De Adder van Milaan
1
raUER«
ZESDE JAARGANG NN
d» htj ach doofes-
heeft om de premie tenner
betalen."
■ato riteM had hafei
hq aan Valentine. Di
Vatenum.
TROUWEN OP BEVEL,
I-
de
VOOR DE HUISKAMER
i«
zoetsa;
„Grszicm stierf ia een vertrek dat even
bbk
stilte verlaten. Gq tuit dit opdnnken zeide
„Ik ben
fliMCsrde
bat gtos hatehMsegsuK. --
00 zqn wimbuw gabar-
i pnn batea aa te tevssc
aarzelde, doch atet k
a tech oen, waarop
«chuwingen
om meer op
letten. Hart
Toen zq da oogen weer opende begon
rijs schijnsel te
noen le ben swart
vm het vertrek
te raw voor aaatead optoeek
e naar da daar mat: gea da
haar den mantal aantrek-
ar 't hoedje aan en zei
r gauw
ég naar
„Heb u er eetug denkbeeld van,
hoe het komt dat uw man gestorven
is zoo kort nadat hii zijn leven had
laten ve-'eke-
Peinzend staarde
Dat mankeerde
ja dat moest hij
de deur opent
mat vugs blil
het einde,
n daarbij
ee, pa I Zoc heeft u st
zoo jong, Gtai
nan, nog zoo
..Granosa was met ouder
Znsor k op den grond neer, haar peadt-
ige haardos over hart schouders, bet ge-
odbeid van Delia Scala sonate gj|
-a_
Zn steeg de oogea op en sag h-
k 'LLna aw t*k trok aü zich
volgde hij zonder den bhk van haas af terug, aam het gtes op en bwacbt toet aan
- hare toppen. Doch ha boog ach dtetoter
Tegen!nuur. 1—*r*1|ht risp zij naar haar toe sq dronk ea sens toet
i en aast starende
oo^en^weer op de tafel neer.^
teeg! Denkt gtj soms
ven b'-r-
Een
darde w
Vhpqm wachtte lot hij weg wm, en naar en Stede fluisterend.Geef bot dan." Het rx wei eens hebben kunnen aqn.
XC XX dqur van bat benneavw- x r--Ju -- - -
trek, waar de damte sidderend fluteterden ..Koes bier en dnak bat.
bet sarmsen kteed Valentine trachtte te spreken, doch de
„Gisteren beeft de deurwaarder de
meubelen en al de requisuiten van
den directeur van het hoftheater ver
kocht**
„Gelukkig, dan heeft de man toch
eindelijk eens een uitverkocht huis."
Herbert Hallport keek in haar
glinsterende oogen. Toen nam hij
haar in z'n armen en kuste het op
geheven gezichtje. Hand in hand
wandelden ze naar z’n huisje tusschen
de palmboomen.
Professor Wirtman zat nog stil
op den grond.... het hoofd in de
banden verborgen er zijn fouten
die erger zijn dan misdaden.
hij zich den
hij besloot
zielArm mooi meisje
arm mooi meisje F Zij
wat zq zag was bet leegt glas en den om-
gevïüen stoet welkt zu rest vagen LLL
beschouwde. Dus aj toefde nog l
„Giaa’s gif werkt langzaam merkte
BAAS BOVEN BAAS.
Drie marine-matrozen (een Ame
rikaan, een Bagetochmaa en een Dwt-
scher) zaten in een Loodensche bar
en spraken over de grootte der nieuw
ste oorlogsschepen
„Nou,” zei de Engctochman, „bij
ons zijn de laatstaangemaakte sche
pen zóó groot, dat de kapitein met
een Ford over het dek moot rijden,
om vlug zijn beveten aan de manschap
pen te kunnen geven.”
„Dat zegt oog mks,” beweerde de
Amerikaan. Jij om h Amerika vhegt
de machinist met een Fokker door de
machinekamer om de machines te
.meren."
»’t Is bij jullie allebei nog 'n achtte-
mtos boel,” sprak de Duitse her, zijn
achtsten pot bier naar den mond bren
gend. „Bij ons zijn de ooriogsschepM
zóó groot, dat de kok met oen onder-
zeetr door de potten vaart om te Sten
of de aardappelen gaar zqn."
WEEMOEDIGE HERINNERIN
GEN
Ambtenaar (tot niet meer jeugdige
dame)Ja U gehuwd of ongehuwd?
Dame „Gom van beide, meneer, ik
toste wei ara verkas ring gehad.”
ZIJN „MEDICIJN”.
Dokter „En wat heb je Bever
Karei, poesen of piBen F
Kereltje „PiUca. als *t a bteeft
dokter, maar met zulke groot» ato
de vorige maal
Dokter „Wei kan jt die dan met
door krijgen
Kereltje t „Jewel dokter, meat ze
passen niet in mijn kanon
WAT HIJ NIET SNAPTE.
