a
1
„ONS BLAD"
I
W. H. M. PELS ZOON
WIJNHANDEL
I
BureauHOF 6, ALKMAAR - Telefoon
No 95
2a te rd ng 21 April 1938
Ja
H. SCtfOOKHOViM m ZM
FEUILLETON.
Gestrafte misdaad.
1
De wereld rondom ons.
WEEKOVERZICHT.
'1
Advertentieprijs
Abonnementsprijs
Aan alle abonné’e wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000.—, f750.—, f 250.—, f 125.—, f 50.f 40.—
W 0 NINe IN BIC H TI Kfi
LANGESTRAAT 1OO - ALKMAAR
Ons verkiezingsprogram en de
regeerlngsformatle.
f T
Onze Ongevallen-verzekerlng.
VIJFTIG GULDEN,
®B T^rkocts Mreyju, u,i;:73’.ge
waarvan zijn been gebroken werd.
BUITENLAND.
GIRO ALKMAAR 104863
GIRO ALKMAAR 104863
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
49
o
ge-
i
de
voor
o
(Wordt vervolgdV
wege laten van zelfs de door de etiquette
Y. .wV.-ti
f 2.—
4 f 2.85
t f 0.60 hooger
toenadering
r gedemon-
Budapest 35
zes senatoren
en andere leidende' personen, in het geheel
voorgeschreven condoleance was
weduwe maar al te opvallend.
<„««ten on Aj -L-htln» A-- TEÓtii 7ÜBERGULOSE EN KLIER.
Van 15 regels f 1.25elke regel meer t 0.25. Rrriime
regel f 0.75 voor de eerste paginavoor de overige p
Rubriek „Vraag en aanbod” bij vooruitbetaling
I. Reclame ped
pagina's f 030;
- --J P«r plaatsing
f 0.60 per advertentie van 5 regels iedere regel meer f 0.12.
Per kwartaal voor Alkmaar. 1
Voor buiten Alkmaar.
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Joego-Slavië en Tsjecho-Slowakije, die door
een reeks bondgenootschappen met omsin
geling bedreigd worden.
Nu weten we héél goed, dat het nog lang
zoover niet is, dat er nog een reeks seeiijjk-
heden te overwinnen ifi». ‘Zóo is bijv. Roe
menië nog lid uêr Kleine Entente, is Polen
uo« ‘ivój alleilti bgnden met Frankrijk ver-
KOORSTRAAT 4» -51 TEL 207,
ALKMAAR.
beschouwde als de indirecte oorzaak
een verschrikkelijke wanhoopsdaad,
hem bedreven.
En zij zag juist. Hij was twee uur tevoren
in het voornaamste hotel van Raynham ge
weest, en had daar het verhaal van lady
Eversleigh’s vluchtten van sir Oswald’s plot-
Ook ons lijkt dit verbod verkeerd, natuur
lijk niet uit differentie tegenover de commu
nisten, maar om tactische redenen. Ditmaal
zijn we het eens met de „Frankforter Zei-
tung”, die vraagt, hoe v. Keudell in hemels
naam op zulk een gedachte is gekomen, daar
immers de communistische partij zulk eeij,
verbod als een onvoorziene weldaad moet
beschouwen, daar zij erdoor in een marte-
1 aar»-rol komt. Men zou daarom haast moeten
denken, dat de geheintb bedoeling van de ge-
heele geschiedenis eigenlijk is om de commu
nisten aan wat zetels te helpen ten koste dan
natuurlijk van de socialisten, wier eventueele
winst veel meer gevreesd wordt 'dan een toe
neming van de communistische fractie!
o
Lang is het geleden, dat we hier iets over
China schreven. Enkelen onzer lezers be
treurden dit. Immers sinds de kruiswoord-
raadselmanie een pijnlooze dood is gestor
ven, vonden zij een heilzame hersengymna
stiek in ’t uit elkaar houden van al de
Tsangs, Sen, Sjoens, Fengs en hoe die Chi-
neesehe generaals, oftewel rooverhoofdman-
nen nog meer mochten heeten.
