M-Hotadscli
Dagblad.
Tweede Blad.
ALKMAAR.
MAANDAG 23 AUG.
AH
DE KERMIS.
Officieels Mededeelingen
Sluitingsuur Kermis 192f
voor café's enz.
j
Schooltasschen
L. FRANKENBERG
I
Selenveld.
TWINTIGSTE JAARGANG.
.^TWBUROl
vei
opvoering te hebben gezien, dit
I
I
i tai 3
leibeq
jeveer de atmos-
j er niet minder
cf aanleiding tot
kelingen.
Als SLUITINGSUUR voor do kennis, café’s
in weinige maanden.
De Ti
eens
aan.
Het Vaderland. De menechenwaren zóó
onder den indruk yawl^t mooie spel, Jat het
van een geestdrif-
In wasdoek of leder, met of
zonder handvat, zwart of bruin.
ALKMAAR,
in de Schou
teor_tsmeljjk
Mócht,
ze 'rubriek „Tooneel gedurende de
^hebben wybij dit stuk aangeteekeq£
applaus aan het slot vi
tige ovatie had.
t)e Dolle Lola**,
eryven van Gas
en Arthur Reo-
van Hugo Hirsch.
ette, bewerkt naar een
by ons welbekende
ikant Kadelberg, werd
hjurgloge van den heer
publiek ten too-
„H ARM OME”
OPVOERING VAN „BOEFJE”,
tooneelbewerking in 5 bedrijven
naar t boek van M. J. Brosse,
door N.V. Ver. Rotterdamsch-
Hofstad-Tooneel.
Regie: Cor v. d. Lugt Melsert.
Hoe 't stuk ontstaan is? Cor v. d. Lugt
Melsert nam 't initiatief, om 't alom bekende
werk van Brusse om te werken. J. v. d. Pool
zou ’t plan uitvoeren en verwrong de diepe
tragiek van „Boefje” tot 'n grap. Toen zetten
deze twee, gesteund door den auteur zelf,
de schouders onder ’t werk en „Boefje” was
bUhnenfAbig. En ’t resultaat? Toen Brusse
voor enkele weken le Apeldoorn de £Ö0 en
zooveelste opvoering bywoonde, moest hjj
verklaren, dat hy telkens weer onder den
indruk van dit stuk felle, schrijnende tragiek
uit 't kinderleven raakte, zóó treffend-juist
werd dit weergegeven door ’t Rott.-Hofstad-
Tooneel.
Den rasechten, den onvervalschten straat-
jongeif vindt men in Parjjs, in Amsterdam, in
Rotterdam. In den gavroche, den voyou van
Parijs, culmineeren de eigenschappen van ’t
type. Victor Hugo zei eens: le gamin c'est
l’eufant de Paris: dus een mengeling van
.zwartste donkerte en klaarste zonnelicht.
Een straatjongen heeft iets geniaals, iets
verbluffends aan zich, dat hem even natuur
lijk en pittoresque als het lompenpak aan z’n
lenig lichaam, als de wilde haardos op z’n
brutalen kop staat. Een jongen is een straat
type of hij is 't niet, nuances, variaties zijn
onmogelijk, dat levert een futlooze, pro-
zaische imitatie. Dat type weer te gevgp ge
tuigt dus van weergaloozen durf, eischt tot
in de geringste details consequent spd’De
minste inzinking en 't effect is verloren.. Aan
die hooge eischen echter heeft Annie v. d.
Lugt Melsert—,van Ees Zaterdagavond in
ieder opzicht beantwoord.
Haar spel was tot in de fijnste geste, tot in
't geringste gebarenspel, tot in elke buiging
en trilling en schreeuw der stem geacheveerd.
Wat al studie, wat al inleven in de psyche
van den Rotterdamse hen straatjongen moet
daaraan voorafgegaan zijn. We kunnen haar
niets dan hulde brengen. Is ’t wonder, dat de
ze actrice na elk bedrijf een spontaan ap
plaus in ontvanst te nemen had, dat dit na
't slotbedrijf tot 'n ware ovatie aangroeide,
en telkens maar weer voor den guitig-lachen-
den stcaatbengel gehaald moest worden?
