r „ONS BLAD" fl Ml k No *40 Eigen rood onderwijs? I Donderdag 13 October 1H7 GIRO alkmaar kmsm Jaargaog Abonnementsprijs i Fat kwartaal voor Alkmaar Voor buiten Alkmaar Met G* UluMreerd Zondagsblad BUITENLAND. Verspreide Berichten. feuilleton. BOETVAARDIGHEID Bureau: HOF 6, ALKMAAR - Telefoon 1 fl - u ---- Advertentieprijs Aan alle abonné'o wordt op aanvrage gratie een polio verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000.—, r 750.—, f 250.—, f 125.—, f 50.—f 40.— mjjn geloof geschokt sou worden. Het ia niet geschokt Misschien behaagt het God, my terug te roepen. Tam F GIRO ALKMAAR 1B4863 waarbij goud voor een waarde ir nog plaatsen van de duttend man vertrekken. NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD ,11- f 2.85 f 0.60 booger gedaan heb of niet, kan Hij alleen beRlte- voor l in HET VERBOND VAN VOLKENBONDS- VEREENIGINGEN EN DE NATIONALE MINDERHEDEN. De veritaliaanachiog van de Slo- wenen en Duitachera in Italië. Do commissie voor de minderheden uit bet verbond van Volkenbondavereenigingen beeft den toestand behandelt] van de Slo- weeneche en Duitsche minderheden in Ita lië en van de niet-mohamtnedanen te Kon- stantionpel. Volgens verklaringen van Ita- liaainiche afgevaardigden ie de regeering te EEN 12S-JARI0ET De Time* verneemt, dat te Hyderabad, in Dekkan, een Moslem, genaamd Syed Habid Aledroes, ia gestorven, van wien beweerd werd, dat hy 129 jaar was. Hy was in Ara bia geboren en ruim 80 jaar geleden naar Indië verhuisd. De Ni tam van Hyderabad en een aantal autoriteiten waren bjj de begrafenis aanwe- tig. 50. De stomme IjjdzaamheH, die in haar trek ken lag uitgedrukt, bracht Grace Roseberry hutten rich zelve. »»G(j bekennen!" git daartoe een week tyd De vrouw die zij had beleedigd trad plot seling naar baar toe. Zij sloeg baar oogen op en zag Mercy Merrick’s gelaat, bleek van woede, en dreigend over haar heen gebogen. „Gy wilt dat de oogen van mynheer Holm- croft worden geopend,” herhaalde Mercy langzaam, „gij wilt dat hij weet welke vrouw hy zou hebben gehuwd, als gij niet tusschen- beiden waart gekomen!” Zij zweeg een oogenblik, waarna zy eene vraag deed, die Grace Roseberry van top tot teen deed ontstellen: „Wie zijt gy?” vroeg zy met een onder drukte woede in blik en toon, die duidelijk te kennen gaf dat Mercy’s 'geduld eindelijk was uitgeput. In de afwezigheid van den be schermengel had de booze geest zyn werk ge daan. De betere natuur, die Julius Gray had opgewekt, werd vernield door het vergif van de bijtende tong eener vrouw. Een geinakke- lyk en vreeselijk middel om de beleedigingen te wreken, waarmede Grace baar bad overla den, was in Mercy’s bereik, als zy er van wilde gebruik maken. In de drift van haar verontwaardiging aarzelde zij niet om er ge bruik van te maken. „Wie zijt gij?” vroeg zy voor de tweede maal. Grace verzamelde haar moed en opende haar mond om te spreken. Mercy legde haar, met een verachtelijk gebaar het stilzwijgen op. „Ik herinner ’t mü!” vervolgde zjj met het- Well oZo zullen we dan ook de socialisten een* bezig zien mot offeren voor hei onder wijs waar ze tot nu toe geen cent voor over hadden. Het offeren is nu voor de lagere school wel veel minder dan vroeger, maar offer* worden er toch altijd nog voor gevraagd. W* zullen zien, of de heeren, die steeds op Staat en Gemeente drijven, zullen byten... On, dunkt: zij tullen zich nog wel oventje* bedenken! laamers: waarom