Tot hun troost durven we vóórspellen, dat
zij spoedig weer iets van hun gading hier
zullen vinden. Er is weer wat gaande daar in
China. De drie of vier voornaamste aanvoer
ders zijn uit hun winterslaap ontwaakt en
begonnen ’n nieuwen veldtocht, beteri, ge
zegd: moord- en roofpartij.
Hoe precies de toestand zich daar ontwik
kelt, kunnèn ne met den besten wil niet ver
tellen; daarvoor spreken de berichten elkaar
nog te veel tegen. Maar dat er iets broeit, be-
i hemel alleen weet, hoe onverdiend de smaad
is, dien ik van alle zijden ondervind en ik
weet niet of ik morgen nog onder dit dak
zal kunnen verblijven.”
Zij zag den vreemde met zekeren verheven
ernst aan, terwijl zij zoo sprak. Het wae bit
ter, zoo alleen in de wereld te stkan; te we
ten, dat eenieder niets dan diepe verachting
voor haar gevoelde; en zij had nog een flau
we hoop, dat Lionel Dale tenminste een wei
nig medelijden met haar zou gevoelen; dat
zij op zjjn gezicht ten minste een glimpje
twijfel zou lezen.
Helaas, neen, er scheen in hem geen twij
fel op te komen. "Hij had een innemend, open
gelaat, dat klaarblijkelijk geen masker was
voor allerlei gevoelens en gewaarwordingen,
die de jongeman in zijn binnenste verborg.
En weder dreef de teleurstelling Honoria tot
wanhoop, want zij bemerkte maar al te wel,
dat ook deze sympathieke persoon haar diep
verachtte. Zjj begreep het na een enkelen
oogopslag, dat aUés wat met den dood van
zijn oom in verband werd gebracht, hem
reeds was medegedeeld, en dat ook hij haar
van
door
verlangens verdonkeremaand is een zoo
groot mogelijk aantal zetels in de Tweede I
Kamer veroverd zullen hebben.
Overleg-vooraf met andere partijen (met
welke?) zou niet alleen in stryd zijn met
onze waardigheid, doch bovendien ook fei
telijk onmogelijk, daar degenen, die met
verantwoordelijkheid dit overleg zouden
kunnen. voeren; dq verkiezingen
u>et.... U^ou«au! Dfl nieuwe Kamérleden
toch moeten dan nog gekozen worden.
Neen, aan de wenschen van Amsterdam-P.
kan en mag niet tegemoet gekomen worden.
Men moet hierbij ook wél bedenken:
de opname van bepaalde eischen en verlan
gens in ons verkiezingsprogram kan nooit of
te nimmer beteekenen, dat die eisehen en
verlangens nu ook wis en zeker in vervul
ling zullen gaan na de verkiezingen; wil
men een parlementaire regecring, dan zal er
noodzakelijk een politiek van geven en ne
men gevolgd moeten worden, en komt
er géén parlementair kabinet, ja, dan weten
wij absoluut niet, wat er verwezenlijkt zal
worden.
Om teleurstellingen tc voorkomen be-
schouwe men de zaak derhalve niet mooier
dan zij is, maar dat blijft als een paal
boven water staan: met hoe méér mandaten
wij uit de bus komen hoe krachtiger wij
ons dus weren bij de stembus des te
méér invloed zullen wij kunnen uitoefenen
om een regeering te krijgen naar ons inzicht,
en des te méér zal er in en door die regee
ring voor ons, Katholieken, bereikt worden.
Niet alleen onze meubelen,
maar ook onze tapijten en
gordijnen worden onberispelijk
afgewerkt, terwijl de prijzen
tooh billijk zijn.
Maar
vraagt,
in willig —o -
Immers, het is niet de taak
instanties om t
er na de verkiezingen gevormd zal moeten
worden; -dit behoort tot de bevoegdheid der
daarvoor verantwoordelijke nieuw-gekozc'n
Kamerleden; wel mogen wjj onze belang
stelling in deze voorname kwestie toonen en
onzen geest scherpen tot het vinden van do
best-mogeljjko oplossing, maar de partjj-
instanties zullen nooit of te nimmer een ge
dragslijn kunnen, noch mogen voorschrijven.
