Officieel Kerkbericht KNIP Me|. POST 1. NIEUU/ENHUI1ZEN Dames- ik Hoeren Kleermaker SL Haiastrait I ALKMAAR St. Annastr&at 30. Dames, leert zelf Uw kleeding vervaardigen. Dameskleeding naar maat Tweede Blad \r'- Der vaderen eenvoud. van het „Noord-Hollandsch Dagblad”. Alle fournituren in voorraad. Pracht collectie stoffen op staal verkrijgbaar* Speciaal adres voor het maken van alle soorten patronen met gratis passen, lessen aangifte dagelijks. VRIJDAG 29 JULI 1927. f Passende modellen Concurreerende prijzen Het sovjetlsme in Mexico. Practisch onderricht in het KNIPPEN en NAAIEN van DAMES» en KINDERKLEEDING NAAR MAAT. 'van anderen. Het ideaal was tot volko menheid gegroeid; zoo kon het rijke vruchten voortbrengen. Canisius’ Levensideaal. A. BI. Dat doet de opvoeding, dat is het werk van goede, vurige vrienden! lagsche juffer haar aardappelen Ikist, *t pond soepbeentjes in haar o DE UNIVERSITEIT DER DUITSCHE JESUITEN IN TOKIO. aan voor of rente krijgt van het Missiehuis, men blyft hetzelfde en na uw dc een arme jongt Fi PttrktoiW 1 1 im i I 80 18 12 ...12 10 6 6 8 8 5 5 0 6 4 4 8 8 3 8 3 8 - 2 2 - 2 1 - 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 .- 1 1 1 Langen tijd reeds oefende het ultra-roodb Rusland een niet te miskennen, funeeten in vloed uit tot ver buiten zijn grenzen. Som tijds werd de Sovjet-invloed in ’t openbaar, soms echter ook in *t geheim nitgeoefend. Gelukkig werd nu en dan de zoo „stiekum" werkende actie van "het roode paradijs ont maskerd en aan de kaak gesteld. Men den- ke hierbij maar eens aan de onthullingen, ter dezer zaken voor eenige maanden in Enge land gedaan. Men zou hier de vraag kunnen stellen: heeft het Sovjetisme ook aandeel gehad aan den ellendigen toestand der zoo gefolterde katholieken van Mexico? Er behoeft geen twijfel over te bestaan: het communistische Rusland is wel degelijk schuldig aan de mishandeling en vervolging van het katholieke Mexico, dat op zoo wreed aardige wijze gegceseld werd en nog wordt met schorpioenen van haat en terreur. In het Mexicaansche land, zoo verhaalt Mgr. Drossaerta, aan een redacteur van „De Morgen”, wordt de hoofdrol gespeeld door een Russische, ultra-roode, communistische organisatie (de ,C. R. O. M.), aan wier hoofd Luis Morones staat. Het behoeft geen be toog, dat deze organisatie vooral beoogt, het Sovjetisme in Mexico te bevorderen en de Katholieke Kerk te verdelgen. De organisatie van Luis Morones, welke beweging ongeveer honderduizend leden telt, werd een geducht gevaar voor den Mexicaansche katholieken en zijn Kerk, en al spoedig moest deze ervaren, hoe de bin nengedrongen Sovjetgeest veld won onder de Roomsche Mexicanen, die, al waren zij over *t algemeen goed katholiek, echter weinig ontwikkeld en gomakkelijk te mis leiden waren. Calles wenechte aan 't bewind te komen. Om dee te zekerder tot zijn doel te geraken, gewerd hem de steun van Luis Morones en diens invloedrijke organisatie. Zij zouden hem helpen, maar tevoren-moeet Calles een contract slvi’jn met de 'ultra-roode Sovjet- organisatie en zich verplichten, na zijn-even tueels verheffing, den strijd aan te binden tegen de Katholieke Kerk van Mexico. Cal les heeft het contract aangegaan en komt nog dagelijks zijn funeste verplichtingen ge trouw na! En hij is gekozen, dank zjj den steun der genoemde organisatie; dank zjj ook Me wijze, waarop bij de stembus ge knoeid werd. Het is bekend, dat er naast de stembus mannen met geweren stonden om degenen neer te schieten, die weigerden „goed” te stemmen. Er heerscht na Calles’ verheffing, dan ook een volslagen anarchie. De wil Van Calles is de eenige wet van het huidige Mexico en we weten maar al to zeer, lie wil sterk beïnvloed wordt door de Russische Sovjets, die Calles steun en