De Adder van Milaan
ös :ii, '5n”Sr?ChS saa-srai?
ZESDE JAARGANG 1926
KUMMER
h“
J U-.
I
van luilakken en Langslapers in dien zin,
arbeidzaamheid niets zou zijn te bespeu-
VOOR DE HUISKAMER
Heb ZI! aan zou gaan 'rrijfelen C, het is alle» alles voor mijne vrouw, ik neem keuze werd gezet zou hij hetzelfde doen I
inden m') n‘e' m08?lÜk» Ligozzihet is niet Visconti’s voorwaarden aan.’’ Een zwoele bries kwam de tent open*
tot het aantal inwonen ver, steden als
„Ligozzi riep Mastino uit, waggelend
rugtredend. Hij had de hand, die zijn
groote menigte, wélke
Sint Appolinaris duw-
Goede daden zijn de bloesems aan dei
en
hem af
verlaten
I
't Is alleen maar jammer, dat er in Den
Haag zoo heel veel van die nietsnutten
zijn.
kiezen boven oneer
vraagd werd, wat zou zij kiezen
blazen. Misschien
gerekend en heden was 't
buiten Hoewel hij wist dat ’t'zuiver gek
kenwerk was, dat hij er zijn leven voor
Buiten hoorde hij de gewone geluiden,
‘icieren en zijne
ver-
hij
over wat
iblik-
zijne
ruim
aller-
wat en steeds aan
on-
ZIJDERUP8PRODUCTIE
IN HET GROOT.
Tot nu toe was overal in de wereld, waar
de zijde-cultuur beoefend werdt, alleen
sprake van huisindustrie, hetgeen uit
den aard van het bedrijf volgt. Immers
i J
ik gedaan om aldus gestraft te worden
„Dus dan zult gij de vocrwaarden aan
nemen om 1
hem, dat de stoet de kerk ging
t dringende volk werd flink
de sterke hellebaarden der
lukte Conrad, deels
b meer aog wegens
op schoon» bedding, dat z4 niet «den oo-
Menig goed idee is geboren in een don
kere smalle achterstraat in voortdurenden
tegenspoed.
Dat een nachtegaal een vogel is, doch
niet iedere vogel een nachtegaal, herinnert
ons, dat een gentleman een man, doch
niet ieder man een gentleman.
zen relatief veel meer dokters wonen
dan in tedere andere stad van ons land. D_i
Trouwens andere luxe plaatsen als Arn- beiden ze goedgekeurd hebben. Er schijnt
o.a. voorgesteld te worden de moerbei-
bladeren te oogsten door middel van een
waarvan de messen
verticaal snijden. Of hierdoor de boomen
niet beschadigd zullen worden, doordat
ijtrichten op een omvangrijke ‘prac- moeten worden. Kunnen dergelijke be-
.zoo heel veel^gewicht legt dit zwaren ondervangen worden en is 't moge
lijk de maaimachines te plaatsen op onder
stellen, die bij eiken boom op goedkoope
wijze aangebracht kunnen worden, dan is
eveneens van die toekijkers, als men hen
dringt om toch ook eens een handje uit
te steken, is.dat ze geen tijd hebben 1w
En waarachtig, dan is het maar het beste 2^7den" zijn? ’inplaats van dus eenmaal
per jaar, of zooals het in Japan mgelijk
is driemaal, een oogst van cocons te ver
krijgen, zou gedurende een lange periode
—L.J een cocon-oogst plaats vinden,
UIT HET AMERIKAANSCH
VERTAALDE WAARHEDEN
Te doen slechts wat uw plicht is, mag
een reden zijn, dat gij uwe betrekking
met verliest, doch gij hebt te doen meer
dan uw plicht, indien gij een betere po
sitie wilt veroveren.
voerde Lij
„Doch 1
wreken
„Ongetwijfeld l” riep Della Scala bitter
uit, „Doch het zou u misschien niet ge-
gegeven worden wraak te nemen mis
schien zoudt gij lager en lager zinken om
eindelijk geheel onder te gaan en wat
zoudt gij dan gewonnen hebben? O, Li
gozzi, dit zou maar het begin wezen.
ik niet moed en hoogere doeleinden,
eer en recht gesteld tegenover sluwheid,
wreedheid en dwingelandij En tot welk
einde Visconti zegepraalt I Altijd weer
Visconti l Wat richtten eer en vertrouwen
en industrie-centra, waar men het te druk
heeft om ziek te zijn.
Wellicht zal men geneigd zijn Den
-laag gelukkig te prijzen omdat men daar
nu toch wel een overvloed van menschen
moet aan treffen, die den hun zoo
toebedeelden vrijen tijd besteden aait,
lei nuttige actie, omdat men daar nu
wd in de ruimte zal kunnen beschikkèb
over geschikte bestuursleden voor aller
lei vereenigingen van politieke en sociale
beteekenis.
Die dat meent heeft het evenwd glad
mis. Het is in Den Haag al juist als overal
elders. Het werk in de organisaties, die
een ernstig doel nastreven, moet ook
hier in hoofdzaak worden verricht door
menschen, die toch al werk genoeg of
zelfs werk te veel hebben. En zij, die,
omdat ze zooveel tijd over hebben, eigen
lijk de eerst aangewezenen zouden zijn,
blijven achterwege en zien kalm toe, dat
anderen zich inspannen boven hun kracht.
