i
ONS BLAD"
FIHTOHRHOE H OHM Go.
I
Bureau HOF 6, ALKMAAR - Telefoon
f
N» 7».
Til. 410.
I
I
I
De wereld rondom ons.
WEEKOVERZICHT.
FEUILLETON.
HET GEHEIM.
JKat'erdag St® Maart I»»7. GIRO alkmaar 1648*3 81e Jaargawj
Abonnementsprijs
Advertentieprijs
7
k
HEI ADRES voor Verhuren,
Repareeren, Stallen -
van Automobielen.
Nlkmaar. Scharloo 2-4.
BUITENLAND.
De chao* laChina.
Aan alle abonni’s wordt op aanvrage gratie een polio verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000.—, f750.—, f 250.—, f 125.—f50.f 40.
Jt
f
GIRO ALKMAAR 104863
te
schepen naar Rentsjau convoyeerde, heeft
I
den
L
I
I
I
I
i
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
Per kwartaal voor Alkmaar. t
Voor buiten Alkmaar
Met Geïllustreerd Zondagsblad
de begroeting van binncnlandsche zaken in
zei Schweng (cen-
lie toen zjjn volk in
den grootsten nood verkeerde, vrijwillig in
Wij hebben aoo juist ontvangen
een enorme sorteering
KARPETTEN
met bijpassende kleedjes.
Lage prijzen.
A. ENGELANDER,
MAGDALENENSTRAAT B 17. ALKMAAR.
,t heeft hjj niet noodig. Gode
--om een vrouw
Je onderhouden en als ik sterf, is alles voor
”en brave, goede, krachtige jongen en
bekoorlijk meisje. Oogenschjjnlyk wa-
Maar Wel
Plundering» n.
Volgens inlichtingen uit goede bron zijn
te Sjanghai tal van huizen van vreemdelin
gen en zendingsgebouwen zonder reden ge
plunderd en platgebrand door de nationalis
ten. Buitenlandsche verouwen zijn ruw be
jegend, haar kleuren werden haar van het
lijf gescheurd. Een Fransche priester is door
een nationalistische officier met een revol
ver n rgeselioten.
dat op hoop van buit een overwin-
leger altijd vergezelt, is een einde ge-
door generaal Pai Tsjing Hsi bevel
hebber van het eerste Zuidelijke legercorps.
Het eerste gevaar voor leven en bezittingen
der blanke mannen ia dus over, maar wat
staat ze in de toekomst nog te wachten? Ge
welddadig de concessies binnen dringen, zul
len de Zuidelijken niet doen, dat beloofden
ze, maar staking en boycot vinden ze vreed
zame middelen. Bovendien, wat beteekenen
deze beloften als de linkscb-extremistisehe
eletpenten in Koeomintang erin slagen hun
invloed te doen overheerschen? Er wachten
den vreemdeling in China nog moeilijke da
gen: het onweer van Sjanghai is er niet een
geweest, dat de lucht zuivert, integendeel,
slechts de voorlooper van nieuwe depres-
aie’s.
Van 15 regels fl.25; elke regel meer f 0.26. Reclame p«r
regel f 0.75 voor de eerste paginavoor de overige pagina’s 1030 j
Rubriek „Vraag en aanbod" bij vooruitbetaling p*r plaatsing
f 0.60 per advertentie van 5 regels; iedere regel meer fO.12
(o)
„De minister, die een groot land vertegen
woordigt, is niet een gramafoonplaat, die
slechte dezelfde melodie laat hooren”. Deze
pakkende definitie van wat een minister
niet moet zijn, komt van Duitschland's be
heerder van Buitenlandsche Zaken geluk
kig land dat er een bezit! D». Stresemann.
Zjj werd uitgelokt tjjdens het debat in den
Rijksdag over de in Genève gevoerde poli
tiek. De aanval hierop is tenslotte niet zoo
heftig geweest als verwacht was Woord
voerder der D. Nation alen was Dr. Spahn
zoon van den voormaligen grooten Centruin-
leider, die weliswaar, nu het kabinet de hou
ding van Stresemann te Genève had goedge
keurd» namens zjjn party du besluiten van
den Volkenbondsraad als grondslag voor
verderen arbeid aanvaardde, maar daarbjj
tevens de verwachting uitte, dat de minister
van buitenlandsche zaken en het kabinet
in nauw contact met elkander zogden zorgen
gelukkig met elkander.”’
slser gaf geen antwoord.
