Onder rood schrikbewind. „ONS BLAD" Finantleel J beleid” in Weenen. Weenen eet zich arm v. FEUILLETON. Gestrafte misdaad. F Advertentieprijs 150.—f4O.— Pover verweer. BUITENLAND. BureauHOF 6, ALKMAAR - Telefoon :4gÈSSg^,!», Abonnementsprijs Aan slis abonné*s wordt op aanvrage gratis een polls verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000.—, f 750.—, f 250.—, f125. o Bi G,R0 ALKMAAR 104863 Febraari itfd» Ö1RO ALKMAAR 104863 veel Met dat al heeft de artikelen lezen. van z wet- „Het Volk’' moge met een dergeljjk eeiirjj- (tot fabel- een L. S. heel een F j '1 4 :ns welken de re- ireid zou zjjn met ;en van het Wee- J onverstoorbare reeds terugkwam „Nou, kijk want ’t is een Hebt! Dus: geen leugens, v. p.f ónroeren- lang niet aan het eind: er komt nog ■teer! „Het Volk’’ oef ene nog een weinig geduld. Als wjj «Hgesproken^ijn, mag „Het Volk’’ aan ’t weerleggen gaan. En dan zullen wjj die ..weerlegging" no# wel beantwoorden. Wij waarschuwen echter van te voren t Wjj zijn omtrent Weenen heel goed i igo» Vaa 1—5 rtgcto f 1.25; elke regel meer f 0J5. Reclame re» elf 0.75 voor dc eerste paginavoor da-- Rubriek „Vraag ca aanhnd** bij voortuiw f9M pee advertentie van 5 regels; iedere regel n»a f 0.8^ woest, „ik wil revauce hebben, en ik zal het hebbenEn dien eiseh werd met kracht bijgezet door een vuistslag op de tafel, die do glazen deed rinkelen. t Is over, achten, zeide Milsom, „ik moet nog anderhalf uur loopen voordat ik thuis ben. Mjjn dochter Jenny zit op me te wach ten, rij zal bang worden In zijn koortsachtige speelwoede dronk Valentijn Jerman sterk, en zoo was het niet te verwonderen dat hij de liedjeszangster, die op hem zulk een indruk had gemaakt, geheel vergeten was. Maar toen hy haar naam weer hoorde scheen die tegelijk l>em het visioen van het sehoone gezicht weer voor den geest op te roepen. „Je dochter,” mompelde hij, „je dochter”! Juist, dat meisje dat hier heeft gezongen. Een mooi kind, zeg, een aardig ding.” Zijn tong slibberde terwijl hij sprak. Beide mannen hadden Valentijn aange- moedigd tot drinken, telkens weer, en zelf waren zij matig. Zij hadden hem ook veel laten praten, en de kapitein sprak over alles wat los en vaat was, en zoo was de voor genomen ontmoeting met zijn broeder George ook ter sprake gekomen. En toen had Valen tijn zich ook rijkelijk uitgelaten over het geluk, dat bij had gehad, en de „maats” wis ten nu al precies hoeveel zijn laatste onder neming had opgebracht, en hoeveel hji daar van aan »ante had gegeven, en hoeveel Geor- hebben: „Ik bevind mij op een reis door Europa en heb alle steden van het vasteland be zocht. Ik kon helaas niet langer dan drie dagen te Weenen vertoeven. Maar de in- drükken, die ik in dien korten tjjd op deed, hebben b|j mjj bet vaste voornemen gewekt, het volgend jaar terug te komen en eenjge weken in Weenen door'te bren gen. Reeds hq mqn aankomst k onstat eer de ik, dat de straten op bijzondere wjjze worden verzorgd en dat het verkeer voor beeldig georganiseerd schijnt te zijn. Met groote belangstelling trachtte ik mjj een beeld te vormen van de gemeentelijke ver houdingen, die te Weenen geheel anders zqn dan in de andere steden. Karakteris tiek vcor het Weensche gemeentebestuur is de concentratie van het gebeele straat verkeer, de tram- en autobusdiensten en het verlichting^- en marktwezen in beheer der gemeente, waardoor een zeer hooge produktiecapackeit van alle bedrijven kan worden bereikt. In den korten tjjd, die mij ter beschikking stond, mocht ik ook den stedeljjken woningbouw bezichtigen, waarover ik reeds zeer veel heb gehoord. Weenen is zonder twijfel een der