s
t.
ec
ve
nu
Hille's bons
zijn en bh jt
/mille
E
d.
b;
ze,
1
van
noa
«l
v<
4;
al
H.
n.i
8t
A
K
»t
h
i<
h.
b
rn
Ie
s<
b
11
m
di
beeft.
hoogwaardig-
zoo
vertrekken met sympathieke
A
Krukkig
de gel“R<
van
see
Saschenkenkarrtoor Kdznagracht 388
Amitiriia.
ai
ik
ba
n
o
hoog geestelijk
•r.t en dat zal
•I
Ei
vt
Bi
b<
re
on
Al
bli
9'
ic
V'
Dl
L
h
e
K
ui
h
r
c
ni
VI
4i
be
x
4
te
H
en
ai
9
4<
l<
b<
Ik
st;
to
'/Te Deum”
goedgeslaagde slotvergadering
was.
van Vüizenz Goller, waarna deze
J geëindigd
In de afgeloopen i
•en heerlijk voorbeeld van aielea-ijver
hoog op In de
Iers en 18000
geloof. (Applaus.)
U ojrwekken lot bljjvemleu
Uit naam van alle Missionarissen ge
tuigt de gewijde spreker niet in dank
baarheid onder te doen.
Wij, Missionarissen, aldus Pater de
Lau, zullen de blijde mare van Alkmaar
Uitdragen naar de missie-landen tot ean
de grenzen der wereld. Ik heb gezegd.
Terwijl eenige missionarissen collec
teerden, zong het koor het „Memorare"
op het orgel begeleid door den heer Dui-
k
o
k
j»
d
h
ti
vrucht van deze
mUsie week zjjn, desnoods nog op dezen
laatsten avobd, dat er onder I' een studie
beurs voor een Missionaris-student tot stand
komt, of dat we verbljjd worden met ’Orste-
lyke gaven voor onze Missie-huizen.
Houdt hoog de „Internationale” in onze
Missie-actie. Gjj zjjt lid van de Katholieke
Kerk, wier katholiciteit beteekent: over heel
de wereld. Helpt daarom uitbreiden het Rijk
van den Christus, Die is, Die wa^, Die wezen
zal, aan Wies alle eer en glorie.
Missie Ijver is ook een plicht van liefde.
Het geloof, dat wij onverdiend ontvangen
hebben, legt on» op een liefdesdicht: we
moeten on® aan Christus en Zijn Kerk geven,
zooals een bruid zch geeft aan haar bruide
gom, zooals Christus zich gegeven heeft
aan ons.
Wat verwacht Christus, de Bruidegom, van
ons?
Dat ook wy ons zullen geven, gelijk Hy
zich heeft gegeven.
Zooals Christus ons Zjjn bruidegoms-
liefde toonde door als Missionaris tot ons
te komen, zoo moeten wjj onze bruids-liefde
toonen door Zijn missie werk voort te setten.
Misaie-jjver is voor onr een liefde-plicht.
Als een liefdeplicht wordt het missie
werk ook beoefend.
Jaar in jaar uit trekkeu honderden jonge
mannen en vrouwen naar de missielanden
om het „evangelizare pauperibus” „om de
armen de blijde Boodschap te brengen", voort
te zetten. Ze zeggen vaarwel hun vaderland,
hun vrienden en kennissen en familieleden,
hun Vader en Moeder. Daar zjjn er onder,
die daarvoor opo(feren de goederen der we
reld, de vreugde en de gemakken van het
leven, een eervolle loopbaan, waarin ze toch
ook bun zaligheid konden bereiken.
Na lange jareu van zwaren arbeid en aller
lei ontberingen kan het gebeuren, dal de mis
sionaris niets beeft bereikt; hjj heeft allyen
met zjjn tranen en zjjn zweel den bodem
vruchtbaar gemaakt voor het werk van hen,
die na hem zullen komen.
I»at alles weet de Missionaris van te voren;
het wordt hem voortdurend gezegd en her
haaldelijk voorgehouden. En toch gaan se,
niet één, maar duizenden, alle eeuwen door.
