Pliseeren.
S. Krom
H
GARAGE JAC. MET, Telefoon 572.
r
„ONS BLAD"
28 verschillende vormin.
DE WILD
BureauHOF 6, ALKMAAR - Telefoon
f
Fit speciale plist tialagt.
WinkelLangestraat.
Laat i.f. Boterst raat
Jaeger heeren ondergoederen
FEUILLETON.
EEN RECHTERLIJKE
DWALING.
No 183. giro alkmaar 104M3 Saterdag 6 Augustum 1927. giro alkmaar 194863 21e JaargaH
Wij verhuren uitsluitend iste klasse OPEN en GESLOTEN
wagens, als
Lancia, Minerva, Hotchkiss, Benz en Willy's Knight,
tegen billijk tarief.
Advertentieprijs
RibriO
audhci pp vraag en aanooa dij vooruit oeuling per pMatEMMg
10.60 per advertentie van 5 regels; iedere regel meer fO.lX
Verspreide Berichten.
Abonnementsprijs t
PW kwartaal voor Alkmaar* assaassf X—
Voor boften Allrmnr e o 2.85
Mm Gellltiatreard Zondagsblad t f ASS booger
Aan alls abonnfs wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000.,1750.—, f250.f i25.f50.,f 40
UIT DE PERS. I BUITENLAND.
Wege het zwaarst, wat het de h. stoel en de
zwaarst Is 1 sovjet-regeerino.
en
i
EINDE.
Hoe de veroordeelden bet be
sluit ontvingen.
en
in-
Beroemde „Fa»**
mondgobl oxen
Inmoakgiezen -
Alleen kwelheHe-
Wij hebben deze week een buitengewone
aanbieding in
Eno r a k e a a.
Manufacturenmagaxtyn „De TtydgeeaL”
MAGDALENENSTRAAT B W. ALKMAAR.
gedaan
door ’t
Laat bet bedrijf maar eens tojnen, dat het
niet alle humhug-reclame
brief van Sacco, die in het Italiaanscb waa
geschreven, luidde ala volgt:
,Jn de cel van bet huis des doode is one
too juist meegedeeld, dat gouverneur Fuller
ons den 10en Augustus ter dood wil laten
brengen. Dit v as geen verrasing voor ons,
omdat wij weten dat de kapitalistische klas
se hard is en geen meedoogei
voor een goed etfyder voor de
De meedeeling, dat zy Woensdag
terechtgesteld zullen worden, is IH»i
Laat bet bedrijf maar eens toenen, dat het
int Amerika
„slikt”, dan is er meteen ook kane, dat we
verlost worden alhans van een deel der Ame-
rikaansche prulfilms.
„Wat dat betreft, heeft hij veel op u voor,"
beraam de inspecteur, „want hij weet van u
zeer veell Ik wacht al een jaar op u. Ik wist
wel dat ge toch hierheen komen zoudt en
heb je daarom in San Francisco maar niet
gestoord. Ik heb die bewuste banknoot van
duizend dollars bij me en John Grush heeft
eenige leemten aangevuld, ofschoon we daar
mede, zonder hem, ook wel waren klaar ge
komen.
„Steek je handen uit!”
De laatste woojrden werden gesproken op
<£en toon zóó ernstig en zóó verschillend van
dien welke in 't begin was aangeslagen, dat
Dupon schrikte en werktuigeljjk de handen
uitatrekte, waarna hem in het volgend ©ogen
blik de boeien waren aangelegd. Een oogen-
blik later scheen de beleekeuis van hetgeen
de inspecteur gezegd had, tot hem door te
dringen. Hij keerde zich om en wierp een
woedenden blik op Grush.
„Ge zult wel tegen me getuigen, niet
waar?” riep hij op dreigenden toon.
„Dien streek bij den juwelier hebt gij be
gaan, en daarvoor hebt ge hem laten op
draaien,” hernam Grush terwijl hy op Percy
.wee», „on^en als je durft!”
bestrijding van den hongersnood, die milhoe-
nen in Zuid Rusland met den dood bedreigde.
Midden in dit werk overleed Hij; zyn opvol
ger bracht het ten einde.
Zonder zich aan de vyandige houding der
Sovjetleiders te storen, zond Paus Pius XI
een Commissie van 12 leden uit, met een
lorsch-Amerikaanachen prelaat aan 't hoofd,
Mgr. Walsh, die in dergeiyke aangelegenhe
den over groote ervaring beschikte. Deze
commissie verleende steun aan allen, zonder
onderscheid van confessie, die in nood ver
keerden en voerde een strijd tegen hongers
nood en pest.
