I
I
I
1
1
I
Radio-Oistributie
Sluit II aan bij een der onderstaande adressen.
„ONS BLAD”
I
I
No. 169.
S. SCHOONHOVEN en Zn.
J
FEUILLETON.
Tct
familieleven
.3
1
Vrijdag 20 Juli 1928. giro alkmaar im863 22e Jaargang
BUITFNLAN"
WON INOINRICHTING
LANGESTRAAT IOO ALKMAAR
Bureau HOF 6, ALKMAAR - Telefoon: 03
De Arbelderspaus.
2 Lijnen: HilversumHuizen, naar verkiezing of beide
N.V. ,,A.‘R. D. O.”, Koningsweg
A. BAKKENES, Landdwarsstraat
J. KöSTERS, Spoorstraat
E. N. R. C., kerkstraat, Heiloo.
Gestrafte misdaad.
Advertentieprijs
l^ponnementsprüs
ta kwartaal voor Alkmaar. 2.
Foor buiten Alkmaar. 2.85
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.60 hooger
Ned. R. K. Bond voor Groote
Gezinnen.
GIRO ALKMAAR 104863
i
stal-
Wordt vervolgd)
gen revolutie en omwenteling,
r
volgende duidelijke resumé:
drijf een” betrekkeïjjk
Wij meubileren
Uw woning compleet, overeen
komstig Uw beurs.
GIRO ALKMAAR 104863
-'3
5
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
Het boofdremedie ligt in de religie. De
rjjke wordt vermaand, dat de rijkdom het
njreven naar het ware, eeuwige geluk niet
begunstigt, maar veeleer schaadt. De armen
behoeven zich niet te schamen, wanneer zij
den kost met werken verdienen. Maar ook
de wantoestand zal zonder eenigen twijfel
verbeteren, indien men de Kerk volgt, die
tot de deugd aanspoort.
De regeeringen hebben de verplichting
allen te beschermen, rijken en armen. Daar
om moet het gezag tusschenbeide komen,
als er onrust en opstand dreigt door: af
scheiding der werklieden, door overlegd
staken.- door gebrek aan gelegenheid om
de plichten der religie te vervullen, door
de schending der zedelijkheid in de werk
plaatsen, door onbillijke lasten op den werk
man, door verhindering van een mensch-
waardig bestaan, door te zwaar en ondra
gelijk werk.
Het zou kunnen gebeuren, dat het gezag
in gebreke blijft, en zoowel de werkgever
als de werknemer onbillijk worden ge
schaad. Dan hebben beiden het recht steun
te zoeken in de vereeniging, echter met be
leid' en voorzichtigheid."’
Ook voor onzen tijd zijn deze woorden
nog van beteekeitis. Om deze woorden al
leen zou Paus Leo reeds de dankbaarheid
verdienen van alle arbeiders, die er de ze
genrijke resultaten van ondervinden; om de
ze woorden alleen zouden wij reeds zjjn
Pontificaat met het volste recht dankbaar
en fier gedenken als een der meest roemvol
le tijdperken uit*de geschiedenis der door
Christus gestichte Kerk.
DE OPSTAND IN NICARAGUA.
Vrouwen in het leger van
generaal Sandino.
Volgens een United Press-bericht heeft
generaal Rivas, één van generaal Sapdino’i
medewerkers, verklaard1, dat in hef leger
van de Nicaraguaansche opstandelingen
vrouwen meevechten tegen de Amerikaan-
sche en federale troepen Sandino had een
vrouwenbataljon georganiseerd en de vrou
wen hebben in verschillende gevechten reeds
grooten moed “betoond. Zij staan onder lei
ding van de echtgenooten van Sandino en
Rivas.
De troepen van Sandino zijn geconcentreerd
te Campo Bonanza; ze moeten ondervoed,
slecht gekleed, maar goed gewapend zijn.
JAPAN EN CHINA.