Dames en Herren, wjj zjjn wellicht geroe-
|«en om Missionaris te worden, maar rust
ook op ons niet de liefdeplicht om Christus'
Rjjk te helpen uitbreiden Wanneer de Mis
sionarissen zichzelf, hun heele persoon
ven voor de eer van God en de zaligheid
zielen, mogen wij dan maar bljjven rusten op
een bed van rozen, móeten wjj ons dan
niet beschikbaar stellen voor het missie
werk?
Wanneer de Missionarissen aan het front
strjjden in de vuurlinie, dan rekenen zjj op
de achterhoede, welke ben moet voorzien
van fourage en munitie, d.i. van geld cn ge
bod. Daartoe is iedere Christen verplicht uit
dankbaarheid voor de heerlijke gave des ge
loof s, uil liefde tot Christus en uit mede
leden jegens die millioeueu onsterfelijke zie
len van ongeloovigen en heidenen.
Op den eersten Katholiekendag te Nijme
gen, waar de missie-aclie in Nederland den
groeten stoot heeft gekregen, heeft een oude
Missionaris met zjjn zware stem, sjjn lange
gaard en zjjn gouden hart zoo indrukwekkend
gesmeekt, met de tranen in zjjn oogen: och,
laat ons niet alleen staan.” Hij had alles ge
daan, wat hjj kón doen en toen hjj niets
meer doen kon, bad en smeekte hjj: „och,
laat ons toch niet alleen staan*'.
Hel|rt dan de Missionarissen met gebed en
geld.
Eerst dan, wanneer wjj iederen dag een
gebed storten v. d. arme ongolukkigeu, die
noch den Hemel kennen, noch den Zaligmaker
noch Zjjn lieve Moeder, eerst dkn zjjn we
in staal grootsth en vruchtbaar werk te le
veren, eerst dan sullen de sluisdeuren van
God» barmhartigheid worden opengeslagen
door de kraobt vaa onze gebeden en kunnen
te niet meer gesloten worden wegens den
geweldigen drang van zich uitstortende ge
nade liefdeatroomen uit de boordevol)»
bromii^i van Jezua' H. Hart.
Bjjna 2000 jaron zijn voorbjj sinds het
ougeublik. dat Christus op dese aarde ver
scheen eu het goddeljjk missie-bevel gaf:
„gaat en onderwijst alle volkeren”, en nog
sjjn er millioenea, die nooit iets van den
Christus gehoord liebbea. Twee duizend ja-
«ll>, vwrvlf-f-w «Iwi» ztrn dsiz dst dé
uitstrekte
>g zjjn er
den troost
van den godsdienst ondervonden hebben.
Thane zjjn de tijden rijp voor zcgenrjjk
werk qpder de heidenen. Het kloppen der
goddelijke genade, dat het gunstig ©ogen
blik aankondigt voor een vruchtbare evan
gelisatie, het is verstaan door de wereld
en gelukkig ook in Nederland.
Ons kleine Nederland telt 8.700 mannelij
ke en vrouweljjke Missionarissen; draagt op
zijn bodem 33 Missiehuizen met om de 2500
studenten; het verbreidt onder ons Room-
sche volk 52 miseie-tjjdschriften, kalenders
en almanakken; de drie Pauseljjke Missie-
geuootschappen brengen -jaarlijks ver boven
het half inillioen gulden op en als er dan
bovendien nog 38 particuliere Miraie-Ver-
eeniguigeu werken, dan mogen wjj gerust
zeggen: de missie-jjver laait hoog op in ons
Vaderland, Nederland staat in miesie-bloei.
Als er waarljjk missie-jjver gloeit in uw
hart,, dan zjjt ge bereid een missie-busje te
plaatsen in uw winkel of op uw kantoor,
dan zjjt ge lid van een of meer missie-vereeni-
gingen, dan zjjt ge geabonneerd
missie-tjjdschriften, dan laat ge t
rondgaan voor 'n miseie-gf'
vrienden en kennissen, dt
pv'ova.v.gvic, tapouivo ou auuvic uiiasie-arvia^
len, dan bidt ge in uw huisgezin gezamen
lijk voor het welslagen van het missiewerk,
SLOTBIJEENKOMST IN ’T
GULDEN VLIES”.
