S. Krom.
V erven
„ONS BLAD"
BRIEVEN UIT FRANKRIJK.
In alle kleuren.
DE WILD
IJZERWAREN
BUITENLAND.
195 Ü,K° ALKMAAH Maandag AaSHstuM giro alkmaar hmm? ^|e Jaargaag
FEUILLETON.
BOETVAARDIGHEID.
Verspreide Berichten.
Advertentieprijs
f50.—,f4O.~
Bursau HOF 6, ALKMAAR - Telefoon433
UIT DE PERS.
„Het Volk” gelogenstraft.
Abonnementsprljs
Aan alle abonné’s wordt op aanvrage gratie een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000f 750.—, f 250f 125.
GIRO ALKMAAR J04MJ
H. 1. J.
(Wordt vervolgd).
;aat. En als da», in komende i- uriefs de
laar brandende stralen naar Je. akrdc
der
aan
wel
buitenland
worden
Ontvangen de nieuwste
DAMESVESTEN EN PULLOVERS.
Manufacturenmagazijn „De Tijdgeest.”
MAGDALENENSTRAAT B 17, ALKMAAR.
T«l'«l. 34 en 36 Alkmaar.
Groote voorraad
DRIJFWERK
Maohlnekamerbehoetton.
Alleen kwalttoiteartiftelen an
goedkoop
den in een telegram de stad Boston in ver
band met de zaak Sacco en Vanzetti werd
genoemd, herinnerde hij zich ploteeling zjjn
ontmoeting te Rome. Hij vermoedde, dat de
Italiaan in het door hem genoemde lokaal
wel bekend zal zijn geweest en dus zonder
moeite zou kunnen worden opgespoord.
Voorzorgsmaatregelen.
Drie pogingen om de zaak Sacco en Van
zetti nog voor het federale hof te brengen
z(jn mislukt.
Negen mannen en vrouwen zjjn gear
resteerd. Er worden nog relletjes verwacht,
daar tal van personen uit New York naar
Boston vertrokken zjjn. Er worden buiten
gewone maatregelen togen troebelen geno
men.
De bewaking der gevangenis is verdrie
dubbeld. Er zjjn machinegeweren en zoek
lichten opgesteld.
den l^RMfcfoen voor VU tot 15 francs aange-
prjjadl Bt) pet zou me jüet- verwonderen in
dien de toonaangevenob zaken op dit gebied
uit vrees voor meerdere tegenslagen
de mode zoo zultën trachten te leiden dat de
prettige atroohoedendracht geheel vurdwjj-
nen
zon
zendt dan loopen wjj, arme heerenl
•chopping, met een warmen vilt- of knellen
den dophoed.
Maar daar scbjjnt althans voorloopig
niet veel kans op. Op die brandende zon
nestralen, bedoel ik. De bekende Astronoom,
de abt Moreux, voorspelt n.l. voor 1928 nog
slechter weer dan we in 1927 gehad hebben.
Hij noemde dit een goede tjjding en toen een
journalist hem verwonderd vroeg: „En dat
Zooals ik reede zei, hebben thans veel min
der Parjjzenaarg dan gewoonljjk in dezen
tjjd van het jaar, do stad verlaten en daar
Juli en Augustus nu eenmaal de maanden
van het vreemdelingenbezoek zjjn, ie het op
het oogenblik verbazend druk in de stad. Bo
vendien is men hier thans „aan den grooten
schoonmaak” om eene een echt Hollandsche
uitdrukking te gebruiken. Straten, die aan
het verzakken waren, zjjn opgebroken en
worden opgehoogd, oud plaveisel wordt door
asphalt vervangen enz. Voeg daarbij de tien
tallen groote bussen, de honderden en hon
derden taxi’s, de met vreemdelingen volge
propte motorwagens en U kunt zich voorstel
len dat het snelle tempo waarin hier alles
gaat iu aanmerking genomen het af en toe
werkelijk een levensgevaarlijke onderneming
is om een straat over te steken.