We kunnen onze meening kort resumee-
ren: 't eerste optreden van ’t reeds genoemde
gezelschap is in Alkmaar tot 'n geweldig
succes geworden, zoodat we ’t nu reeds een
veelvuldig en enthousiast bezoek durven
voorspellen. Meerdere omstandigheden werk
ten tot dit resultaat mee: Allereerst de
acteurs(-trices), die in heerlijke harmonie, zóó
dus, dat niet één te veel op den voorgrobd
trad, „Boefje” hebben opgevoerd. Cor v d.
Lugt Melsert was de up-to-^ate gentleman,
„heer” tot in iedere beweging, humaan, met
diepen zin voor waren humor. Van zoo’n pa
troon van „Pro Juventute" moést „Boefje”
gaan houden. Piet Bron en Wilh. Schwab—
Weiman vertolkten op frappant-preciese ma
nier de ouders van 't Boefje. Die ruwe bolster,
die ingevoelige natuur, die naïeve opvatting
van fatsoen en eergevoel, 't kwam prachtig
tot uiting. Ietwat te kinderachtig vonden we
M. LandheerTells als Sientje, al geven
we onmiddellijk toe, dat meerdere technische
moeilijkheden deze rol voor baar zwaar maak
ten. De vrouw van Boefje's beschermer en
haar moeder (reep. Rie Gilhuys en Jo de
Boer—v. Walraven) vormden 'n ware tegen
stelling in haar stijve vormelijkheid, haar be
nepen gedee tot haar gullen, jovialen man en
aanvrage
DIENSTPl
treffende den hieronder genoemden persoon,
de uitspraak is geschied, achter zijn naam
vermeld:
H. Blokdijk, lichting 1927, voor goed vrij
gesteld.
Tegen deze uitspraak kan binnen TIEN
dagen na den dag dezer bekendmaking in
beroep worden gekomen door:
a. den ingeschrevene, wien de uitspraak
geldt, of door diens wettigen vertegenwoor
diger;
b. door elk der overige voor deze gemeen
te voor dezelfde lichting ingeschreven per
sonen of door diens wettigen vertegenwoor
diger.
Het verzoekschrift, daartoe aan de Konin
gin te richten, moet met redenen zijn om
kleed en worden ingediend bjj den Burge
meester, ter Secretarie dezer Gemeente, af
deling Militaire Zaken, die voor de doorzen
ding zorgt.
Alkmaar, 23 Augustus 1926.
De Burgemeester voornoemd,
A. F. THOMSEN, lo.-b.
len van candidaten en
voorstel wil komen
Den heer Geroer antwoordt spr dat
zijns inziens het Werkliedenverbond nog
niet definitief besloten heeft, zich ge
heel afzijdig te houden bij het vqrmen
van den Partijraad De laatste kj>nte»
berichten daaromtrent waren geruststel
lend.
De candidaten, dooi' den beer Bruw
nenberg naar voren gebracht, aldus <V
Voorzitter, zullen aan de lijst worded
toegevoegd.
Nadat vervolgens uit de vergadering
en door het bestuur nog eenige uamerf
van persnonen zijn genoemd en bespro
ken. werd overgegaan tot een vrije
stemming, tot aanw ijzing van 6 candwW
te ontmoeten, zy wfjst nem ai en noemt nem
een hansworst. Lottelene weet hem te troos
ten en plotseling is zjjn liefde voor de gra
vin op haar overgegaan. Zy bemint hem uok
en als zjj dit bjjna te kennen heeft gege-en,
komt Luitenant van Bünau om hem te arros-
teeren.
Den volgenden dag gaat Lottelene jaar
den koning om gratie voor hem te verkrjj-
geq, wat haar gelukt. Nu ligt Everhard voor
haar op zjjn knieën en kan zij haar eens ge
geven woord gestand doen en hem verstoo-
ten. Maar de liefde die zy voor hem heeft
opgevat houdt haar hiervan terug eh als
Graaf von Brühl haar in het nauw brengt,
kan zy hgar incognito niet langer bewiren
en zullen de vorstendommen Waldenfels en
Lichtenau, door de liefde der heerseners,
vereenigd worden.
