„ONS BLAD”
I
No. 164.
Bureau HOF 6, ALKMAAR - Telefoon“ET^0,433
t
FEUILLETON.
Gestrafte misdaad.
Het K. R. O.-Congres te
Den Bosch.
De Wereld rondom ons.
WEEKOVERZICHT.
I
-
Zaterdag 14 Juli 1928. giro alkmaar io4863 22e Jaargang
.v-, -
Advertentieprijs
f 750f 2501125f 50.—f 40.—
Abonnementsprijs t
4*n alle abonné’a wordt op aanvrage gratis een polls verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000.--,
Krlng-Comlté Helder
v. h. Dr. Schaepman fonds.
GIRO ALKMAAR 104863
op
I
vermoord.
Assendelft, 12 Juli 1028.
i
toon.
een
de
ÖP AANVRAGE WORDT U GRATIS TOEGE-
ZONDEN DE BROCHURE OVER ORANULINE,
HEToMIDDEL VAN Or J H. VAN GRAFHORST.
ARTS. TEGEN TUBERCULOSE EN KLLER-
ZIEKTE. Middelbuf gsch*«tr. J 17, Sche.en i n gen
broeit er daar ook ’n politieke. ’t Zou
■wel kunnen zijn, dat de laatste een gevolg
ia van de eerste die x'n brandpunten dezer
dagen had in Kanna*Otky en Houston.
Wat tooit is de zaak? Aanstaande herfst
moet de gewone presidentsverkiezing daar
plaats hebben. Aan deztf worsteling doen
slechts twee partijen mee; de republikeinen
en de democraten. Vraagt een onzer lezers
onverhoopt naar het verschil tussclien beide
partijen dan moeten wij eenvoudig het ant
woord schuldig blijven. Principieel© verschil
punten, xooals wjj en vrijwel geheel overig
Europa, die kennen, bestaan in Amerika niet,
’t Is daar alles ’n personenkwestie, ’n zaak
van iets meer of iets minder.
De Democratische partij moge dan in al-
gemeene termen de partij der verdrukten,
van immigranten, van stedelijk proletariaat
en van het door het negerprobleem benarde
tuiden wezen; de Republikeinsche partij mo‘
ge „big business” en het welvarende deel der
Amerikaansche bevolking (in alle lagen) tot
xich trekken; maar het einddoel is hetzelfde:
welvaart, en de middelen xijn in hoofdzaak
dezelfde: protectie.
De laatste jaren, na Wilson is de macht
in handen geweest van de republikeinen.
Eerst Harding en toen die stierf, volgde auto-
•matiseh de vice-president Calvin Coolidge
op. By de laatste periodieke verkiezing werd
déze republikein herkozen en men zou niet
geaarzeld hebben hem opnieuw candidaat te
stellen als hij zelf niet voor de eer bedankt
had. Zoodat beide partijen dezer dagen ver
keerden in het moeilijkste stadium van den
verkiezingsstrijd: het aanwijzen van den can
didaat. Dit geschiedt daar in een bijeenkomst
van ruim 1000 afgevaardigden uit alle Ame
rikaansche Staten, voor de republikeinen te
Kansas City, voor do democraten te Houston.
Grooter lawaaischopperij dan deze partjjcon-
ferenties, bestaat er eenvoudig niet. Alles
vastenavond-rumoerigheid.
Morgen zal in de aloude bisschopsstad,
Den Bosch, het jaarcongres gehouden wor
den van den Katholieken Radio Omroep in
Nederland. Uit alle deelen van ons land zul
len do afgevaardigden van de alom verrezen
plaatseiijke Radio-vereenigingen hun vrijen
Zondag opofferen om in de stad van de
schoone St. Janskathedraal, de stad die voor
vele Katholieke radio-luisteraars, die haar
onlangs onder leiding van den sympathieken
en kunstzinnigen burgemeester van Lanschot
bezochten, geen onbekende 'is, tezamen te
komen om de noodzakelijkheid te overwegen
van een Katholieken Omroep voor Katho
lieke luisteraars.
