I
„ONS BLAD”
Prof. J. D. J. AENGENENT
Blsschop van Haarlem.
FEUILLETON.
-
r
No. 152.
Abonnementsprijs
Advertentieprijs
f125.—.f50.—.f40.—
BureauHOF 6, ALKMAAR - Telefoon433
De Wereld rondom ons.
WEEKOVERZICHT.
.fL-
f 2.85
^an alle abonné*s wordt op aanvrage gratis een polis versirBki, welke hen verzekert tag«n ongevallen tot een bedrag van f 3000.f750.f 250.
5
Gestrafte misdaad.
Zaterdag 30 Juni 1928.
22e Jaargang
GIRO ALKMAAR 164863
I
GIRO ALKMAAR 104863
Brewer
•(pSpAjaA ipro^J
van
die
den
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
Par kwartaal voor Alkmaar.
Voor buiten Alkmaar.
Met Geïllustreerd Zondagsblad
tijd
jer
mgr. A. J. Callier z.g. op den Bisschop-
weer eens
:ent een medelijdend lezer
-ons een van de vjjf op den
OP AANVRAGC WORDT U GRATIS TOEOC.
ZONOEN OE BROCHURE OVER GRANULINC,
HEToMIOOEL VAN On J. H VAN GRAFHORST,
ARTS. TEGEN TUBERCULOSE EN KLIER.
ZIEKTE. Mtdd1burp»ch.*tr. J17, Sch*»*ninqai»
gevoelen. Toen leefde men nog in den waan,
dat de oorlogskosten grootendeels door den
overwonnene zouden worden gedragen, zag
men de noodzakelijkheid niet in van een
voorzichtiger financieel beleid. Men schrok
er voor teruj
te maken,
ig het Fransche volk duidelijk
dat groote financieele offers
Van 1—5 regel* fl-25; eik* regel meer t 0.25. R*rt***» pc*
regeMO.75 voor de eenrtepa^iaa^voor dc overig* pagina**
f 0.60 per advertent»* van 5 regel*iedere rq^l*m**g7oj3?
naar de resultaten van mqn werk, want ik
heb nu eenmaal een voorzichtige natuur.”
„Tegen dat laatste argument,” antwoord
de miss Brewer, „is in alle geval niets in te
brengen. Maar het is goed, gij zult voor mijn
neef doorgaan, en Carton heeten en vrjj toe
gang in dit huis hebben.”
„Goed,” zeide Carrington opstaande. „En
nu geloof ik niet, dat wij elkaar nog iets te
zeggen hebben, niet waar?”
„Ik vraag excuus,” antwoordde miss Bre
wer, „gü hebt npj nog niet verteld, in hoe
verre een vertrouweljjke omgang met mijn
teer Dale uwe plannen kan begunstigen.”
„Omdat ik zjjne handelingen nauwkeurig
moet kennen, in ’t kort alles omtrent hem
moet weten, om te zien of het met mijn be
langen meer overeenkomst om Reginald
Eversleigte plannen bij lady Verner te be
gunstigen of die van Dale.”
Miss Brewer keek Victor bij deze woor
den aan met iets als bewondering. Zij dacht
dat zjj hem nu ten minste ten volle begreep,
en dat zjj niets meer te vragen had. Zoo nam
hq dan afscheid en dacht bjj het naar huia
gaan:
wer op haor k ouden, sarcastischen toon.
„Zjj behoeft immers van de afkomst van
dat meisje niets te weten,” hernam Carring
ton, die een oogenblik van streek was door
die vraag. „Zjj leeft zeer teruggetrokken,
niemand dan Reginald bezoekt haar en deze
kan haar wijsmaken wat hij wil.”
„Dat is gelukkig,” zeide miss
droog; „ga voort als ’t u blieft.”
„Wel, gjj ziet nu zelf wel in, dat het eerste
Mbt er gedaan moet worden is, Paulina’s
*nuwelijk met Douglas Dale te bevorderen.
„Ik geloof niet, dat dit veel moeite zal
kosten,” antwoordde miss Brewer. „Naar
zijn gedrag te oordeelen en naar den toon
van zjjn brief, zotfik denken dat er weinig
aanmoediging harerzijds noodig is om een
huweljjksvoorstel van zijn kant te verkrij
gen.”
