PIUS XI PAUS
ENCYCLIEK
HEILJJN APOSTOLISCHEN ZEGEN
HET LIMBURGSCH
DAGBLAD
I
/raagt GRATIS Proafnaminera
aai de alnlnlstr. te He
van onzen Heiligen Vader PIUS XI
door de Goddelijke Genade Paus
r
If
ct
te
Is voer publlcftoit ia 4o
rijke Mijnstreek
bot oancowozon blad
het gelukkig vol
brachte vijftigste jaar
van Zijn Priesterschap"
Aan de Beminde Broeders,
Patriarchen, Primaten. Aartsbisschppen Bisschoppen, en
aan de andere Plaatselijke Ordinarissen, die in Vrede en
Eendracht leven niet den H. Stoel, alsmede aan de Beminde
Kinderen, de Katholieke Geloovigen der Geheele Wereld,
Aan de Beminde Broeders,
Patriarchen, Primaten, Aartsbisschopen, Bisschoppen, en
aan de andere Plaatselijke Ordinarissen, die in Vrede en
Eendracht leven met den H. Stoel, alsmede aan de Beminde
Kinderen, de Katholieke Geloovigen der Geheele Wereld.
De Ooaterache Kerk.
Beminde Broeders. Geliefde kinderen,
l
<1
de
di
De overeenkomst met Laleranen
De H. Stoel en de Staten.
-
1
te
th
au
Verdrag en Concordaat
Zoo hebben Wü dan ten laatste het einde
zullen bekomen voor de
volken. Er bestaat geen
aan
door
hebben, ook na zün dood op ondubbelzinnige
wijze hun dankbare herinnering tn vereenng
apostolische Macht,
wat daartegen zün
do
cl<
let
de
ni
de
dl
W
de
h
h
te
d
II
ch
de
w<
de
oc
ad
01
lli
k<
OJ
e<
m
80
te
vc
30
te
lis
ve
el<
de
of
ni
over-
I talie
land.
Voor de Geestelijkheid en haar vorming.
Ofschoon4fc dingen waarvan Wij tot nu
toe gesproken hebben, van grooter belang
lijken en makkelijker de algemeene aandacht
en bewondering trekken, gelooven Wij, dat
niet minder goeds voor de Keilt bewerkt
heken om den voor heel de katholieke wereld
afgekondigden Jubileum-aflaat te verdienen.
Van de beminde kinderen uit ons Diocees
kwam, den eersten December, in de BasUlek
van Sint Pleter een zoo groot aantal bijeen
dat w\j dien grootschen tempel misschien
wij nooit zoo vol zagen.
en
Meliapor, rijn
aangaan van een
ïaoo zeer geminderd lijkt, dat de vrede waar
naar zoo lang gesmacht werd, niet ver meer
schijnt.
De Jubileam-Bedevaarten
En thans, beminde broeders, geliefde kin
deren. moeten wij ook nog met een enkel
woord reppen van het buitengewoon groote
aantal katholieken dat gedurende dit jaar als
pelgrims naar Rome kwam; of eigenlijk is er
geen reden om te spreken van pelgrims of
vreemdelingen, want niemand kan zich een
Indringer voelen In het huls van den Ge-
meenschappelen Vader. Voor Ons hadden
wjj waarlijk een schouwspel dat om verschil
lende -redenen allerheerlijkst was. Of ver
kondigde niet de deelname van vele naties die
door belangen, gevoelens en gebruiken onder
ling verdeeld zijn, in het zelfde geloof en in
de zelfde vereerlngen voor den Oppersten
Herder der zielen, openlijk en openbaar de
eenheid en universaliteit welke de Godde
lijke Stichter in Zijn Kerk wilde ingedrukt
zien als haar eigen onderscheidingsteekenen?
Man kan neggen dat gedurende enkele perio
den van dit jaar geen dag aanbrak. waarop
Home niet heels groepen van geloovlgen ui
alle dlocssen van Italië uit de andere landen
van Europa en zelfs uit streken welke van
ons gescheiden zün door de bijna oneindige
lenis smaken bij het overdenken van den
vreeseljjken oorlog, die in uitgestrekte stre
ken van Oost.Europa. niet allen tegen den
Christelijken Godsdienst, maar ook tegen
'elk goddelijk en menschel ijk recht, nog. im
mer woedt, voelen Wij Ons aan den anderen
kant grootelijks gesterkt door het feit, dat
de ontzettende vervolging der katholieke
geestelijkheid en bevolking in Mexico thans
De verlenging van het Jubeljaar
Degeften. die van verschillende kanten en
meerdere malen Ons in de laatste maanden
verzochten de vreugde van zoodanige geeste
lijke vruchten nog eenigen tijd te verlengen,
vroegen misschien Iets, dat men niet pleegt
toe te staan; maar door Onze begeerte naar
het algemeen welzijn en Ons verlangen cm
Onze dankbaarheid te toonen. zijn Wij er
toe gedreven om toe te stemmen. Daarom
verlengen -'Wij met Onzi
niettegenstaande alles
kan, tot heel de maand Juni van het komen
de jaar 1930 dezelfde algeheele vergeving
der zonden, te verkrijgen onder de zelfde
verwaarden als Wij openbaar maakten op
6 Januari bij het afkondigen van een tweede
Buitengewoon Heilig Jaar met de apostoll-
KhtwpiU
iwhe’
Jeztw Ch
Grootsche vieringen van dit jaar.