Om 8.30 begon in de zoo goed als geheel
gat .tide zaal van ,,’t Gulden Vlies” de slui-
tingsbjjeenkomst, welke geojtend werd door
den heer Will. Vermeulen, die bet een eer
noemde, de dames en heeren op dezen elui-
tingsavond welkom te mogen heeten. Spr. is
overstelpt van dankbaarheid, omdat er van
de wcok enthousiasme gegloeid heeft, zóó
laaiend, zóó hoor. als men nooit van Hollan
ders verwacht zou hebben.
Ondanks de voorjaarsbuien zal er van
avond in de zaal volop vreugde en volop
bljjdschap zijn, omdat men over het verloop
van de week zoo tevreden kan zjjn.
Spr. dankte dan de Paters, die het missie
werk gepropageerd hadden, en de dames en
heeren, die door hun opkomst eiken avond
getoond hebben, hoezeer hun de missie ter
harte gaat.
Een woord van welkom richtte spreker tot
Pater Vergeer en den heer van de Bilt. Dank
bracht spr. aan de medewerkers van dezen
avond; tot 9 uur zou optreden een orkest
onder leiding van den heer Kuiper, en voorts
sotuien er solo’s gezongen worden.
In de pauze zou een collecte gehouden
worden welke spr. met hetzelfde enthou
siasme aanbeval al» waarmee men hier ge
komen was.
De avond zou besloten worden met het
„Te Deum” van Verhuist.
Tenslotte deelde spr. onder applaus mode,
dat in de plaats van den heer Moeskop», die
door ongesteldheid verhinderd was, de heer
A. Schouten ais solist zou optreden.
De heer J. v. d. Aakster zong hierop en
kele soli, welke de aanwezigen door applaus
ten zeerste toonden te approdeeren.
Het orkest had zich reeds doen booren.
Het bestond uit de heeren Joh. Kuipei
(piano), W. Schreurs (le viool), A. de Boer
(2e viool), A. T jeer te(cello) en Th. Schol
ten (contrabas)
Te ruim kwart na 9 uur kwam de Zeer-
Eerw. Pater Deodatns Vergeer O.F.M. aan
het woord. De spreker werd met applaus be-
groet.
geherbergd hebben.
Toen Zijn Excellentie Mgr. Schioppa
zijn groote bewondering voor dat en-
thousiamc uitte en vroeg vanwaar die
vurige ijver kwam, wist de H.E. spreker
geen beter antwoord dan te zeggen, dat
net Geloof de oorzaak er van was.
Spr. dankt God, dat Hij bij het begin
van spy 's dekenaat Alkmaar van de
schoonste k-^-van de zonzijde heeft
doen zien.
Spr, heeft nog niets dan schoons
*n Roomsch aan Alkmaar gezien en
*tvijst op de bereidwilligheid waarmede
aan de stem van den Bisschop gehoor
is gegeven om te komen tot een R.K.
Radio-vereeniging.
Alkmaar staat op
peil, aldus de H.E. spr., en dat zal zoo
blijven als de menschen bezield blijven
van dat eene noodzakelijke de liefde.
Rede Mr. Kosters.
Met applaus werd toen hij het
spreekgestoelte betrad Mr. Kusters
begroet.
Allereerst sprak de heer Kuster» in het
Duitsch, hetgeen wjj hier aertaald laten wor
den:
Monseigneur Njaradi het eerste woord dat
ik hedenavond zal spreken zal zjjn een woord
van harteljjken oprecht geineenden dank aan
voor de moeite welke U zicht heeft wil
len getroosten voor ons, door de verre reis
naar hier te willen maken en hier te willen
komen.
Gisteren mochten wjj U in Holland, in onze
goede stad Alkmaar, het welkom toeroej>en,
neden past on» een dankwoord voor het f lit
dat tl ons in de gelegenheid hebt w-illen
stellen hedenmorgen tegenwoordig te zjjn bji
de grooUcbe plechtigheid van bet door U
en Üw hooge assistenten opgedragen H. Mis
offer, dat op ons allen zoo’n grooten indruk
heeft gemaakt.
Wjj kunnen U daarvoor niet dankbaar ge
noeg zjjn en geven U de verzekering, dat wjj
noe lang daaraan zullen terugdenken. Uit
naam van bet Comité, uit naatn van de ge-
heele Katho!i«-k< ls:volking zeg ik IJ daar
voor nogmaals dafdc.
