloovigen aangespoord tot het volbrengen, in dezen tijd van ©economi sche en financieele crisis, van hun vader- landschen plicht. Hij waarschuwt allen tegen de gevolgen van een gemis aan kalmte en koelbloedigheid welke zich uit in het zich ontdoen, op welke wijze dan ook, van Bel gische waarden en Belgisch geld. De plicht van het oogenblik gebiedt: solidariteit, ar beid, vooruitzicht en spaarzaamheid. Ten einde de bescherming van de Voorzienigheid af te smeeken zullen de priesters, tot 13 Augustus, tjjdens de Heilige Mis, het „Pro congregations et familia” bidden. DE BUITENLANDSCHE POLITIEK IN POLEN. Gistermorgen heeft de Poolsche minister van buitenlandsche zaken Zalesky in de com missie voor buitenlandsche aangelegenheden een uiteenzetting gegeven van de buiten- landscbe politiek van Polen. Hij verklaarde, dat alle- berichten die den laatsten tijd over agressieve plannen van Polen den ronde heb ben gedaan, in strijd zijn met de waaqbe*d. Zalesky kondigde aan, dat hij in overleg met den minister van oorlog Pilsoedsky bin nenkort de militaire attaché’s in het buiten land zal terugroepen. De positie die Polen in het economische leven van Europa inneemt, eischt dat Polen een permanenten zetel in den Raad van den Volkenbond bezit. Zalesky sprak vervolgens over de verhou ding tusschen Polen en Duitschland. Hjj con stateerde in de eerste plaats, dat de belangen van beide landen reeds door hun geografi sche ligging nauw salnengaan. In de verhouding tusschen Polen en Sovjet Rusland is een belangrijke ontspanning tot stand gekomen. Aan het slot van zjjn rede sprak de minis ter van buitenlandsche zaken over de vre- des-verdragen in het Oosten. Polen volgt met groote belangstelling de onderhandelingen,. die tusschen Sovjet Rusland en de Randsta ten worden gevoerd. Zalesky betoogde, dat Polen de zelfstan digheid van de Baltische staten respecteert. Over de betrekkingen van Polen tot Li- thauen verklaarde hjj, dat Polen steeds be reid is normale betrekkingen met Lithanen aan te knoopen. Met de Kleine Entente zal Polen, ook in de toekomst, vriendschappelij ke betrekkingen houden. DE AMERIKAANSCHE MARINE. De minister van marine der V. S. Wilbur, die p ode marinewerf te Philadelphia een gedenkteeken onthulde ter herdenking van net honderdvjjftigjarig bestaan van de Ame- rikaansche marine, gaf uiting aan de hoop, dat de marine zich in de volgende jaren krachtig zal ontwikkelen. In vredestijd, zoo zeide de minister, moet er meer geëxperimen teerd worden, want in oorlogstijd wordt al het gebruikte op de proef gesteld. NAAR NORMALE TOESTANDEN IN GRIEKENLAND. De vrijlating der naar bet eiland Nazns verbannen voormalige Grieksche minister presidenten en andere politici werd gisteren bevolen. De huidige minister-president Eutaxias ver klaarde, dat de gedeporteerden verlof zullen krijgen Zaterdag naar Athene terug te kee- ren. Ook de vervolging tegen Papanastasioe ia ingetrokken. kant, omdat h.i. de veiligheid van België niet voldoende zou zjjn verzekerd. Waarmede wij maar willen zeggen, dat, óók naar het oordeel der Belgische sociaal democraten, Nederland niet kin en niet mag ontwapenen. Met ons zijn de heeren Van der Velde c.8. van meening, dat ontwapening alléén mogelijk ie, wanneer daartoe gelijk tijdig en wederkeerig door een voldoend kantal aan elkaar-grentende mogendheden wordt besloten. Het propaganda-brochuurtje van de hee ren Kleerekoper ca. is jan ook niet de ver dediging van een ernstig voorstel, maar een stukje verklezings-reclame. innige teederheid: „Heeft je verschrikkelijk geheim dan werkelijk iets met onzo liefde te maken, Hellruuth? Gaf je me soms een hart, dat je niet meer toebehoorde?" „Isa!” riep hjj bijna heftig* doch nog eer hij kon voortgaan, sloot Isa’s poezele hand hem de lippen. „Genoeg!” fluisterde zjj. „Ik wil niets meer hooren, niets, niets, wat het ook zijn moge, dat ge me openburen wilt. Je hebt me nog lief, niet waar? En je wilt me toch, hoop ik, niet van je stooten? Wat kan er daarbij