Beminde Broeders. Geliefde Kinderen, Wij
willen dan oo kte samen met U de andere
gebeurtenissen herdenken, welke door godde
lijke beschikking dit jaar nog heugenswaar-
digef hebben emaakt: Wij zeiden, door god
delijke beschikking, omdat niets toevallig ge
beuren kan en cmdat al deze dingen voor
God a geordend en geregel zijn. Omdat e
mensch van nature geneigd is om 4>ij het
voltoSen van zekere perioden van tijd even
stil te staan en te bedenken welke weldaden
God de menschelüke maatschappij reeas
deed toekomen en daaruit een aanmoediging
te putten om met nog groot ere volharing en
ijver voort te gaan op den levensweg dien
hij insloeg, zoo gebeurde het dat de ge
loovigen gedurende de vergane twaalf maan-'
den alle gelegenheden van dien aard welke
rich aan hen vooreden, hebben aangegre
pen om de uitdrukking van hun dankbaar
heid en liefde op te sturen naar den Ai-
machtigen en Hoogsten God en naar den
Gemeensehappelüken Vader in deae bijzon
dere omstandigheden. Van onzen kant heb-
de rechten der diocesen van
Wij dan gekomen tot het
concordaat, ten eerste met
Roemenië, en ten tweede met Pruisen, op
zoodanige wijze, dat in de toekomst elke
reden tet een conflict of verwisseling der
godsdienstige en burgerlijke autoriteiten, bij
gemeenschappelijk overleg en tot heil van
het christenvolk. uitgebannen is. Ongetwij
feld hebben in de onderhandelingen voor
deze concordaten, waar hef er om ging de
rechten der Katholieke Kerk wetteljjk vast
te stellen bij volken die in meerderheid niet-
katheiiek zün, groote en ernstige moeilijk
heden niet outbroken; maar tevens moeten
Wü openlijk toegeven, dat de autoriteiten
der betreffende naties gaarne al hun krach
ten ingespannen hebben, om deze moeilijk
heden te boven te komen. Wanneer Wü ten
slotte aan het ein-'ï van dit jaar een blik
cm om been slaan, hebben Wü alle reden
om Om te vertMwgeu bu bet «jtori, dat
Het eeuwfeest van den H. Ansgarius
Wat minder ver terug In de jfeschiedenis
der kerk voert de gebeurtenis, welke men
herdacht te Stockholm, hoofdstad van Zwe
den, met een. het geringe aantal Katholie
ken in aanmerking genomen, büzonderen
luister: de komst van d H. Ansgarius, die
voor elfhonderd jaren landde in Zweden, na
met onvermoelbaren ijver Denemarken ge
ëvangeliseerd te hebben. Er werd een plech
tig trlduum gecelebreerd; er waren verte
genwoordigers, wanneer men dat woord hier
gebruiken kan. van veertien naties, twee
Kardinalen, enkele Bisschoppen en Abten der
Orde van den H. Benedictus. er meer dan
duizend geloovlgen; er werdrn redevoerin
gen gehouden over de werken van den H.
Ansgarius en over het apostolaat, door hem,
vólgens de laatste onderzoekingen, vervuld;
onder algemeen enthousiasme werden de
brieven die Wü met Onzen Zegen hadden
gezonden, voorgelezen; de vergaderden wer
den mek groote eer ontvangen in bet stad
huis van Stockholm; en aan Ons en aan den
Koning van Zweden werden telegrammen
verzonden van begroeting en gelukwensch.
En deze eeuwfeest-herdenking moge niet
van gering belang lijken want voor zeventig
jaren was alles tn Zweden nog zoo tegen den
Katholieken godsdienst gericht, dat de over-
gang naar de Roomsche Kerk met balling
schap en verlies van het erfrecht bestraft
werd.
De Betuiging van 's Pausen dank
Ten slotte. Beminde Broeders, Geliefde
Kinderen, herhalen Wü aan het einde van
Onzen Brief het verlangen, waarmee Wü
aangevangen sün. dat gü U namelijk met
Ons vereenigt om God te danken. Die Ons
een zoo lang en zoo gelukkig Priesterschap
toestond. Die Ons al Zijn hulp gaf en Ons
vooral in dit Jaar op zeer bizondere wüze
sterkte. Maar na dan volgens recht op de
eerste plaats dank te hebbfn gebracht aan
God voor zoo vele en zoo groote zege
ningen, bedanken Wü ook levendig degenen
die HU in Zün oneindige goede Voorzienig
heid gebruikte om Ons met zoo vele gunsten
te overladen; wü noemen de Hoofden van
Regeeringen, die hun welwillendheid Jegens
Ons toonden, door ons kostbare geschenken
te zenden en door de komst tot Ons hunner
burgerü te vergemakkelükenWü noemen
heel de groote Familie van Katholieken, die
in hun vaderland of te Rome den vollen Ju
bileumaflaat trachtten te verdienen en daar
mee 'n schitterende getuigenis aflegden van
hun geloof en hun liefde, niet alleen Jegens
den Gemeensehappelijken Vader, maar ook
Jegens alle andere geloovlgen. Hoe zouden
deze vruchten van deugd kunnen minderen
of verloren gaan In den loop van den tüd?
Neen, terwül Wü met dit doel tot den Stich
ter en Bestuurder van heel het menschelük
geslacht bidden, hopen Wü dat onder de in
werking der christelüke naastenliefde overal
de breuken tusschen partüen opgeheven en
de openbare en private zeden volgens de
evangelische beginselen geregeld. zullen wor
den. dat de burgers qndqllng én met da
opbnbare macht de eendracht zullen bewaren
en zich gesierd zullen toonen met zoodanige
deugden, dat zü hun aardsche bedevaart zon
der afwijkingen kunnen volbrengen.
De vruchten van het Jubel-jaar
Wat hen betreft die om strijd smeekten
door ons ontvangen te worden en dien wü
deze gunst toestonden, zeer verheugd waren
wü, hen in onze tegenwoordigheid te rien;
de vele duizenden mannen en vooral jonge
lieden die wü ons toelieten, die met zoo
groote aandacht hun oor leenden aan onze
woorden en die om het zoo uit te. drukken,
met den drang der toewüding de overgroot» -
liefde toonden welke hen tot ons voerde met
zoo enthousiast gejuich en applaus hebben
ons de overtuiging gegeven dat wü werkelijk
bereikten wat wü met het afkondigen van
het H. Jaar ons te bereiken voorstekten.
