1927
20 Februari
27 Februari
Kemmer Rutogarage G. PQUWEL8
yCHEVROLET
I
uitgegeven bij gelegenheid van de MISSIETENTOONSTELLING
te ALKMAAR.
Ifebraarft 1«»7.
-
GENERAL MOTORS
PRODUKT
WAAROM MISSIE-ACTIE.
DE PIT.
HET APOSTOLAAT
IN DE MISSIE.
DE ZIEL'
DER MISSIE-ACTIE.
S3
0
u
.9
weinig op het omhulsel. Het hardste
sterkste is ons nog het liefst al kost
moeite, door te dringen tot de kern en
zaad machtig te worden. Hoe hardeV
de kern, de pitten weten. Op de pitten komt
Alkinaar staat in het teeken van de J'issie-
actie.
Degen van <en Missie-tentoonstelling zjjn
bigde dagen voor een stad, dagen van opge
wekt katholiek leven, van Roomsche feest
vreugde. omdat we winnen, steeds vinnen
en het Rijk van Christus, dat we zoo graag
over de geheele wereld zouden zien uitge
breid, met onweerstaanbare kracht zich zien
uitbreiden, steeds verder.
Een Missie-tentoonstelling ie een wapen
schouw, een blik op de krijgsverrichtingen in
den edelen strijd ter uitbreiding van het
Godsrijk en ze heeft dit blijde en bemoedigen
de, dat we bg dien schouw, dien blik ver
stomd staan over het vele, dat is bereikt en
het vele, dat met onze inspanning bereikt
kan worden. De Missie-actie groeit. Ze groeit
als een boom vol levenskracht, geplant aan
den kint van een stroom van levenbren
gend water. We zien de vruchten rijpen. De
goudgele glans der langzaam gerijpte vruch
ten breekt door het harde "roen van het
stugge loover. Bij een Missie-tentoonstelling
staan we ons een oogenblik te verlustigen in
den aanblik van dien boom met zyn gouden
vrueht. We plukken dan de vruchten van
jarenlange werkzaamheid om het zaad daarin
vervat, uit te strooien in de verjongde har
ten tot nieuw bloeiend leven. Maar niet al wat
vrucht te, blijkt vruchtbaar.
Hoe vaak reede in het leven verwachtten
wij vrucht van uitgestrooid zaad en stelde 't
onze verwachting te leur.
Reeds zong Zuster Bertken in haar kluis
te Utrecht:
Ic was in mijn hoofkijn om cruyt gcgaen
Ic en vant er niet dan distel ende doom
ataen.
Dat gevaar bestaat ook voor onze Missie-
*Ctie.
Zouden het echijn-vruchten kunnen zijn,
Er gaat tegenwoordig van de hoofdstad der
christelijke wereld van Rome, een wereld
omroep uit van den Vader aller volken. Als
Va ler der christelijke volken spreekt by tot
zyn zonen en dokters over een diep christe
lijk gevoel, dat in hen tot uiting moet komen,
als Vader der niet-ohristelyke volken spreekt
hü over hunne behoeften, over hun nood,
Zoo werd ook het schip, waarop zich de
Zalige Ludovicus Flores bevond, door de
Hollandsche zeeroovers bemachtigd, die den
missionarissen alles, wat hun wreedheid kon
uitdenken, aandeden. Op bevel van den Hol-
landschen kapitein werden zij twee jaren
lang opgesloten in "een donkeren kerker en
tenslotte door hem bij den keizer aange
klaagd. Zoo werd de Zalige Ludovicus Flo
res met zijn reisgenooten en ruim tweehon
derd andere geloovlgen door het zwaard en
het vuur in 1622 te Nagasaki ter dood ge
bracht. Pater Flores werd met koorden om
zijn polsen opgehangen terwijl men aan zijn
voeten zware looden ballen hing om zijn
leihaam uit te rekken Met knodsen beukte
men toen zyn lichaam en nadat deze gruwe
lijke foltering lang genoeg geduurd had om
de wreedheid der beulen te verzadigen,
wierp men takkenbossen aan zijn voeten en
deed hem tenslotte door het vuur oinkomen.
