i ONS BLAD" FIHTOHRHOE H OHM Go. I Bureau HOF 6, ALKMAAR - Telefoon f N» 7». Til. 410. I I I De wereld rondom ons. WEEKOVERZICHT. FEUILLETON. HET GEHEIM. JKat'erdag St® Maart I»»7. GIRO alkmaar 1648*3 81e Jaargawj Abonnementsprijs Advertentieprijs 7 k HEI ADRES voor Verhuren, Repareeren, Stallen - van Automobielen. Nlkmaar. Scharloo 2-4. BUITENLAND. De chao* laChina. Aan alle abonni’s wordt op aanvrage gratie een polio verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000.—, f750.—, f 250.—, f 125.—f50.f 40. Jt f GIRO ALKMAAR 104863 te schepen naar Rentsjau convoyeerde, heeft I den L I I I I i NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD Per kwartaal voor Alkmaar. t Voor buiten Alkmaar Met Geïllustreerd Zondagsblad de begroeting van binncnlandsche zaken in zei Schweng (cen- lie toen zjjn volk in den grootsten nood verkeerde, vrijwillig in Wij hebben aoo juist ontvangen een enorme sorteering KARPETTEN met bijpassende kleedjes. Lage prijzen. A. ENGELANDER, MAGDALENENSTRAAT B 17. ALKMAAR. ,t heeft hjj niet noodig. Gode --om een vrouw Je onderhouden en als ik sterf, is alles voor ”en brave, goede, krachtige jongen en bekoorlijk meisje. Oogenschjjnlyk wa- Maar Wel Plundering» n. Volgens inlichtingen uit goede bron zijn te Sjanghai tal van huizen van vreemdelin gen en zendingsgebouwen zonder reden ge plunderd en platgebrand door de nationalis ten. Buitenlandsche verouwen zijn ruw be jegend, haar kleuren werden haar van het lijf gescheurd. Een Fransche priester is door een nationalistische officier met een revol ver n rgeselioten. dat op hoop van buit een overwin- leger altijd vergezelt, is een einde ge- door generaal Pai Tsjing Hsi bevel hebber van het eerste Zuidelijke legercorps. Het eerste gevaar voor leven en bezittingen der blanke mannen ia dus over, maar wat staat ze in de toekomst nog te wachten? Ge welddadig de concessies binnen dringen, zul len de Zuidelijken niet doen, dat beloofden ze, maar staking en boycot vinden ze vreed zame middelen. Bovendien, wat beteekenen deze beloften als de linkscb-extremistisehe eletpenten in Koeomintang erin slagen hun invloed te doen overheerschen? Er wachten den vreemdeling in China nog moeilijke da gen: het onweer van Sjanghai is er niet een geweest, dat de lucht zuivert, integendeel, slechts de voorlooper van nieuwe depres- aie’s. Van 15 regels fl.25; elke regel meer f 0.26. Reclame p«r regel f 0.75 voor de eerste paginavoor de overige pagina’s 1030 j Rubriek „Vraag en aanbod" bij vooruitbetaling p*r plaatsing f 0.60 per advertentie van 5 regels; iedere regel meer fO.12 (o) „De minister, die een groot land vertegen woordigt, is niet een gramafoonplaat, die slechte dezelfde melodie laat hooren”. Deze pakkende definitie van wat een minister niet moet zijn, komt van Duitschland's be heerder van Buitenlandsche Zaken geluk kig land dat er een bezit! D». Stresemann. Zjj werd uitgelokt tjjdens het debat in den Rijksdag over de in Genève gevoerde poli tiek. De aanval hierop is tenslotte niet zoo heftig geweest als verwacht was Woord voerder der D. Nation alen was Dr. Spahn zoon van den voormaligen grooten Centruin- leider, die weliswaar, nu het kabinet de hou ding van Stresemann te Genève had goedge keurd» namens zjjn party du besluiten van den Volkenbondsraad als grondslag voor verderen arbeid aanvaardde, maar daarbjj tevens de verwachting uitte, dat de minister van buitenlandsche zaken en het kabinet in nauw contact met elkander zogden zorgen gelukkig met elkander.”’ slser gaf geen antwoord. Hjj wilde de goede stemming van »uden houwdegen niet verstoren. Aan het diner werd weinig over de zaak ESToken- wilde niet en de generaal •wikte zich naar z’n gast. Het gesprek wilde vlotten, tot Weleer, als begon hem het J*Ogen te vervelen, zonder eenige inleiding u^eet gij, generaal, waar juffrouw Klin- 8. „Zjj is met Eddi zoo goed als verloofd. Alleen ontbreekt nog de toestemming van haar vader. Men weet niet waarom, maar hjj wil haar niet geven voor zjj een en twintig jaar is. Maar, zooals ik reeds gezedg heb. ze »jjn zoo goed als verloofd, reeds sinds den vorigen zomer,toen Edgar ook hier was en baar leerde kennen.” Welser zjj geen woord. „Nu, en trouwen kunnen zjj, wanneer ze willen. Eddi behoeft n.l. niet alleen te be- «taan van hetgeen hjj met zjjn stukken ver dient. Neen, dat _2_ «jj dank heeft hjj zelf genoeg bem. Een brave, goede, krachtige joni een i - - - - t«n zjj zoo eenige machinegeweren van aaifva llers tot zwijgen gebracht. Een draadloos bericht meldt, dat alle Ja- pansche huizen te Nanking leeggeplunderd zijn, maar dat de consul (wiens dood te vo ren was gemeld) en de andere Japanse)» be woners in veiligheid zjjn. Behalve de 17 Engelschen worden nog 150 Amerikanen vermist. Maar ook de andere party is niet brand schoon. In Servië, vanouds het land der ge heime officierengenootschappen, woelt en bruist óók een nationalistische stroom. Daar wordt in stilte gekuipt om do hegemonie over den geheelen Balkan. Belachelijke groot heidswaanzin, zult ge zeggen. Juist, maar daarom, zooals elke waanzin, des te gevaar lijker. En daar is nog iets. Al wat vrjj-met- selaar, socialist of communist is. heeft doo- deljjke haat gezworen aan het Italië van Mus solini. Diens regiem in het land zelf tzeffen, gaat niet, daarvoor is het te stevig al in de volksziel gegrondvest. Blijft over hem bui tenlands een échec te bezorgen. Wie zal zeggen, wat de duistere groot machten van franc-maconnerie eu derde in ternational» in het geheim uitbroeden? Neen, de vrede is in dien hoek van Europa nog lang niet veilig geeteld (O)— Moge het Balkanonweer dus voorloopig I zjjn afgetrokken, in Sjanghai heeft de al zoo lang dreigende bui zich eindelijk ontlast. Deze week zjjn de Nationalisten, Zuidelijken, Kantonneezen of hoe men ze ook noemen wil. het Chineesche gedeelte der stad binnenge rukt. Van een georganiseerde verdediging der stad door de Noordeljjken is geen sprake geweest, mooier nog, de militaire gouverneur liep met ’n tienduizend man tot z’n Zuidelij ke tegenstanders over. Vandaar ’t woord: principieel» politic 1 Begrijpelijk, dat al wat Europeaan was, deze dagen daar in topspan- niug geleefd heeft. Men moest zich voorbe reiden op aanvallen van twee zjjden: de vluchtende Noordelijken en de overwinnen, de Zuidelijken. De eersten hebben eigenlijk nog de meeste last veroorzaakt: in hun wan hoop wilden zjj door de concut-sie vluchten, maar werden na eenigen strjjd ontwapend. Het kritiekste oogenblik was, tjjdens de over- gangsuren, toen de N. weg waren, maar de geregelde Z. troepen nog niet in voldoende aantal aanwezig, om invloed uit te oefenen. Er heeft toen in de Ohineeschu wjjk Tsjapei een helscbe terreur geheerscht. Honderden mannen, maar ook vrouwen en kinderen wer den naakt uitgeschud en beestig vermoord. Aan deze orgiën, georganiseerd door het ge peupel, nend le maakt Nanking. Volgens de laatste niet-officieele berichten uit Nanking is de toestand daar verbeterd. De overgebleven vreemdelingen, over wier lot men zich ongerust maakte, zjjn veilig