bevelen geven. De droevige ervaring, de noodlottige ver volging in Mexico heeft maar al te zeer ge toond, dat Calles woord heeft gehouden! Als plicht-,getrouwe” contractant, en ge ketend in de boeien van een antikatholieke anti-godsdienstige organisatie, komt hjj dage lijks zijn verplichtingen na; de verbanning van zoovele bisschoppen en priesters, de martelingen der getuigen, het bloed der ter dood gefolterden roepen naar den hemel om wraak en getuigen-tegen den vervolger van de Mexicaansche Kerk, Calles. Eenmaal werd de Russische afgezante, Madame Alexandra Kolontay, berucht om haar boeken over sexueeie hygiëne en ge boortebeperking, in Mexico met alle moge lijke feestelijkheden verwelkomd. Mexico heeft thans de eer een „filiaal” van Moskou te zijn en smult thans van het „Moscovische gebak” in den vorm van ellende en gode- ■dienstvervolging. Vol berusting en overgave aan Gods H. Wil Ijjdt de Mexicaansche Kerk, wel we tend, dat 't Gods ondoorgrondelijke beslui ten zijn, die een dergelijke Neroaansche ver volging toelaten. Eenmaal, zoo hoopt het gemartelde Mexico, zal de dag der overwin ning dagen en Mexico’s Kerk schooner, rei ner en sterker dan ooit verrijzen. Hoorn Alkmaar Zwaag Spierdijk X Bovenkarspel Wervershoof Hem en Venhuizen Nibbixwoud Weere Westerblokker Hoogwoud Obdam Wognum Oosterblokker Purmerend Hoogkarspel Grootebroek Heerhugowaard (St. Dion.) Spanbroek Westwoud Lutiebroek Onderdijk MedembHk Broek erha ven Wadway Ursem ..L. Waarland N. Scharwoudo Goorn Schermerhorn Akersloot Castricum Enkbnizen Oudorp Oudkarspel Heerhugowaard (Noord) 't Zand De regeering heeft aan de buiten- landsche inrichtingen voor onderwijs vrije ontwikkeling gegarandeerd, zoo- dat de scholen thans het zekerste mid del zijn dé missie te doen slagen. In het jaar 1913 hebben de Jesuiten, in op dracht van Paus Pius X, een hooge school in de hoofdstad Tokio opgericht. De wereldoorlog en naderhand ver woestende aardbevingen bedreigden de.( ze onderneming met den algeheelen on dergang; de paters hebben evenwel trouw op hun zwaren post standgehou den en de verwoeste gebouwen zijn weer opgebouwd; het onvermoeide wer ken is dan ook niet zonder resultaat ge bleven; het aanzien der katholieke kerk en wetenschap is dan ook in de laatste tien jaar in Japan enorm gestegen; twee professoren dezer inrichtingen werden ”i naar de keizerlijke universiteit te Tokio als docent beroepen en wel de Paters Dahlmann en Overmans; de in specteur generaal der privé-universi- teiten in Japan zond zijn eigen zoon naar de Universiteit der Jesuiten, daar deze het beste was van de hem beken de inrichtingen. Het is den Paters ver boden de studenten direct religieus te beïnvloeden; hun onbaatzuchtigheid en hun liefde voor de goede zaak werd voor menig student de eerste reden tot eene latere bekeering. Verscheidene hebben uit eigen aan drift den weg tot priester gevonden; drie van hen werden Jesuit. Dit jaar ontving een professor van de keizerlij ke Universiteit te Tokio den H. Doop, terwijl 2 andere zich op deze schrede willen voorbereiden. Meer en meer leerde hij in zijn stu diën zijn geloof waardeeren. Zijn blik ging open voor het stralend licht der waarheid; hij kon zijn enthousiasme haast niet meer inhouden en deed aan alle goede werken mee. Daar hoort hij zelfs spreken van een buitengewone Apostel figuur, den Jezuiet Pater Faber. Dien moet hij spreken, met dezen wil hij plan nen maken voor het herstel van het ge loof. Pater Faber is verrukt over den rijkdom van zieleschoonheid in dat jon ge hart; hij deelt hem de schatten mee uit het boekje der Geestelijke Oefenin gen van Ignatius 30 dagen lang en niet lang daarna is Petrus Canis vast besloten; hij wordt Jezuiet. Al zijn krachten, al zijn talenten, al wat hij had