1 „ONS BLAD” Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon: r Me. 187. I r 13 IWor* veriglg^ FEUILLETON. Eon Offer. L- f 35,—. f 16/ m tumult was in het algemeen onbeechrjjfeFjk. Abonnementeprty*» Mr iwtrtatï voor Alkmaar T J J II- «oor buiten Alkmaar f 2 SS Met Oefflustreerd Zondagsblad’ 060 f hooger. BUITENLAND. Aerertentiepri]»» Van I—Jregête'f 1.23; dkcregel meer f0.25f ïet per regel f 0.75; Rubriek .Vraag en aanbod* b| uitbetaling per plaatsing f 0.60. abonné a wordt op aanvrago gratia n polia verrtrekt. welke hen verzekert tegen ongevallen tot oen bodrag van f 6OO,—, f 400,—, f 2ÓÓ,—f 1OO.—f 60. Een profetie, UIT DE PERS. Het Nederlandsch-Belglsch verdrag. POSÏG1RO 104863. i Jj, XXII. EEN ZONDERLINGE ONTMOETING. ins zijwaarts 6 AOMMSTRAT* ffe U3 RSDACTW Na U3 •n het geeft een voorspelling ten beste, die onze bo- dan die voor tol nu d-jr de zqu circa beid, d. i. de vorige Nieuwe botsingen. In de stad Cocula werd de voorzitter der rechtbank door een opgewonden menigte, die trachtte te verhinderen, dat de kerk zou wor den bezet doodgestoken Federale troepen zijn naar verschillende kleinere plaatsen gezon den, ten einde de orde te handhaven. Parti culiere berichten uit Guadalajara meld*>n, dat 50 personen gedood en gewond zqu, toen de soldaten een menigte van 800 personen uiteendreven, die zich in de kerk had ver schanst. 11 .POSTGIRO 184863, j»»>|any NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD 's Avonds om 9 uur bracht de voorzitter het gsheele plan in stemming, wat aanleiding geeft tot overtoiling, daar de uiterst link- schen uit protest de stembussen verwisseld hadden. Tenslotte werd echter het heele ontwerp tot aanvulling van de grondwet van 1875 met 671 tegen 141 stemmen aangenomen. Jonge SOr H Vrouw Haedenroth, want mjjn meisjes ver moedden niet, dat ik dat plannetje op touw reset heb, om uwe dochter weder eens een klein rukje te geven, beste vriendin. Hoe be koorlijk ook fit zachtljjdend gelaat moge ajjn, bet is nu eenmaal niet bet geaight, dat Jde natuur voor haar bestemd heeft, en Ik zou Ik weet niet wat om willen geven, wan neer het mjj gelukken mocht hier den juisten toestand weer ta bewerken.’’ DE KERKVERVOLGING IN MEXICO. De „samenzwering” tegen Callee. Een onbewezen bewering. Een verklaring van het Episicopaat. De Mexicaansche regeering stelde de man nen en vrouwen weer op vrqe voeten, die aan gehouden waren uit hoofde van samenzwe ring tegen het leven van president Calles. De onbewezen bewering kon niet worden Staande gehouden. Het is overal rustig en sedert het begin der tweede week schqnen ds zaken op het doode punt te zqn gekomen. Geen rustverstoringen hadden plaats van welke zijde ook. Het Katholieke Episcopaal gaf gisteren een verklaring uit, waarin het de beweringen van den Minister van buiten- landsche zaken weerlegde, de onlangs ver klaard had, dat de opstandige houding der Kerk de regeering gedwongen had kracht- maatregelen te treffen tot het doen eerbie digen der Mexicaansche wetten, wat betreft de godsdienstige aangelegenheden. Het Epis copaat antwoordde, dat de Kerk de Mexi- eaansche grondwet en de wetten des landi eerbiedigde, indien zjj niet indruischen te- De „Oseervatore Romano” over den toestand. In de „Osservatore Romano” wordt een uiteenzetting van de situatie der Katholieken in Mexico gegeven. Is de wet Calles, aldus de „Osserva’ore", uit bet verwarden gegons der stemmen tot haar doordrong, haar lichaam van schrik deed huiveren en haar voet onwillekeurig aan den bodem genageld hield. Van twee beeren die eenig^zins zijwaarts van de spelers in hare onmiddelqke nabijheid stonden, had de een op tamelijk ongeduldige toon in de Duitsche taal gezegd: „Gij zjjt mij al tweeduizend francs schul dig, mijn waarde Leer Von Nordenbolz, en ge hebt dien in zoo ongeloofelijk korten tijd verloren, dat het m|j zeker wel te vergeven is, wanneer ik in uw zoogenaamd onfeilbaar stelsel nog maar een zeer matig