„ONS BLAD"
BEZOEKT Zondag a.w. d
20— MOTORRACE
TB ALKMAAR.
Groote Jubileums-Wedstrijden.
iRrrvrri UI sar i rl
BureauHOF 6, ALKMAAR - Telefoon
f5O.—f4O.—
VIJf-en-twlntlg jaar
Katholieke Pers.
De Wereld rondom ons.
Waterdag *4 Mepteaaber IM7 Oiao alkmaar ittMS Sle
R'
Abonnementsprijs t
aar kwartaal voor Alkmaar
Voor buitra Alkmaar
Mot Geïllustreerd Zondagsblad
AdvsrlsntlspriJs i
Vaa 1—4 rugate f I-M J «Ike regel maar f SJS. ahzteme m
BUITENLAND.
FEUILLETON.
BOETVAARDIGHEID.
„Goed
kunnen
(Word; vervolgd^
GIRO ALKMAAR 104M3
de gr(jz»
mond!” riep de oude dame.
dame, mjjn ellendig schepsel
een
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
Hongaarsche
gerecht, waai
Roemenië een
ie verdeellng vaa
treden; hij liet zich door zjjn jaloersch wan-
trouwen beheerschen, om te luisteren wat
Julius in dat geheime onderhoud aan zijne
tante mocht hebben te zegen. Hjj bleef nog
een poos wachten, om zijn achterdocht wel
licht bewaarheid te zien.
„Noch gij, noch miss Roseberry behoeft
eenigo vrees te koesteren voor het ongeluk
kige krankzinnige schepsel,'’ vervolgde Ju
lius. „Ik heb een grooten invloed op haar
verkregen en ik heb haar overtuigd, dat
't noodeloos zou zijn zich nogmaals hier te
vertoonen.”
„Verschoon mij,” kwam Horace tusechen-
f SAS per advertentie vaa 5 rugate i iedere regal waar fë-l£
f250f 125.
MILITAIRE DIENSTTIJD VAN ACHT
MAANDEN IN BELGIS?
Verzekerd wordt, dat de Belgische minia»
Ur van landsverdediging, de lifocquevilie,
accoord sou gaan met een militairen dienst-
t(j'! van acht maanden, op voorwaard» dat
de bewapening van het land door het vez-
tingel
f 8.0 booger
an slis abonnè’s wordt op onvraqs gratis ssn polls werMrsfct, wslks hsn vsraskert tegen ongsvllen tot oen bedrag van f 8000. f 750.
„Anders niets.”
Zij waren beiden te zeer verdiept in het
onderwerp van hun gesprek, om naar de
broeikas om te zien, en op dat oogenblik do
verschijning tusseben de planten en bloemen
te bemerken van een heer, die van den bui
tenkant den wintertuin binnentrad. Zonder
gedruisth stapte de beer over de zachte In
dische matten en weldra vertoonden zich de
gestalte en de trekken van Horace Holm-
croft. Voordat bij de eetzaal binnentrad,
bleef bij staan en vestigde een onderzoeken
den blik op den rug van Lady Janet's be
zoeker «laar de rug het eenigo was, wat
hij kon zien van de plaats waar hij zich be
vond. Na een oogenblik opende de bezoeker
den mond om te spreken en dadelijk was
alle twijfel verdwenen. Horace maakte ech-
Julius deed ook niet de geringste drift of
spijt blijken. Do uitdrukking van zijn gelaat
op dat oogenblik was een uitdrukking van
oprechte teleurstelling,
„Maak u maar niet ongerust,” zeido hij zoo
bedaard mogelijk tot zijn tante. „Als ze 't nog
eens mocht probeeren, u of miss Roseberry
lastig te vallen, heb ik 't In mijn macht baar
dit onmiddellijk te beletten.”
„Hoezoo?'’ vroeg Lady Janet.
„Ik heb gezorgd alle schandaal te vermij
den,” antwoordde Julius, terwijl de drófeve
trek op zijn gelaat steeds mistroostige r werd.
„Eer ik vandaag hierheen ging, had ik een
geheim onderhoud met den magistraat van
't district, en heb ik eenigo maatregelen ge
troffen bij het naastbjjzjjnde politie-bureau.