Onder de 205 gemartelden. die den 7en Juli
1867 door Paus Pius IX werden zalig ver
klaard, bevonden zich niet minder dan 110
leden der Dominieaner-familie.
Door de treurige rol. die de Hollandsche
zeeroovers gespeeld hebben om het werk
der Katholieke Missiën tegen te gaan, heb
ben wy, Hollanders, dus een reilpn te meer
om te ijveren voor het Missiewerk en daar
door goed te maken wat onze voorvaderen
misdeden. Een reden te meer, om met alle
kracht onzen Missieplicht. door Christus in
Zyn „Gaat en onderwijst” iederen Katholiek
op de schouders gelegd, na te komen.
Wij, Hollanders, hebben veel goed te ma
ken, wat onze voorvaderen misdeden ten op
zichte van de uitbreiding van het rijk van
Christus op aarde. Want niet alleen het bo
venstaande staat op onze debet-zyde om een
aansporing te meer te zijn om naar best
vermogen mee te doen aan Missie-actie; ook
de geschiedenis van onzen eigen Holland-
scho «Kolonie van Curasao, waar Holland
sche Dominicanen thans nog hun Mi*sie-ar-
beid verrichten, wyst treurige feiten aan.
Toen immers onze West-Indische Compagnie
in het jaar 1634 Curasao bemachtigde, werd
de Katholieke godsdienst, die daar door de
Spaaneche Dominicanen gepredikt was, uit
kraeht van de plakkaten verboden. En in
het jaar 1661 werd door de Staten van Hol
land een plakkaat uitgevaardigd, dat geen
Roomsch priester zich op Curasao mocht
vestigen zonder consent van de bewind
voerders der Compagnie, welk verlof echter
steeds werd geweigerd. Ja. in vroeger eeuwen
hebben wy, Hollanders, het Katholieke Mis
siewerk groote schade aangedaan.
Moge het bovenstaande dan ook werkelijk
een reden te meer zijn voor ons. Katholiek©
Hollanders, om met alle kracht, die in oni
is cu volgens den staat en stand, waarin 1
God ons geplaatst heeft, mede te doen aan
de Misaie-actie, dit gelukkig in de laataw
daarvan Afaar het uiterlijke, hoe mooi en
hoe schitterend, l:oe<noodig en onontbeerlijk,
moet waarde en kracht ontleenen aan het in
nerlijke.
In onze vruchten moet pit zitten.
lp onze Missie-actie mag de ziet niet ont
breken.
Gods Rijk verbreidt men niet, dan innig
met Go<l verbonden.
In onze Missie-actie iS de pit van de vrueht
ons één zijn met God.
Nijmegen. TIT'.’R BRANDSMA,
O. Carm.
JliÈsie - nummer
van het „NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD’’
Om bet apostolaat in de verre missielanden
wel te begrijpen, is het noodig dat men zich
ap hovennatuurlijk standpunt plaatst.
Het gebeurt dat men den missionaris al
te zeer beschouwt als een opvoeder van
wilde statnmAi een baanbreker der bescha
ving. gommigw regeeringen hebben zich van
hem willen bedienen in hun ondernemingen
op koloniaal gebied
De missionaris voelt, dat hy op zoo'n wij
ze verminderd wordt. Immers zoo miskent
men zijn verheven roeping en verkleint zijn
aak.
De roeping van den missionaris is god
delijk en zijn taak is bovennatuurlijk. Zielen
te redden ziedaar de bestaansreden van den
missionaris. Omdat God het heil van alle
menschen wil. wijdt de miseionaris zich aan
die bet minst in staat zijn zich te redden,
het meest blootgesteld verloren te gaan.