Het gezelschap van Louis Saalborn zal,
naar te verwachten is, een goede vertolking
van het stuk geven, temeer waar Mevr. Jacq.
Rooyaards-Sandberg een gastrol zal vervul
len.
kiübhtj
Dulteffl
Zondag
Dassy'
neele g<
In <y
KermlN
„voorbehouden”. Het spijt ons maar we irrsi-
ten, na de opvoering te hebben gezien, dit
voorbehoud ten volle handhaven. Het spijt
ons vooral, omdat hier werkelijk kunst geto
verd wordt, en het etuk in z’n genre nog het
beste ie wat we zagen. Maar het gears, dat
is het juistl
Ter motiveering van ons‘oordeel, voige
hier de korte inhoud van het stuk.
Hugo Bender is getrouwd en leeft zeer ge
lukkig met zyn vrouwtje in één huie met zjjn
schoonouders.
Zijn schoonmoeder, een vrouw uit één
stuk, ziet scherp toe, dat haar schoonzoon
niet ait den band springt en zyn huwelijks
trouw stipt nakomt. Dat valt Hugo niet moei
lijk, omdat hy werkelijk van zyn vrouw.je
houdt.
Een donkere wolk komt echter den zon-
nigvu hemel van zyn huwelijksgeluk verduis
teren.
Voor zijn huwelyk had by een omgang met
de Spaansche danseres Lola Comoro, die in
hun scheiding, tengevolge van Hugo's huwe
lijk alleen dan wilde berusten, indien hy mot
haar een overeenkomst sloot, dat hjj zich -ikj
jaar één dag aan zijn oude liefde zou wyden.
Als bet scherm opgaat is het één dag voor
den fatalen termijn en Hugo weet dat met
Lola niet te gekscheren valt en zy zal u cp
«taan, dat hy zyn verplichtingen tegenover
hakr z*l nakomen. Dat hij daardoor in een
erg benarde positie komt tegenover -yn
vrouw, maar vooral tegenover zjjn schoon
moeder, die zich niets op de mouw laat kpe!-
den, te meer daar door een toevallige samen
loop van omstandigheden, ook zijn schoonva
der bjj Lola terecht komt, spreekt van zelf.
Door allerlei draaierijen tracht hjj zich te
redden, hy komt daardoor echter hoe langer
hoe meer in het gedrang.
Dat ten laatste, nadat Hugo doodsangst -n
heeft uitgestaan, alles terecht kotnt en net
cjn algemeene verzoening eindigt, is het be
vredigend slot van deze ..farce
Uit deze inhoud proeft men het: alles groo
ts stadslucht, „parfum de Berlin”, Huwclijks-
ontrouw en „slippertjes maken” verwekken
een glimlach inplaats van verontwaardiging.
Voeg daarbjj dat kleeding en daus, in lit mil-
lieu zeker onontbeerlijk, niet geheel volgens
onze begrippen zyn, dan twijfelen we niet,
of onze lezers zullen bovenstaand oordeel
onderschrijven.
Eerlijkheidshalve moeten we er eenige fei
ten tegenoverstellen. Op de eerste plaats, dat
door de heerlijk gulle, echt-Hollandsche hu
mor van Louis Davids het komische zóó
overheerscht, dat bet minder goede niet naar
voren komt, en dit den toeschouwer, gewa
pend met „kennis des onderschqi.ls” zeker
niet zal ergeren.
Ten tweede moge dankbaar geconstateerd,
dat de directie ons zooveel mogelijk ter wille
Is, oa.. door een scène, op zich zelf onschul-
maar die gemakkelijk tot misverstand
aanleiding kan geven, te coupeeren.
Voor spel en zang van allen, maar vooral
▼an Louis Davids, Oct. v. Aerschot, Lutte
Bartechat en Betsy v. Berkel, niets dan lof.
Summa Summarum: een stuk, dat we in
’t algemeen niet kunnen aanbevelen en dat
ongeschikt is voor allen, die geestelijk niet
geheel volwassen zyn
i senoonzoon. Hans van Ees was nee s»m-gfe-
I rige opaatje.
