1
Onder rood schrikbewind.
„ONS BLAD"
F
Socialistische schoolpolitiek.
BureauHOF 6, ALKMAAR - Telefoon
M Jaarg.
i
Het kind aan godsdienst en ouderlijk gezag onttrokken.
Treurige onderwljs-resultaten.
a
FEUILLETON.
Gestrafte misdaad.
mi - I
f X85
f 0.80 booger
Na B4 UIK0 alkmaar 1M803 Daaderdag Ftbmari 19*8 - GIRO ALKMAAR H
j
Korte Berichten.
Advertentieprijs 1
Vsa F-5 regste f IJS; «Dm regal mear f 0JS. Rsdame
Abonnementsprijs 1
snaai voor Alkmaar.
Mm' Z^>ndagrt>lad
BUITENLAND.
Verspreide Berichten.
GIRO ALKMAAR 1048*3
I
een aanbeveling
wjjsinspecteur L.
VIL
t
45
4an April was de Uipechoener weder
iterii.tifeTtiti.A
Niet «li
naar den
weest is. Hij heeft hier gegeten en geslapen,
K»
(Wordt vervolgd).
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
eerste deur links. Juriuau, Jerman zeide je?
Ik ken geen Jerman. Wie is die Jerman?
Ik kan mjj den naam niet herinneren.”
„Dan ben je kort van memorie, man,”-
antwoordde Joycc, ,je herinnert je toch wel
den kapitein van de „Pizarro”; 't ie nog
geen week geleden, dat hjj hier met mjj ge
en is 's morgens vroeg hier van
gaan, al was je er ook buitengewoon graag
op, dat hjj sou blijven.”
„Er komen zooveel kapiteins en andere
zeelui bij ons, het heele jaar door, dat ik
De bladen meiden, dat in Oost-GalicM
en Wolhynië een uitgebreide organisatie
van revolutionnair communistisch karkater
ontdekt is. Een 50 personen zijn aangehou
den.
Uit Sjanghai wordt gemeld, dat in d<
Chineezenwjjk de bedrijvigheid uur comma
nieten weer zeer groot is geworden. Bij wjj
ze van voorzorgsmaatregel is de krijgswet
afgekondigd.
„Zeker kun je dat, maat,”
.Dennis Wayman, „deze deur fa, door de
deur rechts de trap op, en dan de
jeschillen regelen, voor altijd
ld van oorlog tusschen de
al die namen niet uit elkander kan houden;
maar nu herinner ik mij toch dien vriend
van je, en jou ook.”
„Ja,” antwoordde Joyce met een kuch,
„er zullen niet veel lui zjjn die op mij ge
lijken. Geef mij een glas rum en de krant,
dan heb ik wat te doen bij ’t wachten.”
^af zich naar het bekende vertrek-
le waard hem het gevraagde kwam
lentjjn Jerman beeft mij zoo plechtig beloofd,
dat hij er op tijd zou zijn. Eu dau verlang
de hij toch zoo naar zjjn broeder. Hij gunt
zich bijna niet den tijd om te eten, als bij
kapitein George verwacht.” Joyce ging naar
de herborg. De waard w as bezig het adres op
een brief te lezen, een buitenlandscben brief.
„Heb je niet gezegd, dat je vriend Jerman
heet?” vroeg hij.
„Ja, dat heb ik,” antwoordde Harker kort
af.
„Dan moet deze brief voor hem zijn. Die
is hier gisteren gekomen, en ik weet niet,
■waar hü zich ophoudt”
Joyce nam den brief aan. Hij was geadres
seerd aan Valentijn Jerman, kapitein van de
„Pizarro”, adres „de Jolige Pekbroek”, Shad
well, Londen. Hij kwam van Kaap de Goede
Hoop; Harker herkende bet handschrift van
kapitein George.
„Dat zal een teleurstelling inhoudenj"
dacht hij, terwijl hij den brief van alle kan
ten bezag „Er komt niets van het wederzien
vooreerst. Kapitein George is naar Oost-In-
dië gegaan om nieuwe contracten af te slui
ten en lading in te nemen. Maar wat kan er
toch in Gcds naam van zjjn broeder zjjn ge
worden? Ik zal eens in het „Gouden Kruis”
gaan zien, of hjj daar niet is.”
