Stoomen, Pliseeren.
Stoppage.
S. KROM.
„ONS BLAD”
r
No 169.
f750f250.
FEUILLETON.
EEN RECHTERLIJKE
DWALING.
MANCHESTER BROEKEN.
Jtend»
•f
ÜMaaaag Juli 19*7.
I f 2^5
BINNENLAND.
Abonnementsprijs i
Pet kwartaal voor Alkmaar i
Voor buiten Alkmaar-t a
Me» Geïllustreerd Zondagsblad
Bureau HOF 6, ALKMAAR - Telefoon£££5^^™*’433
BUITENLAND.
Verspreide Berichten.
Advertentieprijs
Aan alle abonné’s wordt op aanvrage gratis een polls verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000.f750.f 250.f 125.f50.f40.—
Korte Berichten.
fi-
eei
in
leger tijden* den
I
gemeente Zand voort, heeft bij
trillende lippQM.
ver-
eld van
■oetstuk
éf-ikaan-
;eboden
bestaan
WIJ HEBBEN EEN EXTRA AANBIEDING
IN
BUITENGEWONE LAGE PRIJZEN.
Manulacturenmagazijn „De Tijdgeest.”
MAGDALENENSTRAAT B 17. ALKMAAR.
int; de
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
i f 0.(50 hooger
„Het is my uu nog een raadsel”, verklaart
hij voor de rechtbank, „hoe men mij voor
den oudsten zoon van den vroegeren kroon
prins heeft kunnen aanzieu. Prins Wilhelm
is minstens een hoofd grooter dan ik.”
In een hotel in Erfurt wordt hem het gul
den boek voorgelegd, waarin als laaste
handteekening voorkwam die van den rjjks-
kanselier Dr. Marx. Hij weert af en zegt,
dat de groote Marx toch niet bij den kleinen
DE RAADSVERKIEZINGEN TE
ZANDVOORT.
zijn opgehelderd. Buitendien vermoedde ik
dat de détectives mjj op de hielen waren, en
had een brief van u of van den rechter mij
kunnen verraden. Toen ik eindelijk werk
had gevonden, besloot ik te wachten tot ik
van mijn succes zeker was, vóór ik je schreef
en eindelijk hebben de omstandigheden mij
doen besluiten onverwacht zelf terug te kee-
ren.
„Maar dan had Valentin toch wel kunnen
schrjjven!”
„Valentin! Och, Pauline weet ge ’t dan
niet Vermoedt ge ’t niet? Valentin
was ’t die ’t leven verloor!”
„Valentin! God moge ’t mij vergeven. Wal
heb ik hem onrecht aangedaan!” Zij keerde
zich om en schreide eenige oogenblikken
hartstochtelijk. Niet lang echter liet zij zich
door haar gevoel medeeleepen. Zjj droogde
hare tranen, vermandde zich en zeide „Vertel
me alles."
„De geheele geschiedenis was louter toe
val en berustte volstrekt niet op eenig voor
af beraamd plan. Voor ik mij aan boord be
gaf, had Valentin mij overgebaald om voor
’t geval iemand op mij loerde, van kleeren
te verwisselen en me een zoodanig uiter-
lijk te geven dat ik voor Valentin kon door
gaan. Later op de boot bemerkten wij dat
de menschen onze namen hadden verwisseld
e.i we lieten dat zoo. We hadden samen één
hut en ik gebruikte alles wat van Valentin
was; van mijzelf had ik maar zeer weinig bij
Korff mag staan. Waarop de hoteleigenaar
met de handen op den naad van de brbek
uitroept: „Keizerlijke hoogheid!” Wat kon
hjj nu nog anders doen dan teekenen?
Hij reist naar Weimar en verder naar
Gotha, waar in het Schloes-hotel dadelijk de
vorstelijke kamers voor hem in gereedheid
worden gebracht.
In deze dagen werd ’t hem zoo nu en dan
wel eens benauwd. De pers, die te veel
over hem schreef, wist hfl door een invloed
rijke relatie het zwijgen op te leggen.