De toestand zal eerst din volledig en
goed overzien kunnen en moeten wordèn,
wanneer wij op een zuiver katholiek pro
gram, waarop geen van onze eischen of
selingen dood gehoord met nog eenige bij
zonderheden, die reeds omtrent het onder
zoek en het verhoor waren uitgelekt. Daar
hij niet spoedig kwaad geloofde, had hij zich
tot den heer Ashburne gewend, om van hem
de bevestiging van dat alles te vernemen; en
ook van deze moest hij hooren, dat vermoe
delijk het gedrag van lady Eversleigh de oor
zaak was geweest van den dood van sir Os
wald.
Toen hjj dit van zoo geloofwaardige zijde
had vernomen, bleef Lionel Dale slechts één
gevoelen ten opzichte van de weduwe, en
dat was afschuw.
Hjj zag haar in haar schoonhejd en in haar
verlatenheid, maar hij gevoelde geen mede
lijden met haar beklagenewaardigen toestand
eu haar schoonheid vervulde hem slechte met
walging. Want was die schoonheid niet de
eerste oorzaak van sir Oswald’s droevig uit
einde geweest?
„Ik wilde u spreken, pjeyrouw,” zeide Lio
nel na een langdurig stilzwijgen, „om mjj te
verontschuldigen voor een bezoek op het
kasteel, dat een misschien min of meer in
dringerig karakter schijnt te dragen. Ik ge
loof, dat ik u niet verder behoef te storen.”
Met koude hoffelijkheid boog hjj, en hij
verliet het vertrek. Hij had geen enkel
troostwoord, geen betuiging van belangstel-
70.
Zij verwachtte, dat zij ook door hem zou
worden veroordeeld. Maar hij was de neef
van den man, die haar eens zoo vurig had
defgehad; van haar echtgenoot, wiens nage
dachtenis haar altijd heilig zou blijven, en
daarom wilde zij hem ontvangen met alle on
derscheiding en hoogachting waarop bij,
meende zij, al was ’t alleen in gie hoedanig
heid, aanspraak kon maken.
„Gjj zjjt misschien eenigermate verrast mij
hier te zien, mevrouw,” zeide mr. Dale koel.
,Jk heb geen uitnoodiging ontvangen om aan
de treurige plechtigheid van heden deel te
nemen, noch van u, noch van sir Reginald
Eversleigh. Maar sir Oswald achtte ik zeer
hoog en ik hield van hem, en ik heb ge
meend, dat men het mq niet ten kwade zal
duiden, zoo ik hier uk eigen beweging kom
om hem de lampte eer te bewijzen.”
„Ik dank u voor uwe belangstelling,” ant
woordde lady Eversleigh. „Als u geen uit
noodiging is toegezonden, is dat niet toe te
schrijven aan een opzet van mjjn kant Men
heeft mjj in ’t geheel niet gevraagd naar de
schikkingen, die ik eventueel zou willen
treffen. In den loop van de laatste dagen is
oen bitter verdriet over mfi gekomen de
Het bestuur der R. K. Kiesvereeniging,
afdeeling P. te Amsterdam heeft dezer da
gen tot het bestuur der R. K. Kiesvereeni
ging in den Rijkskieskring-Amsterdam een
aantal vragen gericht, welke getuigen van
een verheugende belangstelling in de poli
tiek, doch voor alles hierom van belang zij»,
omdat zij een gereede gelegenheid bieden tot
het rechtzetten van een blijkbaar veel ver
breid misverstand.
Het bestuur der afdeelings-kiesvereeuiging
zou voor de vaststelling van het ontwerp
program voor de a.s. nieuwe wetgevende
periode allereerst in de aangewezen organen
van de R. K. Staatspartij behandeld wen
schen te zien het onderwerp: „De mogelijke
regeeringsformatie in 1929 in betrekking tot
do zeer verantwoordelijke positie van de
R. K. Tweede-Kamer-fractie inzake het be
stuur van ons land.”
