DE JUF
^t^rX««>r^bde
h^^bSTv^iS^-
i« iXë
B to
J«»VJ i-ol'is
S 4
A H’S
■w A
i
brak.
Wat hi: Nut gemaakt
den
tyd
Hij trad tun atelier binnen, doch er was
raam, too bard en wreed, dat aj
kleine vriendelijkheden te bewijzen waar
had bonter Doch toen hu
afschuw mt en smeet de tasch ver van och
„Is er geen mogelijkheid van falen, La-
voor welke liefdadige instellii
vallen terwijl hy slaapt
meer geluisterd.
negen
en
de
schotoe- en kousen
De pq was nogal
Hart
wen i_
even had om Della
*t weer itast
L Toen aj Zijn lachende
ide stem hoorde, kwam er een
soort van woede in haar op. ..En wat zijn
king vinden
goud waard.
zal mijn hart er wel van breken voegde
ai er gelaten bij.
Langen tijd bleef zij
raad?" vroeg hi*. de handen van zijn mend
in de zijne drukkend.
„Neen, edele heer wy kunner. Vistar-
mm tot in den dood vertrouwen.”
„Von Schulemborg's paard kwam he-
HOOFDSTUK XXIV.
Vtrraad.
De dag waarop Milaan in handen van
had
ten.
scheen
p naar
de kussens en bleef in
zich uitstaren. Zij dacht
Tot grope
:n recht meer van onrecht meer
Een enkel ding was haar
Een vogel kwam daar voorbij vfsegtn en
wierp een vluchtige schaduw op den vloer
j langzaam de deur, stoot
deze zacht, en teep de trap af waar bet
donker was. Zij trok haar mantel dicht
am tach neer, en de kap over haar hoofd
kamer
«chre»
toofd schokkend in de kussens? Zij
DOOR SIMON MOS.
eemg voorgevoel hem kwam waarschuwen.
Hu geloofde vast dat rij nu eindelijk sla
gen zou eindelijk I
„Tomaso bluft lang weg," zeide Ligoza.
„Het is een heel eind weg," glimlachte
Mastmo ..doch met zéo ver, dat wy met
voor den dageraad btonen Milaan zullen
zijn r
De gang kwam uit m een struikgewas bei
een wijde grot. In zyn bezieling trad Della
Scala den donkeren ingang binnen en luis
terde met inspanning. Doch mets kwam de
stilte verbreken, behalve bet zuchten van
den wind en nu en dan 't gerinkel vtn
paardentuig.” fIFardt iwvoffd-
een levensgezellinzoo alleen door
gaan, was niet
daarom verkies-
i hertrouwen en daarom....
tot dusverre vrij rustig en
groot bezwaar
U wel niet zijnwant U, met
Wat zou dat kunnen zijn, dacht hij,
en met koortsachtige haast scheurde
hij den brief open ca las
■s-Hertogenbosch U Jan. B04’.
Weledele Heer.
groot» genoegen' onzerzijds dee-
wij Ued. mede, dat op uw lot,
HM, bü toriag dn 2to prih via'
mijnheer naar zijn bezj
toen was bet m het groote
beieedigden trots, zooals 'l met king met zou opmerken zu zou gelukkig
geweest zijn op een eenvoudige, onschul
dige wijze. Doch op een belangrijk oogen-
blik zou zu onbeslist staan, zonder moed
aan de ctisis het hoofd te bieden. In hare
poging om te denken geraakte 't goede
en 't kwade tn vreemde verwarring
zu kon geer, rei
onderscheiden.
„Ik zal hem wel vinden als ik in Milaan
ben. Hij zal prinses Valentine trouwen
ik draag hem geen bitter hart toe. Morgen
zal de wereld geheel veranderd zijn, Li
gozzi F Mastmo stond met ongeduld te
wachten op de terugkomst van Tomaso,
die vooruit was gezonden om te verkennen.
De lucht gloeide en vlamde door de hoo
rnen been alsof de geheele wereld in brand
Met wan- stond en weerkaatste op Della Scala's ge
polijste wapenrusting, x>odat hij m rooden
witte
zij. ..Dat beter zen t
beteekent, dat hij.
sterren F
geheime
ontdekt bad. Het was rustig in Mi-
gedurende die twee dagen was er
„Is er geen kans var. talen F vroeg aj
..Neer. wees gerust
Grazioea zeide verder mets en Agnolo hij nuj hebben laten halen Hu glimlachte
weer naar 1
dag op straat, toen Tjpo
and ontnomen had.
zu voor den spiegel ging staan om haar
van naderbij te beschou
wen. „Hertogin van Milaan I Geheel
Itahè aan mijne voeten F
De gedachte bracht een bios op hare
wangen.
