W
I
KB
i
i
rp
ÏW
Wat zullen
Het mor&entoilet
Waaraan werkt U?
raadgevingen
Voor onze theetafel
Stookt met water.
i
^Doorzichtige geoliede
lampekappen
jnog rammen
■w
we koken
Wenken en
1
M
lI
inj
7
1
I
L
|i
U bespaaart 66 pCt. kolen
.en
B
qinx.
.'I
0
I
li.
r'
II
rli v
I
3
ii
«N»
o
i
ifl
Balkenbrij
OVERNEMING UIT DEZE
RUBRIEK ZONDER TOESTEMMING VERBODEN
ft
Niet zoo lang geleden zat ik in den trei
ADRIANA KNUIST—POLLEPEL.
ons zulke
I k!
Het schilderen van de motieven
maken,
MACHTELD.
ETA.
I
borduurkatoen
C.
»ii
•M
wachten;
te
1
c?
<7
‘l
tot
itnmiH
.12
nl
onverbiddelijk zullen moeten
- --groote
kiest Voor lakens zet men het meestal
in ’t midden, met den voet van de letters
naar den zoom toe, zoodat het, wanneer
het laken 1
kant, riïn toen we ons den laatsten keer
rekenschap gaven van onze levensrich-
van
fabrieken
Fig. 5413 kunnen wc ons maken van
gebloemd velours-chiffon, als we er wat
den de bloemblaadjes in den vorm van
een bloem op het bovenste gedeelte van
de theemuts gezet, en wordt er van kleine
opzjj
zak
makkelijker te snijden dan het geoliede,
want het is harder.
3'
ld>
Is er wel iets aantrekkelijkere dan een
keurig gedekte theetafel?
moeite en kosten
en het nederigste werk voor de
T/4>z41z. «wa*« k—„fcZ. l - - a_ t
hoe bonter hoe mooier, mits de kleuren
met goeden smaak gerangschikt zijn.
Zeer mooi zijn volgende kleuren; zwart,
rood, geel en lila.
Gegarneerde schotels geven altijd een
vroolijk aanzien aan een famlliedisch. De
huisvrouw, die er prijs op stelt, dat men
aan haar tafel gaarne aanzit. zorgt dan
ook naast wat bloemen tusschen glas- en
vaatwerk voor een paar gezellig aange-
kleede schoteltjes, heel eenvoudig door er
wat fijn gehakte worteltjes, waartusschen
fijne peterselieblaadjes rondom te schik-
Voor het schilderen van motieven op de
papieren lampekappen bestaat speciale
transparantverf. In groote verfzaken ver
krijgbaar. Noodig is dit echter niet. Heeft
u bijvoorbeeld nog eenlge tubes olieverf,
dan kan die verf zelf transparant ge
maakt worden door toevoeging van gutte-
gom.
De guttegom moet eerst met wat olie
vermengd worden, alvorens ze door de
verf gedaan wordt.
De verschillende motieven kunnen we
eerst met zwak potlood opzetten.
Het is aardig de kap dicht te maken
en te omranden met raffia-steken.
Dit is echter niet zoo gemakkelijk. daar
er eerst zuiver ronde gaatjes op gelijken
afstand gestanst moeten worden.
Gewoon met een priem kunnen ze niet
gemaakt worden, daar het papier dan bij
het werken doorscheurt. We kunnen de
kap echter ook met de naden op elkaar
plakken, hetgeen nauwkeurig moet ge
schieden. De naad moet zoo smal mogelijk
over elkaar geplakt worden, daar dit an
ders bij het doorschijnen leelijk staat. Op
de machine kunnen we een rand zfjdea
franje aanstikken, doch ook kunnen de
kappen van onderen onafgewerkt blijven.
Bij het omwerken met raffia kan aan den
binnenkant een ijzerdraad omgewerkt
worden voor bevestiging op de lamp en
voor stevigte. Ook staat het aardig, op de
lichte kap zwarte sllhouets te schilderen.
