fri
n
i
1
•1
Timmerfabriek „West-Frleeland” behagen - Telefoon 82
SOLIEO VLUG CONCURREEREND
LAAT UW KOUSEN AANBREIEN
(••k de ailcrfljictc Casialrt) la I«Im Makel
H IMP SHOP, te MeMcr, Zaidsiraat 13 s
«•If
Vrijdag X» Haars. iwfc?
1
1
EPISTEL EN EVANGELIE.
Op reis naar de Missie.
De Krulzlglng.
K
J
X
gelukt
o
p
:aartje stond het volgende:
aan
1
westelijke daar kende ons
het
enters bewijzen het.
d
heeft, en dit gaf
zing om er op
mo-
öemen in de kleur
Iet schijnt wel dat
TT
Het groote 1
tooing. Woest en
op staatsinstellingen
i nog overal. Omdat
2 ik even een paar
winkel heeft een faam
OOK MET ZIJN NIEUWE KOUSEN STAAT HM BOVENAAN.
Depót roer AlkmaarMaf. M. BEUDEKER—TEGEL; Behagen: J. BALK, N. Laar
qjdej Breesand: Mej. BERG.
maanden wat
iien.
- De lersche
gezelschap al/ en was zeer voorkomend
en vriendelijk.
gingen we loopend de be-
leine stad door naar de Ka
ïn die kerk zijn 3 geestelij-
duizendwerf den dood verdiend had: en al
die veremadingen waren even soovele zwaar
den voor haar teeder minnend moederhart.
„Zjj weende", zegt Nebridins* „om de folte
ringen van haar Kind, en Zjj besproeide den
ganschen bergtop door den vloed harer tra
nen.” 0 mijne ziel, stel n aan de voeten van
Jezus’ Kruis en ween met de bedrukte Moe
der, aan de felste droefheid ter prooi om
wille van haar Kind, dat lijdt en sterft om
nwe zonden.
Oefening van deugd. Niet andere willen
kennen, dan Jezus den gekruisigde; in niets
anders roemen, dan in Christus en .Zijn kruis.
Schietgebed. Heere Jezus! kruisig mjjn
vleesch met al deszelfs begeerlijkheden.
Amen
Alkmaar. 25 Maart 1927.
Pastoor OOMS.
OPENBAAR EN BIJZONDER ONDERWIJS
In „De Schoolbode’”, welRe ik zoo juist
ontving, vind ik een kleine statistiek over
de verhouding van openbaar en bijzonder on
derwijs. De cijfers zijn leerzaam.
De openbare lagêre scholen telden in 1924
527.585 leerlingen. Dit aantal was in 1926
tot 489.992, dus met 43.593 gedaald.
De bijzondere scholen hadden in 1924
561.618 leerlingen Dit aantal was in 1926 tot
592.840, dus met 31.222 gestegen.
In 1924 werd aan de bijzondere scholen
als Rjjksvergoeding 44 millioen en aan de
openbare scholen 46 millioen 8 ton toege
staan. Voor 1927 is de Rjjksvergoeding ge
raamd op 39 millioen 7 ton voor de open
bare scholen.
We hebben nog enkele cjjfers. Ik kreeg ze
toevallig in banden. Ze zjjn uit het officieele
Schoolverslag over 1914. Tijd ontbreekt me
om de nieuwste schoolverslagen te gaan na
slaan.
Nieuwe scholen in 1914: openbare 17,
bijzondere 52. Vermeerdering kinderen in
1914: óp openbare scholen 6.477, op bij
zondere 14.844.
Geslaagde onderwijzen in 1914: openbare
228, bijzondere 610.
