't/duifti
e
wan het „Noord-Hollandsch Dagblad”
SINT ADALBERT.
‘I
--ii
Vrijdag 21 Juni 1829.
3 12.
EPISTEL EN EVANGELIE.
1-1
MISKALENDER.
Margaretha Sinclair.
ÜLKMAARSCHE BROOD FABRIEK
■f w
1-.
i
i
ii
i
i
i
Gjj- dwaas, sa) schul-
7
St Jan,
t
en
r
en
x
tweed*
I
I
T
Dam»»ki»»ding
OR. NOORO HOORN.
punt niet bereikt. Er zijn nog altjjd gereser
veerde plaatsen te krijgen voor f 100.
de
one
dierbaar is. On-
Adalbertskerk
ver-
U VINDT een seer groots keuze
ZWARTE MANTELS
in zijde, ebarmelaine, wol georgette,
prima rib*
TOT IN DE GROOTSTE MATEN
Ml
Groen M.S.F., beiden uitgegeven door het
Missiehuis te Kaatsheuvel. Prentjes van M.
Sinclair zjjn tegen geringe vergoeding ver
krijgbaar bjj den boekhandel van het Mis-
etehuis te Kaatsheuvel. Of ook bjj den Z.IL
Pater E. v. Voorat tot Voorat, OostduinlaaR
50, Den Haag.
FFICIEEL KERKBERICHT
EVANGELIE
volgens den H. Mattbeua; V, 20—24.
In dien tijd® zeide Jezus tot Zjjne leer
lingen: Indien uwe rechtvaardigheid niet
overvloediger is, dan die der schriftgeleerden
en phariseën, zoo zult gjj in het rjjk der
hemelen niet komen. Gjj hebt gehoord, dat
aan de ouden gezegd is: Gjj zult niet dood
slaan, en al wie doodslaat, zal strafbaar zjjn
voor het gerecht. Maar Ik zeg u. dat, al wie
op zjjnen broeder vergramd wordt, strafbaar
voor het gerecht zal zjjn. En die tot zjjnen
broeder zegt: „Raca”, zal straft>aar zjjn voor
den raad. En die zegt:
dig zjjn aan het belscbe vuur. Als gjj dan
uw offer aan het altaar opdraagt, en daar
indachtig wordt^dat uw broeder iets tegen
u heeft, laat dan uw offer daar voor het
altaar, en ga u eerst met uwen broeder ver
soenen, en dan zult gjj uw offer komen,
opdragen.
DOMINIC AANSCHE KALENDER.
ZONDAG 28 Juni. 3e Zondag N.O.D.; 2e
or. Hl (le Zondag N.O.D.)," 3e naar keuze.
MAANDAG 24 Juni. H. Joannes de Doo-
per, t»d. met Oct.
DINSDAG 25 Juni. Mis van ’t Oct; 2e
or. Hl (le Zond. N.O.D.); 3e naar keuze;
zonder Credo.
WOENSDAG 26 Juni. H. Joannes
Paulus, Mart d.; mem. Oct Joannes.
DONDERDAG 27 Juni. Van ’t Octaaf van
Joannes als op 25 Juni.
VRIJDAG 28 Juni. H. Ireneus, Biss. M.
(Mis IT) mem. Oct Joannes.
ZATERDAG 29 Juni. HR. Petrus
Paulus, Ap. Ld. met Oct.
welke
Wat
toch is het, dat zoo velen van one volk, An
allen rang en stand en van zoo uiteenloopen
de levensbeschouwing, tot dat oude Egmond
trekt? En dan is het antwoord geen ander
dan dat, wat de geschiedenis ons er op geeft:
Wjj voelen one zoo één met dat stille duin-
dorp, dat wjj bet, als ware het een deel van
ons zelf beschouwen, omdat daar eens de
wieg stond van het land dat wjj liefhebben,
omdat wjj weten, dat daar bet vaderhuis van
one volk, als nationale eenheid beschouwd,
heeft gestaan; want te Egmond is ons volk
geboren, het Is daar gekerstend, daar op
gevoed. daar is het groot geworden.
