I DE. REISVEREENIGING VAN JAN MUIL 45 'd "'TT I E.UGJD De legende van een grot VAN ALLES WAT 4 De eerste wandeling van ees Den held Dick Leeuwaard l ié rï, ri ,l’il 5»‘ I r*5‘ B.L.N.S. MET PLAATJES VAN 1 ft- i’ig 3 Mi Y CcW&ht fco«.k<X.kj 1 ÜVmNKMING UTT DEZE RUBRIEK ZONDER TOESTEMMING VERBODEN fl l TOOVERINKT i f. >r eenvoudige Javaan, die niet zoo Gewateader! Wat doet rij? f a kind heeft gelijk,” antwoordde -Je Bel andere Ver golven der zee de i>>VKt«>WOfrttt jes. M. OPLOSSING RAADSELSERIE Raadsels, serie A H. FOCUS 1 o Al ve on Jl.a~ VxaA Be kunde achten Vol vis- „Maar me dunkt dat we weer naar huis moeten, anders wordt het te laat voor Tot de eilandenbogen, die zich als een guirlande rondom de Oostkust van Azië slingeren, behoort ook het keizerrijk Ja pan. Het land is zeer bergachtig; de na tuur biedt er allerlei afwisselend schoon te aanschouwen. Maar de schoonste stre ken der aarde zijn niet altijd de veiligste en de best bewoonbare. Zoo is ook Japan berucht om de geweldige onderaardsche weet van niet 114. Beer de Bruin was over het optreden van den con sul erg ontevreden en richtte zich dus met een ver zoekschrift tot den minister. 116. Toen de minister het verzoekschrift ontvangen had, begaf htf zich eveneens naar de koningin, waar nij Jan Muil ontving. De koningin willigde het verzoek schrift In. Saa^xpO CA* d< te st I 1 1 riv ko ge ree bis Be Ba wa in opf not I h< w< op he te, mi st< WATER KOKEN IN EEN PATTERKN BAKJE 1 I s v <1 c s d K I SI B w g H st b< SC F Blaam wa.* 5a- 1. X 1. 4. 5. 1. 8. Dl Van moei bijst Tap Belg der dent trap] Ah Hik i sterk werk de ei acht- zicht verde goed- Gei aanst aan zooda aantr lukkii zins de ee buitel De kaart een si schot den h gestel De tensp- lands tol de Bjj Belgis, een g schiet! lens 1 te wet nog e< weer goede een la was h zacht, goed a kon ve Ook Roode daar 1 hoofd i Toch goeden was sl< schotel geheel gebruikt werd voor de verbouwing van rijst, werd aan drie zijden door hooge, beboechte bergen ingesloten. Aan de vier de zijde daalde het af naar het strand van den Grooten Oceaan die daar een vlakke golf vormde. Daar beneden aan de kust stonden een aantal huisjes, die met een klein kerkje een nederig dorpje vormden. Op een zomeravond stond Hamaguehl natuurkrachten, die dikwijls den bodem doen beven en schudden en dan meer malen de grootste verwoestingen aanrich ten. Welke gevaren zulke aardbevingen opleveren, leert ons het volgende verhaal. Aan de Oostzijde van ’t eiland Nippon lag aan den rand van een hoogvlakte het landhuis van den ouden, welgestelden Hamaguehl. Het plateau, dat nagenoeg Zijn voet Eksteroogen De orgeltrappers en zjj die het carillon bespelen De letter o De wijzer van een uurwerk Tusschen haar geboorte- en sterfdag Omdat het aderen bezit De bedelaars, want die zijn steeds van gasten vrij Een onzer voeten 10. Een bruid Kees was nog wat blijven zitten en daar de anderen bun bloemen bij hen brach ten, had hij allen tijd om ze te bekijken. Zoo kwam het dat hem een dagkoekoeks- bloem opviel, die er ongewoon uitzag. Het leek wel of er meeldraden en een stam per inzaten. Hij hield de bloem apart en even later, toen de anderen terug kwa men. liet hi) hun het eigenaardig ver schijnsel zien. Liaan» Üag ke«.k**k iLl»e»w n. Inkt, die door de werking der lacht zichtbaar wordt Hiervoor kan men ge bruiken: a. Een oplossing van lood in .sterk water” b. Een oplossing van tin in „konings water” (dat Is een mengsel van salpeter zuur en zoutzuur). Gelukkig had de dokter er geen be zwaar tegen, dat Kees een niet te lange wandeling mee zou maken. Bovendien wilden Henk en Reindert graag bloemen gaan zoeken voor het eindexamen. De heele club ging dus mee de weilanden in, waar langs de slootkanten zeker heel wat te zien zou zijn. Henk had voor het examen ojl de fa milie waartoe de koekoeksbloem behoort, gekozen. Hjj verzamelde dan ook ijverig en had al gauw een aantal planten by elkaar. Zijn flora had hjj meegenomen en zittend op het hek ging hij determi- neeren. stamper voorkomen, is zelfbestulving na tuurlijk uitgesloten. By