Hjj zeide Dennis Wayman waar hjj heen
ging, en liet een boodschap achter voor het
geval dat de kapitein zou komen. Laat in
Wat de socialisten den kinderen in gods
dienstig opzicht opzettelijk tekort deden, dat
zouden zjj echter in alle ander onderricht
vergoeden:
de groote ,-Schulreform” van den vermaar
den Glöckel moest doorgevoerd worden:
ieder kind moest van het vjjfde tot bet
achtste schooljaar een „MlttelschuT’-vorming
krjjgen: dat eischte aldus bet onderwjjsbelang
van het kind.
Jawel!
In werkelijkheid lagen aan deze „Sehul-
refortn” socialistische bedoelingen ten grond
slag:
na verloop van vier schooljaren toch moes
ten de kinderen zonder dat de ouders
hierin iets te vertellen hadden bestemd
worden voor veel verder toekomstig onder
wijs; en de roode leiders zorgden er wel
voor, dat deze algemeene „Mittel”-scholen
broeinesten werden van socialistische propa.
gauda.
Waar de roode propaganda zoo welig tiei-
de, kwam het hoog-geprezen onderwijs zeil
echter leeljjk in de knel:
de onderwijsresultaten zijn op de boven
bedoelde scholen tot op heden heel treurig
geweest, zóó treurig, dat een in 1925 te Er
langen gehouden vergadering van onderwjjs-
speciahteiten ondanks een voorstel en
Joyce bt
je, waar
brengen.
Het sloeg twaalf uur, en Harker begon al te
luisteren raar bet opengaan der deur, en
naar de voetstappen op straat. De tjjd viel
hem lang met dat vergeefsche wachten. De
minuutwijzer van het klokje aan den muur
maakte rassche vorderingen en spoedig was
bet half één geworden.
Zoo wachtte hjj een vol uur.
„Wat zou dat beteekenen?” dacht hij. „Va-
boven het geschreeuw en gestamp uit. Den
nis Wayman was bezig do bezoekers dron
ken te voeren, en Thomas Milsom zat naast
hem in bet buffet te drinken en te praten.
Joyce drong zich door de menigte zeelui
heen naar den waard.
„Heb je den kapitein nog gezien?” vroeg
hjj kortaf.
„Neen, hjj is hier den gebeden dag niet
geweest.”
„Weet ie dat zeker? Je scheen hem zoo
slecht te kennen?”
„Volkomen zeker, hoor.”
„Hjj is hiei vandaag niet geweest, maar
toch wel in den loop van de week? Als ik
het wel heb, is hjj hier Woensdag geweest.”
„Dat heb je mis," antwoordde Wayman
onverschillig, ,41a dien morgen, dat je vriend
hier met je vandaan is gegaan, is hjj niet
meer hier over den vloer geweest.”
Joyce kon niets meer hiertegen inbren-
gen. Het „concert” was juist begonnen. Jen
ny Milsom zong ten genoegc van het lawaai
ig publiek. Hot schooue gelaat was doods
bleek; haar houding en haar gansebe manier
van doen waren nog veel meur terneer®*
slagen dan den vongen keer.
„Wie het kind heeft, heeft de toekomst",
dat hebben ook de sociaaMemokrateft in
hun nieuwbakken leer begrepen, en het Is
dan ook geenszins verwonderlijk, dat zjj ei
zich in Weenen, waar de macht in hun han
den is, op toeleggen, het kind voor zich te
winnen.
Het kind moet in Weenen socialistisch op
gevoed worden.
Die roode opvoeding begint alreeds vóói
dan leerplichtigen leeftjjd: zjj begint alreeds
dMr, waar man en vrouw in een der kleine I
Weensche gemeen te-woningen hun eerste
oudergeluk genieten: die woningen bet
gemeentebestuur schjjut het satanisch uitge
tekend te hebban £$B ever het algemeen
feêèi kiem; zóó klein, dat vader en moe
der er (naar de Weensche begrippen) behoor- I
Rjk fa wonen kunnen, maar.voor kinde
ren is daar geen plaats.
Die kinderen kunnen en moeten, zoodra zjj
fach eenigsains bewegen kunnen, verder op
gevoed worden in het „kindertehuis”, dat
sfoh in *t midden van zoo’n Weensche woon
kazerne bevindt.
