CONCURRENTIE
rioor PIET VAN VEEN
*7
-
joogte ai zulte teem doote T
Wordt MtMte
o
to
en
wrik* haar nadar
langt en gevaarlijke reis om een
de Lana met een glimlach.
'e midden van een oorverdoovend
op-
te houden
een ruiter stilstaan voor de plaats waar de
nep Valentme.
■et «na
«hen.
tme „Het heuach geen kleinigheid om
ft
hij is stervende.'edele heer," gaf Adriaan
dj
ten zich en de
haar. Eerst had
een knaa
doch met
poogden ze tyet hun klanten naar den
zm te maken. Er bleef trouw ten zeke
re categone btj hen komen. En omdat
ze den lange praatte* rekten over dien
overbuur met zijn concurrentie, over
wogen Freek en Bette toch altijd oo-
derweoch royaal
„Het and van het bed de af
tocht," waarschuwde Freek 's avonds.
„We moeten krap aan doen, je komt
nu toch nergens anders terecht en
de ketel hierover, die heeft Mg de
meeste koopers
„Mocht wat. allemaal van dM m-
tereaeaate menschee, voor *n paar bor
rels zout loopen ze je winkel voorbij.'
..Maar ze doen het dan toch en wq
zitten er mee. Laten we vroeg gaan
slepen, dat spaart gas. Veel trek ut een
boterham heb ik ook met meer."
Spraken se vroeger knus humelijk
over de geheels buurt, als was dit een
groots familie en zn daarvan oude leden,
thans wisten ze niet anders den achter
flap, seifs over de lm. die bij ben de m-
gaan. Ze bonden er wel weer bomen
langzamerhand, maar vroeg naar bed
gingen ze m ba vervolg ateqd.
test. De ateuwe winksher tetirea den-
zelfden prijs op zijn koopwaar, hing
groots kartonnen achter zijn glazen,
ma het verlokkend opschrrft „Op ab
le artikelen behoorlijk overwicht."
Neen, overwicht, dat waa er bij Freek
reeds lang op mgeschoten, ai sedert
hu de eerste prijsverlaging mvoerde
Maden besten wil durfde hq ha ma
te beloven. Nu r. uw dan maar alles
gaaa zooate ha wilde, zij legden zich
tt bij neer. Vnendeiijk, een ietsje
dig zou gemeten.
Zij s
wd," voerde de Lana aan.
„Wanhoop is een groote drijfveer en haastig. Doch Valentme
tt,” beweerde Vtl_2
k „Als leven en vrijheid
*fop— kwamen doen. Wantrouwend
1 oeven ze, ai bobbelend, naar da le
gen. waarom die of da ook ma naar
overkant liep. Over mets anders
*r bonden ze praten, van mets an
ti meer konden ze den kendan van
I winkel, de negotie en van hen.
‘I wie hun handeltje eertijds be-
(i had.
k zoek een ander hun," za Preek
s cgeos aa nachten laag tobben.
„Ik vertik ha om hier heeiemaai naar
den grond tt gaan. Ia twee maanden
tijd zijn we al wat we vroeger hebben
gewonnen we» verforen.
„Laten we *t nog een paar weken
sausen. overwoog nj. „wie weet, ais
een oogenbhk
Uit ba fat, au ze hun bedoeling
ma nader toelichtten, was makkelijk
af telden, dat ze boden reeds hadden
nagedacht over de wijss, waarop
hun oude koopers konden terug kna
gen. Tot oog toe, al gluurden ze vaak
tuanchen de ftalagedingea door naat
den overkant, al benijdden ze ze eiken
klant da daar binnen ging, leefden zt
pas m den aan vang van ba zewuwstoo-
pe&d gehunka naar koopers. Toen
evenwel Freek uit de foods een paar
fooadekaels gehaald had. da stuk
zat te knippen tot kleine kartonnetjes,
begon de nangbeid eerst recht. Voor de
imker bijvoorbeeld stempelde hq, me
groote ojfers, 23, schreef es een klem
S bij. Dat bet lokken moest, begre
pen ze wel. maar ach lieve genade, wat
schoot er dan voor hen ov» om van tt
leven T Dsen dag werd de gehoste
winkelurventam van prijskaartjes
voorzien de enkete trouwge bleven
klanten, die de suiker aan den over
kant te vochtig vonden, keken hun
oogen uk. verzekerden Freek en Bette
een geweldig succes.
Ben week later hadden ze site hoo
pers terug. Nu werd ba de beun van
„de lm van hierover" oen stiekem tt
gluren naar eens anders vooruitgang
Freek en Betje behandelden de men
schee, gelijk ze vroeger deden, vriénde
lijk. gezellig, gemoedelijluZe gaven met
te sterk af op den nieuwen wmkehcr,
ze lieten hem hnks liggen. Wanne» ze
na sluiten de kas opmaakten, kwam tt
echter een ander repertoire.
„De kromme zei. dat de „Zwaluw’
m 4* ««ad maar centen bost. Hier
over u ba twaalf.” zeurde Betje, dte
vroeger noou over een „kromme” zou
hebben gesproken
„Jan Pruim dan ma zijn tabak Doe
*t licht wat laga, de gasrekemng
boog genoeg. Da won, dat ik begon
te „boksen." Of tt soms Mg tt voel
aan verdiend wordt."