Evenals de Katholieken hebben moeten
strijden voor hun eigen pers, voor hun eigen
onderwijs, zoo zullen zjj ook moeten vech
ten om hun rechten op een eigen Katholie
ken Radio Omroep.
Door een eigen Roomschen Omroep zal
het contact gevonden en verstevigd worden
van allo verschillende rangen en standen die
bestaan in ons Katholieke volk; door een
'eigen omroep kan belangstelling gewekt en
resultaat bereikt worden waar het geldt de
ééne, groote, stevige, onmisbare en machtige
eenheid der Katholieken op alle gebied; op
140.
Het was handig van miss Graham, en de
volgende woorden, die Douglas Dale sprak,
varen wel geschikt om opnieuw haar hoop
te voeden.
is dan voor een groot leed gespaard
gebleven,” zeide hij, „maar ik zie dat dit on
derworp u smart veroroxaakt miss Graham;
ik aal het niet meer aanroeren. Maar mis
schien mag de herinnering aan hetgeen wij
voor xjju hoop en zjjne verwachtingen hou
den, een verontschuldiging voor mij zijn om
iets van u te vragen.”
„Van mij, mijnheer Dale?” zeide Lydia in
hevige, ongeknutselde ontroering, met een
stem die trilde van werkelijke aandoening.
„Ja miss Graham, van u. Ik heb een vrien
din noodig, een vriendin zooals gij er een
aoudt kunnen zijn om mjj te helpen en te ra
den. Maar vergeef mij, ik houd u te lang aan
de praat en gjj hebt nóg een gast (Lydia
Graham verwenschte haar besluit om de we
duwe als vierde persoon te inviteeren). Gij
■uit mij wel willen toestaan u spoedig eens
weer te bezoeken, niet waar, dan kunnen wjj
Rteer op ons gemak daarover praten. Mag ik
binnenkort eens terugkomen?”
XjRpglae sprak deze hoopgevende woorden
Lydia glimlachte, een zelfgenoegzame,
verachtelijke glimlach. Zij was niet jaloersch
op mevrouw Durski; zjj verachtte haar.
„Hij verontschuldigde het niet,” zeide zjj,
„en hjj verklaarde het niet; hij weet wel dat
hij van mjj geen gestrengheid te verwachten
heeft. Vrees niets, Gordon; het is wel niet,
wat ik eens gedroomd heb, maar ik zal met
Douglas tevreden zijn.”
NOORO-HOLLANDSCH DAGBLAD
zich er uit gered heeft? Hij dacht dat ik Lio
nel liefgehad had en dat er daarom geen
hoop voor hem was. Ik kan het mjj zeer goed
begrjjpen, dat hij in zulke omstandigheden
zich zelf vergeten heeft.”
Gordon Graham glimlachte, met een saty-
rieken glimlach, die zjjn zuster gewoonlijk
buiten zichzelve bracht van kwaadheid (zij
beweerde zelve, dat hare „zenuwen” daar
niet tegen konden). Gelukkig bemerkte zij
het ditmaal niet. Gordon kende de allesver-
terende ijdelheid van zijne zuster en wist dat
tij gewoon was zich allerlei luchtkasteelen
te bouwen, die gewoonlijk ineenstortten en
slechts teleurstelling en bitterheid in haar
hart achterlieten. Hij had het zeer goed ge
vonden, dat zij trachtte Douglas Dale voor
zich te winnen; maar hjj vertrouwde niet bij
zonder op de opgewonden vo'orstelling, dio
Lydia van den stand van zaken gaf. Hjj was
eigenlijk van gedachte dat Douglas met zjjn
zuster coquetteerde, en geen de minste voor
nemens had haar te trouwen. Hjj brandde
daarom van verlangen om precies te weten,
wat Douglas gezegd had, maar hjj wist, dat
hjj de uitlatingen van Lydia niet te best ver
trouwen kon.
„Wel,” zeide hjj tot zjjne zuster, „gesteld
dat het werkelijk zoo is als gij meent, dat en
gagement met Paulina bestaat toch. Hoe ver
klaarde hii dat, of hoe verontschuldigde bij
heti”
hét gebied van wetenschap en kunst,
sociaal, maatschappelijk gebied.