de dagkoekoeks- bloem is alleen kruisbestuiving mogelijk. En nu moeten we nog wat meer koe koeksbloemen verzamelen, want er is nog wat bizonders te zien. Ik ga ook nog wat eereprija>en eerèprl waren' Ditmaal was het Henk die de verkla ring wist. „Die koekoeksbloem is aange tast door een schimmel, een soort brand- schlmmel. Die brand leeft niet in de kor rels zooals bij het graan maar in de bloem. En de brandsporen die later weer nieuwe bloemen zullen aantasten, worden gevormd op de plaats waar bij bloemen de meeldraden zitten.” z66 vraatzuchtig was, dat het niet al leen alle groote visschen. die in de na bijheid van de kust zwommen, opat; doch ook de visschers verslond, die het ongeluk hadden in zijn buurt te komen met hun kleine visschei vrees gingen dan ook de op het balkon van gjn woning en keek naar beneden, naar het gehucht, waar men druk bezig was toebereidselen te maken voor een volksfeest, dat den vol genden dag zou gehouden worden. Al de dorpelingen waren in de weer en eenzaam lag de hoogvlakte, waar de geboste rijst te drogen stond. Plotseling rilde het balkon door een aardbeving; de schok was wel niet hevig, maar hield geruimen tijd aan. Hamagu- chl herkende daarin terstond rijn ver raderlijk karakter. Toen de beving ophield, - viel het oog van den ouden man op de baai en daar vertoonde zich een vreemd schouwspel. Het strand Verbreedde zich meer en meer; het scheen alsof de zee wegliep van het land. Blijkbaar had heel het dorp het wonderlijk verschijnsel op gemerkt, want al het volk stond stil van, verbazing. Niemand begreep er iets van; alleen Hamaguehl wist, welke verwoesting* de zee weldra zou aanrichten. Snel nam hij een kloek besluit Hjj riep zijn klein zoon, een jongen van tien jaar, het eenige familielid, dat met hem thuis was. „Tada! vlug, steek een toorts aan!” Het kind gehoorzaamde en de oude man snelde met de brandende fakkel het hooggelegen rijstveld op. Daar stak hij het vuur in de rjjstbossen. die weldra het plateau in een rossen gloed hulden. „Grootvader, wat doet u?” riep Tada schreiend. Maar Hamaguehl gaf geen antwoord; hij dacht alleen aan vierhon derd menschenlevens, die in gevaar wa ren. Daar beneden had men den brand spoedig opgemerkt. Verbazing maakte nu plaats voor groote ontsteltenis en in dichte drommen verlieten de dorpelingen smeerwortel plukken. De 3) kun je alleen goed be- dadelijk te drogen, andersj valt de bloem uit. Smeerwortel (flg. 4) staat hier veel en zelfs in verschillende kle'iren. op den stempel komen. Het zaad dat de krachtigste planten geeft, is ontstaan door stuifmeel, dat van een andere plant afkomstig is. We noemen dat kruisbestui ving. Wanneer nu, zooals hier, in een bloem alleen meeldraden of alleen een 113. Beer de Bruin echter ontmoette op een gegeven oogenblik den consul. „Zeg eens eventjes," zei de consul, „ik heb jullie niet het recht gegeven hier de orde te verstoren.” Hieronder bovendien nog een paar re cepten van gekleurden tooverlnkt, dia eerst zichtbaar wordt door *t bestrijken met een andere vloeistof. Bijvoorbeeld: Paarse tooverlnkt. Hiervoor heem je citroensap, goed be waard in een glazen flesch. Wil je na den onzlchtbaren inkt voor den dag bren gen. dan beschrijf je het geschrevene met 'n vloeistof, die uit viooltjes of made liefjes bereid is. waartoe men deaa bloe men onder water drukt en daarop uit drukt. Ook dezen inkt moet je in een gtaaen flesch bewaren. Wil je andere kleuren krijgen na het bestrijken met dit bloemenwater, dan gebruik je het volgende: Voor gele tooverlnkt neem je de bla deren van goudsbloemen, laat ve T A 8 dagen in goeden wijnazijn liggen, pers sa dan goed uit en bewaar het nat in een goed gesloten flesch. Voor Roode tooverlnkt neem je zwavel zuur en spiritus-nltridulsus (btj *n drogist te krijgen) en verdunt dit met 8 A 10 maal zooveel water. Voor Groene tooverlnkt is het recept: Los goeden, drogen wijnsteen op in hst noodlge regenwater Hieronder ten slotte nog *n recept voor inkt die na 24 uur verdwijnt. Je kookt galnoten in koud water en doet er dan vitriool. Arabische