We kannen niet verder in bijzonderhe
den treden; ook de kleinste bijrollen waren
tot in finesses verzorgd. Kitty Posthumus als
Puckie, Jac. Reule als President van de
Rechtbank, Anton Roemer als officier van
justitie en als Broeder Petrus, Ed. Palmen
als Griffier en als Broeder Overste C. Pom-
iqelshuizen als Walewyn de agent, J v. d.
Linden als Deurwaarder ervgrimmig cipier
’n waar Cerberus allen pasten ze zich ge
heel aan de entourage aan. A Chevalvan
Naaten gaf een onverbeterlyke Flodderma
dam- Gevoegelijk had o.i. het plat-banale ge
deelte van de scène tusschen haar en 't ge
recht achterwege kunnen blijven. Zeer werk
te tot ’t succes ook mee: de voor ons Alk-
maarders in 't algemeen ongekende vlugge
tooneelverandering. Meerdere beroepsgezel
schappen schenen onze stad met ’n zekere
nonchalance te mogen behandelen: in zoo’n
provinciestad maakt men er zich licht me$
’n Franschen slag van af. Niet zoo Cor v. d.
Lugt Melsert. In een minimum van tijd was 'n
«cliterkamer-drie-hoog in een van dt Rotter-
damsebe achterbuurten omgetooverd in een
behagelijk interieur van een advocatenwoning
en dit weer evenzoo in een gevangeniscel.
Dat was een prettige attentie, des te meer,
waar hiervoor speciaal personeel en een mas
sa tooneeldécor noodig was.
Gaarne vermelden we nog, dat het laatste
bedrjjf -- ’n door-en-dood-Roomsch milieu
hoogstfyn gesA*‘ld werd.
Wie een extra mooien avond meemaken
wil, ga Woensdag a.s. naar „Boefje”.
Den inhoud van 1 stuk uiteenzetten achten
we, waar n reprise volgt, absoluut overbodig.
De zaal was, waar ’t nog de dag vóór kermis
was, goed bezet
Hedenavond gaat „H Overschotje”, dat ook
al meer dan 200 opvoeringen beleefde. Dit
op-zich-zelf is reeds ’n aanbeveling, te eerder
echter, waar dergelyke stukken door dit ge
zelschap met ’n charme, een élan, 'n frisch-
heid gespeeld worden, alsof ’t een première
gold.
Wij wenschen Cor d. Lugt Melsert c.8.
van harte veel succes toe
Donderdag voert ^iet Nieuwe Ned. Tco-
neel” het bekende „Nummer Zeventien” op,
een aardig stuk, waarom hartelyk gelachen
kan worden. Het is het stuk waanu Bait
Kreeft dit jaar met zooveel succes -jok ia
Alkmaar zyn tooneeljubileum vierde
Wy laten hieronder eenige persoordeelen
volgen
Alg. Handelsbiad. Het stuk heeft geboeid
door de eneceneering, door de stemming,
door de waarachtigheid, de eerlykhe’ l van
het spel.
De Tijd. Dit tooneelstuk is door ,.Het
Nieuwe Nederlandsch Tooneel” op z< o bui
tengemeen innerlyk-sterke en ontroere«de
wijze gespeeld, dat deze xertooning «en der
glanspunten zal zyn van dit seizoen
groot, diep en breed spel, van dit hard wer
kend, ernstig willend gezelschap, dat ons ver-
baa. d doet staan door en over zyn arbeid
iige maanden. -f
'elegraaf men beleeft tr weer
een avond ouderwetsch tooneelspelen
SCHOUWBURGZAAL „T GULDEN VLIES”
Oud Heidelberg.
„Het Nieuwe Ned. Tooneel regie: Louis
Saalborn opende gisteravond in t Gul
den Vlies” zijn voorstellingenserie met de
opvoering van „Oud-Beidelberg", tooneel-
epel in 0 bedryven door Meyer-Förster.
Over den inhoud het volgende:
Karl Heinrich is de neef en aangewezen
opvolger van den regeerenden hertog van
Saksqn-Karleburg. Het kleine bof van Sak-
sen-Karlsburg ademt nog ongt
teer van 1760; de etiquette k
atrang dan in den tyd van Maria-Theresia;
geheimraden, kamerheeren, excellenties ko
men er in de plaats van menschen; een glim-
JAob van ztyn hoog-vomtelijke Doorluriitlg-
held is er de hoogste zaligheld.