Gedurende twee jaren heeft deze commis
sie haar zegenrijken arbeid verricht; de H.
Vader heeft in dezen tjjd herbaaldelijk in zijn
toespraken tot de kardinalen over de ver
volging «politiek en onverzoeneltjke houding
der Sovjet-regering moeten berichten; hij
wilde echter de groote schuld der Russische
regeering niet op het Russische volk afwen
telen; ‘-en prachtig voorbeeld hoe kwaad
door goed te vergelden. De commissie was
tot den zomer van 1024 werkzaam.
Voordat zy weer te rug reisde stond zij de
plaatselijke autoriteiten haar geheele bezit
aan voorraden af.
10 dezer
-- .donderdag
ochtend aan Sacco en Vanzetti bij het ont
bijt meegedeeld. Z.y namen de meedeeling
kalm op en zetten zich later aan het schrij
ven van brieven aan bun medestrijders. De
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
kwam, er gebruik van te maken. Ge dacht
zeker niet dat ik die geheele geschiedenis nog
in petto had. Sedert de eerste maand dat ik
uit de gevangenis kwam, ken ik die; nu ech
ter heb ik lang genoeg gewacht en kunt ge
er evengoed van profiteeren als later!”
„Ik laat me hangen als ik iets begryp van
alles wat ge daar staat to vertellen,” zeide
John Grush, nadat hy het geheele gezelschap
zoo onschuldig moge lijk had aangekeken. „Ik
geloof dat ’t daarboven bij hem niet recht
pluis is!”
„Nadat ik vrijgesproken van de aanklacht,
wegens moord op Jerold Nolen, de gevange
nis verliet,” ging Dupon voort, nadruk leg
gende op ieder woord, „was deze man een
der eersten die zich met me bemoeide en mjj
aan het verstand trachtte te brengen dat, nu
de maatschappij my had uitgestooten, ik alle
recht had haar den oorlog te verklaren, en
te leven zooals 't my goed dacht. Maar al
dien tijd in do gevangenis hadt gy me aan
myu lot overgelaten ellendige hond!
zonder een vinger uit to steken om my te
redden. En toch waart gij de schurk, die den
beschonkens overviel....
Houd hem vast, mynheer de inspec
teur!”
Grush sprong als een wild dier op Dupon
los, maar do fiand van den hoer Byrnes stel
de zioh bliksemsnel tusschen hen, en met
Ijzeren gi
Hü deed
■n hebben zal
i revolutie. Wij
zyn trotsch op den dood en zullen sneven,
gelijk alle anarchisten gevallen zyn. Het
woon! is thane aan u, mijn broeders en mak
kers. Geljjk ik u reeds meegedeeld heb, zyt
gy de eenigeir, die ons redden kunt, omdat
wy nooit vertrouwen hebben gehad In de re
geering. Wy hebben altjjd wel geweten dat
gouverneur Fuller en rechter Thayer moor
denaars zijn. Met ware vriendschap en groe
ten aan allen.”
Vanzetti’s brief was gericht: „Tot ieder
van mijn makkers op de h 'Ie wereld” en luid
do als volgt: -
„Gouverneur Fuller is een moordenaar,
zoogoed als rechter Thayer en de staat mein-
eedigen zijn en de heele rest. Hij schudt ons
de hand als een broeder en laat mij gc!oo-
ven in zijn oprechtheid. Thans negeert en
ontkent hij alle bewijzen van onze onschuld.
Hq BWeedigt en vermoordt ons. Wjj zyn on
schuldig. Dit is een strijd van de plutocratie
tegen de vrijheid en het volk. Wij sterven
voor het anarchisme. Leve het anarchisme."
stroom gelukkig
koeld was, kondi
verlaten.
EXPLOSIE EN BRAND DOOR ONWEER
GEBLUSCHT.
Een koopman uit Montpellier had een land
huis in de omgeving der stad, dat al by her
haling door dieven was bezocht. Om aan de
ze onverkwikkelijke bezoeken een eind te ma
ke n, liet de eigenaar een helsche machine
vol kruit en kogt ie vervaardigen, die zou
ontploifen, zoodra men de deur wilde ope
nen. Hit monsterding vervulde haar taak
naar behooren. Bij de eerstvolgende poging
viel. Het duurde lang, voor zy den pijnlijken
indruk geheel te boven waren.
