MEUBELEN FIRMA ZUT, i. kieuwenhuiheh Officieel Kerkbericht laadmarkt 52. Hikmaat. Hit nn ouM Deunde earn voor alle soorten RBparatiB billllk ei aiL B&LEKFD AANBEVELEND. Dames* en Hoeren Kleermaker SL Hnnastrait 8 ALKMAAR MEIJER'S VISCHHANDEL. da by «artikelen, tpoaon Depot Nutrioia. van net „Noord-Hollandsch Dagblad” VRIJDAG 21 OCTOBER ’27. Tweede Blad De Romeinsche kwestie. Een rector beschuldigt open lijk Blsschop Barnes van kptterij. Boek en Blad. tapt. 2000.— 2000 Sinyanchow 1000.— 1000.— gestand IS BIJ aan be- T Speciaal adres voor het maken van alle soorten seaert it»7V nooit vrijer ia geweest, in den loop der eeuwen!” Siwantze (Scheut) Soeiyuen (Scheut) Tatungfn (Scheut) 500.— 500— 2000— 2000— 2000— FwMWiiii Passende modellen Conctirreerende prijzen Dagelijks aaavoes vaa versche Zeevlsch alt eigen vUscherf. Specialiteit in gebakken Vised, Garnalen- sa Viscb-cruquets. ÏOUTEVISCH, 8TOKV13CH, in verschillende soorten en prf- zen. Verder alles wat tot het val behoort Beleefd aanbevelend. LANGESTRAAT 50 Tdef SIS. TE HAASTIG GEOORDEELD! Uit het leven van den beroemden lerschen Kardinaal Cullen, in 1878 overleden als Aarts bisschop van Dublin, wordt de volgende ge beurtenis verhaald. .s In een donkeren, stormachtigen nacht Werd eens een priester geroepen voor een zieke. De geestelijke begaf zich onmiddelly^pfl weg, en diende den lijder de laatste H. II.' Sacramen ten toe. Flooaobwn. Vorbwndwattaa V.rbandflaa.n. Zalven Oorapensioa Baby sponsjes. *tul.posder. Boorwa ar. O yosrino spuitjes Voedingsmiddels*. soorten kindermeel *t boat e« bMHjkat bl| CENTRAAL DRORISt „Het dreeae Ki-wi»" HOOGZIJDB 8CHAGKH. ton gaat er in feuilleton: De Krankzinnige rechter in de chih van zonderlinge zakenlui. En Tij! krijgt zijn tnoppenvat nooit afge- leggen, de Kardinaal zich lekkertjes bij ‘t vuur zit te warmen en zyn glaasje punch drinkt.” „Mijnheer”, sprak de priester, „ge schuldigt den Kardinaal ten onrechte”. „Hoezoo?” „Wijl hy voor ’t oogenblik zoo iets niet doet”. „Kijk, kijk! En hoe weet Uw Eerwaarde dit?” „Ik heb de beste bewijzen om mijn gezeg de te staven; gij hebt immers nog niet eens naar mijn naam gevraagd”. „En zou ik dien naam mogen vragen?" „Gullen, Kardinaal Cullen”. De Protestant sprong van zyn stoel op en maakte een diepe buiging. Dan sprak hy beleefd: „Verschooning, Eminentie, ik was onbezonnen in mijn «oorden. Mag ik voor Uwe Eminentie een riituig bestellen?” zoek der Chineesche Bisschoppen f 812 50 gecollecteerd, welke d«n schen Bisschonnen werd medegegeven. Een gift van f 1000 werd gezonden aan pater van Vree S.V.D (Shantung) en f 455 enke le weken geleden nog ontvangen uit Delft, werden doorgezonden naar Steyl voor Lan- chowfu. In totaal werd dus circa f 32 000 ontvan gen. Het comité herhaalt bij dezen dank aan allen die hebben meegewerkt dit schoone resultaat te bereiken. Moge Gods zegen op deze aalmoezen rusten, en de liefdadigheid onzer geloofsgenooten een open oog, en een milde hand hljjven toonen, voor den nood der Chineesche missiën, die in vele streken grooter is dan wjj kunnen denken. Vooral in ons gebed gedenken wy China opdat God de rust moge geven die voor het tijdelijk maar vooral voor het geestelijk ge luk en de bovennatuurlijke ontwikkeling van dat volk zoo noodig is. Het China-Comité. Namens het Comité ANT. DE WIT, penningmeester. De Romcineche kwestie staat weer in het centrum der belangstelling, niet alleen van de geheele Katholieke wereld, maar