In Keulen slaat hjj zijn laatsten slag bij
een expediteur en veiligheidshalve besluit
hij, dienst te nemen in het vreemdelingen
legioen. Vóór het transport vertrekt, wordt
hij op ’t station in Euskirchen geknipt.
Domela wordt geschilderd als een man,
met een correcte houding, waaraan hjj we’
het succes van al zijn streken te danken
moet hebben. Het vorenstaande verhaal
vertelt hij kalm, beleefd, nu en dan glim
lachend, vergezeld an een voornaam hand
gebaar. HfJ maakt niet den indruk van een
sluwen, handiger», oplichter.
Drie uur pleit zijn advocaat voor zijn vrij
spraak. Na kort beraad veroordeelt de recht
bank i»i>m tot zeven maanden gevangenis
straf.
Zal Domela dé laatste zijn, die Duitsch-
land in de oogen van meer nuchtere men
schen, minder gevoelig voor titels, zoo be-
spotteljjk maakt? Het valt te betwijfelen.
Een titel, een uniform en daarbij voorname
manierenwelke Duitsoher is er tegen
bestand?
40.
„Dat was dus zijn zuster! Werkelijk
ging hij voort als in zich zelf sprekende. „En
een maand geleden is zij met deg rechter
getrouwd, en laat nu jongelui bij zich in het
rijtuig plaa'.s nemen en gaat daarmee rijden.
Hq draaide zjjn snor op en sloeg zich met
«ijn wandelstokje tegen de beenen.
Laten wij het rijtuig volgen.
Na eenige oogenblikken van sprakelooze
verrassing, liet Pauline de hand van haren
broeder los e'n leunde tegen de kussens van
liet rjjtuig. Allerlei tegenstrijdige gevoelens
rezen op in heur hart. Zij gevoelde een ze
keren wrevel, dat zij zoo lang had getreurd
over een ongeluk dat nooit had plaats ge
grepen.
„Waarom hebt ge ons niet medegedeeld
dat ge nog in het leven waart?” vroeg ze.
„Ik stelde dat van dag tot dag uit”, ant
woordde hij. ..Eerst was ik t niet met me
zelf eens wat ik i'oen zou. Ik dacht er over,
weer naar huis terug te keeren, maar toch
mee de ik weer dat het beter was om, nu
men mjj toch eenmaal dood waande, de men
schen nog maar een tijd lang in de waan te
Juten totdat alJes omtrent den diefstal zon
DE BEGRAFENIS
VAN KONING FERDINAND.
Onder gebulder van kanonscho
ten trok de stoet door straten
met rouwvloers behangen.
Reeds gistermorgen vijf uur waren de
straten van Boekarest, waarlangs de lijk
koets van wijlen Koning Ferdinand passee-
rea zou, door een ontzaglijke menigte ge
vuld. Het is niet overdreven, wanneer men
het aantal toeschouwers op een half millioen
schat. De weg van het paleis Cotroceni naar
het station is vjjf K.M. lang en langs dezen
gebeden weg was het gedrang zoo groot, dat
men ónmogelijk kon passeeren. De hitte was
ondragelijk; talrijke vrouwen vielen in onj
macht. Aan beide zijden der straten werd
de menigte door een uit alle wapens samen!
gesteld cordon in bedwang gehouden.
Het was negen 's morgens, toen de lijk
stoet zich bij het paleis in beweging zette.
Het begin der plechtigheid werd aangekop-
digd door het gebulder van 101 kanonscho
ten. f
De stoet werd geopend door den commis
saris van politie. Op hem volgde een eaca-
dron der bereden koninklijke lijfwacht. Daar
na kwam bet kerkkoor, de geestelijken en
alle metropolieten en bisschoppen van Roe
menië, alsmede vertegenwoordigers van alle
andere godsdienstige gemeenschappen. Hier
op volgden de oorlogsinvalieden en do dra
gers der oorlogs-medaille van Michael -den
Dappere; vervolgens de vereenigingen van
oud-strjjders, en de Vaandeldragers van alle
Roemeensche regimenten. Generaal Preson,
de opperbevelhebber van het Roeineenwhp
leger tijdens den oorlog, droeg de koninklijke
kroon. Hij werd begeleid door twee andere
generaals. Generaal Mardareseu, eveneens
door twee generaals begeleid, droeg den
maarschalkslaf van den koning. Achter hem
schreed de ceremoniemeester.