„Zijne zuster b zeer, zeer schoon ik
w2-en ook
met zoo schoon als de vrouw van Della
en half levenloos tegen het
M'n veter a gebroken, juf l... Mag
*k eea anderen hebben F* kwam
Jaaneman binnenstormen, terwijl hu
senigsnns mank Uep op één schoen, en
den anderen onder den arm hield
w’k Zal je dadelijk helpen, vent,
antwoordde de juffrouw, die bezig was
met in de huiskamer bet ontbijt m orde
maken
„O, ja I juffrouw F nep Wtm, die
zijn schooltaech greep, .maai m’n tasch
rren.... ze a gisteren zoo maar van
zelf gmcheurd..
Jawel Wtml.... Leg maar wej|
haar legerstee, om eindelijk, toen het
al nacht was geworden, op te staan en
zich te ontkleeden. Terwijl ze beur haar
los gooide, dat als ten blonde golf over
haar schouders stroomde, wierp zij een
blik in den spiegel, die sober door de
maanverlichting, toch duidelijk de
matte bleekheid van haar gelaat en haar
droeve, roodbeweende oogen weergaf.
Zii trachtte rust te vinden, doch sla
pen kon ze niet. Gedurig bleef zij den
ken aan hetgeen voorbij ging, aan het
geluk, dat zoo nabij scheen, maar voor
haar met bereikbaar was. En zij staarde
naar buiten en overzag die mil Harden
sterren aan het hooge en wijde hemel
gewelf, helder flonkerend en dof glan
zend, schijnbaar nabij en toch zoo ein
deloos ver, als een onbegrepen myste
rie.
Aan den Weled. Heer A. Dekkers
Lepelstraat 238
’e-Hertofenbcech
igeluk zou zijn overkómen
dan eindelijk de voordeur
hoerde, steeg een zucht van verlichting
uit haar ge-aagde borst, dat hij weer
thuis was.
Het was tn den laatstee tijd dikwijls
gebeurd, dat hij *s avonds na het eten
haar gevraagd had, met hem een wan
deling te maken Dan liepen zij soms
uren tot buiten de stad, in het park,
en dan vertelde hij haar van zijn leven
en zijn werk, terwijl zij met de meeste
aandacht luisterde.
Dat waren voor haar gelukkige
oogenb likken.
Dan zag ze tot den robusten, ster
ken man op, als tot een toonbeeld van
kracht en energie, dan was ze vol be
wondering voor zijn ondernemings
geest, voor zijn durf in zaken. Dan
vond ze hem knap en voornaam, on
danks zijn stoeren kop en de grove
werkhanden.
Hij scheen haar soms in alles te ver
trouwen en volstrekt geen geheimen
voor haar te hebben. En m enkele, zee;
vertrouwelijke oogenbhk ken vergat h-
■uffrouw te zeggen en noemde hij haa
Anna, atof dal vanzelf sprak ca hij
haar *zmb laag had gekend
lijk wist.Och, zoo’n
zwaar zal het overigens
voor U wel niet zijnwant U, met
met Uw bekwaamheden, zult gemak
kelijk genoeg weer een andere betrek-
Meisjes als U zijn
En mocht het noodig
zijn.... er zijn altijd menschen, die
er belang in stellendat U getuig
schriften noodig heeft, dan kunt U
natuurlijk van mij de beste aanbevelin
gen krijgen.”
Toen eenmaal het beslissende woord
was gevallen, had Anna ternauwernood
dg voor zich uit
starend, had ze met een lichte hoofd
beweging geknikt, dat ze begrepen had.
Spreken deed ze eerst met, ze kon mets
zeggen, haar hart bonsde zoo geweldig
was, alsof in haar keel telkens
iets propte.
Spierman begreep, dat het thans be
ter was, haar alleen te laten, zij scheen
het ach nog al aan te trekken. Op haar
earner gekomen wierp Anna zkh
voor haar bed, verborg het
- j
ion haar smart/uet langer verkroppen,
zij smkte het uit, haar pijnlijk verdriet
Heel leng bleef at aoo grix^n owr
DE TWEEDE PAUS VAN
OOM DEKKERS.
Oom Dekkers was nu eenmaal royaal.
Het leek hem wel aangeboren en
altijd stond hij klaar om een ander te
hdpen,dikwifls tot spijt van de familie
leden ze waren beng, dat er van oom’s
centjes niet veel nu overblijvtn. Was
er ergens een jarig of wat ook oom
Dekkers kwam met iets moois aan
dragen dat was zeker. Ben arme
man ging nooit of nimmer met leege
handen bij hem weg en als oom merk
te, dat een of andere arme stumperd
weggestuurd werd, had je de poppen
aan 't dansen. Zoo was hij nu eenmaal
en zoo bleef hij. Voor een liefdadig
doel was Dekkers altijd te vinden
totdat op zekeren dag alles uit was
en hij zwoer geen cent meer te geven
voor welke liefdadige instelling ook.
