Onder rood schrikbewind.
I
„ONS BLAD”
Al»
IT
1750.
Riles voor zich; niets voor een ander.
Een rumoerige zitting van den Wee nschen gemeenteraad.
•3
FEUILLETON.
Gestrafte misdaad.
Diasdag 14 Febraari 1928 GWe alkmaar 104M3 92 JTaar-
Advertentieprijs j
f 250.—» f 125.—»f5a—»r40l
BUITENLAND.
BureauHOF 6, ALKMAAR - Telefoon
«Uw.
AbonnementsprU* i
Aan alle «bonné*» wordt op «anvrage gratis—n poli» ver»tf kt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000.
I
GIRO ALKMAAR 1Ö4863
'i
p"
IX.
L. 8.
d»
'hL. -
Een enkel voorbeeld:
;en 17 Februari van het vorig jaar had
.Jeenscbe organisatie van christelijk-so-
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
:_z» •-»- i
voor da y^epagfaals t U
par advert—van rogala iidsn regel*wssr t
Weet U, boe een roede burgemeester van
Weenen „verschijnt”?
Neen? Welnu, stel U vóór, in den
goeden ouden tijd in Oostenrijk, een Aarts
hertog, die op een bal zijn entrée maakt: als
een pauw beweegt do vroegere schoolmees
ter zich, zijn monocle hantcerend, voort tus-
schen de rjjen onderdanige Ix’wonderaars,
naar links en rechts genadig knikjes uitdee-
lend.
„Hoheit geht tanzen”!
Ja, als de Weenschc burgemeester ooit
ook in zyn partij ten val komt, dan heeft
hy dit te wijten aan zijn afsehuwelijke oo-
quetterie, aan zijn ruuiping van de door zijn
partij veel gesmade Jonker-deftigheld.
Zoodra was de burgemeester niet gezeten,
of hij werd door zijn handlangers ingelicht:
de Christelijk-socialen hadden de brutaliteit
gehad tegen zjjn subsidie aan „Naturfreun-
de” te opponceren!
In een hartstochtelijke rede viel de burge
meester uit:
hij mócht deze subsidie op eigen gelegen
heid geven, en hij beriep zich op een ge-
meentewetsartikcl, waarbij zooiete geoor
loofd is in geval van spoed of noodzaak;
hy subsidieerde niet alleen socialistische ver-
eenigingen, ook katholieke....
Geroep: „Jawel, in 1926 heeft de christe
lijke jeugdorganisatie eens 200 Shilling ge-
op de openb
verc
afhandig gemaakt!”
Het werd een
was, gelooveu w jj^maar heel gelukkig, dat
de dames en heeren geen inktpotten, enz.
tot bun en haar beschikking hadden.
Het slot van het liedje was, dat de roode
„claque" de subsidie aan de socialistische
vereeniging terwijl de katholieke veree-
nigingen niets krijgen goedkeurde.
Er valt in den rooden Weenschen Raad
voor de Katholieken niets te bereiken.
Zóó gaat het over de heele linie.
De socialisten In Weenen huldigen het
princiep:
alles voor ons, niet» voor een anderl
Op deze wijze moeten de katholieke veree-
nlgingen wei ten gronde gaan.
Vooral de katholieke liefdadigheidsveree-
nigingen hebben een zwaren strijd te strij
den; de roode overheid is erop uit, te bewer
ken. dat deze vereenigingen geen liefdadig
heid meer kunnen beoefenen, en aldus ook
geen vat meer kunnen hebben op de massa.
Heeft bijv, een armlastige moeder de bru
taliteit, haar ziek kind aan een katholieke in
richting toe te vertrouwen, dan wordt de
haar toegekende ondersteuning terstond
stopgezet'.
DE ZESDE JAARDAG DER
PAUSKRONING.