Dan volgde de met zes paarden bespannen
affuit met de kist, welke het stoffelijk over
schot, van wijlen koning Ferdinand bevatte.
Aan beide zijden werd de lijkkist door gene
raals begeleid.
Het duurde twee-eu-een-half uur, voordat
de lijkstoet bij het station was aangekomen.
Voor het koninklijk paleis in de Calea Vic
toria werd even stilgehouden, terwijl de mu
ziek het volkslied speelde. Langs den ge-
heelen weg waren militaire muziekcorpsen
opges'.ld. die tijdens het voorbijtrekken van
<len stoet de nationale liederen en het ko
ningslied-speelden. Het publiek was zeer on
der den indruk; vele vrouwen weenden.
De vrouwelijko leden van de koninklijke
familie maakten geen deel uit van den stoet,
doch begaven zich in een specialen trein
van het station Codo naar het Noordereta-
t ion.
Aan het Noorderstation stonden vier spe
ciale treinen gereed, die het stoffelijk over
schot en de rouwdragende!» naar Curtea de
Arg* overbrachten. Met den eersten tréin
vertrokken de afgevaardigden, de senatoren
en de leden der geestelijkheid, met den twee
den trein de regentenraad en enkele depu
taties, met den derden trein het corps diplo-
NA DE ONLUSTEN TE WEENEN.
Een telegram aan Mgr. Dr. Seipd.
De 'leider der „Heimatwehren” uit de Al
penlanden heeft het volgende telegram ge
zonden aan den Oostenrijkschen bondskan
selier Mgr. dr. Seipel: „Uit naam van alle
„Heimatwehren” der Alpenlanden verzoek
ik u, onwrikbaar gekant te blijven tegen alle
eventueele pogingen dergenen, die de schuld
dragen aan de gebeurtenissen van 15 Juli
jj., om zich in de regeering te doen opne
men. De „Heimatwehren” zouden anders tot
de scherpste maatregelen moeten overgaan.’’
Resultaten van bet politieonderzoek.
Uit het officieele rapport der Wecnsche
politie bljjkt, dat meer dan de helft der bij
de onlusten aangehouden verzetplegérs uit
misdadigers beslaat, die reeds lang gezocht
werden. Er zjjn er bjj met meer dan 10 jaar
gevangenisstraf te hunnen laste, andere
met 5 jaar wegens poging tot doodslag, 4
jaar wegens brandstichting enz. te goed.
Het Ncue Wiener Tageblatt meldt verder,
dat de politie een speciaal onderzoek inge
steld beeft naar de ophitsers, die door hun
agressief optreden het eerste ingrijpen van
do wacht bij het paleis van justitie veroor
zaakt hebben.
Volgens dit onderzoek was er een goed
georganiseerde troep, die zich onder bet pu-
oliek mengde en overal ophitste tot geweld
daden tegen de politie en ten slotte tot be
storming van het gebouw en brandstichting.
Al deze ophitsers bleken bekende communis
ten te zjjn, die klaarblijkelijk hun instructies
van buiten kenden. Talrijke getuigen zijn ko
men verklaren, dat verschillende personen
bijna woordelijk dezelfde opruien toespraken
hebben gehouden.
SPAANSCHE CADETTEN CONTRA
PRIMO DE RIVERA.
Een incident te Segovia.
In een officieuze nota der Spaansche regee
ring wordt medegedeeld, dat de leerlingen
der aitillerieschool te Segovia getracht heb
ben, pressie uit te oefenen op personen, die
aan het feest wilden deelnemen, georgani
seerd ten bate van de slachtoffers der jong
ste stormen in Marokko.
De cadetten wilden aan dit feest
het karakter geven van een goed- of
afkeuring jegens de regeering. speciaal je
gens den leider der regeering. Primo de Ri
vera. Het incident, dat overigens de heer-
schende volmaakte discipline onder de troe
pen heeft aangetoond, is nog niet bijgelcgd.
