7
„ONS BLAD”
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon:
X». 18«'
f 2 as
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Een Offer.
JMiaedas M> Aa< me. postgiro mm» so* Jaarlaag
ttr cwarmi wor AOcnaar1 f II—
foor buiten Alkmaar r» f 28S
^ee Oeflhtefreeni Zondagsblad v O OP f booger.
(Word» vervolgd.}
UIT OE PERS.
Verkeerde taktiek.
Aerertsnttoprijsi
Van I—SregetB-f l.25:dkcra(d meer f(L25j Tedfl*
per regel f Q.75; Rubriek .Vraag en aanbtxr bfvët
uitbetaling per plaatring f <L6Q.
alle abonnb’e wordt op aanvrage gratis een7 polie verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 600,—, f 400,—, f 200,—, f 1OO,~, f60,—, f 35,—, f IS?
•o
POSTGIRO 1MN1
POSTGIRO 1MM&
DE KWESTIE DER SCHULDEN.
dent
72
lui» niet geüiflu- ten huize yan mqn broer ragen?’’
ADMINISTRATE No. 439
RUJACT1R Ma 333
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
1
overkómen, kunnen wq ons indenken,
dat de „R. K. Vakorganisatie” zegt: Wjj
bleven er voorloopig buiten en dragen
geen enkele verantwoordelijkheid. We
wachten eens af, wat de practjjk zal zijn
van de nieuwe reorganisatie.
DE KERKVERVOLGING IN MEXICO.
Hoe de Katholieke Kerk Mexico
heeft overheerscht!
gewicht verlangen kan?”
uien een uitstapje naar Monte Carlo
:e Hardeck, en na lang
papa eindelijk zijn toe
leven onder voorwaarde, dat we
men, zooals die in de vredesverdragen was
aangegeven. Het voorstel werd verdedigd
met den tekst van het verdrag van Versail
les, volgens welken de ontwapening der over
wonnenen de inleiding zou zijn van een al-
gemeene ontwapening.
Het Duitsche voorstel werd verworpen met
negen stemmen tegen, zes onthoudingen on
twee stemmen vóór.
Een open brief van Clemen
ceau aan Coolidge.
Clemenceau, de hoogbejaarde Fransche
staatsman, heeft een open brief gericht aan
President Coolidge, waarin hij zegt. „Er zijn
tusschen de drie groote geallieerde en ver
bonden «r mogendheden meeningsverschillea
ontstaan over de regelingen der schulden
welke ernstig de toekomst der beschaafde
wereld dreigen aan te tasten. Wij ziju schul
denaren en gij zqt crediteuren. Het schqut
louter een kwestie van geld te zijn. Zijn er
dan geen andere-overwegingen die gelden?
Het „Petit Journal” zegt heden: „Clemen
ceau’s brief is een waardig manifest. Clemen
ceau heeft het stilzwijgen verbroken niet om
zich in de binnenlandsche kwesties te men
gen, doch om de Fransche belangen bij het
Amerikaansche volk te bepleiten.”
Hulde van de Fransche pers aan
Clemenceau.
Op enkele uitzonderingen na brengen vol
gens Havas alle Fransche bladen hulde aan
Clemenceau in verband met zijn schrijven
aan Coolidge. Zij wijzen op den diepen in
druk, welke dit schrijven, dat de juiste uit
drukking is van het nationale sentiment, in
politieke kringen heeft verwekt, en herinne
ren er aan, dat Clemenceau’s prestige in
Amerika st^eda ongeschokt ie gebleven.
Gesloten en tegelijkertijd
niet-gesloten!
De „Agcnce Economique Financiers” ver
neemt uit New-York, dat Coolidge, na den
Open Brief van Clemenceau te hebben gele-
sen, verklaarde dat de onderbandelmgen
met Frankrijk over de schuldenquaestie ge
sloten zijn. Hij voegde erbij dat, indien nieu
we besprekingen op dit gebied zouden wor-
deh aangeknoopt, dit geschieden zal door be
middeling van de diplomatieke vertegen
woordigers, geaccrediteerd in beide landen.
