koken
Bij Paul Poiret
Wat zullen
we
Het eiland „fëondag
Elck wat Qoets
Waschtafels
Nachtzak
Goedkoope Patronen
X lëts over den om^cni^, met kinderen
terblUft aan een Hoogmis, die werkelijk te
lang en te vermoeiend was voor het be
weeglijke persoontje, en een Lof, waarop
onmlddellUk het taptoe-sein volgde, zoo
dat *t aan den heerlijken zomeravond
„niets had.” Het bijwonen van de Hoog
mis, de vreedzame wandeling door de
mooie natuur, het Lof, het tijdig-naar-
bed-gaan alles even goed en nuttig, en
toch voor het jonge kind dikwijls af
schrikwekkend van vermoeienis en verve
ling. Zoo’n Zondag wordt geen waarde
volle herinnering, geen steun voor later-
Jaren. Integendeel zal het kind zoodra *t
er de volle kans toe krijgt elk systeem,
dat *t oude meer bevredigend lean vervan
gen, met gejubel Inhalen. En toch moest
*t juist zóó zijn, dat *t vastgroeide in de
overtuiging, dat geen Zondag van andere
menschen kan halen bij de Zondagen van
thuis. Vader en moeder moeten er eigen
gemak en voorkeiir en zelfs onkosten
voor over hebben, om het hun kinderen,
thuis werkelijk behaaglijk te maken naar
de ‘eigen opvat tteg van de kinderen zelf.
I
1
3
'1
lek
I
1
ttgheid steek ik der dan nog even met
CAKE BAKKEN
wat
OVERNEMING UIT DEZE RUBRIEK
ZONDEK TOESTEMMING VERBODEN
lauw-warm is en dik en luchtig.
hand
weer
PO LA.
0
het
ADRIANA KNUIST—POÏJ.EPEI-
Almanak 1813
H. SPENCER.
hoe moet ge met uw kind om-
X
nieuwe
MACHTEED.
a
HO
.i0
•DTtrr.
..„.I...
!fg
ira
pel
in
en
betreft, ik vind cake
lastig, maar ik
Ouders, die omtrent de toekomst hun
ner kinderen onverschillig zijn, zijn den
eerenaam vader en moeder onwaardig.
De meeste ouders geven tegelijk goede
lessen en kwade voorbeelden; alleen de
laatste dragen vruchten.
nde
ues
Me
rte.
aar
am
fen
«rs
lan
en
301
in
?ds
er
en
aal
er
n,
in
et
ot
ijn
on
ijt
an
op
re
en
Üd
de.
ut*
ng
ten en rozijnen voor; van elk 125 gram.
Dan nog 3
nagelgruis en
As ik
heb,
droge;
Een goede vrouw, die alleen daarom
goed is, omdat zij gevoelt, dat zij
het zijn moet, Is veel beminnenswaardi-
ger dan een vrouw, welke volgens
grondbeginselen poogt goed te wezen.
witte
van
fijne
van gouden kraaltjes, van hemelsblauwe
avondmantels
werdende
morgenkleeding on-
FreiKa MMtatfixf. rft'va aa ««raarst raa bottel-
1>M. met bit verre huldig de bedrag aan pmuegeb in-
gesloten. waarbij vermetd t aaaai <a adret, nsmwr
var het medal an het blad, raaria hal voorheen t"
boe en wijdte M*a maar kMa aaaor random *r( iictesin,
recht ander de armen deer, gewoon glad, eender entra
leegije
had ik ’n paar kersjes in
gesneden en daarvan 21
voor opennaaien niet geschikt, dan kan
men een smal entredeux nemen, of een
smal kruissteekrandje in ’n goed gekozen
tint. Hebt ge het bovenvlak versierd, dan
stikt ge bovenaan een 3 c.M. breeden zoom
in, waarna ge den zak met een Engelschen
naad dichtstikt. Na afwerking heeft de
nachtzak een afmeting van 30 bij 40 c.M
terwijl het versierde gedeelte geheel als
overslag dient.
