a 1 „ONS BLAD" I W. H. M. PELS ZOON WIJNHANDEL I BureauHOF 6, ALKMAAR - Telefoon No 95 2a te rd ng 21 April 1938 Ja H. SCtfOOKHOViM m ZM FEUILLETON. Gestrafte misdaad. 1 De wereld rondom ons. WEEKOVERZICHT. '1 Advertentieprijs Abonnementsprijs Aan alle abonné’e wordt op aanvrage gratis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000.—, f750.—, f 250.—, f 125.—, f 50.f 40.— W 0 NINe IN BIC H TI Kfi LANGESTRAAT 1OO - ALKMAAR Ons verkiezingsprogram en de regeerlngsformatle. f T Onze Ongevallen-verzekerlng. VIJFTIG GULDEN, ®B T^rkocts Mreyju, u,i;:73’.ge waarvan zijn been gebroken werd. BUITENLAND. GIRO ALKMAAR 104863 GIRO ALKMAAR 104863 NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD 49 o ge- i de voor o (Wordt vervolgdV wege laten van zelfs de door de etiquette Y. .wV.-ti f 2.— 4 f 2.85 t f 0.60 hooger toenadering r gedemon- Budapest 35 zes senatoren en andere leidende' personen, in het geheel voorgeschreven condoleance was weduwe maar al te opvallend. <„««ten on Aj -L-htln» A-- TEÓtii 7ÜBERGULOSE EN KLIER. Van 15 regels f 1.25elke regel meer t 0.25. Rrriime regel f 0.75 voor de eerste paginavoor de overige p Rubriek „Vraag en aanbod” bij vooruitbetaling I. Reclame ped pagina's f 030; - --J P«r plaatsing f 0.60 per advertentie van 5 regels iedere regel meer f 0.12. Per kwartaal voor Alkmaar. 1 Voor buiten Alkmaar. Met Geïllustreerd Zondagsblad Joego-Slavië en Tsjecho-Slowakije, die door een reeks bondgenootschappen met omsin geling bedreigd worden. Nu weten we héél goed, dat het nog lang zoover niet is, dat er nog een reeks seeiijjk- heden te overwinnen ifi». ‘Zóo is bijv. Roe menië nog lid uêr Kleine Entente, is Polen uo« ‘ivój alleilti bgnden met Frankrijk ver- KOORSTRAAT 4» -51 TEL 207, ALKMAAR. beschouwde als de indirecte oorzaak een verschrikkelijke wanhoopsdaad, hem bedreven. En zij zag juist. Hij was twee uur tevoren in het voornaamste hotel van Raynham ge weest, en had daar het verhaal van lady Eversleigh’s vluchtten van sir Oswald’s plot- Ook ons lijkt dit verbod verkeerd, natuur lijk niet uit differentie tegenover de commu nisten, maar om tactische redenen. Ditmaal zijn we het eens met de „Frankforter Zei- tung”, die vraagt, hoe v. Keudell in hemels naam op zulk een gedachte is gekomen, daar immers de communistische partij zulk eeij, verbod als een onvoorziene weldaad moet beschouwen, daar zij erdoor in een marte- 1 aar»-rol komt. Men zou daarom haast moeten denken, dat de geheintb bedoeling van de ge- heele geschiedenis eigenlijk is om de commu nisten aan wat zetels te helpen ten koste dan natuurlijk van de socialisten, wier eventueele winst veel meer gevreesd wordt 'dan een toe neming van de communistische fractie! o Lang is het geleden, dat we hier iets over China schreven. Enkelen onzer lezers be treurden dit. Immers sinds de kruiswoord- raadselmanie een pijnlooze dood is gestor ven, vonden zij een heilzame hersengymna stiek in ’t uit elkaar houden van al de Tsangs, Sen, Sjoens, Fengs en hoe die Chi- neesehe generaals, oftewel rooverhoofdman- nen nog meer mochten heeten. Tot hun troost durven we vóórspellen, dat zij spoedig weer iets van hun gading hier zullen vinden. Er is weer wat gaande daar in China. De drie of vier voornaamste aanvoer ders zijn uit hun winterslaap ontwaakt en begonnen ’n nieuwen veldtocht, beteri, ge zegd: moord- en roofpartij. Hoe precies de toestand zich daar ontwik kelt, kunnèn ne met den besten wil niet ver tellen; daarvoor spreken de berichten elkaar nog te veel tegen. Maar dat er iets broeit, be- i hemel alleen weet, hoe onverdiend de smaad is, dien ik van alle zijden ondervind en ik weet niet of ik morgen nog onder dit dak zal kunnen verblijven.” Zij zag den vreemde met zekeren verheven ernst aan, terwijl zij zoo sprak. Het wae bit ter, zoo alleen in de wereld te stkan; te we ten, dat eenieder niets dan