„ONS BLAD”
r
r
1
i
BureauHOF 6, ALKMAAR - Telefoon413
72
A
I
FEUILLETON.
Gestrafte misdaad.
De wereld rondom ons.
DE WILD
Zaterdag *4 Maart 19*8 giro alkmaar io4863 S*e jaarg
KOOP GEEN AUTO
Abonnementsprijs
K>r Alkmaar.
Aan site abonné3» wordt op aanvrage gi-atla een polls verstrakt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000. f 750. f 250.
U verzoek n wel, mjj zonder een enkel
f 125.—f50.—, f40
Eindelijk slot.
Toch „naar de scheiding”.
I
GIRO ALKMAAR 104863
1
’.g
(Wordt vervolgd}
i
- WEEKOVERZICHT.
r*
«ld?”
het ongeluk
hoeren rammelen en hjj
sleuti
uit 4
alvorens
ESSEX
Per kwartaal
Voor buiten
Met Geïllustreerd Zondagsblad
ÓP AANVRAGE WORDT U GRATIS TOEGE-
ZONDEN DE BROCHURE OVER GRANULINE,
HEToMIODEL VAN On J H VAN GRAFHORST.
ARTS, TEGEN TUBERCULOSE EN KLIER.
RIEKTE. M*dd1»ury»eh««tr. J 17, Schwaningy»
LAAT OVER DE BOTERSTRAAT
TELEFOON 34 on 35.
Importeur» der beke.d. GOOIN SEEKING
FORiUiZt-N voor Gm en Kolen verwarming
Vraagt onze
MODELBOEK* N en PRIJSCOURANTEN.
Alleen kwallteitsartikelen en goedkoop I
t f2.—
f 2.85
f 0.60 booger
1
NOORD-HOLLAHDSCH DAGBLAD
1
gij met de nieuwe HUDSON, en
SUPER-SIX Automobielen, model
1928, hebt kennis gemaakt. De automobie
len met zeldzaam geruischloozen gang, 6-
cytinder motoren, Servo. Perrof vierwiel-
renunen, zoowel HUDSON als ESSEX, fijne
afwerking, complete uitrusting en bijzondere
lage prjjzen.
Essex, 2 deuren, Sedan, compleet met 5de
band enz. 2795.-.
Essex, 4 deuren. Sedan, compleet met 5de
band 2975—, enz.
OARAGE „KENNEMERLAND”
C. NIEUWLAND, BERGEN (N.-H.).
ete, zoodat niemand ai
Ennê ©ogenblikkelijke
n. Maar nu is hij voor
en hij woont op een afstand van 4H
van hier. Voor het aanbreken van den
ochtend is hij niet terug.”
we deemoedig voor kennisgeving zullen aan.
nemen.
47.
„Zou zij dan werkelijk dien man liefheb
ben?” dacht hij. zjj dan toch niet slechts
een valeche rol hebben gespeel
Toen Honoris vernam, dat
slechts een puur verzinsel was, was haar
eerste gewaarwording een onbeschrijfelijke
vreugde en dankbaarheid. Maar het volgende
oogenblik dacht zjj er aan, dat haar een on-
bescjtaamde streek was gespeeld, en sidde
rend van verontwaardiging wendde zjj zich
tot Victor Carrington. „Wat heeft dat alles
te beteekenen?” riep zjj uit, „waarom ben ik
naar deze plaats gebracht?”
„Dat Ia een zeer lange geschiedenis, lady
Eversleigh, en ik zou u aanbevelen u wat te
kalmeeren alvorens die aan te hooien, ais
ge mjj tenminste volkomen wenscht te be
grijpen”.
„Ik heb geen tjjd om naar lange geschiede-
meneer. Uw daad is laf
nissen te luisteren,
en onmannelijk, wat ook uw beweegreden zjj.
veel wjjzer doen als ge de zaak kalm op
neemt. Ge zult hier moeten blijven tot het
aanbreken van den dag. Deze ruïne toch
wordt alleen overdag bewaakt door een
man, die ’s avonds altijd naar het dorp gaat.