van alle po litieke kringen. De „Msb.” meent daarom den tekst van het artikel van de „Osservatore Ro mano" van 14 October, wellicht hot belang rijkste documenten dat de laatste decennia, over dit vraagstuk is verschenen te moeten publiceeren. Alvorens het echter den tekst van het arti kel publiceeren, geeft het blad er een kort overzichtelijk resumé van, aan de hand waar van het uitvoerige document gemakkelyker te volgen zal zyn. Uit het artikel dan blykt: le. dat de H. Stoel nooit heeft getoond, dat het niet in vriendschappelijke Intrek king wil staan met de Italiaansche regee- ring. 2e. Er is geen reden, waarom Italië niet een territorium voor de Kerk kan schep pen, dat zy noodig heeft, om haar gees telijke macht in de wereld vry uit te oefe nen. „Italië alleen heeft met geweld dit grondgebied doen verdwijnen, dat door het werk der eeuwen was gestabiliseerd; daar om rust op Italië alleen de plicht tot her stel, door het oprichten van een staat, zy het dan niet in de proporties van weleer die noodzakelyk is, om de zichtbare on afhankelijkheid van het Opperste Leerge zag voldoende te waarlmrgen. Dat is trou wens de plicht van Italië, want de verplich ting van te restitueeren rust op dengene, die iets weggenomen heeft Wy vragen geen waarborgen voor de onafhankelijk heid, die het onrecht onmogelyk maken, d.w.z. geen absoluten waarborg”. Wanneer Italië eens openlijk voor de ge heele wereld tot deze laad van rechtvaar dig herstel zal overgaan, dan is de H Stoel overtuigd, dat het land zijn woord zal ge stand doen, zonder de inmenging van vreemde mogendhedenDe buitenland- sche mogendheden hebben niets anders te doen, dan kennis te nemen in de gebrui kelijke vormen, van hetgeen Italië in over eenstemming met den H. Stoel, zal hebben gedaan. Wat absoluut ontkend moet worden, is, dat de huidige toestand, waarin de Paus verkeert, de eenige practische oplossing der kwestie zou zQn. Alle Pausen, sedert Pius IX tot heden toe, hebben hot steeds aan de wereld voorgehouden, dat het Op perhoofd der Kerk nooit den tegenwoor- digen toestand als wettig en rechtmatig kan erkennen. Het artikel van de „Osservatore Romano” luidt: ttnze artikelen van 21 en 22 September j.l. hebl»en in de geheele Italiaansche en buiten- landsche pers een groeten weerklank gevon den. De opmerkingen van de buitenlandsche pers, willen wij buiten beschouwing laten, want meestal spreekt men in het buitenland over deze kwestie zonder onze verhoudingen precies te kennen en daarom willen wy ons alleen ophouden met do artikelen in de Ita liaansche pers. Van deze artikelen zullen wy vooral het ar tikel van de „Corriere della Sera* en dat van de „Popola d’Italia” behandelen. In het eerste blad bespreekt Giovanni Gen tile op levendige wyze precies 4‘zelfde stel lingen, zooals het oudee liberalisme die heeft ipge«teld. vermengd met eenigb Hegeliaan- sche punten, volgens welke er geen betere oplossing van de Romeinsche krrestie is, dan die, welke de garantiewet biedt In de „Popola d’Italia” verdedigt Arnaldo Mussolini de stelling, dat „hrt fascistische Italië als kenmerkende eigenschappen heeft, om zoowel rechter als borg kj dit brandende vraagstuk te zyn”. Zooale men ziet twee gekcel verschillende opvattingen Bij ile gratie Gods geef Giovanni Gentile toe, dat er een Romeinsche kwestie bestaat en dat zy nog steeds niet opgelost is. Hij ver zekert zelfs dat deze krtestie brandend is”. Voorts geeft hij toe, dal onze