Daarom moet er op de eerste plaats meer
belangstelling komen voor de Katholieke
radio zelf.
Wie door slapte van beginsel, of door ver
keerd begrepen verdraagzaamheid of door
sleur, Hilversum blijft steunen, mogen wij
gerust vergelijken bij die Katholieken, die
eerst hun geloofsgenooten voor het Katho
liek onderwijs hebben laten arbeiden en
Ijjden.
Als de groote ernst en de schoonheid van
de Katholieke radio werd begrepen, zou het
ledental met tienduizenden vooruitvliegen en
de honderdduizend overschrijden.
Dat ideaal zal het congres in de schaduw
van den eerbiedwaardigen en volheerlijken
St. Jan zjjn leden diep inprenten.
Mogen vele luisteraars, het belang inziende
van een eigen radio, als resultaat van het
Bossche congres, zich aansluiten bij dit nog
veel te kleine leger van steunende leden van
den Katholieken Radio-Omroep.
Van 1—5 regels fl.25; elks regel meer f 0.25. Reclame pw
regel f 0.75 voor de eerste paginavoor de overige pagina's f 030
Rubriek „Vraag en aanbod" bij vooruitbetaling per plaatsing
f0.60 per advertentie van 5 regels; iedere regel meer fO.lX
laggen, linten, rozetten. Lawaai als poli
tiek argn>>.ent. Muziekcorpsen in dienst v.m
candidaten. In Kansas een olifant als hoofd
motief. In Houston een ezel. (Of het compli
ment aan den ezel of aan de partij bedoeld
is, mogen anderen uitmaken). Twee cowboys
met knallende pistolen, dragen een groot
portret door de straten. Een muziekcorps van
roodgehemde cowboys wordt gedirigeerd
door een cowgirl, gezeten op een ouden
schimmel, waarmede zij zelfs de vergaderzaal
binnenrijdt om haar parade voort te zetten.
Eindelooze redevoeringen, eindelooze ge
meenplaatsen, eindeloos geschreeuw, gefluit,
gegier en getoeter dat moet doorgaan voor
spontaan enthousiasme, wanneer de naam
van den een of anderen candidaat wordt ge
noemd.
Vanzelfsprekend is een dergeljjke vergade
ring een doorloopende verheerlijking van ei
gen partijdaden.
„Wij hebben het land tot welvaart ge
bracht,” brullen de republikeinen in alle
toonaarden.
„Ja, aljpen wel aart voor Je eigen zakken.
Zie maar de groote petédeamschandalen”
repliceeren de democraten. „Neen menschen
bij ons moet je zijn. Wjj garandeeren steun
voor de boeren, hulp voor den kleinen man
en op den koop toe nog een eeuwigdurende
wereldvrede!”
Uit deze markt- en kermisheibel zjjn de
twee kampioenen voor den presidentstrjjd
te voorschijn gekomen. Kansas proclameerde
tot republikeinse!) candidaat minister Hoover,
welbekend uit de oorlogsjaren, toen hjj Eu
ropa van voedsel voorzag; terwijl Houston
den gouverneur van den staat New-York, Al
Smith tot voorvechter koos. Natuurlijk is dat
alles niet zoo vlot gegaan als we hier ver
tellen: in beide kampen is een lawine van
tegenwerking te overwinnhn geweest, vóór
hei zoover was. Hoover had te kampen tegen
ontevreden boeren, dié zioh^door het regiem-
Cooiidge, dat de nieuwe .-sandidaat beloofd
heelt te zullen voortzetten, achtergesteld
achtten bij de industrie.
Men probeerde de ontevreden boeren in
slaap te sussen met een vage belofte en de
benoeming van een boerenvriend, Curtis, tot
candidaat voor het (maehtelooze) vice-pre-
sidentschap. En Curtis, die tot het laatste
Hoover had bestreden, slikte zjjn beginselen
in en schikte zich naar den wil der partjj.
