HAAKMAN's Bloemenmagazijn,
Onder rood schrikbewind.
„ONS BLAD”
Bestrijding van den Godsdienst.
A
- Tel.
Afschuwelijke vrijdenkerspropaganoa.
(Worde vervolgAL
Gedwongen geloofsverzaking.
FEUILLETON.
Gestrafte misdaad.
Abonnementsprijs I
Jaarg.
Aan alia abonnê** wordt op aanvrage gratie een pof la veratrokt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3OOO.—, f760.
Advertentieprijs
,1J51 r<K- metr 1 ojo.
f250.—, f125.—,150.—f40._«
Lang ©straat 81, hoek Payglop
en Boterstraat 5, Alkmaar.
Ook voor Grafkransen het BESTELADRES. - Tel. 1025.
ia
BureauHOF 6, ALKMAAR - TelefoonIgSSF®
BUITENLAND.
GIRO ALKMAAR «MM3
f
P«
Uil.
de innigste
achel zullen stoppen, dat zq
HOOFDSTUK III.
ONTERFD.
l
en overtuiging stelde
otako ons een brochu-
ju w el
ide. Al»
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
30STRATIBlfo.4w
CTTE No. *33
De heeren laten het echter niet bij pers
pro paganda:
neen, de burgers en burgeressen van Wee-
c nen en elders worden ook persoonlijk
bewerkt, en men gaat er ala het ware van
huis tot huis met formulieren, waarop men
de verklaring gelieve te ondertoekenen, dat
men zqn geloof verzaakt au uit de Kerk
treedt.
Op deze wjjze hebben de roode vrijdenkers
in betrekkelqk weinige jareu duizenden en
duizenden Katholieken hun afval van het
geloof doen onderteekeneu.
Wy vragen den lezer beleefd excuus voor
de afscbuweiijke taal, waarop wij hem in
het bovenstaande vergast hebben; wy moch
ten, met het oog op het doel van onze arti
kelen, deze godsdienstbestrqding in het roo
de Weenen echter niet onaangetoond laten.
POINCARé EN DE ELZAS.
Een rede te Straatsburg.
Op een vergadering, waaraan door 560
burgemeesters en tal van hooge ambtenaren
werd deelgenomen heeft de Franscbe minis
terpresident Poincaré een rede geboudev,
waarin hy de geschiedenis van den Elzas en
zqu positie tot Frankrijk, alsook de actie
van de autonomisten besprak.
Poincaré bracht daarbij naar voren, hoe
sterk de vriendschapsbanden zqn tusseheri
den Elzas en Frankrijk, waarbij hij zich in
scherpe bewordingen tegen de autonomisteoq
hij zeide te verwac-hten dat deze Meden bij de
behandeling voor de gezworenen-rechtbenk
wel zullen worden ontmaskerd. Poinearê
meende, da zij door het buitenland worden
gesteund.
Vervolgens toonde Ponearé dat d*
Elzas eigenlijk steeds een deel van Frankrijk
had uitgemaakt, Hq in herinnering, boe ia de
jaren tussohen 1871 en 1914 duizenden ifl-
zassers hebben gesmacht, om weer ver«
eenigd te worden met het oude land; doch
Fraakrqk, dat de gevaren en de ellende van
den krqg kende, schroomde het oorlogsge
weld te ontketenen. Toen echter de oorlog
uitbrak, heeft Frankrijk gezworen tot den
laatsten man te blijven vechten, totdat de
Elzas en Lotharingen waren teruggewonnen.
Tenslotte verwees Poincaré naar de op
handen zijnde Kamerverkiezingen, waarvoor
natuurlijk uitsluitend Fransche candidateu
worden gewensebt.
de monstransen en kelken in nuttig vaat
werk zullen veranderen, en dat ze de kerken
als concert-, theater- of vergaderlokalen of
in dien ze daartoe niet deugen mochten
als graanpakhuizen zulten gaan gebrui
ken.
ke kergangers na afloop van de godsdienst
oefening worden opgewacht en afgeranseld
door.... politie van de roode overheid!
L. S.
dat Reginald Everslwgh slecht en gemeen
van karakter was. Iedereen hield trouwen*
van hem, dikwijls tegen beter weten in; en
eerst als de nieiischeu hem hun volle ver
trouwen hadden geschonken, leerden zq welk
een verachtelijk man die jonge knappe alte
rnatie-vriend was. Vele jonge meieju deden
hun beet om 111 druk op bem te maken; en
zijn persoonlijke aantrekkelijkheden van ge
laat en manieren, daarbij zqn schitterende
vooruitzichten maakten hem een zeer ge
zocht persoon in de hoogste kringen.