verklaringen in September te juister tyd kwamen en het voor deel hebben zeer oprecht en openlyk te zyn. Doch hij voegt er aan toe, „dat het weinig vriendelyk is met een persoon eerst jarenlan ge betrekkingen aan te knoopen en dan plot seling naar voren te komen met de bewering, dat tusschen beide partyen oude geschillen bestaan, welke geregeld moeten worden!” Wjj weten nu r.aarachtig niet aan welke „vriendschappelijke schikkingen” Gentile hierby denkt-, wnnt wy weten er niets van, dat de H. Stoel rich ooit ermede heeft ingela ten om vriendschappelijke betrekkingen met len Italiaanscken Staat aan te knoopen!” Ook het verQjjt niet zeer vriendelyk te zyn, treft ons niet \Vy meenen echter juist het tegendeel nl. 'lat het de bladen van de tegen- i»arty zyn, welke de kwestie vaak op onbe hoorlijke wijie behandelen. Naar aanleiding van het Eucharistisch Congres te Bologna is tusschen de staat- en kerkelyke autoriteiten vrienschappelyk van gedachten gewisseld. Nu meent Gentile, dat dit er toe geleid heeft, dat men Irngzaam „de brandende kwestie be gint te vergeten!" Zekere bladen hebben zelfs beweert, iat de oneenigheid tusschen den H. Stoel en Italië, welke meer dan een halve ^Italiaansche natie in beweging houdt, On dat oogenblik echter voelden wy juist de dringende noodzakelykheidd te verklaren, dat dit in ’t geheel niet bet geval is en het is (ioodig, dat wy ons stilzwijgen verbre ken. Thans moet de toestand nauwkeurig .▼«ftgr-steid «orden en wel met alle klaarheid, ft HU vraagt ’s bisschons kerkelijke veroordeeling. In de Anglicaansche St. Paul-kathedraal te Londen hebben zich Zondag ernstige schan- daal-ecènes afgespeeld. Toen bisschop Barnes van Birmingham den kansel bestegen had om zyn preek te houden, werd hij door Rev. Bullock-Webster, rector van SL Michael Royal, College-hill, die in gezelschap van een aantal personen den preekstoel naderde, aldus toegesproken: „In den naam van God. Amen. Ik, George Russelle Bullock-Webster, uit oefenend de heilige bediening, rector van St. Michael Royal in de stad en het diocees Londen en eere-kanunnik van de kathedra le kerk van Ely. beschuldig hier en op dit oogenblik in tegenwoordigheid van deze ver gadering van geloovigen, in myn naam en in naam van een groote groep geestelijken on geloovige leeken van dit diocees plech tig Ernest William Barnes, bisschop van Birmingham, van het feit, dat hy door val- sche en kettersche leering in zijn herhaalde publieke uitlatingen de doctrines en de sa cramenten van de Heilige Katholieke Kerk (hiermee is de Anglicaansche kerk bedoeld Red.) heeft geloochend en ze aan de ver achting heeftrprjjs gegeven”.... Op dit oogenblik negon de organist te be grijpen wat er gaande was en dadelijk liet h|j de klanken van zyn machtig muziekin strument door de ruimte rollen. Toen de or- geltoonen het luidst weerklonken, bleef do stem van den protesteerenden rector een tijdlang onhoorbaar, doch toen de fortissi mo’s voor zachter geluiden begonnen plaats te maken, klonk zij duidelijk boven de mu ziek uit. Het protest luidde verder: „En daarom protestveren wy ten krach tigste tegen de uitnoodiging tot genoemden bisschop van Birmingham gericht^ om van den kaneel der Moeder-Kerk van dit dio cees te preeken. En daar de tegenwoordigheid van genoem den bisschop in welke kerk ook een belee- diging is van den Almachtigen God. en een schandaal en een ergernis voor de geloovi gen, doen wij thans een beroep op