Nog zwaarder waren de moeilijkheden van
Al Smith. Eerstens is deze „nat”. Dat wil
zeggen, dat hjj is vóór opheffing van de hon-
derdduizendmaal ontdoken en daarom idiote,
drankwetbepalingen. Maar in de oogen van
de „droge” Amerikanen is da teen groote
doodzonde. Vervolgens en dit is in veler
oogen nog erger is hjj een jjverig katho
liek. In het land dat een vrijheidsbeeld aan
de ingang van ,zijn grootste haven heeft
staan kan men géén 100 pet. Amerikaan zjjn,
als men ’n „vreemde” godsdienst i.c. ’t ka
tholicisme, aanhangt.
Zóó verstaat en bij een volk dat zich
met de bekende nescheidenheid Gods „own
country” Gods eigen hand” noemt,
het woord godsdienstvrijheid.
o
De combinatie presidentsverkiezing en
godsdienstvrijheid brengt ons vanzelf naar
een ander Amerikaansch land, Mexico, waar
Zondag voor ’n week de „Heer” Obregon
tot president is gekozen (hm!). We willen
er hier iets van vertellen, hoe men in dat
ongelukkige land presidenten „maakt”. We
danken deze onthulling aan het Handelsblad,
dat er een specialen correspondent heeft heen
gezonden. De bron is dus onverdacht in dien
zin, dat niemand er een tekort aan sympa
thie voor ’t kerkvervolgend regiem in zal
zoeken.
De politieke toestand in Mexico wordt op
het oogenblik beheerscht door een overeen
komst welke tjjdens het bewind van presi
dent Carranza (19161920) tot stand kwam
tusschen drie rebellen uit Sonora: Victo-
Te Patterson in New-Jersey zei deze week
iemand, dat het warm genoeg was om eieren
op het plaveisel te bakken. Een kruidenier
wilde dadelijk de proef op de som nemen,
brak een ei op straat stuk en.vier minu
ten later was het een keurig gebakken spie
gelei.
Natuurlijk is dit schitterend staaltje van
bak- en braadkunst in Amerika voorgeval
len: „Dollarika” doet alles in het groot,, za
ken, gebouwen, reclame, lawaai, tot koude
en hitte toe. Ja, zelfs ook in de politiek.
Want naast do meteorologische hittegolf
Kieskring, die niets van zich hebben laten
hooren.
Dat het voorbeeld der ruim 50 actieve Co-
mité’s haar aanmoedige ten spoedigste het
werk voor het Dr. Schaepmanfonds ter hand
te nemen.
Een brief aan ondergeteekende en het Da-
gcljjksch Bestuur van het Kring-Comité-Hel-
der. stuurt de aangevraagde sprekers, het
benoodigde propagandamateriaal en de Dr.
Schaepmanmedailles.
Geen enkele plaats of parochie mag ach
terblijven; allen meegewerkt om het Dr.
Schaepmanfonds te spekken.
Wij eindigen dit kort overzicht met een'
Ijjstje van de reeds ingekomen bedragen:
Comité Hoogwoud f 141.
Comité Wormer f 302.29.
Comité Harenkarspei West f 269
Comité Assendelft f 227.55,
Comité Castricum f 400.
Comité Ursem f 270.
Comité Heer Hugowaard Nrd. f 271.70.
Comité Uitgeest f 362.30.
Comité Heer Hugowaard Zd. f 802.60.
Comité Akersloot f 888.10 (inclusief van
een gift in eens ad f 500E
Comité Hoorn f 430
Comité Limmen f 422.82.
Comité Purmerend f 499-31.
Comité Lutjebroek f 675.
Heer Hugowaard Zd. en Akersloot heb
ben de leiding.
Wie verbetert deze getallen?
Nu nog een extra verzoek aan de penning
meesters.
Stort s. v. p. per omg. de gelden welke
reeds binnen zjjn, de rest volgt later wel.
Het Hoofd Comité van Actie dringt op di
recte toezending met klem aan, omdat het de
gelden goed rentegevend wil beleggen.
Op deze wijze wordt een aardig bedrag
aan rente gekweekt.
Dank aan de Oomité’s die reeds hun werk
beëindigd hebben; ik wacht van hen nog de
eindrapporten
Aan de Comité’s, die nog moeten vergade
ren en inzamelen ons welgemeend succes!