Hjj wilde de goede stemming van
»uden houwdegen niet verstoren.
Aan het diner werd weinig over de zaak
ESToken- wilde niet en de generaal
•wikte zich naar z’n gast. Het gesprek wilde
vlotten, tot Weleer, als begon hem het
J*Ogen te vervelen, zonder eenige inleiding
u^eet gij, generaal, waar juffrouw Klin-
8.
„Zjj is met Eddi zoo goed als verloofd.
Alleen ontbreekt nog de toestemming van
haar vader. Men weet niet waarom, maar hjj
wil haar niet geven voor zjj een en twintig
jaar is. Maar, zooals ik reeds gezedg heb. ze
»jjn zoo goed als verloofd, reeds sinds den
vorigen zomer,toen Edgar ook hier was en
baar leerde kennen.”
Welser zjj geen woord.
„Nu, en trouwen kunnen zjj, wanneer ze
willen. Eddi behoeft n.l. niet alleen te be-
«taan van hetgeen hjj met zjjn stukken ver
dient. Neen, dat _2_
«jj dank heeft hjj zelf genoeg
bem. Een brave, goede, krachtige joni
een i - - - -
t«n zjj zoo
eenige machinegeweren van aaifva llers tot
zwijgen gebracht.
Een draadloos bericht meldt, dat alle Ja-
pansche huizen te Nanking leeggeplunderd
zijn, maar dat de consul (wiens dood te vo
ren was gemeld) en de andere Japanse)» be
woners in veiligheid zjjn.
Behalve de 17 Engelschen worden nog 150
Amerikanen vermist.
Maar ook de andere party is niet brand
schoon. In Servië, vanouds het land der ge
heime officierengenootschappen, woelt en
bruist óók een nationalistische stroom. Daar
wordt in stilte gekuipt om do hegemonie
over den geheelen Balkan. Belachelijke groot
heidswaanzin, zult ge zeggen. Juist, maar
daarom, zooals elke waanzin, des te gevaar
lijker. En daar is nog iets. Al wat vrjj-met-
selaar, socialist of communist is. heeft doo-
deljjke haat gezworen aan het Italië van Mus
solini. Diens regiem in het land zelf tzeffen,
gaat niet, daarvoor is het te stevig al in de
volksziel gegrondvest. Blijft over hem bui
tenlands een échec te bezorgen.
Wie zal zeggen, wat de duistere groot
machten van franc-maconnerie eu derde in
ternational» in het geheim uitbroeden?
Neen, de vrede is in dien hoek van Europa
nog lang niet veilig geeteld
(O)—
Moge het Balkanonweer dus voorloopig I
zjjn afgetrokken, in Sjanghai heeft de al zoo
lang dreigende bui zich eindelijk ontlast.
Deze week zjjn de Nationalisten, Zuidelijken,
Kantonneezen of hoe men ze ook noemen wil.
het Chineesche gedeelte der stad binnenge
rukt. Van een georganiseerde verdediging
der stad door de Noordeljjken is geen sprake
geweest, mooier nog, de militaire gouverneur
liep met ’n tienduizend man tot z’n Zuidelij
ke tegenstanders over. Vandaar ’t woord:
principieel» politic 1 Begrijpelijk, dat al wat
Europeaan was, deze dagen daar in topspan-
niug geleefd heeft. Men moest zich voorbe
reiden op aanvallen van twee zjjden: de
vluchtende Noordelijken en de overwinnen,
de Zuidelijken. De eersten hebben eigenlijk
nog de meeste last veroorzaakt: in hun wan
hoop wilden zjj door de concut-sie vluchten,
maar werden na eenigen strjjd ontwapend.
Het kritiekste oogenblik was, tjjdens de over-
gangsuren, toen de N. weg waren, maar de
geregelde Z. troepen nog niet in voldoende
aantal aanwezig, om invloed uit te oefenen.
Er heeft toen in de Ohineeschu wjjk Tsjapei
een helscbe terreur geheerscht. Honderden
mannen, maar ook vrouwen en kinderen wer
den naakt uitgeschud en beestig vermoord.
Aan deze orgiën, georganiseerd door het ge
peupel,
nend le
maakt
Nanking.