gom en salmiak bij. Wat je met deze inkt schrijft, verdwijnt in 34 uur. 115. Jan Muil echter zocht het hooger op en bracht per soonlijk een bezoek aan de koningin van Biggen- land, die hem allerhartelijkst ontving. Kees” opperde Tilly. „Gaan wa da vol gende week weer?” vraeg deze. Even betrok Henk's gericht, „volgende week hebben we schriftelijk eindexamen, dan is het met het vrije leventje uit. Maar jullie gaan dan natuurlijk toch, als het mooi weer is." „Ja” riep Ada: „En dan natoeren we alles wat we zien en vinden en dan hoo- ren jullie het later wel. Afgesproken?” .Best” antwoordde Reindert. .JEn over drie,weken gaan we misschien weer mee”. Kees was weer heelemaal uitgerust en dol blij, dat ztin eerste wandeltocht na zijn ziekte zoo gezellig en leerzaam was geweest. het feestterrein en snelden naar de bran dende rijstvelden. De vlugsten, die *t eerst aankwamen, wilden terstond met het blusschingswerk beginnen. Doch Hamagu- chl weerhield hen en sprak gebiedend: „Laat branden, jongens, laat branden. Heel het dorp moet hier komen. En allen kwamen, het laatst de ouden van dagen en de moeders met hunne kinderen op den arm. schers uit om te probeeren. of ze^wat vlsch machtig konden worden. Steeds vreesden ze, dat het monster uit de zee zou opduiken om hen te verslinden. Wat deden de arme kerels nu? Ze begonnen te bidden tot den god der zee en vroegen, of die hen verlossen wijde van dit gruwelijke monster, opdat ze weer veilig de zee konden bevaren en als vroeger, overvloed van visschen zou den vangen. En zie, de machtige god verhoorde hun gebed. Hij stuurde een grooten olifant met Slurf en slagtanden en liet dien door de zee waden op zoek naar het zeemonster. De dag k.vam weldra, dat de olifant en het menschenverslindend ondier elkaar ontmoetten. Een hevig ge vecht ontstond, dat uren en uren duur de. Kilometers ver werd de zee rood ge kleurd door het bloed, dat bij dezen strijd vloeide en eindelijk tegen zons ondergang eindigde de kamp. Het zeemonster plofte zielloos neer in de diepte der zee en de oceaan was weer veilig voor de visschers. Rustig konden ze weer uitvaren met hun ranke bootjes; en nooit meer viel er een slachtof&r als wraak van het zeemonster. Dat was een opluchting voor die arme zeelui. Uit den grond van hun hart dankten ze den zeegod voor zijn hulp en deze verscheen op een keer op de golven der zee en riep den hem omringenden visschers toe: „Ik heb jullie bede verhoord; de olifant heeft zijn plicht gedaan en kan nu de zee weer verlaten, maar opdat andere zeemonsters afgeschrikt zouden worden, nog eens zoo ruw en meedoogenloos op te treden tegen Affine visschers, zal ik hem neerzetten in een grot aan de kust." Daarop leidd? de zeegod het groote dier op het land en plaatste het in de Olifantsgrot, waar het nu nog staat en rijstboesen steken.” .Het Hamachugi. „En ook dat is mijn eigen werk”, sprak hij, naar zijn landhuis wijzend, waar de vlammen reeds boven het dak uitsloegen. „Is er niemand meer in 1 dorp?” „Allen rijn hier,” was het antwoord, „maar zeg ons <och, wat voerde u tot deze verschrikkelijke daad?” „Kijk!” zei de oude man en rijn ver magerde hand wees naar het strand. Daar kwam ze aanzettten de zee; een hooge, dreigende golf naderde met groote snelheid. Met een geweldigen schok sloeg zjj tegen het strand. Maar haar vaart was niet gestuit. Bruisend rolde zij met ver vaarlijke kracht bet dorp binnen. Alles veegde zy weg. Krakend stortten de hui zen ineen. Tot vijfmaal toe trok de golf rich terug en sloeg daarna opnieuw tegen het strand. Doch telkens verloor zy aan kracht, tot zij ten laatste den rand der baai niet meer overschreed. Welk droevig schouwspel liet zij achter. Alle woningen lagen verpletterd ineen. Alleen het kerkje verhief nog zijn spns boven het tooneel van ellende. Geheel de schare stond stom van schrik en ont zetting. „Begrijpt gjj nu, waarom ik de rijst In brand stak?” vroeg de oude Hamaguehl met trillende stem. Hij was nu even arm als de behoeftigste onder de dorpe lingen, maar door zyti kloeke daad had hij vierhonderd