Dit was op zich zelve een dood onschul
dige vraag, en daarom ook was het niet te
begrijpen, dat juffrouw Alice aanleiding kon
hebben om een kleur te krijgen tot achter
de ooren. Het feit zelf was echter niet weg
te loochenen en het wae dan ook onbetwist
baar een vrjj onheueche en snibbige toon,
waarop zij antwoordde, „ik herinner me dat
zoo precies niet meer, mama. Het is heel goed
mogelijk, dat de Ulaan zoo heet, doch ik heb
mij veel te weinig in hem geïnteresseerd, om
hem nd en vol jaar nog zqn naam te herin
neren.”
„Maar je wist toch zeker, Jat het een U-
laan wae plaagde de professor. „Het is toch
inderdaad een waar en boog genot voor mijn
vaderlijk hart, wanneer ik zie hoe prachtig
jongste dochter tenminste in de
de liefde tot de waarheid heeft
DE VOLKENBOND.
De beperking-der bewapening.
De militaire-, mariUdine- en lucht-subcom-
mtesie van de'commissie voor de voorberei
ding van de ontwapeningsconferentie heeft
onderzocht, of er een methode bestaat om ua
te gaan of een leger al of niet georganiseerd
is in offensieven geest.
Na te hebben vastgesteld, dat een zelfs
zuiver defensieve organisatie in verschillend
tijdsverloop door een oorlogszuchtige regoe-
ring veranderd kan worden in een aanvals
wapen, is zq tot de conclusie gekomen, Jat
de juiste methode hierin bestaat, om over een
vrq lange periode de organisatie na te gaan
van do beschikbare effectieven, de slagvaar
digheid daarvan, de Instructie van de reserves
in en buiten het leger, den aanmaak of in
voer van oorlogstuig, de militaire uitgaven,
de permanente versterking, enz.
Do Fransche delegatie weee er op, dat een
dergelijk onderzoek en voortdurend toezicht
vereischt door een deskundig orgaan. Dezo
aangelegenheid zal door de subcommissie
deze week onder het oog worden gezien. De
bespreking zal moeilijk zqn, daar de delega
ties van verschillende groote mogendheden
reeds herhaaldelijk zich levendig verzet heb
ben tegen elk denkbeeld van contróle.
Het Duitsche criterium.
Naar de „Köln. Z.” meldt, heeft de Dult-
sche delegatie een criterium van een defen
sief leger voorgesteld, waarbq wordt uitgo-
gaan van de volgende punten, n.l. een leger,
dat noch vliegtuigen, noch bombardeermachl-
nes heeft, noch tanks en zware artillerie, niet
beschikt over geoefende reserves noch over
munitievoorraden voor zelfs maar een korten
oorlogstijd. Op ^rond daarvan stelde de
Duitsche delegatie voor om als type van ten
defensieve legermacht de weermacht te ne-
Aangenomen, zegt „De Msbd.” naar aan
leiding hiervan, dat men van de zijde van het
Verbond inzake de Eerste Kamer-verkiezing
voor 100 pet. gelijk beeft, dan nog dunkt het
ons toch een averechtsche taktiek, welke lui-
dèns de verzekering der „Residentiebode” bet
R. K. Werkliedenverbond wenscht te volgen.
Houdt het zich afzijdig van het College,
dat bestemd is de hoofdlijnen der practische
politiek uit te stippelen, dan doet het te
voren afstand van alle medezeggenschap,
waarop het terzake aanspraak maken mag
en zal het gebeurlijkheden, als waarover het
nu blijkbaar zoo ontstemd is, louter zichzelf
te wqten hebben.
Overigens kunnen wq het ons moeilijk
verklaren, dat de leiders hier in het geding,
die bq zoo menige gelegenheid van een goede
dosis gezond dóórzicht blijken deden, in deze
aangelegenheid zich laten betrappen op een
ongeduld, hetwelk met een bezonnen taktiek
moeilijk te rqmen is.