„Ik dank u, mynheer Byrnes,” zeide de
jonge man, den inspecteur ontroerd de hand
drukkende.
Om zich aan verdere uitingen van dank
baarheid te onttrekken ging de politiebe
ambte met een buiging dê kamer uit.
„Dat is eerst een man,” riep Pauline uit.
„Zeg maar een generaal!” voegde de
rechter er aan toe.
„God zegene hem!” fluisterde Pauline.
Van I—9 regels fl-25; elke regel meer t OJB. Bzrlimi M
GODSDIENSTTROEBELEN IN BRITSCH-
INDIë.
13 dooden en HO gewonden.
Volgens een officieel communiqué, heb
ben zich ernstige plaatsel^ke troebelen voor
gedaan te Bettia, in de provincie Orissa. De
aanleiding was dat een godsdienstig» pro
cessie van de Hindoo’s werd gemolesteerd.
Er zyn 93 slachtoffers o.w. 13 dooden. De
maritieme politie begaf zich met allen spoed
naar de plaats van de onlusten. De orde is
thans hersteld; er beeraebt kalmte.
LéON DAUDET TE BRUSSEL.
Komt hij ook in Nederland?
Een der redacteurs van de „Nation Beige”
heeft op de Anspachlaan, in de onmiddellyke
omgeving ven de Beurs het drukste
punt van Brussel een onderhoud met
Léon Daude’ gehad, die, naar de journalist
beweert, heel alleen op den boulevard wan
delde. Daudet zeide hem, dat hij wel degelyk
van zins is, zyn vacantie in België door te
Brengen en zelfs indien zyn werk het hem
toelaat, met zijn gezin nog eenige uitstapjes
naar Nederland en elders, wenscht te on
dernemen
Zijn jongste conflict met de Fransche
republikinnsche autoriteiten en zyne ont
vluchting, alsmede zyn verblijf in de Vendée
en de streek van Lyon, waar hy en Delest
zich vyf weken lang hebben opgehouden,
zonder dat de Fransche politie en gendar
merie er in mochten slagen, hun spoor te
ontdekken, heette Daudet „een volledige
overwinning, door de Action Fran^aise en de
Camelots du Roi behaald op al de machten
van den (Franschen) staat”. „Wy hadden,”
verklaarde hy nog, „een honderdtal auto’s
en een twintigtal vliegtuigen ter onzer be
schikking, maar hebben niet alles gebruikt."
HET ECHEC DER VLOOTCONFERENTIE.
Een optimistische verklaring
van Kellogg.
In een officieele verklaring zegt de Ame-
rikaansehe minister van buitenlandsche za
ken Kellogg. o.a.:
Ik beschouw deze mislukking van het po
gen om een overeenkomst te sluiten niet als
definitief.
Ik ben er van overtuigd dat de te Genève
verrichte arbeid het mogelyk zal maken, een
basis te vinden, welke de uiteen loopenda
meeningen met elkaar zal verzoenen en w<4-
ke ons in staat zal stellen weldra een over
eenkomst voor de beperking der hulpschepen
te sluiten.
Ik ben er zeker van, dat dit echec de har-
telyke betrekkingen tusschen Engeland
de Vereenigde Staten niet zal wyzigen.
Het was Amerika ónmogelijk, ging aldus
Kellogg verder, de Britsche voorstellen in
zake <ie tonnenmaat van de kruisers te aan
vaarden en dat werd de oorzaak van het Ge-
neefsche echec.
Dit is echter geen reden om de pogingt
op te geven. Amerika blijft bereid met E:
geland de gedachtenwieseling voort te zet
ten, vast besloten volledige overeenstemming
tot stand te brengen.
Voor Coolidge geen verrassing
Uit New-York wordt gemeld, dat president
Ooolidge op zijn buitenverblijf het bericht,
dat de conferentie van Genève afgebroken
was, stilzwijgend in ontvangst heeft geno
men. In de omgeving van den president werd
verklaard, nadat gebleken was, dat Enge
land aan zyn standpunt vasthield.
8ACCO EN VANZETTI.
De laatste pogingen om beider
leven te redden.