onzen hoogeerwaarden vader in God, Arthur Foley, lord-bisschop van dit diocees, om genoem den bisschop te verbieden, in welke kerk ook, die onder zyn jurisdictie valt, te pree ken, of de heilige bediening uit te oefenen. En verder doen wij een beroep op den aartsbisschop en de bisschoppen van de pro vincie Canterbury om genoemden bisschop wegens gezegde ketterse he en profane uitla tingen te oordeelen en, soo hy schuldig be vonden wordt, hem onmiddellyk uit zyn ambt te ontzetten en hem uit de Kerk van God te verwijderen, zoolang tot hy berouw toont en zjjn droevige dwalingen herroepL En moge God in Zijn oneindige barm hartigheid hem een spoedigen inkeer schen ken. In den naam des Vaders en des Zoons en des heiligen Geeetee, Amen. En nu, broeders, noodig ik, opdat onze ooren niet door nieuwe profaniteiten wor den getroffen, alle getrouwe geloovigen hier tegenwoordig, uit, om met mjj de kerk te verlaten, vóórdat de preek gehouden wordt, en onzen eeredienst elders voort te zetten”. Hierop boog rector Bullock-Webster voor het altaar en verliet met zijn volgelingen de kathedraal. Vijf- of zeshonderd menechen verlieten de kerk, doch de groote meerdpr- heid bleef om bisschop Barnes te hooren. Intusschen bleef er aanvankelijk in de ka thedraal een rumoer heerschen van belang, zoodat het eerste deel van ’s bisschops preek onhoorbaar was. Zoodra deze geëindigd was, verliet het grootste deel der geloovigen de kerk en bleef in groepen op de trapjien der kathedraal staan om het geval te bespre ken. eigen jeugdorganisatie? lemans, de innige vlaamsche musicus uit Limburg, die zoo pas klaar is gekomen met nieuwe en ophefmakende operapartituur en tooneelmuziek. Een blik in leer en leven van Justus Liebig, de Duitscbe physioloog, door Ingr. K. Hambrouck. No. 38. Onze taak tegenover Israël: het is een harde plicht van charitas; maar het ge moed van ons volk werd door geestdriftige woorden ertoe bereid om in deze nieutvste en niet minst-cdele tak van de jongste ka tholieke aktie met hart en ziel op te gaan. Te Antwerpen ging met enorme belang stelling het Congres der Pelgrims: we hoo ren daarvan de sterkste geluiden overwaaien. Expressie van orthodoxe, warme kunst. Over sociale werking in Holland. No. 39. Pater Salemans over bet levens recht van het ongeboren kind. Het juiste, klare c> strenge woord by het dreigend ge vaar van bet neo-malthusianisme en de drin gende nood aan besef van familieplichten. Even scherp stelt P. Muckermann de onmis baarheid in het midden van de godsdienst als opvoedingsfkator. Verder komt_ ons van uit China een opklarend sébryven van P. Put omtrent de asiatieehe chaos: hier staan rechten op het spel maar tevens dreigen er groote onheilen. In tooneelkronyk hooren we reeds aanzoemen de belofte van een ny ver en veelbelovend seizoen Van G K. Chester- 340.— Totaal 26 223 90 Tevens werd by gelegenheid van hot be- aan Breda Chinee- STRAF DER BESPOTTERS DER H. MIS TE GOUDA IN 1574. In zijn bekend werk „Hortus Pastorum" verhaalt Marchant ons hot volgende. In Gouda werd een Katholiek ernstig ziek. Eenige Calvinisten kwamen hem bezoeken, stnken den draak mot zijn godsdienst en voegden op spottenden toon er bij. dat hij gemnkkelijk zou sterven, als hij eerst de H. Mis had gehoord. Daarom, zeide zij, zouden zij deze voor hem doen. Zij haalden dan een kelk en misgewaden, die zij natuurlijk uit een Katholieke kerk hadden gestolen. l>ereidden een tafel, en wel dra was een