WKCK BE WHRL’s KRHSHHHDEl, Fnldsen 78. Hlkmaar. W. P. DE BOEB, Officieel Kerkbericht I STERIUÖttHÜBÏIHtlfH. TllefOM ÏM Telefoon 739 U*d«rwa|«na Vouw «spas Mini 151 Fi. WIllEN UI IIIUK Alhiur TifalstHliB MIWAUTM1 UPUIA FUB 111 WBURN ■•n v iiAit NOB SUB - J Mlint 21 Tweede Blad - DE EENIGSTE VRIJDAG 6 MEI 1927. HET BELEZEN WONDER. H DE GREEVE, S J. FZorq voor Mnmadk, Brief uit de Missie van Nieuw-Gulnea. Verder allee wat tot bet vto behoort. BetoeM aaabeveieod. LANGK3TRAAT Ml Teiet. BIS SPECIALE KAASWINKEL 22 Mlveree soorten |M| M Vit. hlIlllN IR RlttlH, oud BI RikBlL Eén kwaliteit: DE ALLERBESTE. ECHTE EPISTEL EN EVANGELIE. DERDE ZONDAG NA PASCHEN. NEMERS VISCHHANDEU ‘SI1IHSI ‘t 9 ISSJJSSSISN saipiu»<|j»«a «■«■wmwn *ZM XIM 30 T ‘UNaT±A3tlNVV (U33T3fl aHSAJ iao emanaMNiM h H NVV 8LLYHÜ NdGHOM SH3X8NON ji.lUHd N3UI3HJ8H3UN0 31 13 IN M3L09H00H NVA JLOfllOSaV 3VVHN N3 UH30 KVA 300 81 32 -SOhiVTSN ANfidOOOH 8JJM MG UVVÜ OVVHN 3(1 1GM0M H31GOHO 8(13318 DON --- HET ADRES vaa vertrouwea veoe llMitlCB, BmBmi m MÉtrfttlH ButtllS, UtaMT. TiI«I«m243. TUNNEN van het ^kord-Hollandsch Dagbkd”. Wat er bij het belezen wonder ge beurde, weet ik niet in ieder geval, ineens gleed het boek van haar knie op den grond. Mama keek me verbaasd aan: „Het Oude en Nieuwe Testament: En ik legde uit: „Ja, ik bedoel natuur lijk niet die heele rij boeken, zoo'n dik ken bijbel met twee kolommen op elke bladzij en noten er onder, maar zoo'n bijbeltje als wij yroeger in onze jeugd hadden met plaatjes er bij, met al de mooie verhalen van Jozef en Tobias en Mozes en Jonas." TT- ons H. kinderziel r~ haar verbazing vrouw mooi niet. Het van 't mooi verhi belveihaal. in plaats mislukte liefde („Rechtuit.'') en vroeg aan Mama: en Nieuwe Epistel uit den eersten brief tvi> den H. Apostel Petrus; II, 1178. Welbeminden. Ik bid u, als nakomelingen en als vreemden, dat srij n onthoudt van de vleesehetSke begeerten, die teren de ziel strijden; uwe verkeeridr onder de heidenen zij deugdzaam. opdat z|i. die u als kwaad doeners lanteren, uwe roede werken xiende, God in den dar der bezoeking verheerlijken. Weest dan. om God. aan alle menschelijke overheid onderdanig; hr» zij den koning. als opperste; het rij den bevelhebbers, als die van hem gezonden zijn tot straf der kwaad doeners. maar tot lof van die het goede doen Wan» dit Is de wil Gods, dat gij met wel te doen, den onwetenden en onverstan- digen menschen den mond stopt. Als vrije menschen. gebruikt toch de vrijheid niet tot een deksel der ondeugd, maar als dienst knechten Gods. Eert allea, bemint de broe derschap. vreest God. eert den koning. Gij dienstknechten, woest met allen eerbied on derdanig uwen heeren. niet alleen die goed en schikkelijk, maar ook die ongeschikt zijn. Want dit is Gode aangenaam, in Christus Je sus onzen Heer. Evangelie volgens den TlJoannes; XVI, 16—22. in dien tjjde zeide Jezus aan Zijne leer lingen: nog een weinig tjjds, en gij zult Mij niet zien, en wederom een weinig tjjds, en gjj zult Mii zien; want Ik. ga tot den Vader. Eenigen Zijner leerlingen! zeiden dan tot el kander: Wat is hetgeen H(j ons zegt; een weinig tjjds, en gij zult Mij niet zien, en we derom een weinig tjjds, en gij zult Mij zien; want Ik ga tot den Vader? Zjj zeiden dan: Wat is dit weinig tjjds, daar Hjj van spreekt? wjj weten niet, wat Hij zegt, Jesus dan merkende, dat zij Hem wilden onder vragen, zeide hun: Hierover onerzoekt gtf omler elkander, omdat Ik gezegd