7 8.
Je
I
•I
1
If
KÉRK EN SCHOOL.
4
4
- 8
8
DE LAATSTE TOCHT.
Qosterblokker
Medemblik
Hoogkarspsl
Weere
-■
pp-
Ja,
te
'W
er maar!” mompelde hjj bjj
eer in den hoogen hemel, wat
C
q
G
E
z
o
paarden gem..kelijk
net blaadje tich ge
er. M»*t
r het Instinct
la meermalen
nieuwe
owe i.
Het ware onvenrerflijk indien Lima, in de
geheele wereM on rijn godsdienstige over-
leveringen bekend, dit bouwwerk verwaar
loosd hadde. waarnaar van oudsher al de
genen den blik hebben, die een troost of een
raad tochten en waarheen «Joh allen wend-
18—16 Nov. R K. Volksbond, Bisdom Haai-
lem 6.50 P. Augustijn.
2028 Nov. Gehuwden v. d. gewonen
stand f 6.50, P. Franciscaan.
27 —80 Nov. Gehuwden en OngbhuwJeo
f 6.50 P. Capucfin.
25 Dec. Gehuwden en Ongehuwden uit
Naaldwijk e. a. f 6.50 P. CarmelleL
7—10 Dec. Gehuwden en Ongehuwden uit
Monster e.a f 6.50 P. Redemptorist
18—16 Dec Heeren uit den Middenstand
f 10 P. H. Hart.
1821 Dec. Gehuwden uit NoordwJJker-
oont f 6.50 P. Augustijn.
28—26 Dec. Ongehuwden uit den gewonen
stand t 6.50 P. Dominicaan.
25 Nov. Ned. Kooraai
deeling bisdom Haarlem
caan.
8—11 Nov Westlandsche Patronaten 6.50
P. Redemptorist
l den, die de weldadige naastenliefde noodig
hadden, mjj persoonlijk, als hoofd der regee
ring strekt het tot een bjjsondere vreugde,
een werk beëindigd te alen, dat mjj als een
katholiek burger van desen Staat steeds
nauw aan ’t hart gelegen heeft.
Excellentie! fndien ik n de sleutels van dit
huis overhandig, vervul ik een mij heiligen
plicht van mijn geliefde medeburgers, wier
godsdienstige overtuiging ik het nooit sou
wagen aan te tasten, daar het mjj in hoog-
sten graad onverstandig voorkomt een anti
godsdienstige en onverdraagzame politiek te
gebruiken als middel om te regeeren. De an-
ti-godsdienstigheid verzwakt de eenheid der
naties, evenzoo als omgekeerd de eerzucht
voor het geloof onzer vaderen ons groot en
sterk maakt. Gelukkig was Peru nooit het
schouwtooneei van eigenlijke godsdiensttwis
ten. De Staat en do Kerk gingen hier steeds
in volle eensgezindheid naast elkaar, tot
groot voordeel der republiek. Ik mjjnerijjde
wil niets ongedaan laten wat den godsdienst
in ons vaderland kan bevorderen en de ze
delijke banden kan versterken, die ons volk
innerlijk vereenigen en zjjn goeden naam
vestigen”
ROOSTER DER RETRAITEN
voor vrouwen in „De Thabor” te Rotterdam.
25 Aug. Dames Onderwijzeressen f 10. -
6—0 Aug. Dames Ziekenverpleegsters f 10
P. Dominicaan.
11—14 Aug. Laden van de 8de Orde 8L
Dominleus, f 10.—, P. Dominicaan.
lichten reeds op verren afstand zien. De twee
lantaarns zullen, naar ik hoof, nog 'n paar
uren branden. Ik zal in het rijtuig zoo lang
wachten!”
Als van oen zwaren laat bevrijd, haalde
de jonkman verruimd adem; vervolgens begop
hij fluks een der paarden uit te spannen, als
dan steeg hjj op en reed weg, zoo snel bjj
kou, om bet dorp te zoeken.
Wild gierde de storm over de stille vlakte.
Onafgebroken vielen dikke sneeuwvlokken
op de aarde, al hooger, al dichter legden zjj
zich om het eenzame rjjtuig in de beide, en
de twee lantaarns deden vruchteloos© po
gingen, om de duisteftds te doordringen.