Wanneer hjj vertrekt, baalt hij de brug op
ge zult Je kettingen straks wel hebben
'leen heeft de
s dan hjj ons
Jie kan ver
heden nacht
Zich tot IJtwinow wendend zeide Cushen-
dun, dat er twee soorten vrede waren zoo.
als er ook twee soorten oorlog waren. El
was internationle oorlog en burgeroorlog en
de laatste was de verschrikkelijkste.
Was de sovjekreguering, vroeg Cushendun,
werkelijk van plan tiaar politiek te wijzigen?
VYas zij nu besloten zoowel tegen burger
oorlog als tegen internationalen oorlog Lu
zjjn? Zou zij zich niet langer bemoeieu mei
de aangelegenheden van andere landen?
Tenzjj zjj bereid was die wijziging iu te voe
ren zou zjj, hjj was er zeker van, zelf erken
nen dat haar standpunt een der-grootste be
letselen was voor de vérstrekkende ontwa
peningsvoorstellen, die zjj zelf had gedaan.
Het noodlottigste voor den armen burges-
afgevaardigde was, dat alle 18 andere spre
kers het goeddeels met den Britschen verte
genwoordiger eeus bleken te zijn. Na een
felle repliek trok hjj zijn voorstellen dan ook
in, waarna we natuurlijk weer in alle toon
aarden te hooren zullen krjjgen, dat al dat
ontwapeningsgeconfereer apekool is, en dat
allen zich opmaken tot den strijd tegen de
Sovjets. Welke „eerlijke verontwaardiging3’
Maar.... we voelen óns tevreden;
althans tot op zekere hoogte heeft „De
Morgen” onze argumenteering aan zjjn lezers
voorgezet, en *1 kon de redactie er ook
niet toe komen ons volkomen te „begrijpen”
en onze motieven b.v. den stemmenzwen-
del volledig recht to doen wedervaren,
de onbehoorlijke toon van haar artikel zal
de rest wel doen.
Iemand, die zóó onw aardig schrijft, moet
ongeluk hebben.
weg,
mjjl
„En gij wilt mjj hier gevangen houden
gjj wilt mij hier vasthouden, terwijl mjjn echt
genoot zonder twijfel op Raynham op mjj zit
te wachten, en doodsangsten om mjj uitstaat
wegens mjjn onverklaarbare verdwijning?”
„Zeker, lady Eversleigh, men zal zich ge
noeg over uw afwezigheid op Raynham ver
wonderen en beangstigen.
Hierna ontstond een stilte. Honoria zonk
neer op een brok steen, buiten zich zelve
;st en verontwaardiging, op het
t echter niet in staat om daaraan
uiting te geven, zoo bedwelmd gevoeUe z|
Keizer onvermoeid beeft
groote Duitsche oorlogft
door oorzaak werd, dat E
matisch naar den kant van Duitechland’s vij
anden gedreven werd. Hoe weinig de opge
sloten vloot in den wereldoorlog beeft mee
geteld, ligt nog versch tn ’t geheugen.
Een zeer scherp vonnis heeft dezer dagen
generaal Gröner, de nieuwe minister van de
rjjk «weer over de voojoorlogscbe vlootpoü-
tiek geveld door te betoogen, dat de op de
vloot vastgehouden strijdkrachten de over
winning hadden kunnen bezegelen van den
onvoldoend sterken {echtervleugel van de in
Aug. T4 ter omvatting van het Franeche In
ger oprukkende Duitsche strijdkrachten. In
plaats daarvan werd de nutteloos in de ha
vens gehouden Duünche vloot in 1918 een
der factoren voor de omwenteling, om daar
na den ondergang te vinden in de wateren
van Scapa Flow, als een droevig einde van
een betrekkelijk kortstondig bestaan, waar
van zijn stichters in hun droomen zulke ge
heel andere verwachtingen hadden gekoes
terd.
Nu. «9 jaar oud verdwijnt deze vertegen
woordiger van een anciën regime, die na de
revolutie ook nog getracht heeft in de poli
tiek een rol te spelen.
