1
„ONS BLAD”
Bureau: HOF 6, ALKMAAR. Telefoon:
r
Me. 187.
I
r
13
IWor* veriglg^
FEUILLETON.
Eon Offer.
L-
f 35,—. f 16/
m
tumult was in het algemeen onbeechrjjfeFjk.
Abonnementeprty*»
Mr iwtrtatï voor Alkmaar T J J II-
«oor buiten Alkmaar f 2 SS
Met Oefflustreerd Zondagsblad’ 060 f hooger.
BUITENLAND.
Aerertentiepri]»»
Van I—Jregête'f 1.23; dkcregel meer f0.25f ïet
per regel f 0.75; Rubriek .Vraag en aanbod* b|
uitbetaling per plaatsing f 0.60.
abonné a wordt op aanvrago gratia n polia verrtrekt. welke hen verzekert tegen ongevallen tot oen bodrag van f 6OO,—, f 400,—, f 2ÓÓ,—f 1OO.—f 60.
Een profetie,
UIT DE PERS.
Het Nederlandsch-Belglsch
verdrag.
POSÏG1RO 104863.
i
Jj,
XXII.
EEN ZONDERLINGE ONTMOETING.
ins zijwaarts
6
AOMMSTRAT* ffe U3
RSDACTW Na U3
•n het geeft een voorspelling ten beste, die
onze
bo-
dan
die
voor
tol
nu
d-jr
de
zqu circa
beid, d. i.
de vorige
Nieuwe botsingen.
In de stad Cocula werd de voorzitter der
rechtbank door een opgewonden menigte, die
trachtte te verhinderen, dat de kerk zou wor
den bezet doodgestoken Federale troepen zijn
naar verschillende kleinere plaatsen gezon
den, ten einde de orde te handhaven. Parti
culiere berichten uit Guadalajara meld*>n,
dat 50 personen gedood en gewond zqu, toen
de soldaten een menigte van 800 personen
uiteendreven, die zich in de kerk had ver
schanst.
11 .POSTGIRO 184863, j»»>|any
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
's Avonds om 9 uur bracht de voorzitter
het gsheele plan in stemming, wat aanleiding
geeft tot overtoiling, daar de uiterst link-
schen uit protest de stembussen verwisseld
hadden.
Tenslotte werd echter het heele ontwerp
tot aanvulling van de grondwet van 1875 met
671 tegen 141 stemmen aangenomen.
Jonge
SOr H
Vrouw Haedenroth, want mjjn meisjes ver
moedden niet, dat ik dat plannetje op touw
reset heb, om uwe dochter weder eens een
klein rukje te geven, beste vriendin. Hoe be
koorlijk ook fit zachtljjdend gelaat moge
ajjn, bet is nu eenmaal niet bet geaight, dat
Jde natuur voor haar bestemd heeft, en Ik zou
Ik weet niet wat om willen geven, wan
neer het mjj gelukken mocht hier den juisten
toestand weer ta bewerken.’’
DE KERKVERVOLGING IN MEXICO.
De „samenzwering” tegen Callee.
Een onbewezen bewering. Een
verklaring van het Episicopaat.
De Mexicaansche regeering stelde de man
nen en vrouwen weer op vrqe voeten, die aan
gehouden waren uit hoofde van samenzwe
ring tegen het leven van president Calles.
De onbewezen bewering kon niet worden
Staande gehouden. Het is overal rustig en
sedert het begin der tweede week schqnen
ds zaken op het doode punt te zqn gekomen.
Geen rustverstoringen hadden plaats van
welke zijde ook. Het Katholieke Episcopaal
gaf gisteren een verklaring uit, waarin het
de beweringen van den Minister van buiten-
landsche zaken weerlegde, de onlangs ver
klaard had, dat de opstandige houding der
Kerk de regeering gedwongen had kracht-
maatregelen te treffen tot het doen eerbie
digen der Mexicaansche wetten, wat betreft
de godsdienstige aangelegenheden. Het Epis
copaat antwoordde, dat de Kerk de Mexi-
eaansche grondwet en de wetten des landi
eerbiedigde, indien zjj niet indruischen te-
De „Oseervatore Romano” over
den toestand.
