n|
r
n
„ONS BLAD"
- i
-II
■j
3
i
I
De wereld rondom ons.
1
Een pleidooi voor
de moderne dansen.
FEUILLETON.
De vier gedenkwaardige Jaren
van de familie van der Velde
door
É2e Jaargang
1
De tol-revolutle. -
UIT DE PERS.
Duister Zuiden en verlicht.
Noorden.
Advertentieprijs
^an alle «bonné's wordt op aanvrage gratis een polls verstrekt, welke hen verzekert tegen ongevallen tot een bedrag van f 3000.—, f 750.f 250.f 125.f50.f 40.—
BureauHOF 6, ALKMAAR - Telefoon
J I
11
Abonnementsprijs I
GIRO ALKMAAR 104863
eenmaal
de Utrechtsche
bevrediger** ver-
o
>1
!s
Than»
(Wonk vervolgd^
JAN VAN MERLENSTEIN.
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
gevers met de een of
van den laatsten tijd in
Hij hoorde hen rustig i
geen
aanbod af.
aandringen en son
beslist als een bei
worden opgevat, bj
Ik kende hem gi
innerlijk haast 1
in staat lijn vest
een licht tintjer van onverschillige ironie- te
geven. Bij hi
dat dit hun j
iten aan de
i een journalist
heeft af gel eg. t.
leid te kennen go-
de kwestie in korten tijd geregeld worden,
misschiei
in twee/1
onmii
uhmissie gaf Briand
faring.
„In Ihiitechland beschouwt men
ais een controle-orgaan.
genprestaties sprake hoefde t
len evenwel toch wat watei
moeten doen, al is het dan ij
getieht. I
Trouwens de bovengenoemde voorwaar-
den zijn niet zoo heel ónmogelijk, als wj]
tenminste waarde mogen h<
verklaringen, die Briand tegel
van de Frankforter\Zeitj}Hg
Deie had zijn ben
geven, dat de ontruiming afhankelijk werd
gesteld van de regeling der herstel- en in
to rgeallieerde schulden. Vóór men hierin
overeenstemming had bereikt, kan er nog
jaren verioopen. Hierop antwoordde Briand:
„Men moet goed inzien, waarom het bier
gaat. Wij betalen onze schulden aan de
Vereenigde Staten en zullen ze verder be
talen onafhankelijk van de oplosing, die wij
inzake de herstelscbulden verkrijgen. _,He«
Fransche volk iou echter gaarne weten, wat
het van Duitsohland verder nog te verwach
ten heeft. De kwestie van de herstdschuhien
is een zaak, die op zichzelf staat. Amerika
heeft er niets mee te maken, daar wij onze
schulden aan Amerika in elk geval zullen
betalen. Bij goeden wil aan beide zijden kan
wel in een paar weken, misscjpen
laanden. Zoodra zij geregeld is, KSrtL
[ellyk de totale ontruiming beginnen.”
over de zoo gevreesde controle-
Hjj verklaarde
«ptfmismo beleefd te heb-
•lain in het Britache par-
Franseh-Britscho vlootaccoord
bet pact van Kei-
*n Bedenkelijk teeken des tydsl
Sinds eeuwen en eeuwen bestaan er in
ons land een aantal tollen, waar door zekere
categorieën van wegc bruikers !n kleinig
heid geofferd moet worden; deze tolplichtig-
heid heeft natuurlijk haar grond en zij wortelt
in de oudere of nieuwere geschiedenis van
de van tollen voorziene wegen; zij beteckent
met het oog op bewezen of te bewijzen
diensten voor den weggebruiker een plicht,
voor den tol-heffer een recht.
Nu geven we terstond toe, dat tol-heffing
een heel vervelende belasting is en dat tollen
in onzen tyd van steeds toenemend en steeds
sneller verkeer zoo langzamerhand tot on
uitstaanbare verkeersbelemmeringen zijn ge
worden; het zal dan ook zaak zijn, de tollen
langs onze wegen zoo spoedig mogelijk te
doen verdwijnen.