De onlusten te Tsinanfoe.
De Japansche regeering heeft aan de
regeering te Nanking doen weten dat zij
zoo spoedig mogelijk wenscht over te gaan
tot regeling van den door de onlusten te
Tsinanfoe geschapen toestand. Zij verzocht
dus om gevolmachtigden naar Tsinanfoe te
zenden, die de verontschuldigingen der na
tionalistische regeering, de bestraffing der
schuldigen en waarborgen tegen herhaling
zullen aanbieden.
afgedaan hebben, de gevolgen zjjn niet uit
gebleven en bij lange na niet verdwenen;
integendeel.
juk heeft opgelegd, kan niet worden afge-
wéerd door het Socialisme. Want de beroo-
ving van den particulier ten gunste der
Communiteit is- een dwaasheid (inepta) en
tevens een onrechtvaardigheid, omdat het
privaatbezit een recht der menscheljjke na
tuur is. De mensch is ouder dan de Commu
niteit en had van den beginne af bet pri
vaatbezit. Het wordt dan ook beschermd
door de goddelijke en civiele wetten. Door
deze redeneering wordt het Socialisme in
het hart geraakt en .kan dus geen remedie
zjjn tegen den wantoestand der wereld.
Het hoofdremedie ligt in de religie.
pre moet men zoeken bij de
ook al verdwaasd door den
men hunne hooge roeping te
ip kinderen voor in ’t zoeken
noodzakeljjke gevolg, dat
igkwjjnt en de kinderen
nood-
Het is heden 25 jaar geleden, dat een der
-W-ir-ge.
een
Japan wenscht ten zeerste zjjn troepen
zoo spoedig mogeljjk terug te trekken, maar
dit is voorshands nog onmogeljjk om<ftit nog
tal van aanvallen op kleine Japansche troe
pen, door in burgerpak gekleede Zuidelijken
ondernomen worden.
Te Peking gelooft men dat een overeen
komst tusschen de regeering te Nanking en
de Mantsjoerjjsche regeering gesloten is,
waarbjj Mantsjoerjje afhankelijk vèrklaard
wordt van de Nationalisten, zoodat daarme
de het einde van den burgeroorlog practisch
bereikt zou zjjn
DE OOSTENRIJKSCHE MONARCHISTEN
LEIDER VEROORDEELD.
Tot één jaar zware kerkerstraf.
’t Hof van gezworenen heeft overste Wolff,
den leider der monarchisten, veroordeeld tot
één jaar zware kerkerstraf wegens hoogver
raad. De veroordeelde is wegens zjjn zwakken
gezondheidstoestand voorloopig in vrijheid
gesteld.
Naar men nog nader uit Weenen meldt,
hebben de gezworenen kolonel Wolff met eif
tegen één stem schuldig verklaard aan hoog
verraad, met 9 tegen 8 «temmen aan versto
ring van de openbare orde. Zij beantwoord
den de vraag of de beklaagde toerekenbaar
was met 10 tegen t stemmen bevestigend
Wolff legde zich met een dankbetuiging aa»
de gezworenen bjj het vonnis neer. Na de uit
spraak werd er voor het gerechtsgebouw een
groot© monarchtetieche betooging gehouden.
Een oude vrouw ontplooid© een zwartgele
vlag met de keizerskroon, waarop de aanwe
zigen het Keizerelied zongen. De politie
kwam dadeljjk tusschenbeide en pakte de
vrouw met de vlag op.
Dd1 monarchisten riepen onophoudelijk:.
„Hoog den keizer, leve de nieuwe oor
log!”
zich nu zich bij James Harwood te voegen,
terwjjl men de plaats voor de dienstboden
kamer op en aieer liep.
