MaaniiBMBiMiiMMni'
r
ToSS« rt-S - tau CW,
-lheilige van ijlen door een land heen, waar niemand
bezosdrien door hsur ma te zaten. Qtote*
notto was er plotseling zeker van.
alleen maar een bijna on verstaaabesrriW
uren gehoord, doch op dit oogssOte te*
sefte hij er de betee kena ren.
De deuren werden opengeworpen voor
JÏÏenF
hst
tt faezzo Mts op aan, zonder verder ach»
F
de blikken gericht
tral, pnns
„Ik drink
de asu-
icmand.
op-
„Mantua
ook,”
edele heer F’ vroeg de Ri-
zich ter zijde
dankbaar te zijn
uitzondering
sprei
tfa i
Met onhandige teederheid had
ipaard, edele heer de
Uk zei hen, die mij geholpen hebban.
-rfr
Ui
Di
hij acht de stoep ai.
Giannotto naar zijn gümïafhend gelaat
Zij, die wachtten, maakten aan gebaar,
en 1
en oth oogen
imorst was zijn plan
ma. gretig naar vo-
da Ribera aan.
„En zou met veel baten,
Torre diep buigend.
De schitterende krijgslieden
snel en raapte het
stilet, dat misschien
„Zij staan overal m den weg," merkte
M P
„Dat zijn natuurlijk aanhangers van
het gisterenavond met ge-
„Dus het m de hertogin V Clusterde da
„Men zegt, dat zij zeer schoon
„Mijn heer F riep de Lana uit,
-
Doch hij wist dat Gian Visconti niet
was.”
Zij was blijven liggen waar men haar van
ik,” zede hij zich oner
l, een kus druHnod qp
bet gelaat van Maan
de
Doch hier stelde Giannotto geen beüng in.
it hi
2"j het
ik Mantua zal verbranden en de Gon-
die ligt nog in den tuin. Zorg ervoor dat
bij binnengedragen
Nu ik heel Lornbat
een graftombe over voor hem F
het met een doffen slag m
groen, dat half over het
groeide
Visconti keek over de leuning naar oe-
en gaan van soldaten cn hove-
Visconti wendde zich om, ten einde bet
van
wapenen en een kleurenvertoon van rood
en blauw traden de edelen terug,
vertrek was thans vol gouden zonlicht
„Zou hij naar haar gaan zien vroeg
die de mont
hem
„Dat kan ik niet
ij Zult met vergeten wor- een doode vrouw in
..Hoeveel, de Lana hoeveel?"
„Vijf zes, of zeven
„Honderd V'
„Neen, duizend, edele heer F
„Duizend herhaalde Visconti.
gewonden naar voren leunend.
woordden „Van Novara Wij hebben
de bibliotheek en de hoogeschool gered,
edele heer en een stuk of dne paleizen."
„Zij zouden de boeken bever verbrand
nebben dan dat Milaan er door verrijkt
was '.aloetsche ezels I Luister zei-
de hij tot de soldaten, „ieder man die
gedaante was eenmaal
T zelfs hun koude heer zou
Tea
Hij was dood dood I Visconti’s vrees,
I1CUI V*U W 314U vciwxmuw MM w zudt
'“Laten riï de*andere helft plunderen F coca. „Ik wensch geen onderdanen welke een vervelenden kerel zooals hij was die der d’Bstes P'
f 1a -TVaIIa QaaLa’o /waf UaiXai «AAAeaAvi UsKèè frvk rrs»m OPrtAOUf Ht* DaXu «aawam a<
meer over is. En het kasteel V
„Tot den grond toe verbrand
„Niets dan asch,” zéde sen a_—
„Er staat alleen nog maar een bastion
gloeiend rood
„Ja, dat hebt ge zelf ondervonden,
da Ribera”, riep de officier naast hem
lachend uit, want gij hebt getracht er
over heen te rijden F
„Het heeft hem zijn paard gekost F
lachte een andere.
„Doch ik heb mijzelf gered, en dat is
een belooning waard, edele heer F
schreeuwde de Ribera, „want daardoor
behoudt gij een belangrijk krijgsman P'
„Het zal niet vergeten worden F lachte
Visconti. „Laat deze goede raad uw be
looning wezen vergeet met dat bran
dende streken gevaarlijk zijn, wat een
zeker groot Franschman te Rouaan met
zijn leven moest boeten en nog niet
;eleden verscheidene belangrijke
Msste Mdaan
akst vergeten,” zesde Vtacooti dfe om voren om zftn antwoord op Is vaneen
meer wijn vroeg en zelf Arezzo inschonk Doch hij antwoordde niet aanstonds.
„Ik zal bewijzen, dat ik met gierig ben „Wat ts er F’ herhaalde Visconti ver
voer mijne vriendenUwe gezond-
heid Arezzo F Uit aller monden klonk
om de tafel been, de naaro van den over- zeide Ribera, die eindelijk zijn slem weer
„Met goede paarden zouden wij Ma
genta moeten I
Lana?” t
nen aantrekkend.
,Jn twee
.£a Turijn
„Indien wij gi
ten,” begon de I
„Tegenstand V herhaalde Visconti
lachend „Lombardije behoort ons thans
toe, beste vriend. Tegenstand.” o_
„Zou niet zeer verstandig zijn." vulde tuinmuur en den ingang, waar Mastino
was komen binnenrijden. De wimpels van
zesde della hun vaandels staken boven den begroei
den muur uit en toen Visconti met zijn
7evolg bij ’t launerboschje aankwam,
Danken de trommels luid en krachtig.
Op de stille gedaante neerziend in haar
en purpere
2, doch
Giannotto stak de hand in de borst van met een strak gezicht, dat geen verwonde-
in lrls»»ri. F-ïii vrw*Lk> van h»* «sevem IsaH-» z4’ T7»*«a I”
„Zij is dood I” zeide de Lana na een
poos, en keek hem aan.
