Officieel Kerkbericht
KNIP
Me|. POST
1. NIEUU/ENHUI1ZEN
Dames- ik Hoeren Kleermaker
SL Haiastrait I
ALKMAAR
St. Annastr&at 30.
Dames, leert zelf Uw kleeding vervaardigen.
Dameskleeding naar maat
Tweede Blad
\r'-
Der vaderen eenvoud.
van het
„Noord-Hollandsch Dagblad”.
Alle fournituren in voorraad. Pracht collectie stoffen op staal verkrijgbaar*
Speciaal adres voor het maken
van alle soorten
patronen met gratis passen,
lessen aangifte dagelijks.
VRIJDAG 29 JULI 1927.
f
Passende modellen
Concurreerende prijzen
Het sovjetlsme in Mexico.
Practisch onderricht in het KNIPPEN en NAAIEN van
DAMES» en KINDERKLEEDING NAAR MAAT.
'van anderen. Het ideaal was tot volko
menheid gegroeid; zoo kon het rijke
vruchten voortbrengen.
Canisius’ Levensideaal.
A. BI.
Dat doet de opvoeding, dat is het
werk van goede, vurige vrienden!
lagsche juffer haar aardappelen
Ikist, *t pond soepbeentjes in haar
o
DE UNIVERSITEIT DER DUITSCHE
JESUITEN IN TOKIO.
aan
voor
of rente krijgt van het Missiehuis,
men blyft hetzelfde en na uw dc
een arme jongt
Fi
PttrktoiW
1 1 im i I
80
18
12
...12
10
6
6
8
8
5
5
0
6
4
4
8
8
3
8
3
8
- 2
2
- 2
1
- 1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
.- 1
1
1
Langen tijd reeds oefende het ultra-roodb
Rusland een niet te miskennen, funeeten in
vloed uit tot ver buiten zijn grenzen. Som
tijds werd de Sovjet-invloed in ’t openbaar,
soms echter ook in *t geheim nitgeoefend.
Gelukkig werd nu en dan de zoo „stiekum"
werkende actie van "het roode paradijs ont
maskerd en aan de kaak gesteld. Men den-
ke hierbij maar eens aan de onthullingen, ter
dezer zaken voor eenige maanden in Enge
land gedaan.
Men zou hier de vraag kunnen stellen:
heeft het Sovjetisme ook aandeel gehad aan
den ellendigen toestand der zoo gefolterde
katholieken van Mexico?
Er behoeft geen twijfel over te bestaan:
het communistische Rusland is wel degelijk
schuldig aan de mishandeling en vervolging
van het katholieke Mexico, dat op zoo wreed
aardige wijze gegceseld werd en nog wordt
met schorpioenen van haat en terreur.
In het Mexicaansche land, zoo verhaalt
Mgr. Drossaerta, aan een redacteur van „De
Morgen”, wordt de hoofdrol gespeeld door
een Russische, ultra-roode, communistische
organisatie (de ,C. R. O. M.), aan wier hoofd
Luis Morones staat. Het behoeft geen be
toog, dat deze organisatie vooral beoogt, het
Sovjetisme in Mexico te bevorderen en de
Katholieke Kerk te verdelgen.
De organisatie van Luis Morones, welke
beweging ongeveer honderduizend leden
telt, werd een geducht gevaar voor den
Mexicaansche katholieken en zijn Kerk, en
al spoedig moest deze ervaren, hoe de bin
nengedrongen Sovjetgeest veld won onder
de Roomsche Mexicanen, die, al waren zij
over *t algemeen goed katholiek, echter
weinig ontwikkeld en gomakkelijk te mis
leiden waren.
Calles wenechte aan 't bewind te komen.