weggevoerd. Het zijn 95 Amerikanen en 15 Engelschen. Giles, de gewonde Engelsche consul bevindt zich thans ook aan boord van den Engelschen kruiser Emerald. Er wordt een Engelsche officier van den geheimen dienst te Nanking vermist. Hoogerop de JangtM. Het Engelsche stoomschip Wenchow heeft 20 Amerikaansche zendelingen weggehaald; uit Tsjinkiang, waar na een betooging tegen de vreemdelingen tal van huizen van buiten landers geplunderd zijn. Dc toestand stroomopwaarts langs do Jangte neemt een leelijke wending, tenge volge van nieuwe uitbarstingen van vreem delingenhaat. Het Engelsche stoomschip Pingwo is 90 mijl stroomopwaarts van Sjanghai bescho ten. Er zjjn tal van slachtoffers onder de Chi- neesche opvarenden. i het bombardement niet geprovoceerd is De buitenlandsche admiraals hebben Sjanghai aan boord van het Amerikaansche oorlogsschip „Pittsburg” geconfereerd, en besloten opdracht te geven aan de Japan- sche, Amerikaansche en Britsche comman danten te Nanking, „verdere ■drastische maat regelen zoo mogeljjk te vertnjjden, in afwach ting van de komst van Tsjang Kai-sjek, ten einde hem in staat te stellen te toonen, dat hij de garanties, voor de veiligheid van leven en bezit der buitenlanders kan naleven”. Tsjang Kai-sjek wordt Zondag te Nanking verwacht. Uit Tsjinkiang wordt gemeld, dat Chinee* zen Donderdagnacht geschoten hebben op ’n Amerikaanschen torpedobootjager. De anti- buitenlandsche stemming aan de rivier wordt heviger en het schieten wordt steeds meer algemeen. Ook het Amerkaansche oorlogs schip „Preston”, dat schepen met vluchte lingen van Nanking begeleidde, is door Chi- neezen beschoten. De „Preeton” werd ge troffen, doch niemand gekwetst. De Britsche I kanonneerboot „Cricket”, die Vluchtelingen- Tsjang vermijdt geweld. Berichten uit Nanking wfjzen er op, dat nog steeds krachtige maatregelen worden genomen tot de evacuatie der overgebleven buitenlanders. Er worden nog 17 Engelschen vermist, onder wie de Britsche consul. Tsjang Kai-sjek heeft het Japansehe con sulaat te Woehoe verzocht een boodschap over t» brengen aan de Engelschen en Ame rikanen, waarin het bombardement te Nan king wordt betreurd en waarin hun gevraagd wordt op te houden met het gebruiken van geweld. Hjj zegt verder, dat een regeling van den toestand moet wachten tot hjj te Nan king is aangekomen en zegt te gelooven, dat zich zoo snel naar de kapel uit, dat een jonge Fransche aanbood te trachten de kleine kin deren door de doodeljjke linie naar de inter nationale nederzeting te brengen. En zjj liet het niet bij haar voorstel. Nog eenige nonnen sloten zich bij haar aan en zoo werd met 12 kleine kinderen, sommige gedragen, anderen waggelend achter de zusters aan en die bj) de kleuren vasthoudend, de tocht onderno men. In de straat werden zjj met een kogelre gen ontvangen. Op de daken der huizen za ten schutters verscholen, die maar in het wil de weg schoten. Het moedige troepje zett» echter onversaagd den tocht voort. Een trou we oude bediende, die per se de zusters had willen begeleiden, werd neergeechoten; een koelie die te hulp snelde evenzoo, maar van de zusters en de kinderen werd niemand go- deerd. In voortdurend gebed, met de Fransche zuster aau het hoofd, werd de tocht door de zone des doods voortgezet en.... de grenr der nederzetting bereikt. werd hom niet alleen toegestaan, hjj kreeg zelfs verlof, om bjj den gevangene in de cel, te gaan. „Er is een heer, die u wenscht te spreken.n „Wie?” „Ik wil hem niet spreken, verstaat gij”, riep de gevangene met