Volgens de laatste niet-officieele berichten
uit Nanking is de toestand daar verbeterd.
De overgebleven vreemdelingen, over wier
lot men zich ongerust maakte, zjjn veilig
weggevoerd. Het zijn 95 Amerikanen en 15
Engelschen. Giles, de gewonde Engelsche
consul bevindt zich thans ook aan boord van
den Engelschen kruiser Emerald.
Er wordt een Engelsche officier van den
geheimen dienst te Nanking vermist.
Hoogerop de JangtM.
Het Engelsche stoomschip Wenchow heeft
20 Amerikaansche zendelingen weggehaald;
uit Tsjinkiang, waar na een betooging tegen
de vreemdelingen tal van huizen van buiten
landers geplunderd zijn.
Dc toestand stroomopwaarts langs do
Jangte neemt een leelijke wending, tenge
volge van nieuwe uitbarstingen van vreem
delingenhaat.
Het Engelsche stoomschip Pingwo is 90
mijl stroomopwaarts van Sjanghai bescho
ten. Er zjjn tal van slachtoffers onder de Chi-
neesche opvarenden.
i
het bombardement niet geprovoceerd is
De buitenlandsche admiraals hebben
Sjanghai aan boord van het Amerikaansche
oorlogsschip „Pittsburg” geconfereerd, en
besloten opdracht te geven aan de Japan-
sche, Amerikaansche en Britsche comman
danten te Nanking, „verdere ■drastische maat
regelen zoo mogeljjk te vertnjjden, in afwach
ting van de komst van Tsjang Kai-sjek, ten
einde hem in staat te stellen te toonen, dat
hij de garanties, voor de veiligheid van leven
en bezit der buitenlanders kan naleven”.
Tsjang Kai-sjek wordt Zondag te Nanking
verwacht.
Uit Tsjinkiang wordt gemeld, dat Chinee*
zen Donderdagnacht geschoten hebben op ’n
Amerikaanschen torpedobootjager. De anti-
buitenlandsche stemming aan de rivier wordt
heviger en het schieten wordt steeds meer
algemeen. Ook het Amerkaansche oorlogs
schip „Preston”, dat schepen met vluchte
lingen van Nanking begeleidde, is door Chi-
neezen beschoten. De „Preeton” werd ge
troffen, doch niemand gekwetst. De Britsche
I kanonneerboot „Cricket”, die Vluchtelingen-
Tsjang vermijdt geweld.
Berichten uit Nanking wfjzen er op, dat
nog steeds krachtige maatregelen worden
genomen tot de evacuatie der overgebleven
buitenlanders. Er worden nog 17 Engelschen
vermist, onder wie de Britsche consul.
Tsjang Kai-sjek heeft het Japansehe con
sulaat te Woehoe verzocht een boodschap
over t» brengen aan de Engelschen en Ame
rikanen, waarin het bombardement te Nan
king wordt betreurd en waarin hun gevraagd
wordt op te houden met het gebruiken van
geweld. Hjj zegt verder, dat een regeling van
den toestand moet wachten tot hjj te Nan
king is aangekomen en zegt te gelooven, dat
zich zoo snel naar de kapel uit, dat een jonge
Fransche aanbood te trachten de kleine kin
deren door de doodeljjke linie naar de inter
nationale nederzeting te brengen. En zjj liet
het niet bij haar voorstel. Nog eenige nonnen
sloten zich bij haar aan en zoo werd met 12
kleine kinderen, sommige gedragen, anderen
waggelend achter de zusters aan en die bj)
de kleuren vasthoudend, de tocht onderno
men.
In de straat werden zjj met een kogelre
gen ontvangen. Op de daken der huizen za
ten schutters verscholen, die maar in het wil
de weg schoten. Het moedige troepje zett»
echter onversaagd den tocht voort. Een trou
we oude bediende, die per se de zusters had
willen begeleiden, werd neergeechoten; een
koelie die te hulp snelde evenzoo, maar van
de zusters en de kinderen werd niemand go-
deerd.
In voortdurend gebed, met de Fransche
zuster aau het hoofd, werd de tocht door de
zone des doods voortgezet en.... de grenr
der nederzetting bereikt.
werd hom niet alleen toegestaan, hjj kreeg
zelfs verlof, om bjj den gevangene in de cel,
te gaan.
