I
DE. REISVEREENIGING VAN JAN MUIL
45
'd
"'TT
I
E.UGJD
De legende van een grot
VAN ALLES WAT
4
De eerste wandeling
van
ees
Den held
Dick Leeuwaard
l
ié
rï,
ri ,l’il
5»‘
I
r*5‘
B.L.N.S.
MET PLAATJES VAN
1
ft-
i’ig 3
Mi
Y
CcW&ht fco«.k<X.kj
1
ÜVmNKMING UTT DEZE RUBRIEK
ZONDER TOESTEMMING VERBODEN
fl
l
TOOVERINKT
i
f.
>r
eenvoudige
Javaan, die niet zoo
Gewateader! Wat doet rij?
f
a
kind heeft gelijk,” antwoordde
-Je
Bel
andere
Ver
golven
der zee
de
i>>VKt«>WOfrttt
jes.
M.
OPLOSSING RAADSELSERIE
Raadsels, serie A
H. FOCUS
1
o
Al
ve
on
Jl.a~ VxaA
Be
kunde
achten
Vol
vis-
„Maar me dunkt dat we weer naar huis
moeten, anders wordt het te laat voor
Tot de eilandenbogen, die zich als een
guirlande rondom de Oostkust van Azië
slingeren, behoort ook het keizerrijk Ja
pan. Het land is zeer bergachtig; de na
tuur biedt er allerlei afwisselend schoon
te aanschouwen. Maar de schoonste stre
ken der aarde zijn niet altijd de veiligste
en de best bewoonbare. Zoo is ook Japan
berucht om de geweldige onderaardsche
weet
van
niet
114. Beer de Bruin was over het optreden van den con
sul erg ontevreden en richtte zich dus met een ver
zoekschrift tot den minister.
116. Toen de minister het verzoekschrift ontvangen had,
begaf htf zich eveneens naar de koningin, waar nij
Jan Muil ontving. De koningin willigde het verzoek
schrift In.
Saa^xpO
CA*
d<
te
st
I
1
1
riv
ko
ge
ree
bis
Be
Ba
wa
in
opf
not
I
h<
w<
op
he
te,
mi
st<
WATER KOKEN IN EEN PATTERKN
BAKJE
1
I
s
v
<1
c
s
d
K
I
SI
B
w
g
H
st
b<
SC
F
Blaam wa.*
5a-
1.
X
1.
4.
5.
1.
8.
Dl
Van
moei
bijst
Tap
Belg
der
dent
trap]
Ah
Hik i
sterk
werk
de ei
acht-
zicht
verde
goed-
Gei
aanst
aan
zooda
aantr
lukkii
zins
de ee
buitel
De
kaart
een si
schot
den h
gestel
De
tensp-
lands
tol de
Bjj
Belgis,
een g
schiet!
lens 1
te wet
nog e<
weer
goede
een la
was h
zacht,
goed a
kon ve
Ook
Roode
daar 1
hoofd i
Toch
goeden
was sl<
schotel
geheel gebruikt werd voor de verbouwing
van rijst, werd aan drie zijden door hooge,
beboechte bergen ingesloten. Aan de vier
de zijde daalde het af naar het strand
van den Grooten Oceaan die daar een
vlakke golf vormde. Daar beneden aan
de kust stonden een aantal huisjes, die
met een klein kerkje een nederig dorpje
vormden.
Op een zomeravond stond Hamaguehl
natuurkrachten, die dikwijls den bodem
doen beven en schudden en dan meer
malen de grootste verwoestingen aanrich
ten. Welke gevaren zulke aardbevingen
opleveren, leert ons het volgende verhaal.
Aan de Oostzijde van ’t eiland Nippon
lag aan den rand van een hoogvlakte het
landhuis van den ouden, welgestelden
Hamaguehl. Het plateau, dat nagenoeg
Zijn voet
Eksteroogen
De orgeltrappers en zjj die het carillon
bespelen
De letter o
De wijzer van een uurwerk
Tusschen haar geboorte- en sterfdag
Omdat het aderen bezit
De bedelaars, want die zijn steeds van
gasten vrij
Een onzer voeten
10. Een bruid
Kees was nog wat blijven zitten en daar
de anderen bun bloemen bij hen brach
ten, had hij allen tijd om ze te bekijken.
