I „ONS BLAD” Prof. J. D. J. AENGENENT Blsschop van Haarlem. FEUILLETON. - r No. 152. Abonnementsprijs Advertentieprijs f125.—.f50.—.f40.— BureauHOF 6, ALKMAAR - Telefoon433 De Wereld rondom ons. WEEKOVERZICHT. .fL- f 2.85 ^an alle abonné*s wordt op aanvrage gratis een polis versirBki, welke hen verzekert tag«n ongevallen tot een bedrag van f 3000.f750.f 250. 5 Gestrafte misdaad. Zaterdag 30 Juni 1928. 22e Jaargang GIRO ALKMAAR 164863 I GIRO ALKMAAR 104863 Brewer •(pSpAjaA ipro^J van die den NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD Par kwartaal voor Alkmaar. Voor buiten Alkmaar. Met Geïllustreerd Zondagsblad tijd jer mgr. A. J. Callier z.g. op den Bisschop- weer eens :ent een medelijdend lezer -ons een van de vjjf op den OP AANVRAGC WORDT U GRATIS TOEOC. ZONOEN OE BROCHURE OVER GRANULINC, HEToMIOOEL VAN On J. H VAN GRAFHORST, ARTS. TEGEN TUBERCULOSE EN KLIER. ZIEKTE. Mtdd1burp»ch.*tr. J17, Sch*»*ninqai» gevoelen. Toen leefde men nog in den waan, dat de oorlogskosten grootendeels door den overwonnene zouden worden gedragen, zag men de noodzakelijkheid niet in van een voorzichtiger financieel beleid. Men schrok er voor teruj te maken, ig het Fransche volk duidelijk dat groote financieele offers Van 1—5 regel* fl-25; eik* regel meer t 0.25. R*rt***» pc* regeMO.75 voor de eenrtepa^iaa^voor dc overig* pagina** f 0.60 per advertent»* van 5 regel*iedere rq^l*m**g7oj3? naar de resultaten van mqn werk, want ik heb nu eenmaal een voorzichtige natuur.” „Tegen dat laatste argument,” antwoord de miss Brewer, „is in alle geval niets in te brengen. Maar het is goed, gij zult voor mijn neef doorgaan, en Carton heeten en vrjj toe gang in dit huis hebben.” „Goed,” zeide Carrington opstaande. „En nu geloof ik niet, dat wij elkaar nog iets te zeggen hebben, niet waar?” „Ik vraag excuus,” antwoordde miss Bre wer, „gü hebt npj nog niet verteld, in hoe verre een vertrouweljjke omgang met mijn teer Dale uwe plannen kan begunstigen.” „Omdat ik zjjne handelingen nauwkeurig moet kennen, in ’t kort alles omtrent hem moet weten, om te zien of het met mijn be langen meer overeenkomst om Reginald Eversleigte plannen bij lady Verner te be gunstigen of die van Dale.” Miss Brewer keek Victor bij deze woor den aan met iets als bewondering. Zij dacht dat zjj hem nu ten minste ten volle begreep, en dat zjj niets meer te vragen had. Zoo nam hq dan afscheid en dacht bjj het naar huia gaan: wer op haor k ouden, sarcastischen toon. „Zjj behoeft immers van de afkomst van dat meisje niets te weten,” hernam Carring ton, die een oogenblik van streek was door die vraag. „Zjj leeft zeer teruggetrokken, niemand dan Reginald bezoekt haar en deze kan haar wijsmaken wat hij wil.” „Dat is gelukkig,” zeide miss droog; „ga voort als ’t u blieft.” „Wel, gjj ziet nu zelf wel in, dat het eerste Mbt er gedaan moet worden is, Paulina’s *nuwelijk met Douglas Dale te bevorderen. „Ik geloof niet, dat dit veel moeite zal kosten,” antwoordde miss Brewer. „Naar zijn gedrag te oordeelen en naar den toon van zjjn brief, zotfik denken dat er weinig aanmoediging harerzijds noodig is om een huweljjksvoorstel van zijn kant te verkrij gen.” „En zal zjj hem die aanmoediging geven?” vroeg Victor. „Zonder twijfel,” antwoordde miss Bre wer, „ik geloof vast dat zjj met Douglas Da le zal trouwen. Zjj heeft al ingezien, dat sir Reginald Eversleigb een verachtelijk mensoh is en ik denk