Onder rood schrikbewind.
„ONS BLAD"
Finantleel
J
beleid” in Weenen.
Weenen eet zich arm
v.
FEUILLETON.
Gestrafte misdaad.
F
Advertentieprijs
150.—f4O.—
Pover verweer.
BUITENLAND.
BureauHOF 6, ALKMAAR - Telefoon :4gÈSSg^,!»,
Abonnementsprijs
Aan slis abonné*s wordt op aanvrage gratis een polls verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000.—, f 750.—, f 250.—, f125.
o Bi G,R0 ALKMAAR 104863 Febraari itfd» Ö1RO ALKMAAR 104863
veel
Met dat al heeft de
artikelen
lezen.
van
z
wet-
„Het Volk’' moge met een dergeljjk eeiirjj-
(tot
fabel-
een
L. S.
heel
een
F
j
'1
4
:ns welken de re-
ireid zou zjjn met
;en van het Wee-
J onverstoorbare
reeds terugkwam
„Nou, kijk
want ’t is een
Hebt!
Dus: geen leugens, v. p.f
ónroeren-
lang niet aan het eind: er komt nog
■teer!
„Het Volk’’ oef ene nog een weinig geduld.
Als wjj «Hgesproken^ijn, mag „Het Volk’’
aan ’t weerleggen gaan.
En dan zullen wjj die ..weerlegging" no#
wel beantwoorden.
Wij waarschuwen echter van te voren t
Wjj zijn omtrent Weenen heel goed i igo»
Vaa 1—5 rtgcto f 1.25; elke regel meer f 0J5. Reclame
re» elf 0.75 voor dc eerste paginavoor da--
Rubriek „Vraag ca aanhnd** bij voortuiw
f9M pee advertentie van 5 regels; iedere regel n»a f 0.8^
woest, „ik wil revauce hebben, en ik zal het
hebbenEn dien eiseh werd met kracht
bijgezet door een vuistslag op de tafel, die
do glazen deed rinkelen.
t Is over, achten, zeide Milsom, „ik moet
nog anderhalf uur loopen voordat ik thuis
ben. Mjjn dochter Jenny zit op me te wach
ten, rij zal bang worden
In zijn koortsachtige speelwoede dronk
Valentijn Jerman sterk, en zoo was het niet
te verwonderen dat hij de liedjeszangster,
die op hem zulk een indruk had gemaakt,
geheel vergeten was.
Maar toen hy haar naam weer hoorde
scheen die tegelijk l>em het visioen van het
sehoone gezicht weer voor den geest op te
roepen.
„Je dochter,” mompelde hij, „je dochter”!
Juist, dat meisje dat hier heeft gezongen.
Een mooi kind, zeg, een aardig ding.”
Zijn tong slibberde terwijl hij sprak.
Beide mannen hadden Valentijn aange-
moedigd tot drinken, telkens weer, en zelf
waren zij matig. Zij hadden hem ook veel
laten praten, en de kapitein sprak over alles
wat los en vaat was, en zoo was de voor
genomen ontmoeting met zijn broeder George
ook ter sprake gekomen. En toen had Valen
tijn zich ook rijkelijk uitgelaten over het
geluk, dat bij had gehad, en de „maats” wis
ten nu al precies hoeveel zijn laatste onder
neming had opgebracht, en hoeveel hji daar
van aan »ante had gegeven, en hoeveel Geor-
hebben:
„Ik bevind mij op een reis door Europa
en heb alle steden van het vasteland be
zocht. Ik kon helaas niet langer dan drie
dagen te Weenen vertoeven. Maar de in-
drükken, die ik in dien korten tjjd op
deed, hebben b|j mjj bet vaste voornemen
gewekt, het volgend jaar terug te komen
en eenjge weken in Weenen door'te bren
gen. Reeds hq mqn aankomst k onstat eer
de ik, dat de straten op bijzondere wjjze
worden verzorgd en dat het verkeer voor
beeldig georganiseerd schijnt te zijn. Met
groote belangstelling trachtte ik mjj een
beeld te vormen van de gemeentelijke ver
houdingen, die te Weenen geheel anders
zqn dan in de andere steden. Karakteris
tiek vcor het Weensche gemeentebestuur
is de concentratie van het gebeele straat
verkeer, de tram- en autobusdiensten en
het verlichting^- en marktwezen in beheer
der gemeente, waardoor een zeer hooge
produktiecapackeit van alle bedrijven kan
worden bereikt. In den korten tjjd, die
mij ter beschikking stond, mocht ik ook
den stedeljjken woningbouw bezichtigen,
waarover ik reeds zeer veel heb gehoord.
