DE JUF ^t^rX««>r^bde h^^bSTv^iS^- i« iXë B to J«»VJ i-ol'is S 4 A H’S ■w A i brak. Wat hi: Nut gemaakt den tyd Hij trad tun atelier binnen, doch er was raam, too bard en wreed, dat aj kleine vriendelijkheden te bewijzen waar had bonter Doch toen hu afschuw mt en smeet de tasch ver van och „Is er geen mogelijkheid van falen, La- voor welke liefdadige instellii vallen terwijl hy slaapt meer geluisterd. negen en de schotoe- en kousen De pq was nogal Hart wen i_ even had om Della *t weer itast L Toen aj Zijn lachende ide stem hoorde, kwam er een soort van woede in haar op. ..En wat zijn king vinden goud waard. zal mijn hart er wel van breken voegde ai er gelaten bij. Langen tijd bleef zij raad?" vroeg hi*. de handen van zijn mend in de zijne drukkend. „Neen, edele heer wy kunner. Vistar- mm tot in den dood vertrouwen.” „Von Schulemborg's paard kwam he- HOOFDSTUK XXIV. Vtrraad. De dag waarop Milaan in handen van had ten. scheen p naar de kussens en bleef in zich uitstaren. Zij dacht Tot grope :n recht meer van onrecht meer Een enkel ding was haar Een vogel kwam daar voorbij vfsegtn en wierp een vluchtige schaduw op den vloer j langzaam de deur, stoot deze zacht, en teep de trap af waar bet donker was. Zij trok haar mantel dicht am tach neer, en de kap over haar hoofd kamer «chre» toofd schokkend in de kussens? Zij DOOR SIMON MOS. eemg voorgevoel hem kwam waarschuwen. Hu geloofde vast dat rij nu eindelijk sla gen zou eindelijk I „Tomaso bluft lang weg," zeide Ligoza. „Het is een heel eind weg," glimlachte Mastmo ..doch met zéo ver, dat wy met voor den dageraad btonen Milaan zullen zijn r De gang kwam uit m een struikgewas bei een wijde grot. In zyn bezieling trad Della Scala den donkeren ingang binnen en luis terde met inspanning. Doch mets kwam de stilte verbreken, behalve bet zuchten van den wind en nu en dan 't gerinkel vtn paardentuig.” fIFardt iwvoffd- een levensgezellinzoo alleen door gaan, was niet daarom verkies- i hertrouwen en daarom.... tot dusverre vrij rustig en groot bezwaar U wel niet zijnwant U, met Wat zou dat kunnen zijn, dacht hij, en met koortsachtige haast scheurde hij den brief open ca las ■s-Hertogenbosch U Jan. B04’. Weledele Heer. groot» genoegen' onzerzijds dee- wij Ued. mede, dat op uw lot, HM, bü toriag dn 2to prih via' mijnheer naar zijn bezj toen was bet m het groote beieedigden trots, zooals 'l met king met zou opmerken zu zou gelukkig geweest zijn op een eenvoudige, onschul dige wijze. Doch op een belangrijk oogen- blik zou zu onbeslist staan, zonder moed aan de ctisis het hoofd te bieden. In hare poging om te denken geraakte 't goede en 't kwade tn vreemde verwarring zu kon geer, rei onderscheiden. „Ik zal hem wel vinden als ik in Milaan ben. Hij zal prinses Valentine trouwen ik draag hem geen bitter hart toe. Morgen zal de wereld geheel veranderd zijn, Li gozzi F Mastmo stond met ongeduld te wachten op de terugkomst van Tomaso, die vooruit was gezonden om te verkennen. De lucht gloeide en vlamde door de hoo rnen been alsof de geheele wereld in brand Met wan- stond en weerkaatste op Della Scala's ge polijste wapenrusting, x>odat hij m rooden witte zij. ..Dat beter zen t beteekent, dat hij. sterren F geheime ontdekt bad. Het was rustig in Mi- gedurende die twee dagen was er „Is er geen kans var. talen F vroeg aj ..Neer. wees gerust Grazioea zeide verder mets en Agnolo hij nuj hebben laten halen Hu glimlachte weer naar 1 dag op straat, toen Tjpo and ontnomen had. zu voor den spiegel ging staan om haar van naderbij te beschou wen. „Hertogin van Milaan I Geheel Itahè aan mijne voeten F De gedachte bracht een bios op hare wangen. „Zijne zuster b zeer, zeer schoon ik w2-en ook met zoo schoon als de vrouw van Della en half levenloos tegen het M'n veter a gebroken, juf l... Mag *k eea anderen hebben F* kwam