Voorts hebben de socialisten er „volks-
kindertuineningericht om de jonge wezen
g* ook verder m het socialisme op te voe- I
Reeds in de prilste jeugd-jaren moet hut
kind ontwend worden aan ouderlijke in vloe
den en aan dpn godsdienst, welken de ouders J
ket kind wellicht of misschien hadden I
willen bjjbrengeu. I
Dau vangt de ’óudérwys-penode aan.
den namiddag bereikte hjj het hotel, waar
hem een nieuwe teleurstelling wachtte. Kapi
tein Jerman was daar den tweeden van die
maand geweest en na dien tjjd had men hem
er niet meer gezien, ’s Middags was hjj weg
gegaan met de woorden „van avond ben ik
terug,” en klaarbljjkeljjk was dat zjjn bedoe-
ling ook geweest, want de portier vertelde
aan Joyce Harker, dat hjj zjjn valies bad
achtergelaten, waarin zich schoon linnengoed
bevona.
„Hjj heeft zjjn woord gebroken, dat hjj mjj
gugeven heeft, en hjj is in slechte handen
gevallen,” dacht Joyce Harker. „Hjj is zoo
onnoozel als een kind, en hjj is stellig ver
keerd terechtgekomen. Maar boe en waar?
Hjj zal toch niet naar die vervloekte kroeg
zijn teruggegaan, na wat ik hem gezegd had?
Maar waar anders kan hjj zjjn heengegaan?
Ik weet waarachtig niet, waar ik hem in
dat groote Londen moet z-aaen.”
De trouwe dienaar wu dua totaal onwe
tend omtrent de gangen van Valentjjn Jer
man, en zoo bleef hem niets te doen over
dan naar „de Jolige Pekbroek” terug te
gaan met een flauwe hoop daar zjjn mees
ter terug te zullen vinden. Toen hjj in de
zeemansbuurt terugkwam was de duister
nis reeds gevallen, en waren de lantarens
reeds lang aangestoken. De danszaal van de
herberg was vol mannen en vrouwen, en het
gerammel van de oude piano klonk zwak
HET FRANSCH-AMERIKAANSCHE
ARBITRAGE-VERDRAG.
De inhoud.
Het Fratisch-Amorikaattodie ar bit rag verdrag
dat Maandag te Washington onderteekend
is, legt er den nadruk op, dat de twee landen
in hun wederzjjdsche betrekkingen den oor
log veroordeelen als instrument van nationale
politiek en er naar streven het oogenblik te
verhaasten waarop de afsluiting van inter
nationale verdragen, die de vreedzame bjj-
legging van g'
de mogelijkheid
naties der wereld op zjj zal schuiven. Het
bevat vier artikelen, volgens welke alle niet
diplomatiek uit den weg geruimde geschil
len betzjj aan een permanente internationa
le commissie, betzjj aan bet Permanente
bof van arbitrage of een aanvullend ge
rechtshof worden voorgelegd, behalve dege
ne die belangen voor derde mogendheden
raken, die afhangen of de handhaving raken
van de Monroeleer, en die afhangen of de
naleving raken van de verplichtingen van
Frankrijk uit hoofde van het pakt van den
Volkenbond.
DE STRIJD IN NICARAGUA.
Sandino bedreigt Matagalpa.
Sandiuo's cavalerie bedreigt thans de stad
Matagalpa. Zjjn hoofdmacht is ten Noorden
daarvan in de nabijheid van JinotegA samen»
getrykkeiL welke spoedigéi val men vreest.
De Engelsche vice-consul te Matagalpa heeft
een beroep gedaan op den Britschen zaakg.s
lastigde te Managua gedaan voor de bescher
ming van Britscbe onderdanen.
Vluchtelingen uit Matagalpa deelen mede,
dat de wtgei naar die stad en naar Jinotega
bedekt zjjn met vluchtende burgers.
HET 11AL1AANSCHE PARLEMENT.
Opheffing van algemeen en van
vrouwenkiesrecht.
De Groote Fascistische Raad, bestaande
uit 25 leden, o.w. alle Italiaansche ministers,
onderstaatssecretarissen en andere vooraan
staande fascisten, heeft den definitieven tekst -
goedgekeurd van het voorstel inzake het
nieuwe parlement.
Dit voorstel maakt een einde aan den do-
mocratischen regeeringsvorm in lalië. Het
algemeen kiesrecht en het vrouwenkiesrecht
worden opgeheveu.