In ’t Oosten gloorde de nieuwe dag, toen
een ruiter van boven tot onder bedekt met
sneeuw, met bleek gelaat en fladderenden
mantel het dorp kwam binnendraven.
Het was Frans, dien het eerst bjj *t mor
genkrieken gelukt was, het dorp te ontdek
ken.
Fluks gaf hjj den menschen een kort ver
slag van het voorgevallene, en toen begaven
allen zich op weg, om den ouden pastoor te
rug te halen.
Eerst na lang zoeken vond men het rij
tuig, dat op de uitgestrekte vlakten gelijk een
kleinen sneeuwl>erg uitstak. De lantaarn
brandde nog, het paard evenwel was geval
len, doch niemand sloeg er acht op.
Schielijk opende Frane het portier, maar
deinsde verschrikt terug. Het lichaam j;an
rijtuigbekeleding. Op het stille bleeke gelaat
lag de uitdrukking van diepen vrede, doch
de handen, die het Allerheiligste tegen de
borst gedrukt hielden, waren verstijfd. De
ziel van den ouden pastoor was opgeetegen
tot God.
Frans is getreden in de orde der trappis
ten, want het denkbeeld, dat hjj, zjj het ook
indirekt, aan den dood van den aan zijne
hoede toevertrouwden grijsaard, schuldig
was, v.ilde hem niet meer verlaten.
In ’t klooster, in strenge zelfverloochening
en steeds in den dienst des Heeren staande,
wil hjj zyn leven eindigen, om zijn fout reeds
bier beneden uit te boeten.
(„8t. Bavo").
echter toe, dat hét mH tot heden niet
mogelijk was hulp te verkenen. De Gou
verneur van den Staat blijft hardnekkig
zijn onzinsiigen eisch der priesterfiuwelij-
ken handhaven, en zoolang deze veror
dening van kracht blijft, kunnen noch
mijn priesters, noch ikzelt meer een voet
In Tabasco zetten- Indien nu ook nog
de nieuwste verordening van President
Calles in werking treedt en onze kerken
tot scholen worden ingericht, dan wordt
daardoor onze geloovigen ook nog hun
laatsten troost ontnomen, daar ze toch
tenminste naar de kerk konden gaan om
er den barmhartigen Ood hun geeste
lijken nood te klagen.
Wanneer men deze berichten verge
lijkt bil die, welke ons uit Chicago ge
worden, dan moet men de vrijheid in de
Vereenigde Staten toch iets heef anders
heet en dan wat de Logedw ingelanden
In Mexico gelieven als vrijheid te ver
kondigen-
Hufcbefaril en anti-clericalisme zijn
kinderen van dezelfde moeder: dwin
gelandij. Een rijk van enkel dwang duurt
evenwel gemeenlijk niet lang. Moge dit
het geval wezen met het Mexfcaansdie
bewind, dat intusschen heef veel kwaad
aanricht
18
7
6
8
8
8
8
2
2
f
t
2
2
2
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
wee»
EEN HULDIGING VAN DE KERK
DOOR DE REPUBLIEK PERU.
Onder de groote republieken in Zuid-Ame-
rika is er heden met uitzondering van Ecua
dor en Uruguay geen enkele, die niet in den
besten vrede met de Kerk leeft Tot die ech
ter, welker regeering hjjzonder vriéndelijk te
genover de Kerk staat, behoort naast Brazi
lië en Columbia de republiek Péru.
De hoofdstad Lima had een Aartsbisschop
pelijk Paleis, dat nog uit den tjjd der Spaan-
eche ontdekking en verovering stamde. Het
gebouw was reeds lang bouwvallig en on
bruikbaar geworden. Nu Het de regeering
een prachtigen nieuwbouw uitvoeren en
schonk deze aan den Aartsbisschop van
Lima. Bjj de feestelijke overgave van de sleu
tels van dit Paleis hield de president der Re
publiek, Dr. Leguida, een rede, waarin bjj
o.a. het volgende zjjde:
Jaren zijn voorbijgegaan, zonder dat de
edele hand van een weldoener of ook de
S'aat zelf dezen hbtorf’chen bouw weder her
steld heeft en zoo aan onze verplichting te
genover de Kerk voldaan had. Mjjn regee
ring heeft het oude plan opgenomen en vol
eindigd en in plaats der mfnen, die ons ge
loof geen oer gaven, dit palefe geschapen. Dit
re gebouw is een waardig teek en vaa
godsdienstigheid en van onze cultuur.