Zoo kwam het dat hem een dagkoekoeks-
bloem opviel, die er ongewoon uitzag. Het
leek wel of er meeldraden en een stam
per inzaten. Hij hield de bloem apart en
even later, toen de anderen terug kwa
men. liet hi) hun het eigenaardig ver
schijnsel zien.
Liaan»
Üag ke«.k**k iLl»e»w
n. Inkt, die door de werking der lacht
zichtbaar wordt Hiervoor kan men ge
bruiken:
a. Een oplossing van lood in .sterk
water”
b. Een oplossing van tin in „konings
water” (dat Is een mengsel van salpeter
zuur en zoutzuur).
Gelukkig had de dokter er geen be
zwaar tegen, dat Kees een niet te lange
wandeling mee zou maken. Bovendien
wilden Henk en Reindert graag bloemen
gaan zoeken voor het eindexamen. De
heele club ging dus mee de weilanden
in, waar langs de slootkanten zeker heel
wat te zien zou zijn.
Henk had voor het examen ojl de fa
milie waartoe de koekoeksbloem behoort,
gekozen. Hjj verzamelde dan ook ijverig
en had al gauw een aantal planten by
elkaar. Zijn flora had hjj meegenomen
en zittend op het hek ging hij determi-
neeren.
stamper voorkomen, is zelfbestulving na
tuurlijk uitgesloten. By de dagkoekoeks-
bloem is alleen kruisbestuiving mogelijk.
En nu moeten we nog wat meer koe
koeksbloemen verzamelen, want er is nog
wat bizonders te zien. Ik ga ook nog wat
eereprija>en
eerèprl
waren'
Ditmaal was het Henk die de verkla
ring wist. „Die koekoeksbloem is aange
tast door een schimmel, een soort brand-
schlmmel. Die brand leeft niet in de kor
rels zooals bij het graan maar in de
bloem. En de brandsporen die later weer
nieuwe bloemen zullen aantasten, worden
gevormd op de plaats waar bij
bloemen de meeldraden zitten.”
z66 vraatzuchtig was, dat het niet al
leen alle groote visschen. die in de na
bijheid van de kust zwommen, opat;
doch ook de visschers verslond, die het
ongeluk hadden in zijn buurt te komen
met hun kleine visschei
vrees gingen dan ook de
op het balkon van gjn woning en keek
naar beneden, naar het gehucht, waar
men druk bezig was toebereidselen te
maken voor een volksfeest, dat den vol
genden dag zou gehouden worden. Al de
dorpelingen waren in de weer en eenzaam
lag de hoogvlakte, waar de geboste rijst
te drogen stond.
Plotseling rilde het balkon door een
aardbeving; de schok was wel niet hevig,
maar hield geruimen tijd aan. Hamagu-
chl herkende daarin terstond rijn ver
raderlijk karakter. Toen de beving ophield, -
viel het oog van den ouden man op de
baai en daar vertoonde zich een vreemd
schouwspel. Het strand Verbreedde zich
meer en meer; het scheen alsof de zee
wegliep van het land. Blijkbaar had heel
het dorp het wonderlijk verschijnsel op
gemerkt, want al het volk stond stil van,
verbazing. Niemand begreep er iets van;
alleen Hamaguehl wist, welke verwoesting*
de zee weldra zou aanrichten. Snel nam
hij een kloek besluit Hjj riep zijn klein
zoon, een jongen van tien jaar, het eenige
familielid, dat met hem thuis was.
„Tada! vlug, steek een toorts aan!”
Het kind gehoorzaamde en de oude
man snelde met de brandende fakkel het
hooggelegen rijstveld op. Daar stak hij
het vuur in de rjjstbossen. die weldra
het plateau in een rossen gloed hulden.