Jaaneman binnenstormen, terwijl hu senigsnns mank Uep op één schoen, en den anderen onder den arm hield w’k Zal je dadelijk helpen, vent, antwoordde de juffrouw, die bezig was met in de huiskamer bet ontbijt m orde maken „O, ja I juffrouw F nep Wtm, die zijn schooltaech greep, .maai m’n tasch rren.... ze a gisteren zoo maar van zelf gmcheurd.. Jawel Wtml.... Leg maar wej| haar legerstee, om eindelijk, toen het al nacht was geworden, op te staan en zich te ontkleeden. Terwijl ze beur haar los gooide, dat als ten blonde golf over haar schouders stroomde, wierp zij een blik in den spiegel, die sober door de maanverlichting, toch duidelijk de matte bleekheid van haar gelaat en haar droeve, roodbeweende oogen weergaf. Zii trachtte rust te vinden, doch sla pen kon ze niet. Gedurig bleef zij den ken aan hetgeen voorbij ging, aan het geluk, dat zoo nabij scheen, maar voor haar met bereikbaar was. En zij staarde naar buiten en overzag die mil Harden sterren aan het hooge en wijde hemel gewelf, helder flonkerend en dof glan zend, schijnbaar nabij en toch zoo ein deloos ver, als een onbegrepen myste rie. Aan den Weled. Heer A. Dekkers Lepelstraat 238 ’e-Hertofenbcech igeluk zou zijn overkómen dan eindelijk de voordeur hoerde, steeg een zucht van verlichting uit haar ge-aagde borst, dat hij weer thuis was. Het was tn den laatstee tijd dikwijls gebeurd, dat hij *s avonds na het eten haar gevraagd had, met hem een wan deling te maken Dan liepen zij soms uren tot buiten de stad, in het park, en dan vertelde hij haar van zijn leven en zijn werk, terwijl zij met de meeste aandacht luisterde. Dat waren voor haar gelukkige oogenb likken. Dan zag ze tot den robusten, ster ken man op, als tot een toonbeeld van kracht en energie, dan was ze vol be wondering voor zijn ondernemings geest, voor zijn durf in zaken. Dan vond ze hem knap en voornaam, on danks zijn stoeren kop en de grove werkhanden. Hij scheen haar soms in alles te ver trouwen en volstrekt geen geheimen voor haar te hebben. En m enkele, zee; vertrouwelijke oogenbhk ken vergat h- ■uffrouw te zeggen en noemde hij haa Anna, atof dal vanzelf sprak ca hij haar *zmb laag had gekend lijk wist.Och, zoo’n zwaar zal het overigens voor U wel niet zijnwant U, met met Uw bekwaamheden, zult gemak kelijk genoeg weer een andere betrek- Meisjes als U zijn En mocht het noodig zijn.... er zijn altijd menschen, die er belang in stellendat U getuig schriften noodig heeft, dan kunt U natuurlijk van mij de beste aanbevelin gen krijgen.” Toen eenmaal het beslissende woord was gevallen, had Anna ternauwernood dg voor zich uit starend, had ze met een lichte hoofd beweging geknikt, dat ze begrepen had. Spreken deed ze eerst met, ze kon mets zeggen, haar hart bonsde zoo geweldig was, alsof in haar keel telkens iets propte. Spierman begreep, dat het thans be ter was, haar alleen te laten, zij scheen het ach nog al aan te trekken. Op haar earner gekomen wierp Anna zkh voor haar bed, verborg het - j ion haar smart/uet langer verkroppen, zij smkte het uit, haar pijnlijk verdriet Heel leng bleef at aoo grix^n owr DE TWEEDE PAUS VAN OOM DEKKERS. Oom Dekkers was nu eenmaal royaal. Het leek hem wel aangeboren en altijd stond hij klaar om een ander te hdpen,dikwifls tot spijt van de familie leden ze waren beng, dat er van oom’s centjes niet veel nu overblijvtn. Was er ergens een jarig of wat ook oom Dekkers kwam met iets moois aan dragen dat was zeker. Ben arme man ging nooit of nimmer met leege handen bij hem weg en als oom merk te, dat een of andere arme stumperd weggestuurd werd, had je de poppen aan 't dansen. Zoo was hij nu eenmaal en zoo bleef hij. Voor een liefdadig doel was Dekkers altijd te vinden totdat op zekeren dag alles uit was en hij zwoer geen cent meer te geven voor welke liefdadige instelling ook. Dekkers had een