Wat den vreemdelingen betreft, er is geen
stad waar men zoo alle volkeren vertegen
woordigd ziet als hier. In buurten als Mont
parnasse, Boulevard des Italicne enz. hoort
men alle talen door elkaar, alle talen, maar
vooral Engelsch en dan nog speciaal het En
gelsch van de „overzij van den Oceaan”.
Er zjjn altjjd veel Amerikanen in Parjjs,
doch vooral in de zomermaanden.
’s Avonds bijvoorbeeld, in de Avenue dce
Champs-Elysees, kan men ze zien wandelen,
de Amerikaansche dames, allen, jong en oud,
zonder hoed, doch met kostbare mantels en
een sigarette in den mond.
noemt U een goede tijding ?1” antwoordde
hjj: „Zeker, voelt U zich niet gelukkig bij de
gedachte dat het slechte weer dat we nu heb
ben toch te prefereeren ie, boven dat van
het volgende jaar?”
SACCO EN VANZETTI.
Rechter Holmes weigert uitstel.
Nog een poging van de verdediging is ten
slotte gefaald, daar rechter Holmes yan h.»’.
Hooggerechtshof der Ven Staten geweigerd
beeft de executie van Sacco en Vanzetti uit
W rtellén.
Ignatius Wetzel betoonde zich voor deze
enkele maal haar vriend. Zjjn krjjschendo
stem vulde juist ter rechtertjjd de leemte van
’t stilzwijgen aan, door baar plompweg den
zakdoek onder de oogen te houder, en daar
bij gedurig te herhalen: „Mercy Merrick is
een Bngelsche naam, niet waar?”
Horace Holmcroft keek van de tafel op.
„Mercy Merrick?” zeide hij. „Wie ie Mercy
Merrick?”
Dokter Wetzel wees naar het lijk op het
Jk heb dien naam op den zakdoek gevon
den zeide hjj. „Het schijnt, dat deze dame
niet nieuwsgierig genoeg was om den naam
van haar eigen landgenoote te weten te
komen.” Hjj maakte deze spotachtige zinspe
ling op Mercy op een toon, waarin zekere
achterdocht doorstraalde, en met een blik
die bjjkans minachting mocht heeten. Haar
opbruisend karakter gevoelde dadelijk de
beleediging die haar werd aangedaan. De
drift van het oogenblik zoo dikwijls be
slissen de nietigste oorzaken over de gewich
tigste menschelijke daden besliste over
haar te volgen gedragslijn. Zij keerde den
ouden man ontevreden den rug toe, en liet
hem in den waan dat by den naam der over
ledene had ontdekt.
Horace zette zich weer aan 't werk om het
formulier in te vullen.
„Mercy Merrick ie een Engelsche naam?”
vervolgde Ignatius Wetzel, met zijn oogen
strak op baar gevestigd.
De herinnering aan Julius Gray begon te
verflauwen. Zijn dringende vraag behield do
bovenhand in haar gedachten. Zou zij de
dwaling herstellen waarin de Duitseher ver
keerde? De tijd was daar om te spreken
en haar eigen identiteit aan ’t licht te bren
gen of om te zwjjgen en zich aan bedrog
schuldig te maken.
Horace Holmcroft trad opnieuw de kamer
binnen, op het oogenblik toen de starende
oogen van Dokter Wetzel nog op haar geves
tigd waren en hij op een antwoord van haar
wachtte.
,Jk heb mjjn invloed niet te hoog geschat”,
zeide hij, naar een klein strookje jtapier in
zjjne hand wjjzende. „Hier ie de pas. Hebt gij
bier ook pen en inkt? Ik moet het formulier
invullen.”
Mercy wees naar ’t schrijfgereedschap, op
do’ tafel. Horace ging zitten en doopte do
pen in de inkt.
„Ik bid U, denk niet dat ik mij in uw za
ken wil indringen”, zeide hjj. „Maar ik moet
U eene of twee bepaalde vragen doen. Hoe
heet gij?”