nog beteekenis genoeg hebben, om ons midden in ons gehik met kommer en zorg te vervullen?” „Je bent nu eenmaal vol blind vertrou wen Isa, doch het ware erbarmeljjk, wan neer’ ik dit vertrouwen wilde misbruiken. Ik heb je vergiffenis te vragen voor iets, wat ik onder den druk van,vreeseljjke omstandig heden gedaan heb „Zjj is u verleend, ook .zonder dat ik bet weet Want slechts twee zaken zjjn er, die Ik niet zou kunnen vergeven! trouwbreuk, en de ontdekking dat het leugen was, toen je me over je liefde spraakt Voor al het andere verleen ik gaarne een generaal par don, want ik zou toch immers mjjzelven van een kostelijke bezitting berooven, wanneer Ik gelooven kon, dat de een of andere han deling van mijn held werkelijk in ernst mjjn vergiffenis behoefde. En daarmede genoog over dit onderwerp, niet waar?” eenige zjjner kameraden waren nu gekomen om bij het lustig aanstoot en der glazen af scheid van hem te nemen. Men benijdde hem de onderscheiding, die hem te beurt was ge vallen en wanneer de overmoedige vroolqk- beid van den jongen officier werkelijk uit bet hart kwam, Jan^noeet men wel geloo ven, dat ook hjj zelf er een buitengewone vreugde over ondervond. Des te zondeliqger scheen het hardnekkig stilzwijgen, dat kapitein Von - bleef bewaren. Zjjn verloving denroth was natuurlijk fn de publiek geheim, en al waren voor dé* offi cieels bekendmaking daarvan ook die ge- lukwenschen uitgesloten, zoo ontbrak het toch in de vrooljjke tafelstemming niet aan meer of min bedekte toespelin gen, die voor geen der aanwezigen onbegrij pelijk bleven. Dat de gelukkige, jonge brui degom, wien zelfs menigeen het op hem ge vallen lot benijdde, ook tegenover deze goed gemeende plagerijen in een sombere stem ming bleef, dit werd hem eindelijk door de goede mevrouw Haedenroth zelfs een weinig kwaljjk genomen. Isa zat stil en bleek naast hem, en steeds menigvuldig er verried een trilling der mond hoeken, dat zjj zich in het diepste harer ziel gekrenkt en verontrust gevoelde. Na afloop van het souper, van hetwelk Hellmath met een diepe zucht van verlich ting was opgeetaan, was er ten minste voor „De Tijd" schrijft het volgende: De sociaal-democraten zijn toch handige kerels! Zjj zjjn er nu weer in geslaagd, een propaganda-brochuurtje op *s Rijks kosten te laten drukken. Het ding, dat zooeven bjj de Landsdrukkerij van de pers is gekomen, telt niet minder dan 28 bladzijden, en draagt den gewichtig-officieefen naam van: „Memo rie van Antwoord op het voorstel-Ontwape- ningswet van den heer K. ter Laan c.s.” „C.s.", dat z|jn de heeren Albarda, Klee- hun godsdienstige gevoelens te kunnen uiten. Met daartegenover 'de onteigening der kerkelijke goederen, der Katholieke bedehui zen, de vervolging der geestelijke orden, en men zal begrijpen, hoe weinig recht de Pre sident der Republiek bezat, te verklaren, dat in Frankrijk de godsdienstige overtuiging van een ieder wordt geëerbiedigd. Men heeft hier ter stede met twee maren gemeten. En het bedroevende is dat de be langen van Rome hier steeds op de tweede plaats komen, zoo zjj al niet geheel worden terzjjde gesteld, terwijl men zich van officiee- 1c zjjde nimmer ontziet de nietAkatholiekon mgt eerbetuigingen te overladen. Een staaltje te meer L ons daarvan in de afge- loopen week gegeven. Een staaltje eveneens van de hopelooze verwarring die hier nog altijd op politiek en financieel gebied blijft heerseben. Een nieuwe ministerieele crisis waarvan de directe oplossing gemakkelijker is dan het overzicht wat er ten bate van bet finan cieel herstel uit zal voortvloeien. Dat men huiverig was een man als Caillaux met dic tatoriale macht te bekleeden, wekt geen ver bazing, al zou zjjn beleid hebben geeiecht het kabinet Briand te laten toonen, waar toe het in staat is. Maar dat men het opnieuw heeft aange durfd in de hachelijke tijdsomstandigheden alles wederom op losse schroeven te zetten, zonder een vast plan te stellen tegenover diens.maatregelen, werpt een zware verant