„En zal zjj hem die aanmoediging geven?”
vroeg Victor.
„Zonder twijfel,” antwoordde miss Bre
wer, „ik geloof vast dat zjj met Douglas Da
le zal trouwen. Zjj heeft al ingezien, dat sir
Reginald Eversleigb een verachtelijk mensoh
is en ik denk dat Douglas Dale haar hart
heeft gewonnen van den weeromstuit.”
„Hebt ge mjjne wenken gevolgd om haar
de geldelqke zorgen zwart af te schilderen?”
„Zeker,” zeide miss Brewer. „Nog vanmor
gen heb ik enkele dringende en onbeschofte
brieven van leveranciers ia haar kani^r ge-
„In de stad Leuven wordt zwaar gestre
den. Vooral bij de beroemde Uuniversiteits-
bibliotheek gaat het heftig toe. Beide par
tijen behalen om beurten eenige voordeelen.
Tot nijg 4pe is alleen een gedeelte der ba
lustrade voryoest.” t
W^hien me
reed?, da^ eFyU
loop is en wij in geestverbijstering hier een
communiqué van den Belgischen generalen
staf laten afdrukken uit de roemrijke Sep
tembermaand van het roemrjjke jaar 1914.
EMacie, wij moeten bekennen lezers me
delijden voorloopig nog niet te verdienen,
want we publiceeren hier eenvoudig een be
richt, dat we van bevriende zjjde uit Leuven
ontvingen, en dat gedateerd was: 27 Juni
1928.
Het is ‘t lichtelijk ironisch bedoelde
begin van ’n verslagje over de Leuvensche
beroeringen van de laatste weken. Niet om
de belangrijkheid als we alle relletjes
wilden vermelden, zouden we ’n d a g-over-
zicht moeten sehrjjven maar omdat een
en ander kenteeken.end is voor de mentali
teit van zekere Belgische kringen, willen
we er hier iets van vertellen.
Vanzelfsprekend herinngrt ieder lezer zich
nog de ouderen uit ervaring, de jongeren
de „geschiedenis” hoé in de eerste
maanden van den wereldbrand, de Duitsche
oorlogsfakkel verzengend en blakerend door
het kleine België werd heen en weer geslin
gerd. Al dan niet geprovoceerd door franc-
tireurs, hielden de dienaren van „der Kai
ser” grondige opruiming in het arme landje,
d.w.z. ze fusilleerden en brandden wat hen
in den weg kwam.
In die veelbesproken frahc-tireurs-kwestle
kaa nog niemand uitspraak doen, maar 't
blijft een eeuwige schande voor de leiders
uit de „frischer, fröhicher Krieg”, dat zjj
in hun roes van bloed en brand óók de
eeuwenoude, wereldberoemde Leuvensche
bibliotheek aan den oorloge- en wraak-
Moloch geofferd hebben.
Tot zoover zullen alle niet-Düitschers het
wel eens zijb. Maar nu komt het conflict.
Met Amerikaansch geld is voor de verwoeste
bibliotheek een nieuwe gebouwd, onder den
architect Whitney Warren. Deze is nu met
zjjn bouwwerk klaargekomen. Alleen móest
er nog als kroon op het werk een balustrade
aangebracht worden, waarvan de pijlers in
weinig fraai Latijn deze spreuk vertoonden:
„Teutonics deruta, dono Americano res-
tituta" (Door de Duitsche woestheid ver
nield, werd ik door Amerikaansche giften
hersteld).
Dit opschrift was niet naar den zin van
den hooggeleerden rector magnificus Mgr.
Ladeuze.
Deze gaf te kennen, dat hjj weinig of niet*
voelde voor het genoemde opschrift en er
de voorkeur aan gaf als de lettersohrift-
balustrade zou worden vervangen door een
balustrade zonder dat Latjjnsche opschrift.
En mgr. Ladeuze kwam er voor uit, dat naai
zijn oordeel een bibliotheek, tempel voor we
tenschap en wjjsheid, het best doen kon^
zonder een opschrift, dat eigenlijk zondigde
tegen Christus’ leer. Geen twist of haat,- gevolgen van de „overwinning” zich reed»
maar -vergiffenis der zonden, verzoening en rr“” ----
vrede onder de menschen.