dat Douglas Dale haar hart heeft gewonnen van den weeromstuit.” „Hebt ge mjjne wenken gevolgd om haar de geldelqke zorgen zwart af te schilderen?” „Zeker,” zeide miss Brewer. „Nog vanmor gen heb ik enkele dringende en onbeschofte brieven van leveranciers ia haar kani^r ge- „In de stad Leuven wordt zwaar gestre den. Vooral bij de beroemde Uuniversiteits- bibliotheek gaat het heftig toe. Beide par tijen behalen om beurten eenige voordeelen. Tot nijg 4pe is alleen een gedeelte der ba lustrade voryoest.” t W^hien me reed?, da^ eFyU loop is en wij in geestverbijstering hier een communiqué van den Belgischen generalen staf laten afdrukken uit de roemrijke Sep tembermaand van het roemrjjke jaar 1914. EMacie, wij moeten bekennen lezers me delijden voorloopig nog niet te verdienen, want we publiceeren hier eenvoudig een be richt, dat we van bevriende zjjde uit Leuven ontvingen, en dat gedateerd was: 27 Juni 1928. Het is ‘t lichtelijk ironisch bedoelde begin van ’n verslagje over de Leuvensche beroeringen van de laatste weken. Niet om de belangrijkheid als we alle relletjes wilden vermelden, zouden we ’n d a g-over- zicht moeten sehrjjven maar omdat een en ander kenteeken.end is voor de mentali teit van zekere Belgische kringen, willen we er hier iets van vertellen. Vanzelfsprekend herinngrt ieder lezer zich nog de ouderen uit ervaring, de jongeren de „geschiedenis” hoé in de eerste maanden van den wereldbrand, de Duitsche oorlogsfakkel verzengend en blakerend door het kleine België werd heen en weer geslin gerd. Al dan niet geprovoceerd door franc- tireurs, hielden de dienaren van „der Kai ser” grondige opruiming in het arme landje, d.w.z. ze fusilleerden en brandden wat hen in den weg kwam. In die veelbesproken frahc-tireurs-kwestle kaa nog niemand uitspraak doen, maar 't blijft een eeuwige schande voor de leiders uit de „frischer, fröhicher Krieg”, dat zjj in hun roes van bloed en brand óók de eeuwenoude, wereldberoemde Leuvensche bibliotheek aan den oorloge- en wraak- Moloch geofferd hebben. Tot zoover zullen alle niet-Düitschers het wel eens zijb. Maar nu komt het conflict. Met Amerikaansch geld is voor de verwoeste bibliotheek een nieuwe gebouwd, onder den architect Whitney Warren. Deze is nu met zjjn bouwwerk klaargekomen. Alleen móest er nog als kroon op het werk een balustrade aangebracht worden, waarvan de pijlers in weinig fraai Latijn deze spreuk vertoonden: „Teutonics deruta, dono Americano res- tituta" (Door de Duitsche woestheid ver nield, werd ik door Amerikaansche giften hersteld). Dit opschrift was niet naar den zin van den hooggeleerden rector magnificus Mgr. Ladeuze. Deze gaf te kennen, dat hjj weinig of niet* voelde voor het genoemde opschrift en er de voorkeur aan gaf als de lettersohrift- balustrade zou worden vervangen door een balustrade zonder dat Latjjnsche opschrift. En mgr. Ladeuze kwam er voor uit, dat naai zijn oordeel een bibliotheek, tempel voor we tenschap en wjjsheid, het best doen kon^ zonder een opschrift, dat eigenlijk zondigde tegen Christus’ leer. Geen twist of haat,- gevolgen van de „overwinning” zich reed» maar -vergiffenis der zonden, verzoening en rr“” ---- vrede onder de menschen. Ondersteund door heetgebakerde nationa listen, kwam hiertegen Warren in het ge weer, die beweerde, dat het gewraakte op schrift voorkwam op het plan dat destijds ne varietur werd goedgekeurd; dat kardl- Naar