Radio-Distributie
I
Zaterdag 28 Juli 1928. giro alkmaar imsm 22e Jaargang
„ONS BLAD”
Sluit II aan bij een der onderstaande adressen.
Fietstochten
No. *76.
FEUILLETON.
Advertentieprijs
f 125.—f50.—f40.—
UIT DE PERS.
Staatspensionneering.
N.V. ,;A. R. D. O.”, Koningsweg
A. BAKKENES, Landdwarsstraat
J. KöSTERS, Spoorstraat
E. N. R. C., Kerkstraat, Heiloo.
Abonnementsprijs
Aan alle «bonnê’s wordt op aanvrage gratis een polls verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000. f 750. f 250.
BureauHOF 6, ALKMAAR - Telefoon433
De Wereld rondom ons.
WEEKOVERZICHT.
BUITENLAND.
Gestrafte misdaad.
n'
s,i
3190 ALKMAAR 104863
GIRO ALKMAAR 104663
t
die
zei
5
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
EEN NIEUW BESLUIT VAN HET
FASCISME.
In den ministerraad heeft Mussolini dank
gebracht aan de afgetreden ministers Fedele,
Belluzzo en Volpi, vooral aan dezen laatsten
voor zijn verdiensten op finantieel gebied.
Daarna kondigde Mussolini aan, dat er nu
onder den minister Mosconi een derde tijd
perk van financiën aanbreekt gedurende het
fascistisch regiem. De Duce noemde dan op,
al hetgeen op finantieel gebied zal gedaan
worden, voornamelijk instand houden van
den lire en het algemeen verbod nog leenin-
gen te sluiten in het buitenland. De leeningen
gesloten door particulieren zullen aan een
strengs controle onderworpen worden.
Van 15 regels 1U5; elke regel meer t OJS. Reclame pet
regel f 0.75 voet de eerste pagina voor de overige pagina's f 0.50
Rubriek „Vraag en aanbod" bq vooruitbetaling per plaatsing
f 0.60 per advertentie van 5 regels iedere regel meer f 0.1X
ne zou'kunnen beramen en uitvoeren. zonder
dat ik er lucht van kreeg.”
„Maar zjjn bondgenoot dan zjjn boe
zemvriend en helper, Victor Carrington?
Zou diens verraderlijke hand den slag niet
hebben toegebracht?"
„Ik geloof het niet, mylady,” antwoordde
Larkspur. „Ik heb ook dien man in het oog
gehouden, want wanneer Andrew Larkspur
iets doet, doet hjj het niet ten halve. Ik heb
dien Carrington nauwlettend bewaakt, en be
halve zjjn conferenties met die scherpneuzi-
ge kamenier van mevrouw Durski, is er wei
nig in zjjn doen en laten geweest, wat ik
niet tot in de détails heb kunnen nagaan.
Neen mylady, er zit iemand anders achter en
wie dat is zal ik trachten uit te vorschen.
Maar ik kan niets doen voor wjj ter plaatse
zijn. Als wjj het doel van onze reis bereikt
hebben zal ik een onderzoek instellen, en mjj
een opinie over de zaak trachten te vormen.’’
Honoria was blijde dat zij vertrouwen kon
stellen in dien kleinen politieman, die werke
lijk zooveel medelijden gevoelde met haar
toestand als mogelijk wae bij een man, die
zoo gehard was door de voortdurende aanra
king met de slechte elementen in de maat
schappij. Zij werd, althans uiterlijk kalm, hoe
wel haar hart van tijd tot tijd nog werd toe
geschroefd door een beklemmend gevoel van
angst.
„De Tijd” schrijft:
De sociaal-democratische massa wordt
weer door haar propagandisten naar de mee
tings getrommeld onder de lenze der Staats
pensionneering. Het is een leuze, die de
menigte trekt en populair is, betoogt „Het
Volk”:
„Vrees, dat de meetings niet zullen sla
gen, behoeft niet te bestaan. De aandrang
van onderop tot het houden der meetings is
te sterk. De leuzen van ontwapening en
Staatspensioen zijn te populair bij de massa
der proletariërs”.
Natuurlijk, voor het slagen van een mee
ting vragen de propagandisten alleen naar
inslaande strijdleuzen, de reet komt er min
der op aan. En al is van die zijde gezocht
naar een practische oplossing van het staats
pensioen, pae nog verdedigd tegen de theo
rieën van den desbetreffenden Bond, m wer
kelijkheid wordt dit maar zand-in-de-oogen-
rtrooierij.