Op onze teekening zien we, hoe de ver
schillende modellen geknipt of gesneden
worden.
Het eene model wordt uit een halven
cirkel gesneden: de stippellijn geeft den
halven cirkel aan. Het tweede model ia
precies een halve cirkel. Buigen we het
rond en lasschen we het te zamen. dan
ontstaat hét puntige kapje.
Dit kapje kan over elk electrisch lampje
gezet worden, zonder ijzerdraad.
ANEMOON.
De omtrek van het lapje wordt met
zwarte wol gefestonneerd en op goud-
I kleurig satinet of zijde gehecht, dat den
vorm van de gewone theemuts heeft. Nu
worden de bloemen gemaakt. Deze be
staan uit 10 bloemblaadjes van witte
zijde. De blaadjes worden dubbel, ietwat
puntig geknipt, aan den linkerkant ge- i
stikt, omgekeerd en gestreken. Dan wor-
,.'l
Het bleek een aardige,
interessante rubriek een soort i
van kortgehakte interviews. Allerlei be
roemdheden gevestigd of nog in den
dop dichters, prozaïsten, tooneelschrij-
vers, schilders, beeldhouwers, componis
ten, architecten en auteurs van weten
schappelijke werken werden blijkbaar om
beurten uitgenoodigd, om de vraag, die
met zulke dikke letters bovenaan prijkte,
met enkele zinnetjes te beantwoorden.
De korte, fier-bescheiden antwoorden
onder het stoere opschrift droegen vaak
beroemde namen.
..Ik werk aan twee nieuwe operettes,
waarvan de eene in Leipzig, de andere
In Berlijn zal opgevoerd worden.”
„Ik heb een nieuw boek onderhanden
over de vraag, of het steenen tijdperk
der Eskimo’s al of niet tot vóór onze
jaartelling teruggaat.”
„Ik bereid een reeks lezingen voor over
mijn laatste reis in hét Himalaya-ge-
bied.”
..Ik werk aan een roman, een bundel
schetsen en een klein tocneelstuk.”
„Ik werk aan een ontwerp voor de
prijsvraag voor een nieuw stadhuis te G.”
En zoo ging de lange lijst voort. Zie
zoo, dat wist ik ten minste. De verklaring
was er. Ze bevredigde me in zooverre,
dat de onbegrepen vraag mè niet langer
irriteerde, maar toch bleef die vraag me,
onafhankelijk van haar verband, ver
volgen. Ze bleef tot mij gericht inplaats
van tot de bonte verzameling van Duitsche
beroemdheden.
Waaraan werkt u? Er bestaat, goed
beschouwd. nauwelijks een ernstiger
vraag. Ze beteekent hetzelfde als: waar
voor leeft u. wat is uw einddoel, waar
streeft ge naar met al uw krachten? Zeg
me. waaraan ge werkt en ik zeg u, wie
gij zjjt! 't Is een vraag, die plotseling als
een bliksemstraal door de sleur van onze
dagelijksche beslommeringen kan schie
ten. waarvan de détails ons dikwijls zóó
in beslag nemen, dat we de groote UJn,
die door ons streven loopt, niet meer
controleeren. dat we ongemerkt uit den
koers raken, omdat we het te druk heb
ben voor een tijdigen blik op 't kompas.
En zien we ons dan opeens voor die
vraag gesteld: „Waaraan werken we
eigenlijk?” dan moeten we soms ont
dekken. dat in werkelijkheid onze teige-
slagen weg een heel anderen kant uit
voert dan we zelf meenden, of ons had-
den wijs gemaakt een heel anderen
Er zijn menschen. die geen oogenblik
van hun leven aan iets anders werken
dan aan de gewichtigste taak, die een
Christen pent: de uitbreiding van het
Godsrijk, de redding van kostbare zielen.