Weenen is zonder twijfel een der mooiste
steden, dio ik op mijn reis heb gezien.
De stad verheugt zich in de toenemende
belangstelling van Amerika en ik sal niet
nalaten mjjn vrienden en medeburgere op
merkzaam te maken op deze stad, die
eenig in haar soort ie.”
7.
De waard verbrak be eerst de stilte.
kapitein,” zeide hjj, „Weet je wat
je doet? Dat noem ik je self aan de booze
geesten overgeven. Je bent in een'verker-
de houding in slaap gevallen, en je hebt het
vuur een beetje laten rooken, en daardoor
heb je een leeljjken droom gehad, die niet
meer beteekenis heeft dan wanneer je over
mijn laars had gedroomd. Wat zeg je er van
als we eens een kaartje gingen leggen, en
als we daar dan eens een Blokje bij namen?
Je moet wat opgemonterd worden, kaptein
dat is aBes wat je noodig hebt”.
Valentijn Jerman gaf toe. Er werden kaar
ten gehaald, en de vrijgevige zeeman bestel
de een bowl punch, want als al zjjn collega's
wae hjj altijd gereed om te tracteeren. De
mannen speelden het spel, dat wjj eenen
twintigen noemen, en wat gewoonljjk bjj dit
amusement in zulk gezelschap gebeurt, ge-
aehiedde nu ook met Valentijn Jerman, In t
begin won hjj, en later verloor hjj; en zjjn
verliezen waren zwaarder dan de winst, die
hjj maakte. Ongeveer een uur bad hot geluk
hem zonder mankeeren gediend; intussehen
had hjj verscheidene glazen punch gedron
ken en hij bleef drinken; toen begon hjj te
sching verloor bij 't denkbeeld, dat hij dn
liedjeszanger zou zien. „Als je dochter ons
een stuk brood met kaas geeft, is bet mjj
genoeg. We zullen een stuk of wat flesschcn
whisky meenemen, en dan zullen we ’t heb
ben als de pnnsen. Span in Wayman, en laat
ons er dan maar onmiddellijk van door
gaan
De kapitein was een en al ongeduld om
te vertrekken. Dennis Wayman ging heen,
om de tilbury in te spannen, maar zjj Hete*
kapitein Jerman niet lang alleen; er kon
geen minuut gepasseerd zjjn, toen da waard
goed uit je oogen, kapiteta,
donkere avond.”
’t Was inderdaad donker; donker in da
stad, donkerder nog op den landweg boitea
waar het karretje zich na een half uur rfdaoa
in razende vaart overheen spoedde. Mot g*
kabbel van water deed den kapitein vea>
moedden, dat zjj langs de Theems gtagea,
verder had hjj er weinig begrip van, waag
de tocht zoo ongeveer been ging.
ledig baas bent, dan kun
afvorderen!
En nog steeds wil de gemeente zich verrij
ken, ook voor de toekomst.
Die gemeentelijke woningbouw b.v. wel
ke voor 1928 op rond 76 millioen Shilling
(een Shilling is pi.m. 86 eent) begroot is
werd gewoonweg contant betaald.
„Men mag zich niet ia schulden steken”,
zegt Wethouder Breitwer, maar hjj vergeet
daarbjj, dat hjj op deze wjjze aan de Ween
sche gemeenschap kapitalen onttrekt, welke
voor handel en nijverheid absoluut niet ge
mist kunnen worden, en dat het tegenover
het huidige geslacht toch een grof onrecht
is, dat in één budgetjaar ditgene betaald
moet worden, waarvan twee of drie geslach
ten zullen profiteeren.
Hugo Breitner trekt zich van dit alles
echter niets aan:
hjj wil geld zien! hij wil zich rijk voelen!
En hjj rekent ah *t ware uit, hoeveel de
werkgever missen kan, zóó, dat hij nog pre
cies zijn arbeider zij het ook schraal
tjes betalen kau.
Den ondernemer mag niet» overbljjven.
Hij vergeet echter, dat een ondernemer
zonder geld niets.ondernemen kan, zelfs
zjjn zaken niet kau in stand houden.
Hij wil maar niet opmerken, hoe in Oos
tenrijk het crediet op langoren tennjjn in
dit land zoo noodig met ineer te krijgen
is.
Hij ziet, niet in, hoe het economisch leven
in zjjn land, en vooral in zjjn stad, ziender-
oogen kwijnt.
