J. NIEUWHIHUIUEII
ütticieel Kerkbericht
bij K. DE HEER,
W. P. DE BOER,
Tweede Blad
Oamas* an Hssren Kleermaker
SL Knnastraat 8
.s’
VRIJDAG 10 JUNI 1927.
30 cent per half pond.
REIS NAAR ROME.
i
Laten we op zijn gezondheid
drinken.
Speciaal adres voor het maken
van alle 'soorten
A D K M A A. B
MEIJER’S
VISCH HANDEL.
versche Zeevlsch
de Filo daaraa
Boterstraat 13-15,
smaakvol ia billijk omlijstai.
van het
„Noord-Hollandsch Dagblaci”.
IK LUTHL t
MTOGWFEWUl
EPISTEL EN EVANGELIE.
Beul H 25, Rikmaar, Teieioon 243.
PrifisterklBeifing
1 Passende modellen
Concurreerende prijzen
246.000
(Wordt vervolgd.)
e
kon worden
bega:
igde
In Holland hadden we bijna geen sneeuw
gezien, maar hier op de hooge bergen glin
sterde ons de sneeuw reeds van verre tegen
en hoe verder en hooger wjj kwamen, hoe
meer wjj de sneeuw naderden, tot wjj ten
slotte de sneeuw beneden ons hadden.
De reis verliep prettig, zoodat wjj, zonder
ons ook maar één oogenblik te vervelen (na
24 uur), de Italiaanscbe grens naderden, oin
kennis te maken met het land van Mussolini,
van wien wij den laatsten tjjd veel gehoord
en gelezen hadden. Het bleek ons, dat in dit
land wel eens propaganda mag worden ge
maakt voor ontwapening, want de treinen
worden bewaakt door soldaten, precies alsof
men in oorlogstijd leeft. In den trein sur
veilleerden telkens gewapende soldaten, die
tevens controle op de passagiers uitoefenden.
Doch eere wien eere toekomt, de treinen
rijden precies op tijd.
Wanneer je echter je gemak wilt nemén en
je voeten op de banken uitstrekt, moet je
dit bekostigen met een boete van 20 Lire.
Dr. Schut vertelde ons, dat Mussolini veel
goeds tot stand had gebracht, o.a. ten aan
zien van orde en tucht, iets wat voor dit land
wel hoog tjjd werd.
een
van
oud-Boedhisten)
pels hebben.
geen
en tot
ion ver-
Dagelijks aanvoer van
alt eigen viMcherjj. Specialiteit
in gebakken Viech, Garnalen- en
Viècb-croqueta.
ZOUTEVISCH, STOKVI3CH,
in verschillende soorten en pre
zen.
Verder allee wat tot bet va)
behoort.
Beleefd aanbevelend.
LANGESTRAAT M Tele! 611.
Evangelie 'ulgeiis den 11. Lucas;
VI, 36—42.
In dien tijde zeide Jesus tot Zjjne leer
lingen Wecsl barmhartig, gelijk uw »ader
liarml a.-iig is Oordeel! niet, en gij zult ujel
geoordeeld woracnveroordeelt niet, en gij
zult niet veroordeeld wordenvergeelt, en
u zal verpeven worden; geeft, en u zal j,e-
geven vvordeu. Men zal eene goede, opge
hoopte g.-schudde en overloopende maat ia
uwcu school uitstorten; want met die mar,
daar gij mede melen zult, zal men u weder
om meten. Hij zeide bun dan eene gelij
kenis Kan wei de eene blinde den anderen
leiden? Vallen zjj niet beiden in eenen keil?
De lecilüig is niet boven zijnen meester;
naar een ieder is volmaakt, als hij is ae
lijk zjjn meester. Maar, wat ziet gij den
splinter in hei nog uws broeders, en bemerkt
den balk niet, die in uw eigen dog is? Ui
hoe kunt gij tot uwen broeder zeggen.
Broeder, l.iat mij den splinter uit uw oog
nztnon, daai gij den balk in uw eigen oog
niet ziet? Schijnheilige, licht eerst den balk
uit uw eigen oog, eu dan moogt gij zien, om
den splinter uil het oog van uwen broeder
„e lichten.
station te Bob
den nacht van
moesten er drie uur wachten. Vanzelfspre
kend maakten wij wandelingetjes over het
Niet genoeg.Excellentie Men
ziet dat u ze niet bjj elkaar hebt behoeven
te scharrelenIn ieder geval, het bestek
van den architect gaat die souj niet te bo
ven.
