r
„ONS BLAD"
fl
Ml
k
No *40
Eigen rood onderwijs?
I
Donderdag 13 October 1H7 GIRO alkmaar kmsm Jaargaog
Abonnementsprijs i
Fat kwartaal voor Alkmaar
Voor buiten Alkmaar
Met G* UluMreerd Zondagsblad
BUITENLAND.
Verspreide Berichten.
feuilleton.
BOETVAARDIGHEID
Bureau: HOF 6, ALKMAAR - Telefoon
1 fl
- u
----
Advertentieprijs
Aan alle abonné'o wordt op aanvrage gratie een polio verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000.—, r 750.—, f 250.—, f 125.—, f 50.—f 40.—
mjjn geloof geschokt sou worden. Het ia
niet geschokt Misschien behaagt het God,
my terug te roepen.
Tam
F
GIRO ALKMAAR 1B4863
waarbij goud voor een waarde
ir nog
plaatsen
van de
duttend man vertrekken.
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
,11-
f 2.85
f 0.60 booger
gedaan heb of niet, kan Hij alleen beRlte-
voor
l in
HET VERBOND VAN VOLKENBONDS-
VEREENIGINGEN EN DE NATIONALE
MINDERHEDEN.
De veritaliaanachiog van de Slo-
wenen en Duitachera in Italië.
Do commissie voor de minderheden uit bet
verbond van Volkenbondavereenigingen
beeft den toestand behandelt] van de Slo-
weeneche en Duitsche minderheden in Ita
lië en van de niet-mohamtnedanen te Kon-
stantionpel. Volgens verklaringen van Ita-
liaainiche afgevaardigden ie de regeering te
EEN 12S-JARI0ET
De Time* verneemt, dat te Hyderabad, in
Dekkan, een Moslem, genaamd Syed Habid
Aledroes, ia gestorven, van wien beweerd
werd, dat hy 129 jaar was. Hy was in Ara
bia geboren en ruim 80 jaar geleden naar
Indië verhuisd.
De Ni tam van Hyderabad en een aantal
autoriteiten waren bjj de begrafenis aanwe-
tig.
50.
De stomme IjjdzaamheH, die in haar trek
ken lag uitgedrukt, bracht Grace Roseberry
hutten rich zelve.
»»G(j bekennen!" git
daartoe een week tyd
De vrouw die zij had beleedigd trad plot
seling naar baar toe. Zij sloeg baar oogen
op en zag Mercy Merrick’s gelaat, bleek van
woede, en dreigend over haar heen gebogen.
„Gy wilt dat de oogen van mynheer Holm-
croft worden geopend,” herhaalde Mercy
langzaam, „gij wilt dat hij weet welke vrouw
hy zou hebben gehuwd, als gij niet tusschen-
beiden waart gekomen!”
Zij zweeg een oogenblik, waarna zy eene
vraag deed, die Grace Roseberry van top tot
teen deed ontstellen:
„Wie zijt gy?” vroeg zy met een onder
drukte woede in blik en toon, die duidelijk
te kennen gaf dat Mercy’s 'geduld eindelijk
was uitgeput. In de afwezigheid van den be
schermengel had de booze geest zyn werk ge
daan. De betere natuur, die Julius Gray had
opgewekt, werd vernield door het vergif van
de bijtende tong eener vrouw. Een geinakke-
lyk en vreeselijk middel om de beleedigingen
te wreken, waarmede Grace baar bad overla
den, was in Mercy’s bereik, als zy er van
wilde gebruik maken. In de drift van haar
verontwaardiging aarzelde zij niet om er ge
bruik van te maken.
„Wie zijt gij?” vroeg zy voor de tweede
maal.
Grace verzamelde haar moed en opende
haar mond om te spreken. Mercy legde haar,
met een verachtelijk gebaar het stilzwijgen
op.
„Ik herinner ’t mü!” vervolgde zjj met het-
Well oZo zullen we dan ook de socialisten
een* bezig zien mot offeren voor hei onder
wijs waar ze tot nu toe geen cent voor over
hadden.
Het offeren is nu voor de lagere school wel
veel minder dan vroeger, maar offer* worden
er toch altijd nog voor gevraagd.
W* zullen zien, of de heeren, die steeds
op Staat en Gemeente drijven, zullen byten...