Zoo als Wü reeds in den aanvang zeiden,
bedoelden Wü niet anders dan dén weg ta
openen tot een diepere bevestiging der
openbare en private zeden, en tot een vër-
grooting van den gloed der liefde en van
het geloof onder het Christenvolk; want
volgens het oordeel van Onzen voorganger
Leo Xin zaliger gedachtenis: „hoe meer du
individuen wassen in de volmaaktheid, hoe
meer rechtschapenheid en deugd noodzakelük
helderder weerspiegeld moeten worden in de
openbare zeden en in het sociale leven.” En
hoevele voorbeelden van deugd en vroom
heid zagen Wü niet gedurende den loop van
dit jaar in den edelen wedstrijd welke onder
de geloovlgen gestreden werd ter verkrij
ging der eeuwige rijkdommen uit de schat
kamers die Ons zün toevertrouwd en die
door Ons met vaderlüke edelmoedigheid ge
opend werden, terwül er toch altüd nog het
voorbeeld was dergenen die lichtzinnigheid
toonden en begeerte naar aar&sche bezittin
gen? Al degenen, en vooral zü die de voor
keur gaven aan de moellükheden en de
kosten van de reis, terwül zü ook, en zooveel
makkelüker, de hun geboden middelen ter
heiliging in het eigen vaderland hadden
kunnen verkrijgen, hebben zü niet openlük
getuigd dat er veel hoogere dingen dan het
Ijdele en vergankelüke dezer wereld zün,
waardiger voor de onsterfelüke ziel en naar
de verkrijging waarvan daarom met des te
grootere volharding moet worden gestreefd?
Aan deze vertroosting werd nog deze toege
voegd dat Wü gedurende Onze büna dage-
lüksche gesprekken met een zoo groote me
nigte Onzer kinderen konden constateeren hoe
zü heden ten dage veel edelmoediger alles in
het werk stellen om Christus' Rük in de
of om het
:en die van Onze leer
wordt door die werken en stichtingen, welke herinnerU^ te brengen, hoe V1 de*e landen
de Heer, als om Onze blijdschap ten top te
veeren. Ons. door Oi® de noodige middelen
te verschaffen, i
te voltooien of minstens aan te vangen.
Behalve vele huizen die Wü lieten bouten
in verschillende parochies om het weinig ver
heffend wangebruik van talrijke pastories
tegen te gaan, en behalve de Internationale
Colleges welke de Reljgieuse Orden der Die
naren van Maria en van den H. Franciscus
van Puus voor hun jeugdige leerlingen heb
ben ongericht, colleges die al geopend zün
en hun cursussen begonnen hebben; staat
het vast, dat de Colleges voor de cultureele
en godsdienstige vorming der jonge gees te-
lükheid te Rome esticht, in dezen korten
tijd zoo talrijk zijn geweest, dat men er in
andere tijden nauwelüks zooveel in den loop'
van verschillende jaren had kunnen ver
wachten: Wü noemen het nieuwe College
edr Propaganda Fide, de Lombardische.
Russische en Tsjecho-SIowaksche Colleges,
welke reeds, voltooid en geheel ingericht zün.
En dan wilen Wü ook niet nalaten te rep
pen van het Ethiopisch Seminarie dat Wü
speciaal bü het Vaticaan doen verrijzen, noen
van twee andere waarvoor de eerste steen
al gelegd is. namelijk de Rutheensche en.
Brazilaansche Colleges, noch etndeük van
het Romeinsch Vaticaansch Seminarie,
waarvoor binnenkort de werkzaamheden een
aanvang zullen nemen. In deze talrüke en
groeiende instituten welke op zoo büaonder-s
wijze werkzaam zün voor het heil der zie
len die onze Goddêlüke Zaligmaker met Zün
Bloed heeft vrijgekocht, hebben Wü het
grootste vertrouwen dat rij dit prachtig ’re
sultaat zullen bereiken, dat Wü namelük
scharen van goed geoefende en voorbereide
leviten van1 ze
evangelisatie der
twijfel, dat deze nieuWe levithen in het
centrum der katholieke wereld opgevoed in
de zuiverheid der leer van Jezus Christus
en geoefend In het verkrUgen der priester-
lüke deugden, eenmaal preister geworden
en teruggekeerd in hun land, zich op ver-
dienstelüke wüze zullen geven aan de ver
nauwing der banden van eenheid tusschen
bun medeburgers en den H. Stoel, ofwel, zoo
die van de Kerk van Rome gescheiden zün.
aan de her-aanknooping der aloude eenheid
me; Haar, ofwel, zoo die ten slotte nog ver-
keeren „in de duisternissen en de schadu
wen des doods", dat zü al hun krachten
zullen Inspannen om het licht er evangeli
sche waarheid aan hen te brengen en zoo
Christus' Rük steeds verder uit te breiden.
Een groote versterking is de hoop op at
deze verheugende vruchten voor Ons, die
Hem niet genoeg kunnen prüzen, Die Ons
joo veel vertroosting geschonken heeft en
Die Ons toestond dit vele en dit grootsche
voor het welzijn der Kerk te volbrengen.
den laatsten tüd verschillende mannen en
w-, u, vrouwen, waaronder zeer ontwikkelde, het
is. Z.Em. de Kardlnaal-Prefeet der Propa
ganda Fide de nieuwe Kathedraal InwUdde.
En te midden der vele zegeningen van dit
jaar vernieuwen Wü nog eens de vreugde
volle hoop die Wü reeds langer koesterden,
dat met M hulp en voorspraak van den H.
