I I I 1 1 I Radio-Oistributie Sluit II aan bij een der onderstaande adressen. „ONS BLAD” I I No. 169. S. SCHOONHOVEN en Zn. J FEUILLETON. Tct familieleven .3 1 Vrijdag 20 Juli 1928. giro alkmaar im863 22e Jaargang BUITFNLAN" WON INOINRICHTING LANGESTRAAT IOO ALKMAAR Bureau HOF 6, ALKMAAR - Telefoon: 03 De Arbelderspaus. 2 Lijnen: HilversumHuizen, naar verkiezing of beide N.V. ,,A.‘R. D. O.”, Koningsweg A. BAKKENES, Landdwarsstraat J. KöSTERS, Spoorstraat E. N. R. C., kerkstraat, Heiloo. Gestrafte misdaad. Advertentieprijs l^ponnementsprüs ta kwartaal voor Alkmaar. 2. Foor buiten Alkmaar. 2.85 Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.60 hooger Ned. R. K. Bond voor Groote Gezinnen. GIRO ALKMAAR 104863 i stal- Wordt vervolgd) gen revolutie en omwenteling, r volgende duidelijke resumé: drijf een” betrekkeïjjk Wij meubileren Uw woning compleet, overeen komstig Uw beurs. GIRO ALKMAAR 104863 -'3 5 NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD Het boofdremedie ligt in de religie. De rjjke wordt vermaand, dat de rijkdom het njreven naar het ware, eeuwige geluk niet begunstigt, maar veeleer schaadt. De armen behoeven zich niet te schamen, wanneer zij den kost met werken verdienen. Maar ook de wantoestand zal zonder eenigen twijfel verbeteren, indien men de Kerk volgt, die tot de deugd aanspoort. De regeeringen hebben de verplichting allen te beschermen, rijken en armen. Daar om moet het gezag tusschenbeide komen, als er onrust en opstand dreigt door: af scheiding der werklieden, door overlegd staken.- door gebrek aan gelegenheid om de plichten der religie te vervullen, door de schending der zedelijkheid in de werk plaatsen, door onbillijke lasten op den werk man, door verhindering van een mensch- waardig bestaan, door te zwaar en ondra gelijk werk. Het zou kunnen gebeuren, dat het gezag in gebreke blijft, en zoowel de werkgever als de werknemer onbillijk worden ge schaad. Dan hebben beiden het recht steun te zoeken in de vereeniging, echter met be leid' en voorzichtigheid."’ Ook voor onzen tijd zijn deze woorden nog van beteekeitis. Om deze woorden al leen zou Paus Leo reeds de dankbaarheid verdienen van alle arbeiders, die er de ze genrijke resultaten van ondervinden; om de ze woorden alleen zouden wij reeds zjjn Pontificaat met het volste recht dankbaar en fier gedenken als een der meest roemvol le tijdperken uit*de geschiedenis der door Christus gestichte Kerk. DE OPSTAND IN NICARAGUA. Vrouwen in het leger van generaal Sandino. Volgens een United Press-bericht heeft generaal Rivas, één van generaal Sapdino’i medewerkers, verklaard1, dat in hef leger van de Nicaraguaansche opstandelingen vrouwen meevechten tegen de Amerikaan- sche en federale troepen Sandino had een vrouwenbataljon georganiseerd en de vrou wen hebben in verschillende gevechten reeds grooten moed “betoond. Zij staan onder lei ding van de echtgenooten van Sandino en Rivas. De troepen van Sandino zijn geconcentreerd te Campo Bonanza; ze moeten ondervoed, slecht gekleed, maar goed gewapend zijn. JAPAN EN CHINA. De onlusten te Tsinanfoe. De Japansche regeering heeft aan de regeering te Nanking doen weten dat zij zoo spoedig mogelijk wenscht over te gaan tot regeling van den door de onlusten te Tsinanfoe geschapen toestand. Zij verzocht dus om gevolmachtigden naar Tsinanfoe te zenden, die de verontschuldigingen der na tionalistische regeering, de bestraffing der schuldigen en waarborgen tegen herhaling zullen aanbieden. afgedaan hebben, de gevolgen zjjn niet uit gebleven en bij lange na niet verdwenen; integendeel. juk heeft opgelegd, kan niet worden afge- wéerd door het Socialisme. Want de beroo- ving van den particulier ten gunste