Zedelijk en economisch zou een Staats,
pensioen of een in verkaptep vorm als zoo
danig aangediend pensioen een volk ver
zwakken. Aan elko verzekering dient het
spaarsysteem als een der gezonde volks
krachten ten gronde te liggen.
Ten laatste kwam er een eind aan de ver
velende reis. Zij reed de poort van Raynham
Castle binnen, en toen zü uit het raampje
van haar rijtuig zag, bemerkte zij een groot
wit papier, waarop met vette letters iets was
gedrukt. Het was het aanbod van driehon
derd pond bekroning voor ieder, die aanwij-
zing kon geven omtrent het vermiste kind.
Larkspur haalde verachtelijk zijn neus op
toen hij het aanplakbiljet zag.
„Dat zal haar niet terugbrengen,” mom
pelde hij. „Zij, die haar hebben geroofd zul
len haar voor dien prijs niet terugbrengen,
en zij zullen hunne maatregelen wel zoo
nomen hebben, dat niemand anders er
van te weten komt. Maar ik zal zien.’’
De ontmoeting van Honoria en kapitein
Copplestone was zeer kalm. Zij was te edel,
en te rechtvaardig om den vriend verwjjtin-
gen te doen, op wien zij vertrouwd had, al
hoewel hij in dat vertrouwen was te kort ge
schoten.
Hjj had de aankomst van de postkoets ge
hoord en hij wachtte haar op den drempel
van de deur af. Hij had reeds vele gevaren
doorleefd in zijn leven maar nog nooit had
hjj ergens zoo tegen op gezien als tegen de
ontmoeting met lady Eversleigh.
Zjj stak hem de hand toe, toen zij over den
drempel stapte.
OP AANVRAGE WORDT U GRATIS VOEGE-
ZONDEN OE BROCHURE OVER GRANULINE,
HEToMIOOEL VAN On J H VAN GRAFHORST.
ARTS. TEGEN TUBERCULOSE EN KLIER.
ZIEKTE. Mldd«lburgach«ltr. J 17, Sché««nmg»n.
zijn collega van het andere (Woldemaras)
voor een ontoerekenbare uitscheldt.
o
In China is het weer min of meer fout. Nu
niet tusschen de concurreerende generaals,
maar by de groote mogendheden. De zaak
is deze. De nieuwe nationalistische regeering
heeft alle verdragen opgezegd met het bui
tenland, omdat die eenzjjdig waren en de
souvereiniteit van de Chineesche natie aan
tastten. Amerika en Frankrijk, die van den
nieuwen koers wel wat voordeel verwachten,
zjjn wel bereid tot onderhandelingen over een
nieuw verdrag. Niet alzoo Japan.
De eerste minister aldaar, heeft aan da ver
tegenwoordigers van Groot-Brittariniö,
Frankrijk, Amerika en Italië medegedeeld,
dat Japan de opzegging van het verdrag
met China van 1896 niet kan aanvaarden
en evenmin een revisie, zoolang niet de op-
'ging is ingetrokken.
Engeland zal de Japansche eischen wel
steunen, maar deze ontmoeten sclierpe tegen
stand in Amerika. Gemeld wordt, dat noch
Washington, noch Parijs bereid zijn Japan
vrij spel te laten. In verband daarmee zou
den FTansehe schepen worden gezonden naar
verschillende Chineesche havens, indien an
dere mogendheden er haar zeemacht uibrei-
den.
Welja, de positie van het blanke ras is in
Azië zoo sterk, dat ze zich gerust een onder
ling ruzietje kunnen veroorloven.
ge-
iets
op zyn hulp om mjjn kind terug te vinden.
Vertel my dus al wat er gebeurd is in ver
band met het geval. De heer Larkspur is
zeer slim en hij is in staat een plan van actie
te beramen, dat beter zal zijn dai^.wat tot nog
toe beproefd is.”
Zy waren in een' kleine kamer gegaan, die
op de groote zaal uitkwam; hier ging de de
fectieve zitten volmaakt op zijn gemak, alsof
hjj zyn geheele leven in Raynham Castle ge
woond had, en luisterde kalm naar het om
standige verhaal dat de kapitein Copplestone
deed van de verdwijning van bet kind, zorg
dragende niet het kleinste détail te missen
van hetgeen met het geval in verband stond.