Een negerbediende, die voor zijn
heer een flesch ato open trok, stond
in jto hoogste verbazing het schuim
aan te zien, dat daaruit opbruwchta.
„Toe gauw 1 maak wat voort I” zei
de ander, „je staat te kijken of je stapete
gek bent geworden.”
„Ja, massa F' was het antwoord,
Gomawan wd zien, hoe dat daar
uttkosnen maar Gomawan met be
grijpen, hoe ze dat hebben daarin ge
kregen."
Vader Ja dat bs
Zoon „Wat later
mayonnane-saus, aardappelen
croenten. O, verrukkelijk Pa...."
Vader (geergerd) „Zoo, kwajon
gen, enen was er nog iets btjaoD-
Zoon „Ja, Pa. bijna op
werd er wat opgedsend, ato
w« geweest l
nooit
Vader (woedend) „Ato je gebakken
patong met sla derft te zeggen, snotneus
te een draai ore je ooren versta
illeen maar tot den ochtend,
aa aoosonderp
o®, drink den
„Als dit eens zoo was H ftumterde Vw-
conti. uh du zoo sou zba" Hat bcht
was zwak, doch toonde hem genoee
Toen hg baar m *t gelaat zag veranderde
d ”P tr
hrë m dood! Grezfosa! Grario-
sa hij boog dichter over haar been.
Viacoob hnd om hulp gezonden wel we-
want zij was dood I Hier had hq
boewe^^greworen bad dat
troon soa dsaten zbdtebsre ren toni- wórden en zonder 'meer verdien.
‘t - 7
bet werk van sloot toen de deur van hst bssuseaver-
ZIJN CONCLUSIE.
Onderwijzeres, tot Jantje die school
moet blijven „Hoe kwam je er bij om
.laar straks zoo’n raar antwoord te
geven door te zeggen, dat Columbus
Amerika tegen Paschen ontdekte. Hoe
kom je aan soo’n dwaasheid?"
Jantje „Omdat hq onderweg zoo
met eseren zat te speten f*
Hasr hoofd was op het purperen kussen een uitdrukking van vrees,
neergezakt Tiste streelde het zachtjes „Binnen een week zou ik haar herto
en nam de mooie, blonde krullen, die over vm Milaan gemaakt hebben,” bracht
het eenvoudrée 1
feeder m de hard
„Moot meisje/* zode
metste Hq herinnerde
dieretfile krullen eenmaal
straat, in het zonlicht.
„Je moet haar eens meenemen,
Henry....” zei zijn moedgr.... „Op
Zondag bijvoorbeeldje vader zal
op het einde der week afwezig rijn.’
Henry antwoordde verstrooid.
De rest van den gehveleo dag dacht
hij er over na en den halven nacht,
op welke wijze hij het beste de toe
stemming van zün vader kon krijger
Der volgenden morgen bracht hij
een bezoek aan de kantoren van Stub
ble Co, waar hij een gesprek met
z’n vader had.
Toen hij wegging vroeg hq gek
scherend
„Zeg vader, veronderstel nu eens,
dat ik een of andere actrice trouw r
De oude man staarde hem aan.
Je zou geen goede vrouw hebben^
doch een goeden vader verliezen,”
merkte hij op. „En je kreeg geer rooien
cent van me, terwtjl ik je nooit meer
onder m’n oogen zou willen zien."
„O," zei Henry, zichtbaar terneer
geslagen en hij smeet de deur van zijn
vaders privikantoor met een smak
dicht. Hij liep op den lessenaar toe,
waaraan de getrouwe secretaresse van
zijn vader zat te werken.
„Zoo Nora,” zei hü glimlachend.
Ze waren oude bekenden „hoe
gaat het met je....”
Ze lachte en toonde hem een nieu
wen diamanten ring. Henry wenschte
haar yeluk en vertrok.
Vrijdag vertrok zijn vader voor en
kele dagt" uit de stad en op Zondag
kwam Theresia bij Henry's moeder
op theevisite en de lieve oude dame
was dadelijk met het zachtje meisje
ingenomen.
's Maandags bracht Henry zijn
vader was nog niet teruggekeerd
het kantoor nogmaals een bezoek.
Verbaasd merkte hij op, dat Nora
vermoeid op de tafel leunde, terwijl
haar altijd zoo vroolijk gezichtje nu
bleek en vertrokken was.
„Wat mankeer te. Nors,” vroeg
hij medelijdend. „Kind ga naar huis,
ie bent nek.,..”
„Maar mijn werk....” zuchtte ze.
„Och, dat werk..,, 'k zal daar wel
voor zorgen..,. Ge jij o
weg..,, je moet hoog n<
Hij hii
ken, gaf
dan
„Je rust maar eens goed uit, Nora.
>e bent overspannen.... Nu, beter
schap hoor I*'
Ze vertrok en hij bleet alleen op
kantoor achter.. --*-
hij op haar werk
er nog maar aan,
nu opknappen.