diepe verachting voor haar gevoelde; en zij had nog een flau we hoop, dat Lionel Dale tenminste een wei nig medelijden met haar zou gevoelen; dat zij op zjjn gezicht ten minste een glimpje twijfel zou lezen. Helaas, neen, er scheen in hem geen twij fel op te komen. "Hij had een innemend, open gelaat, dat klaarblijkelijk geen masker was voor allerlei gevoelens en gewaarwordingen, die de jongeman in zijn binnenste verborg. En weder dreef de teleurstelling Honoria tot wanhoop, want zij bemerkte maar al te wel, dat ook deze sympathieke persoon haar diep verachtte. Zjj begreep het na een enkelen oogopslag, dat aUés wat met den dood van zijn oom in verband werd gebracht, hem reeds was medegedeeld, en dat ook hij haar van door verlangens verdonkeremaand is een zoo groot mogelijk aantal zetels in de Tweede I Kamer veroverd zullen hebben. Overleg-vooraf met andere partijen (met welke?) zou niet alleen in stryd zijn met onze waardigheid, doch bovendien ook fei telijk onmogelijk, daar degenen, die met verantwoordelijkheid dit overleg zouden kunnen. voeren; dq verkiezingen u>et.... U^ou«au! Dfl nieuwe Kamérleden toch moeten dan nog gekozen worden. Neen, aan de wenschen van Amsterdam-P. kan en mag niet tegemoet gekomen worden. Men moet hierbij ook wél bedenken: de opname van bepaalde eischen en verlan gens in ons verkiezingsprogram kan nooit of te nimmer beteekenen, dat die eisehen en verlangens nu ook wis en zeker in vervul ling zullen gaan na de verkiezingen; wil men een parlementaire regecring, dan zal er noodzakelijk een politiek van geven en ne men gevolgd moeten worden, en komt er géén parlementair kabinet, ja, dan weten wij absoluut niet, wat er verwezenlijkt zal worden. Om teleurstellingen tc voorkomen be- schouwe men de zaak derhalve niet mooier dan zij is, maar dat blijft als een paal boven water staan: met hoe méér mandaten wij uit de bus komen hoe krachtiger wij ons dus weren bij de stembus des te méér invloed zullen wij kunnen uitoefenen om een regeering te krijgen naar ons inzicht, en des te méér zal er in en door die regee ring voor ons, Katholieken, bereikt worden. Niet alleen onze meubelen, maar ook onze tapijten en gordijnen worden onberispelijk afgewerkt, terwijl de prijzen tooh billijk zijn. Maar vraagt, in willig —o - Immers, het is niet de taak instanties om t er na de verkiezingen gevormd zal moeten worden; -dit behoort tot de bevoegdheid der daarvoor verantwoordelijke nieuw-gekozc'n Kamerleden; wel mogen wjj onze belang stelling in deze voorname kwestie toonen en onzen geest scherpen tot het vinden van do best-mogeljjko oplossing, maar de partjj- instanties zullen nooit of te nimmer een ge dragslijn kunnen, noch mogen voorschrijven. De toestand zal eerst din volledig en goed overzien kunnen en moeten wordèn, wanneer wij op een zuiver katholiek pro gram, waarop geen van onze eischen of selingen dood gehoord met nog eenige bij zonderheden, die reeds omtrent het onder zoek en het verhoor waren uitgelekt. Daar hij niet spoedig kwaad geloofde, had hij zich tot den heer Ashburne gewend, om van hem de bevestiging van dat alles te vernemen; en ook van deze moest hij hooren, dat vermoe delijk het gedrag van lady Eversleigh de oor zaak was geweest van den dood van sir Os wald. Toen hjj dit van zoo geloofwaardige zijde had vernomen, bleef Lionel Dale slechts één gevoelen ten opzichte van de weduwe, en dat was afschuw. Hjj zag haar in haar schoonhejd en in haar verlatenheid, maar hij gevoelde geen mede lijden met haar beklagenewaardigen toestand eu haar schoonheid vervulde hem slechte met walging. Want was die schoonheid niet de eerste oorzaak van sir Oswald’s droevig uit einde geweest? „Ik wilde u spreken, pjeyrouw,” zeide Lio nel na een langdurig stilzwijgen, „om mjj te verontschuldigen voor een bezoek op het kasteel, dat een misschien min of meer in dringerig