Men ziet den bloei van de eene en het
verloop van de andere school.
vragen van den on-
kinderen een opvoe-
van geest en hart, een leiding, welke
OFFICIEEL KERKBERICHT
van het „Noord-Hollandsch Dagblad”
den vergramden V^dcr ontwapenen. Bij de
i- >?-- ón
mogelijk. Het Slachtoffer moest gedood wor-
maker, met den Bruidegom van het Hooglied:
tl bestijgen en zjjne
wen.” Gezegende vruchten van
■den Boom des levens, die ons het geneesmid
del schenken, waardoor het venjjn van den
boom des doods onschadelijk gemaakt werd.
In het vooruitzicht ook dier vruchten, zal
Jezus met blijdschap Zjjn Kruis Inklimmen.
Het groote lijdensproces naderde zjjn vol-
w ontstuimig grepen de beu
len den Heiland aan en trokken Hem zonder
mededongen de kleederen uit. Over deze
wreedheid, die Heeren wonden opnieuw
openreet en geheel Zjjn lichaam met bloed
overdekte, deelt de H. Ansehnus eene open
baring mede, die de H. Maagd zelve hem ge-
'•"■•U uCOib.
«Luister Ansehnus, wat Ik nu ga verhalen
foo hartverscheurend, dat geen der Evan
gelisten het heeft durven of willen opteeke-
nen. Als zjj op de onteerende plaats van Cal-
varië gekomen waren, hebben de beulen mjj-
®en Zoon Jezus geheel van Zjjne kleederen
beroofd. Zieltogende aanzag Ik Jat droevige
VIERDE ZONDAG IN DE VASTEN.
Epistel uit den brief van den
H. Apostel Paulus aan de
Galaten; IV, 22—31.
Broeders, daar staat geschreven dat
Abraham twee zonen heeft gehad: een.
bii de slavin, en een bij de. vrije vrouw
doch die bii de slavin was naar het
vleesch geboren, maar die bij de vrije
vrouw volgens de belofte; dit gezegde
heeft een zinnebeeldige beteekenis. Trou
wens deze ziin de twee Verbonden, het
eene namelijk op den berg Sina, ter
slavernij barende, en dit is Agar; want
Sina is een berg in Arabië, die over
eenkomt mtAp Jerusalem, dat hier be
neden is, dPmet zijn kinderen in sla
vernij is. Maar het Jerusalem dat boven
is. is de vrije vrouw, en is onze moeder.
Want er staat geschreven: Verblijd u,
gii onvruchtbare, die niet baart, juich
en roep gij, die geene weeën voelt;
want de verlatene vrouw heeft vele
kinderen, ja meer dan zij die den man
heeft Wij nu, broeders, zijn kinderen
der belofte gelijk Isaac. Maar gelijk als
hij, die naar het vleesch geboren, was,
hem vc.i’gde, die naar den geest la
boren wasafzoo is het ook nu. Maar
wat zegt de schriftuur? jaag de slavin
met haren zoon weg; want de zoon der
slavin zal geen erfgenaam zijn met den
zoon der vrije vrouw. Dus, broeders,
zijn wi| geen zonen der slavin, mahr
der vrije vrouw; door die vrijheid, door
welke Christus ons verlost heeft
Evangelie volgens den
H Joannes; IV, 115.
In dien tijde ging Jezus over de zee
van Galilea, dat is, die van Tiberias;
en Hem volgde een groote menigte,
omdat zii de wonderen zagen, die Hij
aan de zieken deed Jezus ging dan op
eenen berg, en zat daar met Zijne teer
lingen. Paschen nu. het feest der joden,
was nabij. Jezus dan de oogen ophef
fende. en ziende dat er een zeer groo
te menigte tot Hem kwam, zeide tot
Philippus: Van waar zullen wij brood j
koopen, opdat deze eten Doch dit zeide een vlies uitgespannen werd, zoodat men alle
Hij, hem beproevende; want Hij wist
wel, wat Hii doen zoude. Philippus ant
wöordde Hem: Voor tweehonderd tien-
lingen aar» brood is hun niet genoeg,
opdat ieder een weinig krijge. Een van
Zijne leerlingen, Andreaf, de broeder
van Simon Petrus, zeide tot Hem: Hier
is een Jongen, die vijf garstebrooden en
twee visscnen heeft; maar wat beteekent
dit onder zoovelen? Jezus zeide der
halve: Laat de menschen nedefzitten.