Toen Reginald naar zjjn oom kwam, waq
hq reeds voorbereid op de strenge berisping,
want hq wist, dat eenige zijner laatste uit
spattingen ter kennis van sir Oswald waren
gekomen; maar hq stelde alle vertrouwen op
den invloed, dien hij altqd op den man had
weten uit te oefenen en hij was besloten, dn
koe maar bij de horens te pakken.
Sir Oswald wendde zich vol walging af eM
weigerde de toegestoken hand aan te nenaeht
„Ik geef alleen de hand aan een guati»
man, een eerlijke man,” zeide hij uit de hoogp
te, „en g(j zijt geen van belden, meneer
Evereleigh.” «-
Mt kwartaal voor Alkmaar* •••••••f
Voor buiten Alkmaar, 1 i 1 1 «I 3-85
Mat Geütaatrecrd Zondagsblad f OM booger
Over bet algemeen betrof het bierbq na
tuurlijk personen, die weliswaar nog katho
liek geboekt stonden, doch in de praktqk
hoegenaamd niet katholiek meer waren,
maar dank zq de felle roode terreur in Wee
nen waarover later nog veel méér! ko
men er ook gevallen voor, dat een katholiek
zich met betraande oogen aan de pastorie
aanmeldt om den Pastoor te verzekeren:
„Ik heb een uur geleden een verklaring
bq U in de bus gedaan, dat ik niet katholiek
meer wil zqn, maar och! neemt U mq dat als
't U belieft niet kwalqk! ik heb het niet
gemeend, ik moest het doen; de socialisti
sche vakvereeniging heeft mij ertoe gedwon
gen; anders kreeg ik geen werk! of
geen woning!”
regel f0.15voorde «ent* paginavoord*overigen
Rubriek „Vraag en aanbod" bq vooruitbetaling
f 0.60 per advertentie van 5 rageto l iadara regel meer f OJU|1
I I I I l3
Bijna een jaar was vooruq gegaan sedert
den moord op Valentqn Jerman; er werd
door he krantenlezend publiek nog slechts
wieuig over de zaak gesproken, daar de aan
dacht al weer lang was afgeleid door an
dere bloedige daden, waarvan de schuldigen
eveneens ongestraft roudloopen.
Maartsche buien zweepten door de blader
loos* takken van het Green Park. In de
boekerq van een dei deftigste huizen in Ar-
Mugtoo-etreet liep een zorgvuldig gekleed
heer rusteloos op en neer; telkens stond hq
yl voor een der venserst om met mitunoe-
digen blik naar de sombere straat en de ja
gende grijze wolken te sien. „Wat een weer”
MnpeMé hij, „wat een afechuweiqk weer”.
Hq die zoo sprak kon ongeveer ÖO jaar zijn
die nu nog in de kracht van zqn leven
was, en met zqn slanke verschijning nog een
goeden indruk maakte, al begon reeds menig
Krijs baartje zich in zqn baard tusechen
bruine confraters te Wonen, terwijl op den
schedel reeds verscheidene plaatsen vacant
waren. Sir Oswald, baron Evereleigh tot
Raynham, was de afstammeling van een der
oudste familiën van Yorkshire. Hu wat, de
eigenaar van 't kasteel Rayham in dat graaf
schap, en van het kasteel Eversleigh Manor,
In Lincolnshire; beide bezittingen verze
kerden bem een rente van 40.000 per jaar.
Hij was ongehuwd, en met het oog op zqn
leeftijd wae het niet waaradiqnltyk, dat hq
alsnog zou trouwen. Dat was tenminste de
opinie van degenen, die zich als de vermoe
de lijke erfgenamen van des barons eigen
dommen beschouwden. De eerste van die erf
genamen was Reginald Evereleigh, zijn be
voorrechte neef, de eenige zoon van een
ouderen broeder, lie met eer op het Indische
slagveld was gevallen.
Nog twee andere neven waren er, die met
eenigen grond naar de erfenis van een ge
deelte van bet groo'c fórtuin konden uitzien.
Het waren de twee zoons van sir Oswald’s
eenige zuster, die met een boogleeraar was
gehuwd, zekeren Dale. Maar Lionel en Dou
glas Dale waren er de mannen niet naar om
verlangend naar den dood van een bloedver
want uit te zien met bet oog op de erfenis.