Een plotselinge rilling beving haar. Zij
leunde tegen het voeteneinde van het ledi
kant aan. Haar geheele tóekomst hing van
dat ééne antwoord af. Zij was niet in staat
een woord uit te brengen.
Een fantastisch verbaal.
Een te Berlijn vertoevend Russisch archi
tect heeft aan een medewerker van de „Voe-
•ische Zeitung” een avontuur verteld, dat
volgens het blad een nieuw licht op de zaak
Sacco en Vanzetti zou kunnen werpen. Deze
architect heeft in de jaren 1919 tot 1922 te
Rome gewoond. Op zekeren avond vennoe-
d el ijk in Februari 1922, begaf hjj zich naar
een bekend wijnbokaal, waar hy het adres
van opgeeft.
Daar zaten als gowoonljjk kunstenaars,
arbeiders en winkeliers bjjeen. Onder hen
bevond zich dien avond een man die klaar
blijkelijk wilde pralen met zjjn kennis van
het Engelsch, daar hij veel Engelsche uit
drukkingen gebruikte en ook vertelde, dat
hij lang in Amerika wae geweest.
De man was ongeveer 1,65 M. lang en sterk
gebouwd, als een athleet. Hij was goed ge
kleed. Toen de architect hem in den loop
van den avond vertelde dat hjj Rus was en
als kunstenaar met het tegenwoordige Rus
sische regime sympathiseerde, vertelde de
Italiaan, die eerst gereserveerd was geweest,
maar door den genoten wjjn wat mededeel
zamer was geworden, dat hjj anarchist was
en in Amerika terroristische daden had ge
pleegd.
Na het sluitingsuur liepen de architect en
de Italiaan samen nog een eindje op. De
onbekende, die intusseben wel wat te veel
scheen te hebben gedronken, vertelde plot
seling, om te bewjjzen, dat hjj terroristisch
anarchist was, dat hjj bjj Boston een „ont
eigening” had uitgevoerd. Bij deze gelegen
heid waren er ook menschen omgebracht.
De politie was er niet in geslaagd, hem te
vatten, daar hjj veel te geslepen was. Hjj
had zelfs ongemerkt Amerika kunnen ver
laten. Zijn medeplichtigen, die zich nog in
Amerika bevonden, waren eveneens niet ge
snapt, maar in hun plaats zaten twee dom
me kerels in de gevangenis.
Op een vraag van de redactie van de
„Voesische Zeitung”, waarom de architect
niet vroeger met deze geschiedenis voor
den dag was gekomen, antwoordde de Rus,
dat hjj zelden couranten leest en in de bla
den nimmer sprake was van Boston, maar
van Massachusetts. Toen enkele dagen gele-
Ze zjjn vergezeld door heeren in smoking,
die sigaren reoken, zoo groot en dik, als
slechts Amerikanen ze rooken. Het is op deze
wjjze dat de bewoners van Dollarland zich
bj) voorkeur in Parjjs vertoonen. D. w. z. de
milliardairs, want ,al is in de oogen der Pa-
rjjzenaars iedere Amerikaan een kapitalist,
er zjjn hier toch ook heel wat kantoorbe
dienden en kleine ambtenaren, die, met huu
overgespaard geld den Oceaan zjjn overge
stoken om in een minimum van tijd zooveel
mogeljjk van bet oude Europa te zien.
In dp groote motor-cars der reisburcaux
rjjden ze dan de stad door om „Parjjs by
dag” en„Parjjs bjj nacht” te aanschouwen.
Gisteren zag ik zulk ’n gezelschap als
gewoonlijk onder leiding van een gids
den voorgevel van de beroemde „Notre
Dame” bezichtigen. Na eenige explicaties,
die hoogstens drie minuten in beslag hadden
genomen, liet de gids zjjn menschen weer in
het rjjtuig stappen en toen eenige toeristen
zich verbaasd uitlieten over de gejaagde
wijze waarop hjj zjjn taak vervulde, ant
woordde hjj: „We moeten over een aalt uur
in Versailles zijn, we zjjn reeds een uur te
laat.”