De minister van Oorlog heeft maatregelen
genomen, opdat alle onrustige elementen
verwijderd worden.
De nota voegt hieraan toe, dat de regee
ring ook aan moeilijkheden te Barcelona het
hoofd moet bieden, waar de oude arbeiders
organisaties aan het comité, dat is ingesteld
'nemen tegenover de deelneming der andere
f organisaties aa het comité, dat is ingesteld
voor de oplossing der conflicten tusschen
kapitaal en arbeid. Indien als gevolg der
weigering door de regeering on» de eischen
der oude organisaties m te willigen, stakin
gen zouden uitbreken, zo,i do regeering aan
de situatie met gestrengheid het hoofd ble
ien.
Geheel juist is dit laatste niet. Want uit
de verklaringen, die door beklaagde in het
proces-Domela te Keulen, voor de rechtbank
werden afgelegd, blijkt, dat de rol door hem
gespeeld, hem voor een goed deel werd op
gedrongen.
Domela is den zoon van een kleinen grond
bezitter in Letland. Na den dood zjjner
ouders, die hjj op jeugdigen leeftijd verloor,
wordt hij onrenomen in een kindertehuis te
Riga, waar hij slecht behandeld wordt. Ale
zeventienjarige gaat hjj in 1919 in gezel
schap van Freiherr v. Brandes naar Duitsch-
land, die hem een betrekking bezorgd als
arbeider.
Hier houdt hjj het maar vier maanden tut,
omdat hij loon noch kh’eding ontvangt voor
zjjn werk.
Hjj wordt in een vluchtelingenkamp op
genomen, waar hem wederom een slechte
behandeling ten deel valt, om te zwjjgen van
de vervuilde omgeving, waarin hjj moet ver-
keeren. Spoedig daarna krjjgt hjj een be
trekking bjj Barone» v. Hochberg als huis
knecht. Van tafeldienen kende hjj niets, zoo-
dat ongelukken aan de orde van den dag
waren en hjj al gauw zjjn ontslag kreeg.
Kort voor zjjn heengaan steelt hjj een paar
lepels. Dat geval van die paar alpacca-lepels
is geweldig opgeblazen verklaart Domela.
Hij krijgt nu achtereenvolgens een baantje
als landarbeider, was in een machine-fabriek
werkzaam, in een dakpannenfabriek in Han
nover, en vervolgens in een suikerfabriek.
Komt dan in Berljjn terecht, werkloos, leeft
van den eenen dag in den anderen, slaapt in
de stations. Tot een schrijver zich ovr hem
ontfermt. Het vagebondeeren zit hem in ’t
bloed; een betrekking is een te knellend ver
band voor hem. Hjj roept de hulp in vai» het
Baitisch hulpcomité. Bjj den leider van ’t
hulp comité te Hamburg, die hem aanspreekt
als „Herr von Thünen”, verklaart hjj, dat hjj
eenvoudig Domela heet. De toon van ’t ge
sprek wordt nu plotseling anders, en ten
slotte verklaart de nog pas zoo vriendelijke
man, dat hij niets voor hem kan doen.
Dit kleine voorval geeft hem te denken.
Hier ligt ’t keerpunt in zijn avonturiereloop-
baan. Hij zal van nu af met „von” gaan wer
ken.
In Frankfurt begint hjj. Daar stelt hjj zich
voor al» Baron van Buxhofen. ’n „Geëreim-
rat” geeft hem kwartier en een maaltjjd. Het
geld vloeit hem toe; hjj vraagt er niet om,
het wordt hem oj»gedrongen.
Later in Berljjn treedt hjj op als Baron
v. Korff. In Dresden neemt hjj zijn intrek In
Hotel „Europkiseher Hof” en vergeet zjjn re
kening te betalen.