Naar Reuter uit New-York meldt, doet de
advocaat, die de zaak van Sacco en Vanzet
ti op zich genomen beeft, wanhopige pogin
gen om hun leven nog te redden. De meeste
rechtsgeleerden zijn het er over eens, dat er
maar één manier is daartoe en Nel een beroep
op het Hooggerechtshof op grond van het
feit, dat do zaak van de beide veroordeelden
niet onpartijdig behandeld is, ten gevolge van
hun radicale sympathieën.
Dien weg heeft men reeds ingeslagen.
Of de pogingen succes zullen hebben staat
ten zeerste te bezien. Naar men weet had
gouverneur Fuller van Massachusetts, aan
wien de beslissing was, een commissie van 8
leden benoemd om de zaak te onderzoeken.
Dit drietal A. Lawrence Lowell, de president
van de Harvard universiteit, Samuel W.
Stratton, president van het instituut voor
technologie in Massachusetts en Robert Grant
rechter, was het eenparig met den gouver-
•neur eens, dat de beide veroordeelden schul
dig z n en dat hun zaak op eerlijke wyze be
recht ia.
geefsche poging om zich los te rukken, toen
stond hy stil, beefde over zyn geheele lichaam
en was niet langer gevaarlijk.
De inspecteur liet een scherp fluitje hoo
ien. Een sergeant kwam binnen de inspecteur
gaf hem een wenk en in het volgende oogen-
biik waren ook Grush de handboeien aange
legd. De inspecteur streek zijn manchetten
glad en zeide:
„Luister eens Horace, maak er een eind
aan. Wij kunnen bier niet den geheelen mor
gen blijven om getuige te zyn dat jelui schur
ken elkander verwijten toevoegt."
,Jk zeg!” riep Dupon op schellen toon, „na
dat ik Jerrold Nollen tot aan de deur van
zyn woning had gebracht, en zoo waarlijk
helpe my God! levend op de trappen had ver
laten, ofschoon hy zoo dronken wa» dat hy
niet wist wat er met hem gebeurde, kwam
die duivel daar, beroofde hem van alles en
gaf hem de slag achter 't oor, die zijn dood
ten gevolge had. Ik zeg bet en kan het be
wijzen. En wunneer die schurk den strop om
zyn hals voelt, dan mag, hy er nog eens aan
denken dat Horace Ihtpon hem dien heeft
omgedaan."
„Breng hem weg!" zei de inspecteur plot
seling, „ik kom dadelijk op het bureau, 't Is
een mooi spel en hangen is eindelijk nog te
goed voor hen!”
Do onvrijwillige toeschouwers van dit af
schuwelijk heftig tooneel, herademden toon
de deur achter de beide misdadigers dicht
De heer Ketelle en zün mooie jonge vrouw,
wonen nog altjjd in New-York en vormen,
nu geen donkere schaduw huu leven meer
verduistert, bet middelpunt van een gezelll-
gen kring. Mevr. Nolen woont by hen in
en heeft een genoegelyken ouden dag. Percy
is naar Mexico teruggekeerd, waar hy nog al-'
tijd verblijf houdt, tïy is zeer rjjk geworden
en, naar men zegt, verloofd met de dochter
van een der aanzienlijkste overheidsperso
nen.
Dupon zit achter de tralies. Grush heeft
weten te ontsnappen. De inspecteur Byrnes
werkt hard, maar inspannende arbeid is hem
een genot.
OPGESLOTEN TUSSCHEN STROOMEN
KOKENDE LAVA.
Een vrouwelijk professor van de Sorboc’n
te Parys, die met prof. Malladra, den direc
teur van het observatorium op den Vesuvius
den krater van dien vulkaan bezocht om
de uitwerkingen van de jongste uitbarsting
na te gaan, heeft daarbij eenige angstige
oogenblikken beleefd. Een onverwachte
stroom van gloeiende lava sloot haar plotse
ling op in een hoekje van den frater Prof.
Malladra riep haar toe stil te blijven staan en
sprong van een booger gelegen uitsteeksel
naast haar. De lavastroom nam intussdien
toe en het eiland, waarop beiden zich be
vonden. werd steeds kleiner. Toen de toe
stand kritiek begon te worden, hield de
op en toen de lava afge
len zjj ongedeerd den krater
Reclame-materiaal gekeurd.
WAT HOOG NOODIG IS TEN OPZICHTE
VAN DE JEUGD.
Het „Vaderland” had dezer dagen een ar
tikel over de Bioscoopwet, welke binnen
kort van kracht zal worden.
Het blad sprak daarbij ook even over het
reclamemateriaal.