Zoo nou en dan kook ik ’n flink stuk
mager spek voor bij de boterham. Dat
is zuiver spul en heel wat lekkerder dan
wat je zoo meestentijds per ons koopt.
Die van mij worden 1 nooit moe en ge
zond en voedzaam is 't zeker.
Affijn. daar zou Ik 't nou niet over
hebben, maar als ik nou zoo n stuk s ek
gekookt heb. dan wil ik natuurlijk dat
vette nat ervan ook nog gebruiken, dat
spreekt. Het is altijd best voor erwten
soep, maar soms maak ik er ba’kenbrtj
van en vast en zeker altijd als er zoo’n
paar feestdagen zijn, zooals met Kerstmis
bijvoorbeeld en ze vinden 1 allemaal even
fijn.
Maak ik nou balkenbrij. dan kook ik
met me spek meteen 'n varkensoor mte
dat ken ik nog wellis voordee*!? krij
gen bij me slager en als dat goed
gaar is. gaat 't door den vleeschmolen en
dan komt ’t weer in 1 nat en daar doe
ik dan flink wat kruiden bij. want 't ken
heel wat verdragen. Voor de zoutigheld
moet je 1 natuurlijk proeven, want 't
spek is den eenen keer zouter dan den
anderen: dan 'n theelepel peper, ’n noot-
muscaat fijn geraspt en 'n paar thee
lepeltjes rommelkruid Verder heb ik da~n
nog te pond varkensreuzel uitgesmolten
om later de balkenbrij mee te bakken
en de kaantjes daarvan gaan ook in de
pan. Dan beginnen we het boekweiten-
Tusschen de afstanden van de bloemen
rijgt men ook kralen.
Het effect hetwelk hierdoor bereikt
wordt is buitengewoon. Nadat wij de muts
gevuld hebben hechten wjj er een ,xeu-
zenstrik” op. Het kleedje wordt op de
zelfde wjjze vervaardigd, alleen doet men
beter hiervoor geen zijde, doch gekleurd
linnen te gebruiken daar dit beter tegen
de wasch kan. En in plaats van kralen
borduurt men met zwart perlgaren in den
knoopjessteek. Zeker zullen wij veel be
wondering oogsten. Indien op ons eerstvol
gend theeuurtje dit snoezige stelletje onze
theetafel versiert.
blanke lak. zeer verdund met
Dit wordt gelijkmatiger en
het papier na droging veel
men. die door de gemeenten voor de
vuilverbranding of -verwijdering worden
uitgegeven, zouden wat kleiner worden,
wanneer iedere Inwoner er toe overging
zijn deel van bet vuM zelf te verbranden.
Kostbare installaties zijn er voor deze
wijze van kolen-besparen niet noodig
elk gewoon keukenfornuis kan er voor
dienen. Een proef is dus door iedereen
gemakkelijk te nemen.
Waarom zouden w» bet niet doen?
spreekt van zelf, dat ge bovenstaande
letters met een beetje handigheid kunt
vergrooten voor lakens, terwijl ge ook,
indien ge niets aan deze monogrammen
hebt ze met elkaar kunt combineeren.
o zooveel te bereiken. De theemuts en
het kleedje hetwelk ik voor onze lezeres
sen ontwierp, zijn buitengewoon elegant
I en geven een apart cachet aan onze thee-
tafel. Het middenstuk van de theemuts
vertoont de zoo moderne, grillige punten,
welke met wol of etamine, in den kruis
steek gewerkt zijn. Er moeten minstens 4
verschillende tinten wol gebruikt worden,
is omgeslagen, goed te lezen I
is. Voor sloopen is een grootere variatie
mogeljjk. ook al weer in overeenstem
ming met de op het sloop aangebrachte
versiering. Men kan ze plaatsen in den
linkerhoek van het sloop, in den ligh
ter- of in ’t midden, al naar gelang’ de
versiering dit vereischt of toelaat. Voor
llts-jumeaux is bet gewenscht. vooraf
met de plaatsing rekening te houden,
b.v. niet beide sloopen links in den hoek
bordufeti. doch de eene in den linker, de
tweede in den rechterhoek, met den voet
courant verdiept was.