Met een zachten lach en flikkerende
„Waar zij ab vtoegen op de muren
lagen, heb ik mijn grootvader hooren
vertellen, die te midden van de vlammen
trachtte te plunderen net als de Ribera
geide de iSna
„Als tk toen ia Milaan geweest was,
-- vlammen om-
conti angstig over de 1 ana's schouder gekomen zijn," zeide Visconti de glazen
heenglurend. terugschuivend „De stad had versche -
De soldaten achter nem verdrongen dene weken om zich voor te bereiden.'
zich om te zien. Die
Mastino della Scala
harten werden er door
WA
de achterdochtige vrees voor een recht- dagen der Visconti’s, zeide de hertog
prachtige muurversierinj,
krijgslieden in het vertrel
de mantels en gekleurde wambuizen vol 1
juweelen in rijke kleurenpracht uitkwa- - vertrek te verlaten. Met gekletter
men, terwijl hun praten en lachen vroo-
lijk weerklonk. Een schouwspel schitte
rend van leven en kleuren. Pofmouwen
en kwasten bewogen zich over de veel
kleurige marmeren tafel, welke beladen
stond met gouden en zilveren bekers van
allerlei vorm fijne melk-witte, blauwe
of beschilderde glazen, waarvan sommige
leeder gevormd als bloemkelken, andere
vreemdsoortig gekronkeld als slangen
met oogen van smaragd Het middel
punt van deze groep was Visconti, die
met gretige belangstelling over de kaart
zat beengebogen, zijn mantel van bro
kaat over zijn stoel teruggeslagen.
„En wat Turijn betreft, hoorde Gian
notto hem zeggen door het gewar van
Memmen heen, „eerst trekken wij op
Magenta aan.” Een twaalftal monden her
haalden het woord wat Giannotto on
verschillig aanhoorde..
De zon, die de kamer binnenstroomde,
kaatste terug op het goud en zilver in den
muur en op Arezzo’s wapenrusting. Vis
conti gooide een glas om en teekende in
den wijn die op tafel g
ren Turijn, wat de L
een geleund, met belangstelling volgde.
Giannotto sloot de oogen en leunde
legen het venster aan. In zijn koortsachfig
brein kwam dit alles hem onnatuurlijk
voor, terwijl de twee verscheurde banieren
een noot van afschuw voegden aan alle
praal en overwinning. Banieren van Man
tua en Modena dit betee kende inder
daad zeer veel I Hoeveel levens waren er
niet in wilden doodsangst en wanhoop Giannotto langs, die onder Sint
vergooid om ’t mogelijr 1J" --- -
Beide waren aan flarden gescheurd,
met bloed bevlekt en de wapenteekette
rukt maar toch de vlaggen, dia
lodena en Mantua gewapperd had-
wilde vreugdekre-
blijdschap over desa
«rvestigd op Visconti’s ze,
laat. Het scheen lange tijc
bera weer terugkwam. Toen hij zich neer op de vlaggen, i _r_.
weer in 't vertrek bevond ontstond er een wuivende gekleurde pluimen.
plotselinge stilte wegens een i
*aoT^t ultdrukking op zijn gelaat. en ging de trap af die naar den tuin leidde, iemands menschelijke gevoelens^ om te f iD D‘
„wat is er?” vroeg Visconti. Giannotto Hier was't stil en kwam bet rumoer slechts zorgen dat Visconti het gelaat van zün meer ieeidé
teUBtte uw gespannen aandacht naar gedempt door. stedzüflto mM aou maidiouwtei bsv
i van den bevelhebber
eener factie, die het oogenblik gunstig
gouden en zilveren achtte om het te erkennen,
alles was in scherpe
Visconti de meester heer, omdat Petrarca zijne boeken aan ste hem naast zich aan tafel, de vlaggen
aan zijne voeten.
„Gij zijt schitterend geslaagd f’ riep
„En wij hebben ook goed nieuws
beid als één man waren opgestaan.
op perkament met aanteekemngen tua
t** w jg S> fc
ran ECU UW443. 1/M1, VMSMMVZW rflvléintlia OOK, beveaugue WUIMB
„Men brengt juist een boekerij binnen, d’Asezzo. „En ik kom u de sleutels brei»-
r de Lana?" meer een vinger tegen u durft opheffen.
ww— j_ _j_ii
voerde een edelman lachend toe om mij te helpen afstijgen. En nn
r11—r om u deze aan te bieden als
ijke ergernis dat zij allen het stilzwijgen be- hem, toen hij de kerk van Santa Clara bewijs van mijn slagen hij schikte
be-
is zorg bruik aan, want hij heeft met zijn Laura ten uit, gek
Visconti richtte d’Arezzo op en plaat-
Br klonken voetstappen
7^3 een belangrijk man.
„Stilte 1” riep Visconti uit „b«t
‘-zo ik hoor zün stem
e deur werd w d open- ,w>rpen es
L T- t-2 i is
wapenrusting onder een door de
often rooden mantel „De kroon
slagen rust op uw helm, Visconti
De leuning van de trap sn hst terras we
ren dik begroeid met witte, rose en kar
mijnroods roozen, welke reeds aan het
uitvallen waren Vele lagen vertrapt op
bet marmer neer, terwijl lange takken af
gerukt waren. Visconti merkte het op en
zag dat Ribera met een glimlach aan.Deze
glimlachte terug en zeide iets dat iedereen
deed lachen. Visconti had in'zijn gevolg
een vreemden glimlach. „Men kan op zoo
veel manieren sterven Ik zal zelf
:n tegenstand aantref- zien, en als het inderdaad Isotta d’ Este is, zegelring van Visconti’s hand af, sprong
—i weer
laan
paarden, die de bescherm!
lichters moet zijn niet waar de oF.