Zondag werd in het Vaticaan de zesdo
jaardag der Pauskroning gevierd met een
plechtig Pontificaal, opgedragen in de Six-
tijnsche kapel. Z. Em. Kard. LocatelM, eerste
Kardinaal door Paus Pius XI benoemd,
droeg de Pontificale Hoogmis op, geas
sisteerd door de gewone assistenten der Ca
li.
Reginald was er aan gewoon, zijn oom in
toorn te boeren «preken tot hem, maar nog
nooit had er koele verachting in zjjn woor
den en in zjjn toon gelegen. Het gelaat van
den jongen man werd vaalbleek, en met on
verholen angst en schrik zag hjj zjjn oom
trouwd totdat ik niet langer vertrouwen l^on.
In den loop van deze laatste week heb ik je
leeren kennen. Een oud vriend, aan wiens
woorden ik niet kan twijfelen, wiens eer bo
ven alle verdenking verheven ie, heeft het
als zijn plicht baschouvM. mii met zekere ge
beurtenissen in kennis te stellen, die hjj toe
vallig is te weten gekomen en die mjjn oogen
voor uw- wezenlijk karakter hebben geopend.
Ik heb zeer langen tjjd nagedacht voordat
ik besloten ben zoo met iemand, die mij zjjn
geheele leven dierbaar is geweest, te hande
len als ik thans van plan ben. Ge kent mjj
goed genoeg oin te weten, dat een eens door
mjj genomen besluit niet meer wordt herroe
pen. Ik wil rechtvaardig en billijk handelen,
nok tegflï'ovnr ~on Isp'-Kartieren schurk. Ik
heb u opgevoed in weelde, het is due mjjn
plicht u thans voor algeheele armoede te
beltoede» n< heb daarom miin notaris last
gegeven, een acte op te maken, waardoor
voor uw gansche leven een inkomen van
tweehonderd pond (f 2400) per Jaar zal ver
zekerd bljjven. Ge kunt uw eigen weg gaan,
mjjnheei Evensleigh, uw eigen vrienden kie
zen. doen wat ge wilt, zonder u verder te
storen aan den dwazen bloedverwant, dié u
te zeer heeft liefgehad.”
„Maar mjjn beste oom..-. oir Oswald, wat
heb ik dan toch gedaan, dat ge zulke strenge
maatregelen neemtl”
De jonge man was zoo bleek als een doek.
Men moet in Weenen alzoo in de veron
derstelling verkeeren:
ben ik rood, dan word ik goed geholpen,
ben ik niet rood, dan grijp ik overal naast.
Dit propagandamiddel is den socialisten in
Weenen echter niet genoeg; met „vreed
zame” middelen kunnen zij hun doel niet be
reiken.
En daarom nemen zij daarenboven nog een
ongelooflijke terreur tebaat.
kregen, maar doe# middel van de belasting
bare Zermakeljjkheid hebt gij deze
eeniging terzelfder tijd weer 2000 Shilling
„„air.
■el rumoerige zitting en het
Van 1—5 ftgste fIJSj elk» regte ustw t UB.
regel t B.W voor da «emepammTvocr de overige*
Rubriek „Vraag en maböd” bR voonritbotafing
De manier van zjjn oom had hem geheel aan
gegrepen, maar zelfs in dit wanhopige ou-
genbhk, toen hjj gevoelde dat alls was ver
loren, trachtte hjj nog zich als de beleedigd»
onschuld voor te doen.
„Wat je gedaan hebt?” bulderde de baron,
zjjn meesterschap over zichzelf verliezend.
„Zal ik je twee brieven laten zien, die mij
door geheel toevallige omstandigheden zijn
in banden gekomen? Twee brieven, die je
beiden op schandelijke wjjze compromittee-
ren die ieder op zich, een schandaal aan
bet licht brengen, waarvan jij de held bent?"
„Wat voor brieven?”
„Je zult ze dadelijk lezen,” antwoordde sir
Oswald, zich tot kialmte dwingend. „Ze zijn
aan jou geadresseerd, en in jou bezit ge
weest; maar voor zoo’n fjjn heer waren der-
ge lijke brieven van weinig belang, hè? Maar
lew and anders vond ze belangrijk genoeg
om bewaard te worden, en hfj heeft ze mi)
toe gezonden.”