en was zou hij geven voor de zie len, Geen advocaat meer, geen huwe lijk, maar alléén God, God laten leven ;>n zijn ziel, God laten heerschen in die DE GROEI VAN ZIJN LEVENS IDEAAL EN DE BOTSING MET DE WERKELIJKHEID. Tallooze verschillende krachten wer ken op den jongen man in, en dwingen hem tên slotte tot aanname van bijzon dere verlangens. Het is de taak der op voeding in haar breedsten zin. Haar komt het toe, in verbinding met Gods genade, de tegenstrijdige strevingen in het ontvankelijke jongenshart te leiden en te ordenen. Canisius werd den 8en Mei 1521 ge boren uit een deftige Nijmeegsche fami- (ie. In het begin der groote Hervorming in een tijd van geloofsafval, van zédelij ke zwakte, van wankelend gezag op godsdienstig gebied. Het waren revolutiejaren, ook in on ze streken. Den goeden, braven menschen sloeg de vrees om 't hart: 't was een heilige vrees, die er op uit was, het geloof te behouden en te versterken in eigen hart en steun te geven bij kinderzielen. Vader Canis en zijn vrouw behoorden tot de beste Katholieken van Nijmegen. Zij gaven hun kinderen een krachtige en godsdienstige opvoeding. Toen Pe trus moeder op haar sterfbed lag, riep zij haar echtgenoot en kinderen bij zich en bezwoer hen, zich op de eerste plaats te hoeden voor de nieuwe leer, die overal verkondigd werd. Daarna stierf zij. De frissche, vroolijke jongen, diep ge troffen en bedroefd om het verlies van zijn liefste bezit op aarde, hééft haar laatste woorden nooit kunnen vergeten. Eenmaal op school, kwamen er toch nog gevaarlijke jaren voor zijn geloof; heel het land was, toen Canisius 12 jaar was, in rep en roer door de Weder- doopers. Deze, die vermoedden, dat het laatste oordeel nabij was, stichtten een nieuwen godsdienst, eischten, dat leder opnieuw gedoopt werd, riepen de Stad Munster uit als het nieuwe Jerusa- l^m en stelden den Hollander Jan van leyden aan als Koning van hun Gods- <aHjk. De beweging sloeg over naar de Hol-' andsche steden: Amsterdam werd de 2e stad van het nieuwe rijk; men trok uit onze steden in groote troepen naar Munster, waar de gruwelijkste anarchie heerschte en de zedeloosheid een hoog tepunt bereikte. De leerlingen der Nijmeegsche school ondergingen er den fatalen invloed van en de goede geest leed er onder; ver schillende gaven zich over aan allerei slechtheden en waren een schrikwek kend voorbeeld voor de goeden. Ook - Canisius kon zich aan hun invloed niet onttrekken en later beschuldigt hij zich vol diepen rouw, dat hij toen veel mis daan heeft en anders leefde dan het geloof hem leerde, v Gelukkig kwam er gauw verandering in zijn leven; zijn vader besloot hem naar Keulen te zenden, het „heilige Keulen", zooals het toen heette. Daar kwam hij in uitstekende omgeving. Ni- colaas van Esch, een Hollandsche pries ter, werd zijn opvoeder en leermeester, die hem kennis en liefde voor God en het godsdienstige meedeelde. Nu ging Canisius met rassche schreden vooruit in heiligheid en deugd, kwam in verbin ding met de vurigste Keulsche Katho lieken en deed al spoedig mee met hun ijverige plannen, om Luther’s Hervor ming tegen te werken. Daar was zijn ideaal beginnen te gloeien en te bran den' in zijn hart. Onder den invloed van die Omgeving was hij ineens Apostel geworden, hij, de gewone Katholieke jongen, die tot nu toe nog zoo weinig apostolisch hart getoond had. De „volkskwalen” van onzen tijd zjjn vele en veel ook wordt er over geschreven on veel er tegen gewerkt. Welke de grootsta volkskwaal is? De genotzucht zeggen deze, de beperking der geboorten zeggen gene; ’t alcoholisme meerfen weer andere, de slechte pers en lectuur, >?t atheïsme of materialisme enz. Of ze de grootste is weet ik niet, maar een der verbreidste volkskwalen is zeker *t verdwijnen van