ïloe men er toe gekomen is, in dit stokstijf
milieu de opvoeding van den erfprins Karl-
Helnrich toe te vertrouwen aan een man van
rentand en hart Dr. phll. Jüttner, is eenigs-
elyk, maar wordt in het stuk
door de onverschilligheid waar-
b-djuy N,ï lïi
duurd. of Dr. Jflttner's MschheM is In het
•Mie hofleven Ingealuiinerd; de dokter is dik I
•eelt een hartkwaal gekregen; 1
IVAHPAhlAVAn lm aam
en andere inrichtingen ia vaztgestetó:
van 21 tot en met 27 Augustus 1926 tot
des nachts 1 aur en van 28 tot ea met 29
Augustus 1926 tot dea nachts 2 nar.
DIENSTPLICHT.
BeAmrfmakmg van uitapraktn intake
vrijsteUkng.
De BURGEMEESTER van ALKMAAR
brengt ter algemeene kennis, dat omtrent de
om VRIJSTELLING van den
ms Broederdienst be-
PATER RICHARD VAN DER
HEIDEN O.P.
Men schrijft aan „De Tijd”:
Op 15 Augustus IJ. herdacht de Weleerw.
Pater Richard vau der Heiden O.P. te Rot
terdam deu dag, waarop hy vóór vjjf-en-
twiutig jaar tot priester werd gewijd.
Pater van der Heiden wilde echter geen
feesteling zyn en beeft zich onttrokken aan
elk feestbetoon, zelfs in zijnen familekring.
Hoezeer eenvoud ook te prijzen is, zouden
wy, otid-paroehianen van Utrecht, toch te
kort doen aan onze liefde en dankbaarheid
jegens den algemeen beminden priester, die
zooveel paren lang vader en priester was
voor ons allen, indien wy niet lags Jezen
weg aan zyn verdiypsten zouden herinneren.
KeAde men Pater van der Heiden in Alk
maar als de toevlucht voor lijdenden en
armen, ook in Utrecht heeft hy als zoodanig
ieders hart gewonnen, was hy de rechte man
op de rechte plaats, de vraagbaak, de hulp
voor ieder, zoodat zyzn heengaan nog diep
wordt betereurd. Professoren, verpleegsters
en patiënten van het R. K. Zjgkenhuis zijn
nog vol lof over zijn onvermoeide werk
kracht, zyn liefderyk optreden. Men zal dus
kunnen .begrijpen, dat da groote belangstel
ling de jubilaris zozo ongezocht op zyn feest
betoond, uit het hart vortkwam, met de op
rechte bede: Mo^ Bod den beminden pries
ter nog tal van jaren de kracht schenken,
om voor het zieleheil van zoovele werkzaam
te z$n!
R. K. KIESVEREENIGING.
(Vervolg?
In ons nummer tan Zaterdag gaven wf
bet voornaamste gedeelte van het verslag der
vergadering van de R. K. Kiesvereeniging.
Hieronder punt 1 en 2 der agenda:
Aan de orde is punt 1 der Agenda;
Candidaatstelling voor de afvaardiging
Rijkskieskring „Helder” in den Partijraad.
De VOORZITTER brengt ter kennis dar
vergadering, dat het bestuur, gezien het ge
wicht van candidaatstelling, het aan den ver
gadering wil overlaten eenige candidaten
naar voren te brengen en wel voor de vol
gende groepen:
Werkliedenverbouu, Middenstand, Boeren
bond, Werkgevers, Ouderwijzers en Amb
tenaren en de Vrye Groepen.
De heer VELTMAN zou gaarne ook uen
caudidaat voor St. Michael genoemd zien.
De beer JANSEN, die in Nrd. Holland
weinig van de Michaëlistische beweging be
speurd heeft, voelt er weinig voor een Zuid-
Nederlander te helpen aan een candidatuur.
De VOORZITTER vraagt, wie bet woord
verlangt voor de candidaatstelling.
De heer BLOKKER wenseht voordracht
van het bestuur.