vertrouwen stel. Moge u een ander er aan helpen, om do bank te doen springen en wanneer bet u ten slotte gelukt is, 't geen ik van harte wenech, dan hebt ge in uw overvloed wellicht de goedheid, om u mijner armzalige tweedui zend francs te herrinneren.” Met een lichten bijna geringechattenden groet was de spreker daarop naar de speel tafel teruggekeerd, terwijl de ander in ge broken houding met de uitdrukking van diepe terneergeelagenheid op zijn plaats was bi|jven staan. Slechts een paar schreien stónd Isa van hem af en even als zjj tegen haar wil een luteteraarster was geworden, soo dwong baar thans een onzichtbare, maar toch onweerstaanbare macht hare oogen on afgewend op den man te richten, die dezen eenmaal zoo f HQ had bet e zet. Z|j hadden het ternauwernood gewaagd elkander haar verbazing toe te fluisteren over de verkwistende inrichting der lokalen en over de even elegante ais exentrieke toi letten van eenige hier blijkbaar thuis beboe rende dames. Toen bet haar eindelijk óók ge lukt was, om na lang wachten een plaatsje aan een der roulettetafels te verwerven, en toen zy haar eerste licht verklaarbare schuchterheid hadden overwonnen, nam de eigenaardige, demonische betoovering van het hazardspel niet alleen de jonge dames Hardeck, maar ook de oude dames van lie verlede zoo geheel gevangen, dat zij ondanks het weinige begrip, dat zq van het spel bal den en niettegenstaande zjj er zelf natuurlijk geen deel aan namen, bet verloop der afzon derlijke spelen met de uiterste spanning volg den. Isa had in den beginne al baar best gedaan om ter wille van hare vrienden een belang bjj de zaak te vinden, doch bet was baar niet gelukt en ten laatste werd haar de onmidde- Iqke nabijheid van een afzicbtelijk geblan- kette tamelqk verwelkte Franqaise, die met een akelige gelatenheid van lieverlede een klein vermogen in den onverzadeljjken muil verdwijnen zag, zoo on verdrag eljjk, jat zij een geparfumeerde atmospbeer, die deze da me om zich been verspreidde, haastig ont vlood. Langs de tweede rouletteUfebwÜde zij zich naar een der tegen de wanden geplaat ste divans begeven, toen een naam. die daar STEENKOOLINVOER UIT BELGIë EN DUITSCHLAND. Volgens de „Petit Parietenzal in uitge» breiden vorm gebruik worden gemaakt van kolen uit België en Duitschland, ten einde tegemoet te komen aan het gebrek aan En- geleclie kojen, dat in Frankrijk beerscbt. SPANJE EN DE VOLKENBOND. Waarom Spanje een permanenten zetel wenecht Primo de Rivera publiceert in het speciale Spaanscbe supplement van de „Times" een boodschap, waarin opnieuw de eisch wordt gesteld voor een Spaanscben permanenten zetel in den Volkenbondsraad. Primo de Rivera verklaardt, dat Spanje'* hardnekkig verlangen naar een dergelqkea zetel is toe te schrijven aan zuiver idealisme, aan liefde tot den vrede en aan Spanje's ver langen om zqn plaats in te nemen als groote mogendheid, geworteld in de Spaanecb-Ame- rikaansche beschaving. van van zjjn meest verfoeilijke vormen.” De „Daily Telegraph” constateert in een uitvoerig hoofdartikel, dat „de daad werke lijk o geest van vervolging herleefd is in eatige van zqn meest verfoeilijke vormen”. Het blad herinnert aan den jaren-en-jaren- langen strqd tusschen Kerk en Staat in Mexico en vervolgt dan: „Onlangs is het zwaard der s taalpolitiek gescherpt geworden door de sociausttoche partij, welker leiders niet zoozeer anti-cle- ricaal als wel anti-godsdienstig zqn. Men her innert xich, dat in den afgeloopélNj^rfst op het vakvereenigingscongres te Scarborough, de voorzitter, Swales, de gelegenheid Waar nam, de arbeiders-republiek in' Mexico» en sovjet-Rusland op te hemelen als de twee landen, die voorgingen op den weg naar „een boogere ontwikkeling der democrati sche welvaart, dan de wereld ooit gekend heeft”. „Dat is een veelzeggend en onheilspellend verband”, zegt bet blad, „want de „kerk politiek” van Sovjet-Rusland beeft bestaan in het vermoorden van bisschoppen