En daar was veel gras op deze plaats.
Zij zetleden zich nu neder ten getale
van omtrent vijf duizend mannen. |e-
^us nam de broodenen als Hij gedankt
had, deelde Hii ze uit aan die daar za
ten; desgelijks ook van de visschen,
zooveel als zii wilden. En toen zij ver
zadigd waren, zeide Hij aan Zijne leer-,
lingen: Verzamelt de brokken, die over
gebleven zijn, opdat zij niet verloren
gaan. Zii verzamelden ze dan bijeen, en
vulden twaalf manden met brokken, die
van de vijf garstebrooden overgebleven
waren degenen, die gegeten hadden.
Dip menschen nu, als zij het wonder ge
zien hadden, dat Jezus verricht had,
zeiden: Deze is waarlijk de profeet, die
in.de wereld komen moet Als Jezus
nu vernam, dat zii komen zouden, om
Hem te halen en koning maken, week
Hij weder alleen naar den berg.
Vandaar
trekkelijkj
thedraal.yA
ken verbonden, o.a. ook een Hollander.
Deze kerk is me eigenlijk niet meege
vallen. Niet groot en veel mooi’s was er
ook niet in te vinden.
Bij het avondeten hoorden we geluk
kig dat we niet weg konden voor ’s an
deren daags 12 uur. Den volgenden mor
gen gingen we dan naar een berg van
(inplaats
Geldig gedurende maand
Niet geldig op die treine.
In een groentewinkel hing een aan
plakbiljet als reclame voor de rozijnen:
Rosijntje Maand
Wil U
gesond Wees?
Gebruik dan meer rdsijntjes
Want
Een pond rosijntjes het net soveel voe-
dingskrag as:
41 pond aartappels
1 pond brood
3 pont melk
16 eiers of
IX pont bees vleis
Rosijntje is goed vir die Kinders
Ondersteun Suid Afrikaanse produkte.
En inplaats van: let op> de trein, kon
men lezen: Kijk rond vir de train.
Opvallend is wel, dat men in Kaap
stad zoo heel veel verschillende rassen
ziet, blanken, Turken met hun roode fez
op kleurlingen, heel donkerkleurigen en
misschien nog wel meer. Maar nog op
merkelijker, dat alle zaken bijna in han
den zijn van de blanken.
Men schijnt ook hier goed te kunnen
merken, dat de zwarten Wat in de ver
achting staan. Toch hebben ze wel baan
tjes, bijv, koetsier. Hun karretje zullen
Verstandige ouders
derwjjzer voor hunne
ding
de huiselijke opvoeding aanvult
Deze opvoeding mag het neutrale open
bare onderwijs niet geven.
Een vrijzinnig hoogleeraar, professor
Krabbe, schreef in den vrjjzinngen „Gids”
van 1916:
„In liet vervullen van zijn belangrijkste
taak schiet het neutraal onderwijs te kort
Zijn voornaamste doel bereikt het niet. De
neutraliteit ontzegt den onderwijzer
recht om het meeet gewichtige deel van zijn
onderwjjzerstaak te vervullen.”
Onze voorvaderen van voor 60 jaar heb
ben den strijd aangebonden tegen de toe*
nog oppermachtige liberale school. Kon
den die goede menschen nu de vruchten
van hun werk en hun offers eens zien!
De bijzondere school bloeit, dat is een
feit
Het bijzonder onderwijs is goed, de
tegenstander erkent het
De openbare school verliest terrein,
enters bewijzen het.
1 „De Bazuin”),
9
schouwspel; toch bezat Ik nog kracht en
moed genoeg, om mijnen sluier van mijn
hoofd af te nemen en daarmede Zijne lende
nen te omwinden."