Wjj geven U de verzekering, dat wjj steeds
met genoegen zullen b-rugdenken aan Uw
aanwezigheid bjj deze Missieweek en dat wjj
wederkeerfg hopen dat ook gjj van hier zult
gedachten aan
Holland in het algemeen, en <le Katholieken
van Alkmaar in het bijzonder.
Eveneens zeggen wjj hartelijk dank aan de
homo* assistenten die V naar bier hebben wil
len vergezellen.
U, Monseigneur, en Uw Ai istenlen roepen
wjj gaarne toe een „tot weerzien»”.
Vervolgens richtte spr. zich tot de lalrjj
ke aanwezigen.
Al» ik, aldus Mr Kusters, op het einde
van deze week terug denk aan bet vele werk
de vele moeiljjklr den. die deze Miseieweek
gevraagd heeft, dan duizel ik daarvan. Niet
om onszelf comitéluden een pluim op den
hoe<^ te zetten maar omdat thans weer
eens getoond is, wat wjj bereiken kunnen,
als we eendrachtig samenwerken. Ik dank
daarvoor alle Katholieken van Alkmaar ei*
omgeving do r wier belangstelling en me
dewerking deze week, in alle opzichten, zoo
buiten verwachting geslaagd is. We hebben
deze week gezien, dat we veel beteekenen
al- we maar sa men werken. Het moet echter
niet bjj deze week bljjven, we moeten onze
misrie-actie voortzetten onzen jjver besten,
di-'eu missionarissen bljjven. IMe eenheid,
waardoor het resultaat van de voorbjje week
zoo schitterend is geworden, moet ons bljj
ven.binden waar het geldt de h -de Katholie
ke zaak, waar h t elders geldt onze Katholie
ke beginselen, dan zal die eenheid zeker haar
goede vruchten afwerjien voor Alkmaar.
Dan memoreert spr., boe het initiatief tot
het organiseeren van deze Muvrie tentoonstel
ling ultgini' van de R.K. Propagan Igclub, en
roept »pr. de aanwezigen op tot finantieelen
en moreelen steun van deze vereen, voor
welke vooral in dc komende j eriodc zooveel
werk te wachten staat.
D'^gsultaten, aldus vervi.hrt Mr. Kim te ra,
zjjn inderdaad groot, eu als^de teekeuen ons
ti' 't bedriegen, is ook het fipantie»! resultaat
naur wrwaol ring.
Al h het nu nog de tjjd niet om met cjjfers
t komen, één cjjfcr kan ik n-eda noemen, n.l.
dat 11847 betOMer» de Missie tentoonstelling
bezichtigd hebben.
Deken Reugs, aldus Mr. Kusters, zeide Alk-
niaa> bjj het I gin van liet dekenaat van de
zonzijde gezien te hebben. Als we hem dank
baar willen zjjn voor zjjn sympathie.ke mede
werking, laten wjj er dan voor zorgen, dat
Deken Heng» na vele jareu zal kunnen zeg
gen: „ik heb Alkmaar nog niet anders g -zjen
dan van de zonzjjde, zooals bjj den aauvang
van injjn dekenaat”.
Dan dankte Spr. nog de vote Paters- en
Broeders-Missionarissen voor het v. le en ver
moeiend» werk dat zjj tjjdena de tentoonstel
II" hadden verricht.
Ik kan U, aldus Mr Kusters, de verzeke
ring geven, dat voor wij zes jaar verder zjjn.
Alkmaar wederom de handen in elkaar zal
slaan om wederom een groote Missie-ten toon
stelling te houden.
Mgr. Dionysius Njaradi richtte zich vervol
gen» nog in het Duitach tot de aanwezigen,
voor welke rede wjj verwjjsen naar „de slot
vergadering in 't Gulden Vlies”.
Nadat Mgr. Njaradi zegenend het kerkge
bouw bad verlaten, om zich naar de slotver
gadering in „*l Gulden Vlies” te begeven,
voerde net zangkoor nog uit bet vier-stcmmür
Goddeljjke Meester zjjn armen
Over de vlakte van Galilea an noj
900 millioen menschen, die nooit t
Rede Pater Vergeer.
Hieraan ontleenen wjj het volgetsde:
Alkmaar heeft grootsche dagen beleefd
tjjdens de Missietentoonstelling. Slechts één
woord kan dal vertolken: het is „schitterend”
geweest.