een drift, die moeilijk te begrjjpen was. ,Jk wil niet.” „En mag ik vragen waarom niet?” vroeg Welser, «Ke terstond achter den bewaker aan was gekomen. „Gij, gij?” klonk het afwijzend van Ed gars lippen. „En dat, nadat ik mjjn oom reeds verklaard heb, dat ik niet wil, dat ik zelf mjjn strjjd wil uitvechten. Ik heb nie mand noodig, allerminst u.” Zoo iets had de bewaarder zjjn gansch» leven niet bjjgewoond. „Gjj schjjnt niet te weten”, be^on hjj. Maar de gevangene viel hem in de redei „Ik weet alles. Ik weet, dat de heer Welser mjjno onschuld wil bewjjzen. Ik weet, dat mjjn oom hem daarom verzocht heeft. Maar het zou slecht met die onschuld gesteld zijn, indien ik daarvoor een Welser of iemand an. ders noodig had. Neen”, en hjj Strekte zjjn handen naar Welser uit, ,jk weet, dat gjj met de beste bedoelingen uw taak begonnen zjjt, u treft geen schuld; alleen mjjn oom, wien ik verklaard heb, dat ik geen hulp be hoefde en hjj weet toch, dat ik een van der Mikten ben, wien iedere tegenstand slechts in zjjn voornemen versterkt. was een portret van een jonge dame te paard: Juffrouw Klinspor’s portret. En daar op waren met de bjjzondere, krachtige en «toch zoo echt vrouweljjke lettervormen, die Welser zoo goed van het in de zakken van den vermoorde gevonden briefje kende, en kei deze woorden geschreven: „Uw Ada”. Boven de schrijftafel hingen twee schilderij tjes, wier kunstwaarde zich niet ver boven die van andere dilettantenvoortbrengselen verhief. De initialen A. v. K. stonden er op. Welser nam ze van den spijker en bekeek ze aan de achterzijde, doch wat hjj zocht, vond hjj niet. Ook onder de manuscripten bespeur de hjj niets, wat zjjn belangstelling opwekte; daar in den hoek der kamer stond echter een tafekje, waarop boeken, tijdschriften, siga ren en sigareneindjes in bonte menigte door elkander lagen, het bewijs leverde, dat Edgar van der Milden het bjj kunstenaars zoo alge meen voorkomende gebrek van slordigheid bezat. Een dezer boeken nam Welser op. Het wa» een schetsboek. Hjj sloeg het open en op de eerste bladzjjde stond een naam, lrAda van Klinspor, Berljjn” en daaronder met zeei kleine letters, Kleistraat 5. Schilderschool Hes. Welser moest glimlachen. Zjjn geluk, zjjn •preekwoonieljjk geluk bad hem ook nu weet niet verlaten. Den volgenden morgen was Welser in da stad, waar Edgar van der Milden gevangen zat. Zijn verzoek, den gevangene te sproken, Intussehen zagen de overgeblevenen in het instituut met angst, hoe de brand in omvang toenam, terwjjl granaten voortdurend tegen het gebouw sloegen en in den middag het be richt kwam, dat de aanvallers besloten had den het gebouw met. den grond gelijk ie ma ken. - Toen werd het den inwoners duidelijk, dat zjj tot eiken prjjs moesten trachten te ontko men, wat er ook van komen mocht. Op dat oogenblik kwam er hulp. Een reusachtige, roodgebaarde Fransche geestelijke. frère Jacquinot, haul zich van de nederzetting door de huilende communisten een w8|» gebaand en kwam helpen bij de bevrijding der nonnen en kinderen. Hjj begeleidde het geheele gezelschap naar de nederzetting, waar de bleeke vrouwen en de bevende kinderen onverlet aankwamen, tot groote verwondering van elk, want de Chineezen hebben ook tijdens den geheelen tocht hun luk-raak schietpartij zonder mede dongen voortgezet. De nonnen hebben besloten zoo spoedig zich de gelegenheid voordoet, weer naar haar instituut terug te keeren. JOEGOSL A Vlë—ALB A NIC. Tot een onderzoek besloten. Het voorstel, om een onderzoek naar den toestand aan de