Eerste klas Fa’o's mi
ongekend lagen prils.
The Perfect Foto,
toient 2 (hoek Waagplein).
RLRMRHR.
WWfiWü!
van het „Noord-Hollandsch Dagblad”
J
Drukkerij ,VREDRO”
uninwi 41 AUOUAB
LAAT UW KOUSEN AANBREIEN
HET ADRES VOOR DEN HAHOEL-
ALKMAARSCHE
MISSIE-GEDACHTEN.
*oS
VrUdag Veter. 1H7
I
13 5.
DE DAG DER KINDEREN.
A
TELEF. 1077.
-
J
OOK VkRGROOTINGEN
ome foto*s tbbklwbsm «ooit
U
11
10
7
7
»fl
8
8
ft
8
4-
8
8
8
8
2
2
2
2
2
2
2'
2
2
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
te bo
lk wou, dat ge een8 bet driedubbele
haalde. Dan stak ik den vlag uh en sou heel
Zwaagdtyk
Lntjebr--ek
Onderdijk
EPISTEL EN FVANGELIE.
i)1
goddelflken
aan
I
Orde of Coi
kracht van
P. Dr. L VOGEL, C.S.S.R.
Prefekt van 't Missiehuis
te Weert (L.)
pittig, vurig ’nonneke dit allee rij de
vent 3- druk Qverde heel de atad door,"al
kwam zq ae)f nooit anders op straat dan
tweemaal ’s jaars en wel voor de H. Kinds-
koninklqkeu
wmfcwt heeft een IMm
OO**,T X'’f.w NIKUWK KOUSEN STAAT HU BOVENAAN.
A*Tr.: BKUDKKKR-TtGEL; Behagen: J. BALK, M. Lm
«Ids; Beeeeaad;. BERG.
Zwaag op koffie met koek tracteeren aan
Missiehuis.
Die Mirrietentoonstelling daar in Alkmaar
is reker een leelfyke strop voor u. Father,
sei er gisteren een in den trein tegen mö-
„Zooveel concurrenten.**
De stakker meende het goed met mq, maar
sloeg de plank glad mis.
„Man”, zeg ik tegen hem, „*t is juist de
grooste bof, dien ik kon hebben. Heel de om
geving wordt immers weer wakker geschud
voor de Missie. Daar kan dit Missiehuis
slechts van profiteered 't Is net als met
vinkjes vangen. Je begint op een bepaalde
plaats voer neer te gooien en als de beestjes
aan de plaats wennen, wordt den lokvogel
nitgeset, eht net gespannen, de vogelaar
komt, en zo zön gevangen. Zoo doet ook de
Hoornsche vogelaar.m aar h|j houdt zqn vo
gels niet vast. Als zq een heel mooi lied van
honden] noten gezongen hebben, laat .hq xe
voorloopig weer los. Sommige zingen het ge-
heele lied tn eens af. anderen maken er cou
pletten- van en sommigen, die niet zoo goed
bij stem zijn, laten onderhand maar eens een
noot hooren. Er wordt er echter geen een los
gelaten of het geheels versje moet afgezon
gen zjjn.
't Is anders de moeite waard daar in Alk
maar. De stad mag de oude „Victorie” ge
rust even te voorschijn halen en ze kraaien
zoo ahrd als ze kan.
Ajs ge eenigszins kans hebt, moet ge be
slist gaaq kijken. Ge zult er volioening van
hebben.
Father LEFèBER, Directeur.
Missiehuis, Hoorn.
Postrekening 120937.
Die de ziel van anderen helpt redden, redt
rijn eigen ziel.
IFFICIEEL KERKBERICHT
«*n plicht .Gods besluit met vreugde te ver
vullen. God nu legt ons dagelijks kleine of
fers op, in den vorm van onze gewone be
roepsplichten bij voorbeeld, en nu is t de
kunst die offertjes te brengen met opgewekt
heid. Op den duur zal het ons niet gelukken
wanneer wjj alleen vertrouwen op eigen
kracht. De wonderbare genade van den H.