De goede priester haalt zijn teekeningen
te voorschijn die de gedecoreerde heeren
door bun lorgnetten bekijken.
Een kerk van 2(0.000 francs met een
gevel op den voornaair.sten boulevard is
niet mooi genoeg en daarom kan ik u geen
toestemming geven de oude af te breken.
Het is een arbeidersbuurt. 80 pCt. van
de begrafenissen moeten voor niets gebeu
ren, de menschen betalen niet meer huur
dan 400 francs.
Dat doet er niet toe; wjj eischen iets
dat er meer decoratief uitziet. Verdubbel uw
bestek en dan zullen we verder zien.
Het moest opklimmen, het ongelukkig
bestek tot 550.00S franken. De pastoor deed
evenzoo en beklom opnieuw de preekstoel.
mogen was. Hartelijk was de kennismaking.
ZjjnEerw. vertelde ons al spoedig, dat wij een
audiëntie bij den H. Vader zouden hebben,
en dat wij een door Z. H. op te dragen H. Mis
zouden mogen bij wonen; dit laatste vooral Is
wel een bijzonder voorrecht.
Met Dr. Schut maakten wij nu een kleine
wandeling <loor oenige drukke straten. De
wandeling duurde niet te lang, want we ver-
langden naar bed. Iets, wat zeer begrijpelijk
is, als men bedenkt, dat we 2 dagen en 2
nachten in den trein hadden gezeten. Een
heerlijke slaap verkwikte ons geheel en al,
zoodat wij 's anderen daags toch weer bij
tijds wakker waren.
We wilden zoo weinig mogelijk tijwl van der»
dag verloren laten gaan en daartoe was na
tuurlijk noodig het parool: vroeg uit de vee-
ren.
Want Rome biedt zooveel bezienswaardig
heden, dat men haast oogen te kort komt,
om alles in oogenschouw te nemen.
Eén van de heerlijkste bouwwerken is wel
de St. Pieter.
Is het dus wonder, dat ons eerste bezoek
dien dag gold die machtige en wonder,
schoone kerk?
Met Dr. Schut in ons midden reden we er
per tram heen, een rit, welke ongeveer
20 minuten duurde.
Toen waren we dan op de plek, waar d»
eerste Apostel van Jezus heeft getroond en
waar nog zijn gebeente rust. Hoe geweldig
perron. Tijdens één dezer wandelingen sloeg
iemand met meer dan gewone belangstelling
ons insigne gade. Hjj sprak ons aanin
het Hollandsch en bleek ons, dat hij deel uit--
maakte van een gezelschap van 21 leden van
„St. Raphaël". afdeeling Rotterdam, die even
als wij een reis naar de Eeuwige Stad onder
namen.
groot en majestueus lag daar hot grootsche
kerkgebouw, met aangrenzend het Vaticaan.
Van buiten werd even een vluchtige blik ge
worpen op het indrukwekkende gebouw en
dan ging het spoedig naar binnen.
Wat hadden we al niet veel gehoord van
het trotsche gebouw en wat hadden we er
ons niet van voorgesteld! Doch mot dat al,
konden we haast niet gelooven wat onze
oogen zagen.
Binnentredend wordt de blik geboeid door
twee wijwaterbakken, gedragen door twee
engelen, die meer dan 1.50 M. hoog zijn.
De plafonds, gesierd met Michaël Angelo’s
beroemde meesterwerken, zjjn een lust voor
oog en hart, en om nooit te vergeten.
Het spreekt vanzelf, dat geen haast ge
maakt werd, om het gebouw te verlaten,
doch tenslotte moesten we wel verder, even
wel niet dan na eerst nog het monument van
Paus Pius X z.g. bewonderd te hebben.
Dan daalden wij de trappen af, om een be
zoek te brengen aan den ouden St. Pieter,
welke onder de hnidige kerk gelegen is.
De heer Hassing dan schrijft:
Gevolg gevende aan de uitnoodiging. welke
een van mjju vrienden had gekregen, om
eens naar Rome te komen, vertrokken wjj
op 2 Mei van Alkmaar, om de Eeuwige Stad
te bezoeken.
Wjj hadden Alkmaar nauwelijks verlaten,
of toen bleek, dat een onzer reisgenooten
zqn.pas vergeten had, en zonder dit be
langrijk document kon hjj zijn reis natuurlijk
niet voorzetten, zoodat bjj genoodzaakt was
terug te keeren, om even later ons weer na
te reizen.
