MEVROUW!
Verhuizingen door geheel Europa per auto tap's
voorzien van luchtbanden.
JAC. KOOP, Nieuivpoortslaan 164, Telef. 782. Oueral te ontbieden,
Elke wagonlading tot f 8000 verzekerd.
OV Breedstraat 8 to. 't Vlaanderhof “WO
Wei-mt proef
Dames
GE VELAAR EN DE RIE,
Payglop 23, A I k m s
en Heerenkapper -
o
Lit bil bit koopin vai meubelen vooral
op nlwerking en constructie n
Lilt 0 viorllcbtn door oen vakman
WQ zl|i gairne bireld II allo geurenschte Inlichtingen tl gavin,
mat di volle verzekering. H naar wanicb
zult slagen :i
1. A GOLHUTO I. mom. I
ALKMAAR
1 TERRA zzq-kunststeenf abriek 1
MLKB LEVERING MET GARANTIE.
OfpaMfo
onder groote feesteiijx*iedcn wet,!
de
lijk
HÉT JONGENTJE.
Het Filiaal der Firma W. A. ELSHOF en Zn.,
Irosslirs u WQnbaüJ8lat>n, Haarlemmerstraat Ula te Leidee.
Ie ifoiiatet te Rlkmear
P O 0 GFÏJNK wis limonades
Breedwtraot 8, Alkmaar, WALTKK B O 8
o
?<*-
op-
een
waren <tan hfj. „De wet te
ik concludeerde hü
1K ZIE:
trouw de kerk bezoeken»
lifk-kalme rast getogen leg, ’n milde zachte
blijdschap over eindelijk gevonden vreé.
„Rsb."
In rhju
tig wU-
de magere wangen, Mie allonge
meer werden getint met de dor-geie
nog
den
en
revolutie-waan
elaten van
wat beren.
HULL»! VAN EEN KAHTOLIEK VORST
AAN EEN TALRIJK GEZIN.
Koning Albert en koningin Elisabeth van
eigenaren terug te geven Ue kerk werd
voor
,diensto©fenin«en geopend Te&o-
oot de Gemeente, de aiad even
eens feestelijk aan het H. Hart van Je
zus te wjjden. gelijk rceus een rp»i>
van Spaans» he steden.cn J< i
gedaan
BELEEFD AANBEVELEND,
C. D. HUIBERTS,
EEN WOORD VAN MAC EONALD.
De Engelache oud-minister Ramsay Mac.
Donald hield dezer dagen te Londen
rede, waarin hjj bet volgende reide:
Geen jonge man kan iets tot stand
brengen, zoolang hij zich zelf niet mees
ter ia. Het voornaamste probleem der
■faatkunde is geen internationaal, noch
nationaal, maar een persoonlijk probleem.
DE DANSVERBODEN.
In de jongste voltallige sitting van dan
Boierschen landdag, werd o.a. een wetsont
werp aangenomen, volgens welke openbare
dansgelegenheden in den Adventtijd, eersten
Kerstdag en tusdfchea het tijdsverloop van
Aschwoensdag tot en met den eersten Paascb-
dag gesloten moeten r.y», en het ópenbart
dansen verboden is.
HET OPBLOEIEN VAN HET ORDt
LEVEN IN ENGELAND.
Uit Engeland wordt de oprichting van een
nieuw Carmeliteuklooster in Mansfield
meld. Dat is reeds het 19de klooster dezer
Orde In Engeland sedert korten tijd. Voor
zeker een sprekend bewijs voor het
bloeien vin het kloosterleven aldaar.
-» c--
Woonplaats: Bergerwe? Ha.
fabriek en Kantoor: Bloematraat 0.