der Communiteit is- een dwaasheid (inepta) en tevens een onrechtvaardigheid, omdat het privaatbezit een recht der menscheljjke na tuur is. De mensch is ouder dan de Commu niteit en had van den beginne af bet pri vaatbezit. Het wordt dan ook beschermd door de goddelijke en civiele wetten. Door deze redeneering wordt het Socialisme in het hart geraakt en .kan dus geen remedie zjjn tegen den wantoestand der wereld. Het hoofdremedie ligt in de religie. pre moet men zoeken bij de ook al verdwaasd door den men hunne hooge roeping te ip kinderen voor in ’t zoeken noodzakeljjke gevolg, dat igkwjjnt en de kinderen nood- Het is heden 25 jaar geleden, dat een der -W-ir-ge. een Japan wenscht ten zeerste zjjn troepen zoo spoedig mogeljjk terug te trekken, maar dit is voorshands nog onmogeljjk om<ftit nog tal van aanvallen op kleine Japansche troe pen, door in burgerpak gekleede Zuidelijken ondernomen worden. Te Peking gelooft men dat een overeen komst tusschen de regeering te Nanking en de Mantsjoerjjsche regeering gesloten is, waarbjj Mantsjoerjje afhankelijk vèrklaard wordt van de Nationalisten, zoodat daarme de het einde van den burgeroorlog practisch bereikt zou zjjn DE OOSTENRIJKSCHE MONARCHISTEN LEIDER VEROORDEELD. Tot één jaar zware kerkerstraf. ’t Hof van gezworenen heeft overste Wolff, den leider der monarchisten, veroordeeld tot één jaar zware kerkerstraf wegens hoogver raad. De veroordeelde is wegens zjjn zwakken gezondheidstoestand voorloopig in vrijheid gesteld. Naar men nog nader uit Weenen meldt, hebben de gezworenen kolonel Wolff met eif tegen één stem schuldig verklaard aan hoog verraad, met 9 tegen 8 «temmen aan versto ring van de openbare orde. Zij beantwoord den de vraag of de beklaagde toerekenbaar was met 10 tegen t stemmen bevestigend Wolff legde zich met een dankbetuiging aa» de gezworenen bjj het vonnis neer. Na de uit spraak werd er voor het gerechtsgebouw een groot© monarchtetieche betooging gehouden. Een oude vrouw ontplooid© een zwartgele vlag met de keizerskroon, waarop de aanwe zigen het Keizerelied zongen. De politie kwam dadeljjk tusschenbeide en pakte de vrouw met de vlag op. Dd1 monarchisten riepen onophoudelijk:. „Hoog den keizer, leve de nieuwe oor log!” zich nu zich bij James Harwood te voegen, terwjjl men de plaats voor de dienstboden kamer op en aieer liep. „Waar is nu die kleine deur, waardoor Brook binnensluipt als hij te laat thuis komt?” vroeg hij op zorgloozen toon aan Harwood, er zorg voor dragend dat de an deren hem niet konden verstaan. w „Hier vlak bjj,” antwoordde de stal knecht, „die kleine deur aan injjn rechter hand. Steven is een goede jongen en laat al- tjjd zjjn deur ongegrendeld als de oude Mat thew laat uit is. De kamer waarin hij slaapt was vroeger een portaal en komt op de gang uit, zoodat dit heel gemakkeljjk is voor Brook. Ieder houdt van den ouden Matthew, zooals ge merkt, en er is niemand van ons, die het niet onaangenaam zou vinden als hij last kreeg." „Wel, hij is ook een vrooljjke, gezellige baas,"’ antwoordde zwarte Milsom, die bijzon der veel «maak in den levenslustigen koet sier scheen te hebben „Je mag in mjjn herberg komen, zoo dik wijls je maar wilt,"’ zeide hjj tot hem, zjjn arm door dien van den koetsier stekende. „Je zult steeds welkom zjjn en hebt vrjje verte ring. En ik zal je een lekker glas punch voorzetten, zoo vaak je komt; ik heb er wel slag van om dat klaar te maken. Niet waar Harwood? James Harwood betuigde dat hii nog nooit KERK EN STAAT IN MEXICO. Verdere insinuaties. De politie heeft verklaard, dat de identi teit van den moordenaar van Obregon nu is vastgesteld. Hij is een student in de schilder kunst, genaamd Joze de Leon lural» Men