„ONS BLAD" BEZOEKT Zondag a.w. d 20— MOTORRACE TB ALKMAAR. Groote Jubileums-Wedstrijden. iRrrvrri UI sar i rl BureauHOF 6, ALKMAAR - Telefoon f5O.—f4O.— VIJf-en-twlntlg jaar Katholieke Pers. De Wereld rondom ons. Waterdag *4 Mepteaaber IM7 Oiao alkmaar ittMS Sle R' Abonnementsprijs t aar kwartaal voor Alkmaar Voor buitra Alkmaar Mot Geïllustreerd Zondagsblad AdvsrlsntlspriJs i Vaa 1—4 rugate f I-M J «Ike regel maar f SJS. ahzteme m BUITENLAND. FEUILLETON. BOETVAARDIGHEID. „Goed kunnen (Word; vervolgd^ GIRO ALKMAAR 104M3 de gr(jz» mond!” riep de oude dame. dame, mjjn ellendig schepsel een NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD Hongaarsche gerecht, waai Roemenië een ie verdeellng vaa treden; hij liet zich door zjjn jaloersch wan- trouwen beheerschen, om te luisteren wat Julius in dat geheime onderhoud aan zijne tante mocht hebben te zegen. Hjj bleef nog een poos wachten, om zijn achterdocht wel licht bewaarheid te zien. „Noch gij, noch miss Roseberry behoeft eenigo vrees te koesteren voor het ongeluk kige krankzinnige schepsel,'’ vervolgde Ju lius. „Ik heb een grooten invloed op haar verkregen en ik heb haar overtuigd, dat 't noodeloos zou zijn zich nogmaals hier te vertoonen.” „Verschoon mij,” kwam Horace tusechen- f SAS per advertentie vaa 5 rugate i iedere regal waar fë-l£ f250f 125. MILITAIRE DIENSTTIJD VAN ACHT MAANDEN IN BELGIS? Verzekerd wordt, dat de Belgische minia» Ur van landsverdediging, de lifocquevilie, accoord sou gaan met een militairen dienst- t(j'! van acht maanden, op voorwaard» dat de bewapening van het land door het vez- tingel f 8.0 booger an slis abonnè’s wordt op onvraqs gratis ssn polls werMrsfct, wslks hsn vsraskert tegen ongsvllen tot oen bedrag van f 8000. f 750. „Anders niets.” Zij waren beiden te zeer verdiept in het onderwerp van hun gesprek, om naar de broeikas om te zien, en op dat oogenblik do verschijning tusseben de planten en bloemen te bemerken van een heer, die van den bui tenkant den wintertuin binnentrad. Zonder gedruisth stapte de beer over de zachte In dische matten en weldra vertoonden zich de gestalte en de trekken van Horace Holm- croft. Voordat bij de eetzaal binnentrad, bleef bij staan en vestigde een onderzoeken den blik op den rug van Lady Janet's be zoeker «laar de rug het eenigo was, wat hij kon zien van de plaats waar hij zich be vond. Na een oogenblik opende de bezoeker den mond om te spreken en dadelijk was alle twijfel verdwenen. Horace maakte ech- Julius deed ook niet de geringste drift of spijt blijken. Do uitdrukking van zijn gelaat op dat oogenblik was een uitdrukking van oprechte teleurstelling, „Maak u maar niet ongerust,” zeido hij zoo bedaard mogelijk tot zijn tante. „Als ze 't nog eens mocht probeeren, u of miss Roseberry lastig te vallen, heb ik 't In mijn macht baar dit onmiddellijk te beletten.” „Hoezoo?'’ vroeg Lady Janet. „Ik heb gezorgd alle schandaal te vermij den,” antwoordde Julius, terwijl de drófeve trek op zijn gelaat steeds mistroostige r werd. „Eer ik vandaag hierheen ging, had ik een geheim onderhoud met den magistraat van 't district, en heb ik eenigo maatregelen ge troffen bij het naastbjjzjjnde politie-bureau. Bij 't ontvangen van mijn kaartje zal een man van ondervinding, in burgerkleeding, zich begeven naar welk adres ik zal verlan gen en haar zonder opschudding wegvoeren. De commissaris