Bij 't ontvangen van mijn kaartje zal een
man van ondervinding, in burgerkleeding,
zich begeven naar welk adres ik zal verlan
gen en haar zonder opschudding wegvoeren.
De commissaris van politie zal in zijn afzon
derlijke kamer de beschuldigde in 't verhoor
nemen en bet bewijs, dat ik kan leveren
onderzoeken, ten einde zich te vergewissen,
dat bare handelingen haar niet kunnen wor
den toegerekend. De daartoe aangewezen
geneeskundige ambtenaar zal officieel over
het geval rapport uitbrengen, waarna de wet
haar onder het noodige toezicht zal plaat
sen.”
Lady Janet en Horace keken elkander
verbaasd aan. Naar hunne meening waa
zijn de boste spreekgestoelten om dezen ztrfld
van verweer aan te moedigen”.
Waar zóó de zaken staan, vraagt men zich
af. hoe er nog Katholieken gevonden kunnen
worden, die niet alleen de KathoNoko per*
niet steunen, maar ook zelfs de verderfelijke
zoogenaamde neutrale pers fn alle opzichten
welwillend tegemoet treden en baar propa
geeren met een ijver en ambitie, een netere
zaak waardig.
Nu de werkera van de Roomsche Pers het
zilveren jubileum van hun organisatie vieren,
nu mogen wfj de katholieken nog wel eens
herinneren aan hun eerepifc.ht: overal en ten
allen tijde steun te verleenen aan de (tere,
die steeds op de bres staat, waar hun belan
gen bedreigd worden of gevaar loopen. ver
waarloosd te worden.
Ook bier geldt het woord van Christus:
„Wie niet voor Mij la, ia tegen Mjj”.
Dl WILD
Laat avar 4a Bataratraat. Talaf 14 aa St.
Batfantawaaa la 4a ^raabtaartaarlog
BAARDEN aa KACHELS.
walka U aantraft la aaaa magaallaaa
Allaea KwalHaHearttKalaa aa gaaSkaap I
;,Bij den logementhouder, in haar loge-
zoo. Beantwoord mij nu dit. Hoe
we haar beletten, dat zij opnieuw
Wne poging aanwendt om zich met geweld
*7 °f langs slinksebe wegen toegang tot
■Hjn huis te verschaffen? Hoe kan ik Grace,
•oe kan ik mjjzelve beveiligen, als zij weer
■ier mocht komen?”
„Is dat werkelijk hetgeen waarover gij mij
•verlangdet te spreken?”
gentleman. Chamberlain, toch al geprikkeld
deter dagen, deed boos, verklaarde dat zjjn
staiaipunt niet gewjjeigd was, en drong aan
op aanvaarding van zjjn rapport.
oOk de Roemeen Tltelesco werd boos,
sprong heen en weer, sloeg met de vuist op
I tafel, wendde zich tot Iedereen persoonlijk,
fulmineerde sn dreigde tegen den ini|>a-HH>-
belen Apponyi tegenover hem, dien hij hel
ongehooMe cijfer toewierp, dat de Hongaren
van hem terugverlangen vierhomierd mil-
Hoen goudfranken. Als hjj dat terugbetalen
moest of de In beslag genomen en onder de
boeren verdeelde landerijen teruggerven
moest, kon hij niet voor de orde in zijn land
butaan.
Tot een oplossing In men dan ook niet ge
komen Er werd besloten, dat beide partijen
nog eens drie maanden over de zaak mogeh
nadenken. Dat zal wat geven, want verder
gekomen is men niets.... Hongarjje bljjft
hij zijn ook door onze delegatie en andoren
gesteund verlangen naar een beslissing van
net Permanente Hof van internationale jus
titie en Roemenit’ verklaarde bij monde van
Titulonco even nadrukkelUk, «lat het niet naar
Don Haag zou gaan. Arbitrage is mooi en
goed en wenschelijk, maar.... voor anderen.
Door een en aixier was Mr. Cbamlieriain
zóó nijdig geworden, dat hjj verklaarde, geen
minuut van rijn kostbaren tijd aan deze zaak
meer te willen besteden, en z’n ontslag u»
nemen als rapporteur van «leze commissie.