„Grootvader, wat doet u?” riep Tada
schreiend. Maar Hamaguehl gaf geen
antwoord; hij dacht alleen aan vierhon
derd menschenlevens, die in gevaar wa
ren. Daar beneden had men den brand
spoedig opgemerkt. Verbazing maakte nu
plaats voor groote ontsteltenis en in
dichte drommen verlieten de dorpelingen
smeerwortel plukken. De
3) kun je alleen goed be-
dadelijk te drogen, andersj
valt de bloem uit. Smeerwortel (flg. 4)
staat hier veel en zelfs in verschillende
kle'iren.
op den stempel komen. Het zaad dat de
krachtigste planten geeft, is ontstaan
door stuifmeel, dat van een andere plant
afkomstig is. We noemen dat kruisbestui
ving. Wanneer nu, zooals hier, in een
bloem alleen meeldraden of alleen een
113. Beer de Bruin echter ontmoette op een gegeven
oogenblik den consul. „Zeg eens eventjes," zei de
consul, „ik heb jullie niet het recht gegeven hier de
orde te verstoren.”
Hieronder bovendien nog een paar re
cepten van gekleurden tooverlnkt, dia
eerst zichtbaar wordt door *t bestrijken
met een andere vloeistof.
Bijvoorbeeld: Paarse tooverlnkt.
Hiervoor heem je citroensap, goed be
waard in een glazen flesch. Wil je na
den onzlchtbaren inkt voor den dag bren
gen. dan beschrijf je het geschrevene met
'n vloeistof, die uit viooltjes of made
liefjes bereid is. waartoe men deaa bloe
men onder water drukt en daarop uit
drukt.
Ook dezen inkt moet je in een gtaaen
flesch bewaren.
Wil je andere kleuren krijgen na het
bestrijken met dit bloemenwater, dan
gebruik je het volgende:
Voor gele tooverlnkt neem je de bla
deren van goudsbloemen, laat ve T A 8
dagen in goeden wijnazijn liggen, pers sa
dan goed uit en bewaar het nat in een
goed gesloten flesch.
Voor Roode tooverlnkt neem je zwavel
zuur en spiritus-nltridulsus (btj *n drogist
te krijgen) en verdunt dit met 8 A 10 maal
zooveel water.
Voor Groene tooverlnkt is het recept:
Los goeden, drogen wijnsteen op in hst
noodlge regenwater
Hieronder ten slotte nog *n recept voor
inkt die na 24 uur verdwijnt.
Je kookt galnoten in koud water en
doet er dan vitriool. Arabische gom en
salmiak bij. Wat je met deze inkt schrijft,
verdwijnt in 34 uur.
115. Jan Muil echter zocht het hooger op en bracht per
soonlijk een bezoek aan de koningin van Biggen-
land, die hem allerhartelijkst ontving.
Kees” opperde Tilly. „Gaan wa da vol
gende week weer?” vraeg deze.
Even betrok Henk's gericht, „volgende
week hebben we schriftelijk eindexamen,
dan is het met het vrije leventje uit.
Maar jullie gaan dan natuurlijk toch, als
het mooi weer is."
„Ja” riep Ada: „En dan natoeren we
alles wat we zien en vinden en dan hoo-
ren jullie het later wel. Afgesproken?”
.Best” antwoordde Reindert. .JEn over
drie,weken gaan we misschien weer mee”.
Kees was weer heelemaal uitgerust en
dol blij, dat ztin eerste wandeltocht na
zijn ziekte zoo gezellig en leerzaam was
geweest.
het feestterrein en snelden naar de bran
dende rijstvelden. De vlugsten, die *t
eerst aankwamen, wilden terstond met het
blusschingswerk beginnen. Doch Hamagu-
chl weerhield hen en sprak gebiedend:
„Laat branden, jongens, laat branden.
Heel het dorp moet hier komen.
En allen kwamen, het laatst de ouden
van dagen en de moeders met hunne
kinderen op den arm.
schers uit om te probeeren. of ze^wat
vlsch machtig konden worden. Steeds
vreesden ze, dat het monster uit de zee
zou opduiken om hen te verslinden. Wat
deden de arme kerels nu?