En ’t merkwaardigste is, dat ’t antwoord werken, zoodat regelmatig nieuwe eitjes
aan het begin van het stelsel komen en
alle stadia van den groei en de ontwikke
ling van de zijderups tot cocon te vinden
u aan slapeloosheid
dokte:, slapeloosheid
geen slapeloosheid." Enz, enz.
De dokter schrijft een receptje en
overhandigt dat de zieke met de op
merking t
„Mevrouwtje, laat u dit maar eens
klaar maken. Dat kunt u innemen en
niet innemen.*'
Als het inderdaad „waar gebeurd"
is, moet het waarschijnlijk in Den
Haag zijn voorgevallen.
Immers, Den Haag ts wel bij uit
stek de stad waar men allen tijd heeft
om „ziek" te zijn, waar er velen zijn
die tn aanmerking komen om ziek te
worden althans zich ziek te gevoelen,
zich ziek te verbeelden uit pure ver
veling.
Zeker in Den Haag. aldus Hage
naertje in „DeMotgen",waaraan we een
dije verraadt? Zij is ééne vrouw tegen
over het lot van half Italië 1”
legende aan te dikken, dan zouden we gebracht en beschermd tegen vogels. Nu
zeggen Den Haag is niet meer de ambte- is een portie van pL m. 200.000 eitjes de
narenstad van een halve eeuw geleden, normale, die op de eitjesmarkt verhandeld
2_. 2_j een Chineesche of
andere boer die zijderupsen kweekt,
Ligozzi’s hand gleed van den schouder blazen hij zag den diep blauwen hemel
Tn zijn meester af. Er klonk een gekletter en het kamp. Een compagnie soldaten
mij lief 1" snikte hij. „Het schijnt vreemd van metaal in de drukkende stilte zonder kwam voorbij met den standaard van
I Verona de Ladder der Scaligeri. Hoe-
ten kanppe kerel zooals Visconti. Ik neer op de tafel voor den prins en liep toen lang zou het duren voor deze banier van
jen niet sierlijk ik ben lomp en ruw naar den ingang van de tent toe. Verona neergedrukt zou worden om ver-
vergeleken bij die ze om zich heen had „Ligozzi T’ riep Mastino, die zijn oogen vaneen te worden door de Adder
„Mijne stad 1” riep Mastino uit, „mijn
eigen stad 1” Toen viel hij met het hoofd
l neer op de uitgestrekte armen, en zijne
hem schouders schokten van pijnlijk snikken.
HOOFDSTUK XXX.
Het Huwelijk.
Zeven dagen \fraren voorbij gegaan. Et
LUXE VERSCHIJNSELEN IN
DEN HAAG.
De dokter is bij een patiënte geroe
pen.
„Zoo mevrouwtje, is u ziek?’
„Och, dokter, ziek en niet ziek.”
„Voelt u zich lusteloos
„Och, dokter, lusteloos en met
tustelobs."
„Hebt u behoorlijken eetlust?”
„Och, dokter, eetlust en geen eet
lust.”
„Lijdt
„Och,
hem, Hilversum, Haarlem volgen Den
<uuwu ci uun ie» cuciucu uan ^“8 overtreffen eveneens wat het
rijrook haa/onder^je^hoede'némen,' aantal doktoren betreft in zijn verhouding speciale maaimachine,
zooals je mij hebt gedaati, is ’t niet w' aantal inwoners ver, steden als Q‘ b
darling? 18 weet, dat je den slag nooit Amsterdam en Rotterdam. l._ 1i
heelemaal bene boven gekomen, Nu zal dit wel ten deele kunnen worden noodzakelijk ook allerlei takjes afgesneden
toen Je mij aan lan'heb' weggeschon- verklaard door de omstandigheid, dat et worden en of dit weer niet ten gevolge
moet hebben dat de waarde der gehakte
bladeren als voedingsmiddel zal lijden,
aan ongenade ter eenerzijde en
nederlaag aan de andere. Een opzichtba-
--2L---t
„Die heeft mij nooit met hart en ziel het in hem om. Doch toen hij het ver- de Giannotto hem toe zenuwachtig de han- inderdaad niet af te keuren zijn. Met de-
t van Della Scala zag, dorst den samendrukkend, „bij eetrigen aanval ze nieuwe gedachte in zijn bsetn verbet hij
dochter Toch zou hij zich bij een woord hij geen woord uitbrengen. °P Milaan, bij de minste beweging uwer- plotseling den muur en baande zich met
van Visconti, achter mijn rug om, met Toen Visconti’s boodschappers binnen
hem verbinden 1” riep Della Scala uit. traden zat Mastino rechtop in r”
TAair MaAé -VAi/Ja T >4 A rcM ,4* »a£aI
beslist. „En Julia Gonzaga, die u ver- neergeslagen. -- -w
trouwde hoe zoudt gij u tegenover haar Gun norm, die eerst Mastino aamzag toe, „breng mijn antwoord aan Visconti I der soldaten om orde te houden zeiden
verantwoorden Wat zoudt gij haar moe- en toen Ligozzi, begreep dat Visconti in de-
ten zeggen zen een tegenstander had. Doch de ze- -----
„Niets 1 niets ik heb haar niet nuwachtige stilte werkte op ieder van hen. liet geruischloos de tent.