„Tegelijk met de film zal voortaan ook
het reclame-materiaal gekeurd moeten
worden. Aangezien dit reclamemateriaal
doorgaans uit bet buitenland met de films
medegeetuurd wordt en de bioscoophouder
of filmverhuurder daarbjj niets heeft te
bedingen of te vertellen, kan dit nog wel
eens tot moeilijkheden aanleiding geven.
De groote Amerikaansche filmfabrieken
laten er zich nu eenmaal niets aan gelegen
liggen, wat het kleine Nederland te dien
opzichte wenscht. Het moet maar slikken
wat Amerika geeft. Reclame maken op
denzelfden voet a le tot dusver zou bij
dikwijls afkeuren van het reclame-materi-
aal er toe leiden, dat de Nederlandsche
bioscoophouders zelf reclamebiljetten
moesten vervaardigen. Fin dit is niet goed
koop, waar alle zeven dagen weer nieuwe
films moeten woéden gebracht.
Maar laten we te dezen opzichte ook
niet al te pessimistisch zyn. Het bedrijf zelf
is tot loyale medewerking bereid. Daarvan
getuigt alreeds het voorstel, dat do Ne
derlandsche Bioscoopbond aan de Staats
commissie heeft gedaan ten opzichte van
de regeling der keuring en den zetel te
Amsterdam”.
Met de „Morgen” willen wy naar aanlei
ding hiervan uiting geven aan de hoop, dat
de keuringscommissie by het keuren van het
reclamemateriaal een strengen maatstaf
zal aanleggen.
Genoemd blad zegt terecht:
„Omdat ten eerste by een aantal ver
vaardigers van dit materiaal de nauwe
lijks verholen bedoeling blijkt te bestaan
door ongezonde sensatie en speculatie op
de sensualiteit bezoekers naar hun films
te trekken. En ten tweede, omdat, terwijl
het zien van de films zelf aan personen
beneden 18 jaar kan worden verboden, het
reclamemateriaal voor diezelfde filijis in
het openbaar voor iedereen te zien is, de
schooljeugd ingesloten!
Daarom moet het reclamemateriaal stren
ger worden gekeurd dan de films zelf en
geen „moeilijkheden” mogen de keurings
commissies van een strenge toepassing van
dit beginsel afbrengen.
Het is absoluut niet erg, als er filmpro-
grams moeten worden samengesteld, waar-
vah de reclameplaten niet zijn toegelaten.
De bioscopen beschikken over voldoen
de andere reclame-middelen.
En in ieder geval moet wat het zwaarst
is ook bet zwaarste wegen”.
En dat Is niet de mogelijkheid van „moei
lijkheden” voor de bioscopen, die het dan
zouden moeten doen zonder reclameplaten.
Maar wel de waarborg, dat niet in het
openbaar geestelijke schade wordt
aan kinderen en jeugdige personen
publiek aanplakken van reclameplaten voor
films, waartoe men hun notaiicne den toe
gang verbiedt.
„Je weet het heel goed en ik wil er dade
lijk een eed op doen! Ge hebt me gemeen be
handeld en dit is je loon er voor!”
„Ge xult dus getuigen, dat ik een zak
kenroller ben, niet waar?” vroeg Dupon, ter
wijl hjj den man half vragend, half dreigend
aankeek. „Nu, dat kunt ge doen en laten,
al naar dat go verkiest want ’t is waar, ik
heb die vrouw bestolen, iedereen inag het nu
weten. Maar gij zyt wel wat te voorbarig
geweest, John Grush, en dit is de grootste
domheid, die ge ooit hebt begaan, 't Zou niet
kwaad zijn geweest wanneer ge eens had
trachten te weten te komen, wat ik wel van
jou wist te vertellen!”
De inspecteur die eerst van plan was ge
weest aan dit weinig verkwikkelijke gesprek
kort en goed een einde te maken, scheen bij
deze woorden van plan te veranderen eu alle
aanwezigen luisterden aandachtig toe wat
nu komen zou.
„Ge kunt niets tot mijn nadeel zeggen”,
hernam John Grnsh. ,Jk heb myn portie ge
kregen en moet daarin berusten; daar kunt
ge niets aa^i veranderen.”