menschenlevens gered. Inkt te maken is heelemaal geen kunst stuk. maar omdat je met blzonder toe bereide inkt eenige aardige goocheltoeren kan verrichten, geef ik je hieronder een paar recepten. - Je hebt verschillende soorten van der- geiyken inkt. I. Inkt, waardoor het schrift eent zichtbaar wordt boven het vuur. Hiertoe beboeren: a. Azijn b. Citroensap c. Uiensap d. Met water verdund .sterkwater” e. Met water verdund eiwit In water opgelost keukenzout g. Al ui nop lossing h. Oplossing van vitriool Hiervoor neem je een cirkelvennlg stukje stevig papier met een middellijn van ongeveer 15 centimeter. Nu maak je van ijzerdraad een ring, en dien plaats je horizontaal boven een kaars. Nu leg je bet papier op den ring en duwt het in het midden een beetje naar beneden, zoodat Je daar een soort kuiltje krijgt een bakje dus, waarin je een beetje water kunt gieten. Nu ven< If je den houder zoo, dat de onderkant van het papier precies reikt aan de punt van de kaarsvlkm, wanneer je die aansteekt. Is dit in orde, dan steek je de kaars aan. Dus niet eerst de kaars aansteken en daarna water in je papieren bakje doen, want dan mislukt de proef finaal. Tot je groote verbazing zul Je zien, dat het papier niet verbrandt, maar dat het water gauw begin te koken. Dit wonderiyk schynende verschijnsel laat zich heel eenvoudig hierdoor ver klaren, doordat alle warmte van de vlam wordt opgebruikt door het water. en deze verscheen ep een keer op De gewone koekoeksbloem kende hij al (flg. 1). Maar daar vond hij ook aan den slootkant zoowaar bloemen van de dagkoekoeksbloem (fig. 2). En by het de- termineeren van de plant viel het hem op, dat er bloemen waren met stampers alleen en bloemen met meeldraden al len. Reindert die zyn plantkundeboek bij zich had, wist het hem uit te leggen. Trouwens alle leden van de club kwamen er by staan; want als Reindert iets te vertellen had. was het zeker de moeite waard om te luisteren. ,Kyk eens”. zei hy: „zooals je weet moet er om zaad te verkrygen, stuifmeel eeuwig zal blijven staan ais afschrik voor gevaarlyke zeemonsters, die de arme visschers zouden willen hindéfbn. Ziedaar de geschiedenis der grot, zoo als <fe bevolking die aan ieder vertelt, die daar in die streek komt. niet of jullie je aardrijks- Indië goed kennen! Mis en daarom zal ik je een beetje ter hulp komen: De Zuidkust van Java h over het algemeen hoog en steil en tegen deze rotsenkust slaat het water van den Indischen Oceaan reeds eeuwen en eeuwen. Soms by torm beuken huizenhooge golven tegen de harde steenmassa en stuiven woest uiteen, ter wijl het witte schuim meters ver in het rood spat. Al moet echter „e oceaan wijken voor het harde graniet; toch vreet het rille water alle weeke deelen der steenmassa weg en doet grotten en heten eostaan, die soms zeer grillige vormen aannemen. Nu ligt tusschen de Dirk de Vries-baai en de Mauritsbaai (Ce cc baaien aan Java’s Zuidkust) een betrekkeiyk klein schiereiland, Penand- joeng genaamd, en hier vooral heeft de oneaan in de steenen kust prachtige grotten gemaakt, de een al grooter dan de ander. De grootste daarvan nu is de kg. Olifantsgrot. zoo genoemd, omdat er door het water een beeld is uitgehouwen, dat wel eenigsrins op een olifant gelijkt. Kop met ooren en slagtanden, een paar dikke voorpooten en als je dan beschikt owsr de fantasie van den Javaan, dan kan je er wel zoon olifantenlichaam withalen. De eenvoudige Javaan, die niet zoo gauw begrijpt, hoe het mogelyk is, dat daar zoon rotsmonster ken ontstaan, denkt natuuriyk aan iets bovennatuur- hjks en brengt het verschynsel in ver haald met góden en godinnen, die hier hun macht hebben getoond en hy zoekt ■mt de oplossing van het raadsel. Zoo heeft hij ook een prachtige geschiedenis verwan len over de groote olifantsgrot die ik julhe hier even wil vertellen. V6Cr duizenden jaren leefde aan de tenet vua Java een groot zeemonster, dat „Grootvader is krankzinnig geworden,” snikte de kleine Tada. „Ik heb hem de met opzet in brand zien

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1930 | | pagina 8