„Er is een heer, die u wenscht te spreken.n
„Wie?”
„Ik wil hem niet spreken, verstaat gij”,
riep de gevangene met een drift, die moeilijk
te begrjjpen was. ,Jk wil niet.”
„En mag ik vragen waarom niet?” vroeg
Welser, «Ke terstond achter den bewaker aan
was gekomen.
„Gij, gij?” klonk het afwijzend van Ed
gars lippen. „En dat, nadat ik mjjn oom
reeds verklaard heb, dat ik niet wil, dat ik
zelf mjjn strjjd wil uitvechten. Ik heb nie
mand noodig, allerminst u.”
Zoo iets had de bewaarder zjjn gansch»
leven niet bjjgewoond.
„Gjj schjjnt niet te weten”, be^on hjj.
Maar de gevangene viel hem in de redei
„Ik weet alles. Ik weet, dat de heer Welser
mjjno onschuld wil bewjjzen. Ik weet, dat
mjjn oom hem daarom verzocht heeft. Maar
het zou slecht met die onschuld gesteld zijn,
indien ik daarvoor een Welser of iemand an.
ders noodig had. Neen”, en hjj Strekte zjjn
handen naar Welser uit, ,jk weet, dat gjj
met de beste bedoelingen uw taak begonnen
zjjt, u treft geen schuld; alleen mjjn oom,
wien ik verklaard heb, dat ik geen hulp be
hoefde en hjj weet toch, dat ik een van der
Mikten ben, wien iedere tegenstand slechts
in zjjn voornemen versterkt.
was een portret van een jonge dame te
paard: Juffrouw Klinspor’s portret. En daar
op waren met de bjjzondere, krachtige en
«toch zoo echt vrouweljjke lettervormen, die
Welser zoo goed van het in de zakken van
den vermoorde gevonden briefje kende, en
kei deze woorden geschreven: „Uw Ada”.
Boven de schrijftafel hingen twee schilderij
tjes, wier kunstwaarde zich niet ver boven
die van andere dilettantenvoortbrengselen
verhief. De initialen A. v. K. stonden er op.
Welser nam ze van den spijker en bekeek ze
aan de achterzijde, doch wat hjj zocht, vond
hjj niet. Ook onder de manuscripten bespeur
de hjj niets, wat zjjn belangstelling opwekte;
daar in den hoek der kamer stond echter een
tafekje, waarop boeken, tijdschriften, siga
ren en sigareneindjes in bonte menigte door
elkander lagen, het bewijs leverde, dat Edgar
van der Milden het bjj kunstenaars zoo alge
meen voorkomende gebrek van slordigheid
bezat. Een dezer boeken nam Welser op. Het
wa» een schetsboek. Hjj sloeg het open en
op de eerste bladzjjde stond een naam, lrAda
van Klinspor, Berljjn” en daaronder met zeei
kleine letters, Kleistraat 5. Schilderschool
Hes.
Welser moest glimlachen. Zjjn geluk, zjjn
•preekwoonieljjk geluk bad hem ook nu weet
niet verlaten.
Den volgenden morgen was Welser in da
stad, waar Edgar van der Milden gevangen
zat. Zijn verzoek, den gevangene te sproken,
Intussehen zagen de overgeblevenen in het
instituut met angst, hoe de brand in omvang
toenam, terwjjl granaten voortdurend tegen
het gebouw sloegen en in den middag het be
richt kwam, dat de aanvallers besloten had
den het gebouw met. den grond gelijk ie ma
ken. -
Toen werd het den inwoners duidelijk, dat
zjj tot eiken prjjs moesten trachten te ontko
men, wat er ook van komen mocht. Op dat
oogenblik kwam er hulp. Een reusachtige,
roodgebaarde Fransche geestelijke. frère
Jacquinot, haul zich van de nederzetting door
de huilende communisten een w8|» gebaand
en kwam helpen bij de bevrijding der nonnen
en kinderen.
Hjj begeleidde het geheele gezelschap naar
de nederzetting, waar de bleeke vrouwen en
de bevende kinderen onverlet aankwamen,
tot groote verwondering van elk, want de
Chineezen hebben ook tijdens den geheelen
tocht hun luk-raak schietpartij zonder mede
dongen voortgezet.
