„ONS BLAD”
BureauHOF 6, ALKMAAR - Telefoon
VIERDE NEDERLANDSCHE KATHOLIEKENDAG.
A
FEUILLETON.
Gestrafte misdaad.
I
Advertentieprijs
r* - -- -- -
No. 125. G,R0 alkmaar io4863 Woensdag 30 Mei 1028. giro alkmaar m4863 22m Jaargang
Abonnementsprijs
-
I
Spaarplicht.
Aan alle abonné’a wordt op aanvrage gratis oen poll» verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000.—f750.f250.f125. f5O.,f4O.
GIRO ALKMAAR 104863
GIRO ALKMAAR 104863
de
Gracht,
ge-
Op dat oogenblik stegen sir Reginald en
je
t
"S’
regel f 0.75 voor de eerste pagina 7'
Rtforiek „Vraag en aanbod" bij
Per kwartaal voor Alkmaar
Voor buiten Alkmaar
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Heir van kleinen, heir van grooten
Een in onweerstaanbre vaart,
VoorC de rangen vastgesloten,
Wij verov’ren heel dees aard,
- Heel de wereld voor den Goede
Die ons leven bracht in dood,
Die ons onverwinbaar voedde
Met zijn Levenswjjn en -Brood.
Christus-Koning, uw vazallen
Staan den grootscheu kamp bereid.
Hoor het lied der trouwe 'schallen
Uit hun strijdbre needrigheid!
Oogen, die van liefde branden,
Harten, die in liefde slaan,
Duizend liefdesteike handen
Neen, miljoenen om uw vaan!
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
Na het „Aan U 0. Koning der Eeuwen",
een groote kinderbelofte van trouw aan
j Douglas Dale weer in den phaëton en reden
I
de de stalknecht, en schonk zich nog eens in.
„Ik ben je dankbaar voor je raad, maar
ik zou „den Buffel” toch wel willen hebben,
ondanks zijn kwaadaardigheid. Ik koop hem
niet-voor mijzelf, maar voor een vriend. Al»
je me het beest voor twintig pond kunt leve
ls belofte in onze kleinheid
Heer neem onze kleinheid aan,
Laat ook ons in stoere reinheid
Om uw troon en tente staan!
Laat in ons uw sterkte groeien
Koning-Held. die 't al verwon,
Schuts der Lelie bij haar bloeien
Maagdekoning in uw zon!
DE WILD
LAAT, over do Boterstraat *l«lef. 34 en SB.
Gaa en Kolenfornuizen,
in diverse kleuren geëmailleerd.
Bekende Fabrikaten
„SENKING” en GJDiN”.
Alleen kwaliteitsartikelen en goedkoop
UI
Ptc
derheid behoort tot de absoluut, bezitloozen,
die van elk eigendomsbegrip voor zich zijn
vervreemd. Daarom zijn wij van oordeel, dat
het eigendomsbegrip in theorie en practjjk
weer nader tot de massa, ook van de arbei
der», moet worden gebracht, opdat zij ook
na verloop van tijd weer hun aandeel in de
productiemiddelen kunnen terug bekomen.
Invoering van spaarplicht kan daartoe
weg.
Victoi Carrington was om half negen in
„de Geit”, een klein kroegje in een armelijk
straatje. Hier vond hij Hawkins al, die. op
hem wachtte en de tijd kortte door een glas
jenever te drinken.
„Er is niemand in het opkamertje, mijn
heer,” zeide Hawkins, toen hjj Carrington
herkende, „en als we daar gaan zitten kun
nen we ongestoord praten. Er is zeker geen
bezwaar, dat deze heer en ik in het opka
mertje gaan zitten?” voegde hij re bij, zich
tot de buffetjuffrouw wendende.
„Neen, gaat uw gang maar, heeren,” zeide
de juffrouw.
Victor Carrington bestelde een pint bran
dewijn en ging met Hawkins naar het op
kamertje.