Het afdeelingsbestuur suggereert de ver
onderstelling, dat het bestuur der Staats
partij een uitspraak zou krijgen tot het vor
men van een op een parlementaire meerder
heid steunende regeering, - en het vraagt dan
of het niet noodzakeljjk zou zijn, dat het
partijbestuur zich in dat geval als be
stuur der grootste politieke partij zou
verstaan met de verantwoordelijke besturen
van die partijen, waardoor zulk een parle
mentaire meerderheid gevormd moet wor
den.
Waarbij zich aansluit de vraag, of 't niet
gewenscht zou wezen, het ontwerp-verkie-
zingsprogram,afhankelijk te stellen van de
verkregen zekerheid over de a.s. regeerings
formatie, opdat het verkiezingsprogram ont
daan zal zijn van niet tot werkelijkheid te
maken wenschelijkheden.
Wjj kunnen de overwegingen, welke het
Amsterdamsche afdeelingsbestuur tot het
stellen van deze vragen geleid hebben, vol
komen verklaren en ook waardeeren:
men is blijkbaar van oordeel, dat er thans
een zekere energie verspeeld wordt en dat
het niet goed is, verwachtingen te schep
pen,-welke tóch niet in vervulling gaan.
En men ziet blijkbaar nü al met tegenzin
de na-verkiezingsperiode tegemoet, waarin
met passen en meten een nieuwe regeering
gevormd zal moeten worden.
’t Is zeer begrijpelijk!
wat het afdeelingsbestuur hier
jt, lijkt ons toch werkelijk niet voor
inwilliging vatbaar:
2L‘_ 2 van de partjj-
uit te maken, welke regeering
de verkiezingen gevormd zal moeten
worden; -dit behoort tot de bevoegdheid der
Dit staat nu wel vast: als de vrede in
Europa binnen de eerstvolgende jaren be
dreigd wordt, komt dit gevaar niet door een
conflict Duitsehland-Frankrijk, nog minder
Duitschland-Engeland, maar zullen we de
haard moeten zoeken in Zuid-Oost en Mid
den Europa. Waarbij dan dient ojigemerkt,
te worden, dat een eventueele brand daar
niet gelocaliseerd kan blijven, maar door
allianties en belangengemeenschappen óók
naar het Westen zal overslaan.
Zonder gevaar van tegenspraak durven
we beweren, dat de meeste politieke activi
teit momenteel ontwikkeld wordt door het
Italië van Mussolini. Vooral de dagen van
Paschen zijn daai vol geweest van gewich
tige besprekingen. Nfct, dat we er veel van
afweten, want ondanks het feit, dat de ge
allieerden óók hadden de strjjden om de
veelgevloekte geheime diplomatie vol
gens velen «oorzaak va.\ den wereldoorlog!
af te schaffen, werd dit spelletje nooit,
lustiger geêpeeld dan heden ten dage.
Maar toch, nu ondanks pogingen tot ge
heimhouding bekend is geworden, met wie
Mussolini geconfereerd heeft, is uit die na
men alreeds op te maken, naar welke rich
ting de nieuwe Italiaansche politiek georiën
teerd zal zjjn. Achtereenvolgens toch ont
moette de Duce. ministers uit Roemenië,
Turkije, Griekenland, Hongarije, Litauen en
Polen. Uit de aardrijkskundige ligging van
deze lauden is al t een en ander af te lei
den, n.l. dat het gaat tegen de twee voor
naamste landen der z.g. Kleine Entente
o
Dajt het ministersambt nog niet altijd de
tact tot regeeren geeft, blijkt weer eens in
Duitsehland. Natuurlijk wéér bij bet zorgen
kind uit het bijna gestorven kabinet Marx II,
de binnenlandse!» Zaken minister vou Reu-
dell. Van de geboorte van dit ministerie af,
heeft deze Duitech-Nationale jongeman last
veroorzaakt. Nu weer door zijn aanschrijving
aan de landen o» den Roodcn Frontstrijders-
bond, de Roods Marine, eu de communistische
jeugdorganisatie Jungfront te verbieden.