heb: Een weinig tjjde. en gij zult Mij niet tien, en we derom een weinig tjjds. en gij zult Mij zi -n. Voorwaar, voorwaar. Ik zeg u: Gjj zult schreien en weenen, maar de wereld zal zich verblijden, gjj echter zult bedroefd zjjn, maar uwe droefheid za) in vreugde veranderen. Als eene vrouw baart, is zjj bedroefd, om dat haar uur gekomen is; maar, als zjj bet kind gebaard heeft, denkt zjj niet meer aan de smart, om de vreugd, dat er een mensch in de wereld is geboren. Zoo hebt gfl nu ook wel droefheid, maar Ik sa] u wederzien, en uw hart zal verblijd zQn, en niemand zal u uwe vreugde ontnemen. Maar vergeefs. Eenige kisten dus naar de douanen We zouden ze als passagiersgoed De agent Lloyd zeide, dat we alles vrij i den krijgen, als we met den trein. Anders moesten betalen. Dus een eerste klas kaartje kocht. Toen met de kisten naar het gage-depót C, trein. Kosten tezamen Dat hjj de godvruchtigheid schatte ea hoog prees vernemen we uit oen zjjnor waard gebleven schriften, namelijk in het go* tuigschrift dat hjj zjjn •trouwen reis- en le vensgezel gaf, Deodaat van der Moot. Ea «laar ligt ook tevens een bewjjs in er zjjn nog meer andere bewijzen evenwel dal Ruitens niet alleen het katholieke geloofs leren schatte, maar dit onafscheidbaar ver« binden won met christelijk deugdenleven. Vergeten wjj het niet: in Rubens’ tijden was men te Antweren flink katholiek, ernstig omlerricht in het geloof en de liefde voor hot heidenache klassieke deed geen afbreuk aan godsdienstkennis. Dageljjka aanvoeg vaa versche Zeevlsch <dt eigen vissoher|. BpeciaMtaM ia gebakken V leak, Gemalen- ee Z«‘riï/vL^H, 8T0KVE4CH, ONWETENDHEID. Er is een onwetendheid, die den mensch tot eer strekt, dat is 'de onwetendheid in de loer en praktijken der zonde. Zulk een domhrid is iets eervols. De wereld lacht er om. en scheldt de dusdanig dommen uit voor simpel en dwaas. Maar ..zalig den eenvoudl- gen van hartAls onnootelen be schouwd door de menschen. gelden ze als verstandiger! bij God in den Hemel Zulk een onwetendheid bewijst den reinen levenswan del van den onwetende; en is helaasl zeld zaam. Een andere onwetendheid is die Inzaka Godsdienst. En deze onwetendheid strekt den onwetende tot groote schande. Hoeveel ge leerden zjjn er niet, wier hoof«i volgopropt is met kennis en wetenschap en «lie van do Roomschc leer niets anderso afweten, dan dat ze, omdat hun ouders nu eenmaal katho liek zjjn en zjj RoomscJi gedoopt werden 's Zondags naar de Kerk moeten gaan? Hoe veel katholieken zijn er niet, die wèl hun verstand kunnen houden bjj reisbeschrijvin gen, ingewikkelde detectieve-romans, maar toch beweren durven van een apologetische brochuurtje geen lor te oegrjjpen? Zoo Iets is onverantwoordelijk! Want nu overal bij onze andersdenkende medebroeders een speuren, zoekon en verlangen naar de Waarheid is; nu moest ieder Katholiek hun het licht der Waarheid kunnen wjjzen; nu moest ieder hun de schoonheid van Geloof kunnen duidelijk maken. Het Oude beeld jel” „Je kunt het er tegenwoordig niet meer in krijgen.” Mama had gelijk in haar opmerking En hoe jammer is datl Want hoe mooi is het Oude en Nieuwe Testament juist voor kinderharten en kinderfantasie, hoe spannend het verhaal van Jozef van Jonas, van de Machaheesche broeders, hoe sprekend voor hun gloeiende ver beelding de figuur van Goliath, van Sam- som; hoeveel blijheid leeren ze hier en hoeveel waarheid, hoeveel werkelijk heid; hoeveel nooit te vermoeden