De baron nam twee enveloppe» van
tafel, en overhandigde die zjjn neef.
Op hetzelfde oogenbHk, dat Reginald
Evereleigb het oog op den bovensten brief
wierp, werd zjjn gelaat paars van schrik.
Hjj zag eene naar den anderen, en gaf daarna
beide documenten aan zijn oom terug; on
danks zjjn pogingen om slechts «enigszins
verbaasd, maar overigens geheel kalm te
schonen, beefde zjjn hand hevig. ..Ik weet
teg«
de W<
ciale arbeiders en beambten een vergadering
uitgeschreven in de „VolkshaDe” van het
Raadhuis, waar onze Leopold Kunschak stel
ling zou nemen tegen de socialistische finan-
tieele politiek van Breitner.
Deze stoutmoedigheid deed den rooden
heeren dermate den schrik om 't hart slaan,
dat het partjjbestuur bijeenkwam om zich te
Iteraden omtrent maatregelen tot verhinde
ring van deze vergadering.
En er werd besloten, de roode arbeiders er
toe op te roepen, dat zij zich op den bewus-
ten dag. zóó van hun werk weg dat is
dus reeds om ongevee; vijf uur naar de
vergaderzaal zouden begeven, waar de
Christcljjk-socialen om acht uur hun verga
dering zouden houden.
Of de mooie toeleg gelukt is, doet niet ter
zake; een feit is het, dat het Weensche par
tijbestuur zich niet ontziet, katholieke spre
kers den mond te snoeren met alle mogelijke
middelen, zoo noodig met geweld.
met dit
Dat
even-
’t Was op Vrjjdag, 20 Januari, dat wij-een
onderhoud hadden met Stadtrat Fratt Dr.
Motzko, en deze dame ons een toegangsbe
wijs verschafte voor de op dien avond ge
houden vergadering van den Weenschen ge
meenteraad.
Let wel: om in de Weensche raadzaal een
plaatsje op de tribune te kunnen bemachti
gen moet men een introductie hebben: op
groote plakkaten kan men het overal in de
gangen van het „demokratisch” raadhuis
paleis lezen, dat niemand tot de tribunes
wordt toegelaten, als hjj niet voorzien is van
een toegangsbewijs!
Welnu dan: we kregen, dank zjj de voor
treffelijke introductie, een voortreffelijk
plaatsje en we kekenen we luisterden
Hier bevonden wij ons nu in de befaamde
roode Weensche gemeenteraadszaal: 't leek
wel een deftig theater; alle toeschouwers
zaten in verschillend - rangen daarbóven;
daarginds, parterre, v jrd het spel gespeeld;
hóóg troonde daar beneden de Voorzitter
van den Raad en daaronder de „referent”;
als in een eerste-kias-purlement stonden de
banken der wethouders en raadsleden in
hoefjjzervorm daaromheen geschaard.
En hoog daarboven, onder de plafonnee-
ring zóó hoog dat niemand er toe rei
ken kon daar prijkten nog in onverscho
ten kleuren de muurschilderingen, welke va-
derlandsche keizers en koningen en hertogen
en graven in de herinnering terugriepen
En we luisterden
Ja, wc hadden het wèl getroffen: van
christelijk-sociale zjjde werd er een inter
pellatie gehouden over de 12.000 Shilling, wel
ke de roode burgemeester zóó maar aan de
socialistische toeristenvereeniging „Natur-
freunde” had toegekend.
En in die oogeuhlikken hebben we onze
katholieke vertegenwoordigers in den Ween-
seben raad diep bewonderd: welk een bel-
denstrjjd hebben zij dóór te voeren tegenover
iederen rooden spreker, die een „claque"
achter zich heeft, welke een Romeinsch kei
zer hem had kunnen benijden.
