H
1
rif
e,°E
'W;
-
o
KcHólMlü VAN MLklLLU {IOIt-lt>óJ), m <u p.n^hihluu vun Vut.caan t* Home
na
l>h VLUCHT NAAR LGYPT&, VAN R^MORANUi.
O
X 'v
gemaakt
geweeM,
Moede-
9
Toen had Gertie een eet vingertje
op ‘t stalletje, en ze was zoo oooa
te waa *t gaan klikken aan moeder.
Dien avond atond ’t stalletje
Daarvóór op *t koude zeil lag
Op de vierde bank links achteraan, luis
terde Mariene, een ker«tsia)lene in d’r hart,
net zoo moei als hair papieren, net zoo moot,
nóg mooierDoor gebedjes en door goed
leeren, en door niet draaien, en door mooi
bidden, en éen voor één érn voor één
rraak'e >e dan alles klaar. Alles klaar, *t
hééle stalletje, dar maak'e ‘t stalletje
en ook o’terfes en de mootste ettertjes
waren dte. die ie ‘t akeligst vind. O ia, ia
En Manetie begon.
Dien middag waren de os en de ezel er al.
nog niet, had *t nog
e Heer'ie moest er
weer zou
zag niks, hield
Nu naar sch,
„Dag, Moe.”
„Riene.” g
„J1 Moe I” - O, ze hoopte opeens,
.^ss* sc 't graag willen beoben, kindje
D’r trilde een lip.
„’k Zal eeps 1. n
en zullen we ’t dan maar koopen Je hebt
ook met meer gezeurd dat is zoet van je I"
Toen kwamen de tranen, waarom moest ’t
ze nou huilen, nu ze ’t mocht O mócht”
’t I Waarom was ze nou niet blij Ja, ze wis
wel blij. Moeder was zoo’n lieve, beste Moe i
waarom huilde ze dan
*t nu óók erg, nu Manetje zoo boos was,
nu durfde 'n ie alleen nog maar i< kijken
naar *t stalletje m«l r'n handjes op t'n rug,
naar *t lieve Heertje en de blauwe Maria.
Hij had ’t ook Manetie moeten beloven,
er met meer aan te komen, er nóóit meer
aan te komen.
Toen, dien avond, bij *t papieren lieve
*t Was zoo stil.o, 't was
van binnen. *t Werd hoe
hoe stiller. *t Was al begonnen toen
't stailetie.
't Was zoo stil nu
Jezus kon komen.
„Ja. Jezus, U kan komen. *t Kribie is d’r,
*t Kribje is d’r óók. 't Is een móói kribje,
Jezus
Strak lag ze te staten naar ’t stukje zwarten
hemel tusschen de huizen, hoofdie vol pa-
pillot ten op 't witte kussen oogen wijd opent
„lezus ik verlang naar U....”
maar o hemel, nou had ze vergeten eerst ’t
stailetie te maken, nou moesten de os en de
ezel buiten blijven staan. Toen bad ze heel
eerbiedig na de les, maar dat was toch niet
genoeg voor 't heele stailetie, d’r moest nog
meer bij.
Toen *t nog maar drie dagen voor de
vacantie was. had ze alles, behalve een kus
sen'je voor Maria om op te knielen, dat
moest toch. *t moest geen arm stailetie
zijn, en houtblokies, en dan 't kribie.
De juffrouw hielp oog 'ns onthouden toen,
ia ’t kribie. *t Kribje moest iets héél moeilijks
zijn, peinsde Mariene. Dien dag kwam er
nog een houtblokte, daarna nog een. De
volgende dag nog een. Niet allemaal tegelijk,
dat was geen kuns’.
En lederen avond vertelde ze thuis, hoever
ze was, aan ’t lieve Heertje op d’r kastje,
't Papieren lieve Heertje op ’t kas’je was
d’r trouwe kamergenootje, s Avonds »lr ’t
donker was. al^ze-in d’r bedje lag, als ze net
zoo’n beefe nog ’t stalleke zag, dan vertelde
ze alles aan 't papieren kindje, van wat ze
al had in d’r hartje, en van school en van
Gertie en vooral van 't kribie, wat ze nog
moest maken.*en dat iets heel moeilijks
moest zijn, en 't kindje keek in d’r bedje, en
zij keek naar ‘t kindje, en 't was. of 't papie
ren Kindie peinsde voor Manetje.