De menschee van den overkant kwa
men brutaalweg voor de glazen vm
Freek kijken, wat voor prijs bij op de
artikelen zette. En op een goeden
morgen prijkten m den nieuwen wm-
bti rraoottgyia few JttftcxixMrtjts wt
ntf ao« een beetle Uimr bedraire dea
MM' - w^waa ww wvyw OTUggwu wvwswnwggpw VOTUMS
ha zijne. Een week lang schrwnmekte
ha aantal koopers, dan minderde ha
bij Freek, stonk weg w vóór hij da
eerste verlaging had mgeoeid, Betje
dribbelde den ganschen dag m den win
kel. wachtend op klanten, speedend
naar den overkant, berekenend dat ze,
als *t zoo doorging, moesten kelderen.
„Daar gaat Jan Pruim, voor 'n cent
minder." knorde Freek.
Ze drukten zich achter de deur te
gen ha raam, alsof ze Jan goed wilden
laten voeten dat ze hem verachtten.
„Daar heb je „de kromme,” voor
Zwaluw van elf cent. Wij leggen er
waarendig zelf tien voor neer," mop
perde Betje.
De zorgen gingen knellen, bijna geen
geld kwam in kas, de leveranciers tril
den ma wachten en ba teven werd tt
voor ben zelf ma goedkoop» op. Ze
bepraatten al eens saampjes, bij ba
licht ia de achterham», dt mogelijk
heid van verhuizen naar een andere
buurt. Maar da» had je hetzelfde,
regenwoerdag kreeg je ma een wtnke.
overal tea van dt coocurrenha.
„Ate we 't nog eens wat munter de
den,” opperde Betje. „Je krijgt toch
raba als je veel tegelijk inslaat, dan kan
ba tt tmascha— beter af en verdun
tt tenstoet* Mg me» dan nu. Dertig
klanten in de week, daar kan de schoor-
tteen ma van rocken."
Freek verdedigde de tot m gehand
haafde prijzen, doch omdat zijn vrouw
rigenhjk geluk had. verplaatste hij
ivowds, na sluitingstijd de kartonne
tjes, schreef tt wat andere bij, soodat
den volgenden morgen de menschee
verwonderd aarzelden. welken van de
twee wintoets ze zouden binnengaan
In enkete ■tegen hep ha vlotter. Preek
en Betje, nu de uiterste pril geheven
werd, verheugden zich da niemand
daar Mg beneden toon gaan. Ba wan
ne» ze aan den overkant even duur
i .ogen vrkoopen. ki egenj zelf
toch de klanten terug. Bestond toon
zaak tuw ha langst! Spoedig echter
Preek en Betje, de reeds wa oude
OKflBChies uit de gruttensaafc, waren
da gemoedelgksten vm de straat
Voor aderere hadden zt een luoter-
gnag oor, voor iedereen ook een gaar
st gehoord praatje Kwam tt een
wewklant, of iemand da befit ova
de booger* poiitak redeneerde, den
ten buurtbeb-
h zich tttt m
bet handeltje
scherpt den
met een gliz
op *t spel i
pogingen wagen, en misschien slagen.”
..Ik ben het geheel Hurm». eens,”
héaip Freek. Kwam
beflioM, dM putte Be
totnsa vm zaken. Ed
floreerde prettig, lag avonds vroo-
Wk vwtectet als een geaelhg ontmoe-
tttigspunt voor huaBBCWón*!, sag
prop» uit onder de verzorging van
Freek en Betje.
Tm op een goeden dag ba wmtoei-
toua sm den ovwkant verhuurd werd
tri hef ftspre kooderwtrp zacii vaat -
werkte rond de vraag, wat daar wei
voor een zaak zou worden geopend.
De groote nat, mn de binnenzijde be-
knjt. verberg dM arbeid acht» ach
Niemand begreep et ba ware van, en
een witbekield schild» op zijn trapje
klauterde, zijn ogaret oprookte an
te ba vermengen, om ten itottt tt
beginnen ma prachttetters dm aard
van verkoop kenbaar te maken Nadat
hij „Handel m” netjes middenin ge
schilderd had, verdwenen Freek en
Bette nog maar zeiden van achter hun
faam, loerden ze tusschen de étalage-
dingen door naar ha au komende.
Dt eerste K joeg ze den schrik op ba
hjf bij de daaropvolgende O keken
Z* elkaar vaelbeteckenend aan toen
ook de L tt stond en de schild» een
verse he eigaret opstak, voorspelde
Freek „Die zullen ha nat breed
DCDDCn.
Want dat daar nu hetzelfde kwam
tt staan als op bón nut, leed geen twij-
feL Terwijl het toch een uitgemaakte
zaak was dat zij ach ba vertrouwen
vm de gebeete buurt hadden weten t«
’s Maandags opende de nieuwe win
kel. Op zichzelf deed dit al nuchter
aan. Alsof ze geen mtroductw behoef
den ma ee" ean Zaterdagsche ca
deau-reclame.
„Zakenlui van 't jaar mal.” beweer
de Freek tegen een juffrouw die GeJ-
dersche woest haakte ^te ik me her
inner boe bet hi» volliep, den eer
sten avond, nou, je hoeft ma eens na
tt denken om te begrijpen, dat ze
b» geen veertien dagen volhouden.”
Dinsdags, ze was naar den water
stek» ge wem, kwam Betje ma de
treurige mare terug, boe „de ha van
toerover" m hun wat» dachten te
„We» je, wat ze voor suiker rekeutT
"t Ia schande, gewoonweg."