^ig ais in ver- P* *“C
haar zorgen zooals ik voor Isotta zal wachtmg van sets wease^ks bet was niet» meer aan te doen hij was gevaAen, wegens zijne
IK I VT1J ZUll VlOLUIlU I11CI 14LCI1 aaavi „uuviv uvviw aj aaiwvivia ut. VdüUJC UWp WCJ
want het is een duivelsch plan om u uw onzen plicht wel doen. Doch er zal geen nen deze kerk had ii
Welke waarde heeft had zij er op
echter uwe toestemming zoo uw vriend haar trouwdag en stond hij hulpeloos Haar-
erover zou spreken?" I
Mastino aarzelde. 1
„De veiligheid van uwe vrouw is ge- niets aan waagde en hij nauwelijks had kun-
Mijn Godhoe warm hoe vreeselijk uw vriend. Hij heeft zijn zwaard achter komen, had hij onder zijn pij een dolk
Hij wenschte dat’de zon ophield te schij- worden." *t was het besef van zijn falen, zijne
- -Toen viel er wederom een stilzwijgen, zelfvernedering en ’t bittere gevoel, dat
dat Mastino eindelijk met schorre stem Visconti hem uitlachte.
i Het zou beter wezen een romantischen
om niet verder aan te dringen en maar te
zwijgen.
Want met iemand, die meent dat hij een
drukken morgen heeft gehad, als hij zijn continu
be!“J‘ng„“ bet,len’ te P_r“en- waardoor de kosten zeer zouden dalen.
b.v. in Japan en China de loonen nog v‘”-
steeds zoo laag zijn en er zooveel kinder
en vrouwenwerk bij de coconcultuur ge- P ---~r
bruikt wordt, dat zelfs een goed werkende een xich h<t kan
en niet al te dure machinale installatie
niet daartegen kan concurreeren. Bo
vendien is het steeds de vraag of een
machinale inrichting in staat zal rijn de
moeten de rupsen, die uit het uiterst kleine rupsen zoo te hanteeren bij het tyengen gaande zijn zij bitter?’
verklaard door de omstandigheid, dat et
ook wel doktoren rijn, die zoo gefortu
neerd zijn, dat ze de voorkeur geven aan o
!>^Jiet wonen in een mooie stad boven de zijn vragen, die nog beantwoord zullen
vooruitzichten op een omvangrijke‘prac- moeten worden. Kunnen dergelijke be-
tijknisar
toch niet in Öe schaal. De hoofdoorzaak
kan geen andere zijn dan deze er valt
voor een dokter tn de lukepjaatsen heel
wat meer te doen dan in drukke handels- het mogeïijk, dat de kosten van inzamelen
der bladeren veel lager worden. Verder
zouden de rupsen alle apart geplaatst
worden in bakjes, die weer in groot aantal
vereenigd tot de juiste temperatuur ge
bracht en geventileerd kunnén worden.
Die bakjessystemen zouden dan geplaatst levensboom,
worden op banden zonder eind, die met
bepaalde snelheid bewegen, terwijl het
voer meegaat om dan later alles te doen
'byergaan op een tweeden band, etc. tot
de rupsen tenslotte op sneller loopende
banden komen, die tegelijk voorzien zijn
van takken met moerbeibladeren. De
onderlaag voor de rupsen zou dan auto
matisch vervangen worden op tevoren
vastgestelde tijden. De rupsen zouden
op zoo’n band gelegenheid krijgen om zich
in te spinnen (dit gebeurt aan takjes of
aan stroo) terwijl ten slotte de cocons
automatisch weggenomen zouden worden.
Men stelt zich voor de installatie ge
en ander oatieenan-wordt door uarvcwn eitje te voorecafln komen, xeer vod voed-
hard gewerkt. De Residentie is geen stad sd krijgen om in korten tijd te kunnen der die behandeling.
uitgroeien tot soms 8 centimeters lengte Misschien dat „II Sole", waaraan de
wennen en dat er van bedrijvigheid en opgewekte Ze eten uitsluitend vereche bladeren van bijzonderheden ontleend zijn, een beetje
arbeidzaamheid niets zou rijn te beapeu- den moerbeiboom (enkele wilde soorten fantasie heeft gebruikt om de schaarsche
ren. Als we heel ondeugend zouden durven uitgezonderd) en die bladeren moeten dus andere gegevens aan te vullen. Zeker zou
het industrialiseeren van zijderupsen
allergrootste deel van bet Nederlandsche maakt worden. In sommige gevallen wor- cultuur voor Italië van zeer groot belang
volk, dat geen humor, verstaat, een nare den de rupsen op horden onder de ukken zijn, daar dit land steeds groote hoeveel
heden eitjes en cocons moet invoeren
om rijn zijde-industrie op peil te houden.
wanhoop uit„die ééne vrouw is de mij
ne dat vergeet gij 1”
„Dat moet gij ook vergeten, edele heer,
terwille van uw eer.”