Beiden gingen zitten en nadat Victor den
stalknecht een glas brandewijn had aange
boden, 't welk deze niet afsloeg, begon hij:
„Ik zal je maar direct zeggen, wat ik te
zeggen heb. Ik heb zin om den „Wilden Buf
fel” te koopen, maar ik ben niet rijk en kan
daarvoor geen groot som besteden. Je zoudt
mjj misschien wel een handje kunnen .helpen,
om eeden Wilden Buffel” niet te duur te krij
gen.”
„Wel, onder ons gezegd, zou ik „den Wil
den Buffel” niet willen hebben, al wou
De Bisschoppen waren gezlecu in kiem
paars. Z. D. H. Mgr. H. van de Wetering
bad de borst gesierd met het grootlint var.
den Nederlandschen Leeuw.
Bij de trappen van het stadhuis werden
de hooge gasten door burgemeester L. B. J.
van Oppen, in ambtscostuum, en udoor het
college van wethouders ontvangen.
In de majestueuss hal van het stadhuis
werden zij opgewacht door de Katholieke
raadsleden van Maastricht, die zich hadden
opgesteld, rond de daar gereed steande ze
tels.
Na een korte begroeting namen allen
plaats en hield burgemeester van Oppen een
toespraak.
DERDE DAG.
Officieele ontvangst.
Om 4.15 uur had gisterenmiddag ten stad-
huize de officieele ontvangst plaats van het
Doorluchtig Episcopaat, de andere leden van
het Eere-Comité en het Hoofdbestuur van
den den Nederlandschen Katholiekendag
door het Gemeentebestuur en den Gemeente
raad van Maastricht op het Stadhuis.
De Bisschoppen begaven zich hiertoe
vanaf de pastorie op het Vrijthof, begeleid
door een Eerewacht te paard, in rijtuigen
naar het Stadhuis.
Gereden werd langs het Vrijthof, West- en
i ker, van den Koning zelven, als wij, naar
Zjjn groot gebod, liefhebben elkander.
O, die ideaal is waard, dat wij onze edel
ste krachten er aan wijden: door de zege
praal der naastenliefde het Koningschap van
den Vrede-Koning verzekeren in de_,wereld,
in het sociale lev?n in zijn vollen omvang,
ver heen over de grenzen van gewesten en
staten en talen.
Bij de behandeling der motie-Sannes inzake
ouderdomsvoorziening en staatspensioen is
door het kamerlid Kortenhorst een pleidooi
gehouden voor de invoering van spaarplicht
voor ongehuwde werknemers die daarvoor in
de termen vallen.
Spaarplicht of spaardwang is een foeilee-
Ijjke naam voor een prachtige sociale zaak.
Wij hebben dan ook van dit gedeelte van
het betoog van Dr. Korenhorst met instem
ming kennis genomen, zij het ook dat we de
zaak van den spaarplicht in een geheel an
der verband bezien, dan Dr. Kortenhorst
deed.
Onze meening is, dat een afdoeude oplos
sing van het maatschappelijk vraagstuk al
leen mogelijk is, wanneer de gapende klove
welke er bestond tusschen grpot-kapitalisten
en proletariërs wordt overbrugd, wanneer de
toestand verdwijnt, waarbij een beperkt aan-
personen de beschikking heeft over de
luctiemiddelen en de overgroote meer-
V
„Als je ’t met Spavin over den prijs ecus
kunt worden, zou ik zonder dralen den koop
sluiten.”
Dale aarzelde geen oogenblik. Ook hem
had „Nyagara” bekoord. Hjj ging met Spa
vin naar diens kantoortje, en schreef ter
stond een wissel voor den prjjs, dien Spavin
vroeg, zonder een shilling af te dingen.
Terwjil Douglas den wissel schreef, nam
Carrington de gelegenheid te baat pm den
stalknecht Hawkins aan te spreken.
„Ik heb een karweitje voor je,” zeide hij,
„heb je wel eens een uurtje vrjj?”.
„Jawel; na afloop van mjjn werk heb ik
avonds wel eens een paar uur vrijen tjjd.”