mooiste steden, dio ik op mijn reis heb gezien. De stad verheugt zich in de toenemende belangstelling van Amerika en ik sal niet nalaten mjjn vrienden en medeburgere op merkzaam te maken op deze stad, die eenig in haar soort ie.” 7. De waard verbrak be eerst de stilte. kapitein,” zeide hjj, „Weet je wat je doet? Dat noem ik je self aan de booze geesten overgeven. Je bent in een'verker- de houding in slaap gevallen, en je hebt het vuur een beetje laten rooken, en daardoor heb je een leeljjken droom gehad, die niet meer beteekenis heeft dan wanneer je over mijn laars had gedroomd. Wat zeg je er van als we eens een kaartje gingen leggen, en als we daar dan eens een Blokje bij namen? Je moet wat opgemonterd worden, kaptein dat is aBes wat je noodig hebt”. Valentijn Jerman gaf toe. Er werden kaar ten gehaald, en de vrijgevige zeeman bestel de een bowl punch, want als al zjjn collega's wae hjj altijd gereed om te tracteeren. De mannen speelden het spel, dat wjj eenen twintigen noemen, en wat gewoonljjk bjj dit amusement in zulk gezelschap gebeurt, ge- aehiedde nu ook met Valentijn Jerman, In t begin won hjj, en later verloor hjj; en zjjn verliezen waren zwaarder dan de winst, die hjj maakte. Ongeveer een uur bad hot geluk hem zonder mankeeren gediend; intussehen had hjj verscheidene glazen punch gedron ken en hij bleef drinken; toen begon hjj te sching verloor bij 't denkbeeld, dat hij dn liedjeszanger zou zien. „Als je dochter ons een stuk brood met kaas geeft, is bet mjj genoeg. We zullen een stuk of wat flesschcn whisky meenemen, en dan zullen we ’t heb ben als de pnnsen. Span in Wayman, en laat ons er dan maar onmiddellijk van door gaan De kapitein was een en al ongeduld om te vertrekken. Dennis Wayman ging heen, om de tilbury in te spannen, maar zjj Hete* kapitein Jerman niet lang alleen; er kon geen minuut gepasseerd zjjn, toen da waard goed uit je oogen, kapiteta, donkere avond.” ’t Was inderdaad donker; donker in da stad, donkerder nog op den landweg boitea waar het karretje zich na een half uur rfdaoa in razende vaart overheen spoedde. Mot g* kabbel van water deed den kapitein vea> moedden, dat zjj langs de Theems gtagea, verder had hjj er weinig begrip van, waag de tocht zoo ongeveer been ging. ledig baas bent, dan kun afvorderen! En nog steeds wil de gemeente zich verrij ken, ook voor de toekomst. Die gemeentelijke woningbouw b.v. wel ke voor 1928 op rond 76 millioen Shilling (een Shilling is pi.m. 86 eent) begroot is werd gewoonweg contant betaald. „Men mag zich niet ia schulden steken”, zegt Wethouder Breitwer, maar hjj vergeet daarbjj, dat hjj op deze wjjze aan de Ween sche gemeenschap kapitalen onttrekt, welke voor handel en nijverheid absoluut niet ge mist kunnen worden, en dat het tegenover het huidige geslacht toch een grof onrecht is, dat in één budgetjaar ditgene betaald moet worden, waarvan twee of drie geslach ten zullen profiteeren. Hugo Breitner trekt zich van dit alles echter niets aan: hjj wil geld zien! hij wil zich rijk voelen! En hjj rekent ah *t ware uit, hoeveel de werkgever missen kan, zóó, dat hij nog pre cies zijn arbeider zij het ook schraal tjes betalen kau. Den ondernemer mag niet» overbljjven. Hij vergeet echter, dat een ondernemer zonder geld niets.ondernemen kan, zelfs zjjn zaken niet kau in stand houden. Hij wil maar niet opmerken, hoe in Oos tenrijk het crediet op langoren tennjjn in dit land zoo noodig met ineer te krijgen is. Hij ziet, niet in, hoe het economisch leven in zjjn land, en vooral in zjjn stad, ziender- oogen kwijnt. Hjj zit rustig op zjjn millioenen-echatkist, torwjjl handel en industrie