gezongen H. Mis met diaken en, sudiaken begonnen. Met alle ceremoniën dreef men den spot, ofschoon men ze zoo nauwkeurig inogclyk na.'lapte. Toen men echter aan het Agnus Dei was gekomen, kwam plotseling iemand aangeloo- pen, om dengene. die als priester figureerde te boodschappen, dat het uurzijner vrouw ge komen was. Hij wierp de priesterkleeren af en snelle zoo spoedig mogelijk naar huis. Onderweg echter kwam men hom reeds aan zeggen, dat de moeder een tweeling had be komen. welke echter byna onmiddellijk wa ren gestorven. En als hij thuiskwam, vond hij zyn vrouw, reeds met de lijkkleur op het gelaat, worste lend met den dood; geen kwartier later was zij reeds een lijk. Den volgenden dag werd hy zelf door dt» pest aangetast met allen, die op de een of andere wijze aan de bespotting van de H Mis hadden meegedaan, hetzij door te dienen, hetzy door te zingen; en geen hunner ont kwam aan den dood, behalve de kranke Ka tholiek, die van zijn doodelyke ziekte her stelde. COMITÉ TOT ONDERSTEUNING DER GETEISTERDE MISSIES IN CHINA. De verdeeling der ingezamelde gelden. Gedurende den winter van 19261927 heeft een door den P.M.B in het leven ge roepen comité gelden ingezamcld voor de Chineesche Missies die door de troebelen en door overstroomingen en aardbevingen zyn geteisterd Hot comité was zoo geluk kig f 30.000 te kunnen overmaken aan Z.E. Mgr. Celso Coiistantini. den Apostolischen Delegaat in China. De eerste f 15000 zyn door de Chineesche bisschoppen die ons land bezochten in Januari 'mede genomen: de anuere f 15000 zijn omstreeks Paschen naar China gezonden De beide verdeelingen welke door deti Apostolischen Delegaat ge schied zyn, te samen genomen, is deze in zameling ten goede gekomen aan de volgen de missies, voor de achter hun namen ver melde Itedragen De ingezamelde som bracht op aan Chineesche dollars 26 233.90. De aan gegeven bedragen zyn eveneens in Chinee sche dollars, waarvan de koers op ongeveer f 1.15 kan worden gesteld Uitgekeerd word dan aan: Mgr. Geurts v. Yungpingf i (Ijtz.) 3000. Mgr. Schraven v Chentingfu (Laz.) 500. Mgr. Fredcrix v. Ninghiafu (Scheut) 4000. Mgr. Terlaak Mgr. v Dyck Mgr Hoogers Mgr. Henninghaus v. Yenchowfu (Steyl) Mgr. Btiddenbrock v. I-anchowfu (Steyl) P. Frëns, overste (Steyl) Mgr. Tcheng van Puchi (Inl. Clerus) 1383 90 Mgr. Souen van Lihshien (Inl. Laz.) 1000. Mgr. Ricci van Mokow (Franc I 500. Mgr. Mondaina v. Changsha (Franc.) 1000. Vicariaat van Sianfu (Franc.) I Mgr. Jns van Ichang (Franc) Mgr. Calza van Chengehow (m. v Parma) Mgr. Karbajal van Changteh (Aug.) 500. Do salesianen te Shanghai 500. De priesters die uit hel vicriaat Kaifengu zijn verdreven - HOOGER LEVEN. Algemeen Weekblad. Abdy Averbode. Abonnementsprijs per jaar 50 frs. Voor Ne derland en koloniën: Het Nederlandsche Boekhuis, Tilburg. Per jaar f 4.50. „Hooger Leven” in September 1927. No. 36. B: t werk van Dr. Eberlé: „Grossmacht sse" wordt de sterke aan dacht opgeëischt voor de persevolutie in de moderne geesteskring. Tegenover gevaarlij ke wendingen en invloeden in de internatio nale pers zullen én katholieken én Vlamingen de oogen erg moeten openen. Een hamerend Credo in het leven van G. Walschap en een rustig woordeken van A. Nabon. Tus schen L. Lambrechts en E. H. A. De Maeyer gaat er een scherpe gedachten wisseling over geestelijk drama en muziek. No. 37. Het Waalsche jeugdcongres te Luik! Waarom uit de zuiverheid en de eer lijkheid van dat streven