aanleiding van de benoeming van prof. Aengenent tot bisschep van Haarlem, «cbrjjft „De Maasbode’*: Bekend en geëerd. Het behoeft niet te verwonderen, dat do hieuwe bisschop in ruimen kring bekend en oOk geëerd is. Geen populair man in den ba nalen zin van het woord, maar een priester, geëerd en bemind in alle kringen van het openbare leven. In een artikel, in de „Maasbode" van 4 April 1922, aan het zilveren priesterfeest ge- wqd,' schreef H. H. o.m.: „Onlangs had ik de eer met professor Aen genent een vergadering te hebben in het ge bouw der Tweede Kamer. Toen we de trap opgingen, stond daar Duys in gesprek. Evon keek de sociaal-democratische geweldenaar verwonderd, toen hij daar zoo’n zwarte pries- ter-gestalte zich in het morgenlicht van de blanke gang zag afteekenen. maar toen hij hem herkende, ging spontaan eer^ vleug van bljjde verrassing over zjjn expressief gezicht, en dadelijk zjjn hand uitstekend groette hq hartelqk: „Dag professor!” „Toen wjj tegen éénen de Kamer verlieten kwam juist beneden in do vestibule Suzo Groeneweg, die niet direct van de beminne- -» lijksten is, de revolverdeur binnen. Maar da delijk ook van haar een even hoofsche als vriendelijke buiging naar den zwarten pries ter, dien zjj en Duys zoowel om zijn uitge- bracht doorwrocht prae-advies als om zijn jovialen omgang op het Congres voor So ciale Verzekering hadden leeren waardeeren. „Wjj gingen koffiedrinken in „do Kroon”. Alle tafeltjes bezet met druk-redeneerende zakenmenschen, die even-nieuwsgierig op keken naar de binnenkomende priester figuur. En weer klonk uit het geroezemoes van de volle zaal luide een verwelkomende stem: „Dag Professor, mag ik U even groe ten!” Nog een kleine herinnering die typeert: n’t Was in de sombere dagen van, Novem ber 1918. De Katholieke en Christelijke o» ganisaties hadden een samenspreking met net Algemeen Revohitie-eOmité. „De vergadering Was al begonnen, toen stil professor Aengenent de 'zaal binnentrad' en naar voren schreed. Rood de tafel zaten ook enkele Haagsche heéren, die blijkbaar niet gewoon waren met Roomsche geestelij ken te verkeeren, want een lichte trek van onaangename verrassing teekende zich zicht baar op hun gezichten, temeer daar in het begin der vergadering al eenige stekelige ■woorden waren gevallen. „Even later vroeg professor Aengenent het woord. „Was ’t zjjn warm donker geluid, de vrién delijke glans van zjjn eerljjk oog, zjjn be zadigd en gematigd spreken, zjjn joviale toon, heel zjjn beminnelijk optreden als van een geboren bemiddelaar, zeker was dat zjjii met verraste ooren aangehoorde rede al da delijk een prettige ontspanning bracht over de eenigszins strakke gemoederen. „Een van de Haagsche heeren, die eerst 't meest ontstemt leek, sprong spontaan op en wilde na het weldoend woord van professor Aengenei t en alvorens de vergadering ver der voortgang had eerst even getuigen, dat de argwaan, welke hem zoo even bij het binnenkorten van dezen priester een oogen blik had eslopen, als de sneeuw voor de zon was v eggesmolten, en hjj geloofde uit aller naam te spreken als hjj prof. Aengenent hier begroette als den rechten man die ter rechter tqd was binnengekomen”. Tot zoover de sprekende voorbeelden door H.H. in 1922 reeds aangegeven. De ai- gemeene waardeering en sympathie is er sedert zeker niet minnet op geworden. De verheffing van professor Aengenent tot bis schop van Haarlem zal dan ook