Larkspur maakte van tijd tot tijd aanteeke-
ningen in zijn notitieboekje, maar hij sprak
niet gedurende het verhaal van den kapitein.
Toen deze ophield, keek lady Eversleigh hem
aan met angstig vragenden blik, alsof zjj van
zjjne lippen haar noodlot zou vernemen.
„Wel”, vroeg zjj nauwelijks hoorbaar, „is
er hoop? Ziet gij een draad in den war
boel?”
„Eén draad?” herhaalde de politieman,
„wel een half dozijn. Het eerste wat wjj moe.
ten doen is een bekxming uitloven voor hem,
die de zjjden deken terugbrengt, die met bet
kind is weggenomen.”
weigering de kwestie van de Vrijheid der
Kerk aantast.
Het is absurd, zeide hjj, dat een parlement
dat is samengesteld uit mannen van alle
kerkgenootschappen en van ieder geloof, de
macht heeft de Kerk in geestelijke zaken te
controleeren. Z. D. H. gaf in bedekte termen
te kennen, dat in geval het Parlement in zjjn
weigering volhardde, aan de Kerk ‘slechts
overbleef een scheiding te overwegen.
Een hoofdartikel in de „Times” betuigt
haar instemming met de meening van dezen
Bisschop.
In bet blad van den volgenden dag werd
onder de rubriek der correspondenties een
eigenaardig antwoord gegeven, op de preek
van den Bisschop.
triomph aan de wereld wilden toonen. De
tocht heette slecht voorbereid en onbesuisd
uitgevoerd. De-persoon van Nobile werd aan
flarden gescheurd in de nu juist gepubliceer
de artikelenreeks van Roald Amundsen over
zjjn vorigen pooltocht met Nobile per vlieg
tuig „Norge.”
Tegen den huidigeu tocht heeft de wereld
voornamelijk twee grieven.
In de eerste plaats het feit, dat de leider
der verongelukte expeditie, generaal Nobile,
de eerst geredde was. Het is te begrijpen, dat
bet bericht omtrent deze eerste welgeslaagde
redding met verwondering en door velen
zelfs met wrevel werd ontvangen. Men zag in
deze redding van den leider, met achterla
ting van de andere bjj dezen zich bevindende
overlevenden van de ramp, een schending
van de oude en eervolle traditie der zee,
volgens welke de kapitein van een schip de
laatste behoort te zjjn, die zjjn in nood ver-
keerend schip verlaat, en de gezagvoerder
bet allereerst behoort te denken aan hen,
voor wier lot hjj met het gezag ook de ver
antwoordelijkheid aanvaardde en het aller
laatst aan zteh zelven.
Met deze beschuldiging moet men echter
voorzichtig zjjn. Nadrukkeljjk beeft de red
der, de Zweedsche vlieger Lundborg ver
klaard, dat alleen op zjjn eisch de gewonde
leider is me gegaan.
Het tweede feit is de dood van den Zweed-
schen geleerde Malmgren, wiens makkers er
van worden beschuldigd, hem lafhartig in
den steek te hebban gelaten.
Maar welk recht heeft men te twjjfelen
aan de verklaring van majoor Zappi, die de
zaak aldus voorstelt. Malmgren, uitgeput na
een hopeloozen tocht van veertien dagen
over het pakjjs ondernomen om aldus mo-
geljjke redding te vinden, toen het voor de
groep-Nobile aanvankelijk onmogelijk bleek
de draadlooze installatie te herstellen
Malmgren zou zelf zijn geleiders hebben ge
vraagd hem achter te laten, de nog restende
voorraden mee te nemen en te trachten het
gestelde doel te bereikenin het belaag
der achtergeblevenen.