den eenvoud en wat daarmee verbonden is, n.l. het méér grooter, rijker of welgestelder te willen schjjnen, dan men is, meer geld verteeren, dan men heeft, alle po llot te willen genieten, overal bij te zjjn, enz., enz. ’t Verdwijnen van den eenvoud vertoont zich overal en bij elke volksklasse: in den opschik, in eten en drinken, in de praal en andere overdrijving in de menigvpldigheid zoowel van huiselijke als van andere feesten, in allo mogelijke uiterlijk vertoon, enz. Voor vele jaren reeds wees ik er elders op, dat men aan de kleeren ’t verschil van sdand tusschen dienstbodes en dochters des huizes dikwijls heelemaal niet merken kan aan ’t spreken gewoonlijk des te beter. Dat onze tijd een andere is, als die voor 3040 jaren is een waarheid als pen koe, en evenzeer, dat hij in vele punten, wat tech- nischen en physieken vooruitgang- betreft, véél booger staat. Maar dat alles neemt niet weg, dat onze tijd bij een vroegeren ook in vele punten ten achter staat. En onder dio vele punten ie ook dit eene, dat men den vroegeren eenvoud overal vermist. ’t Verschijnsel is overal en zoowat in alles waar te nemen. Bij familiefeesten, waar vroeger vaderlandsch bier gedronken werd moet nu Fransche wijn geschonken worden. Maakte men vroeger een kleine bedevaart, dan ging men te voet en nam zjjn pakje mondvoorraad mee, ’t was een soort boete- werk; tegenwoordig gaat men per auto bus, dineert op do bevaartplaats zoo lek ker men kan, - ’t is een gezellig uitstapje! Vroeger ging men nu en dan eens uit, tegen woordig heeft in vele huishoudens de week geen avonden genoeg meer, om uit te kun nen gaan. Vroeger danste men met kermis en nog extra bij zeldzame gelegenheden, nu schijnt de danswoede hier en daar een ge vaarlijke en besmetteljjke ziekte geworden te zjjn en vele kinderen schijnen eer en beter ’t dansen dan ’t bidden geleerd te hebben. Vroeger schaamde men zich niet, z’n dage- Ijjkscbe commissies of inkoopen te doen, nu laat de Haagsche juffer haar aardappelen in oen vioolkist, ’t pond soepbeentjes in haar mof of wandeltaschje pakken. De opschik in de kleeding! Ik denk er niet aan, in de hui dige mode alles te becritfeeeren: ook zjj heeft hare goede zjjde, en de rjjkdom der kleuren die zjj meebrengt geeft vroolyk leven aan gezelschappen en in ’t drukke verkeer. Maar w'aar we tesren ziin en tesen moeten zijn, Het zal dit jaar wel gelukken voor deze Universiteit de rekening door den staat door te zetten, waardoor de voor uitzichten voor deze Universiteit veel beter zijn geworden, daar de door haar afgegeven getuigschriften en diploma's de gelijke waarde hebben, als die der keizerlijke hoogescholen wel teekenen, dat de invloed der katholieke kerk in Japan uitstekend vooruitgaan. Deze Universiteit uit te breiden is eene vanzelfsprekende plicht der Jesui ten geworden. Zij toch is de „Yochi-Dai- gaku", d.w.z. „Hoogeschool der Wijs heid" de eenigste Katholieke Universi teit in het land, terwijl daarentegen de protestantsche sekten meerdere univer- siteiten bezitten. Deze Universiteit moet een brandpunt worden van Ka tholieke wetenschap in Japan, den apostolischen stoel waardig. Op het oogenblik bezit de Yochi Dai- gaku een faculteit voor filosophie en li teratuur, met nog een handelsschool. De professoren zijn priesters-Jesuiten en een groot aantal Japansche leeraars. Het onderwijzend personeel zal binnen kort door talrijke nieuwe professoren, die speciaal in de orde daartoe worden opgeleid, belangrijk worden versterkt. Reeds van jongs af heeft deze IJniver- siteit op de Japansche studenten een groote aantrekkingskracht uitgeoefend, waar thans dc uitgereikte getuigschrif ten en dlplo*'^ s door den staat worden erkend, mc -n wij zeer zeker op eene goote ont- kkeling hopen. Veel zal