De nonnen hebben besloten zoo spoedig
zich de gelegenheid voordoet, weer naar haar
instituut terug te keeren.
JOEGOSL A Vlë—ALB A NIC.
Tot een onderzoek besloten.
Het voorstel, om een onderzoek naar den
toestand aan de Joegoslavisch-Albaneesche
grens in te stellen is thans opgesteld en is
officieel voorgelegd aan de ItaJiaansche re-
geering, van welke zijde men gen bezwaren
verwacht.
Albaneesche troepenconcentraties.
Naar uit Belgrado aan het „Berliner Tage.
biatt” wordt gemeld, heeft de Joegoslavische
regiering zich opnieuw tot de groote mo
gendheden gewend, daar aan de Joegoslavl
sche grens Albaneesche troepen worden ge
concentreerd. De Joegoslavische regeering
heeft in verband hiermede verklaard, dat zjj
iedere verantwoordelijkheid voor eventueel»
consequenties van de hand wjjsL
Volgens de te Belgrado heerschende mee-
ning moeten de Albaneesche en Albaneeseh-
Italiaansohe troepenconcentratie» indenlaat)
als een mobilisatie worden beeehouwd.
UIT DEN PRUISISCHEN LANDDAG.
De terugkeer van den ex-keizer.
Bij de voortzetting van de bespreking van
de I’ruisischen Landdag,
trum), dat Wilhelm H, di
Groote heldenmoed.
In Tsjajiei. even buiten de nederzetting te
Sjanghai, hebben zich tjjdens «Ie verwoestin
gen eu wreedheden, daar door het Chinee
sche gepeupel aangerieht, hartverscheuren
de tooueeleu afgeepeeld. Het verhaal van den
heldenmoed, aan den dag gelegd door 41
nonnen van het Fransche instituut der Hei
lige Familie, die zich met bjjna 300 aan hen
toevertrouwde kinderen in het brandpunt
der woelingen bevonden, geeft een denk
beeld hoe het in Tsjapei m toegegaan.
Maandagmiddag vielen er op een vleugel
van het instituut, die voor meisjesschool
werd gebruikt, granaten. De zusters snelden
naar de kapel en daar knielden zjj, het cru
cifix omklemmend, met ten hemel geheven
banden neer, omringd door de kinderen, 152
Chineesche en 130 buitenlandsche. Zoo bleef
het groepje urenlang bidden, terwijl buiten
het geknal van granaten, het geknetter van
branden en het g?tier der menigte weerklonk
.Tegen den avond werden de kleinste kinde
ren, sommigen één en twee jaar oud. in de
nabjjheid gekleed ter ruste gelegd. Anderen
staarden door de vensters naar den rooden
gloed van brandend Tsjapei. Soms klonk hst
gejammer der stervenden in de straten uit
boven het rumoer der schoten.
Spoedig bleek dat <le vernielers van Tsja-
pei het plan hadden de hooge gedeelten van
Tiet instituut te sloopen, ten einde een door
tocht te verkrijgen voor het bombardeereu
van de rest van Tsjapei. Drie granaten vie
len in de kapel van het convent, waar de non-
geknield lagen, doch du granaten ontploften
niet. De beschieting duurde onophoudelijk
voort. Stukken puin stortten op het biddende
groepje, maar het scheen alsof de geheven
crucifixen het gevaar afweerden; niemand
werd getroffen.
Toen eenige zusters zich naar buiten be
gaven om hulp te zoeken, werden zjj ontvan
gen door een regen van kogels. Zoo werd
de nacht doorgebracht, een vreeselijke nacht.
Dinsdagmiddag vatte het instituut op
eenige plaatsen vlam en het vuur breidde
Als een zomerbui is in het Oosten van
Europa plotseling een onweer komen opzet
ten. Wel is daar de lucht altijd electrisch ge
laden en dreigen immer donderwolken, maar
gewoonljjk bljjft het onheilspellend rommelen
en angstig weerlichten. Doch wordt het ernst,
en breekt de bui inderdaad los, dan staat
half Europa ook in vuur en vlam. We zagen
dat in den zomer van 1914, toen de
wereldkrjjg in eerste instantie ontbrandde
door een Balkanexplosie. Toen werd het klei
ne Servië door groot» buur Oostenrjjk aange
vallen, en eigenaardig genoeg schijnt datzelf
de Servië, nu vergroot tot Joego-Slavië. op
zjjn beurt als aanvaller te willen optreden,
óók tegen 'n kleinere buurtstaat, n.l. Alba
nië. Maar evenals Servië in 1914 door ver
drag»- en vriendschapsbanden Rusland aan
z'n zjjde vond, krjjgt Albanië nu steun van
Italië.