Ondersteund door heetgebakerde nationa
listen, kwam hiertegen Warren in het ge
weer, die beweerde, dat het gewraakte op
schrift voorkwam op het plan dat destijds
ne varietur werd goedgekeurd; dat kardl-
Naar aanleiding van de benoeming van
prof. Aengenent tot bisschep van Haarlem,
«cbrjjft „De Maasbode’*:
Bekend en geëerd.
Het behoeft niet te verwonderen, dat do
hieuwe bisschop in ruimen kring bekend en
oOk geëerd is. Geen populair man in den ba
nalen zin van het woord, maar een priester,
geëerd en bemind in alle kringen van het
openbare leven.
In een artikel, in de „Maasbode" van 4
April 1922, aan het zilveren priesterfeest ge-
wqd,' schreef H. H. o.m.:
„Onlangs had ik de eer met professor Aen
genent een vergadering te hebben in het ge
bouw der Tweede Kamer. Toen we de trap
opgingen, stond daar Duys in gesprek. Evon
keek de sociaal-democratische geweldenaar
verwonderd, toen hij daar zoo’n zwarte pries-
ter-gestalte zich in het morgenlicht van de
blanke gang zag afteekenen. maar toen hij
hem herkende, ging spontaan eer^ vleug van
bljjde verrassing over zjjn expressief gezicht,
en dadelijk zjjn hand uitstekend groette hq
hartelqk: „Dag professor!”
„Toen wjj tegen éénen de Kamer verlieten
kwam juist beneden in do vestibule Suzo
Groeneweg, die niet direct van de beminne-
-» lijksten is, de revolverdeur binnen. Maar da
delijk ook van haar een even hoofsche als
vriendelijke buiging naar den zwarten pries
ter, dien zjj en Duys zoowel om zijn uitge-
bracht doorwrocht prae-advies als om zijn
jovialen omgang op het Congres voor So
ciale Verzekering hadden leeren waardeeren.
„Wjj gingen koffiedrinken in „do Kroon”.
Alle tafeltjes bezet met druk-redeneerende
zakenmenschen, die even-nieuwsgierig op
keken naar de binnenkomende priester
figuur. En weer klonk uit het geroezemoes
van de volle zaal luide een verwelkomende
stem: „Dag Professor, mag ik U even groe
ten!”
Nog een kleine herinnering die typeert:
n’t Was in de sombere dagen van, Novem
ber 1918. De Katholieke en Christelijke o»
ganisaties hadden een samenspreking met
net Algemeen Revohitie-eOmité.
„De vergadering Was al begonnen, toen
stil professor Aengenent de 'zaal binnentrad'
en naar voren schreed. Rood de tafel zaten
ook enkele Haagsche heéren, die blijkbaar
niet gewoon waren met Roomsche geestelij
ken te verkeeren, want een lichte trek van
onaangename verrassing teekende zich zicht
baar op hun gezichten, temeer daar in het
begin der vergadering al eenige stekelige
■woorden waren gevallen.
„Even later vroeg professor Aengenent
het woord.
„Was ’t zjjn warm donker geluid, de vrién
delijke glans van zjjn eerljjk oog, zjjn be
zadigd en gematigd spreken, zjjn joviale
toon, heel zjjn beminnelijk optreden als van
een geboren bemiddelaar, zeker was dat zjjii
met verraste ooren aangehoorde rede al da
delijk een prettige ontspanning bracht over
de eenigszins strakke gemoederen.
„Een van de Haagsche heeren, die eerst 't
meest ontstemt leek, sprong spontaan op en
wilde na het weldoend woord van professor
Aengenei t en alvorens de vergadering ver
der voortgang had eerst even getuigen, dat
de argwaan, welke hem zoo even bij het
binnenkorten van dezen priester een oogen
blik had eslopen, als de sneeuw voor de
zon was v eggesmolten, en hjj geloofde uit
aller naam te spreken als hjj prof. Aengenent
hier begroette als den rechten man die ter
rechter tqd was binnengekomen”.