On, dunkt: zij tullen zich nog wel oventje*
bedenken!
laamers: waarom zouden zij zich al die zorg
en al die soesah op den hals halen?
Als zQ maar gestadig voortgaan aset hun
„|M>netr*tHm pacifique1’ in de openbar»
school, dan wordt deze vanzëlf de eigen
roode school.
ing zy voort. „Gy hebt-
-„J gehad en ge hebt het
niet gedaan. Neen, neen! gij behoort tot die
toort van lieden, die tot 't laatste toe liegt
sn bedriegt. En daar ben ik bly om, nu zal
ik ten minste bet genoegen hebben u voor
t geheele buis te ontmaskeren. Ik zal 't ge
zegende middel zyn om u do deur te doen
uitzetten. O, ik zou alles wat ik heb ge
leden nog eens willen lijden als ik u door
een politie agent kou zien wegvoeren, terwyl
het volk u met de vingers nawyst en u be-
*P°t °P w,‘g naar de gevangenis!”
Ditmaal trof de beleediging diep: te diep
om z« langer te kunnen verduren. .Mercy gaf
de vrouw, die haar herhaaldelyk en met op
zet had beleedigd, eene eerste waarschuwing.
„Miss Roseberry," sprak zjj, „Ik heb zonder
morren de bitterste woorden verdragen.
Spaar mij voor verdere beleedigingen. Geloof i
my, ik wensch oprecht u in uwe rechten te
Bentellen. Uit den grond mijns harten zeg
ik u: ik heb vast besloten alles te bekennen!”
Z-ij sprak deze woorden op ernstigen toon,
jerwui haar stem beefde. Grace hoorde haar
DE DIENSTTIJD IN BELGIë.
Een verklaring van Vandervelde.
Vandervelde beeft in een vergadering van
socialisten te Mgrchienne-au-Pont verklaard:
In hot „Volk" is een correspondent uit
Zuid-IJmburg aan het toornen tegen bet feit,
dat daar de openbare schooi het loodje legt.
Feiten kunnen zoo brutaal zijn. Maar socia-
Hstische schrijvers soms niet minder.
En zoo raast de man tegen de feiten. En
bij vertatt er allerlei (overigens al te vage)
gevalletjes hij van verwaarloozing der open
bare school.
Het is voor socialisten geen leven meer,
zegt hjj.
zelfde kwalijk gedwongen verwoed gezicht.
„Gy zyt de krankzinige vrouw uit het Duit-
sche hospitaal, die een week geleden hier
kwaamt. Ik ben nu niet bang voor u.Ga zit
ten en rust wat uit, Mercy Merrick.”
Terwyl zy haar met opzet dien uaam in
haar gezicht gaf, draaide Mercy haar den
rug toe en nam plaats op den stoel, waarop
Grace haar by ’t begin van het onderhoud
had verboilen te gaan zitten.
Grace sprong op.
„Wat beteekent dat?” vroeg z
„Dat beteekent,” antwoordde Mercy op
minachtenden toon, „dat ik elk woord in
trek dat ik tot nu toe gesproken heb. Het
beteekent, dat ik heb besloten mijn plaat»
hier in huis te behouden."
_ZHt ge niet wel by ’t hoofd?"
„Gij zyt niet ver van de bef verwyderd;
schel eens. Doe wat ge zooeven van my ver-
langdet. Roep 't geheele huis binnen en vraag
aan iedereen wie van beiden waanzinnig is,
gy of ik?"
„Mercy Merrick! gy zult u dit tot uw laat
ste levensuur berouwen!”
Mercy stond opnieuw op en vestigde haar
vlammende oogen op de vrouw, die
steeds trotseerde.
„Gij verveelt my!” zeide zy. „Verlaat bet
huis, terwyl gij ’t nog kunt verlaten. Als g«
hier blyft, laat ik onmiddellyk Lady Janet
I roeoen.”
(Wordt vervolgd).
Rome er op uit de minderheden in Italië vol
komen te veritaiiaanscheii. Giannini, de
voorzitter van de Italiaansche afvaardiging
merkte op, dat Italië juridisch in geen enkel
opzicht ten aanzien van de behandeling der
minderheden gebonden is en dat de positie
van deze als zuiver binnenlandsch vraag
stuk tieachouwd moet weiden, zoodat in
menging van het buitenland hun positie
slechts zou kunnen schaden.