Of loopt men niet wat te hard van stapel,
als men de pas beklonken reorganisatie der
party in gebreke stelt, nu zelfs de formatie
van den Partijraad nog niet haar beslag
kreeg?
Wie gelooven, haasten niet.
frouw Isa,” riep Je professor, die voor een
der eerste onder de levende Duitsche schil
ders gold, en met wien moeder en dochter
toevallig kort na haar aankomst te Nizza
kennis gemaakt hadden. „Het ia alles maar
veinzerq en Juivelsche berekening, want zij
voeren weder een verradelijken aanslag op
uwe, zoo vaak beproefde goedhartigheid in
het schild.”
„Neen, paatje, dat is geen eerlijk spel,”
viel hem pruilend de jongste der beide dames
in de rede, een beeldschoons, vroolqke blon
dine van zeventien of achtieh jaar. „Op zulk
een manier maakt gij immers Isa al dadelijk
tot uw bondgenoote tegen ons. Zulke diplo
matieke kunstgrepen zqn niet gepermiteerd.”
„Mag ik dan ten minste weten, wat eigen
lek de quaestie is,” vroeg Isa vriéndelijk,
„en hoe mqn onbeduidend persoontje daarbij
zulk een
„Wq wil
maken,” vertelde Allee
parlementeereu heeft
stemming gegi
je mama en jou zouden overhalen om mee te
gaan. Hij rekent er natuurlijk vast op, dat Je
neen zoudt zeggen, doch het zou een onge
hoord verraad zqn aan onze vriendsch-ip, als
je hem werkelijk dat genoegen deedt.”
-Met je permissie. Pogingen tot dwang
vallen onder de termen der strafwet,” onder
brak de joviale professor. „Juffrouw Isa mag
hfl het nemen van baar besluit niet geinflt
ver het mqn j
logica en in de
gebracht.”
Allee trok eerst een ietwat boos en prui
lend gezichtje, maar toen schudde zij de wer
king van de goedhartigen spot van zich af
en riep lachend: „Waarom zou ik bet dan
ook bekennen, dat ik mij zijner nog herinner,
daar het toch duizend tegen een te wedden
te, dat hjj mij al lang vergeten heeft. Je zult
dat, hoop ik, niet als een persoonlijke belee-
diging opvatten, liefste Isa, maar ik heb alle
reden om aan te nemen, dat juist de sterkte
van geheugen geenzins een der voornaamst^
eigenschapen van je uitstekende neef ia»n
een kleine lichamelijke zwakte na.
arsverblqf hier in het Zuiden moet
DE AMNESTIEBETOOGINGEN IN BELGIS.
Dr. Bonna onder dwangarbeid.
Vlaamsche bladen weten mede te deelen
dat de amnestie-betoogingen te Leuven ten
droevig gevolg gehad hebben.
Van hooger hand sou n.l. bevel gegeven
zijn om Dr. Bonne, den man, die nu reeds
meer dan 8 jaar onschuldig gevangen zit, en
in de gevangenis een hartziekte heeft opge-
loopen, nog strenger te behandelen als straf
voor de amnestiebetoogingen te Leuven.
Hem is n.l. dwangarbeid opgelegd en hjj
wordt gedwongen uren en uren achter elkaar
zonder opzien, zonder spreken.zakken te
plakken.
Men staat verbaasd bq bet vernemen, dat
zoo iets gebeuren kan in een land dat zich
tot de beschaafde landen rekent.
De Belgische regeering moet zich wel schul
dig voelen tegenover de Vlaamsche zaak om
tot dergelijke schandelijke practqken haar
toevlucht te nemen.
Naar dr. Borms aan mr. Crete, die in „Do
Schelde” over een bezoek aan Borms schrijft,
Met de afzijdige houding van het R. K.
Werkliedenverbond inzake de formatie van
den Partijraad schijnt het toch werkelijk
•rast, schrijft „De Msbd.”.