wer kelijkheid van Gods liefde. We praten over methodes om kinde ren eergevoel plichtsgevoel, waarheids liefde. eerbied, respect, vreeze des Hee ren bij te brengen, maar dan hebben we waarachtig geen 20e rangs romannetjes noodig (ver«fa mij goed: ik voer geen actie tegen boeiende kinderboeken en mooie romans, laat ze die gerust niet mate lezen) doch waar kunnen ze dit alles beter leeren dan in het onvergelij kelijk bijbelverhaal dat in zoovele uitga ven voor kinderen bewerkt wordt. Ouders hebben het dan toch per slot van rekening in hun macht, om hun kin deren. als ze 8, 9 jaar worden, als eerste boek het bijbeltje van Dankelman of een ander in handen te geven; ze kunnen zo zelf uit vertellen, en er zorg voor dragen dat de kinderen die verhalen lief krijgen. Hoe mooi is voor een kind te verwerken het verhaal van het Nieuwe Testament, waar de figuur van O. L. H. zoo aantrek kelijk voor kinderoogen en kinderziel optreedt. Laten we maar weer beginnen dien ouden en schoonsten schat van onze bi bliotheken uit te buiten en er bestaat weer kans, dat velen van hun eigen le ven een mooi verhaal maken, een bij- s én een roman van is geen Wel van r omdat dat duurder is gaat iedereen in het station. Twee nachten in den trein geweest dus tweemaal avondeten en ontbijt gebruikt in het station. Den eersten morgen kwam de con ducteur om 4 uur al de kaartjes knippen Wij waren wakker; met zes man in één coupé slapen dat gaat er al zoo naar. Dan weet de een wat te vertellen en dan de ander. De treinen stoppen over al maar heel even. Gewoonlijk een paar seconden en de naam van de stations worden niet afgeroepen. Dat is echt op zijn Engelsch. Zoodoende overal ultkij- ken en vlug in en uit stappen. Zoo'n vlug verkeer is toch aangenaam. In Melbourne zijn we een uur of 6 geweest. De Kathedraal hebben we be zichtigd en nog een park. Dan natuurlijk het een en ander ook van de stad, maar de tijd was erg kort. En dan overal met 6 man tezamen is wel wat lastig, vooral omdat de anderen nooit in heel druk stadsverkeer geweest zijn. Maar daar is nu eenmaal niets aan te doen Melbourne is de stad van de regee- ring. Wel groot en het heeft wel wat moois, maar toch kan het niet halen bij Adelaide wat een echt fijne Engelsche stad is. Alles flink en groot, druk *er- keer, mooie breede straten, heerlijk fijne parken en bloementuinen, mooie Kathe draal. Deze stad is heelemaal vierkant, alle straten staan loodrecht op elkaar. Geen kromme strwten. Overal langs alle kanten de mooie bergen, vooral de mount „Lofty.” Melbourne is lang zoo regeeringsgebouw heeft veel weg koninklijk paleis in Londen. De lijn van Melbourne naar Sydney is kaarsrecht. Eerste stuk tot aan Albury, waar we over moesten stappen, des avonds om half 11; en het tweede stuk tot Sydney. Wat de trein er daar over vliegt. De grond is steenachtig, zoodoen de ligt de lijn heel vast en bestaat er niet veel gevaar ondanks het vliegend snel rijden. Over het algemeen kaq men van de streek zeggen, dat er heel veel vlak land en veel kleine bergen zijn. Gras is heel dor. Bijna heel kaal de grond. Een klein beetje stoppels en hooi voor de koeien, paarden en schapen. Het meeste riet men hier schapen Onnoemelijk groote stukken land met vee er op zonder dat men een huis ziet Toch hier en daar mid den tusschen die steppen nog weer dorp jes en over het algemeen ziet het daar niet armoedig uit. van de Sahara” en „Gebryken" cn.... Mama keek beurtelings