van politie zal in zijn afzon derlijke kamer de beschuldigde in 't verhoor nemen en bet bewijs, dat ik kan leveren onderzoeken, ten einde zich te vergewissen, dat bare handelingen haar niet kunnen wor den toegerekend. De daartoe aangewezen geneeskundige ambtenaar zal officieel over het geval rapport uitbrengen, waarna de wet haar onder het noodige toezicht zal plaat sen.” Lady Janet en Horace keken elkander verbaasd aan. Naar hunne meening waa zijn de boste spreekgestoelten om dezen ztrfld van verweer aan te moedigen”. Waar zóó de zaken staan, vraagt men zich af. hoe er nog Katholieken gevonden kunnen worden, die niet alleen de KathoNoko per* niet steunen, maar ook zelfs de verderfelijke zoogenaamde neutrale pers fn alle opzichten welwillend tegemoet treden en baar propa geeren met een ijver en ambitie, een netere zaak waardig. Nu de werkera van de Roomsche Pers het zilveren jubileum van hun organisatie vieren, nu mogen wfj de katholieken nog wel eens herinneren aan hun eerepifc.ht: overal en ten allen tijde steun te verleenen aan de (tere, die steeds op de bres staat, waar hun belan gen bedreigd worden of gevaar loopen. ver waarloosd te worden. Ook bier geldt het woord van Christus: „Wie niet voor Mij la, ia tegen Mjj”. Dl WILD Laat avar 4a Bataratraat. Talaf 14 aa St. Batfantawaaa la 4a ^raabtaartaarlog BAARDEN aa KACHELS. walka U aantraft la aaaa magaallaaa Allaea KwalHaHearttKalaa aa gaaSkaap I ;,Bij den logementhouder, in haar loge- zoo. Beantwoord mij nu dit. Hoe we haar beletten, dat zij opnieuw Wne poging aanwendt om zich met geweld *7 °f langs slinksebe wegen toegang tot ■Hjn huis te verschaffen? Hoe kan ik Grace, •oe kan ik mjjzelve beveiligen, als zij weer ■ier mocht komen?” „Is dat werkelijk hetgeen waarover gij mij •verlangdet te spreken?” gentleman. Chamberlain, toch al geprikkeld deter dagen, deed boos, verklaarde dat zjjn staiaipunt niet gewjjeigd was, en drong aan op aanvaarding van zjjn rapport. oOk de Roemeen Tltelesco werd boos, sprong heen en weer, sloeg met de vuist op I tafel, wendde zich tot Iedereen persoonlijk, fulmineerde sn dreigde tegen den ini|>a-HH>- belen Apponyi tegenover hem, dien hij hel ongehooMe cijfer toewierp, dat de Hongaren van hem terugverlangen vierhomierd mil- Hoen goudfranken. Als hjj dat terugbetalen moest of de In beslag genomen en onder de boeren verdeelde landerijen teruggerven moest, kon hij niet voor de orde in zijn land butaan. Tot een oplossing In men dan ook niet ge komen Er werd besloten, dat beide partijen nog eens drie maanden over de zaak mogeh nadenken. Dat zal wat geven, want verder gekomen is men niets.... Hongarjje bljjft hij zijn ook door onze delegatie en andoren gesteund verlangen naar een beslissing van net Permanente Hof van internationale jus titie en Roemenit’ verklaarde bij monde van Titulonco even nadrukkelUk, «lat het niet naar Don Haag zou gaan. Arbitrage is mooi en goed en wenschelijk, maar.... voor anderen. Door een en aixier was Mr. Cbamlieriain zóó nijdig geworden, dat hjj verklaarde, geen minuut van rijn kostbaren tijd aan deze zaak meer te willen besteden, en z’n ontslag u» nemen als rapporteur van «leze commissie. Ma;« r net als sommige vereenigfngstiestuur- den'ii, die kwaad van hun post wegloopen, liet hjj zich door de smeek lieden zijner col lega's gemakkeljjk overhalen op zijn besluit terug té komen. Alleen