Tegenwoordig hebben we op *t gebied
van nachtzakken velerlei variaties. We
hebben ze van lint met een aardlgen
Pierrot er op, of gehaakt en gebreid met
een losse lus, zoodat zc een wollig aan
zien hebben en Iets op een kussen lijken.
Er zijn echter toch ook altijd nog dames,
die een rustiger uitvoering wenschen, daar
deze in hun omgeving een beter effect
maakt. Misschien kunt ge een voorbeeld
als nevenstaand gebruiken.
Fig. A toont u het bovenaanzicht er
van. terwijl fig. B u den uitgeslagen lap
aangeeft. Ge kunt dezen nachtzak maken
van katoen, linnen, reformstof, enz., terwijl
ge de versiering natuurlijk in overeen
stemming brengt met de gekozen stof. Ge
hebt er een lap voor noodlg, die 98 c.M.
lang en 48 c.M. br. is. Gê begint aan den
48 c.M. breeden kant langs de twee zijkan
ten en onderaan een Inslag van één c.M.
en een zoom van 3 c.M. In te maken. Wie
de kunst van opennaaien verstaat, trekt
een paar draden uit, en maakt op deze
manier den zoom vast. Dit staat altijd fijn.
Zoo ook kunt ge op de aangegeven lijn
een open naadje maken en den nachtzak
met een monogram versieren. Is de stof
met dóórwerken uit zucht naar grooter
gewin, doen zeer zeker verkeerd maar
of hun fout zóó dom en onsymjta thick is
als de onzinnige excessen van sommigen,
die meenen, dat zij den rustdag" In eere
houden?
Het „stille Misje" is een vervelende
noodzakelijkheid, en hoe vroeger het
achter den rug is, zoodat men er dadelijk
op uit kan trekken, hoe liever. Lof en
Vespers zijn voorwereldlijke Instellingen,
goed voor oude vrouwtjes, die de deur
niet meer komen uitgesukkeld, dan met
de kerk als doel. Fuiven tot diep in den
nacht is onafscheidelijk van een draag
lijken Zondag. Je hebt ook nog Zaterdag-
avond-fuiven, waarbij dan na afloop het
„stille Misje’* pleegt aan te sluiten, dat
huiverig en half-liggend verknikkebold
wordt op een schemerige achterste bank.
Daarop volgt dan de „Zondagsrust” in den
meest letterlijken, zij het dan ook niet
meest verheffenden zin: het uitslapen
tot laat in den middag, om den verderen
dag prikkelbaar te verdrinken ot zoo mo-
gelijk ’s avonds nog eens opnieuw te be
ginnen. Volstrekt geen zeldzaamheid, een
en ander!
Het groote verschil met vroeger schuilt
waarschijnlijk hierin, dat men, het woord
„Zondagsrust” op eigen gelegenheid ver
taalt door „verstrooiing”, terwijl het eer
tijds „inkeer” placht te bedoelen. En het
besef, dat die rust een Godgewijde moet
zijn, dat de Zondag niet zoozeer aan ons
behoort als wel aan Onzen Lieven Heer,
schijnt velen van ons ook al ontgaan.
„Zoo uw Zondafer-aeo uw sterfdag," zegt
een oude spreekwijze, en er is veel waars
in die eerbiedwaardige uitdrukking. Laten
we zóó handelen, alsof ze een profetie
ware! Dan zullen we langs de lange rfj
der gezegende groene eilanden in onze
woelige levenszee veilig aanlanden aan
de kusten van het groote vasteland der
Eeuwige Rust!
als het *t u met zijn duizendkoppig’
„Waarom?" leeluk lastig maakt. Het
„waarom?” Is toch immers, zooals Ann
Sullivan, de opvoedster van Helen Kei
ler, zoo treffend zegt, „de poort, waar
door het kind de wereld van denken en
overleggen betreedt!” De voor de toe
komst beslissende vraag: vertrouwelijk
heid of vervreemding tusschen u en uw
kind, ligt reeds hier in uw hand. Daar-
moet u uw kind ook nu serieus ne
men. Bij hoe vele, zelfs theoretisch wel-
.meenende ouders, is *t practisch niet
veel meer dan speelgoed en tijdverdrijf!