Hoogwoud
Twee nieuwe dese week. Dat gaat
beter. Hoorn gaat maar stoer door en Ob
«Jam is ook naar eene boogere klas gegaan
Ik heb al meermalen gemerkt, dat de men
schen hier en daar nogal last hebben om
mjjn naam uit te spreken. Dikwijls maken zjj
er LIEFhebber van. Nu ik moet u zeggen,
dat ik dien naam nog zoo kwaad niet vind
Ik ben een echte liefhebber van alen wat
goed ia vooral van Stichters. Bovendien we
ten we allen, dat veel wordt vergeven nat
wie veel liefheeft Laten we nu bopec, dat er
niet alleen veel VERgeven wondt aan Fa
ther Liefhebber maar ook veel GEyvven. *t
Scheelt maar een paar letters op papier, maat
in mjjn portemonnaie scheelt het zeer veel
VOORUIT NOORD-HOLLANDU'
Missiehuis, Hoorn.
Postrekening 120987.
Father LEFEBER,
Directeur.
waar kwam aat vreemde schudden en wag
gelen van het rjjtuig?
„Genadige goedheid!” fluisterde hjj ont
steld, „zoude ik van den straatweg zjjn afge
weken.
Hjj tuurde en tuurde tot dat z’n oogen hem
pjjn begonnen te doen, doch zag heinde noch
ver een licht. Het rjjtuig hobbelde verder.
Door een plotseling voorgevoel aangegrepen
rukte Frans de paarden naar rechts, doch
ook hier was niets te ontdekken.
„Zou ik in de heide zijn?” vroeg hjj zich
angstig fluisterend af. Daarvan wilde hjj ze
kerheid hebben. Hjj bracht de paarden tot
staan en sprong van den wagen. Bjjna zou
hij gevallen zjjn, zoo stjjfverkleumd waren
zijne ledematen. Tot aan de knieën zonk hjj
in de sneeuw.
Hjj bukte zich en schraapte de sneeuw ter
zjjde; alsdan betastte bjj met trillende vin
gers den hardbevroren grond. Dat waren
geen steenen, die hjj voelde, maar kort stuk
heidekruid!
„Geraak niet in de heide!” had z’n baas
gezegd en nu was hjj er toch in geraakt! Een
bang gevoel snoerde de borst van den jonk
man sanjen. Met 'n bleek gelaat opende bjj
het portier. De oude pastoor zat met ’t hoofd
voorovergebogen in een hoek van het rjjtuig
en scheen te sluimeren.
„Eerwaarde!” fluisterde de jonge man, die
met zjjn angstig kjjkende oogen en bleeke
gelaatstrekken een sprekend beeld van ont
steltenis bood, „eerwaarde, vergeef het mjj!
Ik geloof, dat ik van den weg ben afge
dwaald, ik weet niet meer, waar wjj zjjn!”
De geestelijke wierp een verbaasden blik
op den spreker; toen hjj echter diens van
angst verwrongen trekken waarnam, begon
eenig vermoeden van hunnen gevaarljjken
toestand in hem te schemeren.
„Van den weg afgedwaald, Frans?
maar waarheen zjjn we dan beland?”
„Ik geloof, dat wij in de heide zjjn!”
„In de heide? Dat is erg, Frans!-Wat nu
gedaan?”
„Ik weet het niet, eerwaarde!” snikte
plotseling de jonge man. „O mjjn Qod, het is
mijn schuld, ik heb geslapen!”