karakter schijnt te dragen. Ik ge loof, dat ik u niet verder behoef te storen.” Met koude hoffelijkheid boog hjj, en hij verliet het vertrek. Hij had geen enkel troostwoord, geen betuiging van belangstel- 70. Zij verwachtte, dat zij ook door hem zou worden veroordeeld. Maar hij was de neef van den man, die haar eens zoo vurig had defgehad; van haar echtgenoot, wiens nage dachtenis haar altijd heilig zou blijven, en daarom wilde zij hem ontvangen met alle on derscheiding en hoogachting waarop bij, meende zij, al was ’t alleen in gie hoedanig heid, aanspraak kon maken. „Gjj zjjt misschien eenigermate verrast mij hier te zien, mevrouw,” zeide mr. Dale koel. ,Jk heb geen uitnoodiging ontvangen om aan de treurige plechtigheid van heden deel te nemen, noch van u, noch van sir Reginald Eversleigh. Maar sir Oswald achtte ik zeer hoog en ik hield van hem, en ik heb ge meend, dat men het mq niet ten kwade zal duiden, zoo ik hier uk eigen beweging kom om hem de lampte eer te bewijzen.” „Ik dank u voor uwe belangstelling,” ant woordde lady Eversleigh. „Als u geen uit noodiging is toegezonden, is dat niet toe te schrijven aan een opzet van mjjn kant Men heeft mjj in ’t geheel niet gevraagd naar de schikkingen, die ik eventueel zou willen treffen. In den loop van de laatste dagen is oen bitter verdriet over mfi gekomen de Het bestuur der R. K. Kiesvereeniging, afdeeling P. te Amsterdam heeft dezer da gen tot het bestuur der R. K. Kiesvereeni ging in den Rijkskieskring-Amsterdam een aantal vragen gericht, welke getuigen van een verheugende belangstelling in de poli tiek, doch voor alles hierom van belang zij», omdat zij een gereede gelegenheid bieden tot het rechtzetten van een blijkbaar veel ver breid misverstand. Het bestuur der afdeelings-kiesvereeuiging zou voor de vaststelling van het ontwerp program voor de a.s. nieuwe wetgevende periode allereerst in de aangewezen organen van de R. K. Staatspartij behandeld wen schen te zien het onderwerp: „De mogelijke regeeringsformatie in 1929 in betrekking tot do zeer verantwoordelijke positie van de R. K. Tweede-Kamer-fractie inzake het be stuur van ons land.” Het afdeelingsbestuur suggereert de ver onderstelling, dat het bestuur der Staats partij een uitspraak zou krijgen tot het vor men van een op een parlementaire meerder heid steunende regeering, - en het vraagt dan of het niet noodzakeljjk zou zijn, dat het partijbestuur zich in dat geval als be stuur der grootste politieke partij zou verstaan met de verantwoordelijke besturen van die partijen, waardoor zulk een parle mentaire meerderheid gevormd moet wor den. Waarbij zich aansluit de vraag, of 't niet gewenscht zou wezen, het ontwerp-verkie- zingsprogram,afhankelijk te stellen van de verkregen zekerheid over de a.s. regeerings formatie, opdat het verkiezingsprogram ont daan zal zijn van niet tot werkelijkheid te maken wenschelijkheden. Wjj kunnen de overwegingen, welke het Amsterdamsche afdeelingsbestuur tot het stellen van deze vragen geleid hebben, vol komen verklaren en ook waardeeren: men is blijkbaar van oordeel, dat er thans een zekere energie verspeeld wordt en dat het niet goed is, verwachtingen te schep pen,-welke tóch niet in vervulling gaan. En men ziet blijkbaar nü al met tegenzin de na-verkiezingsperiode tegemoet, waarin met passen en meten een nieuwe regeering gevormd zal moeten worden. ’t Is zeer begrijpelijk! wat het afdeelingsbestuur hier jt, lijkt ons toch werkelijk niet voor inwilliging vatbaar: 2L‘_ 2 van de partjj- uit te maken, welke regeering de verkiezingen gevormd zal moeten worden; -dit behoort tot de bevoegdheid der Dit staat nu wel vast: als de vrede in Europa binnen de eerstvolgende jaren be dreigd wordt, komt dit gevaar niet door een conflict Duitsehland-Frankrijk, nog minder Duitschland-Engeland, maar zullen we de haard moeten zoeken in Zuid-Oost en