„Waar is nu die kleine deur, waardoor
Brook binnensluipt als hij te laat thuis
komt?” vroeg hij op zorgloozen toon aan
Harwood, er zorg voor dragend dat de an
deren hem niet konden verstaan.
w „Hier vlak bjj,” antwoordde de stal
knecht, „die kleine deur aan injjn rechter
hand. Steven is een goede jongen en laat al-
tjjd zjjn deur ongegrendeld als de oude Mat
thew laat uit is. De kamer waarin hij slaapt
was vroeger een portaal en komt op de gang
uit, zoodat dit heel gemakkeljjk is voor
Brook. Ieder houdt van den ouden Matthew,
zooals ge merkt, en er is niemand van ons,
die het niet onaangenaam zou vinden als hij
last kreeg."
„Wel, hij is ook een vrooljjke, gezellige
baas,"’ antwoordde zwarte Milsom, die bijzon
der veel «maak in den levenslustigen koet
sier scheen te hebben
„Je mag in mjjn herberg komen, zoo dik
wijls je maar wilt,"’ zeide hjj tot hem, zjjn
arm door dien van den koetsier stekende. „Je
zult steeds welkom zjjn en hebt vrjje verte
ring. En ik zal je een lekker glas punch
voorzetten, zoo vaak je komt; ik heb er wel
slag van om dat klaar te maken. Niet waar
Harwood?
James Harwood betuigde dat hii nog nooit
KERK EN STAAT IN MEXICO.
Verdere insinuaties.
De politie heeft verklaard, dat de identi
teit van den moordenaar van Obregon nu is
vastgesteld. Hij is een student in de schilder
kunst, genaamd Joze de Leon lural» Men
vond op hem een rozenkrans en de foto van
een priester, die geëxecuteerd is na den
laatsten aanslag op Obregon, bedoeld is hier
natuurlijk pater Pro 8. J. Red.
De gevangene verklaart, dat hij geen me
deplichtigen heeft.
De moeder en de echtgenoot© van den
moordenaar zjjn eveneens gearresteerd.
Calles gaf een communiqué uit, waarin
hij verzekerde, dat de revolutie toch haar
werk zal voortzetten ondanks alle geheime
aanslagen.
DE FRANSCHEN IN MAROKKO.
Nieuwe botsingen.
Dezer dagen is het tot een botsing gekomen
tusschen Fransche Saharatroepen en een
inlandsche troepenmacht van 150 geweren
in het dal van Vernoes.
mensenen, die louter voor de goede zaak
tijd noch moeiten sparen, omdat "t hier geldt
't belang niet alleen van ’t gezin, doch
zelfs van den Staat.
"t Spreekt vanzelf, dat bjj den gestadigen
groei van den Bond, ’t aantal leeken-apos-
telen uitgebreid moet worden, wil 't doel
bereikt worden. Zoovele. Roomsche mannen
en vrouwen zijn er helaas nog, die hoewel
zelf Katholiek in merg en been, toch nog
niet ‘t belang van een bond voor groote
gezinnen inzien, en zich afzijdig houden van
medewerking. Dezulken mogen zich 't woord
van Kardinaal Piffl wel eens voor den geest
halen: „De strijd gaat ook om de familie.
Het familieleven is ziek. Door practischen
apostolischen arbeid en door ons voorbeeld
moeten wjj anderen bekeeren.”
De Kerkvorst vindt dus 't voorbeeld alleen
niet voldoende: practische apostolische arbeid
moet er gedaan worden; dus medewerken
voor de rechten van "t Christelijke gezin.
Een leger nieuwe kruisridders moet gevormd
worden, een macht, die zich met onver
schrokken apostolischen moed in den strjjd
werpt tegen ’t moderne heidendom, de we
reld zuivert van de onware, valsche denk
beelden, een. macht, ontzaglijk groot door
de Roomsche gezinnen, die de wereld zal
overtuigen, dat welvaart en vrede slechts
dan in e^n staat gevonden worden, wanneer
’t huisgezin in hoog aanzien staat.
Venlo.