onledig met het moeizaam onderstebo
ven spellen van de vetgedrukte opschrif
ten. zocals je dat nu eenmaal pleegt te
doen, wanneer je zelf geen lectuur bij je
hebt. Tot ik op een gegeven oogenblik
na langzaam ontcijferen, eerst wat be-
vreemd, toen met een schok van volledig dien
bet gewenschte resultaat hebt
Vaa groot belang is bet.
aate ge voor em «WHO*
wordt
stof.
Een zuinige Duitsche huisvrouw beeft
zich die wetenschap ten nutte gemaakt,
om in haar keuken een eigen waterstof
gasfabriekje in te richten en vertelt daar
nu het een en ander van, dat wij haar
hier, ten gerieve onzer lezeressen na-
vertellen.
Als gasfabriek doet haar klein fornuis,
met een plaatgrootte van 76 X 50 c.M_
PjT* -Lii
7 k r
die toch nog liever het papier zelf trans
parant maken, dan volgen hier eenlge
I wenken:
We nemen stevig geel-crème teeken-
papier met glad oppervlak en besmeren
of tamponneeren het met 1 deel terpen
tijn en drie deelen olie.
Bij het smeren zullen groote plekken
ontstaan, doch bij het tamponneeren. met
een stevig chabloneerkwastje, krijgen we
kleine gelijkmatiger plekjes.
Geheel egaal wordt het nooit, hetgeen
echter ook niet het geval is bij het ge
kochte papier.
Ook kunnen we het papier transparant
maken met
terpentijn.
tevens is
van het monogram naar binnen toe. Is
het monogram op de sloop gezet, dan
rjjgt ge de letters met een klein steekje
even om. waarna ge de op ae teekening
gearceerde gedeelten opvult met een
rijgsteek, goed dicht op elkaar, juist in
tegengestelde richting als geborduurd
moet worden. De enkele lijnen wordefl
gecordonneerd. terwijl voor het bordu
ren de richting is aangegeven Het ver
dient aanbeveling, bij het borduren nog
een paar draden mee te werken, «oo-
dat de letter mooi dik wordt. Het spreekt
vanzelf, dat ge de letters ook kunt ge
bruiken voor andere doeleinden, b.v. voor
een monogram in een jas. Het is dan
aardiger de letters verschillend te wer
ken, b.v. de eerste letter met den steel-
steek. en dan op te vullen met een zand-
stuk, en de tweede letter dicht op te
vullCD en te borduroo-
In den afgeloopen zomer heeft dr. Ho-
henaus uit Berlijn, in een bijeenkomst te
Londen de mededeeling gedaan, dat het
hem gelukt was, waterstof in onbeperkte
hoeveelheden op zeer goedkoope wjjze UK
water te verkrijgen en hij deed de vocr-
spelling, dat inplaats van het tegenwoor
dige steenkolengas spoedig het water
stofgas algemeen zou worden.
Deze mededeeling wekte groot opzien,
want zü beteekent niets minder, dan dat
de steenkool als brandstof door het
water verdrongen zal worden.
We behoeven echter niet op den bouw
de reusachtige daartoe benoodigde
er bestaat nu
reeds een zeer eenvoudig en niets kos
tend middel, om water als stookmate-
riaal té gebruiken en daarmee minstens
66 procent kolen uit te sparen
Het is een aan iedereen uit de natuur-
kunde-les op school bekend feit, dat wa
terdamp. over gloeiende kolen geleid.
gescheiden in zuurstof en water-
dat wil zeggen, dat het twee deelen wa
terstof bevat op één deel zuurstof). De
waterstof geeft bij de verbranding een
mooie blauwe vlam en de zuurstof ver
hoogt de hitte natuurlijk nog aanmerke
lijk. In deze groote hitte verbranden de
nog in asch overgebleven cokes-deeltjes.
die bij de eerste kolenverbranding nog
door het rooster zijn gevallen, volkomen,
terwijl de onverbrandbare deelen tot een
slak aan elkaar koeken. Elk kwartier
worden twee scheppen natte asch toe
gevoegd en elk uur. na verwijdering van
den stak, een schep kolen ter grootte
van een noot.