Maarmet behoorlyl e, met wettige
middelen, met middelen waardoor bestaan
de rechten niet met voeten getreden worden,
waardoor een onverantwoordelijk publiek
zich niet zonder meer aan zijn verplichtingen
onttrekt.
Aan enkele „dappere” Gooische automobi
listen komt de treurige eer toe, in ons lustige
landje een kleine tol-revolutie ontketend te
hebben: men legt het er op toe, deu weg
voor het tolhek te versperren en aangezien
de vóórste automobilist weigert, tol te be
talen, blijft de verkeersbelemmering voort
duren, totdat de politie eraan te pa« moet
komen; op deze kinderachtige wijze tracht
men de gehate tol te forceeren en.op*
gedoekt te krijgen.
Waar hier zoo duidelijk een gemis aan
gevoel voor recht en maatschappelijke orde
blijkt te bestaan, aarzelen wy niet te spreken
van onbehoorlijk, revolutionnair gedoe.
Teekenend is het ook, dat dit gedoe zich
--1. -I-U-,-- u.,
igraaf”; ja, het had vaak
Telegraaf” de leiding
WEEKOVERZICHT.
Vandaag is er uit den diepsten grond van
een arm journalistenhart een zegebede voor
den Volkenbond omhoog gestierd. Niet zoo-
als gij, belangstellende lezer misschien reeds
glimlachend vermoedt, omdat deze bond der
natiën door succesvol ingrijpen een drei
genden oorlog voorkomen beeft; óók niet,
omdat zijn ontwapeningsarbeid onze slordi
ge negentig millioentjes van oorlogs en
marinebegrooting geschrapt heeft. Neen, de
oorzaak vap onzen zegewensch «as een veel
prozaischer. Zonder Genève zouden we niet
geweten hebben wat deze week te „over
zichten”. Maar dank zij de officieele en of-
In het parlement van onze Zuiderburen
\is deze week het brandende aznnestie-vraag-
/stuk behandeld en.... nog niet tot een op
lossing gebracht. Van groot-Nederlandsch
standpunt bezien, lijkt ons deze kwestie zóó
belangrijk en bovendien is ze door allerlei
party belangen-stryd zóó ingewikkeld gewor
den, dat we er volgende week een breeders
beschouwing aan zullen wijden, dan nu dn
plaatsruimte toelast.
UKt; dat w
itruimde ge-
24.
Een daarvan kon ik direct neerslaan, ter
wijl de andere onmiddellijk bij mijn verschij
ning in de duisternis verdween. Daar ik mjj
bet eerst om mijn zuster bekommerde, vond
ook de eerste gelegenheid ons te ontsnap
pen. Corry was, behalve dat ze een scheur
in de mouw van haar japon had opgeloo-
pen, niets gebeurd. Wij zetten nu onze wan
deling niet verder voort, maar keerden naar
de villa terug. Het was eigenaardig en voor
Corry’s flinkheid kenschetsend, dat zij ge
durende den overval niet geschreeuwd had.
Toen ik haar daarvoor prees, zeide zij een
voudig:
„Ik wist, dat Br mjj kon verdedigen, tot
je mq te hulp kwam.”
Ik vertelde de zaak aan vader en Gerard,
ÓF AANVRAGE WORDT U GRATIS TOEGE
ZONDEN DE BROCHURE OVER GRANUL1NE,
HET^MIDDEL VAN O» J H. VAN GRAFHORST.
-ARTS, TEGEN TUBERCULOSE EN KLIER»
ZIEKTE. Middelburgschetlr.J 17, Scnevvningea.
In Noord-Holland 10 maal meer echt
scheidingen dan in ’t Zuiden.
De Maasbode heeft een paar interessante
artikelen van R. L.
Het opschrift duidt op „lichtpunten in het
duistere Zuiden”.
Die lichtpunten zijn:
a. van 1920 tot en met 1926 „bedróeg het
bevolkingsoverschot van geboorten boven de
sterfte in Brabant 101.354, in Limburg 66.031
en in Noord-Holland 115.690 zoodat de voor
sprong der beide Zuidelijke provincies bo^en
Noord-Holland niet minder dan 51.695 be
droeg, hoewel dit laatste gewest toch nog
89.152 zielen meer telde dan de beide Zuide
lijke tezamen;
bv echtscheidingen: in 1926 in Noord-
Brabant in 144 van de 164 gemeenten in Lim
burg in 106 van de 121 gemeenten geen echtr
scheidingen.