Wjj kunnen ons, bier in 't Westen, moeiljjk
voorstellen, hoe dit woeste, ontoegankelijke,
economisch nog onvolgroeide berglandje
ziki'b twistappel zijn kan in de groote poli
tiek. En toch is bet dit al, sinds de vrijma
king van Turkije. Onderlinge rivaliteit tus-
sehen de mogendheden, deed toen de onaf
hankelijke staat Albanië geboren worden,
waarover tenslotte een zoon uit een der Duit-
tohe miniatuurvorstenhuizen als Membrt
kwam te „heerschen”. Aan deze heerschappij
zjjn voor ons wrange herinneringen verbon
den, want voor de bevestiging daarvan offer
den een aantal Nederlandsche officieren le
venskracht en bloed. De naam van Majoor
Thompson zal altjjd een aanklacht blijven
tegen de intrigeerende mogendheden, die
wél een Staat konden scheppen, maar de
beste krachten eruit, de verdedigers der orde
door onvoldoende steun, ten gronde richttenl
Toen reeds werd Italië er openlijk van be
schuldigd uit eigenbelang de chaos daar wel
willend te bevorderen.
Na den oorlog werd het bestaan van scbjjn-
1 -onafhankelijkheid voortgezetschjju, want
Italië en Joego-Slavië overheersebten om
beurten totdat in November 1. L door het
verdrag van Tirana, ook de sehjjn zelfs ver
dween, want het land werd in wezen een
vazalstaat van Italië.
Wie toen een uitbarsting van concurrent
Joego-Slavië verwacht had, kwam bedro
gen uit: een ministercrisis dageljjksch ver
schijnsel daar wat dikke persartikelen, dat
was alles. Maar deze week ineens, nu in
overig Europa niemand meer aan de zaak
dacht, komt een Italiaansch blad met onthul
lingen over Slavische oorlogsvoorbereidingen
aan de Albaneesche grens
Natuurljjk volgt dat is nu eenmaal ge
woonte tegenspraak, maar dat neemt niet
weg, dat de Italiaanscbe regeering de mo
gendheden in kennis stelt van haar onge
rustheid. Zoodat deze week er een geweest
is van buitengewoon zenuwachtige spanning
in de kabinetten der groote landen. Het
scheen zelfs een oogenblik dat de pas uiteen-
gegane Volkenbondsraad weer bijeen moest
komen, maar 't is tenslotte gebleven bij ern
stige vermaningen tot voorzichtigheid in
Belgrado en Rome. Of hiermee echter 't ge
vaar bezworen fe? We gelooven van niet.
Daarvoor loopen de belangenspheren om do
Adriatische Zee te veel door elkaar. Italië
heeft door het „vrienrschaps”-verdrag met
Albanië de controle over die zee geheel in
handen, terwijl het stukje, dat aan Slavië als
uitweg naar zee gegeven is, geheel door
Italiaanseh gebied is ingesloten. Voeg daar
bij, dat Italië naar Mussolini's eigen woor-
de expansie mogelijkheid moet hebben of
andersbarsten, en óók nog, dat de na
tionalistische hoogspanning, waartoe bet Ita-
liaansche volk kunstmatig is opgevoerd, zich
op een of andere wijze moet ontladen, dan
zal men voelen, dat van die kant nog steeds
gevaar dreigt. t
spor dokter Wurden heeft leeren kennen?”
De generaal keek verwonderd van zjjn
bord op.
„Ik geloof, dat ze hem vroeger in Berljjn
heeft leeren kennen; als ik mjj niet vergis,
in den tjjd toen ze daar was en een schilders
school bezocht.
„Zoo, en is het reeds laag geleden?”
„Drie of vier jaar. Waarom?”
„0, zoo.” En nu wjjdde Welser weer al
zjjn aandacht aau zjjn gebraden kapoen, di»
zoo verleidelijk op zjjn bord lag.