Tot zoover de sprekende voorbeelden
door H.H. in 1922 reeds aangegeven. De ai-
gemeene waardeering en sympathie is er
sedert zeker niet minnet op geworden. De
verheffing van professor Aengenent tot bis
schop van Haarlem zal dan ook niet alleen
in eigen kring maar ook daarbuiten met
„Hoe zult £i dat aanleggen?” vroeg miss
Brewer op deuzelfden toon als zooeven.
„Dat zal ik u naderhand wel eens uitleg
gen”, zeide Victor opnieuw. „Ge stemt toe,
nipt waar?”
„Ik weet niet,” antwoordde zij aarzelend.
„En gesteld, ik stemde er in toe, dan moet
Paulina het toch ook nog goedvinden. Hpe
zal zjj er toe te brengen zjjn om u, in tegen
woordigheid van mijnheer Dale nog wel,
Carton te noemen, en mijn neef?’L
„Ik zal mevrouw Durski er wel jvan over
tuigen, dat het in haar belang is dit te
doen,”, zeide Carrington.
„En nu heb ïk u nog iets in vertrouwen
mede te deelen. Reginald Eversleigh is een
man, dien men geen oogenblik kan vertrou
wen, zelfs niet al staan zjjn eigene belangen
Op het spel. Hij geeft niet» om Paulina; hjj
weet dat het ’t best voor hem en voor haar'
is, dat zij met Douglas Dale trouwt, en toch
is zjjn ijdelheid zoo groot en zjjn zelfbeheer-
sching zoo gering, dat, als hjj niet ban? voor
mjj was en geheel in mqn macht, hij in staat
zou zjjn het geheele plan in de war te stu
ren. Als hjj wist dat ik weg was, of iet in
staat om hier te komen, zou hjj Paulina ver
volgen en zou zjj nooit vrjj van hem zjjn. Hjj
zou zjjne eigene kansen bij de rijke erfgena
me er aan opofferen en maken dat Douglas
Dale van Paulina niets meer wou weten.
Bovendien ik zie graag met eigen öbgen
groote vreugde en ingenomenheid begroet
zijn.
Moge Monseigneur lang aan het hoofd van
het Haarlemsche diocees staan en moge dit
in lengte van dagen de zegenrqke vruchten
plukken van de groote gaven naar geest en
hart, waarover de nieuwe bisschop beschikt.
De Nw. Haar], Crt. schrijft o. m.:
Ook hier mogen wjj spreken van een vox
populi, die, blijkens de benoeming un Z. H.
den Paus, een vox Dei blijkt te zijn.
Neg versch ligt in ons geheugen hoe bjj
zjjn pas gesloten graf MgT. Callier alom ge
prezen werd ais de man naar Gods Hart, de
van God gegeven Herder, de priester met
het helde jc inzicht in personen en zakeu, <le
bisschop, div zijn medewerkers nauwkeu
rig wist te kiezen.
Want is het geen open geheim, dat do
Hoogeerw. heer Aengenent de vertrouwe
ling, de raadgever van Mgr. Callier was in
dc moeiljjkste vraagstukken? Vergissen wij
ous niet, dan was de Hoogeerw. Hooggel.
heer Aengenent ook zelfs raadgever in me
nige aangelegenheid van het Doorluchtig
Episcopaat.
Populair in den goeden'zin van het woord
is prof. Aengenent. Hij heeft voor de ver
spreiding van sociale kennis onder ons Ka
tholiek volk in al zijne geledingen, bij hoog
en laag groote verdiensten en door zijn on
veranderlijke goedmoedigheid en vriendelijk
heid, zijn goedheid en behulpzaamheid, is
hij zeer bemind.
Ook bjj niet-KaWK>lieken is hij in groote
eerc om zijn karakter. In geleerde betoogen,
in polemieken zelfs is hq. nooit krenkend of
scherp tcgvii andeisgetinden. hij wondt niet
en grieft niet, houdt meer van positief dan
van negatief werk.
Op het gebied der sociologie is prof. Aen
genent »*en groote autoriteit, maar ook in
vele geschriften van anderen aard verschafte
hjj vaak klaarheid en verdreef Je nevelen
halve wetenschap bjj vele tienduizenden.