Dit betreft plattelandsgemeenten.
Voor de grootere gemeenten in Eindhoven
9, Den Bosch 6, Tilburg 4, Breda 4, Teterin-
gen. ïxjon op Zand, Bergen op Zoom en Hel-
mot.ieder 2 benevens nog een tiental ge
meenten ieder 1 echtscheiding, waardoor het
totaal stijgt tot 39 voor geheel de provincie.
hi Limburg had Heerlen 10, Maastricht 6,
TCerkrade en Sittard ieder 3, Venlo, Gelejn
en Hoensbroek ieder 2, en nog een achttal
dorpen ieder een echtscheiding, waardoor een
totaal van 36 echtscheidingen werd bereikt.
Doch tegenover deze 75 echtscheidingen
beneden den Moerdijk staan er alleen in
Noord-Holland 738, d. L bijna 10 maal zoo
veel.
'aDpeelt «der gejubel en toejuiching van het
sensatieblad „De Telei
den schijn, of „De
had.
'n Ernstig blad niet waar?
Hoe bedenkelijk bet feit echter moet boeten
dat een to l-revolu tietje zich in one land af
speelt onder gejubel van een der grootste
bladen, en dat een der olijke weerzinwekken
de sport-mcntaliteit zich hier en daar open
baart, we behoeven aan den goeden,
eerlijken, maatscbappeljjken zin van ons volk
nog geenszins te wanhopen:
in lederen ernst igen kring toch wordt bet
gedoe der onverantwoord ly’kc tol-forceer-
ders ten sterkste afgekeurd: in de oogen van
de meeste medeburgers hebben de heeren
zich geblameerd, toen b.v. eergisteren
de tol-kv stie in den Za ndykschen raad be
sproken werd, vonden de heeren hier niet
één verdedig,.laat stAJn een hoera-roeper
A la Telegraaf.
Zie, zoo gaat het goed.
Nóch a toriteiten, nóch behoorlijke burgers
mogen dulden, dat recht en orde in Nederland
geforce id worden door een troepje auto
mobilisten van Telegraafsche mentaliteit.
controle bestaat reeds en zou zeer onaange
naam kunnen worden. Juist daarom hebben
wij deze commissie voorgcsteld, een com
missie voor do verzoening, die zoo noodig
alles persoonlijk kan afhandelen. Dergelijke
commissies bestaan elders reeds lang, zoo
b.v. tusseben de Vereenigde Staten en Ca
nada. Deze commissie heeft reeds verschei
dene jaren tot elks tevredenheid gefunctio
neerd. In deze commissie wenschen wjj vol
gen» den geest van Locarno ook Duitsche
leden, die ook bezwaren kunnen kenbaar
maken, zoo wanneer Frankrijk in het Rijn
land iets verkeerds doet en ook wanneer
Duitschland argwaan koestert, dat Frankrijk
zekere voorbereidende maatregelen tr<-fL
Men zal dit alles zeer goed kunnen regc.en
Men moet slechts de verdragen jennen.
Voor chicanes behoeft men wezenlijk niet
bang te zijn. En daarom zou men immer»
ook de commissie een commissie voor„ ver
zoening kunnen noemen, opdat alles ten
snelste persoonlijk kan worden afgedaan.”
Dat alles ziet er niet onaardig uit en geeft
hoop op de oplossing van een zeer moeilijke
en teere zaak, die wij vorige week noemden:
„een levenskwestie voor den vrede in
Europa.”
stond bij ons vast.
Na dit uitstel van twee weken barstte
de bom. Het kwam plotseling, doch wij wa
ren niet onvoorbereid. Mijn kamer was in
de benedenverdieping der villa. Ik hej> de
gewoonte voor het slapen gaan nog eventjes
te lezen. Op zekeren avond, ik wilde juist
het licht uitdraaien, werd er van buiten
zachtjes op mijn raam getikt. Ik draaide
vlug het lampje bytpjjn bed uit, nam, daar
ik een overval vreesde, mijn automatisch
pistool uit het nachtkastje, ging op het bal-
con van de eerste verdieping en keek voor
zichtig naar beneden. Voor mijn raam stond
de gestalte van een man, die nu nog eens
en ditmaal een beetje harder aanklopte.