„Bedaai, Frans, nog is alles niet verlo
ren! Dat je van den w< g bent afgedwaald, is
zeker niet je schuld geweest, want het is zóó
donker, dat men ternauwernood twee piassen
vèr kan zien. Als het maar niet zoo ontzet
tend koud was! Hoor, wat ik zeg: Neem
een der paarden en tracht het dorp te vin
den, waar je een gids krjjgL Misschien houdt
het sneeuwen spoedig op, en dan kun je de
In do sneeuw als begraven lag het dorpje.
Er lag sneeuw in de tuinen en op de volden,
op de daken en op de straten; de takken der
boomen bogen ziel} onder den last van hun
wit omhulsel sneeuw, niets als sneeuw!
Het dorp scheen als .uitgestorven of door
zjjn bewoners verlaten, want slechts nu en
dan passeerde een dicht jngemoffeldt» ge
daante de stille dorpsstraat, en dan knarste
de sneeuw onder de haastige schreden.
Zelfs de musschep. die trouwens voor de
weersgesteldheid niet zoo kleinzeerig zjjn,
schenen de buitengewone koude te gevoe
len, want haar vrooljjk getjilp was verstomd
en slechts van tijd tot tjjd. als er een hevige
ruzie onder haar ontbrandde wegens een
stukje brood of een ander, lekker hapje, ver
nam men hare stemmen.
Het was dan «Mik een winter, zooals de
oudste menschen er nog geen beleefd had
den, naar zjj zich konden herinneren Reeds
weken lang vroor en sneeuwde het, en het
scheen haast, alsof de natuur hare geheele
kracht aan «Ie menschen wilde doen gevoe
len.
Aan het einde van het dorp, ietwat der
zijde van de woningen der boeren, lag de
pastorie. In *t voorjaar, als alles groen en
de boomen vol bloesems stonden, mocht dit
huisje, dat te midden van talrijke vrucht-
boomen en menigvuldige sierstruiken lag, een
klein paradjjs schijnen, thans evenwel lag
alles stil en .doodsch en een dikke sneeuw
laag scheen boom en strtilk voor ondergang
te willen behoeden.
De oude pastoor Mtgtens had hier zijn
welverdiende rustplaats gevonden. Een lang
leven vol godsvrucht en naa.-teliefde lag
achter den grijsaard. Menigen gang in wind
en weer had hjj afgelegd, als hot er op aan
kwam een gevallene weer op den rechten w->g
terug te brengen, menige traan had zijn mil
de hand gedroogd, en met innige liefde en
eerbied zagen de dorpelingen op naar den
gebogen man met het witte haar, die met
zjjn geheele ziel leefde voor zjjne roeping
en in woord en daad een ware plaatsvervan
ger van God geworden was.
Want nog altoos bevond de grjjsaard zich
op zjjn post. Reeds verscheidene malen had
de kerkelijke overheid het aan hem overgela
ten, zjjn ambt op jongere schouders over te
dragen en zich in *t welverdiend emeritaat
te bewegén, doch tevergeefs de oude heer
wist, waf hjj voor zjjn parochianen was en
daarom wilde hjj hen niet verlaten
Het kon zoo ongeveer een uur vóór mid
dernacht zjjn. In de studeerkamer van den
pastoor brandde nog liebt. Deze was n.l. nog
bezig, om voor den volgenden dag, den Zon
dag, zijn predikatie saam te st< Hen.
Reeds eenige malen had hei oude Jetje,
pastoors huishoudster, hem verzocht zijn le
gerstede op te zoeken, maar nog aarzelde
de grijsaard, nog altijd was hjj niet gereed
met hetgeen hjj zjjn parochianen den volgen
den dag had te zeggen en uit te leggen.
Eindelijk scheen hjj over zjjn werk vol
daan te zjjn, trad naar ’t raam en schoof het
gordjjn ter zjjde.
De smalle maansikkel zond een zacht licht
op de aarde en deed «Ie sneeuwkristallen in
een zonderling licht flonkeren De natuur lag
daar stil, zonder geluid te geven, het was als
het ware een diepe slaap, die de aarde hield
olh vangen.
Een tjjd lang stond de oude heer onbe
weeglijk, verzonken in het aanschouwen der
natuur, toen plotseling zijn blik viel op een
licht rjjtuig, dat in vluggen gang naar de
pastorie toekwam. Kort daarop schalde het
rinkelen van de bel door 't stille hui», de
bewoners ervan opschrikkend uit hunn© rust.