Het reisverhaal van die Amerikanen
hun familie en vrienden thuis, zou ik
eens willen hooren....
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
derzoeken van de wonde, Grace door de bom
toegebracht. Mercy’s instinctmatio'e afkeer
van den ouden man werd nog tienmaal zoo
groot toen ze met hem alleen gelaten was.
Zij trok zich gemeljjk naar ’t venster terug
en keek naar buiten naar ’t maanlicht.
Had zij reeds bedrog gepleegd? Tot nu
toe eigenlijk nog niet. Zij had alleen beslo
ten naar Engeland terug te keeren anders
nieta. Tot dusver bestond er niet do minste
noodzakelijkheid, om zich to Mablethorpo
House, in Grace’s plaats aan te melden. Zij
had nog altijd do gelegenheid haar plan in
overweging te nemen de gelegenheid om,
zooals haar eerste plan was geweest, een
verhaal van het voorgevallene te schrjjven
en dit met de brieventaech naar Lady Janet
Roy te zenden. Gesteld eens dat zjj ten
slotte daartoe besloot, wat zou er dan van
haar worden wanneer zjj zich opineuw in
Engeland bevond. Er bleef geen andere keu
ze over dan nogmaals een beroep te doen op
haar oude vriendin, de moeder van ’t Ge
sticht. Geen andere uitweg stond vobr haar
open, dan weder haar toevlucht te nemen
tot het Gesticht.
Het Gesticht! De moeder! Wat al herin
neringen uit het verleden paarden zich aan
deze twee woorden en welke van deze herin
neringen vervulde wel het meest haar ge
dachten? Aan wien dacht ze nu, op die
vreemde plaats, en bij dit kerpunt in haar
leven? Aan den man, wiens woorden tot
Horace Holmcroft glimlachte.
„Ik bezit een invloed waaraan niets weer
stand kan bieden,” antwoordde hjj „den
invloed van de Pers. Ik ben hier werkzaam
Als correspondent van een onzer groote En-
gelsche nieuwsbladen. Als ik 't hem vraag,
aal de commandeerendo officier u een pas
geven. Hjj bevindt zich hier dicht in de nabjj-
Eeid. Wat zegt gjj daarvan?”
Zelfs nu kostte het hagr nog moeite, niet
aan *t wankelen te komen. Zjj verzamelde
*1 haar geestkracht en hield hem bjj zijn
woord.
„Ik neem uw aanbod dankbaar aan, mijn
heer.”
Hjj trad een stap achteruit naar de keu
ken, en bleef staan.
„Mjj dunkt dat ik er wel aan zou doen het
verzoek zoo geheim mogeljjk te doen”, zei
de hjj. „Als ik door dat vertrek ga, zal men
mjj vragen waarheen ik ga. Is er geen an
dere weg om deze woning te verlaten?”
Mercy wees hem de deur die op de plaats
jritkwam. Hij boog en verliet haar.
Zjj sloeg een vluchtigen blik op den
Puitschen geip?esheer. Ignatius Wetzel zat
alweder naast het bed, over bet Ijjk heenge-
JtëKSPt.en, naar ’t scheen, verdiept in ’t on-
Naar de Russische bladen mededeelen, ia
te Nikolksk-Cessoerisk door de overetroo-
ming ook een kindertehuis vernield, waarbjj
een groot aantal kinderen zjjn verdronken.
HONGKONG DOOR EEN TYFOON
GETROFFEN.
Paarden en muildieren renden door
de straten.
Een tyfoon heeft Hongkong geteisterd. De
overheid, bang voor het instorten van de
stellen op het militaire kamp van Cowloon,
heeft 400 paarden en muildieren losgelaten,
die voor een groot deel doodeljjk verschrikt
door de straten renden. Tot dusver zjjn er
twee Chineezen gewond. Een omnibus is om-
vergeworpen, de tramdienst is gestoord.
EEN POTEMKIN-F1LM.
De Russische bemanning van de
„Costi” aan het muiten.