In de „Osservatore Romano” wordt een
uiteenzetting van de situatie der Katholieken
in Mexico gegeven.
Is de wet Calles, aldus de „Osserva’ore",
uit bet verwarden gegons der stemmen tot
haar doordrong, haar lichaam van schrik
deed huiveren en haar voet onwillekeurig aan
den bodem genageld hield.
Van twee beeren die eenig^zins zijwaarts
van de spelers in hare onmiddelqke nabijheid
stonden, had de een op tamelijk ongeduldige
toon in de Duitsche taal gezegd:
„Gij zjjt mij al tweeduizend francs schul
dig, mijn waarde Leer Von Nordenbolz, en
ge hebt dien in zoo ongeloofelijk korten tijd
verloren, dat het m|j zeker wel te vergeven
is, wanneer ik in uw zoogenaamd onfeilbaar
stelsel nog maar een zeer matig vertrouwen
stel. Moge u een ander er aan helpen, om do
bank te doen springen en wanneer bet u ten
slotte gelukt is, 't geen ik van harte wenech,
dan hebt ge in uw overvloed wellicht de
goedheid, om u mijner armzalige tweedui
zend francs te herrinneren.”
Met een lichten bijna geringechattenden
groet was de spreker daarop naar de speel
tafel teruggekeerd, terwijl de ander in ge
broken houding met de uitdrukking van
diepe terneergeelagenheid op zijn plaats was
bi|jven staan. Slechts een paar schreien
stónd Isa van hem af en even als zjj tegen
haar wil een luteteraarster was geworden,
soo dwong baar thans een onzichtbare, maar
toch onweerstaanbare macht hare oogen on
afgewend op den man te richten, die dezen
eenmaal zoo f
HQ had bet
e
zet. Z|j hadden het ternauwernood gewaagd
elkander haar verbazing toe te fluisteren
over de verkwistende inrichting der lokalen
en over de even elegante ais exentrieke toi
letten van eenige hier blijkbaar thuis beboe
rende dames. Toen bet haar eindelijk óók ge
lukt was, om na lang wachten een plaatsje
aan een der roulettetafels te verwerven, en
toen zy haar eerste licht verklaarbare
schuchterheid hadden overwonnen, nam de
eigenaardige, demonische betoovering van
het hazardspel niet alleen de jonge dames
Hardeck, maar ook de oude dames van lie
verlede zoo geheel gevangen, dat zij ondanks
het weinige begrip, dat zq van het spel bal
den en niettegenstaande zjj er zelf natuurlijk
geen deel aan namen, bet verloop der afzon
derlijke spelen met de uiterste spanning volg
den.
Isa had in den beginne al baar best gedaan
om ter wille van hare vrienden een belang
bjj de zaak te vinden, doch bet was baar niet
gelukt en ten laatste werd haar de onmidde-
Iqke nabijheid van een afzicbtelijk geblan-
kette tamelqk verwelkte Franqaise, die met
een akelige gelatenheid van lieverlede een
klein vermogen in den onverzadeljjken muil
verdwijnen zag, zoo on verdrag eljjk, jat zij
een geparfumeerde atmospbeer, die deze da
me om zich been verspreidde, haastig ont
vlood. Langs de tweede rouletteUfebwÜde zij
zich naar een der tegen de wanden geplaat
ste divans begeven, toen een naam. die daar
STEENKOOLINVOER UIT BELGIë
EN DUITSCHLAND.
Volgens de „Petit Parietenzal in uitge»
breiden vorm gebruik worden gemaakt van
kolen uit België en Duitschland, ten einde
tegemoet te komen aan het gebrek aan En-
geleclie kojen, dat in Frankrijk beerscbt.
SPANJE EN DE VOLKENBOND.
Waarom Spanje een permanenten
zetel wenecht
Primo de Rivera publiceert in het speciale
Spaanscbe supplement van de „Times" een
boodschap, waarin opnieuw de eisch wordt
gesteld voor een Spaanscben permanenten
zetel in den Volkenbondsraad.