en pries ters, niet bij tientallen en honderdtallen -loch bjj duizendtallen, en in de meest verbitter de Christenvervolging sinds de dagen van Decius. De Mexicaansche arbeidersrepubliek aanvaardt Lenin’s beginsel, volgens hetwelk godsdienst de opium van het volk is, en heeft den oorlog verklaard, niet alleen aan het „clericalisme”, doch aan den godsdienst ’t geen heel iets andere ta en van beide misdaden verreweg de ergste". Aldus het zeer scherpe oordeel van een niet-Katboliek Engelsch blad. De Protestantsche Kerken. Niettegenstaande de verklaringen der Mexi caansche regeering, dat de Protestantsche -kerken op denzelfden voet zouden worden behandeld als de katholieke, is er tot nog toe niets gedaan om bet kleine aantal protestant ache kerken van bet land te nationaliseeren. De regeering stelt zich tev^den met te ver klaren, dat zq dit recht voor de toekomst be waart, daar alle kerkeljjke eigendom aan de natie behoort. De regeering heeft de protet- tantsche predikanten uitgenoodigd aan de gemeentelijke overheid een inventaris hun ner kerken te verstrekken. Deze houding der regeering sühqnt voort te komen uit vrees voor internationale moei lijkheden. gen de beginselen van het gezond verstand en de positieve rechten der kerk. Geëxcommuniceerd. Aan de „Reichspost” wordt uit New York gemeld dat een geestelijke, zekere pater Anguisano (tot welke orde deze priester be hoort, wordt niet gemeld Red.) zich ^an de wetsbepalingen der regeering beeft onder worpen, en dientengevolge de vrne beschik king over zqn kerk heeft terug gekregen. De bisschop van Vera Cruz (Mgr. Guzar y Va lencia) beeft daarop dezen geestelijke ge ëxcommuniceerd. „De daad werkelijke geeet vervolging herleefd in eenige tiranniek, de toepasring ervan doet aan Nero denken. Om de uitzetting van den ApostolDchen delegaat te rechtvaardigen, heeft men zelfs zqn toevlucht tot vervalsching der documen ten genomen, wat door de Katholieke bladen der Vereenigde Staten werd aangetoond. Honderden kloosterlingen en zusters werden in enkele uren tijde, zonder rekening te hou den met het geslacht, met ouden van dagen, of zieken, manu militairi verjaagd. Hoewel ze gebouwd zqn door de offers der geloovigen, zijn alle kerken bezet en gesloten. Iedere godsdienstige vereeniging is verboden. Do troepen schoten op de menigte die de ker ken omringde en er vielen honderden slacht offers. 4 Iedere schikking op den grondslag wet Calles is on mogelijk. De kracht en hoop der Katholieken berust thans geheel op het onverwinnelijk wapen van het gebed. ofschoon het wellicht minder het aantal zij ner levensjaren, dan wel hun onstuimige verwoestende inhoud geweest was die hem bet bouwvallig en gebroken uiterlijk gegeven hadden. De trekken van het vale, bolwangige ge laat toonden echter nu nog de sporen van schoonheid en voornaamheid, doch zjj waren slap en moede, evenals de trekken van een zwaren zieke, en de opgezwollen, roode oog leden, die van talMoze. brassend doorge- brachte nachten getuige konden, sid ierden en trilden, als gevoelden zij een verlangen, om zich voor immer over de ingezonken glanslooze oogen te sluiten. Wat echter het treurige beeld dee vervals nog jammerlqker en beklagenswaardiger maakte, ’at was de blijkbare poging om in kleeding, linnengoed en sieraden een elegan ce te huichelen, waarvoor in werkelijk beid de middelen oogenschqnlqk lang niet meer aan wezig waren. Ook een ongeoefend oog moest dadelijk erkennen, dat de groote brillanten aan de borst van bet overhemd en aan de bevende vingers in waarheid niets andere waren dan waardelooze Boheemsche glas kristallen, en zelfs het zorgvuldigste gebruik van allerlei wanhopige kunstmiddelen kon de versleten plekken aan de kleeren even min verbergen als de barsten in de «cheefge- loopen, vertakte schoenen en de uitgraf el ia randen der manchetten. Maar tem gelederen zii brokkeling, eenheid bq i En is daarom alle grond voor de verwach ting, dat de