„Dat dacht Francesco Petrarca ten Zelfs de edelen kwamen naar mijn
de eerste maal dat dezen naam werd minste," voerde een edelman lachend toe om mij te helpen afstijgen. 1
en Visconti merkte met aan. „Het was een gelukkige dag voor kom ik hier om u deze aan t~
meer naar da Lasted
smaak?’ merkte de Ribera op, Zich we
derom inschenkend, „en at schoont
dochter van den ouden Folco. Ik had
de gewoonte Alighieri’s gedikhten te zin
gen tot ik er genoeg van had.’
„Gij, of zij die naar u luisterden F’
Doch Visconti zag hem ontevreden aan.
„Gij hebt Alighien genoemd zonder
er aan te denken door wien hij beschermd
werd,” fluisterde della Torre. „Het hof
van Verona en Can Gran della Scala
„Hij draaide zijn rokje om, want hij
stierf als een Glibelijn voerde de Ribera
aan.
„Mastino della Scala was een Ghibe-
ijn. daar zijn wij het nooit oneens over
geweest, zeide Visconti luchtig. „Doch
Mastino was geen beschermer van dicht
ten zooals zijn vader," In zijn stoel ge
leund keek hij naar buiten, waar boven
het fnssche groen van den tuin nog rook
wolken dreven, de laatste rook van Nw
vara
„De Lana gij stond het dichtst btj
wat zeide hij. toen hij beneden terecht
cwam F
De aanwezigen schrokken bij deze
plotselinge, harde vraag. Een rilling on
derdrukkend antwoordde de Lana. „ik
heb mets gehoord ik dacht dar hij dood
was.’
„Ik geloot, dat gi) nog bevreesd voor
nem zijt,” glimlachte Visconti uk zou
gaarne weten wat hij zeide Toen keek
hij naar Giannotto, die met sombere blik
ken in een hoek naar de anderen zat te
staren „Hebt git gehoord wat hij zeide,
Giannotto
„Ik Hoe zou ik dai geboord hebben,
edele heer?” gaf hij eemgszms angstig
terug
„Vervelende kerel 1’ zeide Visconti,
die zich voorover boog en de Lana bij
den arm greep met .Duister I er komt
„Vergeer met dat wij bondgenooten weer iemand aan 1”
- „Wie kan dat zijn?’ vroeg da Ribera
1
Arezzo uit Modena?”
„Uit Modena 1” herhaald» Visconti
met schitterende oogen „dus daai heb
ben wij ook gezegepraald F'
„Dat doen uwe legers overal, pnna
j Visconti,” zeide della Torre. „Ik drink
De gordijnen werden opengetrokken op uw volkomen triomf 1" En hij hief
J dat snel over- zijn glas op, dat als een robijn schitterde
ging in zonneschijn, stroomde met de m het morgenlicht. De overwinning waz
fnssche morgenlucht het heele vertrek inderdaad volkomen en Visconti stond
„Gooi hem m den tuin neer.’ Vecelli.” en hij schoof dejlazen nog ver-
Gianotto en de Lana wisselden een der terug om het pertz-±z'
blik de Lana sloot vastbeslist de lippen hem gaf, op de ufe) van gekleurd mar-
JZijt gij verraden of lafaards, dat gij
mij niet gehoorzaamt riep Visconti
verwoed int „Goot het. schop bet, smijt
het naar beneden en laat het daar to>
morgen hggen
„Hij was een vorst en een
kwam de Lana hem met een waarschu
wenden blik in de oogen herinneren
minachting Gooi Mastino della Soda weg met de^pui
van het balkon ai of Aanstonds Turijn Cun
traden eenige soldaten naar voren en i—
tilden bet lichaam op
„Gauw wat F riep Vtsconu,
Lana niet uit het oog verloor „Gc
neer, waar ik hem met kan ziea’
„Laten ze
edele heer,”
terug
houden Wij hebben iets grooters voor boekje uit zijn wambuis te voorschijn
het Keizerrijk I Van de muren van Het op de tafel neerleggend zeide hij
Visconti de Lana toe. Novara zijn de Alpen te zien van de „Een der monniken bood dit aan in rut'
ik zeg of anders laat muren van Maganta reiken zij reeds hal- 1 u L
Gauw wa» 1” zeide verwege de lucht en vanuit Turijn kun
de nen wij ze bijna aanraken Op deze ma-
Keizemjk I” nep boek in de hand nemend. „Zelfs zonder verwonderd „toch ^met dé heer van
er voor dat de relieken met overeenkom- ben aan wie hij wil. Ik zeg dat hij een hij uit. „Én v..,
-u—j-■■.-■-uu.-goede zakenman was,” voerde Visconti Mastino della Scala zal ons verder niet
meer hinderen
„Is hij dood nep de bevelhebber M
- „dood?"
„Hij ligt beneden in den turn.” Mm
een glimlach wees Visconti naar het open
venster „Dat is vannacht gebeurd.
„De laatste der Scaligen 1 Nu zijt gij
inderdaad meester van Lombardije."