„Hoe laaien waar kan ik je eens spre
ken?” vroeg Victor.
„Wel, in mjjn eigen woning kan ik een
heer als u niet ontvangen,” antwoordde de
stalknecht, „maar als gjj in „de Geit” wilt
komen, hier in de eerste straat links, dan
kunnen we elkaar daar ongestoord spreken.”
„Goed,” zei Victor, „kom dan van avond
fat „de Geit”; hoe laat kunt ge?”
„Van avond om 9 uur.”
„In orde,” sprak Victor met een blik op
de kantoordeur. „Maar mond dicht, hoor!”
Noordzijde, Helmstraat. Groote
Markt, West- en Oostzijde.
De Zeareerw. Hooggel. Heer Prof. D. J. J.
Aengcnent sprak over
Het Koningschap van Christus
in het politieke leven,
aan welke rede het volgende is ontleend:
Het Koningschap van Christus en de poli
tiek zijn dat wel twee begrippen, die met elr
kander vereenigbaar zjjn? Is dan het poH-
tieke leven niet een minderwaardig gedoe,
dat met Christus' Koningschap niets te ma
ken heeft? Er zjjn er, die zoo denken en
spreken. Doch uit beklagenswaardig misver
stand. omdat zij niet weten te onderscheiden
het bijkomstige van het wezenlijke, het con
comitante van de constitueerende wezensele
menten.
Wat is de hoo^e en ideale beteekenis van
de politiek?
Niets minder dan dit, dat het Koningschap
van Jesns Christus in het staatkundige leven
tot werkelijkheid worde gebracht.
De politiek beoogt de'bevordering van het
tijdeljjke welzijn van den mensch en wel als
voorbereiding op onze eeuwige bestemming.
Daaruit volgt, dat de taak van de politiek
volgens de katholieke opvatting drievoudig
is.
Allereerst heeft de politiek na te streven
het tijdelijke welzijn der burgers, wel te ver
staan het algemeene welzijn van tijdelijken
aard.
De tweede taak, die de politiek volgens
kathplieke opvatting heeft te vervullen, is
de handhaving en verdere doorvoering van
de Christelijke beginselen in het staatsbe
stuur.
De derde taak van de politiek volgens de
katholieke opvatting is te waken voor de
vrijheid, de belangen en de rechten van de
Katholieke Kerk.
Dit is de drievoudige taak, die de politiek
volgens onze katholieke opvatting te vervul
len heeft. Hebben wij zulks goed voor oogen,
dan valt het gemakkelijk, daaruit de volgen
de drievoudige conclusie te trekken.
Allereerst, dat de politiek de belangstel
ling van iederen katholiek, van welken rang
of stand hjj ook zjj, o ver waardig is, en dat
het dus eene grove dwaling is minachtend op
haar neer te zien.
Ten tweede volgt daaruit dat wanneer w$
ons de vraag stellen, op welke wjjze de ver
werkelijking van Christus’ Koningschap In
het politieke leven het best benaderd kan
worden, het antwoord moet luiden: door een
samenwerking der christelijke partijen, om
dat deze en deze alleen ook de tweede taak
van de politiek met ons gemeen hebben, n.I.
de handhaving en verdere doorvoering der
christelijke beginselen in het staatsbestuur.
Iedere samenwerking met andere politieke
partijen, die niet op chritrteljjken grondslag
staan, moet natuurlijk dit element uit.de po
litiek uitschakelen.
God geve, dat dit bewustzijn ons katholie
ken altijd bjj blijve. Een enkele maal voelt
men wel eens den bangen twijfel in zich op
komen, of allen wel genoeg van dat bewust
zijn doordrongen zjjn.