Om dee te zekerder tot zijn doel te geraken,
gewerd hem de steun van Luis Morones en
diens invloedrijke organisatie. Zij zouden
hem helpen, maar tevoren-moeet Calles een
contract slvi’jn met de 'ultra-roode Sovjet-
organisatie en zich verplichten, na zijn-even
tueels verheffing, den strijd aan te binden
tegen de Katholieke Kerk van Mexico. Cal
les heeft het contract aangegaan en komt
nog dagelijks zijn funeste verplichtingen ge
trouw na! En hij is gekozen, dank zjj den
steun der genoemde organisatie; dank zjj
ook Me wijze, waarop bij de stembus ge
knoeid werd. Het is bekend, dat er naast
de stembus mannen met geweren stonden
om degenen neer te schieten, die weigerden
„goed” te stemmen.
Er heerscht na Calles’ verheffing, dan ook
een volslagen anarchie. De wil Van Calles
is de eenige wet van het huidige Mexico en
we weten maar al to zeer, lie wil sterk
beïnvloed wordt door de Russische Sovjets,
die Calles steun en bevelen geven.
De droevige ervaring, de noodlottige ver
volging in Mexico heeft maar al te zeer ge
toond, dat Calles woord heeft gehouden!
Als plicht-,getrouwe” contractant, en ge
ketend in de boeien van een antikatholieke
anti-godsdienstige organisatie, komt hjj dage
lijks zijn verplichtingen na; de verbanning
van zoovele bisschoppen en priesters, de
martelingen der getuigen, het bloed der ter
dood gefolterden roepen naar den hemel om
wraak en getuigen-tegen den vervolger van
de Mexicaansche Kerk, Calles.
Eenmaal werd de Russische afgezante,
Madame Alexandra Kolontay, berucht om
haar boeken over sexueeie hygiëne en ge
boortebeperking, in Mexico met alle moge
lijke feestelijkheden verwelkomd. Mexico
heeft thans de eer een „filiaal” van Moskou
te zijn en smult thans van het „Moscovische
gebak” in den vorm van ellende en gode-
■dienstvervolging.
Vol berusting en overgave aan Gods H.
Wil Ijjdt de Mexicaansche Kerk, wel we
tend, dat 't Gods ondoorgrondelijke beslui
ten zijn, die een dergelijke Neroaansche ver
volging toelaten. Eenmaal, zoo hoopt het
gemartelde Mexico, zal de dag der overwin
ning dagen en Mexico’s Kerk schooner, rei
ner en sterker dan ooit verrijzen.
Hoorn
Alkmaar
Zwaag
Spierdijk
X
Bovenkarspel
Wervershoof
Hem en Venhuizen
Nibbixwoud
Weere
Westerblokker
Hoogwoud
Obdam
Wognum
Oosterblokker
Purmerend
Hoogkarspel
Grootebroek
Heerhugowaard (St. Dion.)
Spanbroek
Westwoud
Lutiebroek
Onderdijk
MedembHk
Broek erha ven
Wadway
Ursem ..L.
Waarland
N. Scharwoudo
Goorn
Schermerhorn
Akersloot
Castricum
Enkbnizen
Oudorp
Oudkarspel
Heerhugowaard (Noord)
't Zand
De regeering heeft aan de buiten-
landsche inrichtingen voor onderwijs
vrije ontwikkeling gegarandeerd, zoo-
dat de scholen thans het zekerste mid
del zijn dé missie te doen slagen. In het
jaar 1913 hebben de Jesuiten, in op
dracht van Paus Pius X, een hooge
school in de hoofdstad Tokio opgericht.
De wereldoorlog en naderhand ver
woestende aardbevingen bedreigden de.(
ze onderneming met den algeheelen on
dergang; de paters hebben evenwel
trouw op hun zwaren post standgehou
den en de verwoeste gebouwen zijn
weer opgebouwd; het onvermoeide wer
ken is dan ook niet zonder resultaat ge
bleven; het aanzien der katholieke kerk
en wetenschap is dan ook in de laatste
tien jaar in Japan enorm gestegen; twee
professoren dezer inrichtingen werden
”i naar de keizerlijke universiteit te
Tokio als docent beroepen en wel de
Paters Dahlmann en Overmans; de in
specteur generaal der privé-universi-
teiten in Japan zond zijn eigen zoon
naar de Universiteit der Jesuiten, daar
deze het beste was van de hem beken
de inrichtingen. Het is den Paters ver
boden de studenten direct religieus te
beïnvloeden; hun onbaatzuchtigheid en
hun liefde voor de goede zaak werd
voor menig student de eerste reden tot
eene latere bekeering.