Twee onzer reisgenooten zouden hem ts‘
München opwachten, wat tot gevolg had, dat
deze drie reizigers 24 uur na ons te Rome
arriveerden.
De reis ging door Duitschland en Oosten
rijk Ha Kufstein Innsbrück en was bet aan-
varAelQk de mooie Rijnstreek welke ons be
koorde, later in Oostenrijk in Tirol en nog
later in de Dolimieten werd de natuur steeds
JtuuMur en mooier.
Een aardige ontmoeting hadden wjj op, het
longa. Wjj arriveerden daar in
n Dinsdag op Woensdag en
Eenigen tijd geleden heeft een aantal spoor-
wegmannen een reis gemaakt naar de
Eeuwige Stad: Rome. Eén der pelgrims, de
heer A. Hassing, zendt ons van deze reis een
verslag, dat wjj gaarne in vervolgen in on»
blad afdrukken.
(Door Pierre l’Ermite).
Het was een van die voorsteden: gisteren
nog niete dan open terrein, groeven vol
pleisterkalk, kerkhof van doode honden,
van oesterschelpen en verroeste ketels; biet
en daar bewoond door eenige uitgehongerde
zoekers van oude rommel en eenige philoso-
fisch aangelegde verkoopers van konijnen
vellen; thans een bevolkte volksbuurt, we
ntelend van menschen, zwart van werkvolk,
met groote fabrieken, lange jstraten met
steegjes en boulevards. Met singels waaraan
groote gebouwen; met een nieuw stadhuis.,
en nieuwe scholen.... nieuwe tramaanleg.
En te midden van dat alles een armzalige
constructie met gescheurde muren, die
slechts ruimte kon bieden voor 300 personen
in een wijk van 50.000 zielen!
Dat was de kerk!
Als Zondags de Parysche wandelaar den
Pardon, vriendlief, in de Loge hebben
j op doen vallen.
Wat zal die raar op
zjjn neus kijken.... Die leelijke kerkrat.
En zonder bun sigaretten uit den mond
te nemen, kwamen de handen van die jon
gens uit hun zakken te voorschijn en gaven
ze hun goedkeuring te kennen door handge
klap waaraan geen einde scheen te zulltn
komen, zingend: Laten we op zjjn gezond
heid drinken, want hjj heeft zeer goed ge
sproken. Geld.
EERSTE ZONDAG NA RUISTER.
Epistel uil den eersten brTN van’den
H. Apostel Jnannez; IV, 8—21
Welbeminden, God is liefde. De liefde van
God tot ons is hierin gebleken, dat Hij Zijnen
cenig geboren Zoon in de wereld heeft ge
zonden, opdat wij door Hem zouden leven.
Hierin Iteataal de liefde; niet als of wij
God te voren bemind hadden, maar omdat
Hij ons eerst bemind heeft, en Zijnen Zoon
gezonden heeft tot verzoening voor onze
zonden. Welbeminden, als Go*1 ons aldus
hoeft bemind, dan moeten wij elkander ook
beminnen. Niemand heeft Godooit gezien.
Indieu wij el kin der beminnen, dan blijft
God in ons en Zjjne liefde |s in ons vol
komen. Hieraan weten wij, dat wij in Hem
blijven, en Hij in ons, omdat Hij ons van
Zijnen Geest heeft medegedeeld. En wij heb
ben gezien, en wij getuigen, dat de Vader
Zijnen Zoon gezonden heeft, tot Zaligmaker
der wereld. Al wie belijdt, dal Jesus de
Zoon Gods is, in hem blijf: God, en hij in
God. En wjj hebben erkend en geloofd de
liefde van God tot ons. God is liefde, en die
in dc lelde blijft, blijft in God, en God in
hem. Hierin js de Lelde Gods in ons vol
komen, opdat wij vertrouwen legen den dag
des oord.els; omdat, gelijk Hij is, wij cvCn
in deze wereld zjjn In dc Lelde is geene
vrcea, maar de volmaakte liefde verdrijft de
vrees, omdat de vrecs op straffen ziet. Nu,
die vrees;, is niet volmaakt jn de liefde. Laten
wij dan God beminnen, omdat Hij ons eerst
iMtmind heelt. Indien jemand zegt
min God, en echter zijnen l>roeder baat,
die is een leugenaar; want dte zijnen broe
der, dien hij zet, niet bemint, hoe kan tjj
God beiniunen, d en hjj niet Ziel? Wij hebben
ook dit gebod vau God, dal die God be
mint, zjjnen broeder ook beminne.