profetie, of de wenech van het vrqz. democratisch weekblad niet in vervul- zal gaan. duurzaamheid, de onveranderlijkheid der katholieke beginselen, ook in het staat kundige, staat daarvoor borg. Terwql bovendien, bet afschrikwekkend voorbeeld van aftakeling en verval, door de versplintering van bet liberalisme gegeven, op rich zelf nog een waarschuwing inhoudt tegen splijting en splitsing. Wie rich aan anderen spiegelt..., DE FRANSCHE NATIONALE VERGADERING. Een stormachtig begin. Ge weldig lawaai. Het wets voorstel aangenomen. Gisteren om halt tien opende president De Selves de Fransche nationale vergadering. Het begin was al zeer stormachtig en do 78-jarige president van den senaat hal moeite om zjjn taak naar beboeren te verrichten. De Selves las de besluiten van kamer en senaat voor betreffende de instelling van een amortisatiekas. Hij stelde het congres voor het reglement aan te nemen. Hierop ontet*>nd een geweldig lawaai voor al op de linkerzijde. Communisten en socialis ten zwaaiden met lessenaars en riepen: Orde!, Ordel” De afgevaardigde Morineau stelde voor slechts één redenaar ter verdediging en één het woord te laten. Dit voorstel werd met 515 tegen 347 jt-ra men aangenomen. Poincaré hield vervolgens een rede, waarin hq de motieven uiteen zette, welke geleid heb ben tot het voorstellen een er amortisatiekas. Poincaré verklaarde dat de kas een constitu tioneel karakter draagt. Hst voorstel werd ah dringend naar het bureau doorgexonden. D« president der nationale vergadering zette vervolgens uiteen, op welke wqze de commissie te werk zal gaan, welke het wets ontwerp moet bestudeeren. Hq las een voor stel voor van Chaumet om de commissie sa men te stellen uit 80 leden (20 afgevaardig den en 10 senatoren). De commissie moet dan benoemd worden door de financieel» co nd mis sies van kamer en senaat. Om half 12 uur werd de zitting gesch Jrst. Na de rede van Poincaré, aan het slot met een ovatie begroet, werd de vergadering, tij dens een rede van den communist Doriot, on gewoon woelig. Toen hjj de regeering gelqk stelde met die, welke bjj de Commune arbei ders liet dooden, ontnam De Selves hem het woord. Doriot echter klampte zich aan de tri bune. Z|jne vrienden hieven de internationale aan, waarop van vele banken gefloten en ge gierd werd. De zitting werd toen geschorst,, maar Doriot weigerde het gestoelte te ver laten. Bq de heropening van de zitting brak het tumult pas recht los. Cachin verweet den voorzitter zqn gedrag in heftige woorden, die in het kabaal verloren gingen. Alle commu nisten stortten zich dkarop in het strijdperk. Een algemeene worsteling ontstond voor de ministerbank, waaraan de boden met moeite een einde maakten. Generaal Peltier, door eenige soldaten ge volgd, noodigde tenslotte Doriot op het spreekgestoelte uit, dit te ontruimen. Toen was langer weerstand onmogelqk. Zqn vrien den vergolden dit met een vervaarlijk ka baal, waarin de laatste operaties tot aanne ming van het ontwerp verloren gingen. De communisten tongen de Carmagnole en het HET ENGELSCHE MIJNCONFLICT. De uitslag van het referendum. Een meerderheid ten gunste der voorstellen van de bisschoppen. Het hoofdbestuur van den mqnwcrkersbond is gisteren te Londen bijeengekomen om te overwegen of de uitslag der stemming in de mijndistricten over de voorstellen in het memorandum van bisschoppen hen in staat etelt stappen te doen voor onderhandelingen. Do einduitslag van de referendum is nog niet bekend gemaakt, maar de gepubliceer de uitslagen in verscheidene districten wq- zen er op, dat er een meerderheid ten gun ste van aanneming der voorstellen zal zqn. De mijneigenaars blqven van oordeel dat nieuwe besprekingen slechts waarde zullen hebben, indien ze uitgaan van een aanvaar ding van een langeren werkdag. Volgens mededeeling van de mijneigenaars 12.000 mijnwerkers aan den U- 1200 meer dan aan het eind van week. De Fransche sympathieetaking een mislukking. Terwql