J.WILDERBEEK, O. E. S. Aug.-
aankomt op de eerste verdieping en de ka
mers van de kleine erfgename zijn acb'er de
zijne.”
Geertrui Eversleigh de erfgename van
Raynham, was een van die lieve en aanval
lige kinderen, die ieder met wie zjj in aan
raking komen, voor zich winnen, en in wier
tegenwoordigheid iets ligt van de bekoring
van een seboone bloem of ■een liefelijk zin
genden vogeL Haar moeder verafgoodde
haar, zooals wjj weten, zelfs al had zij er toe
kunnen besluiten zich van haar te schei
den, om zich geheel aan haar levensdoel te
kunnen wijden.
Voordat zjj Raynham Castle verliet, had
Honoris zich gewend tot den eenigen vriend
op wien zij kon vertrouwen, tot kapitein
Copplestone, den man wiens getuigenis al
leen haar had behoed voor de afgrijselijke
verdenking van moord, den man die stout
moedig zijn geloof in haar onschuld had be
leden.
Zjj schreef hem dat zjj zjjn vriendschap
•dig had voor het eenig kind van zjjn
gestorven vriend, sir Oswald; en hij kwam
dadeljjk over in antwoord op haar brief, ver-
- m a-
zulke lekkere punch gedronken had als in
de herberg van mjjnheer Maunders.
Men ging aan tafel. Het avondmaal was
uitstekend. Groote sneden koud vleescli
verdwenen als door tooverslag en de con
sumptie van geroosterd brood was onrust
barend groot. Daarna kwam een reusaehtige
kaas en een stukje selderij op tafel; terwjjl
het bruine bier rondging en duchtig aange
sproken werd.
Kwartier over tienen nam mjjnheer Maun
ders afscheid van zijne nieuwe bekenden;
maar alvorens te vertrekken, verzocht hjj als
een groote gunst, eens een kijkje te mogen
nemen in de groote eikenhouten zaal.
„Zeker mag u die zien,” riep de goedmoe
dige Matthew Brook. „Het is de moeite wel
waard, zelfs om er een verre reis voor te
doen. Dezen kant langs, mijnheer."’
Hjj ging Milsom voor langs een duistere
gang, die uitkwam op een deur, openende in
de groote ontvangzaal. Het was werkelijk
een prachtige kamer. Zwarte Milsom bleef
eenige oogenblikken in aandaohtige beschou
wing staan; met een schijnbaar eerbiedigen
blik alles opnemend.
„En waar is hu de trap, die naar de ka
mers van de kleine lady leidt?” vroeg hjj
daarop.
„Die deur daar geeft toegang tot de trap",
antwoordde de koetsier. „Kapitein Cojtple-
stone slaapt in de kamer, waar ge het eerst
te bemantelen, dan hem heimelijk door zjjn
slaapkamer binnen te laten zonder dat
iemand er iets van te weten kwam.
James Harwood, de stalknecht, die slecht
kou zwjjgen, had zjjn vriend Maunders, alias
Zwarte Milsom, van deze omstandigheden in
kennis gesteld. Maunders had aandachtig ge
luisterd naar alles wat op de huishoudelijke
zaken op Raynham Castle betrekking had.
Korten tjjd na genoemde mededeeling
werd Milsom dan op het kasteel genoodigd.
Toen hjj in de bediendenkamer gelaten
was trof hjj daar Matthew Brook, den koet
sier aan, die voor deze gelegenheid was thuis
gebleven, juffrouw Trimmer, de keukenmeid,
-dien hij reeds kende.
Er werd besloten een partijtje whist te
spelen. Brook en hjj werden maats en wie
oplettend h^d toegekekeh zou opgemerkt
hebben, dat Milsom meer aandacht schonk
aan zijn maat dan aan de kaarten, waardoor
bij de gelegenheid verzuimde zich als' een
goed 'whistspeler te doen kennen.