Hjj zit rustig op zjjn millioenen-echatkist,
torwjjl handel en industrie niet het minst
omwille van de arbeiders schreeuwen om
dat geki.
De socialist Breitner heeft nn z’n zin:
Weenen ie „rjjk”; Weenen beschikt over
veel geld. en de gemeente teert het geld
op, alsof rijkdom eeuwig kan duren, indien
er niet voortdurend rijkdom bij komt!
Men voelt zich rjjk en «en geeft maar
uit, zonder te bedenken, dat «en door
bet uitfmttingssysterti^kX alle bronnen droog
legt, waaruit in de komende jaren de rijkdom
toevloeien moet mn een dergelijk leventje
te kunnen voortzetten.
Weenen eet zich arm.
En intussehen lijden handel en industrie
en.ijjden de arbeiders:
er zjjn in Weenen momenteel
89.247 werkloozen!
Dat is /daar Weenen 1.840.000 inwoners
telt') één werklooze op iedere 20 21 inwo
ners!!
Het gemiddelde werkloosheidscijfer be
droeg over 1927 in Weenen: één op iedere 22
inwoners.
Hieronder enkele cjjfers ter vergelijking:
Parijs, met 3.000.000 inwoners, had van
1 Januari tot ultimo Augustus 1927 gemid
deld 31.000 werkloozen; oftewel één werk
looze op iedere 100 inwoners.
Budapest, met 1.200.000 inwoners, had het
vórig jaar gemiddeld 10.000 werkloozen:
alzoo één op iedere 120 inwoners.
Amsterdam 726.527 inwoners had
over 1927 gemiddeld 6500 werkloozen: dus
één op 110.
Alkmaar 27.509 inwoners heeft he
den (dus in den slecht sten tjjd) 261 werkloo
zen; dat is één op 105.
Haarlem 111.242 inwoners beeft he
den 1200 werkloozen; dus één op de 92.
Njjmegen 77.579 inwoners heeft
thans 1055 werkloozen; dus één op do 74.
Welke stad kan met Weenen eoncurree-
ren?
„Het Volk” heeft onze eerste
over het roode schrikbewind in Weenen ge
lezen.
En het blad verweert zich nu reede.
Maar hoe!
Het weet te vertellen, dat de burgemees
ter van Philadelphia, die.... drie dagen in
Weenen vertoefde, over de hoofdstad
Oostenrijk vol lof was.
De burgemeester moet waarin en aan
wie, dat vernemen wjj niet geschreven
Dr. SEIPEL DE ONVERSTOORBARE.
Rustig te midden der woedend* baren!
In een verslag van de „Reichspoat” ovet
de iawaaizitting van den Oostenrfkschen
Nationalen Raad op 1 Februari lezen we o,a.
het volgende: „Gedurende heel de herrié
bljjft vice-kanselier Hartleb op zjjn plaats
zitten, en naast hem zit bondskanselier Dr.
Seipel, d:j een enkele maal zijn bezi®-he>d
het rustig nazien der voor hem liggende ac-
ten en brieven onderbreekt, als n.I. afge
vaardigde Rieger op de actentasch van den
bondskanselier trommelt en daarbij bet voor
den kanselier staande schriifgerei in ge
vaar brengt. Op dat oogenblik maakt Dr.
Seipel hem met een handbeweging opmerk
zaam op den armen inktpot, die wel een»
zou kunnen verongelukken. Een weinig var-
bluft, trekt de dappere volkstribuun zicht
terug.”
Dr. Seipel, als in de dagei
ner oproer, is nog altijd de
EEN nrkLITIEKE ADSP!RANT-
JO3RDENAAR AANGEHOUDEN.
De politie te Weenen heeft een Albanees,^,
Ibrahim Leia, aangehouden, die bekend beeft
van de huidige Albaneesche regeering op
dracht te hebben gekregen den te Weenen
wonenden gewezen eersten minister en
leider der oppositie Hassan bei Prestina te
dooden. Volgens hem heeft de Albaneesche
nregeering nog vjjf anderen uitgezonden o«
ven zoo bljj zijn ale een kind, voor den vooraanstaande oppoeitioneele Albaaeecen
tc vermoorden. De opschudding in de Albe*
naeschee kolonie te Weenen is groot.
Ibrahim Leia is poütie-beambte geweest
en later burgemeester van Reza. Aohmed
Zagoe bei, de huidige minister-president van
Albanië, zou hem den moord persoonlijk op
gedragen hebben; als h|j aangehouden werd
moest hjj zeggen gehandeld te hebben uit
bloedwraak over den moord op Zagoeós
broeder Zena Bey, den Albaneeschen gezant
te Praag.
aandachfigen lezer heeft het niets té betee-
kenen.