naar haar dochter en naar mij om het respect voor het belezen wonder met de snelheid van -kwik in den thermometer bij mij te zien stijgen. Ik knikte w „Heeft ze ook het Oude jeugd ook gelezen, krijg je er f J Die verhaaltjes zijn wel mooi, maar, ja, ze willen nou je kunt ze toch gelegenheid wat te gebruiken I (één boog) zonder steunpunt in het wa- Melbourne naar Sydney, maar ter. Die ééne boog wordt 500 M. lang en 20 M. hoog. Grootste ter wereld. Dierentuin in Sydney alles natura, rot sen. Dieren niet in kooien, ook niet de leeuw, maar tusschen de rotsen. Zij kun nen er niet uit, omdat er breede kuilen voor zijn waar ze niet over kunnen. Deze brief al weer vol. Bijna in Bristo- na. Allen het beste hoor. Ik maak het altijd nog uitstekend. DE KUNSTENAAR RUBENS. Floris Prims, de bekende Vlaamsche histo ricus schrijf»: Rutwns heeft de philosophise waarhe den van God, eeuwigheid on hemel ernstig ingeleefd. Zelfs sjju k lassie isme hielp hem daar toe. Daar beschouwde hjj de katholieke geloofsbelijdenis als de vervolmaking van het klassieke. Maar ook de Christelijke waarheden «Ier Verlossing hebben sUn leven geregeld. Zijn kribben en zjjn kruisen, zjjn schilderingen van het Godiielyke Kind en van den Ge kruisigde getuigen van doorvoeld geloof, terwjjl zjjn Communie van St. Franciscus zijn innigste werk wordt. In ijjn briefwisseling i» -laar weinig ol niets van te vinden. Maar we vernamen, reeds hoe hjj te I-en den «lagelijks ter Misse gidg; en hij had den naam «fit ook nagenoeg geregeld te Antwer pen te doen. Zoker heeft hjj hier het groote godadienstleven der sla«l meegeieefd. We vinden hem in broederschappen als bij de Romanisten in de Sint Joriskerk, bjj do Soilaliteit der Jeauieten, bjj «ie confrefrie van den Zoeten naam Jezus «Ier Pre<likheeren. Voor de eerstvermelde broederschap schil derde h(j z(jn twee patroons, de HB. Apoe telen Petrus en Paulus. Of Ruirens herhaaldelijk communiceerde? In deze jaren verspreidde zich bjj ons da gewoonte van de niaandeljjksche communie. T>«» Paters Jezuïeten vooral |jver<ien daartoe cn het Is niet onwaarschüniyk dat Rubens hier ook het voorbeeld hebbe gegeven. Een eerste maal is h(| berecht geworden iu 1638. Hjj genas en ontving opnieuw da laatste II.H. Sacramenten in 1640. Aan «en brief van den Weleerw Pa ter W. van Baar S. V. D. aan zijne familie ontleenen wij het volgende: Van Sydney naar Brisbane, 18 Febr. 1927. Vanuit Adelaide was mijn laatste brief. Daar kregen we een brief, dat we met de trein naar Sydney moesten, oin op tijd de „Montoro" te Kunnen halen. Om dat het heel wat kosten zou, heb ik eerst nog aangevraagd of we friet van Mel bourne af met den trein konden gaan. I l.uw en ook de handkoffers meenemen met den trein j van Jen over kon- eerste klas reisden we ze O, weel Niets vrij op den - -..i ongeveer 40 pond is pl.m. i 500. Veel te duur natuurlijk. Toen de kisten weer terug naar een an dere boot, die daags v. den afvaart van de „Montoro" in Sydney aan zou komen. Toen ongeveer voor f 40. Een gebedje ar achteraan opdat de boot niet te laat zou komen, anders hadden we de eerste 8 weken geen waschgoed enz. Wij gaan naar Sydney waar Pater Klein ons op wachtte. Het reisje in den train van Adelaide naar Sydney is veel mooier dan met de boot, als men daar al een 8 weken op geweest is. Wel erg stoffig in den trein, en 2 dagen dat is lang, vooral als je des nachts er ook in moet wezen, maar toch wel interessant De eerste 100 