De vergadering nam tenslotte een motie
aau ten gunste van een billyke en cdelmoe-
digp behandeling der minderheden.
BLANK—ZWART.
Een amok-partf.
By den schaakwedstrijd tusschen Aljecinn
en Cajiablanca gaat het uit den aard der
zaak wit-tegen-zwart.
Die zelfde tegenstelling: blank zwart is in
de Ver. Staten aan de orde van den dag, zy
het in andere en minder vreedzame beteeke-
uis. De tegenstelling tusschen blanken en
uegers bergt gevaren in zich, die veel te
dikwyls tot uitbarsting komen Zoo thans
weer te Birmingham in den staat Alabama,
waar een neger plotseling krankzinnig was
geworden en zich in zijn huis had gebarrica
deerd van waar hij op de politie en de om
standers schoot. Na twaalf agenten of kij
kers te hebben gewond werd hy door een
agent in politiek doodgeschoten, die tot dat
doel op het dak van een naburig huis was
geklommen.
EEN WAAGSTUK.
Op een meer by Berlijn heeft gisteren de
vlieger Schindler een doldriest stukje uitge
haald. Hy stond op de Opel II, de glyboot
die dezer dagen te Parijs het wereldrecord
heeft gestegen, terwyl de vliegers Raab en
Katzenstein met hun toestel boven de boot
vlogen. Het gelukte Schindler eeu van het
toestel afhangend touw te grypeu en in het
vliegtuig te klimmen. Vervolgens voerde hjj
het waagstuk omgekeerd van het vlieg
tuig in de boot uit.
CHINEESCHE ZEEROOVERS IN ACTIE.
Zestig passagier* van de „Sjigon"
ontvoerd.
Een sensationeel® zeeroovery had gister
avond plaats in de haven van Hongkong,
van ruim
'I
i
DE BURGEROORLOG IN MEXICO.
Spoorweg opgebroken.
Volgens een bericht van bet Amerikaan-
sche consulaat te laredo in den staat Texas
(V.8.) hebben de Mexlcaansche opstandelin
gen een Mexicaansche *|>oorbrug, 80 K.M.
voor de Amerikaanscb—Mexicaansche grens,
in brand gestoken, waardoor het doorgaande
verkeer naar Mexico tjjdeljjk ia gestoord. Me
xicaansche gendarmen vervolgen <de opstan
delingen.
De Amerikaansche grene-autoriteiten heb
ben den grenspatouilles instructies gegeven
er op te letten, dat de opstandelingen niet de
grens overschreden.
DE RIJNLANDBEZETTING.
De ootruimingsmaa «regelen.
Omtrent de vermindering van de bezetting*
troepen in het Rijnland wordt gemeld dat de
•tad Idstein geheel door de Engelsclien zal
worden ontruimd.
Uit KOnigstein zullen twee compagnieën
worden teruggetrokken, terwijl ook uit Wies
baden en Ditzheim troepen zullen vertrek
ken. In totaal zullen ongeveer duizend man
Engelschp troepen vertrekken.
Van <n Belgische troejien vertrekken twee
bataljons en wel uit Geilenkirchen en Lin
dern. Het staat nog niet vaat, of deze beide
geheel tullen worden ontruimd. Ook
Belgische troepen zullen ongeveer
Wy hebben geen enkel liezwaar tegen te er
kennen, dat er geeu sprake zou mogen we
zen van bet geleidelykerwjjs verminderen
van den militairen diensttijd zonder tegelij
kertijd de onontbeerlhke voorwaarden te re-
aliseeren, opdat een leger van soldaten met
korten diensttijd, eeu militieleger in staat zjj
zegevierend een verdediging te bieden aan
troepenmachten, ook al waren z(j veel min
der talrijk, bestaande uit beroepssoldaten.
aan met een kouden ongeloovigeu glimlach
en een verachtelyken blik.
„Gy staat niet ver van de bel af,”, zeide
zy, „schel eens."
Mercy keek haar in stomme verbazing aan.