niet alleen in eigen kring maar ook daarbuiten met „Hoe zult £i dat aanleggen?” vroeg miss Brewer op deuzelfden toon als zooeven. „Dat zal ik u naderhand wel eens uitleg gen”, zeide Victor opnieuw. „Ge stemt toe, nipt waar?” „Ik weet niet,” antwoordde zij aarzelend. „En gesteld, ik stemde er in toe, dan moet Paulina het toch ook nog goedvinden. Hpe zal zjj er toe te brengen zjjn om u, in tegen woordigheid van mijnheer Dale nog wel, Carton te noemen, en mijn neef?’L „Ik zal mevrouw Durski er wel jvan over tuigen, dat het in haar belang is dit te doen,”, zeide Carrington. „En nu heb ïk u nog iets in vertrouwen mede te deelen. Reginald Eversleigh is een man, dien men geen oogenblik kan vertrou wen, zelfs niet al staan zjjn eigene belangen Op het spel. Hij geeft niet» om Paulina; hjj weet dat het ’t best voor hem en voor haar' is, dat zij met Douglas Dale trouwt, en toch is zjjn ijdelheid zoo groot en zjjn zelfbeheer- sching zoo gering, dat, als hjj niet ban? voor mjj was en geheel in mqn macht, hij in staat zou zjjn het geheele plan in de war te stu ren. Als hjj wist dat ik weg was, of iet in staat om hier te komen, zou hjj Paulina ver volgen en zou zjj nooit vrjj van hem zjjn. Hjj zou zjjne eigene kansen bij de rijke erfgena me er aan opofferen en maken dat Douglas Dale van Paulina niets meer wou weten. Bovendien ik zie graag met eigen öbgen groote vreugde en ingenomenheid begroet zijn. Moge Monseigneur lang aan het hoofd van het Haarlemsche diocees staan en moge dit in lengte van dagen de zegenrqke vruchten plukken van de groote gaven naar geest en hart, waarover de nieuwe bisschop beschikt. De Nw. Haar], Crt. schrijft o. m.: Ook hier mogen wjj spreken van een vox populi, die, blijkens de benoeming un Z. H. den Paus, een vox Dei blijkt te zijn. Neg versch ligt in ons geheugen hoe bjj zjjn pas gesloten graf MgT. Callier alom ge prezen werd ais de man naar Gods Hart, de van God gegeven Herder, de priester met het helde jc inzicht in personen en zakeu, <le bisschop, div zijn medewerkers nauwkeu rig wist te kiezen. Want is het geen open geheim, dat do Hoogeerw. heer Aengenent de vertrouwe ling, de raadgever van Mgr. Callier was in dc moeiljjkste vraagstukken? Vergissen wij ous niet, dan was de Hoogeerw. Hooggel. heer Aengenent ook zelfs raadgever in me nige aangelegenheid van het Doorluchtig Episcopaat. Populair in den goeden'zin van het woord is prof. Aengenent. Hij heeft voor de ver spreiding van sociale kennis onder ons Ka tholiek volk in al zijne geledingen, bij hoog en laag groote verdiensten en door zijn on veranderlijke goedmoedigheid en vriendelijk heid, zijn goedheid en behulpzaamheid, is hij zeer bemind. Ook bjj niet-KaWK>lieken is hij in groote eerc om zijn karakter. In geleerde betoogen, in polemieken zelfs is hq. nooit krenkend of scherp tcgvii andeisgetinden. hij wondt niet en grieft niet, houdt meer van positief dan van negatief werk. Op het gebied der sociologie is prof. Aen genent »*en groote autoriteit, maar ook in vele geschriften van anderen aard verschafte hjj vaak klaarheid en verdreef Je nevelen halve wetenschap bjj vele tienduizenden. Een man van zoo gedegen kennis moest wel spoedig een rol worden toebedeeld in de practrik van de katholieke sociale bewe ging- Niet' onder de rumoerige, maar onder de ptille, actieve werkers. In den strijd is niet zjjn plaats, maar in het actieve leven heeft prof. Aengenent