Maar wacht, ato.... als Theresu
nu eens Nora’s plaats zoolang waar
nam, dan zou vader haar ongemerkt
leeren kennen*n Pracht idee was
hetl!
Hij sprak er haar dien avond over
„Nu lieve, doe dus je uiterste best
onze toekomst hangt er van sf f
Benige dagen later kwam Mr. Stub
ble slecht gehumeurd thuis. Zijn
getrouwe secretaresse Nora Brown
was plotseling ziek geworden. Ze had
wel een ander meisje gezonden, The
resu Block, om haar plaats zoolang
in te nemen, maar het was toch altijd
minder prettig. Die moderne meisjes
zijn altijd ziek.
Den volgenden dag bracht Henry
een bezoek aan het kantoor en hij
passeerde Theresu zonder van has'
notitie te nemen.
In het privé-kantoot van zijn vadet
zei hij „Zei u gisteren niet, vader,
dat uwe nieuwe secretaresse een beetje
eigenwijs was Ja, ik vind wel, dat u
een beetje gelijk hebt.”
Zijn vader keek hem woest aan
„Onzin en kletskoek,.mijnheer 1 Ik
neb nimmer iets van dien aard ver
teld. 't Is een handig meisje en boven
dien heel aardig en lief ook F*
Henry had veel idee om zijn vader
de hand te schudden en hem te zeg
gen, dat hij het volkomen met herr
eens was, maar natuurlijk wachtte hij
zich wel, dit te doen
„Hm,” becritiseerde de zoon, ,^e
heeft anders een hoogen dunk over
zich.... een zijig gezichtje....
„*t Is mijn meening mijnheer,”
weerstreefde z'n vader hem, ,m een
meening die meer waarde beeft dan
de uwe, dat juffrouw Block een bui
tengewoon aardig meisje is
Hij durfde z'n vader echter de taak
nog niet goed te vertellen en aam
daarom twee zijner vrienden in ver-
trouwen, wier vaders vrienden waren
van zün vader en zeide hun wat ze
thuis m ‘t bijzijn van hun respectie
velijke papa’s moesten zeggen.
Het resultaat van deze bespre kin-
„O, ik weet hst al lang,” snikte
Je hebt me alleen genomen om
dat ix die erfenis van mqn tante hst
Jieen, daaruj vergu je je, ant
woordde hij. „Ik badje toch wte
vraagd, al had ie van een ander gakfd?
ZIJN LIEVELINGSGERECHT.
Vader en zoon, beiden een paai
echte smulpapen, hadden een bijsonde-
re voorliefde voor cebakken patong
.net sla.
Nu gebeurde bet, oat heiden werden
uitgen x>digd voor een diner, naar dat
Pa or bijzondere omstandigheden
vermuderd was, wat hem in hevige ma
te speet. Alzoo ging de zoon alken
Toen hij na afktop v* het dmer stoms
kwam, liep Pa m de huiskamer re ijshe
ren
Vader „En hoe was het er. gels tor
ogel V
Zoon „Oh schaterend Pa. eaest
.wam ar..,.
Vp ik, verder F*
vam er zalm met
en
de daken ea de muur ia de verte schenen om haar nogmaals te boebouwtn en
C-1" T.— -- --
WM h«c vertrek boven en gevoelde hij een aoert van eer- «elf
sc voor hare suite waarcigheto. „U asi u naar dooOea,” zeide Gun, ea Gtow.Jw4.rwH «a zw diuretagesacht non
Toen hu ach omwendde sag hg ten keek met een glimlach naar het gite dat nader brengend beval hq: Jinnk de stte
drink het teeg, Valentine.”
Zij gehoorzaamde suizwqgend.
Toen bet teege glas op de tafel stand
wendde hij ach aset een toch van haar af
ik zal u met ea toep naar de dew, gevolgd dear Va-
lm btaé mnm emn iMSuwa'a toslaW w WSflbOOp X^OCft £11
zesde mets, er kwam geea gehad over hare
zag haar over zqa schouder toaea
seals aj hem daar mat aan wares
:laat ea oogea die niets maar zagea
na te staren.
„Nu laat ik a alleen om dan -"toTani af
Oude woorden.heel oude woor
den. Woorden, die door miljoenen
raeuschen gesproken zijn sinds het
begin der wereld.... woorden, die
m duizenden verhalen en romans zijn
vóórgekomen gelijk in ditwoorden
die het hart van iedere vrouw of man
in gloed zetten.... En toch altijd
nieuwaltijd wondervol.
„Henry.... lieve.... heb je ooit
een ander meisje liefgehad V'
„Nooit lieveung.... dat is te zeg
gen.... niet zoo.... Niet om te
noemen
„Oh....”
Een korte pauzedan
«Hoe dan ook Henry.... je houdt
toch wel het meest van mij....”