niet het minst omwille van de arbeiders schreeuwen om dat geki. De socialist Breitner heeft nn z’n zin: Weenen ie „rjjk”; Weenen beschikt over veel geld. en de gemeente teert het geld op, alsof rijkdom eeuwig kan duren, indien er niet voortdurend rijkdom bij komt! Men voelt zich rjjk en «en geeft maar uit, zonder te bedenken, dat «en door bet uitfmttingssysterti^kX alle bronnen droog legt, waaruit in de komende jaren de rijkdom toevloeien moet mn een dergelijk leventje te kunnen voortzetten. Weenen eet zich arm. En intussehen lijden handel en industrie en.ijjden de arbeiders: er zjjn in Weenen momenteel 89.247 werkloozen! Dat is /daar Weenen 1.840.000 inwoners telt') één werklooze op iedere 20 21 inwo ners!! Het gemiddelde werkloosheidscijfer be droeg over 1927 in Weenen: één op iedere 22 inwoners. Hieronder enkele cjjfers ter vergelijking: Parijs, met 3.000.000 inwoners, had van 1 Januari tot ultimo Augustus 1927 gemid deld 31.000 werkloozen; oftewel één werk looze op iedere 100 inwoners. Budapest, met 1.200.000 inwoners, had het vórig jaar gemiddeld 10.000 werkloozen: alzoo één op iedere 120 inwoners. Amsterdam 726.527 inwoners had over 1927 gemiddeld 6500 werkloozen: dus één op 110. Alkmaar 27.509 inwoners heeft he den (dus in den slecht sten tjjd) 261 werkloo zen; dat is één op 105. Haarlem 111.242 inwoners beeft he den 1200 werkloozen; dus één op de 92. Njjmegen 77.579 inwoners heeft thans 1055 werkloozen; dus één op do 74. Welke stad kan met Weenen eoncurree- ren? „Het Volk” heeft onze eerste over het roode schrikbewind in Weenen ge lezen. En het blad verweert zich nu reede. Maar hoe! Het weet te vertellen, dat de burgemees ter van Philadelphia, die.... drie dagen in Weenen vertoefde, over de hoofdstad Oostenrijk vol lof was. De burgemeester moet waarin en aan wie, dat vernemen wjj niet geschreven Dr. SEIPEL DE ONVERSTOORBARE. Rustig te midden der woedend* baren! In een verslag van de „Reichspoat” ovet de iawaaizitting van den Oostenrfkschen Nationalen Raad op 1 Februari lezen we o,a. het volgende: „Gedurende heel de herrié bljjft vice-kanselier Hartleb op zjjn plaats zitten, en naast hem zit bondskanselier Dr. Seipel, d:j een enkele maal zijn bezi®-he>d het rustig nazien der voor hem liggende ac- ten en brieven onderbreekt, als n.I. afge vaardigde Rieger op de actentasch van den bondskanselier trommelt en daarbij bet voor den kanselier staande schriifgerei in ge vaar brengt. Op dat oogenblik maakt Dr. Seipel hem met een handbeweging opmerk zaam op den armen inktpot, die wel een» zou kunnen verongelukken. Een weinig var- bluft, trekt de dappere volkstribuun zicht terug.” Dr. Seipel, als in de dagei ner oproer, is nog altijd de EEN nrkLITIEKE ADSP!RANT- JO3RDENAAR AANGEHOUDEN. De politie te Weenen heeft een Albanees,^, Ibrahim Leia, aangehouden, die bekend beeft van de huidige Albaneesche regeering op dracht te hebben gekregen den te Weenen wonenden gewezen eersten minister en leider der oppositie Hassan bei Prestina te dooden. Volgens hem heeft de Albaneesche nregeering nog vjjf anderen uitgezonden o« ven zoo bljj zijn ale een kind, voor den vooraanstaande oppoeitioneele Albaaeecen tc vermoorden. De opschudding in de Albe* naeschee kolonie te Weenen is groot. Ibrahim Leia is poütie-beambte geweest en later burgemeester van Reza. Aohmed Zagoe bei, de huidige minister-president van Albanië, zou hem den moord persoonlijk op gedragen hebben; als h|j aangehouden werd moest hjj zeggen gehandeld te hebben uit bloedwraak over den moord op Zagoeós broeder Zena Bey, den Albaneeschen gezant te Praag. aandachfigen lezer heeft het niets té