Men hield op met spelen loon bet tafella
ken werd neergelegd op de groote tafel voor
het avondeten. James Harwood, Brook, Mil
som, en een paar andere bedienden, die
thuisgekomen wéren, liepen op en neer ter
wijl de tafel gedekt werd; en rookten een
pjjpje.
Milsom, die tot dusverre zijn aandacht uit
sluitend bepaald had hii den koetsier, haastte
145.
Bjj meer dan één gelegenheid in den laat-
sten tjjd had juffrouw Smithson een flauw
vermoeden gehad, dat van deze vaste regtl
afgeweken was. Het was de koetsier, Mat
thew Crook, die zich daaraan schuldig ge
maakt had. Brook was een vroolijke kerel,
die veel met politiek op nad en graag een
pijpje rocute ea ee;> glaj dr'nk in de kroeg,
liever dan zjjo avonden Joor te biengen in
de bediendenkamer op Raynham Castle.
Hjj kwam zelden thuis vóór 10 uur; som
mes niet voor half elf, en eens op een Kooit
te vergeten avond had juffrouw Smithson ge
boord met haar eigen ooren, dat hij de deur
van het kasteel binnen kwam 20 minuten
vóór elf!
.Er was echter iets wat juffrquw Smithson
niet wist, namelijk dat Matthew Brook meer
malen reeds binnen gekomen was door een
klein deurtje, een half uur of meer nadat de
groote eikenhouten deur reeds gesloten en
gegrendeld was, onder de oogen van de zorg
vuldige huishoudster.
Dat kleine deurtje gaf toegang tot ten
kleine slaapkamer waarin een van de arbei
ders sliep, en niet* was gemakkelijker voor
dn*ng pm de overtredingen van den koetsier
Van I5 regels fl-25j elke regel neer f 0.25. Reclame pa
eerate ▼our de overige pagina's f 030
fO-60 per advertentie van 5 regels; iedere regel*ineèr?0.12*
Aan alle abonné’s wordt op aanvrage gi-atis een polis verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000. f 750. f 250. f 125. f 50. f 40.
Genotzucht en grootdoenerij hebben "t i
huiselijk leven verwoest; men moge dan al
klagen, dat kinderen teveel opeischen ter
voldoening van hunne behoeften, of beweren,
dat men toch met z’n tijd mbet meegaan,
feit is "t, tiat men zich op een hellend vlak
bevindt en langzaam maar zeker afgljjdt
naar den afgrond. Zeer zeker, de jeugd stelt
hooge eischen, de jeugd is losbandig en
genotzuchtig; doch wordt er niet teveel aan
dacht geschonken juist aan de gevolgen,
terwijl men de oorzaak maar over "t hoofd
ziet?
grootste en beroemdste figuren uit de
•chiedenis der Pausen van Rome na
meer dan 25-jarig Pausschap over zich zelve
het lot van alle stervelingen zag voltrekken
worden.
Het was Paus Leo XIII, de vredevorst en
4e Paus der arbeiders, die door zijn dood
heel de katholieke en ook een groot deel der
zieMkatholieke wereld in oprechten rouw
dompelde.
Na 8int Petrus, Rome's eersten Paus, was
net nog niet voprgekomen, dat een Paus lan
ger dan ’n kwarteeuw den Stoel van Petrus
had. bezet.
En wanneer we het uitgestrekte arbeids
veld van dezen grooten Paus overzien, dan
erkennen we, dat het moeilijk is een keus te
doen, om een van zjjn veelzijdige verdiensten
naar waarde in het licht te stellen.
Zjjn wetenschap als historicus was hoog-
geroemd; zjjn politieke begaafdheid heeft hjj
getoond bjj de redding van Duitschland uit
den Kulturkampf en bjj menige andere inter
nationale kwestie; als Vader der Cl "stenheid
streed hjj tegen de dwalingen van zijn tjjd,
tegen de orde der Vrijmetselaren; streed hjj
voor de Hereeniging der kerken en voor de
uitbreiding van de Kerk van Christus, getui
gen o.a. de ongeveer 250 aartsbisdommen en
bisdommen, die hjj heeft opgericht en de
bjjna 50 vicariaten en prefecturen, waarme
de hjj den bloei in de missielanden bevor
derde.