Althans, wanneer men een vrq alarmoe
rend artikel in „De Residentiebode” geloo
ven mag:
De zaak is op het oogenblik zóó, dat
de leiders van onze R. K. arbeidersbe
weging geen enkele verantwoordelijke
functie in ons politieke organisatieleven
willen aanvaarden, omdat het vertrou
wen bij hen ontbreekt, dat met de recht
matige verlangens van deze groep onzer
Katholieke bevolking rekening wordt ge
houden.
We spreken ons niet uit over het feit,
of dit Wantrouwen na de jongste reor
ganisatie en wijziging in de leiding al
dan niet gemotiveerd is, maar wqzen al
leen op de beteekenis van dit incident.
Eb nu is onmiskenbaar bij de jongste
verkiezing voor de Eerste Kamer allo
aanleiding gegeven om dit wantrouwen,
te versterken.
Niemand zal kunnen ontkennen, dat
de samenstelling van onze Katholieke
Eerste Kamerfractie in hooge mate een
zijdig is en dat geen enkele poging is
gedaan om nu eens aan dezen mistoe
stand een einde te maken.
Wq hebben nu een partq-organisatie
gekregen, die gebaseerd is op het princi
pe van een z.g.n. evenredige vertegen-
woordiging in de partij.
De nieuwe partijvoorzitter, jhr. Ruys,
heeft persoonlijk nog eens een schrijven
gericht tot alle rqkkkieskringen, dat het
dringggA noodzakelijk en gewenscht is,
dat alle groepen van onze Katholieke
bevolking als gelijkgerechtigden behan
deld worden.
En nog is de inkt van deze .circulaire
niet opgedroogd, of de Katholieke Sta-
tenleden, die toch zeker tot de meest
verantwoordelijke politici behooren, la
ten elke poging achterweg^ om aan
deze verlangens tegemoet te komen.
We kunnen dan ook gerust zeggen,
dat na deze Eerste Kamer-verkiezingeu
de mogelijkheid, dat het R. K. Werklie-
denverbond meedoet aan den Partij
raad, zoo goed als nihil is.
Hoezeer wq dit ook betreuren en be
schouwen als een gedeeltelijke misluk
king van de nieuwe organisatie, bij du
huidige mentaliteit, die helaas bij tal van
Katholieken nog heerscht, zou een mee
doen aan onze politiek groote gevaren
bevatten.
Voor een samenstelling, zooals nu van
de Eerste Kamer, zou het vakve'rbond
tegenover zqn leden moeilijk eenige ver
antwoordelijkheid kunnen dragen. Dit
zou eenvoudig niet gaan zonder een
scheuring in eigen gelederen.
Het gevolg van een dergelqk politiek
advies zou zqn: een uittreding van het
vakverbond uit den Partijraad.
En dit zou veel erger wezen dan een
niet toetreden. Want bq een uittreding
zouden de Katholieke arbeiders een daad
verwachten wan hun leiders, en volko
men terecht, want een dergelqke stap
brengt consequenties mee.
En dan was, om een populair woord
te gebruiken, de boej kapot.
Waar dit het allerergste is, wat de Ka
tholieke partij Nederland zou kunnt^
Hongarije en,de Volkenbond.
In de Septemberbqeenkomst van den Vol
kenbond zal Hongarije -niet door graaf
Bethlen, doch door Albert Apponyi en baron
Koranyi vertegenwoordigd worden.
vertelde, blqkt het gevangenisbestuur wel
degelijk een overval door de Vlaamsche be-
toogers te hebben gevreesd. Twee dagen
voor de afgelaste betooging moest hij van
cel 310 naar cel 66 verhuizen en bevond zich,
in de gevangenis, behalve de gewone bewa
kers, een militair detachement van 42 man;
ook den Maandag na de amnes tiemeeting te
Leuven werd deze wacht gehandhaafd.
HET BULGAARSCH-JOEGOSLAVISCH
CONFLICT.
Een Gemeenschappelijke stap
van Joegoslavië, Griekenland en
Roemenie.