mijlea van Adelaide naar Melbourne is de weg erg krom en gaat men door veel tunnels. De ramen heeft men graag open omdat het hier zomer ia. Maar komt men dau door een tunnel onverwachts, dan slaat al die stinkende en vuile rook naar bin nen en wordt men natuurlijk aardig vuil als men niet heel snel de «amen direct dicht heeft. Zoo ging het ook ons. Maar enfin. Avonds om een uur of 7 hield de trein stil, om ons 25 minuten tijd te ge- *en Wat te **en *n •tal*on- Van te voren komt de conducteur om het getal op te nemen van hen die eten willen Dat wordt getelephoneerd en als men «ankomt staaf alles klaar. In den trein Een H.A. of een bunder land kan je daar koopen voor f 1. Aan het land, dat niet geploegd is, wordt niets gedaan De hoornen vallen om en duizenden en dui zenden halve boomen en boomstronken steken boven den grond nog uit. Mooi grasland, waar de boomen weggehaaid zijn, vindt men er niet, omdat het land zoo goedkoop is en aan grasland niets gedaan wordt, levert het schapenhouden heel wat op. Er zijn er wel die daar 100 K.M. land hebben en een 50 K.M. breed. In ons verblijf te Epping bij Sydney zijn we een dag of wat geweest. Druk werk gehad in Sydney om een visum te krijgen voor Nieuw-Guinea en met de kisten etc. etc. De kisten zijn op tijd aangekomen; al les in orde. In Epping zijn één pater en één broe der. Al 25 |aar te zamen in Sydney ge weest. Wel wat eentonig, vooral als m tn zijn werk er niet heeft. Veel druiven ge geten deze dagen, en weer eens goed uit geslapen na den tocht met den trein. In Sydney heb ik geen tijd kunnen vinden om te schrijven. Te druk met passen, vi sum, kisten enz. Sydney heeft de mooiste haven van de wereld, prachtig mooi. 300 K.M. haven langs de kust. Tot aan het land (bergen) toe diep water. Als ze een haven willen m aken, otndat de kanten wat te ondiep zijn, dan graven ze die niet uit (steen- achtig) maar dempen een stuk tot de oever weer aan diep water grenst. Over de rivier daar maken ze een brug ▲zent der aless bekende ADEN, UNION, BOSTON. RUWIKLEN Prgsoourentea worden op aanvraag gratie verstrekt. Vekkendiee r e p a r a t i e I a r I ek tl ag, (geea jongenswerk). hoe zal ik dat zeggen., eenmaal wat anders en ook niet dwingen.” Ik zag aan 't belezen wonder, dat ik ineens in de achting gedaald was tot op het peil van een Begijnhofjuffrouw. Mama ging er eens breed voor zitten en tot het einde van de reis, dat niet ver meer af was, hebben we deze kwestie onder de oogen gezien. Ineens begon het polkakopje uit het raam te schreeuwen „Tante Truus." We stapten uit; ik groette beleefd. Het belezen wonder was diep, diep belee- digd: „Het Oude en Nieuwe Testament verbeeld jellf" -(.:-)_ en Nieuwe Testament, ver- T)e sneltrein tippelde met een gemoe delijk Hollandsch vaartje het Zuiden in en neuriede zooals een fatsoenlijke trein dat altijd pleegt te doen, een eentonig liedje, waarin je hardnekkig een of an deren deun tot vervelens toe blijft be luisteren. De reis was anders heelemaal niet vervelend, want de coupé leek wel een circus, een speeltuin. Tegenover me zat een moeder met vijf kinderen, echte gezonde robbedoe zen, die in de volle weelde van een va- cantieuitstapje de komende dagen met zoo'n uitbundigheid tegemoet gingen, dat een uitlaat hoog noodig was. Mama had me eerst eens gemonsterd om te zien of ZijnEerwaarde kindergestoei kon verdragen en na die monstering blijk baar den vrijen teugel gelaten. Uit al lerhande uitroepen