Geest moet ons helpen. In de kracht van
die genade kunnen wij alles. Hoor St .Pau
lus: „Ik vermag allee in God. Die mjj ver
sterkt”. Om de genade van de volharding
mogen en moeten wij bidden. Dan zal God
ze ons met zekerheid schenken. Bezitten wij
dus den goeden wil en Jezus' hulp, dan
wordt alle lijden voor ons verlicht, dan vol
brengen wq volgaarne onze alledaagsere
verplichtingen. Maar wij weten dan boven
dien, dat ons een eeuwige belooning wacht,
dat na een korten tqd van lijden Gods heer
lijkheid zal geopenbaard worden. En met da
boop op deze belooning in ons hart,
wq blijmoedig voort op den I
weg vaa het eenvoudig plichtenleven.
Boom
Alkmaar
7 waag
Spierdijk
Rovenkarspel
Werversboof
Hem en Venhuizen
Weere
Nibbixwond
W^.:ert> lokker
Obdam
Wognnm
Pnrmerend
Oo«terb]okker
Gmotebroek
R-erhng..waard (Zuid)
Hoogwoud
MM-mblik
Bpsnhrnek
WestWolld
Rr< >ekerhaven
Wsdway
Ursem
Waarland
N Seharwoode
Bchefmerhorn
Akersloot
Ca.«tricutn
Guurs „.m
Ondorp
Enk huizen
Bravo, Zwaagt Het dubbele cijfer
reikt.
oudergeluk op dezen heerlijken kinderdag,
een aalmoes voor het heidenkind: aalmoes
van voortdurend kindergebed. 's avonds hq
het slapen gaan aalmoes van een kleinen
stuiver, die in het missitbnsje glijdt uit klei
ne kinderhand.
Als God uw kinderen roepen zou, naar
den grooten wijngaard ginds.... gjj zoudt
ze geven, o zoo graag. Wq vragen roepin
gen, priesters, broeders, zusters.
Teelt roepingen door uw gebed, teelt roe
pingen door kleine offergaven, teelt roepin
gen door echten Roomschen godsdienstzin.
Uw kindefen komen naar onze missiehuizen:
hun wordt aangeleerd én deugd én weten
schap. en een sieraad van veelzijdige ont
wikkeling, het worden apostolische mannen,
zelfvergeten. edelmoedig, energiek, verstor
ven, heilig. Maar ondervinding leert ons, dat
w(j slechts voortbouwen op een grondslag
door u gelegd. Jozef de Maistre, beeft het
zoo juist gezegd: „Op moeders kniebn wordt
het heerlijkst kleinood aangekweekt: een
christenvrouw en een priester”. Leert uw
kinderen godsdienstzin waardigheid, fijnheid
van manieren en karakter
Want dat vooral is noodig. wij voelen dat
zoo dagelijks.
Sinite parvolos
Laat de kleinen
Reine kinderzielen aan goddelqken al taai-
dischl.
Dan kleppen oude beiaards hun jubel
tonen uit over Alkmaars oude veste, ,«n
groeten in blijde vervoering den bronzen we
dergalm. die hun komt toegekionken van vele
zusterklokken uit den lande rondom....
.Oude klanken, die ia verjeugdigd leven
opspringen in *t gouden morgenuur, door
gouden stralen been de gouden zonne tege
moet.
Want het is de dag der kleinen...., bot
uur van Eucharistisch kindergebed.
Was ik wachter op den toren, dan zag ik
van mqn hooge transen al die kinderen kerk
waarts trekken, in Zondagsche kleeren en in
Zondags geluk, om daar te bidden hun mis-'
siegebed, bun gebed voor het arme heiden
kind, een gebed bq Jezus in bun harte ge
daald.