Joegoslavisch-Albaneesche grens in te stellen is thans opgesteld en is officieel voorgelegd aan de ItaJiaansche re- geering, van welke zijde men gen bezwaren verwacht. Albaneesche troepenconcentraties. Naar uit Belgrado aan het „Berliner Tage. biatt” wordt gemeld, heeft de Joegoslavische regiering zich opnieuw tot de groote mo gendheden gewend, daar aan de Joegoslavl sche grens Albaneesche troepen worden ge concentreerd. De Joegoslavische regeering heeft in verband hiermede verklaard, dat zjj iedere verantwoordelijkheid voor eventueel» consequenties van de hand wjjsL Volgens de te Belgrado heerschende mee- ning moeten de Albaneesche en Albaneeseh- Italiaansohe troepenconcentratie» indenlaat) als een mobilisatie worden beeehouwd. UIT DEN PRUISISCHEN LANDDAG. De terugkeer van den ex-keizer. Bij de voortzetting van de bespreking van de I’ruisischen Landdag, trum), dat Wilhelm H, di Groote heldenmoed. In Tsjajiei. even buiten de nederzetting te Sjanghai, hebben zich tjjdens «Ie verwoestin gen eu wreedheden, daar door het Chinee sche gepeupel aangerieht, hartverscheuren de tooueeleu afgeepeeld. Het verhaal van den heldenmoed, aan den dag gelegd door 41 nonnen van het Fransche instituut der Hei lige Familie, die zich met bjjna 300 aan hen toevertrouwde kinderen in het brandpunt der woelingen bevonden, geeft een denk beeld hoe het in Tsjapei m toegegaan. Maandagmiddag vielen er op een vleugel van het instituut, die voor meisjesschool werd gebruikt, granaten. De zusters snelden naar de kapel en daar knielden zjj, het cru cifix omklemmend, met ten hemel geheven banden neer, omringd door de kinderen, 152 Chineesche en 130 buitenlandsche. Zoo bleef het groepje urenlang bidden, terwijl buiten het geknal van granaten, het geknetter van branden en het g?tier der menigte weerklonk .Tegen den avond werden de kleinste kinde ren, sommigen één en twee jaar oud. in de nabjjheid gekleed ter ruste gelegd. Anderen staarden door de vensters naar den rooden gloed van brandend Tsjapei. Soms klonk hst gejammer der stervenden in de straten uit boven het rumoer der schoten. Spoedig bleek dat <le vernielers van Tsja- pei het plan hadden de hooge gedeelten van Tiet instituut te sloopen, ten einde een door tocht te verkrijgen voor het bombardeereu van de rest van Tsjapei. Drie granaten vie len in de kapel van het convent, waar de non- geknield lagen, doch du granaten ontploften niet. De beschieting duurde onophoudelijk voort. Stukken puin stortten op het biddende groepje, maar het scheen alsof de geheven crucifixen het gevaar afweerden; niemand werd getroffen. Toen eenige zusters zich naar buiten be gaven om hulp te zoeken, werden zjj ontvan gen door een regen van kogels. Zoo werd de nacht doorgebracht, een vreeselijke nacht. Dinsdagmiddag vatte het instituut op eenige plaatsen vlam en het vuur breidde Als een zomerbui is in het Oosten van Europa plotseling een onweer komen opzet ten. Wel is daar de lucht altijd electrisch ge laden en dreigen immer donderwolken, maar gewoonljjk bljjft het onheilspellend rommelen en angstig weerlichten. Doch wordt het ernst, en breekt de bui inderdaad los, dan staat half Europa ook in vuur en vlam. We zagen dat in den zomer van 1914, toen de wereldkrjjg in eerste instantie ontbrandde door een Balkanexplosie. Toen werd het klei ne Servië door groot» buur Oostenrjjk aange vallen, en eigenaardig genoeg schijnt datzelf de Servië, nu vergroot tot Joego-Slavië. op zjjn beurt als aanvaller te willen optreden, óók tegen 'n kleinere buurtstaat, n.l. Alba