En van dat volk, van dat groote nationale
huisgezin, is St. Adalbert de geestelijke va
der, bjj is bet die dien grond heeft gezocht
en gevonden, die hem bewerkt heeft en die
er de grondslagen heeft gelegd waarop dat
vaderhuis is opgetrokken, dat wjj niet kun
nen vergeten en dat ons steeds onweerstaan
baar naar Egmond trekt; daarom zjjn ook
de namen van St. Adalbert en Egmond één
en niet van elkander te scheiden.
Want al zjjn de namen van andere heiligen
en ook die van andere, beroemde personen
vaak met plaatsnamen verbonden, zoo is er
toch in dat verband meestal iets toevalligs.
Omstandigheden, onafhankelijk van hun wil,
brachten ben vaak naar die plaatsen en leg
den zoo dat verband. Niet zóó echter is het
met St. Adalbert en Egmond. Egmond is de
plaats van St. Adalbert’s vrije keuze, bet
was de plaats van zjjn voorliefde.
Als zwervend missionaris, die evenals zjjn
Meester geen vaste woonplaats bad, trok bjj
van plaats tot plaats, van gewest naar ge
west; dan verbleef hjj hier, dan weer daar,
maar, als hjj van zjjne vermoeienissen wil
uitrusten, als hij zich ook eene ergens, in den
waren zin des woords, echt „thuis” wil voe
len. dan zien wjj hem steeds naar Egmond
trekken, dat hjj op bjjzondere wjjze lief had,
zooals wjj het bjj Roswjjden lezen:,. Maar bjj
voorkeur hield hjj zich op, in eene plaats
Egmond geheeten, omdat het hem goed
dacht, daar buiten het gerucht van de we
reld te leven”. En, zooals St Adalbert Eg
mond lief had, zoo beminden de Egmonders
hem wederkeerig en het is die wederzjjdsche
liefde vni St. Adalbert voor Egmond en van
Egmond tot St. Adalbert, welke het heerlijk
gevolg zou hebben, waarvan we hier boven
gewaagden, waardoor Egmond do wieg van
Holland zou worden. Dit nu vraagt eenige
nadere toelichting.
In het leven van den heiligen Adalbert
lezen wjj dat de heilige man, na lang in onze
streken te hebben gewerkt, verlangen kreeg
om zjjn vaderland weer te zien. Van dat
verlangen gaf hjj kennis aan zjjn meest ge
liefden vriend, Eggo, een welgesteld inwoner
van Egmond, dien hjj had bekeerd en die
een groote vereering voor St. Adalbert had.
Het verhaal, dat de eerste levensbeschrij
vers van St. Adalbert, de monniken van
Midlach, daarvan geven en dat ons in zjjn
groote naiviteit een inzicht geeft, hoe ver-
trouweljjk onze heilige een koningszoon
met zjjne geeeteljjke kinderen omging,
meldt ons, dat hjj die mededeellng aan Eg-
Het feest van den H. Adalbert, dat wjj,
zooals wjj reeds eerder in onze kolommen
vermeldden, de volgende week te Egmond
weder op feestelijke wjjze gaan vieren, heeft
van zelf weer onze aandacht op meer bij
zondere wjjze op deze oude, historische
plaats gevestigd.
En als vanzelf rjjst thans de vr
wjj ons meermalen hebben geel
heb het al eens meer over ons Neder-
landsch spoor- en stationpersoneel gehad.
Fjjne kerels zjjn het, en als u het niet met
mjj eens zjjt, dan is het niet hun schuld. Het
is een groote uitzondering als een conduc-
teur u niet welwillend antwoordt; en als het
gebeurt, dan heeft gewoonljjk zjjn geduld
even tevoren reeds een zware proef door
staan. Als ge veel op reis zjjt zooals ik, dan
maak je wel eens van die gevalletjes mee,
waarbjj mjjn bloed (en het uwe?) al binnen
de minuut karnemelk zou zjjn geworden, ter
wijl de conducteur of beambte aan het loket
kalm bljjft
En wie weet hoeveel van die gevalletjes
hjj al dien morgen of dag achter den rug
heeft? Neem bjjv. maar eens zoo’n 2den
Paasch- of Pinksterdag. Nu, ik sta u er borg
voor dat wjj het geen uur zouden volhouden.