daarvan afhangen of het gelukken zal de tnidJelen op te brengen, die noodig zijn om de kosten te dekken, die met! aan eene inrichting van onderwijs met de rechten van een Universiteit moet stellen; de regeering verlangt n.l., dat dergelijke inrichtingen geheel modern zulen moeten worden ingericht en voor zien zullen moeten worden met de nieuwste wetenschappelijke hulpmidde len; daarom moeten de veel te kleine gebouwen, die na de aardbeving werden opgericht, plaats maken voor duurza me, modern ingerichte en ruime lokali teiten. Voor dat met den bouw hiervan zal worden begonnen en men zeker daarvan' is, dat een verder bestaan der Universiteit mogelijk zal worden ge maakt, moet spoedig en veel worden gegeven; tot eiken prijs moet deze Uni versiteit worden behouden en uitge breid; zij is niet alleen voor de bekee ring van Japan van de grootste betee- kenis, doch de hoeksteen voor de missie in geheel Azië. Dit is de opvatting van den Heiligen Vader: De Universiteit moet behouden blijven, het mag kosten waf het wil, want het aanzien en de eer der Katholieke kerk in het verre Oosten staan hierbij op het spel. dat zijn de uitwassen dezer mode, die op ziuneprikkeling berekend zjjn en 't schaamte gevoel den doodsteek geven. BespotteJjjk is de uiterljjke opschik, als de vrouw tal van blonsen of andere jakken heeft maar met anderhalf hemd moet rondkomen! Zulke vrouwen zijn nog dommer, dan die menschen die een jaar lang op ’t eten sparen, om in den zomer een paar weken als badgast of zooiets te kunnen leven. Verderfelijk en zondig is het, zoo de ijdelheid en zucht naar opschik der vrouw 't geheele budget van een goed burgerlijk huishouden in de war stuurt, zooals het ook wraakroepend is, wanneer de drankzucht des mans of de snoep lust der vrouw 't grootste gedeelte der in komsten verslindt. Ieder, die niet met verbonden oogen door ‘t leven gaat, zal dageljjks ontelbare voor- 1 beelden zien van de zucht, alles te genieten, laan alles mee te doen, ook bjj dezulke, wien door hunne maatschappelijke of finan- cieele positie in elk opzicht grenzen gesteld zijn. De ware. d.i. de christelijke eenvoud? Men vindt hem misschien nog hier en daar op ’t Platteland waar men, Goddank, ook nog veel ander goeds vindt! Terug naar vroegere eenvoudigheid, naar den eenvoud der vaderen! Deze kreet werd reeds voor jaren aangeh'even, maar, och! 't succés is bitter gering. De overdreven weel de, ’t nuttelooze gelduitgeven nam in do laatste jaren nog in alle rangen der maat schappij toe. ’t Middel daartegen? Men spreekt in on zen tjjd zooveel en alle tonen van „gemeen schapszin” van „hervorming der Maatschap pij” en van nog een heele boel andere mooie klinkende dingen, waarvan de beteekenis wil zijn, dat het individu, de enkeling zich als lid en als een deel der geheele maatschap pij meet voelen en als dusdanig ook iets doen moet voor de gemeenschap. Dat is al lee goed en wel, maar om zedelijke kwalen te bestrijden moet elk lid der gemeenschap individueel dat kwaad in zich bestrijden. Als wij, Katholieken, elk voor ons, in ons en onze omgeving tien luxe, de overtollige woel de en onnoodige uitgaven bestrijden, dan doen wij tegen deze volkskwaal veel meer, dan door er groote redevoeringen tegen te houden of er lange artikelen over te schrij ven. In alles in kleeding, in elk ander ver teer, óók in onze vermaken en feesten wil len wij persoonlijk zooveel mogelijk den een voud beoefenen. Dan zal ons voorbeeld, ons stil voorbeeld navolgers vinden. Maar ook, wanneer dit niet het geval mocht zijn, zoo zal dan ons gedrag ons zelf ten voordeele zijn, en niet slechts in financieel opzicht, maar ook in zedelijk opzicht: ons lichaam cn nog meer onze ziel zal er goed bij varen. We gevoelen wel lust uit de geschiedenis