Minister v. Keudell beroept zich daarbij
op den overval, waardoor enkele dagen ge
leden Braun door communisten uit het ge
rechtsgebouw van Moabit is bevrjjd. Uit dat
feit trekt hjj de conclusie, dat dergelijke ge
wapende overvallen door communistische
troepen ook op verkiezingslokalen zouden
kunnen gedaan worden en dat daardoor wel
licht de vrijheid van de verkiezingen zou
worden te kort, gedaan.
Van alle landen heeft alleen Beieren ’s Mi
nisters verzoek ingewilligd. Vooral Pruisen
verzet zich heftig, en grondt z’n weigering
vooral hierop, dat eerst kort geleden het
verbod van de nat. soc. arbeiderspartij te
Berlijn is opgeheven, teneinde deze partij
de vrijheid voor den verkiezingsstrijd terug
to geven. Pruisen wil, dat die vrijheid tot al
le partijen wordt uitgestrekt.
cratisch Europa en hebben geen hulp noo-
dig van fascistisch Italië. Maar Mussolini wil
Hongarije gebruiken ai* een troefkaart in het
EüSlpeesene politieke SpeL”
Dat is kras gezegd tegen de nieuwe vrien
den. Alleen de socialistische partij is daar
momenteel te onmachtig‘om ook maar eeni-
-T--^4-:-- -- <„««n
WMTdéff. DaïTzSi é?Bug neet wat water door buitenlandeche politiek.
den Donau moeten stroomen, vóór Honga
rije kan samenwerken met Roemenië; het
land, dat van het Magyarenrijk de beste pro
vincies heeft „genomen” en daar, al wat
Hongaar is, tyranniseert
Dat alles zjj toegegeven, maar het ruste-
loozc werken van Mussolini, die nu eenmaal
een groot buitenlandsch succes moet beha
len, om zich binnenlands staande te kun
nen houden, kan in deze veel bemiddf^en,
kan tegenstellingen verzachten en compro
missen tot stand brengen. En ats hij het zoo
ver gebracht heeft, gaat het ongetwijfeld op
Joego-Slavië los, de bittere tegenstander van
do Italiaansche Balkaninspiraties.
Wat zal dan Frankrijk doen, dat pas met
het Servenrijk een bondgenootschap sloot?
Men ziet, dreigende wolken, overal inQhet
Zuid-Oosten.
Heden keerden wij uit aan den Heer R. STET
te BAKKUM, gem. Castricnm, een bedrag
groot
als uitkeering op Polis No. 2283, voor het hem
Alkmaar, 21 April 1928.
DE DIRECTIE.
De gele bladeren ruischten naargeestig
door de laan, waardoor het stoffelijk over
schot van sir Oswald Eversleigh naar zijn
laatste rustplaats werd gebracht. Geen zon
nestraaltje vrooljjkte het sombere landschap
op en over de gansche strak-grauwe lucht
vertoonde zich geen plekje blauw. Het was,
alsof op dezen dag ook de uitvaart werd ge
vierd van den gestorven zomer.
In het tweede rjjtuig van den indrukwek-
kendén stoet bevond zich alleen lady Ever
sleigh. Kapitein Copplestone had van zjjn
dokter permisie gekregen om zich mede naar
het kerkhof te begeven. Zij ging dus alleen
naar het uiterljjk te oordeelen zoo koud
en zoo ongevoelig als een marmeren beeld.
Toen de stoet uit de poort van Raynham
trok, etond een landlooper tusschen de me
nigte; deze werd blijkbaar getroffen, toen
hjj het mooie gezichtje der barones zag.
„Wie is die vrouw, die daar zit in het
tweede rjjtuig?” vroeg hjj.
Het was een ruwe vagebond, barrevoets,
mgt een donkere, ruige, misdadige tronie,
die onder zjjn vuilen, breedgeranden hoed
nog ongunstiger uitkwam.