Ansgarius van nu af aan de oogst rijker
zal zün. welke wordt binnen gehaald door
de Apostolische Vicarissen, de priesters en
religieusen van belde' seksen, die al hun
krachten geven aan dit zoo uitgestrekte deel
van 'sHeeren wUngaard.
eerd: Claude de Colombière, doorluchtlgen
zoon van het GeAlschap van Jezus, c
Christus zelf niet alleen een „trouwen die
naar” noemde en bestemde tot raadsman van
Margaretha Maria Alacoque. maar wlen HU
ook de zending toevertrouwde om de gods
vrucht Jegens Zün H. Hart onder het Chris
tenvolk te verspreiden: Teresa Margherita
Redi, Carmelites, van Florentünsche familie
in den bloem van jeugd en onschuld; Fran
cesco Maria de Camporosso, Capucün, dien
men van onzen tijd zpu kunnen noemen en
die na veertig Jaren het ambt van bedel
monnik vervuld te hebben, door het voor
beeld van zün smetteloos leven, door raad
gevingen vol van hemelsche wijsheid en door
stalende uitingen van heiligheid, aan het volk
en aan zün geestelUke overheid zoo opviel
door zün treffende overeenkomst met den
H. Franclscus van Assislë, dat de Genueezen.
na hem bün zün leven.bemind en geacht te
u» <a^j>, UWV*. MXJV
wüze hun dankbare herinnering
Jegens hem deden blüken. Hoe zouden wjj
dan de vertroosting kunnen beschrüven.
welke over ons kwam toen wü. na Johannes
tot de Zaligen verheven te hebben,
in het openbaar vereerden in de
ons
Bosco
hem in het
Basiliek van Sint Pleter? Nog is In
de herinnering levendig aan de jaren waarin
wü. aan het begin Onzer priesterlüke loop
baan, genoten in de wüze samenspraken met
een zoo groot man. en de Barmhartigheid
Gods bewonderden die „wonderbaar In Zün
Heiligen” Is, omdat HU zoo lalden op zoo
gelukkige wüze den Zalige had gesteld tegen
over sectarlsche en onhellbrengende men-
schen. die geen ander doel hadden dan den
christelüken godsdienst te onderdrukken en
de Hoogste Waardigheid van den Paus met
laster en spitsvondigheden te schandvlekken
en te beknotten.
HU die reeds als kind zün speelkameraadjes
placht samen te roepen om met hen te bid
den en hen te onderrichten In de voornaam
ste waarheden der christelüke leer, richtte,
eenmaal priester geworden, al zün denken
en werken op het behoud der Jeugd welke
blootgesteld was aan het lafhartlgste bedrog;
trok de jongelingen tot zich, hield ze verre
van alle gevaren, onderwees ze In het wezen
der evangelische wet en vormde ze in de zui-
verhëRl der zeden; verzamelde medewerkers
rondom zich om het aangevangen werk uit te
breiden en dit met toet gelukkig gevolg dat
hü de kerk een nieuwe en sterke schare van
soldaten voor Christus schonk; stichtte colle
ges en werkplaatsen om de jeugd op te lelden
In wetenschap en kunst, binnen de eigen
grenzen en In het buitenland; zond elndelük
een groot aantal missionarissen uit om onder
de ongeloovigen Christus’ Rük te verbreiden.
TerwUl Ons tüdens ons bezoek aan de Vati-
caansche Basiliek dit alles in herinnering
kwam, overdachten wü niet alleen met hoe
afdoende middelen de Heer steeds Zün Kerk
te hulp komt en steunt, vooral in moellüke
tüden, maar kwam het ons ook voor den
geest hoe door een bUzondere voorzienigheid,
van den Gever van alle goeds, de eerste voor
wien wü de hemelsche eer decreteerden, nadat
wü het verdrag van den lang begeerden vrede
met Italië hadden gesloten. Juist Johannes
Bosco was die in groote droefheid over de
geschonken rechten van den H. Stoel, zich
meermalen groote moeite gaf om die rechten
weer erkend, te krijgen, omdat zoo dit een
maal gebeurd was. een vriendschappelüke op
lossing niet verre zün kon van het geschil
dat Italië had ontrukt aan de vaderlüke om
helzing van den Paus.
aanvankelijk nog be-
-zou aanwenden
tot een nauwere naleving en wüdere ver-
spreiding der wet van Christus zoo wel, als
ten voordeele der openbare zaak, natuurlijk
steeds met de verplichte onderwerping aan de
burgerlüke macht. Niet alleen stond de
oorzaak, welke ons ertoe aanzette om een
niet gering deel der eeuwfeest-herdenking
voor ons op te eischen; want het moge al
waar zün dat de Plaatsvervanger van
Christus moet deelnemen aan de heilige
vreugde züner kinderen, hier was deae
plicht toch büzonder dringend geworden,
o.ndat men herdacht hoe elndelük een einde
gesteld was aan de smarten, welke de edel
moedige en edele voorouders deaer Katho
lieken met standvastlgen mosd hadden
doorstaan voor de verdediging van het ge
loof en hun eenheid met de Roomsche
Kerk. Door de goedheid Gods was het aan
Otis', de verheugwnls onzer kinderen van
Engeland. Schotland en Ierland nog te ver-
grooten met plechtigheden welke met de
door hen gevierde overeen kwamen. Na
volgens de gestelde regelen met den groot-
sten Uver alle betreffende aangelegenheden
afgewikkeld te hebben, konden wü. niet lang
geleden. In de rijen der Zaligen heel de
moedige schaar opnemen van mannen en
vrouwen, die in de genoemde langdurige ver
volging van Katholieken, niet op den zelfden
tüd, maar wel voor de zelfde zaak van Chris
tus cn de Kerk hadden gestreden, en Juist
in het blzonder voor de pauselüke waardig
heid, bü de verdediging waarvan de martel
dood hun overkomen was. En zoo gebeurde 't
dat het vüftigste jaar van Ons Priesterschap
waaraan de eer, gedecreteerd voor den Za
ligen Martelaar Cosmas van Carbognano,
een Armeen en grooten üveraar voor de een
heid der Kerk, waarvoor hü zün bloed ver
goot, reeds zoo grooten luister had bügezet.
het eind nog gedenkwaardiger werd
het toekennen van de palm der over
winning aan zoo talrüke Martelaren van
onzen heiligen godsdienst.