Wat jammerlijk mislukt is.
Erger voor Duitechland, pjjnljjker voor
onze vrienden van het Centrum is de ge
schiedenis met Dr. Joseph Wirth. Deze vroe
gere rijk «kanselier, de man, die met Rathe-
nau (na wiens gewelddadigen dood tüj ver
klaarde, dat „de vijand rechts staaf’), de
vervullingspolitiek voorstond en inleidde,
welke later door Stresemann werd voortge
zet, is altjjd de demokraat en republikein
uit de Centrumpartij geweest.
Scherp heeft hij steeds de z.i onjuiste po
litiek van het centrum gehekeld; fel beeft hjj
zich indertijd verzet tegen de zwenking, die
de vorming van een rechtsch kabinet onder
leiding van zjjn partijgenoot dr. Marx moge
lijk maakte; hjj was de eenige Centrumman,
die tegen het kabinet-Marx stemde.
Sinsdien is Winh in de oppositie.
Met het gevolg, dat de mede-oprichter van
de republikeinsche „Rjjkevlag” en van de
Republikeinsche Unie, telkens in botsing
kwam met het partijbestuur.
(o)
„Roode” revolutie hebben we gekend,
„witte teneur is óók geen nieuw verschijn
sel, maar ’t ziet er nu naar uit, dat we eer
lang moeten gaan spreken van een „groenen”
opstand, ’t Ljjkt toch ’n internationaal ver
schijnsel te worden, dat de plattelanders
of laten we liever ons goed en Hollandsch
woord „boeren” gebruiken, met min of meer
gewelddadige middelen, zich recht gaan ver
schaffen.
Verleden jaar schreven wjj iets over do
actie van den Duitschen Landbund, die z’n
leden aanzet, door bela-tingweigering en
andere intimidatiemiddelen z’n eischen inge
willigd te krjjgen. Die eischen zelf zjjn mis
schien geheel of ten deele gerechtvaardigd,
maar het verkeerde zit in de gebruikte mio
delen. ’t Is wél eigenaardig, dat de agitatoren
ih deze beweging in andere opzichten de
stcenhardste conservatieven zjjn. Maar ‘t
bljjkt ook hier al weer, als eigen belangen
in het gedrang komen, bezwijken ook de ge
patenteerde verdedigers der orde. Als ten
minste die anti-revolutiegeest niet op hooger
beginselen stoelt, dan voordeel bij behoud
van ’t bestaande.
Ook Roemenië heeft deze week z’n agra
rische» opstand gehad. Hier echter niet uit
economische, maar uit politieke beweegre-
dt-nen.
Tienduizenden boeren zjjn naar de hoofd
stad getrokken, en in een aantal «laar geor
ganiseerde vergaderingen werd de eisch ge«
steld, dat nieuwe „vrije” verkiezingen zou-
den worden uitgeschreven en dat aan de na-
ontwapening, door iedereen zou worden aar» ^onale boerenpartij met hare bondgenooten
-1 -i. -«ai. ia-ioüdcr do oppositie het bewind in handen zon
wordèn^.gegeven. De boerenleider Maniu
beeft dezè*ei«jchen aan den regentschapsraad
voorgelegd en ^fctjteette, dat de boeren In
de hoofdstad'bjjeen zouden blijven tot aan de
gestelde eischen zou zijn voldaan. Evenwel
heeft de regentschapsraad zich door deze bos-
tenbetooging in de hoofdstad die de regee-
riug wel zoo verstandig was niet met geweld
te verhinderen en die dus zonder incidenten
is verloopen niet laten intimitceren. Hjj
weigerde aan de eischen van Maniu te vol
doen. De Boerenpartij heeft daarop besloten
zich uit het parlement, waar ze trouwens
volkomen machteloos is, terug te trekken.
't Blijkt wel, dat deze Roemeenscbe boeren
zich als trekpaarden voor het zegekarretje
van bun leiders laten gebruiken. De voor
naamst© van dezen professor Maniu wil wel
eens graag regeeren. Nu heeft hjj de kans,
waarop al zoo lang gewacht is. Tijdens het
leven van den grooten Bratianu viel er niet
aan te denken. Na den dood van dezen op
24 Nov. j.l. gestorven ongekroonden koning,
hoopte de oppositie op verandering. Het was
t« verwachten.