méénenÏHaar’dè*vrouw""dieTk 'hef hëb^ zeggen, „ik beloofde geer mij mijne De- meester ais om Hem sterkte te geven,
prijs geven om door Visconti’s handen om lone terug, want ik kan u alleen maar „Ik heb de voorwaarden overwogen
te kömen redden op voorwaarden, welke gij zoudt zeide Dtlla Scala met een harde stem
„Indien men haar aan de stadsmuur op- verwerpen," dan zou zij begrijpen zij Toen zweeg hij, doch slechts voor een
LL-OJj;-- --7
ven, zouden zij mij nog niet dwingen eQ dat zou ik ook doen, omdat ik ’t dan mijn antwoord is, dat ik Visconti's voor-
-J‘ igozri somber en gestreng aan. zou kunnen. Maar om haar p**’" 2“"'”' „,.'i
bij alle heiligen 1 Ik zou mij aan *en langzamen dood een schande- voor de steden.'"
lijken dood Vergeet niet, hij is een Vis- „Groote God 1” zuchtte Ligozzi. Het dat nooit
conti! Hij liegt haar voor. Zij weet niets was het eenigste geluid dat weer klonk. De dat der Gonzaga’s; Pa vu en alle fraaie
af van mijn worsteling zij zou denken Milaneezen zwegen als waren zij door trotsche steden, welke Visconti immer ge-
dat ik haar verlaten had. Tegen alles in het antwoord overkomen. minacht hadden. Hoe zou Visconti zich
blijvende hopen, nog immer vertrouwen- Met tarting in de brandende oogen was daarop wreken Mastino kon bijna niet
de dat ik mijn woord gestand zou doen, Mastino opgestaan. „Ik neem ze aangelooven, dat hij zoo iets had kunnen doen,
zou er toch een oogenblik komen, dat iedere stad, iedere soldaat in mijn dienst Indien hij echter wederom voor dezelfde
r» t.-*. r- -i»--- -- -
acht dagen na de geboorte de
zins vervuilde horden op schoone, is dus v®ripop van vele jaren,
een regelmatig terugkeerend werkje. Ook
het verzorgen van de broed karper, waar
i moeten ver-
gewoon veel aantrekkelijks heeft voor blijven bij een temperatuur van ongeveer
ds» al tiid
uitgroeien tot soms 8 centimetiers lengte d., „L
den moerbeiboom (enkele wilde soorten fantasie heeft gebruikt om "de schaancbê
rijn en als we niet zouden vreezen, bij het regelmatig geplukt, vervoerd en fijn ge-
i wor-
zijne Veroneezen, die hf m v
- zijne manschappen welke
ng verraden en beschamen.
„Zou i^ het kunnen 1” riep hij wanho-
r__2 "'t kalmte kunnen
voorliegen mijne manschappen?
dan haar leven hangt echter van mijn»
En hij dacht aan de fraaie, vrije steden
maal gered had"het fiere Ferrara
t_een ander juk gekend had dan
trouwe dienaar was, d
geheele hart liefhad,
toezien, dat zoo iets gebeurt
jr w iLZJ'
met gebalde vuisten, zoodat de nagels in
het vleesch drongen zoo geheel aan
gozzi voor zijn verstand vreesde.
Hij wierp zich
heer mijn goede, brave meester Gij
zult den weg van eer kiezen dat weet
ik 1 Gij zult Visconti niet laten zegepralen,
Ligozzi’s hart begon sneller te kloppen.
„Hij heeft zichzelf overwonnen T’ ging
geholpen en is Isotta niet zijn eigen trokken gelaat
- A M. «••••«••-_- I t
van Visconti, achter mijn rug om, met
hem verbindenriep Della Scala uit. traden zat Mastino rechtop in i
„Dat geloof ik niet zeide Ligozzi de handen op de tafel gerust, de oogen
i. -
trouwde hoe zoudt gij u tegenover haar
ten zeggen eta tegenstander had. Doch de. ze-
HefLaat de man die haar bemint voor Zij gevoelden zich angstig
t-mammam .Ir IVaI-- S **1
rad's dwaasheid de plannen van weken
te niet deden Onverstoord zwoer ik, dat ik
niettegenstaande dit falen toch nog zou
slagen 1 En wat gebeurde er toen Vis
conti is een knappe kerel van uiterlijk
wat kwam de rest er op aan Wederom
faalden wij 1 En sindsdien de helft
mijner manschappen gesneuveld voor
Milaan Moet ik thans kiezen tusschén
wat gij eer noemt en het leven mijner
vrouwmoet ik Isotta door zulke
handen laten omkomen I denk eens
na I en dan als belooning verder door
hem ten onder gebracht worden? Ben
ik zooveel aan mijn naam schuldig Werpt
Visconti niet alle rechtvaardigheid, alle
menschelijkheid, alle eer in den wind
kan ik hier tegenover vechten met eer
zooals een schooljongen deze verstaat?
De tijd zal komen, Ligozzi, dat zulke
dingen niet langer standhouden de ziel
verwerpt ze en doet wat noodzakelijk is,
afgescheiden van de wetten welke door de
menschen gemaakt zijn. Ik moet haar
redden I Hier is mijn kans welke ik nu
ten rechte of ten onrechte zal waarnemen.