Onze mannen namen geen blad voor den
mond:
ze wilden in het midden laten, of derge-
Ijjke subsidies wenscheljjk waren, maar in
ieder geval bad de burgemeester den Raad
tevoren toch'moeten vragen; het gold hier
overigens geen begunstiging van het toeris
me, neen, deze socialistische vereeniging
kreeg deze subsidie enkel en alleen, omdat
zijrood is, omdat haar leden Zondags
naar de dorpen trekken en daar propaganda
voeren en toespraken houden om de een
voudige plattelanders tot het socialisme te
bekeeren.
Op het meest „gunstigste” moment ver
scheen burgemeester Seitz ter vergadering.
De heele toeleg der Weensche sociaal-dê-
mokraten komt hierop» neer:
het leven in hun roode heilstad alleen voor
socialisten mogeljjk te doen zjjn; een niet-
socialist heeft geen ^écht; een niet-
socialist krjjgt niets, zelfs geen brood!
De Hollandsche sociaal-demokraten bekla
gen er zich we) eenfc over, dat hun sprekers
hier en daar in ’t Roomsche Zuiden van ons
land zalen geweigerd worden.
Wat ’n huichelkrjj!
In Weenen hebben ze er al sinds jareu een
sport van gemaakt, den katholieken redenaar
het spreken te/beletten.
En 't gaat daarbij Lang niet zoo gemoede-
Ijjk toe als in Holland:
wordt het bekend, dat voor een bijeen
komst van Katholieken een gevreesd spre
ker zal optreden, welke de sociaal-dcinokra-
ttad zal voelen, dan leg-
to^zoo'n vergadering (ze
:n woord voor!) te
„Het Volk” heelt zjjn redamebericht be
treffende den groei der Weensche roode
partjjorganisatie, waarover wij in een vorig
artikel spraken, nog nader aangevuld:
de socialisten kunnen hun succes daar niet
op! De groei der partij in Weenen is ge
woonweg „niet tot staan te brengen”: uit
een door de „Volk”-redactie ontvangen af
levering van de Weenschc socialistische .,Ar-
beiterzeitung” bljjkt aldus „Het Volk”
niete van die brieven af”, zrfde hjj met bijna
huilende stem.
„Zoo, dat dacht ik wel,” antwoordde oom,
,dan zal ik genoodzaakt zjjn omtrent een en
ander je geheugen eene op te frisschen.” En
hij haalde uit een dor enveloppen een schrij
ven, doch voordat hjj begon te lezen, wierp
hjj een blik vol woede en afschuw op zjjn
neef, in wien zelfs op tragische oogenblik
alle betere gevoelens verdoofd schenen te
blijven. „Voordat ik de geschiedenis van de
zen brief kende,” ging de baron voort, „ver
trouwde Sc ten volle, dat ge met al uw dwaze
streken en al uw liclKzinnigüeid een man van
eer waart, een nobel karakter hadt. Maar nu
ik den inhoud van dezen brief ken, weet ik
ook, dat gij eerloos en laag zjjt. Ge zegt, dat
ge van dien brief niets afweet? Misschien
bedoelt ge, dat ge den naam der schrijfster
zjjt vergeten. Maar ik kan toch moeilijk ge-
looven. dat ge Marie Goodwin zoo gauw ver
geten hebt.”
De jonge man boog het hoofd om de ra-
•ernjj te verbergen, die hem. op dat oogen-
btik inwendig verteerde; nu wiet hjj, dat een
der duisterste van zijn levensgeheimen klaar
aan het Hcht was gekomen.
„Ik zal je de gcechiedenw van Marie Good
win verhalen. Zjj was de zoogzuster van
Jane Stukely, een edele, brave vrouw, bjj
wie gij ate vriend dee huizes kwaamt. Gij
scheent haar te beminnen, zjj had u Kef,
ten eens aan dftn f
gen zjj het er op tu-
hebben er een elgei
„sprengen”.
Dit beteekent, dat men de vergadering, op
welke manier dan ook, ónmogelijk maakt.