geen strenge les ge- I trokken voor onze c:~“ De heer des huizes, een Protestant, meende W. Putman ging op interview bij A. Meu- nu eens een mooie gelegenheid te hebben om den Katholieken Priester Op de proef te stellen. Hy verzocht hem een weinig by hem uit te rusten. De gestelyke nam dit aan bod aan. Pas had hy zich echter neergezet, of de Protestant begon te smalen: ^,Maar, ’t is toch ongehoord, hoe hoovaardig en lui die Bisschoppen en Kardinalen zijn. Ik wil wed den dat, terwijl gij, Eerwaarde, dien langen net is m geen gevat vriendelyk geweest om naar aanleiding van het wisselen van vrién delijke redevoeringen, thans te verklaren, dat ,^lles thans geregeld, ten einde en in orde is en dat de oude tegenstanders zich verzoend hebben I” De senator beweert thans, dat het na de overeenstemming tusschen de beide tegen standers noodig was den weg van waarheid en openhartigheid te betreden; men zou de geheele waarheid aantonnen, opdat op deze wyze partijen gediend zouden worden. En de waarheid is, zegt hy, een utopie, hoewel zoo wel Cacour als Crispi zoo vaak getracht heb ben 'n verzoening in te leiden. Want 't inter nationale belang van de Kerk om haar geeste lijke verplichtingen in de geheele wereld te kunnen nakomen, eischt zeker een zeker soort van juridische onafhankelijkheid, welke eiken Staat toekomt. Ook dan wanneer diens ge bied zeer klein is!” Nu kan deze nog zoo kleine staat, volgens den schrijver, niet door Italië gesticht worden, want wat men sticht, kan men al naar de om standigheden, weer opheffen. Derhalve bleef ook slechts een internationale actie over, wel ke echter de souvereiniteit van Italië zou be perken en opheffen. En zoo is, volgens Gen tile, „de juridische verzoening, zooals de „Os servatore” ze voorstelt, een utopie, zelfs een zeer leelijke utopie!” Ons'antwoord luidt: Wij zien niet in, waar om Italië dien Staat niet kan stichten, welken de H. Stoel, zooals ook Gentile zegt, noodig heeft om Zyn verbeven taak in de geheele wereld te kunnen vervullen. Want Italië heeft toch ook alleen een staat verwoest, welke eeuwenlang bestaan had. Bygevolg kan Ita lië alleen dit onrecht weer goed maken en, zoo al niet in den omvang, zooals dit eens het geval was, toch een staat weder stichten groot genoeg, om het Opperhoofd van de Kerk de noodige onafhankelijkheid en bewe gingsvrijheid te waarborgen: een herstel zon der zelfmoord, omdat de kleine staat toch in het geheel niet in staat kan zyn Italië te nietigen! Volgens de moreele wet heeft Italië daartoe de verplichting, het is zyn 'plicht; want niet alleen de individiieele mensch moet zijn on recht weer herstellen, maar ook de staten. Wie onrecht bedreef, moet herstellen. Nu is het zeker, dat degene, die teruggeeft, zjj het slechts ten deele, ook weer kan weg nemen, doch wanneer iets dergelyks nog een maal zou voorkomen, zou men alle sociale gerechtigheid, de heiligheid van alle afgeslo ten verdragen, kortom de geheele menschelij- ke rechtvaardigheid vaarwel kunnen zeggen! Want dan zouden voortaan alleen nog de on- beschaamden kunnen leven! Wjj verlangen volstrekt geen garanties voor onze onafhankelijkheid, welke onge rechtigheden en nadeel onmogelijk maken, geen absolute garanties dus, want deze zyn niet op deze wereld te vinden. Al is een staat nog zoo machtig, hy kan ze niet geven. Even wel moeten wy zeggen, dat het onlogisch en wreed ironisch is steeds weer voor dengene, wien alles ontnomen werd, de