steeds een grooten invloed gehad. Door Gods goedheid is dus op den troon van ’t bisdom Haarlem een priester verhe ven, d:e in alle opzichten een sieraad voor Gods kerk, een schutse voor ons goed Ka tholieke volk zal zjjn. Wij begroeten in den boogecrwaardeif heer Aengenent de verjonde figuur van Z.D. H. Mgr. A. J. Cailier op den bisschoppeljj- ken zetC' van Haarlem. Welsprekender kan de volduening over deze bisschopskeuze moeilijk worden uitgesproken. Een geweldige arbeid wacht den opvolger van Monseigneur CalllerI Een geleerd, een vroom, een op God. ver trouwend leider is daarvoor noodig. Met vertrouwen mogen zich echter de ka tholieken van het Haarlemsche Diocees aan den nieuwen bisschop toevertrouwen, want in elk opzicht bezit hij de hoedanigheden van ’n goed birschop. Maar een zoo grooto verantwoordelijk heid heeft recht op onze ondersteuning door het gebed, op onze liefde •••n'bankelijk- heid, onzen trouw. Wat gebed en ook liefde en die trouw, zullen onze lezers nieuwen bisschop ongetwijfeld geven. In „De Morgen” lezen we o.m.: De vox populi, die reeds geruimen prof. Aengenent had genoemd als opvolg< J*»*»** A I é'rtlllZXW M .X». .1 L. peiijken troon van Haarlem, heeft naai Mercier het opschrift had goedgekeurd; dat zonder dat opschrift dat opschrift en geen ander zjjn gewrocht veel van zjjn waarde zou verliezen; dat gansch Amerika, dat het geld had. sgEmgebracht, het als een slag in het gelaat zoü voelen, moest het op schrift niét box het gebouw prijken en wat dies meer zij. En met alle rechtsmid delen, desnoods met geweld, zou hij er zich tegen verzetten, dat het gebouw ongekroond bleef. Nu het geweld is niet uitgebleven. Mgr. Ladeuze had óók n balustrade zon der meer aten vervaardigen. Toen hij deze trilde plaatsen, werd dit door een deurwaar der belet, maar op zjjn beurt verhinderde de rector met den sterken arm der wet den Amerikaan zjjn product neer te zetten. Het heele super-nationalistenlpger van de „Na tion Beige” plus de liberale pers, is in actie. Het is reeds tot daadwerkelijken strijd ge komen. Woensdag b.v.: een groep oud-strjjders uit Leuven, onder leiding van een om zijn anti klerikalisme bekendstaanden notaris, gehol pen door een aantal fascistische studenten, jeunesses nationales, nit Leuven en Brussel, zjjn erin geslaagd ondanks de aanwezi",'eid der politie zes of eeven stukken der alu- strade te vernielen. Onder de manifestanten bevond zich de consul van Frankrijk te Leuven. De politie dreef tenslotte de menig te uiteen; enkele manifestanten werden op het politiebureau ondervraagd, doch geen arrestaties hadden plaats. Op last van mgr. Ladenze, die intussciien in eeit oten brief aan Whitney Warren alle scMeve voorstel lingen der zaak, die in de liberale - én <to nationalistische per* de ronde do^n* znet zeer groote beslistheid rechtzet, werden jd* niet vernielde «tokken der balustrade op he< bibliotheekgebouw geplaatst. Een sterke po litiemacht en gendarmerie houdt thans root het gebouw de wacht. We hebben dezen strijd bier vrjj uitvoerig vermeld, om den lezer zoo noodig to laten zien, dat in België de oorlogspsychose nog lang niet is uitgewoed. Wat Donderdag ook nog overtuigend bleek bjj het debat in de Kamer over de amnestie. De liberaal katholieke meerder heid besloot deze urgente kwestie maar weee noot onbepaalden tijd uit te stellen. Waar door België het eenig beschaafd land blijft, dat nog