Met Hoogachting,
G. BARNHOORN,
Seer. Penn.
riano Huerto (die in 1913 president Madero
was opgevolgd, maar nooit door de V. S.
was erkend), generaal Obregon en Calles.
Zij sloten een verbond om Carranza omver
te werpen en vervolgens om beurten het
presidentschap te bekleeden.
Carranza werd verdreven en
Huerta nam volgens afspraak zijn functie
over als voorloopig president. In 1920 kreeg
Obregon, wederom volgens afspraak het be
wind als „gekozen” president in handen. En
in 1924 was het de beurt van Calles. Maar
nu kwam Huerta tusschenbeiden. Hjj maakte,
tegen de overeenkomst, aanspraak op het
presidentschap. En toen Obregon en Calles
weigerden, ging hjj in de oppositie. Daar ver
keert hij nu nog, maar zijn gewezen vrienden
hebben den Mexicaanschen grond zoo warm
onder zjjn voeten gestookt, dat hij de wijk
heeft genomen naar de Ver. Staten.
Had Huerta gewacht, dan was hij dit jaar
aan de beurt gekomen. Zoo tenminste was
de afspraak. Nu hjj van de baan is blijft de
taak tot bestendiging der dictatuur aan de
zorgen van een tweemanschap toevertrouwd:
CallesObregon. En velen in Mexico geloo-
ven dan ook dat deze twee elkander zullen
bljjven opvolgen tot er een nieuwe revolutie
ontstaat of tot zij onderling ruzie krijgen.
Wil men verder nog hooren, hoeédezelfde
onverdachte getuige den a.s. president ka
rakteriseert? Wat zegt U hiervan:
„Obregon is een charmeur, een gezellig
prater, een geestig spreker en een moedig
soldaat. Maar zjjn zucht napr luxe en een
mondain bestaan speelt hem plrften. Hij heeft
▼eel geld voor zichzelf noodig, en om zijn
machtspositie te handhaven moet hij xich de
vriendschap waarborgen van vele anderea,
die eveneens hun hoop op de schatkist heb
ben gevestigd. Het landsbelang is bijzaak
voor hem en de zijnen.
Populair is Obregon in Mexico City (dat
het machtscentrum der regeering vertegen
woordigt omdat de kern van het leger en
de albeheerschende staatskas er zich bevin
den) allerminst
In de laatste maanden zijn dan ook ver
scheidene aanslagen op zijn leven gedaan. In
zjjn verkiezingshoofdkwartier en in het par
lementsgebouw (waar hij verschillende poli
tieke vrienden telt) zijn kortgeleden nog
bommen ontploft En een paar maanden ge
leden vond op klaarlichten dag een aanslag
plaats toen Obregon met zijn auto door een
der villawijken van de hoofdstad reed. Uit
een passeerende taxi werden bommen ge
worpen en schoten gelost. Maar Obregon
bleef ongedeerd, hoewel de gaten in de'
ruiten van zijn auto aantoonden, dat de ko
gels vlak langs hem scheerden.
Onmiddellijk na den aanslag begaf Obre
gon zich met zjjn vrienden naar de groote
arena waar het Mexicaansche publiek zich
gedurende het seizoen op stierengevechten
vergast. Hopende op een uitbarsting van
sympathie voor zijn moed en koelbloedig
heid betrad hij theatraal een loge. Maar het
publiek floot hem uit en ontving hem met
kreten van: „Jammer dat je niet dood bent!”
Dat kon de candidaat van het president
schap zich niet laten welgevallen. Er moest
en zou een demonstratie van openbare vreug
de voor hem zjjn. Nu, voor geld is in
arm Mexico alles te koop. Een claque werd
gehuurd. Uit de omstreken werden een paar
honderd boeren geworven om voor 60 cep-
tavos den geredden generaal te komen toe
juichen. Op staatskosten werden zij per
Lydia sprak met zooveel berusting en op
zulk een overtuigden toon, dat het op haar
broeder grooten indruk maakte.