Verscheidene hebben uit eigen aan
drift den weg tot priester gevonden;
drie van hen werden Jesuit. Dit jaar
ontving een professor van de keizerlij
ke Universiteit te Tokio den H. Doop,
terwijl 2 andere zich op deze schrede
willen voorbereiden.
Meer en meer leerde hij in zijn stu
diën zijn geloof waardeeren. Zijn blik
ging open voor het stralend licht der
waarheid; hij kon zijn enthousiasme
haast niet meer inhouden en deed aan
alle goede werken mee. Daar hoort hij zelfs
spreken van een buitengewone Apostel
figuur, den Jezuiet Pater Faber. Dien
moet hij spreken, met dezen wil hij plan
nen maken voor het herstel van het ge
loof. Pater Faber is verrukt over den
rijkdom van zieleschoonheid in dat jon
ge hart; hij deelt hem de schatten mee
uit het boekje der Geestelijke Oefenin
gen van Ignatius 30 dagen lang en
niet lang daarna is Petrus Canis vast
besloten; hij wordt Jezuiet. Al zijn
krachten, al zijn talenten, al wat hij
had en was zou hij geven voor de zie
len, Geen advocaat meer, geen huwe
lijk, maar alléén God, God laten leven
;>n zijn ziel, God laten heerschen in die
DE GROEI VAN ZIJN LEVENS
IDEAAL EN DE BOTSING MET DE
WERKELIJKHEID.
Tallooze verschillende krachten wer
ken op den jongen man in, en dwingen
hem tên slotte tot aanname van bijzon
dere verlangens. Het is de taak der op
voeding in haar breedsten zin. Haar
komt het toe, in verbinding met Gods
genade, de tegenstrijdige strevingen in
het ontvankelijke jongenshart te leiden
en te ordenen.
Canisius werd den 8en Mei 1521 ge
boren uit een deftige Nijmeegsche fami-
(ie. In het begin der groote Hervorming
in een tijd van geloofsafval, van zédelij
ke zwakte, van wankelend gezag op
godsdienstig gebied.
Het waren revolutiejaren, ook in on
ze streken.
Den goeden, braven menschen sloeg
de vrees om 't hart: 't was een heilige
vrees, die er op uit was, het geloof te
behouden en te versterken in eigen hart
en steun te geven bij kinderzielen.
Vader Canis en zijn vrouw behoorden
tot de beste Katholieken van Nijmegen.
Zij gaven hun kinderen een krachtige
en godsdienstige opvoeding. Toen Pe
trus moeder op haar sterfbed lag, riep
zij haar echtgenoot en kinderen bij zich
en bezwoer hen, zich op de eerste
plaats te hoeden voor de nieuwe leer,
die overal verkondigd werd. Daarna
stierf zij.
De frissche, vroolijke jongen, diep ge
troffen en bedroefd om het verlies van
zijn liefste bezit op aarde, hééft haar
laatste woorden nooit kunnen vergeten.
Eenmaal op school, kwamen er toch
nog gevaarlijke jaren voor zijn geloof;
heel het land was, toen Canisius 12
jaar was, in rep en roer door de Weder-
doopers. Deze, die vermoedden, dat
het laatste oordeel nabij was, stichtten
een nieuwen godsdienst, eischten, dat
leder opnieuw gedoopt werd, riepen de
Stad Munster uit als het nieuwe Jerusa-
l^m en stelden den Hollander Jan van
leyden aan als Koning van hun Gods-
<aHjk.