„Unfaire handel," mopperde Freek.
„Nou wat denk je t Var -en-tvnntig
oost"
„Eerlijk duurt ha langst,” bewe»-
de baar man, schouderophalend
„En of ze de menschen gevraagd
hebben wit ze bij ons betatea. Alles ge
ven ze goedkoop», een cent of een
halve cent, ma» goedkoop» u ba in
■da geval. En ha getoste n, dat de
menschen ba weten. Ze hebben tt dus
te gekocht ook."
.Vm je trouwe kfanttn moa je te
ven, aan die overtoopers beb je niemen
dal, die gaan vandaag ddfr, morgen
we» ergens anders. Daar zulten at néa
vm snppM."
Doch ze sopten wei degelijk vet en
Freeh's winkel begon tt verioopen
voer ha dne weken verte was. Hij
mocht bet unfair noem», geld brack'
dans kwahficstM bem asa op. Stag
etter httld hij zón bondag vol, pro
beerde Betje ma tt tettn maken, dat
tol maag boe de overburen heen aBe
„Wat moeten we tt toch ttgM doen,"
kbegds ze. .We kunuM vm dM wind
Btes tevM m ze ma om touwtje hfer-
bota trektoM, dM gaat na zoo min."
.Tmkfeen, dM is makkelijk genoeg
Maar te vordten js heetemaal niets
me». Dm kM je bear not in een
wankel ritten.”
Je verkóópt teaoMnse wm op
msfn nmtt”
slachtoffers vm
„Gmw r riep
Hoe lang zoo
tegenboudM F*
„Arme jongM F--
dood aM Vatentine’i
kak» geopend en trad Valentme de wacht
zaal binnen, gevolgd door hare begek.d..
die zich, in donkere mantels jtehuld, in de
schaduw hielden. Adriaan sloot
en schoof de grendels weer voor.
„Dejgevangenc iet”. „2- “J-
,ju« gevaarlijk,
gaarne willen dat zij stierf gedurende de
afwezigheid van mijn broeder.
slaap gevallen en mag niet gemoord worden
Waar is de vrouw die voor haar zorgt T”
i hü in Delia' Scala's kamp HMBsS
Snel als Valentme voortliep, trok Isotta toen en de pooa werd geopend,
inella voort. Haar haast was „Die kunnM wij joch ma vmdM F
/atentine, die ha doodsblee- nep Valentme uit jop deze wijze kunnM
VJ* S---
„Hia'a een .deur." zeide Isotta. Zich
>- glimlachte Giannotto unijne oc
:n zoo geschoold ik zag er twee
gaar tt ontvluchten ta bij B, zonte ha tt we-
De Lana reide mets. De twee dames ten, voor haar
voegden zich bij eenige anderen die buiten Nu. was
De Lana bleef echt» de oogen houden haar toch nc
l aandoénlijk.
ktade ma d'Orieans ging ke gelaat en de bevende lippen opmakte, wij evengoed aM ons and komen F
-- -
uur waren de straten ma moeite omwendend, zagen zü mte-
-- ---- -r -I Jdiep mgeza in den muur
tot den kapitein eb de soldaten van de stonden, die echter ma op hen letter, en stevig gesloten. In zijn WMhoop bonsde
-J-J1-- ----Adriaan et met alle macht op, terwijl de
fluisterde ValM- soldaten bleven roepen ^eve Visconti I
Zr begonnen boe lang» hoe dicht» m-
-X Vm
waaraan a
aaar stekeb
i ouder wordsn koepm ri
•ep uumetje m tegelea
akw brooddeeg iw vorvua
later gana rif ep baars ris-
-J MtwftkeBng gaaf vote
als -oegrlnf gaan rij grobaorm m
brasem te raagaa Door te tgd gaan
sij voorat m is karper aM de bete
•oek, aaader ef moekbaari volte
en «aa de groote rivfosm wordt de«
enkelen na» barbeel ea «oridtock
naar bardas ea schoriee gerischt
„Hengelaar*, die vm afwilnHag
bonden, beagelea na» gelang ren doe
UM vaa bet ja» ep de verve WH ra de
viachaooriea. aa een* wet de plomp
ia do elootea op baars, in bot diepe
wat» op brasem, enx.
Over de beagelkumt self heet hst:
..Mee beeft tt tot aa» op een* go»
‘leg van. ea veel visch te vangen,
dit vereiecht oodervindteg. route,
veel teadighiiii. keanu en oplettend
beid, de kunM ie bso aur atet in
rm* ueeeter
Zij. die works* do kunM writes
loeren, komm tt too gamiiiwog wol
acht», na» oa om goede berêlateu
te worden, fie nagenoeg altijd wet
vangt heeft mm laste aoe4t
er gaaa jarea boen, vut dut IBM om
goede bengetev ia. dte ris kunot ver-
te vmiJm^ Iedere jdsdlsoo^t ante ep
tocht wordM
Al doende leert asm teihen» ante-
vindt wm wider tot* «ndere. toto
ateuwe; nee tet i suste, beeft suc
ces, da Ite WM steeds bostonan. bet
■eter briR tolXon."