Zijn bjjna 100 voorname encyclieken en
andere geschriften, die hjj vanuit Rome de
wereld inzond-, getuigen van zjjn breeden
blik op de hulpvragende toestanden van zjjn
tjjd.
Bovenal echter was Paus Leo de paus van
de arbeiders.
Hun toestand en hunne nooden hadden
bijzonder zjjn aandacht; het vraagstuk van
de verhouding tusschen arbeider en patroon
zag hjj als het vraagstuk van zjjn tjjd, meer
nog als het vraagstuk van den tjjd, die .toen
nog komen moest, den tjjd, waarin wjj thans
teven.
Paus Leo noemde zjjn actie voor de
christelijk democratische actie „geheel beant- 1
woordende aan den geest des tjjds”, en ..die i
haar doel: met ijver en onbaatzuchtigheid
zich erover in te spannen om het geestelijk
en stoffelijk bestaan der menschen te verbe
teren niet zal fissen, wanneer zij zich J
oprecht en voortdurend laat bezielen door
den geest van. de algemeene Moeder der Vol-
ken, die zich met voorliefde het lot aantrekt
van hen, die, wat de goederen der fortuin
betreft, misdeeld zjjn. En niemand”, sprak de I
Paus met nadruk: ..neme aanstoot aan het
woord, want de zaak is goed. Opgevat, zoo
als de Kerk haar opvat, is de Christen -demo
cratie voortgesproten uit en gekweekt door
het Christendom, door het Goddelijk woord
dat tot de menschen zeide: „Gij zijt allen
broeders en uw aller Vader woont in den
Hemel.”
Het spreekt als vanzelf, dat Zjjne Heilig
heid daarbjj tegelijkertijd waarschuwde tegen
de „woelzieke democratie zonder God", wel
ke „dagen vol bitterheid brengt aan de
burgerljjkdtanaatschappjjen, die haar in ha
ren schoot voeden en kweeken.”
Dat Paus Leo de arbeiderspaus was,
toonde hjj op klare wjjze door zjjn strjjd
met Kardinaal Lavigerie tegen de slavernij
in Noord-Afrika, toonde hij doorrijn jjver
voor de verbetering der sociale toestanden,
toonde hjj vooral in zjjn veelgeprezen, doch
nog steeds te weinig gelezen encycliek, de
„Reruin Novanim”. Van dezen onvergeteljj-
ken wereldbrief, die een verweer beoogt te
gen revolutie en omwenteling, geeft Pater
Albers S.J., in „De Tjjd” van gisteren het
volgende duidelijke resumé:
„De algemeene ramp, dat in het grootbe- I
drjjf een betrekkeljjk aantal rijken het
enorm aantal minder bedeelden een slaven-
Ejv-4i«<oorz;
ouders; zy>— i
mdgeest we
weinig, gaan pi
npar genot,
f A
thuis datgeni niet Steden, waarop zij
zakeljjk rechtXhebbenY n.l. een bljj, huiselijk
verkeer. N.
•’t Is daarom oen hee^ijk punt uit "t pro
gram van den RxjC^on-i voor Grbote Ge
zinnen: „het brengen van de publieke opinie
tot waa^deering en medegevoel voor de
groote gezinnen.”
Iedere zaak, welke niet aan haar doel
beantwoordt, is nutteloos, zelfs gevaarlijk;
iedere machine, waaraan een noodzakelijk
onderdeel ontbreekt, mist haar doel. Zoo ook
zal een gezin zonder bljj familieleven zijn
doel voorbijstreven, en zal men onmogelijk
datgene kunnen bereiken, wat men zich heeft
voorgesteld en waarop ieder mensch recht
heeft. Waar "t familieleven ontbreekt, kan
geen huiseljjk geluk bestaan, met ’t treurige
gevolg, dat buitenshuis "t geluk gezeeht moet
worden, hetgeen helaas tot die uitspattingen
leidt, welke wjj maar al te zeer aanschouwen.