Men lacht om t komische kleine ding
begeleidt zijn doen en laten met ironi
sche uittoepen van verwondering, be
handelt het met neerbuigend sarcasme
en babbelt tegen familieleden en kennis
sen in zijn bijzijn ongegeneerd over zijn
bescheiden geheimen, ja, over de sub
tielste neigingen van zijn innerlijk leven.
Een vandalisme, waaraan veel ouders
hun kinderen gedachteloos blootstellen.
Is het een wonder, dat kinderen zich
dan gekrenkt voelelf en schreien. Hoe
veel vertrouwen wordt daarmee In de
kiem verstikt! En is het dan een won
der. wanneer kinderen gesloten wórden,
en t later tegenover anderen, ja, tegen
over hun ouders, óók aan tact en fijnge
voeligheid laten ontbreken?
moiréezUde. van zwarte kant etc., etc..
Op deze costumes werden de korte bij
passende avondmantels gedragen met
steeds grooter werdende bontkragen.
De namiddae- en
derscheidde zich in
.hoofdzaak door *n
fijne coupe en dobr
'n breinaald in. om te kijken of der niets
meer aan kleven blijft.
En as nou de dame die schrijft, dat
ze der cake nooit goed luchtig kan krij
gen, alles precies zóó doet en de cake
wordt dan nog niet goed, dan menkrert
der vast en zeker wat an der oven. An
ders moet ‘t lukken, net zoo goed as *t
mijn altijd lukt.
Nou kunt u zoon cake nog es veran
deren nou en dan. Soms doe ik der wat
afgeraspte citroenschil in, soms rozijnen
en sucade, soms wat stukjes gember, en
met geconfijte vruchtjes wordt 't nog
weer feestelijker. Maar ook zonder ’teen
of ander derby is *t een echte fijne cake.
GekiuMe cake maakte mevrouw zali
ger altijd as ze meneer wilde tracteercn
en ook wel as der veel heeren op bezoek
kwamen, maar mevrouw zelf vond ’m
ook heel lekker en ik kan die van mij
i der ook altijd op tracteercn. Ik neem der
I boter, bloem, donkerbruine suiker, kren-
Ontspanning, die werkelijk dien naam
verdient, is niet alleen geoorloofd, maar
zelfs heel wenschelljk en goed als be
steding van den Zondag, maar dan naast,
en niet ten koste van de heiliging, de
viering van dien dag!
Misschien zijn er weinig dingen, die zóó
nauw verband houden met het goede of
minder goede voorbeeld van het ouderlijk
tehuis, dan de gewoonten in verband met
de Zondagsviering! Krijgt het kind,
vooral in de jaren, dat de kinderschoenen
beginnen te knellen, er 'n juisten en tege
lijk ook aannemelijker! en weldadigen in
druk van hoe de Zondag behoort te zijn,
dan zal het zich later maar Zelden be
haaglijk kunnen voelen bij gewoonten, die
daarbij al te schril afsteken. Om het be
paald slechte voorbeeld nu maar eens
heelemaal onbesproken te laten, omdat
het gelukkig nog maar In weinig Katho
lieke gezinnen voorkomt we kunnen
nog zooveel misdoen door onverstand en
gemakzucht, door overdrijven in de goede
richting zelfs. De Zondag moet, zelfs voor
het jonge, levenslustige kind, een ideaal
zijn van tijdbesteding, een vurig-verbeid
genoegen. Géén dag van verveling tus
schen een gaperigen vader en een on
gezellige moeder, geen dag van onschend
baar-verklaarde zijden jurken en witte
matrozen-pakken, van stoffige zeul-wan-
dellngen langs elndelooze wegen geen
Nog voor eenige jaren was de vaste wasch-
tafel een nieuw snufje, een luxe-artikel. Dit
is tegenwoordig niet meer het geval; nu vinden
we veel vaste waschtafels In slaap- en bad
kamers.