Dekkers had een lot gekocht 't
was wel erg duur, maar enfin *t was
voor een al andere vereeniging en ‘t
baseerde ten slotte op liefdadigheid.
Er waren bijzonder mooie prijzen, om.
ameublementen, fietsen, naaimachines,
horloges en.... en.... een piano.
Daar had oom schik van die piano
moest hij nu eens winnen hé wat
zou dat fijn‘zijn.... Met groot on
geduld zag hij den dag van de trek
king tegemoet. Dat zou nu eens wat
je noemde een „bof” zijn, als hij die
piano zou winnen. Hij moest toch
’t nummer eens bekijken. No. 6666
stond er, zou dat een geluksgetal zijn,
of niet?
Oom prakkezeerde zich half suf,
maar 't gaf niets. Wachten en nog eens
wachten, dat was het wat hem te doen
stond en vooralkalm wachten.
Op zekeren dag, *t was nog* vroeg
in den morgen en oom wilde zich nog
eens heerlijk omdraaien, werd hij op
geschrikt door gebel en brommerig
besloot hij maar op tt staan. Wat
drommel, dacht hij, wie kan er nu al
zoo vroeg zijn?
*t Bleek echter de post geweest ts
zijn, die een brief had getracht
Zes weken later ut Anna
trein, op weg naar haar moeder
en de hoofdstad.
Weer was het een vroofijke lentedag
met veel zon. De trein snorde langs in
vollen bloei staande boomgaarden en
doorsneed welige Haverlanden, waar
in het jonge vee huppelde en tot aan
de knieën zonk ia hit sappige gras. De
madeliefjes en boterbloempjes schit
terden in de zon en schakeerden het
frissche groene tapijt met stippels en
strepen en soms met grillig gevormde
plekken van wit en geel. De leeuwerik
zong hoog aan den hemel, schalde zijn
jubellied over het veld. Alom was de
natuur in volle pracht, overal het jonge
opbruisende leven, alles blijheid en
levenslust.
Anna had geen oog voor de schoon
heden van het voorbijsnellend land-
schap. Zij leunde met het hoofd tegen
l.-j g-peins voo,
telkens weer
aan hetgeen had kunnen zijn en aan de
onzekere toekomst, die haar wachtte.
Steeds weer hoorde u Spierman’s
woorden „Och, ‘t is voor niet soo
erg, U zult gemakkelijk weer sen ande
re betrekking vinden."
HOOFDSTUK XXI11
TannUt MS Ambnfa *1 Imfhad.
Het was in den vroegen tn
twee dra dag sinds_ Ligozzi
gang
laan -
met gevochten doch bet was de stilte die
^AgiSo V^arr.^nt stond met schitteren- zachtjes naar haar roe met „Vergeet mu haar hart tegen hare zwakheid op. Zou zij
I - y t- w i.iii i V rom». i nz4
iggesprongen achter Tomaso er luchtig over spreek alleen m», om bit- waarom Wat wist zij van zijne misdaden een boom geleund te wachten zonder dat
dinger i
«nen. Hedennacht' zou Della
binnentrekken en hij, Ag
nolo zou hem helpen.
schrijnde en de arme graaf zuchtte over
zijn lot. Doch *t was zun eigen schuld ge
weest. dat moes: hg erkennen. En hu zou
er zich doorheen slaan 1 Met een heldhaftig
tebaar bood hu zijn psuw-blauwe pak op
denjzadel éast en liep toen, bet paard ach
ter nch aan leidend, naar i'
toe, waarop hu de teugels over den rug ken gezichtje
vaw I
var Bresoa het voortloopen.
Met een vast besluit in zun hart en tra
nen ia zune oogen begon graaf Conrad von
Schulemborg blootsvoets op den steen
den storm rooraf gaat
de oogen voor de geheime deur. De veer ah <k u
was juist teruggesproegen r-*—
de laatste dinger waren besproken^ en n verbergen."