lot gekocht 't was wel erg duur, maar enfin *t was voor een al andere vereeniging en ‘t baseerde ten slotte op liefdadigheid. Er waren bijzonder mooie prijzen, om. ameublementen, fietsen, naaimachines, horloges en.... en.... een piano. Daar had oom schik van die piano moest hij nu eens winnen hé wat zou dat fijn‘zijn.... Met groot on geduld zag hij den dag van de trek king tegemoet. Dat zou nu eens wat je noemde een „bof” zijn, als hij die piano zou winnen. Hij moest toch ’t nummer eens bekijken. No. 6666 stond er, zou dat een geluksgetal zijn, of niet? Oom prakkezeerde zich half suf, maar 't gaf niets. Wachten en nog eens wachten, dat was het wat hem te doen stond en vooralkalm wachten. Op zekeren dag, *t was nog* vroeg in den morgen en oom wilde zich nog eens heerlijk omdraaien, werd hij op geschrikt door gebel en brommerig besloot hij maar op tt staan. Wat drommel, dacht hij, wie kan er nu al zoo vroeg zijn? *t Bleek echter de post geweest ts zijn, die een brief had getracht Zes weken later ut Anna trein, op weg naar haar moeder en de hoofdstad. Weer was het een vroofijke lentedag met veel zon. De trein snorde langs in vollen bloei staande boomgaarden en doorsneed welige Haverlanden, waar in het jonge vee huppelde en tot aan de knieën zonk ia hit sappige gras. De madeliefjes en boterbloempjes schit terden in de zon en schakeerden het frissche groene tapijt met stippels en strepen en soms met grillig gevormde plekken van wit en geel. De leeuwerik zong hoog aan den hemel, schalde zijn jubellied over het veld. Alom was de natuur in volle pracht, overal het jonge opbruisende leven, alles blijheid en levenslust. Anna had geen oog voor de schoon heden van het voorbijsnellend land- schap. Zij leunde met het hoofd tegen l.-j g-peins voo, telkens weer aan hetgeen had kunnen zijn en aan de onzekere toekomst, die haar wachtte. Steeds weer hoorde u Spierman’s woorden „Och, ‘t is voor niet soo erg, U zult gemakkelijk weer sen ande re betrekking vinden." HOOFDSTUK XXI11 TannUt MS Ambnfa *1 Imfhad. Het was in den vroegen tn twee dra dag sinds_ Ligozzi gang laan - met gevochten doch bet was de stilte die ^AgiSo V^arr.^nt stond met schitteren- zachtjes naar haar roe met „Vergeet mu haar hart tegen hare zwakheid op. Zou zij I - y t- w i.iii i V rom». i nz4 iggesprongen achter Tomaso er luchtig over spreek alleen m», om bit- waarom Wat wist zij van zijne misdaden een boom geleund te wachten zonder dat dinger i «nen. Hedennacht' zou Della binnentrekken en hij, Ag nolo zou hem helpen. schrijnde en de arme graaf zuchtte over zijn lot. Doch *t was zun eigen schuld ge weest. dat moes: hg erkennen. En hu zou er zich doorheen slaan 1 Met een heldhaftig tebaar bood hu zijn psuw-blauwe pak op denjzadel éast en liep toen, bet paard ach ter nch aan leidend, naar i' toe, waarop hu de teugels over den rug ken gezichtje vaw I var Bresoa het voortloopen. Met een vast besluit in zun hart en tra nen ia zune oogen begon graaf Conrad von Schulemborg blootsvoets op den steen den storm rooraf gaat de oogen voor de geheime deur. De veer ah <k u was juist teruggesproegen r-*— de laatste dinger waren besproken^ en n verbergen." toren gingen Doch het leed op het gelaat ?fc7hSt woeit aan M°“d ln” Een koel briesje speelde in de blaren te- taoch en een gordel. dat hare liefde omgedraaid was ia eea ge- zoekmg te geraken, omdat zij de verzoe- de tasch en_yood er wat voej van j -- -*- ’- hem het geval was „Graziosa F Er kwam geen antwoord Toen ging Agnoto de trap op en naar haar kleine torenkamertje, een rond vertrek „Was t eea bedelmonnik waar ik mee met dne lange ramen. De warme ochtend- doen gehad heb F nep de graaf met soa lag er schei en ongetemperd De mu- afichuw mt en smeet de tasch ver van zich ren waren met beschilderd hanen behaa- t r af hl de stnaken. „Voer voer