De beweging sloeg over naar de Hol-'
andsche steden: Amsterdam werd de 2e
stad van het nieuwe rijk; men trok uit
onze steden in groote troepen naar
Munster, waar de gruwelijkste anarchie
heerschte en de zedeloosheid een hoog
tepunt bereikte.
De leerlingen der Nijmeegsche school
ondergingen er den fatalen invloed van
en de goede geest leed er onder; ver
schillende gaven zich over aan allerei
slechtheden en waren een schrikwek
kend voorbeeld voor de goeden. Ook -
Canisius kon zich aan hun invloed niet
onttrekken en later beschuldigt hij zich
vol diepen rouw, dat hij toen veel mis
daan heeft en anders leefde dan het
geloof hem leerde, v
Gelukkig kwam er gauw verandering
in zijn leven; zijn vader besloot hem
naar Keulen te zenden, het „heilige
Keulen", zooals het toen heette. Daar
kwam hij in uitstekende omgeving. Ni-
colaas van Esch, een Hollandsche pries
ter, werd zijn opvoeder en leermeester,
die hem kennis en liefde voor God en
het godsdienstige meedeelde. Nu ging
Canisius met rassche schreden vooruit
in heiligheid en deugd, kwam in verbin
ding met de vurigste Keulsche Katho
lieken en deed al spoedig mee met hun
ijverige plannen, om Luther’s Hervor
ming tegen te werken. Daar was zijn
ideaal beginnen te gloeien en te bran
den' in zijn hart. Onder den invloed van
die Omgeving was hij ineens Apostel
geworden, hij, de gewone Katholieke
jongen, die tot nu toe nog zoo weinig
apostolisch hart getoond had.
De „volkskwalen” van onzen tijd zjjn vele
en veel ook wordt er over geschreven on
veel er tegen gewerkt. Welke de grootsta
volkskwaal is? De genotzucht zeggen deze,
de beperking der geboorten zeggen gene; ’t
alcoholisme meerfen weer andere, de slechte
pers en lectuur, >?t atheïsme of materialisme
enz.
Of ze de grootste is weet ik niet, maar
een der verbreidste volkskwalen is zeker *t
verdwijnen van den eenvoud en wat daarmee
verbonden is, n.l. het méér grooter, rijker of
welgestelder te willen schjjnen, dan men is,
meer geld verteeren, dan men heeft, alle po
llot te willen genieten, overal bij te zjjn,
enz., enz.
’t Verdwijnen van den eenvoud vertoont
zich overal en bij elke volksklasse: in den
opschik, in eten en drinken, in de praal en
andere overdrijving in de menigvpldigheid
zoowel van huiselijke als van andere feesten,
in allo mogelijke uiterlijk vertoon, enz. Voor
vele jaren reeds wees ik er elders op, dat
men aan de kleeren ’t verschil van sdand
tusschen dienstbodes en dochters des huizes
dikwijls heelemaal niet merken kan aan
’t spreken gewoonlijk des te beter.
Dat onze tijd een andere is, als die voor
3040 jaren is een waarheid als pen koe,
en evenzeer, dat hij in vele punten, wat tech-
nischen en physieken vooruitgang- betreft,
véél booger staat. Maar dat alles neemt niet
weg, dat onze tijd bij een vroegeren ook in
vele punten ten achter staat. En onder dio
vele punten ie ook dit eene, dat men den
vroegeren eenvoud overal vermist.
’t Verschijnsel is overal en zoowat in alles
waar te nemen. Bij familiefeesten, waar
vroeger vaderlandsch bier gedronken werd
moet nu Fransche wijn geschonken worden.
Maakte men vroeger een kleine bedevaart,
dan ging men te voet en nam zjjn pakje
mondvoorraad mee, ’t was een soort boete-
werk; tegenwoordig gaat men per auto
bus, dineert op do bevaartplaats zoo lek
ker men kan, - ’t is een gezellig uitstapje!