Primo de Rivera verklaardt, dat Spanje'*
hardnekkig verlangen naar een dergelqkea
zetel is toe te schrijven aan zuiver idealisme,
aan liefde tot den vrede en aan Spanje's ver
langen om zqn plaats in te nemen als groote
mogendheid, geworteld in de Spaanecb-Ame-
rikaansche beschaving.
van
van
zjjn meest verfoeilijke vormen.”
De „Daily Telegraph” constateert in een
uitvoerig hoofdartikel, dat „de daad werke
lijk o geest van vervolging herleefd is in
eatige van zqn meest verfoeilijke vormen”.
Het blad herinnert aan den jaren-en-jaren-
langen strqd tusschen Kerk en Staat in
Mexico en vervolgt dan:
„Onlangs is het zwaard der s taalpolitiek
gescherpt geworden door de sociausttoche
partij, welker leiders niet zoozeer anti-cle-
ricaal als wel anti-godsdienstig zqn. Men her
innert xich, dat in den afgeloopélNj^rfst op
het vakvereenigingscongres te Scarborough,
de voorzitter, Swales, de gelegenheid Waar
nam, de arbeiders-republiek in' Mexico» en
sovjet-Rusland op te hemelen als de twee
landen, die voorgingen op den weg naar
„een boogere ontwikkeling der democrati
sche welvaart, dan de wereld ooit gekend
heeft”.
„Dat is een veelzeggend en onheilspellend
verband”, zegt bet blad, „want de „kerk
politiek” van Sovjet-Rusland beeft bestaan
in het vermoorden van bisschoppen en pries
ters, niet bij tientallen en honderdtallen -loch
bjj duizendtallen, en in de meest verbitter
de Christenvervolging sinds de dagen van
Decius. De Mexicaansche arbeidersrepubliek
aanvaardt Lenin’s beginsel, volgens hetwelk
godsdienst de opium van het volk is, en
heeft den oorlog verklaard, niet alleen aan
het „clericalisme”, doch aan den godsdienst
’t geen heel iets andere ta en van beide
misdaden verreweg de ergste".
Aldus het zeer scherpe oordeel van een
niet-Katboliek Engelsch blad.
De Protestantsche Kerken.
Niettegenstaande de verklaringen der Mexi
caansche regeering, dat de Protestantsche
-kerken op denzelfden voet zouden worden
behandeld als de katholieke, is er tot nog toe
niets gedaan om bet kleine aantal protestant
ache kerken van bet land te nationaliseeren.
De regeering stelt zich tev^den met te ver
klaren, dat zq dit recht voor de toekomst be
waart, daar alle kerkeljjke eigendom aan de
natie behoort. De regeering heeft de protet-
tantsche predikanten uitgenoodigd aan de
gemeentelijke overheid een inventaris hun
ner kerken te verstrekken.
Deze houding der regeering sühqnt voort
te komen uit vrees voor internationale moei
lijkheden.
gen de beginselen van het gezond verstand
en de positieve rechten der kerk.
Geëxcommuniceerd.
Aan de „Reichspost” wordt uit New York
gemeld dat een geestelijke, zekere pater
Anguisano (tot welke orde deze priester be
hoort, wordt niet gemeld Red.) zich ^an
de wetsbepalingen der regeering beeft onder
worpen, en dientengevolge de vrne beschik
king over zqn kerk heeft terug gekregen. De
bisschop van Vera Cruz (Mgr. Guzar y Va
lencia) beeft daarop dezen geestelijke ge
ëxcommuniceerd.
„De daad werkelijke geeet
vervolging herleefd in eenige
tiranniek, de toepasring ervan doet aan Nero
denken.
Om de uitzetting van den ApostolDchen
delegaat te rechtvaardigen, heeft men zelfs
zqn toevlucht tot vervalsching der documen
ten genomen, wat door de Katholieke bladen
der Vereenigde Staten werd aangetoond.