„O jaTheresuhet meest
van alles ter wereld
De veerpont ging af en aan over den
stroom. Het werd avond. De scha
duwen van de boomen verdonkerden
en het werd kil en huiverig aan den
rivieroever. De maan was onder-
tusachen al opgekomen ea staarde
glimlachend neer op het tooneeltje dat
ze met haar stralen verlichtte.
Evea later vertrokken ze per trein,
vol en toch weer zoo leeg (want als
twee liefhebbenden elkaar in de oogen
kijken vergeten ze alles om zich heen)
dan de taxi en de stoep van de deur
files geleek een wilde, warrelende
droom
Niet voordat hij den volgenden
morgen ontwaakte besefte Henry goed
wat hij den vorigen avond aan Theresia
Block gevraagd had.
Want Theresia was typiste I En
Henry Stubble was een worstel-
tennis- en zwem-advocsat, die aan
alle sporten deed, behalve aan z’n
practijk.... Hij kon het doen want
papa was een van de rijkste mannen
van Londen. Hij wist al nauwkeurig
wat er gebeuren zou, als hij zijn vader
zou vertellen „Vader, ik ben ver
liefd geworden op het liefste meisje
ter wereld, en tk wil haar graag trou
wen. Ze is een typiste en haar vadei
was, voordat hij zich uit de zaken
terugtrok, metselaarsbaas
Hij ging naar zijn moeder en ver
telde haar alles.
„Ik ben er heusch blij om,” zei de
zachte oude dame. „Wat geeft 't, dat
ze een typiste is.... ato was ze een
waschmeisje, dan zou ik er nog niet
afkeerig tegenover staan., als ze je
lief heeft en een goed meisje is. Dat is
alles wat gewicht in de weegschaal
legt.... Maar Henry.... ik denk
niet dat je vader er ook .zoo over
denkt....”
„Oh.zet Henry, „het moet wat
handig aangepakt worden 1"
Ja I” zuchtte zijn moeder.
Dit gebeurde altijd als er iets be
sproken was waarvoor de toestemming
van het hoofd der familie min of meer
noodig was. En gelijk zoo vele ty-
rannen, werd hij ook menigmaal met
goed succes bepraat.
Henry glimlachte, toen
dag herinnerde waarop
voor rechtsgeleerde te gaan studeeren
Hij kende zün vader te goed, en had
luid en openlijk er tegen geprotesteerd
om advocaat te wordenen zijn
brandend verlangen geuit om voor
ingenieur te worden opgeleid, met het
resultaat dat zün vader hem juist ging
tegenwerken en besloot, dat hü nu
speciaal in de rechten moest gaan
sfMdecttflk
r «a zq staakte
oen zu «at dsdfon blik
xq Vtecoou dte haar scherp
««ten morgen.” acute tog »-
aaageteuod .^oedea aor-
-1 Het haar van haar voorhoofd afotnj-
Vocooti vloog zoo driftig op, dat hq bjh kend zag xu hem aan. „Ik dacht, dat ik
-■ -x-r-”. Jtwqg dnak bol glas graaf Couxad ui den tma zag toopca; ik
i «tet irmted aoo dor- had hem witten roepen om Bg te men
annentoomen?" «erven. Hoela^ ari 't Mg ilutii»”
oogenbtok zag zq hem «et vervil- Met een bitteren ghoüatto trad Vte-
btekhac aen, sloeg toen^de oogen cono neder. Jieeft de tos a getemd I
Vtecooti bewoog m rö^Mroccrdde. «toch 'gq aro~Fnahrok rërpudTik
- Lx. wilde dar ik u kon vergdugt-n. mgertost,
Laagxaem kwam aa naar hom toe. met doch nu zqt gq getemd!"
J Vateattns’e uudrukkmg vetaadtedc
al qqn macht, al zqa troca, al nel mgoa dea muur aan «a kiemde asch. haar toage schaduw voor haar aargHilind. met. „StilT aasde aij, naar batea tau-
---- SBtl llCt II» au aBBM>hv LJS a r M
mwttfUeed vist.
Viaoonu gmg aan de tefel aitaaa. wuurop
de p«e hot glas had ueergant. Het hoofd
te «haodsa gimoeaf tag hü a«M taster boezem kwam aj naar de tafel toe, aan- ik biqven aatea om feea dut M om
-1-der verder te wteaan of ateuetosa. neet hespsooasort. Candt”
-JJrmkf’ beval hq aset half toags- „Gq xqt «dertaad gmad,” teute Vm-
gsa waa, dat Mr. Stubble twee waec-
*g vaa x*n vrienden
relaties van z’n zoon te
-werd reeds dien zelf
den avond ter verantwoording ge-
„^e vertelde me iets van een ac
trice, eenigen tüd geleden T”
en....f^ vroeg de zoon met
een air alsof hij ex zich mets vaa aan
trok. hetgeen zün vader woedend
maakte
„Ik heb gehoord dat ae je met een
van die dames hebben zien loopen,
riep hij tat.... „zoo’n opgekwast
Jezabel..,. Laat dat mijnheer, laa
dat. Of besef liever, als u zoo voor
gaat, dat u met mij heeft afgedaan.