tientallen mannen laat boeten voor politieke misdaden(l?) tijdens den oorlog be dreven. ’n Bedroevend kampioenschap! Frankrijk heeft in den nacht van Zaterdag op Zondag een minder prettige oorlogsher innering opgeruimd, of liever gezegd, heeft, een door den oorlog en zjjn gevolgen ge schapen toestand, wetteljjk gesanctioneerd. We bedoelen, dat toen de franc is gestabili seerd. Ook hier zit een stuk leerzame ge schiedenis aan vast. Tijdens den grooten krjjg was het Fran- ache betaalmiddel kmu»yriatig op peil, ge houden. Maar onmiddeHijk daarna deden de f 0.60 booger Voor ons Hoofdartikel, dat gisteren nog slechts in een gedeelte van onze oplaag kon worden opgenomen, verwijzen we naar blz. 1 van het bijblad. 128. M ponder twjjfel, waarde miss Brewer,” zeide Carrington. „Maar Dale zal niet met Paulina trouwen, als Reginald dat niet wil hebben, en Douglas Dale zal u geen 500 pond geven voor diensten, die gjj hem be- wjjBt, zooals ik van plan ben te doen, om de eenvoudige reden dat gij hem geen diens ten kunt bewijzen. Dat zal u wel duideljjE zjjn, miss Brewer. En gjj zult ook wel in zien, vermoed ik, dat, mit» ik mjjn geld van Eversleigh krjjg, het mjj totaal onverschil lig m of hjj lady Verner’s geld krjjgt of dat Dale het krjjgt. Het eenige middel echter waardoor ik mjjn geld kan krjjgen is, sir Reginald los te maken van Paulina, en te bewerken dat hjj met de dochter van den ijzerhandelaar trouwt. Als dat in orde is en ik mjjn geld in handen heb, dan heb ik er hoegenaamd niet» tegen dat Dale het ver mogen van lady Verner erft en ik geloof dat daar ook wel kans op is; maar ge begrijpt dat ik mjjn spel niet kan spelen zonder den Behjjn aan te nemen van in de kaart van ■f Reginald te spelen." «Maar zal lady Verner< die dochter den ijzerhandelaar een geschikte vrouw E ,®oor sir Reginald vinden?” vroeg miss Bre- iLk bewezen de vox Dei te zjjn geweest De persoonlijkheid van den Wannond- schen hoogleeraar kenmerkte zich door in nemendheid, hulpvaardigheid en geestelijke zachtmoedigheid. Wie hem ontmoette, vatte sympathie voor hem op. In dit verband moge even worden herinnerd jan het con- fict tusseben het Hoofdbestuur van „Sint Michaël en den toenmaligen voorzitter van den Alg. Bond van R. K. Kiesvereenigingen, in welk conflict prof. Aengenent als bemid delaar optrad. „Professor” Aengenént zal thans worden „Monseigneur” Aengenent; en thans ook in de volle beteekenis van den titel: Bisschop. En Bisschop van ’t groote diocees Haarlem, dat de drie groote steden van ’ons land en nog een aantal andere belangrijke steden telt. De stilte en de vrede der studóerkagier, welke professor Aengenent zoo vele jareu heeft gekent, zal monseigneur Acngenént niet meer kennen. Een zware taak wordt hem op de schouders gelegd; duizenden zorgen zullen aan hem worden toever trouwd. Op zulk ecu oogenblik kunnen de Haar lemsche katholieken niet beter qloen dan hun nieuwen Opperherder genade eh kracht toe te bidden, naar ziel en lichaam. En in het bewustzijn dat God voor het bestuur Zijner Kerk de juiste nuinnen weet te vinden, moge aan den nieuwen Bisschop van Haarlem ook onzerzijds de hartgrondige wensch worden geboden, welke besloten ligt in de heilbede der Bisschopswijding: Ad multos annos! „De Tijd” schrjjft o.m.: Mgr. Aengenent is behalve een Haarlem- sche ook een Nederlandsche figuur. Een harde werker van rustelooze energie is de nieuwe Bisschop ten