toren gingen Doch het leed op het gelaat ?fc7hSt woeit aan M°“d ln”
Een koel briesje speelde in de blaren te-
taoch en een gordel. dat hare liefde omgedraaid was ia eea ge- zoekmg te geraken, omdat zij de verzoe-
de tasch en_yood er wat voej van j -- -*- ’-
hem het geval was
„Graziosa F Er kwam geen antwoord
Toen ging Agnoto de trap op en naar haar
kleine torenkamertje, een rond vertrek
„Was t eea bedelmonnik waar ik mee met dne lange ramen. De warme ochtend-
doen gehad heb F nep de graaf met soa lag er schei en ongetemperd De mu-
afichuw mt en smeet de tasch ver van zich ren waren met beschilderd hanen behaa- t r
af hl de stnaken. „Voer voer zwijnen F gta Van verlepte bruine tinten en ia ieder helder dat zij Visconti liefhad en dat hy dea vijand gevallen sou zijn, begon tea
Tom trok hijzuchtendztjn pauw-blau- rMa> njw pot met Ie- in gevaar was. emde te spoeden. De zon was bijna onder
Zrer'zr-^booid ^ae-^gÖrS'om*ie P 1>te w<*k* rorgeten en slap in de zon neer- ye zwak om aan haar eigen leven een en de kaatanjeboomea staken zwart af te-
dtt er oodenat kwamen. grond gehurkt, bet hoofd in de handen betoenen11,0 offK*r*a wood
jk^'v^Z^^rTz^^X^f rë binn”’ conti oog befhad Zy had de urtdrukkm,
trad hief zu het hoofd op ca koek naar haaf vader met durven aanschouwen le««-
SISS hZS. boi'eo bej zulk eene bekentenis - en hij zou haar klaarstond.
schitterende oogen uit Hij was een ander
Toch bleef zij bezield met eea opti
misme voor haar wuk, dat bewonde
ring afdwong Zu wut haar taak zoo
danig op te vatten, dat de kinderen bet
genus van hun tnords» met ai te zeer
gevoelden, en wanneer Spierman van
zyn werk terugkeerde, hem een rustig
en gezellig tehuis wgchtte. En zij, die
gedacht had hier met te zullen voldoen,
moest langzamerhand ontwaren, dat
zij klaarblijkelijk een goede plaatsver
vanpter was geworden.
Na verloop van enkele maanden
png zij geheel op in haar betrekking.
De kinderen waren haar hef en dierbaar
geworden, want zij gevoelden zich ge
heel tot haar aange trok ken. Spiermar.
tutte dikwijls zijn dankbaarheid en
prees haar zeer voor de uitmuntende
zorgen, welke zij dagelijks aan het ge
zin wijdde.
Spierman was een eenvoudig mensch
van gewone ontwikkeling, die dweepte
met zijn werk, dat wat ruw en alle-
daagach was. Hij was met iemand van
fijne beschaving en soms wat lomp in
zijn manieren, maar hij meende het
goed en was een rechtschapen man met
een edel hart.
Wanneer Anna in den namiddag, als
naar bezigheden waren afgeloopen,
rustig ter neder zat, het ze haar ge
dachten wel eens vrijelijk den loop
Dan ging haar geheele leven haar gees
tesoog voorbij haar voortdurend
rwoeeen in het huishouden van haar
moeder, toen vader was overleden en
haar zusters in betrekking waren, zoo-
dat het geheele huishoudelijk bestuur
op haar schouders rustte
Wat had te eigenlijk nog weinig van
naar leven genoten Van een vacant»,
om naar buiten te gaan, haar familie
te bezoeken, had ze nooit kunnen pro
fiteered daar was geen gelegenheid
voor geweest. Ofschoon haar zusters
veel jonger waren dan zij, waren zij
betrekkelijk reeds vroeg ten huwelijk
gevraagd, terwijl nog niemand aan
dacht voor haar had gehad. Maar ze
had ook zoo weinig bals en partijtjes
bezocht zij was nog zoo zelden uit
geweest een hoogst enkelen keer met
haar moeder naar een concert. En
thans zou er evenmin veel van komen,
Spiertnan hield met van uitgaan en hij
was blijkbaar van oordeel, dat ook gij
daaraan geen behoefte had nog nooit
had hij met haar over muziek- of too-
neeluitvoenng gesproken.
Maar toch was zij tevreden met haar
totzij verdiende haar brood en deed
met plezier haar werk.
Zoo verliepen tal van maanden
De kinderen waren heel wat hande -
baarder geworden. Zij dweepten met
de juf en schenen hun moeder geheel
vergeten. En Anna hield veel van hen.
Spierman zag hoog tegen haar op en
overstelpte haar met dankbaarheid en
loftuitingen. De juf was dies hij
meende het zoo goed met haar, al kon
hij zijn waardeenng met altijd onder
stoorden brengen
En soms was het dan, of Anna het
leven lichter inzag, of ze een wazigen
bonzon plots zag verhelderen, of het
donker der toekomst als bij toover-
slag wegvaagde en een blij, zonnig ver
schiet zich in alle heerlijkheid ontsloot.