Het Egypische stoomschip „Costidat op
3 Augustus met een lading hout van Galais
naar Alexandria vertrok, doch daar niet aan
kwam, is thans onder Sovjet-vlag te Odessa
binnengeloopen. Direct na het vertrek van
Galatz, is de bemanning, die bijna uitsluitend
uit Russen bestaat, aan het muiten geslagen.
Zij vermoordde twee officieren en dwong den
kapitein koers te zetten naar Odessa. De
„Costi” is een Russisch sehip, dat na den
oorlog in het bezit van generaal Wrangel
kwam en later aan een Egyptische maat-
schappij verkocht werd.
DE OVERSTROOMING BIJ
WLADIWOSTOK.
Zeshonderd slachtoffers.
Uil Wladiwostok wordt gemeld, dat vol
gens officieuze berichten bjj de overstroo-
nringsramp in het gebied van deze stad meer
dan zeehonderd personen om het leven zjjn
gekomen.
Een dreigement.
Naar luid van een telegram uit Sjanghai
heeft Feng aan Tsjiang-Kai-sjek getelegra
feerd, dat indien TVjiang niet opnieuw het
bevel over de troepen der Zuideljjken op
zich neemt ook hjjzelf, Feng, zal aftreden.
v“.*—5 re«el’ fL25; elke regel meer f 0.28. Redame pet
regel f 0.75 voer de eerste paginavoor de overige pagina's 1030
Rubriek „Vraag en aanbod" bij vooruitbetaling per plaatrint
f 0.60 per advertentie van 5 regels iedere tegel meer f0.12
DE CHAOS IN CHINA.
Beschieting.
Vjjf oorlogsschepen, die, naar men meent,
behooren tot het eskader der Ngoj^ciykOtf'
te Temgtao, zjj». voqj WöMoeng verschenen
en. h*ücn dc forten en het station bescho
ten. De forten beantwoordden het vuur,
waarop het eskader zich terugtrok.
„HET FAILLIET VAN DEN ZOMER.”
Het gesprek van den dag is hier tegen
woordig „het failliet van den Zomer”, zooals
de Fransche kranten het noemen. Over het
algemeen wordt er erg geklaagd over do
slechte zomers der laatste jaren in het alge
meen en over dien van dit jaar in het bijzon
der. En dat niet zonder reden. Do astrono
men vinden wel is waar allerlei geleerde ver
klaringen uit voor het feit dat het verschil
tusseben Zomer en Win*»’’ steeds kleiner
wordt, doch deze hoe logisch ongetwy-
fold ook uit natuurkundig oogpunt bate»
den hotel- en cafehoudere en wie het nog
meer vaa een goed seizoen, d. w. z. van een
echten zomer met zon en warmte, moeten
hebben niet veel.
Als ik het over slechte zomers in Frankrijk
heb, dan spreek ik niet van het Zuiden. Men
spreekt in dit verband trouwens nooit van
het Zuiden. Dat is nu eenmaal het land van
de zon. Wanneer daar ergens een onweer is,
- dan vermelden de kranten het den volgen
den dag als iets «eer bijzonders. Ik heb het
echter over de meer noordelijke provincies,
d. w. z. over die provincies, die. volgens Pa-
rjjsche begrippen en portemonnaies vooral
portemonnaies, want die inspireeren in der-
gelijke gevallen gewoonljjk al het andere
Fransch zijn gebleven.