woordelijkheid op Herriot die den kat den bel heeft aangebonden. Wat nu, vraagt men zich af. Zullen wederoqa meerdere kabinetten elkander moeten opvolgen, alvorens defeni- tieve beslissingen worden genomen. De toestand duldt geen uitstel. Het mi nisterieele stuivertje verwisselen heeft reeds te lang geduurd. Het pond dat de 200 frs. heeft overschreden dreigt zijn opwaarteeben gang voort te zeden. Hiervan is een ieder overtuigd, dat vroeg of laat bet parlement ten deele van zjjn rech ten afstand zal moeten doen, in navolging van andere landen die de noodzakelijkheid reeds hebben ingezien. Caillaux moge bet vertrouwen van een blanco-mandaat niet zjjn waardig gekeurd, iedere Regeering die den chaos wil redderen zal een ongeveer g zich moeten opvorderen. Zal Ovi[ Nationaal kabin t ten lange leste de oplossing brengen, nadat de Herriot epi sode er vermoedeljjk spoedig zal zjjn ge weest? Alle mogelijkheden staan wederom open. De mogelijkheid alleen boe Frankrjjks finan ciën in het rechte spoor te brengen, is de meesten niet recht duideljjk. Hoe warm het is en hoe ver fluistert niet alleen de wandelaar lange de Parjjeche bou levards, hoe warm de politieke strjjd nog zal zjjn en hoe ver het einddoel van finan cieel herstel nog verwjjderd is, hiervan is geheel het land overtuigd. De motie van vertrouwen in de Fransche regeering verworpen. De Kamer heeft het vertrouwensvotum in de regeering-Herriot met 290 tegen 287 stem men verworpen. Nadat de stemming over het vertrouwens votum had plaats gevonden, moesten Her riot en de leden van zjjn kabinet zich door een achterdeur verwijderen, omdat links en uiterst links ietwat- dreigend manifesteerde. Vooraf'had De Monde de Kamer nog ge vraagd om een stemming te houden over het wetsontwerp, waarbij de Banque de France wordt gemachtigd om over het Morganfouds te beschikken en verder de deviezen in om loop te .brengen, welker verkoop noodzake- Ifjk is geworden om den Staat in de gelegen heid te stellen aan zjjn verplichtingen te vol doen. Dit wetsontwerp werd aangenomen. Het kabinet-Herriot afgetreden. Poincaré met de vorming ervan belast. Het kabinet-Herriot is afgetreden. Poin caré heeft de opdracht tot kabinetsformatie aanvaard. Poincaré beeft verklaard een ka binet te zullen vormen met zeven andere le den. AMERIKA EN HET INTERNATIONALE HOF. In Februari hebben de Ver. Staten aan 42 regeeringen gevraagd, of zjj het eens waren met zekere voorbehouden, door den Ame- rikaaAscbeu Senaat gemaakt, eer dit lichaam de toetreding tot het protocol nopens het wereldgereehtehof kon goedkeuren. Thans wordt meegedeeld, dat slechts 8 landen, Cu ba, Griekenland en Liberia, met die voorbe houden hun instemming hebben betoond, dat 19 landen louter formeels berichten van ont vangst hebben gestuurd, dat 6 landen heb ben verklaard, dat zjj zich hun beslissing voorbehouden tot na de conferentie te Ge neve, terwjjl 14 landen, w. o. Engeland, Ja pan, Italië en België, en verschillende an dere Europeeeche landen in het geheel niet hebben geantwoord. De ambtenaren van het departement van staat zeggen evenwel, vol gens de Associated Press, dat zjj niet ge- loodiging van den ntie in September oi eindbeslis sing van de deelnemende regeeringen den duur van eenige minuten gelegenheid om op bet een of ander stil plekje onl>eepied eenige vluchtige woorden te fluisteren. De kapitein had Isa naar een der aangrenzende vertrekken seling bare een kt „Vergeef mjj, geliefd meisje, wanneer mjjn gedrag norsch en onvriendelijk scheen wanneer het wellicht zelfs het voorkomen had, al wist ik het hooge en heerlijke geluk niet te waardeeren, dat mq het geschenk uwer liefde is ten deel gevallen. Doch zeer zeker ware ik niet gekomen, wanneer ik bad kunnen verwachten, hier een groot gezel schap te zullen vinden. Dat ik hiervoor juist heden het allerminst deugen zou, dat wist ik toch maar al te goed. Mjjn wensch was alleen om u te spreken, Isa. Doch waar zul len wjj thans de mogelijkheid vinden oio voor een poos alleen