Men kon echter vernachten, dat nu de
sterke vuist van den machtigen en als staats
man in Roemenië ongeëvenaarden liberalen
leider machteloos was geworden, de opposi-
tie-partjjen tot krachtiger actie zich gereed
zonden maken. Er waren'aanwijzingen, dat
in het leger het verzTt tegen het liberale re
giem grooteren steun begon te vinden. De
actie van den kroonprins Carol, die Inder
tijd, door Bratianu tot afstaml van zijn
troonrechten was genoopt, vond in den lan
de grooten aanhang, in het bijzonder ook de
boerenpartij, die blijkbaar wel gaarne van
Carol gebruik wilde maken in haren strijd
tegen de macht van Bratianu.
Maar de liberale partij, die dai«k zjj de
nog ouoer leiding van den grooten Bratianu
gehouden verkiezingen zich het vorige jaar
een belangrijke parlementaire meerderheid
verzekerde, weigerde aan de verlangens van
de oppositie, ten aanzien van. een nieuwe re-
geeringsfermatie en van nieuwe verkiezin
gen, te voldoen en besloot onder leiding
van Vintilla Bratianu de zaken op den ouden
voet voort te zetten.
Vandaar dez© tamelijk mislukte boerenbe-
tooging. die op 21 April a.s. door een nieu-
Advertentieprijs
Van 15 regels f 1.25elke regel meer f 0.25. Reclame per
regel f 0.75 voor de eerste pagina voor de overige pagina’s f 0JOi
Rubriek „Vraag en aanbod” bij vooruitbetaling per rUutvtww
f 0.60 per advertentie van 5 regels iedere regel meer f 0.12.
,.D© Morgen” is ontwaakt; het „Mor
gen ’-geluid ie tot ons doorgedrongen.
Nou, een lieflijke lente-„morgen*’ is ons
«laarbjj nu juist niet bereid; een grimmiger
„morgen” ljjkt ons niet denkbaar!
Naar aanleiding van ons laatste poleiniek-
artikel worden wij fcr een artikel van drie
en een halve kolom zooals we het natuur
lijk eerlek verdiend hebben gehoond en
uitgescholden en „afgemaakt”; in onzen
toom xou gekwetste ijdelheid” een woordje
meesproken; we zouden onzen lezers heel
veel dingen voor gelogen hebben :-we zouden
ren „straatjongens-algemeenheid” te baat
hebben genome»; we zouden gewerkt hebben
met „verdachtmakers methoden”, enz. enz.
Dat klinkt allemaal niet zeer vleiend,
en tóch: eerst nü voelen wjj ons tot op
zekere hoogte voldaan; eu wél, omdat „De
Morgen” nu eindelijk zoo eerljjk geweest is,
onze argumenteering althans «enigszins aan
zijn lezers voor te leggen.
Besten dank daarvoor!
De „Morgen”-lezers zullen nu verder het
zaakje zelf wel uitzoeken.
Voorzoover hun dit mogelijk is, want
ook nü nog tracht de „Morgen” zijn lezers
op hun dwaalwegen dolend te houden;
zoo wil de redactie nu eindelijk wél onder
scheid maken tusschen partlj-groei en kiezers-
groei in het roode Weenen. maar nu legt zij
daartusschen een verband: „Kiezersgroei
moet uiteraard ook tot partjjgroei leiden”.
Natuurlijk! Maar in Weenen zij» de waar
neembare partjj-groei en de dito kiezers-
groei toevallig twee heel aparte dingen; de
partQ-groei is in verband met de terreur
absoluut geen weerspiegeling van het aan
tal socialistische overtuigingen en de kiez«rs-
groei is niet te eonstateeren uit de laatste
verkiezingsuitslagen vanwege den ontzetten
den stemmenzwendel.