„Dat is de weduwe van sir Oswald,” ant-
ling en sympatjiie gesproken; en dat achter- woordde een van de omstanders, „zjj is zjjn
wege laten van zelfs de door de etiquette weduWe, maar tot haar eeuwige schande! Z$
wjjst de houding van Japan. Men kan geroet
aannemen; dat men in Tokio beter ingelieht
is, dan wjj in het Westen.
Men zal zich herinneren, dat ook het vori
ge jaar, toen Sjantoeng dreigde tot oorlogs-
tooneel tusschen de nationalisten en de troe
pen van Tsjang Teo Lin te worden, de Ja
panners het noodig achtten oorlogsschepen
en troepen naar Tsinanfoc te zenden, ter be
scherming van de Japanners de Japansche
belangen in deze streek. Het nationalistische
offensief echter kwam ten gevolge van on
derlinge oneenigheden onder de nationalis
ten tot staan en toen het gevaar was gewe
ken, werden ook de Japansche troepen weer
teruggetrokken.
Maar nu wordt opnieuw in Tokio overwo
gen schepen en landingstroepen daarheen
te dirigeeren, w at het beste bewjjs is, dat er
weer iets gaande is.
Misschien weten we volgende week mèèr
De Italiaansch-Hongaarsche B
is deze week al heel bjjzomJr
streerd. Dinsdag arriveerden <e I
Italiaansche afgevaardigden,
f.. .„-Jj- --
een gezelschap van 60 man. De ontvangst
was schitterend, van de grens tot de hoofd
stad was de reis een triumffocht, op alle
stations werden de gasten uit het vroeger
vijaudelijke land door groote menigten toe-
\gejuicht. Het station te Budapest was ver-
sierd met de Hongaarsche en Italiaansche
vlaggen, terwjjl bjj bet binnenstroomen van
den trein het Giovanczza weerklonk.
De bladen bevatten feestartikelen en de
officieele. toespraken waren uitermate harte-
Ijjk. Premier Betblen herinnerde eraan, hoe
de Italiaansche en Hongaarsche natie in den
wereldoorlog tegenover elkaar stonden. Zjj
waren echter ridderljjke tegenstanders, aldus
Bethlen en droegen elkaar achting toe. „De
vrede welken wij met do Italiaansche natie
gesloten hebben, is een volkomen en echte
vrede, welken wjj met de Italiaansehen natie
terheid achtergelaten. Thans echter willen
wjj in eeuwigen vriendschap band in hand
de wegen zoeken naar toekomstige welvaart
van beide naties. Uw verschijning alhier is
het bewjjs, dat deze wensch niet slechts ge
koesterd wordt door beide regeeringen, maar
door beide volken; ja, dat die wensch een
feit .geworden is. bezegeld deor den wil van
beide volken.”
Ja, zoo gaat het daar in Hongarjje, als
men vrienden wil eeren, is niets te* veel.
Daarover kunnen ook onze talrjjke landge-
nooten meepraten, die het voorrecht hadden
dit heerljjk land te mogen bezoeken. Maar
intusschen was hier de hulde niet algemeen.
Natuurlijk deden de soci’s niet mee! Dat
bleek duidelijk bij de ontvangst in het Par
lement.
Toen de Italiaansche fascisten de zaal
betraden, sprongen de afgevaardigden van
de regeeringspartijen op en riepen den Ita
lianen „Eljen!” en „Evviva!” toe, waarop
de fascisten met den Romeinschen groet
antwoordden. De sociaal-democraten echter
begonnen te fluiten en te roepen: „Matteotti-
moordenaars! Weg met den dictator! Foei!
Aan de galg met de moordenaars!”
En de socialistische pers maakt het niet
beter. Zoo schreef de „Nepsava”: „Als dan
uiemand het durft te zeggen, zullen wjj ver
klaren, dat het Hongaarsche volk allerminst
sympathie gevoelt voor de moordenaars van
Matteotti; dat het Hongaarsche volk het fas-
cismé haat en dat het diep meevoelt met het’
Italiaansche volk, dat lijdt onder het juk 'van
de fascistische dictatuur. De arbeidende mil-'
lioenen van het Hongaarsche volk verwach
ten hun bevrijding uit de handen van demo-
DE HONGAARSCHE MÏTRA1LLEURS-
KWFSTIE.