Ondanks deze aanneembare verklaringen
is er veel verontwaardiging: in Noorwegen,
waar men den verdwenen redder Amundsen
betreurt evenals trouwens in Frankrijk
in Zweden, dat rouwt over den dood van
Malmgren; in Tsjecho Slowakije, dat ook een
zjjner landgenooten aan de expeditie gele
verd had. Er wordt gescholden en gedreigd
zelfs met massa-duels! en ondertus-
schen is Nobile gister met stillen trom door
Het zou ondankbaar zijn, tegenover mijn
heer Kellogg c.s., om zjjn antioorlogspact in te
deelen bjj deze reeks van politieke uitver-
koopartikeltjes, maar toëh
Na maandenlange overweging, en onder-
handeling is het toch eindelijk zoo ver geko
men, dat door 14 groote en kleine mogend
heden de oorlog als ’n wreed, den mensch
onwaardig bedrjjf wordt gebrandmerkt en
buiten de wet gesteld. Dat is allemaal heel
mooi en zal door ieder worden toegejuieht,
als.er maar weer niet door de verschil
lende landen een aantal reserves waren ge--
maakt. Op de eerste plaats door Amerika zelf
Dit land redeneert immers dat in het we
relddeel Amerika volgens de Monroe-leer
geen niet-Amerikaan iets te vertellen beeft.
Dan komen de beperkende bepalingen van
Frankrijk en i land:
a. vryheid tot het voeren van oorlogen,
welke naar het eigen oordeel van den oorlog
voerenden staat, zelfverdedigend zijn, ook al
heeft er geen eigenlijke aanval plaats gevon
den;*
b. vrijheid tot het nakomen der verplich
tingen volgens het Volkenbondstractaat of
volgens het verdrag van Locarno;
c. automatisch vervallen der gelofte-beper-
kingen ten opzichte van dengene, die zich
niet houden zou aan zyn onderteekening
daarvan.
Men dient de zaak van den wereldvrede niet
door al dergelyke pogingen met pessimistisch
wantrouwen te ontvangen. Maar even verder
felijk is een ongegrond optimisme, alsof door
een papieren verdrag als dit pact, alle oorlog
plotseling de wereld uit is. Om dat te berei
ken zou eerst de mentaliteit der grooten moe
ten veranderen. Zoolang die nog zoo is, dat
een nietige zaak als b.v. de aansluiting tus
schen Duitschland en Oostenrijk met sabel-
gerinkel beantwoord wordt (zie boven) hel
pen d»> mooiste anti-oorlogspacten geen
steek.
2 Lijnen; HilversumHuizen, naar verkiezing of beide
daat, mylady; ik heb myn plicht gedaan, al
is de uitkomst treurig.”
„Ik geloof u,” antwoordde Honoria be
daard. „Uw gezicht zegt mjj echter, dat er
geen goed nieuws is. Is zjj nog niet gevon
den?”
De kapitein schudde droevig het hoofd.
„Geen bericht, geen spoor, niets? Totaal
niets?”
„Niets. De veldwachter en de andere poli
tiedienaren van het marktvlek doen hun
uiterste best, maar er is zelfs geen vermoe
den
„Neen, al zouden die veldwachters twin
tig jaar lang moeite doen dan zou dit nog
tot niets leiden,” onderbrak Larkspur. „Mis
schien hebt gij er geen ondervinding van wat
plattelands-politiemannen zjjn? Nu, ik wel,
en ik zeg u, als gij verwacht dat de kleine
meid door hen gevonden zal worden, dan
kunt ge evengoed naar de blauwe lucht kij
ken en wachten tot die invalt, want ik geloof
dat dit laatste nog waarschijnlijker is. Ik kan
aan wonderen gelooven”, voegde Larkspur er
bjj, „maar niet aan de slimheid van platte
lands-veldwachters.”
De kapitein zag den spreker vreemd aan
toen hjj dit zeide; maar lady Eversleigh ver
klaarde hem wie hij was en waarom bij bjj
haar was.
Pat kwartaal voor Alkmaar. f 2.—
Voor buiten Alkmaar. f 2.85
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.60 hooger
Duitschland naar Rome getrokken, waar hem
een andere thuiskomst wacht, dan de onge
twijfeld eerzuchtige generaal zich had voor
gesteld.
'Misschien zal de geschiedenis over dezen
droeven tocht nog wel een lichten.
o
Oogenschjjnljjk heeft een zangersfeest even
weinig met politiek te maken als ’n poolex
peditie. Behalve dan als dat zangersfeest in
Weenen wordt gehouden en er een goede
honderdduizend Duitschers aan deelnemen.
Want dan wordt ’t spoedig een betooging
voor de aaneensluiting „Anschluss” tus
schen beide Duitschvoelende en Duitschspre-
kende landen, ’t Is waar de kanselier Dr. Sei
pel en president Hainisch waren voorzichtig
heidshalve van deze betooging weggebleven,
maar de tegenwoordigheid van Dvitschlands
minister van binnenlandsehe zaken Severing
en van den Rijksdagpresident Loebe gaf aan
de bestrijders van de Ansehhiss-idée stof tot
ergernis genoeg.