Bezien wjj thans nog een oogenblik de
vruchten, die van de verwerkelijking van
Christus' Koningschap in de politiek het ge
volg zullen zjjn. Paus Pius XI schetste ze in
zjjn Encycliek Quas primas van 11 December
1925. Na te hebben uiteengezet, dat sedert
God en Jesus Christus zjjn verwijderd uit de
wetgeving en het staatsbestuur, de geheels
burgerlijke samenleving aan bet wankelen
is gebracht, vervolgt hij:
„Wanneer echter niet alleen de individuen
maar ook de naties als zoodanig eenmaal
het Koningschap van Christus zullen erkend
hebben, kan het niet anders of de burger
lijke samenleving moet deelachtig /worden
aan ohmeteljjke zegeningen, zooals rechtma
tige vrjjheid, orde en rust, eendracht en
vrede”.
De paus noemt dus drie vruchten, waar
van er twee betrekking hebben op het natio
nale leven van een volk, n.L vrjjheid orde en
rust, en een op het internationale leven,
De oogen van Hawkins begonnen i.og-
meet te schitteren, maar hjj antwoordde niet
dadelijk.
„ik geloof niet, dat mijnheer Spavin „den
Witten Buffel” nog wil missen, zeide hjj ein
delijk. Hij wil eerst trachten hem te tem
men,”
Zyf^pnzin, Spavin zal blij genoeg zjjn als hjj
/t dier kwjjt is. Je zegt maar, dat het voor
/een kennis van je is, een jockey, die hem
(wel zal temmen.”
James Hawkins wreef zich nadenkend de
kin.
„Wel, misschien als ik het zoo aanleg,” zei
hjj ten laatste, „zal Spavin wel bereid zjjn
hem te verkoopen. Hjj wil het dier graag
kwjjt, maar durft hem niet aan een heer te
verkoopen, uit vrees voor ongelukken.”
„Goed zoo,’’ antwoordde Carrington. „Dus
je maakt de zaak in orde.’’
„Wanneer moet u bet paard hebben,"
vroeg Hawkins.
„Dadelijk.”
„Kunt u hier dan morgenavond terugko
men of zal ik bjj u aan huis komen, mijn
heer?”
„Ik zal hier morgenavond om negen uur
terug züu.” an'wootdde Victor.
Kinderhulde.
Om 5 uur, na de receptie ten stadhuize
had een huldiging plaats door de katholieke G
jeugd van Maastricht, onder leiding van den
heer Henk Bus.
Het was een indrukwekkend moment, toen
uit duizenden kindermonden de woorden
Klonken van het speciaal vervaardigde hul-
digngslied:
ren en een week vrjj kunt krjjgen om hem
naar mjjn vriend die op het land woont, te
brengen, dan krijg je vijf pond voor je
moeite.”
De oogen van
Van 15 regels fl.25; elke regel meer f 0.25. Reclame per
regel f 0.75 voor de eerste paginavoor de overige pagina's f 0-50 i
Rtforiek „Vraag en aanbod" bij vooruitbetaling per plaatsing
f 0.60 per advertentie van 5 regels iedere regel meer f 0.12.
Telegrammen aan Z. H. den Paus
en H.M. de Koningin.
In de officieele openings vergadering deed
prof. Aengcnent, secretaris van het Hoofd
bestuur, voorlezing van telegrammen, waar
in liefde en trouw werd uitgesproken aan
Z. H. den Paus en H. M. de Koningin.
Ook een telegram van Mgr. W. H. Nolens,
die den wensch uitsprak, dat de Katholieken
dgg de eenheid mocht versterken, lokte ap
plaus uit.
Tentoonstelling van Kerkelijke Kunst.
De ter gelegenheid van den Katholieken
dag georganiseerde tentoonstelling van Ka
tholieke kunst door Petra (Permanente Ten-
UMnstellingsraad) is Zaterdagmiddag officieel
geopend. Ze wordt gehouden in den omgang
van de 0. L. Vrouwekcrk, waar de inzendin
gen, meest alle op gebied van kerkeljjke
kunst, goed tot baar recht komen. Er is o.a.
een schitterende inzending van J. Eloy en
Leo Brom, die een geheele vitrine vult.