zouden zij zich al die zorg en al die soesah op den hals halen? Als zQ maar gestadig voortgaan aset hun „|M>netr*tHm pacifique1’ in de openbar» school, dan wordt deze vanzëlf de eigen roode school. ing zy voort. „Gy hebt- -„J gehad en ge hebt het niet gedaan. Neen, neen! gij behoort tot die toort van lieden, die tot 't laatste toe liegt sn bedriegt. En daar ben ik bly om, nu zal ik ten minste bet genoegen hebben u voor t geheele buis te ontmaskeren. Ik zal 't ge zegende middel zyn om u do deur te doen uitzetten. O, ik zou alles wat ik heb ge leden nog eens willen lijden als ik u door een politie agent kou zien wegvoeren, terwyl het volk u met de vingers nawyst en u be- *P°t °P w,‘g naar de gevangenis!” Ditmaal trof de beleediging diep: te diep om z« langer te kunnen verduren. .Mercy gaf de vrouw, die haar herhaaldelyk en met op zet had beleedigd, eene eerste waarschuwing. „Miss Roseberry," sprak zjj, „Ik heb zonder morren de bitterste woorden verdragen. Spaar mij voor verdere beleedigingen. Geloof i my, ik wensch oprecht u in uwe rechten te Bentellen. Uit den grond mijns harten zeg ik u: ik heb vast besloten alles te bekennen!” Z-ij sprak deze woorden op ernstigen toon, jerwui haar stem beefde. Grace hoorde haar DE DIENSTTIJD IN BELGIë. Een verklaring van Vandervelde. Vandervelde beeft in een vergadering van socialisten te Mgrchienne-au-Pont verklaard: In hot „Volk" is een correspondent uit Zuid-IJmburg aan het toornen tegen bet feit, dat daar de openbare schooi het loodje legt. Feiten kunnen zoo brutaal zijn. Maar socia- Hstische schrijvers soms niet minder. En zoo raast de man tegen de feiten. En bij vertatt er allerlei (overigens al te vage) gevalletjes hij van verwaarloozing der open bare school. Het is voor socialisten geen leven meer, zegt hjj. zelfde kwalijk gedwongen verwoed gezicht. „Gy zyt de krankzinige vrouw uit het Duit- sche hospitaal, die een week geleden hier kwaamt. Ik ben nu niet bang voor u.Ga zit ten en rust wat uit, Mercy Merrick.” Terwyl zy haar met opzet dien uaam in haar gezicht gaf, draaide Mercy haar den rug toe en nam plaats op den stoel, waarop Grace haar by ’t begin van het onderhoud had verboilen te gaan zitten. Grace sprong op. „Wat beteekent dat?” vroeg z „Dat beteekent,” antwoordde Mercy op minachtenden toon, „dat ik elk woord in trek dat ik tot nu toe gesproken heb. Het beteekent, dat ik heb besloten mijn plaat» hier in huis te behouden." _ZHt ge niet wel by ’t hoofd?" „Gij zyt niet ver van de bef verwyderd; schel eens. Doe wat ge zooeven van my ver- langdet. Roep 't geheele huis binnen en vraag aan iedereen wie van beiden waanzinnig is, gy of ik?" „Mercy Merrick! gy zult u dit tot uw laat ste levensuur berouwen!” Mercy stond opnieuw op en vestigde haar vlammende oogen op de vrouw, die steeds trotseerde. „Gij verveelt my!” zeide zy. „Verlaat bet huis, terwyl gij ’t nog kunt verlaten. Als g« hier blyft, laat ik onmiddellyk Lady Janet I roeoen.” (Wordt vervolgd). Rome er op uit de minderheden in Italië vol komen te veritaiiaanscheii. Giannini, de voorzitter van de Italiaansche afvaardiging merkte op, dat Italië juridisch in geen enkel opzicht ten aanzien van de behandeling der minderheden gebonden is en dat de positie van deze als zuiver binnenlandsch vraag stuk tieachouwd moet weiden, zoodat in menging van het buitenland hun positie slechts zou kunnen schaden. De vergadering nam tenslotte een motie