En nou was ’t nog maar twee dagen.
En nou was 't nog maar één dag vóór de
vacantie, en alles was d’r, alles behalve ’t
kribje, ’t moeilijke kribie.
te vragen maar ’t kribje was voorbij, ‘t
kribje, en zou ’t nu nog wel komen Zou
’t nu
zou *t nu
nog wel ooit komen
De maan scheen op 't papieren lieve Heer-
zou ze t meteen aan moeder vragen en dan rietje, of ze
als ze ’t geld had van moeder, dan kocht te
*t nog vóór half twee en stopte *t zoolang in
d’r tasch tot vier uur. Want, als je langer
wacht, dan kon ’t wel wèg zijn verkocht
en misschien had ze er nog maar één van
De ochtend duurde lang.
De ochtend duurde erg lang.
En dat half uurtje schrijven duurde zoo
lang
Toen werd ’t twaalf uur.
r' Rietie bad slordig, kreeg een bestraffend»
blik van de juffrouw deed d’r oogen dicht
toen stijf óók bij 't kruis zoo moest
*t voortaan zou ze er om denken ze ver
gat 't altijd *t Winkeltje van Stalen om den
boek yan de markt ze wist 't wel 1 Gauw ioo-
pen nu gauw kijken l
Hijgend stond ze er voor, o, daar was ’t,
daar, o wat mooi 1 o wat leuk I wat goedkoop
eigenlijk 1 Nog niet eens ’n gulden. En Lief
Heertje er in. en Maria en Jozef, en de her
dertjes en een schapie, óók van papier, alles
van papier, natuurlijk, en die met ’t zwarte
gezicht, dat was een koning natuurlijk.
Moeder stond boterhammen te snijden,
toen ze thuis kwam. Gertie zat al aan tafel te
trachten, wou jam hebben zei d’ie jam op
z’n boterham „datte I” en hij wees met z’n
Vingertje, waar de boter al aan zat, hij kon
nooit van z’n boterham af blijven. Toen
kwam Marietje. mantel en hoed nog op. kleut
als vuur „Moeder, o moeder, Sofietje heeft
een kerststalletie, en 't slaat bij Stalen voor i
raam en 't kost maar 90 centen, mag ik 't
hebben
„Wat zeg ie nou toch allemaal,” en toen.
Ziende opeens, dat ze nog aangekleed was
„toe, kleed 'e nou toch eerst uit, kind, kom
toch met zóó de kamer binnen." Marietje
ging druk bezig nog met ’t stailetie, niet eens
merkend den ggringen geestdrift van moeder
Toen terug „Goedkoop hè moeder, maai
negentig cent, mag ik *t koopen, vanmiddaz
„Wat koopen
Wat, wist moeder dkt nou nog niet
„stalletje, stalleve van papier zooah
Softer ie er een heeft 1”
„Welnee, kind, waarom moet nj dat heb
ben?. We hebben toch ‘n kribie."
„Ja maar.,., voor mij, voor mijn ka
mertie....”
„Nee, je kunt wel aan *t koopen blijven
Waar -.m moet je dat nou weer Moede'
vond ’t zonde, zoo’n papieren prul weg
gegooid geld. En toch, Manetie, ’t was zoo’r
zoo’n goed kindje, kon ze 't wel weigeren
zooiets
„’t Is toch voor Kerstmis, moeder, on
m'n ochtend- en avondgebedje voer te bid
den. en dan héb ik ook een.... een lieve
Heerste....
Nee, nier huilen. Manetie streed met d’r
tranen.... Alles was opeens weg alles.
Moeder wou nietDat dit kon, had ze
n>et aan gedacht langzaam aan drong ’t tot
d’r door kwam 't groore verdriet d’r hartje
binnen, aldoor erger....
Ze moest btdde
niet. Ze oegon te huilen. „Ach kindje,”
zei moeder
„Rietie. is stout hè zie Gertie.
„Nee Gertie, niet stout, maar kinderen
kunnen met alles krijgen, wat ze maar wil
len I”
„Nee," zei Gertje wijs.
Manetje at langzaam d’r boterham, moest
niet heel erg denken daaraan anders kwam
't weer kwam *t weer zoo erg, *t verdriet,
en dan moest ze weer huilen. Eten nu maar,
en dan naar school reent naar school
en nou niet denken, alleen maar eien..ïX
Moeder zat te peinzen, wat ze doen zou
Wilde nu ook weer mei terugtrekken niet
verwennen ook Marietje.