zwijnen F gta Van verlepte bruine tinten en ia ieder helder dat zij Visconti liefhad en dat hy dea vijand gevallen sou zijn, begon tea Tom trok hijzuchtendztjn pauw-blau- rMa> njw pot met Ie- in gevaar was. emde te spoeden. De zon was bijna onder Zrer'zr-^booid ^ae-^gÖrS'om*ie P 1>te w<*k* rorgeten en slap in de zon neer- ye zwak om aan haar eigen leven een en de kaatanjeboomea staken zwart af te- dtt er oodenat kwamen. grond gehurkt, bet hoofd in de handen betoenen11,0 offK*r*a wood jk^'v^Z^^rTz^^X^f rë binn”’ conti oog befhad Zy had de urtdrukkm, trad hief zu het hoofd op ca koek naar haaf vader met durven aanschouwen le««- SISS hZS. boi'eo bej zulk eene bekentenis - en hij zou haar klaarstond. schitterende oogen uit Hij was een ander Toch bleef zij bezield met eea opti misme voor haar wuk, dat bewonde ring afdwong Zu wut haar taak zoo danig op te vatten, dat de kinderen bet genus van hun tnords» met ai te zeer gevoelden, en wanneer Spierman van zyn werk terugkeerde, hem een rustig en gezellig tehuis wgchtte. En zij, die gedacht had hier met te zullen voldoen, moest langzamerhand ontwaren, dat zij klaarblijkelijk een goede plaatsver vanpter was geworden. Na verloop van enkele maanden png zij geheel op in haar betrekking. De kinderen waren haar hef en dierbaar geworden, want zij gevoelden zich ge heel tot haar aange trok ken. Spiermar. tutte dikwijls zijn dankbaarheid en prees haar zeer voor de uitmuntende zorgen, welke zij dagelijks aan het ge zin wijdde. Spierman was een eenvoudig mensch van gewone ontwikkeling, die dweepte met zijn werk, dat wat ruw en alle- daagach was. Hij was met iemand van fijne beschaving en soms wat lomp in zijn manieren, maar hij meende het goed en was een rechtschapen man met een edel hart. Wanneer Anna in den namiddag, als naar bezigheden waren afgeloopen, rustig ter neder zat, het ze haar ge dachten wel eens vrijelijk den loop Dan ging haar geheele leven haar gees tesoog voorbij haar voortdurend rwoeeen in het huishouden van haar moeder, toen vader was overleden en haar zusters in betrekking waren, zoo- dat het geheele huishoudelijk bestuur op haar schouders rustte Wat had te eigenlijk nog weinig van naar leven genoten Van een vacant», om naar buiten te gaan, haar familie te bezoeken, had ze nooit kunnen pro fiteered daar was geen gelegenheid voor geweest. Ofschoon haar zusters veel jonger waren dan zij, waren zij betrekkelijk reeds vroeg ten huwelijk gevraagd, terwijl nog niemand aan dacht voor haar had gehad. Maar ze had ook zoo weinig bals en partijtjes bezocht zij was nog zoo zelden uit geweest een hoogst enkelen keer met haar moeder naar een concert. En thans zou er evenmin veel van komen, Spiertnan hield met van uitgaan en hij was blijkbaar van oordeel, dat ook gij daaraan geen behoefte had nog nooit had hij met haar over muziek- of too- neeluitvoenng gesproken. Maar toch was zij tevreden met haar totzij verdiende haar brood en deed met plezier haar werk. Zoo verliepen tal van maanden De kinderen waren heel wat hande - baarder geworden. Zij dweepten met de juf en schenen hun moeder geheel vergeten. En Anna hield veel van hen. Spierman zag hoog tegen haar op en overstelpte haar met dankbaarheid en loftuitingen. De juf was dies hij meende het zoo goed met haar, al kon hij zijn waardeenng met altijd onder stoorden brengen En soms was het dan, of Anna het leven lichter inzag, of ze een wazigen bonzon plots zag verhelderen, of het donker der toekomst als bij toover- slag wegvaagde en een blij, zonnig ver schiet zich in alle heerlijkheid ontsloot. Doch dan werd ze weer stil en tn zich zelve gekeerd, dan leefde ze weer in onzekerheid voort, verward en on bestemd, dan bleef zij uren somber en afgetrokken, dan was ze soms stug en zonderling Ab Spierman met op tijd was thuis gekomen van zijn werk, werd