onzer vaderen vanaf de Batavieren tot aan de onderdanen van Hollands eigen koningen tal van staaltjes uit te knippen, die bewjjzen dat het land onzer vaderen terecht om zjjn gezonden eenvoud geroemd werd. En zoo ooit, dan ie ook hier Cicero’s wensch wel aangebracht: „Och, waren de zonen niet ontaard van de zeden hunner va deren!” Waar bleef oud-Hollands' eenvoud? Verdwenen, gelijk zooveel van oud-Hol lands deugden en degelijkheid verdwenen is! Wij willen hier tot slot een heel kleine geschiedenis verhalen uit het leven van den H. Petrus van Alcantara. Op zekeren dag onderhield zich de Spaansche graaf van Oropesa met dezen H. Franciscaan, die be kend was <loor zjjn strenge boetedoeningen en die reeds vele wonderen gewrocht had, over de verkeerdheid der wereld en de slechtheid der menschen. In den loop dee geepreks liet de graaf zich de bemerking ont vallen, dat men zich niet behoefde te ver wonderen over de vele rampen en kwalen, die God den menschen zond. Want dat alles waren slechts welverdiende straffen voor hunne zonden.” Onze heilige echter deelde deze meening niet. „Is het waar, Eerw. Vader,” zoo vroeg toen de graaf, „dat een zondvloed van ver derf de wereld overstroomt?” „Heer Graaf,” zoo antwoordde de Heilige, „die kwaal Is niet ongeneesbaar, daar is nog een opper best heilmiddel.” „Welke middelen kunnen daar nog helpen, als het verderf reede meer en meer veld wint?” „Het middel, Heer Graaf, Is zelfs zeer gemakkeljjk. Beginnen wij, met de verbete ring hij ons zelf. Laat ons worden, zooals wij moesten zjjn. Als wij beiden ons geheel en al bekeerd hebben, dan zyn er al weer 2 menschen. die geen geneesmiddel noodig hebben. En wanneer we dan eens zoover zjjn ai' God ons hebben wil, dan kunnen wij er mt zekerheid op rekenen, dat God ons z|jne hulp niet zal weigeren, wanneer wij anderen bekeoren willen.” Gelukkig wy, zoo wjj deze wjjze en heil zame les van den Heilige volgen en door on zen eenvoud anderen tot voorbeeld zijn en hen, met Gods hulp, tot navolging bewe gen. (RECHTUIT.) Oe spoorlijn is deze week weer uitge breid. Station ’t Zand is ook aangesloten aan de lijn Hoornden Hemel. Ata vriend Klerekooper dit leest, dan stelt hjj mjj weer ten voorbeeld aan de So- cies. Hij houd van die gemoedeljjke spron gen van centen naar den Hemel. En toch, wat zit er voor bijzonders in, als men de woorden van den Zaligmaker kent, Die zelfs een belooning belooft voor een glas water in Zjjn naam gegeven? U weet toch ook dat u Stichter kunt wor den tot een bijzondere intentie? Wjj zullen u helpen bidden om'de een of andere gunst van O. L. Heer te verkrijgen. En ik verze ker u dat mjjn jongens kunnen bidden. Ata zij het niet heel goed konden, dan stond de zaak er hier nog veel zorgeljjker voor. Want zorgelijk, zeer zorgeljjk blijft het. U ziet zelf wie dat het met de StichOrs niet erg hard gaat. Vele menschen blijven nog altjjd onver murwbaar. Dan moeten er eens goede vrienden ko men die eens iets extra’s doen. Kom, er zjjn toch wel menschen zonder kinderen of on- gehuwden, die zoo mooi een studiebeurs konden stichten, al was het tegen rente ge durende Eet leven. Daarvoor behoeft ge toch waarlijk geen millionnair te wezen. Of denkt ge dat O. L. Heer bet'll kwalijk zal nemen, dat ge Hem in de rjj van uw neven en nich ten opgenomen hebt. De zaak van O. L. Heer ta ook voor groo- tere giften ongeveer geheel op u aangewe zen en O. L. Heer rekent ook op de N. Hol landsche suikerooms en suikertantes voor Zyn Missiehuis. Of u nu couponnetjes knipt of rente krjjgt van het Missiehuis, uw Inko men bljjft hetzelfde en na uw dood wordt ;en priester van uw geld, 'ather LEFEBER, Directeur. Missiehuis, Hoorn. Postrek. 120037.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1927 | | pagina 18