Ik kan thans met denken aan het welzijn
van duizeqden onbekenden wat zijn
Zij voor mij Steden vallen onder Vis-
conti’s beheer en worden hem weder ont
nomen ben ik verantwoordelijk voor
het lot van Lonroardije De menschen
vechten, verraden, bedriegen en liegen om
weelde, eerzucht en wraak het gemeene
volk betaalt den prijs zal ik er thans zoo
nauw naar kijken of ze eenmaal meer moe
ten lijden terwille van mijn zaak Ik
verzeker u, Ligozzi, dat 't met te duur
t heet was het 1 Ligozzi was er duizelig van. gelaten, dus er zal geen bloed vergoten verborgen. Hij gevoelde zich wanhopend
van hem af ,1*. u—
gewend en^zeideJ_„Gt" tracht, u zdf te be- n'£” "2-“"’^‘t'v^Lia''vsëara"zi7h"wüde" be
wegen Had hij hem overtuigd? da' Mastino eindelijk met schorre stem
Tangraam hief Mastino het hoofd op en verbrak. „Ga heen geef Visconti mijn
het gemeene volk niet alleen het ge- mjjn antwoord geven.” “n *n zal er mij aan houden mijne voelen
m*.n. unit, worden, doch r -u-sneller te kloppen, vrouw tegen de steden." i__L.L__r
5 „Denk er echter aan, edele heer," voeg- rend einde ter wille van een vrouw zou
Deila Scala zag, dorst den samendrukkend, „bij eetrigen aanval ze nieuwe gedachte in zijn berin verliet hij
op Milaan, bij de minste beweging uwer- plotseling den muur en baande rich met
zijds wordt het aanbod van nul en geener sterke armen een weg door het volk naar de
zijn stoel, waarde en] dan moet de hertogin ster- stow van de kerk.
de oogen ven. Het was maar net op tijd, want eea plot-
„Ga heen 1" schreeuwde Mastino hem sehnge kreet van het volk en een beweging
ga heen I” hem,
Giannotto wendde zich om en ver- Het dri
houden
Die teerling was geworpen er was soldaten. Doch ’t.
ie een portie van pL m. 200.000 ritjes de
T 1 WW*» **w*vw wwww Bw*wv>w*a. uunueutj
Mente, NU geggu dat niet, omdat we wordt, zoodat dus
de wetenschap hebben, dat er door de i
ambtenaren over het geheel zeer veel die 200.000 rupsen móet verzorgen. Hier-
werk wordt verzet en dat men geen ambte- voor heeft hij in veertien dagen ongeveer
naar moet willen worden om een lui ie- 1500 K.G. bladeren noodig, die alleen door
zeer goedkoop en geduldig werk bij elkaar
t_ J'
werkt dan ook dikwijls daaraan mede om
dien voorraad regelmatig aan te voeren.
igehjk, Ligozzi l het is niet
mogelijk I” Wederom viel hij op den stoel Ligozzi’s hand gleed van den schouder blazen hij
neer en verborg zijn gelaat. „Zij heeft van zijn meester af. Er klonk een gekletter en het kamp.
dat zij mij zou lief hebben Ik ben een wóórd je spreken legde hij zijn zwaard
uit, toëë Vbconti’s siuwheid”ën graaf Con- g*en kanPPe kzrel v“conti- Ik neer °P d‘ ufel voor den Pzins en heP toen
.U-. oen met sierlijk ik ben lomp en ruw naar den ingang van de tent toe.
vergeleken bij die ze om zich heen had „Ligozzi 1 nep Mastino, die zijn oogen
en toch koos ze mij. .Zoolang gij leeft niet kon gelooven. „Gij niet, Ligozzi 1
zal ik niet vreezen” waren de laatste niet gij, mijn vriend
woorden, welke ik haar hoorde uitspre- F'; J‘ 1
ken en ik zou haar ih den steek laten uit in spijt van de blikken die
haar ’t recht geven den dag te ver- rustten.
schurk te redden! Zou de laagste den blik met een van bittere minachting
in den steek laten om naar Visconti’s be-’ van een eervol vorst nu ga ik weenen heerschte veel blijdschap in de straten van
lieven te sterven? De hemel zij mij ge-
nadigO God, heb erbarmen Wat heb geven.'
terugtredend.
ten lijden terwille van mijn zaak Ik
t
gekocht is haar ten koste van de ellende
van
te redden.”
Ligozzi had de oogen niet
driegen, Della Scala, O, mijn heer
zoudt gij oneerlijk wezen om dat anderen
het zijn En wat u aanvoert betreffende 2eicje jacht, „Breng ze hier ik zal hun antwoord. Ik neem zijne voorwaarden dood te sterven dan zich blootgesteld te
meene volk zal opgeofferd worden, doch
d’Este
wX -
wonder 1 r
eigenzinnige Ri
Ik konliaar slechte in mijn armen «ia 27 gr. C. moet op goedkoope wijze ge-
rheugd om er iets uit 8«“eten van mooie omstreken en van beuren.
lezelf dat heerlijke ontepanntngsgelegenheden van allerlei Het is dus geen wonder, dat in alle
voorname L,— r
Die menschen hebben echter ook al den cultuur van zijderupsen, totdat de
tijd, wellicht veel te veel tijd, om
zelf en hun dierbaar lichaam te letten, om
allerlei kwaaltjes te ontdekken, om „ziek’
te rijn.
vereeniging voor de zijde-industrie en aan
de Italiaansche regeering en zullen pas
in extenso gepubliceerd worden, wanneet
op zich geheel gevormd is, als huisindustrie
Tam z>»n .111 i
De oogen van katten gaan open onge
veer acht dagen na de geboorte de oo
gen van vele menschen, gaan open [na
vorlnnn „.I- -soms nooit.