de fiere Hongaar weigerde aan dit gebedel mee te doen, evenals hjj, ondanks alle drang op hem geoefend, weigerde van den Engelschman afscheid te nemen toen deze Dinsdag van zijn jacht op de Middel- landsche Zee vertrok. Wat we hem, gezien de behandeling, die hjj van den arroganten en hoogharugen Engelsman moest onder gaan. heusch niet kwaljjk kunnen nemen. WEEKOVERZICHT. Nog herinneren we ons ui» de dagen onzer jeugd wat lang geleden al toen er op school wel eens 'n gedichttje „van buiten” ge leerd werd, de fanfareachtige beginregel van 'n schetterend vers: Nog hield het schrikk'ltyk pielt van dwang en vrijheid uil We dachten daar onwillekeurig aan bjj onze avoodoverweging een bezigheid, die een journalist dezer dagen geregeld pleegt Ie iM.u*ien over de Geneeteeha Volkenbond» vergadi ring De „dwang” wordt daar verte genwtordigd door de alles bedisselende on Debazende groote mogendheden, inzonder heid de ez geallieerden. Terwjjl de „vrijheid* moeiiige, ni.iar zoo dikwjjla machtelooze ver dedigers vindt in de kleine schare vertegen- wooidigers der naties van den 2den rang. Misschien is deze st»jjd nog nooit zoo naar buiten getreden, en laten we dit er dadelijk bjjvocgvn, zoo met succes bekroond, ala in do zoo wat geëindigde September-zittrng vat> het jaar onzes Heeren 1927. 't Begon al met Minister Beciaerta' voor stel, om de beginselen van het Protocol van 1924 weer als leiddraad voor de vredesactie te aanvaarden. Ondanks *t boozo oog van Mr. Chamtierlain, ondanks de vrjj koele ont vangst van do andere Olympische góden, Briand en Stresemann, hield hjj vol en be reikte dal de Hollandsche verlangen» ietwat aangepast aan de bezwaren der anderen, in een Fransch-Duilach-EngolBch-Nederlaiiidt<che motie belichaamd werden. De bihoud daarvan komt hierop neer, dal de ontwapeningscommissie haar arbeid op den ouden grondslag zal voortzetten, en dat naast haar een tweede commissie wordt in gesteld, die zich in bet bijzonder met het vei ligheidsvraagstuk zal bemoeien, dat men arbitrage- en veiligheidsvendragen zal b» vorderen en deze zooveel mogeijjk met elkaar bi verband zal trachten te brengen en dat d» omvang van de militaire hulp door do ver schillende staten in geval van conflict te ver leenen, zal worden vastgesteld. Toen de niet-herkiesbaarverklaring van Belgic voor den Raad. Het was bekend, dat alle groote mogendheden Belgic als los-vast lid nog enkele jaren wenschte te handhaven. Niet om het betrokken land, maar oin prin- beiden, uit de deur «Ie broeikas sprekende, „dat hebt gij volstrekt niet gedaan.” (Hij had genoeg gehoord om zich te overtuigen, dal het gesprek niet die richting nam, welke hij had verwacht. En daarenboven was hjj nu in de gelegenheid zich te vertoonen en Ju lius tegelijkertijd in 't ongelijk te stellen.) „Goede hemel, Horace!” riep Ijuiy Janet. „Waar komt gij vandaan? En wat wilt ge daarmee zeggen?” „Ik vernam van den portier, dat gij en Grace gisterenavond waart teruggekomen. En zonder de bedienden lastig te vallen, ben ik door den kortsten weg binnengekomen.” Daarop wendde hij zich tot Julius. „De vrouw waarover zooeven uw gesprek liep,” ver volgde hjj, ,js reeds hier geweest, terwijl Lady Janet afwezig was.” I-ady Janet keek onmiddelljjk baar neef aan. Julius stelde haar door een wenk ge rust. „Ónmogelijk,” zeide hij. misverstand zjjn.” „Volstrekt geen