vond op hem een rozenkrans en de foto van een priester, die geëxecuteerd is na den laatsten aanslag op Obregon, bedoeld is hier natuurlijk pater Pro 8. J. Red. De gevangene verklaart, dat hij geen me deplichtigen heeft. De moeder en de echtgenoot© van den moordenaar zjjn eveneens gearresteerd. Calles gaf een communiqué uit, waarin hij verzekerde, dat de revolutie toch haar werk zal voortzetten ondanks alle geheime aanslagen. DE FRANSCHEN IN MAROKKO. Nieuwe botsingen. Dezer dagen is het tot een botsing gekomen tusschen Fransche Saharatroepen en een inlandsche troepenmacht van 150 geweren in het dal van Vernoes. mensenen, die louter voor de goede zaak tijd noch moeiten sparen, omdat "t hier geldt 't belang niet alleen van ’t gezin, doch zelfs van den Staat. "t Spreekt vanzelf, dat bjj den gestadigen groei van den Bond, ’t aantal leeken-apos- telen uitgebreid moet worden, wil 't doel bereikt worden. Zoovele. Roomsche mannen en vrouwen zijn er helaas nog, die hoewel zelf Katholiek in merg en been, toch nog niet ‘t belang van een bond voor groote gezinnen inzien, en zich afzijdig houden van medewerking. Dezulken mogen zich 't woord van Kardinaal Piffl wel eens voor den geest halen: „De strijd gaat ook om de familie. Het familieleven is ziek. Door practischen apostolischen arbeid en door ons voorbeeld moeten wjj anderen bekeeren.” De Kerkvorst vindt dus 't voorbeeld alleen niet voldoende: practische apostolische arbeid moet er gedaan worden; dus medewerken voor de rechten van "t Christelijke gezin. Een leger nieuwe kruisridders moet gevormd worden, een macht, die zich met onver schrokken apostolischen moed in den strjjd werpt tegen ’t moderne heidendom, de we reld zuivert van de onware, valsche denk beelden, een. macht, ontzaglijk groot door de Roomsche gezinnen, die de wereld zal overtuigen, dat welvaart en vrede slechts dan in e^n staat gevonden worden, wanneer ’t huisgezin in hoog aanzien staat. Venlo. J.WILDERBEEK, O. E. S. Aug.- aankomt op de eerste verdieping en de ka mers van de kleine erfgename zijn acb'er de zijne.” Geertrui Eversleigh de erfgename van Raynham, was een van die lieve en aanval lige kinderen, die ieder met wie zjj in aan raking komen, voor zich winnen, en in wier tegenwoordigheid iets ligt van de bekoring van een seboone bloem of ■een liefelijk zin genden vogeL Haar moeder verafgoodde haar, zooals wjj weten, zelfs al had zij er toe kunnen besluiten zich van haar te schei den, om zich geheel aan haar levensdoel te kunnen wijden. Voordat zjj Raynham Castle verliet, had Honoris zich gewend tot den eenigen vriend op wien zij kon vertrouwen, tot kapitein Copplestone, den man wiens getuigenis al leen haar had behoed voor de afgrijselijke verdenking van moord, den man die stout moedig zijn geloof in haar onschuld had be leden. Zjj schreef hem dat zjj zjjn vriendschap •dig had voor het eenig kind van zjjn gestorven vriend, sir Oswald; en hij kwam dadeljjk over in antwoord op haar brief, ver- - m a- zulke lekkere punch gedronken had als in de herberg van mjjnheer Maunders. Men ging aan tafel. Het avondmaal was uitstekend. Groote sneden koud vleescli verdwenen als door tooverslag en de con sumptie van geroosterd brood was onrust barend groot. Daarna kwam een reusaehtige kaas en een stukje selderij op tafel; terwjjl het bruine bier rondging en duchtig aange sproken werd. Kwartier over tienen nam mjjnheer Maun ders afscheid van zijne nieuwe bekenden; maar alvorens te vertrekken, verzocht hjj als een groote gunst, eens een kijkje te mogen nemen in de groote eikenhouten zaal. „Zeker mag u die zien,” riep de goedmoe dige Matthew Brook. „Het is de moeite wel waard, zelfs om er een verre reis voor te doen. Dezen kant langs, mijnheer."’ Hjj ging Milsom voor langs een duistere gang, die uitkwam op een deur, openende in de groote ontvangzaal. Het was werkelijk een prachtige kamer. Zwarte Milsom bleef eenige oogenblikken in aandaohtige beschou wing staan; met een schijnbaar eerbiedigen blik alles opnemend. „En waar is hu de trap, die naar de ka mers van de kleine lady leidt?” vroeg hjj daarop. „Die deur daar geeft toegang tot de trap", antwoordde de koetsier. „Kapitein Cojtple- stone slaapt in de kamer, waar ge het eerst te bemantelen, dan hem heimelijk door zjjn slaapkamer binnen te laten zonder dat iemand er iets van te weten kwam. James Harwood, de stalknecht, die slecht kou zwjjgen, had zjjn vriend Maunders, alias Zwarte Milsom, van deze omstandigheden in kennis gesteld. Maunders had aandachtig ge luisterd naar alles wat op de huishoudelijke zaken op Raynham Castle betrekking had. Korten tjjd na genoemde mededeeling werd Milsom dan op het kasteel genoodigd. Toen hjj in de bediendenkamer gelaten was trof hjj daar Matthew Brook, den koet sier aan, die voor deze gelegenheid was thuis gebleven, juffrouw Trimmer, de keukenmeid, -dien hij reeds kende. Er werd besloten een partijtje whist te spelen. Brook en hjj werden maats en wie oplettend h^d toegekekeh zou opgemerkt hebben, dat Milsom meer aandacht schonk aan zijn maat dan aan de kaarten, waardoor bij de gelegenheid verzuimde zich als' een goed 'whistspeler te doen kennen. Men hield op met spelen loon bet tafella ken werd neergelegd op de groote tafel voor het avondeten. James Harwood, Brook, Mil som, en een paar andere bedienden, die thuisgekomen wéren, liepen op en neer ter wijl de tafel gedekt werd; en rookten een pjjpje. Milsom, die tot dusverre zijn aandacht uit sluitend bepaald had hii den koetsier, haastte 145. Bjj meer dan één gelegenheid in den laat- sten tjjd had juffrouw Smithson een flauw vermoeden gehad, dat van deze vaste regtl afgeweken was. Het was de koetsier, Mat thew Crook, die zich daaraan schuldig ge maakt had. Brook was een vroolijke kerel, die veel met politiek op nad en graag een pijpje rocute ea ee;> glaj dr'nk in de kroeg, liever dan zjjo avonden Joor te biengen in de bediendenkamer op Raynham Castle. Hjj kwam zelden thuis vóór 10 uur; som mes niet voor half elf, en eens op een Kooit te vergeten avond had juffrouw Smithson ge boord met haar eigen ooren, dat hij de deur van het kasteel binnen kwam 20 minuten vóór elf! .Er was echter iets wat juffrquw Smithson niet wist, namelijk dat Matthew Brook meer malen reeds binnen gekomen was door een klein deurtje, een half uur of meer nadat de groote eikenhouten deur reeds gesloten en gegrendeld was, onder de oogen van de zorg vuldige huishoudster. Dat kleine deurtje gaf toegang tot ten kleine slaapkamer waarin een van de arbei ders sliep, en niet* was gemakkelijker voor dn*ng pm de overtredingen van den koetsier Van I5 regels fl-25j elke regel neer f 0.25. Reclame pa eerate ▼our de overige pagina's f 030 fO-60 per advertentie van 5 regels; iedere regel*ineèr?0.12* Aan alle abonné’s wordt op aanvrage gi-atis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000. f 750. f 250. f 125. f 50. f 40. Genotzucht en grootdoenerij hebben "t i huiselijk leven verwoest; men moge dan al klagen, dat kinderen teveel opeischen ter voldoening van hunne behoeften, of beweren, dat men toch met z’n tijd mbet meegaan, feit is "t, tiat men zich op een hellend vlak bevindt en langzaam maar zeker afgljjdt naar den afgrond. Zeer zeker, de jeugd stelt hooge eischen, de jeugd is losbandig en genotzuchtig; doch wordt er niet teveel aan dacht geschonken juist aan de gevolgen, terwijl men de oorzaak maar over "t hoofd