De beer GERVER wil den heer Jansen er
op wyzen, dat er in £ird.-Holland, al roeren
zy zich zoo niet, er wezenlijk Micbaëlisten
zyn.
Verder wyst de heer Gerver er op, dat
het Werkliedenverbond er hoogstwaarschijn
lijk niet toe zal overgaan een candidaat voor
den Partijraad te stellen en neiging ver
toont zich afzijdig te houden by de samen
stelling daarvan.
De heer BRUINENBERG betreurt ten
zeerste de afwezigheid van Mr Lees
berg en anderen
Spr wil gaarne eenige candidaten now
men. oa Mevr. Bronsveld—Vitrumn ta
Hoorn. Burgemeester Burger van ifarwi-
karspel, de heer De Vries te Zaandam
en den heer Schaapor, voorn Metaalbe
werkers, Krommenie
De VOORZ1TTETR antwoordt dea
heer Blokker, dat hef b»shtur de verga
dering voor wil iat?n «aan in het stel
len van candidaten en dan zelf met een
Nu wordt het mode, dat jonge erfprinsen
tot voltooiing van hun opleiding een jaar
gaan doorbrengen aan een Duitsche univer-
siteit. Ook in den kabinetsraad van zijne
hoogvontelijke Doorluchtigheid is deze nieu
wigheid ter sprake gebracht, en besloten, dat
ook Karl Heinrich zulk een universitoitsjaar
zal doormaken, en wel te eHidelberg. Als Dr.
JUttner, ter gelegenheid van dit examen tot
'Geheimraad benoemd, het w<|ond „Heidel
berg” hoort, siddert hij van genotvolle her
innering. Heidelberg is voor hem jeugd, ge
luk, vryheid, de roes van jonge denkbeelden
en bruisende levensvreugd; zóó overweldi
gend schijnt hem dit vooruitzicht, dat by er
▼oor zich-zelf, dikgeworden ouden man, van
terugschrikt, en voor de opdracht, zjjn leer
ling te vergezellen, bedanken wil. Maar als
hjj verneemt, dat men ook te Heidelbcg do
studie van zyn leerling volgens een zoonm
vastgesteld plan wil inrichten, en de jongen
na de opsluiting van zijn vreugdelooze kin
derjaren ook dan nog van vrijheid en geiua
beroofd zou zyn, besluit hij toe te geven en
Karl Heinrich te vergezellen.
Het loopt andere dan de ^bede doctor ver
wacht hoeft. Het nichtje van den waard,
Kathie, brengt Karei Heinz op naïeve wijs
het genoegen van vrouwelyke kennismaking
in het studentenleven by.
Karl Heinz is dus student, zingt, vecht,
drinkt, rost, jubelt ey redeneert als andere
studenten; de hem meegegeven typische ka
merdienaar Lutz heeft geen leven en ver
teert van ergeiiis en Kathie en Karl Heinz
zijn op Durtsch-onschuldige wijs heel ver
liefd op elkaar.
Na vier maanden out vangt Karl Heinz een
plotseling bezoek van den staatsministe'. De
regeerende hertog heeft een beroerte g kre
gen; zyn plicht roep den erfprins naar Karls
burg. Een poosje streeft hy tegen; men had
hem een jaar beloofd; wat hy nu verzuimt
kan hy noqit inbalen; het is iets wxar hQ
recht op heeft, dat men hem ontrooft Maar
de staatsminister brengt hem zyn plicht onder
het oog, en Karl Heinrich volgt, de wanhoop
in het hart.
Twee jaar lang vervult Iqj zyn dagtaak;
hy regeert in stille vreugdeloosheid; hy i» een
man geworden, somber maar aan zyn piicht
getrouw. Dan komtAte.m een herinnering
treffen; Kellerman, de oude oppasser, komt
van Heidelberg over en herinnert hem aan de
belofte, dat hy keldermeester te Karlsbad
zou worden; Karl Heinrich vraagt hem naar
de vrienden, naar den tuin aan den Neckar,
naar Kathie. En dan ook wordt hem bet ver
langen te sterk; tweemaal vier-en-twintig uui
zal hy er uitbreken om alles weer te zien.