Ze waren hun oom oprecht toegenegen, maar
zq onthielden zich zorgvuldig van alle betui
ging hunner gevoelens jegens hem, die ook
maar opgevat zouden kunnen worden als
bedoeld om zich in zqn gunst te dringen. Do
oudste studeerde voor geestelijke, de jongere
Ziedaar het innige verband tusseben so-
ciaal-demokratie en vrijdenkerij, d.i. gods-
dieustbestrijdmg.
Ook in ons land zouden de zaken niet an
ders staan, wanneer de socialisten zeker ge
noeg waren van bun macht; in dat geval
zouden ook zjj met meer open vizier gaan
strqden, dan zouden ook zq met alta moge-
Iqke machtsmiddelen ons, Katholieken,
dwingen tot geloofsverzaking, dan zou
het ook hier kunnen gebeuren, dat katholie-
geacht om herhaald te worden. Duizenden
personen zqn gedood; vrouwen werden ge
dwongen toe te zien, hoe baar kinderen voert
baar oogen vermoord werden, alvorens rij*
zelf ter dood werden gebracht en de Ifken
blijven liggen in de straten, omdat het ver
boden is deze weg te halen, totdat zij doot
de honden uiteen zqn gereten.
De leus der communisten is, dat het beter
is tienduizend onschuldige slachtoffers M
maken, dan dat één anti-communist zou ont
snappen. De goheele bevolking is thans gn«
orgaiseerd in groepen volgens den leeftfli
Alle personen boven de veertig jaar wore
den als te oud beschouwd en ten slotte moet
het daarop neerkomen, dat deze als een
overbodige last voor de gemeenschap uitge
roeid worden.
Dc communisten geven volmondig toe, dat
het hun bedoeling is, het bevolkingaefjfct
met ongeveer een derde te verminderen,
opdat het overblijvende deel een beter be
staan zal kunnen vinden.
waarop de oaron ruw werd wakker geschud
uit zqu sciioone droomeu; de dag, waarop
hy leerde begrqpen, dat de zoon van zqn
overleden broeder zqu Liefde niet waardig
was. De jongeman trad in het leger. Zqu
oom bezorgde hem door zqn protectie (hq
wae zelf officier geweest) eeu luitenautsraug
in een keur-cavalerie-eorps, en Reginald
begon zqn loopbaan onder de gunstigste ver
wachtingen. Maar van den dag af dat hq in
dienst wae getreden tot den huidigen moest
oom voortdurend bqspringen om de aller
treurigste gevolgen van Reginald’s buiten
sporigheden to voorkomen.
Hq had zqn neef geschreven, dat hq hem
dien dag om half- drie wilde spreken, en da»
hq dus moest zorgen op het aangegeven uur
in Arlington-street aanwezig te zqn. Voor
Sir Oswald was de gedachte aan dit onder
houd zeei pqnljjk, want hij had besloten, dat
dit het laatste zon zijn tusechen hem en zijn
neef.
Om drie uur precies werd meneer Evere
leigh aangediend. De jonge man bad een zeer
knap, intelligent uiteriqk; bet type van den
jongen aristocraat, echter eer verwijfd dan
forscb en mannelijk. Toch maakte hij een
zeer goeden ininik, en vooral het mooie,
sympathieke gezicht had ieta aantrekkelijke,
waartegen slechts weinigen konden weer
stand bieden Naar zijn uiteriqk alleen oor-
deelend zou men beslist weigeren te gdooven
De roode vrqdenkerebe weging in Weenen
heeft ook een eigen orgaan: „Der Freigcist”,
om van andere roode vrjjdenkersblaadjes nog
maar te zwijgen.
Welnu, ook „Der Freigeist” werkt er ijve
rig toe mee, den godsdienst te bestrijden en
den Katholiek te bekeeren tot het roode hei
dendom.
Het was dit blad, dat indertijd den strqd
aanhoud tegen de christelijke spreuk: „bidt
en werk”; het wn.s een schandaal, dat men
zooiets nog in de school teerde, dat men die
spreuk nog telkens weer las en hoorde en
dat de christelijke arbeiders baar tot deviee
gekozeu hadden.
Het blad betreurde bet alreeds, dat de
meeste arbeiders het hielden met den vrij
heidsdichter Herwegh, die zong:
„Bid en werk, zoo luidt de spreuk,
Maar.bid kort, want tqd is geld!