Als u dan eens een studie van mensohen
iwilt maken, koop dan een perronkaartje en
stel u op in de buurt van een of ander
loket of op het perron waar de trein staat
.voor zee of bloembollen. Doe het eens en
vertel mjj dan eens of u niet uw petje af
neemt voor ons treinpersoneel. Hebt u ook
(wel eens bemerkt hoe buitengewoon gedien-
Stig zij zijn voor onze Nonnetjes? Ja, Zuster
tjes schjjnen de troetelkinderen van ">nze
conducteurs te zjjn. Ze hollen met de bagage,
en Zuster achteraan, den heelen trein langs
om haar een mooi plaatsje te geven.
En wat heb je er ook een leuke typen otf“-
der, hier en daar op de stations. Kent u den
rangeerder, Kleinen Willem, niet? Hü Het
mjj onlangs 's morgens om half zeven al mjjn
buik vasthouden van het lachen. U moet hem
eens vragen naar dat konijn van hem, dat
twaalf jaar oud was, twaalf pond woog, op
het erf rondliep en zoo waaksch was dat het
mensch en hond en kat de beenen deed ne
men, of van die geit zonder horens, die
ongeveer negen liter melk gaf en zoo kwaad
kon worden dat zjj door een deur heen
porde enz.
Ja, leuke kerels. Aardig ook de belang
stelling, die ze toonen voor mjjn werk.
Ik vergelijk mjj zelf wel eens met zoo’n
conducteur, zoo’n rangeerder, zoo’n contro
leur. Ik zou het geduld van een conducteur
willen hebben, het „aanpassingsvermogen”
van een rangeerder en ik wou dat ik uw
kaartjes (of couponnetjes) eens mocht knip
pen.
Missiehuis, Hoorn. Father Lefeber,
Postrek. 120937. Directeur.
De Sticbters-trein heeft nog altijd het elnd-
lief Hem zjjn dienaar Adalbert is, die daar
eens was begraven. Daar, op de plaats, waar
de wieg van Holland stond, daar is het de
plaats, waar wjj het land en het volk, dat
St. Adalbert lief had, aan Hem moeten aan
bevelen, die ons St. Adalbert en in hem
Egmond heeft gegeven. Hem moeten wjj
vragen, om voor ons nog eens bizonder die
bede tot den Vader te richten, welke Hjj in
zjjn Hoogeprieeterljjk gebed heeft geuit: „Va
der, bewaar hen in Uwen Naam, Die Ge mjj
hebt gegeven, opdat zjj één zjjn, gelijk wjj”
en St. Adalbert zal met Hem medebidden.
Nooit kunnen wjj dit beter dan doen, dan op
het feest van St. Adalbert ale het H. Mis
offer zal worden opgedragen met de inten
tie: „Verkrijging van de eenheid des Ge-
loofs voor ons dierbaar Vaderland”. Maar
ook moeten wjj vragen om herhaling van die
andere bede, welke wjj in onze dagen zoo
bjjzonder behoeven: „Ik vraag niet dat Ge
hen uit de wereld wegneemt, maar dat Ge
hen behoedt voor ’t kwaad”. En als wjj dan
daar zjjn en in ons goed willen opnemen, wat
de oude St. Adalbertsakker voor ons volk
vooral beteekeat laat ons dan de spreuk le
zen, welke wjj er boven het openluchtaltaar
zullen lezen, het is de bede van den Zalig
maker, die Hjj steeds tot de menachen blijft
richten, maar bjjzonder op die plaats ate Hjj
zich wendt tot ons volk: „Komt tot Mjj al
len”:
ALLEN
EPISTEL
uit den eersten brief van den H Apostel
Petrus; III, 815.