Honderden kloosterlingen en zusters werden
in enkele uren tijde, zonder rekening te hou
den met het geslacht, met ouden van dagen,
of zieken, manu militairi verjaagd. Hoewel ze
gebouwd zqn door de offers der geloovigen,
zijn alle kerken bezet en gesloten. Iedere
godsdienstige vereeniging is verboden. Do
troepen schoten op de menigte die de ker
ken omringde en er vielen honderden slacht
offers. 4
Iedere schikking op den grondslag
wet Calles is on mogelijk. De kracht en
hoop der Katholieken berust thans geheel op
het onverwinnelijk wapen van het gebed.
ofschoon het wellicht minder het aantal zij
ner levensjaren, dan wel hun onstuimige
verwoestende inhoud geweest was die hem
bet bouwvallig en gebroken uiterlijk gegeven
hadden.
De trekken van het vale, bolwangige ge
laat toonden echter nu nog de sporen van
schoonheid en voornaamheid, doch zjj waren
slap en moede, evenals de trekken van een
zwaren zieke, en de opgezwollen, roode oog
leden, die van talMoze. brassend doorge-
brachte nachten getuige konden, sid ierden
en trilden, als gevoelden zij een verlangen,
om zich voor immer over de ingezonken
glanslooze oogen te sluiten.
Wat echter het treurige beeld dee vervals
nog jammerlqker en beklagenswaardiger
maakte, ’at was de blijkbare poging om in
kleeding, linnengoed en sieraden een elegan
ce te huichelen, waarvoor in werkelijk beid de
middelen oogenschqnlqk lang niet meer aan
wezig waren. Ook een ongeoefend oog moest
dadelijk erkennen, dat de groote brillanten
aan de borst van bet overhemd en aan de
bevende vingers in waarheid niets andere
waren dan waardelooze Boheemsche glas
kristallen, en zelfs het zorgvuldigste gebruik
van allerlei wanhopige kunstmiddelen kon
de versleten plekken aan de kleeren even
min verbergen als de barsten in de «cheefge-
loopen, vertakte schoenen en de uitgraf el ia
randen der manchetten.
Maar tem
gelederen zii
brokkeling,
eenheid bq i
En is daarom alle grond voor de verwach
ting, dat de profetie, of de wenech van het
vrqz. democratisch weekblad niet in vervul-
zal gaan.
duurzaamheid, de onveranderlijkheid
der katholieke beginselen, ook in het staat
kundige, staat daarvoor borg.
Terwql bovendien, bet afschrikwekkend
voorbeeld van aftakeling en verval, door de
versplintering van bet liberalisme gegeven,
op rich zelf nog een waarschuwing inhoudt
tegen splijting en splitsing.
Wie rich aan anderen spiegelt...,
DE FRANSCHE NATIONALE
VERGADERING.
Een stormachtig begin. Ge
weldig lawaai. Het wets
voorstel aangenomen.
Gisteren om halt tien opende president De
Selves de Fransche nationale vergadering.
Het begin was al zeer stormachtig en do
78-jarige president van den senaat hal moeite
om zjjn taak naar beboeren te verrichten.
De Selves las de besluiten van kamer en
senaat voor betreffende de instelling van een
amortisatiekas. Hij stelde het congres voor
het reglement aan te nemen.
Hierop ontet*>nd een geweldig lawaai voor
al op de linkerzijde. Communisten en socialis
ten zwaaiden met lessenaars en riepen: Orde!,
Ordel”
De afgevaardigde Morineau stelde voor
slechts één redenaar ter verdediging en één
het woord te laten.
Dit voorstel werd met 515 tegen 347 jt-ra
men aangenomen.
Poincaré hield vervolgens een rede, waarin
hq de motieven uiteen zette, welke geleid heb
ben tot het voorstellen een er amortisatiekas.
Poincaré verklaarde dat de kas een constitu
tioneel karakter draagt.
Hst voorstel werd ah dringend naar het
bureau doorgexonden.