Helaas, niets is droeviger dan bet weerzien
van de stad, waar hy zoo gelukkig was. Men
behandelt hem als Zqne Doorluchtigheid en
hijzelf weet de verhouding niet anders te
maken: nieuwe studenten, voor de oude
vroolijke gezellen in de plaats gekomen, la
ten zich voorstellen als op een hofeerole, ea
hij vraagt hun dingen, die hem niet schelen
kunnen; zy antwoorden eerbiedig, styf en ver
legen; men biedt aan, een lied voor hem te
zingen, het klinkt akelig-gedwongen; Karl
Heinz luistert in droeve verslagenheid. Ein
delijk komt Kathie als het laatste symbool
van zjjn snel vergane jeugd, en ook van haar
neemt hij afscheid voor altijd.
„Het Nieuwe Ned. Tooneel” heeft ons een
buitengewoon artistieke vertolking van het
toon eels pel gegeven.
John Goban, als de erfprins, Louis Saal
born als dr. JUttner, Bart Kreeft als kamor-
dienaaw alle dames en heeren van het ge
zelschap hebben zich geheel gegeven en
daardoor het stuk tot een groot succes ge
maakt.
Na elk bedryf moest er meerdere keeren
„gehaald” worden: het werd een ovatie aan
de spelers en speelsters.
Vermelden wy tenslotte nog, dat de zaal
best bezet was en dat een strjjkje de pauzes
aangenaam verkortte door populaire muziek.
Café „Modern”.
In café „Modern” op de Mient, treedt ge
durende de kermisweëk het duo Divanche
op. Ernst en luim wisselen elkaar af, zoodat
het er teer gezellig ia.
Gabaret Nico Kerstent.
Een speciaal woord over het cabaret, dat
in het café van den heer Nico Kerssens op
treedt.
Daar helïben we allereerst een schitterende
jazzband, die onder leiding van den heer
Jos de Winter, de modernste wijsjes speelt,
als Barcelona, Picadoor, I miss my «wiss,
enz. enz. Het spreekt vanzelf, dat de stemming
er door dit gezelschapje (oen dame en drie
heeren) spoedig ingébracht wordt Zy «reten
de juiste kermissfeer te scheppen en het pu
bliek waardeert dat hoogelijk. Een spontaan
applaus is telkens de belooning voor de mu
sici. Van veel waarde is ook, dat de pauzes
tusschen de verschillende nummer»'zeer kort
zjjn. Onvermoeid wordt er gespeeld.
Niet onvermeld mag voorts bljjven, dat de
violist zich als een uitstekend solist ontpopt
en het publiek nu en dan genotvolle oogen-
blikken verschaft, door sok> te spelen.
Als duettistenpaar treden op de heer en
Mevr. Laarhof uit Den Haag. Dat we hier
met geen gewone artisten te doen hebben,
moge blijken uit het feit, dat de heer en Me
vrouw Laarhof eerst kortelings uit Londen^1
zyn teruggekeerd, waar ze gezongen hebben
voor de Mimosagramaphoonpalten. Eerst
daags zullen deze*ln den handel verkrijgbaar
zyn.
Wat hun optreden hier betreft, zij voe
ren een beschaafd en decent programma
uit. De heer Laarhof heeft er slag van, gees
tige liedjes te „fabriceeren” op prettige
wysjes, waarvan de refreintjes graag meege
zongen worden.
De heer en Mevrouw Laarhof treden geza
menlijk enieder afzonderlijk op. zoodat er af
wisseling te over is. Beiden beschikken over
een mooi geluid, terwyi ook hun voordracht
te loven valt. Bovendien ia de heer Laarhof
een gezellig conferencier, die zyn liedjes
prettig inleidt.
Gaarne bevelen wy dan ook een bezoek
aan dit cabaret aanmen zal er zeer gen >eg’
lijke uurtjes dooibrengen.
Filmavond voor de patronaatsjongens.
In de bioscoopzaal van de broederschool
aan den Nieuwlandersingel werd gisteravond
voor de patronaatsjongens een filmavond
gegeven.