Waarom zwijgt „De Morgen” toch zoo
angstvallig over dezen stemmenzwendel,
waardoor iedere basis van vergeRjking juist
b komen te vervallen?
Voorts zegt „De Morgen” nu, er nooit aan
gedacht te hebben, het uiet-verhuren van
katholieke bouwverenigingen aan socialis
ten „gelijk te stellen” (wjj spraken van
„vergelijking”) met het niet-verhurën van
gemeentewoningen aan Katholieken door du
Weenscbe socialisten!
’t Mag zijn, dat „De Morgen” zulks niet
bedoeld heeft, maar praktisch heeft de redac
tie het toch wel degelijk gedAAn: wat
voor zin had het anders, de beide feiten
vergelijkenderwijze tegenover elkaar te
plaatsen en aan de hand van beide feiten
gelijkelijk te bëtoogen, dat men door der-
geljjko gedragingen geen overtuigde partij
gangers kweekt?
Iets, wat wjj trouwens ook allerminst be
weerd hadden; immr wjj hadden slechts
doen uitkomen, hoe óók door de woning-
terreur het aantal ingeschreven roode partij
leden in Weenen groeien moet; van over
tuigde roode kiezers was hierbjj geen sprake.
Geheel voldaan kunnen wjj over de ge
draging van „De Morgen” derhalve nog niet
zjjn: ofwel de redactie begrijpt er nog maar
steeds niets van, ófwel zij wèigert ons te
begrijpen.
we samenkomst te Alba Julia zal worden ge
volgd. Of ’t daar tot daden zal komen b af
te wachten. Die Roemenen zijn een heetbloe-
dig volkje.
We hopen maar dat die boerenopstanden
zich niet verder zullen uitbreiden, want dan
zou het wel eens kunnen gebeuren, dat w§
in ons landje naast den „rooden” Din«dag
een „groenen” Vrijdag kregen, waarop Braat
aan het hoofd van legioenen agrariërs b. v.
van Minister Kan de vernieling van deu zo
mertijd afdwingt!
o o
Nu zoo langzamerheid de candidaten-lijs-
ten voor den nieuwen Duitschen Rijksdag
worden samengesteld, b het duidelijk, dat
een tweetal .Jiervo-ragende” personen daar
in niet zullen terugkeeren, n.l. Groot-Admi
raal von Tirpitz en ex-kanselier Joseph
Wirth.
Het verdwijnen van den eersten, Duitsch
Nationalen afgevaardigde kan ons koud la
ten, stemtinternationaal gesproken
misschien wel tot verheugenis. Want von Tir
pitz was een der laatste paladijnen van het
Wilhelmsche tijdperk, 4*' man. die mét zijn
Aiwa* z~xw-i zt—w. zv ,zl La—N VOOü
©L^en die daar-
eland haast auto-
oogenblik uitstel naar het kasteel te bren
gen; en ik zou u aanraden aan dat verzoek
gevolg te geven, als ge tenminste niet be
vreesd xjjt voor de gerechterlijke vervolging
wegens wederrechterljjke vrjjheidsberooving
of voor de wraak van Sir Oswald. Ik zou
er niet spoedig toe overgaan mjjn echtge
noot om mijnentwille met wien ook in on-
eeni^heid te brengen, maar als gü mij niet
onmiddellijk in de mogelijkheid stelt, om mü
naar het kasteel terug te begeven, zal ik mij
zonder eeuigen twijfel bjj hem beklagen over
het onrecht dat ge mjj aandoet!”
Lady Eversleigh had in gloeienden toorn
gesproken en trad daarna op het luik toe,
waardoor zij op het dak waren gekomen.
-Ik vrees uw echtgenoot niet, beste lady
Eversleigh”, antwoordde Carrington met
koele onbeschaamdheid, „want ik ben zoo
vrij te betwijfelen of air Oswald wel uw
verdediging op zich nemen zal na de ge
beurtenissen van dezen avond.
„Als gjj dan weigert mij te helpen, zal ik
mjjn eigen weg vinden,” antwoordde Hono
ria bevend van woede.