Welbeminden, weest allen eensgezind in
het gebed, medelijdend, broederlievend,
barmhartig, vriéndelijk, nederig; vergeldt
geen kwaad met kwaad, noch schelden met
schelden maar zegent integendeel; want hier
toe zjjt gij geroepen, opdat gjj de zegening
moogt beérven. Want die het leven bemin
nen, en goede dagen zien wil, die bedwinge
zjjne tong van het kwaad en zjjne lippen,
om niet listig te spreken. Hjj wjjke van het
kwaad, en doe het goede: hjj zoeke den
vrede, en strove dien na. Want de oogen des
Hoeren zien op de rechtvaardigen, en Zjjne
ooren luisteren naar hunne gebeden; maar
het gezicht des Heeren is tegen de kwaad
doeners. En wie zal u hinderen, zoo gjj het
goede beijvert? Doch, zoo gjj om de recht
vaardigheid Ijjdt, dan zjjt gjj gelukzalig
Vreest dan hunne verschrikking niet, en
wordt niet ontsteld, maar heiligt den Heer
in uwe harten.
On» SVI-HAIDBBOOD is verfrisschend en eetlust opwekkend.
PRUS^S CENT.
Week van 2329 Juni.
In de St. Janskerken dagelijks Credo.
ZONDAG 23 Juni. 5e Zondag na Pink sto
ren, Tijdeigen. Mis Exaudi, 2e geb. A «me
tis, 3e naar keuze, Prefatie H. Drievuld.
MAANDAG 24 Junk Geboorte H. Joannes
de Dooper (St, Jan) met Octaaf.
DINSDAG 25 Juni. H. Adalbertus, 2e geb.
H. Wilhelmus; 3e Oct. St. Jan.
WOENSDAG 26 Juni. H. H. Joannes en
Paulus, 2e geb. Oct. St, Jan.
DONDERDAG 27 Juni. Mis van SL Jan
(24 Juni), 2e geb. Concede, 3e voor Kerk
of Paus.
Fr.: Benvenutus, 2e geb. Oct.
Se Concede.
VRIJDAG 28 Juni. H. Ireneus, 2e geb.
Oct. St. Jan, 3e geb. en l. Evang. v. d. Vi
gilie H.H. Petrus en Paulus.
Of in paars: Mis der Vigilie zonder Glo
ria, 2e geb. H. Ireneus, 3e v. Oct. St, Jan.
ZATERDAG 29 Juni. H-H. Petrus en
Paulus met Octaaf. Credo. Pref. v. d. Apos
telen
aan wien zjj hare boodschap overbracht, liet
nu het lichaam van den heilige opgraven en
het H. gebeente overbrengen naar de kerk
door hem gebouwd op de plaats Hallen, ter
plaatse waar wjj nu nog de kom van het
dorp vinden. Bjj die kerk had hjj een houten
klooster gebouwd waarin hjj Benedictinessen
had geplaatst en sis het H. gebeente in
plechtigen optocht naar zijn nieuwe rustplaats
wordt gebracht, dan is dit een ware triumf-
tocht voor det» heilige, gekenmerkt door tal
van mirakelen'. En op de heilige plaats, waar
dat H. Gebeente zoo lang gerust had, toonde
God weder, „hoe lief Hem St. Adalbert was,
die daar eens begraven was geweest, want
toen zjjn H. lichaam opgegraven werd, ont
sprong daar een bron, welke wjj er nog terug
vinden in den ouden St. Adalbertsput en aan
dat heerljjk wonder herinnert ons de H. Kerk
wanneer zij ons op het feest van den Heilige
in de Magnificat.antifoon doet bidden. Toen
het lichaam van den H. Adalbert op G. open
baring werd verheven, ontsprong uit zjjn
graf een bron van zeer zoet water, dat altijd
vloeit tot heil der gcloovigen. Alleluja”.
Dirk II, die zjjn vader opvolgde, liet het
houten klooster, door zjjn vader gebouwd, in
een steenen veranderen, waarin hjj Benedic
tijnen plaatste, waardoor de Abdjj van Eg
mond werd gesticht, de beroemde plaats waar
de broeders van den H. Adalbert, onder zjjn
schutse, zjjn werk hebben voortgezet, ons
volk ten zege. De liefde van Egmond tot St.