■d, zoowel voor den hertog sis voren een ervan weende bitter en hield doch getempwd en schuchter wegens
-laage gevangenschap., zenuwschög
„Hrt zien vm die arme vrouw heeft haar verschrikt bij ieder geluid. Adriaan k
-1 van ----- --
tme. zich aa aen scherpe terechtwijzing lead hart achter hM aan prinses Vaten- Carrara’s iep» w« bij de book aanM-
f toegetechM komen en wachtte daar op Vncoco. D*
Valentine's gedachten verwvlden ech- geheele stad was in rep en ro», de stra
in doodsangst smeekte Isotta „Ia
-naam, verberg oos verberg om
voor Visconn F
„On* vobagM F bahaaldc Vatentm*
ma bittere stem, ^om verbergen voor
Am de geheime gang denkend, zesde
Graaosa „Ik zal u helpen. Wi; houdM
met van Vocouti. tmjn vad» m ik."
„Gauw, gauw F nep de page tut.
staan nog voor de deur, ik zie de sparen
ma bewegen, ik zal de deur bcwazM."
JÜj zuLm u dooden." nep botte
„gij zijt te jong.”
Valentme wendde ach echter tot deu
knaap, gaf hem haar tund en zesde Je-
waak de deur, wij kunnM tt een oog—
blik door winnen. AdnaM, dpe 't voor
mij F m zij hep snel ha zonnige ptemtje
ov», gevolgd door Grazsaea m botte.
„Voor mij,” herhaalde Adnaan, m
stelde zsch trotsch, ma flikkerende oogM
ea gorokkM dolk voor de deur. Hij wa*
-l.-- zq aM
iefde waagde hq zün
levM voor een glimlach vm haar, m be
schouwde zich wel betoond. HijaMfte vm
opgewoed—hart haastte Grazsoas zich
ben 't hun bum— tt bcMgen, naar de be
nedenkant», wa» de geheune gaa< te
uitkwam.
Het lieve busje wa
teld wegen* den aanval
hoofd.
Kalm en bedaard ging Valentme voor Gods
„Onze vad» i* heel ernstig ziek en al* we
niet op tijd zijn, zou len wij wel een* alles
kunnen verhezen. Onze paspoorten zijn
door den hertog zelf geteekend wij Vaconti
beu gen." eischen te gaan.
■een even De officier hoorde nauwelijks wat zij
zeide. Er kwamen meer soldaten aanrijden,
zoodat de man aan allerlei dingen tegelijk
moest denken.
Half krankzinnig sprong Isotta
„Zij schijnen in op ben
i i ri ri o
De andere dame trad naar voren en sloeg toen plotseling tot de vrouw van de dne deze’open ”vfoM.''v*ïenün* rês d—
later wachtten Giannotto haar kap van haar gelaat terug. i—-a ss.i... x.,
‘l „Thans zal Giaqnotto u gerust stellen
is, waar de wacht opgesteld wa*. edele heer, ts dit Isotta dT Este t”
Zond» een spier in zijn gelaat te v»-
Qiannotto „Gij zult de
genoeg
hoortr.
zeide Giannotto „men zou met te veel Toen vroeg Valentme „Is dit Isotta d' streek maakte, kon AdnaM een officier kleine groep btj eten ingang d» deur tegen
---- -*-• - vinden om de paspoorten aan te toonen elkaar aangedrukt stonden De ruiter zag
„Neen,” glimlachte deze. Hij keek ze haastig in. „Zij schijnen in op hen neer, waaróp Isotta z*ch m» zulk
„Kom. Giuletta,” nep Valentme. orde te wezen," zeide hij, en wendde och m geweld tegre de deur worp da
nat»
aan en h»kende haar broed»
„O zoo, mijn zuster," mompelde hfj.
Niet wetende wat zij deed, spoedde V»-
tentme Isotta na. terwijl de page de deur
Op de fraaie binnenplaats vond— zij e—
tong mosje mo een rpod kleedje aan. Zij
I op, tore zij de dne zoo
—Li re gehavend binnen zag
zesde de komen
..Een wei- wtnnen er slechts
half ontmau-
_jg Dmttctosa
slechts kon geledre. De nette arde te rit
koele kamen wm verstoord.
Bij hun binnentreden stood Agoeto
verschrikt op, doch tore Gnoom taste
j na» de geheims
hij goed verborg— tasted,
beresd hre tt toslpeo. De srhiM» docht
gratis gig* aan ha javu» dat hq hep door
Vucooti tt verhagen.
Val—tme gebiedend uit,
n page die deur tauooM
F kermde botes, tas*
stb hsagead. JteoM
HET HENGEL GENELOT.
Zoowel vo» toen, die bet to—gil—
eea toot werkeüjk duel vm tam
venagriuk achten, *1* voor dig—m.
die latoder grestdriftig vta— tatt».
ov» rit^tjjdrêrdrijf, bevat bot JUg.
tie. Wij netleenea m ^mó»
eaa.