De kinderen uit zulk een gezin, hebben nooit
in ’t huisgezin hunne vreugde kunnen vin
den, weten zelfs niet eens wat ’t is, en zullen
later, wanneer zjj een huwelijk gesloten
hebben, hun eenmaal aangenomen levens
wijze niet kunnen veranderen, hun kroost
verstoken laten van ’t bljje familieleven.
We mogen gerust nog een stap verder
gaan; dezulken, in genotzucht buitenshuis
opgegroeid, zullen terugschrikken om die
offers te brengen, waaraan hunne eigen
ouders zich onttrokken, zullen zelfs niet eens
die lasten op zich willen nemen en nood
zakelijk een slachtoffer worden van die prak
tijken, welke bij God om wraak roepen.
Zulk een ontwricht familieleven geeft de
tegenwoordige wereld te aanschouwen met
dit gevolg, dat elk huisgezin in de verdruk
king komt, waar de ouders nog verantwoor
delijkheidsgevoel hebben, hunne kinderen in
eer eft deugd op te yoeden rond den huise-
lijken haard. Doch "t is evenzeer duidelijk,
hoe moeilijk ’t voor hen is, om zich staande
te houden tegen den grooten stroom der
moderne levensbeschouwing.
Daarom ook is ’t doel van den bond voor
Groote Gezinnen zoo prjjzenswaardig, dat
hjj den eerbied en waardeering voor "t
gezin wil herstellen. Dat doel kan natuurljjk
slechts bereikt worden, wanneer de wereld
kennis neemt van "t ware geluk, dat een
gezin schenkt. De eenling is echter te zwak,
zijn voorbeeld wordt ternauwernood opge-
<nerkt; bjjgevolgmoeten de christ. huisge-
zinneu zi«;h aaneensluiten tot éénen Bond,
één machtige organisatie, die waken zal
over de belangen der leden, de zware lasten
van 't groote gezin helpt verlichten, die
juist als organisatie in de bres kan springen
voor de families, door God gezegend en
daarom door den modernen menseh mis
kend.
Üe R. K. Bond voor Groote Gezinnen heeft
zjjn taak ten volle begrepen en er derhalve
hapert in "t gezinsleven van onzen i voor gezorgd, dat 't hoofdbestuur samen-
Familieleven is voor ©pn vraat. gesteld werd uit per>onen, die in zake de
belangen der leden deskundige zjjn; alwat
i en
geneeskundige behandeling aangaat, vindt
in "t hoofdbestuur zjjn verdedigers, die de
zorgen van de leden helpen verlichten,
leve de
noo1—o
“estorven vriend, sir Oswald; en hjj
langend het kind van zijn ouden makker t*
zien.
Bij ’t tweede lustrum.
Op Zaterdag 21 Juli 1928
te Njjmegen.
- De R. K. Bond voor Groote Gezinnen viert
feest.
Tien jaar is het geleden, dat eenige Room
sche mannen ’t initiatief namen, eene ver
eeniging te stichten bjjzonder geschikt
voor onzen tijd die ten doel had, "t
Roomsche gezin en in "t bjjzonder ’t groote
gezin te beschermen tegen de gevaren en
te verdedigen tegen de aanvallen, waaraan
het in deze moderne wereld is blootgesteld.
’t Kan immers niet ontkend worden, dat
er iets 1
tijd, ’t Familieleven is voor een groot deel
ontwricht; de materieele levensbeschouwing u
van de vorige eeuw moge voor de denkers onderwjjs en verzekering, belastingwezen
bij lange na niet verdwenen;