aau ten gunste van een billyke en cdelmoe- digp behandeling der minderheden. BLANK—ZWART. Een amok-partf. By den schaakwedstrijd tusschen Aljecinn en Cajiablanca gaat het uit den aard der zaak wit-tegen-zwart. Die zelfde tegenstelling: blank zwart is in de Ver. Staten aan de orde van den dag, zy het in andere en minder vreedzame beteeke- uis. De tegenstelling tusschen blanken en uegers bergt gevaren in zich, die veel te dikwyls tot uitbarsting komen Zoo thans weer te Birmingham in den staat Alabama, waar een neger plotseling krankzinnig was geworden en zich in zijn huis had gebarrica deerd van waar hij op de politie en de om standers schoot. Na twaalf agenten of kij kers te hebben gewond werd hy door een agent in politiek doodgeschoten, die tot dat doel op het dak van een naburig huis was geklommen. EEN WAAGSTUK. Op een meer by Berlijn heeft gisteren de vlieger Schindler een doldriest stukje uitge haald. Hy stond op de Opel II, de glyboot die dezer dagen te Parijs het wereldrecord heeft gestegen, terwyl de vliegers Raab en Katzenstein met hun toestel boven de boot vlogen. Het gelukte Schindler eeu van het toestel afhangend touw te grypeu en in het vliegtuig te klimmen. Vervolgens voerde hjj het waagstuk omgekeerd van het vlieg tuig in de boot uit. CHINEESCHE ZEEROOVERS IN ACTIE. Zestig passagier* van de „Sjigon" ontvoerd. Een sensationeel® zeeroovery had gister avond plaats in de haven van Hongkong, van ruim 'I i DE BURGEROORLOG IN MEXICO. Spoorweg opgebroken. Volgens een bericht van bet Amerikaan- sche consulaat te laredo in den staat Texas (V.8.) hebben de Mexlcaansche opstandelin gen een Mexicaansche *|>oorbrug, 80 K.M. voor de Amerikaanscb—Mexicaansche grens, in brand gestoken, waardoor het doorgaande verkeer naar Mexico tjjdeljjk ia gestoord. Me xicaansche gendarmen vervolgen <de opstan delingen. De Amerikaansche grene-autoriteiten heb ben den grenspatouilles instructies gegeven er op te letten, dat de opstandelingen niet de grens overschreden. DE RIJNLANDBEZETTING. De ootruimingsmaa «regelen. Omtrent de vermindering van de bezetting* troepen in het Rijnland wordt gemeld dat de •tad Idstein geheel door de Engelsclien zal worden ontruimd. Uit KOnigstein zullen twee compagnieën worden teruggetrokken, terwijl ook uit Wies baden en Ditzheim troepen zullen vertrek ken. In totaal zullen ongeveer duizend man Engelschp troepen vertrekken. Van <n Belgische troejien vertrekken twee bataljons en wel uit Geilenkirchen en Lin dern. Het staat nog niet vaat, of deze beide geheel tullen worden ontruimd. Ook Belgische troepen zullen ongeveer Wy hebben geen enkel liezwaar tegen te er kennen, dat er geeu sprake zou mogen we zen van bet geleidelykerwjjs verminderen van den militairen diensttijd zonder tegelij kertijd de onontbeerlhke voorwaarden te re- aliseeren, opdat een leger van soldaten met korten diensttijd, eeu militieleger in staat zjj zegevierend een verdediging te bieden aan troepenmachten, ook al waren z(j veel min der talrijk, bestaande uit beroepssoldaten. aan met een kouden ongeloovigeu glimlach en een verachtelyken blik. „Gy staat niet ver van de bel af,”, zeide zy, „schel eens." Mercy keek haar in stomme verbazing aan. „Gy zyt een volmaakt toonbeeld van be rouw gjj reikhalst er naar om de waarheid te bekenndb,” vervolgde de ander spotach tig. „Beken het dan in tegen woordigheid van iedereen, en maak niet langer zooveel om wegen. Roep lady Janet, roep mynheer Gray en mijnheer Holmcroft, roep de dienstboden binnen. Val op uw knieen en beken in he; bijzijn van ntlen dat gjj een bedriegster zjjL Dan zal ik u gelooven eerder niet”. „Maak mij niet tot uw vyandinl” riep Mer cy waarschuwend.' „Wat kan 't mij schelen of ge mij vyandig zyt of niet?" Tart injj niet langer, ik raad 't u tot uw eigen bestwil!” „Voor mjjn eigen bestwil? Brutaal schep sel! Denkt ge mij te dreigen?”