Bewoaderenswaardiger dan de moeder der
Maehabeën, die hare zonen ter dood zag bren
gen, putte ook Maria hare kracht in de hoop,
die Zij op God stelde. Omstreeks iiet zesde*
nur besteeg onze arme Jezus, van Zijne Moe
deren beroofd, met bebloeden rug, aan de
hand Zijner woeste beulen, ten sanschonwe
eener spottende menigte, den l uider, die te
gen de galg des kruises geplaatst was.
Bij den dwarsbalk gekomen, richtte de
Heiland Zijne opgen ten hemel en droeg zich,
volgaas de verklaring van den H. Bonaven-
tura, andermaal aan Zijnen hemelschen Vader
op als slacht- en zoenoffer voor de gausche
wereld: „Zie, Ik ben bereid, mijn Vader! Gij
hebt Mij willen vernederen tot den schande
lijken kruisdood, uit liefde en tot heil voor
het mehschelijk geslacht onderwerp Ik Mij,
Voor degenen, die Gij mij ges?honk<«n en tot
mijne broeders verbeven heb. bied Ik Mij
ten offer aan. Aanvaard. Vader! u.**t offer en
bewijs in de toekomst genade uit liefde voor
Mjj, delg alle gehuld uit: Ik offer Mij in hun
ne plaats.” O, mijne ziel, mocht ook gij
zoo bereidvaardig uw kruis aanvaarden. 24e!
de Rechtvaardige wil lijden voor de on
recht vaardigen en gü, onrechtvaardige
weigert bet geringste te verduren uit
liefde voor den Rechtvaardige. Als
de Heer nn Zijn kruis beklommen had,
hebben, volgende de beschouwing van den
H. Bernardus, de onmenschëlnke benlsn Hem
Zijne banden en voeten onbarmhartriijk door
boord en de nagelen zoo geweldig er door
geslagen, dat alle spieren en aderen zich uit
zetten, en niet alleen de borst van pijn op-
zwol, maar ook het ontbloote lichaam als
cru xui'n uiw^iu, uiru ai<e
beenderen tellen kon. Zoo ging de voorspel
ling van den koninklijken Profeet David in
vervulling: ..Zjj hebben Mijne handen en voe
ten doorboord; zij hebben al Mijne beenderen
geteld.” Bjj den eersten hamerslag, die in
Maria’s ooren klonk, was ohze goede Moeder,
volgens hare openbaring aan de H. Brigitta,
door smart geheel overweldigd en buiten
zich zelve. Als Zij ontwaakte, zag Zjj haren
Zoon aan het Kruis vastgehecht terwijl de
omstanders elkander ondervroegen: „Wat
heeft Deze misdreven? Is Hij gevonnist voor
diefstal, roof of logen?” Sommigen antwoord
den, dat Hjj een leugenaar was. Vervolgens
werd Hem de doornenkroon 'vast op het
hoofd gedrukt tot midden op het voorhoofd.
Door die ingedrukte doornen stroomde er
toen zooveel bloed over Zijn gelaat, dat Zijn
haar en baard en oogen vervuld werden, en
Hij geheel bloed scheen.
Bloed toch moest het teeken zjjn, waar
door wij van de slagen des verderfsengels be
vrijd zouden worden. Maar bloedige won-ion
ook werden er in Maria’s hart geslagen, toen
Zij opzag naar haren gekruisigden Zoon. Het
Kruis en de Nagelen van den Zoon waren
evenzeer een kruis en nagelen voor de Moe
der, zegt de H. Augustinus. Met Christus
werd ook Zijne Moeder gekruisigd. Hoe gaar
ne wilde Zij toen haar dierbaar Kind om
helzen, verklaart de H. Bernardus, maar de
uitgestokene armen vielen machteloos langs
hare zjjden terug. Doch hare oogen kan Zjj
van den Beminde haars harten, haar God en
haar Al, niet afwenden: Zij zag Zijn gezegend
hoofd door duizend scherpe punten doorsto
ken, Zjjn aanbiddelijk gelaat, hetwelk de En
gelen wensebten te aanschouwen, door strie
men en shaen geheel misvormd. Zij zag Zjjne
panden eirtvoeten door wreede nagelen door
boord en al Zjjne ledematen uiteengerukt.