Men meent te weten, dat de vertegenwoor
diging van corporaties en vakvereenigingeii
in de nieuwe Kamer niet de meerderheid zul
len vermen, doch dat de meerderheid zal be-
Üui nu te kunnen aanvoelen, hoe ernstig
de Katholieken in Weenen en elders
zich verongelijkt moeten achten door de
roode overheersching ook op onderwijsge
bied, moet men een oogenblik bedenken, boe
de toestand daar voorheen was in bet vrjjwe.
geheel katliolieke Oostenrijk.
Voorheen was heel natuurlijk vrijwel
heel het ouderwjjs katholiek; aan de scholen
waren godsdienstleeraars verbonden, de kin
deren kregen steeds behoorlijk godsdienst
onderricht; voor en na de schooltijden werd
er gezamenlijk gebeden; de kinderen gingen
veelal gvzapienljjk naar de kerk voor H. Mis,
voor biecht en H. Communie; de onderwijze*,
was voor de kinderen tot op zekere hoygte
ook de geestelijke vertrouwensman, en’ hel
ging hem ter harte, of de kinderen geregela
ter kerke gingen en hjj liet niet na. daantaat,
aio liet jias gaf, te informeeren.
Eu ouk de overheid liet bet godsdienst
onderwijs niet onverschillig: brachten de kin
dertjes der eerste Weensche transporten in
dertijd geen katcchismusboekjee mee naai
Heiland, waarin op de eerste pagina de of-
ficieele stempel der „Öemeinde Wien” stond
afgedrakt?
Dat. is allemaal zou gebleven, tot na da
revolutie de socialisten aan het bewind
kwamen <m geiegaeheid kregen, te toonea,
dat zjj „heelemaal niet tegen den godsdienst’
zjjn!
De toenmalige roode „UnterstatesekreUte”
(minister) van onderwijs, de beer Otto Glöo-
Jiel, thans nog president van den Wienei
^Stadtschulrat voor „Land” en gemeente
een ware despoot op onderwijsgebied
beeft zich in den strjjd tegen de godsdienstige
school uiterst verdienstelijk gemaakt: hij liet
al spoedig een oekaze verschenen, waarin het
heette, dat de godsdienst-„dwang”, de „Zwang
sur Religion”, op de scholen tot bet verleden
moest beboeren:
het was uit met de oonfessiouuele school:
er mocht op school niet meer over den gods
dienst gesproken worden; er mochten in ds
scholen geen bijeenkomsten meer gehouden
worden met godsdienstig doel; de onderwij
zer mocht er niet meer naar vragen, of de
luuthngën *6 Zondags wel de H. Mis hadden
bjjgewoond, of zjj wel ter biecht en ter H.
Communie geweest waren; men mocht van
uit het schoolgebouw niet meer gezamenlijk
naar de kerk trekken.
En dit let wel in een land, in een
stad, waar godsdienstig gesproken de
groote massa toch zeker nog katholiek wat
en héchtte aan de katholieke school.
In het jaar 1926 kwam hierop dank zjj
de nieuwe recbtsche oriënteering der Bonds
regeering reactie:
minister Schneider vaardigde een decreet
uit, waarbij den godsdienstleeraars en bei
onderwijzend personeel weer meer bevoegd
heid in verband met de godsdienstige vor
ming der jeugd werd toegekend: men mocht
weer informeeren naar de godsdienstige ge
dragingen der kinderen, enz.
De roode gemeente Weenen heeft dit de
creet tot op heden echter nog steeds wetei*
te saboteeren; wél moest de gemeente het
ministerieel decreet bekend maken (daaraan
was nu eenmaal niet te ontkomen), maar de
roode heeren voegden eraan toe, dat de on
derwijzer slechts dan vragen zou mogen stel
len, wanneer daarvan „kleine subjective
Beunruhigung des Kindes” geen subjec
tieve verontrusting van het kind het ge
volg kon zjjn!
En voorts werd bepaald, dat het kind het
recht had, alle antwoorden op dergolijke vra
gen eenvoudig te weigeren!
Het behoeft geen betoog, dat, dank zjj dit
staaltje van socialistische opvoeding, het ge
zag van den onderwijzer (het lagere school-
personeel is in Weenen nog zeer goed katho
liek) sterk ondennjjnd werd.
Praktisch is het er in Weenen, na de ml-
nisterieele aanschrijving, weinig beter op ge
worden:
wee den onderwijzer, die met de hem toe
vertrouwde kinderen b.v. het schoolgebed
weer in eere wil herstellen:
zonder eenigen vorm van proces wordt hjj
natuurlijk niet tot zjjn voordeel ver
plaatst!