misverstand,” hernam Horace. „Ik herhaal slechts wat ik zooeven van den portier zelven heb gehoord. Hij durfde het niet aan Lady Janet vertellen, omdat hjj vreesde haar te doen schrikken. Pas drie dagen geleden had die persoon de onbeschaamdheid hem naar 't adres van My- lady op de badplaats te vragen. Natuurlijk weigerde hjj het te geven.” „Hoort gü dat Julius?” sprak Lady Janet. rlebeoefenaar een medeljjdends glimlach af dwingen Maar de tirade, dal 't Duitoche ger aiet reine handen den strjpl voerde! En de schending van BelgiM's neutraliteit dan? De moordpartijen In Vieê, Hasselt, Leu ven, Dlnant? Als dat rein is, wat ter wereld ie dan vuil? eipieele redenen, heeft een kleine meerder beid besloten dit niet lor te staan. Dan Is er ten slofte da behandeling van het HongaarM h-RoeineeMeJi geschil in den Raad. Hieraan sll een lange lijdensgeschiedenis vast, «tie we evenwel tot goo<i verstaan der saak even moeten releverren. In het vredesverdrag van Trianon, dal het oude Oostenrjjkitch Hongaarsche monarchie soo uit elkaar rukte, was bepaald, dat d« eigendommen van Hongarjje, gelegen In de afgestane gehie«lei>, niet onderhevig zjjn aan inbeslagneming of liquidatie en dat z(j aan «le rechthebbenden beboeren tc worden her geven in den ouden toestand. In geval hier omtrent geschillen souden ontstaan, zomlen de rechtheid>enden een beroep kunnen doen op het gemengde scheidsgerecht, «lat door Hongarjje en de verschillende gealli» «-nie landen zou moeten worden ingesleld. Nu Is Roemenië een d«*r grootste opslok- kers geweest van Hongaarsch gebied. „Toe vallig*’ kwam er nu spoedig fn agrarische wet tot stand, di« het groot-grondl>ezit voorschrijft ten btdtoeve van het klein bezit. Ai spoedig kwam nu de klacht, «lat de wnt in net oude Roemenië nauwelijks werd toegnpast, maar met kracht doorgevoerd ih de Vroegere Hongaarsche go- biededeelen sn tegen de Hongaarsche staata- burgers, welke hier bezittingen haalden. In verband hiermee stond nu het beroep van de rondbeaitters op het scheids- dezo opkwamen tegen tegen on voldoende schadeloosstelling welke hun voor het onteigend bezit was toegekend. De RoemeeiiH«be regeering echter verzette zich ten sterkste tegsm ecu bohaudeling van deze kwestie voor heFHraMaarwcb-Roemeen* ache scheidsgerecht. Zjj a«-htte dat scheidsge recht in dezen niet bevoegd. Toen dit schekisgerexht tóch een bes tics mg nam (in *t voordeel «Ier Hongaren), trok Roe menië eenvomfig zjjn rechter hieruit terug. Nu kreeg de Raad van den Volkenbond deze zaak in hairlen. Toen in de Raad-zitlmg van Maart de zaak aan de orde werd gestekd, werd de behandeling verdaagd, geljjk even eens in de Juni-zitting het geval was, maar intusschen had dan toch de raad een commis sie benoemd, bestaande uit de heeren ham berlain, Adataji en Villegas, die zou moeten trachten Hongaren en Ropmenen tot een op lossing te brengen, waarbjj het scheitlsge- recht zou worden uitgeschakeld. Daar Hon garije «lat echter weigerde, stekle de com missie een drietal beginselen vaat in zake de bevoegdheid van de arbitrage-reehtbank. Mochten evenwel de partijen weigeren, dan. dreigde 't rapport van Chamberlain, zou de zaak eenvomlig als afgedaan beschouwt! wol. den. Door dit rapport is 'n oorspronkelijk kl< me kwestie 't ging tenslotte maar om *n g< Id- bedrag! tot *n zaak van wjjdere strekking geworden. Het gaat thans om bet beginsel