Wat maakt bet au uit voor den toestand
in Weenen, of de straten er ^op bijzondere
wjjze” verzorgd zijn en of het verkeer er
„voorbeeldig” georganiseerd „schijnt” te zijn,
-enz, enz, enz.?
In bewondering voor het „mooie” Weenen
doen wjj voor den burgemeester van Phila
delphia niet onder.
Maar wat kan dit alles „Het Volk” baten?
De redactie sehjjnt de voosheid van deze
argumenten zelf begrepen te hebben en
daarom voegt zjj aan het schrijven van den
Philadelphis-hnrgemeester nog bet een en
ander toe:
De artikelen „Onder rood schrikbewind”
verschijnen n.I. maar in „enkele roomsche
blaadjes”, en „zelfs de giftigste haat en de
gemeenste leugens konden niet verhinderen
dat het werk van het roode Weenen heden
ten dage in de wereld meer bewondering
wekt dan ai het geschreeuw van Seipel en
zijn satellieten tezamen.”
Dat is alles.
Daarmee wil men onze geargumenteerde
artikelen weerleggen.
’t Is alles bij mekaar een pover verweer.
Wat die „enkele roomsche blaadjes” be
treft:
de schrijver van deze artikelen is de hoofd
redacteur van het „Noord-Hollandsch Dag
blad” te Alkmaar. en zjjn artikelen ver
schijnen tegelijkertijd in de ..Nieuwe Haar-
lemsehe Óou'ant” en in ..De Gelderlander.”
Welke bladen voorzeker méér lezers tellen
dan ..Het Volk”, hoezeer dit blad ook onge
veer voor heel Nederland bestemd fe.
En wat die .giftigste haat” en die ..ge
meenste leugens” aangaat. we ziiu nog
Hij wilde aan geld k:mea.
Naar de „Stnnde” meldt wordt na het
verhoor van Ibrahim Uca door de Ween
sche politie, waarschijnlijk geacht, dat Llca
in het geheel geen aanslag op den gewezen
Albaneesohen premier Hassan bey Prfejtina
wilde plegen. Het schjjnt eer zjjn bedoeling
te zjjn geweest zich als redder van Raenan
bey Prisjtina op te werpen, ten einde van
dezen een som gelds te verkrijgen.
TEGEN HET GEBRUIK VAN
DUIKBOOTEN.
Kellogg voor afsehafHog.
In de commissie voor Buitenlandscbe Za
ken van het Amerikaansch Huis van Alge*
vaardigden is een brief van staatssecretarb
Kellogg voorgelezen, volgei
geering der Ver. Staten bei
alle mogendheden der wereld een verdrag te
sluiten waarbij h^t gebruik van duikbooten
geheel wordt verboden.
Deze mededeeeling is vervat in en schrij
ven betreffende de bonding van het depar
tement van Buiteulandscbe Zaken aangaan
de de resolutie, ingediend in het Huis van
Afgevaardigden door een lid uit ’faissachu-
setts en waarbij wordt voorgesteld den aan-
l>ouw van duikbooten te verbieden.
verliezen, en moest hjj onophoudelijk -.jjn
welgevulde portefeuille laten zien, en als
hjj betaalde, moest hjj onophoudelijk van
goudstukken en banknoten terug hebben.
Als hjj minder zwaar bad gedronken, was
de ernstige waarschuwing van Joyce Harker
hem misschien in ’t geheugen gekomen, dat
hjj zjjn schatten toch niet roo tentoon moest
stellen, ja, misschien ware hjj er niet toe
gekomen, zjjn gr-ede geld voor deze twee
mannen te grabbel te wer;»en. Maar heisas,
de alcobol-dampen waren hem reeds naar bet
hoofd gestegen, en zjjn trouwen dienaar was
hjj geheel vergeten. Telkens als de gelegen
heid zich voordeed, liet hij zien hoeveel geld
hjj-wel had, en dan openden zich telkens de
groene, valsche oogen van den waard als
die van een azenden roofvogel, en telde
Zwarte Milsom den inhoud van portefeuille
en beurl met een steelschen blik.