Het was een tamelijk lichte nacht, daar het
kort voor vollemaan was. Ik maakte een
geluid om den man naar boven te doen kij
ken, wat hjj ook deed. Toen herkende ik
hem. In mijn verrassing had ik haast luidop
geschreeuwd. Ik holde de trappen af en ruk
te de deur open. George Humberton trad
over den drempel,
’t Is toch wel een eigenaardig verschijnsel:
men kan een socialist niet boozer maken
dan door hem te verwijten Jat hij tegen den
godsdienst is en dat by de onzedelijkheid
niet genoegzaam mee wil helpen bestrijden;
hij is toch immers heelemaal niet tegen den
godsdienst, hij wil alle mensohen volkomen
vrij laten, hjj heeft eerbied(l) voor den gods
dienst en soms zegt hij er aetfs een eigen,
een heel fijn geloof je op na te houden;
en wat de bestriding der onzedelijkheid be
treft: zij zijn daarin ware kampioenen,
maar.... ze doen dat in ’t groot; niet met
zulke kleine middelen, zooals wij; zij willen
een nieuw inenschenras scheppen, zóó rein,
dat alles er rein voor is....
Zóó zijn de socialisten nu eenmaal: heele-
znaal niet tegen den godsdienst en aller
sterkst vóór hoog-zedejyk leven.
ficieuze bijeenkomsten daar, is er nu stof in
overvloed.
Wat aen officieelen arbeid betreft, deze be
perkte zich de afgeioopen dagen slechts tot
commissievergaderingen. Uil den chaos van
verslagen, stippen we hier slechts een paar
puntjes aan.
Zooals overal begint ook hier na de jaren
van het-kan-inet-op, oe bezuinigingsdrang M
werken. Ditmaal moest vooral het arbeids
bureau het ontgelden. Verschillende afge
vaardigden, vooral de Eugelsche, vielen dit
instituut en zyn directeur, Albert Thomas,
heftig aan en eisebten besnoeiing van z’n
werkzaamheden, in hel bijzonder van den on
afgebroken stroom lijvige en dure publica
ties. Bemiddelend trad de Nederlandscbe af
gevaardigde, mevrouw Klnyver op, die voor
het nuttige werk van dit bureau voldoende
geldmiddelen vroeg, maar óók aandrong
dat de positie van dit tamelijk onafhankelij
ke instituut nu eens voor goed werd vastge-
steld.
Nog in een andere commissie - trad een
Hollander naar voren, tot groot genoegen
van velen, maar tot ontstemming, tot veront
waardiging misschien van anderen.
't Was Jonkheer Loudon, oud-minister van
buitenlandsche Zaken, nu gezant in Parijs,
die deze verrassing bracht.
De heer Loudon is voorzitter van de voor
bereidende ontwapeningscommissie, die al
vroeg in den zomer vergaderde, maar wier
werkzaamheden door de vele nog bestaande
tegenstellingen waren vastgeloopen.
In de derde commissie werden nu de ver
slagen over deze byeenkomst besproken.
Eerst lanceerden de Franschman Boncour en
de Tsjech Benesj eenige nietszeggende alge
meenheden. Toen stond Loudon op en begon
zeldzaam verschijnsel in dit milieubet
kind eens by z’n naam te noemen
Hy erkende met lofwaardige oprechtheid,
dat het tot niets dient om een nieuwe by
eenkomst van de voorbereidende ontwape
ningscommissie te convoceeren, tenzij de
mogendheden het eens worden over de hoofd
punten voor een ontwerp-conventie, hetgeen
tot dusver ónmogelijk bleek.
eea oogenbiik van oj
beu, nadat Chamber!
lement het
had aangekondigd. Dit en
logg en de bemoedigende redevoeringen van
Boncour en Bernstorff in deze commissie
hadden hem hoop gegeven, dat een spoedi
ge bijeenkomst van zyn comnrissie mogelijk
zou blyken.