„Oud» alle itmdia ea ra^m
aldus de icbruvw viadt a*M bm-
felaar*. van *11— leeftijd treft o— M
M. Hat u wa», dat ore vocruaaM-
lifk oud» bet volk de wwele keuge-
laars vindt, maar behalve aodbachta-
lied— m bazen, boog ea laag k—-
toorpaionoal, ^ooto Uaiaa wte-
keH»e, tolt aa tt ook lagere boa-
otfoaea. proioaeor*. dokter*
k—«teuaars. boog* m lag* etaete-
ambtenaren, dichter* *cbr*var* on*,
oadw. ig *11— beoefen en de hengel
sport
Veten, dte bM fnaot stat b-
ti de kun» o. vtecb te reagM. Met
verstaan, vragen „aan dat *a*>* oet
d— b—gel ia de baad etaaa of ritten
wat i* dm toch aaa? Vat ia dat rer-
vetead. Je vaagt toch atet* of eea kat-
vtechje." Mm laat seo'a a»ppera»
een* een getekktere dag hebben, laat
hij bet een* medém»ken. dat hij eea
iliakea vieeh vaagt of eea goede hoe
veelheid buit aaakt. tien egea ere.
dat hij «poedig wederom zijn geluk
mort drijft
di* iaden
pt« *tooe-
ken- naar voren tredend, .^r gaat een dringend
---- zeg- geval van erfenis mee gemoeid. Onze rer- iu<(
gen, edele heet Zie zelf zij is het met winten hebben bekxrfd ons begeleiders te ston<j v»baasd
tWederom gingen zij v»d» de Lana zenden." onverwacht en
abt aanstaat” zeide de'Lanaj „waarvoor was nog met geheel overtuigd. „Ik denk aan uwe veihghad,” zeide de komen
„Ma fot,” nep d'Orieans uit, Jot be- offio» de schouders ophalend. „Ben wei- J a
gmt vochtig te worden. De avonden in mg lat» moogt gij gaan, nu ma. Er i* een me* hu zal oas dadelijk vnlm,
Italië zijn zeer ongezond." Toen traden zij teger in aantocht, met den hertog aan ’t tentuie ma schorre «tem mx
Dire nacht boorde Giannotto ere zacht
kloppen op de deur van zijn kam». Adn
aan trad binnen re legde een paar smarag-
aen o Isotta d'Este den oorbellen en een zak dukaten op de
_i om te gaan spion tafel neer.
„Dat voor uw slechte
fluisterde hij hem toe en vei
zacht als hij gekomen was.
HOOFDSTUK XXI.
Dt ttragkomst van ViKOOti. Hall krankzinnig sprong Isotta naar
Nu zij zoov» gekomen wm, vreesde hem toe. Zonder acht t* slaan op Valen-
Hij zag duidelijk genoeg in wat Valentme Valentme v»d» mets me», want thans tine’s waarschuwende hand, nep zij mt
bezig was te doen, en daar hij den hertog zou het met moeilijk wezen haar plan ten „Wij moeten de poort door Wiij moeten
haatte en diens zuster bewonderde, zou uitvo» te brengen. Zij bezat de sleutels verdtt. Laat ons door wij zullen u goed
hij ha» ma al zijn macht helpen zoolang welke pasten op de geheime deuren van beioonen.”
hij w zelf geen geva» bij liep. Visconti het paras, waarvan zij tt verscheidene Getroffen door den angst in ha» stem,
had hem met in zijn plaats achtergelaten kende, en die zij anders ma gebrufct zou wendde de offiaer zich verbaasd om ma
en door haar geen lastige vragen te stel- kunnen hebben. „Gij schijnt groote haast te hebben."
len zou zij hem zeker rijk beioonen. Hij In den vroegen morgen, kort nadat „Om hemels wil het is een gevat
wachtte haar terugkomst met ongeduld. Carrara aan den weg wm ne»gevaUen van leven of dood F riep Isotta uit en zou
- -i- --rgckmeld als Valenti-
ernstig geval no<
n atode hertog C
X ma ha recht T”
eea* afspraken allebei dn prijs wat
op is voureaF
J* z*ea je aankomen, ma hun door
slag. Wa» si den boel betrekken o M*
’n raadsel Verdienen kunnen ze noctt
Saampjes na ha ontbijt, kwamen
ze dra winkel te. Tegenwoordig open
da m nooit vroeg, omdat tt toch alt
mand wachtten ea ze tenminste
e— rustig eten af wddea nemen. Z*
zag— ha tegthjk. m bleven tt tage-
lijk om stilstaan, snelden dan baden
na» ba raam. Jawel hoor, zou tt
iemand dood zijn T Ha gordijn van
Jwerover" hing nog gezakt, ook acto-
t» het deurruit)*.
„Wat zullen w* nou F popelde
Betje. Ze wm de goedheid ia persoon,
ma» indien 't dito e*n<* dagen gesto
ten bleef, hep bóa aenng wat drukfc»
„Dat js vreemd," knorde Freek,
wt* voldaan, terwijl hij zich gereed
maakte zqa winkel zoo zonnig moge
lijk tt maken.
Ze probeerden vm de koopers ttt*
naders tt boeren. Niemand w— iet*,
btt werd een gebeurtenis vaa de
straat, te weten waarom de knude-
m» zijn zaak dicht hield. En tegen
den middag ging een verharende
kerel aa» bumen. met een enuner
knjtwt» Freek Betje rertarea
..Hierov»” ma uit ha oog Eren da»-
aa schoof d* man ZKh tustchen raam
en gordijn, begon ha gto* wit tt kalken.
Opnieuw zag— dt twee oudje* ei-
ka» rem» aaa. Ia hun blik vroegen
zt tiksnd»„hebben we gewon
nen F en antwoordden op deatlf-
dt wgM Jk geloof ba w*L"
De hektor* tenen van ba stuaend:
■Handel te tootoniak Geldenche
waren" verbleekten flets voor ha op-
gestreto— krijt. De nieuw* kztedeaaa
btock orer den hop gegaan.