Adalbert, wordt dan gedeeld door geheel
Holland met zjjne Graven aan do spits. Deze
kiezen St. Adalbert’s abdjj ais hun laatste
rustplaats en begiftigden haar met vele goe
deren en geschenken; Egmond was de ziel
van Holland, is het wonder, dat Holland het
nog tot heden lief heeft? Helaas, echter,
even als in de dagen na het verscheiden van
St Adalbert zjjn droeve dagen voor ons volk
aangebroken. Niet de liefde voor ons land
hebben wjf toen verloren, daarin zjjn wjj,
God_ lof, nog allen een, maar de eenheid des
Gelóofs, welke St. Adalbert ons volk ge>
schonken had, is verloren gegaan, in de
droeve dagen, toen de aloude abdjj van Eg
mond verwoest werd en een prooi dec vlam
men. Eeuwen zjjn sinds dien tjjd verstreken,
maar hetgeen toen geschied is, het is nooit
vergeten en w|j allen, van allen rang en
stand, van verschillende levensbeschouwing,
wjj allen voelen het nog, dat er toen iets rs
vernietigd, wat ons allen dierbaar was en
dat wjj allen, zoo gaarne hersteld zouden
zien. Zal dat nog eens geschieden? Aan de
Voorzienigheid is het antwoord op die vraag
voorbehouden en we wachten dat betrouw
vol en berustend af, maar dat de oude
historische gronden van Egmond in veilige
schutse zjjn, dat geeft ons hoop. Meer dan
ooit trekt Egmond aller aandacht. Laat ons
daarom Eggo’s voorbeeld volgen en be
trouwvol bidden; bjj God is alles mogeljjk.
Ook nt| kan het weder waar worden, dat het
zaad dat in het vuur geworpen is weder ont
kiemen zal en vruchten zal gaan dragen, dat
St Adalbert zal weder komen. Beziet nu
eene de foto's van Egmond, d>ie slechts een
flauw beeld weergeven van de werkelijkheid,
welke het een oogenlust is om te zien. Nog
zien wjj er droeve overblijfselen van wat
eens Egmond'e roem en glorie was, maar
ziet eens, hoe het beeld was van den SL
Adalbertsakker in 1922 en vergeljjk die bjj
hetgeen wjj er nu zien; spreekt dat nret van
groeien en ontwikkelend leven en herinnert
het ons niet, dat de oude geschiedenis van
Egmond op den St. Adalbertsakker is be
gonnen?
Laten wjj niet klagen over wat verloren
is en vooral daaromtrent niemand iets ver-
wjjten, want het is zoo waar, wat op den
Katholiekendag in Den Haag zoo naar
waarheid is gezegd, als wjj aan Egmond
denken en aan de dagen van zjjn verval, dan
moeten allen, wie wjj ook zjjn, ons op
borst kloppen en ons „mea culpa”,
,jnea maxima culpa" uitsnikken. Maar Iaat
ons nu gehoor geven aan St. Adalberts uit-
poodiging en naar zjjn akker gaan, waar al-
'es ons spreekt, dat God nog wr) toonen boe
HET HEILIG FABRIEKSMEISJE.
De buitengewone vereering die het on
langs als een heilige gestorven fabrieks
meisje, Margaretha Sinclair, te beurt valt*^
belicht den modernen mensch van een dubbe
len kant. Ze toont duidelijk, dat in dg
meeste harten iets hoogers leeft dan het alle-
daagsche, een stille behoefte aan edeler ple
zier, een heimelijke drang naar boven, die
sterker wordt en bjjna juichend wordt be
leden, zootlra men ziet, dat hjj kan worden
ingevolgd zonder nu juist „buitennissig" te
zjjn. Do heerljjk optimistische zet van Jules
Persjjn onlangs op zjjn vjjftigsten verjaar
dag: „Ik heb altijd geloofd in dej goedheid
van de menschen” getuigt van fen diepen
kijk ook in 't moderne hart. Wjj mogen
onze wereld veel vergeven, ze wordt immers
zoo ruw door de dingen aangepakt; en hoe
veel geeft ze nog niet te hopen, wanneer
men de bjjna roerende belangstelling ziet in
't leven van een tijdgenoote, die leefde als
een heilige!