Deze avond keumerkte zich door een op
gewekte n geest onder de aanwezigen. De Di
recteur, de Weleerw. Pater Lejjgraaff O.P.,
opende de vergadering met een kort woord
je, waarin hy betoogde, dat het doel van
den avond was, de jongens en meisjes van
de straat te houden, en hun een goed en
aangenaam genot te verschaffen.
Hierna werd een aanvang gemaakt met de
vertooning der film: Houd er den moed maar
in!, inzes actes.
Het gegeven der film
allerlei dol-komische ver
Dat de film wel in den smaak viel, bleek
uit het luide applaus, dat na elke acte op
steeg.
Tegen het einde nam de Weleerw. Pater
Lejjgraaff nog even het woord.
Spr. bracht dank aan broeder Franeiscus
▼oor bet beschikbaar stellen der saai. Verder
deed spr. een beroep op de ouderen hier aan
wezig, om de vereeniging zooveel mogeljjk
te steunen.
Hiermede en met den Dhr. Groet werd de
ze «vond gesloten.
Woensdag wordt m „’t Gulden Vlies” het
geestige bijjspel in Rococo-styl „Huwelijks-
jaeht” (Lottelene) opgevoerd.
Den inhoud van dit stuk laten wy hieron
der in enkele korte woorden volgen;
Het was aityd de wensch van den overle
den vorst van Scfaönburg-Waldenfels, dat
door een huwelijk van zyn zoon Evernard
met Charlotte-Helena. Vorstin van Sohön-
berg-Lichtenau, beide vorstendommen veree
nigd zouden worden.
Vorst Everhard beeft lietde opgevat voor
een zekere gravin dobiëska. De hof-diploma-
ten hebben hem echter onder 't oog gebraoht,
dat een huwelyk met vorstin Obarlotte-Hele-
na verstandiger zou zjjn. De vorst, 'die haar
niet kent, beschuldigt haar van allerlei soort
gebreken en hem wordt door Excellentie
Graaf von Brühl, den toegang tot het vor
stendom Scfaönberg-Licbtenau ontzegd.
De vorstin luistert een gesprek tussohen
haar ondergeschikten af en komt te weten
hoe Vorst Everhard over haar denkt, in
cognito, als man vermomd gaat zjj op reis,
om den vorsf het hof te maken en als hjj
eenmaal voor baar op zyn knieën ligt, hem
te verstoeten.
Toevallig ontmoeten zjj elkander in een lo
gement te Moritzburg. Hun eerste ontmoe
ting is uiet al te vriendeljjk, maar als zy hem
een paar maal de troeven uit de handen beeft
geslagen, worden zy het tamelyk eens. De
Geheimraad von Schlietien is zjjn vorstin na
gereisd en wil haar plannen in den war stu
ren. Charlotte weet echter raad. Zjj stuurt
den geheimraad even weg en verwisselt van
kleeren met de dochter van den waard, wel
ke even als zjj Charlotte-Helena heet, maar
kortweg Lottelene wordt genoemd en laat
deze met den geheimraad terugkeeren. Vorst
Everhard wordt door de soldaten van von
Brühl achtervolgd. Lottelene weet er evenwel
weer raad op. Zjj stelt den theaterdirecteur
Enterlein, die juist met zjjn postwagen pas
seert, voor, haar en haar broer met zjjn vrij
geleide als leden van z(jn gezelschap mede te
nemen.
Aan het hof van Koning August III treden
z(j op als Pierrot en Pierrette en hebben een
geweldig succes.
Vorst Everhard is in het hol van den
leeuw, maar alle risico trotseert hjj om gr*vin
Sobiëska, die ook aan het hof aanwezig ia,
negenheid tussenen meester en leerling, en
■een kleins herinnering aan den krachtigen,
vrooljjken, overmoeifigen studententijd
Heidelberg.
er toe gekomen is, In dit stokstijf
Heinrich toe te vertrouwen
Mit
0P’ói«ng“b5tee*ft,
handeld fe. Niet lang intusechen heeft het ge-
dtrard <rf Dr. Jtlttner’s MschheM is Ia het
saaie hofleven f
o wj w «bvawvs JK9
feworden en heeft een hartkwaal gekre;
no< ia overgebleven, la een Innige
VRIJSTELLING
‘LICHT wegei
ndei
de uitspraak is geschied, achter zjjn