Jezus' uitdrukkelijke woorden: „Gaat en
uudtrui. t alia volkergn”, hebben hem aan
gegrepen. Omdat hij weet dat het de wil des
Verlossers is dat het Evangelie in alle vlak
ten, .in alle berglanden, in alle oorden der
wereld verkondigt worde, usque ad ultimum
terrae, trekt hij op langs alle wereldwegen,
met zich dragend den naam van Jezus en
zyne genade.
Wat hem sterk maakt en standvastig ta
het volbrengen zijner zending, dat is de ze
kerheid te doen wat God van hem wil.
Voortaan zijn er voor hem geen Joden
meer noch heidenen. Er zijn slechts zielen.
Hij verlaat die van zijn vaderland omdat de
middelen ter zaligheid onder haar bereik
zijn. Aadere gaat hij zoeken die in doods
gevaar verkeeren ver van alle hulp.
In den dienst der zielen zal hy zoo stand
vastig zijn als zyn geloof, zoo vurig als zijn
liefde.
Te midden der armoede van zijn verafge
legen land zal de missionaris een leven lei
den rijk aan vreugden en aan lijden, aan
zorgen en aan innigen vrede, aan voorspoed
en aan teleurstellingen.
Doch naarmate de missionaris in zijn la
ven vordert, uitdeelend de gaven Gods aan
de misdeelden dezer wereld, voelt hy zich
meer en meer naderen tot de volheid der
vreugde waarvan het Evangelie spreekt, ut
i/audium vestrum sit plenum. En hoe zou Lst
anders zijn daar hij Jezus Christus meer be
mint dan wie ook, en daar voor zijn inspan
ning de zielen tot Jezus gebracht worden en
Hem worden behouden.
Zyn roeping heeft zijn leven in de ware
v ryheid geplaatst; zijn apostolaat heeft aan
zijn leven de vruchtbaarheid gegeven. Op
aarde heeft hij nog maar een verlangen: zich
navolgers te verwekken, en te zien opstaan
die zijn werk zullen voortzetten.
Na ons door het Ome Vader geleerd te
hepben hoe wy moeten bidden, heeft Jezus
ons een ander gebed op de lippen gelegd:
De oogst is groot, en er z'gp weinig werk
lieden. Vraagt dan den heer ion den oogst
werklieden in zijn oogst te zenden. Jezus wil
maar steeds door nieuwe missionarissen en
hij spoort ons aan roepingen te vragen.
En had men er ooit meer noodig dan in
onzen tijd? Het arbeidsveld van het aposto
laat heeft zich uitgezet onder alle hemel
streken. De wegen die naar de zielen leiden
staan in alle richtingen open.
Nog onlangs heeft de heilige Vader met
meer aandrang dan ooit gesproken om ge
heel de katholieke wereld aan te sporen be
langstelling te toonen voor de Missies. Om
haar toekomst te verzekeren heeft de Paus
de vorming van den inlandscben clerus aan
de orde gesteld. Het is een werk van langen
duur. Het is nauwelijks begonnen. En eer dat
de inlandache clerus het werk kan overne
men is nog een lange afstand af te leggen.
En om zoolang stand te houden zyn er nog
missionarissen noodig in groot getal.
t J. BLANC, 8.M.
Bisschop van Dibon,
Apost. Vic. van Centraal Oceanic.
Naast de groote en dringende redeu, die
ons Katholieken, moet aansporen om onzen
plicht van Missie-actie te vervullen, het be
vel n.m. door Christus aan Zijn Kerk gege
ven in Zijn „Gaat en onderwijst alle volke
ren”, bestaat er voor ons, Hollandsche Ka
tholieken, nog een meer bijzondere reden,
die bij gelegenheid van oen Miss kweek wel
eens. wat nader mag worden belicht.