Filiaal te HOORN: Westerdjjk 6
Rotn»in»ch» MozaTk- ea Oraalo*-
vlo»ren, Wand- ea Trapbeklee-
dlng, Toonbaakoa, Aaaraotee*
bladen, Gootstoenen,
Spoelbakken, ea alia voorko
mend» Graaitowarkoa s
SPKCIALITEIT IN HOUTCMtANirr
BN aaTHIKWKRKEN
PAMPELONA.
lie stad Pampelona in Spanje is in
de kerkgeschiedenis door de verwonding
van den jongen riekte r van Loyola 1"
kend, den latercn H Ignatius, Jen »ti< h-
ter der lezuitciirvde. Nu komen er tw».
berr-hten tegelijk -zit deze stad die bei
de getuigen van een nieuwen opbloei
van het religieuze leven in Spanje De
Cisterciënsera bezaten hier s nds eert-
wen een heerlijk klooster, „de la Oüva”
geheeten, dat met de daarbi* behoor en<L
kerk eerst voor kort officieel ah» een
nationaal monument verklaard werd I)e
VToonie monnikken echter, die kerk en
klooster verbouwd hadden, werden In
het iaar 1835 door de liberale macht
hebbers verdreven en hunne ophouwen
in beslag genomen Nu besfoot den
13den Juni de Gemeenteraad het kloos
ter en de keik weer aan de rechtmatig.
HO». WERKEN VAN GROOTE
KATHOLIEKE ROMANSCHRIJVERS
GEKOCHT WORDEN.
De Katholieken lezen nitt uenoea on
ze katholieke boeken en dadJadem kla
gen de uitgever» wel eens Het loont
de moeite niet voor kafhóHeken om te
schrijven. Er is teen markt voor bun w a
ren
Misschien 'Heeft de Schrijver gelijk
Mpar Limit) d’Ambra. Vertelt in de Re-
vista d’ftalla d’Amerfca” ook iets der-
geliiks en klaagt tevens ,,1+aÜë leest
niet” en hii zet daar tegenover zijn on
dervinding onegdaan in Frankrijk
„Les Jeux dangerefux een nieuivVe
nouvelle van H<nri Bordeaux, de groote
katholieke schrijver za« hist het dag
licht toen ik in Nice aankwam”, schrijft
Ducio d’Ambra. „IE had geen enkele
aankondiging gezien Van zijn boek Doch
ik vVhs nog geen uur in Nice, nog geen
vi|t mimi ten in de Ruc des Poates, of
de étalage van VerdoKn’s boek winket
deed mij stilstaan Want onder een ver
blindend licht toonde de étalage niet
één, maar wel honderd exemplaren van
Bordeaux’s nieuwe roman. En groote
reclamebiljeften riepen den voorbijgan
gers toe: Koopt „Les Jeux Dangereux”
de nieriwe nouvelle van Henri Borde
aux Zoo juist vemchenen. Ook.achter
de zil-vitrines trokken bergen exempla
ren wan hetzelfde boek after ooyen
En temidden dier boeken, ui de schit
terend verlichte uitstalkast prijkte een
groot schilderij van Henri Bordeaux.
De beroemde schrijver is 56 jaar
Maar niet alleen de nouvelle, doch ook
de schrijver moest het publiek "belang
inboezemen en het uitnoodigen tot koo-
pen van het boek De vertoonde schil
derij was niet die van Bordeaux, de
academicus en de bijna 60-jarige, maar
die van de jonge Boid&ux van nauwe
lijks 35 met zwaïte lokken en tragisch
uiterlijk, de mooie jonge schrij.er van
rijn eerste romans
Hoeveel exemplaren, denkt v, dat van
dit boek te Nice verkocht werden op
dien allerecrsten dag dat ze ter markt
kwamen? 2500
Maar na drie dagen hield het boek
oo een „nouveauté” te zijn en werd
het naar binnen gehaald, waar het in
4 de gewone rij kwam te staan In plaats
daarvan kwam een antkr boek in de
vitrine, een van een jongen schrijver,
wiens werk zeer ,,en vogue” is
Nu verdient <het opnier mg dat dit
nieuwe boek op denzelfden dag in Ni
ce aankwam als dat van Bordeaux. Maar
de boekhandelaren-publicisten bepalen
steeds reeds tevocen den dag, waaroo
de verkoop moet beginnen, het boel»
van den jongen schrijver moest ziiu
beurt afwachten.' Hft kan zijn, dat reeds
een honderdtal exempfaren v tNkodht
werden tijdens de drie dagen, dat het
wachtte ifl het betrekkelijke duister v\n
den inwendige» winkel, maar toen 'deae
dagen voorbij waren, kwam zün volle
publiciteit aan de beurt, "terwijl alweer
eeu derde boek geduldig binnen wa<htte
vxxx de hem toekomende drie da n in
het hooge licht der publiciteit
’n Bleek, tenger ventje was ïe, schuchter
•n schuw als *n vogeltje. *n Kind uit de la
gere volksklasse, een uit velen. Eenzaam,
vergeten doorleefde ie s’n jeugdjaren, die
toch In b|jna ieder menechleven de periode
vjyi onbezorgde, lichtende levensnltj-
?e,d ‘n rar7LW -t trillen.