Toen b<
van vreui,
het ministerie om verlof te gaan vragen de
dierbare kerk voor het publiek te openen.
Ja, mijnheer Pastoor, wjj geven u onze
toestemming maar onder uitdrukkelijke voor
waarde, dat u alle eigendomsrecht op die
kerk zult afstaan en haar aan het gemeente
bestuur overdragen.
Aan het gemeentebestuur, dat
penning er voor heeft bijgedragen
de vrijmetselarij behoort. Maar dat
raad zjjn en heiligschennis.
Doen of niet doen?....
De pastoor weifelde, bedacht zich.
Waarvoor een parochiekerk bouwen als
ze niet kon dienen. Kort en goed, hij
teekende de schenking.
En het gemeentebestuur verwaardigde
zich, na eenige beraadslaging, het vorstelijk
cadeau te aanvaarden van 500.000 franken,
afgestaan door een pastoor, mager en afge
tobd, die door de straatjeugd soms na school
tijd werd achtervolgd en nagejouwd: weg
met de zwartrokken....
Zee maanden later.
Het gebeurde dat een plaatselijke gym-
nastiek-vereeniging bestaande uit een der
tigtal jongelui met blauwe broeken en roode
ceintuur beraadsfhgend over den aankoop
van een garage van fietsen en auto's const*
teerden dat overal op den boulevard het ter
rein zoo duur geworden was....
Toen verhief zich de voorzitter en zeide
met vaderlijke stem:
Ik geloof, heeren, dat we niet lang be
hoeven te praten over deze zaak, want ik
heb eenige redenen om me voor te stellen
en terwyl hij dit zegde krulden zijn lip
pen tot een boosaardigen glimlach dat na
scheiding van Kerk en Staat de nieuwe
bouw van den pastoor, ontdaan van het al-
'taar, de biechtstoelen en andere bijkometig-
heuen, ons nog wel gratis, een heerlijke ga
rage zal bieden, goed bevloerd, met vestiaire,
massagekamer en een mooi entree op den
Boulevard.
Wat dunkt u er van heeren?
Dadeljjk kruisten zich de antwoorden.
Dat zou goed zjjn
Maar, hoe heeft men daar niet eerder
aan gedacht?
we er al een jaar lang 't oog
En de pastoor? Wat
HET ADRES van vertrouwen voor
lijwitlen, Baadcn m onderdeden
is
Agent der alom bekende
ADEK,
UNION,
BOSTON.
TURNER
RIJWIELEN
Prysoouranten worden op aanvraag gratis
vsrstrekL
Vak kan diva reparatie inriehtiag,
(geen jongenswerk).
Vanuit Bolonga aanvaardden wjj het laat
ste gedeelte van den tocht. Steeds warmer
werd hft. Tenslotte spoorden wij de vrucht
bare Po'vlakte door en arriveerden te onge
veer 1.50 uur n.m. te Rome.
Het bestelde Pension was spoedig opge
zocht.
Dat had anders was kunnen houden, want
toen wjj buiten het station kwamen, werden
wjj als het ware bestormd door hotelknechts
en pakjesdragers, die voor een vreemdeling
in Italië werkelijk een last zijn. Wjj wisten
ze echter op vriendelijke wijze aan het ver
stand te brengen, dat hun hulp niet noodig
was en na even zoeken hadden wij al spoedig
ons aangewezen Pension bereikt. De eigenaai
was een humaan Zwitser, die Duitseh sprak,
zoodat wij ons goed met hem konden onder
houden.
Het eerste werk was nu. ons op onze ka
mer eens flink op te frisscheu. en dan erop
uit, om Dr. Schut op te zoeken, die ons de
dagen, welke wjj te Rome zouden doorbren
gen, zooveel zou laten zien als in zjjn ver-
DE MISSIE IN JAPAN.