Doch dan werd ze weer stil en tn
zich zelve gekeerd, dan leefde ze weer
in onzekerheid voort, verward en on
bestemd, dan bleef zij uren somber en
afgetrokken, dan was ze soms stug
en zonderling
Ab Spierman met op tijd was thuis
gekomen van zijn werk, werd ze ze-
nuwachng en bevreesd, dat hem wel
licht een oei
en als ze
niemand. De twee schddcryen stonden hard en wreed, dat zij Haar eigen durven vlogen verschrikt op
omgedraaid tegen den muur. Agnoto zag terugschrok. voorbij stoop, als kenden zij haar
-- GtixiaBg voelde dat rij
een andere persoon geworden was, sinds
rij ze voor 't Laatst geroerd had..
Eerst kon zij den grendel met verschui
ven, omdat hare vingen zoo beefden
doch zij wachtte met en bevond zich eene
seconde later op straat, de deur achter haar
dichttre kkend. Zij zou die nooit meer open
Zien.
De huizen reekenden zich scherp af te
gen den blauwen hemel. Boven de huizen
uit wapperde een zilveren banier de ba
nier van de Adder Zi wapperde van het
paleis van Visconti, ea zonder zich om t*
wenden, jtchtte Graziosa hare stappen
daarheen.
Zonder w wachten vervolgde hu zun ir-
bosd sot hi de eene na de andere, al zyne
taaee, btonde. geparfumeerde krullen er
af had. w
Hij zuchtte, toen hu ze op het gras zag er met ergernis naar Hoe vaak had Via- I LII
hogen ea hw Zun geschoren noofd betastte, conti daar ongewapend aan zune Sint weende bij de gedachte weende dat zij
Wit snu kg r ------ -t-
spiegel om te zien hoever hu zun inter-
nep hy. Hu had haa« haar
m maken. Hq haalde eea monnikspij voor te vertellen, dat Tomaso er weer geweest vriendelijkheden te bewijzen waar
dea dag, een rozenkrans, een boek, een was. Hij twijfelde er geen oogenbhk aan -t m zonder ooit m ver-
---
c
teat grove eten zag stond dh hem tegen
stukken vet, ea zure, harde koeteen, die tn
vererhaalórn wya gedoopt geweest waren
afval van boerenhuizea
Was eea bedelmonnik waar ik -
^und. un^
-- - T mij letten I Ik ben gek,
rotoensViscoeiti’s orders en zu waren utter- gauw weer beter worJen
tok zeer beleefd en vol eerbied root Agnoto Jia vannacht zal er een schaduw van wy, om Milaan van een tiran te vertossen
Doch dea wist wel, dat zu oen Visconti's ons afgelicht worden. Graziosa en met Ambropo is mu meer waard dan alle Mi -
t-- --A -n-r-v-
den'orër'hèt Ürëke meisK, dat hertogin
-A—*-. A
hen zelf hooien zegger dat het heel iets
anders was voor den hertog oen zich ver- wilde
momd u gaan vermaken.... doch om de soldaten mochten pen
dtxhtar ran rer schilder te trouwen Bij de deur vroeg Graz:
was
weggeiegd. vooral ook omdat de vader,
door zijn drukke bezigheden buitens
huis, veel afwezig was, en gnf bekende
id opvoeding zijner kicdere- geheel
aan ds juffrouw tt moeren ovenaten.
Dan zag ze zoo gelukkig en tevre
den tot hem op en keek hem vol toe
genegenheid in de staal-blauwe oogen,
die getuigden van standvastigheid en
trouw. Soms greep hij in vervoering
haar hand, om die met groote dank
baarheid kameraadschappelijk te druk
ken. Dan gevoelde ze bijwijlen, dat
het scheen, alsof het groote geluk ook
voor haar met geheel onbereikbaar
was ja, op enkele momenten geleek
het zoo dicht nabij, dat ze het slechts
behoefde tt grijpen, om het voor altijd
te behouden.
Soms keerden zij zwijgend terug van
de wandeling, elk vervuld met eigen
gedachten. In de zoele atmosfeer van
den zomeravond, onder een fonkelen
den sterrenhemel, droomde Anna dan
van een blij verschiet, een tooverland,
waar de liefde alleenheerscheres, het
geluk het hoogst en de vreugde on
eindig was.
Op een avond, toen het weer tt
slecht was voor een wandeling, het
had reeds den geheelen dag geregend,
had Spterman Anna om een -onder
houd verzocht.
Haar hart klopte geweldig bij dtt
vraag, het was aan de wijze waarop
het verzoek werd gedaan, merkbaar,
dat Spierman iets zeer gewichtigs had
te zeggen. De avond was reeds geval
len, doch hij vond het met noodig,
dat Anna het licht ontstak.