Was ik een enkel, dan zon ik neerstrqken
uit hooge hemelqn naar 't kleine paradijs van
een kinderhart, waar Jezus rust in kleine
blanke Hostie..:', want daar is vreugde,
vreugde voor mqn G-od eet trilling van ver
voering en aandoening, aandoening en ver
voering, ja zelfs voor onzen God, want hq
hoort een kinderbtdc voor 't arme beiden-
land.
Het gebed der kinderen is almacht, men
voelt die almacht aan. al» men die schaar ziet
neergeknield voor een communiebank: zullen
daarna geen klokken jubelen gaan over
beemd en bosch van *t verre heidenland en
verlossing boodschappen in rijkdom van
gena
En strakjes gaan zij naar de Tentoonstel
ling, zullen missionarissen zien, Hooren won
dere verhalen uit dat verre tooverland. zij
zullen zien die wondere dingen die de Pater
heeft meegebracht: en keeren dan weer huis
waarts, maar in hun hart wordt nagefluis
terd de geschiedenis van zielen, in donker
heidendom, bekeerd vóór Jezus, bekeerd voor
Maria, ginds in de landen over de zee,....
missionaris, broeder, zuster.zielen red
den. Het kinderhart voelt idealen: de Pater
verhaalt als van een sprookjesland; maar t
kinderhart voelt goddclqke dingen
En op hun gelaat eer lach van voldoening,
•en glimlach van vree.
Gü ziit geljüig, tnrrhafé Ouders, als gij
zoo uw kinderen ziet; ook gij zqt dan vol
daan.
Maar er zqn vaders en moeders, die uw
oudergeluk nooit kenden; er zqn kinderen,
die nooit lachen dien glimlach van uw kind.
„Ik vond een kindje, dat door zijn ouders
was weggegooid, omdat de twee bovenste
tandjes het eerst waren uitgekomen, dat
wordt als een slecht voorteeken beschouwd”
zoo schrijft mft een missionaris, die naast me
op de schoolbanken zat.
Mgr. Augouard. die een veertigtal jaren in
Congoland heeft doorgebracht, vond er stam
men van menscheneter». die tnarkt hielden
van jeugdige kinderen Kiesotibeid weeriioudt
me biina om verder te gaan: hij vond er on-
noozele bloedjes in kuipen met water, het
hoofd er boven uit: hun vleescb werd week
gehouden om duurder te worden in prijs; bij
anderen was bet lichaam geheel of gedeelte
lijk met strepen verdeeld: die stukken wa
ren reeds verkocht! *t Is monsterachtig.
arme kleinen
De Vaticaansche Missictentoonstclllng had
een speciaal paviljoen voor Kinderzorg: al
het aangrijpende kinderleed, dat door god
delijke en menschelHke liefde in de missies
gelenigd wordt, lag daar open: een statistiek
wees uit, dat er jaarlijks bij heidenondere
50 pCt. of 20 miiliocn kindertjes sterven in
hun eerste levensjaar.arme kleinen.
Dierbare ouders, wij vragen bij al uw
Het verzoek aan het Missiehuis der Laza
risten om óók 'n bijdrage te leveren, ter
gelegenheid van de Alkmaar Missietentoon-
stelling. belandde, door bemiddeling van
onzen benrinnelqken Missie-Procurator, aan
mijn adres. Die eer genoot ik zeker omdat
ik het geluk heb Alkmaarder te zijnl
Nu zal 'n Alkmaarder, die 'n artikel schre
ven moet naaf aanleiding der Alkmaarsche
Missie week, dit natuurlijk niet anders kunnen
doen dan met 'n Alkmaarsch tintje. Dat
word zoo stilzwijgend van hem verwacht
En» die onuitgesproken eiech is mq van
harte welkom!