Mid den Europa. Waarbij dan dient ojigemerkt, te worden, dat een eventueele brand daar niet gelocaliseerd kan blijven, maar door allianties en belangengemeenschappen óók naar het Westen zal overslaan. Zonder gevaar van tegenspraak durven we beweren, dat de meeste politieke activi teit momenteel ontwikkeld wordt door het Italië van Mussolini. Vooral de dagen van Paschen zijn daai vol geweest van gewich tige besprekingen. Nfct, dat we er veel van afweten, want ondanks het feit, dat de ge allieerden óók hadden de strjjden om de veelgevloekte geheime diplomatie vol gens velen «oorzaak va.\ den wereldoorlog! af te schaffen, werd dit spelletje nooit, lustiger geêpeeld dan heden ten dage. Maar toch, nu ondanks pogingen tot ge heimhouding bekend is geworden, met wie Mussolini geconfereerd heeft, is uit die na men alreeds op te maken, naar welke rich ting de nieuwe Italiaansche politiek georiën teerd zal zjjn. Achtereenvolgens toch ont moette de Duce. ministers uit Roemenië, Turkije, Griekenland, Hongarije, Litauen en Polen. Uit de aardrijkskundige ligging van deze lauden is al t een en ander af te lei den, n.l. dat het gaat tegen de twee voor naamste landen der z.g. Kleine Entente o Dajt het ministersambt nog niet altijd de tact tot regeeren geeft, blijkt weer eens in Duitsehland. Natuurlijk wéér bij bet zorgen kind uit het bijna gestorven kabinet Marx II, de binnenlandse!» Zaken minister vou Reu- dell. Van de geboorte van dit ministerie af, heeft deze Duitech-Nationale jongeman last veroorzaakt. Nu weer door zijn aanschrijving aan de landen o» den Roodcn Frontstrijders- bond, de Roods Marine, eu de communistische jeugdorganisatie Jungfront te verbieden. Minister v. Keudell beroept zich daarbij op den overval, waardoor enkele dagen ge leden Braun door communisten uit het ge rechtsgebouw van Moabit is bevrjjd. Uit dat feit trekt hjj de conclusie, dat dergelijke ge wapende overvallen door communistische troepen ook op verkiezingslokalen zouden kunnen gedaan worden en dat daardoor wel licht de vrijheid van de verkiezingen zou worden te kort, gedaan. Van alle landen heeft alleen Beieren ’s Mi nisters verzoek ingewilligd. Vooral Pruisen verzet zich heftig, en grondt z’n weigering vooral hierop, dat eerst kort geleden het verbod van de nat. soc. arbeiderspartij te Berlijn is opgeheven, teneinde deze partij de vrijheid voor den verkiezingsstrijd terug to geven. Pruisen wil, dat die vrijheid tot al le partijen wordt uitgestrekt. cratisch Europa en hebben geen hulp noo- dig van fascistisch Italië. Maar Mussolini wil Hongarije gebruiken ai* een troefkaart in het EüSlpeesene politieke SpeL” Dat is kras gezegd tegen de nieuwe vrien den. Alleen de socialistische partij is daar momenteel te onmachtig‘om ook maar eeni- -T--^4-:-- -- <„««n WMTdéff. DaïTzSi é?Bug neet wat water door buitenlandeche politiek. den Donau moeten stroomen, vóór Honga rije kan samenwerken met Roemenië; het land, dat van het Magyarenrijk de beste pro vincies heeft „genomen” en daar, al wat Hongaar is, tyranniseert Dat alles zjj toegegeven, maar het ruste- loozc werken van Mussolini, die nu eenmaal een groot buitenlandsch succes moet beha len, om zich binnenlands staande te kun nen houden, kan in deze veel bemiddf^en, kan tegenstellingen verzachten en compro missen tot stand brengen. En ats hij het zoo ver gebracht heeft, gaat het ongetwijfeld op Joego-Slavië los, de bittere tegenstander van do Italiaansche Balkaninspiraties. Wat zal dan Frankrijk doen, dat pas met het Servenrijk een bondgenootschap sloot? Men ziet, dreigende wolken, overal inQhet Zuid-Oosten. Heden keerden wij uit aan den Heer R. STET te BAKKUM, gem. Castricnm, een bedrag groot als uitkeering op Polis No. 2283, voor het hem Alkmaar, 21 April 1928. DE DIRECTIE. De gele bladeren ruischten naargeestig door de laan, waardoor het stoffelijk over schot