allen tjjde geweest. Sedert zijn martiale figuur gis hoogleerifar in het Groot-Seininarie verscheep, waar om de kennis van zjjn aangeboren talenten de kerkelijke overheid hem heen geroepen had, heeft hij. niet alleen onmiddellijk de vakken onder de knie gekregen, waarvan hem de leer was toevertrouwd, maar maakte hij zich door een ontzaglijke belezenheid en taaie studie de wetenschap vol eruditie eigen, waarmee-hjj leiding hééft gegeven aan het opgekomen sociale leven in ons land. Als geestelijke tweelingbroeder en wak kere medestrijder van den ouderen mr. Aal- berse, heeft hij fliens idealen helpen ver wezenlijken, toen deze de Katholieke Sociale Actie en haar apparaten van velerlei werk zaamheid in beweging ging zetten. Hjj secon deerde hem niet alleen als geestel. adviseur, maar ook als ongemeen werkzame mede werker. Zoo mogen wjj in den nieuwen Bisschop van de Haarlemsche Diocees een Kerkvorst begroeten, wiens uitverkiezing wjjde uit zichten opent voor het bestuur der Kerk, die jn dezen voorbeeldigen priester niet alleen een Herder vol kennis en vastberadenheid, maar tevens vol liefde voor God en den naaste vindt. Ook van den socialen Bisschop kan Haar lem dus nog groote verwachtingen hebben, gegeven de ongemeene werk- en wilskracht van deze figuur^ die zich in zjjn geheele leven en werk liet leiden door een diep’ stichtende opvatting van het „Misereor sujier turban”, de leuze welke ongetwijfeld de hooge bisschoppelijke waardigheid zal be zielen, tot welke thans de Opperherder van Rome den sociaal-priesterljjken leider heeft geroepen, wien het Katholieke Nederland eerbiedig zjjn gelukwenschen aanbiedt! De Bisechop-Coneecratie. Wanneer de bisschopsconsccratie van Mgr. Aengenent zal plaats hebben, is nog niet bekend. Het wachten is op de offieieele benoemiugsbul, die door den nieuwen Bis schop aan het Hoog waardig Kapittel moet worden getoond, waarna de plechtigheid der Consecratie plaats heeft. Tot zoolang blijft dus de hoogeerw. heer Mgr. H. J. M. Taskin vicaris-capitularis van het Bisdom. I bracht en ik heb gistera^pwd haar een reke ning van debet en credit opgemaakt, om de haren te bergeh te doen rijzen. Zjj is dan ook zeer ter nedergeslagen.” „Zooveel te beter! Als wjj er haar dan toe kunnen brengen dat zjj geld ter leen vraagt van Dale, is alles in orde; hij zal dat als een bewijs van vertrouwen en hoogachting op vatten en zal niet lang wachten met zijn hu- weljjkevoorstel. Daar ben ik zeker van. Maar dan nog iets. Als Douglas Dale de erken de minnaar van Paulina is, moet ik vrjjen toegang tot dit huis hebben, en toch mag hq niet weten dat ik Carrington heet. Hq heeft mjj nooit gezien, moet ge weten, hoewel ik hem de» te beter ken.” „Hoe is dat mogelijk?” vroeg miss Bre wer op verbaasden en argwanenden toon. „Dat zal ik u later wel eens vertellen. Laat het vóorloopig voldoende zijn u te zeg gen, dat het noodzakeHjk is. Daarom moet ik hier doorgaan voor uw neef en onder den naam: Qarton. Dit lijkt genoeg op Carring ton, zoodat de bedienden er geen erg in zul len hebben dat mqn naam is veranderd; en Douglas Dale, die Victor- Carrington niet zou willen kennen, zal geen bezwaar hebben kennis te maken met den heer Carton, neef van miss Brewer, de veftrouwde Vriendin van zijne aangebedene Paulina Durski. Ik tal zelf* trachten zqn vertrouwen te win nen,”

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1928 | | pagina 1