Het Zuiden namelijk, met zjjn luxe plaat
sen en dito-prjjzen, ie voor den Paryzenaar
ontoegankelijk en 'wordt reede geruimen tjjd
beschouwd als tot Engeland en Amerika te
behooren. Concurreer maar eens met een
Franc van 20 pCt. tegen een Dollar of Pond
van plm. 100 pCLI In Noord-Frankrjjk zjjn
echter nog van die badplaatsen het kost
bare Deauville natuurlijk uitgezonderd
waar de Parjjzenaars zoo'n beetje toonaange
vend zjjn. En vooral deze plaatsen zjjn het
die trg door den slechten Zomer tg liiugU
hebben. Want het u gpvASfiBd hoeveel Pa^
ni«üiaxs »y dezen Zomer in Parjjs zjjn. De
Fransche hoofdstedelingen schijnen plotse
ling tot het inzicht te zjjn gekomen dat hun
stad nog veel aantrekkelijks bezit en in de
stadspanen ia, soodra bet maar even goed
weer ie, geen stoeltje onbezet
Niet alleen de badplaatsbcdrjjven echter
hebben door het wispelturige weer te Ijjden,
ook voor de modemagazijnen enz. is het te
genwoordig een slechte tjjd. Om maar eens
iets te noemen, strooboeden bijvoorbeeld, die
vroeger in den zomer bjjna evepveel gedra
gen werden als andere hoeden in den winter,
ziet men de laatste jaren bijna niet meer. In
Londen moet dit artikel zelfs zoozeer uit de
mode zjjn geraakt dat een heer, die met zulk
een hoofddeksel getooid door de straten der
Engelsche hodfdstad wandelde, een soort
volksoploop veroorzaakte. Iets dergelyks heb
ik tenminste in een Engelsche krant gelezen
en hoewel het misschien wat overdreven ie,
is er toch in ieder geval uit op te maken,
dat de stroohoeden in Londen meer en meer
uit de mode raken. En in Parjjs gaat hef ook
al dien kant uit Begin Juli tenminste hiel
den de groote modemagazijnen reeds uitver
koop van aomerartikelen en de mooiste hoe-
den1^* - -
prjj
dien
h'ad, was de stadstram, waarvan verscheide
ne beambten in uniform aan de uitspattingen
deelnamen. Het waren werklieden der stede
lijke electriciteiteccntrale, die met ijzeren sta
ven de deuren der Universiteit poogden te
vernielen en die zes daar dienstdoende po-
litie-agenten nedersloegeu en twee van hen
ernstig verwondden. Trambeambten in uni
form mishandelden agenten, waar zjj hen
slechts konden overmeesteren. Vóór het in
brand gestoken Justitiepaleis zag men wel
dra een vrachtauto met aanhangwagen ver
schijnen, waarin 100 mannen, die met mede
gebrachte werktuigen de, politiemannen, die
met opoffering van hun leven trachtten te
redden wat er nog te redden was. te lijf gin
gen. Deze vrachtauto droeg het opschrift:
„Sterfelijke grondwerken.”
Ook andere gemeentelijke automobielen en
wagens vervoerden stadebeambten. gewa
pend met breekijzers, pek fakkels, enz.
Reeds te 8 uur morgens verzamelden
zich de werklieden der gas- en electriciteita-
fabrieken en sloten zich bij do oploopen aan.
Zij vielen politie-agenten aan en wierpen hnn
zand in de oogen. Bij den houw van een bar
ricade hielpen geuniformde tramheambten
Ijverig mede
„Het Volk” bljjft nog steeds volhouden,
dat do Oosten rijk sche socialisten Weenen
hebben „gered;” dat zij in het geheel niet aan
daden van rebellie hebben deelgenomen,
maar als de eigenlijke ordebewaarders op
traden; dat de socialistische burgemeester
der hoofdstad als de meest wijze bestuurder
is opgetreden en de politie als een provocee-
rend corps agenten enz. Het kan niet on
nuttig ziin, tegenover deze wijze van voor
stellen de volgende meer objectieve mede
delingen te plaatsen, do«r dr. A. B. Zim
mermann, gewezen Hooge Commissaris van
den Volkenbond voor Oostenrijk, in „De
Tel.” gepubliceerd:
De Socialisten verotdicoordcl^k.
Het is begrijpelijk, dat het Weensehe op
roer thans nog het onderwerp van vele ge
sprekken in Oostenrjjk is ep het valt den bui
tenlander niet moeiljjk zich een indruk te
vormen van de daaromtrent bestaande op
vattingen.