de „Humanité” beweert, dat de mqnwerkersstaking, gisteren afgekondigd, overal geslaagd is, constateeren de andere bladen, inzonderheid de „Prtiple”, het or gaan van den C. G. T., dat de beweging onmiskenbaar een mislukking is geweest. De voorstellen verworpen. Nader wordt berieht: In de executieve van den nationalen mqnwerkersbond werd offi cieel medegedeeld, dat de mijnwerkers de voorstellen hebben verworpen. POINCARé’s MAATREGELEN. De SchuWenkweetie. De „Ecbo de Paris” meldt, dat ia dea Maandag gehouden ministenaad geen enke le stem tea gunste van een ratificatie van de sebuldenovereenkomst gehoord werd. Men is geneigd dit te beschouwen als een gevolg van den brief van Clemenceau. De raad was plotseling aan een hevige op winding ten prooi, toen vernomen weid, dal Franklin Bouillon voornemens was, door de commissie van buhenlandscho zaken een krachtig manifest tegen bet accoord Mellon Bérenger te doen voteeren. De tusschenkomst van de ministers was raoodig, om Franklin Bouillon van zjjn voor nemen af te brengen. Aan de roulettetafels in de prachtige van goud schitterende casino van Monte Carlo ging het dezen namiddag zoo eigenaardig druk en toch tegelijkertijd zoo angstwekkend gedruiechloos toe, als altijd, wanneer, met het begin der lente, het seizoen voor de bad plaatsen der Riviera zqn toppunt had be reikt. Een gezelschap, zooalz denkelijk wel op geen andere plaats van Europa bonter en interressanter bjjeenstroomt, verdrong zich om de lange met groen laken bekleedde ta fels waaraan de croupiers met een verbazen de behendigheid en een vlugheid hun eetrtoo- nig en toch buitengemeen moeilijk ambt uit oefenen. Op zacht fluisterenden toon wissel de men onderling zjjne opmerkingen,, en tel kens wanneer de hoofdcroupier met een gra- rieuae liandbe weging den gewichtig en kogel In beweging had gebracht, trad er onder de spelers zoowel als onder de toeschouwers zulk een doodsche stlite in, dat de een de zware ademhaling van den ander vernam, en menigeen zelfs het woeet verhaaste, doffe kloppen in de bor van zqn buurman of van de voor hem staande. tine bleek en aarzelend hadden de mee die onder de hoede van profes- leck stonden, de voetjes op de glim mende parketvloeren van de speelzalen ge- zaken het Verdrag met graat en schubben te slikken, dan moet ons medegedeeld worden wkt dit dan wel is. Laten degenen, die dit hebben te doen, het na, dan hebben zjj betmaan zich zeU te wqten, indien men hun waarschuwing als een boeman schouwt. Wq hebben overigens meer genoeg van zulke geheimhouderqen. Hetzelfde geldt van de vaagheden, men van sommigen verneemt, welke hoogo politiek moeten doorgaan en strekking hebben, dat wq het Verdrag maar moeten aanvaarden, omdat er anders wel eens vroeg of laat oorlogsgevaar zou kunnen ontstaan. Door zulke „argumenten” wordt de kwestie vertroebeld en de aan dacht van de boofdzaak afgeleid. De hoofdzaak is deze: is hetgeen wjj, komt het Verdrag tot stand, België t oe- etaau, voor de ekonomie van dat land on misbaar en kunnen wq het geven, zonder de ekonomie van ons eigen land ernstig in gevaar te brengen?” 8chr. meent deze vraag ontkennend te moeten beantwoorden. In een artikel over „de ontwikkeling der partq-verhoudingen sinds 1848” schrijft de „Vrqzinnig-Democraat”, dat de katholieken tot nog toe geweigefd hebben va» een ande re, dan een Rechtecbe combinatie deel uit te maken en dus ook weigerden mede te wer ken tot „een democratisch bewind.” Het weekblad vindt dit natuurlqk niet goed en het geeft een voorspelling ten beste, die vermoedelqk als een waarschuwing voor onze partjj bedoeld is: Het gevolg daarvan zal waarschijnlijk zqn, dat de roomsoh-katholieke pkrtij op de roomsch-katholieke volksmassa lang zaam maar zeker haar invloed zal verlie zen en steeds meer van haar kiezers naar andere Mtnocratisehe partijen zal zien overloopen. Zoo zullen op den duur de kie zers de roomsch-katholieke partij dwingen tot verandering