Zoo wordt met alleen de asch van het
keukenfornuis verbrand, maar ook die
uit de kachels in de kamers en eveneens
alle keukenafval, het stof uit den stof
zuiger. het roet, dat bij het schoonma
ken uit de kachelpijpen komt, kortom,
alles wat anders in den vuilnisbak wordt
geworpen. In plaats van driemaal per
week den vuilnisbak met al den onsmake-
lijken en vaak kwalijk riekenden inhoud
twee of drie trappen af te moeten dragen
als de vuilniswagen voorbij komt, heeft
men hoogstens eens jrer week den stof-
m reukloozen slakkenemmer naar beneden
te brengen.
Als iedereen zóó stookte als deze Duit
sche huisvrouw, dan zou niet alleen
ieder voor zich daar persoonlijk het
met een p»ai«rwtve t—n -V voordeel van hebben, maar ook de ge-
dienst. Daarin verstookt zü alle dagen 12 meenschap. Immers, de reusachtige aom-
tot 15 liter water.
Natuurlijk kan het water maar niet
zonder meer op het kelen vuur gegoten
worden, want dan zou het vuur uitgaan;
het wordt, bij kwart liters tegelijk, ver
mengd met de asch uit den aschbak;f
zoodat dte er uitziet als nat zand Wordt
nu
het
water
wordt
moeten f’jj allen deze dingen kunnen op-
noemel, wanneer ons gevraagd wordt
„Waaraan werkt u?” en we moeten
dat antwoord kunnen herhalen, als bij den
overgang van dit leven naar het andere,
die vraag in het oordeel zal klinken.
.Het is niet moeilijk. Niet iedereen kan
in de eerste gelederen strijden. Een be
wuste intentie, een kleine gedachte is ge
noeg - L
instandhouding van het gezin, voor het
winnen van ons eigen levensonderhoud
wordt, inplaats van klein, armzalig doel,
middel tot het bereiken van iets veel
hoogers en wijders, wordt een welgeor
dend onderdeel in het groote werk Gods.
Waaraan werkt u? Mochten we het
antwoerd altijd kunnen geven met opge
heven hoofd! Ik werk niet aan twee
operettes of een levensgroot portret, dat
mij op slag beroemd moet maken
maar aan het eeuwig geluk van mijzelf
en anderen. Ik beitel Gods beeld in mij
zelf uit tot altijd zuiverder gelijkenis, ik
j componeer nieuwe lof- en dankgezangen
in mijn eigen hart, ik ontwerp plannen,
om de vele woningen in het huis des
Vaders te bevolken met geredde zielen,
en ik bereid het verslag voor van mijn
lange levensreis niet om er een reeks
lezingen over te houden, maar om er een
genadig oor voor te vinden, wanneer ik
er mee verschijnen moet voor den troon
van Onzen Lieven Heer!
meel er door te roeren. Ik heb er zoo-
wat h pond boekweitenmeel voor noodig
soms ’n beetje meer. Het nat moet flink
koken en dan wordt het meel er lang
zaam in gestrooid, terwijl je alsmaar roert
met n stevigen houten lepel. Onze Mlen
moet dan helpen, want t zaakje moet
reuzenstijf worden en zij heeft op t
laatst allebei der handen noodig om da
pan op 't vuur vast te houden, net zoo
goed als ik bei me handen noodig heb
om te roeren. De boel moet onderhand
lekker blijven pruttelen en als t nou
zoo stijf is. dat er geen meel meer bij
kap, dan is de balkenbrij klaar. Dan doen
we 1 alles In omgespoelde kommen oir.JLu
koud te worden en als de balkenbrij kou
is. wordt-ie omgestu’pt. <n schijven ge- ÏS
sneden en dan in de koekenpan, aan
weerskanten mooi bruin gebakken.