der arbitrage, dat de beer Chamtierlain c.s., ter zjjde willen schuiven ten guneto van een politieke oplossing. Er is immers een permanent bof van inter, nationale justitie en in geval van uieenings- geschillen omtrent de bevoegdheden van bet scheidsgerecht' was dit het aangewezen li chaam oiij een beslissing te nemen. Niét d« Raad, een politiek lichaam, behoorde hier ii4 te grjjpen. Het gold hier een rechtskwesü». Dat zeide in een schitterende rede óók de Hongaarsche gi-delegei rde Graaf Apponyi, do 82 jarige, nog kaar-rcchte Hongaarsche W). Wat Lady Janet dacht xou niemand ooit te weten komen. Plotseling bleef zjj steken en hief voor de tweede maal de hand op. ,-Hebt u nog iets aan te merken?” vroeg Julius. ,>Houd uw mond!” riep de oude dame. jAl» ge nog één woord zegt raak ik ’t ai weer kwjjt.” „Wat kwjjt, tante?” «W*t ik u al zoolang wilde zeggen. Nu weet ik *t weer, het begint met eene vraag. Leen woord meer over den dokter! daar heb ik al genoeg van. Waar is zjj uw deernis waardige dame, mjjn ellendig schepsel ter geen beweging om de kamer binnen te "aar nu? •WH t® Londen?" sJh." oog altjjd op vrjje voeten?" 1 - ment. Vamlaag en morgen viert «Ie Nederland- scho U K. Journalistenvereeniging haar 2fi- jarig tmstaan in de aartnbk«Rch<>p|H*ljjke resi dentie. Het ligt niet on omen weg, bjj gelegen- held van dit jubileum comnlimentcn uit te de«'|en, al willen wij ook niet nalaten op dezen «lag «en woor<) van hulde en dank te lichten in liet algemeen tot de pioniers, dis «Ie Roomsche pers in Nederland gesticht heb ben en door wier werk het mogeljjk is ge worden, dat er in het jaar 1927 een Neder- landsebe R. K. Journalistenicreeniging M jaar bestaat. Een journalist echter is hoe zeer bjj zichzelf ook geeft In z(jn krant een onper soonlijk wezen; en daarom herdenken wjj op dozen dag niet zoozeer de personen al" wel het feit. En dat feit het 26 jarig bestaan eener R.K. joumalistenvereenigiiig ie herden king en bejubeling waard. Ihit feit duidt er immers op, dat wij beden ten dage na het pionierswerk, verricht door Ix'sag» ten Broek, door Mr. van Bon, door Dr. Cramer, enz. in Nederland een heel belangrijke katholieke pers bezitten. Och! Het jonge gedacht van heden weet iel beter of *t hóórt zoo: de katholieke krant .toet minstens even groot en even „btj" zjjn als de neutrale en de liberale krant. Maar wat er voor noodig geweest is om ome Roomsche |>ers aldus te grondvesten en op te bouwen, dAArvan heeft men in on zen terstoml vergetenden t(j<l geen besef. Evenmin als men er besef van heeft, wAt het kost onze huidige Roomsche pers te handhaven.' En daarom wordt het groote werk van onze Roomsche |>ers nog veelal veel te wei nig gewaardeenl. Velen hebben geen óóg voor het wonder, dat er in katholiek Nederland gewrocht is: dat In dit land, waar eeuwen lang Alle Karholiciame werd vervolgd en onderdrukt, ia een tijdsbestek van enkele decennia een katholiek» pers ontstond, welke uitwiekt over stad en land, welke den Katholiek alles biedt, wat hjj wenscht, en welke tr -enover den niet-Katholiek de Roomsche waarheid uitdraagt en verdedigt. Velen hebben geen oog voor dit wonder, en daarom biedt liet herdenking.waanlige jubileum van heden ren goede gelegenheid om nog eens te wjjzen op het ontaagljjke nut, door de Katholieke pers gesticht, en op den plicht, welke rust op onze geloofs- genooten, om die