ziet? grootste en beroemdste figuren uit de •chiedenis der Pausen van Rome na meer dan 25-jarig Pausschap over zich zelve het lot van alle stervelingen zag voltrekken worden. Het was Paus Leo XIII, de vredevorst en 4e Paus der arbeiders, die door zijn dood heel de katholieke en ook een groot deel der zieMkatholieke wereld in oprechten rouw dompelde. Na 8int Petrus, Rome's eersten Paus, was net nog niet voprgekomen, dat een Paus lan ger dan ’n kwarteeuw den Stoel van Petrus had. bezet. En wanneer we het uitgestrekte arbeids veld van dezen grooten Paus overzien, dan erkennen we, dat het moeilijk is een keus te doen, om een van zjjn veelzijdige verdiensten naar waarde in het licht te stellen. Zjjn wetenschap als historicus was hoog- geroemd; zjjn politieke begaafdheid heeft hjj getoond bjj de redding van Duitschland uit den Kulturkampf en bjj menige andere inter nationale kwestie; als Vader der Cl "stenheid streed hjj tegen de dwalingen van zijn tjjd, tegen de orde der Vrijmetselaren; streed hjj voor de Hereeniging der kerken en voor de uitbreiding van de Kerk van Christus, getui gen o.a. de ongeveer 250 aartsbisdommen en bisdommen, die hjj heeft opgericht en de bjjna 50 vicariaten en prefecturen, waarme de hjj den bloei in de missielanden bevor derde. Zijn bjjna 100 voorname encyclieken en andere geschriften, die hjj vanuit Rome de wereld inzond-, getuigen van zjjn breeden blik op de hulpvragende toestanden van zjjn tjjd. Bovenal echter was Paus Leo de paus van de arbeiders. Hun toestand en hunne nooden hadden bijzonder zjjn aandacht; het vraagstuk van de verhouding tusschen arbeider en patroon zag hjj als het vraagstuk van zjjn tjjd, meer nog als het vraagstuk van den tjjd, die .toen nog komen moest, den tjjd, waarin wjj thans teven. Paus Leo noemde zjjn actie voor de christelijk democratische actie „geheel beant- 1 woordende aan den geest des tjjds”, en ..die i haar doel: met ijver en onbaatzuchtigheid zich erover in te spannen om het geestelijk en stoffelijk bestaan der menschen te verbe teren niet zal fissen, wanneer zij zich J oprecht en voortdurend laat bezielen door den geest van. de algemeene Moeder der Vol- ken, die zich met voorliefde het lot aantrekt van hen, die, wat de goederen der fortuin betreft, misdeeld zjjn. En niemand”, sprak de I Paus met nadruk: ..neme aanstoot aan het woord, want de zaak is goed. Opgevat, zoo als de Kerk haar opvat, is de Christen -demo cratie voortgesproten uit en gekweekt door het Christendom, door het Goddelijk woord dat tot de menschen zeide: „Gij zijt allen broeders en uw aller Vader woont in den Hemel.” Het spreekt als vanzelf, dat Zjjne Heilig heid daarbjj tegelijkertijd waarschuwde tegen de „woelzieke democratie zonder God", wel ke „dagen vol bitterheid brengt aan de burgerljjkdtanaatschappjjen, die haar in ha ren schoot voeden en kweeken.” Dat Paus Leo de arbeiderspaus was, toonde hjj op klare wjjze door zjjn strjjd met Kardinaal Lavigerie tegen de slavernij in Noord-Afrika, toonde hij doorrijn jjver voor de verbetering der sociale toestanden, toonde hjj vooral in zjjn veelgeprezen, doch nog steeds te weinig gelezen encycliek, de „Reruin Novanim”. Van dezen onvergeteljj- ken wereldbrief, die een verweer beoogt te gen revolutie en omwenteling, geeft Pater Albers S.J., in „De Tjjd” van gisteren het volgende duidelijke resumé: „De algemeene ramp, dat in het grootbe- I drjjf een betrekkeljjk aantal rijken het enorm aantal minder bedeelden een slaven- Ejv-4i«<oorz; ouders; zy>— i mdgeest we weinig, gaan pi npar genot, f A thuis datgeni niet Steden, waarop zij zakeljjk rechtXhebbenY n.l. een bljj, huiselijk verkeer. N. •’t Is daarom oen hee^ijk punt uit "t pro gram van