Dat leert de vereering van Margaretha
op de eerste plaats. Maar vervolgens Ijjkt ze
voor velen een verlossende openbaring. Ze
bewjjst hun ineens wat ze in hun hart wel
wenschten, maar niet durfden gelooven
wrgens de bekrompen, verwrongen j>pvgt-
ting die zo tot hier toe hadden over heHig-
heid dat men nl. vlot en vrooljjk van het
leven kan genieten en toch heilig worden.
Ze wisten i>ok maar nooit een helder ant
woord op hun eigen vraag: Waarom toch dat
eeuwig refrein van „verzaken”, wanneer in
eenzelfde preek soms volop wordt toegege
ven, dat alles wat God gemaakt heeft goed
is, en dat Hjj het hebft gemaakt, juist voor
den mensch? Mag zjjn, dacht de een of ander,
dat verzaken op zich zelf „hooger” is ik
vind het te hard en bovendien ijjkt me
het welbeheeracht gebruik ten slotte duide
lijker volgens de door God nu eenmaal ge
stelde orde.
En ze dobberden tusschen hoop en vrees;
de wereld trok, do heiligheid trok; de zonde
lokte, maar hun bepaald inzicht kregen ze
niet weggeredeneerd. En ze kwamen tot
niets.
Daar booren ze nu ineens een verrassend
nieuws: Een moderne heilige, ’t Is eerljjk
vertrouwd, de bisschoppen moeien er zich
mee; er is al een comité voor de zaligver
klaring. We mogen dus doen, zooals *(j
deed. En wat deed ze? Waarac+itig het staat
er, zwart op wit. Ze ging naar de fabriek,
net als wjj; ze lachte en ze schertste, net alg
wjj; ze had verkeering, net als wjj; ze danst»
zeer graag niet alleen met ’r vader net
als wjj; ze sportte op z’n Engelsch, nog méér
dan wjj; ze won prjjzen voor hardloopen,
zelfs voor zwemmen, dat durven wjj Rootn-
sche Holland ache fabrieksmeisjes nog niet.
Zo volgde ook, not als wjj, de nieuwste mods,
want ze was zeer graag chique gekleed. En
nu begrjjpen we best, dat Margaretha zeker
niet heilig is geworden door die dingen, in
elk geval toch ondanks en met die dingen,
en zelfs zoo, dat haar biechtvader bjj haar
sterfbed durfde verklaren, in dit zonnehel
dere meisjesleven nog geen vrijwillige dage-
lljkscbe zonde te hebben ontdekt. Wat dug
meteen bewjjst, dat men met ’t moderne fa
brieksleven ook* de moderne vermaken kan
volgen en toch deugdzaam bljjven. Zoo is
’t, omdat de zonde niet schuilt in 't vermaak
in de dingen op zichzelf die goed zjjn
maar alleen in het doel waartoe, de wjjze v
waarop, de omstandigheden waarin ze wor
den gezocht. Dat doel was bjj Margaretha
bovennatuurlijk, de wjjze beheerscht, de om
standigheden waren zonder direct gevaar.
I^ten onze jonge lui, die nu eenmaal toch
willen dansen en verkeeren en sporten.
Margaretha'» leven lezen, ze kunnen er mo
dern én onschuldig leeren leven. Niet dat het
„Schotsche Treesje” de kunst verstond om
twee heeren te dienen, of tusechen God en
de wereld een soort van minnelijke schik
king had getroffen; ze haalde het bovenna-
tuurljjke niet omlaag, maar hief al het na
tuurlijke omhoog, wat aHe jonge lui haar
veilig mogen nadoen. Al vond ook Marga
retha tenslotte „verzaken" nog veiliger dan
het best bebecrscht gebruik. Waarom ze
voorgoed de wereld verliet en Claris werd.
P. GLOUDEMANS, M. S. F.
Binnen een half jaar tjjd werd na een
oplage van 5000 ex-mplaren een tweeds
druk van haar leven noodzakeljjk.
Margaretha Sinclair, door F. A. Farbes.
Vertaald uit het Engelsch door J. J. M. van
Doornik M.S.F. en Noveenboekje door
beiden uitgegeven door
go deed, toen hjj bij hem was en gemoe
delijker kan het haast niet een appel ge
bruikte.