Van het hoofd tot de voeten wae onze Hei
land slechts ééne groote bloedige wond.
O Mijne ziel! heb toch’eindelijk medelijden
met°uwen lijdenden Zaligmaker en de fel ge
taterde Moeder van Smarten. Wat kan uw
gezegende Verlosser pog doen, wat Hij niet
gedaan heeft? Of zult gjj alleen ongevoelig
blijven, terwijl alle schepselen treurden over
den gekruisigden Heer van hemel en aarde?
Zie! de Engelen des vredes weenden bitter;
de zon verduisterde, de aarde opende zich;
geheel de natuur was ontsteld: en gjj, on
dankbare zondaar, die uwen Jezus aan het
Kruis hebt geMonken, gjj zoudt niet schreien
en weenen over uwe talrijke misdaden? 0
Maria, Moedpr van Smarten, bron van liefde,
laat mjj de hevigheid uwer pijnen gevoelen,
opdat ik met U schreie. Nu het voorwerp
van bunnen baat aan het Kruis geklonken is,
zullen de beulen zeker verzadigd zjjn. He
laas! de ontaarde wreedaards bespotten het
Goddelijk Slachtoffer zelfs nog op Zjjn pijn
bank. Hoonend toch spraken de Overeten
der priesters met de Schriftgeleerden en
Ouderlingen: „Anderen heeft Hjj gered, zich
zelven kan Hjj niet redden. Hjj heeft op God
vertrouwd, dat die Hem nu redde, als Hjj
verkiest; Hjj heeft immers verklaard: ,Jk ben
de Zoon Gods.” Hierbij sloten de soldaten
zich aan: „Zoo Gjj de koning der Joden zjjt,
red U zelven”. Ook de moordenaars, die met
den Heer- gekruisigd waren, beleedigden
Hem. En Maria was getuige van al deze ver
guizingen. Zjj hoorde, zegt de H. Brigitta, hoe
haar Goddelijk Kind, werd uitgekreten als
een dief, een bedrieger, een booswicht, die
door Pater W. v. BAAR.
Eenige dagen aa Kaapstad,
midden op zee, omgeven
▼an hooge golven.
Met volle kracht «too
rnende in de richting van
Fremantle. 18 Jan. 1927.
Nadat we 22 dagen op de volle zee ge
weest waren, met uitzondering dat we
een paar tnaal uit de verte en van nabij
land gezien hadden, kwamen we 15 Jan.
om 3 uur bij Kaapstad aan.
De kapitein kwam naar de passagiers
toe om te zeggen, dat hij van plan was
de volgende morgen om 8 uur weer te
vertrekken. Wanneer we afwachten wil
den tot de boot binnen kon loopen, dan
moesten we wachten tot 6 uur. Daarom
besloten we'dan gezamenlijk maar in 'n
motorbootje aan land te gaan.
Ons schip ging voor anker, de brug
werd neergelaten, en we daalden af, en
kwamen waggelende in hef nootedopje
aan. Eigenaardig dat sommigen op de
groote boot wel zeeziek geweest waren
en 't nu weer meenden te zijn en er daar
.geen last van hadden. Daarom ben ik in
mijn meening weer versterkt, dat het
bijna alleen maar inbeelding is, die de
zenuwen van de maag in beweging
brengt met het gewone misselijke ge
volg.