pers door woor«l en door daad voortdurend te steunen. De Aartsbisschop en de Bisschoppen van Beieren hebben dezer dagen in een herder lijk schrijven de verheven taak van de Ka tholieke pers nog eens uiteen gezet. Na ge waarschuwd, te nebtH ii voor het groote ge vaar, dat het geloof»- en zedeleven van de Katholieken, inzonderheid dat van de jeugd, van de zjjde der slechte pers bedreigt, zegt •het Doorluchtig Beiersch Episcopaat: „De Katholieke zaak zou groote en onbe rekenbare schade moeten Ijjden, wanneer de Katholieke pers niet een behoorlijk aanzien had en niet de vereischU) werkzaamheid ont plooien kon. Zonder het voortdurende voor- lichtingswerk van de Katholieke pers zou het aan dwaling en ongeloof te buidgeu dage niet moeilijk vallen bet ware katholieke ge loof uit de harten te rukken. Zelfs bet meest afgelegen dorpje ie niet meer veilig voor den inval van de zendelingen van het ongeloof un van de meest zonderlinge secten. De verdedigingsstrijd in preek en catechismus ie bier niet meer voldoende, het ie noodig in het publiek spreekgestoelten op te slaan, van waar dag in dag uit aan het Katholieke volk voorlichting wordt gegeven. Voortdurende geestelijke ver«lexllgingMtrlj«l is het gebod van het oogenblik. Onze Katholieke kranten Wal we verleden week vreesden van Hin denburg’s redevoering bjj Tannenberg, n.1. een verslechtering der buitetilandecbe ver houdingen, ia al voor *n gedeelte bewaarheid. Maar niet alleen dau De onthulling van dit monument voor do gevallen dapperen, dat bedoeld was als een g«>zameiiljjke hulde van alle Duitschers aan de sonen die vielen voor hun vaderland, ie geworden een dwaze de monstratie voor de part (jen van rechts Het werd een {tropaganda-dag voor mo narchisten en oud-oficieren. Men wilde bui de brengen aan de nagedachtenis van de ge sneuveld)' soldaten van alle stammen en alle religies. Maar men nam in het feestcomité geen republik(«inen op en verbood den Jood- schen veldprediker, aan den velddienst vóór de inwjjding deel te nemen. De republikeinen bl< ven weg, de Joden bleven weg. De mo narchisten vierden het feest alleen. Zelfs de Briiisiscbe Ministers zonden bericht van ver hindering. Onder zulke omstandigheden hield v. Hin denburg z'n groote rede, die naar men zegt vooraf door Marx.en Stresemann was goed gekeurd. Met stemverheffing verklaarde Maarschalk-Pfbsideut dat hjj de poging om Duitschland de schuld aan den oorlog op de schouders te leggen, plechtig voor de ge- beele wereld afwjjst. Duitschland werd niet gedreven door naijver of veroveringszucht: de oorlog was het laatste middel tot zelfbe houd. Met een rein geweten trok het Duit- sche volk ten oorlog; met reine handen voer de het Duitsche leger den strjjd. Duitachland is bereid dit voor onjtartjjdige rechter» te be wijzen. Over den schuldvraag van den oorlog valt te praten: de afgedwongen erkenning van Duitschland*» schuld aan den oorlog in het Vredeeverdrag van Versailles i» van nul en geener waarde, en zal later van ieder histo- „Dat moet telsel verzekerd is i Belgische sociaal democraten verlangen een militairen diensttijd van scs maanden. HET AMERIKAANSCHE LEGIOEN. Het congres gesloten De officieel* feestelijk beden geëindigd. Het congres van het Amerikaansche legi oen ia !