den RxjC^on-i voor Grbote Ge zinnen: „het brengen van de publieke opinie tot waa^deering en medegevoel voor de groote gezinnen.” Iedere zaak, welke niet aan haar doel beantwoordt, is nutteloos, zelfs gevaarlijk; iedere machine, waaraan een noodzakelijk onderdeel ontbreekt, mist haar doel. Zoo ook zal een gezin zonder bljj familieleven zijn doel voorbijstreven, en zal men onmogelijk datgene kunnen bereiken, wat men zich heeft voorgesteld en waarop ieder mensch recht heeft. Waar "t familieleven ontbreekt, kan geen huiseljjk geluk bestaan, met ’t treurige gevolg, dat buitenshuis "t geluk gezeeht moet worden, hetgeen helaas tot die uitspattingen leidt, welke wjj maar al te zeer aanschouwen. De kinderen uit zulk een gezin, hebben nooit in ’t huisgezin hunne vreugde kunnen vin den, weten zelfs niet eens wat ’t is, en zullen later, wanneer zjj een huwelijk gesloten hebben, hun eenmaal aangenomen levens wijze niet kunnen veranderen, hun kroost verstoken laten van ’t bljje familieleven. We mogen gerust nog een stap verder gaan; dezulken, in genotzucht buitenshuis opgegroeid, zullen terugschrikken om die offers te brengen, waaraan hunne eigen ouders zich onttrokken, zullen zelfs niet eens die lasten op zich willen nemen en nood zakelijk een slachtoffer worden van die prak tijken, welke bij God om wraak roepen. Zulk een ontwricht familieleven geeft de tegenwoordige wereld te aanschouwen met dit gevolg, dat elk huisgezin in de verdruk king komt, waar de ouders nog verantwoor delijkheidsgevoel hebben, hunne kinderen in eer eft deugd op te yoeden rond den huise- lijken haard. Doch "t is evenzeer duidelijk, hoe moeilijk ’t voor hen is, om zich staande te houden tegen den grooten stroom der moderne levensbeschouwing. Daarom ook is ’t doel van den bond voor Groote Gezinnen zoo prjjzenswaardig, dat hjj den eerbied en waardeering voor "t gezin wil herstellen. Dat doel kan natuurljjk slechts bereikt worden, wanneer de wereld kennis neemt van "t ware geluk, dat een gezin schenkt. De eenling is echter te zwak, zijn voorbeeld wordt ternauwernood opge- <nerkt; bjjgevolgmoeten de christ. huisge- zinneu zi«;h aaneensluiten tot éénen Bond, één machtige organisatie, die waken zal over de belangen der leden, de zware lasten van 't groote gezin helpt verlichten, die juist als organisatie in de bres kan springen voor de families, door God gezegend en daarom door den modernen menseh mis kend. Üe R. K. Bond voor Groote Gezinnen heeft zjjn taak ten volle begrepen en er derhalve hapert in "t gezinsleven van onzen i voor gezorgd, dat 't hoofdbestuur samen- Familieleven is voor ©pn vraat. gesteld werd uit per>onen, die in zake de belangen der leden deskundige zjjn; alwat i en geneeskundige behandeling aangaat, vindt in "t hoofdbestuur zjjn verdedigers, die de zorgen van de leden helpen verlichten, leve de noo1—o “estorven vriend, sir Oswald; en hjj langend het kind van zijn ouden makker t* zien. Bij ’t tweede lustrum. Op Zaterdag 21 Juli 1928 te Njjmegen. - De R. K. Bond voor Groote Gezinnen viert feest. Tien jaar is het geleden, dat eenige Room sche mannen ’t initiatief namen, eene ver eeniging te stichten bjjzonder geschikt voor onzen tijd die ten doel had, "t Roomsche gezin en in "t bjjzonder ’t groote gezin te beschermen tegen de gevaren en te verdedigen tegen de aanvallen, waaraan het in deze moderne wereld is blootgesteld. ’t Kan immers niet ontkend worden, dat er iets 1 tijd, ’t Familieleven is voor een groot deel ontwricht; de materieele levensbeschouwing u van de vorige eeuw moge voor de denkers onderwjjs en verzekering, belastingwezen bij lange na niet verdwenen;

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1928 | | pagina 1