In vele
in het oog de
er waren van
M» al enen modellen. die genummerd gtgn benen «ooo.
rijn verkrijgbaar aan .Met Patranenkanteer. Peilbui
Ne. i, Haarlem. Onberupelt/ka coupe. Damakleedtng
ia de malen 88. 96. 104 bovenwijdu, a/0.55. Ktnder-
kleedint. alleen voor den de bmchryving genoemden
lee/ryd a 0.35. Bij elk patroon handleiding voor het
krappen en naaien, benevem oen verkleinde patroon-
rnhou.
Een titel, die bijna naar Robinson Cru-
soë riekt, nietwaar? En een onderwerp,
waarover den laakten tijd al heel wat ge
zegd is!
In de woelende, bruisende zee van jach
tig, ingespannen werk, dag ir^ dag uit,
ligt een vredig, liefelijk-groen eiland,
waar we iedere week weer hoopvol op
aansturen. Al dagen van te voren zien we
verlangend uit naar de wazige kust, we
leggen er aan met een zucht van voldoe
ning en verlaten het noode, wanneer het
kort verblijf weer om is.
De Zondag Is een dag van rust na het
harde werk. Er was een tijd, waarin deze
opvatting streng en consequent gehand
haafd bleef. Reeds op den vooravond
trad een vrome stilte in, door geen werk-
dag-gelutden verstoord. Dat is wel een
beetje veranderd. De „dag des Heeren”
zijn met den plechtlgen ouden term ook
niet tegelijk de verplichtingen, door dat
begrip opgelegd, op den achtergrond ge
raakt? Naar buiten kennen wij weliswaar
de wet der Zondagsrust nog wel. maar dat
verhindert niet, dat ze achter de coulissen
overtreden wordt!
Het begrip „rust” zien we, in verband
met den Zondag, om ons heen soms al
heel eigenaardig uitgelegd. Men onthoudt
zich van nuttigen arbeid om een „ont
spanning” te zoeken, die tienmaal uit-
Q
puttender Is darteen week lang zwoegen!
'n versiering van
gedurfde kleur. De
rokken komen tot
halfweg de kuit, maar wat erger is: de
mouwen tot halfweg den onderarm. Dit
flatteert noch arm, noch hand; daarom
kunnen we deze' nieuwe modegril niet
erg toejuichen. We kunnen ons dan be
ter vereenigen met het idee van mouw
tot over de elleboog en een ondermouw
van kant of contrasteerende kleur. We
zagen hiervan alleraardigste combinaties,
maar hierover een volgenden keer wat
meer.
Opvoeden kan eigenlijk slechts hij,
die het fvangelie-woord naleeft; „Zoo
ge niet wordt als de kinderen
In de „Groszer Irrgarten’’ verhaalt
Otto Ernst, hoe hij eens een groot ge
leerde bezig zag met het optuigen van
een kerstboom, hoe deze daarbij op de
knleen of op de hurken om den boom
rondkroop. Op zijn verbaasde vraag ant
woordde de geleerde: „Ja, je moet be
denken, dat de kleuters den boom van
onder af zien, je moet hem van het
perspectief der kinderen versieren” Dit
afdalen tot het kind, dit zich-lnleven
in zijn gezichtskring Is de eerste voor
waarde voor den omgang met kinderen,
wij deze dien naam verdienen, en niet
alleen maar een drillen, een dresseeren
zijn. Het is voor ons volwassenen echter
geen gemakkelijke taak nog *t g*e-
makkelljkst, wanneer waarachtige Heffe
en warm mee-leven ons den weg berei
den.
En
gaan?
Op de eerste plaats: Ga op zijn vra
gen In! Bedenk, dat ons kind als een
radelocze wandelaar is, die in een onbe
kende streek weg noch steg weet! Wees
niet wrevelig of kortaf, .wanneer *t zich
vol vertrouwen tot u wendt, verwijs 't
niet uit gemakzucht naar de school, zelfs
Om half elf kwam de pastoor vragen of ik wat voelde voor de Mlssle-ten-
toonstelling. Ik glimlachte. Hii heeft het als een bevestiging beschouwd en no
teerde me meteen voor 100 gulden.
Om elf” uur ben., ik uitgegaan om
te wandelen. Ik heb tegen alle
menschen, die ik ontmoette, ge
glimlacht. Het werkte blijkbaar
buitengewoon aanmoedigend op
bedelaars en straatventers.