Terug 'in Berlijn wordt hjj reiziger in si
garetten, weer onder een anderen „von.” Met
open armen wordt Graf von Recke ontvan
gen. De orders gaan vergezeld van een uit-
noodiging om te komen dineeren. Een ge
wezen generaal geeft hem een introductie
voor Frau Oberbürgermeisterin van Berljjn,
die hem ’t was winter een prachtigen
mantel geeft, die hij later kwjjt raakt, als
bij de afrekening met zjjn principaal een te
kort aanwezig is. In Potsdam was het alge
meen bekend, dat Graf von Recke een be
staan poogde te verdienen met den verkoop
van sigaretten. De, invitaties voor diners
vloeiden van alle zijden toe. Daarvan sloeg
hjj er niet één af, omdat hij altij<l honger
had.
Bij een volgende reis naar Frankfurt en
later ii» Heidelberg stelt hjj zich voor als
Prins Lieven en maakt goede sier met de
studenten.
„Het is mjj
mjj. Op reis vertelde Valentin mjj zijn geheele
levensgeschiedenis. Later heb ik meermalen
over deze zeer toevallige om
standigheden nagedacht. Wanneer ik me er
opzettelijk op had voorbereid om zijn naam
aan te nemen, hadden wij dat niet beter
k linnen doen.
Toen brak de orkaan los. Wjj waren voort
durend in elkanders nabijheid, behalve op ’t
oogenblik dat de wind draaide. Wjj waren
in de salon, waar ’t pikdonker was, ofschoon
er een lantaarn brandde.'Valentin verliet me
en ging naar onze hut, daarna moet hij op
het dek gegaan en over boord geslagen zjjn,
want niemand onzer heeft hem weergezien.”
„En toen ge bemerkte, dat hij dood was,
wat toen?”
„Wjj hadden vooruit reeds afgesproken om
naar Mexico te gaau. Hjj had me zjjne papie
ren en brieven reeds gegeven, ik stak die
bjj mij en reisde verder als Valentin Martin.
Ik meende dat ik als zoodanig, eerder een
betrekking vinden zou dan als Percy Nolen,
terwijl ik hoopte dat het bericht van mjjn
dood, de politie op een dwaalspoor brengen
zou. In Mexico werd ik vriéndelijk ontvan
gen en slaagde er in een groote onderne
ming tot stand te brengen. Alles gelukte me,
zooals nooit te voren. De geschiedenis is te
lang om je die in kleuren en geuren te ver
tellen. Midden in mjjn werk had er echter
iets bijzonders plaats. Een Engefeche agent
kwam er naar wjj- toe en vertelde mij
vangst
len.”
„Arme Valentin,” mompelde Pauline met
trillende lippen.
„Toen ik daarop wet wijde ingaan.
1 -
matique en de militaire autoriteiten en mot
den vierden treiu, die ook hot stoffelijk over
schot van koning Ferdinand vervoerde, de
leden der koninklijke familie, Bratianu, de
minister van Binnenlandsche zaken Duca en
de militaire en civiele leden der hofhouding.
Dezg trein was góhëel* met zwarte stof ge
drapeerd. De wagon met de lijkkist was om
huld met,zwarte zjjde, waarin het Roemeen-
sche wapen was geborduurd. De locomotief
droeg linten in de Roemeensche nationale
kleuren. De trein stopte korten tijd aan de
stations Titu, Golesi en Titesti.
Op het 150 K.M. lange traject van Boeka
rest naar Curtea de Arges stonden aan bel
de zjjden van den spoorweg groote menig
ten opgesteld, die uit C-lle deelen van Roe
menië waren samengestroomd in hun schil
derachtige nationale kleedjj.
De kleine stad Curtea de Arges had zich
sinds dagen op de ontvangst van 's konings
stoffelijk overschot voorbereid. Van vele hui
zen wapperden zwarte vlaggen; de muren
waren met zwart doek bekleed. Duizenden
en duizenden uit alle deelen des lands had
den zich per spoor, auto of wagen naar het
stadje begeven.
Drie K.M. buiten de stad ligt het oude
klooster.
I >elijkkist werd door koning Alexander
van Joegoslavië, prins Nk daas en de offi
cieren dehkoninkiijke mil.taire kanselarij
van den wagon door de koninklijke wacht
zaal naar de affuit gedragen, die voor het
station gereed stond.