Ma den tijd kregen Freak Butje
hun goed* klandizie terug. Doch de
peöasn moesten laag btojrea. anders
dea »rr
verlaten, geheel
Cl.
wederom bij d'Orieans voegend
„Ik dacht dat er maar een dam* met de
.Mijn page zou met zijn zuster en zijn prinses den k»k» binnen wa gegaan, ter niet bij haar
eizen. Waarêm’ook we», Adriaan f ik
ben het vergeten, doch ik heb toestem
ming van den hertog en verzoek allee
ma» uwe handteekenmg op dit paspoort,'
ea zij ontrolde ha perkament met Vis-
contTs handteekenmg.
„Ha is thans geen tijd Milaan te veria- waren blijven staan
"mgeahef,” zeide de Lana. E. ZW
sze vad» ligt zwaar ziek te Brescu op ha» die weende
„-—ï_ lil:.” U Vrooiqk speek—de ma d’i
Val—tme alten oa» den turn voor. boog plotseling tot ha» ne» re kust* ha»
tu lange en gevaarlijke reis om ere „Gij zijt riet uw eigen lev— rerant- Wegens het vroege uur warer. de straten
vad» te gaan bezoeken, die ziek is,” zeide woordelijk voor de gevangene," zeide zij leeg, behalve aan de poort, wa» soldaten daad een deur, d*
de Lana met een glimlach. tot den kapitein rit de soldaten van de stonden, die echt» mtt op hen letten en stevig gestoten.
„Er zijn geldzakén mee gemoeid, en ik wacht „zij telt in de oogen van den her- want zij zagen et heel gewoon uit. Adnaar er met alle macht op, terwijl de
zou gaarne hebben dat zij gingen," pleitte tog me» dan zijn tegen lev— ze ka „Nu de paspoort—,fluisterde 'J
Valentme. me» dan bet teven v— iemand reders,” tree ..Adnaan moet ze laten zien Doch Leve Visconti
De Lana boog zich ov» ba perkament voegde zij met bijzondere bedoeling btj gij moa uzelf m gereedheid houden, Isotta
heen en schreef er zijn handteekeniag op Ti 2/
ne». Juist op dat oogenblik keek Valen- Lana nog imr
tme oa» Giannotto, hunne blikken krws- tweede dame.
hij zich na» Visconti's
Niet wetende wat zij deed, spoedde Va-
„Onze rad» u zxk," zeide Valentme
zeg- geval van erfenis mee
zij tot alten da» aanwezig, „wij kunnen vonden. Ma» *t hl» somb» kom Isotta, eveneens gelukkig,
uitt reders doen dan wachten, dóch houdt Constanza." De tw» dames traden oa» leunend. Isotta's vreugde
isrif gereed, zoowel voor den hertog ais voren een ervan weende
voor de eer en de veiligheid van Milaan." de hand— vo» ha gelaat -lange gevangenschap.,
Wederom legde zij de hand op •- -*-
vre d'Orieans enging de zaal i
gevolgd door de Lana en Giannotto.
„Ik had bijna iets vergeten, edele hra,”
zeide zij met een glimlach stilstaand
streek gemaakt," zesde Valen- ma koenen blik en «en van vreugde zwel stribbelen.
me had hem goedkeurend
Ma» laat
gekkkteM dag hebben,
ra» raedesaken. dat hij
revlbeid bmt maakt, tian
“j wederom
gaat bepeoev—D. heugel
duuredre rit de lied—
daar bievea ia de bedom
leer reu koffiehuis, aas
ti reder vermaak, meer voor
«riuterttjd gveetekt aa do— sjj groote
waadeling— of fi«t«tocbtea oa eea
afgetogen vteebwatee te bereiken. Zë
brengen dan dea geheel— dag doer te
do ectoooue Mtuw. tem tevnuri—t
«nrdl verhoogd, hen genoudhedd ver-
beterd. tatt sp—vertering bevorderd,
want, hoewel rij «ewooulrik e— flte-
km voorreed toeft echt iI
op haa tochten, kamen sg toch
C“
kranen aa toe n
Schrijvende over rie enter wnsrep
■en beugelt, zegt de echrijver-
Jfiët aB— k—ara bot ep ris rees-
banken attbtMM&HL.
neb bever langs dm oever ti stetra
roetig tosechm bot riefe era
om onvermoeid» roert, loopt dm ge-
beeten dag laags de r—drieton, te rw
telom te nette; meer gemakaochtigm
ritten ara stoel aaa dm watorkaat.
Mr. «g Mn sfatebirid. recht ep hre
geaato Dom Iratote vieeferitoo hra
te-* mem», «rik
hengelee heeft a— op hri eeg ate am
regt: >-(eire fe fra ^ma. dat 1.
luieren. Ja. dat m wel soo. aa» dat
eoort hengelaars geniet toch ook re
hinderen doet hij aieaaad.
Jongen» rireetom aet i
g»m aaa o— stok of tak.
•tukje worm is
al* rij iets
In den vroegen morgen, kort nadat
JLi) blijft lang weg,” merkte de Lana slopen Isotta d’Este en Valentme bet pa- in ha» angst zijn neerge
„Het is een bijzond»
snj gaan
Gij hebt
i tegen tt houden.”