ze ze- nuwachng en bevreesd, dat hem wel licht een oei en als ze niemand. De twee schddcryen stonden hard en wreed, dat zij Haar eigen durven vlogen verschrikt op omgedraaid tegen den muur. Agnoto zag terugschrok. voorbij stoop, als kenden zij haar -- GtixiaBg voelde dat rij een andere persoon geworden was, sinds rij ze voor 't Laatst geroerd had.. Eerst kon zij den grendel met verschui ven, omdat hare vingen zoo beefden doch zij wachtte met en bevond zich eene seconde later op straat, de deur achter haar dichttre kkend. Zij zou die nooit meer open Zien. De huizen reekenden zich scherp af te gen den blauwen hemel. Boven de huizen uit wapperde een zilveren banier de ba nier van de Adder Zi wapperde van het paleis van Visconti, ea zonder zich om t* wenden, jtchtte Graziosa hare stappen daarheen. Zonder w wachten vervolgde hu zun ir- bosd sot hi de eene na de andere, al zyne taaee, btonde. geparfumeerde krullen er af had. w Hij zuchtte, toen hu ze op het gras zag er met ergernis naar Hoe vaak had Via- I LII hogen ea hw Zun geschoren noofd betastte, conti daar ongewapend aan zune Sint weende bij de gedachte weende dat zij Wit snu kg r ------ -t- spiegel om te zien hoever hu zun inter- nep hy. Hu had haa« haar m maken. Hq haalde eea monnikspij voor te vertellen, dat Tomaso er weer geweest vriendelijkheden te bewijzen waar dea dag, een rozenkrans, een boek, een was. Hij twijfelde er geen oogenbhk aan -t m zonder ooit m ver- --- c teat grove eten zag stond dh hem tegen stukken vet, ea zure, harde koeteen, die tn vererhaalórn wya gedoopt geweest waren afval van boerenhuizea Was eea bedelmonnik waar ik - ^und. un^ -- - T mij letten I Ik ben gek, rotoensViscoeiti’s orders en zu waren utter- gauw weer beter worJen tok zeer beleefd en vol eerbied root Agnoto Jia vannacht zal er een schaduw van wy, om Milaan van een tiran te vertossen Doch dea wist wel, dat zu oen Visconti's ons afgelicht worden. Graziosa en met Ambropo is mu meer waard dan alle Mi - t-- --A -n-r-v- den'orër'hèt Ürëke meisK, dat hertogin -A—*-. A hen zelf hooien zegger dat het heel iets anders was voor den hertog oen zich ver- wilde momd u gaan vermaken.... doch om de soldaten mochten pen dtxhtar ran rer schilder te trouwen Bij de deur vroeg Graz: was weggeiegd. vooral ook omdat de vader, door zijn drukke bezigheden buitens huis, veel afwezig was, en gnf bekende id opvoeding zijner kicdere- geheel aan ds juffrouw tt moeren ovenaten. Dan zag ze zoo gelukkig en tevre den tot hem op en keek hem vol toe genegenheid in de staal-blauwe oogen, die getuigden van standvastigheid en trouw. Soms greep hij in vervoering haar hand, om die met groote dank baarheid kameraadschappelijk te druk ken. Dan gevoelde ze bijwijlen, dat het scheen, alsof het groote geluk ook voor haar met geheel onbereikbaar was ja, op enkele momenten geleek het zoo dicht nabij, dat ze het slechts behoefde tt grijpen, om het voor altijd te behouden. Soms keerden zij zwijgend terug van de wandeling, elk vervuld met eigen gedachten. In de zoele atmosfeer van den zomeravond, onder een fonkelen den sterrenhemel, droomde Anna dan van een blij verschiet, een tooverland, waar de liefde alleenheerscheres, het geluk het hoogst en de vreugde on eindig was. Op een avond, toen het weer tt slecht was voor een wandeling, het had reeds den geheelen dag geregend, had Spterman Anna om een -onder houd verzocht. Haar hart klopte geweldig bij dtt vraag, het was aan de wijze waarop het verzoek werd gedaan, merkbaar, dat Spierman iets zeer gewichtigs had te zeggen. De avond was reeds geval len, doch hij vond het met noodig, dat Anna het licht ontstak. Hij praatte aanvankelijk rustig en ging kalm verder, terwijl Anna onder de grootste aandacht naar hem luis terde. Hij was haar zoo dankbaar voor alles, wat zij voor hem en de kinderen i, dat