Een man van zoo gedegen kennis moest
wel spoedig een rol worden toebedeeld in de
practrik van de katholieke sociale bewe
ging-
Niet' onder de rumoerige, maar onder de
ptille, actieve werkers. In den strijd is niet
zjjn plaats, maar in het actieve leven heeft
prof. Aengenent steeds een grooten invloed
gehad.
Door Gods goedheid is dus op den troon
van ’t bisdom Haarlem een priester verhe
ven, d:e in alle opzichten een sieraad voor
Gods kerk, een schutse voor ons goed Ka
tholieke volk zal zjjn.
Wij begroeten in den boogecrwaardeif
heer Aengenent de verjonde figuur van Z.D.
H. Mgr. A. J. Cailier op den bisschoppeljj-
ken zetC' van Haarlem. Welsprekender kan
de volduening over deze bisschopskeuze
moeilijk worden uitgesproken.
Een geweldige arbeid wacht den opvolger
van Monseigneur CalllerI
Een geleerd, een vroom, een op God. ver
trouwend leider is daarvoor noodig.
Met vertrouwen mogen zich echter de ka
tholieken van het Haarlemsche Diocees aan
den nieuwen bisschop toevertrouwen, want in
elk opzicht bezit hij de hoedanigheden van ’n
goed birschop.
Maar een zoo grooto verantwoordelijk
heid heeft recht op onze ondersteuning door
het gebed, op onze liefde •••n'bankelijk-
heid, onzen trouw. Wat gebed en ook
liefde en die trouw, zullen onze lezers
nieuwen bisschop ongetwijfeld geven.
In „De Morgen” lezen we o.m.:
De vox populi, die reeds geruimen
prof. Aengenent had genoemd als opvolg<
J*»*»** A I é'rtlllZXW M .X». .1 L.
peiijken troon van Haarlem, heeft
naai Mercier het opschrift had goedgekeurd;
dat zonder dat opschrift dat opschrift
en geen ander zjjn gewrocht veel van zjjn
waarde zou verliezen; dat gansch Amerika,
dat het geld had. sgEmgebracht, het als een
slag in het gelaat zoü voelen, moest het op
schrift niét box het gebouw prijken
en wat dies meer zij. En met alle rechtsmid
delen, desnoods met geweld, zou hij er zich
tegen verzetten, dat het gebouw ongekroond
bleef.
Nu het geweld is niet uitgebleven.
Mgr. Ladeuze had óók n balustrade zon
der meer aten vervaardigen. Toen hij deze
trilde plaatsen, werd dit door een deurwaar
der belet, maar op zjjn beurt verhinderde de
rector met den sterken arm der wet den
Amerikaan zjjn product neer te zetten. Het
heele super-nationalistenlpger van de „Na
tion Beige” plus de liberale pers, is in actie.
Het is reeds tot daadwerkelijken strijd ge
komen.
Woensdag b.v.: een groep oud-strjjders uit
Leuven, onder leiding van een om zijn anti
klerikalisme bekendstaanden notaris, gehol
pen door een aantal fascistische studenten,
jeunesses nationales, nit Leuven en Brussel,
zjjn erin geslaagd ondanks de aanwezi",'eid
der politie zes of eeven stukken der alu-
strade te vernielen. Onder de manifestanten
bevond zich de consul van Frankrijk te
Leuven. De politie dreef tenslotte de menig
te uiteen; enkele manifestanten werden op
het politiebureau ondervraagd, doch geen
arrestaties hadden plaats. Op last van mgr.
Ladenze, die intussciien in eeit oten brief
aan Whitney Warren alle scMeve voorstel
lingen der zaak, die in de liberale - én <to
nationalistische per* de ronde do^n* znet
zeer groote beslistheid rechtzet, werden jd*
niet vernielde «tokken der balustrade op he<
bibliotheekgebouw geplaatst. Een sterke po
litiemacht en gendarmerie houdt thans root
het gebouw de wacht.
We hebben dezen strijd bier vrjj uitvoerig
vermeld, om den lezer zoo noodig to
laten zien, dat in België de oorlogspsychose
nog lang niet is uitgewoed.
Wat Donderdag ook nog overtuigend
bleek bjj het debat in de Kamer over de
amnestie. De liberaal katholieke meerder
heid besloot deze urgente kwestie maar weee
noot onbepaalden tijd uit te stellen. Waar
door België het eenig beschaafd land blijft,
dat nog tientallen mannen laat boeten voor
politieke misdaden(l?) tijdens den oorlog be
dreven.