Jetje trad binnen, met teekenen van op
winding op haar gelaat.
„Verschooning, eerwaarde”, begon zij haas
tig, „buiten staat het rjjtuig van den boer
der Dennehoeve. Frans, de knecht, verzoekt
zjjn eerwaarde te mogen spreken.”
„Laat hem binnenkomen. Jetje, en blijf bjj
de hand, voor ’t geval ik nog uit zou moe
ten, wellicht heeft een stervende behoefte
aan de laatste troostmiddelen der H Kerk.”
„Nu nog weg, midden In den nacht ei. bjj
die verschrikkelijke koude?” bracht de oude
vrouw ontsteld In ’t midden.
„Gauw, Jetje, laat dbn man binnenkomen",
antwoordde de grijsaard, zonder acht te slaan
op hare bedenking, en terstond daarop trad
de l^necht van de Dennehoeve binnen.
Gezicht en handen van den jongen man
vertoonden sporen van strenge koude; ver
legen draaide hjj z’n hoed tusseben de vin
ger».
„Eerwaarde Heer, met uw welnemen",
begon hjj. „De oude moeder van m’n baas
ligt te sterven en zoude nog gaarne de H H.
Sacramenten ontvangen. De wagen staat
buiten, over ’n uur zouden wjj er kunnen
zjjn.”
„Goed, Franz, Ik kom. Maar zeg, ben
niet voorheen misdienaar geweest?”
„Ja, eerwaarde."
„Mooi, dan behoef ik den koster niet
wekken. Kom, vergezel mjj naar de kerk,
opdat ik bet Allerheiligste hale, en laat ons'
dan spoeden, opdat wij niet komen als het te
laat is!”
Jetje bad middelerwijl den dikken, met
bont gevoerden mantel klaar gelegd: Frans
hielp den geestelijke bjj ’t aantrekken er
van en dan verlieten beiden het huis.
Ondanks' bet late nachtetjjke uur beerschte
er ten huize van den Dennehofboer nog eeni
ge opwinding. De oude, njjna tachtigjarige
moeder van den boer lag te sterven. De ka
mer was vol bloedverwanten. De boer zelf
itond aan de legerstede zijner moeder en
iprak haar zachtkons woorden van troost
toe.
„Wees maar bedaard moeder, de pastoor I
komt. Ik heb Frans met bet rjjtuig naar hem 1
1215 Dec. Jonge dames f 15.P. Fran
eiecaan.
2028 Dec. Meisjes, f 6 50, P. Capudtn
27 -80 Dec. Jonge dames, f 10.— P. Je
zuieL
voor mannen In bet Sint Clememhuis te
Noord wjjkerhouL
81 Juli8 Aug Heeren Onderwijzeres I 10
P. CarmelieL
7—10 Aug. S. Rita Parochie Amsterlam
f 10.P. Dominicaan.
1417 Aug. R. K. Volksbond afd. Delft
f 6.50, P. H. Hart
2124 Aug. R. X. Volkslxmd afd. Den
Haag, f 6.50. P. JesuieL
teegestuurd. Zjj kunnen elk oogenblik hier
zjjn!”
Eenige minuten later klonk het rollen van
een wagen, en de verwachten traden binnen.
Het lichaam van den bejaarden priester rilde
van de koude. Een eerbiedige handdruk vkn
den boer begroette hem.
„Dank, eerwaarde, dank!” fluisterde hjj.
De pastoor hief de hand op, om hem te doen
zwjjgen en verzocht voorts hem met de ster
vende alleen te laten. Aan zich «elven dacht
hij niet; zijn gedachten vertoefden bjj de
oude vrouw, die reikhalzend naar zijn komst
had verlangd.
Na verloop van een uur was alles voorbjj.
liet scheen bjjna als hadde de dood slechts
op het verschjjnen van' den priester gewacht,
want kort na afloop der heilige handeling
gaf de oude vrouw zondef smart den geest.