Hij praatte aanvankelijk rustig en
ging kalm verder, terwijl Anna onder
de grootste aandacht naar hem luis
terde. Hij was haar zoo dankbaar voor
alles, wat zij voor hem en de kinderen
i, dat zou hij nooit verge-
toch vond hu het beter
hij zou maar dadelijk rond voor de
zaak uitkomen dat de kinderen weer
een moeder kregenze werden nu
ouder.en, hij moest het eerlijk be
kennen, hij zelf verlangde ook weer naar
c
het leven 'te blijven
alleshet leek hem
lijker te gaan
Hoewel hij u
zonder haperen had gesproken, begon
zijn stem nu eemge trilling te vertoo-
nen en scheen het hem moeilijk te
vallen verder te gaan. Anna had, zon
der met een enkel woord het gesprek
te onderbreken, in zenuwachtige span
ning zitten luisteren zij zuchtte diep,
toen zijn stem begon tt weifelen,
waarom sprak hij het beslissende woord
niet onmiddellijk uit Als het niet zoo
donker was, zou hij hebben kunnen
zien, boe aanmoedigend zij hem toe
lachte.
Spterman was opgei
met zijn houding verlej
het raam en weer terug.
„En daarom,” ging hij daarna iets
kalmer voort, „heb ik besloten mij weer
in het huwelijk te begeven.... de
volgende maand wou ik gaan trou-
wenmet een dame, die je vermoe
delijk reeds zult kennen.ze is hier
eens geweestde weduwe Van Meel
Spiertnan werd van lieverlede vrij
moediger, nu het noodlottige woord
er eenmaal uit was het verschrikte
gelaat, met de smartelijke trekken van
Anna, zag hij niet, kon hij ook niet
zien tn het duister.
„Gisteren heeft ze toegestemd in
ons huwelijk, „sprak Spiertnan rustiger,
Jk heb eerst geaarzeld om van mijn
voornemen mededeeling te doen aan
U, ik wilde het nog wat uitstellen, om
dat ik bet voor U minder prettig vind,
natuurlijk.maar ik dacht ten slotte
het toch maar beter, dat U het zoo
spoedig
heel
in bet huwelijk waren
der kon het toen wel
meisje en Anna had besloten een be
trekking te zoeken waann zij haar
eigen brood verdienen en zoo mogelijk
oog iets voor moeder overhouden kon
Daarom had zij geschreven op de
advertentie van Spiertnan zu was wel
■oou met de verzorging van kinderer
belast geweest, doch zij achtte zich wel
in staat die op zich te nemen, in de huis
houding was ze echter beter doorkneed
Haar antecedenten bleken den aanne
mer aan te staan zij was met meer zoo
heel jong, zij zou op de kinderen vol
doende overwicht hebben, meende hij
Waarop Anna baar moeder en de boofd-
szad had verlaten, om op een prachti-
gen lentedag de woning van Spiertnan
tt tredeti.
Al dadelijk had zu begrepen, dat
haar taak hier niet gemakkelijk zou
zun. De kinderen gaven haar veel zorg
tot nog toe was hun opvoeding geheel
aan de moeder overgelaten die dit
bleek Anna spoedig op eemge pun
ten zwak en we 'end was geweest
De kinderen waren druk en kibbelig
en met altijd gehoorzaam. Zij
dat hier een zware taak voor
bén welke vergeten en slap in de zon neer-
’’’EX» der vensters zat Graziosa op den h«l gehad rou hrtiben hei U doen - zu
a vnesde alleen maar de otin was zr ook
van baar vader met durven aanschouwen
bij zulk eene bekentenis en hij zou haar
t bcgrr-“
„Ik zal
btnnenlaten. tot alles voorbij besloot
mensch geworden I Hy 'had van louter
- vreugde kunnen lachen en zingen, want
rR-irr- vaBn>clit K*1 Isotts weer terugzien Hü
Neen F' ?roeg zu met een doffe stem hand» süan^Met^tw ^toesek^e bt“w- *°°'d nHet. v“
lijker vijanden gemaakt dan hij wel dacht sleepte een pot lehen mee, dtt op den grond den hem hebben voordat hy 't zelf wist 1 -
- vwlen. slap en verwelkt. Zonder ze te zien - -
Zu maakte een oewegmg w ongeduld, bukte Graziosa zich om werktuigehjk de gpxzi geen mogelijkheid van ver-
seberven ea bloemen op te rapen.
Tegenover haa: hing een spiegel aan den
Leg maar
Ik zal 't roer schooltijd ooi
m orde maken Maar bad dat I
SoXT’1”'-
„H« jakkaa, mfl.... Nou hebt u
■e toch weer boter gegeven." jengelde
Trucs, terwijl ze baar boterhammen
van elkaar bchttc, „U weet toch, dat
'k geen boter lust.'
„Och. dat heb k tonder gedachten
gedaan," verontschuldigde de juf
trouw och. „*t ook zoo vreemd
géén boter op je brood.... je weet
aeuscb met, wat je versmaadt, zus
*t M zoo best roer alle menschen
en ia 't bijzonder roer de kinderen."