Een veel geliefkoosd middel daartoe is:
ervoor te zorgen, dat de vergaderzaal tevo
ren met partjjgenooten gevuld is dn dat
deze dames en heeren den redenaar het spre
ken beletten.
En nu moet men niet denken, dat derge-
Rjk kwajongens-gedoe op rekening komt
van enkele onverantwoordelijke roode heet
hoofden; neen! het kr.mt voor, dat het
roode partjjbestuur bij dergelijke gelegenhe
den de leiding neemL
dat de Weensche sociaal demokratie in het
tjjdperk van 1 Januari 1927 tot 1 Januari
1928 niet minder dan 56.000 nieuwe leden
heelt gewonnen, „dus meer dan de geheele
Hollandsche sociaal-demokratische partij
aan leden telt”: op 1 Januari 1928 waren
258.603 mannen en 127.799 vrouwen lid van
de partjj, tezamen 386.602 personen.
Het Ijjkt verschrikkelijk mooi, of oigen-
Hjk: verschrikkelijk leeljjk!
Maar zóó mooi eigenlijk: zóó leclijk
ia het er heusch niet
’t Is maar de vraag, wit de roode heeren
onder leden der partij verstaan, en hóe zij
die leden ingeschreven krijgen.
haar vader zegende uw wederkeerige liefde.
Geen huwelijksverbintenis zou mij beter heb
ben aangeetaan, en toen ge mij kwaamt me-
dedeelen. dat ge geengageerd waart, was ik
overgelukkig. De invloed eener lieve, ver-
stanoige vrouw zal hem van zijn dwaashe
den weerhouden, dqcbt ik, en dan zal ik tech
einddijk reden hebben om trotsch te zijn op
mijn jongen.”
,^paar mij, in Gods naam, spaar mjj dit
verhaal!” riep Reginald handenwringend uk.
„Wanneer hebt gij anderen gespaard, me-
neer? Wanneer hebt ge u bekommerd om
anderen, als ze u in den weg stonden, te bet
volvoeren van uw lage, zelfzuchtige plan
nen? Nooit nooit! Als Jane’s toekoteatig»
echtgenoot werd ge op hö kasteel StAely
uitgenoodigd. Toen maakte ge kennis met
Marie Goodwin. Het toeval voerde u dikwijl»
tot haar gedurende den tijd dat ge daar
venoefdet: maar de tijd kwam dat het toe
val daar niets meer mede mede had te
ken. Er hadden reheime ontmoetingen pteatt.
Het arme, zwakke, mirieidc meisie kon gea»
weerstand bieden tegen den beschaafden
mijnheer, die baar te bet verderf lokte door
leugenaebtige beloften. Spoedig verliet ^zR
het kasteel Stukely, zonder eenig vei-oe«*e»
te wekken. Drie dagen na w vertrek ver
dween het meisie. Marie Goodwin, op zeeg
Wij hebben van de roode agitatie tot ont
kerstening der massa en van den rooden
„bekeerings”-dwang hiervoor al het een en
ander verteld, doch wat hierna volgt zal den
goedmoedigen Hollandschen lezer, dje zich
den socialist in zoo’n ware gedaant'e niet
voorstellen kan, welhaast ongelooflijk toe
sebjjnen.
En toch verklaren wij met de haud op het
hart, dat wij de waarheid zeggen en niet»
dan de waarheid.
„Maar waarde oom!” riep hij uit.
I „Wes zoo goed te vergeten, dat je mij
ooft met dien naam hebt genoemd, of dat
I «enige verwantschap, helaas,v tusschen on»
bestaat, meneer Evendeieb antwoordde de
baron op denzelfden fjskouden toon. „Neem
plaat» als t u belieft. Ons onderhoud zal
naar ahe waarschijnlijkheid lang duren.”
Zwijgend nam de jonge man een stoel en
zette zich neer.