De pastoor maakte zich gereed te vertrek
ken, toen Frans, die tot uu toe zich met de
paarden beziggehouden, had, binnenkwam en
berichtte, dat hqt reeds sedert een half uur
bad beginnen te sneeuwen en dat de sneeuw
huitengewcjpnTdik viel.
Een blik 'óit het venster bevestigde die
woorden. De hemel had zjjn voor korten tjjd
nog zoo helder voorkomen veranderd, de
smalle maansikkel) was verdwenen, zware
wolkgevaarten trokken aan bet uitspansel
voort en de weinig tintelende sterren werden
verduisterd door de sneeuw, die in groote
vlokken neerviel.
„Wacht nog een poosje, eerwaarde, of nog
b«-ter: bljjf hier, tot dat het dag wordt,” tel
de de boer der Dennenhoeve, dien het wel
zijn van den grjjzen priester ter harte ging.
Doch deze schudde vastberadend het hoofd.
„Ik wil nog wel een poosje wachten, maar
hier bljjven tot morgen kan jk in geen geval.
Dennehofboer”, seide hjj ,Jk mag de vroeg
mis niet verzuimen!”
Er was een uur verstreken, maar de sneeuw
storm had aan hevigheid eer toe- dan afge-
nomen. De boer schudde radeloos het hoofd.
„Het is twee uur, eerwaarde", zeide hjj.
„Zal Frans inspannen of zou het niet beter
zjjn den rit geheel en al op te geven? Het
is pikdonker cn ik vrees, dat de wagen in
de sneeuw blijft steken. Frans kent wel is
waar eiken voet grond» tot aan het dorp,
maar in deze donkerte
„God zal ons geleiden. Zijn wil geschiede!"
gaf de grijsaard vastberaden ton antwoord.
„Ik moet terug, de tjjd dringt Iaat Frans in
spannen”.
De boer durfde niet meer togen te spreken
na een t»edroefden blik op den ouden past<'«w
verliet hjj den kamer, om zelf de paarden in
te s|>annen, want hjj dacht met bange zorg
aan dezen gevaarlijken tocht door de diepe
sneeuw en daarenboven in dikke duisternis.
Toen alles gereed was, keerde hjj zich naar
den jonkman.
,J^t goed op de jsaarden, Frans, en kjjk
goed uit, opdat je in ’s hemels naam niet van
den weg geraakt, want als je in de heide
komt en mijlenver geen boom of «truik en
daarbjj nog die donkerte.... De hemel mo
ge jelui beschermen, ik heb gedaan, wat in
m’n macht stond!”
Hij ging in *t huis terug en nogmaals den
pastoor te verzoeken, te bljjven totdat het
weder zou opklaren, doch de geestelijke
drong er op aan naar huis te rjjden.
„Ik moet weg”, zeide hij beslist. „Wat zon
er gebeuren, als de menschen komen om Mis
te hooren en ik er niet ben?”
Hij wikkelde zieh dicht in zjjn mantel, borg
daaronder het Allerheiligste en steeg In het
rijtug. dat aan elke zijde voorzien was van
een helderbrandende lantaarn. Nog eenige
woorden ten afscheid en bet voertuig zette
zich in beweging.
De heen-rit was de
gevallen, doch nu had
keerd
De wielen zonken diep in de zachte sneeuw,
de Ijskoude vrind joeg dikke vlokken tegen
paarden en,wagen, het was een rit, dien men
nimmer vergeet, als men hem eens gemaakt
heeft.
De dieren brieschten en steigerden in t
tuig, want de wind joeg hun de sneeuw in
oogen en ooren.
Ook de jo'’an op den hok bevond zich
geenszins in'< benjjdenswaardigen toe. tand
De Ijskoude wind belemmerde zjjn ademha
ling en de sneeuwvlokken verbliniden hem.
Hjj trok zjjn hoed diep over het voorhoofd
en beschutte zich, zoo goed het ging, tegen
de doordringende koude. De sneeuwjacht was
zóó dicht,, dat het hem ter nauwernood mo
gelijk was, eenige passen voor zich uit te
zien.
Middelerwijl ging het den ouden pastoor
in het rjjtuig niet veel beter. Wel was hjj to
gen sneeuw en wind beschut, maar de jfaige
koude deed zijn gebrekkig lichaam sidderen.