Naarmate hjj meer verloor, nam de opwin
ding van het slachtoffer der valsche kaart
spelers toe. Men had tegen betrekkeljjk lagen
inzet gespeeld en toch was zjjn verlies al
tot een bedrag van drie pond ,(f 36) ge
stegen. Maar dat vaste, onafgebroken ver-
liezen- maakte hem prikkelbaar in plaats van
verstandig Met koortaachtige speelwoede
eischte hjj telkens revance, maar hjj won
niet, en toen Milsom opstond, eischte de
kapitein met een vloek van hem, dat hjj door
zou spelen.
„Je komt er zoo niet af!” schreeuwde hjj
gte rwartaal roo» Alkmaar 2-—
▼oor buiten Alkmaar 2.85
(Met Geïllustreerd Zondagsblad z f 0.60 hooger
jaarlijks het leeuwenaandeel opstrjjkt!
Mot dat al heeft de gemeente Weenen de
beschikking weten te krijgen over ontzet
tende kapitalen.
Och! Als je volk
je gemakkeljjk gek’
ge ervan kreeg, en hoeveel hjj zelf mocht
houden. En zij wisten ook, dat hjj op ‘t oogen
blik alles bij zich droeg.
„Joycf wou, dat ik nr.ija duiten bij een
bankier zou brengen,” zei hjj hikkend, „maar
ik heb bet niks op die bankiers begrepen.
Mjjn broer G.eorge is de eenige bankier, dien
ik ooit van mjjn leven durf te vertrouwen.
Milsom bleef hjj zijn besluit om te vertrek
ken, en de zeeman herhaalde met een vloek,
dat hij revanche wilde hebben, waarop de
eerste. zooaJs te verwachten was, niet in
gebreke bleet, en een storvloed van do ruw
ste vloeken en dé laagste scheldwoorden
op het hoofd van den bedronken zeeman
deed neerdalen Het zou zeker tot steken
zijn gekomen, als niet Dennis Wayman er
tusschen was gekomen en den vrede te her
stellen
„Hoor eens hier,” zeide hjj, „Is meneer
Jerman revanche wü hebben, dau moet hjj
liet hebben ook. Als we eens naar jou krot
gingen, Milsom, je hebt toch nog wel wat
avondeten voor ons thuis, niet waar? Wat
zeg je daarvan?”
Milsom aarzelde een. ,,’t I» zoo’n armzalig
hok voor een fjjnen meneer als de kaitein,”
zeide hij. „Jenny ral wel haar best doen,
het er zoo aangenaam mogeljjk te maken,
maar het is en het bljjft toch de armste hut
uit den omtrek."
„Ik ben geen fjjne meneer,” zeide de ka
pitein, die zjjn laatste weinigje zelfbehcer-
-epagfaa'sfO
ng per pUi-
Herr Hugo Breitner. d« Weensche.
kouder van finantiën, is een genie!
Het is alleen maar jammer, dat hjj zqn
groote gaven zoo heilloos misbruikt en dkt
hjj uitsMtend in de verkeerde richtiAg
werkt.
Hff heeft zich tot doel gesteld, de gemeen
te Weenen rijk te maken, en hjj is daar ook
heel gemakkeljjk in geslaagd.
De gemeente Weenen te rjjk en be>-chikt
over geweldige kapitalen.
Schuld is er hoegenaamd niet.
Is dat niet prachtig voor een gemeente,
waarvan liefdadige pleegouders in Holland
en in Zwitserland tot voor betrekkeljjk kor
ten tjjd de kindertjes van den hongerdood
hebben moeten redden?
Neen, bet is niet prachtig!
zHet is een heel klein kunstje geweest en
bovendieneen schanddaad, een un
faire truc in dienst der volksmisleiding.
De bevolking van Weenen ia en wordt op
de brutaalste wjjze gebrandschat.
Door middel van alle mogeljjke belastin
gen worden van de Weensche burgerij fabel
achtige kapitalen afgeperst, zóó, dat zelfs
de meeat verknochte partjjgenooton in op
stand komen en den ondergang voorspellen.
Omwille van het mooie gebaar weet de
beer Breitner te vertellen, dat hjj het geld
dAAr haalt, waar bét is, maar deze bewering
moet ondanks misschien de „goede” be
doelingen van <ieu heer Breitner prak-
tiaeh een groote onwaarheid genoemd wor
den.
Neen, ook de arbeiders, ook de weinig
vermogenden, al zjjn ze nóg zoo rood,
znchten en kermen in Weenen onder het fl-
nantiëel regiem van den socialistischen wet
houder.
En s|| worden daarvan juist allereerst de
dupe!