Ten slotte w*as er een donkere
jongeman, die terug glimlachte.
Toen ik blééf glimlachen, begon
hij te knipoogen. Waar het voor
schrift daaromtrent niets ver
meldde, heb ik ine zoo gauw moge-
HJk uit de voeten gemaakt.
Toq^ ik Henk alles vertelde,
bkelr hij met het verbaal maar
half ingenomep.
In ieder geval heeft onze huis
dokter gelijk, volkomen gelijk, de
Verschillende lezeressen vragen me om
een goed recept voor cake, en dus zullen
we het vandaag eens hebben over cake
bakken.
Nou. wat mij
bakken heelemaal niet
zal der ook nooit an beginnen as ik der
niet me tijd voor kan nemen, want In Ti
vloek en 'n zucht kan je geen goeie cake
bakken. En as zoon bakkerij mislukt,
dan denk ik. dat 't komt omdat alles te
haastig wordt gedaan, want'as je n
cake mooi luchtig wil hebben, dan moet
er in elk geval lang geroerd worden.
Ik heb *n puik recept voor Botercake,
nog van mevrouw zaliger, dat me nog
nooit mislukt is. Ik neem der 120 gram
bloem voor, 150 gram boter. 150 gram
suiker en 3 eieren. De eieren klop ik met
de suiker in ’n pannetje boven den
kleinsten spaarbrander van ’t gas. ^oo-
wat 'p kwartier lang, tot de massa
*'7-. ^>an
neem ik de pan van 't vuur en blijf
doorkloppen, onderwijl ik de boter smelt.
Zoo gauw als de boter gesmolten Is. giet
ik ze langzaam bij de eieren met de sui
ker, alsmaar roerende en 't allerlaatste
roer ik de bloem der luchtig doorheen.
Die bloem moet natuurlijk gezeefd wor
den en ik geloof, dat bij sommige dames
de cake wellis mislukt, doordat ze dc
J bloem niet zeven. Die klontert dan te
veel bij mekaar. Wat ook ’n voornaam
ding Is, vind ik, dat de cake-vonn te
voren is klaar gemaakt goed Inge
smeerd met boter of slaolie en dan met
bloem bestrooid aan alle kanten. Heb
ik dat gedaan, dan keer ik de vorm om
en klop er teigen. aan den buitenkant.
De bloem, die dan rondom blijft han
gen, is net voldoende om te zorgen, dat
de cake later gemakkeltjk uit den vorm
komt. Dan moet die vorm maar voor
drie vierde part gevuld worden met *t
beslag en wel zoo. dat er *t meest langs
de kanten ligt en er midden in 'n beetje
kuil komt, want in *t midden rijst ‘de
cake altijd *t meeste bij *t bakken en as
le daar te hoog wordt, komen der licht
barsten in.
Zoon cake moet ongeveer een uur
gebakken worden In een matig warmen
oven. Is de oven te heet, dan schroeit
het deeg dadelijk dicht en wordt de cake
van binnen niet gaar. Nou doe ik altijd
zoo. As ik me gasoven aansteek, laat >k
’m pprst. 5 minuten op open
staan, dan draal ik de kraan zoover
dicht, dat de vlammetjes zoo klein zijn
as waterdroppeltjes en dan zet ik me
vorm dadelijk in den oven. En dan maak
ik me oven niet open eer dat ik denk,
dat de cake gaar is. Voor alle voorzlch-
Wie 't eindelijk gelukt is tot in een der
paleizen der Parijsche modekoningen
door te dringen, voelt zich, ondanks
de smaakvolle en zeer luxueuze omge
ving. toch niet heelemaal op z’n gemak
De geheimzinnigheid en de met 'n laagje
Fransche politesse geverniste achter
docht. s»aarmee we de zalen binnenge
leid worden, vinden we pa» vergeeflijk
als we weten, dat er z.g. copieerhuizen
zijn, die hun bestaan hebben in 't plegen
van plagiaat. Zij weten op de een of an
dere oneerlijke wujze precies de modellen
na te maken en ze dan natuurlijk goed-
kooper te verkoopen. Als men bedenkt,
dat juist de hooge prijzen 5. 6, 8 duizend
francs, betaald worden voor het origi-
neele model, is ’n dergalijke concurren
tie natuurlijk niet
te tolereeren. We
zien dan ook in za
ken zooals Poire*.