Naar Frau Dr. A. Motzko, Stadtrat der ge
meente Weenen, aan wie wjj onze kostbare
inlichtingen omtrent de roode schoolpolitiek
t danken hebben, ons mededeelde, zjjn e:
nog in den laatsten tjjd meer dan bondera
van dergeljjke straf-verplaatsingen voorge
komen.
Ook deze veqdaatsingen ondermanen na
tuurlijk weer sterk het gezag van den goed-
willenden onderwijzer.
De gemeente zorgt er ook overigens wei
voor, dat er geen „ernstige paapsche stoutig
heden” in de scholen kunnen voorvallen: zjj
waakt er angstvallig voor, dat er in de lei
dende school-functies geen Katholieken be
noemd worden: deze baantjes worden uitslui
tend gegeven aan onverdachte sociaal-demo.
kraten.
De socialisten hebben echter niet alken de
school; zjj hebben ook de ouders „be
werkt”: door middel vah bun groote vrjjden-
kersorganisatie hebben zjj ouder de ouders
een groote agitatorische propaganda lateu
voeren: dat de ouders bun kinderen officieel
van het godsdienstondenjeht, enz. ^.bmel-
den”.
Dit is natuurljjk in Oostenrijk geheel li>
strjjd met de wet; het geschiedt echter stil
zwijgend en onder begunstiging van het
roode Weensche gemeentebestuur.
Het gevolg van dit alles is, dat de groote
massa’s katholieke kinderen dat is ook
juist de bedoeling van de socialisten van
godsdienstonderricht verstoken blijven.
DE NOORSCHE ARBE1DERSREGEEIUNG
Naar uit Oskl gemeld wordt, heeft het
Noorsche Parlement een motie van wan
trouwen tegen de nieuwe Noorsche arbei-
dersregeering aangenomen. Het aftreden van
4e regeering wordt, naar aanleiding van de
zen uitslag spoedig verwacht
De sociaal-deiuokraten, die in de Oosteu-
jjjksehe boofdstad de leiding hebben, streven
1 Baar bet „heilig ideaal”:
1 héél de Weeusche bevolking tut bet roo»
Rendom te bekeeren.
Itjjd geschieden deze bekeeringen
zin der proselieten, noch ook zacht-
einnig: de Weensche sociaal-demokratie is
«Mmitputteljjk In bet bedenken van zachte en
harde en gemeene machtsmiddelen om de
Weensche goegemeente te overtuigen van de
voortreffelijkheid, neen, van de sujterioriteit
der roode beginselen
En juist, omdat we weten, boe die roode
tekeeringeu daar in Weenen in haar werk
gaan, hebben we vanavond een oogenblikje
moeten lachen om een snorkend reclame-
bericht in „Het Volk”:
„Prachtige groei te Weenen."
„De sociaal-demokraten hebben
•eden Juli 1927:
84A00 leden gewonnen”.
Wjj begrijpen dat! Het verwondert ons al
leen maar, dat er in Weenen sinds Juli 1927
niet veel méér nieuwe leden gewonnen zjjn!
Bj| den stemmenzwendel hebben de socia
listen toch bewezen, tot welke pbenoineuale
„wonderbare vermenigvuldigingen” zjj in
staat zjjn....
Neen, de hierboven uitgekraamde uanwa»
van het aantal leden sinds Juli 1927 buten-
kcut de ter beschikking staande machte-
middelen in aanmerking genomen een ont
vettende malaise!
staan uit leden, die door Mussolini zelf wor
den benoemd, zonder dat daarbjj rekening
wordt gehouden mot de wenschen van de or
ganisaties.
Het is bekend^ dat de Duce verlangt, dat
de nieuwe Kamer zal bestaan uit deskundi
gen en niet uit vertegenwoordigers van bij
zondere belangen. Volgens verklaringen van
vooraanstaande personen, zal de Kamer niet
veel meer beteekenen dan de benoemde Se<
naat. Het voorstel beteekent een volkomen
opheffing van alle vormen van partijpolitiek
en jxjlitieke campagne.
De nieuwe wet bepaalt tegelijkertijd de be
voegdheden van den Grooten Raad, die van
«eer uitgebreiden aard zijn.
M.
Joyce Harker werkte intuseeben zoo hard
hjj kon aan boord dor „Pizarro”, en den
dan April was de Uipechoener weder ge-
by opgekalefaterd. Den morgen van don
vjjfden zag het scheepje er uit als op een
eauikierjj, en met den trots van een man,
4he weet, dat hjj niet vergeefs heeft gewerkt,
Mat Joyce Harker er zjjn oog op rusten.