Maar Victor hield baar tegen en sprak:
„Ik xou bet in uw plaats niet beproeven, me
vrouw; de treden zijn tamelijk glibberig en
in de duisternis b het een zeer gevaarlijke
trap, bovendien kunt ge ónmogelijk o\er de
gradit komen.”
„Wat bedoelt ge?”
„Wees zoo goed eens van dezen kant over
de balustrade naar omlaag te zien”.
Hij was opgestaan en wees naar beneden,
toen hjj zoo sprak. Onwillekeurig volgde
Honoria's blik de richting, die zjjn vinger
aanwecs. En toen zij daar naar beneden
zag, sla-akte zij ’n hartveracheurenden angst
kreet. De brug was opgehaald; er was geen
mogelijkheid meer, om over den afgrond te
komen, die de geheele ruïne ter diepte van
15 voet omgaf. Eerst dacht lady Eversleigh
nog, dat die gracht slechts aan eene zjjde
was, doch toen zjj naar den anderen kant van
het dak was geloopen, overtuigde haar een
enkele blik, dat de gracht den geheelen
bouwval omringde.
„Ja, ja,” spotte Victor Carrington, „de
oorlogszuchtige ridders, die deze sterkte
lieten bouwen en later bewoonden, zuEen
weinig gedacht hebben, van hoeveel nut hun
werken nog zouden zijn in dezen tjjd van
ontaarding. Maar vermoei u toch niet zoo
lady Eversleigh, en draaf toch niet zoo rus
teloos heen en weer. Geloof mij, ge zult
klaarbare, het verschrikkelijke van haar toe
stand.
,Jk ben in de macht van een gevaarlijk
krankzinnige”, dacht zij, „niemand dan een
gek is tot zulk een handelwijze in staat.
Groote God, m(jn leven fe in handen van
een waanzinnige! Laat mij mjjn kalmte be
waren. O God geef mij sterkte om dit ge
vaar kalm en moedig te bestrijden!"
De sterkte, waarom zij bad, werd baar ge
schonken. Het wilde bonzen van haar hart
kwam een weinig tot bedaren. Zij streek het
verwaaide haar van haar voorhoofd weg en
maakte de vlechten, die los waren (jeraakL
weer vast op haar achterhoofd. Dit deeo
zjj bijna even kalm alsof z$ in haar toilet-
kamer op Raynham was. Met verrassing
sloeg Victor Carrington haar gade.
Ook aan ons artikeltje „Naar de .Schei
ding heeft „De Morgen” zich gestooten.
Wij zouden de „Morgen”-)iga vsfecheiijk
voorgesteld hebben als een verkapte poli
tieke organisatie, en we zouden een „even
belachelijk als leugenachtig en venijnig”
werk verricht hebben door te beweren, dat
„De Morgen” door zjjn aanbeveling, om
Mts/uïtend bij „Morgen”-adverteer^ rs te
koopen, ten slotte een „Morgen”-adresboek
eamenstelt en in de katholieke partij poli
tieke groepen formeert, welke elkander be-
voordeelen of boycotten moeten.
Wy spraken het was een bewering
omert^ds de veronderstelling uit, dat
(de) besprekingen iu de uitgeschreven ver
gaderingen der „Morgen-liga”-groepen „na
tuurlijk van politieken aard” zouden zijn,
«ft om deze uitlating worden wij door onzen
«.Trcndelijken collega zonder meer als -Jeu-
gënaar” gebrandmerkt: de redactie van „Do
Morgen” toch heeft zelf het verzoek lan ve
len om de afdeelingeu der „Morgen”-liga te
verbindeji aan de democratische clubs, steeds
met klem van de band gewezen.
Jawel! Maar de praktijk is anders!
B'u? brengt do „Morgen”-propagaudisten
bjj elkaar?
De politieke lichting van „De Morgen”,
en het is een graag erkend feit van vele
„Morgen”-maniakken, dat er geen twéé
„Morgen”-propaganduteu vjjf minuten bü
elkaar kunnen zjjn zonder „politiek” to wor
den!