„Gy zyt een volmaakt toonbeeld van be
rouw gjj reikhalst er naar om de waarheid
te bekenndb,” vervolgde de ander spotach
tig. „Beken het dan in tegen woordigheid van
iedereen, en maak niet langer zooveel om
wegen. Roep lady Janet, roep mynheer Gray
en mijnheer Holmcroft, roep de dienstboden
binnen. Val op uw knieen en beken in he;
bijzijn van ntlen dat gjj een bedriegster zjjL
Dan zal ik u gelooven eerder niet”.
„Maak mij niet tot uw vyandinl” riep Mer
cy waarschuwend.'
„Wat kan 't mij schelen of ge mij vyandig
zyt of niet?"
Tart injj niet langer, ik raad 't u tot uw
eigen bestwil!”
„Voor mjjn eigen bestwil? Brutaal schep
sel! Denkt ge mij te dreigen?”-
Met eene laatste wanhopige inspanning,
terwijl haar hart al sneller en sneller begon
te kloppen en het bloed haar naar het hoofd
•teeg, bedwong Mercy zich echter nog.
„Heb toch eenig medelijden met mij!"
smeekte zy. „Hoe slecht ik u ook heb be
handeld, ik ben immers eene vrouw als gy.
Ik kan de schande niet verdragen om voor
't geheele huis te bekennen wat ik heb ge-
daau. Lady Janet behandelt my als eene
Vsn t—-9 regels elk* regel meer f 0.20. Reclame pet
regel f 0.75 voor de eerste pagina voor de overige pagina's f 030
Rubriek „Vraag en aanbod” bij vooruitbetaling per plaatsing
f 0.60 per advertentie van 5 regels i iedere regel meer fo.tx
Misschien behaagt het Hem, mji mjjn da
gen in ballingschap te laten eindigen. Zoo
ja. dan zal ik mjjn werk rwetsn te vinden.”
Op de vraag, of hjj het verleden betreur
de, zei de ex-keizer:
„Ik tien mjj van geen kwaad bewust Of
ik het werk, mjj door God opgelegd, goed
HET GOUD VAN VIGO.
Goudzoekers op den zeebodem.
Eenige dagen geleden zoo wordt aan
het „Berl. Tageblatt” gemeld deed een
kort maar opmerkelijk bericht de ronde door
d* Spaansche pers: „De maatschappij „Pino”
heeft het recht verkregen, in de baai van
Vigo naar schatten te zoeken”. Sc ha tg ra very,
of liever duikery in grooten stjjl! Hier moe
ten niet, geljjk in het Nemi-meer by Rome,
historische kunstschatten uit lang vervlogen
tyd*n aan water en slijk ontrukt worden,
maar het gaat hier om een beusche goud-
zoekerjj. Diep onder den waterspiegel lig
gen millioeneu aan gouden en zilveren sta
ven, waarschijnlijk ook kostbaar Mexikaanech
teinpelgerei en pronkstukken van vroeg-
Amerikaansche Indianencultuur.
De geschiedenis van dezen schat gaat
terug tot de dagen van Lodewjjk XIV. Toen
in den Spaanschen succeesie-oorlog in 1702,
de Spaansche zilvervloot, de ba ven van Cadiz
niet kon naderen, liep zjj de Kaai van Vigo
binnen oin hier haar schatten lossen. Maar
dat ging zou eenvoudig niet. De vloot werd
niet te Vigo verwacht en daarom was er
ook geen ambtenaar aanwezig, om voor het
Indische goud kwitantie af te geven. Dus
bleef het aan boord tot Madrid zulk een
heerschap had afgevaardigd. Eer de reis
en de formaliteiten echter afgeloopen waren,
verliep enorm vee! tyd, hetgeen den aan de
Engelschen en de wilde zeeën ontkomen
schatten fataal zou worden.
Op een October-ochtend toch verscheen de
verbonden Engetech-Nederlandsche vloot, die
de blokkade van Cadix had opgeheven,
voor Vigo. Spanjaarden en Franechen waan
den zich nog veilig onder dekking der kust-
batteryen maar opeens liep* een der verbon
den schepen de havenketting doormidden en
een uur later vielen 200 bodems op de weer-
looze zilvervloot aan. Dertien Spaanscb
Franech galjoenen werden geënterd de reet
zonk. En met hen gingen de rijkdommen van
Indië ten onder. Het formalisme had Spanje
zijn goud en zilver doen verliezen.