kon ik opmaken dat de reis ging naar een zekere „Tante Truus”. Zalig, als je nog zulke gezellige oude tantes nebt, die specialiteiten zijn in allerlei soorten vsn appelbollen, bor duurwerk en spennende verhalen De appelbollen van Tante Truus speelden hier in ieder geval een groote rol. want er werd zoo smakelijk over verteld, dat ik de geur begon op te snuiven. Marietie in de wandeling genaamd met den kriebeligen naam van Rietepiet scheen een onverdragelijke voorlief de te hebben voor haar rechterduim, een voorliefde die Mama met wortel en tak i trachtte uit te roeien door om de 3 mi nuten het kind een tik op den arm te geven met de geautoriseerde opmerking: „Rietepiet, niet zitten zuigen.' Caatje een vroolijk d>ng van 8 jaar liet naar polkakopje uitwaaien buiten het raam. Stientje, ongeveer negen iaar, had in alle stilte van uit de verte samen met Jan, een robbedoes van 4, gepro beerd de knoopen van mijn toog te tel len; maar ze raakte blijkbaar telkens het spoor bijster op die duizendknoop. Voor afwisseling werd er gekibbeld, ge stoeid, gelachen, gevochten, gegeten, gesnoept, totdst in eens een kinderhoek, je boven, uit het net naar beneden viél op mijn knie. Onder daverend gelach en blozende excuses van mama, werd het klokhoedje weggenomen en dit voorval lokte een gesprek uit. dat natuurlijk ging over de kinderen. Mama ontpopte zich als katholiek, en weldra zaten we te hoofdschudden voor mama's moederlij ke ondervinding, uitgesproken in t be kende zinnetje: „Ja, ja, er komt heel wat Voor kijken om je kinderen groot te brengen Geweldige visioenen gingen bij dat woord aan mijn oogen voorbij Pestalozzi; de vrije individueele school te Hilversum, Montessori, Sanderinsti- tuut, fröbel. „Ja, er komt heel wat voor kijken en het gesprek kwam op de oudste dochter, een jongedame van pl.m. 16 jaar, gezeten in den hoek, gepolkaad, met een boek op de knieën. „Ja. ze kan best leeren; ze heeft prachtige cijfert.' De lezende jonge dame deed net of ze niets hoorde; maar ze hoorde alles, want gedurende het geheele gesprek sloeg ze geen bladzijde om. „En lezen, Pater, lezen nee. daar is nou het eind van weg. Ze komt nog niet thuis of ze zit te lezen andere kinderen spelen nog eens graag, maar zij doet niets anders dan lezen. „En hier wierp mama een strafienden, maar tegelijk ook trotschen blik op het bele zen wonder soms blijft ze liggen lezen in d'r bed in plaats van te slapen.” Het belezen wonder voelde zich op dat oogenblik een echte heldin. „Ja, ze heeft een kast vol boeken, bijna allemaal romans. Ja, ziet u, ik Leb geen tijd om te lezen, en ik ken al die titels niet eens onthouden, maar ze heeft er al heel wat opgeknapt. Nou, ik zeg maar zoo: 't ontwikkelt je toch. Zeg, Toos, noem eens een paar titels op van boeken die je gelezen hebt. Eerst wilde het niet erg goed lukken, maar alngzamerhand kwamen ze er uit o dat met u lezen „Zus Sanny” Prach- tigl En hebt u niet gelezen Elly's laatste besluit?” „Neen ken ik niet'O. Za lig. En^lfet kasteel van Jotenborg'', en dan „Een zware Stap" en.buzes blonde schaf en „Het huis met de vier de verdieping" o( o, Storm hi het hart nn „Blinde levens en o jn, heb ik pas gelezen „Het Katje Mama begon over I heen te komen en de nuchtere kwam boven. „Ja, Pater, nou, om u eerlijk de waar heid te zeggen. Ja, ik heb dat in m'n maar ziet u, ja, dat tegenwoordig niet meer in.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1927 | | pagina 13