Ze begonnen te bidden tot den god
der zee en vroegen, of die hen verlossen
wijde van dit gruwelijke monster, opdat
ze weer veilig de zee konden bevaren en
als vroeger, overvloed van visschen zou
den vangen.
En zie, de machtige god verhoorde
hun gebed. Hij stuurde een grooten
olifant met Slurf en slagtanden en liet
dien door de zee waden op zoek naar het
zeemonster. De dag k.vam weldra, dat
de olifant en het menschenverslindend
ondier elkaar ontmoetten. Een hevig ge
vecht ontstond, dat uren en uren duur
de. Kilometers ver werd de zee rood ge
kleurd door het bloed, dat bij dezen
strijd vloeide en eindelijk tegen zons
ondergang eindigde de kamp. Het
zeemonster plofte zielloos neer in de
diepte der zee en de oceaan was weer
veilig voor de visschers. Rustig konden ze
weer uitvaren met hun ranke bootjes;
en nooit meer viel er een slachtof&r als
wraak van het zeemonster. Dat was een
opluchting voor die arme zeelui. Uit den
grond van hun hart dankten ze den
zeegod voor zijn hulp en deze verscheen
op een keer op de golven der zee en
riep den hem omringenden visschers toe:
„Ik heb jullie bede verhoord; de olifant
heeft zijn plicht gedaan en kan nu de
zee weer verlaten, maar opdat andere
zeemonsters afgeschrikt zouden worden,
nog eens zoo ruw en meedoogenloos op
te treden tegen Affine visschers, zal ik
hem neerzetten in een grot aan de
kust."
Daarop leidd? de zeegod het groote
dier op het land en plaatste het in de
Olifantsgrot, waar het nu nog staat en
rijstboesen
steken.”
.Het
Hamachugi. „En ook dat is mijn eigen
werk”, sprak hij, naar zijn landhuis
wijzend, waar de vlammen reeds boven
het dak uitsloegen. „Is er niemand meer
in 1 dorp?”
„Allen rijn hier,” was het antwoord,
„maar zeg ons <och, wat voerde u tot deze
verschrikkelijke daad?”
„Kijk!” zei de oude man en rijn ver
magerde hand wees naar het strand.
Daar kwam ze aanzettten de zee; een
hooge, dreigende golf naderde met groote
snelheid. Met een geweldigen schok sloeg
zjj tegen het strand. Maar haar vaart was
niet gestuit. Bruisend rolde zij met ver
vaarlijke kracht bet dorp binnen. Alles
veegde zy weg. Krakend stortten de hui
zen ineen. Tot vijfmaal toe trok de golf
rich terug en sloeg daarna opnieuw
tegen het strand. Doch telkens verloor zy
aan kracht, tot zij ten laatste den rand
der baai niet meer overschreed.
Welk droevig schouwspel liet zij achter.
Alle woningen lagen verpletterd ineen.
Alleen het kerkje verhief nog zijn spns
boven het tooneel van ellende. Geheel de
schare stond stom van schrik en ont
zetting.
„Begrijpt gjj nu, waarom ik de rijst In
brand stak?” vroeg de oude Hamaguehl
met trillende stem. Hij was nu even
arm als de behoeftigste onder de dorpe
lingen, maar door zyti kloeke daad had
hij vierhonderd menschenlevens gered.
Inkt te maken is heelemaal geen kunst
stuk. maar omdat je met blzonder toe
bereide inkt eenige aardige goocheltoeren
kan verrichten, geef ik je hieronder een
paar recepten. -
Je hebt verschillende soorten van der-
geiyken inkt.
I. Inkt, waardoor het schrift eent
zichtbaar wordt boven het vuur. Hiertoe
beboeren:
a. Azijn
b. Citroensap
c. Uiensap
d. Met water verdund .sterkwater”
e. Met water verdund eiwit
In water opgelost keukenzout
g. Al ui nop lossing
h. Oplossing van vitriool
Hiervoor neem je een cirkelvennlg
stukje stevig papier met een middellijn
van ongeveer 15 centimeter. Nu maak je
van ijzerdraad een ring, en dien plaats je
horizontaal boven een kaars.