Schitterend was het bezoek aan de Missie-
tentoonstelling en niet zonder reden.
Schitterend zjjn geklaagd de avond-bjjeen.
komsten, waar de Patere Missionarissen
dóór lezingen met lichtgelden en filmvoor
stellingen allerwege kennis bijbraebten en
belangstelling en liefde wekten voor de Mis
sies. De zalen liepen overal vol van grage
luisteraars naar het bezielend, van missie-
vuur pplaaiend woord van Missionarissen en
Missiologen.
Schitterend is geweest het werk van bet
Ccmité der Missietentoonstelling met zjjn
verschillende suh-eommissies, waarbij vooral
niet mag vergeten worden het Perscomité,
waaraan bet heerlijk welslagen niet het minst
te danken is. Met trota mogen ze neerzien
oj> hun werk. Bij zulk succes zullen ze ver
geten kunnen de talrjjke bezigheden, vóór
vergaderingen en correspondenties, w»dk»
zooveel beleid en moeiten kosten.
Tjjdens de Rede van Pater Vergeer kwam
Mgr. Njaradi ter vergadering, in gezelschap
van enkele geosteljjken en heeren.
I>e heer W Vermeulen heette Mgr. in het
Duitsch namens de aanwezigen har tel ijk
welkom in hun midden, waarna Pater Ver-
^geer zjjn rede vervolgde:
Het doel der Missie week: de groote massa
wakker schudden en warm maken voor de
missie-gedaohte, is bereikt. Nu is het zaak
den missie-jjver ldyvend te doen «zjjn. En
gelukkig acht ik mjj hedenavond daartoe in
de gelegenheid te zjjn; als een arme Francis
caan, die niets heeft en niets kan afslaan,
kan ik nu tenminste mijn stem geven, waar
in(jn broeders hun leven geven. Ik wil dit
ook doer, „met warmte”, want er vloeit
missionaris bloed door m'n aderen; ik ben
immers een zoon van dien grooten Francls-
cu» van Assisié, den Missionaris van bt^eerté,
die zelf uittrok naar Egypte, zelfs voor den
Sultan het Evangelie predikte en slechts te
rugkwam naar Italië, omdat hjj volgen» Gods
bestel van zjjn Minderbroeders-orde 'n Mis
sionaris orde maken moest. Ik wil mjjn woord
spreken „met warmte", omdat ik mjj zoo
gelukkig acht een Broeder te zjjn vaa Alk-
maars Martelaren, die uit uw midden werden
heengesleurd om in Enkhuizen hun bloed te
storten voor het
Hoe zullen wjj
missie-jjver.
We willen U gaan aantoonen, dat missie
jjver is een geloofsplicht en een liefdeplicht.
M»»ic Ijver vooreerst eea plicht vaa ons
geloof
Waarom missioneert de Katholieke Kerk?
Krachtens het uitdrukkelijk bevel van haar
Stichter.
Jezus zeH waa reeds begonnen aan de uit
voering der goddelijke missie-plannen. Vanaf
de eerste dagen van 74jn apostolisch optre
den begon Hij te bouwen aan het schip van
Zjjn Misaie-kerk. Het scheepje vaa Petrus
was er het beeld van, gelijk de ruime zee van
Geneaareth de wereldzee voorstelt met haar
bruisen en stormen, niet haar op en neer,
heen en weer-elingereu van het volkeren
schip, dat al» een ark van Noé, op den zond
vloed drjjven zou. Drie jaren werkte de
Meester aan Zjjn schip. De twaalf waren Zjjn
helpers. Toen was het kMar en terwjjl de
goddelijke Architect Zjjn hand ten zegen
Meid opgeheveu, gaf Hjj het commando;
„vaart nu uit en ouderwijst alle volkeren."
Dat bevel is ojigevolgd.
Tot op onze tjjden gaat het Missiewerk
voort met altijd mwr volkeren te doen doe
len in de gemeetiHcbap der Heiligen en ben
te schenken de rust, den vrede en de vreug
de van K’-loof, hoop en liefde.
Tot op onze dagen.
Het Pinkstervuur straalt nog wjjd uit iu
den donkeren nacht des heidendoms en in de
verduisterde, onsterfelijke zielen der onge
loovigen. De statistieken wjjzen uit, dat de
Katholieke Kerk thans meer dan 14000
ï>ri«wfnr .n»J «gak
Het PinVtervuur laait nog
harten van 6000 leekenbroedt
Missiezusters.