..Beste Lydia”, sprak hij opgeruimd, ,Jil
wat ik zeggen kan. is, dat als gij den broe
der van uw laataten bewonderaar hebt inge
pakt, gij zeer gelukkig zjjt De eenvoudigste
schooljongen weet dat 10.000 tweemaal zoo
veel is als 5000. En het zou zeker alles waard
zijn als je het ongeluk, dat ons op Hallgrove
door den dood van Lionel Dale heeft getrof
fen, kondt herstellen. En nu goeden avond,
denk nog maar eens goed na, hoe je verder
moet handelen.”
Lydia Graham sliep dien nacht in, in dé
zekerheid dat het doel van haar zelfzuchtig
leven eindelijk bereikt was, en in de ver
wachting dat het niet lang meer zou dure*
voor Douglas Dale aan hare voeten lag.
(Wordt vervolgd).
„Wel,” zeide Gordon Graham, „je schijnt
niet veel succes van je diner te hebben, zus
je. Dale ging zoo haastig weg; dat pleit juist
niet voor de macht van jo bekoorlijkheden.”
Lydia keek haar broeder eens aan en zei
de langzaam en bijna plechtig:
„Je bent bijzonder knap, mijn waarde
broeder, maar toch kun je van tijd tot tijd
fouten maken ondanks je knapheid. Wat zou
je wel zeggen als ik je vertelde, dat mijnheer
Dale my vanavond bijna zijn hand had aan
geboden?”
„Dat meen je toch niet?”
„Zeker, meen ik dat,” zeide Lydia triom
fantelijk. „Hij is een van die buitensporige
menschen, die zoo hun eigen manier hebben
om de dingen te doen, en er niet om geven
wat men van hen zegt; of misschien is het
alleen zijn teruggetrokken natuur, die hem
vreemd doet schijnen in zijn gedragingen.”
„Het kan mjj weinig schelen of hjj zjjn aan
zoek op een vreemde manier doet; als hij het
maar doet,” zeide de practische kapitein. „Ik
houd niet van dat „bijna.” Daarenboven er
valt aan zjjn engagement met Paulina Durski
niet te twijfelen. Hij heeft het zelf toegege
ven.”
„Wel, gesteld dat ’t waar is,” zeide Lydia,
„en gesteld, dat een of ander onwaardig
vrouwmensch hem tot een huwelijksaanzoek
verleid heeft, zal hjj dan de eerste man zjjn,
die ia «ea deixelük «reval verkeerd heeft en
Hr kwartaal voor Alkmaar* f 2.—
Voor buiten Alkmaar f 2.85
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.60 hooger
Het zal den zeer velen, in den Rjjkskies-
kring Helder, die belang stellen in de actie
▼oor het Dr. Schaepmanfonds wellicht niet
onwelkom zjjn een en ander over den stand
dier actie, loopende over de voorbije maan
den, Maart, April, Mei, Juni en half Juli, te
vernemen.
Daarom het volgende.
In 43 plaatsen zjjn Dr. Schaepmanbijeen-
k ometen.
Volledigheidshalve pennen we de namen
dier plaatsen even neer.
Het z(jn de plaatsen: Wormerveer, Hoog
woud, Schermerhorn, Anna Paulowna, Krom
menie, Enkhuizen, Warmen-huizen, Wormer,
Wognum, Harenkarspei Oost, Goorn, H. Hu
gowaard Nrd., Ilpendam, Edam, Schoor), ’t
Veld, De Rijp, Castricum, Volendam, Alk
maar, Purmerend, Tuitjenborn, Den Helder,
Harenkarspel West, Langendjjk, Assendelft,
Akersloot, Limmen, Ursem, Egmond aan Zee,
Uitgeest, H. Hugowaard Zd., Bergen, Scha-
gen, Hoogkarspel, Blokker O., Blokker W.,
Lutjebroek, Westwoud, Medemblik, Hoorn,
Grootebroek en Onderdjjk.
In deze plaatsen waren de bijeenkomsten
meestal. g<< ?reid en nadden plaats in
de kerk of in het R- K. Ver. geoouw.
Aan de betrokken comité’s vanaf deze
plaats een woord van hulde voor hun propa
gandistisch werk ten bate van het Dr.
Schaepmanfonds.
Op het grootste deel dier vergadering
werd het woord gevoerd door 2 sprekers,
steeds een Priester en een leek.