Zulke bestrijders zjjn er genoeg, b.v. in
Frankrijk. Daar schrjjft het Journal des Dé-
bats, dat het dringend noodzakelijk is „d-?n
geallieerden” en vooral ook de Britsche re
geering niet in twjjfel te laten omtrent Frank-
rjjks opvatting in deze. Er moet ftadrukke-
Ijii; worden vastgesteld, dat ook de ondertee
kening van het verdrag van Kellogg nimmer
zal kunnen beteekenen, lat geen maatregelen
kunnen worden genomen, „um een omver
werping van het nieuwe Europa” te v« rhin-
deren.
Veel heftiger nog is de pers in Tsjecho-
Slowakije, zeker uit angst, dat een vereenigd
Duitschland-Oostenrijk een lastiger buurman
zijn zal, als de gescheiden en daardoor on
machtige staten.
De „Narodni Politica” schrjjft: Evenals de
Italianen en de West-Slaven op het slagveld
hun nationale eenheid moesten verwerven,
evenzoo zal de Anschluss voor Oostenrijk
slechts door middel van oorlog verwezenlijkt
kunnen worden. De Duitsche sociaal-demo-
craten vergissen zich indien zjj denken, dat
deze Anschluss „gratis” geleverd wordt. De
vroegere geallieerden in Europa tellen 126
millioen bwonérs,' die gekant zjjn tegen de
voor Anschluss jjverende Rijks-Duitsohers
en Duitsch-Oostenrjjkers. Wat dif' getal wil
zeggen heeft Duitschland In den Wereld
oorlog aan den Ijjve ervaren.
Mooi zoo, dat is de juiste toon, om een
zaak langs vredelievenden weg op te lossèn.
1914 schijnt al weer lang vergeten!
o
Klein politiek gedoe is ook de tot nog toe
gelukkig alleen maar papieren strijd tusschen
Polen en Litauen. In de verhouding tusschen
beide landen is, ondanks het ingrijpen van
den Raad van den Volkenbond, die in De
cember meende een weg te* hebben gevonden,
welke tot een oplossing der bestaande moei
lijkheden zou kunnen leiden, tot dusver geen
verbetering gekomen. En in de Raadsverga
dering van Juni bleek dan ook, dat de toe
stand nog even ongunstig was als te voren,
omdat de Litausehe regeering hardnekkig
blijft vasthouden aau haar weigering om het
Poolsche bezit van Wilna als een voldongen
feit te aanvaarden. Het feit, dat de Poolsche
regeering besloot om weldra te Wilna een
grootsehe betooging te houden, waaraan ook
maarschalk Pilsoedski zelf zou deelnemen,
wekte in Litauen groote verontwaardiging,
terwjjl de aangekondigde Poolsche manoeu
vres in die buurt den Litauers een nachtmer
rie bezorgen. Nu zijn zij gauw naar den Vol
kenbond geloopen, waarvan zij de besluiten
anders aan hun laars lappen. Het is werke
lijk te hopen dat de Septembervergadering
van den Volkenbond in de kwestie een defi
nitieve beslissing brengt, want rechtstreek-
sche onderhandelingen fiebben natuurlijk
geen schjjn van kans om te slagen, zoolang
de dictator van het eene land (Pilsoedski)
NA DEN MOORD OP OBREGON.
Volgens de „Times” hebben de leiders der
boerenpartij de macht in Mexico in handen.
De boeren stellen de arbeiderspartij ver
antwoordelijk voor den moord op Obregon,
terwjjl Calles volhoudt, dat de katholieke
'geestelijkheid de schuld voor den moord
heeft. De boeren verzetten xich ertegen, dat
de moordenaar zal worden ter dood ver
oordeeld, omdat Obregon een teganstanday
van de doodstraf was. Zjj volharden in hun
eisch, dat alle leden der Arbeiderspartij uR
de regeering worden gezet.
Een der boerenleiders Soto y Gama heeft
op de vraag of Calles voorloopig president
zou moeten bljjven, geantwoord:
„Een constitutioneel president, die aan het
bewind bljjft als voorloopig president,
schendt rechtstreeks de grondwet, die hej.
verkiezing verbiedt”.