zou hij nooit verge- toch vond hu het beter hij zou maar dadelijk rond voor de zaak uitkomen dat de kinderen weer een moeder kregenze werden nu ouder.en, hij moest het eerlijk be kennen, hij zelf verlangde ook weer naar c het leven 'te blijven alleshet leek hem lijker te gaan Hoewel hij u zonder haperen had gesproken, begon zijn stem nu eemge trilling te vertoo- nen en scheen het hem moeilijk te vallen verder te gaan. Anna had, zon der met een enkel woord het gesprek te onderbreken, in zenuwachtige span ning zitten luisteren zij zuchtte diep, toen zijn stem begon tt weifelen, waarom sprak hij het beslissende woord niet onmiddellijk uit Als het niet zoo donker was, zou hij hebben kunnen zien, boe aanmoedigend zij hem toe lachte. Spterman was opgei met zijn houding verlej het raam en weer terug. „En daarom,” ging hij daarna iets kalmer voort, „heb ik besloten mij weer in het huwelijk te begeven.... de volgende maand wou ik gaan trou- wenmet een dame, die je vermoe delijk reeds zult kennen.ze is hier eens geweestde weduwe Van Meel Spiertnan werd van lieverlede vrij moediger, nu het noodlottige woord er eenmaal uit was het verschrikte gelaat, met de smartelijke trekken van Anna, zag hij niet, kon hij ook niet zien tn het duister. „Gisteren heeft ze toegestemd in ons huwelijk, „sprak Spiertnan rustiger, Jk heb eerst geaarzeld om van mijn voornemen mededeeling te doen aan U, ik wilde het nog wat uitstellen, om dat ik bet voor U minder prettig vind, natuurlijk.maar ik dacht ten slotte het toch maar beter, dat U het zoo spoedig heel in bet huwelijk waren der kon het toen wel meisje en Anna had besloten een be trekking te zoeken waann zij haar eigen brood verdienen en zoo mogelijk oog iets voor moeder overhouden kon Daarom had zij geschreven op de advertentie van Spiertnan zu was wel ■oou met de verzorging van kinderer belast geweest, doch zij achtte zich wel in staat die op zich te nemen, in de huis houding was ze echter beter doorkneed Haar antecedenten bleken den aanne mer aan te staan zij was met meer zoo heel jong, zij zou op de kinderen vol doende overwicht hebben, meende hij Waarop Anna baar moeder en de boofd- szad had verlaten, om op een prachti- gen lentedag de woning van Spiertnan tt tredeti. Al dadelijk had zu begrepen, dat haar taak hier niet gemakkelijk zou zun. De kinderen gaven haar veel zorg tot nog toe was hun opvoeding geheel aan de moeder overgelaten die dit bleek Anna spoedig op eemge pun ten zwak en we 'end was geweest De kinderen waren druk en kibbelig en met altijd gehoorzaam. Zij dat hier een zware taak voor bén welke vergeten en slap in de zon neer- ’’’EX» der vensters zat Graziosa op den h«l gehad rou hrtiben hei U doen - zu a vnesde alleen maar de otin was zr ook van baar vader met durven aanschouwen bij zulk eene bekentenis en hij zou haar t bcgrr-“ „Ik zal btnnenlaten. tot alles voorbij besloot mensch geworden I Hy 'had van louter - vreugde kunnen lachen en zingen, want rR-irr- vaBn>clit K*1 Isotts weer terugzien Hü Neen F' ?roeg zu met een doffe stem hand» süan^Met^tw ^toesek^e bt“w- *°°'d nHet. v“ lijker vijanden gemaakt dan hij wel dacht sleepte een pot lehen mee, dtt op den grond den hem hebben voordat hy 't zelf wist 1 - - vwlen. slap en verwelkt. Zonder ze te zien - - Zu maakte een oewegmg w ongeduld, bukte Graziosa zich om werktuigehjk de gpxzi geen mogelijkheid van ver- seberven ea bloemen op te rapen. Tegenover haa: hing een spiegel aan den Leg maar Ik zal 't roer schooltijd ooi m orde maken Maar bad dat I SoXT’1”'- „H« jakkaa, mfl.... Nou hebt u ■e toch weer boter gegeven." jengelde Trucs, terwijl ze baar boterhammen van elkaar bchttc, „U weet toch, dat 'k geen boter lust.' „Och. dat heb k tonder gedachten gedaan," verontschuldigde de juf trouw och. „*t ook zoo vreemd géén boter op je brood.... je