Uit eèn bericht van Pater Utsch S.J.
uit Shimonoseki in Japan, blijkt ten dui
delijkste hoeveel moeilijkheden de mis
sie moet overwinnen, welke haar in den
weg worden gelegd en welke schijn
baar onoverkomelijk zijn. De missiesta-
tie van Shimonoseki bestaat sedert '05;
was echter in den loop der tijden al en
toe zonder eigen leiding, zoodat naburi
ge staties moesten nigrijpen. In hef jaar
1921 kwam weer een vaste missionaris
naar Shimonqseki, die de statie in zeer
verwaarloosden toestand aantrof, aan
gezien sedert jaren geene reparaties,
die hoogst noodzakeTijk waren, uilge-
voerd watten. Het aantal katholieken,
die tot deze statie behooren, kan niet
met zekerheid worden opgegeven, aan
gezien onophoudelijk de menschen ko
men en weer vertrekken en de Chr:,te
nen, die tot het armste gedeelte van het
volk behooen, per maand drie Zondagen
moeten werken en dus’geen kerk kun
nen bezoeken. Op hooge feestdagen
kwamen somstijds circa 120 personen
bij elkander, de zuigelingen medegere-
kend. De groote armoede die onder de
menschen heerscht en hunne primitie
ve levenswijze werkt de uitbreiding van
het Catholicisme nu juist niet in de hand.
Door het opnchten van Zondagsscho
len. vereenigingen, lokaliteiten, biblio
theken, voordrachen met lichtbeelden,
en voor alles door een indrukwekkende
stefieering der kerk en der ke’-keliike
ceremoniën, poogt men de menschen
weer tot het'Geloof te breQgen
Aantfezien geldelijke middelen geheel
ontbreken, schijnt het bijna een onmo
gelijkheid te zijn, de zielen der heidenen
voor de Katholieke kerk te winnen; hier
bij komt nog, dat de Protestanten, de
Methodisten, Baptisten en Leger des
Heils over talrijke prachtige gebouwen
beschikken, terwiil de Heidenen ten
getalle van 150 000 niet minder dan
18 shlnto-tempels, 38 Teras (tempels der
oud-Boedhisten) en nog 21 andere tem-
Wat zou men voor die som ’n eteenen
kunnen koopen. Vierduizend stukken van
Ik be- twintig sous.
Wat waren ze opgewonden in de pastorie.
Dienzelfden avond nog ging de pastoor naar
een vriend van hem, een architect, die hem
dadeljjk een bestek maakte, dat bjj bereke- i
ning 250.000 francs zou kosten.
Dus nog 246.000 francs....
Maar een kleinigheid, hé.
Welnu, weet u niet waar die
francs te vinden?
Iedereen spande zich er voor. De werk
lieden collecteerden op de fabriek, de oud
jes gaven het geld dat ze anders voor tabak
zouden besteden. Fraters en zusters spraken
er over op school., de vrouwen offerden.,
zelfs hun trouwring, de kleintjes hadden
allen op zak een stuk karton, voor twee sous
lieten ze er een gaatje in prikken.
Bedenk eens dat, als 246.000 francs, stui
ver voor stuiver, bjj elkaar gebedeld moet
worden, wat dat een werk en «tffere ver
tegenwoordigt.
Op een dag leende de pastoor een paar
halfzijden handschoenen bjj zjjn oudsten ka
pelaan en begaf zich naar 't ministerie van
Eeredienst.
Excellentie, ik vind ’t vreesdijk dat
een kerk boven 't hoofd van de parochianen
ineenstort; ik kom u eene mededeelen dat
ik daarom het plan heb gemaakt een nieuwe
te bouwen; en nu kom ik daarvoor verlof
vragen.
Hoeveel hebt ge bjj elkaar?
Twee.... honderd.... vjjftig
duizend franken, zegt de pastoor met
plechtige stem alsof hjj de milliarden
Rotschild opsomde.
Dat is niet genoeg.
Niet genoeg, goede hemel.
M uu arme parochianen.
Jullie hebben niets gedaan. Ge bent nog
niet aan de helft. Er zjjn nog noodig. ::oo.ei>o
franken. De Staat logt 't ons op. Het schijnt
dat onze kerk niet mooi genoeg zou zijn
"Voor den boulevard.
En die ongelukkige fabrieksstokers, leer
touwers, poetsers van tramrails, winkelbe
dienden, glasblazers, jonge Bretonschc meis
jes, voddenrapers, groenteboeren, zetten groo
te oogen op, 300.600 franken. 300 maal dui
zend stukken van twintig sous. Wat een
som.
Welnu, we zullen opnieuw weer ons best
doen, zeiden ze.
En opnieuw begonnen ze zich van alles
te ontzeggen.
Na verloop van vier jaar was cindeljjk de
dag aangebroken waarop de architect de
aannemers kon bestellen en den bouw be
ginnen van de kerk, van de dierbare kerk,
Waarvan elke steen zou spreken van geloof,
van offervaardigheid van liefde.de
steenen bijeengebracht enkel en alleen door
roomsch geld.