„Van Vercelli af totaan Belluno toe f'
ik zal ’t op een andere wijze doen." ,4e vroiiw van MaMmo F
Giannoto nam bet glas aan. doch zoo- „Is Isotta dood F’ vroeg de Lena, en
danig, dat hij den slanken steel ervan in de anderen vroegen hetzelfde, ..Hoe aou
de hand brak en bet roode vocht, als zij nu hier komen, en dood F*
versch vergoten bloed over den zwart en „Alleen de dooden zouden hierop kun-
witten vloer verspilde. nen antwoorden.” zeide Visconti. „Nu
kelders zijn niet zoo vol, detwq herinner ik mij wat Mastino zeide, bet
goeden wijn kunnen vermorsen, merk- was ie« over haar I Maar misschien is 't de
boe zou en toen naar de anderen, om te zién of
hij hetzelfde op hunne gelaatstrekken kon
r Öp (te Lana’s onverwacht bevel bleven trok bet stilet half te voorschijn,
itock bleef gittent doffe K^liingv leze zwwsmm /4* «rJrl-s*AM am Kmm Iaa* mam TVwwm mis ViteA/MWl*
stelling keek naar wat er voorviel, ais Giannotto’s blik Visconti’s voeten neder”
had hij er mets mee te maken. Hij had De geheimschrijver herinnerde zich Mastino della Scala 1
dien nacbt niet geslapen en gevoelde zich plotseling boe Visconti, denkende Mn een Visconti herhaalde den naam
duizelig en ontstemd. Hij kon Mastino, andere doode, met een somber gelaat had naar zijn dolk. Mastino defia
„2, 2‘_"J
niet uït zijne gedachten zetten. Toch het niet gedaan hebben F had gestaan, geminacht en tegt
leek het hem een eeuwigheid toe Mas- Giannotto stond op. Thans begreep hij. had, telg van het trotschste g<
tino die buiten in den tuin Lag en den Vlak achter Giannotto was een muur- Lombardije, een geslacht zonde
prachtigen ochtendstond verduisterde schildering, een paneel russchen twee blaam, om hier en op zulk, sen wijze aan hear, heenbuij
met de afschuw van zijn verminkt ge- ramen in, Sint Sebastiaan die met pijlen zijn eind te komen I -*-±—
laat._ doorstoken, glimlachend naar den hemel Visconti trad naderbij om zijn vijand in
Hij zat met zijn rug naar het venster, opzag De figuur kwam schitterend tnt het gelaat te zien. „Hij was tiet schoon,
de blikken gericht op ben, die om de tafel op een blauwen achtergrond. Met de deze Della Scala,” zeide hij
heen zaten inderdaad een prachtig nieuwe wetenschap, wel
schouwspel De achtergrond wan van Z'.
rnozaik, zwart en zilver, goud en wit; denng slechts half bewust te beschouwen,
heiligen met schitterende stralenkransen De handen geklemd aan den houten rand had
om t hoofd krijgslieden in flikkerende daaronder, ging er een soort van gebed had meer zelfs Hij, Visconti, hertog van
wapenrustingen, kalm en waardig een tut zijn ziel op, dat de heiligen en marte- Milaan, kon niet meer wenschen dan wat brein. Hij scL,
-L. waartegen de laren zouden gedenken, dat hij in deze dit oogenblik hem schonk een volko- hem met donderend
ek met hun roo- misdaad niet betrokken was geweest. men triomf I „Rechtvaardigheid F
„Iets over God’s vervloekmg
was met aangenaam te hooren
„Als gij’ er met heen waari gegaan,
nadt gij het met behoeven te hooren,'
zeide de Lana ..Eenige gekken doch
luister Br kwam een groot rumoer
aan, hei geluid van een aanrukkende
menigte
„Nog een compagnie die zich btj on.’
komt voegen.” glimlachte Visconti
„De soldaten van Novara," zeide deila
Torre, vol verwachting het gelaat naar
de deur Visconti, die er recht tegenover
zat, stond op, toen zij wild open geworpen
werd en eenige bloedende en gezengde
goede zakenman was.
lachend aan.
een vervelend dactuer, zeide de
„O Fiaraetta F riep Vaconti lachet^l
uit .Joanna, Napels en de blauwe zee 1
„Wij trachtten de monniken te redden Zijn ebt uwe beschermheiligen, de Lana?”
voerde Martino deila Torre aan, „doch „Neen, dat boek van flauwe hefde be-
zij sreigerden gered te worden en keerden valt mij ook met.” antwoordde de Lana
in het brandende klooster terug ons toe- „Lichte koet van een Florentijn F
toeschreeuwend hij hield on „Ik geloof met dat gij het ooit gelezen nep de Lana uit
.Wat F vroeg Vtecooti. hebt,” zeide Visconti plagend. 1 1
Onder aan de trap was het grae ver
trapt en met Moed bevlekt. Naast de ksan-
w i oiijfboomen, dse sbp neerhingen in
Giannotto den wijn met eene ”eront- eenige glazen met zijn mouw van de tafel de zon, waren eenige soldaten bezig iets
w jjchten
staan. Toen zesde de
Lena „Delta Scala,” „tej zqn bezig hem
pijlen zijn eind te komen 1' haar koude f
hemel Visconti trad naderbij om zijn vijand m no’s vrouw.
ZZ. D: -
op een Mauwen achtergrond Met de deze Deila Scala,” zeide hij en toonden thans geen gtimteefa. Aüe
---l__ ure m ajn Toen keek hij stilzwijgend op, en om oogen waren afgewend, doch ntetnsad
was opgekomen, stond Giannotto de schil- zich heen met eene niet te beschrijven ver- sprak een woord, Nogmaals bukte VIs-
voering van vreugde en voldoening. Hij conti zich en kuste haar waar hare Jokken
«Hes verkregen waar hij om gevraagd op het voorhoofd lagen.
i Toen knapte er fels in Giannotto’s
meen een stem te booten die
1 geweld toeriep
Zijn hand vloog uit
„Hij ligt in flarden F merkte da Ribera zijn borst te voorschijn en op de knielende
op, die hem nieuwsgierig beschouwde, gestalte neer, terwijl hq met een bleek, be-
„Hij moet gevochten hebben als een krank zield gelaat iets uitriep en Visconti, door
Het zinnigeden rug gestoken, naar voren viel.