Maar hy moest bekennen, dat de speech
in de derde commissie van lord Cushendun,
die tegen elke overhaasting gericht was, hem
een koude douche had gegeven. Hy meende,
dat thans de eenige uitweg was om aan de
groote zeemogendheden Frankrijk, Engeland,
Japan, Italië en Amerika te vragen, deskun
digen te sturen om met hem te overleggen
of een oplossing van de onderling bestaande
moeilijkheden mogelyk was. Hy hoopte, dat
de Bondsvergadering hem daarin zou steu
nen. Indien de Bondsvergadering de vaststel
ling van een datum voor de byeenkomst der
commissie aan hem zou overlaten, zou hy
kunnen handelen wanneer de byeenkomst
van de vlootmogendheden met hem resultaat
zou hebben opgeleverd. Zonder dat kon hij
echter op dit moment niets uitrichten, dat
kans op slagen bood. Zonder dat weigerde
hy in te grijpen tenzij de Bondsvergadering
hem daartoe speciaal mandaat mocht geven.
Natuurlijk „hapte” de man, die van bet
douche-bad beschuldigd werd, Lord Cushen
dun. In niet-parlementaire woorden vertaald,
kwam zyn antwoord hierop neer: Waar be
moeit die I/Hulen zich mee? Meen hij maar
eenvoudig een nieuwe vlootconferentie te
kunnen houden en de groote mogendheden
voor te kunnen zijn, die in 1931 bijeen zul
len moeten komen voor de herziening van
de conventie van Washington? Neen, zoo
bracht hij den heer Loudon onder het oog,
daarop zou ongetwijfeld geen der zeemogend
heden ingaan.
En of Londen nu al antwoordde, dat hb
zoo iets in het geheel niet bedoeld had, "*t
gaf niets: de ontstemming jbij Engeland’s
dóórschemeren, dat hy giwde redenen had,
om deze kwee onderhandelaars of hun last-
andere gebeurtenis
Terband te brengen.
mi beleefd aan, waa
oogenbiik onvriendelijk en sloeg het
Hoewel /Zy halsstarrig bleven
lige van hun woorden
kt dreigement konden
if vader volkomen koel.
;ekoeg om te weten, dat hij
kookte. Niettemin was h(J
hieuwde afwijzing zelfs nog
aftocht had ik het gevoel,
.tate bezoek by ons was ge
weest. Ook /vader was van deze meening,
Ide:
if dat we die kwyt zijn,
komt bét' laatste hoofdstuk”.
„De taktiek
aondi
Van 13 regels f 1.25elke regel meer f 0.25. Reclame per
regel f 0.75 «oór de eerste paginavoor de «weetje pag&e’s f 030
Rubriek „Vraag en aanbod” bij vooruitbetaling per plaatsing
f0.60 per advertentie van 5 regels; iedere regel meer fO.IX
machtige bleef en.... de zaak der ontwa
pening is geen stap verder gekomen.
deze
commissie als een controle-orgaan. Men
met de verdragen kennen, in het bijzonder
art. 213 van het verdrag van Versailles. De
die voor de
l Hoog van
en Isatsten
Vegde ont-
lls tot 1935
id van hun
;oeden wil
te komen.
Zy eischten een recht, waarbyf van geen te-
1 zijn. Zy zul-
in hun wyn
iet een norscb
Wèl een stap verder een groote mis
schien, dat zal de tyd leeren kwam men
in de kwestie van de ontruiming van Rijn
land.
*t Was Zondagmorgen half elf, dat op de
kamer van Lord Cushendun bijeenkwamen
de gastheer met Briand, Muller, HynlSiis,
Scialoga en Adadsji. (De plaats der bijeen
komst was historisch gebied, want bij het
zelfde hotel „Beau Rivage”, aan de oevers
van het meer van Genève, werd 10 Septem
ber 1898 juist 30 jaar geleden dus
de Oostenryksch keizerin Elisabeth door den
Italiaanscben anarchist Luigi Luccheni dood
gestoken).