Maar na een poosje zag hjj weer op, lichtte
zjjn glas op en den inhoud met een kenners-
gebaar proevend, vroeg hjj weer: „Den naam
der directeur van die schildersschool, kent
gjj zeker niet, generaal?”
„Neen.”
En daarmede was het gesprek, dat den
generaal klaarblijkelijk ontstemde, weder af-
geloopen.
Na den maaltijd rookten beide heeren op
de veranda een sigaar en speelden een paai
partjjen schaak, waar zich Welser een uitat»,
kend aanvaller toonde en pracht combinaties
liet zien. Evenwel gaf hjj den ouden gene,
raai de voldoening, ook eenmaal het spel te
winnen. Na het spelen koutte men nog een
poosje na, waarna Welser voorstekie een
wandelingetje in den tuin te maken.
„Het zal er nu tooveractatig schoon zjjn in
den maneschijn.”
„Dat zal het”, zei de generaal, „maar”
en hjj sloeg op zjjn beenen, „voor een ouden
man, in wiens botten de jicht schuilt, deugt
het niet. Neen, neen, ga gerust, ik wil u niet
terughouden. Alleen vind ik het jammer, dat
ik u niemand anders tot- gezelschap kan ge.
ven.”
Weleer vond het zoo het aangenaamst. Het
wandelen, was slechts een voorwendsel ge
weest, hjj wist, dat de generaal daartoe toch
niet te bewegen zou zjjn. Hjj was echter niet
van plan, in den tuin te bljjven. Integendeel.
Door een achterdeurtje trad hjj het huis
weer binnen en ongemerkt wist hjj de
tweede étage te bereiken, waar, zooals de
bediende hem aangewezen had, de kamer
van den jongen heer gelegen was. Deze ka
mer trad hjj binnen. Het was een aardig, en
vrooljjk ingericht vertrek. Een paar vecht-
handschoenen, een degen, een raket legden
getuigenis af van de liefhebberij voor sport
van den bewoner, een paar fraaie, uitge
zóchte boeken en keurige platen getuigden
van het fijne gevoel voor literatuur en kunst,
geljjk het groot aantal jdiotografiën van
vrienden en bekenden.
Op de schrijftafel, waarop eenige papieren
en brieven in wanorde door elkander lagen,
stonden eveneens portretten, de meeste van
tooneelspelers «n speelsters. Op de meest»
stonden opschriften als: Den genialen dich
ter” of ,jden lieveling der muzen” en meer
dergeljjke spontane geschreven uitingen van
sympathie en vereering. Tusschen die allen
f X—
f 2.85
4 f 0.60 hooger
het Duitsche rechtsstandpunt bjj dc verdere
besprekingen in den Volkenbond te handha
ven.
De twjjfel, die uit deze woorden spreekt
omtrent de samenw.-iking tot dusver tus-
schen minister en kabinet, gaf Stresemann
aanleiding, tot de op eenigszins opgewon
den toon uitgesproken verklaring, dat. ver
trouwen tusschen minister en regeering van
zelf sprekend is, maar dat overigens een mi
nister niet deel kan nemen aan internationale
onderhandelingen tneC een opdracht, waar
van hij in geen enkel opzicht mag afwijken.
Overigens was in dit antwoord van Stre-
semann van belang, dat. hij. weliswaar over
de resultaten van Genève volstrekt niet te
vreden is, maar waarschuwde, dat uit den
aard van de zaak in den Raad van den Vol
kenbond slechts compromissen kunnen
worden bereikt. Men moet weten te geven en
te nemen. En het was tot dusver in «len
Raad steeds traditie dat men liever niet
-stemde, maar tot overeenstemming «Vis ge
komen. Deze traditie was ook thans gevolgd,
en men had dus ook ditmaal in de in den
Raad aanhangige kwesties welke Duitsch-
land betroffen, naar een compromis gestreefd
en geen stemming in den Raad geforceerd,
die wellicht een overwinning voor Duitsch-
land had kunnen brengen(?) maar het dan
in inoeiljjker positie zou hebben gebracht ter
verwezenlijking van de bedoelingen, die men
in veel belangrjjker vraagstukken koestert.
Na deze verklaringen werd de communis
tische motie van wantrouwen met groote
meerderheid verworpen.