en ongestoord te blij ven?" Hjj sprak als iemand, die een vreeseljjke last drukt, en in Isa’e oogen schitterden tranen, toen zjj, zich dichter tegen hem aan- vljjeude vroeg: „Heb je langen tjjd noodig, Hellmuth, om me te zeggen, wat je kwelt. Wanneer je ook maar in de verste verte kondet vermoeden, hoe nameloos ik gedu rende het laatste uur onder de zekerheid ge leden heb, dat het een of ander Zwaar ver driet je op de ziel licht, dan zou je niet eerst op bijzondere gelegenheid willen wachten San alle abonné’a wordt op aanvrage gratis een poli» verstrekt, welke hen verzakert tegen ongevallen tot een bedrag van f 600,- rekoper, Schaper en Van Zadelhoff. Een vluchtige lezing gaf ons den indruk, dat alléén de heer Kleerekoper het pamflet heeft samengeflanst. Op elke bladzjjde vindt men zjjn stijl en.... krantenknipsels. Voor een „oproerig krabbeltje" in „Het Volk” wa« dit schotschrift te groot en daarom blijkbaar kreeg de landsdrukkerij de op dracht. Onze S. D. A. P.-ors krjjgen echt-minir- terieele allures. De Memorie van Antwoord gaat vergezeld van een Nota van Wjjziging. De heeren K. ter Laan c.s. hadden aanvan kelijk voorp-esteld met de ontwapening cp 1 Januari 1926 te beginnen. Dat kan nu na tuurlijk nist*Meer. Daarom zjjn de heeren zoo vriendeljjk de invoering van hun wet tot 1 Januari 1927 uit te stallen. Op dien dag wordt de weermacht in Nederland op- gedoekt. Althans wanneer het wetsvoorstel tegen dien tjjd door de Staten-Generaal aangenomen, en voorzien van de ondertee- kening van Hare Majesteit de Koningin en van het contraseign van den Minister van Oorlog, in het „Staatsblad” is verschenen. Als men hierbjj in aanmerking neemt, dat, naar de meening van zeer vele leden der Tweede Kamer, aanneming van dit soc.-dem. voorstel in etrjjd is met de Grondwet, dat er dus eerst een wet moet komen, welke be paalt, dat er grond bestaat om een concreet voorstel tot verandering der Grondwet in overweging te nemen, dat daarna de Kamen moeten worden ontbonden, en dat de nieuwe Kamers niet dan met twee derden der uit gebrachte sten”i de aan haar overeen komstig voornoemde wet voorgestelde ver andering kunnen aannemen, als men dit alles overweegt, zal men met ons wellicht van meening ziin, aat de heeren Kleerekoper c.8. in hun „Nota van Wjjziging” den datum der invoering van hun ontwapeningswet ge rust naar een ietwat verder gelegen toe komst hadden mogen verschuiven. Intusschen is er nog een kleinigheid aan de aandacht der voorspellers ontsnapt. Sedert 1918 wordt er in België, óók deor de socialisten, aangedrongen op een militair bondgenootschap met Nederland. De Belgi sche socialisten zouden gaarne zien, dat de generale staven van Nederland, België en Frankrjjk reeds in vredestijd een vooraf v»»b- gesteld krjjgsplan zouden opmaken, om voor een gi-Jeenscbappeljjke verdediging van Ned.-Limburg bjj een „niet-uitgelokten aan val” van Duitschland te en. Onze Regeering heeft dien aandrang weer staan. Wat de Belgische socialisten dood jammer vinden. Om van den hinderlijken aandrang uit Brussel toch eindelijk eens af te komen, heeft Minister van Karnebeek de vanzelfsprekende verklaring afgelegd, dat Nederland elke schending van zjjn grondge bied als een casus belli (een aanleiding tot oorlog) zal beschouwen. Met andere woorden: mocht Duitschland door ons Lim burg willen trekken om België nogmaals aan te vallen, dan zal onze Koningin, na de Staten-Generaal te hebben geraadpleegd, Duitschland den oorlog verklaren. Met deze verklaring neemt men in België genoegen. Zij vormt mede den grondslag, waarop het nieuw Ned.-Belgisch verdrag is gebaseerd. Die verklaring beteeként natuur lijk niet, dat wjj een leger van een bepaalde omvang op de been moeten houden, may zij beteekent wél, dat Nederland, om het woord onzer Regeering gestand te kunnen doen, een leger moet hebben. Niet een politiek legertje, maar een leger om oorlog te voeren. De Belgische Minister van Buitenlandsche Zaken beeft zich j.l. Zaterdag nog op deze verklaring van onze Regeering beroepen. Do socialistische Minister ziet in die verklaring een der voornaamste waarborgen voor de veiligheid van België. Mede op dien grond heeft Minister Van der Velde voor aanneming van het Ned.