Uit Belgrado wordt aan de „Journal” ge
meld, dat volgens de „Vreme” de Joegosla
vische regeering na gedachtenwisseling met
Athene en Boekarest van oordeel zou tqn.
dat te bofia geaccrediteerde gezanten der drie
landen te Sofia óen gemeenschappelqken
stap zouden moeten doen.
De drie regeeringen zouden namelijk aan
Bulgarjje elk een nota overhandigen, en de
ze nota’s zouden identieke eiseben behelzen.
De nota's die in zeer krachtige termA
zouden zqn vervat, zouden het karakter
van een ultimatum dragen.
In de eerste plaats zou onmiddellqke ont
binding van bet Macedonisch Comité gcöischt
worden, terwql de regeeringen zich voo "be
reiden verdere maatregelen te nemen, waar
door de onschendbaarheid der drie staten vol
komen zou worden gewaarborgd.
DE FRANSCHE HOOGE COMMISSARIS
IN SYRIë.
Syrië Hackt de Jou venei terug.
Naar de „Matin” uit Beyroeth verneemt,
heeft de president Van den staat Syrië den
Franscben minister van Buitenlandsche Za
ken, Briand, een telegram gezonden waarin
hq uit naam van de geheele Syrische bevol
king, om den terugkeer van Henry de Jou-
venei vraagt, wiens aftreden als Hooge Com
missaris was aangekondigd.
De president is, evenals de president van
den Libanon, van oordeel, dat de aanwezig
heid van de Jouvenel noodzakelqk te, opdat
de pacificatie van het land voltooid worde
en eeadzaebt beerache.
Dergelqke telegrammen zqn tot Briand ge
richt door vele notabelen uit Syrië en den
Libanon.
DE FRANSCHE FINANCIëN.
BezainigingecommisMeo benoemd.
De Fransche Ministerraad heeft gisteren het
vraagstuk der bezuiniging verder onder de
oogen gezien. Er werden twee commissies
benoemd, welke uitsluitend uit leden der re
geering zqn samengesteld. In de eerste com
missie hebben zitting Poincaré als voorzitter
en verder Tardieu en Marin. Deze commis
sie heeft tot taak de administratieve bezuini
gingen te bestudeeren. De tweede commis
sie te als volgt samengesteld: Barthou, pre
sident; Bokanowski, Queuille en SarrauL
Deze commissie beeft tot taak zich uitslui
tend bezig te houden met de hooge kosten
van het levensonderhoud.
HET ENGELSCHE MIJNCONFLICT.
Een hulpactie in Amerika
ten behoeve der mijnwerkers.
Naar de „Daily Herald” uit New York ver
neemt beeft Green, de voorzitter van den
bond van Amerikaansche vakvereenigingen,
aan de Engelsche mynwerkersdelegatie, die
op het oogenblik in Amerika vertoeft, om
steun te verkrijgen, medegedeeld, dat hq bet
apparaat der vakvereenigingen in beweging
zal brengen voor een hulpactie ten behoeve
van de Engelsche mijnwerkers. Hq doet een
oproep op alle vakvereenigingen, om zoolang
te geven, tot het helpt. De Amerikaansche
vakvereenigingen beschouwen den strijd van
de Engelsche mijnwerkers als een inleiding
voor een internationalen aanval op de loonen
der arbeider*.
„Tot oi
Het voor]
hem ook het laatste greintje van zqn vroo-
gare kracht en gezondheid teruggeven. En
daarmede ook tegelijkertijd, zooals zijn ou
den hopen, de opgeruimdheid des gemoed*,
die hem naar het schijnt tot op dit oogenblik
nog schqnt Te ontbreken."
„De opgeruimdheid des gemoeds? en die
hoopt hjj bq ons terug te krijgen? Ik vrees
moederlief, dat' men hem dan maar liever
naar een andere bron had moeten sturen.”
Mevrouw Haedenroth zuchtte en zweeg
doch toen na een poos haar blik over de op
tafel liggende en met de poet aangekomen
couranten en brieven gleed, zeide zq: „Daar
te ook een brief voor jou bij, lea. Neem me
niet kwalijk, dat ik er niet eerder aan dacht
om je hem ter hand te stellen.”