’n Bedroevend kampioenschap!
Frankrijk heeft in den nacht van Zaterdag
op Zondag een minder prettige oorlogsher
innering opgeruimd, of liever gezegd, heeft,
een door den oorlog en zjjn gevolgen ge
schapen toestand, wetteljjk gesanctioneerd.
We bedoelen, dat toen de franc is gestabili
seerd. Ook hier zit een stuk leerzame ge
schiedenis aan vast.
Tijdens den grooten krjjg was het Fran-
ache betaalmiddel kmu»yriatig op peil, ge
houden. Maar onmiddeHijk daarna deden de
f 0.60 booger
Voor ons Hoofdartikel, dat gisteren nog
slechts in een gedeelte van onze oplaag
kon worden opgenomen, verwijzen we naar
blz. 1 van het bijblad.
128. M
ponder twjjfel, waarde miss Brewer,”
zeide Carrington. „Maar Dale zal niet met
Paulina trouwen, als Reginald dat niet wil
hebben, en Douglas Dale zal u geen 500
pond geven voor diensten, die gjj hem be-
wjjBt, zooals ik van plan ben te doen, om
de eenvoudige reden dat gij hem geen diens
ten kunt bewijzen. Dat zal u wel duideljjE
zjjn, miss Brewer. En gjj zult ook wel in
zien, vermoed ik, dat, mit» ik mjjn geld van
Eversleigh krjjg, het mjj totaal onverschil
lig m of hjj lady Verner’s geld krjjgt of dat
Dale het krjjgt. Het eenige middel echter
waardoor ik mjjn geld kan krjjgen is, sir
Reginald los te maken van Paulina, en te
bewerken dat hjj met de dochter van den
ijzerhandelaar trouwt. Als dat in orde is en
ik mjjn geld in handen heb, dan heb ik er
hoegenaamd niet» tegen dat Dale het ver
mogen van lady Verner erft en ik geloof dat
daar ook wel kans op is; maar ge begrijpt
dat ik mjjn spel niet kan spelen zonder den
Behjjn aan te nemen van in de kaart van
■f Reginald te spelen."
«Maar zal lady Verner< die dochter
den ijzerhandelaar een geschikte vrouw
E ,®oor sir Reginald vinden?” vroeg miss Bre-
iLk
bewezen de vox Dei te zjjn geweest
De persoonlijkheid van den Wannond-
schen hoogleeraar kenmerkte zich door in
nemendheid, hulpvaardigheid en geestelijke
zachtmoedigheid. Wie hem ontmoette, vatte
sympathie voor hem op. In dit verband
moge even worden herinnerd jan het con-
fict tusseben het Hoofdbestuur van „Sint
Michaël en den toenmaligen voorzitter van
den Alg. Bond van R. K. Kiesvereenigingen,
in welk conflict prof. Aengenent als bemid
delaar optrad.
„Professor” Aengenént zal thans worden
„Monseigneur” Aengenent; en thans ook in
de volle beteekenis van den titel: Bisschop.
En Bisschop van ’t groote diocees Haarlem,
dat de drie groote steden van ’ons land en
nog een aantal andere belangrijke steden
telt. De stilte en de vrede der studóerkagier,
welke professor Aengenent zoo vele jareu
heeft gekent, zal monseigneur Acngenént
niet meer kennen. Een zware taak wordt
hem op de schouders gelegd; duizenden
zorgen zullen aan hem worden toever
trouwd.
Op zulk ecu oogenblik kunnen de Haar
lemsche katholieken niet beter qloen dan
hun nieuwen Opperherder genade eh kracht
toe te bidden, naar ziel en lichaam.
En in het bewustzijn dat God voor het
bestuur Zijner Kerk de juiste nuinnen weet
te vinden, moge aan den nieuwen Bisschop
van Haarlem ook onzerzijds de hartgrondige
wensch worden geboden, welke besloten ligt
in de heilbede der Bisschopswijding:
Ad multos annos!
„De Tijd” schrjjft o.m.:
Mgr. Aengenent is behalve een Haarlem-
sche ook een Nederlandsche figuur.