Het was in het begin der zeventiende
eeuw, dat de Antwerpsche Dominicaan Pa
ter Ludovicus Flores, in het klooster van
den H. Hyacinthus in MixiiO tot priester
werd gewijd. Hetzelfde verlangen, dat zijn
H. Vader Sint Dominions steeds bezield had,
vervulde ook hem. hij wilde apostel zyn in
do volle beteekenis van het woord en heen
gaan naar de heidensche landen om daar
den Christus en Zijn ker te prediken. Hij
vroeg daarom aan zijn Overste om al» Mis
sionaris naar Japan te mogen vertrekken.
Want het was hem bekend, dat verschillen
de zijner medebroeders, die daar reeds werk
zaam waren, door de Japanneezen in de ge
vangenis geworpen cn aldus verhinderd
waren huu zegenrjjk werk voort te zetten.
Hun gelederen wilde bij gaan aanvullen.
Hjj verkreeg vat zyn Overste het ge
vraagde verlof en vertrok den óen Juui 1620
in gezelschap van een auder geestelijke en
een Katholieken Japannees,
Maar deze tocht was gevaarlijk, omdat een
Japansch keizerlijk decreet iederen katholie
ken priester bedreigde, die den voet op Ja-
pansehen bodem durfde zetten, en wel met de
doodstraf. Daarenboven werden de Japan-
sehg zeeën onveilig gemaakt door Protes-
tantsche Hollandsche zeeroovers, die in huu
fanatieken haal tegen alles, wat Roomsch
was, alles in het werk stelden om dat de
creet ten uitvoer te helden brengen. Maar
dat kon den jongen priester niet afschrikken,
want in zijn apostolisch hart drong de lief
de van Christus' hem om zijn leven veil te
hebben voor de zielen zijner bek lag ene waar
dige medemenschen, die nog nooit van den
Christus en vau Zijn Zaligmakende Kerk ge-
waarin voorzien moet worden. Die omroep is
de Opperherderljjke boodschap der Missie
actie, waardoor de hoogschatting en‘de ver-
breidingsdraug van ons H. Geloof tot uiting
moet komen.
De Katholieken van Alkmaar en omgeving
toonen op een schitterende wyze, dat zij
trouwe luisteraars zijn naar den omroep van
ons aller Vader, dat zij het dlep-christelyk
gevoel waarop de H. Vader de hand wil leg
gen niet in hunne harten willen besloten
houden, maar willen omzetten in daden van
Missie-actie.
Zij toonen dit door de zoo zorgvol voor
bereide, degelijk georganiseerde en prachtig
behuisde algemeene Missietentoonstelling.
Wy wenschen de Katholieken hiermede van
harte geluk en de Missionarissen zullen het
zich tot plicht en tot eer rekenen aan zulken
opzet naar best vermogen te beantwoorden.
Het gaat in de Missie-actie over het mede
werken van alle Katholieken aan de uitbrei
ding van het Rijk van Christus, tot versprei
ding van het ware licht in ^e duisternis tot
verlichting en heil der vnikei.
De vreemde wereldje,-,. aet Oosten ont-
w.iakt, de kustlanden hooreu in het aanrol
len der zee hel geluid vau nieuwe stroomin-
gen, do binnenlanden hoeren in, hunne
eeuwenoude wou len etyi gegier en gedwar
rel uit den vreemde. Zij merken licht in
hunne onde afzondering en duisternis. Het
licht tr< t de volken aan. De groote vraag is.
Tb het F. t ware Hebt, of te het valseh en bo-
driegelijk licht, dat ben. na een eteffelQken
overgang, toch niet gelukkiger maakt' ea ze
delijk verheft.
Duizend millioen menschen staan aln den
opmarseb naar het licht. Meer dan 500 mil
lioen staan op in Chin* en Japan, meer dan
800 millioen in de Indies, meer dan 200 mil
lioen staan op in Afrika en op de verre eilan
den.