weet aeuscb met, wat je versmaadt, zus *t M zoo best roer alle menschen en ia 't bijzonder roer de kinderen." „Nou goed, maar ik lust het met.' httid Trees rol, uk wd die boterham men met hebben „Al goed, kindje, stil nu maar, dan zal *k wel andere snijden," suste de juf frouw. „Wat was daar weer vroeg vader, dtt de kamer instapte, „heeft Trees weer complimenten?.... U moet haar met te veel toegeven, juffrouw, ze n 'n beetje verwend, maar dat moet er gauw uit, hoor „Och, 't b mets," goedigöe de juf frouw, uk had me vergist met de boterhammenmaar nu b 't alweer ia ordenietwaar zus V Trees knikte zwijgend, ea hapte m een partje van haar boterham, nu ron der boter, doch dik met abrikozenjam bMflMNVd» Nadat bet OGtbtfl was genuttigd gmg het woelige dnetal naar schooi en ten, en op mer kabjk stil geworden? na de roezemoe zige drukte van de kinderen m de mor genuren Sinds enkele weken was Anna als juffrouw voor de huahoudmg werk gaas tn het gezin van dea heer Specr- man. een aanne mer-timmerman in eea provincieplaats, die na enkele ja- ren gelukkig getrouwd te zijn geweest. Zijn voorbeeldige echtgenoote. na een kortstondige ziekte, door den dood had verloren en toen door middel vaa een advertentie hulp gevraagd had voor de verzorging van de buahouding en Zijn gezin Anna, dtt altijd thus haar moeder behulpzaam was geweest, was door omstandigheden in de noodzakelijk heid gekomen, buitenshuis iets te moeten verdienen, aangezien haar moe der slechts vaa 'n bescheiden pensioen tje moest leven, hetwelk haar eemge tnkomea was nu haar beide jongrte dochters, die aanvankelijk m betrekkin gen werkzaam waren, kort na elkander - ----treden. Moe met een dag- ette op eea wn paard beag zyn weg tt Dat het veel verst-ndiger i zoeken door het dikte struikgewas. De als hu haar een bruidschat jsomia stonden dttht bij elkaar, ea m de eea ander te huwen en daape schaduwen was 't er bijna pikdoo- zoo’n gekkenstreek van hem was ktt. In de koelte van bet woud stonden Ik zou haar liever dood zien, dan herto groottpiekkeabtoemen. Er was geen spoor na van Milaan ea de vrouw van Visconb --v- aan teven, behalve de vogels w de bladeren jduider Wederom zag hij het met -™1 nobel vor*-. pfa°t” btoeke. wanhopende gezichoe van laotta voor hem. dea oproengea haat op ’t schoo- ^tosteioos in bet rolte, zonnige vertrek en haar gelaat. Graziosa kwam hem met een harts- tnchteiijken uitroep in de rede vallen t_ keek de'schilder over het pleintje ^*,ne haadeo ftupend en met kussen be- Ambrogio nimmer werkelijk ge- toFzeer beleefd en vol eerbied voor Agnoto Z? - - a KFIm a»*„ kjQQj uw --- 1 w -- -- - kuur lachten ea hunne schouders ophaal- vaa ons alleen. laneezen tezamen. z-1 leans van falen T* vroeg aj Met haar hand op den deurknop vroeg Mdaan rou worden. DeschJder had „Neen - wees gerust." zy zichzelf hah versuft af „Winneer zou beneden gaan.'want en hij sprak vriéndelijk, met Ambrogio's a argwaan krtjgea. stem ea hu was Ambrogio en vu- izsoea bem zacht en nacht vannacht." op het gras zag i ooefd betastte. f niet gegeven hebben voor een Kathanaa zitten schilderen I Wat zou bet zichzelf met too dwingen tot handelen, toen gemakkelyk geweest zun hem dood wat^’t ook nj. tt steken. En wat sou Lombardije er wei van gezegd hebben I „Graziosa F nep hy. Hu had haast haar miün’“Hu’haaide“ee7mon2'tapu root te verteUen. dat Tomaso er weer geweest Zu wwt wel dat zu «en lafaard was en Zu bewoog zich met. „Vannacht trekt Deila Scala Milaan er b geen kans van mislukken. met samen „Neen Visconti heeft zich veel gevaar- gi0| wendde zu zich om haa. kleedje Visconti was bij de U est Poort zu zou- vwten. slap en verwelkt. Zonder ze te &en tra^ hief zy bet hoofd op en keek naar buiten uwm™» nep Agnoto met jongens- niet les de vermomming compleet naken," achtige vreugde mt, „vannacht zal Vis- dacht