woorden te herhalen: „Ik behoef u ook het weinige niet te geven, want wanneer ik het u heden xou geven, kon ik het u toch morgen weer afne men!” Wanneer de dag zou komen, waarop Italië voor de oogen van de geheele wereld zyn on recht weer zou goedmaken, dan z(jn wy over tuigd, dat het er een eer in zou stellen, ook zonder dat buitenlandsche mogendheden tus- schenbeide komen, zijn woord gestand te doen. Senator Gentile kan daarom gerust zyn, want wy zullen noch op een internationaal gerechtshof, noch op de buitenlandsche mo gendheden een beroep doen, want de H. Stoel verwacht, zooals de kardinaal-staatcsecreta- ris tijdens den oorlog verklaard heeft, „dat de H Stoel de oplossing van de Romeinsche kwestie niet van internationale inmenging, doch alleen van het gerechtigheidsgevoel en van het gezonde oordeel van het Italiaansche volk verwacht”. Den buitenlandschen mogendheden zal dan niet anders overbljjven, dan na het welslagen van de regeling van deze acte kennis te ne men. Hetgeen wy echter totaal niet kunnen toe geven is, dat de tegenwoordige toestand de eenig goede oplossing geeft, want dit is voor ons een utopie, ja een zeer leelyke! Gentile zegt, dat de garantiewet goed blijkt te zyn en dat de Paus nooit vrjjer ie geweest, dan sinds 1870, noch naar buiten, noch -naar binnen! Daarop valt te antwoorden dat, wanneer dit waar was, er totaal geen „Romeinsche kwes tie” zou zyn. De garantiewet is echter nooit voortreffelijk geweest, want zy is door den H. Stoel volstrekt niet aangenomen. De eeni ge opmerking, welke men zou kunnen maken, was deze, dat die wet een mislukking is. De afgeloopen vyftig jaren zyn voor alle Pausen jaren van alle soorten van smarten, van be- leedigingen, van beperkingen en van lyden geweest, en men dankt het alleen aan de zichtbare bescherming Gods en het buiten gewone beleid van alle sindsdien regeerende Pausen, dat trots alle moeilijkheden en hin dernissen, het scheepje van Petrus nooit op de vele klippen gestrand is. En het is onnoo- dig de glorie van de slachtoffers, thans hun vervolgers toe te schrijven. En wat de vryheid betreft, is, wat ooit an deren ook daarover mogen denken, slechts de Paus alleen de eenige rechter en de eenige getuige. En de Paus voelt zich niet vry! Hy D voelt integendeel in de hoogste mate zijn on- weg door regen en wind hebt moeten af- vryheid, hij voelt de talryke moeilijkheden, waaraan Zyn opperste Herdersambt is bloot gesteld. Dit beeft niet alleen Pius IX, maar na hem Leo XIII, Pius X, Benedictus XV en Pius XI gezegd; Pausen van heiligheid, van wetenschap, van diplomatie, van rechtscha penheid. Pausen, welke langs verschillende wegen tot het Pontificaat kwamen, mét altijd weer verschillende gaven en verschillende geestelijke stemming. Vooral echter ook Ita liaansche Pausen, die echter allen onmiddel lyk hun smart over den toestand van den H. Stoel uitspraken en die altijd weer voor de ge heele wereld bekrachtigden, dat het voor het Opperh* fd van de Katholieke Kerk onmoge lyk is den huidigen toestand als wettig en on veranderlijk te aanvaarden. Deze kweetie betreft de teerste gevoelen* van de Katholieken van de geheele wereld en dan waagt iemand het te zeggen, „dat de Paus „Dank n wel, mijnheer", antwoordde de priester, „ik ga naar huis, zooals ik geko men ben. Zulke uitstapjes zyn geen zeld zaamheden voor mij”. En de Kardinaal vertrok.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1927 | | pagina 15