De Jeanne d'Are-feesten.
Zoo als Wü, ter Onze vertegenwoordiging,
een Kardinaal naar Montecasslno gezonden
hadden, om aanwezig te zün bü de plech
tigheden welke daar werden gecelebreerd,
zoo kozen Wü ook een Legaat ,A latere" uit
het H. College om zich naar Frankrijk te
begeven, waar men het vüfde eeuwfeest her
dacht van den dag waarop Jeanne d'Arc.
Allerheiligste Maagd en zoo verdlenstelük
voor haar vaderland, triomfantelük de stad
Orléaüs was binnen getrokken. En opdat de
herdenking en herinnering van dezen triomf
tocht voor de burgers aangenamer, voor de
Katholieken vruchtbaarder zün zouden,
meenden Wü te moeten meewerken met On
ze eigen tegenwoordigheid In den persoon
van den Legaat.
De feesten te Praag
Eveneens hebben Wü het Onzen plicht
geacht door de bemiddeling van Onzen
Nuntius deel te nemap aan de feesten waar
mee de onderdanen van Tsjecho-Slowaküe
het tweede eeuwfeest der heiligverklaring
van den H. Johannes Nepomucenus en
vooral het vierde eeuwfeest van den dood van
den H. Wenceslaus, opvolgend Hertog van
Bohemen en hemelsche Patroon der Repu
bliek, die door zün broer vermoord werd,
vierden. Zooals Wü reeds onlangs In een
Consistoriale toespraak zelden, hebben Wü
met groote vreugde vernomen dat aan de
feesten ter eere van den Martelaar Wences
laus, niet alleen burgers en vreemdelingen
In groote getale deelnamen, maar ook de le
den der Regeering en de voornaamsten des
Rüks. Hoe zouden Wü Ons over een zoo
grooten zielsgloed niet verblijden moeten?
Op de omwentelingen toch welke aan het
einde van den onmenschelüken oorlog de
Katholieke eenheid en actie in het uiterste
gevaar hadden gebracht, volgden In die da
gen een zoodanige vrede en rust en zulke
omstandigheden van openbaar leven, dat
Wü. bü het begin der feesten, God met de
voorspraak van den H. Wenceslaus gebeden
hebben, dat dit alles geen schün, maar wer-
kelükheid zün mag en. zich In de toekomst
handhaven. O, wanneer de gebeurtenissen
aan deze Onze verlangens beantwoorden!
Want niemand is er die niet begrijpt hoe
voordeellg het voor de welvaart van dit land
zal zün, wanneer de geestelUke en de wereld-
lüke macht eendrachtig samenwerken.
van den ondraaglüken en onrechtvaardigen w Petrus,
stand van zaken waarin zich tot dan toe de
H. Stoel bevond, nadat met alle middelen
ZUn Burgerlük Princlpaat ontkend en tegen
gewerkt werd en de hechtheid er van in feite
zoodanig was gebroken, dat de Paus niet
langer in het bezit Züner wettige onafhan
kelijkheid bleek. Het is hier niet de plaats
oin in den breede de beweegredenen uiteen
te zetten welke Ons hebben aangezet om deze
zr.are onderneming aan te gaan, de onder
handelingen ertoe aan te vangen en ten eind
te voeren; meer dan eens toch en niet In het
duister, ja. met de meest ondubbelzinnige
bewoordingen, hebben Wü verklaard naar
welk doel Onze verlangens en begeerten
streefden en wat Wü vurig wenschten en
verhoopten, toen Wü. na onze warme en
volhardende gebeden naar den Allerhoogste
opgezonden te hebben, alle krachten Onzer
ziel te saam vatten voor de oplossing van
het ingewikkelde probleem. Slechts willen
Wü. zü het dan maar terloops, hier nog even
den nadruk opleggen, dat Ons voor alles de
volledige souverreinitelt van den Paus verze
kerd is. dat Züne rechten plechtig zün er
kend en gesanctionneerd en dat daardoor
Italië den vrede van Christus bekomen heeft
qp dat Wü daarna Ons voor de restende din
gen vaderlük inschikkelük en niet -veel-
eischend toonden tot zoo ver als de plicht
Ons dat veroorloofde. Zoo bleek, wanneer
daaraan nog behoefte bestond, een ander
maal, dat Wü, in het opvorderen der drie
werf heilige rechten van den H. Stoel, zooals
Wü zulks deden in de aangehaalde Encycliek,
in geen enkel opzicht daartoe werden geprik
keld door de üdele begeerte naar een we-
reidsch rük, maar dat Wü steeds „gedachten
van vrede en niet van droefenis” hadden ge
had. Wat voorts het concordaat betreft, dat
Wü gelüktüdig stipuleerden en ratificeerden,
bevestigen en proclameeren Wü nog eens wat
Wü al veel eerder met bizonderen nadruk
verklaarden, dat men het namelük niet be
schouwen moet als een garantie van het ver
drag waarmee de zoo genaamde Romeinsche
Kwestie opgeheven werd, maar dat beide
om het fondamenteele princiep waaruit ze
voortgekomen zün. een geheel vormen dat
zoodanig onscheidbaar en ondeelbaar is. dat
ofwel beide zullen staan, ofwel beide, nood
zakelük te gelük. zullen vallen. Intusschen
ontvingen alle katholieken der geheele wereld
die zich zoo bekommerd hadden om de vrij
heid des Pausen, deze gedenkwaardige ge
beurtenis met een eensgezind plebisciet dat
zich overal uitte in lofzangen die opstegen
naar den Heer, en in gelukwenschen die aan
Ons werden gericht. Maar boven alles groot
was de vreugde der Italianen van wie er
velen, na de overbrugging der aloude klove,
hun vooroordeelen tegen den H, Stoel af
legden en hun ziel met God verzoenden; ve
le anderen verheugden zich er over dat men
voortaan niet meer twüfelen kon aan hun
vaderlandsliefde, zooals dat in het verledene
veelvuldig voorkwam, toen de vüanden der
Kerk aan deze hunne liefde niet gelooven
wilden, omdat ze zich toegewüde zonen be
kenden van den Paus.