-Belgische verdrag gepleit, «.n juist om die reden heeft hjj ook den steun gekregen van de Belgische Kamerleden, die aanvankelijk tegen het verdrag waren g^- IN DE HITTEDAGEN.OOK POLL TIEKE TE PARIJS. Het is tegenwoordig gewoonte van een hit tegolf te spreken, zoodra de zon haar heer schappij eens duchtig doet gevoelen en blijk geeft nog niets als warmtebron te hebben ingeboet. Ondanks de beweringen van som migen die het tegendeel volhouden. Hittegolf of niet, het ia gloeiend heet in Parjjs. Boven geheel de stad hangt een benauwende warm- tenevel, die doet denken dat er onweer aan de lucht is, maar tot nu toe bljjft meer dan een kortstondig regenbuitje uit. In vier we ken bqna geen drop regen is bitter weinig, zelfs als men in den voorzomer van dat goede te veel heeft gehad. Men vefwondert er zich over dat zoovele duizenden vreemdelingen niettemin vrijwil lig die hitte trotseeren en hun vacantie in Parjjs komen doorbrengen. En toch is Parijs nooit zoo overvol geweest met buitenlanders. Zelfs niet verleden jaar toen de tentoonstel ling van decoratieve kunst een speciale at tractie vormde. In dicht bezette autocars rollen de En- gebebe en Amerikaansohe toeristen aan ons voorbjj of beschouwen van achter een fokaal kleurig jjs, het Parjjeche leven op de stoffige boulevards. Wie in het fransch een voorbijganger dun weg vraagt heeft groote kans niet verstaan te worden. Wjj hebben voor de merkwaardig heid eens de proef genomen. Zevenmaal hebben wjj bot gevangen en driemaal zjjn wjj landgenooten tegen het Ijjf geloopen. Bewijs dat ook de Hollanders in groote getalen mee zingen in het koor der vreemdelingen, die, na eerst van een gunstige wisselkoers in Duitschland te hebben geprofiteerd, thans Frankrijk tot zomerverblijf hebben uitgeko zen. Hoewel minder dan in de Belgische Arden nen, waar men in de hotels bijna niets anders dan Hollandsch hoort praten, is ook bier onze landstaal menigmaal troef. Marokko doet dit jaar ook mee. In bun wjjde witte mantels vormen de gebruinde marokkanen een scbilderachtige decoratie der café-terrassen en trekken zjj bijzonder de belangstelling. Aan zonnehitte gewoon hebben zjj althans geen last van den strak blauwen hemel. Hun overkomst heeft een begrjjpeljjke reden. Edkele dagen geleden is hier in bet hartje van de stad op plechtige wjjze de Moskee ingewjjd, door gemeenschappelijke hulp van den Franschen Staat en particuliere bijdra gen der Muzelmannen tot stand gekomen. Een merkwaardig bouwwerk van Ooster- sche schoonheid. Rondom den tempel een reeks van gebou wen die het eigen home der Oosterlingen te Parjjs, ongeveer 50.000 zullen vormen. Ook den Parjizenaars zal bet vergund zjjn van de badinrichting, de leeszaal sn het Ma- rokkaansche café, zooal niet van de Moskee, gebruik te maken. Dit gebouwencomplex is ongetwijfeld een aanwinst voor het stadskwartier van de ^Jardln des Plantis”, een hoekje te zeer in de vergetelheid geraakt, om geen nieuwe op- frissching noodig te hebben. En de vreugde door den Sultan aan den dag gelegd een Mos koe zich in de Ville Lumière te zien verhef- J«n is begrijpelijk. De geloovige Muzelmannen hadden er in derdaad behoefte aan. Dit neemt niet weg dat wjj met uiterst gemengde gevoelens de officieele toespraken van den Sultan en den President der Republiek bjj de opening heb ben aangeboord. Het doet immers pjjnljjk aan op zulk eert duidelijk wjjze te zien aangetoond, hoe geheel anders de aanhangers van den Islam worden behandeld dan de millioeivn katholieken uit bot eigen land. Een grootech monument met flnanoieelen steun van Staatswege opgericht ten behoeve der Oostersche onderdanen, om Nordenholz met Isa Hao- lezen kring een daarvan ook ills

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1926 | | pagina 1