D« president der nationale vergadering
zette vervolgens uiteen, op welke wqze de
commissie te werk zal gaan, welke het wets
ontwerp moet bestudeeren. Hq las een voor
stel voor van Chaumet om de commissie sa
men te stellen uit 80 leden (20 afgevaardig
den en 10 senatoren). De commissie moet dan
benoemd worden door de financieel» co nd mis
sies van kamer en senaat.
Om half 12 uur werd de zitting gesch Jrst.
Na de rede van Poincaré, aan het slot met
een ovatie begroet, werd de vergadering, tij
dens een rede van den communist Doriot, on
gewoon woelig. Toen hjj de regeering gelqk
stelde met die, welke bjj de Commune arbei
ders liet dooden, ontnam De Selves hem het
woord. Doriot echter klampte zich aan de tri
bune. Z|jne vrienden hieven de internationale
aan, waarop van vele banken gefloten en ge
gierd werd. De zitting werd toen geschorst,,
maar Doriot weigerde het gestoelte te ver
laten.
Bq de heropening van de zitting brak het
tumult pas recht los. Cachin verweet den
voorzitter zqn gedrag in heftige woorden, die
in het kabaal verloren gingen. Alle commu
nisten stortten zich dkarop in het strijdperk.
Een algemeene worsteling ontstond voor de
ministerbank, waaraan de boden met moeite
een einde maakten.
Generaal Peltier, door eenige soldaten ge
volgd, noodigde tenslotte Doriot op het
spreekgestoelte uit, dit te ontruimen. Toen
was langer weerstand onmogelqk. Zqn vrien
den vergolden dit met een vervaarlijk ka
baal, waarin de laatste operaties tot aanne
ming van het ontwerp verloren gingen. De
communisten tongen de Carmagnole en het
HET ENGELSCHE MIJNCONFLICT.
De uitslag van het referendum.
Een meerderheid ten gunste der
voorstellen van de bisschoppen.
Het hoofdbestuur van den mqnwcrkersbond
is gisteren te Londen bijeengekomen om te
overwegen of de uitslag der stemming in
de mijndistricten over de voorstellen in het
memorandum van bisschoppen hen in staat
etelt stappen te doen voor onderhandelingen.
Do einduitslag van de referendum is nog
niet bekend gemaakt, maar de gepubliceer
de uitslagen in verscheidene districten wq-
zen er op, dat er een meerderheid ten gun
ste van aanneming der voorstellen zal zqn.
De mijneigenaars blqven van oordeel dat
nieuwe besprekingen slechts waarde zullen
hebben, indien ze uitgaan van een aanvaar
ding van een langeren werkdag.
Volgens mededeeling van de mijneigenaars
12.000 mijnwerkers aan den U-
1200 meer dan aan het eind van
week.
De Fransche sympathieetaking
een mislukking.
Terwql de „Humanité” beweert, dat de
mqnwerkersstaking, gisteren afgekondigd,
overal geslaagd is, constateeren de andere
bladen, inzonderheid de „Prtiple”, het or
gaan van den C. G. T., dat de beweging
onmiskenbaar een mislukking is geweest.
De voorstellen verworpen.
Nader wordt berieht: In de executieve van
den nationalen mqnwerkersbond werd offi
cieel medegedeeld, dat de mijnwerkers de
voorstellen hebben verworpen.
POINCARé’s MAATREGELEN.
De SchuWenkweetie.
De „Ecbo de Paris” meldt, dat ia dea
Maandag gehouden ministenaad geen enke
le stem tea gunste van een ratificatie van
de sebuldenovereenkomst gehoord werd.
Men is geneigd dit te beschouwen als een
gevolg van den brief van Clemenceau.
De raad was plotseling aan een hevige op
winding ten prooi, toen vernomen weid, dal
Franklin Bouillon voornemens was, door de
commissie van buhenlandscho zaken een
krachtig manifest tegen bet accoord Mellon
Bérenger te doen voteeren.
De tusschenkomst van de ministers was
raoodig, om Franklin Bouillon van zjjn voor
nemen af te brengen.