hu met bitterheid, en wierp zyne emm sterven F v3. Conrad's ver- wende neusgaten verbeetoden ach dat er tn-ner aes tochtje aan was als ren iets dat lang op dea grond getogen heeft. _Hij beeft se- ter dikwijls langs den weg moeten slapen" des rozenkrans met het kras eraan om -I zijn hals ongemakkelijk zwaar en De woorden van haar vader deden haar ri^ dt tastoc^ronschotoer. Derttm onaangenaam aan muur' Toen zu het hoofd ophief en z«±- „Ik ben moe, vader, en mijn hart is zoo ^jtst zag, het zu de leUte weer zwaar." vallen als dien dag <-7 -rT“ „Vrees niet, lieve kind, vannacht beur armband ontnomen had. vannacht F „En hij zou my hertogin van Milaan ge- henmorgen in het kamp terug," zeide Li- Maar Jnj, ah de hertog eens oct- maakt hebben F ging het in haar om. waar gozzi „ik weet met waar de graaf is." den grooten weg kwam F’ vroeg zy met een bleek, vertrok- op zu voor den r~ 1 s over den rug ken gezichtje .Hij heeft weer een nieuw het dier wierp en het m de richting leger in Milaan „Ja, maar een overrompeling midden in den nacht is evenveel waard als twee legers aan den anderen kant. Het paleis achtigtn wee zijn pnclrj ten tocht «aar Mi- Visconti zal in hunne handen kng xoo echoon n>et als zij j.,„ vallen terwijl hij slaapt." i_zt zzz ztz „in handen van Deila Scala.” fluisterde Scala en toch rond hij mij schoon ge- t.... o God.... dat noeg om zijn troon te deelen," M-* dat Ambrogio zal teler de schreden liep zy naar de deur „Ik moet met denken," kermde zy, ,jk gioed gebuid scheen, terwijl Lange. °P?‘05^‘0’d,dn??’*‘0’' »to Stalen helm wapperden. Op dat oogenbhk kwam n and«tover- bhM cUanu den king in haar op. Hij vertrouwde nuj .7^ zijner dochter ontging hem me* Hu kwam getwijfeld F Bu deze gedachte kwam De zon was ondergegaan. 22j p—•---••-- --y- pijn doe. liefste. God weet dat ik toestaan da’ Visconti verraden'werd gen de btoeke lucht. Mastmo stond tegen af? Zij hoorde haar vader, die beneden zich was den soldaten wijn te schenken en Zij dacht wn zqn angst voor den avond. geweest sou zyn met afgtewend gelaat „Hoe bat tomen T&iTsaldaten binnen r uur na middernacht," antwoordde rf en bleef erop staren. hij F - „Voert Della Scala ze zeil Mn F uD»|ij Scala m persoon.” mide Agnoto Toen opende zu langs - UXX Lm retuml n mmt zi Btoa tomz*ku« I' Graconi antwoordde met. Nog lang nadat de schilder haar verlaten had. Neef ne gelaat vaa ValentuM. en de uitdrukking btoek en half levenloos 'tegen het Over de leuning heenglurend, zag zy dat van Visconti die zich verlaagde eene vrouw venster aangeleund de deur van het vertrek beneden open- - - *-*-- ^3- stond, doch zi) boordt de stem vaa haaf iTrok M ^•S^’^tertSTdik: ^ZH«7^to_reFia totalder Wis ton kwenen ah hamurriagen op torn roer, «stoe toet ea to soitorea wmua ook ------ jï- unergen zou hu dood ajo F Plotseling met meer. Zonder eemg geluid te maten sprong zu op to been. De zon stond reeds Stoop zu voort naar rie heeriyke kamer. waar Viscona zoo dikwijls gezeten had t wm doodstil een stilte om gek Het zonhcht viel door de open deur binnen ren te worden een stilte die haar schnk en lag m een breede streep op dea donteu- >g de suite en dan het schelle zon- sen vloer Toen trad zij naar buiten, het weaechte dat zy dood was. en zu pleintje op waar geen enketo soldaat tt De ruiter steeg al en boad zijn paard vast aan een lagen beutetak. zich met eea tuebt op den grond neerwerpend. Hij droeg pgvwHïisuw wk gchjveod en -- - en guea ander wapen ton wrike hy m zyn macht had. tt tarten ca tt „Er was geen kaas vaa talen, De woor- aster ais versiering dan roer nuttig ge- gegronde woede tegen dea tiran, dtt Jnorgcn zou to^ doodlam w- sïsftssrisïst had had, waretj (ud wapeiMM .oodig ge- u,. door eeweid had verkreeea. nus- hmg ia een bet M*Ji

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1927 | | pagina 8