Ma;« r net als sommige vereenigfngstiestuur-
den'ii, die kwaad van hun post wegloopen,
liet hjj zich door de smeek lieden zijner col
lega's gemakkeljjk overhalen op zijn besluit
terug té komen.
Alleen de fiere Hongaar weigerde aan dit
gebedel mee te doen, evenals hjj, ondanks
alle drang op hem geoefend, weigerde van
den Engelschman afscheid te nemen toen
deze Dinsdag van zijn jacht op de Middel-
landsche Zee vertrok. Wat we hem, gezien
de behandeling, die hjj van den arroganten
en hoogharugen Engelsman moest onder
gaan. heusch niet kwaljjk kunnen nemen.
WEEKOVERZICHT.
Nog herinneren we ons ui» de dagen onzer
jeugd wat lang geleden al toen er op
school wel eens 'n gedichttje „van buiten” ge
leerd werd, de fanfareachtige beginregel
van 'n schetterend vers:
Nog hield het schrikk'ltyk pielt van
dwang en vrijheid uil
We dachten daar onwillekeurig aan bjj onze
avoodoverweging een bezigheid, die een
journalist dezer dagen geregeld pleegt Ie
iM.u*ien over de Geneeteeha Volkenbond»
vergadi ring De „dwang” wordt daar verte
genwtordigd door de alles bedisselende on
Debazende groote mogendheden, inzonder
heid de ez geallieerden. Terwjjl de „vrijheid*
moeiiige, ni.iar zoo dikwjjla machtelooze ver
dedigers vindt in de kleine schare vertegen-
wooidigers der naties van den 2den rang.
Misschien is deze st»jjd nog nooit zoo naar
buiten getreden, en laten we dit er dadelijk
bjjvocgvn, zoo met succes bekroond, ala in
do zoo wat geëindigde September-zittrng vat>
het jaar onzes Heeren 1927.
't Begon al met Minister Beciaerta' voor
stel, om de beginselen van het Protocol van
1924 weer als leiddraad voor de vredesactie
te aanvaarden. Ondanks *t boozo oog van Mr.
Chamtierlain, ondanks de vrjj koele ont
vangst van do andere Olympische góden,
Briand en Stresemann, hield hjj vol en be
reikte dal de Hollandsche verlangen» ietwat
aangepast aan de bezwaren der anderen, in
een Fransch-Duilach-EngolBch-Nederlaiiidt<che
motie belichaamd werden.
De bihoud daarvan komt hierop neer, dal
de ontwapeningscommissie haar arbeid op
den ouden grondslag zal voortzetten, en dat
naast haar een tweede commissie wordt in
gesteld, die zich in bet bijzonder met het vei
ligheidsvraagstuk zal bemoeien, dat men
arbitrage- en veiligheidsvendragen zal b»
vorderen en deze zooveel mogeijjk met elkaar
bi verband zal trachten te brengen en dat d»
omvang van de militaire hulp door do ver
schillende staten in geval van conflict te ver
leenen, zal worden vastgesteld.
Toen de niet-herkiesbaarverklaring van
Belgic voor den Raad. Het was bekend, dat
alle groote mogendheden Belgic als los-vast
lid nog enkele jaren wenschte te handhaven.
Niet om het betrokken land, maar oin prin-
beiden, uit de deur «Ie broeikas sprekende,
„dat hebt gij volstrekt niet gedaan.” (Hij had
genoeg gehoord om zich te overtuigen, dal
het gesprek niet die richting nam, welke hij
had verwacht. En daarenboven was hjj nu
in de gelegenheid zich te vertoonen en Ju
lius tegelijkertijd in 't ongelijk te stellen.)
„Goede hemel, Horace!” riep Ijuiy Janet.
„Waar komt gij vandaan? En wat wilt ge
daarmee zeggen?”
„Ik vernam van den portier, dat gij en
Grace gisterenavond waart teruggekomen.
En zonder de bedienden lastig te vallen, ben
ik door den kortsten weg binnengekomen.”
Daarop wendde hij zich tot Julius. „De vrouw
waarover zooeven uw gesprek liep,” ver
volgde hjj, ,js reeds hier geweest, terwijl
Lady Janet afwezig was.”