Ie walgen kon, t vuil-«tinkende «flop
langzaam scheert’ weg te rottap, waar
vochte, Verweerde gevels in hun erWrmerli.ik
pogen om staande te blijven, schots en scheef
tegen elkaar aanleunden.
Hij was gewoon geraakt aan de ruw-onge-
voeügeTrtmnpen en snauwen van zijn bazige
broers en zusters, gevaarlijke klanten. di< het
leven namen zooals het zich aanbood. Hun
driftsdol'spektakel verbijsterde hem op ien
duur niet meer, hoewel het z|jn vage, onbe
wuste gelukstemmingen vaak verstrooide. En
I evenmin waren vreemd voor hem de weerzin
wekkende tooneelen, die zich herhaaldelijk
afspeelden als de vader in beschonken toe
stand thuis kwam en in lallende dronkemans
woede, door-tierend herrie schopte.
Uiterljjk bleef ie dezelfde bjj het haast da
gelijks weerkeerende kabaal. Maar soms,
wanneer ie, bangelijk in ’n boekje gedoken,
soo’n krijschende acène bijwoonde, verried
vaag een fel, vlekkerig rood op z’n pipse
snuitje, de heftige emoties welke in a’n bin
nenste stormden.
Z’n gepeinzen reikten hoog, waren broos
en teer als benauwd spinrag en het naaate
tastbare leed om hem, pijnde en wondde fel
a’n innerlijk.
•Wrang voeidi ie ’t krimpen in s’n burst,
als te moeder verscholen een traan
schen van
meer en
kleur van de late herfstblaêren
Maatjes had ie niet. Alleen leefde ie z’n
schamele leven, dat toch eteenlijk zoo rijk
was en vreugdevol van mooie, subtiele mij
meringen. Met brandende spot Werd ie ge
duwd uit hun kring waar ie wel eens ver
stoutte in te dringen. Och, hjj was ook zoo
zonderling en ‘buitenissig, niewaar? Hjj was
in elk geval oneindig verstandiger dan an
dere kinderen van zijn jaren. De menschen
stonden vaak versteld over z’n wijze praat.
Drukte en rumoer ontvloog ie zooveel mo-
Efltjk, 't maakte ’m zoo vreemd, beverig-
opgewonden. ’t Liefst was ie nog thuis, hielp
dan z’n slovende moeder, heel keurig met
velerlei werkjes.
Maar ook in het nabije plantsoentje was ie
vaak te vinden. Graag verdroomde ie in dat
brokje frissche natuur ’n uurtje van zn
vrijen tjjd. Hjj was bet die in ’t voorjaar de
eerste nieuwsgierige klokjes en crocusjes in
*t kiemende gazon signaleerde en opgetogen
raakte bjj *t ontdekken der geel-stuivende kat
jes.
’t Jongetje had een open oog voor de
mooie dingen van ’t leven, die voor velen,
door eigen kortzichtigheid, ongezien blijven.