„Ik heb u ontboden, meneer Eversleigh,
omdat ik u, te aDe kalmte wilde mededeelen,
dat de band, die one tot dusverre heeft ver
bonden, voorgoed i» verbroken. De hemel
weet dat ïk geduld heb geoefend; ik heb uw
misslagen door de vingers gezien, omdat ik
hoonte dat ze hun oorzaak hadden in ver
geeflijke lichtzinnigheid der jeugd, dat het
geen weldoordachte streken waren van een
valsch- verdorven karakter. Ik heb ver-
buur» al «oor Alkmaar 1^—
Voor batten Alkmaar 2.85
Mot GofDuatreerd Zondagsblad i f 0.60 booger
De vrije meeningsuitiug ook wanneer
het dIKheest geoorloofde meening betreft
beTioort in het „demokratische” Weenen tot
den voltooid verleden tjjd.
Dat ondervonden ook de particuliere aan
nemers, die eens een vergadering hielden in
de „Volkshalle" van het Raadhuis en zich
bjj die gelegenheid verstoutten, zich erover
te beklagen, dat de gemeente heel de bouw
nijverheid voor zich geannexeerd had en het
particuliere bouwbedrijf geen kansje meer
wilde geven.
Een doodonschuldige -w heel juiste opmer
king!
Maar den volgenden dag kregen alle per
sonen, die tot deze vergadering geconvo
ceerd waren, den volgenden strafbrief van.,
het gemeentebestuur thuis gestuurd:
„Ook U stond op do lijst van degenen, die
uitgenoodigd waren voor de op 28 Maart ge
houden vergadering van aannemers. Volgens
een besluit dezer vergadering zjjt gij ervóór,
dat de gemeente Weenen afziet van haar
bouwbedrijf. Daar wij dus aannemen, dat gij
er geen prijs meer op stelt, met de gemeente
Weenen in zakeljjkc relatie te treden, hebben
wij de stedeljjke bedrijven ervan in kennis
gesteld, dat U als contractant niet in aan
merking komt”.
Ziedaar een staaltje van socialistische
officieel-socialistische tyrannie in Wee
nen.
Alvorens ons echter te „vermeien” in de
alles-om vattende roode terreur daarginds,
willen wij een oogenblikje aandacht wijden
aan de wijze, waarop in Weenen de sociaal-
demokraten „vreedzaam” maar des te
meer geraffineerd hun macht trachten te
behouden en uit te breiden.
De Weensche machtshebbers beschouwen
de Russische revolver- en gevangenis-metho-
de hoezeer zij ook symiiathiseeren met de
bolsjewiki „kinderwerk".
Neen, men moet géén bloed doen vloeien:
op andere wijze kan men zjjn doel evengoed,
en zelfs nog beter, bereiken:
men moet op alle mogelijke manieren het
geld aftapi>en van de burgerq, en
geld moet men de partjj versterken!
maakt niet zooveel kabaal en je krjjgt
gooi een socialistiscben heilstaat!
De Weensche heeren brengen deze theorie
schitterend in praktjjk: ze verstaan perfect
de kunst, het gemeentegeld doodgewoon
over te hevelen in allerlei socialistische kas
sen.
Alweer een enkel frappant bewijs:
toen wij voor onze studiereis van Holland
naar Weenen wegspoorden, kortten wjj on»
een oogenblik den tjjd met de lezing van een
Holiandsch ochtendblad, en een heel klein
berichtje in dat ochtendblad trof onze aan
dacht:
„De burgemeester van Weenen beeft een
subsidie van 12.000 Shilling toegekend aan
de socialistische toeristenvereeniging „Natur-
freunde”.
Kijk, dachten we, dat is weer echt
Weensch!
Alles voor zich, niets voor een ander!