„Hij was krankzinnig," zeide Visconti. „Verraad riep da Ribera uit, nauwe-
-- T---.Dn de dame F’ vroeg de Lana plotse- lijks ziende wie het gedaan had. „De her-
Giannotto ach eenigszins vaag af. Toen ling. „Waar is zij, edele heer F’ tog is gewond F
hij een pas deed, stuite zijn voet tegen iets Zijne handschoenen toesnoerend, bleef Visconti greep
aan, dat op den grond lag. Hij bukte zich Visconti een oogenblik wachten en voeg- zonder eenig geluid te geven.
en schrok Toen zag hij scherp om zich de hem toen over zijn schouder heen „Dood 1” nr- T
heen of iemand ook op hem lette, bukte toe „Zij schijnt uwe gedachten zeer te rechtvaardig F
snel en raapte het op. Het was een klein vervuilen, de Lana
ir neer was gevallen „Doch zou het de hertogin wel wezen F 1
gedurende de gebeurtenissen van den vroeg da Ribera. „Ik heb Isotta d’ Este zich over hém heen, doch delta Torte
nacht en vergeten was blijven liggen, een nooit gezien, dus ik weet het niet. Ik heb L.‘_ 1
klein wapen met een lang, blinkend lem- haar laten liggen waar ik haar gevonden met „Hij ïs^dood'1
met. Hij liet ’t in zijn kleed glijden, waar- heb op het gras, onder die laurier- moeten aan ons zelf da
om wist hij zelf met, 't gaf hem een ge- struiken. Doch dat het een edelvrouw Arezzo sprong op
voel van veilig zijn. Het was reeds lang is„Naar Milaan F
geleden sinds Visconti’s geheimschrijver Hij wees naar een launerboschje, waar Hij laat geen erfgenai
en schreeuwde toen „Naar Mi-
aast u wat Naar Milaan
„Naar Milaan herhaalde Arezzo
„naar Milaan en het leger F
„Terug laat mij door 1” nep de Lana
uit en richtte Visconti op. „Hij is dood
„Hij is bijna dood, Naar Milaan
De tuin was in ziedende verwarring.
Het bericht verspreidde zich als een loo
pend vuur Iedereen dacht aan zichzelf
en handelde overeenkomstig. En Gian
notto, het werktuig van wraak, lag kreu
nend <^p de knieën.
Zij stormden met zulk een ge'.veld'den
ingang uit en kwamen zoo die*-! langs
Visconti dat hun-e voeten zijn gezicht
bijna aanraakten. Della Torre skeg him,
voorbijstuivend met zijn handschoen. De
Lana tilde hem van het gras op, doch met
een laatste poging schudde Visconti zich
los en viel neer. „Milaan F snikte hij.
De Lana boog zich over hem heen en
hoorde hem een gebed prevelen meer
niet.
„Milaan F De lucht wearkionk van
oorverdoovende kreten en stemmen, en
trilde van koonsachtige opwinding. Een
vlucht duiven werd er veeuchnkt door
opgejaagd. Met settiteerande kieweevk»-
ver de Lwna heen, zoo dicht Mj, t
-'leucels h«n bant aanraakten. Op
;en te beschutten, dat oogenbfik Honk et m weeaatarke kreet.
------woorden ware „Mijn heer F nap <fe Lana ait,
vreemd- begaf zich echter naar den achterkant over haar geweest een aanroepen van „mijn heer F
ging» n gev'
ingst en wanhoop Giannotto langs, die onder Sint Sebas- kloi
-ij» te maken dat tiaan was blijven wachten. Visconti bleef
deae banieren daar thans tegen den muur staar, en zeide „Ga met ons mee, Gian- verfrommelde, bevlekte witte
JOoniM mia,” sride Visconti haar taut
een glimlach toesprekend, „wij moteun
niet zoo koud scheiden, gif en fe:
zal u een mooi graf geven in Verona
m Verona, dat thans rood zaut vun bet Hoed
gewerid haar neer, de lauriertakken en de MRn
lacht in om haar heen ter
smet of ,Dn dit meen
xfin hoek zitten, wat Visconti niet ons- Jao F nep V«conti at. ato door een deed lachen.
ging. plotselinge gedachte geteoffee. „Wie nog mannen van ouden adai, prineen seifs
„Geef dien kerel daar een gtas wijn F meer, da Ribera F’ doch niemand dorst ernstig zijn als Via-
riep hij lachend uit. „Wees met bevreesd, „Dat kan ik niet zeggen. Doch et ligt conti glimlachte, en allen streefden er
Giannotto gij Zult met vergeten wor- een doode vrouw in eten tam. Zij ziet naar door hem opgemerkt te worden,
den. Er zijn paleizen genoeg om te plun- eruit alsof zij slaapt, op 't gras, doch zij is
deren ea gij zult er ook een hebba dood.”
Drink F voegde hij er gestreng btj, toen Visconti stond zoo haastig op, dat hij derê en
schuldïging weigerde „Drink uw glas sleepte, en Arezzo ervan schrok. „Dat van den grood op
leeg, dat zal uw bloed wat wanna af moet Isotta d'Estt zijn F risp hij uit. Visconti biesf
Visconti stond een oogenbhk na te den- ti waarschuwrad zijn schender
dat zij hem weer uèertaggan Toen lïep wat Giannotto met een gevoel van vertueb-
-±i: -- -'—r _2. ting zag, toen Visconti opeens weer terag-
Met ea vreemden, kiften afschuw keek kwam om nogmaals de arme doode te zien.