35.000 gulden, dat naar Saigon verscheept
moest worden, gestolen werd Het goud was
toevertrouwd aan een Chiueeeche haven
boot met een bemanning van 17 koppen.
Drie v^n deze mannen stonden plotseling op,
hielden de anderen in bedwang en stuurden
de boot naar den wal, waar zy met den buit
verdwenen.
Het Chineesche stoomschip „Sjigon” ia
door piraten op de West-nvier geënterd;
zestig passagiers zijn ontvoerd.
ONSCHULDIG VEROORDEELD?
De' landbouwer Anton I-ange uit Lichte-
nau werd den 4den Juni 1921 door het Hof
van Gezworenen te Paderborn ter dood ver
oordeeld, deze straf werd door bet rjjksge-
recht in levenslange gevangenisstraf omge
zet.
De veroordeelde bot t zyn straf nu uit in de
gevangenis te Munster. Hem was ten laste
gelegd, dat hjj zjjn broer Herman 's nachts
in bet] had doodgeschoten. De veroordoeiing
volgde op aanwijzingen, ofschoon de ver
dachte steeds plechtig zyn onschuld staande
hield. Nu is na jarenlange nasporingen de
echtgenoote vgn den vermoorde in Hamburg
gevangen genomen, daar gegronde verden
king bestaat, dat dezo zelf haar man ver
moord heefL De vrouw, die geen goeden roep
heeft, stond met haar man op gen goeden
voet en trouwde opvallend gauw na zyn
dood met een ander, die er nog al warm by
zat. Maar ook deze rijkdommen wist ze
gauw er door te draaien en trok toen naar
Hamburg. Bij het eerste verhoor sprak ze
zich herhaaldelyk ernstig tegen. Zjj ontkende
weliswaar nog, maar het bijeengebracht ma
teriaal is voldoende om een herziening van
bet proces in te leiden. Zy heeft den nacht
van den moord geslajten in de kamer van
haar man en geeft voor van ’t gruwelijke ge
beuren niets gezien te hebben. Behalve den
veroordeelde beschuldigt ze ook haar schoon
vader.
sen. Op het oogenblik wenscht God mjj
een ander werk te gebruiken, zoo*Is
iedereen voor de hem toegewezen taak
Zyn dienst wenscht te stellen. Misschien wil
God mjj gebruiken om aan de wereld de
waarheid te leeren omtrent het ontstaan van
den oorlog een studie, waaraan ik vele
uren wyd bjj dag en bjj nacht”.
ï)e ez-keizer verklaarde verder nog, dat
zyn godsdienst hem genoeg*1% dat hjj al zyn
daden heeft afgewogen naar het Woord
Gods en dat hy nooit, voor zoover hjj zich
bewust is, zijn ooren gesloten heeft voor de
stem van zjjn geweten. Hjj beeft getracht
zyn rijk te besturen voor de glorie van God.
Op de vraag, welke vreugde het leven
hem nog biedt, antwowdde de ex-keizer, dat
hjj nog vele genoegens kende. Een goed
boek, zyn tuinarbëid, een goed maal lieten
hem niet onverschillig.
Ook vond hy vermaak in het observeeren
van de blunders der staat-lieden en in do
studie der archeologie.
Slechts miste bjj de gelegenheid om op
groot® schaal te werken voor de verlossing
van zjjn volk en van de menschheid.
Na precies 225 jaar wil men het boven
brengen. Hoeveel zal er thans nog te vinden
zjjn? Hoeveel is door de golven wegge-
sjtoeld? Hoe diep ligt bet kostliaar metaal,
de rest van vroegeren kolonialen rjjkdum,
ender hel kustelyk? Roede in 1720 trachtte
een Zweedsch duiker het naar de opper
vlakte te brengen. Tevergeefs. Dc Zweed
stichtte later de Rio-Tino-maatschappjj,
voor kopermjjnbouw die het rijk veel geld
inhracht, tot zy in 1868 wegens geld-
schaarschte aan de Engelschen werd ver
kocht.
EEN HELDENSYMPHONIE.
Nog steeds zoekt Amerika naar middelen
om zjjn bewondering voor Lindber^ii uit te
drukken. De „topic of the day” is thans ue
uitvoering van de Lindbergh-Symphonie, een
compositie van Dilin, door het Philharmo-
nisch Orkest van New-York uitgevoerd.