Langs den geheelen weg waren deputa
ties van alle Roemeensche regimenten opge
steld. Diep zwaaiend brachten de vaandels
de lijkkist hun groet. Nai at de affuit met de
lijkkist gepasseerd waMJ^.oedden de vaan
deldragers zich langs een kortoren weg naar
het klooster, waar nogmaals een laatste groet
werd gebracht.
Het was vjjf uur, toen de etet het klooster
imreikte. In het klooster werd een gods
dienstoefening gehouden door alle metropo
lieten en bisschoppen van Roemenië, in to
taal 120 geteteijjken.
Op het ogenblik, dat.de kist in de groeve
werd geplaatst, donderden in alle Roemeen
sche garnizens de batterij haar 101 saluut
schotten, terwijl in de dorpen de kerkklok
ken luiden. In alle Roemeensche kerken wer
den gdsdienstoefeningen gehouden.
PSEUDO PRINS.
Er is niets, waarin het menscheljjke ster
ker tot uiting komt, dan in het belachelijke.
Onze herinneringen aan Köpenick zjjn zoo
langzamerhand aan 't verbleeken. Maar nu
en dan herleeft Köpenick en ’t grenst aan 't
fabelaehtige, dat in 't Duitsche Rijk tot de
mogelijkheden behoort, wanneer het betreft
z.g.u. Köpenickiaden. Zelfs in de na-oorlog-
sche jaren, waarvan men zou veronderstellen
dat ze althans op dit puut een andere men
taliteit hadden doen geboren worden, ge
lukt het avonturiers de goe-gemeente, in
casu de hoogere aristocratie, om den tuin te
leiden, worden „Oberbnrgermeister”, „Kom-
merzienrate”, officieren, theater- en hotel
directeuren, voorname hofdames in ruste en
ceremoniemeesters buiten dienst bedrogen,
buigen slaafs den knie en bewegen hoffelijk
den romp, ondanks een vergevorderd sta
dium voor aderverkalking of gewrichts-rheu-
matiek, voor den man, wien het gehikt dit
heele trezelschaD^e doen gelooven in zijn
hooge afkomst.
Gisteren heeft de veldmaarschalk Lord
Plumer een gedenkpoort bjj Meenen ont
huld. Duizênden weduwen, dochters, zusters
en andef*e bloedverwanten van 5b.6(K) geval-'
len Britten, wier namen zjjn ingeschreven
in de gedenksteen, hebben de. plechtigheid
bjjgewood.
De Belgische Koning bevond zich ook on
der de aanwezigen terwjjl de Britsehe regee
ring werd vertegenwoord gd door Sir fil
ming Worthington Evans, den minister van
oorlog. De wijdingsplechtigheid werd ver-
dat ik tengevolge van den dood mjjns broe
der» erfgenaam van een groot vermogen
was. Ik wilde niet in bijzonderheden treden
en verklaarde kort en goed dat ik van de
geheele erfenis niets wilde weten en die aan
den naasten erfgenaam afstond. Maar ik had
glad vergeten dat Valen|in een vrouw had,
ofschoon ik omtrent haar alles had verno
men. Zjj beeft hem in meer dan een opzicht
het leven verbitterd en wanneer zjj zijn dood
te weten kwam, kon zjj haar aanspraken
op een deel der erfenis doen gelden.
’t Schijnt dat zjj de lucht gekregen had
van ’t geen de Engelsche agent, volgens op
dracht, kwam doen en hem naar Nieuw-Zee-
land wae gevolgd.
Ik had een zonderling gesprek’ met haar
en eindelijk deelde zjj mjj mede dat zjj mjj
zou aanklagen van haar man uit den weg te
hebben geruimd, om me van de erfenié mees
ter te maken, door zijn naam aan te nemen
en beschouwde mjjne verklaring, dat ik van
de geheele erfenla niets wilde weten, als
louter praatjes. Maar den volgenden dag ont
ving ik een brief van liaar, waarin zjj mij
voorstelde gemeene zaak met haar te ma
ken, naar Engeland te gaan, haar huwelijk
met Valentin te bewijzen, do erfenis in ont-
te nemen en daar met haar te dee-
bezettinge-
Noord-Ohina is een besmette Ijj-
itgebroken. Overwogen wordt
het Amerikaansche opper-com-
klaarde zij mjj den oorlog en zeide me dat
zo mij als bedrieger en vermoedelijke moor
denaar zou ontmaskeren. Zjj was te weten
gekomen dat ik beheerder en incdedeelge-
noot was van een kostbare mijn, die ik in de
nabijheid van Pachuca had ontdekt. De an
dere eigenaars waren twee voorname regee-
ringsleden. Deze ging zjj de geschiedenis
vertellen, en zjj deelden mjj mede wat ZQ
had gezegd. Ik was reeds besloten wat ik
doen zou. Ik vertelde hun alls wat er ge
beurd was sedert ik met alentin New-York
verlaten had, en daarna toonde ik bun den
brief, dien ze mjj zoojuist geschreven had.