Lauvin. Lelong geen
enkel costume in de
vitrines. Eenige
mannequins ver
schijnen uit *n ge
heimzinnige deur
of van achter vele
gordijnen, toonen u
de werkelijk bui
tengewoon fijne en
origlneele teileten
en verdwijnen weer
snel en gerulsch-
loos. Op die wijze
is het ons gelukt.
*n zestig i zeven
tigtal costumes te
kunnen bewonde
ren, waarvan wij
er u enkele zullen
beschrijven en u
een flauwe herin
nering op de tee-
kening weergeven,
daar het natuur-
lijk ongeoorloofd
is, de costumes
precies na te teeke-
nen. *t Allermeest
vielen natuurlij^
avondtoiletten, waarvan
zijde met olijfgroene versiering,
citroengele charmeuse met zeer
biesjes van goudleer en kwastjes
huizen worden de vaste
waschtafels reeds bij den
bouw geplaatst om slodpen
en breken te voorkomen.
De ouderwetsche wasch-
tafel met haar wasch-
stellen heeft afgedaan.
*t Was Inderdaad een
meubelstuk met weinig
comfort; daarbij komen
nog de aanschaffingskos-
ten, die vaak grooter zijn,
dan die van een vaste
waschtafel. welke boven
dien veel comfortabeler
en hygiënischer is.
We behoeven de kom
men niet meer te leegen,
niet meer met water te
slepen; het vuile water
wordt afgevoerd door de
buizen en de vaste bak
is gemakkelijk schoon te
houden.
De groote vraag der
laatste jaren naar dit ar
tikel heeft een groot aan
tal verbeterde ontwerpen
gebracht, terwijl de prij
zen niet hoog zijn.
N!et alleen is de ver
betering in de kom zelf
merkbaar, maar de kra
nen. 't spiegelglas, glas
platen, rekjes, houders en
bybehoorende benoodfgd-
héden zijn ook van beter
ontwerp en grooter nut
tigheid. Er zijn nu mo
dellen met flinke oreede
randen om *t spatten
tegen te gaan; modellen
met in een voet wegge-
werkte afvoerbuis, en we
zien buitengewone ontwer
pen van onbreekbaar aarde
werk. sommige met groote
marmeren bakken met een onder
stuk van mahonie, of eikenhout.'
meer passend bij de gezelligheid
der slaapkamer.
Naast luxe exemplaren van ge
kleurd marmer, met nikkel ge
monteerd. ovalen geslepen spiegel,
wandlampjes enz., ontdekken we
neel eenvoudige, tegen den wand
geplaatste modellen, van wit gegla
zuurd aardewerk, met nikkelen
kranen en handdoekenrails,
opgeschroefde geslepen spie
gel en glasplaat voor roilet-
benoodigdheden. (Zie ae tee-
kening). Deze modellen kos
ten thans ongeveer <0 a
45 en zien er, zonder over
dreven luxueus te zijn, heel
smakelijk uit. En wat ook een vota name factor is. ze zijn zeker voordeeliger van
aanschaffing, dan een eiken of ander soort houten, ouderwetsche waschtafel of
wasciicommode.
Men dient bij de aanschaffing van een vaste waschtafel het volgende in over
weging te nemen
Allereerst neme men er een waarvan de kranen in den hoek zitten dit
getniikkelijker bij het hoofd wasset, en; we hebben meer ruimte en behoeven niet
bang te zijn vooi het pijnlijk hoefdstooten, hetgeen, indien de kranen in t nudden
geplaatst zijn, vaak kan voorkomen.
Den kjjk^ men of er zich geen twee zeepbakje» in bevinden.
We gebruiken één stuk zeep tegelijk, dus is één zeepbakje ook voldoende.