Alle Katholieken. Italianen en vreemdelin
gen. begrepen voorts dat een nieuwe tüd en
een nieuwe stand van zaken gelukkig waren
aangebroken, te meer omdat zü bedachten
hoe de overeenkomst gesloten werd in het
vüf-en-zeventigste jaar van het dogma der
Onbevlekte Ontvangenis en geteekend op den
dag waarop voor enkele jaren de Heilige en
Onbevlekte Maagd in de Grot van Lourdes
verscheen, wat op het patroonschap der
Moeder Gods over verdrag en concordaat
wel wüzen moest; omdat de overeenkomst ten
laatste geratificeerd werd op het feest van
het Allerheiligst Hart van Jezus, leek het
dat Christus' goedkeuring er van wel ver
zekerd moest zün. En dit niet zonder re
den: wanneer toch alles wat in gemeen-
schappelük overleg overeengekomen werd,
trouw en nauwgezet zal worden uitgevoerd,
dan blüft er geen twüfel over of het aan
gegane accoord zal het meest mogelüke goeds
brengen voor de Katholieke zaak, voor Ons
Vaderland en voor heel de menschheld.
Om te beginnen met hetgeen dat juist
omdat het meer direct den H. Stoel betreft
en het bestuur der H. Kerk, dat door God-
dehjke beschikking werd toevertrouwd aan
den Paus, van het grootste belang schünt
te zün, gelooven Wü niet beter te kunnen
doen dan enkele uittreksels aan te halen
van Onze eerste Encycliek: „Ubl Arcano".
Daarin was deze klacht Ons uitgangspunt:
.Jiauwehjk hoeft gezegd te worden met
hoeveel spüt en hoeveel zeer büzonder leed
wezen WÜ aan de vriendschappelüke
eenkomst met zoo talrüke Staten,
zien ontbreken, ons vaderland, het
waarin de Hand Gods Die den loop der ge
schiedenis richt, den zetel van Zün Plaats
vervanger op aarde plaatste en bevestigde,
in dit Rome, dat de hoofdstad was van een
bewonderenswaardig, maar altüd nog be
grensd Romeinsch wereldrijk, en dat door
Hem gemaakt werd tot hoofdzetel der ge
heele wereld, door er den zetel te vestigen
van een souverelniteit, welke grenzen, na
tionaliteiten en staten overschrijdt en alle
menschen en alle volkeren omvat, gelük
aan de souverelniteit van Christus. Die zü
vertegenwoordigt en wier taak zü vervult.
De oorsprong en de natuur van een zooda
nige souverelniteit en het onaantastbaar
recht der consciënties van miljoenen Chris
tenen der geheele wereld vragen, eischen
dat die souverelniteit vrü en onafhankelük
is en blüft van elke menschelüke macht en
wet, zelfs van 'een wet die garanties biedt.”
Na voorts op onze beurt de protesten wel
ke onze voorgangers, na deverovering van
Rome, ter verdediging en bevestiging der
rechten en waardigheden van den H. Stoel
hadden doen hooren. hernieuwd te hebben, en
na de onmogelükheid verkondigd te hebben
van een vrede, welke de eischen der recht
vaardigheid verwaarloosde, gingen wü voort:
„Aan den Almachtigen en Barmhartigen God
is het, eenmaal het blüde uur te doen slaan,
dat zoo vruchtbaar zün zal. niet alleen voor
het herstel van Christus' Rük, maar ook voor
een juistere regeling der zaken van Italië en
van de geheele wereld; maar tevens is het
aan de menschen van goeden wil om dit uur
niet te vergeefs te doen slaan”. Fn deze
vreugdevolle dag is elndelük aangebloken en
vroeger aangebroken dan men algemeen ver
wachtte. omdat de vele en de groote moeilijk
heden die tot dan toe zün nadering belem
meren. büna allen deden gelooven, dat hü
nog verre was: deze dag S aangebroken, her
balen wü, met de overeenkomst welke de
Paus van Rome en de Koning van Italië, door
de bemiddeling hunner gevolmachtigde Mi
nisters, stipuleerden in Ons Paleis van La-
teranen waaraan zü voortaan haar naam
ontleent. en later ratificeerden in het
VaticsAn.