Hoewel ie zich eigenlijk het kostelijk bezit
van die opmerkingsgave aiet volkomen be
wust was, voelde te toch voortdurend diep
in zich, de bestendige aanwezigheid er van.
Naar alles wat werkelijk mooi was en bennn-
nenswaardig, tastte beschroomd z’n hunke
rende aanhankelijkheid„ging z’n eerlijke lief
de uit. Doch heel dikwijls wankelde ie be
schaamd en gekwetst terug als men hem in
niet-begrijpen smalend bejegende.
.Bovenal was er de muziek waar ie onzeg
baar veel van hield. Door een gelukkigen sa
menloop van omstandigheden was ie in ken
nis gekomen met een kinderloos echtpaar.
Uit hun eerste samenzijn was ’n hechte
vriendschap gegroeid.
Het waren goede menschen.
De man was ’n bescheiden vioolbouwer die
geheel opging in s’n vak, dat hem boven al
les lief was. 0, hoe onuitsprekelijk genoot
het jongetje toen ie zich koesteren kon in huu
zorgende sympathie. Het vriendelijke huisje
met de bloeiende geraniums voor de blin
kende vensters was hem dierbaar geworden.
DE KERK KAN HET NIEMAND .A R
DEN ZIN DOEN.
Fen geev+iee Frans V s Ti'riher, T^i-
n’essv zette een reeks onmettinsen te
ren rfe ire’V b'ta,-*
telkens viederl^eri3 ottfiëffen! E'nrnw
voorbeelden dezer f -•enovw’efitfJtta,
klachten mo'ïen bier volgen:
De een schimpt: „De kerk is conser
vatief en.houdt elke aanpassing met de
nieuwe tijdsomstandigheden tegen”. De
ander zegt echter: „Waartoe al deze
nieuwigheden in het kerkelijke leven?”
De een jammert: „Dte Kerk is ster
en streng, ze verlangt het ónmogelijke”.
De andere echter: „waartoe altiid weer
dispensaties en uitzonderingen?”
De een voert aan: „Wat? De Kerk
Iwi; dezen doode niet begraven? Ze heeft
geen medelijden met de geioovigen.” Én
de ander roept toornig: „Wat? de K,<k
begraaft dezen ook nog? Wie wpit hoe
veel men den pastoor daarvoor butaald
heeft!”
De een roept: „Dte priester moet in
_?ijn kerk bfjjven -„De ander <Iaai„nte-
tegen: „De priesters'moeten onder liet
volk gaan en niet thuis blijven ziitenl”
En: „De heer pastoor is milddadig
maar slechts waar liet om een getrouw
schaapje gaat’’; Dan echter aan de an
dere zijde: „Nou, zeg de pastoor kon
zijn giften beter bestoeten aan menschen
die 't meer verdienen-”
Dat herinnert, schrijft Duplessv, aan
het gevai* van een priester, die bi< het
verlaten van het station zijn bagage
zelf droeg, terwijl hij eon drager hooide
morren: „De gierigaard-’” Le» and«r.
maal overhandigde bij zijn bagage aan
den drager. En naast dezen boord» Jiij
een ander bronuncu: „Luio bl ks
Zoo kan ook de Kerk het nooit allen
naar den zin maken- -
Degene, die rich zelf niet kan ^pBéiün
kan zijn natie evenmin beeturen.
De oud-minister voegde hieraan nog toe,
dat leder tnenach zich zelf moet harden en
kieh niet moet laten bedwelmen door mooie
woorden.
Dit Is behartlgenewaardige taal, die niet
alleen in Engeland, maar ook daarbuiten
moet worden verstaan, merkt het „Oen-
trunj" op.
Onze sociaal-democraten beroepen «leb
nozal eens on Mac Donald als een der hun
nen
Afaar zijn taal en zeheel zijn wijze van
ontreden pleegt toch anders te zijn, dan dte
van ouzo socialisten.