Je krijgt geen cent vaa me, versta da
goed en je gaat m’n huis uit ook, al
ik er weer van hoor. Begrepen t”
„Ja, vader volkomen," zei Henr
-zppig Zijn moeder, die niet u
het geheim betrokken waa, staard*
hem perplex aan. Hoe durfde hq ach
ter vaders rug!..,. Dat de actric-
Theresu moest zijn had xe er al lan,
tut begrepen
Naarmate de dagen voorbij gingen ver
heugde Mr. Stubble zich meer over zijn
uitstekend» secretaresse. Hq sprak
dikwijls thtus over haar en het ws
geenszins xijn gewoonte om that-
over xaken te spreken. Htj vertue'
haar hemelhoog en nam zich vast voor
haar een uitstekende betrekking te
bezorgen, zoodrs juffrouw Noea weer
beter zou zijn
Nu telde Henry onder zijn vneade:
een journalist dse het Soaety-oou
raatje schreef en eemge dagen later
wist iemand den ouden heer Stubble
een berichtje te toooen in *t courantje
dat als volgt luidde
„Wie is die beer dse voortdurenc
gezien wordt ia de luxueuse auto van
Mad. Marie ChaumontTMen
zegt dat hq een zoon is van sen vaa de
meest bekende kooplieden vaa onze
stad.”
„George zei tegen om, dat h< «w
zoon Henry met haar geiten heeft,”
Mi de gedienstige geest, en Mr
Stubble snoof gevaarlijk....
Regelrecht ging hij naar kantoor
terug en telefoneerde Henry direct
bq hem te komen. Deze, die iets der-
gein tai al verwacht had, pompte tich
zelf wat moed in met behulp van een
whisky-soda en vertrok.
„Wat heeft dat te beteekenenï’
vroeg de vertoornde vader, hem het
courantje onder den neus houdende
Henry lachte een beetje zenuwachtig
„O, dat is niets,” zei hq. „Maar
waar is uw plaatsvervangende secre
’aresae, ik nuste haar.”
„Ik heb haar een kamer alleen ge
geven," was het antwoord. „Ze is 't
wel waard Nu voor 't laatst er is
toch mets met die...eh.ac
trice F
„Nou, dat zou ik met zeggen,’
merkte Henry heel koel op. „We den
ken er zelfs aan te gaan trouwen F
De oude man keek hem verbaaad
aan. De woorden bleven hem m den
mond steken en hq schudde zün toon
onbarmhartig heen ea weer.
„Gek ben jegek versta js r
wist hq ten slotte uit te brengen....
„Wie gaat er zoo’n bqge kalefaterde
vrouw nemen terwtjl er zooveel lieve
meisje’ nog zün, zooals juffrouw
Block bijvoorbeeld F’
„Moet ik dat zóó opnemen, mijn
heer, dat het u een genoegen zou doen
ils ik met juffrouw,... eh,,.. Block
ging trouwen T”
De oude man sloeg met de vuist op
tafeL „Ja meneer, dat zou ’t F
Henry volgde bet voorbeeld vaa xur
vader en sloeg zoo hard met z’n vuist
op diens schrijfbureau, dat de inkt
uit den pot spatte, en hq bijna een
kreet van pijn niet, kon onderdrukten
„Dandan trouw ik haar F
En in twee stappen was hij bet kan
'oor uit, en in de andere kamer, waar
het meisje werkte, de deur met eer
smak achter zich dicht gooiende, xoo-
dat de ruiten rinkelden, terwijl xijn
vader hem verstomd met open mond
nastaarde W. N. St.
I
r HATELIJK KRANTENBERICHT
Aan aün« vuusen Is
ea de juwueten wuUs
had. Mei ----
qqn serosetot kad hq haar aast kusnen de
dw«MM sm krooa te dsagea waar heide i_.
aetoort laboor Hq steuipee «et den rost
taas (foot aq zoo tea dosa hoe doest de
aq het doen I i_
NteMser aouden hare oogen hem weer aan de adder
toetecteM bq aqa hoorn of vordaatersu bq duued. acheen
igleggend, streek hij haar kleedje glad en
zistetde haar een pear troostwoorden
to%.
PiotseUng werd de deur door een gebi»
dende hand geopend. Het wm ds hertog,
doch Ttoio schrok niet. „Wees mendelqk zqne zuster,
„Lieveling, ik houd van Je.... tk
heb je liefgehad van het oogenblik dat
ik je *t eerst ontmoet hebHoud
je ook een beetje van mij T”
Het wm stil, alleen het geruisch
van den wind en het geluid van de
zacht kabbelende golven der rivier
verstoorden de rust van den met struik
gewas begroeiden oever.