betee- kenen. Wat maakt bet au uit voor den toestand in Weenen, of de straten er ^op bijzondere wjjze” verzorgd zijn en of het verkeer er „voorbeeldig” georganiseerd „schijnt” te zijn, -enz, enz, enz.? In bewondering voor het „mooie” Weenen doen wjj voor den burgemeester van Phila delphia niet onder. Maar wat kan dit alles „Het Volk” baten? De redactie sehjjnt de voosheid van deze argumenten zelf begrepen te hebben en daarom voegt zjj aan het schrijven van den Philadelphis-hnrgemeester nog bet een en ander toe: De artikelen „Onder rood schrikbewind” verschijnen n.I. maar in „enkele roomsche blaadjes”, en „zelfs de giftigste haat en de gemeenste leugens konden niet verhinderen dat het werk van het roode Weenen heden ten dage in de wereld meer bewondering wekt dan ai het geschreeuw van Seipel en zijn satellieten tezamen.” Dat is alles. Daarmee wil men onze geargumenteerde artikelen weerleggen. ’t Is alles bij mekaar een pover verweer. Wat die „enkele roomsche blaadjes” be treft: de schrijver van deze artikelen is de hoofd redacteur van het „Noord-Hollandsch Dag blad” te Alkmaar. en zjjn artikelen ver schijnen tegelijkertijd in de ..Nieuwe Haar- lemsehe Óou'ant” en in ..De Gelderlander.” Welke bladen voorzeker méér lezers tellen dan ..Het Volk”, hoezeer dit blad ook onge veer voor heel Nederland bestemd fe. En wat die .giftigste haat” en die ..ge meenste leugens” aangaat. we ziiu nog Hij wilde aan geld k:mea. Naar de „Stnnde” meldt wordt na het verhoor van Ibrahim Uca door de Ween sche politie, waarschijnlijk geacht, dat Llca in het geheel geen aanslag op den gewezen Albaneesohen premier Hassan bey Prfejtina wilde plegen. Het schjjnt eer zjjn bedoeling te zjjn geweest zich als redder van Raenan bey Prisjtina op te werpen, ten einde van dezen een som gelds te verkrijgen. TEGEN HET GEBRUIK VAN DUIKBOOTEN. Kellogg voor afsehafHog. In de commissie voor Buitenlandscbe Za ken van het Amerikaansch Huis van Alge* vaardigden is een brief van staatssecretarb Kellogg voorgelezen, volgei geering der Ver. Staten bei alle mogendheden der wereld een verdrag te sluiten waarbij h^t gebruik van duikbooten geheel wordt verboden. Deze mededeeeling is vervat in en schrij ven betreffende de bonding van het depar tement van Buiteulandscbe Zaken aangaan de de resolutie, ingediend in het Huis van Afgevaardigden door een lid uit ’faissachu- setts en waarbij wordt voorgesteld den aan- l>ouw van duikbooten te verbieden. verliezen, en moest hjj onophoudelijk -.jjn welgevulde portefeuille laten zien, en als hjj betaalde, moest hjj onophoudelijk van goudstukken en banknoten terug hebben. Als hjj minder zwaar bad gedronken, was de ernstige waarschuwing van Joyce Harker hem misschien in ’t geheugen gekomen, dat hjj zjjn schatten toch niet roo tentoon moest stellen, ja, misschien ware hjj er niet toe gekomen, zjjn gr-ede geld voor deze twee mannen te grabbel te wer;»en. Maar heisas, de alcobol-dampen waren hem reeds naar bet hoofd gestegen, en zjjn trouwen dienaar was hjj geheel vergeten. Telkens als de gelegen heid zich voordeed, liet hij zien hoeveel geld hjj-wel had, en dan openden zich telkens de groene, valsche oogen van den waard als die van een azenden roofvogel, en telde Zwarte Milsom den inhoud van portefeuille en beurl met een steelschen blik. Naarmate hjj meer verloor, nam de opwin ding van het slachtoffer der valsche kaart spelers toe. Men had tegen betrekkeljjk lagen inzet gespeeld en toch was zjjn verlies al tot een bedrag van drie pond ,(f 36) ge stegen. Maar dat vaste, onafgebroken ver- liezen- maakte hem prikkelbaar in plaats van verstandig Met koortaachtige