Veel te gauw whs het bootje aan land,
ofschoon toch het doel was omgaan land
te komen. Maar zoo gaat het gewoonlijk,
wanneer men iets heeft wat goed bevalt.
Vandaar ook wel het -spreekwoord:
„lekker is maar een vinger/tang.”
Vooreerst zorgden we maar even voor
de brieven omdat den volgenden dag
een boot naar Engeland'fging om onze
brieven dan ook mee te nemen. Direct
viel ons op, dat op het postkantoor Hol-
landsch en Engelsch te lezen stond. Dat
zal misschien wel de eenige plaats we
zen, die we aandoen, waar nog Hol-
landsch gevonden wordt. Doch hierover
verder nog wat.
Nauwelijks het postkantoor uit, of
autobestuurder en koetsier hielden ons
zéssen al aan (in het Engelsch natuurlijk
omdat dat de wereldtaal is) of we mee
wilden. We verkozen voor deze keer
een koets. Ofschoon eigenlijk voor 2
man gingen wij. er met zijn drieën in en
lieten ons brengen naar de Katholieke^
Kerk. Slim genoeg, zetten ze ons er af
bij het eerste kerkje, toegewijd aan het
H. Hart. Werkelijk een genoegen weer
een kerk binnen te tredefi en weer een
tabernakel te zien en Q/L. Heer te be
danken en voor de refs weer verdere
zegen af te stneeken.
Het kerkje is werkelijk mooi. Als
tieven waren daar b'
van het land daar. 1
ieder volk graag zijn eigen versierselen
e weer een vingerwij-
s letten, over eenige
kanakken het liefste
ongeveer 400 M. Eigenlijk niet zoo hoog,
maar omdat het steil, erg steil, was, en
dan met een warmte van 40 graden in de
schaduw, was de toer toch te kras. Toen
we halfweg waren, kon er een zuster
niet meer, en zijn we maar weer terug
gegaan. Nog verder wat inkoopen ge
daan, en toen was de morgen weer om.
In de gedachte, dat nu de heerlijkheid
van Kaapstad voor ons voorbij was, gin
gen we weer naar de boot, maar geluk
kig kon de boot niet vertrekken voor 5
uur. Na den middag er weer op uit, naar
de plantentuin. Dat was werkelijk
prachtig Heerlijke hooge palmen, met
verschillende soorten tropenplanten,
Afrikaansche bloemen, afgewisseld door
Europeesche gewassen, samengesteld
tot een heerlijk plekje, zooals het in het
paradijs ongeveer B kan geweest zijn
Door een paar foto's is het me gelukt
iets van die pracht te bewaren.
In den grooten oorlog heeft Duitsch-
land vele groote oorlogsschepen verlo
ren, o.a. de kruiser Emden. Daarop zijn
131 personen verdronken. Na den oor
log zijn ze weer begonnen nieuwe sche
pen te bouwen, en het eerste schip na
den oorlog, een nieuwe Emden, is. in
1925 weer van stapel geloopen. Dit
schip was nu juist in Kaapstad.
Voor ons die naar Nieuw Guinea gaan,
kan dat alles onverschillig zijn. Gedu
rende eenigen tijd hebben we het be
zichtigd, van boven tot onder. Het is
zeer modern ingericht. Het bevat een
inhoud van 6000 ton, en heeft bij de
grootste snelheid een vaart van 29 mij
len per uur. Wanneer het schip een lek
krijgt, kan het rustig verder varen, om-
ddt het in zijn geheel ingedeeld is in
kleine afdeelingen. Aan boord staan 8
15 c.M. kanonnen, verschillende klei
nere kanonnen, ook om de vliegtuigen te
schieten en dan nog 'n een torpedo's.
Manschappen bevat het ongeveer 500.