van sir Oswald Eversleigh naar zijn laatste rustplaats werd gebracht. Geen zon nestraaltje vrooljjkte het sombere landschap op en over de gansche strak-grauwe lucht vertoonde zich geen plekje blauw. Het was, alsof op dezen dag ook de uitvaart werd ge vierd van den gestorven zomer. In het tweede rjjtuig van den indrukwek- kendén stoet bevond zich alleen lady Ever sleigh. Kapitein Copplestone had van zjjn dokter permisie gekregen om zich mede naar het kerkhof te begeven. Zij ging dus alleen naar het uiterljjk te oordeelen zoo koud en zoo ongevoelig als een marmeren beeld. Toen de stoet uit de poort van Raynham trok, etond een landlooper tusschen de me nigte; deze werd blijkbaar getroffen, toen hjj het mooie gezichtje der barones zag. „Wie is die vrouw, die daar zit in het tweede rjjtuig?” vroeg hjj. Het was een ruwe vagebond, barrevoets, mgt een donkere, ruige, misdadige tronie, die onder zjjn vuilen, breedgeranden hoed nog ongunstiger uitkwam. „Dat is de weduwe van sir Oswald,” ant- ling en sympatjiie gesproken; en dat achter- woordde een van de omstanders, „zjj is zjjn wege laten van zelfs de door de etiquette weduWe, maar tot haar eeuwige schande! Z$ wjjst de houding van Japan. Men kan geroet aannemen; dat men in Tokio beter ingelieht is, dan wjj in het Westen. Men zal zich herinneren, dat ook het vori ge jaar, toen Sjantoeng dreigde tot oorlogs- tooneel tusschen de nationalisten en de troe pen van Tsjang Teo Lin te worden, de Ja panners het noodig achtten oorlogsschepen en troepen naar Tsinanfoc te zenden, ter be scherming van de Japanners de Japansche belangen in deze streek. Het nationalistische offensief echter kwam ten gevolge van on derlinge oneenigheden onder de nationalis ten tot staan en toen het gevaar was gewe ken, werden ook de Japansche troepen weer teruggetrokken. Maar nu wordt opnieuw in Tokio overwo gen schepen en landingstroepen daarheen te dirigeeren, w at het beste bewjjs is, dat er weer iets gaande is. Misschien weten we volgende week mèèr De Italiaansch-Hongaarsche B is deze week al heel bjjzomJr streerd. Dinsdag arriveerden <e I Italiaansche afgevaardigden, f.. .„-Jj- -- een gezelschap van 60 man. De ontvangst was schitterend, van de grens tot de hoofd stad was de reis een triumffocht, op alle stations werden de gasten uit het vroeger vijaudelijke land door groote menigten toe- \gejuicht. Het station te Budapest was ver- sierd met de Hongaarsche en Italiaansche vlaggen, terwjjl bjj bet binnenstroomen van den trein het Giovanczza weerklonk. De bladen bevatten feestartikelen en de officieele. toespraken waren uitermate harte- Ijjk. Premier Betblen herinnerde eraan, hoe de Italiaansche en Hongaarsche natie in den wereldoorlog tegenover elkaar stonden. Zjj waren echter ridderljjke tegenstanders, aldus Bethlen en droegen elkaar achting toe. „De vrede welken wij met do Italiaansche natie gesloten hebben, is een volkomen en echte vrede, welken wjj met de Italiaansehen natie terheid achtergelaten. Thans echter willen wjj in eeuwigen vriendschap band in hand de wegen zoeken naar toekomstige welvaart van beide naties. Uw verschijning alhier is het bewjjs, dat deze wensch niet slechts ge koesterd wordt door beide regeeringen, maar door beide volken; ja, dat die wensch een feit .geworden is. bezegeld deor den wil van beide volken.” Ja, zoo gaat het daar in Hongarjje, als men vrienden wil eeren, is niets te* veel. Daarover kunnen ook onze talrjjke landge- nooten meepraten, die het voorrecht hadden dit heerljjk land te mogen bezoeken. Maar intusschen was hier de hulde niet algemeen. Natuurlijk deden de soci’s niet mee! Dat bleek duidelijk bij de ontvangst in het Par lement. Toen de Italiaansche fascisten de zaal betraden, sprongen de afgevaardigden van de regeeringspartijen op en riepen den Ita lianen „Eljen!” en „Evviva!” toe, waarop de fascisten met