Hoor! de nood klopt aan Uw deur;
Bid heel kort, want tijd is brood!”
Ook dit korte gebed was den „Genossen"
van heden echter nog veel te veel en de
schrijver in het roode vrqdeukereblad voeg
de eraan toe:
„Ja, eeu groot deel der arbeiders is nog
slechter ddh Herwegh en bidt heelemaal
niet! Ik als volkomen slecht mensch, ik durf
de spreuk „bid en werk" te veranderen in
„werk en geniet”. Het arbeiden stel ik vóór
het bidden, trouwens vóór allee en in
plaats van „bidden” zet ik „genieten". We
noemen ons toch „Genossen”. Beteekent dat
niet, dat we genieten moeten? Geniet, „Ge
nossen", het weinige met volle teugen.
Genieten is geen zonde; maar bet ie klin-
klare onzin, datgene niet te genieten, wat de
aarde en het leven bieden kunnen.”
Let wel:
De sociaal-demokratische vrqdenkersveree-
niging, waarvan ,;Der Freigeist” bet orgaan
is, noemt zich een „Vereeniging voor volks
ontwikkeling en volksbeschaving”!
ROLEN’S ANTWOORD AAN L1TAUEN.
Wensch naar normale betrekkingeif.
Thane ia het Poolsche antwoord op de
nota van de Litausche regeeriug van 16 J»
nuari gepublceerd. In deze nota richt zich dB
I’oolsche minister van buienlamlscbe Zaleski
rechtstreeks tot W'oidemaras. Naar aanlei
ding van Woldeuiaras’ bewering, dat zekere
besprekingen te Genève onjuist zqn weergoa
geven, of in het geheel niet zqn gfboujan,
stelt Zaleski voor, om de resultaten van
iedere toekomstige bespreking schrifteBJk
vast te leggen en door handteekenüig te be
krachtigen.
Zaleski stelt vervolgens den eiscb volledig
te worden ingelicht over Litauen’s stamfe
punt tegenover Plen, daarby verwqzondq
naar hetgeen in December van het vorige
jaar in den Volkenbondsraad werd overeen
gekomen. Tenslotte vraagt hq, of Polen bo»
reid is de ondertiandelingen te openen ter
verkrijging van normale betrekkingen tne-
seben Litauen en Polen.
De Weensche socialisten stellen zich er
niet mee tevreden, het kind aan den gods
dienst te onttrekken en op te voeden tot
het heidensche socialisme.
Neen, ook de volwassen medeburger, hoe
geloovig-katholiek hq ook eenmaal geweest
is en misschien nóg zou willen zQn, moet er,
koste wat bet koste, toe gebracht worden,
het geloof zjjner vaderen te verzaken; anders
toch kan bjj dat zien de Weensche roode
leiders heel juist in! geen trouw belijder
van het socialisme zqn.
En b|j de nastreving van hun duivelsch
doel ontzien de heeren geen enkel middel.
Om hun doel te bereiken hebben zq een
heel speciale vrqdenkersbeweging op touw
gezet, 'en het is ongelooflijk, wat de roo
de leiders dezer beweging allemaal aandur
ven.
Allereerst door middel van de drukpers.
Tot onze inlichting
Frau Dr. Stadrat A. Mi
re ter hand, welke door de Weensche vrij
denkers en burgemeester Seitz vindt dat
allemaal maar heef goed! tot meerdere
eer en glorie van de sociaal-demokratie in
Weenen verspreid is.
„Die Gottespeet” beet het afscliu» elqke
geschrift, en bet motto luidt: „Als er een
God was. moest men hem afschaffen."
Hoewel we daartoe eeu grooten afkeer
moeten overwinnen, meenen wq, tot staving
van ons betoog, toch enkele kenmerkende
zinnetjes uit dit vrqdenkersgeschrift te moe
ten aanbalen.
Zóó iets gemeens is er in dc geschiedenis
der godsdfenstbestrqding wellicht nog nooit
geleverd!
We beginnen te lezen:
„Onder alle geestesziekten, *jelkc de
m«nach zich seinem dunkien Drange”
systematisch in de hersens*entte, is de „Got-
teepeet” de allerafschuweiqkste."
Ziezoo, dat weten we alvast!
Verder heet het:
„Iedere godsdiunstlooze mensch maakt
rich schuldig aan plichtsverzuim, als hq niet
lederen dag en ieder uur alles, wat in zijn
vermogen is, aanwendt om flen godsdienst
te ondermqnen.