W ie zelf gelukkig is, wil ook anderen in
zjjn geluk <lóen deel en; wi» de schoonheid
en den rijkdom van zjjn kathol* k geloof be
seft, begrijpt toch de afschuwelijkheid van
het heidendom en al» vanzelf ontvlamt dan
bi bet hart het verlangen, liet folie begeeren
om deze geestelijke schatten ook aan ande
ren te brengen.
Daarom moet deze Missie-tentoonstelling
niet tot eenig doel hebl»en gcliml, dat we
eenige Onze Vaders meer gebeden hebben
voor de Missie en eenfg geld hebben bijeen
gebracht, hoe b< langrjjk die som ook moge
zjjn.
Soldaten van Christus moeten wjj zijn
en wel allen, want zoo is de wil van onzen
Meester. Bjj Christus' leger werden wjj in-
geljjfd, toen door bet H. Doopsel Zjjn merk-
teeken werd ingedrukt in onze harten; Zijn
soldaten werden wü krachtens de zalving en
den ridderslag in Gods naam ons gegeven
bjj het Vormsel; soldaten van Christus, zoo
lang en zoo trouw, totdat ons stervensuur 't
blijde woord vae den Apostel uitademt: „ik
heb den goede» strijd gestreden”.
Wat is nu het eerst noodige voor 'n bloei
end Missiewerk?
Dan moeten wjj op de eerste plaats zorgen
voor meer Missionarissen.
De oorzaak, dat er nog zoovelen niet tot
de ware Ki rk zijn gebracht, is het tekort
aan Priesters. Zjjn er over de geheele we
reld om In ronde cjjfers te spreken
ruim 300000 katholieke Priesters, waarvan
er meer dan 200.000 alleen in Europa werk
zaam zijn, dan ziet ge, dat er voor de vier
overige werelddeelen slechts 'n 100.000 over
zijn. 20O.000 in Europa alleen en 100.000 in
Azié, Australië, Afrika en Amerika tezamen.
Die getallen: 200.000 en 100.000 moeten ons
steeds op de lippen bljjven branden en ons
immer weer opnieuw aanzettefa lot vurigen,
tot hoog opgaanden Mfesle-jjvcr.
Mocht een voorname v
missie week zjjn, desnoods
laatsten avoüd, dat er onder
,van Kardinaal
gen aan.
In naam van alle Missionarissen, Pa
ters Broeders en Zusters, aldus de ge-
wijde redenaar, zeg ik u, dat ge niet ge
noeg doet, als ge ltd zijt van genoemde
liefdewerken, maar ge moet ook uw ge
bed en uw stoffelijke aalmoes offeren
uit liefde voor het missiewerk.
Met recht is dit de dag. zooals
|uist gezongen is, dier, de Heer gemaakt
In de nu volgende pauze werd een oollec
te gehouden terwijl het orke«t zich weder
om deed hooren.
Dan hield- deken Reng® ongever^ ree ge
lijke toespraak al» in de St. Josephkerk.
Vervolgens was bet woord aan den
Zei-reerw. Paler H. Rammaker
Deze begon ongeveer al» volgt:
Hm telijk missie vrienden uit Alkmaar eu
omgeving.
Uit naam van de talrijke missionarissen
heb ik da eer en bet genoegen, bet woord to*
U te richten.
Een kort woord, maar het is welgemeend
en komend uit de diepte van het hart.
Uw godsdienstig leven heeft in de afge-
loopen week gebrand, gevlamd, geglansd in
bet teeken der misaieactie Ge hebt U allen
nedergeworpen op het missiewerk. Ik kan
niet genoeg tot uiting brengen den dank, wel
ken wjj gevoelen.
Wjj hebben het genoegen gehad, lederet
dag met u in contact U treden. Hot was een
aangenaam en innig contact. Ons christelijk
bloed*!» In die dagen tezamen gevloeid.
Men had ons zeer vriéndelijk en zeer wel
willend gewaarschuwd voor een kcuden trek
tusachen Zuider- en Noordzee (gelach). We
vonden dat alleraardigst, maar boven die
koud» hebben we gevoeld de oude warmte
van het oude, godsdienstige Ken nemerland.