Onze kaasstad zal dan, voor een week al
thans, een missiestad zqn. Wzpt gl bqg’r,»
•o dit optical 4e victorie niet van Alk
maar onze Nederlandsche Missietentoon-
stellingen zijn uitgegaan *n tiental jaren ge
leden pas, van Breda en hebben het voorbeeld
gegeven aan *t buitenland, zelfs aan Rome
met zqn grootscheepeshe Missietontoonstel-
Hng, tot nn toe de machtigste van alle, tij
dens het jubeljaar 1925! aljregint dns
in dezen de victorie niet vaa Alkmaar, toch
za) Alktpaar wel zorgen dat zijn missie week
een veitorie wordt: de gebeurtenissen dezer
dagen binnen haar veste en in het Noord-
Hollandsch Noorderkwartier, waarvan onze
»tad het mo^e etf actieve centrum is. Want
er klopt in ons gewest een warm missiehart
bij uitstek! Van oudsher! Ik moge dit bewij
zen, gedeeltelijk althans, met wat jeugdher
inneringen!
We waren *n stel echte schooljongens, brave
rakkers. Hoe we reeds heel vroeg aan de
Missiègedachte kwamen? Voor zoover dat
.nog is na te speuren zou ik zoggen: door do
B. Kindsheid! Voor welk liefdewerk er bq
de Rerw. Zusters van de Oudegracht *n klein,
pittig, vurig ’nonneke dit alles zfj de
Onvergeleiijke Zuster Oliva ter eere nagege-
zelf 'nooit anders op "traat dan
b«id-Mis haar triomfdag! in de St. Do-
hetgeen zij tot hun levenshof.ie kozen, al
thans éón volle week de ziel zal vormen van
het streven en het qveren der gansche Ka
tholieke bevolking in de stad en het gewest
hunner geboorte!
Als ze zelf eens in ons midden konden
zijn om dit Mbwiefeeet mee te vieren! Ja,
als dat waar was! Weet U wat ze dan de
den? 't Is niet moeilqk te gissen! De oud-
Zelateurs van „Kindsheids” en „Voortplan
ting", ze zouden deze pracht-kans beslist
niet onbenut laten. Ze zouden stellig post
vatten aan weerskanten vait den ingang der
tentoonstellingszalen. Niemand komt daarin
natuurlijk zonder entrée te l>etalen ten bate
van de Missie. Maar zij zouden ook niemand s
eruit laten gaan, zonder ingeschreven te zijn
als betalend en bidiiend lid van beide cen
trale en algemeene Missiegenoot schappen!
Wat *n prachtige vangst zouden ze maken!
Duizenden maken meer in één week dan
waarvoor ze vroeger, als jongens, jaren heb
ben geijverd.
Preek en zouden zij ook, dat iedere paro
chie in ons Noorderkwartier minstens één
beschermeling voor haar rekening zou ne
men van het St. Petrus Liefdewerk, ter oj>
leiiüng van Iniatalsebe geestelijken m de
Mi-sielahden.
En de zelateurs of zelatrices van eigen
tngregatie tonden te met de volle
i hun apoeteiliefde overtuigen en
aanmoedigen om zoodoende, na de beharti
ging der algemeene Missiewerken, ook aan
de bijzondere, met bun eigene bekoring en
zoo doelmatige aanvullende strekking, een
legenrijke ontwikkeling te geven.
Maar ze zullen, onze eigen missionarissen,
niet in ons midden zjjn om die wenschen
van hun hart te uiten. Aan ons. bun familie
leden, kennissen en vrienden, aan ons, hnn
stad- en dorpsgenooten de plicht, óók hun
ter eere, die wenschee in daden om te zet
ten. Het zQ zoo!
En moge er onder de vele en brave „rak
kers” van ons mooi gewest nog menige mis-
sionarisroeping ontkiemen en met Gods ge-
nade tot volle rijpheid komen!
Dr. GERARD WAGENAAR C.M.
Reine kinderzielen
altaardisch..1
Dan kleppen oude beiaard» hun ju
beltonen uit over Alkmaar’s Oude Veete: een
boodschap van geluk aan *t verre Missie
land.
ONZE DAGELIJK8CHE PLICHTEN.