Leg uw hart in de wijze, waarop gij
iemands hand drukt. Door een oprechten
hartelijken handdruk kunt gij dikwerf
iemand veel goed doen.
Een glimlach is de hefboom, waarmede
UU3 geen wonuer, aar m ane wij onszelven en anderen kunnen helpen
zijde-produceerende landen de Ult vel' ontmoedigende omstandigheden.
Vele rijke menschen zijn niet tevreden.
a* w men arm in de groote beteekenis.
Pe i°n8e "ten, die steeds op de klok
cocon
OOt- r» ”^7 aiju iuci ixvicucn»
wikkeld is, terwijl het tot nu toe nergens hi’ of .zi>a’ die «vreden
gelukt is die cultuur tot ’n „groot-indus-
trie" om te zetten. Er worden thans ern-
m liane, kijkt ot het nog geen tijd is, het kantoor
de groote of de werkplaats te verlaten, zal nimmer
Zijn naam als patroon zien gedrukt opmeen
brievenhoofd.
Buitengewoon gelukkig is de man, Ae
de rechte vrouw heeft, zij zal hem met hl
hare kracht helpen, succes ondanks de
meest ongunstigste omstandigheden, te
bereiken.
Indien uwe moeder nog leeft en gij
woont niet in haar nabijheid, zoodat gij
haar niet geregeld kunt bezoeken, denk
veel aan haar, schrijf haar dikwijls. Indien
uwe moeder nog leeft, dan zijt gij zeer
gelukkig, waardeer dat.
Indien uwe moeder van deze aarde is
heengegaan, houd ook dan haar veel in
uwe gedachten, denk nu en dan aan het
vele, dat rij deed voor u, het vele dat zij
heeft gehoopt voor U.
Kijk terug op uwen levensweg en be
antwoord voor Uzelf de vraag of gij hebt
gedaan en zijt geworden, wat zij zoo me
nigmaal vurig van U heeft gehoopt en
verwacht, en zie wat gij kunt doen om als
nog daaraan zooveel mogelijk te beant
woorden.
niet gemakkelijk deze zaak als in ge- verloren, reddeloos verloren. Hij had ge
wone omstandigheden te behandelen of kozen en kon niet meer terug,
een beslissing te vragën van dien armen Alleen in zijn tent peinsde hij
gemartelden man voor hen. Zelfs Gian- hij gedaan had. Deze weinige oogenl
verloor zijn gewone zelfbeheenchin^ ken had hij nog daarna moest hij l_,_-
bleef dicht bij den ingang staan, be- officieren gaan voorliegen, zijne soldaten
'V •T'l /-I A J L. 1— ft L. d A dB* A WA I* A A A A
wanhoop uit. lend van de kruipende vrees die hij immer vestingen ontmantelen alles in gereed-
„».ij is maai «cue cuncic vrouw cu „En uwe vrouw zou zij eene vrij- voor Visconti gevoelde. Hij kon Visconti’s heid brengen voor Visconti. Jiij moest
hoe velen, even schoon en goed als zij heid schatten die tot zulk een prijs ge- gevoelens en drijfveeren begrijpen, welke leugenachtige berichten zendrii aan d<
:z dz -Z- _!’_stes en Julia Gonzaga liegen, bedrie-
wanhoop aan dit argument vastklemmend, kwamen. Doch er waren in dezen man gen en verraden. Doch hij had zijne vrouw
„Is zij niet de dochter van een edel ge- dingen, welke dé geheimschrijver van den van Visconti gered zijne vrouw Isotta
„Zij is mijne vrouw nep-M^Stino met slacht Heeft zij niet den dood te ver- hertog van Milaan niet kon peilen en waar Buiten hoorde hij de ge
kiezen boven oneer indien het haar ge- hij voor het eerst van zijn leven tegenover de stemmen van zijn ouii
vraagd werd, wat zou zij kiezen?” stond. Het was Mastino zelf, die de druk- soldaten C
Mastino hijgde. „Doch ik kan het haar kende stilt» verbrak. Toen hij het hoofd trouwden
niet vragen! Indien ik het kon, Ligozzi, ophief légde Ligozzi met een liefderijk ging verraden en beschamen.