Diep bedroefd vraagt Egbert hem, wan
neer zjj hem dan zullen wederzien, waarop
de heilige, medelijden met zjjn droefheid
hebbend, het antwoord vetzscht, door te zeg
gen, terwjjl hjj de pitten van den appel in
het vuur wierp, wanneer Meze pitten, nu nog
zonder twjjg, bloesem zullen dragen, keer
ik tot U weder. Wjj zien dat Mj iets zeer
onwaarschijnlijks noemt, maar Eggo, man
van geloof, wetend dat bjj God alles mogo-
Ijjk is, berust in dat antwoord. Meerdere ja-
ren bleef St Adalbert weg, maar Eggo bleef
vertrouwd bidden, niettegenstaande het huis I
waarin zjj toen verbleven, later door het
vuur was verwoest. En ziét, wat onmogeljjk
scheen gebeurde. Op de plaats waar eens de
vuurhaard was, ontluikte een jonge appel
boom en toen deze bloesem droeg, keerde
St. Adalbert naar Egmond weder, dat hem
onwederstaanbaar had bljjven trekken.
Daarna lezen wjj hoe-deze beminnelijke hei
lige, al ware hjj nog een novice, zich be
ijverde om steeds grooter voortgang in het
geestelijk leven te maken, totdat hjj in het
jaar 740, op den 25en Juni, zjjne schoone
ziel aan God wedergaf. Toen hebben zjjne
vrienden hem, zooals de menscheljjke zede
dit vraagt, zjjn H. Lichaam diep onder de
aarde begraven en boven zjjn graf bouwden
zjj, die zooals de schrijvers ons verhalen, in
deze dingen nog onbekwaam waren, een
kerk, welke zjj met muur en gracht omgaven,
aldus een kerkfort of Castejlhim stichtend,
naar den ouden frankischen aard. En het
was deze daad van piéteit, welke in de
plannen der Voorzienigheid bestemd was,
om aan ons volk, na bange jaren van vreem
de overheereching, een eigen vorstenhuis t»
schenken, waarvan de naam Holland tot op
den dag van heden ons nog c
da riks de versterking der St.
werd deze meermalen door de Noren
woest, maar steeds werd zjj in kalmer tjjden
weder opgebouérd, want zoo schrijven de
Midlacher fn on nik en „God wilde nog toonen,
hoe lief Hem St. Adalbert was, die daar be
graven was”.
Ongeveer een eeuw na St. Adalbert’s
dood echter, vinden wjj ons land ten prooi
aan een overheersching door Denen en Noor
mannen erger dan ooit te voren. In het jaar
857 wordt ons geheele land als ’t ware ver
woest. In dat jaar wordt Dorestad en Utrecht
vernield en in brand gestoken, de Bisscbop
van Utrecht ontvlucht zjjn Zetelplaats en,
dan lezen wjj verder: „Eindelijk hebben zjj
ook de kerk van St. Adalbert verwoest en
den priester St. Jeroen te Noordwjjk ont
hoofd”. Maar ate in het jaar 917 de Denen
verslagen zjjn, als vooral door de prediking
van den H. Angarus Denemarken bekeerd is,
dan zien wjj in dat jaar Bischop Baklerrk
weer naar Utrecht komen, om de kerken en
huizen, welke er verbrand waren, weder qp
te bouwen en beeft voor ons land in 922 de
groote en gewichtige gebeurtenis plaats, dat
Karei de Eenvoudige, Koning"der Franken,
graaf Dirk I, zoop van bet eigen land, begif
tigd wordt in erfljjk leen de kerk v. Egmond,
gebouwd boven ’t graf van
Dan toont God weder, boe
lief Hem Adalbert was, die daar begraven
was en doet hem aan de godgewijde maagd
WiHsit verschijnen, haar openbarend dat bet
de wil van God is^dat zjjn H. gebeente zal
worden opgegraven en ter vereering zal wor
den gegeven aan de geloovigen. Graaf Dirk
BAANGRACHT TELEFOON 319 ALKMAAR
gewichtige gebeurtenis pl:
Eenvoudige, Koning'iier 1
graaf Dirk I, zoon van bet eigen land, begif-
de kerk, eenmaal
den H. Adalbert.
Uv -