van haar houding. Gelqk ook <ie kiezers de lioerale partijen tea slotte tot de splitsing in tweeën aebben gebracht. De ontwikkeling van dit proces dient te worden afgewacht. Bq het schrijven van deze profetie zal de- wensch wel de vader der gedachte zjjn ge weest, merkt „Het Centrum” op. Er is geen enkele groep ter overzqde, wel ke de katholieke partjj krachtig en eensge zind wil zien blqven. Maar een vergelijking van de katholieken met de liberalen gaat toch niet op. Want de laatsten missen, wat den eersten eigen ia: een sterken beginselband, die niet gemakkeljjk en, naar wq vertrouwen, nimmer zal worden verbroken. Juist, wijl haar principieele grondslag niet hecht bleek, viel de liberale partjj uiteen. De katholieke partjj had ook hare moeilijk heden en zelfs dreigde eenmaal ook in hare rqen de scheuring. vffi de verdeeldheid in de liberale icfi accentueerde en leidde tot ver- herstelde zich na enkele jaren de ons. Alice versmaadde het om eenig bewijs voor haar beweren aan te voeren, maar ging Onmiddeljjk op in een ander onderwerp over, namelijk op het thans bjjna zoo goed als ze ker geworden uitstapje naar Monte Carlo. In den voorsmaak van de menigvuldige verra.<- •ingen en al de Interessante waarnemingen, die rich de beide dames Hardeck van oen blik in den vreemde tot dusver afgesloten ge veest zjjnde wereld beloofden, trokken zij de stille passieve Isa al keuvelend met zich fa den tuin, waar hare lichte kleedjes al zeer spoedig achter de donkergroene heggen ver dwenen. ^Goed dat de overvalling gelukt is,” wend de, nadat zjj zich verwijderd hadden, de pro fessor mpt sen tevreden glimlach tot me- DE SOCIALISTEN EN HET BELGISCH TRACTAAT. Het had er allen schqn van, dat ongeveer de geheele Kamerfractie der 8. D. A. P., met uitzondering van de Rotterdamsche leden, rich om „politieke” redenen voor het ver drag zouden laten vinden. In een tweetal artikelen in „Het Volk” komt echter thans de partqvooqrzitter, Herul Polak, het* tractaat bestrijden. Henri Polak schrijft ojl: „De Belgische Volksvertegenwoordiging heeft het verdrag goedgekeurd en daarom moeten wjj het nu maar doen aldus som migen, die voorheen weinig geestdrift voor het Traktaat aan den dag legden. Afgerien van de vraag, of het niet van meer goeden smaak had getuigd, als Bel gië het aan de Nederlandscbe Volksverte genwoordiging had overgelaten zich bet eerst over het Verdrag te uiten, waar im mers de Nederlandscbe regeering bereid bleek België belangrijke voordeelen toe te kennen, terwijl van net omgekeerde zoo goed als geen sprake is af gezien daar van, is het votum van de Belgische Kamer en Senaat volstrekt geen reden voor onze 8taten-Generaal om nu maar gelaten het Verdrag te slikken. De Belgische Volksver tegenwoordiging heeft het Verdrag op des- setfs eigen verdiensten beoordeeld de onze heeft precies hetzelfde te doen. Vrjj van elke beïnvloeding, van welke aard ook, behooren onze Staten-Generaal het Verdrag te behandelen. Voorop moet daar bij staan de vraag: zjjn de voordeelen, die wjj België toekennen, voor de welvaart van dat land onmisbaar eu brengén zij nadeeien vpor eigen tahd en volk met zich, die de eigen welvaart belangrijk kunnen schaden? Is dit laatete het geval, dan sou goedkeu ring van het tractaat-internationalisme, dat het beet wordt uitgedrukt door het oude gezegde: al te goed is buurman» gek. De uitlating van prof. Van Eysinga, dat D« men bjj de beoordeeling van het Verdrag wel denken moet aan ce qu'on ne volt pas (hetgeen men niet riet), is slechts een po ging om het gemis aan voldoende reeelu verdedigingsgronden te verhelpen door vreesaanjagende geheimzinnigheden. Indien er werkelijk iets mocht bestaan, of mocht gevreesd worden, dat niet zichtbaar, doch van ernstigen aard to, dat het ons zou nood- 1 toch onweerstaanbare macht hare oogen Innig reHefden saam droeg. voorkomen v*n een grjjsaarA

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1926 | | pagina 1