Aan de roulettetafels in de prachtige van
goud schitterende casino van Monte Carlo
ging het dezen namiddag zoo eigenaardig
druk en toch tegelijkertijd zoo angstwekkend
gedruiechloos toe, als altijd, wanneer, met
het begin der lente, het seizoen voor de bad
plaatsen der Riviera zqn toppunt had be
reikt. Een gezelschap, zooalz denkelijk wel
op geen andere plaats van Europa bonter en
interressanter bjjeenstroomt, verdrong zich
om de lange met groen laken bekleedde ta
fels waaraan de croupiers met een verbazen
de behendigheid en een vlugheid hun eetrtoo-
nig en toch buitengemeen moeilijk ambt uit
oefenen. Op zacht fluisterenden toon wissel
de men onderling zjjne opmerkingen,, en tel
kens wanneer de hoofdcroupier met een gra-
rieuae liandbe weging den gewichtig en kogel
In beweging had gebracht, trad er onder de
spelers zoowel als onder de toeschouwers
zulk een doodsche stlite in, dat de een de
zware ademhaling van den ander vernam, en
menigeen zelfs het woeet verhaaste, doffe
kloppen in de bor van zqn buurman of van
de voor hem staande.
tine bleek en aarzelend hadden de
mee die onder de hoede van profes-
leck stonden, de voetjes op de glim
mende parketvloeren van de speelzalen ge-
zaken het Verdrag met graat en schubben
te slikken, dan moet ons medegedeeld
worden wkt dit dan wel is. Laten degenen,
die dit hebben te doen, het na, dan hebben
zjj betmaan zich zeU te wqten, indien men
hun waarschuwing als een boeman
schouwt. Wq hebben overigens meer
genoeg van zulke geheimhouderqen.
Hetzelfde geldt van de vaagheden,
men van sommigen verneemt, welke
hoogo politiek moeten doorgaan en
strekking hebben, dat wq het Verdrag
maar moeten aanvaarden, omdat er anders
wel eens vroeg of laat oorlogsgevaar zou
kunnen ontstaan. Door zulke „argumenten”
wordt de kwestie vertroebeld en de aan
dacht van de boofdzaak afgeleid.
De hoofdzaak is deze: is hetgeen wjj,
komt het Verdrag tot stand, België t oe-
etaau, voor de ekonomie van dat land on
misbaar en kunnen wq het geven, zonder
de ekonomie van ons eigen land ernstig in
gevaar te brengen?”
8chr. meent deze vraag ontkennend te
moeten beantwoorden.
In een artikel over „de ontwikkeling der
partq-verhoudingen sinds 1848” schrijft de
„Vrqzinnig-Democraat”, dat de katholieken
tot nog toe geweigefd hebben va» een ande
re, dan een Rechtecbe combinatie deel uit te
maken en dus ook weigerden mede te wer
ken tot „een democratisch bewind.”
Het weekblad vindt dit natuurlqk niet goed
en het geeft een voorspelling ten beste, die
vermoedelqk als een waarschuwing voor onze
partjj bedoeld is:
Het gevolg daarvan zal waarschijnlijk
zqn, dat de roomsoh-katholieke pkrtij op
de roomsch-katholieke volksmassa lang
zaam maar zeker haar invloed zal verlie
zen en steeds meer van haar kiezers naar
andere Mtnocratisehe partijen zal zien
overloopen. Zoo zullen op den duur de kie
zers de roomsch-katholieke partij dwingen
tot verandering van haar houding. Gelqk
ook <ie kiezers de lioerale partijen tea
slotte tot de splitsing in tweeën aebben
gebracht. De ontwikkeling van dit proces
dient te worden afgewacht.
Bq het schrijven van deze profetie zal de-
wensch wel de vader der gedachte zjjn ge
weest, merkt „Het Centrum” op.
Er is geen enkele groep ter overzqde, wel
ke de katholieke partjj krachtig en eensge
zind wil zien blqven.
Maar een vergelijking van de katholieken
met de liberalen gaat toch niet op.