De meesten onder ons zqn maar heel ge
wone menschen, met heel gewone en aile-
daagsche plichten. Zq, die een vooraanstaan
de plaats in de maatschappij innemen, be-
I ooren tot de uitzonderingen. E>hter niet zij,
die in de veel verhevener maastchappq van
Gods vrienden een «ereplaats bekleeden.
Want voor God schuilen onder de „middel-
matigen' vaak heel groote karakters, heili
gen zelfs. Zoo leek St. Theresia van het
Kindje Jezus heel middelmatig, God alleen
kende haar ware grootheid. En waarin be-
shmd die grootheid? Och wq weten het nu:
in ’t trouw vervullen van al die dagelijksche
plichten, in 't brengen van voortdurende of
fertjes bq haar werk, aller Jezus ter eere. Zoo
zjjn er meer groote karkaters geweest, en
wie goed in z’n omgeving rondkijkt, vindt
rog wel eens zulk een schijnbaar middelma
te mensch met zoo'n heilige riek Vvfl noemen
ta'u menschen „suite heiligen", omdat zfj
zoo niet in het oog vielen, omdat er over
hen zoo weinig gesproken werd. Na hun
dood is bet voor de wereld of voor hun
naastbestaanden duidelijk geworden, welk
een heilige er onder hen leefde. Maar er be
staat ook kans, dat ze werden vergeten, al
thans door de menschen. God kan ze nim
mer vergeten. Hoor naar Jezus: „Ik ken de
mqnen en de mijnen kennen Mij”. „Niemand
zal mqn schapen uit mqn hand wegrooven.”
In 't volbrengen dus van die heel gewone
plichten schuilt vaak de heiligheid. Als wjj
dat weten en begrepen hebben, moeten ook
wq trachten op die manier tot de volmaakt
heid te komen Daar zqn geen opzienbarende
daden voor noodig, enkel een vast wilsbesluit
en Gods genade.
Wq moeten volmaakt wordew’ juist door
ons werk met vreugde en opgewektheid te
doen, door eiken dag kleine offers te brengen
tot eer van God. Het kan soms gebeuren,
dat het dagelqksch plichtenleven zoo zwaar
wordt dat wq bet gaan beschouwen als een
voortdurend kruis. Maar dat is verkeerd ge
zien, dat bewijst gebrek »aan een groot ka
rakter. Neen, wij moeten met blijdschap ons
kruis dragen, Jezus h ons immers v»n>rge-
gaan en wie zou dan nog terugschrikken
voor het IJjden? God heeft ons nu eenmaal
bestemd om onopgemerkt te blijven, om i*
alle stilte te werken aan onze zaligheid e*
die van anderen. Wat God besloten heef»
van eeuwigheid ie wel gedaan. Wq hebtoew
minicuskerk. Die wist ons, hoe speelsch en
straatvliegerig we ook waren, te bereiken,
te vatten en tot Kindeheids-zelateurs te ma
ken. We boorden van geen kindeke door
den ooievaar gebracht bq Katholieke ouders,
of we vochten en liepen om het hardst om
er de eerst te zqn en den kleine te mogen
inschrijven in de H. Kindsheid. Ook wierpen
we ons op de oude postzegels, theelood, zil
verpapier enz.: toen immers zoowat de
voornaamste vorm waaronder de missieactie
gevoerd werd! En wat beerlqk als je naam
of je initialen in bet rooie Kindsheid-boekje
stonden gedrukt met vermelding van de
duizenden postzegels die je. netjes verpakt in
pakjes van honderd met ’n draadje er om
been, bad i
nakken van
best.