Zijn gelaat toonde noch wem, nodj
spijt, noch verbasüig, aAeen maar triomf
en Giannotto t__2_
van zijn hart naar zijn hoofd
den Toen nam hij twee standaarda van
Visconti’s voeten neerlegde met „Ziehier
aanstonden
„Mantua bood wanhopenden 'egen-
kswi *A4z1a Aoaawa tz^l^
had de stad vreeselijk verzwakt,.
heel wat goudstukken verdiend i"
„Zegt gij dit met uit ijverzucht, edel»
Venetië vermaakt heeft F'
„Laat hij zijne boeken vermaakt beb-
notto. Ik zal u misschen noodig hebben.” klecren, zeide Visconti fluisterend,
iaiw wbuuvj^iimvii .«gw Guniuviiu Ma*n de uBuu ui üc wrat van met een strak gezicht, dat geen
•tand,” zeide Arezzo. „Doch Delia Scala zijn kleed. Hij voelde het gevest van het ring toonde. Isotta d’ Este F
had de stad vreeselijk verzwakt,.” stilet e= -reeg tichzelf
„Deila Scala I” riep Visconti uit. „Ja eigenlijk had opgeraapt.
die ligt nog in den tuin. Zorg ervoor dat F 2
hij binnengedragen wordt, da Ribera den hertog en toen hij met zijn gevolg de oogen voegde Visconti hem toe „Heb ik
naar zijn plaats, achter Visconti. Be- hebben wij
tk werd er niet door gestoord. Viscon- het komen
„Wat ts er F’ herhaalde Visconti ver
toornd
„Wij hebber Delta Scala gevonden,’;
winnaar meester was. „doch ook oog iemand ao-
Alleen Gianooteo Meet zwijgend m den.”
-- -2-JCoo F nep Visconti ml
plotselinge
dien kerel dasr een gtas wijn F meer, da Ril
den adel en van het leger.
kinderen, en een paar
eizen om te plunderen
„En Novara F’
„Men is nog bezig de vlammen uit te
slaan zij zeggen dat alleen maar eene
helft van de stad verbrand is.”
De muziek, de kieuron, de aouo»>
schijn, het koude, spottende asfeut W
Visconti, alles begon voor Ohonoteg
oogen te dansen en te warrelen afe sen Wt
sioen in een droom. Hij boorde Vricasm
spreken met Arezzo, zag dat deze butae «m
den mantel optichtte, deed toen een siap
terug en stak zijn hand in zam boert.
Jlsotta d’ Este F zeide Viscoub zirii
tot de anderen wendend. „Wausotn, waste-
voor moest zij alles verliezen F woog
op het doode gelaat wijzend.
„Zijne vrouw voerde de Laos aan,
bet hoofd afwendend.
„Ja, goede vriend sn vergt at I
De vrouw van Delta Scala F sridt
-waaneshaod.
ken met de kin in de hand en zeide ^Zag Zq draaiden zich om ten einde bon te gaan
ting zag, toen Visconti opeens weer terug
zijn gelaat toonde noch wem, '?s
voelde tangzmm bat M«g
lachte Visconti. Dus er zijn duizenden beheer staat. Er zal maar eene hoofdstad verschrikt om, zoodat zij allen in lachen zigen staan, die met gretige opgewonden-
aa aa aaa aaIsaIa haa» TVn* wawWaov Xa «eatelnAAwteAM hteezi niet 4X«s swam UW «UAsn TMWWCf99*1
„Modena F vroeg Visconti jea Ma»
bevestigde Guida
d'
goeden wijn kunnen vermorsen,” mak- was iets over haar I Maar misschien is *t de
te da Ribera op Doch Visconti iachtte. hertogin niet. En, zooals gij zegt,
trok de kaart weer naar zich toe en wees zij dood kunnen zijn, en hier F
‘l „Ja. hoe zou zij dood kunnen wezm F lezen, doch dat was met het gevat
blaan op Giannotto, die somber in zijn herhaalde de Lana. „En toch, wat....” o- -
doch hij zweeg, en zijne oogen ontmoetten de soldaten staan en legden bun tast aan
Giannotto’s blik.
De geheimschrijver herinnerde zich
•tong boe Visconti, denkende aan ea Visconti herhaalde da naam a greep
t doode, met een somber gelaat had naar zijn dolk. Mastino defia Scala I at
die nog maar kort geleden gedood was, gezegd, ..als zij was blijven leven, zou ik man dse hem in zijn leva lang in da weg en brand, donna tma,” en hë kmride naast
leek het hem een eeuwigheid toe Mas
tino die buiten in den tuin lag to da
er ea vernietigt, wordt opgeknoopt
Wie heef» de bibliotheek gered?’
„Deze man. edele heer, hij behoor'
tot mijne compagnie zeide een officier
naar voren tredend
„Daar dat krijgt gij van mij,' zeide
Visconti hetn een halsketting schenkend
„En de gevangenen, edele heer
„Wat kan mij de gevangenen schelen
ik heb reeds gezegd, dat er geen kwar
ner gegeven wordt
De officier boog en Dracht toen een
Doekje uit zijn wambuis te voorschijn
2_ ’i bood dit aan in rui!
voor zijn leven Heel Lombardije ken'
uw smaak voor boeken, edele heer
van den Paus zijn, zeide Visconti het
rwdzernj» i nep dock in ue nanu ucincuu.
uit. „O, edele heer, een prijs zou de monnik zijn leven ge-
--Thans kunt r-”--
denk aan wat ik gezegd heb.'
stilet en vroeg zichzelf af waarom hij het
-L.J --
ibardije heb, schiet er wel trap afliep, sloop Giannotto tusschen hen u niet gezegd, dat Delia Scala gek was
F m naar zijn plaats, achter Visconti. Be- hebben wij T" -J
Da Ribera verliet het vertrek en het ge- neden was het vol menschen en rumoer, zien F
tfc werd er niet door gestoord. Viscon- het komen en gaan van soldaten cn hove-
gedachten waren bezig met de ver- tongen, die opgewonden spraken en toch- Ribera.