Niet alleen, doordat ook zjj op alle moge-
Ijike wijzen zjj het vaak ook indirect
tejdragen tot de algemeene belastingop
brengst, maar ook, en vooral, omdat het
gemeentebestuur alle bedrijfs- en zakenleven
zóó zwaar belast, dat de arbeiders, als con
sumenten, wel uitgebuit móeten worden en
in het hun toegekende arbeidsloon, natuur-
mk nog wederom eens den terugslag van
die al te zware belasting ondervinden en
gevoelen.
Indien zjj tenminste nog zoo gelukkig zjjn,
werk te kunnen krjjgen.
Het is natuurlijk niet mogeljjk, in het be
stek van onze artikelen het heele Weensche
belastingstelsel onder de loupe te nemen,
maar iets willen wjj er toch van vertellen,
om den lezer een indruk te geven.
De grondbelasting in „Land” Weenen be
draagt het 40-voudige van wat voor het
jaar 1922 aan grondbelasting geheven werd
door het Rjjk.
- De woon-belasting is er van dien aard,
dat men voor een woning, welke .in^ 1914,
laten we zeggen, 600 goudkronen aan huur
„deed”, thans het 900-voudige daarvan in
gedeprecieerde kronen d.w.z. f 6.30
betaalt
Praktisch komt deze regeling hierop neer,
dat ook de arme man in Weenen zijn woon
belasting te betalen leeft.
Voorts heeft men in Weenen
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
eigenaardige ^FAraorge-abgabo”, dat is een
heffing voor verschillende sociale doelein
den; deze belasting bedraagt maar liefst 4
pCt. van ieder uitbetaakl loon of salaris, met
inbegrip van de waarde van ambtswoningen,
enz. Voor het personeel bij banken e. d.
moet echter 8 pCt. van het salaris gestort
worden.
Wat tot gevolg heeft om maar eens
een enkelvoorbeeld te noemen dat de
banken 8 A 9 pCt meer personeel in dienst
zouden kunnen nemen, indien deze zware
belasting niet geheven werd.
Het is overigens duideljjk, dat deze belas
ting op onrustbarende wjjze bet economisch
leven belemmert, de productie tegenhoudt,
het leven- duurder maakt en de werkloosheid
bevordert.
Dp ,<Lustbarkeitsabgabe'’ belasting op
openbare vermakelijkheden, zouden wjj zeg
gen is in Weenen zóó hoog opgevoerd,
dat de sociaal-demokratisebe voorzitter der
„Deutsch-Osterreicher Bühnenverein” in
ben vergadering zjjner vereeniging destjjds
uitriep:
„Het despotisme van één persoon, de hals
starrigheid van één mensch is bet, waardoor
de theaters en de tooneelspelere van Weenen
aan nood on ellende prijsgegeven worden.”
En de secretaris der vereeniging vnMe
dese klacht nog aan:
„Kan men dAt nog belasting noemeu, als
de gemeente tot 90 pCt dor bruto-ontvang
sten wegneemt? Dat ia geen belasting méér,
«aar een stille vennootaehap met dé theater
directeuren, waarbjj de gemeente intussehen
geen risico draagt. De kosten dezer belas
ting worden boofdzakeljjk door den tooneel-
speler gedragen."
Men heeft te Weenen ook een belasting op
den verkoop van voeding»- en genotmidde
len.
Dat men deze belasting in toepassing
brengt voor luxe-inrichtingen (b.v. cabaret»),
zal niemand afkeuren, maar door deze
belasting wordt héél Weenen getroffen,
behalve dan socialistische vereenigingen,
deze worden van deze belasting vrijgesteld!
Verder worden er belastingen geheven
op het verhuren van kamers,
op de waardevermeerdering van
de goederen,
op openbare aankondigingen,
op advertenties in bladen, geschriften en
drukwerken,
op het dienstpersoneel
achtige hoogte).
op automobielen en paarden en honden,
op brandverzekering (maar liefst 83K
p€t. der premie),
op ten-verkoop-aanbiedingen,
op het gebruik van gas en electriciteit,
op het maken van winst in bepaalde on
dernemingen,
op.... het drinken van bier.
Ja, jo kunt in Weenen niets doen, of je
moet er belasting voor betalen!
Eu liovendien beft de genreente nog zeer
behoorlijke eigenlijk seer onbehoorlijke
opcenten op de Rjjk «belasting.
En dan durven de socialistische leiders
van Weenen de Bondsregeering nog een ver
wijt maken van zekere Rjjksbelasüngbef-
fing, waarvan de gemeente Weenen zelf