Oud roest in plaats van machine
geweren?
De „Matin” verneemt uit Genève: In VoD
kenbondskringen loopt het. gerucht, dat de
deskundigen in de Hongaarsche mitrailleurs*
kwestie zouden hebben geconstateerd, dat
het onbruikbaar gemaakte materiaal, dat
men hun getoond heeft, niet afkomstig kan
zjjn van de uit Italië gekomen machinegewe-
Het rapport van de commissie is wel Is
waar nog niet onderzocht, maar als het ge
rucht bevestigd wordt, zal de Commissie van
Drie (bestaande uit de heeren Beelaerts, Pro-
kope en Villegas) waarschijnlijk een aanvul
lend onderzoek voorstellen.
DE CHAOS IN CHINA.
Een officieele verklaring.
De Japansche regeering heeft een officieele
verklaring gepubliceerd over de redenen
voor de inmenging in China.
Toen Japan in het afgeloopen jaar zjjn
troepen uit Sjantoeng terug trok, waar
schuwde het de Chineesche regeering, dat het
gereed stond om opnieuw een expeditie te
sturen ter bescherming van leven eigendom
men van de Japanners indien in China op
nieuw de vrede en de orde mochten worden
verstoord.
In de verklaring van de Japansche regee
ring wordt er de nadruk op gelegd, dat de
huidige expeditie geen vijandige bedoelingen
tegen China insjuit, noch een interventie be-
teekent in de militaire operaties van een of
andere factie in dat land.
De opmarsch der Zuidelijken.
Naar gemeld wordt hebben de nationalis
ten den 18den Jentsjou-foe genomen en ruk*
ken zij snel op om den gedemoraliseerde
Noordelijken te beletten zich te herstellen in
de buurt van Tajjan-foe.
Ook zijn de Nationalisten er op belust, zich
van Tsinan-foe meester te maken, voor de
Japanners daar zjjn.
DE successen van de Zuidelijken.
Volgens aanvullende berichten uit Sjang
hai deelt generaal Tsjang-Kai-Siek mede, dat
hij in den loop dér gevechten langs den
is het, die hem den dood heeft aangedaan
met haar schandelijk gedrag.”
„Wat voor schandelijk gedrag,?” vroeg de
kerel levendig. „Ik ben hier eert vreemde
ling, ik weet niete van den doode.”
„Dat is jammer,” antwoordde de andere,
„de heele wereld moest de geschiedenis van
die fijne madam kennen, die daar juist in het
rjjtuig vcorbjj ging. Het zou voor ieder fat
soenlijk man een waarschuwing zjjn qm zich
door haar lief gezichtje niet te laten vangen.
Het is lady Eversleigh. Niemand weet, wie
ze eigenlijk is, of waar ze vandaan komt Ze
was nog geen maand getrouwd met sir Os
wald, of ze is er met een vreemden snuiter
’s avonds van door gegaan. Voordat zjj ver
weg was, kreeg ze al berouw van haar daad,
en bad en smeekte om genade en toen hield
zjj bjj hoog en laag vol, dat een schurk haar
op een onmogeljjke manier had bedrogen, en
dat alles op een misverstand berustte. Zoo
heb ik de historie gehoord van de menschen
op het kasteeL Maar sir Oswald wilde niks
meer van haar weten, en ze zou eenvoudig
zjjn weggejaagd, als een oude vriend van
hem zich niet daartegen had verzet. Het eind
is geweest, dat hij zich heeft vergHtied.** j''
OP AANVRAGE WORDT U GRATIS VOEGE-
JONDEN OE BROCHURE OVER ORANULINE,
HEToMIODEL VAN O» j H VAN GRAFHORST.
ZIEKTE. Mlddelburg»ch««tr. J17, Sch«»»ninfl«n.