Tot één uur werd op dezen mooien Zondag
in de diepste geheimzinnigheid onderirin-
deld Toen ging men gezamenlijk op het ter
ras wat eten en mochten de journalisten uit
de gelaatsuitdrukking der aanzittenden op
maken, welke resultaten bereikt waren,
’s Middags echter werd hun nieuwshonger
gestild door het volgende niet-overduidelijke
Communiqué:
„Er is overeenstemming bereikt:
le. over het openen van officieele onder-
handelingen met betreking tot den door
Rykskanselier Müller geformuleerden eisch
aangaande een vervroegde ontruiming;
2e. over de noodzakelijkheid eener alge-
heele en definitieve regeling van het vraag
stuk der herstelbetalingen en de samenstel
ling, tot het bereiken van dit doel, van een
commissie van financieele deskundigen, door
de zes regeeringen aangewezen;
3e. over het beginsel van de samenstel
ling eener „commissie van vaststelling ent
verzoening”, welker functioneering, doel en'
duur het onderweip van onderhandelingen
tusseben de regeeringen zullen uitmaken.
In verstaanbare taal beteekent dit onge
veer, dat de geallieerden bereid z(jn hun
troepen terug te trekken, mits Duitschlamj/
nog wat sneller betaalt en toesf
een controlecommissie in het o/f
bied blijft. I
Dat zyn beide voor waarden, V
Duitsohers moeilijk te slikken zQ|
de daken hadden zy immers c
tyd verkondigd, dat zy de verv
ruiming de derde zóne mag zei
bezet blyven eisebten op groj
gebleken vredelievendheid enA
om de Versailles-bepalingen nA
die baar zeer ernstig opnamen. Wij gingen
dieper op hef geval in en kwamen tot het
besluit, dat het onze plicht was, Corry over
alle gebeurtenissen van den laatsten tyd
in te lichten, opdat zij zich van nu af meer
in acht zou nemen. Dit gebeurde ook en zoo
trad onze jongste zuster in den kring van
degenen, die van Gerards uitvinding afwis
ten, zoodat nu alleen nog maar moeder en
onze oudste zuster Dora van het sreheim
waren buitengesloten. Maar Dora woonde
in Indië en kwam daarom niet in aanmer
king.
Het tweede voorval bestond hierin, dat
de beide heeren die vader reeds eenmaal
het phantastisoiie bod op zyn „nieuwe wa
pen” gedaan hadden, terugkwamen en bet
bod hernieuwden. Ook dit keer wees vader
bet af. Ik was by het gesprek tegenwoor
dig.
Nu had ik vader reeds eenmaal by een
zeer gewichtig onderhoud kunnen gadeslaan,
n.L dat met onzen minister-president. Toen
bad ik de tactvolle kracht en handigheid
van vader bewonderd. In dit gesprek toon
de hn zich pas in zyn gebeele grootte al»
uitstekend diplomaat Hii liet geen moment
geen van hun middelen heb bemerkt doen
alles aan bet toeval toese.bryf. Daarmee is
de eerste phase van hun veldtocht een totale
mislukking geworden en omdat ik er vast
van overtuigd ben, dat we niet met dom
koppen te doen hebben, ben ik er ook van
overtuigd, dat zy een zichtbaar verkeerde
taktiek zullen opgeven en op een aodere ma
nier zullen beginnen. Misschien krygen we
rust als ook deze nieuwe phase van den
veldtocht mislukt is. Misschienl”
„En waarin denkt u dat deze nieuwe pha
se bestaan zal?”
„In dit opzicht ben ik slechts op vermoe
dens aangewezen en die zyn waardeloos.
Ik ben er echter tamelijk zeker van dat wu
nu een korte rustpoos sullen hebben".
En zoo was het ook. Er verliepen zoo wat
twee weken, waarin zich geen verdere ge
vallen voordeden. Over het algemeen ia
er van deze twee weken niets bijzonders te»
vertellen, behalve dat wy Corry op haar
verlangen in het gebruik vaa den concentra
tor onderlichtten. Het had geen zin meer,
haar verzoek af te slaan omdat ze nu toch
reeds van het bestaan van het apparaat
afwist Dat zjj he< nooit misbruiken zou.