Vroeger ging men nu en dan eens uit, tegen
woordig heeft in vele huishoudens de week
geen avonden genoeg meer, om uit te kun
nen gaan. Vroeger danste men met kermis
en nog extra bij zeldzame gelegenheden, nu
schijnt de danswoede hier en daar een ge
vaarlijke en besmetteljjke ziekte geworden
te zjjn en vele kinderen schijnen eer en beter
’t dansen dan ’t bidden geleerd te hebben.
Vroeger schaamde men zich niet, z’n dage-
Ijjkscbe commissies of inkoopen te doen, nu
laat de Haagsche juffer haar aardappelen
in oen vioolkist, ’t pond soepbeentjes in haar
mof of wandeltaschje pakken. De opschik in
de kleeding! Ik denk er niet aan, in de hui
dige mode alles te becritfeeeren: ook zjj heeft
hare goede zjjde, en de rjjkdom der kleuren
die zjj meebrengt geeft vroolyk leven aan
gezelschappen en in ’t drukke verkeer. Maar
w'aar we tesren ziin en tesen moeten zijn,
Het zal dit jaar wel gelukken voor
deze Universiteit de rekening door den
staat door te zetten, waardoor de voor
uitzichten voor deze Universiteit veel
beter zijn geworden, daar de door haar
afgegeven getuigschriften en diploma's
de gelijke waarde hebben, als die der
keizerlijke hoogescholen wel teekenen,
dat de invloed der katholieke kerk in
Japan uitstekend vooruitgaan.
Deze Universiteit uit te breiden is
eene vanzelfsprekende plicht der Jesui
ten geworden. Zij toch is de „Yochi-Dai-
gaku", d.w.z. „Hoogeschool der Wijs
heid" de eenigste Katholieke Universi
teit in het land, terwijl daarentegen de
protestantsche sekten meerdere univer-
siteiten bezitten. Deze Universiteit
moet een brandpunt worden van Ka
tholieke wetenschap in Japan, den
apostolischen stoel waardig.
Op het oogenblik bezit de Yochi Dai-
gaku een faculteit voor filosophie en li
teratuur, met nog een handelsschool.
De professoren zijn priesters-Jesuiten
en een groot aantal Japansche leeraars.
Het onderwijzend personeel zal binnen
kort door talrijke nieuwe professoren,
die speciaal in de orde daartoe worden
opgeleid, belangrijk worden versterkt.
Reeds van jongs af heeft deze IJniver-
siteit op de Japansche studenten een
groote aantrekkingskracht uitgeoefend,
waar thans dc uitgereikte getuigschrif
ten en dlplo*'^ s door den staat worden
erkend, mc -n wij zeer zeker op eene
goote ont- kkeling hopen. Veel zal
daarvan afhangen of het gelukken zal
de tnidJelen op te brengen, die noodig
zijn om de kosten te dekken, die met!
aan eene inrichting van onderwijs met
de rechten van een Universiteit moet
stellen; de regeering verlangt n.l., dat
dergelijke inrichtingen geheel modern
zulen moeten worden ingericht en voor
zien zullen moeten worden met de
nieuwste wetenschappelijke hulpmidde
len; daarom moeten de veel te kleine
gebouwen, die na de aardbeving werden
opgericht, plaats maken voor duurza
me, modern ingerichte en ruime lokali
teiten. Voor dat met den bouw hiervan
zal worden begonnen en men zeker
daarvan' is, dat een verder bestaan der
Universiteit mogelijk zal worden ge
maakt, moet spoedig en veel worden
gegeven; tot eiken prijs moet deze Uni
versiteit worden behouden en uitge
breid; zij is niet alleen voor de bekee
ring van Japan van de grootste betee-
kenis, doch de hoeksteen voor de missie
in geheel Azië. Dit is de opvatting van
den Heiligen Vader: De Universiteit
moet behouden blijven, het mag kosten
waf het wil, want het aanzien en de
eer der Katholieke kerk in het verre
Oosten staan hierbij op het spel.