>onderdag gesloten, evenals de offi cieel» feestelijkheden, die er mee gestaard 1U“ K«‘K**'i Deze bestonden Donderdag in een receptie ten etadhuize, dat schitterend goiilumineerd vae, en in een bal In de groo te opera. Voor gisteren stonden nog een feest op bot vliegveld Le Bourget en een avondfeest in de tuinen van Versailles op bet programma. Verscheidene legioensoldaten zjjn Donder dag te St. Mihiel en in andere plaatsen, waar plechtigheden plaats hebt>eii gevonden, achtergetdeven Het congres beeft in zjjn sluitingssitting besloten te I*arjjs een herinneringwgedenk- teeken op te riebten, dat 600.000 dollar zal kosten Men zal trachten dit geld in Amerika bijeen te brengen. Tol commandant voor bet volgend jaar is g«-kozen de heer Edmond 8j>affor<l uit New York, die in den oorlog lui tenant ter zee is geweest en als commandant van een flottielje torpedobootjagers in do Middellandsche Zee menige vjjandeljjke duik boot in den grond heeft gehoord. KU KI.l'X KLAN EN KATHOLICISME. Protestantsch fanatisme. (Kipa). D« „Revue Dominicaine de Mon treal” publiceert een interessante studie over het verdwrjjnen der Ku-Kluz-Klan, waarin O.a. het volgende gezegd wordt: De Klan sterft evenals alle buitensporig heden aan zjjne excessen. Zjjn dood ia nabjj. Zjjn geest is *t die hem ten grave voert. Men kan van fanatisme evenmin leven ala van vitriool. De Klan heeft goede tjjden gekend. Maar die zjjn voorbij. In Indiana, waar hjj voor vjjf of zes jaren 400.009 aanhangers tekie, telt hjj er thans slechts 40.000. In Maine «ën Connecticut nog veel minder. Als een stroovuur is hjj opgevlamd, maar langzamer hand begint men te begrijpen, dat voor be zetenen geen tehuis bestaat in een land, dat den vrede wil. Wat is eigenlijke de Klan? Een dier pe riodiek wederkeerende opwellingen, waar aan de Ver. Staten langzamerhand gewend zjjn van het protestanteche fanatisme te gen katholieken, joden en vreemden, aange- wakkend woor protestanten, waarvan nauwe lijks een handvol weet wat het beteekent in geest en waarheid te bidden, waarvan drie vierden ongedoopt zjjn, waaronder velen den bjjbel lezen, zotuier aan Christus te gelooven. Julius de laatste man ter werelil om zulke maatregelen tegelijkertijd verstandig cn gestreng te treffen, als hjj ha«i gedaan. Lady Janet drong dus op eene verklaring. „Waarom hoor ik dat nu eerst?” vroeg zjj. Openhartig, doch met droevige stem, ant woordde Julius: ,,<>mdat ik hoopte, tante, dat ik niet in de noodzakelijkheid zou ge bracht worden tot de uitersten te komen. Gij dwingt mjj nu te bekennen, dat de advokaat en de dokter, die ik van ochtend beiden heb gesproken, evenals gjj, denken, dat zjj niet is te vertrouwen. *t Was dus geheel,en al op hun raad, dat ik mjj naar den magistraat begaf. Zjj vroegen mjj of de slotsom van mjjn onderzoek in den vreemde hoe onvol doende het ook in andere opzichten geweest mocht zjjn niet do overtuiging bevestigde, dat het verstand van het arme meisje is ver bijsterd. Ik moest eerlijk bekennen, dat *t zoo was, en toen ik dat eenmaal had toegeegvén, was en toen ik dat eenmaal bad toegegeven, men, die de advokaat en de dokter noodig oordeelden. Ik heb mjjn plicht eedaan zeer tegen wil en dank. *t Is zwak van mjj, dat moet ik bekennen, maar ik kan de gedachte niet verdragen om dat ongelukkige schep sel hard te bejegenen. Haar verbijstering is zoo hopeloos; haar toestand ie zoo beklagens- waardig!”

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1927 | | pagina 1