Dat wordt dan *n fijne smu’partij bfj
de Zondagsche boterham. Als ik veel bal
kenbrij heb. eten we hem ook wellis
’s middags by stampot. Dat smaakt ook
best, t Is 'n stevig kostje en me man
zegt: ..Dat staat in je maag”.
Nou ken je natuurlijk ook wel balkenbrty
maken, al kook je niet zoo’n stuk spek,
maar dan zou ik toch aanraden om er
wat spek in stukkies gesneden bfj te doen,
ofwel u laat 't varkensoor wat rojaal af
snijden. dat er ook nog wat van den kop
bijkomt, ‘t Wordt dan vast en zeker te
lekker happie eten.
We zien tegenwoordig veel de door
zichtige geoliede lampekappen, soms met
de schitterendste voorstellingen van oude
koopvaardijschepen en ook met moderne
motieven.
Sommige van de lampekappen zijn be-
stikt, een rand franje langs den onder
kant, doch de meeste zijn van onderen,
boven en langs den naad met raffia be
werkt.
De lampekappen geven een gezellig en
warm schijnsel en passen uitstekend bfj
een modem-ouderwetsche meubileering.
Er zfjn verschillende vragen binnenge
komen hoe de lampekappen zelf te oliën
en aldus doorzichtig te maken.
Allereerst willen we zeggen, verschil
lende lezeressen weten dit misschien nog
niet, dat dit papier kant en klaar gekocht
kan worden en nog wel in verschillende
kleuren, het zoogenaamde chabloneerpa-
pler. De prijs is niet hoog en behalve in
vellen, kunnen we het papier per meter
koojien In ’t wit (geel) kost dit slechts
50 cent per meter.
Zijn er echter onder onze lezeressen.
monogrammen. n.l.
S., zijn op ware
ken. Ook doet heel aardig aan als mid
delstuk een kristallen schaal gevuld met
appelen en bananen. Mooie roode appe
len worden er naar het midden toe op-
loopend op geplaatst en de bananen in
bogen op-afstanden er om heen gelegd.
De goudgele bananen geven met het rood
van de appelen een gezellig kleur
effect.
arbeken Sie?” „Waaraan werkt u?”
1 Ware groote, dikke letters, die.
otylanks het schokken van den trein en
11 gehaspel van de lezeres met de ritse
lende bladen, nog juist leesbaar bleven.
Wat de tekst daaronder betreft, die de
oplossing kon geven van het raadsel van
die ongewone en verwonderlijke vraag
ik hoefde me geen illusies tel maken, dat
Ik daarvan ook maar één letter zou kun
nen onderscheiden.
Ik kan het niet uitstaan, dat ik er niet
meer van te weten kon komen.
■t Toeval had itoch een klein beetje
medelijden met me. w De dame draaide
haar blad binnenste buiten, hield het
wat hooger en steiler, en verdiepte zich
in het allerbinnenste er van. De merk
waardige vraag kwam recht t tegenover
me zweven, op de hoogte van mijn oogen,
en wat volgde, werd duidelijk leesbaar.
origlneele en i Misschien is het anders. Misschien
ragout doen we werk, dat wserkelijk de aandacht
trekt, waarover de menschen spreken als
over heel bijzondere prestaties de
uitingen van een buitengewoon talent of
een zeldzame energie. Misschien teenken
we dadelijk met feilen trots aan dien I
veelgeprezen arbeid, wanneer de vraag:
„waaraan werkt u” ons onder de oogen houden, warmer is.
komt. Misschienwordt die arbeid
uitsluitend gedragen door dien trots,
zonder eenlg hooger of edeler motief.