I-ady Janet keek onmiddelljjk baar neef
aan. Julius stelde haar door een wenk ge
rust.
„Ónmogelijk,” zeide hij.
misverstand zjjn.”
„Volstrekt geen misverstand,” hernam
Horace. „Ik herhaal slechts wat ik zooeven
van den portier zelven heb gehoord. Hij
durfde het niet aan Lady Janet vertellen,
omdat hjj vreesde haar te doen schrikken.
Pas drie dagen geleden had die persoon de
onbeschaamdheid hem naar 't adres van My-
lady op de badplaats te vragen. Natuurlijk
weigerde hjj het te geven.”
„Hoort gü dat Julius?” sprak Lady Janet.
rlebeoefenaar een medeljjdends glimlach af
dwingen Maar de tirade, dal 't Duitoche
ger aiet reine handen den strjpl voerde!
En de schending van BelgiM's neutraliteit
dan? De moordpartijen In Vieê, Hasselt, Leu
ven, Dlnant?
Als dat rein is, wat ter wereld ie dan vuil?
eipieele redenen, heeft een kleine meerder
beid besloten dit niet lor te staan.
Dan Is er ten slofte da behandeling van het
HongaarM h-RoeineeMeJi geschil in den Raad.
Hieraan sll een lange lijdensgeschiedenis
vast, «tie we evenwel tot goo<i verstaan der
saak even moeten releverren.
In het vredesverdrag van Trianon, dal het
oude Oostenrjjkitch Hongaarsche monarchie
soo uit elkaar rukte, was bepaald, dat d«
eigendommen van Hongarjje, gelegen In de
afgestane gehie«lei>, niet onderhevig zjjn aan
inbeslagneming of liquidatie en dat z(j aan
«le rechthebbenden beboeren tc worden her
geven in den ouden toestand. In geval hier
omtrent geschillen souden ontstaan, zomlen
de rechtheid>enden een beroep kunnen doen
op het gemengde scheidsgerecht, «lat door
Hongarjje en de verschillende gealli» «-nie
landen zou moeten worden ingesleld.
Nu Is Roemenië een d«*r grootste opslok-
kers geweest van Hongaarsch gebied. „Toe
vallig*’ kwam er nu spoedig fn
agrarische wet tot stand, di«
het groot-grondl>ezit voorschrijft ten btdtoeve
van het klein bezit. Ai spoedig kwam nu de
klacht, «lat de wnt in net oude Roemenië
nauwelijks werd toegnpast, maar met kracht
doorgevoerd ih de Vroegere Hongaarsche go-
biededeelen sn tegen de Hongaarsche staata-
burgers, welke hier bezittingen haalden. In
verband hiermee stond nu het beroep van de
rondbeaitters op het scheids-
dezo opkwamen tegen tegen
on voldoende schadeloosstelling welke hun
voor het onteigend bezit was toegekend.
De RoemeeiiH«be regeering echter verzette
zich ten sterkste tegsm ecu bohaudeling van
deze kwestie voor heFHraMaarwcb-Roemeen*
ache scheidsgerecht. Zjj a«-htte dat scheidsge
recht in dezen niet bevoegd.
Toen dit schekisgerexht tóch een bes tics mg
nam (in *t voordeel «Ier Hongaren), trok Roe
menië eenvomfig zjjn rechter hieruit terug.
Nu kreeg de Raad van den Volkenbond
deze zaak in hairlen. Toen in de Raad-zitlmg
van Maart de zaak aan de orde werd gestekd,
werd de behandeling verdaagd, geljjk even
eens in de Juni-zitting het geval was, maar
intusschen had dan toch de raad een commis
sie benoemd, bestaande uit de heeren ham
berlain, Adataji en Villegas, die zou moeten
trachten Hongaren en Ropmenen tot een op
lossing te brengen, waarbjj het scheitlsge-
recht zou worden uitgeschakeld. Daar Hon
garije «lat echter weigerde, stekle de com
missie een drietal beginselen vaat in zake de
bevoegdheid van de arbitrage-reehtbank.
Mochten evenwel de partijen weigeren, dan.
dreigde 't rapport van Chamberlain, zou de
zaak eenvomlig als afgedaan beschouwt! wol.
den.