De misdienaars streelden de paarden van
de poldergasten; de pastoorsmeid gaf ze
I suiker.reeds van te voren genoot men
van 't gebouw.... en s Zondags kwamen
ze in grooten getale rondloopen om het ter
rein heen of de putten, in den kelder van de
verwarming.... in de crypten.... en ein
delijk in het schip.
Men besprak de kapellen, de ramen, do
altaren; men hielp de biechtstoelen vervoe
ren. De Congregatie borduurde de ornamen
ten; het werkvolk kwam, na volbrachte
dagtaak, de schilders heli>en met de ruwe
schets op de muren; een familie nam het
heele orgel voor haar rekening, enz. enz.
En tegen Paschen was de kerk, zoo niet
heelemaal klaar een kerk ie nooit vol
tooid dan toch zoover dat zc in gebruik
1genomen.
if zich de pastoor met een hart
en dankbaarheid opnieuw naa?
dierbare kerk voor het publiek te openen.
't HMdÈvard langs kwam, stond hjj een oogcu-
4>1ik stil voor die verweerde muren voor die
vensters die er bjjna uitliingen, voor dien
havenloozen klokkentoren, waarop boven
op half vergane balken nog een haan stond,
beroofd van drie kwart van zjjn veeren en-
wjjzend van *t Noorden naar 't Zuiden en
van ’t Zuiden naar 't Noorden.
Is dat de kerk....?
Ja....
Welnu!.
Welnu, wat was er aan te doen?.
Geen cent.nauweljjks was er genoeg
om een magere pot te bereiden voof de drie
magere kapelaans én een pastoor nog ma
gerder dan zjjn kapelaans.
Toch een keer, op Allerheiligen, toen de
geloovigen zoo dicht opeen zaten, dat er
stoelen braken en een deur van den biecht
stoel was losgewrongen, besteeg de pastoor
den predikstoel;
Dierbare Geloovigen.
We hebben een kerk noodig....
Alle fabrieken van die van de klinkliouten
tot aan die van schoensmeer, hebben hun
plaats gevonden.Het is schandelijk dat
God de Zjjne niet bezit. Maar Hjj zal ze
hebben!.... Zou ik er zelfs mijn toog voor
naar den lommerd moeten brengen!.... Z'n
toog....? Ze was nog geen vjjf centen
waard.
Hij hield een preek zoo mecsleepend, zoo
vol bitterheid en zoo vol hoop, dat na de
H. Mis een oude jonge juffrouw zich bjj hem
vervoegde en hem 4000 francs ter hand
stelde.Vier prachtige briefjes van 1000
op eens; al haar bezit!
Maar dc pastoor wilde deze gave niet aan-
vaarden.
Zij drong aan, dreigde ze te zullen ver
scheuren en won haar pleit.
Noch de kapelaans, noch het kerkbestuur,
noch de stoelenzetster, noch de koster, noch
de hoefsmid, die suisse was, hadden ooit een
briefje van 1000 francs gezien
Men bekeek ze, men bevoelde ze, ze wa
ren zoo groot!.en zoo lang en zoo prach
tig blauw.en die briefjes hielden zooveel
in
EEN MONUMENT VOOR DEN
H. FRANCISCUS IN JAPAN.
Te Yamagucchi in westelijk Japan is
een monument ter eere van den Heili
gen Franciscus Xaverius onthuld. Dit
monument bestaat uit een kruis, het
welk 13 meter hoog is met twee bonzen
plaketten, die het portret van den Heili
ge en de wapens zijner familie dragen.
Het monument staat voor een verlaten
boedhistenklooster, hetwelk vroeger
den Heilige vier jaar tot verblijfplaats
heeft gediend. Bij de onthulling was ook
de gouverneur Omori tegenwoordig,
eveneens Mgr. Giardini, de Aartsbis
schop van Tokio, Mgr. Rey, de Pa*er-
Jesutf Hoffmann, leider der missie en
der Universiteit te Tokio, zoomede tal
van andere autoriteiten. De gouverneur
ofschoon zelf een heiden, deed in zijne
toespraak uitkomen, dat de Heilige
Franciscus altijd eene groote liefde yoor
Japan heeft gekoesterd; het streelde >ijn
nalionalen trots er aan te kunnen herin
neren, dat Franciscus het Japansche
volk „het meest intelligente volk onder
alle Asiaten" heeft genoemd.