„Lieveling.... om ’s hemelswil,
antwoord melaat me niet tenger
in het onzekere
Het was weer eenigt oogenblikken
stil.
„Henry, tk heb je lief...,"
StijteEen diepe zucht.... twee
lange diepe zuchten..,, dan wu het
weer stil.geheimzinnig.
Zü klom de venaazrtxak op en
venster zitten en
vsrworpca woorden bsstisrvsa op hare hppea. Zq een» hand tegen dan asure isaresunsnl,
Jfaaot s ww" asadt hij, haar steids be- neud. Jfej is as den sosqq terug sa
wugentocs met da oogen rolgead. Jasaat zq itoadds «at daa «wer «re waar ds
aast_heagnoaoMst, CuumdT
beijnopea F
Weeneno» dames en verschrikte pages ging kalm te zijn. aan,
---‘J-„Gtj behoeft atet te snorren,” herhaalde loos
lanp den muur lag. Toen hq haar opraapte stead en versteead staan bü wat zq zagen hq zacht, zonder de oogen van haar af ston.
vervolgd» hij, het glas aanrakead.
„Gu kunt met zoo wreed wezen
Vatootine Jk ben uwe zuster,
i hoorde! - Hebt
scboeocs aan sCiU L
Jfjét om zoo te sterren aoo asstl tichtig doch alles voor mets waar
Z - hq beeft tnq vergdugd vergifügdF
Jieeft Graaore er een gehadF* Zij wiegêh been ea weer. „In een tong
aten ast witst strepen doch het was
Gun met het was de Adder «aa dea
deur weer sloot. 1o
Het «as evenals alto vertrekken ia *t liag weer aan, terwijl hq haar bewegratoos der een knupende adder.” Zij het
een boog» en 1! -
r. Aan het verste eind hing eea cru-
oen zq de deur oorde
het hoofd ore en stoi
1 het glas neer en p been,” seade
Vocont; tot den page.
Jtaea neen t _2
Jaat hem blijven, Gisa F ea zq Bad
viel op zqn getost
bende geen geeredi; ken anpt htj was hare het here gezichtje det
Voor «enig» oogenbhkken btoef Via- r
!ij hield conti hen zwijgend en verwilderd aan- kmefn ea kroop naar hem toe. „Heb me- te draaien. Zq
X 1-a». a—L. medeiüdM tn viel bewust
g«komen, had zün» twee han- angst en beven verpderd waren scheen ik ben soo hulpeloos Spaar mij en ik zal
u nooit meer 2w
„Vreemd, dat gq ’al uw moed kwijt de dageraad aar t» breken, én de kamer
-- «- a- j mookachtr" -
wijn leeg te drinken?” verlichten. De lange j
„Laat mq tot den ochtend toven.”* en somber; ds boel
ij smeekte tij de armen om zün kutefn vol vreemds schaduwen. Een boei bnewc
race aan hare voeten neervallen, wendde deze donkere kamer. O, ik kan hier naet bcandende voorhoofd ghjden. Hot eerste
met dat hq de menigte heen, die hem stflzvrijgend
_-aat, m het zonlicht TVee uren later werd de angstige
Zij bewoog niet toen h< haar aantaak» in het patois verbroken door het oj
«n er was iets in hare houding dat hem van een deur en trad Vtoconti r-
trof. rigen kamer het voorvertrek binnen.
-- bet
doodsangst Hemde zij zich aan hem hoofd tegen bet houtwerk gek -nd. aan *t
smeekte hem. trachtte hem te over- open venster zitten en zoou te neuten,
reden haar oog tot morgen te toten teren Hocsehite gloeide de grijze tocht «a rer-
-I-1.L toonde de zee zich boven den horizon.
„GcazacM söerf na zonsondergang Toen keek zq naar beneden, in den turn.
------„3 en hetgeen henanenagen inbaar wakker nep.
houd mq met^zoo laag, op. Gq hebt zoo JSul!’’
waar soldaten op wecht uw móed om thans niet vaa deze getegen- oóa eens
stemmen «reitee fluisterend
pbcurde spraken De ateutel Geef mij een prieetcr.”
d en hü trad binnen,
page, waarop een s<
voce hem stood.
Valentine «nerp ach op de kmeen en
gilde: „Ik heb haar met aangeraakt ik
heb haar met vermoord.'"