Beeldhouwwerk is er van Uiterwaal, W. A.
van der Winkel en Ch. Vos, misgewaden van
gebrs. Cox, uit Utrecht, stola-ontwerj>en van
H. van Eyden, tu Bussum, kerkramen van
Lou A sper lach en Jos. ten Hoorn. Verder
zjjn er ontwerpen en teekeningen o.a. van
Job. Margry en Buyskens, te Rotterdam, ma
quettes en ontwerpen van kerken en kerk
ramen van de architecten Jos. Cuypers, van
Moorse), Boosten, van de Sandt Postmes en
anderen en een mooi altaarkleed, ontwerp
Toon Tunnekotter, te Rotterdam.
De tentoonstelling blijft tot 3 Juni
opend.
f X—
f 2.85
f 0.60 booger
een dag van vreugde zal bljjven opgetee-
kend, doch dat ook in onze harten in dank
baarheid zal bljjven voorleven de herinne
ring aan het Hoogq Bezoek, dat ons beden
ten deelt valt.
Moge ik tenslotte den wensch uitspreken,
dat deze Vierde Neder). Katholiekendag
heerlijke vruchten moge voortbrengen voor
ons vaderland en voor deze stad.
En moge bij u, wanneer deze plechtighe
den weer tot het verleden behooren, eene
aangename herinnering bljjven voortlcven
aan de dagen in de stad van St. Servaas, in
de stad van de Sterre der Zee doorgebracht.
Antwoord van Mgr. v. d. Wetering.)
Q^'Xartsbisschop van Utrecht beant-J
wriordde deze toespraak.
Ik dank U h^rteljjk, zeide Mgr., voor deze
plechtige ontvangst.
Ik moet u verklaren, dat het buitenge
woon is. Zooiets zou hi Utrecht niet kunnen
gebeuren. Daarom mSakt het des te meer
indruk op ons. Ik’ hoop, met U, dat deze
Katholiekendag schitterend mag slagen. Al
les werkt daartoe méér. Het weer, de be
volking en de zoo sympathieke houding van
het gemeentebestuur, jegens zjjn gasten.
Tusschen Utrecht en Maastricht, beston
den steeds nauwe benden, welke, naar ik
hoop, door deze luisterrijke ontvangst nog
nauwer zullen worden toegehaald.
Wanneer in volgende jaren hier wederom
een Katholiekendag zal worden gehouden,
dan wensch ik, als mijn leeftijd zulks ge
doogt, daarbjj nog tegenwoordig te zjjn (ap
plaus).
Moge deze Katholiekendag niet alleen een
zegen zijn voor Maastricht, dat de geboorte
plaats is van ons geloof, de poort waarlangs
het geloof in Nederland is binnengekomen,
maar ook voor Limburg en geheel ons Va
derland Oók voor den niet-Katholieken, be
sloot Mgr., op wie deze manifestatie een
diepgu indruk moet maken.
Met de herbaalde betuiging van zjjn dank,
ook namens de andere Bisschoppen, eindigde
Mgr. zjjn toespraak.
In de adveniëntenkainer wedr vervolgens
de thee geserveerd en daarop begaven allen
zich naar buiten om de hulde der Maas-
trichtsche jeugd in «ontvangst te nemen.
een eerste stap zjjn.
Er is in ons land in het verleden veel te
weinig in die richting gewerkt Denken wjj
bv. maar eens aan onze woningpolitiek. 0,
zeker, die mag er zjjn! Er is veel en schitte
rend gebouwdl Honderden millioenen zjjn er
aan ten koste gelegd! Het buitenland kan
een voorbeeld aan ons nemen!
Maar.... was ergens reden geweest den
eigendom in eere te herstellen, dan is het
hier! Mei) heeft absoluut verzuimd den
arbeider zjjn eigen woning te geven, althans
den grondslag daarvoor te leggen.