Zulk werk is klein en onbeduidend, méér
dan het andere. Het Is beter, nieuwe vi
es te maken of afgescheurde stroo-
te verstellen met een zuivere mee-
Viei zoo lang geleden zat ik in den trei
tegenover een dame, die in een Duitscne
En ik hield me I ting
Waaraan werken we? Aan het geluk
van de menschen om ons heen, of aan
de bevrediging van onze eigenliefde? Aan
den oogst op onzen ziele-akker, aan hef
bebouwen van onzen wijngaard óf aan
het verzamelen, van onnutten ballast,
1 we C-. K.W4JSC4S
contact, de vraag in me opnam: „Woran j achterlaten bij ’t aanvaarden der
reis?
Och, we zijn misschien heel nederig, en
vinden zelf, dat we aan heel kleine, jxx:-
vere dingen werken. We hebben mis-
.schien nooit aan zulke groote woorden
gedacht in ons vredig, weinig bewogen
leventje. Bij de vraag: waaraan werkt
ge? denken we misschien na:ef aan de
nieuwe vitrages voor de slaapkamers, om
het kussen voor moeder’s verjaardag, aan
de tea-cosy, die een nieuwe voering gaat
krijgen. We werken misschien aan een
kinderschortje, aan een jiaar nieuwe
kousen voor onzen schooljongen, aan de
afgescheurde |trook van een onderjurk
Wat doet ’t er tee? Zulk werk is groot
en goed, wanneer we maar de bedoeling
hebben, onzen plicht te vervullen én de
onzen zóó te verzorgen, als onze ruimste
i voorstelling van moederzorg maar kan
uitdenken.
Misschien
In deze koude wintermaanden is een
warm morgentollet bijna even onont
beerlijk en minder kostbaar dan een
bontmantel. Immers, wij wonen met
allemaal in een huis met centrale ver
warming. Het kan op de slaapkamers en
in de gangen Siberisch koud zijn en als
we dan zoo n p>elgnoir by de hand heb
ben om even aan te schieten, voelen we
ons heel wat behaagiyker.
Fig. 6030 is van gebloemd mousseline
met 'n geschulpten rand, waaruit langs
alle zijden één smal pllssée strookje komt
kijken. Natuurlijk kunnen we hier ook
ratiné of fluweel voor nemen, wat. wan
neer we de japon enkel voor den winter
dit mengsel op de gloeiende kolen in
fornuis gelegd, dan verdampt hetU
tusschen de poriën der asch enfn
de waterstof van den zuurstof
gescheiden. (Water wordt in de schei- I
kunde aangedald «ar de XonSiüe B3 O
dieper voor in onze jxirtemonnaie willen
tasten. Staat ons kleedgeld
luxueuze neigingen niet toe, dan koopen
I we een lapje van dat gebloemde mol-
tonné, waarin ook heel aardige kleuren
en dessins te verkrijgen zijn.
De revers, de ceintuur en de biezen op
de puntvormige zakken zijn van effen
stof.
Fig. 5416 is een zeer eenvoudig model
om er verschillend materiaal in te ver
werken. Een heel lange shawlkraag. de
sluiting opzij met twee knoopen. een
groote zak voor sleutelbos en zak
doekjeen we zijn in een omme
zientje met het naaien van zoo n
négligétje klaar. f
POLA.
Benoodigd: D M.
no. 25 of no. 30.
Bovenstaande
L. M.. G. B. en R. «j..
grootte getrekend. zoodat ze geborduurd
kunnen worden op sloopen. Monogram
men voor sloopen zijn 4 a 5 c_M
groot, voor lakens t 4 10 c.M. Het
'juMsiyx, ae reaaing van Kostbare zielen, i
Dat is ons niet allen gegeven. En toch
mn-t-n ---moeite en Kosten uoeaie comoinatie),
maar met veel fantasie is op dit gebied
Met weinig
(ideale combinatie).
I zwarte kraaltjes een hart in geborduurd