Het verhaal van den marteldood van de
8teyler-Paters Henze en Nlelen, in die jaren
in China voorgevallen, heeft denkelijk bq
verschillende van ons gewerkt als een
roepstem der genade. En eigenaardig hoe zq,
die in de stilte hunner ziel de roeping in
wording voelden, elkanders lief geheim ble
ken aan te voelen, elkander zochten, weldra
tegenover elkaar zich erover begonnen uit to
laten
O, die unvergeteljjk-heerlqki -.enteringen
door de Alkmaarsche hout, langs Zander-
sloot of Weeterweg en in ’t Hrilopörbosch,
waarbq met het enthousiasme en de idealis
tische groot-visie van jongens van twaalf tol
vqftien jaar werd geboomd en gedroomd
over 't mis.siensrialeven. gewikt en gewogen
waar men ’t liefst zou zqn en hoe er te ko
men. Zooals ik de stad en het bosch toen
zag, blijven ze mq *t mooist. Ik herinner roe 'n
wandeltocht van Alkmaar naar Bergen, heen
en terug, door *n dikken laag vieze dooiende
sneeuw, louter en alleen om gezelschap to
houden aan 'n gelukkigen die al „op studie”
was en vertelde van het seminaristenleven!
Wegen, die konden Iqden tol bet begeer
de levensdoel, waren er toen ook al te ku»t
en te keur. Ieder koos de zqne, op inspiratie
van God en van de omstandigheden. Maar
on .tér de vacanties troffen wq elkander
weer. Ieder bracht zqn kennissen mee. En
toen bleek, kennissen op kennissen stapelend,
naar den trant van rente op rente, dat Ken-
nemertand en West-Friesland, ja heel pns
Noorderkwartier voor Alkmaar niet onder
deed in MiaaiooarMroepiitgeu.
Welk een onderlinge aanmoediging ging
daarvan uit! Helaas niet allet» hebben het
doel bereikt. Ook alle getrouwen niet!
Sommigen stierven in zicht van de priester
wijding ik denk bier met weemoed terug
aan de beide zooveel belovende Lazaristen-
Fratera Piet Hofstee en Jan Bruno. Pater
A ben, ook ’n zqpn van Vincentius a Pauio,
bezweek aan de gele koorts, nauweiqks 'n
maand na zjjn aankomst in Brazilië. Daar
zqn er ook, die, uit gehoorzaamheid aan hun
religieuze overbeden, buu, missie-idealen
moesten offeren en voor anderen arbeid ge
reserveerd werden. Maar bet groote aantal
kwam waar bet zqn wilde: in de Missie! Ze
loopen wel veel uiteen, zijn wit gehabqt,
bruin gepqd of zwart geloogd, behooren tot
verschillende orden en congregaties of bleven
wereld-geestelqken. Maar allen zqn ze bezig
aan bet groote werk der geloofsprediking
in den vreemde. Geen werelddeel of men
vindt er missionarissen nit onze stad, uit
ons gewest.
En nu zal ik kleur bekennen. Om de her
innering aan deze, onze bloedeigen Missio
narissen van Alkmaar en omgeving op te
wekken, daarom is bet mij juist te doen bq
het schrqven van dit artikel. We hebben
ze met den geest en met het hart gevolgd
bij hun vertrek naar het Missieland, hopelijk
ook vesj gebed eu veêl èteun nagezonden. Nu
Alkmaar 'n Missieweek viert, dient hun beeld
verlevendigd te worden onder ons, moeten
zij staan in bet centrum van onzl' missie-
belangstclling en Missie-liefde. Dat komt
bun familie en dierbaren toe voor 't groote
.offer, dat zq brachten, hun kind, hun broe
der afstaande voor het heilig ajtostelambt!
Zij hebben er zelfs ook recht op. Gelooft
vrq, dat ze van verre deze dagen met ons
medeleven, dat ze er naar baken bet succes
van de Alkmaarsche Missietentoonstelling in
de pers te lezen. Hot zal hun nieuwe bezie-
linf brengen, te weten, ja. te voelen, dat
OP DEN ZONDAG QUINQUAGESIMA.
EPISTEL
EjMel uü den eersten brief van den
H. Apostel Pmtius oan de CortnthUrs;
XIII; 1-13.