Nu leg je bet papier op den ring en
duwt het in het midden een beetje naar
beneden, zoodat Je daar een soort kuiltje
krijgt een bakje dus, waarin je een
beetje water kunt gieten. Nu ven< If
je den houder zoo, dat de onderkant van
het papier precies reikt aan de punt van
de kaarsvlkm, wanneer je die aansteekt.
Is dit in orde, dan steek je de kaars
aan. Dus niet eerst de kaars aansteken en
daarna water in je papieren bakje doen,
want dan mislukt de proef finaal.
Tot je groote verbazing zul Je zien, dat
het papier niet verbrandt, maar dat het
water gauw begin te koken.
Dit wonderiyk schynende verschijnsel
laat zich heel eenvoudig hierdoor ver
klaren, doordat alle warmte van de
vlam wordt opgebruikt door het water.
en deze verscheen ep een keer op
De gewone koekoeksbloem kende hij
al (flg. 1). Maar daar vond hij ook aan
den slootkant zoowaar bloemen van de
dagkoekoeksbloem (fig. 2). En by het de-
termineeren van de plant viel het hem
op, dat er bloemen waren met stampers
alleen en bloemen met meeldraden al
len. Reindert die zyn plantkundeboek bij
zich had, wist het hem uit te leggen.
Trouwens alle leden van de club kwamen
er by staan; want als Reindert iets te
vertellen had. was het zeker de moeite
waard om te luisteren.
,Kyk eens”. zei hy: „zooals je weet
moet er om zaad te verkrygen, stuifmeel
eeuwig zal blijven staan ais afschrik
voor gevaarlyke zeemonsters, die de
arme visschers zouden willen hindéfbn.
Ziedaar de geschiedenis der grot, zoo
als <fe bevolking die aan ieder vertelt,
die daar in die streek komt.
niet of jullie je aardrijks-
Indië goed kennen! Mis
en daarom zal ik je een
beetje ter hulp komen: De Zuidkust van
Java h over het algemeen hoog en steil
en tegen deze rotsenkust slaat het water
van den Indischen Oceaan reeds eeuwen
en eeuwen. Soms by torm beuken
huizenhooge golven tegen de harde
steenmassa en stuiven woest uiteen, ter
wijl het witte schuim meters ver in het
rood spat. Al moet echter „e oceaan
wijken voor het harde graniet; toch
vreet het rille water alle weeke deelen
der steenmassa weg en doet grotten en
heten eostaan, die soms zeer grillige
vormen aannemen. Nu ligt tusschen de
Dirk de Vries-baai en de Mauritsbaai
(Ce cc baaien aan Java’s Zuidkust) een
betrekkeiyk klein schiereiland, Penand-
joeng genaamd, en hier vooral heeft de
oneaan in de steenen kust prachtige
grotten gemaakt, de een al grooter dan
de ander. De grootste daarvan nu is de
kg. Olifantsgrot. zoo genoemd, omdat er
door het water een beeld is uitgehouwen,
dat wel eenigsrins op een olifant gelijkt.
Kop met ooren en slagtanden, een paar
dikke voorpooten en als je dan beschikt
owsr de fantasie van den Javaan, dan
kan je er wel zoon olifantenlichaam
withalen.
De eenvoudige Javaan, die niet zoo
gauw begrijpt, hoe het mogelyk is, dat
daar zoon rotsmonster ken ontstaan,
denkt natuuriyk aan iets bovennatuur-
hjks en brengt het verschynsel in ver
haald met góden en godinnen, die hier
hun macht hebben getoond en hy zoekt
■mt de oplossing van het raadsel. Zoo
heeft hij ook een prachtige geschiedenis
verwan len over de groote olifantsgrot
die ik julhe hier even wil vertellen.
V6Cr duizenden jaren leefde aan de
tenet vua Java een groot zeemonster, dat
„Grootvader is krankzinnig geworden,”
snikte de kleine Tada. „Ik heb hem de
met opzet in brand zien