Door dit rapport is 'n oorspronkelijk kl< me
kwestie 't ging tenslotte maar om *n g< Id-
bedrag! tot *n zaak van wjjdere strekking
geworden. Het gaat thans om bet beginsel
der arbitrage, dat de beer Chamtierlain c.s.,
ter zjjde willen schuiven ten guneto van een
politieke oplossing.
Er is immers een permanent bof van inter,
nationale justitie en in geval van uieenings-
geschillen omtrent de bevoegdheden van bet
scheidsgerecht' was dit het aangewezen li
chaam oiij een beslissing te nemen. Niét d«
Raad, een politiek lichaam, behoorde hier ii4
te grjjpen. Het gold hier een rechtskwesü».
Dat zeide in een schitterende rede óók de
Hongaarsche gi-delegei rde Graaf Apponyi,
do 82 jarige, nog kaar-rcchte Hongaarsche
W).
Wat Lady Janet dacht xou niemand ooit
te weten komen. Plotseling bleef zjj steken
en hief voor de tweede maal de hand op.
,-Hebt u nog iets aan te merken?” vroeg
Julius.
,>Houd uw mond!” riep de oude dame.
jAl» ge nog één woord zegt raak ik ’t ai
weer kwjjt.”
„Wat kwjjt, tante?”
«W*t ik u al zoolang wilde zeggen. Nu
weet ik *t weer, het begint met eene vraag.
Leen woord meer over den dokter! daar heb
ik al genoeg van. Waar is zjj uw deernis
waardige dame, mjjn ellendig schepsel ter geen beweging om de kamer binnen te
"aar nu? •WH t® Londen?"
sJh."
oog altjjd op vrjje voeten?"
1 -
ment.
Vamlaag en morgen viert «Ie Nederland-
scho U K. Journalistenvereeniging haar 2fi-
jarig tmstaan in de aartnbk«Rch<>p|H*ljjke resi
dentie.
Het ligt niet on omen weg, bjj gelegen-
held van dit jubileum comnlimentcn uit te
de«'|en, al willen wij ook niet nalaten op
dezen «lag «en woor<) van hulde en dank te
lichten in liet algemeen tot de pioniers, dis
«Ie Roomsche pers in Nederland gesticht heb
ben en door wier werk het mogeljjk is ge
worden, dat er in het jaar 1927 een Neder-
landsebe R. K. Journalistenicreeniging M
jaar bestaat.
Een journalist echter is hoe zeer bjj
zichzelf ook geeft In z(jn krant een onper
soonlijk wezen; en daarom herdenken wjj op
dozen dag niet zoozeer de personen al" wel
het feit.
En dat feit het 26 jarig bestaan eener
R.K. joumalistenvereenigiiig ie herden
king en bejubeling waard.
Ihit feit duidt er immers op, dat wij beden
ten dage na het pionierswerk, verricht
door Ix'sag» ten Broek, door Mr. van Bon,
door Dr. Cramer, enz. in Nederland een
heel belangrijke katholieke pers bezitten.
Och! Het jonge gedacht van heden weet
iel beter of *t hóórt zoo: de katholieke krant
.toet minstens even groot en even „btj" zjjn
als de neutrale en de liberale krant.
Maar wat er voor noodig geweest is om
ome Roomsche |>ers aldus te grondvesten
en op te bouwen, dAArvan heeft men in on
zen terstoml vergetenden t(j<l geen besef.
Evenmin als men er besef van heeft, wAt
het kost onze huidige Roomsche pers te
handhaven.'
En daarom wordt het groote werk van
onze Roomsche |>ers nog veelal veel te wei
nig gewaardeenl.
Velen hebben geen óóg voor het wonder,
dat er in katholiek Nederland gewrocht is:
dat In dit land, waar eeuwen lang Alle
Karholiciame werd vervolgd en onderdrukt,
ia een tijdsbestek van enkele decennia een
katholiek» pers ontstond, welke uitwiekt
over stad en land, welke den Katholiek alles
biedt, wat hjj wenscht, en welke tr -enover
den niet-Katholiek de Roomsche waarheid
uitdraagt en verdedigt.