Twee, zooals men in sommige bakken ziet is overbodig, doelloos.
Verder liefst de overloop onder *t zeepbakje, zoodat geen zeepresten in de
kom komen, maar in den overloop wegvloeien.
eieren, 3 -theelepeltjes vol
'n geraspte muscaatnoot.
dc krenten en rozijnen schoon
wel ik ze even op in laat ze dan
m. terwjjl ik *t beslag roer. Ik roer
eerst de boter, met *n houten lepel, tot
ze heelemaal zalfachtig is geworden.
Dan roer ik der een voor een de heele
eieren door, dan de suiker en dan de
kruiderijen. Dat moet dan nog 'n heel
poosje geroerd worden. Zoo langzamer-
komen de krenten rozijnen
derbij en eindelijk de gezeefde bloem.
Verder gaat alles as bij de boter-cake.
Is der nou eentje jarig of zoo. dan
doe ik me beslag In 'n ronden vorm en
as *t dan gebakken is. dan zeg ik der
taart tegen en den volgenden dag strijk
ik dan *n glazuurtje over me taart. Dar
maak ik van 1 ons poedersuiker met 'n
klein scheutje warm water tot *n heel
dik papje geroerd Dat verdun ik dan
met ’n paar druppels citroensap en dan
strijk ik t met *n nat mes over de taart.
Die versier ik dan soms nog met gecon
fijte vruchtjes. Toen onze Tijs meerder
jarig werd,
snippertjes gesneden en
midden op de taart gezet.
En nou moet ik de dame nog harte
lijk bedanken, die 15 jaar In West-Indië
heeft gewoond en die me nou West-
Indische recepten stuurde. Ik denk, dat
ik daar veel lezeressen *n plezier mee
doen kan en daarom zullen we het er
den volgenden keer es over hebben. Ik
ga ze eerst eens zelf probeeren, dan kan
ik der beter over meepraten en die van
mij zullen ’t best vinden, want die hou
den wel van *n veranderingetje net as
}it
aan het wonderbaarlijke.
Ik word echter liever gcwi'ón
gezond.
Zooals gewoonlijk, had onze huis
dokter tijdens het gesprek vergeten,
dat ik vandaag een patiënte was.
Als oud-leeriing van de tooneel-
school die hij wijselijk had op
gegeven voor de universiteit had
het tooneel steeds zijn grootste
belangstelling en als hij op dat
chapitec kwam, bleef de heele
praktijk rustig liggen.
Bij het vertrek_maakte.it hem
erop attent, dat hij feitelijk voor
mjj gekomen was en niet voor m’n
man.
„Wees steeds opgeruimd, me
vrouwtje.” zei hij, „altijd opge
ruimd zijn en veel glimlachen.
Glimlachen houdt ons gezond en
sterk.”
Ik had het al gedacht, dat dit
komen moest. Hjj was de dokte t
van den eeuwigen glimlach. HU dacht doorgaans een dubbele longontsteking
met eeii glimlach op de vlucht tc jagon. o
Ik ben aansAmds begonnen met glimlachen.
Menschen, die het weten kunnen, zeggen, dat Je voor een glimlach 42 ver
schillende spieren in beweging moet brengen. Z
Ik heb er veel meer In beweging gebracht.
Gisteren om half negen verscheen ik aan het ontbijt.
Henk hield de llchtrekenlng in z’n hand. Htj vroeg, waarom ik niet een
beetje zuiniger met het licht was. Ik glimlachte.
Henk heeft geen woord meèr gezegd: hij is naar kantoor gegaan, zonder
me een zoen te geven en heeft de deur hard achter zich dichtgetrokken, met
de boodschap, dat hy zich wel een ongeluk zou werken om mijn rekeningen te
betalen.
Om negen uur kwam 't dienstmeisje op d'r gewone zure manier vragen, wat
er gedaan moest worden. Ik glimlachte. *t Dienstmeisje glimlachte niet, maar
zei, dat ze niet wenechtc uitgelachen te worden en dat er altUd nog genoeg
„betrekkings” waren, waar de menschen niet zoo eek „deeien”.
n
r
k
ij
I-
it