iging van Turijn en die van Modena, ta en in de verte het geroffel va trom-
Lana met den weg naar Vercelli. mels, want het leger maakte zich gereed
- -C.-om op marsch te trekken. Het voorge- onder de struiken getrokken had, haar klee-
Zijn hoofd deed hem pijn en met vreemd- deelte van het paleis zwermde van men- ren dicht om haar hea, het hoofd afge-
«aorty volharding bleva zijne blikken schen Ook hoorde men het ratelen van wend. Met onhandige teederheid had uerecu'
:gepraler>d ge- kanonnen, ae nieuwste uitvinding. Overal Mastino haar zorgvuldig onder zijn mantel gen zij over de Um bon, zoo dicht bü.
d voor da Ri- klonken bevelen en de zon scheen helder bedekt, haar sluier over haar gelaat heen hunne vleugels hem htes aaivaritten.
wapenrustingen en om haar voor kou en rege
pluimen. Visconti Zijn laatste, gefluisterde
hij wederom, als vreesde hij, dat
doode zich toch nog zou verheffen
Zij droegen *t lichaam tot boven aan de
he' misschien u> het de moeite waard ge- had hebba Thans kunt gij gaan, a
weest denk aan wat ik gezegd heb.Zich daar-
„Wat zegt gij, de Lana vroeg Vis- na tot de Lana wadend zeidde hij „Volg
conti, hem scherp in de rede vallad. Er hem a ga zia of de vlammen gebluscht
1..AA .W.'i.A..;AAA ..'Ia LX A# éw
iets toen hij neerviel ik heb het Het was de eerste en slechts een vage
doch nu zal hij wel dood aanduiding op wat ■*-
Met een verlucht hart trad hij voor ge valla Het scheen weken geleden
naar binqen. „Sluit de deur weer —"be- en toch was de zon er nog met op on
waard geweest, de Lana F
..Het uitroeien van vier adellijke ge
slachten, edele i--D2. 2-
I L:
„Heeft de hertog dat gedaaF vroeg licht
iemand. „S<---
„Heeft hq d’Estes verzocht Norera in beschouwend. „Waar is die schurk Gian-
brand te steken?” i__„ 2j—
„Wel nea,” glimlachte Visconti terug* tusscha de lijnen in geschreven staat rijke
gedaan hebba evenals was niet in het vertrek, doch hij werd va t_-
L_ 2. 2__- spoedig door da page gevonden. Hij thans behoort geheel Lombardijl, tot aan
ra gas erbij. Ik wil geen oproerige steden stood ergens m een venster met half opa Belluno u toe F Hij nam zijn muts ri
hebba in het Lombardje dat onder mijn oogen in het daglicht te staren a zag en bleef hijgend a rood voor de aanwu-
jn, en een enkele heer. Dat wisten de uitbarsten.
Estes wei F „Daar F nep Visconti tut. ,,Ea Se-
De Lana zeide mets neca cr r_‘.-2 Z
„En wat moet er met de gevangenen va een dwaas. Daar, Giannotto F
vertrek waar een gordijn was neergerukt, gebeuren, edele heer F vroeg de Ri- 1
en waar nog geronnen Moed op da grond bera beneda ^nae aezt
*Het was een klein vertrek, waar hij zich een^ander op
bevond, met mozalk ingelegd, schitterend .4 n.
van licht en vol menschen de fleur van Mastino deila Scala,zeide Visconti. Het
wZJ L-. Lw— -------j
„Duizenden, edele heer mannen, vrou- uitgesprokq
wen, kinderen, en een paar
mannen ook een oneindig
ëiza om te plunderen
„En Novara F'
hielden, „Mastino deila Scala, zeide ik binnaging F
zij wara hem toegedaan.”
„Ja. edele heer, hem of d’Eates.’
„Gij zult ze alten over de kling jaga,
JZonder uitzondering zeide Vis-
zich terzijde a wenkte een der
„Hij had waarschijnlijk reda baar soldata achter hem toe om nader te tru»
—*■»-— "F* da. Toa nam hij twee standaarda van
„Wat Ugo niet had,” grimlachte Vis- hem aan, welke hij op geboga knie san
conti. Visconti's voeten neerlegde met „Zirhiar
„Dat weet ik met, edele beer. Voor bet bewijs de banier der Gonzaga’s en
nep Visconti uit, „plunderen tot er niets over Delia Scala’s graf zouden weaa heeft hij toch roem geoogst, welken hq
- en nieuwe samenspanningen smeden anders nooit gehad zou hebba.
We zullen de steden met den grond gelijk „Waar de dichter handig voordeel u«t eraf
zeide' een ander, maka en de bewoners over de kling jagen getrokken neeft,” zeide Visconti. over
Ik heb geen gevangenen noodig als be- „Hij wendde zijne helde tot nuttig ge- da. Allen barstten in
wijs van mijn overwinningen. Dus zorg bruik aan, want hij heeft met zijn Laura ta uit, gek va
er voor dat het gebeurt, de Lana.'
Sidderend bleven zij zwijgen a bewe
zen daardoor da' VFszrï J: -
„Spaar de kerken, zeide hij „a zorg
t_
stigen eerbied naar Milaan gebracht wor-
da. Da Ribera, gij weet meer van Novara
af da de anderen hebt gij er kerka ge-
zia?”