Na over deae verheugende gebeurtenis
sen wat uitvoeriger gesproken te hebben om
de gansph büzondere belangrükheid welke
ze heeft, achten wü het nuttig minstens
eenige korte woorden te wijden aan ce
overeenkomsten en verdragen die Wü door
de beschikking der Goddelüke Voorzienig
heid eveneens
hebben kunnen
en die, beh:
Niet minder verheugenis en vertroos
ting gaf Ons in den loop van dit blüde Ju-
bel-jaar het zien, hoe de Oostersche kerk de
banden die haar binden aan den Aposto-
lischen Stoel, nog chter wilde toonen en
deze gelegenheid aangreep om nog openlü-
ker en nog duldelüker blük te geven van
haihr vurige liefde voor de eenheid der kerk:
en door dit te doen, wilden Onze kinderen
der Oostersche Kerk. Ons zeer zeker hun
dank betuigen, omdat Wü. in navolging van
Onze voorgangers, aanhoudend een groote
welwillendheid en bezorgdheid voor de Oos
tersche volken hebben getoond. Brieven, van
van toewijding en vereerlng. hebben zü dus
gezonden, en in openbare en plechtige ma
nifestaties hebben zü hun vreugde en hun
verheugenis geuit. De Patriarchen en Bis
schoppen dezer kerken zün persoonlük of
door bemiddeling hunner vertegenwoordi
gers tot Orfs gekomen om. ook in naam van
de hun toevertrouwde kudde, van hunne
liefde tot den Oppersten Herder der Zielen
te getuigen. Naar het voorbeeld der Armeen-
sche Bisschoppen die het vorig jaar hun ver-
-adering hier hielden, bü den Stoel van den
om te beraadslagen over de te
nemen maatregelen tegen de rampen welke
bun naties teisterden, hebben voor korten
tüd de Rutheensche Bisschoppen, die nog
nooit te Rome waren saamgekomen. beslo
ten hier bü Ons hun bijeenkomsten te hou
den. büna als om door deze keuze van plaats
en tüd de innige gehechtheid der Rutheen
sche kerk aan den opvolger van den Prins
der Apostelen te toonen en het resultaat
hunner vergadering was werkelük voldoends
om al Onze hoop te verwezenlijken. Zü
behandelden allerbelangrükste vraagstukken
en onderwierpen, zooals dat behoort, hun
beraadslagingen aan Ons oordeelzü be-
snraken den leercursus der jonge geeste
lijkheid. de stichting van klein-semlnarles,
het catechlsmus-onderricht voor het volk, da»
wüze waarop het best zeu kunnen worden
meegewerkt aan de codificatie van het Oos-
tersch Canon lach Recht, en middelen waar
mee zü, overeenkomstig Onze aanwüzingen,
het best de Katholieke Actie onder hunne
geloovigen zouden kunnen bevorderen; en
Wü moeten erkennen, dat zü in al deze zoo
verschillende aangelegenheden voor hun
geestelükheld en volk geen heilzamere be
slissingen hadden kunnen nemen, dan zü
hebben gedaan.
in den loop van dit jaar
stipuleeren en ratificeeren
jalve te voorzien in de absolute
vrijheid der Kerk, ook niet weinig goeds
brengen voor de betreffende Staten. Bui
ten de overeenkomst welke Wü aangingen
met de Republiek Portugal en welke uit
sluitend bestaat in het vaststellen van de
grenzen
Het Eeuwfeest van de vrüheid der
Kerk in Engeland t
Wohderbaarlük is Ons voorts de wüze
voorgekomen, waarop Onze allerdierbaarste
kinderen van Engeland, Ierland en Schot
land, die bü niemand achterstaan in sterke
gehechtheid aan het geloof en in gloed van
liefde, eer hebben gebracht aan het' vüftig
ste jaarfeest van Ons Priesterschap.
Met een buitengewonen luister en een
toeloop van volk, die aan het ongeloofelüke
grenst, heeft men het feit herdacht, dat
voor een eeuw de katholieken, die eens
vervolgd en wreed gemarteld en later toen
de tüden al veel verbeterd waren nog
buitengesloten werden van de burgerlijke
rechten, elndelük door openbare erken-
rung. in die rechten terug traden en weer
de vrijheid verworven om hun geloof te
belijden. En met veel genoegen hebben wü uMgrêtrektheid van den oceaan zag aanstroo-
bm'W^ü-den-^nêt vaderlüËen geest deae ui- gezien, dat de Engelechen, Schotten en '-men en Ingetogen haar doorluchtige tempels
Toen Wü. nu vüftig jaren geleden, in de
lente van Ons leven, in de Basiliek van La-
teranen. Moederkerk. Centrale kerk der ge
heele Christenheid, priester werden gewijd
en de herinnering er aan ontroert en
sterkt Ons vooral in deze dagen zal wel
niemand vermoed hebben, en Wü zelf het
allerminst, dat door een ondoorgrondelük
raadsbesluit der Goddelüke Voorzienigheid.
Onze nederige persoon nog eens tot zoo
hooge waardigheid zou verheven worden,
dat wü eenmaal dezen zelfden tempel zou
den besitten als de kathedraal van ons
Romeinsch Bisdom. En terwijl wü de hoog
ste gewaardiging van Onzen Heer Jezus
Christus. Prins der Herders, jegens Ons,
nederig bewonderen, zijn Wü er dan ook van
overtuigd nooit naar waarde de groote ze
geningen te kunnen bezingen, waarmee Hij
Ons, Zün Plaatsvervanger op aarde, onver
diend heeft willen sterken gedurende den tijd
van Ons Pausschap; en dit te meer, omdat
Hü. als bekroning dezer zegeningen. Ons
in het jaar van Ons Gouden Priesterschap
heeft willen verheugen met zoo blüde en
zoo vertroostende gebeurtenissen. Daarom,
opdat dit Jaar niet zou voorbügaan zonder
heilzame vrachten voort te brengen, met
het doel de Geloovigen tot de heiligheid
der gebruiken en de Maatschappü tot een
Juister begrip der geestelUke goederen te
roepen en om hierdoor de Goddelüke Barm
hartigheid jegens de Strijdende Kerk te ver
zekeren, hebben Wü. daartoe gesteund door
een gevoel van vaderlüke liefde, van af het
begin van dit Jaar een ander Buitengewoon
Heilig Jaar afgekondigd in den vorm van
een Jubileum, en zoo alle schatten van ge
nade en vergeving toegankelük gesteld, waar
van Wü de uitdeelers ziin. En heden kun
nen Wü getuigen, dat Wü in de hoop en
het vertrouwen, die Wü in dezen H. Kruis
tocht van Gebed stelden, niet alleen niet
werden teleurgesteld, maar dat. met Gods
genade, alle Onze verwachtingen waarheid
«Ün geworden. Wanneer Wij dan ook de
vele blüken van klnderlüke aanhankelijkheid
en dankbaarheid, den groei, wélken de Ka
tholieke Kerk heeft genoten en de gerucht
makende gebeurtenissen, die zich in den
loop van dit jaar voltrokken, overdenken,
gelooven wij meereden te kunnen verklaren,
dat de Gezegprïde God. „uit Wien alle hoog
ste goed epéblke volmaakte gave voortkomt,”
op deze-'Korte spanne tüds voor allen dui-
deli;leznet stempel der Voorzienigheid heeft
_-wnien drukken. Het behaagt Ons daarom als
het ware van de vergane twaalf maanden
een balans op te maken en In den breede
de groote genaden te herdenken, welke God
aan Zün Christenvolk schonk, met het doel
u allen. Reminder Broeders. Geliefde Kin
deren, uit te noodigen om samen met Ons
den Almachtige te danken. Die de zielen
Züner schepselen met kracht en zachtheid
leidt en voor hen tüden en gebeurtenissen
naar de door Hem gestelde* doeleinden stuwt.