- Met eene laatste wanhopige inspanning, terwijl haar hart al sneller en sneller begon te kloppen en het bloed haar naar het hoofd •teeg, bedwong Mercy zich echter nog. „Heb toch eenig medelijden met mij!" smeekte zy. „Hoe slecht ik u ook heb be handeld, ik ben immers eene vrouw als gy. Ik kan de schande niet verdragen om voor 't geheele huis te bekennen wat ik heb ge- daau. Lady Janet behandelt my als eene Vsn t—-9 regels elk* regel meer f 0.20. Reclame pet regel f 0.75 voor de eerste pagina voor de overige pagina's f 030 Rubriek „Vraag en aanbod” bij vooruitbetaling per plaatsing f 0.60 per advertentie van 5 regels i iedere regel meer fo.tx Misschien behaagt het Hem, mji mjjn da gen in ballingschap te laten eindigen. Zoo ja. dan zal ik mjjn werk rwetsn te vinden.” Op de vraag, of hjj het verleden betreur de, zei de ex-keizer: „Ik tien mjj van geen kwaad bewust Of ik het werk, mjj door God opgelegd, goed HET GOUD VAN VIGO. Goudzoekers op den zeebodem. Eenige dagen geleden zoo wordt aan het „Berl. Tageblatt” gemeld deed een kort maar opmerkelijk bericht de ronde door d* Spaansche pers: „De maatschappij „Pino” heeft het recht verkregen, in de baai van Vigo naar schatten te zoeken”. Sc ha tg ra very, of liever duikery in grooten stjjl! Hier moe ten niet, geljjk in het Nemi-meer by Rome, historische kunstschatten uit lang vervlogen tyd*n aan water en slijk ontrukt worden, maar het gaat hier om een beusche goud- zoekerjj. Diep onder den waterspiegel lig gen millioeneu aan gouden en zilveren sta ven, waarschijnlijk ook kostbaar Mexikaanech teinpelgerei en pronkstukken van vroeg- Amerikaansche Indianencultuur. De geschiedenis van dezen schat gaat terug tot de dagen van Lodewjjk XIV. Toen in den Spaanschen succeesie-oorlog in 1702, de Spaansche zilvervloot, de ba ven van Cadiz niet kon naderen, liep zjj de Kaai van Vigo binnen oin hier haar schatten lossen. Maar dat ging zou eenvoudig niet. De vloot werd niet te Vigo verwacht en daarom was er ook geen ambtenaar aanwezig, om voor het Indische goud kwitantie af te geven. Dus bleef het aan boord tot Madrid zulk een heerschap had afgevaardigd. Eer de reis en de formaliteiten echter afgeloopen waren, verliep enorm vee! tyd, hetgeen den aan de Engelschen en de wilde zeeën ontkomen schatten fataal zou worden. Op een October-ochtend toch verscheen de verbonden Engetech-Nederlandsche vloot, die de blokkade van Cadix had opgeheven, voor Vigo. Spanjaarden en Franechen waan den zich nog veilig onder dekking der kust- batteryen maar opeens liep* een der verbon den schepen de havenketting doormidden en een uur later vielen 200 bodems op de weer- looze zilvervloot aan. Dertien Spaanscb Franech galjoenen werden geënterd de reet zonk. En met hen gingen de rijkdommen van Indië ten onder. Het formalisme had Spanje zijn goud en zilver doen verliezen. 