En de ft. D. A. P. ts ook niet op één Ifln
te atollen met de Labouvpaaty.w
Men kan juM in dé rotfae ’gvléderen
waar de Maatschappij als zoodanig
steeds voor al wat er verkeerd la in
mensch wordt verantwoordelijk gesteld,
de onda utopiën, de oude
nog altjjd niet geheel zjjn losgi
mannen als Mac Donald heel
Belgis vorderden onlange met hun vorete
lijk bezoek een gezl van eenvoudige boeren
lieden In het Oost-Vlaamsche dorpje Basel.
Deze familie. Van Hul zenaamd. is het voor-
Jveeld van een christelijk hulagetln en telt
niet minder dan 20 kinderen. Do 11, doch-
tr« en de 9 jongens zijn allen fr -h. v* -olijk
en gezond.
Een geheel andere sfeer hing er dan in «ijn
eigen huis, waar de dagen werden gevuld met
schelden en snauwen, ’t Werden voor ’t ven
tje onvergefelijke momenten, uren van diep
■waarachtig genot, als de vriendelijke men
schen samen musiceerden, als de man, ge
heel opgaand in het spel, beurtelings z’tf
instrument zingen en hartstochtelijk jubelen
of trillend klagen en schreien als wilde
uiten al het verborgen duiltere
twee.
In «oeteverrukking, als gevangen, zat ie
dan t« luisteren, nietig werredekon in s’n
stoei, z’n beenige handen krampend gev’iiat.
soms de oogen sluitend, onbeweeglijk en stiL
diep ademend its in machtig verlangen. Maar
’t schokte in hem, £1« met plotten schrik, als
z’n aandacht brak en z’n god -h.ten over
sprongen naar thuis waar gruwende eltendte
randwaarde, ’t stemde hem verdrietig en bit
ter, ’t vergalde z’n korte vreugdestonden.
Toen op zekeren dag, werd het jongetje
ziek... erg ziek. Dokter raadde opname in ’n
gasthuis aan. Nu brak dra voor hem aStk'ien
leven vol ongekende heerlijkheden. Welmfcte
hjj zeer het gezelschap der goede menschen.
doch huu veelvuldige bezoeken vergoedden
veel. De propere zaal en de liefdevolle at
tenties der zorgende, stil-schrjjdende zusters
deden hem weldadig aan. Aaiend gleden z’n
knokige vingers soms over 't zuivere linnen,
waartusschen z’n schriele figuur zonder veel
ruimte te nemen, gevleid lag. Ook ver
langde ie altoos naar ’t bezoekuur; *t monter
de hem op als ie weer nieuws van bulten
hoorde, als ie z’n broers of zusters weer 'ns
zag.
Zowder bitterheid of wrok, maar met blij
de, ongeveinsde belangstelling, luisterde ie
naar <fe onbenullige praats, die ze onbehou
wen, verlegen naast z’n bed zaten op te dreu
nen.
Hjj was ’n stil, geduldig patiëntje, Jat al
heel, gauw het vertrouwen en de sympathie
won van z’n zaalgenooten.
Al deed de zorgende rust van 't gasthui»
’t jongetje aanvankelijk goed, toch was ie niet
bjj machte hem te genezen. Thuis nameu ze
’t nogal kalm op, slechts de moeder schreide
zacht, toen dokter vertellen kwam, dat *t
vbiitjo ui ut tM*tfcr6D kon. -11 Zovnt jo wbs
zoo’n eigenaardig zoo'n inzichzelf gekeerd,
haast ’n onaardseh kind, vond de dokter,
kwam zelden voor, zoo’n merkwaardige na
tuur bjj 'n kind. En moeder moest snikkend
toegeven, dat dokter gelijk had, dat ’r jongen
zoo geheel anders wst misschien.... misschien
was 't dan zoo ’t bette nog.
W eken verliepen, 't jongetje werd al zwak
ker, al bleeker. Mot wonderlijke, grijs-wazige
oegen lag ie vre--m 1 en verstrooid do zaai
rond te staren, als zocht ie iets.