Nu de ongewoon-iange combinatie van
zon en zomer overal zelfs bjj overzicht
schrijvers sluimerende vacantiegevoelens
wakker roept nu diezelfde zomersche zon de
parlementen voor zpover ze niet door een
of anderen dictator reeds op non-actief ge
steld waren uiteen heeft gejaagd, nu het
dus geen tjjd is voor „groote” politiek, is het
een gunstig oogenblik om opruiming te hou
den onder een heele massa „kleingoed”.
Waarbjj echter dient opgemerkt, dat men er
nooit zeker van is, of niet een dezer schijn
baar nietige voorvalletjes plotseling tot „cau
se célèbre” verheven wordt.
Waar dit overzicht vooral bedoelt een „po
litiek” te zjjn, hebben we hier nog nooit ge
sproken over het Italia-drama in de eeuwige
poolijsgebieden. Immers het nieuws hierover
hoort onder „Gemengd”, met wat goeden wil
misschien onder „Wetenschap.”
Toch is de laatste weken deze droeve ge
beurtenis in de politieke sfeer getrokken.
Naarmate de expeditie minder succes vol
bleek, werden de aanvallen op Nobile en
Italië heftiger. Men ging in de heele zaak
een reclamepoging der fascisten zien, die
koste wat 't koste, een wetenschappelijke
triomph aan de wereld wilden toonen.
Het Doorzitten bjj Wielrijden, een door
de zon verbrande Huid, Senrijnen en
Smetten verzacht en geneest men met
Doos 30, 60, Tube 80 et PURÓL
c.
DE VERWERPING VAN HET
ANGLICAANSCHE PRAYERBOOK.
Gevolgen in Engelsch Indië.
In Voor-Indië zijn de Anglicanen in twee
partijen verdeeld in verband met het ver
zoekschrift der bisschoppen tot wijziging van
het Engelsche Prayer Book, hetwelk door
het Britsche Parlement is verworpen. De
„Times of India”, het voornaamste blad van
het land, schreef Dinsdag 17 Juni: „De Bis
schop van Bombay zette in een preek, die in
de Kathedraal van St. Thomas gehouden
werd, zeer duidelijk uiteen wat voor een toe
stand geschapen werd door de weigering der
Engelsche Kamer van Afgevaardigden van
.het wetsvoorstel in verband met een her
ziening van het Prayer Book; hij deed een
beroep op de aanwezigen en raadde hen aan
geduldig te zijn in deze voor de Kerk zoo
hevige crisis.
Na uitgelegd te hebben, dat het Boek,
zooals het aan het Parlement was voorgelegd
bet werk der kerk was en het resultaat van
een 22-jarigen arbeid en goedgekeurd door
den Bisschop van Canterbury, belichtte
Z. D. H. het ongepaste der weigering van de
Kamer, ’en verklaarde, dat een dergeljjke
162.
Zü was tot het besluit gekomen, dat de
verawjjning van het kind direct of indirect
het werk van sir Reginald Eversleigh ge
feest was, en dit vermoeden deelde zjj aan
Larkspur mede. Maar tot h^ar verbazing be
vond zjj, dat hjj hare meening over deze zaak
niet deelde.
„Als gjj mjj vraagt of sir Reginald zjjn
hand in het spel heeft, dan moet ik u zeg
gen, mylady, dat Ik niet geloof, dat hjj er in
betrokken is. Ik behoef u niet te vertellen
dat ik een weinig ervaring heb opgedaan in
mHn leven, en als die ervaring mjj niet be
driegt, dan heeft sir Reginald de hand niet
gehad in dose zaak.
„Niet direct misschien, maar toch wel in
direct,” onderbrak Honoria.
„Noch het een noch het ander,” antwoord
de de defectieve, „lx heb den baron in het
oog gehouden sedert gjj mjj opgedragen
bebt hem fe bewaken, en hjj heeft zeer weinig
kunnen doen zonder dat ik het merkte. Ik
weet welke brieven hjj heeft geschreven en
ik weet ongeveer welke menschen hjj gespro
ken heeft en nagenoeg wat hjj tot hen ge-
xegd heeft, en ik kan niet begrjjpen hoe hjj
Slril1 plan als de ontvoering van de klei-
ernstigen toon, „als man van eer en als sol-
.1
■'3