35.000 gulden, dat naar Saigon verscheept moest worden, gestolen werd Het goud was toevertrouwd aan een Chiueeeche haven boot met een bemanning van 17 koppen. Drie v^n deze mannen stonden plotseling op, hielden de anderen in bedwang en stuurden de boot naar den wal, waar zy met den buit verdwenen. Het Chineesche stoomschip „Sjigon” ia door piraten op de West-nvier geënterd; zestig passagiers zijn ontvoerd. ONSCHULDIG VEROORDEELD? De' landbouwer Anton I-ange uit Lichte- nau werd den 4den Juni 1921 door het Hof van Gezworenen te Paderborn ter dood ver oordeeld, deze straf werd door bet rjjksge- recht in levenslange gevangenisstraf omge zet. De veroordeelde bot t zyn straf nu uit in de gevangenis te Munster. Hem was ten laste gelegd, dat hjj zjjn broer Herman 's nachts in bet] had doodgeschoten. De veroordoeiing volgde op aanwijzingen, ofschoon de ver dachte steeds plechtig zyn onschuld staande hield. Nu is na jarenlange nasporingen de echtgenoote vgn den vermoorde in Hamburg gevangen genomen, daar gegronde verden king bestaat, dat dezo zelf haar man ver moord heefL De vrouw, die geen goeden roep heeft, stond met haar man op gen goeden voet en trouwde opvallend gauw na zyn dood met een ander, die er nog al warm by zat. Maar ook deze rijkdommen wist ze gauw er door te draaien en trok toen naar Hamburg. Bij het eerste verhoor sprak ze zich herhaaldelyk ernstig tegen. Zjj ontkende weliswaar nog, maar het bijeengebracht ma teriaal is voldoende om een herziening van bet proces in te leiden. Zy heeft den nacht van den moord geslajten in de kamer van haar man en geeft voor van ’t gruwelijke ge beuren niets gezien te hebben. Behalve den veroordeelde beschuldigt ze ook haar schoon vader. sen. Op het oogenblik wenscht God mjj een ander werk te gebruiken, zoo*Is iedereen voor de hem toegewezen taak Zyn dienst wenscht te stellen. Misschien wil God mjj gebruiken om aan de wereld de waarheid te leeren omtrent het ontstaan van den oorlog een studie, waaraan ik vele uren wyd bjj dag en bjj nacht”. ï)e ez-keizer verklaarde verder nog, dat zyn godsdienst hem genoeg*1% dat hjj al zyn daden heeft afgewogen naar het Woord Gods en dat hy nooit, voor zoover hjj zich bewust is, zijn ooren gesloten heeft voor de stem van zjjn geweten. Hjj beeft getracht zyn rijk te besturen voor de glorie van God. Op de vraag, welke vreugde het leven hem nog biedt, antwowdde de ex-keizer, dat hjj nog vele genoegens kende. Een goed boek, zyn tuinarbëid, een goed maal lieten hem niet onverschillig. Ook vond hy vermaak in het observeeren van de blunders der staat-lieden en in do studie der archeologie. Slechts miste bjj de gelegenheid om op groot® schaal te werken voor de verlossing van zjjn volk en van de menschheid. Na precies 225 jaar wil men het boven brengen. Hoeveel zal er thans nog te vinden zjjn? Hoeveel is door de golven wegge- sjtoeld? Hoe diep ligt bet kostliaar metaal, de rest van vroegeren kolonialen rjjkdum, ender hel kustelyk? Roede in 1720 trachtte een Zweedsch duiker het naar de opper vlakte te brengen. Tevergeefs. Dc Zweed stichtte later de Rio-Tino-maatschappjj, voor kopermjjnbouw die het rijk veel geld inhracht, tot zy in 1868 wegens geld- schaarschte aan de Engelschen werd ver kocht. EEN HELDENSYMPHONIE. Nog steeds zoekt Amerika naar middelen om zjjn bewondering voor Lindber^ii uit te drukken. De „topic of the day” is thans ue uitvoering van de Lindbergh-Symphonie, een compositie van Dilin, door het Philharmo- nisch Orkest van New-York uitgevoerd. Deze compositie is niet alleen