„Zez» zoodrs de hertog bennen is
kunt gij vertrekken doch zorg nu dat gij
komt. De hertog nadert snel met eem-
ondgenooten,” en met een zwaai ran
hellebaard duidde hij bun are acb-
zi) den tuin doorliepen bleef de om te antwoorden als zij iet* vragen. Ik gestoten tt worden door de menigte Vm
imm» de oogen houden op die durf ma, omdat zij misschire mijn gezicht alle kanten kwamen tt soldaten btnnen-
re onbescheiden ate hi; was. zouden h»kennre. Denk eraan. Adnaan. stroom—, vreemd* soldaten. <te nieuwe
deelde hij Giannotto rijn vrees mee d» wij op een halve mijl afstand* een bondgenoot». Hun groot* aantal amd
„Rnnses Valentme.” waagde 1
vertrekken willen spoeden, doch nu met. heimschrijv» met een glimlach, „kapitein waar wij heenreizen.” hoerend, begreep Valentme dat ha» laa-
De Lana gaf het p»kament terug aan de Lana beweert dat gij mrt één dame den Isotta d’Este gmg tegen den muur staan ste zet, in wanhoop gedaan verlor— wm.
Valentme, die het Adnaan t» hand stelde, kerk» zijt ingegaan en met twee uit- ais om moed te scheppen, gfeep toen Va- „Bons, nog eens F nep koos uit, ter-
„Wüt gij met ons meegaan na» Isotta's kwaamtlentine's hand en vclcde -- -
k»ker, edele he»T" vroeg zij aan Or- „Wie denkt gij dat deze tweede dame soldaten van de wacht dichtbij, dat de hóeven ben bijna
leans dan wel zou kunnen zijn F’vroeg Valen- -1 -- •- 1_'__
„De edele vrouw is even streng be- tme lachend „Isotta d’Este T Ik moet u Valentme. „den^dat ons leven ervan af- in woeste wanhoop drongen zij Vegen
waakt als iznm», da» heb ik voor ge- geruststellen.” hangt. d* deur are.
„Neen, edele vrouw” begon de Lana Er kwamen steeds meer menschen Op dat oogenbhk kwam eea troep
ïve» en haastig Doch Valentme viel hem in de buiten de wacht staan. Iets heel bijzonden ruiters langs met wapperende vaandete
'alentme rede met „Kom hl», Constanza.” scheen gaande te zijn tt klonken scha- glinsterend* speren de paarden
Deze tr»d na» voren terwijl Valentme terende bevelen en luide stemmen, terwijl wierpen. knarsend op hun bit, d« hoofden
staan zal men zelfs de zwakste ha» page lachend bevel gaf zijn toorts het rumoer steeds groot» w»d Niemand op. Te midden vre ere oorverdoovend
-- .i.~— - --te temden. létte op de dn* reizigers en slechts na een teven wilde kreten, bleef ptotseimg
hcht viel op Constanza's gelaat, groot oponthoud, dat Valentme geheel van een ruit» stilstaan voor de plaats iratf de
tjvw kunnen toonen voor iets dat den h»- Este. Giannótto T” vinden om de paspoorten aan te toon— elkaar *an*edrukt stonden De^-'**--^-
tog zoo na aan het hart ligt als dit.” „Neen,” glimlachte deze. Hij keek ze haastig m. „Zij schijnen m op ben neer, wa»
De Lana haalde de schouders op mef „Kom. Giuletta," nep Valentme. orde te wezen,” zeide hij, en wendde zich *en geweld tegen
„Laat ons gaan, edele vrouw.” F-JJ---1-*-
Een halfuur 1
en de kapitein in het vertrek naast Isotta's „Thans zal
ValenUne was met een barer dames en i
ba» page den k»ker binnengegaan. Vis- trekken zeide --
vcont: s zegel had haar alle hinderpalen vrouw van Della Seala goed
doen overkomen. nen, al is 't alleen ma» vre
Het was iaat en bijna donker.
„Dit toont iets ipijtigs m haar dat mij
L--- ----
is ’t noodig ov» het slachtoffer van haar
broeder te gaan informeeren T”
„Zij is een Visconti en heeft iets van
het karakter van ha» broeder. Zij ts soms het_ palea binnen,
even wreed. Het kan ook nieuwsgierig-
beid zijn”, gaf Giannotto terug.
„Om teïftegaan a
werkelijk zoo schoon a
neerer. hoe ha» broed» zijn gevangene
behandelt.”
„Hebt gij haar ooit geaen F’
„Ik T neen, nooit," antwoordde de Lana,
ik verlang ook geenszins haar te zien.”
Giannotto antwoordde niet hü ge
roeide zich bijzond» rustig en tevreden.
Hij zag duidelijk genoeg m
bezig was te doen, en da»
I
hij ha» ma al zijn macht helpen zoolang welke past—
hij zelf geen geva» bij liep. Visconti het palea, waarvan zij et
had hem niet m zijn plaats achtergelaten kende, en die zij anders met
en door haar geen lastige vragen te stel- kunnen hebben.
----«U X—
Carrara aan den weg was ne»gevaUen van leven of dood F r»
ma „Waarom veriait gij Milaan op dit
:n oogenblik, als alles te wapen staat, ma
alleen maar twee knapen om u te begt-
m zijn gelaat te va- leiden t”
op. las uit. Geholpen door Constanza ca door ne ha» met teruggetrokken had.