„Nou goed, maar ik lust het met.'
httid Trees rol, uk wd die boterham
men met hebben
„Al goed, kindje, stil nu maar, dan
zal *k wel andere snijden," suste de juf
frouw.
„Wat was daar weer vroeg vader,
dtt de kamer instapte, „heeft Trees
weer complimenten?.... U moet
haar met te veel toegeven, juffrouw, ze
n 'n beetje verwend, maar dat moet er
gauw uit, hoor
„Och, 't b mets," goedigöe de juf
frouw, uk had me vergist met de
boterhammenmaar nu b 't alweer
ia ordenietwaar zus V
Trees knikte zwijgend, ea hapte m
een partje van haar boterham, nu ron
der boter, doch dik met abrikozenjam
bMflMNVd»
Nadat bet OGtbtfl was genuttigd
gmg het woelige dnetal naar schooi en
ten, en
op mer
kabjk stil geworden? na de roezemoe
zige drukte van de kinderen m de mor
genuren
Sinds enkele weken was Anna als
juffrouw voor de huahoudmg werk
gaas tn het gezin van dea heer Specr-
man. een aanne mer-timmerman in
eea provincieplaats, die na enkele ja-
ren gelukkig getrouwd te zijn geweest.
Zijn voorbeeldige echtgenoote. na een
kortstondige ziekte, door den dood had
verloren en toen door middel vaa een
advertentie hulp gevraagd had voor de
verzorging van de buahouding en
Zijn gezin
Anna, dtt altijd thus haar moeder
behulpzaam was geweest, was door
omstandigheden in de noodzakelijk
heid gekomen, buitenshuis iets te
moeten verdienen, aangezien haar moe
der slechts vaa 'n bescheiden pensioen
tje moest leven, hetwelk haar eemge
tnkomea was nu haar beide jongrte
dochters, die aanvankelijk m betrekkin
gen werkzaam waren, kort na elkander
- ----treden. Moe
met een dag-
ette op eea wn paard beag zyn weg tt Dat het veel verst-ndiger i
zoeken door het dikte struikgewas. De als hu haar een bruidschat
jsomia stonden dttht bij elkaar, ea m de eea ander te huwen en
daape schaduwen was 't er bijna pikdoo- zoo’n gekkenstreek van hem was
ktt. In de koelte van bet woud stonden Ik zou haar liever dood zien, dan herto
groottpiekkeabtoemen. Er was geen spoor na van Milaan ea de vrouw van Visconb --v-
aan teven, behalve de vogels w de bladeren jduider Wederom zag hij het met -™1 nobel vor*-.
pfa°t” btoeke. wanhopende gezichoe van laotta
voor hem. dea oproengea haat op ’t schoo- ^tosteioos in bet rolte, zonnige vertrek en haar gelaat.
Graziosa kwam hem met een harts-
tnchteiijken uitroep in de rede vallen t_
keek de'schilder over het pleintje ^*,ne haadeo ftupend en met kussen be- Ambrogio nimmer werkelijk ge-
toFzeer beleefd en vol eerbied voor Agnoto
Z? - - a KFIm a»*„
kjQQj uw --- 1 w -- -- -
kuur lachten ea hunne schouders ophaal- vaa ons alleen. laneezen tezamen.
z-1 leans van falen T* vroeg aj Met haar hand op den deurknop vroeg
Mdaan rou worden. DeschJder had „Neen - wees gerust." zy zichzelf hah versuft af „Winneer zou
beneden gaan.'want en hij sprak vriéndelijk, met Ambrogio's
a argwaan krtjgea. stem ea hu was Ambrogio en vu-
izsoea bem zacht en nacht vannacht."
op het gras zag
i ooefd betastte. f
niet gegeven hebben voor een Kathanaa zitten schilderen I Wat zou bet zichzelf met too dwingen tot handelen,
toen gemakkelyk geweest zun hem dood wat^’t ook nj.
tt steken. En wat sou Lombardije er wei
van gezegd hebben I
„Graziosa F nep hy. Hu had haast haar
miün’“Hu’haaide“ee7mon2'tapu root te verteUen. dat Tomaso er weer geweest
Zu wwt wel dat zu «en lafaard was en
Zu bewoog zich met.