De verkleumde jonkman op den bok deed
zjjn best de dieren tot een snellen loop aan
te sporen, maar deze, opgehouden door de
diehte sneeuw en de slechte weersgesteldheid
.kwamen slechts langzaam vooruit.
Frans zag bjjna oiets van den wi
dan zjjn oogen verliet bjj zich op
der paarden, die dezen weg reeds
gegaan waren, ook des nachts.
De jonkman wikkelde zich dichter fn zjjn
mantel en trok den hoed dieper over z’n
ooren.
„Waren wij
zich zei ven. „H
is het koud!"
Hjj was ontzettend koud; gedreven door
het denkbeeld 'n weinig beweging te maken,
ten einde zich te bewarmen, stond hij op en
liet de zweep klappend door de lucht sui
zen. Doch ook dat middel wilde niet baten.
Met berusting ging hjj ineengedoken zitten
en liet de paarden loopen, waarheen zjj wil
len. „Tegen z’n wil vielen z’n oogen dicht.
Een plotseling schudden van het rjjtnig
deed den jonkman schrikken Hjj had gesla
pen, of had hjj zich een oogenblikje verge
ten en was hjj buiten kennis geweest? Met
verkleumde vingers haalde bjj zjjn horloge
te voorschijn.
„Op slag van drieën!’’ mompelde hjj en
sprong verschrikt overeind. Waar bevond h|J
zich met den aan zjjn hoede toevertrouwden
priester? Hjj nwest zich toch bevinden op
den wer die naar bet dorp leidde: maar van
Hoorn
Alkmaar
Zwaag
Westerbkikker
Bovenkarspel
Wognum
Hem en Venhuizen
Wervershoef
Nibbixwoud
Purm erend
Obdam
Grootebroek
W est woud
Heerhugowaard (Zuid)
Broekerhaven
Wad way
Ursem
Waarland
Zwaagdjjk
N. Scharwoude
Spanbroek
Spierdijk
Lutjebroek
Onder djjk
Schermerhorn (Stompetoren)
KERKVERVOLGING EN HUICHELARIJ.
Taxander schriirt In het „Hbld. van
Antwerpen” aïs volgt:
Het is van oudsher het twijfeïachtige
voorrecht der Kertvervolgers geweért,
om aan hun gruweldaden en wreedhe
den een hoe gen graad van huichelarij te
paren, waarmede zii dan trachten hjm
eeweldmaatreeeten in een mantel van
we+tirfieid te hullen Het toppunt van
huichelarij blijkt echter thans de Re
geering van Mexico te bezitten..
Volgens het allerminst katholieke blad
„El Excelsior” van 13 Mei, der hoofd
stad Mexico, luidt het nieuwste bevel
van den tyran Calles, dat in den Staat
Tabasco 7 kerken aan hun godsdien
stige bestemming ontrokken en als
volksscholen worden ingericht. Hii mo
tiveerde de verordening aldus, dat deA,
kerken door dh pries*?rsrwaren verlatm.
Nu veropenbaart de bisschep van Ta
basco, Pascals Diaz S.Jeen verklaring,
waarin hij. weliswaar hoffelijk en op be
scheiden toon, maar ook energiek en
duidelijk op den waren staat van za
ken wijst.
„Het is waar, verklaart hij, dat eenige
kerken door haar priesters wenden ve
la ten, maar deze weM'” ^n ook door
de Regeering verdreven- Men eischte n 1
van henot een huwelijk aan te gaan,
hetgeen de kerk verbiedt en waartom
overigens niemand kan worden gedron
gen zonder dat de elementairste rechten
der persoonlijke vrijheid wordien overhe-
oen, ot het land verlaten. Naftturlijk
hebben zil liever het laatste gekozen.
Daarvoor treft hen wAaracfrHg' geen
schuld en men kan niet zonder meer zeg
gen, dat zii hun kerken zoo m*ar aan
hun lot hebben overgelaten.”