.Ligozzi, Ligozzi, dat kunt gij toch niet indien ik haar in de oogen kon zien en gebaar de hand op den schouder van zijn „Zou ilt het kunnen riep hij wanho-
-j- j.'. -i. i.-.r <ir k.innfHe geef mij mijne be- meester als om Hem sterkte te geven. pend uit„zou ik nu met kalmte kunnen
ik kan u alleen maar „Ik heb de voorwaarden overwogenvoorliegen mijne manschappen?
redden op voorwaarden, welke gij zoudt zeide Dëlla Scala met een harde stem. Haar leven, haar dierbare leven meer
t/AeexrA wma r» flin «rr»»» S»»e ko erri i mam - wèè I AAM
flAIlMICXl II1CU IJcUlX ddll UC IdLU» IHUUT UU' ww w j,. '••''y „w. wm wuu «w>v«-aa »***mq» www»
hing om daar, ten mijnen aanzien te ster- Z0»1 met een glimlach pp 't gelaat sterven, kort oogenblik. „Ik heb ze overwogen en valschheid af 1”
J -J*“. J J --J J --En hij dacht aan de fraaie, vrije steden
>zxi somber en gestreng aan. zou kunnen. Maar om haar prijs te geven waarden aanneem mijne vrouw in ruil van Italië zijn Verona, dat hij reeds een-
W» 1 W Wta A AW b -1- -J 1 BB J IbbbJ £1 B. „BB A
lijken dood Vergeet niet, hij is een Vis-
geslagen en kuste
B_ met naar t1
lachende stem (prak ze Oompje ik
ben zoo ontzettend gelukkig."
Van verbazing maakte ik mezelf
uit haar omarming los en deed een
stap__achteruit.
maakte ze een zwaar, damasten gor
dijn los.
„Dit is van mij, echt van mij.”
Mijn oogen vielen op een wiegje
een van die fantastische dingen, op
gewerkt in wit satijn met kant en rose
lint en daarin lag een kleine rose
baby. -
„Rosaline I” nep ik verheugd. „Is al geen vaste, geregelde bezigheden heb-
het waar, is datben, zouden alleen al een niet te kleine
Ja, darling I Is het geen volslagen stad behoorlijk kunnen bevolken. Den
---• J0UJ? e*8?n ondeugende en Haag is dan ook een luxe-stad, die buiten de eitjes acht of negen dagen
Rosfllint is qu cco cciitc -
mTkdkonm^rds"eecft mijn armen d« W hebben om te
nemen, en was te verheugd om er iets uit gemeten van mooie omstreken en van
te brengen. In mezelf dat heerlijke ontepannmgsgelegenheden van allerlei
mysterie overwegende, dat haar ten
deel was gevallen.
„En nooit zal ik meer zoo idioot
zijn,” fluisterde ze aan mijn oor. „Het
kon me niet schelen, om nooit te dan
sen of een jazzband te hooren of een
cocktail te drinken. Alles, alles kan
niet halen bij dat mooie en innige van
moeder te zijn.”
„Ij het een boy?” vroeg ik hoop- kundig Jaarboekje er eens op nageplo-
„Natuurlijk niethet is een girl en
ze zal gedoopt worden als Rosaline de
Tweede. En jij, dear oompje, zult een
goede peter voor haar zijn, niet waar?
en mocht er ooit iets gebeuren, dan
mij hebt gedaafi, is *t
heelemaal behf. te boven gekomen,
heb' weggeschon
ken."
Voordat ik kon antwoorden was
een druk doende nurse de kamerbin^
nen gekomen en gaf me be vel tot ver
trekken.
Toen ik buiten de deur stond ha
merde het in mijn hoofd
„Rosaline de Tweede, Rosaline de
Tweede.”
Ik stond beneden, voor ik het wist,
en overwoog, hoe me zelf eraan te
kunnen onttrekken, om een tweede
maal onder de tyranme van een
Rosaline te komen, doch lan kwam
lachend naar me toe, gewapend met
glas en flesch en spoedig had ik toch
net welzijn van deze tweede Rosaline
gedronken met het vaste voornemen
ook voor haar te zullen zijn, wat ik
voor de eerste geweest was.
Hij stak de hand smeekend naar hem
ir jpijt van de blikken die op t~
en haar 't redfit geven den dag te ver- rustten. Ligozzi bleef staan, wendde zich
vloeken dat zij op mij vertrouwde haar van om en beantwoordde Mastino’s smeeken-
een schurk te redden Zou de laagste den blik met een van bittere minachting
mjjner soldaten de vrouw die hij lieflieeft en pijn.„Ik kreeg dat zwaard uit de handen
omdat ik het aan een verrader moest terug- Milaan en groot vertoon van pracht, want
geven.” 1 het was de trouwdag van Prinses Valentine
l Te midden der groote menigte, wélke
ij had de hand, die zijn buiten de kerk van Sint Appolinaris duw-
haar te bevrijden vroeg vriend' weigerde aan te nemen, laten zak- de en vocht om een betere plaats teneinde
Ligozzi. Ik wil niet verder pleiten, edele ken. „Dit hadt gij npj voor dezen keer den schitterenden optocht te zien, bevond
heer Alleen maar ditals gij hiertoe wel kunnen sparen terwille van oude zich een monnik, naar het uiterlijk een
overgaat, dan kan ik, die immer uw ge- vriendschap, Ligozzien hij trachtte zij- bedelmonnik, die in stille ergernis wegens
trouwe dienaar was, die u immer met mijn ne gevoelens weder meester te worden, volkomen teleurstelling tegen het koude
geheele hart liefhad, u verder niet meer Ligozzi antwoordde niet en liep met een marmer van den kerkmuur aangedruki
dienen. Het is te vreeselijk ik kan niet hardvochtige uitdrukking voort. Zonder stond graaf Conrad. Hij had in zijn
toezien, dat zoo iets gebeurt een blik, zonder een woord of een gebaar onmogelijk doel gefaald van hét begin
Mastino lag met het hoofd op de tafel verdween hij. af was alles hem tegen geloopen. Hij had
Met den dood in 't hart zag Mastino zijne geloften niet kunnen gestand doen.