den Oceaan- vlieger opgedragen, maar de comjionist heeft zich tot taak gesteld om den gehe.elen tocht in klank weer te geven; het aanzetten del motoren, het vertrek, het snorren der ma chine, den strijd met de elementen, de lan ding en het onthaal der jubelende menigte. Het orkest is met allerlei soort van instru- r meuten uitgerust om allo geluiden natuurge trouw te kunnen weergeven en nooit zou grooter klankvolumen ontwikkeld zjjn dan in dit werk. Sommige bezoekers van het concert konden dau ook het ppluid niet verdragen en verlieten de zaal! x EEN LESJE. Een Berljjiisch bezitter van ’n hond, dlu zjjn trouwen Pbylax kwijt wilde zjjn, omdat het dier 'n ziekte had gekregen, besloot het op een zeer ongewone wijze om het leven U» brengen. In plaats van het beest in asyl te laten afmaken nam hjj het mee naar een bosch, bond zjjn slachtoffer aan ’n boom vast en bevestigde op zjjn rug 'n dyuamictjiatroou, waarvan hy de lont aanstak, om zich daarna ijlings uit de voeten te maken. De hond echter, die gevaar bespeurde, rukte zich los en rende zjjn meester achterna, onbewust van het levensgevaar, waarin hy dezen bracht, daar de dynamietpatroOn elk oogenblik kou ontploffen. Een razende wedloop tusschen meester «a hond volgde nu, tot de eerste, hoewel hjj niet kon zwemmen, in ’n vjjver sprong, onmidiiel- lijk gevolgd door zjjn trouwen viervoeter, die daarmede beider leven redde, want de lont doofde in het water uit, terwijl Phylax snel den drenkeling op het roge sleepte. De thans geheel verteederde haas dacht er verder natuurlijk nog slechts aan hoe hjj zjjn levensrechter zoo goed mogeljjk zou laten verplegen. MERKWAARDIGE OPLICHTING. Een zekere Abraham Noz, die lang geleden met zyn gezin uit de Poolsche stad Radom naar Londen was verhuisd, en daar fortuin bad gemaakt, zoo vertelt de „Daily Mail” schreef voor eenige maanden aan zyn broe der Mozes, die in Radom en arm was gebleven, dat hjj ook maar naar Ixmden moest komen. Abraham vond het echter noodzakeljjk, dat zijn broeder eerst Engelsch leerde. Mozes zocht nu een onderwijzer en hjj vond in den persoon van een zekeren Mrock, een student, die hem beloofde binnen enkele maanden Engelsch te zullen leeren. Drie maanden later schreef Mozes naar zjjn broeder in Ixmden, dat hjj klaar was met zjjn Engelsch en Abraham kwam naar Polen om hem te halen. Toen Abraham, na zjjn broeder in 30 jaar niet gezien te hebben, Mozes ont moette, kon deze laatste toch op zjjn En gelsch, niet nalaten hem plechtig te begroe ten met de woorden „Salve, Abraham frater tuus Moses te salutat. Quid novi in familia nostra?” (Welkom, Abraham, uw broeder Mo- zee groet u. Wat voor nieuws is er in onze familie?). De Londenaar begreep er geen sikkepit van en hoe meer „Engelsch” Mozes sprak, des te minder verstond hjj diens latjjn. dochter; mijnheer Holmcroft is met mij ver loofd. Ik kan lady Janet en mynheer Holmcroft niet ui hun gezicht vertellen dat ik ben in hunne liefde heb bedrogen. Maar toch zullen zjj het te weten komen. Vóór ik my van avond ter ruste leg, kan en wil ik de geheele waarheid bekennen aan mynheer Julius Gray!” Grace begon te lachen. „Ziezoo!” zeide zy op een bitteren spotachtigen toon; „nu ko men we eindelijk waar we wezen moeten!” „Pas op!" sprak Mercy. „Pae op!" „Mynheer Julius Gvayl.Ik stond achter de deur der bil ja rd zaal oen ik u op vleien- den toon mijnbeer Julius Gray boorde bin nenroepen. De