Hjj had zjjn hart er op gezet, dat de beide
broeders hun wederzien zouden vieren aan
boord, en hjj bad gezorgd voor een uitmun
tend diner, dat bestemd was om de vreugde
te kronen.
Op den aangewezen morgen trad Joyce
Marker om half twaalf het café „De Jolige
Pekbroek” binnen. De waard stond alleen in
bet buffet de krant te lezen; hjj wae de
1 bezoek«r. Toen Joyce binnenkwam,
keek hjj op, tikte beleefd aan zjjn pet en
bield zich overigens of hjj hem niet kende
„Kan ik bet kamertje krjjgen?" vroej^
Marker, „ik verwacht hier binnen een half
■nr kapitein Jerman en zjjn broeder.”
„Zeker knn je dat, maat,” antwoordde
.Dennis Wayman,
VEELBELOVENDE JEUGD!
Bostons geheimzinnige branden op
gekelderd.
Het politie-onderzoek naar een serie van
acht brandstichtingen, die kort geleden lu
het Zuideljjk deel van Boston hebben .plaats
gevonden, heeft hans tot de arrestatie vaü
twee jongens van réspeciTevelyl zeven- en
veertien jarigen leeftjjd geleid.
Het jongetje van zeven jaar beeft reeds
bekend en kerk en een school in brand tc
hebben gestoken. De tweede knaap wordt ei
van beschuldigd, tijdens de schooluren de
school in brand te hebben laten steken. Go
lukkigerwjjs slaagden de nonnen er in, alle
leerlingen in veiligheid te brengen
---ae pv
fo.60 pw adverteods van 9 ngsisiedere regel meer fO.lt
Aan alle abonnê’o wordt op aanvrage gratie een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 8000f f 7K0t f gug.—f f SO.—fan
1 1
van den Weenschen onder-
Benda het Weensche
schoolregiem Afwees, enkel en alleen uit
vakkundige overwegingen:
omdat men in Weenen treurige resultaten
gezien bad.
Maar niet alleen in de ,3fittel”-scholen,
ook in de z.g. „Volks”- en „Bürger’’-scholen
zjjn de resultaten van het onderwijs, sinds
de „Reform” van Glöckel, bedroevend;
vroeger waren de „Bürger’-scholen heel
goede instituten voor voortgezet onderwijs,
nü zjjn de kinderen, die van deze scholen
komen, in de meest elementaire kundigheden
zóó achterlijk, dat de betere bedrjjven en
zaken in Weenen, wanneer zjj personeel wil
len aannemen, dat op deze scholen „g&,
vormd” is, eerst nog een extra examen ver<
langen:
het schooldiploma zegt niets!
Ja, het is zelfs al zóóver gekomen, dat ea
socialistische ouders zjjn, die hun kinderen
maar liever naar een der weinige katholieke
„Privat”-scholen sturen!
Zoo handelen óók arme ouders, die bj)
Glöckel toch gratis terecht zouden kunnen.
En waaraan zjjn deze treurige onderwijs
resultaten te wijten?
Aan het feit, dat men veel te weinig aan
dacht schenkt aan het onderwjjs-mtMnent, dat
de Duitschers het „Erlernen” noemen, aan
het degelijk doordringen in de stof, aan het
zich-volkomen-eigen-maken van het geleerde.
De inspanning, hiertoe vereischt, wordt
als te weinig prettig al te veel uitgescha
keld.
Een dergelqk tekort aan onderwijsresul
taat kan niet goed gemaakt worden door de
propaganda van roode „Oudersvereenigin.
gen”, welke zich tot de officieele proclamee-
ren.
Noch ook door de propaganda-actie van de
socialistische jeugdorganisaties, noch ook
door die van de roode vereeniging „Kinder-
freunde”, waarvan de leden een spelletje
maken van priesterbespotting en van ver
storing van katholieke begrafenissen.
Wanneer we hierbij vertellen, dat alle
„Oudersvereenigingen” tevens aangesloten
moeten zjjn bjj de mooie vereeniging „Klnder-
freunde”, dan is het duidelijk, boe alle auoge-
Ijjke onderwijsorganisaties In Weenen een
drachtig samen werken tot bestrijding van
ieder katholiek symptoom in bet onderwijs.
L. 8.