nië. Maar evenals Servië in 1914 door ver drag»- en vriendschapsbanden Rusland aan z'n zjjde vond, krjjgt Albanië nu steun van Italië. Wjj kunnen ons, bier in 't Westen, moeiljjk voorstellen, hoe dit woeste, ontoegankelijke, economisch nog onvolgroeide berglandje ziki'b twistappel zijn kan in de groote poli tiek. En toch is bet dit al, sinds de vrijma king van Turkije. Onderlinge rivaliteit tus- sehen de mogendheden, deed toen de onaf hankelijke staat Albanië geboren worden, waarover tenslotte een zoon uit een der Duit- tohe miniatuurvorstenhuizen als Membrt kwam te „heerschen”. Aan deze heerschappij zjjn voor ons wrange herinneringen verbon den, want voor de bevestiging daarvan offer den een aantal Nederlandsche officieren le venskracht en bloed. De naam van Majoor Thompson zal altjjd een aanklacht blijven tegen de intrigeerende mogendheden, die wél een Staat konden scheppen, maar de beste krachten eruit, de verdedigers der orde door onvoldoende steun, ten gronde richttenl Toen reeds werd Italië er openlijk van be schuldigd uit eigenbelang de chaos daar wel willend te bevorderen. Na den oorlog werd het bestaan van scbjjn- 1 -onafhankelijkheid voortgezetschjju, want Italië en Joego-Slavië overheersebten om beurten totdat in November 1. L door het verdrag van Tirana, ook de sehjjn zelfs ver dween, want het land werd in wezen een vazalstaat van Italië. Wie toen een uitbarsting van concurrent Joego-Slavië verwacht had, kwam bedro gen uit: een ministercrisis dageljjksch ver schijnsel daar wat dikke persartikelen, dat was alles. Maar deze week ineens, nu in overig Europa niemand meer aan de zaak dacht, komt een Italiaansch blad met onthul lingen over Slavische oorlogsvoorbereidingen aan de Albaneesche grens Natuurljjk volgt dat is nu eenmaal ge woonte tegenspraak, maar dat neemt niet weg, dat de Italiaanscbe regeering de mo gendheden in kennis stelt van haar onge rustheid. Zoodat deze week er een geweest is van buitengewoon zenuwachtige spanning in de kabinetten der groote landen. Het scheen zelfs een oogenblik dat de pas uiteen- gegane Volkenbondsraad weer bijeen moest komen, maar 't is tenslotte gebleven bij ern stige vermaningen tot voorzichtigheid in Belgrado en Rome. Of hiermee echter 't ge vaar bezworen fe? We gelooven van niet. Daarvoor loopen de belangenspheren om do Adriatische Zee te veel door elkaar. Italië heeft door het „vrienrschaps”-verdrag met Albanië de controle over die zee geheel in handen, terwijl het stukje, dat aan Slavië als uitweg naar zee gegeven is, geheel door Italiaanseh gebied is ingesloten. Voeg daar bij, dat Italië naar Mussolini's eigen woor- de expansie mogelijkheid moet hebben of andersbarsten, en óók nog, dat de na tionalistische hoogspanning, waartoe bet Ita- liaansche volk kunstmatig is opgevoerd, zich op een of andere wijze moet ontladen, dan zal men voelen, dat van die kant nog steeds gevaar dreigt. t spor dokter Wurden heeft leeren kennen?” De generaal keek verwonderd van zjjn bord op. „Ik geloof, dat ze hem vroeger in Berljjn heeft leeren kennen; als ik mjj niet vergis, in den tjjd toen ze daar was en een schilders school bezocht. „Zoo, en is het reeds laag geleden?” „Drie of vier jaar. Waarom?” „0, zoo.” En nu wjjdde Welser weer al zjjn aandacht aau zjjn gebraden kapoen, di» zoo verleidelijk op zjjn bord lag. Maar na een poosje zag hjj weer op, lichtte zjjn glas op en den inhoud met een kenners- gebaar proevend, vroeg hjj weer: „Den naam der directeur van die schildersschool, kent gjj zeker