bekentenis verliest al haar verschrikking en wordt zelfs een streelend genot tegenover mynheer Julius Gray!” „Geen woord meer, miss Roseberry! geen woord meer! om Godswil breng my niet tot het uiteretei Gjj hebt mjj al genoeg gepij nigd.” „Gy hebt niet zonder vrucht uw bedrjjf uitgeoefend; en hebt geleerd, dat het aityd goed is een slinger om den arm te houden. Als mynheer Holmcroft u komt te ontval len, hebt go aityd nog mynheer Julius Gray. O, ik weet hoe gjj bestaat, en ik wil dat mynheer Holmcroft’s oogen worden geopend, en dat hy wete welke vrouw hy zou hebben gehuwd als ik niet Zjj bedwong zich; de. volgende bijtende be leediging werd niet uitgesproken. INTERVIEW MET DEN EX-KEIZER. Waarom Duitschland verloor. De „IJberty” ta New-York publiceert een geautoriseerd Interview mat den ez-keizer. Het werd door dezen verleend aan den Ame- rlkaanschrti publicist Georga Sylvester Vis- reck. Op de vraag van den Interviewer, waarom Duitschland dm oorlog verloren had, ant woordde Wilhelm: „Omdat wy niet allen aan God gehoor zaamden; omdat wy aarzelden om het ergste te dragen, omdat wy op bet laatst weigerden alle gevaar onder dc oogen te zien, en het geloof te bewaren. Het Duitache volk heeft wonderen van volharding gewrocht, doch tenslotte versaagde het. liet opperste mira kel kan slechts door het geloof gewrocht worden. Wjj hadden mouten strijden tot den laat- •ten man en tot het laatste pakje patronen". Hindenburg had op een desbetreffende vraag van den keizer in 1914 geantwoord: „In een gevecht van even sterke partijen rullen wjj winnen. Wy kunnen ook winnen, wanneer we één tegen twee zjjn. Wjj kunnen zelfs winnen, als we één tegen drie zijn. Eén tegen vjjf is moeilijk. En indien de over macht zes tegen één bedraagt, nu, dan zal ik mjjn best doen en met Gods hulp haar ver slaan." De keizer vertelde aan Viereck verder: „In werkelijkheid was de overmacht tegen ons op bet laatst twintig tegen één. Wy konden nog gewonnen hebben met een volko men geloof in God. Wjj hadden op God moe ten vertrouwen, niet op menschelyke rede- neeringeu e» zeker niet in de voorstellen van onze vyanden en hun 14 punten.” Viereck citeert nog de volgende uitlating van Wilhelm II: „Ik beschouw mijn Jot als een beproeving, my opgelegd door God. God wilde dat ik dertig jaar als keizer zou regeeren. Toen stond Hy toe, dat ik ont troond werd, misschien om te beproeven of verlangen, zonder dogma's toegankelijk maakt en volksscholen gesticht Zoo kan het niet langer inner. Te lang raeda hel>l»en we aan den ploeg kende Zuiden. „Eén van twee, of we moeten voor onzp kinderen tevreden zyn met minderwaardig onderwijs, of wy, die neutraal volksonder wijs voor onze kinderen verlangen, zyn ge dwongen ze naar de bijzondere school ta sturen, waar ze ojtgevoed worden tot so cialisten vreters en haters van een ideaal waar wij voor strijden en onze beste krach ten aan geven. Hier hooren onze kinderen in de laatste plaats thuis. „Wat is er aan te doen? Onze rampzalige schoolwet, die reeds zoo ontzaglijk veel kwaad gebrouwen heeft voor het onderwijs heeft toch één goeden kant. Zy geeft ons hot recht, scholen te stichten, zooals wij voor het volkskind van elke richting. „Welaan dan van ons recht gebruik ge en volksscholen gas1 b(j de pakken neergezeten. De hand geslagen, hier in het ontwa- Wie neemt hel initiatief?”

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1927 | | pagina 1