Bisgchop D>iaz schreef deze verklaring
eveneens vanuit zijn verbanning, w'ant
men iaat hem niet in zijn Diocees terjg-
keeren wanneer hii.geen vrouw' neemt
De houding tegenover den BissHiop te
wfi zoo Farizeesch mogelijk. Men heeft
hem eerst met een valsch telegram uit
het Diocees gelokt (hii werd daarin naar
een gefingeerde bijeenkomst van Bis-
•eneppen geroepen) en nadat hii hieraan
gevolg had gereven, belette men hem den
terugweg, tenzij hii eerst trouwen
wildeü
De Biss<hop gaat m zijn verklaring, al
tijd nog volgens „El Excelsior”’, aldttm
voort: „De toestand in mijn Diocees is
meer dan jammerlijk. Reeds sinds maan
den werd het geen priester toegestaan
ook maar het allernoodzakelijkste der
zielenverzorging na te komen- De arme
katholieken van Tabasco sterven zonder
de laatste H.H. Sacramenten, zii kunnen
geen kerkelijk huwelijk aangaan. Zi’
hooren ook des Zondags geen H. Mis.
Zii kunnen hunne kinderen niet laten1
doopen. In één woord, zii kunnen hun
eenvoudigste gonsdienstplchten niet
meer vervullen. En toch hebben ze»
zelts nog volgens de bestaande grond
wet, een ontegenzeggeliik recht op dit
alles-
„Ik heb alkes in het werk gesteld, om
hierin verandering te krijgen- God liet
28—81 Aug. St Ignatiiu Club, Am^terdoin
f 6.50, P. Franciscaan.
4 -7 Sept. St Ignatius Club, Amsterdam
6.50. P. Capucjjn.
912 Sept. R. K. Volksbond afd Raarj o
f 6.50, P. Augu«dfn
14—17 Sept Amsterdamscbe Patronaten
f 6 50, P. CarmeBeL
20 12 Sept. Heeren alt den Middenstand
f 10.— P. Redemptorist
2528 Sept. Aanstaande. Recruten f 6.50
P Franciscaan.
2—5 OcL Gehuwden en ongehuwden d.
gew stand f 6.50 P. H. HsrL
12—15 OcL Heeren uit den Middenstand
alt Delft f 10.— P. CapuclJn.
1821 Oct. Studenten van het Sl Willibs
Coll, te Katwjjk f 10 P. JexuIeL
2826 Oct. Gehuwden en ongehuwden -v.
d gew stand f 6.50 ICarmelieL
28—31 O«^L Studenten van het SL IgnaÜut
Coll, te Amsterdam f 10.P JesuieL
ngers Retr Bond if-
i f 6.50 P. Domini-
1619 Au&Patronaatsmeigjes uit Haar
lem, f 6 50, PzWtigustjjn.
2326 Aug. Jonge dames, f 10.P. Ca
pucljn
1—4 SepL Meisjes f 6.50, P. Franciscaan.
69 SepL Ongeh. leden der Mariawecn.
Loosduinen e.a. deeln. f 6.50 P. Dominicaan.
1816 Sept. Geh. leden der Kath Garde,
Den Haag e.a deeln., f 6.50, P. d H. H
Harten.
2028 Sept Jonge dames, f 10.
29 SepL—2 Oct. Meisjes uit Poeldijk en
andere deelneemsters, f 6.50, P. v. d. H. fl
Harten.
1215 OcL Patronaatsmeisjes uh Bever
w|jk, f 6.50.
17— 20 OcL Meisjes, f 6.50, P. Carmelkt
2028 OcL Eucharistische Retraiten voor
Ongehuwden, f 6.50, P. Augustijn.
25 28 OcL Gehuwden, f 6.50, P. Francis
caan.
36 Nov. Jonge dames f Iw.P. Üar-
meliet.
811 Nov. Meisjes, f 6.50, P. Augustijn
1518 Nov. Gehuwde dames f Ia- I'
v. d. H H Harten.
2225 Nov Gehuwden, f 6.50, P. Dotni
nlcaan.
28 Nov.1 Dec. Meisjes, f 6.50, P. Jeiulet
14 Dee. Open voor eventueel aan te vra
gen retraiten.
7— 10 Dec. Jonge dames, f 10.— P. Au
gu stljn