Mariene at, met korte hik-snikies.
Gertie zat te kiiken naar Manetie-
„Ie mor niet huilen I”
„Ik huil niet.”
„ten »e boos
„Nee
„Je kijk* zoo kwaad, moeder, mag ik nop
‘n beetje jam, op dit partje zit nnu..
Toen was de boterham op.
Manetie bad voor. Gert-e keek naar Ma-
Richtst EEN KERSTM1SSCHILDERIJ VAN BATON1 (1708-1787) in de Nat. Galerij te Romr
u was *t voorbij, was prachtig I I ik.... zou ik *t mei voor eca
doen, dan vergiffenis dag, één daggie bij mij magge hebben
*t stalt je op mijn vensterbankie Lief
Heertje vindt Gertje toch óók toet I en wil
toch óók graag bij Gertje zijn I Rietje
zeg Rietje?.... Rietie I” Ongeduldig keek
ie op. had aldoor staan Maren naar ’t papieren
dingske. Waarom zei ze niks Hij zag u
naar buiten kijken, naar de straat....
Maar Rietje zag geen Mraat. zag niks,
alléén dat eene nou, dat gekomen was
dat éfhr. Nee. 't kón niet, ‘t kon met....
D’r heèle hartje zat vastgegrepen door die
eene angst, dat dit *t kribje was maar
kón met. *t Kón *t kribie met zijn. *t wan
van héér, alleen van haar. Van moeder ge
kregen.
„Rietje -— zeg Rietie I...."
Maar 't lieve Heertje moest toch een kribje
hebben anders moest *t op den grond
liggen, dat mocht tóch nietop ’t kussen
tje van Maria nee f nee I dat was eemeen I
„Lieve Heertje dat wil ik met r
„En hoe moeilijker 'i offertje ia. hoe mooier
't kribje ia,” opeens schoot het d’r te
binnen dat had de juffrouw gezegd
en dit was moeilijk, dit waa moeilijk.
„Rietje....?”
„Ja, wat wil je Ze liet *t hem nog eene
zeggen.
„Rietje, toe
,,’t Is goed.” zei Rietje.
„Ja Rietie, ia? O, mag ik *t pakken,..."
„Mag ik 't twee dagpies hebben
„Ja. pak *t maar. Ze keek strak naar *n
hoop zand aan den overkant op den stoep
En Gertje pakte. Z’n kleine handjes gre
pen voorzichtig beet 't stalletje, 't préchtige
stalletjedroeg *t de kamer uit
Druk pratend in z’n eigen klauterde hij de
paar treedjes naar z’n kamertje op.
Toen zag Marietje *t leege kastje, en ze
kon niet helpen, dat ze huilen moest. Gertje
mocht ’t niet zien mocht ’t met zien, dat
ze huilde
Maar Gertje kwam r
veel te druk, 't Lieve
mooi staan, en ’t moest naar buiten kunnen
kijken óók en als *t donker werd en ’t
lichtje ging aan. dan zette n' ie 't anders,
dan moest *t Lieve Heertje naar binnen
kijken.
Vijf minuten later kwam ie edelmoedig
H. Jozef terugbrengen bij Rietie.
„Je bent ‘n schat I” zei d’ ie. „Zóó’n
schat,” en hij wees zoo ver mogehjk wijd
met z’n handies, iets beters wist ie met te
«tl
hem een langen zoen en ze meende 'u
„Zullen we dan naar beneden gaan
„Mag met van moeder.”
ze was i gaan klikken aan moeder Moeder „Nou. wat zullen we dén doen? mg
y0”*1 to° ert» Gertje wel. Gertje vond Rietje vind w héél mom dat stalletje ?w
Zlléél erg moot?"
mooi hü deed met z’n armptm
too wijd mogelijk uit elkaar.
„Ja. Waarom ongéduldigde Manetfa.