speelwoede eischte hjj telkens revance, maar hjj won niet, en toen Milsom opstond, eischte de kapitein met een vloek van hem, dat hjj door zou spelen. „Je komt er zoo niet af!” schreeuwde hjj gte rwartaal roo» Alkmaar 2-— ▼oor buiten Alkmaar 2.85 (Met Geïllustreerd Zondagsblad z f 0.60 hooger jaarlijks het leeuwenaandeel opstrjjkt! Mot dat al heeft de gemeente Weenen de beschikking weten te krijgen over ontzet tende kapitalen. Och! Als je volk je gemakkeljjk gek’ ge ervan kreeg, en hoeveel hjj zelf mocht houden. En zij wisten ook, dat hjj op ‘t oogen blik alles bij zich droeg. „Joycf wou, dat ik nr.ija duiten bij een bankier zou brengen,” zei hjj hikkend, „maar ik heb bet niks op die bankiers begrepen. Mjjn broer G.eorge is de eenige bankier, dien ik ooit van mjjn leven durf te vertrouwen. Milsom bleef hjj zijn besluit om te vertrek ken, en de zeeman herhaalde met een vloek, dat hij revanche wilde hebben, waarop de eerste. zooaJs te verwachten was, niet in gebreke bleet, en een storvloed van do ruw ste vloeken en dé laagste scheldwoorden op het hoofd van den bedronken zeeman deed neerdalen Het zou zeker tot steken zijn gekomen, als niet Dennis Wayman er tusschen was gekomen en den vrede te her stellen „Hoor eens hier,” zeide hjj, „Is meneer Jerman revanche wü hebben, dau moet hjj liet hebben ook. Als we eens naar jou krot gingen, Milsom, je hebt toch nog wel wat avondeten voor ons thuis, niet waar? Wat zeg je daarvan?” Milsom aarzelde een. ,,’t I» zoo’n armzalig hok voor een fjjnen meneer als de kaitein,” zeide hij. „Jenny ral wel haar best doen, het er zoo aangenaam mogeljjk te maken, maar het is en het bljjft toch de armste hut uit den omtrek." „Ik ben geen fjjne meneer,” zeide de ka pitein, die zjjn laatste weinigje zelfbehcer- -epagfaa'sfO ng per pUi- Herr Hugo Breitner. d« Weensche. kouder van finantiën, is een genie! Het is alleen maar jammer, dat hjj zqn groote gaven zoo heilloos misbruikt en dkt hjj uitsMtend in de verkeerde richtiAg werkt. Hff heeft zich tot doel gesteld, de gemeen te Weenen rijk te maken, en hjj is daar ook heel gemakkeljjk in geslaagd. De gemeente Weenen te rjjk en be>-chikt over geweldige kapitalen. Schuld is er hoegenaamd niet. Is dat niet prachtig voor een gemeente, waarvan liefdadige pleegouders in Holland en in Zwitserland tot voor betrekkeljjk kor ten tjjd de kindertjes van den hongerdood hebben moeten redden? Neen, bet is niet prachtig! zHet is een heel klein kunstje geweest en bovendieneen schanddaad, een un faire truc in dienst der volksmisleiding. De bevolking van Weenen ia en wordt op de brutaalste wjjze gebrandschat. Door middel van alle mogeljjke belastin gen worden van de Weensche burgerij fabel achtige kapitalen afgeperst, zóó, dat zelfs de meeat verknochte partjjgenooton in op stand komen en den ondergang voorspellen. Omwille van het mooie gebaar weet de beer Breitner te vertellen, dat hjj het geld dAAr haalt, waar bét is, maar deze bewering moet ondanks misschien de „goede” be doelingen van <ieu heer Breitner prak- tiaeh een groote onwaarheid genoemd wor den. Neen, ook de arbeiders, ook de weinig vermogenden, al zjjn ze nóg zoo rood, znchten en kermen in Weenen onder het fl- nantiëel regiem van den socialistischen wet houder. En s|| worden daarvan juist allereerst de dupe! Niet alleen, doordat ook zjj op alle moge- Ijike wijzen zjj het vaak ook indirect tejdragen tot de algemeene belastingop brengst, maar ook, en vooral, omdat het gemeentebestuur alle bedrijfs- en zakenleven zóó zwaar belast, dat de arbeiders, als con sumenten, wel uitgebuit móeten worden en in het hun toegekende