„Nu, dat zullen we eens zien of ik dat niet
kan! Ik weet nog iets. Dat weet ik al se
dert.... sedert jaren. Hoort ge wel, John
Grush, ik heb cr nooit over gesproken. Dat
zaakje was te kostbaar om het ontijdig prijs
te geven, 't Was een drankje waarmee ik je
menig maal zou kunnen dwingen en ik bob
't bewaard totdat 't in mün kraam te pas
In de a.e. herfst zal het 10 jaar geleden
zyn, dat L«nin door zyn staatsgreep van 7
November 1917 het oude regime ten val
bracht en de bolsjewisten het roer van staat
in handen hebben genomen. Met welk resul
taat behoeft niet uitdrukkelijk te worden ge
legd. Wat de wereld van dit bewind heeft
gezien en gehoord, brengt ons de antichrist
in gedachte en het is geen wonder, dat
eenige heetgebakenien en ijveraars er hun
teleurstelling over uitspreken, dat de H.
Stoel tot dusver nog geen Europeesche Liga
tegen de Sovjeta heeft opgericht zooals in
vroegere eeuwen de Pausen ook hebben ge
daan, door de christelijke vorsten op te roei
pen tegen het moslemitische gevaar op te
trekken;* de kruistochten zijn hiervan het
klassieke voorbeeld.
In plaats van een vijandige houding aan
te nemen, hebben de beide Pausen, Benedic-
tus XV en Pius XI in hun politiek tegen
over Sovjet Rusland, vermeden een vjjandi-
gen toon aan te slaan en er zich alleen toe
bepaald een wachtende houding aan te ne
men. Kort voor de revolutie, waardoor Lenin
en de Bolsjewisten aan het roer kwamen,
verscheen in Rome een afgezant der gema
tigde regeering van Kerenski, wiens taak
het was met Paus Benedictus XV onder-
handelingen over een conoerdaat met den H.
Stoel aan te knoopen; het vooruitzicht voor
de kerk was destijds bijzonder gunstig. Na
de revolutie, waardoor de czaren-regeering
van den troon werd geetort was het met de
goede dagen der orthodoxie geheel voorbij;
de nieuwe regeering verkondigde vrijheid
voor alle godsdiensten.
Daarop viel een machtige strooming tot
terugkeer naar de katholieke Kerk waar te
nemen, in het bijzonder te Petersburg, in de
Ukraine en iu, do westelijke grenslanden.
Toen echter <fe Sovjets aan het bewind kwa
men, werd de toestand anders; zooals door
de vroegere czaristische regeering werd ook
thans elke godsdienst bestreden.
In April 1918 zond Pau» Benedictus XV,
Mgr. Ratti als Apostolisch Visitator naar
Polen. Een politiek doe! had deze zending
niet; het betrof hier alleen het in orde bren
gen van zuiver kerkelyke aangelegenheden
in Polen en de naburige landen. Aangezien
de grenzen van het nieuwe Poolsche rjjk nog
niet waren vastgcsteld, heeft de II. Vader
den leider de Poolsche politiek meer dan
eens verzocht zijn verlangen naar territori
ale uitbreiding te beteugelen, speciaal wat
de naburige landen met gemengde bevolking
aanging. Dit was een welgemeende raad, die
juist van pas kwam in een tijd, toen eergie
rige heethoofden er van droomden, dat Po
len allo landen, die het in vroegere tyden
onder zyne koningen had bezeten, thans weer
tot zich moest trekken. Toen later in 1920
by den inval der Russen men te Warschau
den donder der kanonnen kon hooren en
onverwachts de invallers weer werden ver
dreven, drong Paus Benedictus XV er op
aan, dat Polen met Rusland een verdraag-
zamen vrede zou sluiten.
Benedictus XV en zyn opvolger Paua
Pius XI gaven aan hun gevoelens tegenover
de Russische rogeeriugen geen vrjjen loop,
doch dachten uitsluitend aan het belang der_
millioenen Russische inwoners. Herhaalde
malen heeft de H. Vader by passende gele
genheid zich tot Lenin gewend, met verzoek
liet onzaggelyke lijden der katholieken, zoo
mede ook der Orthodoxe priesters en prela
ten te laten ophouden. In vele gevallen had
den deze pogingen succes.
Gedurende den wereldoorlog wendde Paus
Benedictus zich tot de katholieken met ver
zoek Hem middelen voor de slachtoffers van
den oorlog ter beschikking te stellen. Zijn
laatste en grootste op touw gezette onder
neming »p dit gebied was de-organisatie ter
los, maar de hand van
reep pakte hij hem bij den kraag,
nog een wanhopige doch een ver-