Velen hebben geen oog voor dit wonder,
en daarom biedt liet herdenking.waanlige
jubileum van heden ren goede gelegenheid
om nog eens te wjjzen op het ontaagljjke
nut, door de Katholieke pers gesticht, en
op den plicht, welke rust op onze geloofs-
genooten, om die pers door woor«l en door
daad voortdurend te steunen.
De Aartsbisschop en de Bisschoppen van
Beieren hebben dezer dagen in een herder
lijk schrijven de verheven taak van de Ka
tholieke pers nog eens uiteen gezet. Na ge
waarschuwd, te nebtH ii voor het groote ge
vaar, dat het geloof»- en zedeleven van de
Katholieken, inzonderheid dat van de jeugd,
van de zjjde der slechte pers bedreigt, zegt
•het Doorluchtig Beiersch Episcopaat:
„De Katholieke zaak zou groote en onbe
rekenbare schade moeten Ijjden, wanneer de
Katholieke pers niet een behoorlijk aanzien
had en niet de vereischU) werkzaamheid ont
plooien kon. Zonder het voortdurende voor-
lichtingswerk van de Katholieke pers zou
het aan dwaling en ongeloof te buidgeu dage
niet moeilijk vallen bet ware katholieke ge
loof uit de harten te rukken. Zelfs bet meest
afgelegen dorpje ie niet meer veilig voor den
inval van de zendelingen van het ongeloof
un van de meest zonderlinge secten. De
verdedigingsstrijd in preek en catechismus
ie bier niet meer voldoende, het ie noodig in
het publiek spreekgestoelten op te slaan, van
waar dag in dag uit aan het Katholieke volk
voorlichting wordt gegeven. Voortdurende
geestelijke ver«lexllgingMtrlj«l is het gebod
van het oogenblik. Onze Katholieke kranten
Wal we verleden week vreesden van Hin
denburg’s redevoering bjj Tannenberg, n.1.
een verslechtering der buitetilandecbe ver
houdingen, ia al voor *n gedeelte bewaarheid.
Maar niet alleen dau De onthulling van dit
monument voor do gevallen dapperen, dat
bedoeld was als een g«>zameiiljjke hulde van
alle Duitschers aan de sonen die vielen voor
hun vaderland, ie geworden een dwaze de
monstratie voor de part (jen van rechts
Het werd een {tropaganda-dag voor mo
narchisten en oud-oficieren. Men wilde bui
de brengen aan de nagedachtenis van de ge
sneuveld)' soldaten van alle stammen en alle
religies. Maar men nam in het feestcomité
geen republik(«inen op en verbood den Jood-
schen veldprediker, aan den velddienst vóór
de inwjjding deel te nemen. De republikeinen
bl< ven weg, de Joden bleven weg. De mo
narchisten vierden het feest alleen. Zelfs de
Briiisiscbe Ministers zonden bericht van ver
hindering.
Onder zulke omstandigheden hield v. Hin
denburg z'n groote rede, die naar men zegt
vooraf door Marx.en Stresemann was goed
gekeurd.
Met stemverheffing verklaarde
Maarschalk-Pfbsideut dat hjj de poging om
Duitschland de schuld aan den oorlog op de
schouders te leggen, plechtig voor de ge-
beele wereld afwjjst. Duitschland werd niet
gedreven door naijver of veroveringszucht:
de oorlog was het laatste middel tot zelfbe
houd. Met een rein geweten trok het Duit-
sche volk ten oorlog; met reine handen voer
de het Duitsche leger den strjjd. Duitachland
is bereid dit voor onjtartjjdige rechter» te be
wijzen.
Over den schuldvraag van den oorlog valt
te praten: de afgedwongen erkenning van
Duitschland*» schuld aan den oorlog in het
Vredeeverdrag van Versailles i» van nul en
geener waarde, en zal later van ieder histo-
„Dat moet
telsel verzekerd is
i Belgische sociaal democraten verlangen
een militairen diensttijd van scs maanden.
HET AMERIKAANSCHE LEGIOEN.
Het congres gesloten De officieel*
feestelijk beden geëindigd.