Men komt anders in onzen tjjd wel voor
uiteenloopende denkbeelden te staan. Terwjjl
de heer Kortenhorst een pleidooi houdt voor
spaarplicht. om den arbeider weer tot eige
naar te maken, woedt er door het gansche
land tegelijkertijd een actie gevoerd voor het
koopen op afbetaling. Dit koopen op afbeta
ling heeft tot gevolg, dat de proletariër, de
bezitlooze, nog minder dan bezltlooze en
proletariër wordt. Hjj wordt schuldenaar van
vrjjwel iedereen en klinkt zichzelf zoodoende
in de zwaarste economische boeien.
Het ongelukkige van het geval is, dat de
voorstanders van het af betalingssysteem
voorloopig meer succes van hun strijd zullen
beleven, dan de beer Kortenhorst van zjjn
pleidooi.
De afbetaling is populair en de spaarplicht
is bet niet. Dit is voldoende om te weten,
wie voorloopig wel en wie er voorloopig
geen succes zal bereiken.
Tweede Algemeene Vergadering.
In de St. Bervaaskerk had des avonds om
8 uur de tweede algemeene vergadering
plaats waar het Tweede Kamerlid Dr. L. N.
Deckers een inleiding hield over:
Het Koningschap van Christus
in het sociale leven.
Hieraan ontleenen wij:
Overweldigend zijn de gedachten, die bjj
ous opkomen, als wij de beteekenis overwe
gen van Christus' Koningschap in het maat
schappelijk leven.
Christus’ Koningschap in het sociale le
ven erkennen beteekeut naarstig vervullen
het Groote Gebod, beteekent uit al onze da
den de liefde laten spreken, de liefde, den
naaste om God gebracht.
Onderlinge saamboorigheid! Het samen,
het bjjeen hooren van alle meuschen.
Niet beter kan men beteekenis en waarde
der onderlinge saamboorigheid gaan inzien
dan door nu en dan eens stil te staan bjj het
onheil, dat het gemis ervan ever de mensch-
heid heeft gebracht.
Wjj behoeven daartoe niet ver in de ge
schiedenis terug te treden.
De saamboorigheid in liet sociale leven
was vei breken. De sterke gevoelde zieh niet
meer één met den zwakke, maar diens meer
dere in alle opzichten: economisch, staatkun
dig, maatschappelijk.
De gevolgen bleven niet uit
Dit tijdperk der historie beschouwend op
een afstand van enkele tientallen van jaren,
kunnen wjj ons er slechts over verbazen, dat
zóó velen voor de wereld ooit heil konden
verwachten van de z. g. vrjje krachtont-
plooiing door ieder individu, zonder onder
linge saamboorigheid.
Leert de dageljjksche ondervinding in
eigen omgeving ons niet reeds, dat voor de
goede orde in elke gemeenschap saamhoo-
righeid onmisbaar is? Men behoeft niet ver
der te gaan dan het gezinsleven. Wat komt
er van hel huisgezin terecht indien daar niet
heerseht saamboorigheid tusschen vader en
moeder, tusschen ouders en kinderen?
Christus' vaandel moet worden geplant
midden in het strijdperk van het sociale le
ven. Op ons rust de plicht het te bescher
men, te verdedigen. Geen duim gronds mag
onzen Koning worden ontroofd.
Christus, Hij is de Koning, met Hem wil
len wjj leven en in het sociale leven is Hem
de heerschappij.
Wjj willen den vrede. Wjj allen willen
hem. Christus, de Koning. Hjj is des Vredes
Vorst. Heerlijke zekerheid, wjj zullen den
vrede hebben, als er maar Eén is, die door
ons aangebeden wordt. Eén, voor wien wjj
buigen hoofd en knie, Christus, de Koning.
Wij willen den wereldvrede! Op voor den
wereldvrede! Christus de Koning, Hij wil
den wereldvrede ook. Hij belooft hem zelfs
en wij zullen hem hebben, ongetwijfeld ze
den plaatsbekleeder van Christus-Koning, op
aarde. defileerden de kinderen voor
kerkelijke en wereldlijke autoriteiten.
„Best, mjjnheer, dan zult u wel meer aan
gaande „den Wilden Buffel” hooren.