Maar hoe komt bet dan toch, Jat wjj de
heeren steeds stelling zien nemen, wanneer
onze priesters maatregelen nemen tot be
scherming van den godsdienst en tot bestrij
ding der onzedelijkheid; altjjd hebben zy
- daartegen wat in te brengen, altijd' hebben
zy daar iets tegen 'te kankeren, 't zy in een
.woedenden uitval, *t zy in een min of meer
voornaam betoog, ’t zy in boon en spot.
Ook nu weer.
Onlangs richtte de Utrechtsche geestelyk-
hei<’ een streng vermanend woord tot de
haar toevertrouwde geloovigen om te waar-
rchuwen tégen bet ontzettend - dansgevaar.
waaromtrent de meest hoogstaande beoor
deelaars van velerlei richting bet volkomen
sens zyn.
leder socialist, wien de zedelijkheid ter
harte gaat, zou hiermede geheel moeten in
stemmen; zou een actie als van de Utrecht-
sche geestelijkheid moeten toejuichen,
maar neen, de bekende oproerige k.abbelaar
van „Het Volk” heeft er weer iets on af te
dingen: bet kwaad zit 'm niet in de dansen,
maar in de dansenden, zegt hy; immers:
„anderzijds kunt gy van tallooze vrouwen
en mannen hoeren, d-1 o nd e r f a c s o en-
lyke m en s c b en van dat zedelooze
der moderne dansen niets te bespeuren
- valt Men kan zich dansende 'misdragen,
maar ie dat doet, zou zich ook met-dan-
sende misdragen. Het zit niet in de da n-
s e n, maar in de dansenden. Gelijk
het zoo vaak gaat: bet verwarren van
uiting en oorzaak. Deze priesters zouden
éérst grondig moet«n onderzoeken buiten
eigen kring, dan een vergelijking maken,
en'eerst daaruit zou kunnen blyken, of de
oorzaak van bun slechte ervaring ligt in de
dansen, dan wel bij de bun van meer nabij
bekende dansenden. Thans hebben zy, door
bun felle aanklacht, veeleer hun eigen om
geving dan de dansen in miskrediet ge
bracht!”
Ziehier dus een pleidooi voor de moderne
dansen, tegen bet wijze woord der Utrecht
sche geestelijkheid in.
De redeneering is er natuurlijk volkomen
naast: *t zyn juiat de moderne dansen, die
deer de manier waarop en de omgeving
waarin z(j over het algemeen gedanst wor
den op zichzelf onzedelijkheden beteekenen
of daartoe voeren; en dit geldt niet alleen
voor legenen, die zich misdragen willen,
maar ook en dat is juist bet ergste voor
degenen, die bet aanvankelijk zoo kwaad
niet bedoelen.
De moderne daneen bederven de dansen
den, en het moet den indruk wekken, dat
men doelbewust” op mef-bestryding der onze
delijkheid, ja, op bevordering daarvan aan
dringt, wanneer men de moderne dansen op
zichzelf (zooals ze in de praktijk nu eenmaal
zyn) in bescherming neemt,
I)e grove insinuatie, als zou
geestelijkheid met haar felle aanklacht veel
eer haar eigen omgeving dan de dansen in
miskrediet gebracht hebben als zouden
dus juist haar biechtelingen tot de verdor
ven „dansenden” beboeren laten we met
passende minachting passeeren.
Wie tot zoo ’n insinuatie in staat is, tec-
kent enbestraft zichzelf voldoende.
Fm» kwartaal voor Alkmaar«f 2^—
Voor buiten Alkmaar f 2.85
Met Geïllustreerd Zondagsblad f 0.60 hooger
want hjj
„Ik ge|
het
,Wa(' bedoelt u daarmee, vader?”
*-•—i-J-, onzer tegenstanders heeft
l^t twijfel geen nader doel dan ons met
alle inogelijke middelen net zoo lang murw
te maken, tot we geneigd zijn den concen
trator te verkoopen. Ik hoop, dat het mQ
gelukt is den indruk te wekken, alsof ik