Deze compositie is niet alleen den Oceaan-
vlieger opgedragen, maar de comjionist heeft
zich tot taak gesteld om den gehe.elen tocht
in klank weer te geven; het aanzetten del
motoren, het vertrek, het snorren der ma
chine, den strijd met de elementen, de lan
ding en het onthaal der jubelende menigte.
Het orkest is met allerlei soort van instru- r
meuten uitgerust om allo geluiden natuurge
trouw te kunnen weergeven en nooit zou
grooter klankvolumen ontwikkeld zjjn dan in
dit werk. Sommige bezoekers van het concert
konden dau ook het ppluid niet verdragen en
verlieten de zaal!
x EEN LESJE.
Een Berljjiisch bezitter van ’n hond, dlu
zjjn trouwen Pbylax kwijt wilde zjjn, omdat
het dier 'n ziekte had gekregen, besloot het
op een zeer ongewone wijze om het leven U»
brengen.
In plaats van het beest in asyl te laten
afmaken nam hjj het mee naar een bosch,
bond zjjn slachtoffer aan ’n boom vast en
bevestigde op zjjn rug 'n dyuamictjiatroou,
waarvan hy de lont aanstak, om zich daarna
ijlings uit de voeten te maken.
De hond echter, die gevaar bespeurde,
rukte zich los en rende zjjn meester achterna,
onbewust van het levensgevaar, waarin hy
dezen bracht, daar de dynamietpatroOn elk
oogenblik kou ontploffen.
Een razende wedloop tusschen meester «a
hond volgde nu, tot de eerste, hoewel hjj niet
kon zwemmen, in ’n vjjver sprong, onmidiiel-
lijk gevolgd door zjjn trouwen viervoeter,
die daarmede beider leven redde, want de
lont doofde in het water uit, terwijl Phylax
snel den drenkeling op het roge sleepte.
De thans geheel verteederde haas dacht
er verder natuurlijk nog slechts aan hoe hjj
zjjn levensrechter zoo goed mogeljjk zou laten
verplegen.
MERKWAARDIGE OPLICHTING.
Een zekere Abraham Noz, die lang geleden
met zyn gezin uit de Poolsche stad Radom
naar Londen was verhuisd, en daar fortuin
bad gemaakt, zoo vertelt de „Daily Mail”
schreef voor eenige maanden aan zyn broe
der Mozes, die in Radom en arm was
gebleven, dat hjj ook maar naar Ixmden
moest komen. Abraham vond het echter
noodzakeljjk, dat zijn broeder eerst Engelsch
leerde. Mozes zocht nu een onderwijzer en hjj
vond in den persoon van een zekeren Mrock,
een student, die hem beloofde binnen enkele
maanden Engelsch te zullen leeren.
Drie maanden later schreef Mozes naar zjjn
broeder in Ixmden, dat hjj klaar was met zjjn
Engelsch en Abraham kwam naar Polen om
hem te halen. Toen Abraham, na zjjn broeder
in 30 jaar niet gezien te hebben, Mozes ont
moette, kon deze laatste toch op zjjn En
gelsch, niet nalaten hem plechtig te begroe
ten met de woorden „Salve, Abraham frater
tuus Moses te salutat. Quid novi in familia
nostra?” (Welkom, Abraham, uw broeder Mo-
zee groet u. Wat voor nieuws is er in onze
familie?).
De Londenaar begreep er geen sikkepit
van en hoe meer „Engelsch” Mozes sprak,
des te minder verstond hjj diens latjjn.
dochter; mijnheer Holmcroft is met mij ver
loofd. Ik kan lady Janet en mynheer
Holmcroft niet ui hun gezicht vertellen dat
ik ben in hunne liefde heb bedrogen. Maar
toch zullen zjj het te weten komen. Vóór ik
my van avond ter ruste leg, kan en wil ik
de geheele waarheid bekennen aan mynheer
Julius Gray!”
Grace begon te lachen. „Ziezoo!” zeide zy
op een bitteren spotachtigen toon; „nu ko
men we eindelijk waar we wezen moeten!”
„Pas op!" sprak Mercy. „Pae op!"