Want de laatsten missen, wat den eersten
eigen ia: een sterken beginselband, die niet
gemakkeljjk en, naar wq vertrouwen, nimmer
zal worden verbroken.
Juist, wijl haar principieele grondslag niet
hecht bleek, viel de liberale partjj uiteen.
De katholieke partjj had ook hare moeilijk
heden en zelfs dreigde eenmaal ook in hare
rqen de scheuring.
vffi de verdeeldheid in de liberale
icfi accentueerde en leidde tot ver-
herstelde zich na enkele jaren de
ons.
Alice versmaadde het om eenig bewijs
voor haar beweren aan te voeren, maar ging
Onmiddeljjk op in een ander onderwerp over,
namelijk op het thans bjjna zoo goed als ze
ker geworden uitstapje naar Monte Carlo. In
den voorsmaak van de menigvuldige verra.<-
•ingen en al de Interessante waarnemingen,
die rich de beide dames Hardeck van oen blik
in den vreemde tot dusver afgesloten ge
veest zjjnde wereld beloofden, trokken zij
de stille passieve Isa al keuvelend met zich
fa den tuin, waar hare lichte kleedjes al zeer
spoedig achter de donkergroene heggen ver
dwenen.
^Goed dat de overvalling gelukt is,” wend
de, nadat zjj zich verwijderd hadden, de pro
fessor mpt sen tevreden glimlach tot me-
DE SOCIALISTEN EN HET
BELGISCH TRACTAAT.
Het had er allen schqn van, dat ongeveer
de geheele Kamerfractie der 8. D. A. P., met
uitzondering van de Rotterdamsche leden,
rich om „politieke” redenen voor het ver
drag zouden laten vinden.
In een tweetal artikelen in „Het Volk”
komt echter thans de partqvooqrzitter, Herul
Polak, het* tractaat bestrijden.
Henri Polak schrijft ojl:
„De Belgische Volksvertegenwoordiging
heeft het verdrag goedgekeurd en daarom
moeten wjj het nu maar doen aldus som
migen, die voorheen weinig geestdrift voor
het Traktaat aan den dag legden.
Afgerien van de vraag, of het niet van
meer goeden smaak had getuigd, als Bel
gië het aan de Nederlandscbe Volksverte
genwoordiging had overgelaten zich bet
eerst over het Verdrag te uiten, waar im
mers de Nederlandscbe regeering bereid
bleek België belangrijke voordeelen toe te
kennen, terwijl van net omgekeerde zoo
goed als geen sprake is af gezien daar
van, is het votum van de Belgische Kamer
en Senaat volstrekt geen reden voor onze
8taten-Generaal om nu maar gelaten het
Verdrag te slikken. De Belgische Volksver
tegenwoordiging heeft het Verdrag op des-
setfs eigen verdiensten beoordeeld de
onze heeft precies hetzelfde te doen. Vrjj
van elke beïnvloeding, van welke aard
ook, behooren onze Staten-Generaal het
Verdrag te behandelen. Voorop moet daar
bij staan de vraag: zjjn de voordeelen, die
wjj België toekennen, voor de welvaart van
dat land onmisbaar eu brengén zij nadeeien
vpor eigen tahd en volk met zich, die de
eigen welvaart belangrijk kunnen schaden?
Is dit laatete het geval, dan sou goedkeu
ring van het tractaat-internationalisme,
dat het beet wordt uitgedrukt door het
oude gezegde: al te goed is buurman» gek.
De uitlating van prof. Van Eysinga, dat D«
men bjj de beoordeeling van het Verdrag
wel denken moet aan ce qu'on ne volt pas
(hetgeen men niet riet), is slechts een po
ging om het gemis aan voldoende reeelu
verdedigingsgronden te verhelpen door
vreesaanjagende geheimzinnigheden. Indien
er werkelijk iets mocht bestaan, of mocht
gevreesd worden, dat niet zichtbaar, doch
van ernstigen aard to, dat het ons zou nood-
1
toch onweerstaanbare macht hare oogen
Innig reHefden saam droeg.
voorkomen v*n een grjjsaarA