Iedere van het godsgeloof bevrqde mensch
die nalaat het papendom te bestrijden, waar
en wanneer en hoe hq daartoe maar gelegen
heid vindt, is een verrader van zijn zaak!
Alzoo: oorlog aan het zwarte gespuis on-
verzoeniqke strqd tot op bet mes!....
Vóór allee wachte men zich ervoor, in de
arbeidersbeweging phrasen en gepraat over
God en godsdienst zwijgend aan te booren.
Evenmin als er in het kamp der sociale
revolutie plaats is voor monarchistische agi
tatie...., evenmin is er daar plaats voor
goddelfjken onzin
Wie den gods-zwendel op welke wqze ook
predikt, kan alleen maar een domkop of een
schurk zqu.”
De brochure besluit met de verwachting,
dat de mensehen zich naar de schrqver
hoopt niet langer aan den godsdienst ge
legen zullen laten liggen, doch dat zq „op
een goeden dag” bun crucifixen en heiligen
beelden in de kachel zuilen stoppen, dat zn
in de rechten aan den Temple.
Anders was bet niet Reginald Evereleigh.
Van zqn prilste jeugd bad deze jonge man
meer de plaats van een aangenomen zoon
des huizee, dan van neef tugvnomeu. Daar
zqn sommige karakters tegen toegevende be
handeling oeetand, hebben die zelfs noodig,
zooals sonnnige bloemsoorten voorzichtige
verzorging behoeven, maar bet karakter van
Reginald Evereleigh was geheel anders.
Sir Üswakl was een te royaal man om voel
bewqsen van dankbaarheid to verwachten
van den jongen, wien itjj zqn genegenheid
zoo geheel ha<I gegeven, eu aan wien hq als
het moest, al zqn rijkdommen zou hebben
ten koste gelegd. De knaap betoonde zich
in den slechten rin trotacii, hooghartig en
beereuhzucbtig; de baron bewonderde die
voorname, edele wqze van optreden, dat be-
wuetzqn van *|ju stand. De knaap was licht
zinnig en verkwietend, de baron meende <lat
die verkwireendheid bet toeken was va* ee»
edelmoedig karakter, en zag over het hoofd,
dat Reginald alleen het geld van
doener voor zijn eigen plriaier beste<
er van z^n leeraren amchte rapporten over
zqn gedrfet en zqn studie^ver kwamen, mis
leidde sir Oswald zichzelf met de meening.
dat een Bchtzinnig^, vroolqke, zorgelooze
knaap van nature niet frverig zijn kan.
Maar voor de geestelijke blindheid van de
liefde bestaat genezing. Er kwam een dag,
NEDERLAND EN BELGIS.
Onder den titel: Het noodzakelqk akkoord,
schrqft Het Laatste Nieuwe, hot Bruesclsche
blad, het volgende over de verhouding tus-
schen Nederland en België:
De benoeming van den nieuwen Nederlaad-
schen gezant te Brussel beeft als vanzelf de
vraag naar voren gebracht: en hoe is het nu
eigeniqk met de Nederlandsch-Belgieche be
trekkingen gesteld?
Sommigen denken inderdaad, dat de Neder-
landsch-Belgieche onderhandelingen thans on-
middellyk opnieuw gaan aanvangen, en dat
de gewenschte uitslag: een goede oplossing
niet, uitbiqven zal.
Dat allee is echter zoo eenvoudig niet, om
dat er nu eenmaal zoo veel belangen ook
bqzondcre bq doze kwestie betrokken zqn
en het er op aankomt deze belangen onder
geschikt te maken aan de hoogcre wetten,
die vroeg of laat Nederland en België tot
een oeoonomische samenwerking zullen no
pen, waartiq de tegenstelling Rotterdam—
Antwerpen merkelijk aan scherpte verliezen
zal, ja zelfs in een belangengemeenschap kan
opgelost worden.
Ware het verdrag door Nederland aange
nomen geworden, dan zou wellicht reeds dbj
atmosfeer ontstaan zijn, waarin alle moei-
iqkheden worden bygelegd, omdat men hen
waarachtig wil.
Thans verkeeren de Nederland sch-Belgl-
sche verhoudingen in een „zwevenden” toe
stand, zoodat men nog steeds naar aanknoo
pingspunten zoeken moet.
En intusschen dringt de tqd.