Dal heeft ons goed gedaan.
Gjj zjjt In grooten géDI” n,et on* °PK*
gaan, naar verre landen. Vooral die ®*er'
vloedige, die oveistelpende belangstelling
beeft ons getroffen. Ik kan ouz» dankbaar
heid dan <K>k niet genoeg uitdrukken.
Hier hebt ge gehad, wat men m bpam»
noemt, de marinier» van Christus, zjj, die uit
varen, om Christus te verkondigen en t<
brengen aan de owrzjjde van de aeo ir
vrvemde landen.
f N* een kort orgelspel van den heer
rih. Duives, organist van de kerk van
Hen H. Joannes den Dooper te Noord-
Fcharwoude, bracht het zangkoor onder
leiding van den heer Jac. Al, op ver-
di^pstelijke wijze „Haec Dies" van Alph
Vrancken, ten gehoore.
Rede Père de Lau.
Vervolgens besteeg de eerbiedwaardi
ge figuur van Père de Lau, gekleed in
Witte toga en de roode fez op het grijze
hoofd, den kansel.
Broeders en zusters in Christus, aldus
begon de gewijde redenaar, Christus is
uit ons midden weggenomen, niet om
dat Hij niet tegenwoordig mag zijn bij
onze bijeenkomst, maar opdat Hij niet
tekort zou komen in Zijn Goddelijke
eer
Wij zijn hier samengekomen, aldus
Père de Lau, om de zoo schitterende
missieweek op waardige wijze te slui
ten.
Spr. gaat dan na de vele heerlijke bij
eenkomsten in de afgeloopen week en
uit waardeerende woorden over de te
genwoordigheid daarbij van de hoogste
geestelijke en burgerlijke hoogwaar<T_
neidsbekleeders.
Dan schildert de eerbiedwaardige spr.
ons de verheven schoone taak van dén
missionaris, de liefde God te bren
gen over de wereld aan die Hem niet
kennen.
De Missionaris is de drager van het
Goddelijke Licht, de verpersoonlijking
van God, den drager der liefde. Door de
liefde Gods die 'm bezielt, is de missio
naris zoo machtig om zielen te winnen
voor God.
Wanneer ook in uwe harten aldus
de gewijde spr. die liefde is komen
wonen, opgewekt door het vele dat gij
deze week over de Missie gehoord en
gezien hebt, dan is het doel van deze
Missieweek bereikt.
Het Genootschap van de Voorplan-
ling des Geloofs, v. d H. Kindsheid, in
bet St. Petrus-Liefdewerk beveelt de
grijze priester, gedachtig de woorden
,van Kardinaal van Rossum, den geloovi-
Rede Deken Rengs.
Hierna besteeg Deken E. P. Rengs het
proekgestoelte om een dankwoord uit te
•preken.
Eerstens dank, aldus de Hoogeerw.
•pr., breng ik aan God, met Wiens ge
nade wij al het movie deze week geno
ten hebben.
Met een plechtig Te Deum aldus spr.
is deze missieweek in alie kerken van
Alkmaar en omgeving besloten. Daar
mee zouden wij kunnen volstaaa. Wij
hebben echter ook anderen onzen dank
te betuigen voor het heerlijk welslagen
dezer missieweek.
In het Latijn richtte Deken Reng» zich
vervolgens tot Mgr. Dyonisius Njaradi,
dien hij als volgt toesprak:
Doorluchtige en HoogEerw. Bisschop.
Na onzen God en Heer dank gebracht
te hebben, vragen wij Uwe Doorluchtige
Hoogwaardigheid en Uwe ZeerEerwaar-
de Geestelijkheid van den Oosterschen
Ritus nederig, den dank te aanvaarden,
die de Katholieke bevolking van Alk
maar en omgeving Uwe Doórluchtige
Hoogwaardigheid en Uwe ZeerEerw.
Geestelijkheid brengt.
De plechtigheid van dezen dag zijn wij
voor het grootste deel aan Uwe Door
luchtige Hoogwaardigheid verschuldigd.