Jk zal u niet aanmker. 2. r
t Zq w vermoorden vervolgde hq nog un- tenant's btek vm
a - saa
„Dus daa behoef tk met te sterven’"
nep zü Waggelend opstMOd met een po
ds bank stopen het verrek biaoen en hieven vér- „Gij behoeft niet te starreu,” herhaalde tons
meer nog «regem de uitdrukking van te «renden. „Dtt zult gq dnahen
vervolgd» hu, het gtes aanrakend. tt wachten," «osgds tej Hm ■irtelssf
Hq stond voor Grazxwa en zag met „Gq kunt met zoo wreed wezen toe. Zün stem scheen Mar hare besmmi*
I plestt» Vatontia» Jk ben uw» zuster, weer terug te gaven. Met sm kreet op de
geheid sloeg het venster een entte roos ia ds hand. Het wapperende Gisa F witte lippen deed zq een p« Mar num
i en te». Doch Tbkj licht u> de tus viel op zün gebat en op "t „Geef ik zóóveel om benden vaa «er- Doch de deur nel zwmt acSter hem dicteu
«na na- wantachap F vroeg hij. ^q zou mqne *t Was donteer in het vertrek of be-
jn. Drink dit gonnen hare oogen te falen ADes i tin ra
'atentine zich op de m een immer rwarter wordenden ZMBt
groep zich aan de tafel vmt
njutt. „Heb medtebjden ea viel bewusteloos voorover
*lee<hgen aocit meerF
Toen asm hij een barer slappe handen te hem en gaf hem een glas met een melk
te Zijt gq verdrietig lijk glas, gevormd ato een bloem, met een
"ij antwoordde niet, langen stengel. „Vul dit met wijn." b*-
Hare hand weer zacht in haar schoot te- val hij
ru^eggend, streek hij haar kleedje glad en De page gehoorzaamde,
fluisterde haar een paar troostwoorden „Neem het glas en volg mq,” made
Visconti, ea verbef het vertrek gerold voerde hq aan.
door den nage. L 2
Hij bleef staan voor het verblijf wc vaak gewtnacht te ontknmia waar hppea
noen 1M0 senroK mcr. „w»cs menauqa xweX, luaai ■■■üii uw u»wu vu* lirnn» mei vae
tegea haar Gtan,” riep hu Zijn broeder toe; stonden. Binnen boorde htj voetstappen heid gebruik te maken F
zee wat tegea haar arm meisje F en a---- ---
Viacooti trad naar biansa sa zag Tsbk> over
MJWZp NB» W MT 1
ia hsr denker kon hq de stiDe gedaante in opea
den hoA met zien. „Waar n zq, TisioF den
JUi met toet mooie haar
begmi dm; doch Visconti greep hem bq I
den arm en schreeuwde: „Breng mq licht palea, een hoogt en slacht verbefate zat te beschouwen. het hoofd zinken m toef het torn weer
Echt” waarop Tisso met berende kamer. Aan het verste cmd huig sen cru- „Gian, vroeger hield ik veel wm a, toen op om met bevende hopen te ameeker
handen de lamp aanstak ea ermee naar cAx, waar Vateutine «oor neergetaneid wij kleine kinderen wareu^" „Coazad! kom mq redden F waarop zq
broeder kwam. Het gele bcht viel lag. Toen zq de deurxrd» openen wend- „Dat ben ik vergetea, sa gij ook «X op begon tt lachen ca tt fluwterea en op
CD VttCMti’s groene pak sa Grwom's de zq het hoofd om ea stond op. tot ocgsablik drmkF hm «sagen de uren te tellen, toe zq oog
Hou. toir. -Zet het glas neer en gs heen," saute Met omembere angst vloog aq «p. Jk zou kunnea teven. Hoeveel! Ato Ui den
t. kan niet 1 ik kan aastDood mq tosver middag nog ssm teviMet
nep Vatentiae uit, zelf F De deur werd
'1_1 „Hiermee?" vroeg hq op zqn dolk wq- haar mompelen.
met smeekende blikken naar (fengfrnaap zend. „Neen dat tt ruw root maand opbrek zm i
ds-sitdMkkiM op* toet zqne. „TisioF' toe. zoo schoon ato gq.” aaazag. „Goeden
asife hA -zü dood! Gttteom! Grazao- „Ga been herhaalde Vwconti. Vateatwe snakte naar ds deur met: gea de deur x
asF ea hqboog dichter over haar heen. JBÜjf, Godsnaam biqf F tien „Phihppe I Phihpp» I Conradi— gen, Valentine.”
„Ga h«4> halen. Tteio. gsuwF Vateatin» met ptocselmgtn doodsangs-, H#f haar «mi
Vtecowti Md om hulp gezoodea wei we- toen xq de uitdrukking op Visconti's F'
smde tot hulp mets meer sou boten, gelaat zag. stoel omsmest.