„Eigenlijk nóg mooier
- r-r- „Ach jongen r*
Heertje dacht Manetje. als ze nu niet boos „Ik ik vind ’t nog veel véél mooier
was geworden, dan. dan had dit 't kribie ik vind "t zóó prachtig I héél verschrikkelijk
kunnen zijn. O, en nu
er niks meer aan te
beginnen. Manetje natuurlijk. Eerst moest je zorgen voor
oogen dicht., óók bij t kruis, stalletje zelf, dan voor alles wat er in waa. de
J,00** o* rn de ezel, en ‘t stroo voor ’t kribie, en
ook een beetje bouties om te stoken, want
al had Jezus in Bet Ie hem gebibberd van de
|ou. m iou hartie mocht Hij geen'kou lijden,
en dan ook 't kribje, dal was 't voornaamste,
dat was ’t bedje van Jezus, en als dan alles
.ijken, wat t is goed klaar was, dan met Kerstmis in den Kerst
nacht kwamen Jezus, Maria en Jozef.
Ia, 't kribie was 'l voornaamste, dgf was
>edje van Jezus. En Jezus was God.
de tweede bank moffelde een kindje
saiechismus in d’r kastje.
zeggen, dat was ’t toppunt, zóó’n schat
„Jij ook hoor,” zei Rietje moedeihjk. gaf
hem een langen zoen en ze meende *U
Toen gingen ze etenen Gertje ver
telde druk. Moeder luisterde bevreemd
wist niet, wat te zeggen, vond *t toen later
lief van Manetje, dat ze ook Gertje wat gun
de.
Dien avond lag Rietje in d’r bedje, *n
Heel klein beetje maanlicht bescheen de
voeten van den H. Jozef.... en een klem
handje, wat stjjf vasthield *t kruiske van-’n
rozenkrans..
toch nog anders o, eigenlijk heel anders. nu-
Toen speelde ze mei Gertje op d’r slaap- langer
kamertje, of nee, eigenlijk nog niet spelen,
ze waren nog aan ’t denken wat ze doen
zouden.
Gertje stond tegen ’t bedje geleund, vier
jarige hummel, met z’n blonde kopje tegen
*t houten schotje.
„Zeg nou wat, jij..,."
„Ik weet niks.” zei Marietje.
„Zullen we lollen
op d’r kastje.
Marierje op
d’r knietjes te bidden, d’r avondgebedje,
en nog een extra weesgegroetje voor moeder.
Want ’t kostte toch wei heel erg duur.
Den volgenden dag was ’t nog maar tien
Ze moest bidden vóórbidden. Dat ging dagen vóór ’t Kerstmis was, en nog maar ze-
7. - u...i„ a„u L.-a.. ven das,fn vó6f de vacantie
Toen was de vloer van de klas vuil van
natte schooltasschen en natte voeten van
kinderen, die d’r voeren met hadden ge
veegd. Want *t regende buiten.
De Juffrouw zou vertellen.... Allemaal
zétten ze zich schrap vertellen nou l
Ééntje aclitetaan zat stiekum Fransche
woordies re leeren achter den rug van een
ander, en op de tweede bank zar er nog eentje
in een katechismus te wroeten.
Toen ging de juffrouw vertellen van i
waar of de kmderties nou méét van hielden,
van de vacantie of van Kerstmis en toen
verder dat Kers<mis toch zoo mooi was, en
dar zij hun Kerstmis mooi moesten maken,
dat ze dar kondrn, zelf.
De maan scheen op t papieren lieve Heer-
tie met z’n mooie witte kleed ie, en *t lieve
Heertje keek in 't bedje. Maar Marietje
huilde
En nu was ’t vacantie was ze den
heelen dag thuis en speelde met Gertje, en
Gertie speelde met Marietje.
Alles was nu klaar behalve ’t kribje en
overmorgen was ’t Kerstmis.
En toen was *t de dag, dat moeder, als te
avonds slapen ging. Je wekker op half vijf
moest zetten voor den Kerst nacht en
als ze dan wakker werd, dan was ’t Kerst
mis. en dan kwam 't lieve Heertje, dan kwam
*t kleine Kindje, nog veel kleiner dan Gertie,
zoo klein, zoo klein en toch lieve Heertje,
toch God.
Mariene kreet een tevoel tooals. wanneer
te jarig ging worden den volgenden dag. en
toch nog anders o, eigenlijk heel anders.
Toen speelde te met C
1 A
’■•f*’
- TV -7-V-
•^;r w 'i:
.V-
■V'.- r •/■.-.Mr
.K
fT.
K7 WZ -.«i