Het schrijven, dat zjj nu haar dochter toe
reikte, was van die plompen, vierkanten
vorm, waarvan men zich anders slechts hjj
brieven over handetexaken pleegt te bedie
nen. Zonder haast en zonder nieuwsgierigheid
•Uk Isa er de hand naar uit, doch toen zij
Mn blik op hel adres had geworpen, legde zjj
den brief achteloos en onopengebroken ter
aMh
ene eer d worden, en Ik veroorloof m(j alleen
om op te merken, dat ik bot in eik geval
voor een ongehoorde afdwaling en voor ver
schrikkelijk ongepast houd, wanneer jonge
dames het verlangen koesteren om een plaats
als dit beroemde speelhol te bezoeken. Ik
Allee hield hem echter de m >nd toe, ten
einde hem te beletten verder te spreken, en
nadat deze vroolijke kibbelpartij nog een
poos had geduurd, verklaarde lea zich bé-
reid om aan het uitstapje deel te nemen, of
schoon haar ondanks de beminnelijke wijze,
waarop zij hare toestemming gaf, wel aan te
zien was, <Iat zq zonder eenige eigen belang
stelling voor het plan, alleen den dames
Hardeck een genoegen wilde doen. De pro
fessor wrong in komische wanhoop de ban
den, terwijl Allee luid juichend om den hals
viel en een innige kus van dank op de lippen
drukte.
Hare uitgelaten vroolqkheid onderging
echter plotseling zonder eenige aanleiding
een zeer aanzienlijke bekoeling, toen bare
moeder, die tot dusver met mevrouw Haeden-
roht had gepraat, zeide:
„Onze goede vrienden verwachten overi
gens, naar ik boor, heden of morgen een be
zoek, dat ook ons niet geheel en al onbekend
is, in zoover mijn herinnering mq niet be
driegt. Wae het namelijk niet een luitenant
Kurt Von Hedmondt, die we verleden jaar
bjj ons bezoek aan Berlijn meer dan, «n»
De Osservatore Romano weerlegt in een
uitvoerig artikel de beschuMIging van Presi
dent Calles, dat de Katholieke Kerk gedu
rende drie eeuwen Mexico heeft overheerscht,
den vooruitgang heeft tegengewerkt en uiete
voor de verbetering van den toestand des
volks heeft gedaan.
De eerste drukkerq in Mexico, aldus de Os-
servatore, werd in Mexico gevestigd door zijn
eersten bisschop, Mgr. Zummaraga, en andere
bekende missionarissen stichtten niet minder
dan honderd kerken, rond welke hospitaieu,
gymnasia en scholen verrezen. De vooruit
gang in een kwarteeuw gemaakt, was zoo
groot dat in 1653 een universiteit werd ge
opend in een land, dat weinige jaren te voren
slechts door wilden bewoond werd. Het werk
der £erk bestond hoofdzakclqk daarin, door
middel van jlen godsdienst twee zoo geheel
verschillende rassen te vereenigen als het
Spaansche en het Indiaansche.
Tal van jaren werden de gelukkige resulta
ten van den arbeid der Kerk in Mexico onder
vonden, toen, terwql in Europa het despotis
me der koniagen heerschte, in Mexico recht
vaardigheid en liefde gepredikt werd. Wan
neer in den laatsten tqd de invloed der Kerk
geringer was, dan is zulks te wqten aan de
voortdurende revoluties, en aan de harde
voorwaarden, waaronder zq haar arbeid moest
verrichten, terwql de protestantsche secten
ondersteuning kregen.
De Osscrvatore haalt dan een aantal ge
vallen aan, waarin Katholieke Bisschoppen
en priesters belangrijken arbeid voor'het alge
meen welzjjn hebben verricht, arbeid die lan
ge jaren door de burgerlijke autoriteiten was
verwaarloosd en besluit met op te merxen
dat de huidige crisis niet te te wqten aan
overdreven bemoeienis der Katholieken in
staatsaaugelegenheden, maar aan plaatselfjke
politieke geschillen.