Precies ten negen uur den volgenden dag
ontmoetten dt beide mannen elkaar weer in
,jde Geit”. Hun onderhoud duurde ditmaal
slechts kort
„Wel ben je geslaagd?’’ vroeg Victor.
„Ja,” antwoordde de stalknecht, „mijn
heer Spavin wil „de Buffel’’ wel aan een
jockey verkoopen voor 25 pond sterling,
maar voor geen geld van de wereld aan een
heer.”
„Hier zijn 25 pond,” zeide Victor, den
stalknecht vjjf banknoten van 5 pond over
handigende. -Heb je een dag vrjj ge
vraagd?”
„Neen, mjjnheer, want dien sou ik toch
niet kunnen krjjgen. Ik zal maar vrjj nemen
zonder 4iet te vragen. Ik zal me ziek houden
en mjjn vrouw sturen om te zeggen, dat ik
te bed lig en niet kan komen werken.”
Hawkins, je bent een diplomaat,” riep
Victor; „en nu let eens op wat ik je te zeg
gen heb. Hier is een stuk papier met den
naam van de plaats, waar het paard heen
moet: Frimley Common, Dorsetshire. Je moet
morgen met het aanbreken van den dag gaan
en zoo snel reizen als je kunt, zonder dat het
paard zjjn frischheid verliest. Het meet frisch
bjj mijn vrienl aankomen."
Wordt "vervolgd..
Toespraak Burgemeester van
Oppen.
Doorluchtige Hoogwaardigheden,
Excellentie Hoogeerwaarde cn Zeer-
eerwaafde Heeren, Dames en Hee
ren.
Reeds tallooze malen had ik gedurende
mjjn burgemeesterlijke loopbaan het voor
recht om van deze plaats hier ter stede bij
eengekomen vereenigingen, vergaderingen
en congressen te mogen begroeten.
Nooit viel mjj echter de eer te beurt na
mens de gemeente Maastricht een woord
van welkom te mogen toeroepen aan zulke
hooge Gasten als ik hier voor mjj zie.
Hoe kan bet dan anders dat wjj, de ver
tegenwoordigers dier bevolking, nu wij voor
oi)s mogen zien Zjjne Doorluchtige Hoog
waardigheid den Aartbisschop en de Bis
schoppen van Nederland en naast Hen zoo
vele Hooge Autoriteiten van Kerk en Staat,
onder wie ik gaarne in het bijzonder tril be
groeten twee oud-Maastrichtenaren Zijne
Excellentie, den MinisWr van Staat, jhr.
Ruys de Beerenbrouck en ZJS. den Minister
I-ambooy, onze vreugde uitspreien over het
feit, dat de vierde Nederl. Katholiekendag'
ons het voorrecht scheukt U allen hier een
harteljjk welkom toe te roepen.
Namens het gemeentebestuur van Maas
tricht geef ik u de verzekering, dat niet al
leen in de annalen dezer stad deze dag als
mijnheer Spavin hem mjj cadeau geven.”
Hawkins had onderwijl een tweede glas
brandewijn gekregen en kwam daardoor in
een opgewekte stemming.
„Is het beest dan zoo gevaarlijk?" vroeg
Victor.
„Knu je op een biisematraal rjjden bijge
val?” vroeg Hawkins op zjjn beurt.
„Kom, kom,” wierp Victor tegen, „er is
geen j>aard of eer. g'ied rijder kan hem wel
machtig worden.”
„Dc Wilde Buffel" is geen gewoon beest.
Als ge een goeden raad van mij wilt aanna
men, koop hem dan niet. En daar ik een
arm man ben met en zwaar huishouden,
hoop ik, dat gjj voor dien goeden raad ook
iets over zult hebben.”
Victor Carrington haalde zjjn beurs te
voorschjjn en gaf Hawkins een goudstuk. De
oogen van den stalknecht schitterden van
genoegen.
„Gjj zjjn een edelmoedig man, mijnheer,”
zeide hjj.
„Neem nog een glas brandewijn, Haw
kins?”
„Met veel genoegen, mjjnheer,” antwoord-