arbeidsloon, natuur- mk nog wederom eens den terugslag van die al te zware belasting ondervinden en gevoelen. Indien zjj tenminste nog zoo gelukkig zjjn, werk te kunnen krjjgen. Het is natuurlijk niet mogeljjk, in het be stek van onze artikelen het heele Weensche belastingstelsel onder de loupe te nemen, maar iets willen wjj er toch van vertellen, om den lezer een indruk te geven. De grondbelasting in „Land” Weenen be draagt het 40-voudige van wat voor het jaar 1922 aan grondbelasting geheven werd door het Rjjk. - De woon-belasting is er van dien aard, dat men voor een woning, welke .in^ 1914, laten we zeggen, 600 goudkronen aan huur „deed”, thans het 900-voudige daarvan in gedeprecieerde kronen d.w.z. f 6.30 betaalt Praktisch komt deze regeling hierop neer, dat ook de arme man in Weenen zijn woon belasting te betalen leeft. Voorts heeft men in Weenen NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD eigenaardige ^FAraorge-abgabo”, dat is een heffing voor verschillende sociale doelein den; deze belasting bedraagt maar liefst 4 pCt. van ieder uitbetaakl loon of salaris, met inbegrip van de waarde van ambtswoningen, enz. Voor het personeel bij banken e. d. moet echter 8 pCt. van het salaris gestort worden. Wat tot gevolg heeft om maar eens een enkelvoorbeeld te noemen dat de banken 8 A 9 pCt meer personeel in dienst zouden kunnen nemen, indien deze zware belasting niet geheven werd. Het is overigens duideljjk, dat deze belas ting op onrustbarende wjjze bet economisch leven belemmert, de productie tegenhoudt, het leven- duurder maakt en de werkloosheid bevordert. Dp ,<Lustbarkeitsabgabe'’ belasting op openbare vermakelijkheden, zouden wjj zeg gen is in Weenen zóó hoog opgevoerd, dat de sociaal-demokratisebe voorzitter der „Deutsch-Osterreicher Bühnenverein” in ben vergadering zjjner vereeniging destjjds uitriep: „Het despotisme van één persoon, de hals starrigheid van één mensch is bet, waardoor de theaters en de tooneelspelere van Weenen aan nood on ellende prijsgegeven worden.” En de secretaris der vereeniging vnMe dese klacht nog aan: „Kan men dAt nog belasting noemeu, als de gemeente tot 90 pCt dor bruto-ontvang sten wegneemt? Dat ia geen belasting méér, «aar een stille vennootaehap met dé theater directeuren, waarbjj de gemeente intussehen geen risico draagt. De kosten dezer belas ting worden boofdzakeljjk door den tooneel- speler gedragen." Men heeft te Weenen ook een belasting op den verkoop van voeding»- en genotmidde len. Dat men deze belasting in toepassing brengt voor luxe-inrichtingen (b.v. cabaret»), zal niemand afkeuren, maar door deze belasting wordt héél Weenen getroffen, behalve dan socialistische vereenigingen, deze worden van deze belasting vrijgesteld! Verder worden er belastingen geheven op het verhuren van kamers, op de waardevermeerdering van de goederen, op openbare aankondigingen, op advertenties in bladen, geschriften en drukwerken, op het dienstpersoneel achtige hoogte). op automobielen en paarden en honden, op brandverzekering (maar liefst 83K p€t. der premie), op ten-verkoop-aanbiedingen, op het gebruik van gas en electriciteit, op het maken van winst in bepaalde on dernemingen, op.... het drinken van bier. Ja, jo kunt in Weenen niets doen, of je moet er belasting voor betalen! Eu liovendien beft de genreente nog zeer behoorlijke eigenlijk seer onbehoorlijke opcenten op de Rjjk «belasting. En dan durven de socialistische leiders van Weenen de Bondsregeering nog een ver wijt maken van zekere Rjjksbelasüngbef- fing, waarvan de gemeente Weenen zelf

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1928 | | pagina 1