Toen, op ’n warmen zomermorgen, terwijl
ie drbbmerig te peinzen lag, voer een lichte
siddering door z’n magere lijfje.
Hoor... hoor... stamelde ie zwakjes, on
zeker.... hoor, muziek, ach hoor dia toch—
die violen...
Doodstil was bet in de zaal. Door het opon
raam waaierden zoete geuren binnen, 't Smel
tende roken der jasmijn en rozen die over
dadig rond het venster rankten. De groote
man die terzqde van het jongske gelegen
was zei geruststellend, de overige patiënten
bevreemd toeknikkend:
Stil maar m’n vriendje.» er is heelemaal
geen muziek.... nou niet spreken.... dat mag
niet van den dokter!».
Maar het jongetje hoorde hem al niet meer.
Hjj merkte niet hoe de zusters ontroerd, maar
vertrouwensvol-biddend rond z’n bedje
groepten. Evenmin hoorde ie het gedempte
spreken van den dokter en den geestelijke
noch het verkropte snikken zjjner vrienden.
Een uur later had het jongetje zijn strijd
gestreden... steeg z’n smetteloos® zieltje op
waarts tot haren Schepper.
Eerbiedig strengelde de zuster 'n rozen
krans door de gevouwen vingers en bedekte
het doode gelaat dat bleek waa, inbleek en
blauwig vermagerd, maar waarover 'n heer-
Veien zie ik trouw de kerk bezoeken,
goed bidden, met rorg de H M. Sacra-1
meuten ontvangen. -
Velen zie ik «trilden in ’t openbaan
voor al wat Gtristehjk ia, voor Kerk eo
Paus, voor geloot en zeden.
Best menschen !EcM Roomsche men
schen: Apostelen'
Maar er ziin er bij, die tegelijkertijd
ecu evenmensch „niet kunnen luchten
o< zien”.
Dat is haat!
Die tegelijkertijd thuis in dagen geen
woord zeggen, van chagrijn en koppig-
heid!'
Die tegelijkertijd van pure iaïouzie
gaarne over andir p liefst familie, <hte
in dag uit babbelen, betzr gezegd, kwaad
spreken.
Het eerste is best, ’t tweede ts $l«ht
Een en twee kuftnen mA sair.TJÉriii
in cl* 's'e’ijl.e menschen1
BORDRAUX WIJNEN vanaf f0.90 per fle.ch
De Heldere 1 1 fl. f 1.20,1/2 fl. f 0.60. D» Troebele 1/1 fl. f 1.26,1/2 fl f 0 66
Vraagt Prfleoourant MnbcTelend>
MP VLAANDERHOF
DE MODE.
upte voor kort eeu mail op .ie
traui, die aiete anders aanhad, dan een nacht
hemd en pantoffels. Hjj werd onmiddelljjk
gearresteerd en naar de diohtsbjjzjjnde politie
post gebiaclit. Hij verdedigde zich met er op
te wjjzen, dat hjj in vergelijking met de ia
zwang zijnde vrouwenmode, toch buitenge
woon modem gekleed was en hij wenechto
te weten of de politie niet tot dezelfde slot-
som kwam.
Een gelijksoortig antwoord werd eenige
dagen eerder reeds gegeven door een werk
man te Rome, die den geheeleo dag In de
zon gewerkt had en door den conducteur niet
in de trani werd toegelaten, op grond, dat hjj
niet voldoende gek leen we». Wijzend op ver
schillende volgens de mode gekleede, of Ite-
ver ongekleede damee, «eiite bjj, dat die toch
minder gekleed
niet voor j0’
perend.
Zijt gij vroegtijdig grijs? Laat Uw haar verven
met „Loréal onder garantie.
Hebt gij dun of kort (tear, wendt U tot ons.
Soliedst en vertrouwd adres voor alle soorten
Haarwerken. Tevens alle soorten Kappentoertjes.