Ik wist dat ik daarmedee allee op het epel
zette. Maar inderdaad stuitte het mjj tegen
de borst nog langer onder een vreemden
naam te leven en wilde ik, ’t mocht kosten
wat 't wilde, aan de zaak een einde maken.
„Gelukkigl” zei Pauline.
..Mjjn beide compagnons waren over die
geschiedenis tameljjk verbaasd, en een tijd
lang scheen de zaak een ernstige wending te
zullen nemen. Maar ik geloof dat mij
eigenlijk voor een te nuttig mensch hielden,
ik verdiende veel geld voor hen en deed al
het werk. Die brief van die vrouw gaf den
doorslag. Zjj zeiden mjj eindelijk adt zjj mq
zouden aanuemeu voor wie ik was, wanneer
ik daarvoor doorslaande bewjjzeu leverei»
kon. Ik moeet huu brieven en borgtochten)
touneu van geachte inwoners van New-York
.lis bevestigen wat ik hun had medegede^f
Van 15 regela fl.25; elke regéf meer f 0.28. Reclame pet
ngel f 0.75 voor de eerste^p^ i na ^voor de overige pagina's f oAo
f 0-60 per advertentie van 5
richt door Bisschop Gwymme, die tjjdens den
oorlog belast wae met de geestelijke ver
zorging der Britsehe soldaten in Frankrijk
en België. Door Koning Albert werd een
rede gehouden in het Engelscb.
BOMAANSLAGEN TE BUENOS AIRES.
Standbeeld verwoeet.
Vrjjdag is te Buenos Aires een bom ont
ploft aan den voet van het standbe
George Washington, waardoor het i
bjjna geheel verwoest werd. De Ami
sche kolonie had het standbeeld aan;
ter gelegenheid van het honderdjarig
der Argentijnsche republiek.
Een tweede bom is ontploft voor
liaal der Ford-automobielen.
De aanslagen worden toegeschreven
aanhangers van Sacco en Vanzetti.
la Toerkmeniatan heer acht, vol
aowjctbladeu, een hitte-golf- Veiïé
gevallen van dood door oververhitting
zonnesteek hebben zich voorgedaan.
De poHtie te Buenos Aires heeft naar
aanleiding van de ontploffingen een onder
zoek ingeeteld in de hoofdkwartieren van de
organisaties, die agitatie voeren voor Sacco
en Vanzetti. Er hebben eenige arrestaties
plaats gehad.
Onder de Amerikaansche
troepen van
ke ziekte uil
daarom door-
mando, zich geheel uit China terug te trek
ken.
Naar uit Londen wordt gemeld, wordt
thana door de Turksche regeering den bouw
overwogen van een brug of tunnel over of
onder de Bosporus met behulp van Turkscb-
Duitach kapitaal.
Geknoei?
De heer J- W. Heinsberger, lid van den
Rahd der gemeente Zandvoort, heeft bij
Ged. Staten dezer provincie bezwaar ingé
bracht tegen het raadsbesluit tot toelating
als raadslid vat» de heeren E. Fraenkel en J.
Druyf, daar zjj giften en gaven zouden heb
ben gegeven voor de verkiezing en geld en
goederen zouden hebben gegeven om A. Te-
rol en J. Kerkman, resp. no. 2 en 3 van hun
lijst, te bewegen te bedanken als raadelid,
zoodat de heer J. Druyf raadslid zou wor-