dat zijn de uitwassen dezer mode, die op
ziuneprikkeling berekend zjjn en 't schaamte
gevoel den doodsteek geven. BespotteJjjk
is de uiterljjke opschik, als de vrouw tal van
blonsen of andere jakken heeft maar met
anderhalf hemd moet rondkomen! Zulke
vrouwen zijn nog dommer, dan die menschen
die een jaar lang op ’t eten sparen, om in
den zomer een paar weken als badgast of
zooiets te kunnen leven. Verderfelijk en
zondig is het, zoo de ijdelheid en zucht naar
opschik der vrouw 't geheele budget van
een goed burgerlijk huishouden in de war
stuurt, zooals het ook wraakroepend is,
wanneer de drankzucht des mans of de snoep
lust der vrouw 't grootste gedeelte der in
komsten verslindt.
Ieder, die niet met verbonden oogen door
‘t leven gaat, zal dageljjks ontelbare voor-
1 beelden zien van de zucht, alles te genieten,
laan alles mee te doen, ook bjj dezulke,
wien door hunne maatschappelijke of finan-
cieele positie in elk opzicht grenzen gesteld
zijn. De ware. d.i. de christelijke eenvoud?
Men vindt hem misschien nog hier en daar
op ’t Platteland waar men, Goddank, ook
nog veel ander goeds vindt!
Terug naar vroegere eenvoudigheid, naar
den eenvoud der vaderen! Deze kreet werd
reeds voor jaren aangeh'even, maar, och! 't
succés is bitter gering. De overdreven weel
de, ’t nuttelooze gelduitgeven nam in do
laatste jaren nog in alle rangen der maat
schappij toe.
’t Middel daartegen? Men spreekt in on
zen tjjd zooveel en alle tonen van „gemeen
schapszin” van „hervorming der Maatschap
pij” en van nog een heele boel andere mooie
klinkende dingen, waarvan de beteekenis
wil zijn, dat het individu, de enkeling zich
als lid en als een deel der geheele maatschap
pij meet voelen en als dusdanig ook iets
doen moet voor de gemeenschap. Dat is al
lee goed en wel, maar om zedelijke kwalen
te bestrijden moet elk lid der gemeenschap
individueel dat kwaad in zich bestrijden. Als
wij, Katholieken, elk voor ons, in ons en
onze omgeving tien luxe, de overtollige woel
de en onnoodige uitgaven bestrijden, dan
doen wij tegen deze volkskwaal veel meer,
dan door er groote redevoeringen tegen te
houden of er lange artikelen over te schrij
ven. In alles in kleeding, in elk ander ver
teer, óók in onze vermaken en feesten wil
len wij persoonlijk zooveel mogelijk den een
voud beoefenen. Dan zal ons voorbeeld, ons
stil voorbeeld navolgers vinden. Maar ook,
wanneer dit niet het geval mocht zijn, zoo
zal dan ons gedrag ons zelf ten voordeele
zijn, en niet slechts in financieel opzicht,
maar ook in zedelijk opzicht: ons lichaam cn
nog meer onze ziel zal er goed bij varen.
We gevoelen wel lust uit de geschiedenis
onzer vaderen vanaf de Batavieren tot aan
de onderdanen van Hollands eigen koningen
tal van staaltjes uit te knippen, die bewjjzen
dat het land onzer vaderen terecht om zjjn
gezonden eenvoud geroemd werd.
En zoo ooit, dan ie ook hier Cicero’s
wensch wel aangebracht: „Och, waren de
zonen niet ontaard van de zeden hunner va
deren!” Waar bleef oud-Hollands' eenvoud?
Verdwenen, gelijk zooveel van oud-Hol
lands deugden en degelijkheid verdwenen
is!