niet, generaal?” „Neen.” En daarmede was het gesprek, dat den generaal klaarblijkelijk ontstemde, weder af- geloopen. Na den maaltijd rookten beide heeren op de veranda een sigaar en speelden een paai partjjen schaak, waar zich Welser een uitat», kend aanvaller toonde en pracht combinaties liet zien. Evenwel gaf hjj den ouden gene, raai de voldoening, ook eenmaal het spel te winnen. Na het spelen koutte men nog een poosje na, waarna Welser voorstekie een wandelingetje in den tuin te maken. „Het zal er nu tooveractatig schoon zjjn in den maneschijn.” „Dat zal het”, zei de generaal, „maar” en hjj sloeg op zjjn beenen, „voor een ouden man, in wiens botten de jicht schuilt, deugt het niet. Neen, neen, ga gerust, ik wil u niet terughouden. Alleen vind ik het jammer, dat ik u niemand anders tot- gezelschap kan ge. ven.” Weleer vond het zoo het aangenaamst. Het wandelen, was slechts een voorwendsel ge weest, hjj wist, dat de generaal daartoe toch niet te bewegen zou zjjn. Hjj was echter niet van plan, in den tuin te bljjven. Integendeel. Door een achterdeurtje trad hjj het huis weer binnen en ongemerkt wist hjj de tweede étage te bereiken, waar, zooals de bediende hem aangewezen had, de kamer van den jongen heer gelegen was. Deze ka mer trad hjj binnen. Het was een aardig, en vrooljjk ingericht vertrek. Een paar vecht- handschoenen, een degen, een raket legden getuigenis af van de liefhebberij voor sport van den bewoner, een paar fraaie, uitge zóchte boeken en keurige platen getuigden van het fijne gevoel voor literatuur en kunst, geljjk het groot aantal jdiotografiën van vrienden en bekenden. Op de schrijftafel, waarop eenige papieren en brieven in wanorde door elkander lagen, stonden eveneens portretten, de meeste van tooneelspelers «n speelsters. Op de meest» stonden opschriften als: Den genialen dich ter” of ,jden lieveling der muzen” en meer dergeljjke spontane geschreven uitingen van sympathie en vereering. Tusschen die allen f X— f 2.85 4 f 0.60 hooger het Duitsche rechtsstandpunt bjj dc verdere besprekingen in den Volkenbond te handha ven. De twjjfel, die uit deze woorden spreekt omtrent de samenw.-iking tot dusver tus- schen minister en kabinet, gaf Stresemann aanleiding, tot de op eenigszins opgewon den toon uitgesproken verklaring, dat. ver trouwen tusschen minister en regeering van zelf sprekend is, maar dat overigens een mi nister niet deel kan nemen aan internationale onderhandelingen tneC een opdracht, waar van hij in geen enkel opzicht mag afwijken. Overigens was in dit antwoord van Stre- semann van belang, dat. hij. weliswaar over de resultaten van Genève volstrekt niet te vreden is, maar waarschuwde, dat uit den aard van de zaak in den Raad van den Vol kenbond slechts compromissen kunnen worden bereikt. Men moet weten te geven en te nemen. En het was tot dusver in «len Raad steeds traditie dat men liever niet -stemde, maar tot overeenstemming «Vis ge komen. Deze traditie was ook thans gevolgd, en men had dus ook ditmaal in de in den Raad aanhangige kwesties welke Duitsch- land betroffen, naar een compromis gestreefd en geen stemming in den Raad geforceerd, die wellicht een overwinning voor Duitsch- land had kunnen brengen(?) maar het dan in inoeiljjker positie zou hebben gebracht ter verwezenlijking van de bedoelingen, die men in veel belangrjjker vraagstukken koestert. Na deze verklaringen werd de communis tische motie van wantrouwen met groote meerderheid verworpen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1927 | | pagina 1