Als zy in spanning naar het licht uitzien,
dan moeten wy, die het ware licht bezitten,
bun dit in geestdrift en volharding trachten
te brengen.
Dat is de ziel der algemeene Missie-actie,
die Uwe schitterende Missietentoonstelling
voor U doet str» n. I.aat die stralen vastleg
gen in uwe trot ze Missie-daden van gebed
en steun, die voor allen zoo gemakkelyk en
nvoudig zyn aangewezen in de drie Pause-
1 ke Missiewerken: Het Genootschap van den
H. Geest tot Voortplanting des Geloofs, de
H. Kindsheid en het Sint Petrus Liefdewerk
voor inlaudsche geestelijkheid.
HENRY RAMMAKERS,
Overste Missiehuis Sparrendaal,
Vught.
welke we plukken van ons werk?
Zou de Missie-actie ook onvruchtbaar kun
nen zijn, al sloven we ons uit?
Pluk eens een vrucht.
Ze bestaat uit een omhulsel en een kern.
Bij de eene vrucht is het omhulsel bekoor-
lijker, schitterender dan bij de andere, by do
eene sterker beschutting voor de kern dan z-'
dit blykt bij een ander. Als we nieuw lewn
van de vrucht verwachten, als we ze willen
gebruiken als zaad, dan letten we tenslotte
- en
het
het
de
schaal, hoe scherper de bast, hoe veiliger wij
de leem, de pitten weten. Op de pitten komt
het aan. Al het andere is tenslotte bijzaak.
Reeds ie dikwijls hebben we een op het
'Oog mooie vrucht geopend, waarvan de pit
ten in de kern waren aangestoken, waarin
soms alle pit ontbrak, waarvan de pitten,
uiterlijk gaaf, geen kiemkracht bleken te
bezitten. Daardoor geleerd vróegen we waar
borgen voor de vruchtbaarheid vau het zaad,
dat we wilden strooien. We begrepen, dat
bloeien niet genoeg was, maar de bloemen
moesten worden bestoven met hetgeen zo
levens- en kiemkrachtig zaad geeft.
Reeds Sint ‘Paulus zeide, dat niet wie
plant, noch wie besproeit, maar wie den wasJ*
dom geeft, de innerlijke vruchtbaarheid, de
gene is, die aan den boom en zyne vruchten
waarde schenkt.
De pit van onze Missie actie is aldus onze
vereeniging met Onzen Lieven Heer. Alle ac
tie buiten Hem ondernomen, niet met Hem
gevoerd, niet op Hem gericht is ijdel.
Wat wordt het vaak verkeerd begrepen.
Men slooft zich ui», men verzet om zoo te
zeggen, bergen. Men beweegt hemel en aar
de. Men spreekt, men schrijft, men trekt vau
plaats tot plaats. Maar niet altijd wordt er
op g»lft, dat alles w.- rdelooe is, waardeloos
is, waardeloos volkomen, als God er niet in
en by is om aan al dat uiterlijke, innerlijke
kracht te scheuken.
Wat staart men zich vaak blind op den
uiterlijken glans der mooie schitterende
vruchten zonder zich af te vragen, of in die
vruchten een pit zit, die levensvatbaar is
en door het omhulsel als het ware heen
komt breken.
Het halve centje van de arme weduwe, in
*8 Hoeren schatkist gedaan uit liefde tot
Hem en zyne zielen, is nog altyd veel meer
waard dan de klinkende munt daarin door
den rijke geworpen om cr mee te pralen.
De vruchten kunnen het omhulsel, de be
schuttende schaal, de beschermende bast
niet ontberen voor de vorming en bewanag
van bet zaad in de kern vervat. Wij men-
seben kunnen het uiterlyke ia onze actie niet
missen oyder voorwendsel, dat de eigenlijke
actie inwendig is, Onze Lieve Heer vraagt
naast ons geloof bewijzen, dat wij mis geloof