„Et u er ea
zerk vin Santa
goudstukken verdiend F
cooti niet te teren Hij ging naar hef bal-
CCMI toe, voorzichtig achter de Lana aan,
om de gedaante daarbuiten te beschou
wen. Met den arm over het gelaat lag
MaStino daar uitgestrekt, beschenen door
d2i?,2L^.b^?F- v» ,d.
terugschuivend „De stad had versche.-
1-Ja1> *A KaiaJa.,”
„India gij daar geweest waart, edele
Milaan niet verbrand zijn.”
merkte een vleier op
„Misschien met bet was voor de
aGUlCrUOGULlIcC View VWS IVWll- uv. v WW--7
vaardige, door God gezonden wraak, met ea glimlach tegen Mastino deila soldata binnentraden gevolgd door ea
ging over m wilde vreugde. Het lichaam Torra wacht
met de punt van zijn gouden schoen ,^n nu de plannen, at Laaa van „Van Novara vroeg de nertog
lanrakend. beval hij met ea grijna. Novara naar Magenta, va Magenu naar Zn bleva staan, salueerden en ant-
- Vecelli.” a hij schoof de glazen nog ver--,A—u’"
der terug om hei perkamat, da' Lana
hem gaf. op de ufe) van gekleurd mar
mer uit te spreiden
.Vercelli hebba wij Verctih de La
na F De officieren kwamen dichterbij
a leunden over de rafel hea -
„Ja. wit hebba Vercelli a Margau mij een boek of ea mweel of een schil
f ook.” den; brengt, beloon ik a tederea die
Visconti zette een zilveren oeker op
a een der punten van het perkament neer
^Hij was mijn vijand minachting vooi om he» plat re houden, en volgde den
- - -j- _.jnt van ïljn dolk „Naar
Junco zoo dicht mogelijk
als he» kan bij die stijfnekken van Ge-
nueezen .en wij hebba heel Pled-
..En ae Genueeza F
„Laten die zich maar kalm nouda.
hem naar beneden dragen, zeide Visconti, zijn dolk in de schede
voerde de Lana aan terug stekend, „dan mogen zij Gaua be
Met een duivélsche uitdrukking op het houden Wij hebba iets grooters voot
gelaat, dat rood gloeide in de vuurzee van - --7-
Novara, snauwde V
„Zij zullen doen wat i
ik ze opknoopen I Gauw wat F zeide verwege de
nier komen wij dichter en dichter bij
w_„En bedreiga tig
stoep en gaven het toen een duw, zoodat de Lana opgewonden
lag neerkwam op het -
marmer hea- weest
„Wat zegt gij, de Lana?’ vroeg
nedên~ên fluisterde' haïf ’hriïïTj^reüfe heerschte een oogenblik van stüzwqgen zijn. Het' ts dag
nog iets toen hij neerviel ik heb het Het was de eerste en slechts een vage De gordijnen werden
gehoord doch nu zal hij wel dood aanduidmg op wat er dia nacht was en het vroege daglicht,
zijn - F
t
val hij en bleef staan totdat hij zag dat de der ^gegaan
deur toe was
HOOFDSTUK XXXIV.
EEN WERKING VAN GOD.
morgenlucht het heele vertrek inderdaad volkoma a Visconti stood
.’isconti greep naar de Moema eu viel
der eenig geluid te geven.
„Dood F riep de Lana uit. „God is
»-♦
„Dood de hertog is vermoord F
Met een bleek gelaat bukte d* Arezzo
trok hem opgewonden aan da schouder
nn j kon, ypij
moeten aan ons zelf daken l”
- Arezzo sprong op de been.
„Naar Milaan r gilde della Torre.
Hu wees naar ea launerboschje, waar Hij laat geen erfgenamen achter F
ee« wapen gedragen had, zelfs zulk een leliën omheen groeiden. Visconti ademde nog. Hij worstelde,
klein wapen. „Ja, het is de hertogin F nep een ander, en Giannotto drong met wilde woorden
:.Z-- „Hoe komt het dat zij dood is vroeg naar hem toe. „Ik heb het gedaan
bereiken, wanneer, de de Lana en zocht wederom Giannotto’s Visconti I Het is mijn werk ventaat
vroeg Visconti ajpe handschoe- blik. gij Hoort gij het Ik wist wat gij
„Ja, hoe komt het zeide Visconti met gedaan hadt dit is mijn werk
dagen, edeèe heer." een vreemden glimlach. „Men kan op zoo- „Uit den weg f* gilde delta Torre hem
in veel manteren sterven Ik zal zelf gaan terugtrekkend, knielde neer, rukte den
zal zij overeenkomstige eer hebbena
hij liep naar de laurierstruiken toe.
De voorhoede van het leger was reeds
in beweging en marcheerde langs den
het morgenlicht. De overwinning was
binnen Het lamplicht scheen geel en vol vreugde a trots op om da dronk
„De moeite waard wat is de moeite dof. De prachtige uniformen en verhitte te beantwoorda
gezichta van ha die aan de tafel zaten,
_2_222,2- het schitteren va de
t heer." antwoordde de schotels voor ha, dit
I an», die zich aanstonds hersteld had. tegenstelling me' bet zachte morga- komst van
.Seneca zesde Visconti, het boek
brand te steken?” notto? Seneca bedorven, omdat er ea schitterende gestalte trad binnen
„Wel nea," glimlachte Visconti terug* tusscha de lijna in geschreven staat rijke wap^^.
„Hadden zij het echter zelf niet gedaan, maar toch een Seneca. GiannottoJ” Deze reis bestoften-.-rr -
„De manschappen van Magenta komen da zou ik
met büit beladen terug.
„Wel, heb ik met gezegd dat ik hun
Lombardije zou geven om te plunderen F
L±2: ”1::—-
gevangenen
Het was dienzelfden avond en in het
zelfde zomerverblijf. Visconti zat aan
het hoofd der tafel in ea kamer, naast het