Wanneer dus „De Morgen” verzoekt, de
politiek buiten de propaganda voor bet dag
blad te houden, dan elscht de redactie Iets
ónmogelijks, want „Morgen”-propagan«la is
op zichzelf al een brok politiek. en ge
zien de zielsgesteldheid der „Morgen’’-pro
pagandisten moet het uitgesloten geacht wor
den dat zij in hun vergaderingen de politiek
uitbannen.
Door dus „Morge«)”-propagandisten in
clubs te organbiceroi en te doen vergaderen,
vormt nien politiek© organisaties, vormt men
„een staatje in den katholieken Partjj-staat.”
We nemen er geeu woord van terug.
En wat het „Morgen”-adresboek baueft:
Hoe kan ,.D© Morgen” nu toch in 'a he
melsnaam ontkennen, dat zjj special© bevoor-
deeling of boycot proclameert door boven de
Liga-adv< rtenties de vermaning ta plaatsen:
..koopt, indien mogeljjk, uitsluitend bij on
derstaande adverteerders?”
Wanneer „De Morgen” die uitsluitende
bevoordeeling van enkelen (dus boycot van
anderen) niet bedoelt. wat voor zin heeft
dan zoo'u vermaning?
„De Morgen” zal toch wel met durven te
genwerpen, dat hier slechte een onschuldige
verlakkerij van Jo Llga-adverteerders plaats
heeft!
In gemoede: de redactie van „De Morgen”
moest nu eindelijk eens inzien, welk gevaar
lijk spel zij speelt en welk een ramp bet voor
de katholiek© zaak in Nederland zal zijn als
baar actiesucces heeft!
van ar
oogenb!
I gevoeue zq
zich door" het vreemde, het geheel onvec-
Burger IJtwinow zal, belaas, ongetroost de
Volkeitbonilsstad moeten verlaten, vol wrok
tegen de kapitalistische staten, die zijn ont-
wapeningsv<><wsteHen niet eeus de eer van
een solide Is^liandeling waardig hebben ge
acht
't Was toch zoo eenvoudig geweest! Bjjna
tien jaren pijnigden de knapste diplomaten
ter wereld hun arme hoofden suf, om den
oorlogsgruwel in <le toekomst onmogeljjk to
maken. Heel langzaam, stapje voor stapje,
zonder dat 'n outsider er zelfs iets van be
merkte. ging men naar het ideaal. Aan «lat
treuzelgangetje zou Ruslami ui«’t een forst he
duw een eind maken.
Voor de eerst© maal op de Ontwapenings
conferentie aanwezig, stelde het eenvoudig
voor, binnen 4 jaar tijd.s alle legers en vloten
eenvoudig af te schaffen en het eersto jaar
rec«is zoo’n flinke hap eraf, dat een oorlog
practise!) gesproken reeds ónmogelijk werd.
Was dat nu radicaal of niet?
Dat vonden óók de afgevaardigden, die
deze week onder voorzitterschap van onzen
gezant te Parijs, JhL London, in de
voorben-idende ontw apennigscouferentie bij
een waren. En deze sqgksle vertegenwoordi
gers vaj« nog snooderKigeeringen gingen
zelfs zoo ver, die mooie* voorstellen niet eens
een grondig© studeering waard te achten.
Het verst in deze ..sitoodhehl” ging de En-
gelsolie vertegenwoordiger, Lord Cushendun.
Wel meende deze, dat het eerste beginsel van
het Russische ontwerp,*, namelijk volIedijK.
vaard als een ideaal; hij was er zeker van
dat niemand bereid was ten afwijzende hou
ding aan to nemen ten aanzien van het be.
ginsel, dat volledige ontwapening alter «loei
was. Maar tevens meende hjj, dat dit onmo
gelijk was eu hij zou gaarne gezien hebben
dat IJtwinow had aangetoond hoe dit kon
worden gedaan. V«x»r zoover Groot-Brittun
nië betrof, was dit l;u>d voor ontwapening,
maar er moest eerst, omtrent tal van kwestie»
een beslissing worden genomen.