institutie ..Auspicantibus Nobis”.
it verwachten van den vrede, dien
Christus door Zijn Geboorte aan de
menschen bracht, en tegelük als een onder
pand van Onze vaderlüke' welwillendheid
Jegens u, schenken Wü u. Beminde Broeders.
Geliefde kinderen, van ganscher harte den
Apostollschen Zegen.
Gegeven te Rome bü Bint Pleter, den 23en
December 1929, van Ons Pontificaat het acht
ste jaar.
PIUB XI PAUS.
verkregen vrüheid.
Het Sint Benedictus-Eeawfeest grensd, later veel ruimer.
Zoo kon de H. Stoel niet nalaten de
roemruchte familie van den Vader en Wet
gever H. Benedictus te begunstigen, terwül
zü zich opmaakte om het veertiende eeuw
feest te herdenken der Abdü van Montecas-
sino. „hechtsten zetel van den kloosterregel”,
en sinds langen tüd zoo verdlenstelük voor
den H. Stoel en niet minder voor de men
schelüke beschaving. Door zulks te zeggen en
te herhalen, zeggen Wü niet iets dat al
leen maar zeer bekend is onder wüzen en
geleerden, want heden ten dage is zulks ook
verspreid onder het volk, dat zich een juiste
opvatting dier verdiensten heeft weten te
vormen. Niet alleen toch pleeet men onder
het volk, vooral in Italië, bü voorbeeld, den
belangrüksten stelregel van den Heiligen
Patriarch ..Bid en werk!” te herhalen; er
is ook niemand meer die niet weet dat de
monniken der Abdü. en met hen alle andere
leden der familie van den H. Benedictus. de
schoone kunsten bevorderden en de monu
menten niet alleen van de menschelüke.
maar ook van de Goddelüke wijsheid voor
't nageslacht vereeuwigden en predikers van
het Evangelie uitzonden, ook naar de vér
ste streken, en dit alles met zooveel vrucht
voor het H. Geloof en voor de, beschaving,
dat Onze Voorganger. Pius X zaliger ge
dachtenis. toen hü kort maar toch volledig
de verworven verdiensten der Abdü van
Montecasslno wilde samen vatten met reden
kon zeggen, dat haar triomfen grootendeels
de geschiedenis, der Roomsche Kerk zelve
zün. Waarom men zich niet hoeft te ver
bazen. dat ter gelegenheid van de feesten,
welke in de Abdü werden gevierd, zoo veie
bezoekers van alle kanten zich beüverden om
dien heiligen berg te bestügen en er de her
inneringen van den H. Benedictus te ver-
eeren en om met boetvaardigheid hunne
zielen tc reinigen.
De reis van Kardinaal v. Roe^um
In dit opzicht is het ons aangenaam In
De ZaligveiUaringen van dit Jaar
Dat de eeuwige kracht- en deugd van den
Heiligen Geest als het ware de harteklop
der H. Ker£ zün, blükt meer dan duidelük
uit de overwinning onzer Martelaren. Maar
was dit elgenlük al niet het geval in Juni
toen wü andere helden van heiligheid stelden
tot vereering en navolging van de geloovl-
gen? Voldoende is het even te herinneren
aan de menigte van burgers en vreemdelin
gen die met ns in de majesteit der Vaticaan-
sche Basiliek de nieuwe Zaligen hebben ver
dien Katholieke landen te bevestigen
In te voeren bü de vol^i
en beschaving onkundig zün. Waaruit dit
jaar een grootere groei der Katholieke Actie
voorkwam, er op gericht om het apostolaat der
geestelükheld te ondersteunen en te bevor
deren, en waardoor de bUdragen voor de
Missies belangrijk toenamen* en hier bren
gen Wü met de grootst mogelüke gulheid
hulde aan hen die Ons. ter gelegenheid van
het Jubileum van Ons Gouden Priesterschap,
n groote hoeveelheden voor erin eere-
dlenst bestemde paramenten en benoodigdhe-
den aanboden.
tingen van klnderlüke toegenegenheid te
beantwoorden, deel willen nemen aan deae
plechtige herdenkingen en ze nog meer luis
ter pogen bü te zetten door het zenden van
t
h
wi
Wl
Ja
SC
K
n
n
v
P
e
d
Ieren deze herdenking niet vierden met het
geleden leed en de ondergane onrechtvaar
digheden in herinnering te brengen en
Iemand daarvan de schuld te geven, maar
liever met de ernstige overweging hoe men de
vele naties met een openlijke overeenkomst
reeds benden van .vriendschap hebben aan
geknoopt met den H. Stoel, zich voornemen
zulks te doen of bezig zün hun verbintenis te
bezoeken. Ook dient het gezegd dat de bur
gers van Rome die dichter bü den Paus,
hun Biaschop zün, rich niet lieten overtref
fen door pelgrims en vreemdelingen In de-
nen algemeenen toeloop noch in de veelvul-