1 hq I?-1-! De arm
2_t hi met Vtoocoti w
zq tan a*nz»en vaa alten zqn knaap aan de deur Hopte om uitgelaten
zeg wat tegen haar arm meisje F
Vixnti txï--x
sclMMp ma- „Waar to,xq F rr°»ghj. wMt werd omge’draaid. de deur xachtjm ge-
gevolgd door
schildwacht de 'ige w_
Laat verborgen. Toen keek zü teem plotse- Standaard ecu groene ea zilveren ad-
slecht verlachte zat te brorhousreu,
„Gian, vroeger hield ik veel wm u, toen
„Dat ben ik r-
dte ocgeabiik
-Gtamoas dood zeide hq. knepen oogen. .Drink toet le< op de ge»
„Del heb ik naet gedaaaF nep Ve- zoodbead r- “xi.
tentine met wilden angst uit. „Ik heb vroeger reeds nl deedF
haar met vermoord. Gipa F Lx. -
Jk heb haar dood gerondea ver- Onder het
De wind bites hst venster weer opea zua bsencaan. Wederom ttsd hü aader ts wenden. iuLr^'iirwjn rxx uL L-k 4
de daken ea de muur m de verte schenen om haar nogmaals te beschouwen en Tcg^ ds; ssur x-1- iwp -m» Bl tom
grqs en somber. Tom vid het weer toe, hij kreeg angst. Nogmaals kwzmzüa bs&te met wnagend» handen .2q heeftmeh- half teem Hm sadderend
aoodat t bqaa donker wm ia het vertrek boven en gevoelde hq sta soort van eer- self gedood Ik heb het naet
Kort daarop Honken voetstappen ca werd beeti voor hare stille waardigheid. „Ik aal u met doodea,” zeide
de deur opengeduwd. Het wm Tmo, die
met vage bliKca roodkeek D’Orteacu menigte menschea met angstige gezichten
had CM tont verloren. Tisao herinnerde aan den ingang van het vertrek. Tmo
Zich dat hq die daar had zien liggen. Toen stond achter hen.
bemerkte hq een hoop gaal satijn op den Jk wordt op een traaie manier ge
grond en een koord vm pesrten Hq nam diend F nep hq verwoed wt. „Laat gij
tost mat verbazing op, zag de hut waar hij mijne bruid alleen rondkopen I
naar zocht en kwam er gretig op af. Hij vermoord ea zq die bq haar hadden mer ghmlachentL
wm er trottch op zulke mager, te doen moeten ujn. zullen bet met hun teven
hij rond het heertqk zach nuttig te maken
en wilde bet met aan de page over laten
ds lute te gsea zoeken, die vtoik bij
zsg hq dat «mand daar onbeweeglijk ‘en
zwijgend op een stoel zat, waarop hij de zün gelaat.
luit weer liet vallen en natfarbq trad. Het Hq stond voor Gruxaa en zag met
was dood stil tn bet donkere vertrek. Met een krankzinnigen bhk rond. Hij hield
voortdurend open
L
niet beng m *t donker. Hq beschouwde de metoos leed sprak. vrouw geworden
gedaante met gretigs meuvngiengheid en Voor «enige oogenbhkken btoef Vw- Wederom wierp
«sm blij Gtmiosa te herkennen. RC
rod vm haar. Dienzelfden morgen was zij ztea Verschetdenen ven ben die daar in dclijden F
»--- - -- *-
nciu icavu -w--- ----
dsn ia de hare genomen ea hem opsvwoa- het toe dst er een nieuwe uitdrukking
den en snikkend tets verteld dat hij niet op zqn gelaat kwam, eene uitdrukking - -
begrepen had ieto over Gian dacht hij. welke zü van hem nooit gezien hadden bent” gaf hij terug „Wat is eraan ttot glas met eea
- 1L___ -- F^c.- _W_.-- Z- -
zachtjes
blauwt kleedje vielen er eindelijk met moeite mt, het de wfrte heenHemmenL -.Dood^ uuj niet hier m kwam door een open venster over haar
twü usrê vüêten rtetevaBeü, wrodde dete düuttete keuter O,
zacht, ,3nooi zich sidderend af, en spoedde zich, door sterren ik kan met F
7" LLlx zich niet dat hij de menigte heen, dte hem stüzwijgenJ 2-L --
diezelfde krullen eenmaal gestreeld had op doorliet, naar de trap roe, naar beneder somber wm ato W alleen en
firt’openen hq het glas naar zich róetrekkend. „Kom n; met een glimlach op Toen waggeidê
iets in hare houding dat hem van een deur en trad Visconti vanmt zün drink toeg.” zq naar bet reuster toe. JUs de zon op-
eigen kamer het voorvertrek binnen, «vaar „Ik ben oog zoo jong, Gter snikte zü, koew zal ik mtenchten dood zijn at ik
„Zij te vzrdnetig,” ging ’t ia hem om. een page de wacfet hield. De hertog wenk „denk eea». Gun, nog zoo jong F zou ik
1Z ZZZ „Graziosa was niet ouder daa gq," gaf zq od
m zeufe op een anderen toon ^Arme kleurige spiraallijn eromheen, ren sier- hij terug. F-
--ICC --.L. KX— J,, doodMijgst Hemde zij zich aaa hem hoofd tegen toet houtwerk
antvroordde met. langer, stengel. „Vu! dit met wün." be- vast, smee!’