Wij willen hier tot slot een heel kleine
geschiedenis verhalen uit het leven van den
H. Petrus van Alcantara. Op zekeren dag
onderhield zich de Spaansche graaf van
Oropesa met dezen H. Franciscaan, die be
kend was <loor zjjn strenge boetedoeningen
en die reeds vele wonderen gewrocht had,
over de verkeerdheid der wereld en de
slechtheid der menschen. In den loop dee
geepreks liet de graaf zich de bemerking ont
vallen, dat men zich niet behoefde te ver
wonderen over de vele rampen en kwalen,
die God den menschen zond. Want dat alles
waren slechts welverdiende straffen voor
hunne zonden.”
Onze heilige echter deelde deze meening
niet. „Is het waar, Eerw. Vader,” zoo vroeg
toen de graaf, „dat een zondvloed van ver
derf de wereld overstroomt?” „Heer Graaf,”
zoo antwoordde de Heilige, „die kwaal Is
niet ongeneesbaar, daar is nog een opper
best heilmiddel.” „Welke middelen kunnen
daar nog helpen, als het verderf reede meer
en meer veld wint?”
„Het middel, Heer Graaf, Is zelfs zeer
gemakkeljjk. Beginnen wij, met de verbete
ring hij ons zelf. Laat ons worden, zooals
wij moesten zjjn. Als wij beiden ons geheel
en al bekeerd hebben, dan zyn er al weer
2 menschen. die geen geneesmiddel noodig
hebben. En wanneer we dan eens zoover zjjn
ai' God ons hebben wil, dan kunnen wij er
mt zekerheid op rekenen, dat God ons z|jne
hulp niet zal weigeren, wanneer wij anderen
bekeoren willen.”
Gelukkig wy, zoo wjj deze wjjze en heil
zame les van den Heilige volgen en door on
zen eenvoud anderen tot voorbeeld zijn en
hen, met Gods hulp, tot navolging bewe
gen.
(RECHTUIT.)
Oe spoorlijn is deze week weer uitge
breid. Station ’t Zand is ook aangesloten aan
de lijn Hoornden Hemel.
Ata vriend Klerekooper dit leest, dan
stelt hjj mjj weer ten voorbeeld aan de So-
cies. Hij houd van die gemoedeljjke spron
gen van centen naar den Hemel.
En toch, wat zit er voor bijzonders in, als
men de woorden van den Zaligmaker kent,
Die zelfs een belooning belooft voor een glas
water in Zjjn naam gegeven?
U weet toch ook dat u Stichter kunt wor
den tot een bijzondere intentie? Wjj zullen
u helpen bidden om'de een of andere gunst
van O. L. Heer te verkrijgen. En ik verze
ker u dat mjjn jongens kunnen bidden. Ata
zij het niet heel goed konden, dan stond de
zaak er hier nog veel zorgeljjker voor. Want
zorgelijk, zeer zorgeljjk blijft het. U ziet zelf
wie dat het met de StichOrs niet erg hard
gaat. Vele menschen blijven nog altjjd onver
murwbaar.
Dan moeten er eens goede vrienden ko
men die eens iets extra’s doen. Kom, er zjjn
toch wel menschen zonder kinderen of on-
gehuwden, die zoo mooi een studiebeurs
konden stichten, al was het tegen rente ge
durende Eet leven. Daarvoor behoeft ge toch
waarlijk geen millionnair te wezen. Of denkt
ge dat O. L. Heer bet'll kwalijk zal nemen,
dat ge Hem in de rjj van uw neven en nich
ten opgenomen hebt.
De zaak van O. L. Heer ta ook voor groo-
tere giften ongeveer geheel op u aangewe
zen en O. L. Heer rekent ook op de N. Hol
landsche suikerooms en suikertantes voor
Zyn Missiehuis. Of u nu couponnetjes knipt
of rente krjjgt van het Missiehuis, uw Inko
men bljjft hetzelfde en na uw dood wordt
;en priester van uw geld,
'ather LEFEBER,
Directeur.
Missiehuis, Hoorn.
Postrek. 120037.