aozijn eenigsten vriend heengaan. Voor een Hij was Della Scala van geenerlei dienst
ij uiterste wanhoop overgegeven,' dat Li- oogenblik bedekte hij de oogen. Toen zag geweest en had Valentine niet gered. Hij
id vreesde. hij de boodschappers met trotschen l)lik had gefaald. Alle plannen welke hij ge-
Hij wierp zich met hartstocht naast aan. Doch Giannotto was alleen. De krijgs- smeed had, waren even onmogelijk ge-
Mastino op de knieën neer met, „O, mijn man de Lana, was vertrokken. bleken om ten uitvoer gebracht te worden.
C ij Met een kreet trad Mastino naar voren, Wie had Visconti in zijn eigen stad kunnen
dat weet doch Giannotto trad op hem toe en zeide ontdoen Hij voelde bitteren spijt over
i. met zachte stem „Edele heer, wij moeten de valsche hoop welke hij Valentine bin-
eer te ontrooven, om u tot een verrader leed geschieden,
te verlagen Gij moet hem dwarsdrijven
weiger
Mastino antwoordde nietLigozzi bleef
eveneens zwijgen en stond geruischloos
„Ben jij daar oompje? Ik ben zoo
blij dat ie gekomen bent.”
Mijn oogen begonnen juist een
beetje aan de duisternis te
daar ontdekte ik een groot eiken ledi
kant met troonhemel. In bed lag Ro
saline bleek en zwakjes, terwijl haar
gouden krullen ovar de kussens vie-
„Maar mijn God, Rosaline wat is et
gebeurd?” vroeg ik angstig, doch op
hetzelfde oogenblik had rij haar ar
men om mijn hals
me onstuimig en met
ben zoo ontzettend gelukkig.'
uit haar omarming los en deed een
,?Hier, kijk," sprak ze en meteen ventje te hebben. _r
4-Maar toch in Den Haag leven duizenden te krijgen rijn. De geheele huishouding
menschen, wier leven niet wordt gevuld werkt dan ook dikwijls daaraan mede om
door geregelden productieven arbeid. o
Vooreerst zijn er gelukkig voor den Verder moeten de" rupsen zeer schoon ge-
fiscus l velen, die leven „van hun geld”; houden worden, wil er niet groote kans
dan zijn er vele gepensionneerden en de bestaan, dat een groot deel ten onder gaat
Indisch-gasten, waarvan de meesten, ook Het overbrengen der diertjes van eenigs-
ben, zouden alleen al een niet te kleine
VERSTANDIGE ANTWOORDEN
VAN EEN GROOT MAN.
Anstoteles, de beroemde wijsgeer uit
de Oudheid, maakte eens een lange wan-
durende de maanden, dat moerbei-bla- deling met iemand, die voortdurend bab-
deren te krijgen zijn, continu te laten belde over alles en nog
't woord bleef, totdat hij tenslotte de
behoorlijkheid daarvan inzag en zeide
„O, Aristoteles, „vergeef me dat ik u
zoo lang heb opgehouden.”
„Wel,” zei Aristoteles, „je hebt mij hee
lemaal met opgehouden, maar je zelven.
Naar alles wat je gezegd hebt, heb ik in-
t geheel niet geluisterd."
Iemand vroeg hem eens, wat wel de
beste manier was om zich tegbnover vrien
den te gedragen.
„Dat is eenvoudig,'
over l
willen dat zij zich gedroegen tegenover u.”
Een andermaal werd hem gevraagd, op
„C.*C WijZC iüÊnsuj, Zich uci 'ucsi kan
wapenen tegen den wellust.
„De beste wijzen orh zich te hoeden
legen de listen „en lagen der wellusten",
zeide hij» ,js, te denken aan de gevolgen
aankomende schijnen zij lieflijk, heen-
notto
1T' - en I
„En Isotta riep Mastino verwoed uit, zorgen!" riep Mastino krankzinnig van schaamd en bevreesd ’doch vers’chü- bëdriegen.’zijne steden’ verzwakken, zijne
„Isotta zal omkomen i*~i -•j--- -J
„Zij is maar eene enkele vrouw en „En uwe vrouw zou zij eene vrij- voor 1
hoe veien, even schoon en goed ais zij heid senatten die tot zulk een prijs ge- gevoelens en arijtveeren begrijpen, welke leugr
zullen omkomen als Della Scala Lombar- kocht werd vroeg Ligozzi zich met tot een zeker punt met de jijne overeen- d’Esi
Visconti. Hij
iten zendën i