Ateef het iets bijzonders gold
Alsof het iets zeer bijzonders gold, meldt
„Associated Press”, dat volgens een verkla
ring van Mgr. Diaz 8. J„ wijbisschop van
Yucatan, de katholieke geestelijkheid in
Mexico tegen de regeering nimmer een gewa-
psnden opstand zal organiseeren.
Internationale verwikkelingen?
Een telegram uit Mexico-city aan de „Dai
ly Tel.” meldt, dat.de eerstj week vau het
conflict tusschen Kerk en Staat in Mexico
eindigt in een internationale sfeer, waarin
Engeland een leidende partq speelt, terwql
met groote waarschijnlijkheid Amerika,
Duitechland, Frankrijk, Spanje en andere lan
den zullen volgen, als de regeering haar plan
ten uitvoer legt en zooals op de Katholieke
ook op de protestantsche kerkbezittingen be
slag zou leggen.
Londen, daartoe aangezet door hier wo
nende Engelschen, die verklaren, dat de Brit-
sdie faam als beschermster barer onderdanen
over de geheele wereld tot een aanfluiting
wordt gemaakt, dringt er bij den Britschen
gezant, mr. Esmond Ovey op aan, Mexico aan
bet bestaan van de bandeteovereenkomst van
1888 te herinneren, waarin de godsdienstvrij
heid wordt gegarandeerd voor de onderdanen
van beide landen op beider grondgebied.
Mr. Ovey, voelt, dat onderhandelingen ver-
geefsch zullen zqn, totdat Mexico een weg
heeft gevonden waarbij toepassing der kerke
lijke wet kan wortlen ingetrokken voor zoo
ver Britschen eigendom betreft, terwql ze ge
handhaafd blqft tegen de Katholieken. On-
dertusschen trachten de Katholieken Londen
en het Vaticaan tot samenwerken in do
Mexicaansche kwestie te bewegen.
Ondervraagd over de stappen van den En-
gelschen gezant zeide de Mexicaansche mi
nister vmi Buitenlandsche Zaken, senor Es
trada, dat hq geen verklaring kan afleggen;
hij kon echter wel zeggen, dat de onderhan
delingen tusschen zqn departement en den
Britschen gezant op de meest vriendschappe
lijke wqze werden gevoerd.
„Van Mercker,” zijde zij, „wq zullen hem
later wel eens lezen.”
Een zonnestraal deed den smallen, eenvou-
digen gouden ring aan haar vinger opflikke
ren, doch alsof deze glans hare oogen pijn
deed, verborg Isa de hand onder den kanten
mantille.
Een gegons van vrooljjk pratende «tem
men, dat zich thans achter de struiken en
heggen van den tuin deed vernemen, gaf
moeder en dochter aanleiding om op te kij
ken. Een minuut later doken ook.de gestal
ten der sprekenden op het naar de villa voe
rende kiezelpad op, en reeds van verre zwaai
de de heer met zqn gedistingeerd voorkomen
en zqn grijzen baard, die daar met een be
jaarde dame achter twee in lichte zomer
kleedjes gekleede jonge meisjes aankwam,
groetend met den bond.
„Professor Hardeck met zqne dames,"
zeide mevrouw Haedenroth zichtbaar ver
heugd. „Wanneer ik zijn gebarenspel goed
begrjjp, J*11 heeft hq weer den een of ander
blijde verrassing in den zin.”
De beide jonge meisje* waren, lichtvoetig
de treden der veranda opgesprongen en over
stelpten Isa, die haar eenige schreden te gc-
moet gegaan was, met hare ontetufanige lief
kozingen, terwijl de ouden vriéndelijke groe
ten met de weduwe van den handeleraad
wisselden.
^Laat u toch niet door de gehuichelde
tfederheid-van mijn meisje* inpalmen, juf-