Het congres van het Amerikaansche legi
oen ia !>onderdag gesloten, evenals de offi
cieel» feestelijkheden, die er mee gestaard
1U“ K«‘K**'i Deze bestonden Donderdag in
een receptie ten etadhuize, dat schitterend
goiilumineerd vae, en in een bal In de groo
te opera.
Voor gisteren stonden nog een feest op bot
vliegveld Le Bourget en een avondfeest in
de tuinen van Versailles op bet programma.
Verscheidene legioensoldaten zjjn Donder
dag te St. Mihiel en in andere plaatsen,
waar plechtigheden plaats hebt>eii gevonden,
achtergetdeven
Het congres beeft in zjjn sluitingssitting
besloten te I*arjjs een herinneringwgedenk-
teeken op te riebten, dat 600.000 dollar zal
kosten Men zal trachten dit geld in Amerika
bijeen te brengen. Tol commandant voor bet
volgend jaar is g«-kozen de heer Edmond
8j>affor<l uit New York, die in den oorlog lui
tenant ter zee is geweest en als commandant
van een flottielje torpedobootjagers in do
Middellandsche Zee menige vjjandeljjke duik
boot in den grond heeft gehoord.
KU KI.l'X KLAN EN KATHOLICISME.
Protestantsch fanatisme.
(Kipa). D« „Revue Dominicaine de Mon
treal” publiceert een interessante studie over
het verdwrjjnen der Ku-Kluz-Klan, waarin
O.a. het volgende gezegd wordt:
De Klan sterft evenals alle buitensporig
heden aan zjjne excessen. Zjjn dood ia nabjj.
Zjjn geest is *t die hem ten grave voert. Men
kan van fanatisme evenmin leven ala van
vitriool. De Klan heeft goede tjjden gekend.
Maar die zjjn voorbij. In Indiana, waar hjj
voor vjjf of zes jaren 400.009 aanhangers
tekie, telt hjj er thans slechts 40.000. In Maine
«ën Connecticut nog veel minder. Als een
stroovuur is hjj opgevlamd, maar langzamer
hand begint men te begrijpen, dat voor be
zetenen geen tehuis bestaat in een land, dat
den vrede wil.
Wat is eigenlijke de Klan? Een dier pe
riodiek wederkeerende opwellingen, waar
aan de Ver. Staten langzamerhand gewend
zjjn van het protestanteche fanatisme te
gen katholieken, joden en vreemden, aange-
wakkend woor protestanten, waarvan nauwe
lijks een handvol weet wat het beteekent in
geest en waarheid te bidden, waarvan drie
vierden ongedoopt zjjn, waaronder velen den
bjjbel lezen, zotuier aan Christus te gelooven.
Julius de laatste man ter werelil om zulke
maatregelen tegelijkertijd verstandig cn
gestreng te treffen, als hjj ha«i gedaan.
Lady Janet drong dus op eene verklaring.
„Waarom hoor ik dat nu eerst?” vroeg zjj.
Openhartig, doch met droevige stem, ant
woordde Julius: ,,<>mdat ik hoopte, tante,
dat ik niet in de noodzakelijkheid zou ge
bracht worden tot de uitersten te komen. Gij
dwingt mjj nu te bekennen, dat de advokaat
en de dokter, die ik van ochtend beiden heb
gesproken, evenals gjj, denken, dat zjj niet
is te vertrouwen. *t Was dus geheel,en al op
hun raad, dat ik mjj naar den magistraat
begaf. Zjj vroegen mjj of de slotsom van mjjn
onderzoek in den vreemde hoe onvol
doende het ook in andere opzichten geweest
mocht zjjn niet do overtuiging bevestigde,
dat het verstand van het arme meisje is ver
bijsterd. Ik moest eerlijk bekennen, dat *t zoo
was, en toen ik dat eenmaal had toegeegvén,
was en toen ik dat eenmaal bad toegegeven,
men, die de advokaat en de dokter noodig
oordeelden. Ik heb mjjn plicht eedaan zeer
tegen wil en dank. *t Is zwak van mjj, dat
moet ik bekennen, maar ik kan de gedachte
niet verdragen om dat ongelukkige schep
sel hard te bejegenen. Haar verbijstering is
zoo hopeloos; haar toestand ie zoo beklagens-
waardig!”