,^ij heeft de onbevreesdheid van haar Adnaan. die zich m de groote zaal bij hen ..Het is een bijzonder t-
broed»,” dacht Giannotto. „Toch zou zij voegde, gingen zij door een geheime deur zeide zij. „Mogen wij-
dit niet durven wagen.” en langs kronkelende gangen na» het de stad binnen is 1 C
Eindelijk w»d de deur van Isotta's oude gedeelte van het gebouw, en daar ons
t een inderen ingang uit, welke zich bijna
leiders ond» den stadsmuur bevond.
Valentme was ate page vakleed en had weg
de deur ha» bovenste lip donk» gemaakt. Zij ge t
droeg, dicht om zich heengetrokken, een zijn
_ttï ziek”, zeide Valentme, zwaren reismantel m» een k«p en are ha» teruit te treden. Ha bloed steeg Valentme
k, hoop ik, Ik zou niet zij Visconti's dolk. na» de slapen wegens den toon, dien hij
2. Niettegenstaande hare ongerustheid, tegen ha» aannam. Ha» hand op Adriaan'
Zij ts m ha» hartstochtelijk verlangen om de ti- s schouder trad zij terug. Doch Isotta w»k
Kranme van ha» brow te dwarsboomen en te zich tos en vloog we» na» boven. „Ik .„h** md hn
ha» zorgt F’ vrij te zijn, Milaan uit, schiep zij behagen wil de poort door F nep zü uit. „Ik ben
Lowsa kwam na» ha» toe schuifelen m de rol welke zij speelde. Zij wm nog nitt zoo vw gekomen om nu te engehou- roe’
Gij moogt uwe gevangene met staren ovwdreven» dan Adnaan in jongensachti- den te worden F
voor ik ma een dokt» terugkom,” v»- ge trots en zag eemgszms minachtend ne» „O I hoe dwaas F mompelde Vateubne
«rj-d* zij. ^Zij slaapt. Ik kom zelf terug op de zwakheid vah Mastmo’s vrouw, die Doch Isotta wa* naar de poort getoopen.
y r>! tomend in. mijn plaats sturen. Maar vre geluk weende. Ma vreugde dacht wa» zu door de peekeu da soldaten tegen
in dien tusschentijd moogt gij niemand Valentme are de woede vre ha» brow, gehouden *cd.
todaten zelf ook met bij ha» komen wat ha» evenwel voldoening schonk, ate De officia begon ben wantrouw—d
De oaee en Valentine’s twee dames wa- de gedachte a— Conrad in 't kamp van aan te zien seide: „Wat beteekent dit F'
,n Vh*|f op den drempel blijven Della Scala re de vrijheid welke zij spoe- ,Xij half gek,” antwoordde Vaten-
‘t dig zou gemeten. tine. „Hw is heusch geen kleinigheid om
Valeocine plooelmg. „Ik Zij stak— haastig du neuw* street ov» tot óm biditosri gebcactot tt wtsd—
vuranrwoeedelijkhad draag. DezeW plicht b— tevreden da ik de gevangen* van welke na» de pooa ladde Valentme Doch wij zulten gedtotog wachten, reoea
wil ik ntet verzaken, edele heeren," zode mijn broed» zoo goed bewaakt heb ge- ma opgehev— hoofd vol vreugde, ik u beloofd heb, totdat de hertog voortaj
.j. x-i- x_ Ki— i-U.WV.-, Toen fluisterde zij Isotta toe, haar
was diep» hand stevig vasthoudend „G< —ft altos
bedoven tracht u te bedwingen."
De arme Isotta wm thans geheel be
daard zij volgde Valentine zond» tegsa-
Carrara’s leg» was btj de
koenen re wachtte da» op
Ma ledwen step ten vol opgewonden menschea. Overri
ht tot vrijheid, kwa- boorde men wapengekletter den krea
„D— hebben uw* oogen u bedrog—,m— graaf Coerad's blauwe oogen heide- „Leve Visconti F
zijn re lach ha» duidelijk» te binnen re dacht „Wh zullen te» food grift akt woeden,
>ea- zij ara de laatste maal dat zij getracht had edele vrouw,” zeide Adnaan .ik zal tam
e— schtulptoatt tt vinden." m tol haak
leven are had gewaagd zoekend in 't rood.
la' Scala's kamp „De hertog I de hertog F kkak tori
„Die kunn— wjj joch ma vind— F
erwijï zij den turn doorliepen bleef de om te antwoorden ate zij iets vragen. Ik gestoten te word— door de
heer?” vroeg zij aan Or-
onbescheiden als hij wm. zouden bwkenn—Denk eraan, Adnaan. stroom—vreemde soldaten, de
de ge- escorte vinden en dat ba ere stü dorp ts en hunne kreten vatT „Leve Visconti
i Isotta d’Este gmg tegen den muur stare ste zet, 'in
t» hand_stelde, kerk» zijt ingegaan'en met twee uit- ate om moed te scheppen, gfeep toen Va- w
1-.:'- IJ —i volgde Adnaan na» de wijl de ruiterij langs hre heen reed, zoo
cht. dichtbij, dat de hoeven ben bijna aan-
j.Speel uwe rol goed. Adnaan, zeide raakten re 't schuim hun mantels bespatte.
x„l x-t ons |tven ervjn If) woote droo— n
hangt.”.. de deur are.