„Mynheer Julius Gvayl.Ik stond achter
de deur der bil ja rd zaal oen ik u op vleien-
den toon mijnbeer Julius Gray boorde bin
nenroepen. De bekentenis verliest al haar
verschrikking en wordt zelfs een streelend
genot tegenover mynheer Julius Gray!”
„Geen woord meer, miss Roseberry! geen
woord meer! om Godswil breng my niet tot
het uiteretei Gjj hebt mjj al genoeg gepij
nigd.”
„Gy hebt niet zonder vrucht uw bedrjjf
uitgeoefend; en hebt geleerd, dat het aityd
goed is een slinger om den arm te houden.
Als mynheer Holmcroft u komt te ontval
len, hebt go aityd nog mynheer Julius Gray.
O, ik weet hoe gjj bestaat, en ik wil dat
mynheer Holmcroft’s oogen worden geopend,
en dat hy wete welke vrouw hy zou hebben
gehuwd als ik niet
Zjj bedwong zich; de. volgende bijtende be
leediging werd niet uitgesproken.
INTERVIEW MET DEN EX-KEIZER.
Waarom Duitschland verloor.
De „IJberty” ta New-York publiceert een
geautoriseerd Interview mat den ez-keizer.
Het werd door dezen verleend aan den Ame-
rlkaanschrti publicist Georga Sylvester Vis-
reck.
Op de vraag van den Interviewer, waarom
Duitschland dm oorlog verloren had, ant
woordde Wilhelm:
„Omdat wy niet allen aan God gehoor
zaamden; omdat wy aarzelden om het ergste
te dragen, omdat wy op bet laatst weigerden
alle gevaar onder dc oogen te zien, en het
geloof te bewaren. Het Duitache volk heeft
wonderen van volharding gewrocht, doch
tenslotte versaagde het. liet opperste mira
kel kan slechts door het geloof gewrocht
worden.
Wjj hadden mouten strijden tot den laat-
•ten man en tot het laatste pakje patronen".
Hindenburg had op een desbetreffende
vraag van den keizer in 1914 geantwoord:
„In een gevecht van even sterke partijen
rullen wjj winnen. Wy kunnen ook winnen,
wanneer we één tegen twee zjjn. Wjj kunnen
zelfs winnen, als we één tegen drie zijn. Eén
tegen vjjf is moeilijk. En indien de over
macht zes tegen één bedraagt, nu, dan zal
ik mjjn best doen en met Gods hulp haar ver
slaan."
De keizer vertelde aan Viereck verder:
„In werkelijkheid was de overmacht tegen
ons op bet laatst twintig tegen één. Wy
konden nog gewonnen hebben met een volko
men geloof in God. Wjj hadden op God moe
ten vertrouwen, niet op menschelyke rede-
neeringeu e» zeker niet in de voorstellen
van onze vyanden en hun 14 punten.”
Viereck citeert nog de volgende uitlating
van Wilhelm II:
„Ik beschouw mijn Jot als een beproeving,
my opgelegd door God.
God wilde dat ik dertig jaar als keizer zou
regeeren. Toen stond Hy toe, dat ik ont
troond werd, misschien om te beproeven of
verlangen, zonder dogma's toegankelijk
maakt en volksscholen gesticht Zoo kan
het niet langer inner. Te lang raeda hel>l»en
we
aan den ploeg
kende Zuiden.
„Eén van twee, of we moeten voor onzp
kinderen tevreden zyn met minderwaardig
onderwijs, of wy, die neutraal volksonder
wijs voor onze kinderen verlangen, zyn ge
dwongen ze naar de bijzondere school ta
sturen, waar ze ojtgevoed worden tot so
cialisten vreters en haters van een ideaal
waar wij voor strijden en onze beste krach
ten aan geven. Hier hooren onze kinderen
in de laatste plaats thuis.
„Wat is er aan te doen? Onze rampzalige
schoolwet, die reeds zoo ontzaglijk veel
kwaad gebrouwen heeft voor het onderwijs
heeft toch één goeden kant. Zy geeft ons
hot recht, scholen te stichten, zooals wij
voor het volkskind van elke richting.
„Welaan dan van ons recht gebruik ge
en volksscholen gas1
b(j de pakken neergezeten. De hand
geslagen, hier in het ontwa-
Wie neemt hel initiatief?”