De volgende heeren Geestelijken en lee-
ken zjjn opgetreden: Past. Van Noord, Past,
v. <L Loos, Pastoor Micklinghoff. Past. De
Kok, Past De Meulder, Past. Van Baaren,
Past. MOÏler,’Kapelaan v. Waarden kap.
Boutnan, kap. Hooymans (Zwolle), Pater
Klisters, Mr. Leesberg, Mr. Rustere, Ir. Fe-
ber, de heer Andriesma, de heer Jos do Lo-
bel en Burgemeester Middelhoff.
Nimmer deden we een vergeefseh beroep
op de welwillendheid van bovengenoemde
■prekers; steeds toonden zjj zich direct be
reidvaardig en lieten zich gewillig dirigeeren
aaar de verschillende hoeken en uithoeken
van onzen uitgestrekten Rjjkskieskring.
Wjj komen wellicht in conflict met hun be
scheidenheid wjj zjjn het reeds al door
hét noemen hunner namen toch v oelen wij
ons gedrongen hier een woord van dank en
lof te brengen aan de heeren, die met hun
welsprekend woord de R. K. kiezers hebben
opgewekt om het Doctor Schaepmanfonds fi-
nancieel te steunen.
De heeren sprekers worden echter met dit
hoffelijk woord nog niet afgezwaaid.
Er bljjven nog een kleine twintig plaatsen
ter bewerking over; derhalve kunnen zij er
op rekenen, dat er nog wel eens een beroep
op hunne belanglooze medewerking zal wor
den gedaan.
De volgende bijeenkomsten zijn in overleg
met de plaatseljjke comité’s vastgesteld:
Zondag 15 Juli in de kerk te Heiloo; spre
kers Past. v. Noord en Joa de Lobel.
Vrjjdag 20 Juli in de kerk te ’t Zand; spre
kers Past Micklinghoff en Mr. Kusters.
Zondag 22 Juli in de kerk te Egmond aan
den Hoef; sprekers Past. Van Noord en de
heer Andriesma.
In Augustus komen aan de beurt Beem-
ster, Spierdijk, Weere, Hem-Venhulzen. Heer
Hugowaard ft Kruis), Oudorp, Zwaagdjjk en
voor September heeft zich Wervershoof aan
gemeld.
Met de meeste dezer laatstgenoemde plaat
sen moet nog een definitieve regeling getrof
fen worden, daarover zal door ondergetee-
kende ter gelegener tjjd gecorrespondeerd
worden met de betrokken Comité’s.
Nu zjjn er nog enkele parodbie’s in onzen
op vriendeljjken, bijna smeekenden toon.
Geen wonder dat Lydia de hoop op de ver
vulling harer wenschen voelde herleven.
Wat zou haar teleurstelling groot geweest
«ijn, als zjj geweten had* dat Douglas Dale
hare vriendschap slechts zocht om een, vrien
din voor zjjne aangebeden Paulina te vinden,
ten einde haar de bescherming van
vrouw te verzekeren, wier positie in
maatschappij erkend en ontastbaar wast
„Gjj wilt mjj wel verontschuldigen,” ver
volgde Douglas, „bij uwe broeder en uwe
vriendin, dat ik geen afscheid van hen kan
nemen, miss Graham? Ik had toch vroeg
moeten vertrekken en ons gesprek heeft mjj
veel te denken gegeven. Ik zal u spoedig
weer bezoeken. Dus goeden avondl”
Hij ging haastig door de deur van het klei
ne verüekje en vertrok. Lydia Graham
bleef eenige oogenblikken alleen, om te ge
nieten van hare vermeende overwinning en
ging daarop Gordon Graham en de weduwe
opzoeken, die in druk gesprek gewikkeld
waren.
„Ik heb overwonnen,” dacht Lydia, „en
wat gemakkeljjk. De arme jongen; ik had
werkelijk medelijden met zjjn zenuwachtig
heid. Hjj vergat zelfs om mij een hand te
geven.”
Mevrouw Marmaduke nam weldra afscheid
van Lydia en haar broeder, en de beide
laatstgenoemden bleven alleen.