Een harde werker van rustelooze energie
is de nieuwe Bisschop ten allen tjjde geweest.
Sedert zijn martiale figuur gis hoogleerifar
in het Groot-Seininarie verscheep, waar om
de kennis van zjjn aangeboren talenten de
kerkelijke overheid hem heen geroepen had,
heeft hij. niet alleen onmiddellijk de vakken
onder de knie gekregen, waarvan hem de
leer was toevertrouwd, maar maakte hij zich
door een ontzaglijke belezenheid en taaie
studie de wetenschap vol eruditie eigen,
waarmee-hjj leiding hééft gegeven aan het
opgekomen sociale leven in ons land.
Als geestelijke tweelingbroeder en wak
kere medestrijder van den ouderen mr. Aal-
berse, heeft hij fliens idealen helpen ver
wezenlijken, toen deze de Katholieke Sociale
Actie en haar apparaten van velerlei werk
zaamheid in beweging ging zetten. Hjj secon
deerde hem niet alleen als geestel. adviseur,
maar ook als ongemeen werkzame mede
werker.
Zoo mogen wjj in den nieuwen Bisschop
van de Haarlemsche Diocees een Kerkvorst
begroeten, wiens uitverkiezing wjjde uit
zichten opent voor het bestuur der Kerk, die
jn dezen voorbeeldigen priester niet alleen
een Herder vol kennis en vastberadenheid,
maar tevens vol liefde voor God en den
naaste vindt.
Ook van den socialen Bisschop kan Haar
lem dus nog groote verwachtingen hebben,
gegeven de ongemeene werk- en wilskracht
van deze figuur^ die zich in zjjn geheele
leven en werk liet leiden door een diep’
stichtende opvatting van het „Misereor sujier
turban”, de leuze welke ongetwijfeld de
hooge bisschoppelijke waardigheid zal be
zielen, tot welke thans de Opperherder van
Rome den sociaal-priesterljjken leider heeft
geroepen, wien het Katholieke Nederland
eerbiedig zjjn gelukwenschen aanbiedt!
De Bisechop-Coneecratie.
Wanneer de bisschopsconsccratie van
Mgr. Aengenent zal plaats hebben, is nog
niet bekend. Het wachten is op de offieieele
benoemiugsbul, die door den nieuwen Bis
schop aan het Hoog waardig Kapittel moet
worden getoond, waarna de plechtigheid der
Consecratie plaats heeft. Tot zoolang blijft
dus de hoogeerw. heer Mgr. H. J. M. Taskin
vicaris-capitularis van het Bisdom.
I bracht en ik heb gistera^pwd haar een reke
ning van debet en credit opgemaakt, om de
haren te bergeh te doen rijzen. Zjj is dan
ook zeer ter nedergeslagen.”
„Zooveel te beter! Als wjj er haar dan toe
kunnen brengen dat zjj geld ter leen vraagt
van Dale, is alles in orde; hij zal dat als een
bewijs van vertrouwen en hoogachting op
vatten en zal niet lang wachten met zijn hu-
weljjkevoorstel. Daar ben ik zeker van. Maar
dan nog iets. Als Douglas Dale de erken
de minnaar van Paulina is, moet ik vrjjen
toegang tot dit huis hebben, en toch mag hq
niet weten dat ik Carrington heet. Hq heeft
mjj nooit gezien, moet ge weten, hoewel ik
hem de» te beter ken.”
„Hoe is dat mogelijk?” vroeg miss Bre
wer op verbaasden en argwanenden toon.
„Dat zal ik u later wel eens vertellen.
Laat het vóorloopig voldoende zijn u te zeg
gen, dat het noodzakeHjk is. Daarom moet
ik hier doorgaan voor uw neef en onder den
naam: Qarton. Dit lijkt genoeg op Carring
ton, zoodat de bedienden er geen erg in zul
len hebben dat mqn naam is veranderd; en
Douglas Dale, die Victor- Carrington niet
zou willen kennen, zal geen bezwaar hebben
kennis te maken met den heer Carton, neef
van miss Brewer, de veftrouwde Vriendin
van zijne aangebedene Paulina Durski. Ik
tal zelf* trachten zqn vertrouwen te win
nen,”