den Romeinschen groet antwoordden. De sociaal-democraten echter begonnen te fluiten en te roepen: „Matteotti- moordenaars! Weg met den dictator! Foei! Aan de galg met de moordenaars!” En de socialistische pers maakt het niet beter. Zoo schreef de „Nepsava”: „Als dan uiemand het durft te zeggen, zullen wjj ver klaren, dat het Hongaarsche volk allerminst sympathie gevoelt voor de moordenaars van Matteotti; dat het Hongaarsche volk het fas- cismé haat en dat het diep meevoelt met het’ Italiaansche volk, dat lijdt onder het juk 'van de fascistische dictatuur. De arbeidende mil-' lioenen van het Hongaarsche volk verwach ten hun bevrijding uit de handen van demo- DE HONGAARSCHE MÏTRA1LLEURS- KWFSTIE. Oud roest in plaats van machine geweren? De „Matin” verneemt uit Genève: In VoD kenbondskringen loopt het. gerucht, dat de deskundigen in de Hongaarsche mitrailleurs* kwestie zouden hebben geconstateerd, dat het onbruikbaar gemaakte materiaal, dat men hun getoond heeft, niet afkomstig kan zjjn van de uit Italië gekomen machinegewe- Het rapport van de commissie is wel Is waar nog niet onderzocht, maar als het ge rucht bevestigd wordt, zal de Commissie van Drie (bestaande uit de heeren Beelaerts, Pro- kope en Villegas) waarschijnlijk een aanvul lend onderzoek voorstellen. DE CHAOS IN CHINA. Een officieele verklaring. De Japansche regeering heeft een officieele verklaring gepubliceerd over de redenen voor de inmenging in China. Toen Japan in het afgeloopen jaar zjjn troepen uit Sjantoeng terug trok, waar schuwde het de Chineesche regeering, dat het gereed stond om opnieuw een expeditie te sturen ter bescherming van leven eigendom men van de Japanners indien in China op nieuw de vrede en de orde mochten worden verstoord. In de verklaring van de Japansche regee ring wordt er de nadruk op gelegd, dat de huidige expeditie geen vijandige bedoelingen tegen China insjuit, noch een interventie be- teekent in de militaire operaties van een of andere factie in dat land. De opmarsch der Zuidelijken. Naar gemeld wordt hebben de nationalis ten den 18den Jentsjou-foe genomen en ruk* ken zij snel op om den gedemoraliseerde Noordelijken te beletten zich te herstellen in de buurt van Tajjan-foe. Ook zijn de Nationalisten er op belust, zich van Tsinan-foe meester te maken, voor de Japanners daar zjjn. DE successen van de Zuidelijken. Volgens aanvullende berichten uit Sjang hai deelt generaal Tsjang-Kai-Siek mede, dat hij in den loop dér gevechten langs den is het, die hem den dood heeft aangedaan met haar schandelijk gedrag.” „Wat voor schandelijk gedrag,?” vroeg de kerel levendig. „Ik ben hier eert vreemde ling, ik weet niete van den doode.” „Dat is jammer,” antwoordde de andere, „de heele wereld moest de geschiedenis van die fijne madam kennen, die daar juist in het rjjtuig vcorbjj ging. Het zou voor ieder fat soenlijk man een waarschuwing zjjn qm zich door haar lief gezichtje niet te laten vangen. Het is lady Eversleigh. Niemand weet, wie ze eigenlijk is, of waar ze vandaan komt Ze was nog geen maand getrouwd met sir Os wald, of ze is er met een vreemden snuiter ’s avonds van door gegaan. Voordat zjj ver weg was, kreeg ze al berouw van haar daad, en bad en smeekte om genade en toen hield zjj bjj hoog en laag vol, dat een schurk haar op een onmogeljjke manier had bedrogen, en dat alles op een misverstand berustte. Zoo heb ik de historie gehoord van de menschen op het kasteeL Maar sir Oswald wilde niks meer van haar weten, en ze zou eenvoudig zjjn weggejaagd, als een oude vriend van hem zich niet daartegen had verzet. Het eind is geweest, dat hij zich heeft vergHtied.** j'' OP AANVRAGE WORDT U GRATIS VOEGE- JONDEN OE BROCHURE OVER ORANULINE, HEToMIODEL VAN O» j H VAN GRAFHORST. ZIEKTE. Mlddelburg»ch««tr. J17, Sch«»»ninfl«n.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1928 | | pagina 1