De moeilijkheden, welke door Uw
Doorluchtige Hoogwaardigheid te ove/-
winnen waren en overwonnen zijn, zoo
als de verre reis en de moeilijkheden
daarvan, ontkennen wij niet en schatten
wij niet te gering, maar hoe moeilijker
uwe reis naar ons land was, des te groo.
ter is onze dankbaarheid en onze ver
plichting jegens Uwe Doorluchtige
Hoogwaardigheid.
Steeds zullen wij gedachtig zijn deze
groote weldaad ons door Uwe Doorluch
tig» heid bewezen en ons
•Her en als een bewijs van
onze dankbaarheid Uwe Doorluchtige
Hoogwaardigheid en Uwe Zeer Eer waar»
dtge Geestelijkheid volgen, opdat onder
Gods zegen Uwe reis voorspoedig zij en
Hij Uwe Bisschoppelijke zorg en arbeid
KCgene en vruchtbaar make.
Dan dankte Deken Rengs de Missio-
voor hun moeitevollen arbeid
Igeloopen week, waardoor zij
lijk voorbeeld van zielen-ijver
gaven aan de priesters van Alkmaar. Gij
Mijt ons geweest als transparanten
dan Goadeltjken Missionaris zeil. Gij
hebt ons doen kennen de waarde
Paulus woord. Charitas Christi urget
kantoor,
gingrn, dan zjjt; ge geabonneerd en leest ge
missie-tjjdschriften, dan laat ge uw kinderen
rondgaan voor 'n miseie-gift bjj familieleden,
vrienden en kennissen, dan verzamelt ge
postzegels, capsules en andere missie-artiksp
len, dan bidt ge in uw huisgezin gezamen
lijk voor het welslagen van het missiewerk,
dan offert ge niet alleen voor den bouw
van eenvoudige missiekerkjes, maar dan
zorgt go ook, dat die kerkjes gevuld worden
door zwarte menschen met een blanke ziel.
Spr. eindigde aldus:
Dames en Heeren, we moeten gaan eindi
gen, nog 'n enkel woord.
Wjj, Roomschen, zjjn menschen met
Idealen en waar idealen leven, daar ia het
leven hel gekleurd, vol warmte en vol son
nelicht, daar is liefde, daar is kracht tot da
den.
Een leven zonder idealen is een Meimaand
zonder bloemen, een lentedag zonder sou;
een ziel zonderiJdealen is 'n harp met ont
stemde of gesprongen snaren, het ie 'n lied
met een vloek er in het is een kerk ingc-
richt tot 'n pakhuis, net i» onse vlakke, een
tonige aarde zonder den blauwen koepel van
den hemel er boven.
Welnu, is er onder alle idealen één schoo
ner, één beteekenisvoller dan onze Roomsche
Moederkerk? En doet bet uiet goed aan on®
Roomsche hart te boOren, dat het missie
werk vooruit gaat?
Welnu, onze Roomscbe Kerk, onze dier
bare Moederkerk heeft ook in de 20ste eeuw
een zending te vervullen. Wjj, haar kinde
ren moeten gaan toonen aan heel de wjjd<-
wereld, dat on» Roomsche geloof de zuur-
deesem, het zout der aarde ia. De Katholie
ken zouden te kort schieten aan hun plicht,
indien ze op de nieuwe wegen, welke de
Voorzienigheid heeft opengelegd, niet voor
op gtac<met bet Kruis, waarvan de schoo
ue lofzang zingt: „Vexlila Regis prodeuul”
laat wapperen bet vaandel van onzen Ko
nlng’T
Daarom: allen Apostelen worden; het zon
nelicht van pnzen godsdienst moet door al
le vensters schjjnen; het oude Roomeche
Credo moet uit alle kelen weerklinken: Chris
tus moet worden: de Koning der aarde!
(Langdurig en daverend applaus).
dc liefde van Christus dringt er ons toe.
Ook dc leden van het Hoofdcomité en
de subcomité s, dankte de Hoogeerw.
spr., in het bijzonder den actieven voor
zitter, den ijverigen secretaris en niet
het minst den genialen bouwmeester van
de Tentoonstelling, den heer de Kort.
Ook d& pers bedacht spr., die, aldus
zeide Deken Rengs, in waarlijk „grosz
technische weise" haar medewerking
verleende en de sympathie voor de Mis-
sie-actie heeft doen groeien en heeft ge
wonnen.
Dank ook aan de onvermelde weldoe
ners, die met gastvrijheid de vele missio
narissen