Nadat we dit gezien hebben, gaan we
nog even terug naar Kaapstad. Ik heb
u immers beloofd iets te vertellen over
het Hollandsch hier.~
U hebt er zeker wel eens iets over
gehoord, dat hier Hollandsche boeren
zitten. Voor een jaar of 30 hebben ze
een paar jaar oorlog gevoerd tegen de
indringende Engelcshen en hebben 't per
slot van rekening op moeten geven.
Sinds dien tijd is echter het Hollandsch
niet verdwenen. De hoofdtaal is natuur
lijk Engelsch, maar toch is het nog wet
telijk voorschrift dat het Afrikaansche
Hollandsch geleerd wordt op de scholen.
De menschen kennen het wel heel slecht
maar in winkels en
vindt men het toch
het zoo komisch is zal il
voorbeelden geven:
Toen we een autobus bestegen, zagen
we daarin:
Wac tot dat 'bus stilstaan.
Op hei
Diens/
Hierdie boek is uitgereik onderworpe
Tie Hawens Administratie.
Nie Oordraagbaar.
i van strikt persoonlijk),
van Jan. 1927
we maar weer bestijgen. Zelf zitten, ze
op dc bok, maar die is achter de wagen,
waar zij hoog boven uit steeken. Hun
wagentjes op 2 wielen loopen op gummi
banden geruisloos door de stad. We la
ten ons maar weer naar de haven bren
gen.
Want die hebben we verlaten, toen
men kolen begon te laden, en nog altijd
zijn ze bezig, maar hun werk is -bijna
klaar. Ook hier zijn het allen weer zwar
ten, Kaffers, die aan het werk zijn. Het
gaat ongeveer in ploegen van 5060
man tegelijk. En ze werken 12 uur achter
elkaar. Het is aardig die menschen te
zien werken. Zelf al zwart voor ze be
ginnen, worden ze zoo donkerkleurig,
dat men ze haast niet meer zien kan. En
tusschen al dat git-zwarte blinken de
bleek-roode lippen, het roode tand-
vleesch en de spier witte tanden. Ze
werken over het algemeen wel gped,
maar houdt er een op om een grap te
vertellen, dan doen ze allen direct mee.
Begint er een te dansen, dan doen er
direct 10 anderen mee, totdat de zwar
te opzichter er weer achter komt met
een paar scheldwoorden of met de stok. -
In den avond wilde ik nog een foto
nemen van die lui, maar een paar wilden
dat niet, en sprongen den heelen tijd
rond voor de camera, zoodat hét onmo
gelijk was er iets fatsoenlijks van te ma
ken. Na den arbeid gooiden we van de
boot nog een paar sinaasappelen naar
beneden, wat een heel gegrabbel was in
de kolenstof. Een die er een had,-plaag
de zijn buurlui die meegegrabbeld had
den, maar na een halve minuut deelde
hij toch heel eerlijk. Men ziet toch wel,
dat die menschen een heel goed hart
hebben. Het zijn juist groote kinderen.
De geluiden, die ze onder het werken
door voortbrengen zijn kostelijk, echt
zooals men dat van een oertype ver
wacht, maar ik kan het niet onder woor
den of op muziek zetten.
Om 10 uur in den avond verlieten we
Kaapstad om naar Australië te gaan.
Tot de volgende keerlll
Gelijk Mozes in de woestijn de koperen
slang oprichtte, zoo moest ook de Zoon des
menschen opgeheven worden, opdat elk die
In Hem gelooft, niet verloren ga, maar het
eeuwig leven hebbe. Die verheffing nu van
onzen gezegenden Middelaar ging voltn.k-
•ken worden. Geholpen door Simon van Cy-
rene had onze Heiland, op Zjjne doorwonde
schouderen, hjjgend en zwoegend, den zwa
re» kruisbalk den kruisberg opgesleept. De
Nieuwe Isaak had Zjjn Moria bereikt; doch
hier kwam geen engelenhand den arm van
oneindige schuld was plaatsvervanging
den. Daarom sprak onze Verlosser en Zalig-
,Jk zal den
vruchten plu