„Vannacht trekt Deila Scala Milaan
er b geen kans van mislukken.
met samen
„Neen Visconti heeft zich veel gevaar- gi0| wendde zu zich om haa. kleedje Visconti was bij de U est Poort zu zou-
vwten. slap en verwelkt. Zonder ze te &en
tra^ hief zy bet hoofd op en keek naar
buiten
uwm™» nep Agnoto met jongens- niet
les de vermomming compleet naken," achtige vreugde mt, „vannacht zal Vis-
dacht hu met bitterheid, en wierp zyne emm sterven F
v3. Conrad's ver-
wende neusgaten verbeetoden ach dat er tn-ner
aes tochtje aan was als ren iets dat lang op
dea grond getogen heeft. _Hij beeft se-
ter dikwijls langs den weg moeten slapen"
des rozenkrans met het kras eraan om -I
zijn hals ongemakkelijk zwaar en De woorden van haar vader deden haar
ri^ dt tastoc^ronschotoer. Derttm onaangenaam aan muur' Toen zu het hoofd ophief en z«±-
„Ik ben moe, vader, en mijn hart is zoo ^jtst zag, het zu de leUte weer
zwaar." vallen als dien dag <-7 -rT“
„Vrees niet, lieve kind, vannacht beur armband ontnomen had.
vannacht F „En hij zou my hertogin van Milaan ge- henmorgen in het kamp terug," zeide Li-
Maar Jnj, ah de hertog eens oct- maakt hebben F ging het in haar om. waar gozzi „ik weet met waar de graaf is."
den grooten weg kwam F’ vroeg zy met een bleek, vertrok- op zu voor den r~ 1
s over den rug ken gezichtje .Hij heeft weer een nieuw
het dier wierp en het m de richting leger in Milaan
„Ja, maar een overrompeling midden
in den nacht is evenveel waard als twee
legers aan den anderen kant. Het paleis
achtigtn wee zijn pnclrj ten tocht «aar Mi- Visconti zal in hunne handen kng xoo echoon n>et als zij
j.,„ vallen terwijl hij slaapt." i_zt zzz ztz
„in handen van Deila Scala.” fluisterde Scala en toch rond hij mij schoon ge-
t.... o God.... dat noeg om zijn troon te deelen," M-*
dat Ambrogio zal teler de schreden liep zy naar de deur
„Ik moet met denken," kermde zy, ,jk gioed gebuid scheen, terwijl Lange.
°P?‘05^‘0’d,dn??’*‘0’' »to Stalen helm wapperden.
Op dat oogenbhk kwam n and«tover- bhM cUanu
den king in haar op. Hij vertrouwde nuj .7^
zijner dochter ontging hem me* Hu kwam getwijfeld F Bu deze gedachte kwam De zon was ondergegaan.
22j p—•---••-- --y-
pijn doe. liefste. God weet dat ik toestaan da’ Visconti verraden'werd gen de btoeke lucht. Mastmo stond tegen
af?
Zij hoorde haar vader, die beneden zich
was den soldaten wijn te schenken en
Zij dacht wn zqn angst voor den avond.
geweest sou zyn met afgtewend gelaat „Hoe bat tomen
T&iTsaldaten binnen r
uur na middernacht," antwoordde rf en bleef erop staren.
hij F -
„Voert Della Scala ze zeil Mn F
uD»|ij Scala m persoon.” mide Agnoto Toen opende zu langs
- UXX Lm retuml n mmt zi Btoa tomz*ku« I'
Graconi antwoordde met. Nog lang
nadat de schilder haar verlaten had. Neef
ne gelaat vaa ValentuM. en de uitdrukking btoek en half levenloos 'tegen het Over de leuning heenglurend, zag zy dat
van Visconti die zich verlaagde eene vrouw venster aangeleund de deur van het vertrek beneden open-
- - *-*-- ^3- stond, doch zi) boordt de stem vaa haaf
iTrok M ^•S^’^tertSTdik: ^ZH«7^to_reFia totalder Wis ton kwenen ah hamurriagen op torn roer, «stoe toet ea to soitorea wmua ook
------ jï- unergen zou hu dood ajo F Plotseling met meer. Zonder eemg geluid te maten
sprong zu op to been. De zon stond reeds Stoop zu voort naar rie heeriyke kamer.
waar Viscona zoo dikwijls gezeten had
t wm doodstil een stilte om gek Het zonhcht viel door de open deur binnen
ren te worden een stilte die haar schnk en lag m een breede streep op dea donteu-
>g de suite en dan het schelle zon- sen vloer Toen trad zij naar buiten, het
weaechte dat zy dood was. en zu pleintje op waar geen enketo soldaat tt
De ruiter steeg al en boad zijn paard
vast aan een lagen beutetak. zich met eea
tuebt op den grond neerwerpend. Hij droeg
pgvwHïisuw wk gchjveod en -- -
en guea ander wapen ton wrike hy m zyn macht had. tt tarten ca tt „Er was geen kaas vaa talen, De woor-
aster ais versiering dan roer nuttig ge- gegronde woede tegen dea tiran, dtt Jnorgcn zou to^ doodlam
w- sïsftssrisïst
had had, waretj (ud wapeiMM .oodig ge- u,. door eeweid had verkreeea. nus-
hmg ia een bet M*Ji