COMMUNISTISCHE ORGANISATIES.
Te Memel.
Vrqdagavoud heeft een sterke politie
macht in Memel een inval gedaan in een lo
kaal tydens de bijeenkomst van eeu debav-
vereenigüig. Een 20-tal jongelieden, meest
Joden, werd gearresteerd, daar gebleken
was, dat onder een vreedzamen naani een
communistische organisatie school; de mees
ten der gearresteerden waren in 1926 uit Li
tauen naar het gebied van Memel gekomen.
T* Klauaenburg.
Te Klausenburg in Roemenië zqn de auto
riteiten een gelieime communistische organi
satie op het spoor gekomen. Talrqke perso
nen, waaronder een'Duitscher en een Oos
tenryker. werden gearresteerd. De beide bui
tenlander^ waren onlangs te Klausenburg
aangekomen en zouden uit het buitenland
groote bedragen voor de Roemeensche com
munisten hebben meegebracht.
DE CHAOS IN ZUID-CHINA.
Duizenden vermoord.
Nadere bijzonderheden zqu thans bekend
geworden, omtrent' de gewelddadigheden,
door de communisten gepleegd te Halfoeng
Loefoeng in het gebied tusesheu Canton en
Swalau, waar zij sinds begin December on
bestreden heer en meester zqn.
Dit is hun laatste bolwerk in China en
blykbaar zqu zq vastbesloten, zich daar
goed te laten geilden.
De bqzomierheden, gemeld door een cor
respondent van de „North-Cbina Dailly
News”, welke naar te vreezen valt, niet
overdreven zqn, moet to walgelqk worden
Nu zullen onze „nette” Hollandsche socia
listen zeggen:
„Nou ja, daar kan nu wel iets van waar
z^n. maar.wat heeft de officieele sociaal-
demokratie in Weenen daarmee te maken?"
Ons antwoord is:
Alles!
Evenals in ons land, verkondigen de mees
te officieele sociaal-demokraten natuurlijk
ook in Weeoen de geweldig-groote leugen,
dat „godsdienst privaatzaak” is.
Maar nog veel sterker dan hier kan men
dóór het onverbreek’lqk verband tusschen
socialisme en vrqd«nkerq constateeren.
Om te beginnen:
de vrqdenkersvereeniging is daar een er
kende en wel de grootste onderafdee-
ling der sociaal-democratische party, en de
voornaamste roode kopstukken zyn er te
vens de steunpilaren der vrydenkerq.
Ja, het komt zelfs heel gewoon voor, dat
de party zich op congressen der vrydenkers-
vereeniging door voormannen officieel ver
tegenwoordigen laat, evenals dit b.v. ook
geschiedt vanwege de „mooie” vereeniging
„Kinderfreunde”, waarvan wq in een vorig
artikel reeds spraken.
En op dcrgelqke congressen geeft men el
kaar do heilige verzekering van de innigste
verstandhouding!
Tot bewijs;
naar de socialistische „Arbeiter-Zeitung”
van 22 Februari 1922 nsededeelde, was op
de Zaterdag en Zondag tevoren gehouden
jaarvergadering der vrqdenkersvereenigiug
zoowel het r<x>de j>artybestuur als het be
stuur der roode afdoiinig Weenen vertegen
woordigd door „Genosse Stadrat Karl Rich
ter”, die de groeten van beide organisaties
overbracht.
Eu deze vertegenwoordiger sprak tot z’n
vrqdenkers:
„Gq voert den strqd op een ander gebied,
maar in verstandhouding tot de partq; bei
partijbestuur beschouwt Uw str^d als een
onderdeel van den klassenstrijd. Gij hebt de
taak, alles, wat de arbeider in geestelijk op
zicht neerdrukken kan, te bestryden; gij heht-
den strqd te voeren tegen machten, welke
misschien ouder zyn dan alle andere.
Reeds by het begin der beschaving be
stond er een overheerechingswerktuig van
den godsdienst; er is steeds een papendom
geweest, dat du domheid der massa voor zyn
doeleinden heett uitgebuit. Gy hebt drie vq-
anden te overwinuen: vooroordeel, bqgeioof
en traagheid! Maar uit den arbeid, welke tot
overwinning daarvan gedeverd wordt, en
waarvan deze vergadering een deel beteo-
kent, zullen wq allen profyt trekken, en
daarom wenschen wq U met Uw jaarverga
dering het beste succes!”
GIRO ALKMAAR 104M3