We konden toen echter niet vermoeden,
dat we de verdere „afwikkeling” van deze
affaire heel van nabjj beleven zouden.
peil* Papale, een kanunnik van Sint Jaa rag'
lAteranen als presbyter assistens, een van
Sint Pieter al» diaken, een van Santa Maria
Maggiore als subdiaken. De pauseljjke saa-
gers voerden polyfonkche muziek uit va*
Palestrina en andere componisten, onder M«
ding van Mgr. Lorenzo Perosi. Z. H. de Pau*
woonde de plechtigheid bjj vanaf den Pause-
lijken Troon eu van den Sanotue tot na dd
Communie geknield op een bidbank vóór be<
altaar.
De Paus deed zjjn intrede in de Sixtjjnschd
kapel, gezeteld op den Pauseijjken draag
stoel en werd voorafgegaan door het Colteg*
der Kardinalen en de Pauseljjke hofhouding.
In de Sala Regia en de Hertogzaal, waar
langs de stoet naar de Slxtjjnsche kapel trok,
hadden honderden met kaart toegelaten zldh
opgesteld. In de kapel zelve was het korp*
diplomatique bjj den H. Stoel geaccrediteerd
voltallig tegenwoordig. Bij het binnenkome*
des Pausen werd Z. H. het „Tu es Petrus”
toegezongen.
Na de Mis intoneerde de H. Vader vanaf
den Pauseljjken Troon het „Te Deum'\
prachtig uitgevoerd door de Pauseljjke zaa->
gen en op Romcinsche manier alternatief me*
de aanwezigen in de kapel.
Toen de liturgische plechtigheid afgeloo*
pen was, werd den H. Vader de tiaar op lite
hoofd gezet en nam Z. H. de Paus plaat» OR
I den draagstoel, terwijl de zangers opnieuw
het „Tu es Petrus” deden hooren. De stoet
ging weder langs de konings- en hertogzaal
naar die der Paramenten, waar Z. H. gecoia*
plimenteerd werd door Z. Em. Kard. Vaa,
uutteli in naain der Kardinalen en van ge»
heel het H. College.
Voor de bewoners van het Vaticaan en de
Pauseljjk lijfwachten was het een feestdag.
De Pauseljjke kleuren waren uitgestoken op
het Sint Damasusplein, de banieren der lijf
wachten aan de bronzen poort en de kazer
nen. Talrjjke telegrammen van gelukvenseh
werden geheel den dag door bezorgd te het
Vaticaan, komend van alle landen der we
reld.
POINCARé TE STRAATSBURG.
Cotnaranistisch r»Rei)A
Havas meldt uit Straatburg, dat er
bjj een communfetfeeh reSetje tafi Pt
vertrek twee betoogers, een smid
spoorwegbeambte, wegens wederspannighcM
in hechtenis in hechtenis zjjn genomen. Ta»
gen Hueber, het communistische lid van de
Fransehe Kamer en tegen een uit Mete al-
komstigen communist, ia een vervolging te»
gesteld wegens beleediging van PoincarX.
DE AMERIKAANSCHE OORLOGSVLOOT.
De groote plannen worden fNak
besnoeid.
De protesten, die uit alle deelen van de
Ver. Staten opgaan, nu men er zich reken
schap van begint te geven, wat het nieuwe
vlootprogram van het departement van Ma»
riep inderdaad wel kan kosten nemen steeds
toe.
De „New York Times” weet in dit ver
band mede te deelen, dat volgens de -big
navy’’-groep van het congres de regeering
voornemens is de kosten voor bet tnariae-
bouwprogram te verminderen met 400 mii-
Boen dollar; de bouw van 35 duik booten zo*
geschrapt worden en het aantal kruisers zou
verminderd worden van 25 tot ongeveer 12.
Dit zou in verband staan met den stortvloed
van protesten tegen het nieuwe vlootpro
gram.
LORD OXFORD AND ASQUITH f
Lord Oxford and Asquith is gisteravond
zacht ingesl&pen.
Herben Henry Asquith was 12 Sept. 1852
te Morley in Yorkshire geboren. Na zjja
studie in de rechten vestigde hjj zich in 1876
als advocaat te Londen en werd tien jaar
later als afgevaardigde van bet district East
Fift lid van het Lagerhuis voor de liberale