Er heerscht een algemeen gevoel van ver
bittering over de houding der socialistische
leiders, die overal, te toowel als op
het land jp <]e bergen, verantwoordelijk
gesteld worden voor de atroomen bloeds,
waarop de misleiding der massa's uitliep. Er
is niemand, die in allen ernst de schuld van
de aanvoerders der socialistische party
overbrengt op de communisten: een ieder
zegt, dat de boiejewisten slechts gebruik heb
ben gemaakt van de gelegenheid, die hun
door de machthebbers op bet roode stadhuis
en door hun pers gebodeiewas.
Daarnaast kan men groote voldoening
vaststellen over de beteugeling der onlusten,
al is ook ieder er van overtuigd, dat het aan
tal slachtoffers vermoedelijk minder dan een
vierde zou hebben bedragen, indien de soci
alistische burgemeester niet verhinderd had,
tjjdig militaire hulp in te roepen.
De christelijke „Hcioiicehren”
breken de revolutie-bewegiruj.
Toen het bericht van wat zich in de hoofd
stad afspeelde bekend werd^maakte zich van
heel de weldenkende bevolking een zóó
groote verontwaardiging meester, dat één al-
gemeene spontane beweging door het land
ging.
De burger- en boerenwachten, do Heim-
wehren verzamelden zich ook daar waar
geen oproep plaats had. Van de bergen, uit
de verlegen dalen, ja van de alpenweiden en
de Sennhütten trokken mannen en jongelin
gen naar de naaste stad, soms met stillegging
van den oogstarbeid. Men meldde zich aan,
men stelde zich naait het wettig gezag, men
verklaarde zich tot elke «laad van tegenweer
bereid, ook bereid naar Weenen te trekken
on daar eens en. vooral op ’a lands zaken
orde te stellen.
Roode Gemeente-ambtenaren
maken de straat-revolutie.
Op 26 Juni heeft in het parlement een be
spreking der onlusten plaats gehad. De Mi
nister van Binnenlandsche Zaken heeft bij
die gelegenheid een volledig verslag, aan de
han’t van politieberichten en onpartijdige ge
tuigenverklaringen uitgebracht.
Eenige voorvallen, die in het
nauwelijks bekend zijn geweest,
daaraan ontleend:
Het eerste bedrijf dat staakte, nog voor
dat eenige daad van geweld had plaats ge-
P«t kwartaal voor Alkmaar. 2.
Voor buiten Alkmaar. 2.85
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.60 hooger
haar hart waren doorgedrongen, wiens in
vloed haar had gestrkt en getroost in de
kapel van ’t Gesticht. Een van de schoon
ste plaatsen in zjjne preek was door Julius
Gray uitsluitend gewijd om zjjn gehoor te
waarschuwen tegen de verderfelijke in
vloeden van valscbheid en bedrog. De
woorden die hjj had gesproken tot de onge
lukkige vrouwen rondom hem woorden
van deelneming en opbeuring die nog nooit
te voren tot haar waren gericht kwamen
Mercy Merriek in ’t geheugen, alsof zij ze
eerst een paar uur geleden had gehoord. „O!
fluisterde zjj, toen zjj aan haar plannen en
voornemens dacht, „wat heb ik gedaan, wat
heb ik gedaan?”
Zjj keerde zich van het venster af met
eene onbestemde opkomende gedachte om
den heer Holmcroft na te loopen en hem te
rug te roepen. Toen zjj weder naar het bed
keek, stond zjj In eens tegenover Ignatius
Wetzel. Hjj was juist opgestaan om haar
iets te vragen. Hjj hield een witte zakdoek
in de hand den zakdoek dien zjj aan Grace
had geleend.
„Dat heb ik in haar zak gevonden,” zeide
bjj. „Daar staat haar naam op geteekend. Ze
moet eene landgAoote van u zjjn.” Hjj las
met eenige moeilijkheid do letters die er op
geschreven waren.’ „Haar naam is Mercy
Merrick.”
Zjjn lippen hadden het gezegd niet de
hare. Hjj had haar den naam gegeven.