Broeders! al snrak ik de talen der men-
schen en der Engelen, zoo ik geene liefde
heb. dan hen Ik gelijk een luidend metaal en
een klinkende schel En al bad ik de traaf det
voorzegrlng. al kende ik alle geheimen en
alle wetenschap, en al had ik al het geloot,
soodat ik l.ergen konde verzetten, maar zoo
ik geene Ifcfde h-b. dan ben Ik niets. En
al deelde Ik al mijne goederen uit tot spijs
der armen, en al traf Ik mijn lichaam ovet
om te branden, indien ik geene liefde heh.
het baat mij niets De liefde is lankmoedig,
zij is goedaardig; de liefde |8 niet afgunstig,
zij handelt niet lichtvaardig, zij Is niet op
geblazen tij is niet eerzuchtig, zö zoekt baar
c •‘igenbrlang niet, zij wordt niet toornig, zij
denkt geen kwaad. zQ verheugt zich niet
over de ongerechtigheid, maar z|j verblijdt
Heh over de waarheid: zü verdraagt alles. zQ
bwft alles, tfl hoopt alles. tQ IHd» slles. De
liefde vervalt nimmer, maar, hetzfi voorzeg
gingen tH zullen te niet gaan, hetzij tal-n.
•9 tullen ophouden, hefzfl wetenschap, zij
za’ vernietigd worden Want w(j weten maar
•en deele. en wij voorzeggen maar ten deele.
hetgeen volmaakt Is. za! gekomen
'ijn. dan zal hetgeen ten deele is. vernietigd
worden. Tnon ik een kind was. sprak ik als
•en kind, gevoelde ik als een kind, dacht ik
da een »ind Maar, nn ik een man geworden
bob ik a) het kindsche afgelegd Wij
'Jen nn door eenen spiegel in een raadsel;
naar dan zullen wij van aanschijn jol »an-
•eh|jn t’«n Nu ken ik ten deele. maar dan
zal ik kennen, gelijk ik gekend word. Nu
'•lijven deze drie, geloof, bonp en liefde.
Maar lie liefde Is de voornaamste van deze,
EVANGELIE.
VvongeHe votqens den H. Lucas; XP lil,
31—43.
In dien tijde nam Jesus de twaalf tot zieh
en zeide hun: Ziet wQ gaan naar Jerusalem,
••n alles tal volbracht worden, wat door de
Profeten van den Zoon des menschen ge
schreven Is. Want hij zal aan de heidenen
geleverd, bespot, gegeeseld en bespogen
wonina; en nadat zö hem zuilen gegeeseld
rt-hben. sullen zö bem dooden. aa ten der-
l«n dage tal hfy verrijzen. En zö verstonden
nier niets van. «n dit woord was voor hen
terborgen. en zö begrepen niet hetgeen er
zezegd w*rd. En bet gebeurde, toen hij Je
richo naderde, dat een blinde bij den weg
«at te bedeler.. En als hfl de menigte hoorde
'oorhögaan. vroeg b|j. wat *r te doen was.
Zq zeiden hem dan. dat Jesus van Nazareth
«oorbfl ging. En hö riep en telde: Jesus.
Davids Zoon, ontferm u möner! En die voor
uit srinren. bestraften hem. opdat bö -zoude
zwjjgrn Maar bö riep vee] meer: Davids
Zoon, ontferm u möner! Jesue stond dan
«ril en gebood, dat men hem zoude bö bem
brengen En al* hö naderde, vroeg hö hem,
en telde- Wat wilt rö- dat ik u doe? Hq ant
woordde: Heer, dat ik tien mag. En Je«iis
telde hew Word tiend», uw geloof heeft u
genezen En terstond zag hö *n volgde hem
en verheerlijkte God. En al het volk, dit zien
Je, looide God.
stonden gedrukt met vermelding
van honderd met 1
ingeleverd. Ook de missie-alma-
i Tilburg en van Steiji deden het
